رمان سرگیجه های تنهایی من به قلم سید آوید محتشم

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

راجع به دختری به اسم بهانه است.بهانه شخصیت مقابل اتابک،دختری از جنس همه دخترای اطرافمون،دختری که غم از دست دادن مادر رو تجربه کرده .دختری که نامادریش باهاش بدرفتاری میکنه.

داستان از جایی شروع میشه که پدر و نامادریش میرن خارج و بهانه برای زندگی پیش عموش اتابک میره...

فصل اول

اتابک

تمام قدرتم رو برای آخرین پک به کار گرفتم و دود غلیظ رو از بینی و دهنم بیرون فرستادم و نالیدم-نمیشه!

صدای همیشه خونسرد بابک پیچید تو گوشم-حالا من یه چیزی ازت خواستما!

سیگار دیگه ای آتیش زدم و با ولع،دودش رو بلعیدم-من هیچی!اونو میخوای....

-راضی میشه...میشناسمش!

آهی کشیدم...کاش قدر من میشناختیش...کاش مثل من همه ی رفتاراش رو زیر ذره بین گرفته بودی، کاش میتونستی بفهمی اون با این شرایط کنار نمیاد!!

فقط سکوت کردم و به صدا نفسای بابک گوش دادم... با سومین پک، سیگارم تموم شد...توی جاسیگاری لهش کردم و منتظر شدم چیزی بگه...

-کمکم میکنی؟

زبون تلخم رو به لبای خشکیده ام کشیدم و گفتم-راه دیگه ای هم هست مگه؟

-میدونستم دست رد به سینه ام نمیزنی!کاری باری؟

دستم که حالا فارغ از سیگار بود،توی موهام کشیدم و گفتم-بذار خودم این موضوع رو بهش بگم!

-هرطور صلاح بدونی دکتر!بهش میگم فردا میری دنبالش!

آهی کشیدم و سکوت کردم...بابک که سکوتم رو دید شب بخیری گفت و قطع کرد......

موبایل رو از کنار گوشم عقب کشیدم و گذاشتمش لب پنجره و زل زدم به خیابون... نفس داغم شیشه ی سرد رو ،خیس میکرد... با نوک انگشت نوشتم-بهانه – بعد سریع روش رو ها کردم و پوشوندمش و با خشم غریدم-خجالت بکش!

مشتم رو روی میز کوبیدم... اینبار به جای میز تنم لرزید،دستم درد گرفت-آخخخ..

سر دردناکم رو ،روی مشت گره کرده ام گذاشتم ...

دست آزادم رو به سمت بسته ی سیگارم هول دادم... یه نخ الترا بیرون کشیدم و با فندک اهداییش سیگارم رو روشن کردم....

سرم رو به صندلی تکیه دادم و اولین کام رو ازش گرفتم... هووووووففففف... هوففف..

فردا!!!چه روزی بود فردا!باید میدیدمش....بعد از چند وقت....

آخرین بار کی دیده بودمش؟

یه ماه پیش؟؟؟

هوووووووف

نه نه!!!

بیشتر از یه ماهه!!!چی گذشت به من توی این یه ماه!!!

هووووووووووف

بذار ببینم....چرا نرفتم دیدنش؟؟؟؟چرا واقعا؟؟؟؟من که با خودم و احساسام کنار اومدم؟؟

آخرین کام رو با حرص از سیگارم گرفتم...من هیچ وقت نمیتوم با خودم و احساسام کنار بیام!

بهانه

با نق نق دفترم رو بستم....

فردا امتحان دارم؟؟؟؟به درک

هیچی درس نخوندم؟؟؟؟به درک

معلممون باهام لجه؟؟؟؟بازم به درک...

امسال این درس رو تجدیدی میارم؟؟اصلا به درک...به درک...به درک!

کتاب دفترم رو با عصبانیت پرت کردم و سرم رو گذاشتم روی میز...نه غرورم اجازه میداد گریه کنم....نه حال درس خوندن داشتم...

کلافه بودم به معنای واقعی!

دلم میخواست،میتونستم حداقل تو خلوت خودم گریه کنم...ولی...اینقدر مغرور بودم که دلم نخواد،غرورم جلوی خودم بشکنه!

مثل همیشه،وقتی بیکاری و تنهایی بهم فشار میاورد ،دستم رو به سمت گوشی موبایلم دراز کردم.....اوممم گوشیم رو دوس داشتم... آیفن فور...اتابک اینو واسه خودش خریده بود...ولی با چرب زبونی از دستش کشیدمش بیرون! اونم خودش و خجالت داد و فایوش رو واسه خودش خرید!

از یادآوری اتابک و برخورد آخرش...اخمام توی هم رفتن...

بچه پررو!انگاری بابامه که همچین امر و نهیم میکنه!پسره اسکله،شَل!!

زل زدم به عکس باب اسفنجی که تو بکگراند میخندید!

یه لحظه دلم خواست منم یکی از اون حلزونا که باب داشت،داشته باشم و باهاش زنگ بزنم به آقای اختاپوش....

زیر لب به خودم گفتم دیوونه...

نفسم رو محکم فوت کردم و فون بوکم رو باز کردم....به کی زنگ بزنم؟؟؟آقای اختاپوسم که نداریم!

شماره هارو دونه دونه پایین اومدم،تا رسیدم به... اوهوم....این خوبه! حسام...

تند شماره اش رو گرفتم و گوشی رو چسبوندم به گوشم....

-به به!!سلام بر دختر گریز پا!چطوری؟

لوس خندیدم و گفتم-سلام عجقم..چطولی تو؟

- خوپم عزیزم...اوجایی؟تلم بلات تنج جده!

به عقب صندلیم تکیه دادم –منم تلم تنج جده...یو خِلی بَتی...

-حرف زدنت رو عشقه....چیکار کردم مگه ؟

بیخیال تیتیش حرف زدن شدم و گفتم-حساااام

-جااااانم؟

-فردا امتحان زیست دارم...

غش غش خندید و گفت-نخوندی نه؟

-نوچ!

-حدس میزدم!ببین چی میگم؟

زبونم رو بین ارتودنسیام و لبم گذاشتم و منتظر شدم حرف بزنه...

-گوشیتو ببر سر جلسه...از سوالات عکس بگیر واسم ام ام اس کن...جوابارو واست اس ام اس میکنم

با غصه گفتم-اگه بگردنمون چی؟

-گه خوردن!یه جایی قایم کن که نفهمن.

با خونسردی گفتم-تو کی امتحان داری؟

پوفی کرد و گفت-با همین فامیلتون امتحان دارم!شنبه!

ابروهامو بالا دادم و گفتم-خوندی؟

-نووووچ!

نگام برقی زد....اتابک همیشه یه نسخه از سوالاش رو میذاشت توی زونکن آبی نفتیه کمدش....

چشمامو ریز کردم و گفتم-اگه کمکم کنی زیست رو خوب بدم،سوالارو برات گیر میارم!

خندید و گفت-هواتو دارم!فردا کتاب زیست ِ ملکه الیزابت رو کش میرم!

منم خندیدم و گفتم-خوبه!

-ببین!!

-هوووم؟

-نامردی اگه سوالارو واسم گیر نیاریا!

همینطور که میخندیدم، گفتم-خیالت راحت عجیجم!

صدای ب*و*سش توی گوشم پیچید و بعد گفت-عاجقتم جیگملم!...بلو لالا !!!دوجت تالم!

-اوووم منم!بوج بوج بای

گوشی رو قطع کردم ... حرف زدن با حسام بهم حس خوبی میداد...برای دفتر و کتابم زبون در آوردم و دوتا لیچار بار معلم زیستمون کردم!!

همون لحظه تقه ای به در خورد....قبل از اینکه اجازه ی ورود بدم در باز شد و بابک سرش رو آورد تو...

-مزاحمم؟

از دیدنش ناخودآگاه اخم کردم و نگاهم رو ازش گرفتم،خفه گفتم-نه!

وارد اتاق شد... اومد کنار میز تحریرم وایساد و گفت-درس میخوندی؟

ابروهامو دادم بالا و گفتم-نخیر!

-پس چیکار میکردی؟

با بیخیالی شونه بالا دادم و گفتم-با دوستم حرف میزدم!

ابروهاشو بالا داد و گفت-این دوستت احتمالا حسام نبود؟

بیخیال گفتم-چرا اتفاقا!خودش بود!

روی میز نشست و گفت-ببین،من اصلا از این پسره خوشم نمیادا!

شونه هامو دادم بالا و تو دلم گفتم-به من چه!!

وقتی دید خیال ندارم جوابی به جمله اش بدم گفت-اتابک فردا میاد دنبالت!

ناخواسته لبخند اومد رو لبم!چی بهتر از این!!با اینکه آخرین بار باهم دعوا کرده بودیم ولی...فردا باید حتما میدیدمش...باید سوالا رو گیر میاوردم.

بابک خوشحال از دیدن لبخندم گفت-خوبه!پس بعد از امتحان منتظرش باش بیاد دنبالت!

باشه ای گفتم و بابک یکم دیگه موند...وقتی دید خیال حرف زدن ندارم، خم شد پیشونیم رو ب*و*سید ...و از اتاق رفت بیرون...

سریع گوشیم رو برداشتم و برای حسام نوشتم-برو تو خط تقلب رسوندن فردا!!!سوالا تو یه قدمیمن!

حسام شکلک نیشخند برام فرستاد و پایینش نوشت-عزیزی

پوفی کردم و گوشیم رو روی تخت انداختم...فردا....با چه بهونه ای باید میرفتم خونه ی اتابک؟

به این بیرون رفتنای گاه و بیگاه عادت داشتم ولی....فردا باید یه طوری میبردمش تو خونه...چطوریشو....

حالا تا فردا چی پیش بیاد....لبخند بیخیالی زدم و شیرجه رفتم زیر پتوم!!!همینه!!!!!با کله باید رفت وسط مسئله،بعد حلش کرد...

اتابک

با صدای زنگ تلفن چشمامو باز کردم...سرم درد میکرد...

بطری نوشیدنی هنوز تو دستم بود...صاف نشستم...تازه داشتم میفهمیدم همه ی بدنم درد میکنه...

بطری رو هول دادم زیر تخت و تلفن رو برداشتم....چشمام میسوختن...با دست محکم فشارشون دادم...کم کم حس میکردم میخارن...اَه..

با صدای گرفته و شل و گفتم-الو؟

بابک با حرص گفت-چه مرگته؟

پوزخندی زدم...روی تخت ولو شدم و دست کشیدم تو موهامو گفتم-هیچی!

پوفی تو گوشی کشید و گفت-م*س*تی؟

سکسکه ای کردم و گفتم-بفهمی نفهمی!

داد کشید-خاک بر سرت!حد خودتو بدون نفهم...مگه نباید میرفتی دانشگاه؟

نگاهی به ساعت انداختم....یازده بود...

خمیازه ای کشیدم و شل گفتم-امتحاناته....بیکاری دارم...

-زهر مار!شل حرف نزن حالم گرفته میشه...پاشو برو حموم ساعت 12 باید بری دنبالش.

چشمامو فشار دادم... از بس به آخر و عاقبت این جریان فکر کردم به این روز افتادم...

-اتابک...گوشت بامنه؟

یه نگاه به دور اتاق بهم ریخته ام انداختم و گفتم-آره...

-برو دنبالش...مراقب حرف زدنتم باش...باز برنداری دعواش کنیا.

با حرص گفتم-تیپش مثل آدمیزاد باشه که مرض ندارم دعواش کنم...

هوفی کرد و گفت-اذیتش نکنی .... دستت امانته.

عصبانیتم تازه داشت بروز میکرد....به زحمت داد زدم-اگه امانت دار بودی خودت ...

یهو لحنش ملایم شد-راه دیگه ای ندارم داداشی...

از روی تخت بلند شدم....سرم گیج رفت...دیوار رو ستون کردم...باید میرفتم حموم...یه زنگم میزدم طلعت...

بی حوصله گفتم-کار دارم بابک...

-به کارات برس...ولی سر ساعت 12اونجا باشیا.

-باشه...

تلفن رو قطع کردم و زل زدم به مردی که از توی آینه بهم زل زده بود...

با حرص گفتم-چیه؟چرا همچین نگام میکنی؟

ابروهاشو داد بالا و گفت-زیاده روی کردی دیشب!

-به تو چه؟

شونه ای بالا داد-بخور تا بمیری...خوک م*س*ت!

پوفی کردم و نگاهم رو از ضد حال رو به روم گرفتم... شل و ول خودم رو رسوندم به حموم....

زیر دوش آب سرد وایسادم تا یه ذره سر حال شم....

سردردم بدتر شد...

مغزم هنگ تر...انگاری رسم بود هروقت بیشتر به یه موضوعی فکر کنم،کمتر به نتیجه برسم...

باید بی هوا میرفتم وسط دغدغه تا براش جواب پیدا میکردم...

نگام افتاد به آینه ی حموم....بازم این ...

با عصبانیت گفتم-تو چرا همش با منی؟

پوزخند زد و گفت-چون من توام!

غش غش خندیدم و گفتم-خوب شد گفتی!!کم کم داشتم شک میکردم منی!

شامپو رو تو سرم خالی کردم و با همون بدنم رو هم شستم....از قصد چشمامو باز کردم تا کف وارد چشمام شه!آزار داشتم دیگه!

با اعصاب داغون از حموم بیرون اومدم....

به کل از سرم پریده بود، ولی هنوز چشمام میسوخت.

روبه روی آینه وایسادم و زل زدم به فرد رو به روم...چشمای قرمز و سر و صورت پریشون...

-باز این جغله تورو بهم ریخت؟

به فرد رو به روم پوزخند زدم و گفتم-از روزی که وارد این خونه شد،من بهم ریختم!

-اعتراف خوبی بود.

-از اعتراف ابایی ندارم...

-مطمئنی؟

سرم رو تکون دادم...

-دوسش داری؟

بی درنگ گفتم-میمیرم براش!

-بهش بگو!

پوزخند دیگه ای زدم....ابروم ناخوداگاه بالا پرید-که داغون شه؟بس کن!

-حقشه حقیقت رو بدونه!

با حرص سشوآر زو به برق زدم و گفتم-اون همش 17سالشه...

مرد رو به روم گفت-17سال و 11ماه.

سشوآر رو روشن کردم-حالا!

-درک میکنه!

-اونوقت اگه نخواد با من باشه چی؟

مرد روبه روم حوله اش رو درآورد و گفت-اگه دوسش داری بهش بگو...اگرم نه که با شبنم یه دل شو...

پوفی کردم...

سشوآر رو خاموش کردم...با بدن نم،ل*خ*ت وسط اتاق وایساده بودم...سردم شد...

لباس پوشیدم...موهامو سشوآر زدم و دیگه به مرد رو به روم خیره نشدم...نمیخواستم بازم بهم افکار ترسناک انتقال بده!فکر کرده خودم به این چیزا فکر نمیکنم!!!

هوفی نفسم رو بیرون دادم...

نزدیکای یازده و نیم بود...

سوییچای ماشین رو برداشتم و- بی توجه مرد توی آینه،که بر عکس عقایدش،ظاهرش دقیقا با من یکی بود،-به تیپم خیره شدم...

جین مشکی و پلیوور زرشکی،با کاپشن مشکی....

چندتا دونه آدامس انداختم بالا و ادکلن زدم و از اتاق بهم ریخته ام زدم بیرون...همزمان شماره ی طلعت خانوم رو گرفتم و ازش خواستم بیاد برای تمیزکاری...

همین که خواستم پامو از تو خونه بذارم بیرون تلفن زنگ خورد...

حوصله برگشتن و جواب دادن نداشتم...طرف اگه کار واجبی داشته باشه زنگ میزنه به گوشیم...

-اتابک؟اتی؟؟؟؟نیستی؟مهمونی امشب رو که یادت نرفته؟باید حتما بیای!میفهمی؟؟؟منتظرتم!بووو وس!

بلند داد زدم-یه همین خیال باش من پامو بذارم تو اون ک*ث*ا*ف*ت خونه!

بعدم بی توجه به سر دردناکم،به طرف ماشین رفتم....سوار شدم و با ریموت در خونه رو باز کردم...

پیش به سوی صحبت با شیطون بلا!

بهانه

با لب خندون از سر جلسه ی امتحان بیرون اومدم...

سارا و فرنوش به طرفم دویدن و هر کدوم یه دری وری بارم کردن...

خاک تو سرت...

خر خون...

تا لحظه آخر نشستی

چی داشتی مینوشتی؟

تو که گفتی نخوندم!

آب زیر کاه

موذی..

و من در جواشون فقط میخندیدم!!بذار فکر کنن من خرخونم...خب مسلما وقتی نمره ی بیست زیستم رو ببینن،مطمئن میشن من خرخونم!!! اونم چه خرخونی....یه خرخون متقلب!

لبخندم عمیق تر شد....شدت ضربه هایی که بچه به سرم وارد میکردن بیشتر!!

-خووو یه کلمه حرف بزن...زبونت رو موش خورد؟

غش غش خندیدم و گفتم-نه!!سر جاشه...

فرنوش چشماشو باریک کرد و گفت-منو نمیتونی خر کنی!یه چیزی شده که تو اینطور شنگولی!

بیست گرفتن از زیست کم چیزی نبود...ولی خودم خوب میدونستم دلیلم برای این خوشحالی چیه....قرار بود بعد از مدتها اتابک رو ببینم!

ذوق مرگ خندیدم و گفتم-اتابک میاد دنبالم!

دوتاشون هنگ نگام کردن بعد...بیشتر از من ذوق مرگ شدن!!!

-واییییی!!!آشتی کردین با هم؟

مقنعه ام عقب دادم و دوباره جلو کشیدم و گفتم-نوچ!ولی به بابک گفته میاد دنبالم....وقتیم میاد دنبالم یعنی آشتی دیگه...مگه نه؟

سارا خندید و گفت-خوشم میاد از این تحملت!من اگه با کسی قهر کنم،زود پشیمون میشم...ولی طاقت تو...

فرنوش پرید وسط حرفشو گفت-هه..دلت خوشه..باز میره سوار ماشین پسره میشه،میزنه تو پرش،یه دعوا دیگه راه میندازه!

پوفی کردم و به جای تائید حرفاشون گفتم-اینارو بیخیال...واسه این 3روز تعطیلی برنامه تون چیه؟

فرنوش سریع گفت-ما میریم کلاردشت...

سارا ابروهاشو داد بالا و گفت-حتما با دیوید اینا!

فرنوش اخمی کرد و با غیظ گفت-ایش!مرده شور...نه خیر تشریف نمیارن!

زبونم رو روی ارتودنسیام کشیدم و گفتم-پس بگو چرا اعصاب نداری!

پشت چشمی نازک کرد و سکوت کرد...خاک بر سر الاغش که عاشق دم دست ترین پسر فامیلشون شده بود...

رو کردم به سارا و گفتم-تو چی؟

-هنوز برنامه ای نداریم...

آهانی گفتم و نگاهی انداختم به ساعتم...ده دقیقه به دوازده بود...

سارا پرسید-تو چه برنامه ای داری؟

با بیخیالی شونه بالا دادم-هیچی...تو اتاقم میشینم...رمان میخونم...چت میکنم...کارت شارژ میسوزونم...با فرح یکی به دو میکنم... میرم حموم... موزیک میگوشم...دنس...

همینجور تند تند داشتم پشت سر هم ردیف میکردم که فرنوش گفت-کوفت...ببند یه دقیقه!

دستم رو گذاشتم رو دهنم ... یعنی خفه شدم...

فرنوش با کلافگی گفت-یه کاری واسم انجام میدین؟

با سارا نگاهی رد و بدل کردیم و بعد شونه بالا انداختیم...یعنی اینکه اول حرفتو بزن بعد...

-یکیتون باید دیوید رو امتحان کنه....

پقی زدم زیر خنده و به تقلید از خودش گفتم-ایش...مرده شور...

کتاب زیستشو توی سرم کوبید و گفت-زهر...

سارا پرید وسط و دست منو که میرفت ،مقنعه ی فرنوش رو بهم بریزه گرفت و گفت-چطوری امتحانش کنیم؟

-زنگ بزنید بهش ببینید اهل دوستی هست یا نه....

سریع گفتم-اون که صد در صد...

فرنوش غرید-عادته دل آدم رو پریشون کنی؟

خندیدم و گفتم-اوهوووم...

سارا رو کرد به فرنوش و گفت-این دیوونه رو بیخیال...تا حسام و اتابک و 100تا دیگه رو داره که غم نداره...خودم پشتتم!

واسه جفتشون زبون در آوردم و گفتم-تا کور بشه حسود!

بعد هم براشون دوتا ب*و*س هوایی فرستادم و یه خداحافظ سرسری دادم و دویدم سمت در خروجی....بدم میومد از این بچه بازیا...از مد رفته بود این جور امتحان کردناااا....واقعا که فرنوش بچه بود...

از جلوی آقای حکمتی،سرایدار مدرسه رد شدم رسیدم به در خروجی ...

یه نگاه به خیابون انداختم،یه نگاه به ساعتم...3دقیقه به دوازده بود...

هوفی کشیدم و از در مدرسه بیرون اومدم...به طرف سوپر مارکت چسبیده به مدرسه رفتم و یه بسته آدامس خریدم...

همین که پامو از مغازه گذاشتم بیرون،یه پسره محکم بهم تنه زد...

بعدم وایساد و بر و بر نگام کرد....

زیر لب بچه پررویی گفتم و رومو برگردوندم ...هروقت دیگه ای بود،4تا لیچار بارش میکردم،ولی جلوی مدرسه،درست نبود...

همون لحظه صدای بوق آشنایی شنیدم...

سر بلند کردم...اتابک رو دیدم ...

لبخندی که میخواست رو لبم بشینه رو قورت دادم و به طرف ماشینش رفتم...

سوار که شدم،بوی ادکلنش،نفسم رو گرفت....

سریع شیشه رو دادم پایین...

-سلام عرض شد...

با اخمایی که ناخودآگاه توی هم رفته بودن زل زدم بهش و منقطع گفتم-میخوای حرص منو در بیاری؟میخوای اذیتم کنی؟میخوای بگی میتونی لجبازی کنی...

به نفس نفس افتادم...

متعجب نگام کرد...

تلخ رومو برگردوندم...

دستش خزید زیر چونه ام...با حرص پسش زدم...

ریه هام میسوختن....حس میکردم نفسم گره خورده...

دوباره دستش رو رسوند به صورتم...اینبار تلاشی برای کنار زدنش نکردم...

صدای گرفته و بمش تو گوشم نشست-باز که بدخلق شدی...

چقدر دلم تنگ شده بود برای اینجور حرف زدنش...

-هی هی...مَموشک؟چت شده؟

واقعا نمیدونست؟

کلافه و با عصبانیت نگاهش کردم و گفتم-چرا این ادکلن رو زدی؟

چند ثانیه با گنگی نگام کرد و بعد محکم کوبوند تو پیشونیش...

-خاک بر سرم... اصلا حواسم نبود!

به زحمت نفس عمیقی کشیدم...

زبونم رو به لب خشکیده ام که به ارتودنسیام چسبیده بود کشیدم و گفتم-آره...کی من مهم بودم که...

اخم قشنگی کرد و دستامو گرفت...

-تو همیشه مهمی وروجک!

اخمم رو عمیق تر کردم و رومو برگردوندم...هنوز نفسم سنگین بود...

-اخم نکن!زشت میشی...

-میخوام زشت باشم...هرچند در همه حال از تو خوشگلترم!

غش غش خندید و گفت-اوهوم!یادم نبود شما پرنسس هستین!

ماشین رو روشن کرد و راهنما زد...ولی..

قبل از راه افتادن،از توی داشبورد،یه عروسک سیاه و زشت بیرون کشید و داد دستم ...

همینطور که هنوز میخندید گفت-خداییش وقتی دیدمش،اول از هرچیزی یاد تو افتادم...

یه نگاه به عروسکه کردم...اندازه کف دستم بود...یه صورت کثیف و لباس چرک داشت و نمکین داشت میخندید!

آروم خندیدم و گفتم-خودتو تو ویترین ندیدی؟؟؟

ابروهاشو بالا داد-چطور؟

-چون اگه میدیدی یاد خودت می افتادی!

بلند خندید و گفت-آهان بعله!!

بعد با خنده،از پارک بیرون اومد و گفت-نمیپرسی چرا اومدم دنبالت؟

با اعتماد به نفس گفتم-اومدی بابت برخوردت عذرخواهی کنی!

اخمی کرد و گفت-چه مطمئن!عمرا بابت اونروز عذرخواهی کنم...هنوزم سر حرفم هستم!

با خروش برگشتم سمتش و گفتم-اتابک خان،هیچ وقت...تاکید میکنم،هیچوقت فراموش نکن آقا بالا سر من نیستی!بابک گیر نمیده به چیزایی که تو میخوای گیر بدی!

پوزخندی زد و سکوت کرد...

در سکوت رانندگی کرد...

خسته از جو حاکم گفتم-کجا میریم؟

جوابی نداد...

پوفی کردم و چند ثانیه بعد گفتم-با تو بودما!

دنده رو عوض کرد و گفت-میریم یه چیزی بخوریم،بعدم من باهاتون یه صحبتی بکنم!

از جدیتش حرصم گرفت...دلم میخواست بازم غش غش بخنده....ولی،منم بدتر از اون سکوت کردم...خواستم تا وقتی که اون برای حرف زدن پیش قدم نشده،سکوت کنم که...

یهو یاد حسام و امتحانش افتادم...باید یه جوری میرفتیم خونه اش!

بیخیال مغرور بازی و لجبازی شدم و گفتم-نه بریم خونه...

بدون اینکه نگام کنه گفت-میخوام باهات حرف بزنم.

-خب تو خونه حرف بزن!

-تو خونه نمیشه...جدیتش میپره...

پوفی کردم...جدیتت تو حلقم...

با حرص گفتم-بریم خونه...من دارم خفه میشم از بوی مگس کشت...

برگشت سمتم و با اخم نگام کرد...

از دیدن اخمش،دلم خنک شد-اوی...ساری به ادکلنتون توهین کردم...این همونی نیست دوست دختر گرامی تو تولدتون هدیه دادن؟

محکم کوبید روی فرمون و بلند گفت-زیادی داری ور میزنی!

از صدای بلندش،ناخودآگاه سرجام مچاله شدم...

اتابک سر من داد کشید....چی گفته بودم مگه؟...نکنه به خاطر بی احترامی به ادکلنی بود که جی افش خریده بود...

اشک دوید تو چشمام...

سرم رو انداختم پایین و پلکام رو بیش از حد باز کردم تا اشکام نریزن....

چند ثانیه ای سکوت شد و بعد صدای تیک تیک راهنما سکوت رو شکست.

گوشه ی خیابون وایساد و برگشت سمتم...

رومو برگردوندم سمت مخالف...

دستش رو گذاشت رو بازوم...سرمای دستش رو راحت میتونستم حس کنم....با صدای گرفته ای گفت-نبینم اخمتو...

دیوونه بود به معنای واقعی...نه به وقتی که داد میکشید...نه به الآنش...

-مَموش؟

با حرص برگشتم سمتش...اشک رو تونسته بودم کنار بزنم...

با عصبانیت خیره شدم تو چشماشو گفتم-منو ببر خونمون...همین حالا!

با ابروهای درهم خندید و گفت-ئه؟مگه میشه؟؟؟بریم خونه ی من؟ببخشید تند رفتم...

-ازت متنفر اتابک...از تو که به خودت اجازه میدی سرم داد بکشی و بعد بگی معذرت میخوام...

سرش رو خم کرد و گفت-من شرمنده ام...چیکار کنم آشتی کنی؟

خواستم بگم منو ببر خونمون که پرید وسط حرفم و گفت-جز اینکه ببرمت خونه ی خودتون؟

سکوت کردم و رومو برگردوندم...

چونه ام رو تو دست گرفت و با لحن جدی،ولی مهربونی گفت-تو از من متنفری،ولی من دوست دارم کوچولو!

یه لبخند غمگین زد...خواستم بگم منم دوست دارم که یاد بلند حرف زدنش سر هیچ و پوچ افتادم و بدتر اخم کردم...

-بریم خونه ی من؟هم من برم دوش بگیرم...هم واست یه نهار خوشمزه بپزم...هم با هم حرف بزنیم؟هوووم؟خوبه؟

ناخواسته نرم شدم...سرم رو به نشونه ی باشه تکون دادم...باید میرفتم توی خونه اش و سوالا رو برای حسام گیر میاوردم...

با مهربونی گونه ام رو ناز کرد و گفت-امتحان خوب بود مَموش؟

-اوهوم...

-نهار کوبیده بخوریم؟

-اوهوم...

-قهری باهام؟

-اوهوم...

یه تای ابروشو داد بالا و استفهامی گفت-اوهوم؟

خندیدم و سر تکون دادم-اوهوم!

یهو چشماش برق زد....سرش رو آورد نزدیک صورتم و گونه ام رو ب*و*سید...

بعد هم مثل جت عقب کشید!

متعجب از برخوردش،زل زدم به نیمرخ منقبض و گرفته اش...

توی دلم هرچی دری بری بود بارش کردم-پسره الآغِ روان پریش!!احمق جذاب ! دیووانه ی بی شعور...

تا خونه هردومون سکوت کردیم...

درحالی که من هر دو ثانیه یه بار به این نتیجه میرسیدم-اتابک واقعا دیوونه بود!

تمام مسیر تو سکوت طی شد...همین که سر کوچه رسیدیم،اتابک گفت-من باید برم یه کم خرید کنم...همرام میای؟

سرم رو به نشونه ی نه تکون دادم...بهترین فرصت بود تا به سوالا برسم...برای همین گفتم-نه کلید رو بده برم خونه.

راهنما زد و وارد کوچه شد و گفت-میرسونمت....بعد میرم.

باشه ای گفتم و بعد ادامه دادم-واسم یه بسته آدامس بخر با پاستیل.

خنده ی خوشکلی کرد و گفت-هنوز عادتای بچگیاتو ترک نکردی؟

خندیدم و گفتم-نه دیگه!مگه تو عادتاتو ترک کردی؟

ابروهاشو داد بالا و گفت-مثلا؟

همینجور که میخندیدم گفتم-حالا!

یه تای ابروشو بالا داد و جلوی در وایساد و گفت-وا!

گردنم رو تاب دادم و گفتم-مثل اقدس خانوم نگو وا!زشته.

خندید و دسته کلیدش رو جلوم گرفت و گفت-خونه بهم ریخته اس!باید ببخشی دیگه...تا دست و صورتت رو بشوری برگشتم.

باشه ای گفتم و از ماشین پایین پریدم...در رو باز کردم و وارد خونه شدم...گند از سر و کله اش بالا میرفت...

راهرو پر خاک بود و هر گوشه اش یه لنگ کفش افتاده بود...

زیر لب غر زدم-اتابک بی نظم...

از راهرو گذشتم...جلوی در ورودی صندلای صورتیم و دیدم..ابروهام بالا پریدن..اینا اینجا چیکار میکردن؟

کتونی ها و جورابام رو در آوردم و صندلامو پام کردم...مقنعه ام رو از سرم کشیدم و روی مبل ول کردم...

یه نگاه به هال انداختم.نسبت به راهرو وضعیت بهتری داشت...با اینحال جلوی تی وی بازار شامی بود...یه عالمه سی دی و دی وی دی روی زمین ولو بود...ظرف خالی آجیل و بشقاب پر از پوست تخمه و پسته هم کنارش..اونور ترشم چندتایی مجله و روزنامه ی انگلیسی ولو بود.

پوفی کردم و موبایلم رو از جیب مانتو برداشتم.بعد مانتوم رو درآوردم و کنار مقنعه ام انداختم و به طرف اتاقش دویدم...

همین که در اتاقش رو باز کردم نفسم گره خورد...

بوی ادکلنش همه ی فضای اتاق رو پر کرده بود،البته با چاشنی ای از بوی ا*ل*ک*ل و سیگار...

چینی به بینیم انداختم و با دستم محکم جلوش رو گرفتم...داشتم به نفس نفس می افتادم...

نگاهی به دور و بر اتاق انداختم...

به طویله گفته بود زکی...

لباساش چپ و رو وسط اتاق ول بودن...یه سری سی دی و دی وی دی و مجله و کتاب،به اضافه ی کلی بطری خالی م*ش*ر*و*ب،وسط اتاق دهن کجی میکردن...

از ته دل گفتم-کوفت بخوری...

به طرف قفسه ی درهم و برهم گوشه ی اتاقش دوبدم...

نفس کشیدن هر لحظه سخت تر میشد...

زونکن آب بدجوری تو ذوق میزد...

بازش کردم...

سریع برگه ی آخر رو آوردم...حسام اسم درس رو برام اس ام اس کرده بود...بازاریابی و مدیریت بازار.

چند تا ورق برگردوندم تا به صفحه ی مورد نظر رسیدم...

روی زمین چمپاتمه زدم و از سوالا عکس گرفتم...

همین که خواستم زونکن رو ببندم،صدای قیریچ قیریچ لاستیکا،روی سنگ ریزه های کف حیاط بلند شد....

با سرعت نور زونکن رو توی قفسه جا دادم و از اتاق بیرون پریدم و شیرجه زدم تو دستشویی...

تمام تلاشم رو برای نفس کشیدن به کار گرفتم...

ته گلوم میسوخت،شقیقه هام دل دل میزدن...احساس خفگی میکردم...حس میکردم هوا رو نمیتونم درست ببلعم...

-مموشک؟کجایی ؟بهانه؟

یه نگاه به صفحه ی گوشیم انداختم...بدنم میلرزید...

نمیتونستم گوشی رو قایم کنم...اتابک فضول بود...مطمئنا به فایلا سرک میکشید...

-مموش؟قایم شدی؟

چنگ زدم به یقه ی اسکی لباسم...

گوشیم بزرگتر از اونی بود که بتونم توی لباسم قایمش کنم و مشخص نباشه!

تقه ای به در خورد...

-بهانه؟

گوشی هنوز تو دستم بود...

گذاشتمش بین کش شلوار و بدنم...

دستام میلرزیدن...نفسای کوتاه و تند میکشیدم...

بلوزم رو مرتب کردم...مشخص نبود...

با صدایی که از ته چاه در میومد گفتم-الآن میام...

صدای دادش بلند شد-چته؟چرا صدات همچینه؟

دستگیره رو با شدت بالا پایین کرد...

قلبم تند تند میزد...حس میکردم اشک جمع شده تو چشمام...

به طرف در رفتم...توی دلم به حسام و اتابک بد و بیراه میگفتم...

کلید رو توی در چرخوندم و بازش کردم...

اومدم چیزی بگم که نالید-بهانه....

یقه ی لباسم رو کشیدم و نالیدم-اسپری تو کیفمه...

هنوز جمله ام تموم نشده بود که دوید سمت کوله پشتیم...

به دیوار تکیه دادم و نشستم....

نفسم هنوز گره خورده بود...

با حرص زیپای کیفم رو باز میکرد...همه ی محتویات کوله رو بیرون ریخت تا رسید به اسپری...

برش داشت و دوید سمتم...

جلوم زانو زد و گذاشت جلوی دهنم...

خیره شدم تو چشمای نگرانش..چشمایی که با یه لایه اشک پوشیده شده بودن...

صدای پیس تو گوشم پیچید..باز شدن مجاری تنفسیم رو حس کردم...تونستم عمیق نفس بکشم...

یه فشار دیگه هم به اسپری داد...

راحتتر تونستم تنفس کنم...

یه قطره اشک از گوشه ی چشمم سر خورد...

یه قطره اشک از چشمش افتاد...

هنوز بوی اون ادکلن لعنتی رو میداد...

همین که تونستم حرف بزنم،با خروش گفتم-داری خفه ام میکنی با این بوت!

از جاش بلند شد...

اشک تو چشمای قرمزش حلقه زده بود...بدون حرف به طرف اتاقش دوید...

از سر جام بلند شدم و به روان پاکش درود فرستادم و به طرف وسیله هام که روی زمین پخش و پلا بودن رفتم...گوشیم رو توی کوله ام گذاشتم...

اسپری دست اتابک مونده بود...

مانتوم رو پوشیدم..

پسره ی روانی!!اداعای دوستیش میشه و باز این ادکلن رو میزنه...وقتی میدونه قراره بیاد دنبال من...

آه تلخی کشیدم...مشکل من ربطی به اتابک نداشت...اونم مثل این همه آدمی که هر روز با بوی عطر و ادکلنشون آزارم میدادن...

اشک دوباره توی چشمام حلقه زد...