رمان عشق مساوی دردسر به قلم فائزه

ژانر : #عاشقانه #کلکلی

خلاصه :

دختری که به طور ناخواسته، با پسری توی فرودگاه که برخورد بدی باهاش داشته آشنا میشه و از قضا میفهمه پسر عمشه ! کم کم عاشق هم میشن.ولی بعد از عروسیشون توی ماه عسلی که قرار بود بهترین مسافرت عمرشون باشه اتفاقی میفته که همه چی بهم میریزه.

«شمیم؟شمیم قصد بیرون اومدن نداری؟»

ای بابا، اگه گذاشتن مثل آدم یک بار دوش بگیریم؟ اه اه.

آخه من رو چه به خونه ی دوست بابام؟ خیلی هم خوشم میاد ازشون که اینا اینقدر اصرار میکنن!

«اومدم مامان جان، اومدم.»

با بیشترین سرعت ممکن لباس هام رو پوشیدم و از حمام نازنینم بیرون زدم. بدون اینکه نگاهی به سر و وضعم بکنم سریع از اتاق خارج شدم و سمت اتاق شهریار رفتم. می خواستم ببینم حاضر شده یا نه .چون مامان گفت سر ساعت هشت حاضر باشیم. ول من تازه که ساعت یک ربع به هشت شد، از حمام بیرون زدم.یک در کوچولو زدم و سرم رو داخل اتاق بردم. شهریار جلوی آیینه ی قدی اتاقش ایستاده بود و داشت دکمه های پیراهنش رو می بست..

«حاضری؟ای بترکی چی می شه مثل یک پسر حاضر بشی؟ همیشه ده دقیقه جلوتر حاضره.خرس گنده»

رفتم داخل اتاق و شروع کردم :

«ببین شهریار می ری پایین سر مامان رو یکم گرم می کنی تا حاضر بشم .باشه؟»

شهریار با چشم های گرد شده و متعجب زل زده بود به من .صداش زدم : « شهریار»

جواب نداد وفقط با چشم هاش از بالا به پایین و برعکس به من نگاه می کرد.دو بار دستم رو جلوی صورتش تکون دادم .وا اصلا داداش ما هم خل بود ها.کم کم داشت عصبیم می کرد .یهو خیلی بلند و با عصبانیت اسمش رو زدم :« شهریار»

اونم اول به چشم هام نگاه کرد و بعد پقی زیر خنده زد.حالا نخند کی بخند. یه جوری می خندید انگاری واسش یک جوک خیلی باحال تعریف کرده باشن..

«می شه بگی به چی می خندی؟»

سریع دستش رو بالا آورد و به سر تا پام اشاره کرد و مثل جت از اتاق زد بیرون .هه هه هه رو آب بخندی پسره ی خل و چل. دیوانس بابا

همونطور که با خودم غر غر می کردم رفتم جلوی آیینه .یک لحظه خودم رو تو آیینه دیدم. .

وای! پس بگو اوت گور به گور شده به چی می خندید.موهام همه دورم ریخته بود، زیر چشامم سیاه بود چون یک دوش سرسری گرفته بودن کامل شسته نشده بود.تن پوشمم که نگو.بندش رو کج بسته بودم به خاطر همین یکم یک طرفش بلند تر بود کلاهشم که سرم بود چون موهام خیس بود هنوز درش نیاورده بود.خلاصه بگم براتون که اگه توی تاریکی منو می دیدن درجا سکته می کردین .

سریع اومدم بیرون یک سر و گوشی به آب دادم و خودم رو رسوندم به اتاقم .همین طور که زیر لب اول به شهریار و بعد به خودم فحش می دادم رفتم سمت سشوارم تا موهام رو خشک کنم .ای خدا چرا اینا تموم نمی شه اه .به ساعت نگاه کردم وای خدایا ساعت هشت شد .الان صدای مامانم در میاد سریع کار موهام رو تموم کردم و رفتم سمت کمد لباس هام.به سرعت نور یک مانتوی گلبهی با یه شلوار مشکی و روسری مشکی برداشتم تنم کردم با یه کیف کوچولوی گلبهی گوشیم رو بایه رژ داخلش گذاشتم و رفتم بیرون .بیرون رفتن من با بیرون اومدن شهریار از اتاقش همزمان شد .چشم هام که توی چشم هاش افتاد هنگ کردم .نمی دونستم باید خجالت بکشم ،طبیعیش کنم یا عکس العمل دیگه نشون بدم.بعد از چند ثانیه به این نتیجه رسیدم که گزینه ی دوم بهترین راه حله. خیلی ریلکس بدون اینکه انگار اتفاقی افتاده رفتم سمت راه پله تا برم پایین ببینم مامان و بابا آماده شدن یا نه.طبق عادت همیشه از روی نرده های چوبی کنار پله که نسبتا گنده بود سر خوردم و با صدای بلند مامان رو صدا زد :« نهال جون»

مامان از توی اتاق با وحشت اومد بیرون :« چته؟ چیشده؟»

وقتی من رو دید که سرو مرو گنده جلوش ایستادم و جیغی که زدم الکی بود به انفجار رسید :« به خدا یک روز از دستت سکته می کنم .چرا دست از این کارهات بر نمی داری؟»

من دیدم مامان ترسیده به خاطر جیغی که زدم رفتم طرفش و رو گونش یک ب.و.سه زدم چشامم شبیه گربه ی شرک کردم دست هام رو بردم پشت سرم و خیلی مظلومانه گفتم :« ببخشید»

مامان تا چشم ها رو دید قیافش مهربون شد و گفت :« از دست تو»

رفت سمت آشپزخونه؛ بابا از اتاق اومد بیرون تا من رو دید گفت :

«من می رم ماشین رو ببرم از حیاط بیرون، به مامانت و شهریارم بگو بیان؛ منتظرم»

من :« باشه بابایی»

همینطور که می رفتم سمت آشپزخونه تا مامان رو صدا کنم گفتم :« شهریار، بریم؟»

مامانم رو هم صدا کردم تا بریم .شهریار رو دیدم همینطور که بند ساعتش رو می بست از پله پایین می اومد. می دونستم تنها گیرم بیاره برای اون اتفاقی که توی اتاقش افتاده بود حرصم رو در میاره؛ برای همین سریع جیم شدم و سمت ماشین رفتم. .

کنار ماشین ایستاده بودم تا مامان و شهریار بیان .سرم رو انداختم پایین و به این فکر کردم چی می شد اگه بریم خونه ی عمو مسعود ولی پسرش نباشه .ایش پسره ی چندش نچسب هرجور فکر می کردم نمی تونستم تحملش کنم. آخه آدم تا این حد غیر قابل تحمل؟

با دیدن شهریار و مامان که از پله های بزرگ جلوی در خونه پایین می اومدن، صاف ایستادم؛ همزمان که به ساعتم نگاه می کردم گفتم :«چه عجب مامان خانم تشریف آوردین».

فقط پنج دقیقه دیر کرده بودن ها، ولی بازم چه معنی می ده شمیم خانوم رو الکی سرپا نگه دارن؟ شهریار رسید نزدیکم و گفت :«شمیم»

به چشم هاش نگا کردم. یهو زد زیر خنده، جوری که مامان و بابا بهش نگاه کردن .من که می دونستم برای چی می خنده ولی اون بیچاره ها که نمی دونستن .با عصبانیت بهش نگاه کردم :«کوفت ببند نیشت رو»

یکم تن صداش رو پایین آورد و سرش رو خم کرد طرفم :«آخه تو نمی دونی که چه صحنه ای بود، شبیه زامبی ها شده بودی»

و دوباره خندید.

چشم هام رو یکم ریز کردم و گفتم :« یا همین الان ساکت می شی یا من می دونم بعدا با تو».

به زور دهنش رو جمع کرد تا صدای خندش بلند نشه ولی از چشم هاش از زور خنده اشک می اومد .بحث باهاش بی فایده بود. وقتی به یک چیز گیر می داد دیگه تموم بود.رفتم سوار ماشین بابا شدم؛ دست به سینه و با عصبانیت زل زدم به جلو .اه اه پسره ی ابله، اینقدر خندید دهنش گشاد شد .اسب آبی. .شهریار نشست جلو تا رانندگی کنه؛ بابا هم کنارش نشست من و مامان عقب نشستیم.در طول راه هیچ حرفی نزدیم. هر از گاهی شهریار از توی آیینه ی جلو بهم نگاه می کرد و آروم می خندید و منم ای حرص خوردم، ای حرص خوردم .توی راه یک جعبه شیرینی و دسته گل گرفتیم.

وقتی رسیدیم، پیاده شدم و یک دست به مانتو و روسریم کشیدم تا مرتب بشه .بابا رفت زنگ زد و در با صدای تیکی باز شد .مامان و بابا جلو رفتن و منم مجبور شدم با شهریار هم قدم بشم .با صدا زدن اسمم از طرف شهریار می خواستم منفجر بشم طرفش تا حساب کار دستش بیاد ولی با اولین نگاه که به صورتش کردم دیدم با اخم داره به رو به رو نگاه می کنه. مسیر نگاهش رو که گرفتم دیدم داره به سروش پسر عمو مسعود نگاه می کنه .سرم رو برگردوندم طرفش تا بپرسم چیه که خودش گفت :«دور و بر سروش نبینمت .اگه ببینم بازم داری باهاش کل کل می کنی من می دونم و تو .فقط دلم می خواد...»...

دیدم همین طور داره برای خودش می بره و می دوزه واسه همین پریدم وسط حرفش و گفتم :«کجا آقا پسر؟ صبر کن ببینم .همچین می گی دور بر سروش نبینمت انگار عاشق و مجنونشم. بعدشم کسی که همیشه اول شروع می کنه اونه نه من؛ فهمیدی؟

بدون اینکه جوابم رو بده رفت سمت عمو تا باهاش احوال پرسی کنه، منم خودم رو رسوندم کنار مامان تا با خاله آفاق احوال پرسی کنم..

مامان داشت با خاله احوال پرسی می کرد. منم سرم رو انداختم پایین تا چشم هام به اون سروش نکبت نیفته.می دونستم اگه بهش یک نگاه بندازم زود پسر خاله می شه و سر حرف رو باز می کنه و از همه بدتر شهریار می کشتم.خوش بختانه یا متاسفانه شهریار فوق العاده غیرتیه.البته اینم بگما با اون غیرتی بازیاش ته دلم غنج می رفت ولی به روی خودم نمی آوردم. ..

«شمیم جون عزیزم حواست کجاست؟»

یهو با صدای خاله آفاق از فکر بیرون اومدم تازه متوجه شدم که طرف صحبتش منم.سریع رفتم جلو و دست دادم :«سلام خاله جون، خوبین شما؟شرمنده حواسم پرت شد.»

«عزیزم عیبی نداره تو سن شما جوون ها حواس پرتی زیاد شده».

ایش، حالا من یکبار حواسم پرت شدها یک جوری می گه انگار خودش زمان جوونیش خدای هوش و حواس بود .

حالا انگار من زمان جوونی های خاله بودم که اینجوری قضاوت می کنم. ای بابا خود درگیری هم گرفتم .یک تکون کوچولو به سرم دادم تا از فکر بیرون بیام و رفتم سمت عمو مسعود و باهاش احوالپرسی کردم. دیدم سروش داره منتظر نگاهم می کنه تا بهش سلام کنم :«سلام آقا سوسوش، نه ببخشید آقا سروش، حالتون خوبه؟»

سروش چون به این سوسوش گفتن من عادت داشت یک لبخند زد و گفت :«سلام خانومی، خوبی؟»

سریع اخم هام رو تو هم کشیدم و یک نگاه به اطراف کردم تا ببینم شهریار در چه حاله، که دیدم با یک اخم وحشتناکی داره بهم نگاه می کنه. یا همه ی امامزاده ها!

شمیم آخه مغز خر خوردی با این پسره دهن به دهن می شی ؟ شهریارم بهم گفته بود ها ولی همین اول کاری گند زدم .عیب نداره من که کاری نکردم اون خودش زود پسر خاله می شه به من چه .ای بترکی سوسوش . سریع رفتم کنار مامان تا از خطر شهریار در امان باشم. .

وقتی رفتیم داخل خونه یهو دیدم همه جفتی نشستن و انگار نه انگار که شمیمی هم هست .مامان و خاله آفاق، بابا و عمو مسعود و سوسوش و شهریار .خب شما ها که حضور من رو احساس نمی کنید چرا من رو با خودتون آوردین؟ احساس چغندری بهم دست داد ولی دیدم اینجوری نمی شه؛ رفتم روی یک مبل تک نفره نشستم، خیلی شیک پای چپم رو انداختم روی پای دیگم کیفمم روی پام تنظیمش کردم .یکمی اخم کردم و سرم رو انداختم پایین .همینطور تو دلم داشتم به خودم بد و بیراه می گفتم که چرا به اصرارهای مامان گوش کردم و اومدم. کاش به میشا می گفتم بریم بیرون. بپوکی شمیم با این مغزت. نمی شد زودتر یادت بیاد؟ اگه می گفتی می خوای با میشا بری بیرون که چیزی نمی گفتن. خبرم بیاد اومدم دیگه بهتره حرص نخورم .سرم رو آوردم بالا تا ببینم اوضاع بر چه قراره. اول به مامان اینا نگاه کردم که دیدم غرق حرف زدن هستن؛ به بابا اینا نگاه کردم دیدم عمو چند برگه گذاشته جلوش و داره به بابا توضیح می ده .اون ها هم حواسشون به من نبود. با ناامیدی سرم رو چرخوندم تا به شهریار و سوسوش نگاه کنم که دیدم شهریار سرش تو گوشیشه، ولی سوسوش به من زل زده. تا دیدم داره به من نگاه می کنه اول مثل یک بچه ذوق کردم که یکی حواسش به من هست و ناخودآگاه یک لبخند رو لبم اومد، ولی با یادآوری اینکه اون که داره بهم نگاه می کنه سوسوشه، یهو بادم خوابید..

من اگه شانس داشتم که الان توی چشم وزغی بهم زل نزده بودی. سرم رو پایین انداختم. می خواستم شروع کنم به فحش دادن به سروش که یهو چند تا جام کشیده ی خوشگل که توش شربت آلبالو ی خوش رنگی بود اومد جلوم. سرم رو آوردم بالا و به خدمتکار خونه ی خاله آفاق نگاه کردم. صاف نشستم و خیلی با کلاس یک جام از توی سینی برداشتم :«ممنون»

خدمتکار سرش رو تکون داد :«نوش جونتون خانم»

یک چیز مثبت تو خونه باشه همین شربت آلبالو هست.

داشتم شربت رو با عشق و لذت می خوردم و همش به جامه نگاه می کردم که ببینم کی تموم می شه. نیشمم تا بناگوش باز بود. شبیه این شربت ندیده ها شده بودم .یهو چشمم به چشم های مامان افتاد که داشت بهم چشم غره می رفت. مگه چیکار کردم؟ داشتم شربت می خوردم دیگه .در همون لحظه خاله از کنار مامان بلند شد تا یک سر به آشپزخونشون بزنه. دیدم مامان داره اشاره می کرد که کنارش برم. با اون چشم غره ای که مامان رفت احتمال نیشگون گرفتن صددرصد بود؛ پس بهتر بود که نرم. ابرو هام رو بالا انداختم و گفتم :«نمیام»

مامان چشم هاش رو یکم ریز کرد و گفت :« بیا اینجا بشین شمیم جان، کارت دارم عزیزم.»

اوه اوه یا خدا! این دیالوگ کارت دارم عزیزم همیشه یعنی می خواد پدرم رو در بیاره .حالا برم ؟!نرم؟!خدایا چیکار کنم خودت من رو نجات بده.الهی هیچ کس زیر دست مامان واسه تنبیه نره .وای خدا نیشگون هاش رو بگو!

حالا اون وسط مامان داشت هی بهم اشاره می کرد که برم کنارش، منم هی ابرو بالا می نداختم و دست هامم روی دسته ی مبل فشار می دادم تا ازش جدا نشم .انگار مبل می خواست من رو به طرف مامان هل بده. ای بابا خب یک شربت بود دیگه. یکشربت که اینقدر چشم غره نداره. دنبال یک راه نجات بودم که یهو شهریار صدام زد. کی از شهریار بهتر؟ وای عاشقتم داداش. منم مثل این داداش ندیده ها یهو گفتم :«جونم شهریاری .کارم داشتی داداش؟»

شهریار اول هنگ کرد، بعدم مثل حیوان چهارپایی که بهش تیتاب داده باشن ذوق کرد برای داداش گفتنم. خبر نداشت کارم گیره تازه اگه بفهمه به حیوان چهارپا شباهتش دادم زندم نمی ذاشت.

«آره بیا کنارم بشین حوصلت سر رفته.»

سروش نمی دونم کجا رفته گم گور شده. بهتر پسره ی بوق.

رفتم کنار شهریار نشستم و یک نفس عمیق کشیدم. به مامان یک نگاه انداختم، دیدم داره انگشت اشارش رو بال وا پایین می کنه. طرف من؛ یعنی چی؟ یعنی اینکه حسابم رو بعدا می رسه.

الان به خیر گذشت، حالا تا خونه خدا بزرگه . برگشتم طرف شهریار و گفتم :«سروش کو؟»

«گوشیش زنگ خورد رفت تو حیاط»

«شهریار حوصلم سر رفت، یک ساعته اونجا نشستم و زل زدم به در و دیوار» .

شهریار خندید و گفت :«یکم دیگه تحمل کن، اینا زود شام می خورن .سریع می ریم آبجی»

الهی منتظر بود بهش بگم داداش ها. .

بعد از اینکه شام خوردیم قصد رفتن کردیم. خوشبختانه زود شام خوردن؛ سروشم که کلا همون موقعی که رفت بیرون بعد از چند دقیقه اومد و گفت که کار واجبی براش پیش اومده و مجبوره بره. من خوشحال بودم که داره می ره. ولی از حق نگذریم پسر خوبی بود، مثل قبلا نبود که همون اول می اومد کنارم می نشست، به هر بهانه ای می خواست دستم رو بگیره و هرجا می رفتم مثل جوجه دنبالم می افتاد و از همه بدتر تیپش و لباس هاش بودن. برای خودش حال بهم زنی بود. یادم اومد چندشم شد .تیشرت های تنگ و آستین کوتاه که با اون هیکل لاغر می پوشید. شلوارای رنگی و زنجیر و دستبندی که همیشه داشت توی دست و گردنش حال بهم زن بودن. البته اینا همه برای سه سال پیش بود. آخه سروش سه سال پیش رفت ایتالیا و وقتی که برگشت کلا از این رو به اون رو شد. هم لباس هاش خیلی متشخص و باحال شد هم اندامش ورزیده تر و بهتر شد. فکر کنم قشنگ براشون وقت گذاشته. اخلاقشم که دیگه مشکلی نداشت. .

با خاله و عمو خداحافظی کردیم و اومدیم تو ماشین و پیش به سوی خونه راه افتادیم. تو ماشین هندزفریم رو در آوردم و از تو کیفم وصل کردم به گوشیم چون تا خونه حوصلم سر می رفت. همین طور که چشم هام بسته بود و داشتم آهنگ گوش می کردم، یک نفر تکونم داد .چشم هام رو باز کردم و شهریار رو دیدم؛ هندزفریم رو از گوشم در آوردم :«قصد پیاده شدن نداری بانو؟»

تازه متوجه شدم که تو حیاط خونمونیم. پیاده شدم و خیلی بی حوصله سمت خونه راه افتادم. شهریارم کنارم می اومد :«راه بیا دیگه چرا اینقدر با ناز راه می آی ؟»

«شهریار برو به من گیر نده حوصله ندارم. خوابم میاد.».

«خوبه زود شام خوردن»

«آره جون عمت مگه نگفتی زود شام می خورن و ما می ریم؟تازه ساعت یازده به فکر افتادن غذا ها رو رو میز بچینن. ایشش»

شهریار خندید و گفت :« به من چه خب؟ فکر کردم زود شام می خورن»

«می شه تو دیگه از اون آی کیوی جلبکیت استفاده نکنی؟»

«آی کیوی من جلبکیه؟»

همین طور که سرم رو بالا می آوردم، گفتم :«نه پس آی کیوی من جلبکیه؟»

با دیدن قیافه ی شهریار که دیدم منتظره من حرفم رو تموم کنم تا یک بلایی سرم بیاره ساکت شدم و یک قدم جلو رفتم. رو به روش ایستادم که اونم مجبور شد همون جا بایسته. دو قدم خیلی آروم به عقب برداشتم و در همون حالتی که داشتم می رفتم عقب گفتم :«تو جلبکی ترین آی کیوی رو زمین رو داری»

و فرار کردم. با شنیدن جمله ی شهریار به پاهام سرعت بیشتری دادم :« آی کیوی من جلبکیه؟ فقط بگیرمت.»

با خستگی که تو بدنم بود خودم رو روی تخت پرت کردم و پتوی نرمم رو بغل گرفتم. چشم هام بسته بود که یهو پام تیر کشید . ای بپوکی شهریار اینقدر دنبالم کرد که آخر پام خورد به پایه ی مبل و روی زمین پرت شدم. حالا هرچی اونجا از درد ناله می کردم شهریار نشسته بود روی شکمم و پهلو هام رو قلقلک می داد. اینقدر خندیدم که نفسم بالا نمی اومد و پهلوهامم درد می کردن. دیگه بابا اومد به شهریار گیر داد که دست برداشت وگرنه من اونجا جون داده بودم. همین طور که داشتم فکر می کرم کم کم خوابم برد. .

اوف این صدای لعنتی از کجاست ؟اینقدر خوابم می اومد هرچی زور میزدم چشام باز نمیشد .با چشای نیمه باز از تخت دلبندم جدا شدم و به طرف صدا رفتم .رسیدم به کیفم و گوشیم رو از توش دراوردم با دیدن عکس میشا که روی صفحه گوشی افتاده بود از خنده ترکیدم. .

اگه می فهمید دارم بهش می خندم زندم نمیذاشت .همین طور که هنوز داشتم می خندیدم جواب دادم :

_سلام دلقک جوون

_سلام...شمم تو هنوز اون عکس لعنتی رو از تو گوشیت پاک نکردی؟

دوباره خندم گرفت : .

_وای میشا نمی دونی چقدر عکست باحاله. یعنی در بدترین شرایطم باشم عکس تو رو ببینم روحم شاد می شه. .

_درد زنده به گورت کنن از دستت راحت شم الهی

_حالا حرص نخور میشی جون.بگو سر صبحی چیکار داشتی زنگ زدی؟

_وای شمیم کلاس داریم ساعت نُه یادت رفته .اینقدر حرف زدی یادم رفت بگم. .

یهو انگار بهم برق وصل کردن .به ساعت نگاه کردم 10 مین به 9 بود.اب دهنمو قورت دادم و گفتم

_

میشی آماده باش تا ده دقیقه دیگه در خونتونم-

با سرعت جت لباس پوشیدم و رفتم دنبال میشا .اوف خداکنه ترافیک نباشه .قبل اینکه برسم در خونه ی میشا تک زدم که دم در بیاد. وقتی رسیدم سریع میشا سوار شد و پیش به سوی دانشگاه راه افتادم. توی راه به جز حرف های همیشگی چیزی رد و بدل نشد چون دوتامون می دونستیم ایندفعه اگه دیر برسیم استاد مهدوی بیچارمون می کرد آخه دفعه ی اولمون نبود که دیر می رفتیم. .

در کلاس ایستادیم و یک نفس عمیق کشیدیم .یک قدم رفتم جلو اخم هام رو تو هم کردم و در زدم. .

_بفرمایید

در و باز کردم و رفتم داخل میشا هم پشت سرم راه افتاد.

_سلام استاد

استاد مهدوی با دیدن من و میشا اخماش تو هم رفت.

_سلام، بفرمایید؟

اوه هنوز نیومدیم شروع کرد.

_استاد میشه بشینیم ؟

با گفتن جمله ی میشا به استاد نگاه کردم. چه عجب این میشی خانم حرف زد. استاد یک نگاه به میشا کرد و به لبخند زد : .

_بفرمائید .لطفا دوباره تکرار نشه

میشا نیشش تا بناگوش باز شد. یک نگا به استاد نگاه کردم که دیدم داره با لبخند به میشا نگاه می کنه.

اینا چرا اینجورین؟ دیدم اگه هیچی نگم همین طور اینا به هم زل می زنن و لبخند ژیگوند تحویل هم دیگه می دن. با آرنجم به پهلوی میشا زدم که گفت :

_آخ، چته؟

اخم بهش کردم و دستش رو کشیدم تا بریم بشینیم. تا آخر کلاس من از دست این میشا که چه زود خر شد، حرص خوردم. اه اه دختره ی عقده ای منتظر یک نگاه از طرف یک جنس مذکره..

وقتی کلاس تموم شد میشا رفت پیشه استاد و گفت :

_استاد .می شه چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟ سوال داشتم

حالا من رو می گی؟

هنگ کرده بودم .فکر نمی کردم سریع وارد عمل بشه .مهدوی هم که از خدا خواسته گفت :

_خواهش می کنم من در خدمتتونم

با هم از کلاس بیرون رفتن.انگار نه انگار من آدمم .دختره ی بوفالو

حالا که اون رفت و منم آدم حساب نکرد، منم می رم خونه تا مجبور بشه به یک نفر خودش رو بچسبونه تا بره خونشون. حقش بود.

وقتی رسیدم خونه در حیاط رو که باز کردم دیدم مثل همیه ماشین های هیچ کدوم از اعضای خانواده نیستن. .

هی خدا چی می شد وقتی از دانشگاه می اومدم مامان می اومد استقبالم و می گفت :

_سلام دختر قشنگم، خسته نباشی .امروز خوش گذشت؟

ولی دریغ از یک روز خونه بودن .معمولا مطب بود..

رفتم تو خونه و گل بانو رو صدا زدم : .

_گلی جووون

از آشپزخونه در حالی که پیشبند بسته بود و کفگیر دستش بود اومد بیرون و گفت :

_سلام شمیم جان.خسته نباشی

باز گلی به جمال گل بانو .حداقل یکم جای مامان رو پر می کرد..

_سلام گلی جون، ممنون. ناهار چی داریم ؟

_غذای مورد علاقه ی آقا شهریار رو درست کردم .آخه امروز که می خواستن برن با آقا ارسلان (منظورش پدرم بود)شرکت گفتن امروز هوس زرشک پلو با مرغ کردن منم براشون درست کردم..

آخه مرغم غذا شد؟ این همه غذا های خوشمزه، مثلا قورمه سبزی، وجود داره. وای خدا عاشقشم چقدر این غذا خوشمزست..

یک باشه ی کوتاه به گل بانو گفتم و به سمت اتاقم رفتم. حالا من چی بخورم؟ پسره ی خرس گنده خجالت نمی کشه می گه هوس زرشک پلو با مرغ کردم .این بره خونه ی خودش به یک ماه نکشیده زنش ازش طلاق می گیره. لباس هام رو در آوردم و سر چوب لباسی گذاشتم. خوشبختانه این اخلاق مامان به منم سرایت کرده بود و دختر منظمی بودم. روی تخت دراز کشیدم و به این فکر کردم که چند وقته رویا رو ندیدم. بی معرفت اگه من ازش یادی نکنم انگار نه انگار که دختر عمویی داره.

بهش پیام دادم :

_چطوری گودزیلای بی معرفت

بعد از پنج دقیقه جواب داد :

_تو چطوری گوسفند زبل؟

_یک وقت یک وقت اس ندی شارژ گوشیت تموم بشه اسکار؟

با نوشتن کلمه ی اسکار خودم از خنده ترکیدم. چون رویا بی نهایت از اسکار بدش می اومد و می دونستم که الان پیام من رو بخونه تا در حد مرگ عصبانی می شه. .

تا حدود نیم ساعت با رویا اس بازی می کردیم. بعدم من وسطش خوابم برد و دیگه نفهمیدم چی شد..

با حس اینکه یک چیزی داره به پام می خوره و قلقلکم می ده پام رو تکون دادم تا از شرش خلاص بشم و دوباره بخوابم ولی دوباره این کار تکرار شد و یک چیزی به پام خورد و قلقلکم اومد. متاسفانه پاهام نقطه ضعفم برای قلقلک دادن بود. دوباره پام رو تکون دادم و چشم هام رو بستم. بعد از یک دقیقه دوباره اونطوری شد. این دفعه عصبانی شدم؛ بلند شدم و نشستم .اتاق تاریک بود برای همین چیزی معلوم نبود. رفتم جلوی تخت تا ببینم چی به پاهام می خوره که قلقلکم می آد. همین طور که رفتم جلو و داشتم نگاه می کردم که یهو یک نفر از زیر تخت بیرون اومد. با یک قیافه ی خیلی وحشتناک که چشم هاش کامل مشکی بود و دوتا دندون تیزم مثل دیمن توی فیلم ومپایر داشت. با پوست چروکیده و کدر .با دیدنش یه جیغ هشت ریشتری کشیدم و خودم رو به عقب پرت کردم. قلبم رو هزار می زد و احساس می کردم رنگمم پریده بود. وقتی دیدم داره می آد جلو و از خودش صداهای وحشتناک در می آره دوباره جیغ کشیدم :

_مامان

که دیدم یهو رفت سمت کلید برق رو روشن کرد و ماسک رو از روی صورتش برداشت..

با دیدن چهره ی شهریار که پشت اون نقاب بود، یکم آروم شدم؛ ولی بعد از چند ثانیه تازه فهمیدم این شهریار گور به گور شده من رو ترسونده. به قیافش نگاه کردم که دیدم داره می خنده. .

با اخم بهش نگاه کردم و آماده این شدم که حمله کنم سمتش تا یکم خودم رو خم کردم اما چون نزدیک در بود سریع فرار کرد.

منم دنبالش رفتم. همینطور هم جیغ می کشیدم :

_شهریار میکشمت

اونم با صدای بلند قش قش می خندید و می دوید..

دور مبل ها می دویدم تا شهریار رو بگیرم. یهو شهریار چون خیلی تند رفته بود سرعتش رو کم کرد منم از فرصت استفاده کردم و با یک حرکت فوق العاده اکشن از پشت روی کولش پریدم و پاهام رو دور کمرش گره زدم و شروع کردم به توی سرش زدن. شهریار وقتی دید گرفتمش و دیگه فرار فایده نداره ایستاد و سعی می کرد دست های من رو از موهاش جدا کنه، وگرنه تمام موهاش رو می کندم :..

_پسره ی چاق و زشت.سکته کردم تا قیافت رو دیدم قیافه ی خودت وحشتناک هست باز می أد براب من ماسکم می ذاره. اه

با مشت می زدم تو سرش که بالاخره شهریار دوتا دست هام رو گرفت و به زور از خودش من رو جدا کرد و روی گذاشتم. دوباره به دست هاش فشار آوردم تا بتونم دوباره بزنمش که نتونستم با زوری که شهریار داشت. همینطور که نفس نفس می زدم با خشم به شهریار نگاه می کردم. شهریار تا قیافم رو دید بلند زیر خنده زد و گفت :

_قیافش رو..

_کوفت قیافش رو، درد و قیافش رو. پسره ی خرس گنده خجالت نمی کشه می آد من رو می ترسونه. .

_حرص نخور آبجی کوچیکه، صورتت جوش می زنه از اینی که هستی زشت تر می شی. از من گفتن بود.

من رو می گی، دوست داشتم سرش رو از بدنش جدا کنم. پسره ی بوق!

دست هاش رو هل دادم و به سمت اتاقم رفتم. در رو باز کردم و پشت سرم محکم به هم زدم. روی تخت نشستم و یک نفس عمیق کشیدم تا از عصبانیتم کم بشه. ده دقیقه ای بود نشسته بودم که صدای گل بانو اومد :.

_شمیم دخترم بیا عصرانت رو بخور. تو ناهارم نخوردی.

با گفتن کلمه ی ناهار تازه فهمیدم چقدر گرسنمه. .

رفتم تو دستشویی و یک آب به سر و صورتم زدم و بیرون رفتم. دیدم مامان و شهریار رو به روی تلویزیون نشستن و دارن کیک و قهوه می خورن و تلویزیون نگاه می کنن. با مامان سلام کردم و نشستم، جواب داد :.

_سلام عزیزم عصرت بخیر

_ممنون مامانی

گل بانو برام کیک و شیر آورد.چون می دونست قهوه دوست ندارم. به شهریارم اصلا محل ندادم؛ انگار نه انگار وجود داره .که یهو صداش دراومد :.

_چطوری کوچولو؟

عصرانم رو که خوردم رفتم تو اتاقم و نشستم پای لپ تاپم تا ادامه ی سریالم رو ببینم که دیدم گوشیم داره چراغ می زنه. رفتم طرفش و دیدم هشت تا پیام از رویا دارم. می دونستم

چون خوابم برده و جوابش رو ندادم، همه اش فحش هست. برای همین هیچ کدوم رو نخوندم. لپ تاپ رو برداشتم و رفتم رو تخت نشستم و روی پاهام گذاشتم. همین طور که داشتم سریال می دیدم یهو یادم افتاد که پس فردا پانزده اسفند هست؛ یعنی روز تولدم. آخ جوون! من عاشق روز تولدمم. لپ تاپ رو بستم. بالا و پایین پریدم و رفتم سمت در تا تولدم رو به مامان یاد آوری کنم. وه وسط راه پشیمون شدم. ولش من که نباید یادآوری کنم .یک دونه دختر که بیشتر ندارن خودشون باید یادشون بمونه. آره بذار یک بار نگم بهشون ببینم یادشون میمونه.واای اگه یادشون رفت چیی؟!اگه یادشون بره تا یه هفته با هیچ کدومشون حرف نمیزنم مخصوصا با اون شهریار بوفالو.

با عصبانیت رفتم دست به سینه نشستم رو تخت و زل زدم به عکس خودم روی دیوار روبه رو .اه شمیم حالا چراا تو عصبانی هنوز که چیزی نشده بزار یادشون بره بعد بیا اینجا بشین .راست میگه ها چرا من الان عصبانیم؟!خخ خل شدم رفت ولی اخه با فکر کردن به این که یادشون بره عصبانی میشم چیکار کنم خب؟!ساعت چنده؟به ساعت نگاه کردم. ساعت پنج و بیست و پنج دقیقه بود.حوصلم سر رفت چیکار کنم؟ 🤔🤔

بذار برم پایین ببینم بقیه چیکار میکنن. از نرده ها بدون هیچ گونه سرو صدا و جیغ و دادی سر خودم وقتی رسیدم پایین یه نگاه کردم و دیدم کسی تو پذیرایی نیست همین طور توی هال هم کسی نبود خیلی اروم رفتم سمت اشپزخونه دیدم گل بانو پشتش به منه و داره چیزی توی قابلمه ی روی گاز میریزه .یهو یه فکر خبیث به ذهنم خورد همین طور که روی پنجه ی پا مثل پلنگ صورتی راه میرفتم رسیدم به چند قدمیه ی گل بانو بعد گفتم

_پخخخخخخخخخخ

گل بانو در حالی که از ترس به تکون خیلی بدی خورد برگشت طرفم و چشماشم اندازه ی توپ کرد .وقتی منو دید دستشو گذاشت روی سینش و گفت _وای ماادر تو که سکتم دادی ..

حالا اون وسط من ترکیده بودم از خنده و نمیتونستم تکون بخورم خودمو رسوندم به صندلی میز ناهار خوری و نشستم دستمو گذاشتم روی دلم که داشت کم کم درد میگرفت

_واایی قیافت خیلی باحال شده بود

و دوباره خندم اوج گرفت .گل بانو اول سعی کرد جدی باشه تا من به خودم بیام ولی تا دید من دارم از خندل کف اشپزخونه پهن میشم خودشم خندش گرفت.

رفتم سمت گل بانو و یه ب.و.س خیلی محکم از لپ نرمش کردم .در حالی که هنوز اثاری از خنده توی صدام بود گفتم

_گلی جون داری چیکار میکنی؟

_هیچی مادر دیدم تو ناهارم نخوردی گفتم واست قرمه سبزی درست کنم گشنه نمونی.

_اخ من قربووون تو بشم که اینقدر مهربونی .

چون هم بیکار بودم هم حوصلم سررفته بود گفتم

_گلی جون پس بیا باهم درست کنیم منم کمکت میکنم.

گل بانو هم از خدا خواست.اخه وقتایی که مامان نبود تو اشپزخونه تنها بود و حوصلش سر میرفت .رفتم ازش یه پیش بند گرفتم و یه روسری هم اوردم و بستن دور سرم و بالای سرم گره دادم که یه وقت مویی چیزی نریزه تو غذا .قیافم خیلی خنده دار شده بود .خلاصه تا یه ساعتی باهم غذا درست کردیم و بعدش نشستیم روز صندلی های تو اشپزخونه .منم رفتم دو تا چای ریختم واسه خودمو گل بانو. یه نیم ساعتی بود داشتیم حرف میزدیم که مامان از بیرون اومد و مستقیم رفت داخل اتاقش تا لباساش رو عوض کنه .کلا عادتش بود اولین کاری که میکرد لباساش رو عوض میکرد .بعد از چند دقیقه مامان ترگل ورگل اومد تو اشپزخونه .یه صوت کشیدم و گفتم

_به به چاکر مامان خوشگله.دل کیو میخوای ببری شیطون ؟!بزا بابا بیاد بعد از این تیپا بزن کلک.

گل بانو که خندش گرفته بود به مامان سلام کرد .مامانم جوابشو داد و نشست کنار گل بانو .منم پاشدم واسش چای بریزم .تا پاشدم مامان بلند خندید و گفت.

_این چه تیپ و قیافه ایه درست کردی ؟

یه نگاه به خودم انداختم و تازه متوجه شدم مامان داره پیشبند و روسریم میخنده .یه لبخند زدم و گفتم

_چیه مگه ؟!به این خوشگلی

فنجون چاییش رو گذاشتم جلوش و نشستم

بعد از یه رب رفتم بالا تا یه دوش بگیرم.حمام کردنم نیم ساعت طول کشید اومدم بیرون در اتاقمو قفل کردم چون هر چیزی از این شهریار چاق برمیومد .لباسامو عوض کردم و موهامم یه سشوار کوتاه کشیدم.رفتم بیرون ساعت حدودا8 بود .دیدم مامان روی مبل نشسته و داره با تلفن صحبت میکنه رفتم پیش گلی جون دیدم داره سالاد درست میکنه یه خسته نباشی گفتم و رفتم پیش مامان نشستم .

_نه بابا .بیا ...این حرفا رو نزن که اصلا بهت نمیاد ....باشه باشه بیا منتظریم

داشتم به مامان نگا میکردم تا تلفنش تموم بشه و بپرسم کی میخواد بیاد

_کی بود ؟

_نیما .گفت میره شرکت با شهریار میان اینجا.

اووووف خدا امشبو خدا بخیر بگذرونه .نیما داییم بود چون یه سال با شهریار تفاوت سنی داشتن خیلی باهم راحت بودن یجورایی مثل داداش هم بودن.

نشسته بودم روی مبل روبه روی تلویزیون داشتم فیلم میدیدم و چیپس میخوردم .صدای اف اف اومد .گل بانو رفت و جواب داد وقتی برگشت صداش زدم

_گل بانو کی بود؟

_اقا شهریار و اقا نیما

اوه اومدن خدایا خودت به خیر بگذرون.

مامان رفت دم در استقبال نیما و شهریار .نیما تا رسید به مامان گفت

_اوا ابجی خانون شما چرا اومدین دم در هوای به این سردی .به جون شمیم لازم نبود بیای استقبال شما همین جوریشم عزیزی فدات شم .اون شمیم گور به گور الان باید میومد استقبال دایی عزیزش نه شما اخه...

مامانم دید اگه هیچی نگه این همینجور تا صبح کلشو میخورد.واسه همین پرید وسط حرفش و گفت

_نیمااا بسه به دهنت یه استراحتی بده اخه داداش من دهنت کف نکرد؟؟

_دست شما درد نکنه دیگه نهال جون .خوبه من دارم از شما دفاع میکنم هاا .اصلا از بچگی ما شانس نداشتیم .میدونی چیه ابجی کلا من دستم بی نکمه واسه هر کی هر کار میکنم قدر نمیدونه از اخرم بهم میگن ببند دهنتو .من نمیدونم باید چیکار کنم تا کاری که میکنم به دهن بقیه شیرین بیاد؟!

من اونور خندم گرفته بود از دست این دایی شیطون.نمیدونستم برم جلو یا نه اگه میرفتم باز با من سر حرف و باز میکرد کلمو میخورد.ولش بزا برم اتاقم نیم ساعت دیگه میام پایین .یواشکی خودمو به اتاقم رسوندم و درو قفل کرد.اخییش چه سکوتی مطمئن بودم اخر شب سر درد میگیرم .کلا همینطوری بود .وقتی نیما میومد خونمون اخرشب باید یه میکن میخوردم از بس این نیما چرت و پرت میگفت.روانی میکرد ادمو.

یه ربعی بود تو اتاق بودمو داشتم اهنگ گوش میدادم که در زدن .

_بله؟

صدا کسی نیومد حتما نشنیده.

_بلهههه؟

دوباره جواب نداد .رفتم طرف در تا درو باز کنم .اول چند ثانیه واستادم و گوشمو چسبوندم به در .نه هیچ صدایی نمیاد .درو باز کردم دیدم نیما جلوی در افتاده و دستشو گذاشته رو قلبش.صورتشم قرمز شده بود.با دیدنش تقریبا سکته کردم یه جیغ بلند کشیدم که صدا به پایین برسه و مامان و شهریار بفهمن .رفتم طرفش

_نیماا ...نیما چی شدی؟

نیما داشت از درد به خودش می پیچید .داشت اشکم در میومد

_د چت شد لامصب ؟!تو که چیزیت نبود!!

اشکم در اومد .همین طور که گریه میکردم گفتم

_ماماان ...شهریاااار .کجایین؟؟؟!بیاین نیما حالش بد شده..

یهو صدای قهقهه ی یه نفر بلند شد .برگشتم دیدم شهریاره که از زوره خنده نشسته و دلشو گرفته .با تعجب بهش نگاه کردم و گفتم .

_شهریار داری میخندی ؟!نیما داره میمیره تو میخندی؟

تا برگشتم به نیما اشاره کنم دیدم نیما از شهریار وضعش خراب تره .اینقدر خندیده بود که نفسش بالا نمیومد .تازه فهمیدم سرکارم .با هر نگاهی که به شهریار و نیما میکردم عصبانیتم بیشتر میشد .به خدی رسیدم که رفتم طرف نیما که همچنان دراز کشیده بود و میخندید .یه لگد محکم زدم تو دلش و گفتم.

_خیلی احمقین جفتتون.

رفتم تو اتاق و درو محکم زدم بهم .عوضیا نشد یه بار کنار هم باشن و جون نسوزونن.

داشتم تو اتاق واسه شهریار و نیما نقشه میکشیدم .اخخخخ با یاد اوری کاری که کردن دوست داشتم سر به تن هیچ کدومشون نباشه.

رو تختم چهار زانو زده بودم و داشتم فکر میکردم چیکار کنم که خیلی عصبانیشون کنم!🤔

یهو به ذهنم رسید .واسه نیما فهمیدم چیکار کنم نیما فوق العاده رو موهاش حساسه .از حقم نگذریم موهاش خیییلیی خوشگله ولی مهم نیست من مهم ترم باید خالی بشم .واسه شهریار چی اونو چیکار کنم ؟! 🤔

شهریار...!شهریار...!شهریار...!

اهااان فهمیدم .عاشق ادکلنشه .اگه من امشب دخل ادکلنشو نیاوردم شمیم نیستم.

حالا الان باید بیرون خیلی طبیعی باشم و کاری کنم که امشب نیما اینجا بخوابه تا بتونم نقشه مو عملی کنم.

خودمو مرتب کردم و سعی کردم لبخند بزنم تا خر بشه و بمونه.

رفتم بیرون. از پله ها پایین رفتم و صدامو بلند کردم

_گلی جوووون .من گرسنمه شام نمیاری؟

شهریار و نیما تا صدامو شنیدن برگشتن طرفم .

وقتی دیدن عصبی نیستم چشاشون گرد شد.رفتم پیش نیما و موهاشو بهم ریختم و گفتم

_چطوری شیطووون؟؟خوب ترسوندیم هااا .داشتم سکته میکردم

نیما هنوزم تو بهت بود.

_خوبم ت تو..خوبی؟

خخخ.بیچاره فهمیده یه فکرایی تو سرمه به تته پته افتاده.

_مرسیی.

بعدم پاشدم رفتم واسه خودم شربت ریختم و اوردم .

تا موقع شام یکم با با نیما وشهریار چرت و پرت گفتیم بعدش رفتیم که میز رو بچینیم .به به چه قرمه سبزی هایی شده..جووون دهنم اب افتاد.

نشستیم من هی وسط غدا واسه نیما سالاد میکشیدم و دوغ میریختم تا بتونم نقشمو عملی کنم وگرنه عمرا اینجا میموند .اون بیچاره هم هنگ کرده بود وقتی واسش سالاد میکشیدم اول بو میکشید یکم مزه میکرد تا مطمئن بشه چیزی توش نریختم اخه سابقم خیلی خرابه .واسه دوغم همین کارا رو میکرد.خخ الهی بگردم یه بار به خاطر نمکی که توی دوغش ریخته بودم تا لب مرگ رفت و برگشت .

با یاداوری اون شب یهو خندیدم .همه بهم نگاه کردن .نیما گفت

_به چی میخندی؟

_هیچی.دوغتو بخور

به دوغشم اشاره کردم تا بخوره ولی نمیدونم به نظرش من مشکوک اومدم یا از همون دفعه دیگه میترسه از دست من دوغ بخوره .

_شهریار یکم نوشابه بریز واسم .

این جمله رو اروم گفت ولی من فهمیدم و یهو بلند گفتم

_چرا دوغ نمیخوری؟چیه فکر کردی توش چیزی ریختم ؟!

بایه لبخندی که فکر کنه چیزی توش ریختم لیوان دوغو دادم بهش تا بخوره.

حالا چیزیم نریخته بودم ها ولی میدونستم داره سکته میکنه واسه همین یکم بیشتر ترسوندمش.

همین طور که زل زده بود به من اروم لیوان دوغ به سمت دهنش برد و اب دهنم و خیلی محکم قورت داد.

یه قورت که از دوغه خورد چشماشو بست.خخخخخ فکر نمیکردم اینقدر بترسه .اروم اروم دوغشو خورد و چشماشو باز کرد وقتی دید هیچی نداره مثل خر(بلانسبت همتون)خوشحال شد و تا تهشو خورد تازه یه لیوان دیگه هم خورد.اینقدر خوشحال بود که تمام سفره رو جمع کرد از اخرم اومد یه ب.و.س خیلی محکم از لپم گرفت که جیغم دراومدببین اون دفعه چقدر اوضاع خراب بوده که الان داره بال در میاده.

نیما و شهریار و بابا نشسته بودن و داشتن صحبت میکردن.منم بهشون ملحق شدم و کنار نیما نشستم .خیلی طبیعی میوه پوست کندم و گذاشتم جلوی نیما.یه مرسی کوتاه گفت و به نبکه از پرتغال برداشت.وسط صحبتاشون گل بانو چایی اورد منم دیدم موقعیت خوبیه و نیما صحبت نمیکنه گفتم

_نیمایی؟!

_ها؟

_خیلی بی ادبی میدونستی؟

_واسه چی؟

_ها نه بله.

_اوو واسه اون میگی .با تو که دیگه از این حرفا ندارم .واسه ها از سرام زیاده

گفتم الان بخوام داغ کنم کار خراب میشه.پس جلوی زبان مبارک رو گرفتم که خراب کاری نکنه.

_حالا ولش کن.نیمایییی؟؟!

_هاااا؟

ای دردد.

_چیزه ...میگم ..میشه شب اینجا بمونی!؟

_چیی؟

_شب اینجا بمون .به یاد قدیما یادته چقدر اینجا میخوابیدی و با شهریار تو اتاقش تا صبح حرف میزدیم و نقشه میکشیدیم برا این و اون.

_اره یادش بخیر چه روزایی داشتیم هاا

_خو پس میمونی!

_نه

_اااا واسه چی ؟بابا یه شب که هزار شب نمیشه .بموون دیگهه

_حالا چرا گیر دادی ؟بعدشم مگه تو فردا کلاس نداری باید شب زود بخوابی

_اصلا من به شماها کار ندارم.تو برو اتاق شهریار منم میرم میخوام.فقط میخوام اینجا بمونی

بهم یه نگاه کرد و گفت

_باشه میمونم.

از خوشحالی یه جیغ کوتاه کشیدم پاشدم رفتم تو اتاقم.یوهوووووو امشب اینجا میمونه...امشب اینجا میمونه...امشب اینجا میمونه...همین جور میخوندم و قر میدادم .خب حالا باید قیچی مو پیدا کنم واسه موهای خوشگل نیما جوون.توی کشو ها و کمدمو اینارو گشتم تا بلاخره پیداش کردم.گذاشتم زیر بالشت روی تخم تا دم دست باشه هروقت لازم شد برم برش دارم.نیما بعد یه ساعت رفتن که با شهریار بخوابن.

تقریبا ساعت دو شب بود.قیچی مو مثل این پلیسا گذاشتم پشت کمرم کردم تو شلوارم.خیلی اروم به سمت اتاق شهریار راه افتادم .درو باز کردمو کلمو بردم تو .نه خداروشکر خوابن.رفتم طرف نیما .نیما عادت داشت کلا همیشه به شونه ی چپش میخوابید واسه همین مجبور بودم طرف راست کلشو کوتاه کنم .

قیچی رو بردم تو موهاش اروم یه تیکه از موهاش رو قیچی کردم یه دسته موهای مشکی اومد بیرون ریختم تو سطلی که اورده بودم واسه موهاش .دوسه بار همین کارو تکرار کردم تا قشنگ یه طرف سرش خالی شد .خخ

اخخخ فردا قیافه ی نیما دیدنیه.قیچی و سطل و برداشتمو رفتم تو اتاقم.در اتاق و که بستم ترکیدم از خنده یه جوری میخندیدم که هرکی میدید فکر میکرد دیوانم .خب حالا بخوابم تا ببینم صبح چی میشه.

(صبح روز بعد)

وااای خدا ساعت چند؟!چرا من اینقدر خوابم میاد ؟!یه نگاه یه ساعت کردم.7:45بود.ساعت 9 کلاس داشتم پاشدم رفتم تو دستشویی .شیر اب و باز کردمو سرو بردم پایین تا به صورتم اب بزنم با اولین مشت ابی که ریختم تو صورتم تازه هوشیار شدم و یاد دیشب افتادم. خدایا من چیکار کردم؟حالا چیکار کنم ؟الناست که بیدارشن و برن شرکت.تا موهاشو ببینه فاتحه ی من خوندش .سطل و برداشتم و توشو نگاه کردم .هییی چی همه مویی بود .ناکس چه موهای پرپشتی داره.دیشب تاریک بود دیده نشده بود ..

رفتم بیرون یه سرک کشیدم کسی نبودرفتم پایین مامان و بابا و گل بانو تو اشپزخونه بودن.

_سلام.گل بانو نیما و شهریار رفتن؟

_سلام دخترم صبحت بخیر.نه اقا شهریار بیدار شد الانم رفت اقا نیما رو صدا بزنه.

عجب غلطی کردما .خداجون خودت کمکم کن خودت که میدونی...

_شمییییییییییم

یا همه ی امامزاه ها...صدای نیماست.دم در بودم پاهام و نمیتونستم تکون بدم و فرار کنم .صدای نیما دورتر شد فهمیدم رفته تو اتاقم .یه صدای در اومد و صدای نیما نزدیک تر شد

_شمییییم دعا کن گیرت نیارم وگرنه به جون عزیز من میدونم تو..

تازه با دیدن قیافه ی نیما دست و پام به حرکت دراومد و تونستم برم تو اشپزخونه پشت بابا.نیما تا منو درم در اشپزخونه دید با سرعت دوید طرفم و اومد تو اشپزخونه.

_من باتو چیکار کنم هااان؟!این کارای احمقانه رو از کجا میاری؟تو عقل تو کلت نیست؟!دختره ی ...

و اومد طرفم .منم رفتم پشت مامان .همینطور دور میز اشپزخونه داشتیم دور میزدیم

_تقصیر خودت .تو اول شروع کردی به جوری منو ترسوندی که داشتم از ترس قبض روح میشدم .اشکمو در اوردی.پس حقت بووووود...

بعدشم به زبون دازی مشت کردم که داشت اتیش میگرفت.

با سرعت جت از تو اشپزخونه رفتم تو اتاقم و درو از تو قفل کردم...

_شمیم خانوم شما بالاخره از اینجا میای بیرون!یادت که نرفته ساعت 9 کلاس داری!

اووو کلاس دارررم راستی.حالا چیکار کنم ؟!

ساعتو نگا کردم.8:15

رفتم طرف پنجره و به بیرون نگا کردم.

چیکارکنم؟!چیکارکنم؟!🤔

یهو بالای سرم که لامپ روشن شد.رفتم تو تراس به فاصله ی تراس تا زمین نگاه کردم .یکم زیاد بود ولی از این که دست نیما بیوفتم خیلی بهتر بود .گوشیمو برداشتم به میشا زنگیدم.

_الو میشا؟!

_چه عجب شما زود بیدار شدی!

_میشا یه دقیقه ببند بزا حرفمو بزنم.ببین تا یه ربع دیگه دم در خونمون باش تا بریم دانشگاه .اکی؟

_چی شده ؟تو چرا اینقدر تند حرف میزنی؟

_میشا یه ربع دیگه دم در باش.رسیدی تک بزن.بای

رفتم سریع لباس پوشیدم هرچی لازم داشتم ریختم تو کولم کفش اسپرتامم پام کردم.به ساعت نگاه کردم.باید 5 مین دیگه اینجا .باشه سریع طناب ضخیم و بلندمو برداشتم رفتم تو تراس دوباره یه نگاه کردم به زمین.خدا رو شکر کسی هم تو حیاط نبود.رفتم قفل در اتاقمو باز کردم یه سرو گوش اب دادم کسی نبود.صدای گوشم در اومد از تو جیب مانتوم درش اوردم.تا عکس میشا رو دیدم رفتم تو تراس یه گره محکم زدم اویزون شدم.تا یکم اومدم پایین در اتاق باز شد و نیما اومد تو اول منو ندید .داشت دنبالم میگشت یهو کلمو دید .چشماش اندازه ی توپ گرد شد .دوید طرفم تا بگیرتم ولی تا اون میخواست به من برسه خودمو پرت کردم پایین .همینطور که بدو بدو میکردم طرف در حیاط برگشتم دیدم نیما تو تراس واستاده و از عصبانیت قرمز شده

_شمیم میکشمت.میکشمت

وسط راه واستادمو زبونمو در اوردم براش.صداش دراومد

_احممممممق

رفتم بیرون و درو بستم .میشا رو دیدم که واستاده کنار ماشین و منتظر منه.

نشستم تو ماشین سرمو تکیه دادم به صندلی.اخیییش

_باز چه غلطی کردی؟!

_هیچی بابا

_اره جون عمت .تو مگه میتونی یه جا بند شی..

_ااا ادمای دورو برم زیادی بی جنبن .به من چه..

_اره خیلی بی جنبن.تو هزار تا بلا سره من اوردی من میفهمم اونا چی میکشن از دستت.

_گمششوو .مگه چیکار کردم !

_چیکار بگو نکردی!اخرین بلایی که سرم اوردی یادت نیست؟هفته ی پیش اومدم خونتون خوابیدم .صبح بلند شم نزدیک بود با دیدن خودم قبض روح بشم..

با یاد اوری اون روز زدم زیر خنده.ای خوش گذشت اونروز

_تازه هر موقع زنگ میزنی عکسی که اون روز ازت گرفتم میوفته..

_درددد ..شمیم خیلی بیشعوری صد بار بهت گفتم اون عکس لامصب رو پاک کن..

_نوووچ..من عاششششق اون عکسم

از دستی عاشق رو کشیدی که بیشتر حرص بخوره..

_باشه یه روز جبران میکنم شمیم خانوم .مطمئن باش

همین طور که صندلی رو میخوابوندم گفتم.

_راحت باش گلم ..راااحت

میشا یه نگاه حرصی بهم انداخت و گاز داد.

بعد از چند مین رسیدیم دانشگاه.کلاهی که همیشه تو کولم بود در اوردم گذاشتم رو سرم .یه کلاه اسپرت قرمز.کلا عشق کلاه بودم تو اتاقمم پر بود .

توی راه رو بودیم با میشا .داشتم اتفاقایی که افتاده بود دیشب براش تعریف میکردم.

_جون میشا؟!بابا گناه داشت بدبخت حالا باید بره اون طرف سرشم بزنه.

زدم زیر خنده ..

_حقشه .اخه تو نمیدونی که. یه جوری نقش بازی کرد که اصلا به ذهنمم خطور نکرد شاید الکی باشه..

_شهریار چی؟

_شهریار چی چی؟

_بابا منظورم اینه واسه شهریار چه نقشه ای داری؟!

_اون ادکلنه بود؟که مامان از فرانسه واسش اورده بود؟

_ننننننهههه؟!!!شمیم کوتاه بیا .زندت نمیزاره هاا

_غلط کرده ..حالا بزا واسه اونم عملیش میکنم.دیشب یادم رفت

_بابا تو دیگ..

_میشی؟؟

_......

_هوو میشا؟؟

_شمیم؟..شمیم؟داره میاد طرف..

_کی؟

برگشتم جایی که داشت نگاه میکرد دیدم یکی از پسرای دانشگاهمون که مورد توجه خیلی ها بود داره میاد این طرف.

_خب بیاد.چیکار کنم؟

_واای که تو چقدر احمقی.دیوونه یادت نیست بهت میگفتم خیلی بهت نگاه میکنه این همونه دیگه..

_ااا این اونه؟!

میشا ذوق زده گفت

_اره خودشه

_خب به درک

تا اینو گفتم بادش خالی ..هه هه هه

_سلام .ببخشید مزاحمتون شدم خانوما

سرمو اوردم بالا یه نگاه با اخم و پر جذبه بهش کردم که همون لبخنده ملیحی هم که داشت رفت.بعدشم سرمو انداختم پایین و یه دست کوتاه به کلاهم کشیدم که بیاد پایین تر و چشمام دیده نشه..اخ عاشق این حرکت بودم..

_سلام اقای مجد .خواهش میکنم بفرمایید؟

_عذرمیخوام خانوم راد(منظورش منم)میشه چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟

_شما کی باشی که من بخوام وقتمو با شما بگذرونم؟

_من قصد جسارت نداشتم فقط میخواستم چند دقیقه وقتتون رو به من بدین !

_نوچ..من عادت ندارم با پسرا چند دقیقه مو بگذرونم ..زت زیاد

بعدشم رفتم به سمت کلاس .صدای میشا اومد.

_ببخشید اقای مجد .فعلا

بعدم بدو بدو اومد سمتم

_الهی زنده بگورت کنن شمیم .این چه طرز حرف زدنه؟

_حال کردی جون شمیم ؟

بعدم دوباره یکی از ابروهامو دادم بالا و صدامو کلفت کردم و گفتم

_زت زیااد

بعدشم زدم زیر خنده..وای خدا حال کردم

_شمیم خیلی خری..

_بیا بشینیم باو.اینقدر حرف نزن

_گودزیلا

_بوفالو

_خر

_گاو

_پشه

_منگل

_خنگول

_بز

_با اومدن استاده دیگه دوتامون خفه شدیم .

دوساعت بود سره کلاس بودیم و من حسابی خوابم گرفته بود.وقتی استاده گفت.

_خسته نباشین

دنیارو بهم دادن سریع کولم رو انداختم رو دوشم رفتم سمت کافی شاپی که اونور خیابون دانشگاه بود .میشا هم دنبالم.واسه خودم یه شیر قهوه با کیک شکلاتی سفارش دادم .سرمو گذاشتم رو میز و یکم چرت زدم میشا هم داشت با گوشیش بازی میکرد.سفارشمون رو که اوردن خوردیم و یکم حرفیدیم.بعدشم راه افتادیم سمت دانشگاه امروز تا 4 کلاس داشتیم .ساعت 12 بود .سرکلاس که نشستیم میشا گفت

_اووو راستی من جایی قرار داریم باید برم

با تعجب نگاش کردم

_کجا؟ پ کلاس چی؟

_ولش مهم نیست فعلا بای

ای اسکول بی خاصیت .حالا تا ساعت 4 چیکار کنم؟؟

یه نیم ساعتی بود تنها نشسته بودم که همون پسره ی زت زیادی اومد نشست.

_سلام

دوباره خودمو لات کردم .اینم یه تفریح بود دیگه .پسره رو اسکل میکردم میخندیدم.

_گیریم که علیک

_شمیم خانوم اصلا بهتون نمیاد .این نوع حرف زدن برازنده ی شما نیست

ایییش خدا نیاره

_اولا هرچی هست و نیست تو رو سننه؟دیوما شمیم نه و خانوم راد.دیگه نشنوفم اسمم رو زبونت بیاد .ملتفطی؟!؟

خخخخ اخ کیف کردم قشششنگ همه جاش سوخت .پسره ایکبیری

_من بعدا مزاحمتون میشم .با اجازه

_دیگه درو برم خودم نبینمت.افتاااد؟

_بله بله فعلا خداحافظ

سرمو انداختم پایین تا نبینه دارم میخندم .خدایا این شادیا رو از ما نگیر

به هر بدبختی بود ساعت 4 شد .او او حالا ماشین ندارم چیکار کنم.؟میشاااا دهنت سرویس .زنگ زدم به شهریار

_الو شهریار

_سلام شمیم جانم کار داری؟

_ببین من ماشین ندارم میتونی بیای دنبالم؟

_اووم نه شرمنده کار دارم

_شهریار اذیت نکن جون نیما پاشو بیا دیگه .ول کن اون کارتو ...

_خیله خب میام رسیدم تک میزنم

_اکی بای.

خب خدارو شکر ماشینم جور شد .رفتم رو نیمکت توی محوطه دانشگاه نشستم گوشیمو در اوردم .رفتم تو گالری عکسایی که هفته ی پیش رفته بودیم بام تهران نگاه کردم .یه سلفی با شهریار گرفته بودم عاشقشم بودم به نظرم خیلی عالی شده بود.یه عکسم بود که نیما میخواد منو هل بده بیفتم که همونجا شهریار عکس گرفته.خیلی خنده دار بود من دهنم از ترس باز شده بود خم شده بودم به عقب.

عکس شهریار روی صفحه گوشی که افتاد رفتم بیرون.ماشین شهریارو دیدم رفتم نشستم

_سلام

_سلام علیکم خانوم شیطون

_اا من کجا شیطونم؟

_کجا شیطونی؟نیما بس خونه نشسته تا بری خونه تا بهت بگه کی شیطون.