نویسنده رمان تقاص اشتباه تو چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم مریم محمودی یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان تقاص اشتباه تو در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان تقاص اشتباه تو رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان تقاص اشتباه تو به قلم مریم محمودی

مانیا آریان که به تازگی مادرشو از دست داده، چند ماه بعد از فوت مادرش. اتفاقی براش میوفته که مانیا و نامزدش درآستانه‌ی جدایی ازهم قرار می‌گیرن. پایان‌ خوش…

ژانر : عاشقانه، اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۹ ساعت و ۴۱ دقیقه

مطالعه آنلاین تقاص اشتباه تو

نویسنده : مریم محمودی

ژانر : #اجتماعی #عاشقانه

خلاصه :

مانیا آریان که به تازگی مادرشو از دست داده، چند ماه بعد از فوت مادرش.

اتفاقی براش میوفته که مانیا و نامزدش درآستانه‌ی جدایی ازهم قرار می‌گیرن.

پایان‌ خوش…

#مقدمه

بد روزگارى شده؛

ديگر ناى دوست داشتن هم ندارم

وقتى تمام غصه هايم از همان جا شروع شد

كه گفتم عشق را دوست دارم

كه هيچ كس خودش نبود

دنيا انگار يك چيز بزرگ كم دارد

وقتى قشنگترين و عزيزترين آرزويت

عميق ترين سكوت زندگيت مى شود

دل به تنهاييت بده

كه تنها تنهاييست كه تو را خوب مى فهمد...

#پارت1

"بنام خدا"

اونقدر گریه کرده بودم که نایی برام نمونده بود...

دستمو بردم سمت قلبم خدامن بدونه مامانم میمیرم,منم باهاش ببر نمیخواااام من این زندگیه کوفتیو بدون مامانم نمیخوام...دوباره زخمای دلم سر‌باز کرده بودن...یک لحظه‌ام آرومو قرار نداشتم...

باورم نمیشه چهل روز گذشت,چهل روزه که ندارمش,خیلی سخت بود برای منی که تنها حامیم مامانم بود...

از ته دلم ضبحه زدم,تا شاید یکم,فقط یکم از سوزش دل‌آزردم کم بشه....

_مامان,مامانه خوشگلممم,برگرد من به تو احتیاج دارم,چجور دلت اومد منو تنها بزاری,چطور دلت اومد دخترتو تنها بزاری,توام ازم خسته شده بودی؟!!!!

همینطور که گریه می‌کردم با دست به صورتم چنگ می‌زدم...هیچی برام مهم نبود,حس میکردم یه وزنه ی ده کیلوییو گذاشتن رو قلبمو نمی‌تونم نفس بکشم...من‌بدون مامانم هیچم...

سوگل تمومه سعیشو می‌کرد دستامو بگیره و نزاره به خودم آسیبی برسونم ولی من دیونه شده بودم,بعد چهل روز نتونستم مرگشو هضم کنم...چطور توقع دارن آروم باشم...

سوگل:مانیا قربونت برم,با خودت این کارو نکن خواهری,داری از بین می‌بری خودتو...

همونطور که هق‌هق میکردم داد زدم...

_به درک بزار بمیرم,جونِ من چه ارزشی داره وقتی که مامانم نیست...

سوگل که فهمید حریفم نمیشه,دستامو ول کردو با قدمای بلند از خونه‌ رفت بیرون...

تو این چهل روز انگار داشتم تو جهنمی که خدا برام ترتیبشو داده بود دستو پا میزدم...دستم به هیچ‌جایی بند نبود...کاش من گرفتار این سرطان لعنتی شده بودم...

دورتادوره خونه‌رو نگاهی انداختم اشکام بی محابا رو گونم میریخت,جای جای این خونه منو یاد مامانم میندازه,همه جا بوی اونو میده...

همونطور که اطرافمو باحسرت نگام می‌کردم نگام به قاب عکس مامان خشک شد که دوتا شمع سیاه دورش بودن...

از جام بلند شدمو بدون توجه به بقیه با پاهای که هیچ جونی توشون نبود به سمت میز رفتم...قاب عکسو از جاش برداشتمو همونجا رو زمین سرخوردم...دستمو کشیدم به شیشه‌ی سرد عکسشو خیره‌ی چهره‌ی مهربونش شدم...خدایا حیف نبود ازم بگیریش من تازه بهش نیاز داشتم,کدوم دختری بدون مامانش عروسی میکنه,کدوم دختریه که روز عروسیش مامانش نباشه...

میون گریه لبخند تلخی زدمو زیر لب زمزمه کردم:خیلی بی معرفتی...چرا تنهام گذاشتی؟

قاب عکسو محکم به سینه‌ام چسبوندم و تو همون حالت سرمو رو زانوهام گذاشتم و از ته دل ضبحه زدم.

چند دقیقه تو همون حالت نشستمو گریه کردم...چقدر خوب بود که کسی کاری به کارم نداشت تو همین فکرا بودم که احساس کردم دستی دور شونه هام حلقه شد و سعی داره به زور سرمو از زانوم جدا کنه...از بوی عطری که بینیمو پر کرد فهمیدم امیررضاس...

صدای نگرانش به گوشم رسید:مانیا آروم باش عزیزم...سرتو بلند کن ببینمت خانمم...

همونطور که حرف میزد سعی داشت سرمو از زانوم جدا کنه,اما من مقاومت میکردم دوست نداشتم کسیو ببینم میخواستم تو حاله خودم باشم...اما امیررضام بدتر ازمن بود,فشاره دستاشو دور شونه هام بیشتر کردو با یه حرکت سرمو از زنوهام جدا کرد....

چشای بی رمقمو دوختم به چشاش که نگرانی توشون موج میزد...همه دورم جمع شده بودنو از هرطرف دلداریم میدادن...حالم اصلا خوب نبود,سرم به شدت گیج میرفت...

خاله نرگس با گریه گفت:امیررضا ببرش بالا یکم استراحت کنه...

امیررضا با لحن توبیخی بهم گفت:مگ قرار نبود انقدر بیقراری نکنی؟به همین زودی زدی زیره قولت؟دوست داری مادرتو عذاب بدی؟...بسه دیگه,تا کی میخوای گریه کنی...اصلا اشکات تمومی داره؟...

همه‌ی حرفاش درست بود اما کنترل رفتارم دسته خودم نبود...با چشمایی که لبالب از اشک بود زل زدم بهشو غمگین لب زدم:

_نمیتونم امیررضا,قلبم داره آتیش میگیره,وقتی حس میکنم دیگ, دیگ دستاشو ندارم حمایتشو ندارم,دیگ کسیو ندارم که وقتی مریض میشم ازم پرستاری کنه,وقتی ...هقم هقم مانع از ادامه ی حرف زدنم شد....

منو کشید سمته خودشو سرمو گذاشت رو سینش...بیشتر تو آغوشش فرو رفتمو بی‌توجه به آدمای اطرافم با هق‌هق گفتم:

_امیررضا خونه ی بی مادر خرابس,ویرونه...فقط تو میدونی چی تو دلم میگذره...به خداجیگرم پاره پارس...

دستشو گذاشت پشتمو همونطور که نوازشش می‌کرد با صدایی که در اثر بغض دورگه شده بود گفت:

_می‌دونم گل خانوم,از حالو‌روزت خبر دارم...اما به این فکر کن که مامانت راضی نیست انقدر خودتو عذاب بدی...

#پارت2

هیچی نگفتم‌ یعنی چیزی نداشتم که بگم...تو بغلش عین یک پرنده‌ی بی‌پناه میلرزیدم و گریه می‌کردم,از گریه‌ی زیاد بی‌حال شدم...فکر کنم فهمید چون دیگه صدام در نمیومد...

آروم از خودش جدام کردو با صدای درمونده‌ای زیر لب گفت: