رمان پانیک به قلم Girl Night

ژانر : #عاشقانه

خلاصه:

داستان در مورد دختریه به نام پانیک که قراره واسه دانشگاهش بره شیراز … پانیک دختر شیطون و بازیگوش و حاضرجوابیه که با پسری به اسم رادوین اونجا آشنا میشه و اتفاقاتی این وسط صورت میگیره که باعث میشه این دوتا بهم پیوند بخورند

ساکم رو گذاشتم تو ماشین و از مامان و بابا خدافظی کردم راه افتادم سمت شیراز، یه هفته پیش با بابا اومده بودیم شیراز تا کارای دانشگاه و خونه رو درست کنیم چون من اصن علاقه ای به زندگی تو خوابگاه نداشتم برای همین تصمیم گرفتیم که یه خونه نقلی اینجا بخریم تا من بتونم راحت باشم ، رشته پرستاری قبول شده بودم چیزی که خیلی بهش علاقه داشتم وقتی هم خبر قبولیم رو به بابا دادم ، بابا هم به مناسبت قبولیم یه هیوندا آزرا سفید رنگ برام گرفت ، خب بیخیال این چیزا بریم سر بیو خودم ... من پانیک سعادت دختر آرمان سعادت و مریلا سعادت ، پدرم جراح عمومی و مادرم پزشک زنانه یه برادر بزرگتر از خودم به نام پارسا دارم که ازدواج کرده ، زنش دختر دوست بابام میشه اسمشم فریباهه یه دختر سه ساله هم دارن به نام نهال که عشق عمشه ، داداشم شرکت ساختمون سازی داره ، یه خواهر کوچکتر از خودمم دارم که دبیرستانه و داره درس میخونه ، از لحاظ ظاهر من و پارسا به مامان رفته بودیم ولی پانیذ به بابا رفته بود ، من صورتم کشیده و پوستم سفید بود چشمای درشت و قهوه ای رنگ داشتم که مژه های بلندم روش سایه انداخته بود بینیم خوش فرم و لبام قلوه ای صورتی رنگ بود ... موهام مشکی بود و تا بالای ب*ا*س*نم میرسید هیکلم صدقه سر ورزش کردن خوب و قشنگ بود .

باصدای زنگ گوشیم دست از تجزیه و تحلیل خودم برداشتم بابا بود ، جواب دادم

من : سلام بابایی

بابا : سلام دخترم کجایی؟

من : دشت ارژنم الان بابا

بابا : باشه دخترم مواظب خودت باش خیلی هم تند نرو

من : چشم نگران نباشید

بابا : کاری نداری عزیزم

من : نه بابا جون خدانگهدار

بابا : خدافظ دخترم

گوشی رو قطع کردم گذاشتم رو صندلی صدای آهنگ رو زیاد کردم و پام روفشردم رو گاز و همراه با آهنگ لب خونی میکردم

ما مال هم نیستیم

اشتباه میکردیم از اول

هر دومون اره اهل ریسکیم

به درد هم نمیخوردیم از اول

تو مال کی بودی

یا بگو دنبال چی بودی

از من دیوونه چی خواستی

تا کجا به خاطرت نرفتم

عشق منو داری یا نه

دنبال همه کاری با من

یا که هنو بازم قلبت گیرت

یا با یه اشاره فکرت میره

سرعت روی هفتاد هشتاد

موزیک میزارم مغزم رد داد

چرا هنو پی اسمت میرم

چرا نمیدونم اما گیرم

روی تو ، روی تو ، روی تو

شبا منمو این فکر لعنتی که تو کجاییو و دلم بیقراره

یکی تو رو داره

نمیدونم چرا خراب شد همه چی

هنوزم این جاده و خیابون تو رو یادم میاره

آهنگ روی تو از حمید امینی⇦

رسیدم شیراز خیلی شلوغ بود باز خوبه اینجا تهران نیس وگرنه یه ساعت میشد تا من برسم خونه ، خوبی خونه ای که گرفته بودیم این بود که مسیرش تا دانشگاه کم بود و پیاده هم میتونستم برم ، گشنم شده بود همینطور که داشتم رانندگی میکردم اینور و اونور روهم نگاه میکردم تا یه رستوران خوب پیدا کنم ، چشمم خورد به تابلو رستوران زیتون ، ماشین رو پارک کردم و رفتم داخل پشت یه میز نزدیک پنجره نشستم و منتظر شدم گارسون بیاد سفارشمو بگیره

گارسون : سلام خوش اومدید چی میل دارید ؟

من : سلام مرسی ، یه پرس جوجه کباب با مخلفاتش

گارسون : نوشابه ؟

من : نه دوغ لطفا

گارسون : چشم

بعد یه ربع غذام رو آووردن ، مشغول خوردن شدم با لذت غذامو داشتم میخوردم که چشمم خورد به میز جلوییم یه دختر و پسر باهم در حال بحث کردن بودن ، دختره از این دختر جغلا بود ولی پسره کاملا معلوم بود خیلی متشخصه ، پسره کلافه میزد دختره هم همینطور داشت تندتند حرف میزد یه پوزخند زدم و به خوردنم ادامه دادم که باصدای شکستن چیزی سرم رو بالا آووردم ، همه کاملا داشتن اونا رو نگاه میکردن دختره با یه حرکت کیفش رو برداشت و رفت پسره یه نگاه به دور برش کرد و نفسش رو فوت کرد بیرون و میز رو حساب کرد و رفت نگام سرخورد پایین گارسون داشت لیوان شکسته رو جمع میکرد ... عجب آدمایی پیدا میشنا میان بیرون باهم بحث میکنن خب برین خونتون دعوا کنین تا به این و اونم ضرر نرسونین ، پول میز رو حساب کردم و رفتم بیرون ، سوار ماشینم شدم حرکت کردم سمت خونه سرکوچه بودم که بایه ماشین شاخ به شاخ شدم چون کمربند نبسته بودم سرم خورد به فرمون خیلی درد گرفته بود نفسم رو با حرص فوت کردم بیرون و از ماشین پیاده شدم همراه بامن صاحب اون ماشین هم پیاده شد ناخوداگاه ابروهام رفت بالا همون پسری بود ک تو رستوران بود یه نگاه بهش انداختم صورتش گرد و پوستش سبزه روشن بود ، چون عینک رو چشماش بود نتونستم چشماش رو ببینم بینی استخونی و لبای قلوه ای متوسط ، یکم ته ریش هم روصورتش خودنمایی میکرد موهاش هم طلایی بود

باصداش به خودم اومدم

پسره : تموم شد؟

من : چی ؟

پسره : دید زدن من

اخمام رو کشیدم توهم خیلی پرو بود زده بود به ماشینم بعد طلبکارم هست

من : مالی نیستی که بخوام نگات کنم داشتم به این فکرمیکردم وقتی نمیتونی ببینی چرا میشینی پشت ماشین

پسره یه پوزخند زد که بیشتر حرصم گرفت عینکش رو از روچشماش برداشت با دیدن چشماش یه لحظه هنگ کردم چشمای درشت و کشیده به رنگ طوسی که رگه های عسلی توش بود و مژه های بلند و پرپشتش روش سایه انداخته بود

پسره : به جای این حرفا بگید خسارتتون رو بدم ، خیلی کار دارم من

من : لازم نیس پولتون رو به رخم بکشید یکم چشماتون رو باز میکردید این اتفاق نمیوفتاد

اخماش از حاضر جوابیم رفت تو هم دست کرد تو جیبش دوتاکارت درآورد و به همراه سوییچ ماشینش داد دستم ، با دستش هلم داد کنار و خودش نشست پشت ماشینم

من : هی آقا معلومه داری چیکار میکنی؟

پسره : ماشینت رو میبرم درستش میکنم ایناهم پیش تو امانت ، شمارتو بده درست که شد بهت زنگ بزنم شمارم رو بهش دادم ، ماشین رو روشن کرد رفت ، یه نگاه به کارتا کردم اولیش کارت ملی بود دومیشم کارت خودش بود و شمارش روش نوشته شده بود آقای دکتررادوین رادمهر متخصص اطفال ، کارتا رو گذاشتم تو کیفم و نشستم پشت ماشینش ، عجب ماشینی داشتا یه خط هم برنداشته بود ، ماشین رو بردم تو پارکینگ و رفتم بالا ، ساکم که عقب ماشین بود پس باید همینطوری مینشستم تا اون آقا پیداش بشه ساعت 3 بعد از ظهر بود دکمه های مانتوم رو باز کردم و تلویزیون رو روشن کردم مشغول دیدن شدم ساعت 6 بود که گوشیم زنگ خورد با یه تکون از خواب پریدم معلوم نبود چقدر خوابیده بودم کمرم درد میکرد گوشیم رو که داشت خودش رو میکشت برداشتم شمار ناشناس بود خواستم قطع کنم که یادم افتاد ممکنه اون پسره باشه

من : بله ؟

پسره : منم رادوین

خواستم بگم رادین کدوم خریه که یادم افتاد اسمش همین بود

من : اها بفرمایید

رادوین : ماشینتون رو درست کردم سرکوچه ای که باهم تصادف کردیم هستم اگه میشه آدرس خونتون رو بدین تا من ماشین رو بیارم

من : آپارتمان لاله هستم طبقه 3 ماشبن رو بذارین تو پارکینگ بعدم بیاین بالا مدارکتون رو بگیرین

رادوین : باشه

بعد یه ربع زنگ خونه به صدا در اومد درو باز کردم و مدارکش و سوییچ ماشینش رو گرفتم سمتش اونم سوییچ ماشینم رو بهم داد

رادوین : شد مثل اولش دیه نگران نباشید

من : افرین وظیفتو خوب انجام دادی

رادوین : خیلی پرویی تو

من : شما هم خیلی ...

رادوین : خیلی چی ؟

من : چمیدونم یه چی هستی دیگه

رادوین : عوض تشکرته

من : خودت زدی خراب کردی خودتم باید درستش میکردی تشکر لازم نبود

رادوین : بعله خدانگهدار

من : به سلامت

درو بستم ولی با یاد آوری ساکم که تو ماشینه نفسم رو با حرص فوت کردم و رفتم پایین ، با دیدنش تو پارکینگ اخمام رو کشیدم توهم اونم منو دید یه پوزخند اومد رو لباش که حرصم گرفت

رادوین : راضی به بدرقه نبودم

من : مهم نیستی که بدرقت کنم ، اومدم ساکم رو بردارم

رادوین : بعله بفرمایید

رفتم سمت ماشین و صندوق عقب رو باز کردم و ساکم رو برداشتم رفتم طرف آسانسور ، تو این مدت هم رادوین منو با نگاهش خورد ، ساکم رو گذاشتم تو اتاق و زیپش رو باز کردم و حولم رو از توش برداشتم ورفتم حمام یه دوش سریع گرفتم و اومدم بیرون ساعت یه ربع 7 بود فردا هم کلاس داشتم رفتم سراغ ساکم و لباسام رو تو کمد آویزون کردم بعدم رفتم سمت تخت تا سرم رسید به بالشت بیهوش شدم

صبح با صدای ساعت بیدار شدم سریع یه دوش گرفتم و یه صبحانه مختصر و مفید خوردم و آماده شدم رفتم پایین سوار ماشینم شدم یه نگاه تو آینه به خودم کردم مثل همیشه عالی شده بودم چقدر هم که من اعتماد به نفس داشتم خخخخ ، ماشین رو روشن کردم و حرکت کردم سمت دانشگاه پنج مین بعد جلو در دانشگاه بودم مطمعنا داخل جا واسه پارک نبود برای همین یه گوشه ماشین رو پارک کردم رفتم داخل چون قبلا واسه ثبت نام و این چیزا اومده بودم اینجا با محیط کامل آشنا شده بودم برای همین خیلی کنجکاو محیط اطرافم نبودم ، داشتم به شماره کلاسا نگاه میکردم تا کلاسمو پیدا کنم رسیدم بهش یه بسم الله گفتم و رفتم داخل کلاس پر بود از دانشجو های ترم اولی مثل خودم نصف بیشترکلاس پسرا بودن با اعتماد به نفس راه افتادم سمت اخر کلاس چون اصن میونه خوبی با ردیف های جلویی نداشتم اصن جلو نشستن واسه اون بچه درسخوناس ما بچه شیطونا باید عقب بشینم تا بتونیم کرم بریزیم ، اون عقب دوتا صندلی خالی بود نشستم رو یکیش و کیفم رو گذاشتم رو دسته صندلیم به کفشام خیره شده بودم که باصدای شاد یه دختری به خودم اومدم

دختره : سلام من نیلوفرم بچه ها بهم میگن نیلو دیدم تنها نشستی اینجا گفتم بیام یه حالی بهت بدم

لبخندی بهش زدم و درجوابش گفتم : سلام منم پانیکم ، لطف کردی واقعا

نیلوفر : اره میدونم عزیزم من همیشه به همه لطف میکنم سایه لطف و عنایتم بالای سر همه هست

من : خخخخ مرسی اعتماد به سقف

نیلوفر نشست کنارم و پای راستش رو انداخت رو پای چپش دوتا دستش رو تو هم قفل کرد و به سمت جلو کشید یه لبخند به این کاراش زدم معلوم بود از این دختر شیطوناس خوشحال شدم که یه پایه پیدا کردم اینجا

نیلوفر : چه کنیم دیه البته خیلی هم بالا نیستا ولی خب همینقدرم کافیه

من : چی ؟

نیلوفر : اعتماد به نفسم دیه

من : اها خخخخ خوبه به همین قانع هستی

نیلوفر : اره من کلا دختر قانعی هستم

خواستم جوابش رو بدم که استاد اومد با دیدنش ابروهام سه متر پرید بالا امکان نداشت اون استاد باشه اون که متخصص اطفال بود ... حالا اینارو بیخیال من که اونطوری جوابش رو دادم حتما اگه منو ببینه تصمیم میگیره منو بندازه وای خاک عالم دو دستی تو سرم حالا چه غلطی کنم همینطور داشتم بهش نگاه میکردم و تو ذهنم با خودم حرف میزدم که با ویشکونی که نیلوفر از رون پام گرفت آخم در اومد با اخم بهش نگاه کردم که با ابرو به جلو اشاره کرد منم سرم رو برگردونم که دیدم استاد یا همون رادوین داره با یه پوزخند نگام میکنه

رادوین : اگه دید زدنتون تموم شد ما به کارمون برسیم

بچه های کلاس زدن زیر خنده اخمام رو کشیدم توهم عمرا میذاشتم این حرفش بدون جواب بمونه

من : اولا که مالی نیستین که بخوام بهتون نگاه کنم دوما که داشتم فکرمیکردم به جای اینکه استاد رو بفرستن یه بچه از دماغ فیل افتاده رو فرستادن

رادوین اخماش رو کشید توهم و گفت : من استادم

من : ولی من اینطور فکر نمیکنم چون یه استاد آدم متشخصیه ولی شما ...

رادوین : زبون درازی داری خانم کوچولو مواظب باش همین زبونت کار دستت نده

من : شما نگران خودتون باشین کاری به دیگران نداشته باشین

رادوین : بسه دیه ، همین اول کار به همتون بگم کلاس من جای شوخی و مسخره بازی نیس هر هفته از مبحثی که درس میدم یه کوییز میگیرم درضمن هیچکس حق غیبت نداره ولی درصورتی که موجه باشه مشکلی نیس البته اونم فقط یه بار

این فکر کرده بود با بچه مدرسه ای طرفه جوری حرف میزنه انگار اون مدیره و ما دانش اموزشش

نیلوفر اروم کنار گوشم زمزمه کرد : دختر چه دل خجسته ای داری تو نگفتی این درس رو بندازتت

من : مهم نیس من به کسی اجازه نمیدم اینطوری باهام برخورد کنه

نیلوفر : شما صحیح فرمودین

از لحن حرف زدنش خندم گرفت که با چشم غره رادوین خندم رو خوردم

رادوین : خب من رادوین رادمهرم هم استاد درس ... هستم هم متخصص اطفال ، شماهم یکی یکی خودتون رو معرفی کنید

بچه ها شروع کردن به معرفی کردن خودشون تا رسید به نیلوفر

نیلوفر : نیلوفر سعیدی

من : پانیک سعادت

کار معرفی که تموم شد شروع کرد به درس دادن دو ساعت بدون استراحت درس داد دیگه مخم داشت ارور میداد که خسته نباشید گفت و از کلاس رفت بیرون

نیلوفر : اووووف به قیافش نمیاد اینقدر عصاقورت داده باشه اصن نمیشه باهاش حرف زد ، تازه هم اینقدر تند تند درس داد که من هیچیش رو نفهمیدم

من : هههه بیخیال پاشو بریم یه چیزی بخوریم

نیلوفر : وای نه توروخدا چیزمیزای دانشگاه اصن به درد نمیخوره بذار کلاس بعدی یه نیم دیگه شروع میشه بعد اون باهم میریم کافی شاب دلی از عزا در میاریم

من : باشه خب حالا تا نیم ساعت دیگه چیکار کنیم

نیلوفر : کار خاصی به نظرم نمیرسه ، وایسا ببنیم تو چرا اینقدر به استاده نگاه میکردی

من : خخخخ اخه نمیدونی که چیشده بود من با این قبلا تصادف کردم کلی هم بهش توهین کردم ، با حرفای امروزمم مطمعنم این درس رو میندازتم

نیلوفر : خدا خیرت بده دختر اصن تو کلت مغز نی ، حالا که امروز فهمیدی استاده نباید اینطوری پاچشو میگرفتی

من : بیخیال مهم نیس اصن فوقش این درس رو دوباره برمیدارم

نیلوفر : بعله میگما اهل کجایی ؟

من : کازرون

نیلوفر : عه واقعا منم همینطورعجب سعادتی

من : واییییی عالیه خیلی خوشحال شدم میگم اینجا تو خوابگاه هستی ؟

نیلوفر : نه بابا خوابگاه چی ، خوابگاه گیرم نیومد دنبال خونم

من : اها حالا پیدا هم کردی ؟

نیلوفر : نچ ولی پیدا میکنم به امید خدا

من : راستش نیلو من خونه دارم خودمم تنهام اگه دوست داری میتونی بیای با من همخونه بشی

نیلوفر : واقعا ؟! خب خداخیرت بده چرا زودتر نگفتی؟

من : خب تو چیزی نگفتی

نیلوفر : بعله حالا خونه اجارش چقدره ؟

من : اجاره نیس خریدم خونه کوچیکیه

نیلوفر : اووووف خوبه پس به سلامتی همینم خوبه که م*س*تقلی

من : چیکار میکنی حالا ؟؟ میای ؟؟

نیلوفر : باید با بابام صحبت کنم ببینم چی میگه

من : باشه عزیزم بیا شمارم رو ذخیره کن هروقت خواستی بیای بهم خبر بده

نیلوفر : باشه بگو

شمارم رو بهش گفتم ، یکم با هم مشغول حرف زدن شدیم که استاد بعدی هم اومد ، دو ساعت بدون وقفه درس داد من نمیدونم فکشون درد نمیگیره از بس حرف میزنن ، استاده که از کلاس رفت بیرون ماهم وسایلمون رو جمع کردیم رفتیم در

نیلوفر : ماشین داری؟

من : اوهوم جلو در دانشگاه پارکه

نیلوفر : چرا نیووردیش داخل

من : فکر نکنم جای پارک باشه ها اونم با این ماشینای استادا

نیلوفر : اوه یـــــِس بزن بریم یکم بگردیم تو اینجا

من : جایی رو بلدنیستم که

نیلوفر : پس من بوقم

من : خخخخ نمیدونم شاید

نیلوفر مشت آرومی زد به بازوم منم یه زبون براش در آوردم رسیدیم به ماشین نیلوفر آب دهنش رو قورت داد و یه نگاه به من کرد یه نگاه به ماشین چند بار این کارش رو تکرار کرد من خونسرد دست به سینه تکیه داده بودم به ماشین و به حرکاتش نگاه میکردم

نیلوفر : پانیک خودت نه ها ماشینت خیلی ج*ی*گ*ره

من : عه یعنی من ج*ی*گ*ر نیستم

نیلوفر : چرا هستی ولی ماشینت بیشتر

من : هههه بشین سوار بچه اینقدر اینجوری به ماشینم نگاه نکن

نشستیم داخل ماشین ، نیلوفر ادرس یه کافی شاپ رو داد باهم رفتیم اونجا هر دو بستنی سفارش دادیم ، خیلی خلوت بود و منم عاشق جا های خلوتم

من : میگم نیلو الان شب رو کجا میمونی ؟

نیلوفر : خونه داداشم

ابروهام از تعجب رفت بالا خب وقتی داداشش اینجا خونه داشت دیگه چرا دنبال خونه بود همین سوال رو هم ازش پرسیدم

من : پس چرا دنبال خونه ای ؟

نیلوفر نفسش رو مثل یه آه بیرون داد و گفت : زن داداشم خیلی راضی نیس من تو خونشون باشم

من : اها خب همین الان زنگ بزن به بابات باهاش صحبت کن

نیلوفر : باشه

گوشیش رو برداشت و زنگ زد به باباش کلی در مورد من وخونه صحبت کرد و قرار شد داداشش بیاد خونه رو ببینه و اگه اون تایید کرد نیلوفر پیش من بمونه

نیلوفر : پانیک

من : جان

نیلوفر : راستش اگه قراره من بیام پیشت بهتره یه مبلغی به عنوان کرایه ازم بگیری

اخمام رو کشیدم توهم و گفتم : اصن حرفشم نزن نیلو مگه چیه که بخوام کرایه بگیرم نچ اصن فکرشو نکن

نیلوفر : آخه ببین من اینجوری راحت نیستم

من : فکر کن خونه داداشته نکنه اونجا هم میخواستی کرایه بدی

با این حرفم یه لبخند زد که چالش معلوم شد ، نیلوفر دختر خوشکلی بود صورت گرد و سفید چشمای درشت و کشیده به رنگ مشکلی بینی قلمی که فکر کنم عملش کرده بود ولی خب مثل این عملیا نبود یعنی تو ذوق نمیزد برعکس خیلی هم بهش میومد لبای کوچیک و صورتی هیچ ارایشی هم رو صورتش نداشت یه دختر ساده و زیبا بود موهاش هم مشکی بود

من : چرا بستنی هامون رو نمیارن

همین که این حرفو زدم گارسون اومد و بستنی هامون رو گذاشت جلومون و یه نوش جون گفت و رفت

نیلوفر : انگار فهمیدن تو عصبی شدی خخخ

من : اوپس اره اصن سرعت عمل ندارن باید یه گزارششون کرد

نیلوفر : ول کن بابا بخور که الان اب میشه بستنیمون رو خوردیم خواستم حساب کنم که نیلوفر زودتر از من دست به کار شد و رفت حساب کرد ، شوار ماشین شدیم

من : خب بریم کجا ؟

نیلوفر : بریم خونه داداشم من باهاش صحبت کنم تو هم ادرس خونت رو بعد اس کن واسم تا باهم بیایم

من : باشه عزیزم آدرس رو بگو

آدرسش رو داد بعد 45 مین رسیدیم دم خونه داداشش ازم خدافظی کرد و رفت منم سریع حرکت کردم سمت خونه

ماشین رو پارک کردم رفتم داخل وسایلم رو گذاشتم رو مبل و سریع رفتم تو حمام یه دوش گرفتم اومدم بیرون حوله لباسیم رو پوشیدم و رفتم تو آشپز خونه که تلفن خونه زنگ خورد یه نگاه به شمارش کردم خونمون بود جواب دادم

مامان : سلام دخترم

من : سلام مامان گلم خوبی ؟

مامان : مرسی عزیزم تو خوبی ؟

من : ممنون خوبم راستش مامان میخواستم زنگ بزنم بهتون یه چیزی بگم که خودتون دیگه زنگ زدین

مامان با نگرانی گفت : چیزی شده عزیزم ؟

من : نه مامان جان نگران نباشید ، راستش من تو دانشگاه یه دوستی پیدا کردم که از قضا همشهریم هستیم بعد دنبال خونه میگشت دختر خوبیم هست بهش گفتم بیاد پیش من

مامان : باشه دخترم خونه خودته اگه خودت راضی ما حرفی نداریم

یه لبخند زدم وگفتم : مرسی مامان

مامان : خب گل دخترم کاری نداری ؟

من : نه مامان جان به بقیه هم سلام برسونید

مامان : باشه عزیزم خدافظ

من : خدافظ

گوشی رو قطع کردم خیلی گشنم بود ساعت سه بعد از ظهرم بود حوصله اینکه غذا بپزم رو نداشتم تلفن رو برداشتم و سفارش غذا دادم بعدم رفتم یه تاپ و شلوارک خرسی پوشیدم و منتظر غذام شدم ، بعد نیم ساعت غذام رو آوردن بوی پیتزا که به مشامم خورد اشتهام رو بیشتر کرد سریع پولش رو حساب کردم و نشستم رو مبل جلوی تلویزیون و روشنش کردم زدم کانال جم جونیور و مشغول دیدن برنامه کودک شدم در همون حال هم غذام رو خوردم پیتزام که تموم شد میخواستم برم بخوابم که زنگ خونه به صدا در اومد از ایفون نگاه کردم دیدم نیلوفر به همراه یه مرد و خانم دیگه پشت درن حدس زدم داداش و زنداداشش باشه درو زدم خودمم سریع یه مانتو باشلوا پوشیدم شالمم انداختم سرم رفتم جلو در همزمان با من اوناهم ازآسانسور بیرون اومدن

من : سلام

نیلوفر : سلام عزیزم معرفی میکنم داداشم نیما سعیدی و زنداداشم سارا

یه نگاه بهشون کردم زنداداشش باردار بود پس نیلوفر داشت عمه میشد اخ که چقدر فحش گیرش میومد خخخه

من : اوه سلام خوشبختم

نیما : مرسی خانم ما واقعا شرمنده ایم این موقع مزاحم شدیم اما نیلوفر خیلی اصرار داشت که سریع بیایم اینجا

من : نه بابا دشمنتون شرمنده خیلی هم خوب کردین

نیما : من مشکلی ندارم که خواهرم اینجا باشه اما خب نیلوفر گفت که شما گفتید کرایه لازم نیس بده

من : بله درست گفتن

نیما : خب ما اینطوری راحت نیستیم اخه اینطوری هم اصن درست نیس

من : بابا نیلوفرعین خواهرمه

سارا : خب اگه اینطوریه که پس بیخیال

نیما یه چشم غره بهش رفت که سارا هم سرش رو کرد یه طرف دیگه

من : اقانیما اصن به این چیزا فکر نکنید این خونه خودمه و کرایه ای لازم نیس

نیما : شرمنده واقعا از لطفتون ممنون

من : خواهش میکنم

بعد از یه خورده صحبت و چای خوردن بلند شدن رفتن قرار شد فردا وسایلش رو بیارن اینجا ، رفتم تواتاق و لباسام رو عوض کردم و گرفتم خوابیدم ساعت 7 بود که از خواب بیدارشدم حوصلم شدید سر رفته بود دلم بیرون میخواست گوشیم رو برداشتم و زنگ زدم به نیلوفر بعد دوتا بوق جواب داد

نیلوفر: جانم عزیزم

من : سلام نیلو

نیلوفر : سلام پانی خوبی ؟

من : مرسی خوبم تو خوبی ؟

نیلوفر : خوبم فدات چیزی شده؟

من : اره بیا بریم بیرون حوصلم سر رفته

نیلوفر : باشه من آماده میشم اومدی یه تک بنداز

من : دمت گرم الان میام بابای

نیلوفر : بای

مانتو سرمه ای و شلوار جین مشکی با شال مشکی پوشیدم یه آرایش ملایم هم کردم و کفش اسپرت سرمه ایم رو پوشیدم و گوشیم رو گذاشتم تو جیبم ، سوار اسانسور شدم دکمه پارکینگ رو زدم سوار ماشین شدم راه افتادم سمت خونه نیلوفر رسیدم اونجا یه تک براش انداختم اومد پایین عجب تیپی هم زده بود

نیلوفر : سلام خوبی

من : سلام مرسی خوبم تو خوبی

نیلوفر : اره عالیم

من : خداروشکر کلک چه تیپی زدی

نیلوفر : چه کنیم دیگه باید خودم رو در حد تو کنم دیگه

من : خخخخخ نکبت تو از من ج*ی*گ*رتر شدی که

نیلوفر : خب حالا یه بار من ج*ی*گ*ر بشم اشکالی داره؟

من : نچ اصلا عالی هم هست

نیلوفر : خب حالا بریم کجا

من : نمیدونم ، همینجور میچرخیم دیه

نیلوفر : خب حداقل یه آهنگ بذار

من : خودت بذار

دست برد سمت ضبط ماشین و روشنش کرد یه چندتا آهنگ رو رد کرد ، باشنیدن آهنگی که گذاشته شد جیغ خفیفی کشید با تعجب بهش نگاه کردم

نیلوفر : عاشق این آهنگــــــــــم

من : خل و چل

نیلوفر : خودتی

من فقط عاشق اینم

حرف قلبت و بدونم

الکی بگم جدا شیم

تو بگی که نمیتونم

من فقط عاشق اینم

بگی از همه بیزاری

دو سه روز پیدام نشه

تا ببینم چه حالی داری

من فقط عاشق اینم

عمری از خدا بگیرم

انقدر زنده بودم

تا به جای تو بمیرم

من فقط عاشق اینم

روزایی که با تو تنهام

کار و بار زندگیم و بزارم برای فردا

من فقط عاشق اینم

وقتی از همه کلافم

بشینم یه گوشه دنج

موهای تو را ببافم

عاشق اون لحظه ام که

پشت پنجره بشینم

حواست به من نباشه

دزدکی تو رو ببینم

تا به جای تو بمیرم

آهنگ الکی از سیاوش قمیشی

من : یکم آروم باش دختر

نیلوفر : وای پانی خیلی این اهنگو دوست دارم

من : خدا شفات بده

نیلوفر : پانی یه جا واسه شام نگه دار

من : شکمت به کارافتاد

نیلوفر: اره چجورم

من : جای خوب بلدی

نیلوفر : جای خوب چیه عزیزم یه پیتزا فروشی جایی نگه دار

سرم رو به معنای باشه تکون دادم با دیدن اولین پیتزا فروشی ماشین رو پارک کردم باهم رفتیم داخل

نیلوفر : تو چی میخوری

من : پیتزا

نیلوفر : میرم سفارش بدم

نشستم پشت میز و نیلوفرم رفت سفارش بده همینطور داشتم اطرافم رو نگاه میکردم که استاد یا همون رادوین رو دیدم به همراه یکی از دانشجوهای کلاسمون بود اسمش چی بود امممم اها یادم اومد مجید کامیاب ، انگاری هرجا من میرم اینم باید باشه با نشستن نیلوفر نگام رو ازشون گرفتم

نیلوفر: محو کجا بودی

من : برنگردیا استاد و یه پسر دیگه پشتت وایسادن

همین که نیلوفر خواست برگرده دستش رو گرفتم و یه چشم غره بهش رفتم اونم یه نیشخند بهم زد نفسم رو باحرص فوت کردم بیرون که دستش رو به علامت باشه بالا اورد

نیلوفر : حالا همراهش کیه؟

من : فکرکنم مجید کامیاب

نیلوفر: عه همون پسر خرخونه

من : اره همون

نیلوفر : لابد دوستن

من : چیکارشون داری کی میارن پیتزامون رو

نیلوفر : یه نیم دیگه

من : امشب بیا پیش من

نیلوفر: چرا ؟

من : واسه مرز ارا

نیلوفر : عه باشه

من : یه قر بده دلم واشه

نیلوفر : نمیشه خواهر منکرات میان جمعمون میکنن

من : اوه توهم که خیلی میترسی

اومدجوابم رو بده که با صدای رادوین ساکت شد

رادوین : سلام

مجید : سلام خانما

من : سلام

نیلوفر: سلام اقایون

مجید : تقلید میکنی

نیلوفر : تو فکرکن اره

مجید : باشه فکر میکنم ، میشه بشینیم ؟

من : مگه جا نیست ؟

مجید : نچ متاسفانه همه جاهارو گرفتن

من : عجب

نیلوفر: بفرمایید

مجید : مرسی ، خب چه خبرا

من : سلامتی

نیلوفر : استاد شما همیشه اینقدر ساکتین ؟

رادوین : اره

مجید : این موقع به دینا اومدن هم گریه نکرده واسه همین همه فکر میکردن مرده ولی وقتی اخماشو دیدن به زنده بودنش پی بردن

همه زدیم زیر خنده رادوین در حالی که میخندید یه پس سری محکم زد به مجید ، مجید هم با ناراحتی مصنوعی دستش رو گذاشت پشت سرش قیافش رو جوری کرد که مثلا داره گریه میکنه

مجید : نزن برادر نزن هرچی فسفره تو مغز من میسوزه اخر از دست تو ، من که میدونم تو حسودی نمیخوای کسی غیر خودت پزشک بشه نامرد

رادوین : کم چرت و پرت بگو

مجید : باشه سعی میکنم

من : شماها غذا سفارش دادین ؟

رادوین : اره

من : اوهوم

نیلوفر: چرا نمیارن از نیم ساعتم گذشته

مجید : اخی شکمت صداش در اومده

نیلوفر : مگه بده براتون اهنگ مجانی گذاشتم

مجید اومد جوابش رو بده که گارسون پیتزامون رو اورد

رادوین : ببخشید مال ماروهم بیارید اینجا

گارسون : باشه

پسره رفت و دوتا پیتزا دیگه هم برداشت و اورد ، غذامون رو که خوردیم رادوین رفت تا حساب کنه منم همراهش رفتم

رادوین : تو چرا اومدی

من : اومدم حساب کنم

رادوین : لازم نکرده خودم حساب میکنم

من : ما مهمون شما نبودیم

رادوین : ولی ما اومدیم سر میز شما

من : آخه ...

رادوین : ببخشید حساب ما چقدر میشه ؟

پسره : میشه ...

رادوین حساب کرد و راه افتاد سمت در منم با اخمای توهم پشتش راه افتادم رسیدیم پیش بچه ها ازهم خدافظی کردیم و رفتیم

من : میای پیش من یا میری خونه؟

نیلوفر : برم خونه بهتره

من : باشه

نیلوفر رو رسوندم خونشون و خودمم رفتم خونه ساعت 12 شب بود دیگه لباسم رو عوض کردم و گرفتم خوابیدم

امروز قراره نیلوفر وسایلش رو بیاره اینجا و خوشبختانه امروز کلاس نداشتیم

پس با خیال راحت میتونستیم کارامون رو بکنیم ، وقتی نیلوفر همراه با وسایلش اومد باهم وسایلش رو چیدیم تو اتاق خیلی خوشحال بودم که دیگه تنها نیستم و از این بابات بیشتر خوشحال بودم که نیلوفر دختر خوبیه ، نیلوفر رفت حمام تا دوش بگیره منم رفتم تو اشپزخونه دوتا استکان چایی ریختم با یه ظرف بیسکوییت گذاشتم رو میز جلو مبل ، تلویزیون رو روشن کردم زدم کانال پی ام سی همون موقع نیلوفر هم لباس پوشیده از حمام اومد بیرون

من : نیلو بیا چایی ریختم

نیلوفر : باشه الان میام

چاییمون رو که خوردیم لباس پوشیدیم تابریم واسه خونه خرید کنیم از هرچیزی که فکر کنی خریدیم و اخر کار با 6 تا پلاستیک برگشتیم خونه ، خیلی خسته بودم و بسیار هم گرسنه ساعت 6 عصر بود و ماهنوز ناهار هم نخورده بودیم

نیلوفر : تن ماهی میخوری پانیک

من : وای اره قربون دستت درست کن

نیلوفر : نوکر بابات غلام سیاه

من : نوکر بابام جلوم نشسته الان

کوسن رو مبل رو برداشت و پرت کرد طرفم که من جا خالی دادم

نیلوفر : خیلی بیشعوری پانی

من : بیشعور چو بیشعور ببیند خوشش اید

نیلوفر: زبون دراز

من : خووووودتی

نیلوفر: مرض و خودتی

من : نیلو جونم من که تورو خیلی دوست دارم توروخدا پاشو گشنمه

نیلوفر : باشه خر شدم

من : خربودی خخخخخ

نیلوفر : یادت باشه گشنته

من : اره اره خخخخخ من تورو یه عالمه دوس

نیلوفر : تن ماهی خالی میخوری یا با لوبیا ؟

من : خالی

نیلوفر : اوکی یه نیم دیه حاضره

من : باشه

نیلوفر رفت تو اشپز خونه منم رو مبل دراز کشیده بودم تو اینستا میچرخیدم که بعد نیم ساعت اومد صدام کرد

نیلوفر : بیا بخور

من : باشه اومدم اشپز باشی

رفتم تو اشپز خونه میز غدا داشت بهم چشمک میزد یه نگاه به نیلوفر انداختم یه نگاه به میز

من : اینا کار خودته ؟

نیلوفر : پ ن پ کار مامانمه

من : اوووف دخی عجب چیزی درست کردیا

نیلوفر : خو حالا جو نده یکم تن ماهیه که تزیین شده دیگه این همه جو دادن چیه

من : خیلی بی ذوقی

نیلوفر: گمشو بیا بخوریم گشنمه

من : شام بخوریم یا خجالت ؟

نیلوفر : هردو

من : بعله

شام رو که خوردیم نیلوفر گفت خستس و میره که بخوابه منم یکم تلویزیون نگاه کردم بعد رفتم خوابیدم اخه فردا کلاس داشتیم اونم با کیییی با رادوین پیییییف

صبح با صدای زنگ گوشیم از خواب بیدارشدم نیلوفر رو هم صدا زدم باهم صبحونه خوردیم بعد اماده شدیم رفتیم دانشگاه ، سرکلاس نشسته بودیم که رادوین اومد با یه سلام و علیک کوتاه شروع کرد به درس دادن بدون وقفه 2 ساعت فک زد من جاش خسته شدم خدا به فریادش برسه

نیلوفر : بریم خونه پانیک؟

من : اره دیگه کلاس هم نداریم

نیلوفر : دلم دوردور میخواد

من : نخواد انگار زن حامله همش ویار دور دور میکنه

نیلوفر : عه عه من کی گفتم بریم بیرون اینکه اولین باره

من : دروغا

نیلوفر : اصن هرچی وظیفته منو ببری

من : کی این وظیفه رو به من واگذار کرده؟

نیلوفر: من

من : کاش برام مهم بود خخخخخ

نیلوفر : اییییییی بیشعور

من : سلامممم باشعور

نیلوفر : بیا بریم پانیک نخواستم بریم بیرون بیا بریم تا ابرومون نرفته

من : من ابرو میبرم

نیلوفر بازوم روگرفت و منو همراه خودش کشید طرف در دانشگاه منم هی غر میزدم اونم اصن به خودش نمیگرفت دیدم این اهمیت نمیده منم ساکت شدم اونم که دید من ساکت شدم بازوم رو ول کرد چون خونه نزدیک دانشگاهه امروز رو پیاده اومده بودیم برای همین هم پیاده داشتیم بر میگشتیم ، بعد یه ربع رسیدم خونه لباسام رو عوض کردم رفتم سمت اشپزخونه نوبت من بود یه چی درست کنم تا این خندق بلا خالی نمونه

یه چند تا سیب زمینی برداشتم و گذاشتم اب پز بشه تا کتلت درست کنم ، کتلتم رو سرخ کردم و گذاشتم رو میز گوجه و خیارشور هم خورد کرد و دوغ هم درست کردم بعد نیلو رو هم صدا کردم ، ناهار رو خوردیم ظرفای کثیف رو گذاشتم تو ماشین ظرف شویی تا شسته بشن بعدم رفتم خوابیدم

ساعت 6 عصر بود که از خواب بیدارشدم رفتم دستشویی یه ابی به سر وصورتم زدم بعد رفتم تو اتاق نیلوفر مثل خرس خوابیده بود دستم رو گذاشتم رو بازوش و تکونش دادم

من : نیلو ... نیلوخر ... نیلوو خرس ... نیلوووووو .... هووووی پاشووو خرس تنبل

نیلوفر لای چشماش رو باز کرد با دیدن من دستش رو تو هوا تکون داد و باز گرفت خوابید ، به خرس قطبی گفته برو کنار من هستم

من : نیلو تا یه نیم دیگه اماده شدی که شدی نشدی خودم میرم تنهایی دور دور

اینو گفتم و از اتاقش اومدم بیرون ، رفتم تو اتاق خودم یه مانتو طلایی با شلوار جین مشکی و شال مشکی پوشیدم کیف مشکیم رو هم برداشتم گوشیم رو گذاشتم داخلش یه ارایش ملایم هم کردم از اتاق اومدم بیرون همزمان با من نیلوفرهم حاضر و اماده با یه لبخند از اتاقش اومد بیرون

من : نیشتو ببند مگس نره توش

نیلوفر : نمیره تو نگران نباش

من : والا اگه به خر تیتاب بدی هم اینقدر ذوق نمیکنه که تو با خبر دور دور کردن اینقدر ذوق کردی

یکی اروم زد تو سرم و همینطور که کفشاش رو میپوشید گفت : خیلی پرویی پانی شیطونه میگه بزنم اسفالت بشیا

من : شیطونه غلط کرده با تو ، حالا امشب مهمون تو هستیما

نیلوفر : جهنم و ضرر تو بیا منو ببر بیرون مهمونتم میکنم

من : افرین دختر خلم

نیلوفر : خل اون عمته

من : عمه ندارم بیا بریم

سوار ماشین شدیم طبق معمول نیلوفر اولین کاری که کرد ضبط رو باز کرد یه آهنگ خارجی شروع کرد به خوندن خیلیی این اهنگو دوس دارم اصن به ادم فاز میده خیلی باحاله

Come on, come on, turn the radio on