رمان به من بگو کي هستم?(جلد دوم ملورين) به قلم نفیسه نوروزی

ژانر : اجتماعی ، عاشقانه

#Prt1

پله هاي حياط دانشگاه رو تند تند دوتا يکي کردم و بالا رفتم. وقتي جلوي در ورودي رسيدم نفس عميقي کشيدم و قدم برداشم.توي راهرو دنبال کلاس مي گشتم.

از يکي از کلاس ها سروصدا و هيايوي زيادي بيرون مي اومد.

خودشه همين کلاسه...

لبخندي زدم و آروم دستگيره ي در رو به سمت پايين فشار دادم.

لحظه اي سروصدا خوابيد ولي بعد دوباره کلاس پر شد از صحبت هاي دختر و پسر ها...

کلاس رو از نظر گذروندم.

پنج تا دختر دور هم يه گوشه از کلاس نشسته بودن، صحبت مي کردن و بلند بلند مي خنديدن.

يکم اونطرف تر چند تا پسر و دوتا دختر باهم بحث و صحبت مي کردن.

دسته کيفم رو روي شونم مرتب کردم و به سمت اون پنج تا دختر رفتم.

-سلام

دختري که چشم هاي سبز خوشرنگي داشت و به نظر خيبي شيک پوش به نظر مي رسيد.

لبخندي زد و گفت-سلام...بيا اينجا بشين

اين رو گفت و به صندلي کناريش اشاره کرد.

تشکر کردم و کنارش نشستم.

يکي از دختر ها که موهاش رو از مغنعش بيرون داده بود و مانتوي کوتاهي داشت گفت:-اسمت چيه؟

-نيسا، نيسا نادري

دستش رو به سمتم دراز کرد و گفت:

-خوشبختم نيسا من هم ژينوس حيدري هستم...به دختر کنارم اشاره کرد:

-اين مهلا مولايي

ببعد به يکي ديگه از دختر ها که اونم چهره شوخ طبع و مهربوني داشت اشاره کرد:

-نگار عباس زاده

به دونفر ديگه اشاره کرد و گفت:

-مهسا و شيدا سلطاني هم دختر عمو هستن...

به تک تکشون دست دادم.

گرم صحبت بوديم.

مهلا از همه مهربون تر بود و کلا ازش خوشم مي اومد و خيلي باهم گرم گرفته بوديم.

بعد از چند دقيقه استاد اومد و جلسه ي اول بيشتر به معرفي بچه ها و صحبت هاي متفرقه گذشت.

بعد از کلاس مهلا شمارم رو گرفت که فردا چون مسيرمون يکيه خودش بياد دنبالم.

خوشبختانه کلاس هامون تقريبا همش مشترک بود جز يکي دوتا که ساعت کلاس هامون فرق مي کرد.

بعد از خداحافظي با مهلا به سمت در خروجي راه افتادم که ماشين نياسان رو ديدم.

از دور براش دست تکون کردم و با قدم هاي بلند به سمتش رفتم.

در جلو رو باز کردم و نشستم.

گونه نياسان رو بوسيدم و گفتم:

-سلام بر خان داداش گلم

لپم رو کشيد و گفت:

-چي شده شيطون؟کبکت خروس ميخونه باز

بلند خنديدم و رو بهش کردم.

-والا من هميشه کبکم خروس ميخونه

بلند تر از من خنديد و گفت:

-خدايي اين رو راست گفتي...حالا بگو ببينم اولين روز دانشکده چطور بود؟

-عالي

ماشين رو به حرکت در آورد و گفت:

-يه خبر خوب واست دارم

-چه خبري

نياسان- اينجوري که نميشه...حدس بزن

-نياسان اذيت نکن ديگه بگو

بلند خنديد وپشت چراغ قرمز توقف کرد.

نياسان-نميدونم خدا توي خلقت تو از چه چيزي استفاده کرده که انقد عجول شدي

مشتي به بازوش زدم و گفتم:

-کوفت بگو ديگه

نياسان-باشه بابا چرا ميزني...عمو شهروين و خاله ملورينت دارن ميان تهران

ذوق زده دست هام رو به هم کوبيدم و با جيغ بنفشي از خوشحالي کشيدم.

نياسان گوشاش رو گرفت و گفت:

-چه خبرته دختر کر شدم.

ذوق زده نگاش کردم و گفتم:

-کي ميان؟

نياسان-فکر کنم الان خونه باشن ديگه

چشم هام برقي زد و روي صندلي ماشين بالا و پايين پريدم.

-تورو خدا تند تر برو

نياسان تک خنده اي کرد و گفت:

-خوبه هنوز دوماه پيش اينجا بودنا...کم کم داره حسوديم ميشه به شهروين.

قيافم رو مثل گربه شرک کردم که سرش رو با خنده تکوني داد وسرعتش رو بيشتر کرد.

#prt2

جلوي در خونه که رسيديم فورا از ماشين پايين پريدم و با کليد توي کيفم در حياط رو باز کردم.

دويدم توي حياط... روي سنگ فرش شروع به دويدن کردم، باد صورتم رو نوازش مي کرد.

جلوي در ورودي که رسيدم در باز شد و چهره ي مهربون عمو شهروين توي چهارچوب در نمايان شد.

خودم رو توي بغلش انداختم و دست هام رو محکم دورش قفل کردم. از روي زمين بلندم کرد و بردم توي خونه...

از وقتي يادمه هروقت عمو شهروين رو مي ديدم همينطوري مي پريدم توي بغلش.

من رو روي زمين گذاشت و گونم رو بوسيد.

عمو شهروين-چطوري موش موشي عمو

خودم رو براش لوس کردم و گفتم:

-حالا که عموي خوشتيپم اومده عالي

صداي خنده ي خاله ملورين باعث شد سرم رو به سمت راست بچرخونم.

خاله ملورين با خنده- انقد نمک نريز دختر، بيا اينجا ببينمت...دلم واست يه ذره شده.

به سمتش رفتم و محکم بغلش کردم.

توي بغلش فشردم و بعد از خودش جدام کرد. لبخند مهربوني به صورتم پاشيد و گونم رو بوسيد.

اطراف رو نگاه کردم. خبري از آرنيکا نبود.

با تعجب رو به خاله ملورين کردم.

-پس آرنيکا کجاست؟

خاله ملورين- تو ماشين خوابش برده بود بيدارش نکرديم، عمو شهروين گذاشتش توي اتاق...

کيفم رو روي مبل انداختم و به سمت اتاق مهان رفتم.

در اتاق رو آروم باز کردم و پا ورچين پا ورچين به سمت تخت رفتم.

مثل يه فرشته ي کوچولو آروم خوابيده بود.

چشم هاي آبي خوش رنگش رو بسته بود و به خواب عميقي فرو رفته بود.

چهار سالش بود ولي خيلي شيطون و بامزه بود.

چشم هاي دريايي و دماغ کوچيکش مثل خاله ملورين بود ولي لب ها و حرکات و رفتارش با عمو شهروين مو نمي زد.

خاله ملورين نمي تونست بچه دار بشه ولي بعد از چند سال بلاخره آرنيکا کوچولو اومد توي زندگيشون و رنگ و بوي تازه اي به اون ويلاي بزرگ داده بود.

گونش رو اروم بوسيدم و از اتاق بيرون اومدم.

به سمت اتاقم رفتم،مانتو و شلوارم رو با يه دست تاپ و شلوارک راحتي عوض کردم.

رفتم توي سرويس اتاقم و آبي به دست و صورتم زدم.

از اتاق که بيرون اومدم، زن داداش و آرتان هم اومده بودن...

آرتان با ديدنم به سمتم اومد.

کيف برزگش روي دوشش بود و از خودش بزرگتر بود، همين قيافش رو بامزه کرده بود.

خم شدم و بوسيدمش...

آرتان-سلا عمه جون

-سلام عزيزدلم مدرسه خوب بود؟

چشم هاش برقي زود و با خوشحالي گفت:

-اوهوم، کلي دوست خفن پيدا کردم عمه نيسا

بلند زدم زير خنده و گفتم:

-باز اين کلمه ي خفن رو از کجا يادگرفتي تو؟

با خنده رو به زن داداش کردم.

-تا دو هفته ديگه با اين کلمه پدرمون رو درمياره

آرميس(زن داداش) درحالي که داشت به سمت اتاق خواب مي رفت خنديد و رو به من کرد.

آرميس- خدا به خير کنه

عمو شهروين- اگه وراجي هات تموم شد بيا اينجا کنار من بشين

زبونم رو واسش در آوردم و به سمتش رفتم.

مثل بچه ها روي زانوش نشستم و مثل گربه شرک نگاهش کردم.

-عمو شهروين من بستني ميخوام.

صداي بسته شدن در و بعدش صداي نياسان از پشت سرم اومد.

نياسان- پاشو خرس گنده، پاي رفقم رو شکستي

شکلکي براش در اوردم و خودم رو روي مبل کنار عمو شهروين انداختم.

عمو شهروين با ديدن نياسان بلند شد و محکم بغلش کرد.

بعد از کلي تره خورد کردن براي هم، بلاخره دوتاشون رضايت دادن بشينن. عمو شهروين دوباره سر جاش نشست و رو به من گفت:

-دانشگاه چطور بود؟

-واسه روز اول خوب بود ولي زياد استاد ها درس ندادن امروز...

خاله ملورين- به جاش از دوسه روز ديگه بايد به قول خودمون خر خوني کني.

زدم زير خنده و گفتم:

-بسوزه پدر تجربه

چشمکي بهم زد بعد بلندشد و به سمت آشپزخونه رفت تا به آرميس کمک کنه.

دوباره مظلوم به عمو شهروين نگاه کردم که با خنده گفت:

-تا بستني رو از من نگيري بيخيال نميشي نه؟

ابروهام رو بالا انداختم و گفتم:

-نچ

بلند شد و گفت:

-تا ماشينو از پارکينگ درميارم اماده باشيا

بالپريدم و گفتم:

-چشم قربان.

خواستم برم اماده بشم که صداي شاکيِ آرنيکا رو از پشت سرم شنيدم.

آرنيکا-پس من چي؟

چرخيدم و بهش نگاه کردم که دستاش رو به کمرش زد و گفت:

-بابا اقا من چند بار بهت گفتم براي من بستني توت فرگني بخل هي دفتي باشه فلدا سرما خولدي...بعد به من اشاره کرد و گفت: حالا ميخواي بلا اين تانوم(خانوم) بستني بخلي؟ نميگي دختل نازي مثل منم دلش بستني توت فرگني ميخواد؟

با اين حرفش بلند زديم زير خنده. عاشق شيرين زبونياش بودم. خاله ملورين از پيشخوان آشپزخونه به ما نگاه کرد و با خنده گفت:

-آرنيکا، مامان باز که تو شاکي شدي دخملم.

آرنيکا- از اين بابا اقا بپرس همش بلا همه بستني توت فرگني ميخله برا من نه

ديگه طاقت نياورم، به سمتش رفتم و محکم بغلش کردم.

-نيسا فداي تو بشه وروجک اصلا بستني منم مال تو

گونم رو ناز کرد و گفت:

-نه تو مهلبوني دوناه دالي بستنيت بلا خودت

محکم بوسيدمش و با خنده به سمت اتاقم رفتم. اون روزعموشهروي؛ من، آرنيکا و آرتان رو بيرون برد و واسه ي هممون بستني خريد. درسته ديگه بزرگ شدم ولي بستني هايي که عمو شهروين بخره يه چيز ديگست.

#prt3

توي ويلاي عمو شهروين بودم.

خاله ملورين لباس عروس تنش بود و با عمو شهروين توي نور کم خونه درحال رقصيدن بود.

گوشه اي ايستاده بودم و با لبخند نگاهشون مي کردم.

خاله آبديس و شوهرش عمو وهرام هم بودن. نياسان دوربين کوچيکي توي دستش بود و با لبخند فيلم مي گرفت.

آرميس آروم دست مي زد و بهشون زل زده بود.

هواي خونه خيلي سنگين بود. دلشوره داشتم و انگار از چيزي ميترسيدم.

نفس عميقي کشيدم. هواي بوي وحشت مي داد.

ناگهان کل خونه به رنگ قرمز در اومد.

يه مرد غريبه که چهره ي ترسناکي داشت و بين زمين و هوا معلق بود، از در خونه اومد تو...

صداي خنده هاي بلندش توي سرم اکو مي شد و لرزه به تنم مي انداخت.

چشم هاي آتشينش به من خيره شده بود و لبخند چندش آورش به قلبم نيزه هايي از وحست و هراس پرتاب مي کرد.

دستش رو بالا آورد و به من اشاره کرد.

خنده هاي بلند شيطانيش تبديل به قهقه هاي عذاب آور شد و محو شد.

نفس هام تند شده بود و از ترس حالت تهوع داشتم.

با احساس چيز لزج و چندش آوري که بين پاهام در جريان بود به پايين نگاه کردم.

کف اتاق قرمز شده بود.

خون! کف خونه پر از خون بود.

وحشت زده جيغ بنفشي کشيدم و از خواب پريدم.

نفس نفس مي زدم و اشک هام روي گونم مي غلطيدن...

در باز شد و چهره ي نگران عمو شهروين و پشت سرش نياسان، خاله ملورين و آرميس نمايان شد.

دست و پاهام مي لرزيد و حالت تهوع داشتم.

عمو شهروين با نگراني اومد توي اتاق که ديگه طاقت نياوردم. از تخت پايين پريدم و به سمت دستشويي دويدم.

کل محتويات معدم رو بالا آوردم.

حس اون خون ها امگار توي خواب نبود. خيلي واقعي بود.

با ترس به پاهام نگاه کردم.

قرمز بود!

از ترس جيغ کشيدم.

عموشهروين با مشت به در مي زد و ازم مي خواست در رو باز کنم ولي انقدر وحشت زده بودم که حتي نمي تونستم تکون بخورم.

بلاخره به خودم اومدم و با چشم هاي اشکي در رو باز کردم.

عمو شهروين نفس نفس مي زد و خيلي نگران بود.

خاله ملورين با نگراني- چي شده نيسا؟

با دست هاي لرزون به پاهام اشاره کردم.

به پاهام نگاه کردم.

اثري از خون نبود!

سرم گيج رفت و در حال افتادن بودم که يه نفر مانعم شد.

اخرين چيزي که ديدم چشم هاي نگران عمو شهروين بود و بعد سياهي مطلق!

#prt4

با احساس سوزشي توي دستم از خواب بيدار شدم.

توي اتام بودم و سوزن سُرم توي دستم خودنمايي مي کرد.

سُرم بالاي سرم آويزون بود و قطره هاي آب يکي يکي چکه مي کردن، از توي شيلنگ باريک عبور مي کردن و پر تکاپو به بدن خستم تزريق مي شدن.

اتفاقات ديشب يکي يکي يادم اومد.

خودمم نميدونم چه اتفاقي واسم افتاده بود.

يک کابوس باعث اين حال بدم شده بود.

ياد پاهاي خونيم افتادم.

حتما يه توهم بوده...اره توهم بود چون خواب آشفته ديدم.

واي اين خواب هرلحظه بيشتر و بيشتر عذابم مي داد.

اين خواب چند وقت بود شده بود سوهان روحم ولي اين دفعه فرق مي کرد.

همه چيز واقعي تر از يک خواب بود.

اين خواب واقعا ناآشنا بود.

درکش سخت بود!

با صداي در سرم رو به سمت چپ چرخوندم.

زن داداش درحالي که يه سيني توي دستش بود، اومد توي اتاق.

با ديدن چشم هاي بازم لبخند پر رنگي زد و به سمتم اومد.

سيني رو روي پاتختي گذاشت و خودش روي تخت کنار نشست.

موهام رو از دور صورتم جمع کرد و با همون آرامش هميشگيش گفت:

-بلاخره به هوش اومدي نيسا جون

خودم رو توي بغلش انداختم و سرم رو روي سينش گذاشتم.

آروم اشک مي ريختم.

با دستش موهام رو نوازش کرد.

زن داداش- نميخواي بهم بگي چي شده؟

ازش جدا شدم و با چشم هاي اشکي بهش خيره شدم.

خيلي دوستش داشتم. واقعا که جاي مادر رو واسم پر کرده بود. با تمام شيطنت هام همبشه هوامو داشت و چيزي کم نميذاشت.

قطره اشک هاي مزاحم رو آروم از روي گونم پاک کردم و شروع کردم به تعريف کردن تموم خوابم و اين که چند وقته همش اين خواب رو مي بينم.

وقتي حرف هام تموم شد بارقه هاي نگراني رو توي چهرش ديدم.

رنگض پريده بود و انگار چيزي رو مخفي مي کرد.

دست و پاش رو گم کرده بود.

بعد چند دقيقه به خودش اومد و سيني رو روي تخت گذاشت.

زن داداش- بيا عزيزم اينو بخور يکم حالت بهتر ميشه...

نيم نگاهي به سيني کردم.

قرمه سبزي...غذاي موردعلاقم.

سيني رو گذاشت و خواست بره که صداش زدم.

-زن داداش

زن داداش- جونم

-چيزي رو از من پنهون مي کنين؟

رنگش به وضوح پريد ولي خودش رو نباخت و گفت:

-نه چي رو مخغي کنم؟

-احساس مي کنم چيزي هست که دارين ازم مخفي ميکنين

لبخندي زد و گفت:

-نه گلم هيچي نيست. غذات رو بخور از دهن ميافته. يه ساعت ديگه دکتر مياد و سُرم رو از دستت بيرون مياره...

حوصله ي کنجکاوي نداشتم پس بيخيال شدم و با لبخند ازش تشکر کردم.

بعد از تموم شدن غذام، عموشهروين و خاله ملورين اومدن و حالم رو پرسيدن و عمو شهروين ازم خواست خوابم رو بدون جا انداختن چيزي واسش تعريف کنم.

ميدونستم يه چيزي رو ازم مخفي ميکنن ولي اون چي بود رو نمي تونستم بفهمم.

اون روز هرکاري کردم همه طفره رفتن ولي از چهره تک تکشون بي قراري و نگراني مشهود بود.

ساعت پنچ عصر بود که ديگه کلاس هام تموم شد.

هوا فوق العاده خوب بود و احساس خوبي بهم مي داد. صداي هياهوي دخترو پسر ها توي حياط دانشکده پيچيده بود و نيسم خنکي لابه لاي شاخه هاي سرسبز درخت ها بازي مي کرد و گه گاهي با شاخه هاي بيد مجنون توي حياط به رقص و سرور مي پرداخت.

با مهلا داشتيم صحبت مي کرديم و به سمت ماشين مي رفتيم که خاله آبديس رو ديدم. بيرون دانشکده ايستاده بود و واسم دست بلند کرده بود.

از مهلا خداحافظي کردم و با قدم هاي بلند به سمت در بزرگ خروجي رفتم.

با ديدنم محکم بغلم کرد و گونم رو بوسيد.

-سلام خاله آبديس

خاله آبديس-سلام نيسا کوچولوي خودم

بلندخنديدم و گفتم:

-فکر کنم بايد يه تجديدي توي اين کلمه ي کوچولو بکني

بلند خنديد و گفت:

-درسته ديگه خرس گنده شدي ولي واسه من همون نيسا کوچولويي فسقل

گونش رو بوسيدم و چشمکي بهش زدم.

به اونطرف خيابون که ماشينش پارک شده بود اشاره کرد و گفت:

-بدو بريم که کلي کار داريم

با تعجب بهش نگاه کردم که دستم رو کشيد و به سمت ماشينش رفتيم.

سوار شديم و استارت زد.

از بين ماشين ها رد مي شد و خيابون ها رو زيرپا مي گذاشت.

با تعجب بهش نگاه مي کردم که توقف کرد.

به روبه رو نگاه کردم.

«سالن تخصصي آتريسا»

هنوز بهش زل زده بودم که بي توجه به من پياده شد.

#prt5

از ماشين پياده شدم و مثل عروسک هاي کوکي دمبال خاله آبديس راه افتادم.

رفتيم توي سالن...زياد شلوغ نبود.

سيمين خانوم آرايشگر و يکي از دوستاي خاله آبديس بود.

خاله آبديس و زن داداش مشتري هميشگي سيمين خانوم بودن.

ديگه طاقت نياوردم و رو به خاله گفتم:

-چرا اومديم اينجا

خاله آبديس- هيس بيا بشين اينجا

اين رو گفت، دستم رو کشيد و به زور روي صندلي نشوندم.

سيمين خانوم به سمتمون اومد و بعد از سلام و احوال پرسي مختصري به سمتم اومد.

موهام رو شونه زد و با بابليس يکم حالت داد.

يه آرايش دخترونه ي خيلي قشنگ واسم کرد و يه ريسه که گل هاي صورتي خوشگلي داشت روي پيشونيم بست.

واقعا بهم مي اومد.

خاله آبديس که يه خانوم ديگه موهاش رو شينيون کرده و خيلي شيک آرايشش کرده بود، به سمتم اومد و رو به روم ايستاد.

يکم بهم زل زد و يهو بغلم کردم.

خاله آبديس- فدات شم خيلي ماه شدي

لبخندي زدم و ازش جدا شدم.

-شما هم همينطور ولي نگفتين اينجا چه خبره

يکم فکر کرد و گفت:

-يه مهموني دعوتيم

با تعجب بهش زل زدم.

-مهموني؟

خاله- يکي از فاميلاي دوره تو نميشناسيش

چه مهموني هول هولکي بود اين مهموني...

خاله آبديس پيراهن عروسکي قرمز رنگي رو به سمتم گرفت.

خاله- اين رو بپوش

-ولي من خونه لباس داشتم

خاله- اين خيلي نازه واسه تو خريدمش بپوش ببينم بهت مياد.

لباس واقعا شيکي بود.

از دستش گرفتم و توي اتاق پرو پوشيدمش...

توي تنم واقعا قشنگ بود و با رنگ سفيد پوستم تضاد جالبي ايجاد کرده بود.

خاله آبديس در رو باز کرد و نگاهي بهم انداخت و لبخند رضايتي به سليقه ي محشرش زد.

خودش يه لباس زرشکي رنگ بلند پوشيده بود که واقعا خاص و قشنگش کرده بود.

بعد از کلي تره خورد کردن براي هم سوار ماشين شديم.

ساعت هشت شب بود ديگه...

خاله آبديس با سرعت مي روند و بعد از تقريبا نيم ساعت، خارج از شهر جلوي باغ بزرگي نگهداشت.

قبل از پياده شدن گوشيش رو چک کرد و توي کيفش انداخت.

در باغ رو که باز کرديم همه جا تاريک بود.خواستم عقب گرد کنم و برگردم که يهو خاله آبديس هلم داد توي باغ...

ترسيدمو خواستم به سمت در باغ بدوم که يهو همه جا روشن شد و صداي دست و سوت جمعيت بلند شد.

با چشم هاي گشاد شده و دهن باز به جمعيت روبه روم خيره شده بودم.

همه بودن...از عمو وهرام و فاميل هاي دور و نزديک گرفته تا همه ي بچه هاي کلاس و دوستام ...

هنوز توي شُک بودم که خاله ملورين درحالي که کيک بزرگ و شيک رو روي يه ميز چرخدار خيلي قشنگ مياورد ، از بين جمعيت بيرون اومد.

کيک شکلاتي همون کيکي که عاشقش بودم با تزئين خامه و شکلات، روش بيست تا شمع طلاي رنگ گذاشته بودن.

صداي تولدت مبارک توي گوشم پيچيد.

تولدم!

امروز تولدمه واي اصلا يادم نبود.

با ذوق جلو رفتم.

خاله ملورين- اول آرزو کن بعد فوت کن

لبخندي زدم و چشمام رو بستم.

چه آرزويي داشتم؟

آرزويي که از بچگي داشتم.

بفهمم مادر و پدرم کي بودن و چرا هيچکس راجبشون بهم چيزي نميگه؟ راستي من کي هستم؟

آرزوم همين بود.

يه نفر به من بگه کي هستم!

چشمام رو باز کردم و شعما رو فوت کردم که بادست و جيغ جمعيت همراه شد.

#prt6

مي دونستم اين همه تشريفات کار عمو شهروينه...

هرسال خودش واسم جشن مي گرفت.

به سمتش رفتم و محکم بغلش کردم.

دستش رو پشتم کشيد و گفت:

-تولدت مبارک وروجک

لبخندي به مهربونيش زدم و دستش رو بوسيدم.

اخمي کرد و گفت:

-اين چه کاريه

-از پدرم واسم عزيزتري عمو شهروين

موهام رو از توي صورتم کنار زد و لبخند دلنشيني به روم پاشيد.

زن داداش اومد جلو و بغلم کرد و تولدم رو تبريک گفت.

خاله ملورين دستم رو گرفت و برد توي اتاق تا مانتو و شالم رو دربيارم.

موهام رو جلوي آينه مرتب کردم و با خاله ملورين از اتاق بيرون اومدم.

صداي بلند آهنگ توي باغ پيچيده بود.

دختر و پسر ها مي رقصيدن و بزرگ تر ها گوشه و کتار ايستاده بودن و گروه گروه مشغول صحبت کردن بودن.

خاله ملورين من رو وسط کشيد و با هم شروع کرديم به رقصيدن...

يکم که رقصيديم، زن داداش و خاله آبديس هم اومدن و بهمون ملحق شدن.

ديجي از همه خواست بشينن تا کيک رو ببرم و هديه ها رو بدن.

روي مبل تکي سلطنتي که جلوي ميز کوچيکي گذاشته بودن،نشستم.

نوبت رقص چاقو بود.

خاله ملورين هميشه توي رقص چاقو هممون رو قافل گير مي کرد.

با چشم دنبالش مي گشتم که بلاخره پيداش کردم.

داشت به سمتم مي اومد.

لباس هندي خيلي خوشگلي به رنگ آبي تنش کرده بود.

پابند نقره ايش توي پاش مي درخشيد.

رنگ لباسش با چشم هاي آبيش مطابقت خاصي داشت و توجه پير و جوون رو به خودش جلب مي کرد.

يه زنجير نقره اي با نگين هاي آبي روي پيشوني و لابه لاي موهاش خودنمايي مي کرد.

شروع کرد به رقصيدن و همه رو شگفت زده کرد.

واقعا زيبا بود. حاضرم قسم بخورم زني به زيبايي خاله ملورين اصلا نديده بودم.

عموشهروين واقعا حق داشت عاشقانه بپرستتش...

آهنگ تموم شد و خاله ملورين با لبخند چاقو رو به سمتم گرفت.

چاقو رو ازش گرفتم و کيک رو بريدم.

مهلا به سمتم اومد.

مهلا-تولدت مبارک نيسا جونم

بغلش کردم و گفتم:

-مرسي خواهري

عمو وهرام کنارم اومد و آروم گفت:

-بابا اين کادوها رو باز کن ديگه مردم از فضولي

بلند خنديدم و گفتم:

-چشم.راستي من آرتان و آرميتان رو نديدم کجان؟

عمو وهرام-همينجان يه گوشه دارن با بچه ها بازي ميکنن

خاله آبديس يکي يکي اسم روي کادو ها رو خوند و داد من باز کنم.

کادوي خودي ها رو گذاشت اخر...

مهلا يه ساعت لوکس طلايي واسم خريده بود.

خاله ملورين و عمو شهروين يه ست طلاي سفيد دخترونه خريده بودن که واقعا خاص و قشنگ بود.

عمو وهرام طبق معمول هر سال با اون هديه هاي عجيب غريبش قافلگيرم مي کرد.

يه خرس عروسکي صورتي خريده بود. انقدر بزرگ بود که يک نفري نميتونستم بلندش کنم ولي خيلي بامزه بود.

خاله آبديس يه توگردني تک طلا واسم خريده بود خيلي ظريف و قشنگ بود.

اخر از همه نوبت رسيد به نياسان و زن داداش...

با تعجب به جعبه ي خيلي کوچيک رو به روم نگاه کردم.

اندازه يه جعبه کبريت بود.

برداشتمش و بازش کردم.

خداي من سويچ ماشين بود.

نياسان دستم رو گرفت و به پشت باغ برد.

بقيه هم دنبالمون اومدن.

پشت باغ يه فراري مشکي پارک شده بود که دورش يه پاپيون بزرگ بود.

با ديدنش دهنم باز موند و صداي دست و جيغ بلند شد.

من عاشق فراري مشکي بودم.

خودم رو محکم انداختم توي بغل نياسان و جيغ زدم.

-عاشقتم.

#prt7

با سر و صداي آرنيکا از خواب بيدار شدم.

نيم نگاهي به ساعت ديواري فانتزي کوچيک روي ديوار انداختم.

ساعت ده صبح بود.

خيلي کسل بودم. بلند شدم و به سمت سرويس اتاقم رفتم.

توي آينه به خودم نگاه کردم. آرايش صورتم پخش شده بود و موهام ژوليده...چشم هام پف کرده بود. وضعيتم واقعا مسخره شده بود.

رفتم توي حموم و يه دوش سريع گرفتم تا آرايش پخش شده ي روي سرم و موهاي ژوليدم يکم سر و سامون بگيره...

از حموم که بيرون اومدم، يه دست تي شرت و شلوارک پوشيدم. موهام رو يکم با حوله خشک کردم و کلاه تي شرتم رو همونجوري سرم کردم.

نگاهم به سمت کادوهايي که روي زمين پخش شده بود افتاد.

به سمتشون رفتم و روي زمين نشستم.

خرسي که عمو وهرام واسم خريده بود رو خواستم بغل کنم که خندم گرفت. نميتونستم بلندش کنم اينجوري...بي خيالش شدم و يکي يکي کادوها رو نگاه کردم.

زير کادوها يه جعبه ي کوچيک کادوپيچ شده بود.

يکم باخودم فکر کردم.

ولي من که همه ي کادوها رو باز کردم، اين از کجا اومد!

با تعجب توي دستم گرفتمش و تکونش دادم.

صدايي نمي داد.

روش رو با دقت نگاه کردم.

"از طرف شايان براي نيساي زيبايم"

شايان ديگه کي بود. اصلا همچين شخصي رو نمي شناختم ولي اسمش به شدت آشنا بود.

شونه اي بالا انداختم و با دقت اون کادوي مرموز رو باز کردم.

يه جعبه ي چوبي بود که به رنگ قرمز بود. قرمز زننده اي که چشمم رو مي زد.

در جعبه رو باز کردم.

يه عروسک اندازه ي کف دست بود، بامزه بود ولي حس خوبي نسبت بهش نداشتم. گرمايي عجيب ازش به دستم تزريق مي شد.

چشم هاي سرخش رعشه به دلم مي انداخت.

موهاي طلاييش چهرش رو جالب کرده بود و لباس تور توريش خيلي زيبا بود.

حتي اين عروسک هم واسم آشنا بود امگار جايي ديده بودمش...قديمي به نظر مي رسيد.

با صداي نياسان از افکار مشوشم بيرون کشيده شدم.

نياسان_ نيسا هنوز خوابي؟

از جاک بلند شدم، عروسک رو روي تخت انداختم و درحالي که به سمت در مي رفتم گفتم:

-نه بيدارم...

#Prt8

از اتاق بيرون اومدم و به همه سلام کردم.

توي آشپزخونه روي صندلي کنار آرنيکا که خالي بود نشستم.

عمو شهروين- نيسا بلاخره توام سحرخيز شدي

آرميس با خنده رو به عمو شهروين کرد.