رمان سرکوب به قلم negin kh

صداي حزن الود بارون نوايي شد براي دل غم زده ام!

اي ساربان آهسته رو کارام جانم مي‌رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم مي‌رود

من مانده‌ام مهجور از او بيچاره و رنجور از او

گويي که نيشي دور از او در استخوانم مي‌رود

گفتم به نيرنگ و فسون پنهان کنم ريش درون

پنهان نمي‌ماند که خون بر آستانم مي‌رود

محمل بدار اي ساروان تندي مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گويي روانم مي‌رود

او مي‌رود دامن کشان من زهر تنهايي چشان

ديگر مپرس از من نشان کز دل نشانم مي‌رود

برگشت يار سرکشم بگذاشت عيش ناخوشم

چون مجمري پرآتشم کز سر دخانم مي‌رود

با آن همه بيداد او وين عهد بي‌بنياد او

در سينه دارم ياد او يا بر زبانم مي‌رود

بازآي و بر چشمم نشين اي دلستان نازنين

کاشوب و فرياد از زمين بر آسمانم مي‌رود

شب تا سحر مي‌نغنوم و اندرز کس مي‌نشنوم

وين ره نه قاصد مي‌روم کز کف عنانم مي‌رود

گفتم بگريم تا ابل چون خر فروماند به گل

وين نيز نتوانم که دل با کاروانم مي‌رود

صبر از وصال يار من برگشتن از دلدار من

گر چه نباشد کار من هم کار از آنم مي‌رود

در رفتن جان از بدن گويند هر نوعي سخن

من خود به چشم خويشتن ديدم که جانم مي‌رود

سعدي فغان از دست ما لايق نبود اي بي‌وفا

طاقت نميارم جفا کار از فغانم مي‌رود

به رزاي مشكي توي دستم نگاه كردم،رزايي كه به حرمت داغي كه روي قلبم گذاشته شده بود رو سياه شده بودن!رزايي كه به سياهي بخت خودم بود!با ديدن جمعيت انبوهي كه دور مزارش جمع شده بودن قطره اشكي اروم روي گونه ي يخ زده ام غلتيد!عصاي چوبيمو زيرب*غ*لم زدمو سعي كردم بدون اينكه بلغزم به سمت جمعيت برم!صداي هق هق مادرش اتيش به دلم زد

-ارشياي منننن!پسر خوشگلممممم!نذاريدش اونجا!بچه ام تنها دلش ميگيرههه!منم باهاش خاك كنيييد!خــــدايااا!......عصاي چوبيم مثل چونه ام لرزيد ومحكم به زمين خوردم وآه ازنهاد دست و پاي شكسته ي من در اورد!

بغضي كه تااون لحظه كنترل كرده بودم تركيد!با ديدن خاكايي كه داخل قبر ميريختن دستمو به تنه ي درخت كنارم گرفتموبلند شدم!با هر بيل خاكي كه روي تن ارشيا ريخته ميشد انگار خون من كشيده ميشد و قلبم بود كه تير ميكشيد!يه قدم برداشتمو هق زدم!

“باران من نبايد چشماش باروني باشه،نبينم چشماي بارونيتو بارانم!”

اينبار نه تنها چوب دستيم بلكه تمام وجودم لرزيد و با شدت بيشتري به زمين خوردم!اينبار ديگه دردي احساس نكردم!با هق هق به زمين چنگ زدمو خودمو جلو كشيدم وبا صداي گرفته اي گفتم:نريز،توروخدا نريز!

ولي انقدر صدام گرفته و اروم بود كه خودمم نشنيدم!به تنه ي درخت چنگ زدمو بلندشدم!چشمام تار ميديد!نزديك كه شدم با ديدن تن پيچيده ش تو اون پارچه ي سفيدرنگ وخاكايي كه روشو داشت ميپوشوند جيغ زدم:

-نريز!توروخدا نزيز!ارشياي منو نكشيد!اون زندهست!تورو به خدا نكنيد!

كنارقبرش نشستم و به تن سفيد پوشش زل زدم

“-ارشيا توروخدا اروم برو،كم كم دارم ميترسما!

دستمو توي دستاي گرمش گرفت و به روم لبخند ارامش بخشي زد

-وقتي كنار مني از هيچي نترس خانومم!

-ارشيا داره بارون مياد،جاده ي صافم كه نيست،جاده چالوسه!يه كار نكن ديگه باهات نيام آش بخورما!

خنديد و باشه اي گفت اما از همون باشه هايي كه در نهايتش كار خودشوادامه ميداد!بيخيال سرموتكون دادم.من عاشق همين ديوونگي هاش شده بودم!

با صداي گوشيش و اسم مادرش كه روي صفحه ي گوشي نقش بست اخمي بين ابروهاش نشست

-باران صداي آهنگو كم كن!

آهنگو كم كردم،موبايلشو برداشت و جواب داد

-جانم؟

-...

-نه الان نميتونم بيام!باشه يه وقت ديگه،تهران نيستم!

-...

اخمش عميق شد

-مادر من،خواهش ميكنم ادامه نده!

-...

نگران به صورتش كه سرخ ميشد نگاه كردم!نميدونم چي بهش گفت كه اونطور از كوره در رفت و داد زد

-به درك!مرده شور خودشو مال و منال ميليارديشو ببرن!

و گوشيو پرت كرد كه همزمان شد باصداي بوق كاميون!بعدش فقط سياهي بود و سياهي!

از ياد اوري تصادف وحشتناكمون تو اون روز باروني و شوم هق هق ام اوج گرفت!من توي اون تصادف فقط دست و پام شكست چون كمربند بسته بودم اما...اما ارشيا...براي هميشه از پيشم رفت!

با فشاري كه به بازوم وارد شد وبلندم كرد به خودم اومدم!با ديدن چشماي پر نفرت مادرش كه حالا نفرتش صد برابر شده بود اشكام شدت گرفت كه يه طرف صورتم سوخت و محكم به زمين خوردم!پدر ارشيا دويد سمت مادرشو دستشو گرفت اما مادر ارشيا كوتاه نيومد!خم شد تو صورتم و بانفرت گفت: -اگه توي افعي نبود،الان پسرم زير خاك نبود!تو اونو ازم گرفتي،نميبخشمت!تو شوم بودي،از لحظه اي كه وارد زندگي پسرم شدي چيزي جز شر براش نداشتي!حالا كه كرديش زير خاك خيالت راحت شد؟؟اومدي چيو ديگه ببيني؟؟

پدر ارشيا با چشماي به غم نشسته ش بهم خيره شد و در حالي كه سعي ميكرد زنشو اروم كنه از من دورش كرد و به پسر عمه ي ارشيا،اريا اشاره كرد تا هواي منو داشته باشه!هنوز جاي انگشتاي مادرش رو صورتم ميسوخت كه آريا اومد بالا سرم و زير نگاه سنگين و پر نفرت بقيه كمكم كرد تا بلند بشم!همه فاميل به جز اريا و پدر ارشيا از من متنفر بودن!حق داشتن!به هرحال ارشيا اولين نوه پسري خاندان فرهاني بزرگ به خاطر من تو روي همه شون ايستاده بود و ميخواست پشت پا بزنه به تمام ارث وميراثي كه بهش ميرسيد!صداي گرفته ي آريا رو كنار گوشم شنيدم

-سوار شو باران،ميرسونمت خونتون تا سرما نخوردي!تو امانت ارشيامي!

با حرفش هم بغض رو توي گلوي من نشوند هم خودش!روزگارم بعد از اين بدون ارشيا قرار بود بگذره!اما چه جوري؟؟زير لب جواب خودمو دادم:جهنم وار!

چند روز از خاكسپاري گذشته بود نميدونم!چند روز بود گوشهي تختم بغ كرده بودم نميدونم!يه روز،دوروز،يه ماه،دوماه!ولي ميدونم اونقدري بود كه هنوز داغ دلم تازه ي تازه بود!اونقدري بود كه جاي انگشتاي مادرارشيا رو صورتم گزگز ميكرد!!مثل تمام اين مدت بي هدف به ديوار رو به روم خيره شدم”با تك بوق ماشينش شات رو يه بار ديگه روي گونه هام كشيدم ورنگشون زدم!!كيف زرد رنگمو برداشتمو بيرون دويدم!!تا پنج دقيقه ديگه ارشيا منفجرميشد!!پله ها رو پايين دويدم و براي مامان كه تو اشپزخونه بود دستي تكون دادم

-من رفتم مامانِي!!

-به سلامت عزيزم!خوش بگذره بهتون!

بالبخند ب*و*سي براش فرستادمو از در دويدم بيرون!!

فاصله خونه تا در رو دويدم و با ديدن اخماي توهمش دست روي چشمام گذاشتم ولبخند دندون نمايي زدم!دوباره به صورتش نگاه كردم و همونجا ايستادمو دستامو جفت كردمو به نشونه ي عذرخواهي جلوي صورتم گرفتم و لب زدم

-سوار شم دعوام نميكني؟؟

لبخند جاشو به اخماش داد و لب زد

-لوس نشو!سوار شو!

خنديدمو در جنسيس مشكي رنگشو باز كردم و سوار شدم!

-سلام عرض شداقاي فرهاني!

-هميشه انقدر آن تايمي؟؟

-هميشه ي هميشه كه نه!

-چون بار اول بود45 دقيقه وايسادما!از دفعه هاي ديگه 5 دقيقه تاخيرم ميرما!

خنديدم

-گربه رو دم حجله كشتي الان؟

لبخند زد و بي حرف خم شد و از صندلي عقب دسته گل رز زرد رنگي رو گرفت سمتم كه نتونستم جيغ نزنم!!با ذوق دسته گل رو گرفتمو ازش تشكر كردم اما يه دفعه حواسم اومدسرجاش و برگشتم سمتش!

-از كجا فهميدي عاشق رز زردم؟

لبخند موذي زد و سري تكون داد!بدجنس زير لبي نثارش كردمو با ذوق به رزاي زرد دوست داشتنيم نگاه كردم!

-خب نظرت راجبه كافه كافئين و يه شيرقهوه ي داغ چيه؟تو اين هوا ميچسبه نه؟

اينبار با چشماي ريز برگشتم سمتش

-نه انگار جدي گفتي!اطلاعاتت راجب من خيلي تكميله!

چشمكي زد

-بگي نگي!

كامل برگشتم سمتش

-ديگه چيا ميدوني؟

لبخندش اينبار عميقتر شد

-اينكه ناهارم بايد بريم بتيس!

چشمكي به روم زد وگفت

-مگه نه؟

بااخم رومو گرفتم

-اصنشم قبول نيست!تو همه چي ميدوني ولي من هيچي نميدونم ازت!

خنديد و ماشين رو گوشه اي نگه داشت!دستمو توي دستش گرفت

اينكه قهر كردن نداره عزيزمن!بپرس من جوابتو بدم!

به دستامون نگاه كردم!!گرماي دستاش دوست داشتني بود!دستاي ظريفم توي دست مردونه ش گم شده بود!با ديدن نگاهم كه روي دستامون ثابت مونده بود لبخند زد و دستمو بلند كرد و ب*و*سه اي روش نشوند!سعي كردم نشون ندم كه با اين كارش چه جوري قلبم ريخت!چونه ي ظريفمو گرفت و چرخوند سمت خودش!نگاهم توي نگاه خاكستريش گره خورد!

-شايد تو تازه منو ديدي ولي من خيلي وقت بود كه ديده بودمت و دلم اسير اين چشما و صورت بكر شده بود!

ناخداگاه لبخندي روي لبم نقش بست!!حق با بيتا بود،ارشيا خوب بلد بود چه جوري بايد با يه دختر صحبت كنه!!خودشو عقب كشيد تا معذب نباشم و با لبخنددوباره بهم خيره شد

-خب سوالي هست كه بايد جوابشو بدوني؟

بهش نگاه كردم!صورت گرد،موهاي قهوه اي،چشماي كشيده. ي خاكستري كه نيمي از جذابيتش بود،بيني و لباي خوش فرم!قيافه ي جذابي داشت!!

-ميخوام يكم بيشتر ازت بدونم!

به پارك اشاره كرد وگفت:

-بريم قدم بزنيم؟

-بريم!

از ماشين پياده شديمو كنار هم قدم زديم!هواي دي ماه سوز داشت ولي نه اونقدر كه اذيتم كنه!دستم كه گرم شد به ارشيا نگاه كردم!لبخند زد،لبخندزدم!گرماي دستاش خوب بود!به دست مردونه ش كه دست ظريفمو گرفته بود نگاه كردمو ته دلم ضعف رفت!شايد براي هر دختر ديگه اي چيز خاصي نبود اين دست گرفتن ولي براي مني كه ارشيا اولين تجربه ام بود يه حس جالب بود!!

-سردته؟؟

سرمو بلند كردمو به چشماش نگاه كردم

-نه!

بينيمو فشار داد و با لبخند كفت

-نوك بينيت سرخه سرخه!

درحالي كه ناله ميكردم گفتم

-دردم مياد خب

تك خنده اي كرد كه دل هر دختري رو ميبرد!!با لبخند نگاهش كردم!خوب بود كه كنارش معذب نبودم!فكر ميكردم چون بار اولمه كه با يه پسر ميام بيرون خيلي معذب باشم!!نه اينكه تاحالا با هيچ پسري بيرون نرفته باشم نه ولي هيچوقت دو نفري نبود!يا اكيپ دانشگاه بود يا پسرعمو و پسرخاله هام!با صداش از فكر در اومدم

-ميدوني كه مثل خودت تك فرزندم!تك فرزند و اولين نوهي پسري خانواده ي فرهاني!با پسرعمه ام اريا كارخونه ي توليد فرش داريم!!تا الان دوست دختر زياد داشتم اما هيچكدومشون جدي نبود!

به اخمايي كه ناخواسته بين ابروهام نشسته بود نگاه كرد و دستمو فشار خفيفي داد

-براي هيچكدومشون6ماه ندويدم تا بلكه يه نيم نگاهي بهم بكنه!بدون برام خيلي عزيز بودي و هستي!

و ب*و*سه ي نرم ديگه اي روي دستم نشوند!!””

خيره به ديوار رو به روم اشكام غلتيدن روي گونه هاي يخ زده ام!صداي تيك تيك بارون كه به پنجره ميزد ياد اونروز كذايي افتادم!سرمو به تخت تكيه دادمو هق زدم!!در باز شد و مامان وارد اتاق شد!با ديدنم اشك تو چشماش حلقه زد و كنارم نشست

-مامان فداي قلب شكسته ات بشه!!

سرمو رو سينه ش گذاشت وگفت

-گريه كن مادر!گريه كن تا اروم شي!!گريه ادمو سبك ميكنه!!

و بغض خودش همزمان با من شكست!صداي هق هق من با صداي تيك تيك بارون روي شيشه اتاق سمفوني غم انگيزي رو به وجود اورده بود!!انقدر گريه كردم تا بالاخره چشمام روي هم افتاد!!

با بوي عطر آشنايي كه ميومد لاي پلكاي متورمم رو باز كردم!با ديدن صورت خسته ي آريا بغض دوباره كنج گلوم لونه كرد!!به چشماي بازم لبخندي زد كه زوري بودنش زيادي مشخص بود!

-بهتري باران؟

با بغض به سقف زل زدم وقطره هاي اشكم از گوشهي چشمم پايين ريختن!

-به اندازه ي دختري كه دوست پسرشو،عشقشو از دست داده خوبم!

انگشتاي بيرون زده از گچمو لمس كرد

-باور نبود ارشيا براي همه ي ما سخته اما واقعيت تلخيه كه بايد پذيرفت!!

لبمو گاز گرفتم تادوباره هق هقم بلند نشه

-اين همه خاطره رو چيكار كنم؟؟

روي قلبم زدم و گفتم

-با ايني كه از الان دل تنگي ميكنه چيكار كنم؟؟چه جوري بهش بفهمونم كه اين واقعيت رو بايد بپذيره!!

آريا روشو ازم گرفت تا اشكاي حلقه زده ي چشماشو نبينم اما ديدم!ارشيا با رفتنش خون به دل همه مون كرده بود!!از جيب كتش جعبه اي رو در اورد و گرفت سمتم

-اينو تو كشوي ارشيا پيدا كردم!حدس زدم كه براي تو باشه!

با ديدن جعبه ي چوبي قلبم فرو ريخت!با دستاي لرزون ازش گرفتم!با باز كردنش چيزي به عظمت كوه تو وجودم پايين ريخت!از جعبه بيرون اوردمشو به حروف طلايي رنگ اسمش خيره شدم!ارشيا!قطره هاي اشكي كه ديگه جزئي از وجودم شده بودن اروم روي گونه هام سر خوردن!!برق طلايي رنگش باعث شد چشممو ببندم و به گذشته ي نه چندان دوري سفركنم!

“با لبخند ذوق زده اي كه از وقتي با ارشيا بودم جزئي از صورتم شده بود به سنگ مشكي رنگ و قشنگي كه اسم ارشيا باطلا روش نوشته شده بود نگاه كردم!!خوشم اومد!خيلي قشنگ بود!ارشيا خم شد و پيشونيمو ب*و*سيد

-حاضرم تمام دنيامو بدم براي يه لحظه اينجوري ذوق زده لبخند زدنت!

با قدر داني به چشماش نگاه كردم!گونه مو ب*و*سيد

-برگرد بندازم گردنت!

با ذوق برگشتم سمتش كه خنده ي كنار لبشو حس كردم!!وقتي دور گردنم بسته شد لمسش كردم و لبخند زدم!كنار گوشم زمزمه كرد

-انقدر ذوق نكن فسقل خانوم،هديه نيست زنجير اسارته!

لبخندم عمق گرفت

-هر چي كه باشه دوستش دارم!

لبخندش عميق شد و چال روي گونه مو ب*و*سيد و محكم در آ*غ*و*شم كشيد!

-حق نداري از گردنت در بياري،ميخوام تا اخر عمرت اسيرم بموني!”

++

انگشتاي يخ زده مو دور ماگ شيرقهوه ي سفيد رنگم حلقه كردم!به بخاري كه ازش بلند ميشد خيره شدم و تو ياد صحنه هايي كه ديدم محو شدم!علت سردي انگشتام نه طبع سردم بود نه برفيكه از صبح شروع به باريدن كرده بود! با بوي عطرش كه تو بينيم ميپيچيد متوجه حضورش شدم!درحالي روي موهاش كه برف روشون نشسته بود رو تكون ميداد رو به روم نشست و با لبخند دوست داشتنيش گفت

-عجب برفي!!سلام خانومم!!ببخشيد يكم دير رسيدم!

با شنيدن لفظ خانومم بغض كنج گلوم لونه كرد!!به چشماي خاكستري رنگش نگاه كردم!رنگ چشماش منو ياد نفرت چشماي مادرش انداخت و بغضم خودشو به گلوم بيشتر فشار داد و اظهار وجود بيشتري كرد!دستاي يخم كه تو دستاي سردش قرار گرفت سرمو پايين انداختم!

-دستاشو ببين چقدر يخه!صدبار گفتم دستكش دستت كن!

خيلي سعي كردم جلوي پوزخندمو بگيرم اما نشد!جالب بود كه هيچوقت ارشيا متوجه حال خرابم نميشد!دست بردم سمت گردنم و قفل زنجيري كه دو سال بود از گردنم در نيومده بود رو باز كردم!گردنبند رو مقابل چشماي حيرت زده ش روي ميز گذاشتم و درحالي كه سعي ميكردم بغض صدامو نلرزونه گفتم

-گفتم بياي اينجا تا بهت ميگم ميخوام جدا شم!ميخوام راهمو ازت جدا كنم!

سرمو بلند كردمو به چشماي سرخش نگاه كردم

-براي هميشه!

و كيفمو از روي ميز برداشتم تا بلند شم كه دستمو گرفت!دستاي گرمش اينبار سرد بود!با صدايي كه ميلرزيد گفت

-چرا؟فقط بگو چرا داري اينكارو باهام ميكني؟اين حرفاي تو نيست باران!من مطمئنم!

“صداي مادرش توگوشم پيچيد:دور ارشياي منو براي هميشه يه خط قرمز بكش دختر جون!خيلي مونده تا خانواده شما به اصالت خانواده ما برسن!”

-حرفاي خودمه!جدا شدن براي هر دومون بهتره!ديگه سراغم نيا ارشيا

و قبل ازاينكه بذارم حرف ديگه اي بزنه درحالي كه جلوي اشكامو ميگرفتم از كافه بيرون اومدم!!قلبم سوخت!تموم شد براي هميشه!””

دست اريا روي دستم نشست!

-بسه باران!اشتباه كردم بهت نشون دادم!

و گردنبند و گرفت وگذاشت تو جيبش اما ديگه فايده نداشت!همه چي دوباره يادم افتاده بود!!گيتار زدنش زير پنجره ي اتاقم زير برفي كه ميومد!دسته گلايي كه هرروز به مدت يه ماه برام ميفرستاد تا اشتي كنم!همه چيزايي كه باعث شد غروري كه مادرش لگد مال كرده بود دوباره ترميم بشه!بعد اون دعواي اساسي ارشيا با مادرش ديگه هيچوقت اون زن سراغم نيومد اما فشاري كه به ارشيا مياورد بابت جداشدن از من و ازدواج با دختر خاله ش زياد شد كه در نهايت ارشيا خونه ش رو ازشون جدا كرد و تنها زندگي كردن رو به بودن با خانواده اش ترجيح داد!!از حسرت عشقي كه خاكستر شده بود آه عميقي كشيدم كه نگاه اريا پر از حسرت شد،درست مثل حسرت لونه كرده توي چشماي خودم!

دستمو مشت كردمو دوباره باز كردم!!به پوست دستم كه پوست پوست شدهبود نگاه كردم!!به پام كه حالا ميتونستم تكونش بدم نگاه كردم!بعد دوماه از شر گچ خلاص شدم!بغض كردم!من بعد دوماه از گچ پام و دستم خلاص شدم اما ارشيا هيچوقت نميتونه از اون خاكاي تلنبار شده ي روي بدنش خلاص بشه!!قطره اشكي روي گونه ام چكيد!

-اذيتت ميكنه؟درد داري؟

سرمو بالا انداختمو سكوت كردم!گوشيم زنگ خورد!به عكس بابا روي صفحه گوشيم خيره شدمو جواب دادم

-جانم؟

-جانت بي‌بلا دردونه!!امين اومد دنبالت؟ببخشيد كه خودم نتونستم بيام درجريان اوضاع كارخونه كه هستي!

لبخند كم رنگي روي لبم نشست!ميدونستم اگه مجبور نبود امين رو نميفرستادو خودش ميومد!21سال بود كه حضورشو توي بدترين و بهترين شرايطم به رخم كشيده بود!

-ميدونم!داريم برمي‌گرديم

-خب خيالم راحت شد!!راحت شدي بابا جون!

-اوهم!

-خيله خب بابا جون اذيتت نميكنم!ميدونم حرف زدن سخته برات!شب ميبينمت

-خدافظ!

گوشيو قطع كردم!تنها كسي كه هميشه و همه جا دركم كرده بود بابا بود!شايد به خاطر همين بود كه هميشه باهاش ارامش داشتم !تنها كسي بود كه تو اين شرايط ازم انتظار نداشت مثل سابق حرف بزنم!جلوي خونه كه توقف كرد خواستم پياده بشم كه گفت

-خواهش ميكنم باران خانوم كاري نكردم!وظيفه ام بود!تعارفمم كه نميكني بيام تو؟نه؟

چشماممو روي هم فشار دادم!اي كاش ميفهميدن تو شرايط من نبايد ازم انتظار اين اداب و رسوم وداشته باشن!بدون اينكه جوابش رو بدم پياده شدم!امين هم پياده شد و همراهم تاخونه اومد!هنوز سخت بود برام راه رفتن و لنگ ميزدم!به كمك امين راه بين در تا خونه رو طي كردم!مامان با لبخند به استقبالمون اومد

-مبارك باشه مادر!بالاخره از شرشون راحت شدي!

سرمو تكون دادمو بدون گفتن حرفي داخل رفتم!به صحبت هاي مامان با خواهر زاده ش هم توجه نكردم و پله ها رو به سختي بالا رفتم!

-بذار بيام كمكت مادر!

اخم كردم و محكم گفتم

-ميتونم!

مامان ديگه اصراري نكرد اما نگاه غم زده ش روي خودم رو به خوبي حس ميكردم!

به اتاقم كه رسيدم صداي صحبت مامان با امين رو شنيدم

-ميبيني امين جان! دوماهه تمام وضعمون اينه!دو كلمه دو كلمه حرف ميزنه!هيچي نميخوره!صبح تا شب ميشينه توي اتاقش و به ديوار زل ميزنه!هيچ جا در نمياد!بعد دوماه امروز اولين باري بود پاشو از خونه بيرون ميذاشت!نگرانشم!دخترم جلو چشمم داره ذره ذره اب ميشه!حق داره ارشيا پسر خوبي بود اما سرنوشتش اين بود!ميدونم غمي كه روي دلشه بيشتر از توانشه ولي بالاخره كه چي؟تا كي ميخواد اينجوري بمونه؟

-طبيعيه خاله،بهش سخت نگير كم كم خودش خوب ميشه!!منم باهاش حرف ميزنم ميبرمش دكتر،نميذارم اينجوري بمونه..امين قربون اشكات بره اخه نكن اينجوري!

بي حرف شالمو از سرم برداشت و كتابي كه دوماه بود بازش كرده بودم اما حتي يه خطشم نخونده بودم رو برداشتم و روي تخت نشستم!انگار به جاي نوشته عكساي ارشيا رو توي صفحات كتاب چاپ كرده بودن!قطره اشكي كه رو گونه ام چكيد رو با ورود امين به اتاق پاك كردم!

-اجازه هست؟

بي حوصله نگاهش كردم!با لبخند روي صندلي ميز ارايشم نشست و بهم خيره شد!!اين لبخند مسخره روي لبش براي چي بود؟؟براي روحيه دادن به من؟پوزخند زدمو سرمو توي كتاب فرو كردم!

-برعكسش كن تا انقدر غرقش نشي براي خوندن!

سرمو بلند كردمو گنگ نگاهش كردم،به كتاب اشاره كرد و گفت

-برعكس گرفتيش!

با ديدن كتابي كه برعكس گرفته بودم و حتي متوجه نشده بودم پوف كلافه اي كشيدم و با حرص روي زمين پرتش كردم!!امين بدون گفتن كلمه اي كنارم روي تخت نشست و دستمو توي دستش گرفت!فشار ملايمي به دستم داد و گفت

-ميدوني كه برام با سميرا هيچ فرقي نداري!ميدوني همونقدر برام عزيزي پس ازم نخواه بشينم يه گوشه و اينجوري بي صدا و ذره ذره اب شدنت رو با چشمام ببينم!باهم ميريم دكتر،نميذارم ديگه اين وضع ادامه پيدا كنه!

چونه م رو گرفت و برگردوند سمت خودش!قطره هاي اشك سر خورده روي گونه م رو پاك كرد

-بايد به زندگي قبليت برگردي باران!به خاطر من،مادرت،پدرت!!به خاطر همه ي كسايي كه دوستت دارن بايد به زندگيت برگردي!من كنارت هستم،مثل همه ي اين سالا،شونه به شونه!

سرمو روي شونه ش گذاشتم و به اشكام اجازه دادم تاپيرهن ليمويي رنگش رو خيس كنن!

امين،پسرخاله اي كه تو بدترين شرايط درست مثل بابا هوامو داشت و خوبم ميكرد امااينبار فرق ميكرد!بعيد ميدونستم اين داغي كه هنوز سوزش رو سلول به سلولم حس ميكردم به اين سادگي خاموش بشه و من بتونم به زندگي قبليم برگردم!

با پاهاي لرزون و نا مطمئن قدم بر ميداشتم!! با ديدن سنگ مشكي رنگ از حركت ايستادم!!خون تو رگام يخ بست!!بعد چقدر دوباره اومده بودم پيشش؟قطرهاي اشك دوباره راهشونو روي گونه هام باز كردن!!نفسم رفته بود،به سينه ام چنگ زدم و قدمي برداشتم!!كنار قبر كه رسيدم روي زانوم افتادم!به دردي كه توي زانوي تازه جوش خورده ام پيچيد توجه نكردم!!گلابي كه گرفته بودم رو باز كردم و روي گل هاي پرپر شده ي قبرش ريختم!!رزاي مشكي رنگ رو بين گل هاي ديگه گذاشتم و به عكس حكاكي شده از ارشيا روي سنگ قبرش خيره شدم!!همون عكسي كه دوست داشتم بود!لبخند تلخي زدم،به تلخيه تمام اون اسپرسوهايي كه ارشيا ميخورد و من هيچوقت نتونستم بخورم!!

-بعد از سه ماه هنوز مثل روز اول جاي داغي كه روي دلم گذاشتي و رفتي تازه ست!هنوز سوزششو با تمام وجودم حس ميكنم!

دوباره به عكسش زل زدم و حرف زدم،جوري كه انگار ارشيا رو به روم نشسته بود و با همون چشماي منتظر به لبام خيره شده بود تا حرف بزنم!

-نميدونم چيكار كردي،چي به روزم اوردي كه بعد از گذشت سه ماه هنوز به نبودت عادت نكردم!نميدونم چقدر ديگه زمان ميخوام تا نبودنت رو باور كنم!

لبخند تلخي زدم

-مثل مخدر به رگام تزريق شدي و حالا من يه معتادم كه تو نبودت داره از خماري و نبود مخدرش جون ميده!!

سرمو روي سنگ قبرش گذاشتم!سرماي وجودم از سرماي سنگ بيشتر بود!اونقدري كه سنگ قبر رو گرم حس ميكردم!!

-ارشيا ببين نبودت چي به روزم اورده!خسته شدم از اين وضع رقت بار خودم!!يادته بهم ميگفتي لپ هامو دوستداري؟نه لپي مونده نه جوني!زير چشمامو ببين!از گريه زياد كبود شده!چشمامو ببين چه جوري پف كرده!من اون باراني ام كه عاشقش بودي؟؟

اشكام روي سنگ قبرش نشستن!

-با وجود دونستن تمام اينا،با وجود خسته شدن از اين وضع نميتونم خوب باشم!ميخوام اما نميتونم!!مشت مشت قرص ميخورم اما نميشه!

به خطاي قرمزي كه روي ساعد دستم بود نگاه كردم و تلخ خنديدم

-نگاه كن!ببين با دستام چيكار كردم!خواستم دردمو با يه درد ديگه بپوشونم!!درد داشت دردم اومد اما باز خوبم نكرد!!باز درد نبودت بيشتر و بيشتر خودشو به رخم كشيد!

با حس قطره هاي اروم باروني كه روي گونه م مينشست سرمو بلند كردم و به اسمون سرخ اذر ماه نگاه كردم!با ولع بوي خاك خيس خورده رو به ريه هام كشيدم!شايد تنها چيزي بود كه توي اين دوران به وجدم مياورد!!

صداي امين رو از پشت سرم شنيدم

-باران پاشو عزيزم!هوا كم كم سرد ميشه!

با بغض دوباره نگاهي به تصوير حكاكي شده ش روي سنگ سياه رنگ خيره شدم و اخرين قطره اشكم رو پاك كردم!!احساس بهتري داشتم!حس سبكي!لب زدم

-بهم با تو بودن رو ياد دادي اما يادت رفت كه بايد بدون تو بودن هم ياد بدي!حداقل الان كه نيستي تا يادم بدي كمكم كن تا خودم ياد بگيرم!

به كمك امين بلند شدم و نگاهمو از تصوير خندونش گرفتمو با بدني لرزون كه بين بازو هاي امين محفوظ شده بود از اونجا دور شدم در حالي كه دوباره سوزش قلبم رو حس ميكردم!

دوماه از اون روز گذشته بود! دوماه پر از درد!دو ماه كه خانوم دكتر با قرص و حرفاش تمام وجودمو خورده بود و هيچ مشكلي حل نشده بود!!با اخم به قرص هاي توي بَشقاب نگاه كردم!!تا كي بايد اين قرص هارو ميخوردم؟؟؟مگه جز اينكه من خواب كنه كار ديگه اي هم ميكرد؟؟

به خودم پوزخند زدم.تو بيداري چيكار ميكني جزگريه كردن كه از خوابيدن ناراحت ميشي؟با حرص قرص ابي رنگ رو برداشتمو به همراه اب قورت دادم!با تير كشيدن زير دلم اشكام روي گونه هام ريخت!!چرا من از هر چيزي حتي يه ادامس باارشيا خاطره داشتم!!دستمو گذاشتم رو دلم و به ياد تمام روزايي كه وقتي دلم درد ميگرفت ارشيا دستشو ميذاشت رو دلمو ماساژ ميداد بلكه خوب بشه اشك ريختم!چقدر زود اتيش عشقمون خاكستر شد!بغضم تركيد!چشماش جلوي چشمام جون گرفت!اي كاش همراه خودش خاطره هاشم ميبرد تا انقدر زجر نكشم!!در باز شد و مامان با سيني غذا وارد اتاقم شد!!بوي فسنجون كه به مشامم رسيد بغصمو قورت دادم!!شايد بعد گذشت اين مدت طولاني اولين باري بود كه ميلم به غذا ميرفت!مامان خوب ميدونست من چقدر فسنجون دوست دارم!

اولين قاشقي كه خوردم معده م شروع كرد به سوختن!ميدونستم كه اين اثرات درست حسابي غذا نخوردنه اما دومين قاشق رو كه خوردم حس كردم تمام محتويات معده ام بالا مياد!!دستمو گذاشتم رو دهنمو دويدم تو دستشويي!عق زدم جزهمون دو قاشق هيچي براي عق زدن نداشتم!

صداي بغض دار مامانو شنيدم

-مادرت بميره!الهي دورت بگردم من باز كن ببينمت!

قطره اشكي رو گونه ام چكيد!بعد از قريب به 5ماه به صورت خودم تو اينه نگاه كردم!!با ديدن چهره ي خودم دومين قطره اشك چكيد رو گونه ام!هاي لايت هاي صورتي رنگ بين موهام رنگ باخته بودن بين سياهي خرمن موهاي مشكيم!!چشمام!!چشماي مشكيم كه پف كرده بود و كبودي زيرش حسابي توي ذوق ميزد!لباي برجسته ي صورتي رنگم كه حالا پوست پوست و زخم شده بود!شايد تنها چيز باقي مونده صورتم سفيدي رنگ پوستم بود!!

با پوزخندي كه زدم چال سمت چپ گونه ام فرو رفت!دستي روش كشيدم!ارشيا عاشق اين چال بود!نرمي لباشو روش حس كردمو اشك ريختم!آبي به صورتم زدم و نگاه از قيافه ي رنگ و رو رفته ام گرفتم!به محض باز كردن در توي آ*غ*و*ش مردونه ي بابا فرو رفتم!ب*و*سه ش كه روي موهام نشست بغضم تركيد!!درسته بابا هم مخالف بود با ارشيا اما هيچوقت رو به روم واينستاد!هميشه شونه به شونه همراهم بود و سعي ميكردبا دليل و منطق قانعم كنه نه دعوا و زور!!سرمو تو سينه ش فرو كردمو هق زدم

-بابايي ديگه نميكشم!ديگه خسته شدم!بريدم!قلبم ميسوزه!حس ميكنم داره از كار ميوفته!هر روز كه ميگذره به جاي خوب شدن بدتر ميشم!بابايي اين چه بلايي بود كه سرم اومد؟؟

تكون خوردن سيب گلوش رو حس كردم اما مثل تمام اين21 سال با ارامش پيشونيمو ب*و*سيد و روي تخت نشوندتم!با اون صداي بمش دوباره جادو كرد

-يكشبي مجنون نمازش را شكست

بي وضو در كوچه ي ليلا نشست

عشق ان شب م*س*ت م*س*تش كرده بود

فارغ از جام الستش كرده بود

گفت يا رب از چه خوارم كرده اي؟

برصليب عشق دارم كرده اي؟

خسته ام زين عشق،دلخونم نكن

من كه مجنونم تو مجنونم نكن

مرد اين بازيچه ديگر نيستم

اين تو ليلاي تو،من نيستم

گفت اي ديووانه ليلايت منم

در رگت پنهان و پيدايت منم

سال ها با جور ليلا ساختي

من كنارت بودم و نشناختي

عشق ليلا در دلت انداختم

صد قمار عشق،يكجا باختم

كردمت اواره ي صحرا نشد

گفتم عاقل ميشوي اما نشد

سوختم در حسرت يك يا ربت

غير ليلا بر نيامد از لبت

روز وشب او را صدا كردي ولي

ديدم امشب با مني گفتم بلي

مطمئن بودم به من سر ميزني

برحريم خانه ام در ميزني

حال اين ليلا كه خوارت كرده بود

درس عشقش بي قرارت كرده بود

مرد راهش باش تا شاهت كنم

صد چو ليلا كشته در راهت كنم

ساخته و تهيه شده توسط انجمن نويسا

http://nevisadl.com

غم و اندوه از ايمان سست سرچشمه ميگيره!

به چشماي خيسم نگاه كرد وگفت

-خداتو گم كردي دخترم!پيداش كن!

و از جاش بلند شد پيشونيمو ب*و*سيد و بيرون رفت!به سجاده و چادر نماز گوشه ي ميزم كه خيلي وقت بود داشت خاك ميخورد نگاه كردم و مات شدم!

+

ب*و*سه اي روي مُهر زدم سجاده رو جمع كردم!صداي بابا كه تازه از كارخونه برگشته بود رو شنيدم و لبخند زدم!!چادر رو از سرم در اوردم و مرتب تا كردم!شايد قرص و دكتر كاري نتونسته بودن برام بكنن اما نماز خوندن به اندازه همه ي اون قرص هاي ارامبخش ارومم ميكرد،حالم رو بهتر ميكرد!بابا راست ميگفت خدامو گم كرده بودم چون با پيدا كردن دوباره ش سوزش قلبم كمتر شده بود!!ديگه اون سوزش طاقت فرساي قلبم كمرنگ و كمرنگ تر شده بود!

با صداي مامان كه براي شام صدام ميكرد از اتاق بيرون رفتم!با ديدن بابا لبخندكمرنگي زدم

-سلام عرض شد ناردون بابا!

از لفظ ناردون لبخندم عميق تر شد!چند وقت بود كه اين كلمه رو ازش نشنيده بودم؟؟

-سلام باباجون!خسته نباشي!

پيشونيم رو ب*و*سيد و پشت ميز نشست!

-الحمدالله رنگ و روت بهتر شده!

مامان بشقاب غذا رو دست بابا داد وگفت

-امير تو بهتر شدن ميبيني؟هنوز رنگش زرده زرده!

از دست مامان و معترض بودن هميشگيش خنده م گرفت!!خودم بشقابمو پر كردم يه تيكه مرغ برداشتم!صداي اعتراض مامان ديگه كم كم داشت ميرفت روي اعصاب ضعيف شده ام ولي خداروشكر بابا مثل هميشه بااشاره اي.كه به مامان كرد بهش فهموند كه ادامه نده!نفس راحتي كشيدم ومشغول خوردن شدم!شايد نصف كفگير برنج با يه تيكه مرغ رو نميشد گفت غذا اما براي مني كه تا هفته ي پيش نميتونستم لب به غذا بزنم شروع خوبي بود!!

-امين ميگفت ديگه نميري پيش دكترت،راست ميگه؟؟

سرمو تكون دادم ميدونستم الان ديگه مامان هم شروع ميكنه اعتراض كردن كه همونم شد

-ميگه نيازي به دكتر ندارم!كاري نميكنه برام!من كه هرچي ميگم گوش نميكنه!

بابا مثل هميشه خونسرد،بدون هيچ اخمي،بدون هيچ قضاوت عجولانه اي فقط نگام كرد و ازم دليل خواست!

-چرا؟

با تيكه ي مرغ بازي كردموگفتم

-كاري برام نميكرد جز اينكه حرف بزنه و مخمو بخوره و چيزايي رو بهم بگه كه خودم ميدونم!من خودم خوب ميتونم از پس خودم بر بيام!خودم بيشتر از هر كسي ميتونم به خودم كمك كنم و دارم همين كار رو ميكنم!

مامان خواست حرفي بزنه اما بابا اجازه بهش نداد

-عزيزم شما چيزي نگو!حق با باران،دخترم درست ميگه هيچكس جز خودش نميتونه كمكش كنه!ميبيني كه الانم حالش بهتر شده پس براي چيزي كه نياز نيست بهش اصرار نكنيم بهتره!

اينبار لبخند واقعي زدم!چقدر من عاشق اين مرد منطقي رو به روم بودم كه هميشه مثل كوه پشتم بوده و ازم حمايت كرده!

بعد از خوردن شام بلند شدم و به سمت پله ها رفتم اما درست روي اولين پله ايستادم!پناه بردن به اتاق اشتباه تمام اين مدت بود،نبايد دوباره تكرارش ميكردم!نميخواستم دوباره با پا گذاشتن داخل اتاق تمام خاطرات ارشيا يادم بياد و چشمام خيس شه!با زور برگشتم و كنار بابا روي كاناپه ي سورمه اي رنگ نشستم!!بابا با ديدنم لبخند زد و روي موهام رو ب*و*سيد!مميدونستم ميدونه چه جوري دارم با خودم مبارزه ميكنم براي دور شدن از اون فضا!

-نظرت راجبه اينكه امسال ما براي سال تحويل بريم شيراز چيه؟

نظرم؟منفي بود!اونقدري كه دوست داشتم داد بزنم و مخالفتم و اعلام كنم و به اتاقم پناه ببرم اما..!به خاطر مردي كه كنارم نشسته بود و زني كه با عشق و نگراني به لبام خيره شده بود و منتظر عكس العملم بود دوباره با خودم مبارزه كردم!من ناردون بابام بودم و دردونه ي مادرم!نبايد ميذاشتم زجر كشيدنم رو ببينن!به خاطر اين دوتا عشق هاي زندگيمم كه شده بايد خوب ميشدم و به زندگيم برميگشتم!سعي كردم لبخند بزنم

-اگه خاله فاطمه اينا هم بيان قبوله!

لبخندي كه روي لب جفتشون نشست منم لبخند زدم!مامان سريع رفت سمت تلفن و گفت

-بذار زنگ بزنم بهشون خبر بدم!

بابا از ذوق مامان خنديد

-خانوم دير وقته بذار فردا زنگ بزن!

مامان توجه اي نكرد و درحالي كه شماره ميگرفت گفت

-اونا هم مثل ما تا 12 شب بيدارن!الان بگم كه فردا صبح راه بيوفتيم!

اينبار بابا خنديد و من لبخند كم رنگي زدم!

-خانوم من يكم صبركن من صبح بايد برم كارخونه كارامو بكنم براي غروب بليط ميگيرم!

مامان باشه اي گفت و شروع به صحبت با خاله فاطمه كرد!بابا گونه مو ب*و*سيد وگفت

-ممنونم ازت ناردون بابا!بعد چندماه باعث شدي برق شادي رو دوباره تو چشماي مادرت ببينم!ميدونم هنوز خوب نشدي و به خاطر ما داري با خودت مبارزه ميكني!

با لبخند عميقي به چشمام نگاه كرد وگفت

-من بهت افتخار ميكنم ناردون بابا!

لبخند كنج لبم نشست!چي زيبا تر از اين حرف كه از دهن عزيزت بشنوي؟

از صبح که مامان بيدارم کرده بود تا ساکمو جمع کنم تا همين الان که قرار بود دو ساعت ديگه راه بيوفتيم از دست کاراي مامان خنده كنج لبم نشسته بود!

-اينا چه مانتوهاييه برداشتي مادر؟؟همه ش تيره و دلگير!!داريم ميريم مسافرت که دلمون شاد شه!

وبلند شد و رفت سمت کمدم!!ديوار کشويي کمدم رو به سمت چپ هول داد و به مانتوهام نگاه کرد!مانتوي زردمو برداشت و داد دستم!

-اينو تا کن بذارم داخل ساکت!

بي حرف مشغول تا کردن مانتوم شدم،نميخواستم خوشيشو خراب کنم،وقتي اينجوري خوشحال ميشد چرا مخالفت ميکردم؟مانتوي ابي وسفيد و کرمي رنگم رو در اورد و گرفت سمتم!

-اين سه تاهم تا کن!يادم باشه از مسافرت اومديم يه سر بريم خريد برات مانتو بخريم!

سرمو تکون دادم،مامان جلوي ساک نشست و مانتوها رو جايگزين مانتوهايي که خودم برداشته بودم کرد!

-خانواده ي دوست داشتني من در چه حالي ان؟

با لبخند سرمو بلند کردمو به بابا نگاه کردم!!مانتو هامو بهش نشون دادمو گفتم

-اسير دست خانومتيم اقا امير!

بابا تک خنده اي کرد و مامان سريع بلندشد و رفت سمتش

-چرا انقدر دير کردي امير؟بدو برو حموم يه ساعت ديگه راه ميوفتيم!باران تو هم زود اماده شو!!

بابا در حالي که ميخنديد از اتاق همراه مامان بيرون رفت

-ليليه من چرا انقدر عجله ميکني؟وقت هست!

ديگه صداي صحبتشونو نشنيدم،در حالي که هنوز لبخند گوشه ي لبم خود نمايي ميکرد بلند شدم و جلوي اينه رفتم!به چهره ام نگاه کردم!گودي زير چشمام هنوز بود اما کمرنگ شده بود!مامان راست ميگفت هنوز رنگ و روم درست نشده بود و لي خب بهتر بود!!دوباره به صورتم نگاه کردم و دقيق تر شدم!!صورت گرد و سفيدي که از مامانم بهم ارث رسيده بود،چشم هاي خوش فرم و ابرو هاي پهن مشکي!بيني استخوني و بي نقصي که از بي شباهت به بيني بابا نبود!لب هاي برجسته و خوش فرم!ظاهر خوبي که از مادر پدرم بهم ارث رسيده بود حسابي بهم اعتماد به نفس ميداد.... اما ميداد!الان ديگه هيچي از اون اعتماد به نفس نمونده بود!بي حوصله رفتم سمت کمدم ست مانتو سفيد و سورمه ايم رو بيرون کشيدم و پوشيدم!به ساعت نگاه کردم 6 بود!کيف سفيد رنگمو برداشتمو و بيرون رفتم که مامان با ديدنم اخم کرد

-اين چه وضعشه؟نه رنگي نه لعابي!برو يکم ارايش کن!

بي حوصله پوفي کشيدمو گفتم

-مامان ول کن توروخدا!

اما کي مامان ول کرده بود که اين بار دوم باشه؟؟به سمت اتاقم هلم داد و خودش مشغول ارايشم شد!تو نوجووني دوره هاي ارايشگري رو گذرونده بود و حسابي خبره بود اما هيچوقت به فکر کارکردن و سالن ارايشي نبود،هميشه ميگفت تو خونه کار کردن و چراغ خونهش رو روشن نگه داشتن رو بيشتر دوست دارم!!خيلي زود کارش تموم شد و لبخند رضايتمندي زد!به خودم تو اينه نگاه کردم و پوزخند زدم،چقدر زود قيافه ي خودم رو فراموش کرده بودم!با خط چشم کلفت مشکي که پشت پلکم کشيده بود به چشمام جلوه ي زيباتري داده بود!از جام بلند شدم و گفتم

-خب ديگه اجازه صادر ميکني بريم؟

لبخند زد و با چشماي به اشک نشسته گونه م رو ب*و*سيد

-فداي صورت خوشگلت بشه مادر!الان حس ميکنم همه چي مثل قبل شده و تو همون باراني!

سعي کردم جلوي بغضي که توي گلوم نشست رو براي ترکيدن بگيرم و گفتم

-مامان يه کار نکن منم بشينم باهات گريه کنما!!

سريع جلوي اشکاشو گرفت و گفت

-خيله خب خيله خب!بريم عزيزم!

بغضمو قورت دادم وباهم رفتيم پايين!!بابا با ديدنم لبخند زد و ساکمو ازم گرفت تا توي ماشين بذاره!به ماشين جديدمون نگاه کردم و پوزخند زدم!خوب ميدونستم بابا براي چي ماشينمون رو فروخته!ماشين ما و با ماشين ارشيا يکي بود بابا نميخواست من هر بار که سوار ماشين ميشم ياد ارشيا بيوفتم!بابا ميخواست کوچکترين چيزي که منو ياد ارشيا ميندازه رو ازم دور کنه!!سوار اوبتيماي جديدمون شدم و سرمو به شيشه تکيه دادم!هرچقدر هم که ميخواستم مقاوم باشم بعضي جاها کم مياوردم!قطره هاي اشک دونه دونه روي گونه هام نشستن!چشمامو بستم و به گذشته ي نه چندان دوري سفر کردم!

“از صبح بي حوصله روي تخت دراز کشيده بودم!درست از ساعتي که با ارشيا قهر کرده بودم و جواب زنگاشو نداده بودم دمق بودم اونقدري که مامان متوجه شد!از ياداوري صبح كه نزديک به 10 بار بهش زنگ زدم و جوابمو نداد اخم بين ابروهام نشست!درسته توجيهش قانع کننده بود،گفت داخل جلسه بودم اما من قهر بودم!چراشم خودم نميدونستم!شايد به خاطر بالا پايين شدن اين هورمون هاي کوفتيم بود ولي اينو خوب ميدونستم که دلم يه قهر کردن ميخواست!با صداي مامان از جام بلندشدم

-باران جان مامان بيا پايين!

پوف کلافه اي کشيدمو رفتم پايين!شاکي گفتم

-مگه من نگفتم حوصله ندارم صدام نکـ...

با ديدن دسته گل رز بزرگي که روي ميز بود حرف تو دهنم ماسيد!مامان با ديدنم خنديد

-انقدر الکي قهرنکن اين بچه هم تو خرج ننداز!گ*ن*ا*ه داره پسر مردم!همه پسرا از اين کارا نميکننا!

با لبخند بزرگي که روي لبم نشسته بود رفتم سمت دسته گل و بلندش کردم و بو کردم!

-الهي من فداي اين پسر مردم بشمممم که انقدر عشقههه!

مامان تک خنده اي کرد

-خجالتم خوب چيزيه دخترجون!

چشمکي بهش زدم و گفتم

-ليلي جون تو که از خودموني!

مامان سرشو تکون و داد و به نامه و جعبه ي بزرگ مخملي شکل اشاره کرد

-اوناهم ببين!همراه گلا بود!

با ذوق دسته گلو روي ميز گذاشتم و جعبه رو برداشتم و باز کردم!با ديدن نيم ست مورد علاقه ام از خوشحالي جيغ زدم!!اصلا فکرشو نميکردم ارشيا متوجه ي نگاهم روي اين نيم ست شده باشه!!دو روز پيش که باهم رفته بوديم خريد ديده بودم و حسابي عاشقش شده بودم و تا اونجا که يادم مياد قيمتش يکم زيادي گرون بود!از خالت لبمو گاز گرفتم!با يه قهر الکي ببين چقدر طفلي رو به خرج انداختم!!زير لب قربون صدقه ش رفتم!تو اين دوره ي مزخرف هيچکس تا امروز اينجوري خوشحالم نکرده بود!!پاکت رو برداشتم و برگه داخلش رو بيرون کشيدم

-به ازاي هردقيقه که منو از صداي نازت محروم کردي يه شاخه گل خريدم تا شايد بتوني اين بنده ي حقير رو ببخشي!ميدوني جز خوشحال کردنت هيچ کار ديگه اي برام لذت بخش نيست!”

لبخندي که داشتم با خوندن هر کلمه از نامه عميقتر ميشد!فکرکردم!از ساعت10 جوابشو ندادمو الان ساعت7 بود!چشمام گرد شد يني 420 تا گل رز خريده بود؟؟ديوونه ي زير لبي گفتم که صداي گوشيم باعث شد بدوام سمت اتاقم!با ديدن اسمش جواب دادمو جيغ زدم

- عاشقتم مننن ديوونه!

صداي نفس راحتي که کشيد رو شنيدم و لبخندم عميقتر شد!باصدايي که حسابي گرفته بود گفت

-ديگه هيچوقت منو از شنيدن صدات محروم نکن!

لبخند خجالتي زدم و در حالي که موهامو دور انگشتم ميپيچوندم لب ورچيدمو گفتم

-ببشيد!ديگه تکرار نميشه!

نفس عميقي کشيد و گفت

-بيا جلوي در وروجک!دلم براي ديدنت لک زده!

چشمي گفتمو سريع مانتو تنم کردمو دويدم از پله ها پايين!

مامان با ديدنم لبخند زد

-من برم پيش ارشيا الان ميام!

مامان خنديد

-فقط ميخواست پسره رو تو خرج بندازه!حداقل يکم لبخندتو جمعتر کن انقدر تابلو نباشه!

خنديدمو بيرون رفتم!فاصله خونه تا در رو دويدم و با ديدنش که به ماشين تکيه داده بود لبخند زدم!پيرهن هديه من رو پوشيده بود!با ديدنم لبخند زد و تکيه ش رو از ماشين گرفت و بهم خيره شد!پاتند کردم سمتش و بهش که رسيدم خودمو تو آ*غ*و*شش جا کردم!موهام رو بو کشيد و پيشونيم رو عميق و طولاني ب*و*سيد

-دنيا رو ميدم براي ديدن اين لبخند ذوق زده ت!”

از ياد اوري محبت هاي بي دريغش اشکام شدت گرفتن و صداي گريه م فضاي ماشين رو پر کرد!مامان ناراحت نگاهم کرد و خواست چيزي بگه که مثل هميشه بابا بهش اشاره داد تا سکوت کنه اما خودش از تو اينه مدام نگاهم ميکرد!!سعي کردم براي بهم نريختن ارامششون جلوي اشک هامو بگيرم!با دستمالي که بابا بهم داد اشک هامو پاک کردم!ريمل ريخته شده زير چشمم رو پاک کردم و سعي کردم بغضمو قورت بدم!وقتي به فرودگاه رسيديم حالم بهتر شده بود!با ديدن امين و سميرا لبخند كم جوني زدم!!سميرا با ذوق در آ*غ*و*شم گرفت و به خودش فشردتم

-دلم برات تنگ شده بود بي معرفت!!بهتري؟

با بازو بسته كردن پلكام جوابشو دادم كه خنديد!

امين:ميبينم كه قيافه ت يكم شبيه ادميزاد شد!

صداي خنده ي سميرا و امين بين صداي اعتراض خاله گم شد

-امين اين چه طرز حرف زدنه؟؟

گونه م رو ب*و*سيد وگفت

-خوبي خاله جون؟؟

لبخند كم رنگي زدم

-خوبم قربونت برم!اونجوري اخم نكن!خودت خوبي؟

-خوبم خاله جان خوبم!

امين كنارم ايستاد و دستموتوي دستش گرفت

-خيلي خوشحال شدم كه با اين سفر مخالفت نكردي!ميدونم تو قوي هستي باران،اين غمم قوي ترت ميكنه!

لبخند كجي زدم و سرمو تكون دادم!امين كه نبود ببينه خيلي وقتا كم ميارم!نديده بودهمين چند دقيقه پيش چطوري گريه ميكردم،اين درد قرار نبود منو قوي كنه!قرار بود جونم رو بگيره و خلاص!

با ديدن در زرد رنگ خونه لبخند ناخواسته اي روي لبام نشست!چقدر اين خونه رو دوست داشتم!ياد اخرين باري كه اومده بودم اينجا بغض رو توي گلوم نشوند!

“با لبخند زنگ رو فشار دادم

-بله؟

-باران فدات شه!سلام خوشگلم!

صداي متحير خاله رو شنيدم

-باران تو اينجا چيكار ميكني ورپريده؟؟؟بياتو بيا تو!

در با صداي تيكي باز شد!با لبخند دستهي ساكم رو گرفتم و دنبال خودم كشيدم!!با ديدن خاله كه به استقبالم ميومد ساكمو وسط حياط رها كردمو دويدم سمتش!!تو آ*غ*و*شش كه فرو رفتم تندتند گونه ش رو ب*و*سيدم!خدا ميدونه چقدر دلم براش تنگ شده بود!

-خدا خفه ت نكنه دختر پوستمو كندي!!يه لحظه بذار صورتتو ببينم!

با خنده رو به روش ايستادمو گفتم

-اگه بدوني چقدر دلم برات تنگ شده بود پوري جونم!

اخم ساختگي كرد

-از زنگ زدنات معلومه!!معلوم نيست سرت كجا گرم شده!!

با لبخند بزرگي كه بهش زدم گفتم

-جاهاي خوبببب!

با چشماي ريز نگاهم كرد وگفت

-نگو كه...

با خنده سرمو تكون دادم و گفتم

-حالا تعارفم ميكني داخل يا ميخواي همينجا همه رو برات تعريف كنم؟؟

ضربه اي به پيشونيش زد وگفت

-پاك از يادم رفته بايد تعارفت كنم تو،ديدمت ذوق زده شدم از اونه!بياتو عزيزم!

و ساكمو گرفت و باهم به داخل رفتيم!بعد از خوردن يه شربت بهارنارنج كه حسابي توي اون گرماي تيرماه چسبيد سير تا پياز اين يه سالو براش تعريف كردم!از همه ي خاله هام بهم نزديكتر بود و علت اين نزديكي شايد به خاطر اختلاف سني 8سالمون بود!!خانواده مامان اصالتا شيرازي بودن و خاله بعد از مرگ مامان بزرگ و بابابزرگ بدون توجه به اصرار بقيه توي شيراز موند و به كارش توي بيمارستان ادامه داد!!درحالي كه مشغول درست كردن ناهار ميشد گفت

-كه اينطور!پس بالاخره اون شاهزاده ي سوار بر اسب سفيد باران خانوم ماهم از راه رسيد!مشتاق شدم ببينمش!

خنديدم و گفتم

-حالا ميبينيش!

با صداي زنگ گوشيم بلند شدم وسمتش رفتم!!با ديدن تصويرش لبخند زدم وجواب دادم

-جانم؟

-سلام خانومم!

-سلام عزيزم!خسته نباشي!رسيدي بالاخره؟

پوف كلافه اي كشيد وگفت

-بالاخره!صدبار به اريا گفتم راه شيراز بيابونيه خسته ميشيم!بذار با هواپيما بريم،به خرجش نرفت كه نرفت!تو چيكار ميكني؟خونه اي؟

لبخند موذي زدم و نوچ بلندي گفتم!