رمان هم خون به قلم فرناز.ر

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی #روانشناسی

خلاصه :

قصه ی دو هم خون،قصه ی یک خواهر و برادر ..

قصه ی که در ابتدا کمی تلخ مینماید،اما در پس این تلخی،شیرینی جاودانی همراه است ..خواهری فداکار ..دلسوز..به مقابله با بردارش که بیش از حد سرکش شده است میرود ..

در این راه،صدمات زیادی به خودش وارد میکند اما دست نمیکشد،به امید آنکه روزی برادرش را نجات دهد ..

در این راه درگیر عشقی سوزان میشود ..و خیلی از اتفاقات دیگر که همراهش است !

اما آیا موفق به نجات برادر میشود یا خود هم در آتش می افتد ؟!

این داستان یه زندگیه ...یه زندگی مث زندگیِ من!زندگی تو... قرار نیس تو این رمان همه خوشگل و پولدار باشن..قرار نیس همه چی مهیا باشه!!قرار نیس مث رویا باشه مث فیلما..زندگیه ..هرچند هیجانات خاص خودش رو داره...مهم تر از همه اینکه رمز و راز این داستان زیاده که تا آخر شمارو وادار به خوندن میکنه..

شخصیت های رمان:

مهنا اکبری

مهیار اکبری

کیان مفتاحی

کامیار مفتاحی

افسانه زارعی

و...

رمانی اجتماعی عاشقانه غم انگیز...اما پایان خوش

گزیده هایی از داستان:

_میشه بپرسم اون بالا چیکار می کنید؟

یدفعه انقدر هول شدم که اگه دستم رو جایی بند نکرده بودم با مغز میفتادم زمین و خلاص ..

این دیگه کی بود؟ سرم رو برگردوندم و با ترس پایینو نگاه کردم.

یه پسره بود با یه قیافه متعجب و درهم که داشت من رو نگاه میکرد ...

سعی کردم اعتماد ب نفسم رو از دست ندم..با پررویی گفتم:

_به شما مربوط میشه؟

سرش رو کلافه به طرفین تکون داد و گفت :

_خیلی جالبه .. شما از دیواره خونه بنده رفتید بالا اونوقت میپرسید به من مربوط میشه یا نه ؟

قشنگ رفتم تو بُهت ! این چی میگفت ؟

****

اینو گفتم و اومدم برم که با دیدن مهیار تویِ چندمتریم،تو جام خشکم زد !

غرید:

_تو اینجا چیکار میکنی ؟!!

_من ..من ..اومده بودم ...

با قدمهای بلند اومدم روبروم وایستاد ..نگاهی از سر تا پام بهم انداخت و گفت:

_اومده بودی دستشویی ؟!پس چرا مشغول صحبت شده بودی ؟!!

دوست داشتم به جایِ خودم،کامیار چیزی بگه و مهیار رو از اشتباه دربیاره اما اون زده بود به فاز لالی !

_من مشغول صحبت نشدم ..ایشون ..

حرفم رو قطع کرد و با قدرت،مچ دستم رو تویِ دستش گرفت و خودشو نزدیکتر بهم کرد ..

_ایشون چی ؟!مهنا دیگه از دستت خسته شدم !چرا با دوستای من گرم میگیری ؟!کیان بس نبود ؟!از کامیار میخوای چی راجب من بفهمی ؟!مهنا مگه چیزی هم مونده که ندونی ؟!دیگه چی از جونم ..میخوای ؟!!!

*****************

تو این رمان نکات روانشناسی زیادی هم دررابطه با رفتار با شخص معتاد و عصبی و...هست

مقـــدمه :

چرا فقط از جنس مخالف نامحرم مینویسیم ؟من میخواهم از جنس مخالفِ محرَم،بنویسم !اینبار قصه ی دو هَم خون ...دو هم خونی که عشق میانشان زبانزد خاص و عام است !دو هم خونی که مثلشان کم پیدا میشود !اما، تنها یک اتفاق کافیست تا همه چیز را بر هم بزند،همه احترام ها و حرمت ها را بشکند و له کند،آری ...سرنوشت بی رحم است!

مُهَنا:گوارا و خوش

مهیار:یار ماه

راه میرفتم وسنگریزه های جلوی پام رو پرتاب میکردم...با دست هایی توی جیبم و کلاهی روی سرم... سوز سرما رو با بینی خوب حس میکردم...دستمو از جیبم دراوردم و با شالم جلوی بینیم رو گرفتم.حتم داشتم که الان نوک بینیم قرمز شده .تو فکر بودم...زندگی عادی شده بود.تنوعی نداشت..دانشگاه رو تموم کرده بودم..با اینکه لیسانس مدیریت داشتم مربی ورزش بودم.ورزش رو به کار تو اداره جات ترجیح میدادم.دلم تنوعی میخواست...یه چیز نو..اما شرایط این اجازه رو بهم نمیداد.

صدای تلفنم منو از فکر کردن بیشتر واداشت:

_جانم؟

_سلام دخترم خوبی؟کجایی؟سر راهت میتونی برام یکم خرید کنی؟

_سلام مامان جون.دارم قدم میزنم.اره عزیزم چیزایی که لازم داری رو بگو.

رفتم به سمت مغازه تا چیزهایی که مامان میخواست رو بگیرم.تازه از باشگاه در اومده بودم.اونروز سه تا باشگاه رفته بودم و کلی خسته شده بودم.. کلید انداختم و وارد شدم.

_سلام.بفرما اینم چیزایی که میخواستی !

_مرسی عزیزم دستت درد نکنه.به بابات هرچی زنگ میزدم برنمیداشت فک کنم سرش شلوغه ..

_مهیار چی؟اون کجاست؟

مامان آهی کشید و گفت:

_نمیدونم.مگه میگه کجاست؟جدیداً تماس هام رو هم یکی درمیون جواب میده..فک میکنه چکش میکنم!

_با چیزهایی که اخیراً پیش میاره و کارایی که میکنه توقع بهتر ازین داره؟

_منم دیگه خسته شدم.خدا باعث و بانیشو لعنت..

حرف مامان رو قطع کردم و گفتم:

_وای مامان تروخدا دوباره حرفش رو نزن ..

با چشمانی که کمی اشک توشون جمع شده بود گفت:

_دخترم چیکار کنم دست خودم نیست...جیگرگوشم از دست رفته ..مهیارِ من از دست رفته ...

نمیدونستم چی بگم فقط نگاهی با حسرت انداختم ..

شب شده بود...تازه ساعت 11 شب برگشت خونه...بلند شدم که برم اتاقش..

اما دو دل بودم تو کاری که میخواستم انجام بدم، ..

نفهمیدم کی دستم به در کوفته شد و زبونم تو دهنم چرخید:«میتونم بیام تو؟»

سکوت ...جوابم رو نداد!!

دوباره در زدم:«داداش میتونم بیام تو؟»

باز هم جوابی نشنیدم، اینبار دیگه دستگیره در رو کشیدم پایین و آروم درو باز کردم.اتاق تاریک بود ..فقط نور کمی از بیرون میومد.

بازم خودش رو توی اتاق تاریک حبس کرده بود،آهی کشیدم.خدایا، آخرش چی میشه؟؟تا کی میخواد این عذاب ادامه پیدا کنه؟!

تا کی میخواد فکر کنه و فکر کنه و فکر ...

از اونروز به بعد،مهیار کلاً عوض شد ..طوری که حتی نمیذاشت من نزدیکش بشم یا باهاش حرف بزنم...ام من دیگه طاقتم تموم شده بود،نمیتونستم بیشتر از این سوختنش رو ببینم ..

رفتم داخل و آروم درو بستم.

رویِ تختش دراز کشیده بود و به سقف زل زده بود.تعجب کرده بودم از اینکه سرم داد نکشید و نگفت که برم بیرون.اما تعجبم زیاد طول نکشید :

_برو بیرون.

سرم داد نزد،ولی حرفش رو زد. رفتم نزدیکتر ..خواستم کنارِش رویِ تخت بشینم که صداش رفت بالا:

_مگه با تو نبودم؟کَری؟!

در همون حال خشک شدم ... نه میتونستم بشینم نه صاف وایستم ...

_من اومدم تا ..

همین که خواستم بقیه حرفم رو بزنم مچ دستم رو با دستهای بزرگش پیچوند.منو به خودش نزدیکتر کرد و گفت:

_مگه نگفتم هیچکس نیاد داخل این اتاق؟چطور جرئت کردی بیای اینجا؟

آب دهنم رو قورت دادم.

_مهیار ...

_سیس ..!مهیاری وجود نداره!پس دیگه اسمش رو نبر!خوب میدونی که یکی از دلایل این حال من، خودِ تویی!

حسابی زه بود به سیمِ آخر!

_چرا این حرفو میزنی ؟مهیار تا کی میخوای اینجوری ادامه بدی ؟! چرا حالیت نیست که من ..

هنوز حرفم رو کامل نزده بودم که گوشم برای لحظاتی گرفت ...اون چیکار کرد؟؟

زد تو گوشم؟؟ هرچند دیگه عادت کرده بودم به این رفتارای سرکشانه ش ..

بغضم گرفت،ولی گریه نکردم ... پرت شده بودم کنارِ تخت ... گوشم گرفته بود.

_بهت گفتم نیا اینجا ... دیدی عاقبتش رو؟! حالا برو بیرون ..

دستم رو گذاشتم رویِ گوشم .. با ناباوری نگاهش کردم :

_تو دیگه چجور برادری هستی؟؟!

صدام تحلیل رفته بود ..

ساکت شد و سرش رو گرفت بینِ دستهاش ... ادامه دادم:

_رو تنها خواهرت دست بلند میکنی؟؟ هرچند بار اولت نیست !..

_من همینیم که هستم !!خیلی وقته که برادرت نیستم !

با بغض گفتم:

_باشه ..من دیگه نمیام تو این اتاق ... ولی بشین با خودت یکم فکر کن ...

بغضم رو فرو خوردم و ادامه دادم:

_یکم فکر کن که،داری با خودت و اطرافیانت چیکار میکنی .

اینو گفتم و با عجله از اتاق رفتم بیرون ....

************

تکیه داده بود به ماشین و سیگار می کشید ...

سیگار می کشید و با سنگریزه های جلوی پاش بازی میکرد ...

سیگار می کشید و سرش رو با بی حوصلگی تکون میداد ...

سیگار می کشید و ساعتشو نگاه میکرد ...کلافه بود ...

اینهمه راهو با تاکسی دنبالش کرده بودم ...

میخواستم بدونم داره با خودش چیکار میکنه ...

میخواستم از راهِ دور کنترلش کنم ...

وقتی دیدم به هیچ صراطی مستقیم نیست و کارشو با داد و فریاد و بزن بزن پیش میبره این تصمیمو گرفتم ...

چقدر دوست داشتم برم آستینِ لباسشو بگیرم و بکشم و بگم داداش بیا بریم ..

بیا بریم سرتو بذار رو پاهام انقد از درد و غم و غصه ت برام بگو که خالی شی ..

که مجبور نباشی با دوده این سیگار خودتو خفه کنی و بریزی تو خودت درداتو ...

بعد از کلی انتظار بالاخره فهمیدم منتظره چی بوده!!خب دور از باور هم نبود!

میدونستم داره یکارایی میکنه ! مشکوک میزد !

دختری سانتی مانتال با یه مَن آرایش و کلی قِر و قمیش اومد سمتِ مهیار و مهیار هم به احترامش تکیه شو از ماشین کند و باهاش دست داد ..

دختره دیگه انقد خودش رو نزدیک به مهیار کرده بود که پیشِ خودم گفتم اگه تو خیابون نبودن یه روبوسیم میکرد باهاش !! والا !

مهبار با یه لبخنده تصنعی دختره رو راهنمایی کرد که بشینه خودشم نشست پشت ماشین ...

ماشین ما نبود ... حدس میزدم که از دوستش قرض گرفته باشه.

ماشینِ ما یه پژو پارس بود و کم پیش میومد مهیار اونو با خودش ببره بیرون ...

الان مهیار با یه مگان بود ... نمیدونستم قصدش چیه ..

نمیدونستم این دختره باهاش چه سَر و سِری داره ..

نمیدونستم اما یه شَک هایی کرده بودم ...

اما دعا دعا میکردم که غلط باشه ...

از شهر خارج شده بودیم مهیار کنارِ یه خونه ویلایی نگه داشت.همه چیز شک برانگیز بود برام. ..

یه خونه ... اونم خارج شهر ..اونم ویلایی ..اونم مهیار ... با یه دختر ...

یا شاید بهتره بگم با یه زن ...

پول راننده رو حساب کردم و پیاده شدم.به اندازه ای ازشون دور بودم که منو نبینن .

اول مهیار پیاده شد و بعد اون دختره ...

منتظر حرکت بعدیشون بودم.کناره این خونه ویلایی چند تا خونه دیگه هم به صورت پراکنده بود.

اما در کل جای دنج و بی خطری حساب میشد.

اصلاً این خونه مالِ کی بود؟یعنی اجاره ش کرد بود؟ یا اینکه اینم مالِ یکی از دوستاش بود؟...

با هم رفتن به سمتِ خونه.مهیار کلید انداخت و در رو باز کرد.

اول دختره رو به داخل دعوت کرد و بعد خودش رفت تو.درو هم ک بست!

پس چی ؟ نکنه توقع داشتم که درو برایِ من باز بزاره بگه خواهره گلم تو هم ببا تماشاچی باش ...

شالم که از دوره گردنم باز شده بود رو دوباره درست کردم و رفتم سمتِ خونه ...

حالا چجوری باید میرفتم داخل؟ ... نمیدونستم .. این پسره احمق داشت چه غلطی میکرد؟

مهیار از دست تو !

یه کم اطرافم رو نگاه کردم ... این دورو برا که خلوته ... پس ...

نگاهی به ارتفاع در و دیوارهاش انداختم ... کوتاه نبود اما بلندم نبود .یعنی میتونستم از دیوار بپرم اونطرف؟

نمیدونستم چیکار کنم.وقتم کم بود.یه ذره دیر میکردم معلوم نبود چی پیش بیاد . من نباید میذاشتم اتفاقی بیفته...

نباید میذاشتم اینکارو بکنه .. آبرویِ خودشو ببره.پسره خیره ! میدونم چیکارت کنم ...

کیف کجم رو روی دوشم جابجا کردم ...و آستینام رو بنابه عادت همیشگیم زدم بالا ..

یه پام رو گیر دادم روی نقش و نگارهای در ..دستم رو به تاجش گرفتم ..

یهو کلِ هیکلم رو تا نصفه کشیدم بالا ...

همون بالا موندم ... به اونطرف که نگاه میکردم ترس برم میداشت ... چجوری باید میپریدم ؟ ارتفاعش کم نبود ...

باید یجوری میپریدم تا اونا هم متوجه صدایی نشن ... داشتم یه پام رو میبردم اونطرف بپرم که ...

میشه بپرسم اون بالا چیکار می کنید؟

یدفعه انقدر هول شدم که اگه دستم رو جایی بند نکرده بودم با مغز میفتادم زمین و خلاص ..

این دیگه کی بود؟ سرم رو برگردوندم و با ترس پایینو نگاه کردم.

یه پسره بود با یه قیافه متعجب و درهم که داشت من رو نگاه میکرد ...

سعی کردم اعتماد ب نفسم رو از دست ندم..با پررویی گفتم:

_به شما مربوط میشه؟

سرش رو کلافه به طرفین تکون داد و گفت :

_خیلی جالبه .. شما از دیواره خونه بنده رفتید بالا اونوقت میپرسید به من مربوط میشه یا نه ؟

قشنگ رفتم تو بُهت ! این چی میگفت ؟

یعنی صاحبِ اینجاس؟وای مهیـار !

با تته پته گفتم :

_این ..اینجا خونه شماست ؟

در حالیکه داشت سوییچش رو تو دستش تاب میداد گفت :

_ با اجازتون بله .

آب دهنمو قورت دادم. چقد که خجالت کشیدم بماند . اما نمیتونستم هم از کارم منصرف بشم .. باید مهیارو از اونجا میکشیدم بیرون .

_من .. خب من ..

_نکنه دَله دزدی ؟

چشمهاشو ریز کرده بود و بررسیم میکرد ...

_نخیر .

اینو گفتم و بدون توجه بهش پریدم .. داشت وقتم رو میگرفت ..

با کف دستهام فرود اومدم که باعث شد دستهام خراشیده بشه ... از اونور صداشو شنیدم :

_دله دزد که میگن همینه . .

زیر لب فحشی بهش دادم و دوییدم سمتِ خونه ! هه به من میگفت دله دزد !

دوییدم سمتِ خونه ... مثلِ برق .. یا شایدم جت !

سرعتم خیلی زیاد بود ...

حدس میزدم دیر یا زود اونم بیاد داخل .. اما باید زودتر مهیارو نجات میدادم .

به در که رسیدم با دو تا دستم دستگیره رو کشیدم پایین و خودمو پرت کردم تو خونه .

عینِ دیوونه ها تو خونه میدوییدم تا پیداش کنم ..

تو پذیرایی یه کیفِ زنونه رویِ مبل و یه شال رویِ زمین افتاده بود .

گوشم زنگ زد .. اتاق خواب ..

امیدوار بودم دیر نشده باشه .به سمتِ اولین اتاقی که دیدم پر کشیدم و درو باز کردم ..

همونجا سر جام ایستادم .. نفس نفس میزدم .

درست اومده بودم .. و به موقع !

داشت کار به جاهای حساس می کشید که رفتم جلو و بازوشو چنگ زدم و گفتم:

_ تو داری اینجا چـه غلطـی میکنی؟؟؟

اینو گفتم و با خشم زل زدم تو چشماش ... شانس آوردن که زود رسیدم ..

مهیار تند و عصبی نگام میکرد .. انگار زبونش نمیچرخید چیزی بگه ..

لحظاتی سکوت و بعد :

_وایسا ببینم!تـــو این جا چه غلطی میکنی؟؟

سوالِ خودم رو تکرار کرد ..

دختره همونجور زیرلب غُر میزد ..

صدام رو بردم بالاتر :

_اومدم دنبالِ داداش کوچولوم . ده آخه حداقل برو یجایی این گندکاریارو بکن که ازش مطمئنی .. نه جایی که الان صاحبش پشت در وایستاده !

اینو گفتم و ساکت شدم. به وضوح رنگ از چهره ش پرید ..

دختره با صدایِ جیغ جیغیش گفت :

_ مهیار مگه اینجا خونه ی خودت نیست؟

مهیار کلافه دستی تو موهاش کشید و گفت :

_تو فعلا برو .. بعداً با هم صحبت میکنیم ..

دستم رو زده بودم به کمرم و مثلِ طلبکارا نگاهش میکردم .

نمیدونم چرا هنوز اون پسره که ادعاش میشد صاحبِ این خونه ست نیومده بود داخل ..

دختره با کلی فیسان چیسان و غُرغُر رفت ..

با حرص نشستم رو تخت . مهیار تیشرتش رو تنش کرد .

_ چرا تعقیبم کردی لعنتی ؟

پوفی کردم و گفتم :

_الان وقته این چیزا نیست .بردار بریم.

زودتر از خودش از اتاق خارج شدم . دوست داشتم ببینم اون پسره چی شده ؟! ..

رفتم از خونه بیرون .. تو حیاط رو نگاه کردم .. کسی نبود ..

یعنی چه ؟؟

رفتم بیرون جلویِ در .. دیدم هنوز همونجایی که وایستاده بود،ایستاده .

بهش شک کردم و گفتم:

_اگه میگی که اینجا خونته پس چرا نیومدی داخل ؟

یه پوزخند زد و گفت:

_ عادت ندارم خودمو قاطیِ مسائل خانوادگی کنم .. بعدشم ؛

پرسشگرانه نگاهش کردم .

_همین الان برادرم زنگ زد و گفت که کلید ویلا رو داده به یکی از دوستاش .خب من اطلاعی نداشتم . وگرنه نمیومدم مزاحمشون بشم .

قشنگ کُپ کردم ! این دیگه کی بوووود؟؟

بجایِ اینکه بیاد داد و قال راه بندازه و بگه تو خونه من چه غلطی میکنید واستاده اینجا وو خیلی ریلکس حرف میزنه ! ...

دیگه نوبرش بود .

مهیار اومد بیرون .پسره کشید کنار . یه نگاه بهم کردن .

_داداشِ کیان تویی ؟

اینو مهیار از پسره پرسید .

_بله .

_کلیدو گرفت سمتش :

_اینم کلید .نگران نباش . جایی هم بهم نریخت . خیالت راحت .

پسره چیزی نگفت و کلید رو گرفت و برامون سری تکون داد و رفت داخل .

من داشتم از حرص لبم رو میجووییدم. اگه یذره دیر میرسیدم این پسره میخواست همه چی رو بفرسته هوا !

مغز نخودی. بی تفاوت داشتم میرفتم سمتِ همون مگان که بشینم و بریم . که صداش متوقفم کرد :

_تو کجا ؟

با تعجب نگاش کردیم :

_یعنی چی من کجا ؟

در حالیکه داشت سوار ماشین میشد گفت :

_اومدی قرارمو بهم ریختی تازه توقعم داری همراهم ببرمت ؟

نشست و درو بست .

_مَه ..

_هیچی نگو . بعداً باهات تسویه حساب میکنم .

اینو گفت و در مقابلِ چشم های من گازش رو گرفت و رفت ...

مجبور شدم خودم برگردم خونه . این پسره به کل عقلش رو از دست داده بود.

اگه کمی دیر کرده بودم معلوم نبود چی میخواست پیش بیاد !

خدایا حالا من با این پسر چیکار کنم؟؟

صدای راننده منو از فکر بیرون آورد :

خانم آخرشه .

اَه لعنتی ! چرا حواسم نبود ؟؟؟ حالا باید چند تا ایستگاهو برگردم .

پول تاکسی رو حساب کردم و پیاده شدم .

به خونه که رسیدم خیلی خسته بودم . روزِ شلوغی رو داشتم .بجایِ یک روز، انگار یک هفته برام گذشته بود.

مهیار هنوز خونه نیومده بود !

ساعت 10 شب بود ..

امیدوار بودم که دوباره گندی بالا نیاورده باشه.چون دیگه از دستِ من کاری ساخته نبود .

با خستگی خودمو پرت کردم رویِ تختم .

صدای مهراب از توی سالن شنیده شد :

_مهنا بیا شام .

شام .. ؟ چه شامی ؟ مگه غذا از گلویِ من پایین میرفت ؟

وقتی هنوز مهیار نیومده بود و من فکرم مشغول بود که کجا رفته ..

چطور میتونستن انقد راحت باشن و بشینن شام بخورن ؟

بهرحال نمیتونستم خانواده رو شکاک کنم و مجبور بودم برم سره سفره .

حتی شده بهونه بیارم که سیرم و کم غذا بخورم .

خوابم نمیبرد.تو جام جابه جا میشدم .

مهیار هنوز نیومده بود.مامان اینا انگار عادت کرده بودن به اینکاراش ..

دیر کردناش .. بد دهنیاش .. بی حوصلگیاش .. تارِکِ دنیا شدنش ..

و درکش هم میکردن...جایِ درک داشت اما بعضی رفتاراش دیگه زیادی بد بود !

تنها کسایی که میدونستم نگران و منتظره مهیار هستن من و مامان بودیم .

ساعت 1 بود .. هر لحظه دلشوره م بیشتر میشد .. یعنی کجاست ؟

1 ..... نیومد

1:30...نیومد ..

آقا نیومد که نیومد !!

خیلی خسته بودم ولی از استرس خوابم نمیبرد ...

این پسر تا اینوقت شب کجا بود ؟ نکنه اصلاً نیاد ؟

وای خدا ... من چیکار میتونم بکنم!

تصمیم گرفتم برم و یه آبی بخورم ...

پاورچین پاورچین بلند شدم و آروم درو باز کردم و رفتم تو آشپزخونه .

موهایِ فِرَم همه رفته بودن هوا یا ریخته بودن تو صورتم .لباس خوابم کج شده بود تو تنم .

رکابی پوشیده بودم با یه شلوار سه ربع .

قسمتی از رکابی تو شلوارم بودم و قسمتیشم بیرون زده بود ..

عینِ کولی ها شده بودم واسه ی خودم !

اما الان اونقدر فکرم متشننج بود که به این چیزا اهمیت نمیدادم.

لیوان برداشتم و از آب سرد کن، آب ریختم و قلپ قلپ خوردم .

لیوان رو گذاشتم تویِ سینک.

2..

دیگه داشت حوصلم سر میرفت !موبایلشم که خاموش بود !

دیگه داشتم بی خیال میشدم و با خودم گفتم:

"به جهنم پسره ی خیر ندیده هر جهنم دره ای میخواد باشه هر غلطی میخواد بکنه دیگه به من مربوط نیست"

که صداهای خفیفی که از بیرون میومد باعث شد گوشامو تیز کنم ..

فکر نمیکردم دوستت انقدر بد مست باشه»

:«امروز حالش خوب نبود واسه همین عصبی بوده و زیاد خورد»

«حالا کلیدشو کجا گذاشته؟»

«نمیدونم تو جیباشو بگرد ببین نیست ؟»

«خب تو بیا زیربغلشو بگیر نگهش دار تا من بگردم»

دیگه نفهمیدم چجوری از در رفتم بیرون و دمپایی هامو هم تا به تا پوشیدم و حیاط رو گذروندم ..

هر دوشون با دیدنِ من تو آستانه در، خشکشون زد .

دستِ اون پسری که داشت مهیارو میگشت رو هوا موند ..

موهام همه پخش شده بود .. قیافه م رو میتونستم تصور کنم ..

یه قیافه مسخره و پراسترس .. قیافه ای که از ترس و تعجب یجوره خاصی شده ..

_ چش شده ؟؟

تازه یکی از پسرهارو شناختم . همون صاحبِ ویلا بود.

اون پسری که نمیشناختمش جواب داد :

_مُهنا خانوم شما هستی؟

چه منم میشناخت ! سرم رو تکون دادم و همراهش گفتم :

_بله خودمم !

_مهیار امشب اومد مهمونی من ...زیاده روی کرد و...منم آوردمش خونه..ببخشید یکم دیر شد !

لطف کرده آقا ساعته 2 شب برشداشته آورده !تازه معذرت خواهی هم میکنه !

اون پسری که میشناختمش داشت یجورایی بهم نگاه میکرد !

خب مگه چم بود ؟این وقتِ شب ازم توقع داشت مرتب و منظم باشم؟!

پسره که دید من هنوز تو شوکم و هیچی نمیگم دستشو به سمتم دراز کرد و گفت :

_کیان هستم.

پس اینه کیان !دستم رو بردم جلو و باهاش دست دادم و آروم گفتم :

_ممنون از لطفتون ..

به خونه اشاره کردم و گفتم :

_ببخشید که بیشتر از این نمیتونم اینجا وایستم و باید برم داخل..ممنون بخاطر مهیار!

کیان که خوشش اومده بود یه لبخند زد و گفت :

_قابلی نداشت خانوم . شما باید مارو ببخشید که دیر آوردیمش.

اون پسره هنوز زیر بغلِ مهیار رو که خواب بود رو گرفته بود .

_نه این چه حرفیه .. فقط؛

مکث کردم.مهیار سنگین بود و من نمیتونستم تنهایی ببرمش داخل .

_اگه میشه ایشون تا یجایی مهیار رو بیارن.میدونید که،سنگینه.

سرش رو به نشونه ی تاکید تکون داد و گفت :

_داداش تا یجایی به مهنا خانوم کمک کن و مهیار رو ببر.

پسره که انگار زیاد از وضعیتش راضی نبود،با بی میلی گفت :

_خودم متوجه شدم .

اینو گفت و اومد جلو.حالا من به اون نگاه میکنم اون به من!

خب چشه ؟ با ابرو داشت بهم اشاره میکرد.

_چیزی شده ؟

هینی کرد و مهیار رو یکم کشید بالا و گفت :

_اگه اجازه بدید برم داخل.

اوف منِ گیج رو ببین!جلوی در وایستادم بیچاره نمیتونه بره تو.عقب کشیدم و گفتم :

_آخ بله . بفرمایید.

اومد تو.برگشتم سمتِ کیان تا ازش خداحافظی کنم.

_بازم ممنون.

اونم گفت :

_خواهش میکنم.

لبخندی زدم بهش و دنبالِ اون پسره که هنوز اسمشو نمیدونستم رفتم .

در خونه رو آروم باز کردم.دستم رو گذاشتم روی لبم و گفتم :

_شیش .

چشمش رو برام چرخوند که یعنی باشه . آروم رفتیم داخل .

منم اونور مهیار رو گرفتم و راهنماییش کردم بریم اتاقش.

رفتیم و آروم گذاشتیمش روی تخت .

برایِ اینکه بتونه بره بیرون باید دوباره از پذیرایی رد میشدیم.خب این یذره ریسکش بالا بود...

با بدبختی مهیارو اورده بودیم داخل .. با کلی ترس و لرز!

حالا باید همین راهو برمیگشتیم.یعنی باید اون پسره برمیگشت.

بدبختی این بود منم باید همراهش میرفتم !

درو اروم باز کردم و بیرونو یه دید زدم.

دیدم کسی نیست و خطری نداره و خواستم برم بیرون و به صاحبِ ویلا هم بگم باهام بیاد که ..

با دیدنِ مهراب خودمو کشیدم تو.نفسم رو حبس کردم .اونم خودشو جمع کرد و چسبید به دیوار!

پسره چِل! یادم رفته بود این پسره عادت داره شب بیدار بشه و بره دستشویی.

خوبه چشماش نیم باز بود..

_باید صبر کنیم بره دستشویی بعد من میرم بیرون و شما هم سریع پشتم بیاید.

سرش رو تکون داد . زیادی کلافه بود.

خب حقم داشت بیچاره . اون از ظهر،اینم از الان .

بدبخت چه گرفتاری شده بود.معلوم بود چقدر خسته ست.

جالب بود که من هنوز اسمشو نمیدونستم.

اما خب دوست داشتم بدونم .

شاید اسمش کیارش یا کورش باشه.اگه بخواد شبیه کیان باشه !

صدایِ دره دستشویی حاکی از این بود که مهراب رفته داخلِ دستشویی و ما هم میتونیم با خیالِ راحت بریم بیرون.

آروم گفتم :

_دنبالِ من بیاید .

آروم خودمو از چهارچوب در کشیدم بیرون . ..نمیتونستم زیادم درو باز و بسته کنم.

چون ممکن بود صدای جیرجیرش در بیاد ... بنابراین ترجیح دادم مثلِ مار بخزم و بیام بیرون.

آسه آسه رفتم سمتِ در .برگشتم و پشتم رو نگاه کردم.

با چه وضعی داشت از چهارچوب در میومد بیرون؛بماند !

رفتم سمتِ در ورودی و بازش کردم .

یکم به خودش جنبید و اومد سمتِ در.باید عجله میکرد.

معلوم نبود مهراب تا کی تو دستشویی میمونه.

خدا کنه همونجا خوابش برده باشه !!!

از در فرستادمش بیرون و گفتم :

_زود برید.بابتِ همه چی ممنون .

سرش رو تکون داد و رفت...منم اینو گفتم و بدونِ اینکه وقتو تلف کنم درو بستم.

هر آن ممکن بود مهراب بیاد بیرون و من تو این مورد دیگه نمیتونستم ریسک کنم.

امیدوار بودم حرکتم رو پیشِ خودش بی ادبی فرض نکرده باشه!

از پنجره نگاه کردم و دیدم از دروازه خارج شد.

نفس راحتی کشیدم...عجب روزی بود !

صدای باز شدن در دستشویی اومد.الان دیگه نمیتونستم فرار کنم.

مهراب از دستشویی خارج شد و با چشمای بسته در دستشویی رو بست ..

وا پسره کورم شده خداروشکر!اصلا" انگار منو ندیده!

رفت سمتِ اتاقش...

باید خداروشکر میکردم که منو ندیده و من مجبور نیستم سه ساعت هم واس این بهونه بیارم.

هوفی کردم و رفتم تا سرم رو بذارم رو بالشم و یکم کپه مرگم رو رو تخت پهن کنم !

صبح با رخوت از جام بلند شدم.بدنم خشک شده بود .

حس میکردم یه ماشین از روم رد شده ...

بدنم خیلی کوفته شده بود .

همه جای دنیا برادرا هوای خواهرشونو دارن و کنترلش میکنن؛

اما برای من برعکس!! باید به بختم لعنت میفرستادم !!

صدای ویبره گوشی اومد . خیلی ریز و نامحسوس.

نمیدونستم از کجا میاد. با گیجی گشتم دنبالش.

حس کردم صدا از تو تختمه ! نکنه خوش خوابم سوراخ شده و گوشیم رفته توش ؟؟

اخه صداش کم میومد اما معلوم بود از سمتِ تختم میومد.

دست کشیدم کلِ تخت رو تا پیداش کنم.

آخرش هم زیرِ ملحفه تختم پیداش کردم.

چطور نفهمیدم و خوابیدم همینجوری؟؟

عجیبه !

آنسر رو زدم :

_جانم؟

صدای سوین از اونور شنیده شد :

_سلام عزیزم. خوبی خانوم کم پیدا ؟

سرم رو خاروندم و گفتم :

_سلام سوینی تو چطوری ؟ از حالِ من نپرس که آشفته م .

صداشو نازک کرد و گفت :

_ای وای چرا مُهی ؟ باز چی شده ؟

_درگیره مهیارم ؛.. میدونی که .

_من صد بار بهت نگفتم دست از سرش بردار؟تو وضعیتی که اون داره طبیعیه ..توام ولش کن به حال خودش بذارش !

چه آسون میگفت ولش کن !! کم کسی نبود!برادرم بود.

برادری که قبل از این اتفاقات اخیر خیلی هم باهم خوب بودیم و فقط به من اعتماد داشت.اما من هم مقصر بودم...

_چی شدی ؟ بازم که رفتی تو فکر .

_مگه میشه نرم ؟

_ إی بابا ! اصلا" میخوای قطع کنم تو راحت بری فکراتو بکنی ؟

_نمیدونم.