رمان ارباب_سالار به قلم leily

ژانر: #عاشقانه #اربابی

خلاصه:

استان یه دختره... دختری که همیشه تنها بوده. مثل رمانهای دیگه، دختر قصه سوگلی نیست... ناز پرورده نیست... با داشتنِ پدر، هیچ وقت مهر پدری رو نداشته... همیشه له شده و همین له شدناش هیچ غروری رو برای اون باقی نذاشته... دختر قصه مغرور نیست؛ اتفاقا خیلی هم مهربونه... حتی برای اونایی که بهش بد کردن...

اما پسر قصه...

تا دلت بخواد غرور داره... خودخواهه و از خود راضی. بالاخره کم کسی نیست که... اربابه...

اربــــــــاب... اربــــــــاب ســــــالار...

مثل همیشه تو اتاق بیکار نشسته بودم حوصلم خیلی سررفته بود از رو تخت بلند شدم واز اتاق خارج شدم.

بابا اومده بود. بابا رو خیلی دوست داشتم اما هیچ وقت دلیل این همه نامهربونیاش نسبت به خودمو درک نمیکردم!!! قبول داشتم بعضی وقتا عصبانیش میکردم اما بابا همیشه برای من حوصله نداشت و از دستم عصبانی بود!! اقا (بابای بابا) خدابیامرز هم همیشه همین جوری بود تا یادم میاد با من رفتار خوبی نداشت.

از اتاق که خارج شدم بلند سلام کردم بابا مثل همیشه جوابم رو با اخم داد ولی مامان باخوشرویی به سمتم برگشت

مامان：سلام عزیزم بیا ببین بابات چه گوشی قشنگی برا سحر خریده. (سحر خواهر کوچکترم و سوگند خواهر بزرگترم بود)

_مبارکه سحر

سحر：مرسی

سحر و سوگند نه با من بد رفتار بودند نه خوش رفتار. بی تفاوت بودنند که این به نظرم اثر رفتار بابا بود.

نگاهم به گوشی سحر افتاد یه گوشی طلایی رنگ با مدل htc بود. غم عالم تو دلم نشست. بابا هیچ وقت برام چیزی نخریده بود. حتی گوشیی هم که الان داشتم رو خودم با پول خرجیای جمع شدم خریده بودم یه گوشیه ساده ۱۱۰۰.

صدای بابا منو از افکارم بیرون کشید

بابا：من اصلا از حسادت خوشم نمیاد هر کس هر چیزی رو که لایقشه رو میگیره سحر لیاقته گوشی رو داشت.

حرفاش درد داشت. نداشت؟؟ داشت خیلیم داشت حرفش یعنی تو به سحر حسادت میکنی,حرفش یعنی تو لیاقت هیچ چیزی رو نداری.

بخدا من نگاهم از رو حسادت نبود فقط غم داشت غمگین بودم, ناراحت بودم از بابام. بابایی که هیچ وقت دوسم نداشت.

_نه من حسادت نمیکنم من...

بابا：سوگل برو اتاقت من بچه نیستم از چشمات داره حسادت میباره. چرا تو انقدر مایه ی عذابی هاااا, وای که از دست تو اصلا برو تو اتاقت چشمم بهت نیفته برووو

بروی اخر رو با داد گفت که از جام پریدم و سمت اتاقم رفتم اما وسط راه برگشتم

_بابا من حسادت نکردم این اولین باری نیست که میبینم برا سوگند و سحر چیزی میخرید.

بابا با عصبانیت لیوان چای زیر دستش رو برداشت و طرفم گرفت

بابا：سوگل یا میری تو اتاقت یا به ولای علی همینو تو صورتت خورد میکنم

با بغض به بابا نگاه کردم

مامان：خاک تو سرم حمید چه حرفیه مگه سوگل چی گفت؟؟

بابا：پروین ساکت. سوگل برو اتاقت

بدونه هیچ حرفی به اتاقم رفتم بغضه تو گلوم شکست و شروع کردم به گریه کردن. چرا خدا چراااا مگه من چیکار کرده بودم که بابا انقدر باهام بد رفتاری میکرد. خسته شده بودم خیلی خسته شده بودم. بارها خواسته بودم خودکشی کنم اما نتونسته بودم خواسته بودم فرار کنم اما کجا؟ مگه جایی رو هم داشتم؟؟ روی زمین گوشه دیوار نشسته بودم و زانوهامو بغل کرده بودم که سوگند اومد تو اتاق

سوگند：سوگل

فوری اشک هامو پاک کردم

_بله

سوگند：از دست بابا ناراحت نباش عصبانی بود

_چرا همیشه عصبانی که میشه رو من عصبانیتشو خالی میکنه! مگه من اصلا حرفی زدم؟ من حتی به سحر تبریک گفتم

سوگند کنارم نشست

سوگند：میدونم سوگل میدونم اما تو هم نباید موقعی که میرفتی اتاقت برمیگشتی و به بابا جواب پس میدادی

_چه جوابی!!!!من چه جوابی پس دادم هاااا

سوگند：ول کن سوگل بیخیال

از جاش بلند شد و از اتاق خارج شد. سوگند از روی ترحم اومده بود اتاق و تا وجدانش راحت شد رفت

رفت سوگل رفتتت

صبح که از خواب بیدار شدم کسی تو خونه نبود. سوگند کلاس گیتار می رفت سحرم که مدرسه بود اما نفهمیدم مامان کجاست؟! خودم یه سالی میشد مدرسه رو تموم کرده بودم و خونه بودم.

اشپزخونه که رفتم یه برگه رو یخچال بود：

"سوگل جان من میرم خونه مرضیه خاله(دوست مامان) سوگندم که رفته کلاس سحرم که مدرسس توام اگه خواستی برو خونه دوستات اما خواهشا زود برگرد قبل از اینکه بابات برگرده

مامان"

دوست!! منو دوست!!! کدوم دوست؟ مثل اینکه یادشون رفته بود سوگل همیشه تنهاس و هیچ دوستی نداره...

اخرین دوستم کلاس دوم راهنمایی بود اونم برای اینکه خونه اورده بودمش بابا جلو دختره باهام دعوا کرده بود دختره ام از همون روز به بعد با من قهر کرد و من هم دیگه بعد اون با کسی دوستی نکردم تا اخر و عاقبتش بشه بی ابرویی.

تو همین فکرا بودم که گوشیم زنگ خورد. به صفحش نگاه کردم اسم فرزاد نوشته شده بود. تو دلم از دست خودم ناراحت شدم که انقدر ناشکرم. فرزاد پسر خالم بود و تنها دوست و یار و همدمم. دکمه ی سبز رو زدم وگوشی رو گذاشتم رو گوشم.

فرزاد：سلام به سوگل خودم چطور مطوری؟؟؟

_سلااااام سیا(تازه گیا سولار کرده بود و برا همین بهش میگفتم سیا) خوبم بد نیستم تو چطوری نیستی؟؟؟

فرزاد：من که همیشه هستم توی میمون هیچ وقت نیستی کجایی؟؟

_خونه, میمونم خودتی شامپانزه

فرزاد：زیاد حرف نزن پاشو بیا بیرون بریم عشق و حال که دلم برات لک زده

_واااای فرزاد راست میگی دلم پوسید تو خونه , پوکیدم

فرزاد：فدا دلت بشم که پوسیده نپوس که نیازت دارم زودی حاضر شو اومدم.

تلفنو قطع کردم و به سمت کمد لباسا رفتم.

فرزاد همیشه مدله حرف زدنش با من همین جوری بود. یه مانتو مشکی و شلوار جین ابی و شال مشکی پوشیدم و از خونه اومدم بیرون.

فرزاد جلو پام ترمز کرد.

فرزاد：بهههه سلام سوگل خانم چه خبرا چه کارا؟؟

در ماشین و باز کردمو نشستم

_من خودموکشتم اما به توی بیشعور نتونستم یاد بدم, ادم اول صبر میکنه طرف تو ماشین بشینه بعد مثل یابو سوالشو میپرسه. نفهم بفهم.

فرزاد：عاشق همین سگ سگیاتم اما چی کار کنم این طور معاشرت را میپسندم.

_روانی این معاشرته؟؟؟

فرزاد：بله خودم سازندشم

_مرده شورتورو ببرم

فرزاد خندید و راه افتاد

فرزاد：خب حالا که تو ماشین نشستی دردتم که افتاد حالا میگی؟ چه خبر؟؟ چی کار میکنی؟ خاله اینا چی کار میکنن؟ خوبن؟

_هیچی بیکار خونه تنها نشسته بودم که زنگ زدی و منم که منتظر یه همچین پیشنهادی بودم رو هوا قاپیدمش. مامانمینام که هیچ کدوم خونه نبودن

فرزاد با لحن مهربونی گفت

فرزاد：چرا تنها دختر خوب؟ توام زنگ میزدی به دوستات میرفتین بیرون اصلا به من میگفتی. چرا همیشه منتظری من زنگ بزنم توام زنگ بزنی چیزی ازت کم نمیشه ها.

_دلت خوشه ها کدوم دوست؟؟! توام خب نمیخواستم مزاحم شم اینکه من بیکارم دلیل نمیشه توام بیکار باشی

فرزاد با اخمی به طرفم برگشت

فرزاد：سوگل دیگه نشنوم همچین حرفی روها!! تو هیچ وقت مزاحم من نیستی و اما موضوع دوست... تو خودت سعی نکردی هیچ وقت, هیچوقت دوستی داشته باشی

_خودت میدونی چرا هیچ وقت سعی نمیکنم دوستی داشته باشم. یه بار سعی کردم و نتیجشم دیدم

فرزاد：درسته قبول دارم بابات با دوستت بد رفتاری کرد و اونم باهات قهر کرد اما این دوستی یه دوستیه بچه گانه بود. تو دوران بچگی بود حالا هم اون قضیه تموم شده و تو میتونی دوستای دیگه ای داشته باشی

_وای فرزاد چقدر کشش میدی یه موضوعو اصلا من خودم حال نمیکنم دوستی داشته باشم بیخیال دیگه

فرزاد：چشم من دیگه کشش نمیدم

_حالا کجا میریم؟؟؟

فرزاد：یه جای خوووووب...

فرزاد：بیا پایین

از ماشین پیاده شدم خیییلی جای قشنگی بود

_فرزاد اینجا کجاست؟خیلی جای قشنگیه ادم از این بالا همه چیزو میبینه

فرزاد：اینجا بام تهرانه. اره ادم اینجا احساس میکنه کل تهران زیر پاشه

_اوهوم خیلی خوبه یه حس ارامش خوبی داره

فرزاد：سوگل

_بله

فرزاد：سوگل یه سوال می پرسم اما دوس ندارم مثل همیشه یه جواب تکراری بشنوم

_بپرس

فرزاد：تو چی کار کردی که عمو حمید انقد باهات بد رفتاری میکنه؟ ببین ما تا حالا چیزی رو از هم پنهون نکردیم اما هر وقت سر این سوال میرسیم تو یا منو میپیچونی یا میگی نمیدونم

_فرزاد باور کن خودمم نمیدونم. درسته من بعضی موقع ها حاضر جوابی میکنم اما نه بخاطر چیزای الکی فقط بخاطر بد رفتاریای باباس. به جون خودم, خودمم نمیفهمم مگه چه کار میکنم که بابا همیشه از دستم عصبانیه

فرزاد：باور کنم؟؟؟؟؟

خیره به فرزاد نگاه کردم. باورکنم یعنی چی؟؟ یعنی داری دروغ میگی، یعنی باورت ندارم. از هر کی توقع داشتم اما از فرزاد نه!!!! رفتم سمت ماشین

_بریم خونه حوصله ندارم

فرزاد：یعنی چی حوصله ندارم سوگل؟؟؟!!! خیله خب بابا یه سوال پرسیدم توام مثله همیشه جواب دادی اصلا غلط کردم

_فرزاد حوصله ندارم اگه تو نمیبری خونه خودم برم

فرزاد جلوم وایساد

فرزاد：سوگل خانم من حتی حق سوال پرسیدنم ندارم؟؟!!

_حق سوال پرسیدن داری اما حق نداری با حرفات تخریبم کنی. باور کنم یعنی چی؟؟ یعنی بهت اعتماد ندارم و داری دروغ میگی

فرزاد：من کی این حرفو زدم!!!

_فرزاد گند زدی به روزم الانم فقط میخوام برم خونه همین! اگه منو میبری که سوار شم اگه نه که خودم برم

فرزاد ماشین و دور زد و سوار شد.

فرزاد：مرغت یه پا داره دیگه میگی بریم یعنی بریم

تا خود خونه نه من حرف زدم نه فرزاد. جلوی خونه از ماشین پیاده شدم و فرزادم پیاده شد

فرزاد：سوگل به جون خودم به جون خودت نمیخواستم ناراحتت کنم فقط میخواستم بدونم مشکلت با عمو چیه؟

اگه روز عادی بود بهش میگفتم جون خودت، جون من چراا؟؟ اما با حرفاش شکستم. شاید حرفش خیلی بد نبود اما برای من بود. برای منی که تنها همدمم فرزاد بود, بود... دلم رو بد شکسته بود بددد.....

دیر وقت بود و بابا هنوز برنگشته بود. نگران بودم نه فقط من همه نگران بودیم. بابا سابقه نداشت تا این موقع شب خونه نیاد، اگه هم تا این موقع دیر میومد زنگ میزد و خبر میداد, خبر که نداده بود هیچ هر چقدر به گوشیشم زنگ میزدیم جواب نمیداد. مامان با نگرانی از این سر پذیرایی به اون سر پزیرایی میرفت

مامان：یعنی چی شده؟ چرا جواب نمیده؟ نکنه خدایی نکرده اتفاقی افتاده باشه!!

سوگند：مامان, مامانم نگران نباش شاید گوشیش روی بیصداس نمیشنوه و الانم کار داره حتما میاد یکمی صبر کن حتما میاد

_اره مامان سوگند راست میگه صبر کن بابا هر جا که باشه تا یکی دو ساعته دیگه میاد. به دلت بد راه نده

مامان：خداکنه

دقیقه به دقیقه نگرانیم بیشتر میشد. ۲ساعت هم گذشت و بابا نیومد. مامان با بی طاقتی به سمت تلفن رفت و به دایی علی زنگ زد.

مامان：الو. سلام علی جان ببخشید دیر موقع مزاحم شدم.

دایی：________________

مامان：راستش حمید خونه نیومده هر چقدرم زنگ میزنم جواب نمیده. خودشم تا حالا سابقه نداشته تا این موقع خونه نیاد.

دایی：______________

مامان：نه داداش

دایی：______

مامان：باشه منتظرم

بعد تلفنو قطع کرد.

سحر：دایی چی گفت مامان؟؟

مامان：گفت الان میام اونجا

دایی بعد از نیم ساعت اومد. حالا همه با هم به بابا زنگ میزدیم. دیگه تقریبا ساعت ۳ صبح بود سوگند به بابا زنگ میزد که یه دفعه...

سوگند：الو...الو...بابا

بابا：__________

سوگند：بله بله پدرم هستند

سوگند：کجااااا؟؟

و بعد گوشی از دستش افتاد

دایی فوری گوشی رو برداشت و شروع کرد به صحبت کردن. رفتم طرف سوگند

_سوگند چی شده؟؟ مگه چی گفت طرف؟؟

سوگند با تته پته

سوگند：مر...د..ه..گ..ف..ت

مامان：اه سوگند بگو ببینم چی شده

سوگند زد زیر گریه

سوگند：مرده گفت بابا کلانتریه

مامان و دایی رفته بودن کلانتری. بابا ساعت هشت شب موقعِ برگشتن به خونه، به یه اقایی میزنه و اون اقاام الان تو اتاق عمل بود و بابا بازداشتگاه. حال مرده اصلا خوب نبوده اینو دکترا میگفتن. کلافه و بی قرار بودیم اگه خدایی نکرده مرده می مرد چی؟؟ نه نه خدا نکنه, خدا بزرگه خدا خودش میدونه ما جز بابا بزرگی نداریم بابا رو از ما نمیگیره. اون مرده حالش خوب میشه و بابا هم برمیگرده خونه. اره خدا بزرگه.

در خونه باز شد و مامان و خاله و فرانک(دختر خالم) و زن دایی اومدن تو. مامان رنگش پریده و چشماش بخاطر گریه ی زیاد سرخِ سرخ بود.

خاله：سوگل جان خاله برو یه لیوان برای مامانت اب بیار تا یکمی حالش جا بیاد.

با دو خودمو رسوندم به اشپزخونه و یه لیوان اب برای مامان اوردم و دست خاله دادم.

خاله：خواهرم, پروین جان بیا یه لیوان اب بخور. بیا گلم. بیا اینو بخور.

مامان：ولم کن پروانه دیدی چه بدبخت شدم؟ دیدی چه خاکی به سرم شد؟

و دوباره شروع کرد به گریه کردن. ماام از مامان بدتر

زن دایی الهام：پروین جان تو باید محکم باشی هنوز که اتفاقی نیوفتاده مرده رو هم که بردن اتاق عمل انشاالله به سلامت از اتاق عمل درمیاد و اقا حمیدم همین امروز فرداست که از بازداشتگاه در میاد.

مامان：اگه خدایی نکرده زبونم لال در از اتاق عمل نیومد چی؟؟ اونوقت چه خاکی به سرم بریزم!؟؟

خاله：پروین ببین بچه هارم نگران کردی اینام به تو نگا میکنن تو باید بخاطر بچه ها محکم باشی.

اون شب مامانو هر کاری که کردن اروم نشد. نزدیکای هشت صبح بود که تقریبا همه خوابیدیم. یه ساعتی نشده بود خوابیده بودم که با صدای جیغ و داد مامان با ترس از خواب پریدم. صحنه رو که میدیدم باور نمیکردم, مامان جیغ میزد و خودشو چنگ مینداخت.

مامان：ای خدا بدبخت شدم ,ای خدا بیچاره شدم, واااای, وااااای مرد. داداش علی بیچاره شدم, داداش علی شوهرم.

دایی：پروین به خودت بیا خدا بزرگه رضایت میگیریم خواهرم, ازعمد که به مرده نزده, تصادف بوده, یه تصادف... اروم باش

اینا چی میگفتن؟؟!!!!! مرده مرد!!! یعنی الان بابا به عنوان قاتل تو زندانه؟!!!! بدنم لمس شده بود رو زمین نشستم.

سه روز از اون ماجرا گذشته, راستی راستی یارو مرده بود. مامان اینا همون روز افتادن دنباله کارای بابا. بعد از اینکه برگشتن خونه مامان داغون بود . دایی به سوگند میگفت

دایی：چند نفر شهادت دادن که حمید از عمد به اون مرده زده و پلیس هم بعد از تحقیق و پرس وجو فهمیدن که حمید و اون مرده یه خصومتی از قبل با هم داشتن و این قضیه رو بد تر میکنه. بازپرس میگفت حمید انکار میکنه و زیرِ بار نمیره

سوگند：دایی کاریو که نکرده چرا باید گردن بگیره

بابا اهل این نبود که کسی رو از قصد زیر کنه اونم تا حد مرگ!!!! داشتم دیوونه میشدم , دلم برای بابا تنگ شده بود. درسته همیشه از دور بابام بود، ولی حالا چی حالا که نیست و امکان داره دیگه نباشه... خدانکنه, زبونم لال, بابا بر میگرده.

امروز عمو محمود(شوهر خالم) وقت گرفته بود تا مامان و بابا با هم حرف بزنن. مامان از صبح بی قرار بود و هی اینور و اونور میرفت تا بالاخره با دایی رفتن. تو این سه روز خونه حتی یه لحظه هم خالی نشده بود دایی, خاله, دوستا و اشناها هر کی که شنیده بود اومده بود. همه اومده بودن برای دلداری اما چیزی که ما میخواستیم دلداری نبود برگشتن بابا بود فقط همین. بعد رفتن مامان و دایی منتظرشون بودیم：یه ساعت , دوساعت, پنج ساعت... مامان و دایی و عمو محمود برگشتن. مامان تا رسید رفت اتاقشون .همه به دایی سوالی نگاه میکردیم

دایی：نگام نکنین که جیگرم اتیش میگیره

_دایی خواهش میکنم حد اقل شما یه چیزی بگین

دایی：لال بشم بهتره تا بخوام چیزی بگم

سحر：دایی خبرت بده مگه نه

دایی سرشو پایین انداخت و چیزی نگفت

سوگند：سکوت نکنین، برای سکوت کردن وقت خوبی نیست.

عمو محمود：علی باید بهشون بگیم اینام حق دارن که بدونن.

دایی：تو بگو محمود که دیگه نای حرف زدن ندارم

بعدم روی اولین مبل نزدیکش نشست

عمو محمود：بچه ها بشنین

همگی روی مبل نشستیم

عمو محمود：خب....چجوری

بگم

بعد نگاهش روی سحر ثابت موند. سحر از همه ی ما کوچیک تر بود شاید دونستنش کار خوبی نبود. سحر با شنیدنش نابود میشد. نمیشد؟؟

سحر：اونجوری نگاهم نکنین که اصلا از جام تکون نمیخورم

سوگند：عمو محمود هر چیز فهمیدنیی باشه سحرم اولو اخرش میفهمه پس لطفا زودتر بگین.

عمو محمود：ما با بابات صحبت کردیم قسم میخوره که این کارو از عمد نکرده اما شواهد... به هر حال ما همه به بابات و حرفاش اعتماد داریم اما پلیسا اعتماد نمیکنن و مهم اینه که پلیسا اعتماد کنن و برای اعتماد کردن نیاز به مدرک دارن که.... همه شواهد علیه باباتونه. ما همه زورمونو تو این سه روز زدیم کاری از دستمون برنمیاد. باید صبر کنیم تا روز دادگاه تا ببینیم چی پیش میاد.

سوگند：روزه دادگاه کیه؟؟

عمو محمود：۱۰ روزه دیگه‌س

سوگند بغض کرد و من ارام اشک میریختم. بابا زندان بود و ما هیچ کاری نمیتونستیم بکنیم. تنها کاری که از دستمون برمیومد این بود که تا روز دادگاه صبر کنیم. خدایا کمکمون کن که جز تو کسی رو نداریم.

سحر بلند بلند زد زیر گریه

سحر：بابای من این کارو نکرده بابا اصلا اهل این حرفا نیست اون ازارش حتی به یه مورچه ام نمیرسه چه برسه به این که یه ادمو زیر کنه.

دایی از جاش بلند شد و کنار سحر نشست

دایی：میدونم سحرم میدونم

و بعد سحرو بغل کرد.

ده روز با همه بدیاش گذشت. تو این ده روز هممون نابود شدیم.

نبود بابا یه طرف, استرس و اضطراب دادگاهم یه طرف.

هر چی فکر میکردیم به جایی نمیرسیدیم بابا اصلا با کسی دشمنی نداشت که بخواد از رو قصد کسی رو زیر کنه!!!

دایی و عمو محمود به هر جایی که فکرشون میرسید برا کمک دست دراز کرده بودن اما به جایی نمرسیدن. مامان تو این ده روز, روز به روز شکسته تر شده بود. روزبه روز رنگ پریده تر شده بود .

همگی گرفته بودیم. بد گرفته بودیم.....

روز دادگاه همگی رفته بودیم اما سحررو تو راه نداده بودن که با زندایی الهام تو ماشین منتظر موندن. داخله راهرو منتظر موندیم تا فامیلیمون رو صدا بزنن تا بریم تو.

داشتم دیوونه میشدم انقدر پوست لبم رو کنده بودم که داشت از لبم خون میومد . فرزاد دستمال کاغذی جلوم گرفت

فرزاد：ول کن دیگه کندی لباتو

_فرزاد دلو جیگرم داره میاد تو دهنم خیییلی حالم خرابه اصلا نمیفهمم دارم چی کار میکنم.

فرزاد：نمیتونم بگم درکت میکنم اما به جز صبر چاره ی دیگه ای نداریم . با کندن لباتم چیزی نمیشه فقط خودتو ناقص میکنی.

خواستم جواب فرزاد رو بدم که با شنیدن فامیلیمون تو رفتیم.

چند دقیقه ای نگذشته بود که خانواده اون مرده هم که فوت شده بود اومدن.

یه زن تقریبا جوونی که هی اشک میریخت و گریه میکرد اولین نفری بود که اومد تو, پشت سرش هم یه زن میانسال با کلی غرور اومد, و بعد از اون هم یه پسره تقریبا سی ساله اومد. اول که سرش پایین بود چیزی ندیدم اما بعد که سرش رو گرفت بالا و به ما نگاه کرد قلبم جابجا شد .

با حرص و عصبانیت ما رو نگاه میکرد و کینه تو چشماش بیداد میکرد.

فرزاد：سوگل کجایی یه ساعته دارم صدات میکنم؟

_ببخشید نفهمیدم. فرزاد خونواده این مرده چقدر ترسناکن!!!!

فرزاد دستش رو رو دستم گذاشت

فرزاد：ترسناک چیه دختره خوب اینا فقط داغ دارن داغ دارررر

بعد چند دقیقه بابا هم وارد شد.......

این بابای من بود!! بابای من!؟!؟چقدر عوض شده بود.

تو این ده روز زیر چشماش گود افتاده بود, ریشاش در اومده بود.

تو یه کلمه داغون بود....

به خودم که اومدم همه داشتن سالن‌و ترک میکردن.

پس درست شنیده بودم بابا اعدام میشد. بابای من عزیز ترین کسم،کسی که هیچ وقت برام پدری نکرد داره اعدام میشه.

اول اروم میزدم تو سرم

_وای.... وای.... بابا.... وای بابا

بعد بلند، بلندتر و بلندتر تا جایی که کل سالن صدامو گرفته بود

دایی دستامو گرفت و بغلم کرد

دایی :سوگل دایی اروم باش دخترم صبر کن به خودت بیا

_دایی دارم اتیش میگیرم نشنیدی قاضی چی گفت?? نشنیدی گفت اعدام!! نشنیدی

دایی :شنیدم ،شنیدم قشنگم اما مثل اینکه تو درست نشنیدی ما یا میتونیم دیه بدیم یا رضایت بگیریم. حالا اروم باش دایی اون خدایی که بالا سره خیلی مهروبونه یه جوری کمک میکنه، انشاالله بابات ازاد میشه. نا امید نشو دایی .

با حرفای دایی اروم تر شدم بیچاره دایی و خاله نمیدونستن ما رو اروم کنن یا مامانو.

خونه که رسیدیم مثل این اواره ها هر کدوم به طرفی رفتیم. سحر هم که تازه از قضیه سر در اورده بود شروع کرد به گریه کردن و اه و ناله.

نمیدونم چقدر گذشت تا همگی اروم شدیم. اما فقط اروم شدیم چیزی از مصیبتمون کم نشد هیچی.

سکوت خونه با صدای تلفن عمو محمود شکست.

عمو محمود از جمع خارج شد و بعد از ده دقیقه برگشت.

عمو محمود : به یکی از بچه ها سپرده بودم که جا و ادرس دقیق خانواده این مرده رو پیدا کنن الانم پیدا کردن ایشالا فردا میریم برای رضایت، به امید خدا رضایت میگیریم حمید از زندان میاد بیرون شما هم اصلا نگران نباشید. حالا دخترا مادرتونو ببرین تو اتاقش تا یکمی استراحت کنه پاشید.

همگی از جا بلند شدیم و مامانو به اتاقش بردیم

وسطای راه به بچه‌ها گفتم: من میرم یه اب قندی چیزی برا مامان بیارم حالش خوب نیست

سوگند :سوگل ...مرسی

لبخندی زدمو برگشتم.

همین که خواستم وارد اشپزخانه بشم صدای عمو محمود اومد.

عمو محمود : متاسفانه خانواده ی سپهر تاج(همین اقایی که بابا باهاش تصادف کرده بود) از خانواده های خیلی مرفَهیَن فکر نکنم با دیه بشه راضیشون کرد ما تنها کاری که میتونیم بکنیم اینه که رضایت بگیریم همین.

دایی : حالا تا فردا خدا بزرگه. خدا رو چه دیدی شاید راضی شدن دیه بگیرن.

عمو : خدا کنه.

با گیجی اب قندی درست کردم و برای مامان بردم .

صبح شده بود و من هنوز خوابم نبرده بود

بچه ها هر کدوم رفته بودن تو اتاقشون و من کنار مامان مونده بودم به عکس بابا خیره بودم و به حرفای عمو محمود فکر می کردم：از خانواده مرفَهیَن, دیه قبول نمیکنن, باید رضایت بگیریم.

انقدر فکر کرده بودم که سردرد گرفته بودم

مامان：سوگل تو هنوز اینجایی؟؟؟

اره مامان پیشتم بخواب

مامان یکمی رو تخت جابه جا شد

مامان：بیا کنارم بخواب.

_ نه خوابم نمیاد مامان

مامان：باشه بیا کنارم دراز بکش.

کنارش دراز کشیدم که بغلم کرد و از پیشونیم بوسید

مامان：سوگلم مامان میدونم بابات باهات بد رفتاری کرده. از دستش ناراحتی؟؟؟؟

_نه مامان این چه حرفیه که میزنین خب بابا حق داره یه جاهایی از دستم عصبانی شه یه جاهایی دعوام کنه.

مامان：بعضی موقع ها که بابات بد میاورد فکر میکردم بخاطر بد رفتاریاییه که با تو داشته، الانم.........

_نه مامان نزن این حرفو من اصلا از دست بابا ناراحت نیستم بابا حمید بابای منه, من جونمم براش میدم.

مامان محکم تر بغلم کرد

مامان：یدونمی دختره دل نازک مامان.

صبح که از جام بلند شدم مامان کنارم نبود از رو تخت خواب بلند شدم و شالم رو سر کردم و از اتاق رفتم بیرون.

خاله：سلام سوگل جان بیدار شدی خاله بیا صبحونه بخور.

_سلام خاله صبح بخیر مامان کجاست؟؟؟؟؟

خاله با من من：حالا...... بیا....صبحونتو بخور

و بعد با خنده گفت：بزرگ شدی شیر که نمی خوای از مامانت صبح اول صبحی

_خاله رفتن پیش خانواده اون مرده؟

خاله：اون خدا بیامرزم اسم داره دیگه اسمش هم هست شهرام سپهر تاج

_خاله حالا شما هم حوصله داریا چه فرقی میکنه

خاله：خیله خب گلم حالا بیا اوقات تلخی نکن بشین سر میز تا من برم ابجیاتم بیدار کنم.

و بعد به سمت اتاق بچه ها رفت کاملا معلوم بود داشت منو میپیچوند. با پوزخند به میزی که حاضر کرده بود نگاه کردم.

الان ما کدوممون حوصله ی صبحونه خوردن نداشتیم اخه؟!!!

با بی حوصلگی نشستم سر میز که پشت من سوگند و سحرم با چشمای سرخ از بی خوابی دیشب نشستن سر میز .

سوگند：خاله پس بقه کجان؟؟

خاله با کلافگی

خاله：ای بابا شماام که همتون از دنده چپ بلند شدین ، چه کار به بقیه دارین؟ حتما یه کاری داشتن که خونه نیستن دیگه

سوگند：خاله جان چرا حقیقتو نمیگی خب بگو هم خودتو هم ما رو خلاص کن دیگه

خاله：تا نگم دست از سر کچلم بر نمیدارین نه؟؟؟

هممون یه صدا باهم گفتیم: نه.

خاله：مامانتونو بقیه رفتن خونه سپهر تاج برای دیه

سحر：انشاالله که راضی میشن دیه رو بگیرن

سوگند：انشاالله

سحر و سوگند دلشون خوش بود چون حرفای دیشب عمو محمود و نشنیده بودن. نشنیده بودن که عمو محمود میگفت چقدر این خونواده مرفهن و امکان نداره پولو بگیرن

خاله：سوگل جان مادر چرا انقدر میری تو فکر؟ خب صبحونتو بخور دیگه

_میل ندارم خاله

خاله：میل ندارم یعنی چی؟ بخور ببینم. فردا بابات که از زندان در بیاد به جون ما غر میزنه که بچه های عین دسته گلمو دادم و جاش ۴ تا استخون تحویل گرفتم بخور ببینم.

فرانک که تازه از خواب بیدار شده بود با خنده سر میز نشست.

فرانک：سوگل خودش ۴ تا استخونه دیگه عمو حمید بخاطر لاغر شدن این ۴ تا باز خواستمون نمیکنه.

بعدم رو به ما گفت

فرانک：خوبین بچه؟؟

سوگند：تا از نظرت خوب چی باشه!!!!

فرانک：خدا بزرگه. امیدتون به خدا باشه.

_اومیدمون به خدا هست که الان اینجا نشستیم سر میز وگرنه.....

خاله：آی دختر جلو زبونتو بگیر

با اخم از سر میز بلند شد

خاله：نگاه اول صبحی کام ادمو تلخ میکنن

و بعدم به اشپزخونه رفت. خاله بعد از جمع و جور کردن سفره رو به سحر گفت…

خاله：سحر زود حاضرشو ببرمت مدرسه تا هم غیبتاتو موجه کنم هم دیگه بری مدرسه.

سحر：من نمیرم مدرسه

خاله：دیگه چی مامانت صبح رفتنی تاکید کرده که حتما بری.

خاله بالاخره سحرو راضی کرد و با خودش برد مدرسه.

منتظر مامانینا بودیم, تو این چند روز کارمون همش شده بود انتظار و انتظار و انتظار...

خاله تقریبا بعد از ۱ ساعت برگشت .

سوگند：خاله بنظرت به مامانینا زنگ بزنم؟؟؟

خاله：چرا؟؟؟

سوگند：خاله!!! چرا نداره که! میخوام ببینم دیه رو قبول کردن یا نه؟

خاله：آها! نه بنظرم زنگ نزنیم بهتره.

سوگند：اخه اینجوریم که خودم از دلشوره و استرس میمیرم.

خاله：دور از جون, صبور باش دخترم, انشاالله که به دیه راضی میشن و باباتم امروز فردا ازاد میشه.

بعدم بلند شد و رفت اشپزخونه. نمیدونم از اشپزخونه چی میخواست که هی میرفت اشپزخونه.

نیم ساعت نگذشته بود که خاله دوباره جلومون نشست.

خاله：میخوام بهتون یه چیزی بگم و الانم که سحر نیست بهترین موقعیته.

سوگند با بیچارگی

سوگند：فقط تو رو خدا خاله این چیزی که میخواین بگین بد نباشه که دیگه طاقتشو ندارم

خاله：خب....این خانواده سپهر تاج یه خانواده ی خیلی مرفهین و اصلا نیازی به پول ندارن و ما فکر نکنیم به گرفتن دیه راضی بشن. اما محمود میگفت راضیشون میکنیم, از صبح تا حالام این حرف مثله خره افتاده بود تو جونم. میدونم با این حرفا دلشورتون دو برابر میشه اما اگه نمیگفتم تا اومدن پروین اینا دق میکردم.

سوگند چشماشو بست وسرشو به تاج مبل تکیه داد

سوگند：دیگه نمیکشم, دیگه تحمل ندارم. خاله دارم از تو تیکه تیکه میشم.

خاله：توکلت به خدا باشه.

از جام بلند شدم و رفتم اتاقم.

مثل همیشه رفتم یه گوشه دیوار نشستم و زانوهامو بغل کردمو سرمو گذاشتم رو زانو هام و گریه کردم.

سوگند معلوم نبود کی اومده بود تو اما کنارم نشست

سوگن：سوگل

_بله

سوگند：جون مامان یه سوال بپرسم راستشو میگی؟؟؟

_بپرس

سوگند：تو پشت بابا آه کشیدی؟؟

سوال دیشب مامانو یه مدل دیگشو امروز سوگند میپرسید!!! اینا فکر میکردن من انقدر پستم که پشت بابای خودم آه بکشم؟!!!

_همین سوالو مامان دیشب ازم پرسید...نه سوگند . درسته بابا خیلی با من بد رفتاری میکرد اما به جون خودم ,به جونه بابا که میخوام دنیاش نباشه من حتی یه بارم پشت بابا آه نکشیدم. سوگند بابا هر چقدرم بد باشه بابای منه, هم خونمه, ریشه ی منه, دنیای منه, من نمیتونم پشت بابام آه بکشم.

سوگند این بار برعکس همیشه بلند زد زیر گریه و بغلم کرد.

سوگند：تو خیلی خوبی سوگل, خیلی مظلومی, نکنه خدا داره انتقام این مظلوم بودنتو از بابا میگیره

از بغلش جدا شدم و فوری دستمو رو لبش گذاشتم

_نگو…نگو…حتی یه کلمه دیگه هم نگو

سوگند دوباره بغلم کرد وگریه کرد.

ساعت ۳ بعد ظهر بود که مامان اینا اومدن خونه.

همشون گرفته بودن. اول از همه خاله بود که شروع کرد سوال کردن

خاله：چی شد؟؟

اما از هیچ کس صدایی در نیومد

خاله دوباره：چی شد؟ میگم چی شد؟ خب یکیتون حرف بزنید ما دق کردیم از صبح تا حالا از بس منتظر موندیم. یکیتون یه چیزی بگه خب.

فرزاد مامان رو که انگار تو شوک بود رو برد تو اتاقش

دایی：پروانه داد نزن. پروین همین جوری نابود هست.

_دایی خواهش میکنم دوباره شروع نکنین، بگین چی شده.

دایی：اجازه میدین حداقل بشینیم؟

از جلو در کنار رفتیم و دایی و عمو روی مبل نشستن

سوگند：خب…الان منتظریم.

دایی با چشمایی که نگرانی و شرمندگی توش موج میزد بهمون نگاه کرد

دایی：قبول نمیکنن. دیه قبول نمیکنن.

سحر：خب…خب… رضایت چی اونم نمیدن؟؟

عمو محمود：مادرتون حتی به پاشونم افتاد اما قبول نمیکنن که نمیکنن. حرفشون یه کلمه‌س... قصاص!!!

سوگند روی زمین نشست و بی حال و سست گفت：

سوگند：یا علیییی

یه هفته تموم کار مامان, خاله, عمو و دایی شده بود التماس به سپهر تاج ها.

هر روز کارشون شده بود برن التماس و اونام با سنگدلی تمام مامان اینا رو از خونشون بیرون میکردن.

بار اخری که میخواستن برن برای رضایت گرفتن سوگند با التماس جلوشون وایساد

سوگند：عمو محمود از دیشب هرچی به دایی میگم ما رو هم ببرین گوش به حرفم نمیده

دایی ：سوگند نمیشه

سوگند که دید دایی اصلا گوش به حرفاش نمیده رو به عمو محمود کرد

سوگند：ما رو ببرین تاما هم خواهش کنیم, التماس کنیم شاید دلشون به بیچارگی و اواره گیمون بسوزه و رضایت بدن

بعد به عمو نزدیک تر شد و قیافشو مظلوم کرد

سوگند：عمو خواهش میکنم.

عمو محمود：سوگند جان نمیشه. حتی ما رو هم تو خونشون راه نمیدن. تو این یه هفته ای که رفتیم فقط دو بار باهاشون صحبت کردیم اونم ما رو که نذاشتن بریم تو، فقط مادرتون موفق شد با خانواده سپهر تاج صحبت کنه.

_عمو محمود با رییس جمهور که نمیخوایم صحبت کنیم که بذارن بریم صحبت کنیم یا نه. شما نمیخوایین ما رو ببرین دارین بهونه میارین.

خاله که کنارم وایساده بود اروم گفت

خاله：نیومدی نمیدونی چه خبره

اما گوشام زیادی تیز بود و شنیدم....

هر کاری که کردیم ما رو نبردن و طبق معمول خودشون رفتن و مثل همیشه دست از پا دراز تر برگشتن.

سحر با گریه رو به مامان پرسید

سحر：چی شد مامان رضایت ندادن؟؟؟

مامان سحرو بغل کرد

مامان：چی بگم که نگفتنش بهتره

بازم رضایت نداده بودن, بازم نشده بود

ساعت ۱ شب بود. از تشنگی بلند شدم تا برم اب بخورم که صدای پچ پچ دو نفرو شنیدم.

دایی و خاله بودن.

دایی：پروانه اصلا رضایت نمیدن. میترسم پروانه, خیلی میترسم. دیروز انقد جلو در خونشون وایسادم تا جلو درشون دیدمش. میدونی چی گفت؟؟!! گفت "خیلی اقایی کردم که وایسادمو وقتمو دادم به شما و دارم باهاتون حرف میزنم. اما حرفم یک کلمه‌س، من قصاص میخوام و اون مرد قصاص میشه همین و بس." یخ کردم پروانه. پسره بجز سردی و کینه چیزی تو نگاش نبود. خیلی سنگدلن.

خاله پروانه با فین فین

خاله：علی چی کار کنیم؟؟ اینا دارن نابود میشن. پروین اگه همین جوری پیش بره سکته میکنه

دایی：فردا بدون اینکه کسی بفهمه میرم دیدن خانواده سپهر تاج

خاله：نمیذارن بری صحبت کنی که

دایی：هر جور شده باید برم باهاشون حرف بزنم وقت کمه پروانه وقت خیلی کمه

دیگه گوشام چیزی نمیشنید. فقط حرفای دایی تو سرم میپیچید.

وقت کمه…رضایت نمیدن… دیه نمیخوان… قصاص میخوان

تشنگی از یادم رفت و برگشتم اتاقم. خیلی فکر کردم و فقط به یه نتیجه رسیدم.

فردا باید باهاشون حرف میزدم. دایی منو نمیبرد و من اصلا محل زندگیشونم نمیدونستم کجاست.

اما فردا هر جوری شده با خانواده سپهر تاج حرف میزنم.

صبح ساعت ۶ از خواب بیدارشدم و زنگ زدم اژانس و یه ماشین گرفتم.

دایی هنوز از خواب بیدار نشده بود. فوری از خونه بیرون اومدم و منتظر ماشین موندم. ماشین ۵ دیقه بعد اومد. فوری سوار شدم و از راننده خواستم یکمی جلو تر منتظر وایسه. تقریبا یه ساعتی منتظر موندیم تا دایی از خونه اومد بیرون.

رو به راننده گفتم

_این اقایی رو که از اون خونه در اومد بیرونو میبینی؟ این اقا هر جا رفت تعقیبش کن فقط نمیخوام مارو ببینه یکمی با فاصله تعقیب کن.

راننده برگشت و با تعجب بهم نگاه کرد

راننده：بله؟؟

_چیزی گفتم که نامفهوم بود؟؟

راننده：نا مفهوم که نه اما…خانم بیخیال من مالِ این حرفا نیستم زنگ بزن یکی دیگه من حوصله ی دزد و پلیس بازی رو ندارم.

_اقا دزد و پلیس بازی چیه؟؟ شما فقط قراره اون ماشینو تعقیب کنی و منم بخاطرش دو برابره اون پولی رو که صحبت کرده بودم رو میدم

راننده：دو برابر؟؟!!

_بله حالا هم تا قبل از این که اون اقا رو گم کنیم راه بیوفتین.

دایی تازه راه افتاده بود و خیلی ازمون دور نشده بود.

دلشوره خیلی بدی داشتم، یعنی چی میشد؟ دایی میتونست راضیشون کنه؟؟!!!

دایی بعد از ۱ ساعت وایساد. خونه تو یکی از منطقه های بالا شهرِ کرج بود. از ماشین پیاده شدم و پول راننده رو حساب کردم و راننده رفت.

مردک عوضی تا اسمه پول اومد همه چی یادش رفت.

پشت یکی از درختا رفتم و صبر کردم ببینم چی میشه.

دایی جلوی در ویلاشون وایساده بود و با یه مرده صحبت می کرد. بعد چند دقیقه مرده شروع کرد با تلفن صحبت کردن و بعد قطع کرد. نمیدونم به دایی چی گفت که دایی یه دفعه عصبانی شد.

دایی: یعنی چی؟؟ چه ادم نفهمیه میگم میخوام باهاش حرف بزنم. وقت نداره یعنی چی؟

بعد به سمت در رفت و گفت

دایی: واکن ببینم این در بیصاحاب شده رو.

_آقا ما رو وادار به زور نکنین خواهش میکنم برین کنار.

دایی و مرده دوباره شروع کردن ب صحبت کردن و بعد از تموم شدن حرفشون دایی ناامید به سمت ماشینش رفت و سوار شد و بعد از ۵ دقیقه حرکت کرد و رفت.

حالا نوبت من بود که برم تو اما منم راه نمیدادن پس نباید به عنوان یکی از اعضای خانواده خودم وارد میشدم.

فقط خدا کنه نقشه ای که کشیده بودم جواب بده. رفتم جلو و رو به رو گیت نگهبانی ایستادم رو به یکی از مردا

_سلام روز بخیر میخواستم برم داخل

مرده پوزخندی زد و گفت: به چه عنوان؟ برای چی؟؟؟

خدایا خودت کمکم کن

_اینجا برای کار اومده بودم یکی از اشناهامون اینجا کار میکنه قرار شده منم اینجا کار کنم گفتن که هماهنگ شده.

مرده با تعجب پرسید: هماهنگ شده؟؟با کی ؟؟من به یاد ندارم!!!

تمام جونم میلرزید.

مرد دیگه ای که کنار همون مرده نشسته بود رو کرد بهش و گفت: شاید با یوسفی هماهنگ شده؟؟

مرده: اگر هماهنگ میشد زنگ میزد.

_اقا بالاخره من چی کار کنم؟؟

مرد دومه: واکن در و بره بابا اومده برای خدمتکاری دیگه

سه روز پیش خدمتکار اخراج شده حتما جای اون اومده.

مرد اوله: شونه ای بالا انداخت و درو باز کرد.

وارد شدم خونه که نبود،ویلا هم نبود قصر بود.... قصر...... از استرس اصلا نفهمیدم خونه چه شکلی هست.