رمان برخاست (جلد سوم چشم برزخی) به قلم bloom_w

ژانر : #ترسناک #تخیلی

خلاصه :

صدای جنگ..چیزی که همیشه بوده چیزی که همیشه میشنویم..فرقی نداره بین چه کسایی..جنگ،جنگه.جمگ ما بین انسان ها و موجودات غیر ارگانیکه..ومن...آلما...سرباز این جنگم..

مقدمه:

تمام چیزی که می بینیم

تکه های خورد شده

که نمیشه مثل راز مخفیشون کرد

نمیتونم روی برگردونم

از این دنیای که برای خودم ساختم

آینده ما اینجاست والانه

برمی خیزیم

حالا دیگه نوبت ماست که همه چیز رو تغییر بدیم

امشب ما بر میخیزیم

مثل نارنجک

مثل طوفان

سعی میکنیم گرفتار شعله های آتش نشیم

دیروز دیگه گذشت

درحالی که امید میسوزه

ما ...از زیر خاکستر ها بر میخیزیم

بعضی وقتا بی معنیه

اینکه بجنگی برای چیزی که باور داری

ولی وقتی میخوای چیزی که عاشقشی رو نگه داری

هرگز دست بر ندار

(برگرفته شده از اهنگ rise از گروه skillet)

***

با لبخند به بچه های تو پارک نگاه میکردم خیلیا تاب بازی میکردن پسرا داشتن با توپ بازی میکردن دخترا هم رو چمنا با عروسک بازی میکردن

_مامان مامان توپم افتاد تو اب مامان

توجهم به پسری جمع شد که لب حوض بزرگ وسط پارک وایساده بود وتوپش افتاده بود توی اب تقریبا نزدیکای فواره خاموش مادر پدرشم بهش توجه نمیکردن واون توپشو میخواست اروم رفتم سمت حوض پسر با بغض وناراحتی به توپش نگاه میکرد پامو گذاشتم توی اب ورفتم نزدیک توپ اروم با دست هلش دادم وهدایتش کردم سمت پسره پسره با خوشحالی به توپش نگاه میکرد تا رسید نزدیکش برش داشت ودوید سمت مادر پدرش

_مامان بابا توپم خود به خود امد سمتم خودش امد

مامانش با خوشحالی بهش نگاه کرد:حتما باد زدتش

یه لبخند زدم واز حوض امدم بیرون یه خمیازه کشیدم ودستامم بردم بالا

_مهربون بازی در میاری تیسراتیل؟

برگشتم سمتش به درخت تکیه داده بود ودست به سینه با همون اخم همیشگیش وچشمای قرمز خشنش وپوست بی نهایت سفیدش بهم نگاه میکرد

_اسمش رو هر چی میخوای بزار...گارم

گارم:چرا اینجایی؟

_اول اینکه به تو ربطی نداره...دوم اینکه یکم وقت آزاد دارم ...خواستم ازش استفاده کنم

گارم:وقت آزاد تموم...بر میگردیم

ومثل دودای مشکی غیب شد پوفی کردم وبرگشتم وبه سمت اسمون نگاه کردم

_میبینی دییزی؟ گیر یه هاپوی بد اخلاق افتادم...

بعد چشمامو بستم ووالهالا رو تو ذهنم تجسم کردم

چشمم رو باز کردم تو والهالا بودم اروم به سمت برج هل قدم برداشتم ارواح با هاله هایی سبز رنگ از کنارم رد میشدن بدون اینکه ببیننم این قانون اینجا بود والهالا سرای مردگان عذاب دیده معمولا کسایی به این جهنم خاموش پا میزارن که به مرگ فجیهی مرده باشن مثل خودکشی یا مرگ توسط موجودات بیگانه...بهرحال اونا همیشه اینجا سرگردون میمونند

در بزرگ وکهنه برج رو هل دادم واز پله های دایره ای شکل رفتم بالا اخرین پله رو که رفتم بالا چشمم به گارم افتاد به دیواره راهروی اونجا تکیه زده بود

گارم:چه اصراریه این همه پله خراب وپوسیده رو بیای بالا درحالی که میتونی از قدرت استفاده کنی

_میدونی تو درک نمیکنی...انسان بودن چیز معرکه ایه اینکه هنوزم میتونم بعضی رفتارای ادمیزاد رو داشته باشم مایه امیدواریمه

گارم:ولی تو دیگه انسان نیستی

اینو گفت وبه سمت در ورودی تالار هل رفت اداشو در اوردم

_ ولی تو دیگه انسان نیستی...

پوفی کردم وپشت سرش راه افتادم گارم در رو هل داد و وارد شد هل لب یکی از پنجره های بزرگ تالار دایره ای شکل ایستاده بود وبه والهالا نگاه میکرد با ورود ما برگشت سمتمون

هل:تعداد ارواح روز به روز زیادتر و زیادتر میشه...ادم ها دارن چه بلایی سر خودشون میارن

_خب همه دلیلای خودشونو دارن

هل:خودکشی؟

_میشه گفت دلیلش درده

هل:ولی هرچقدرم زنده بودن دردناک باشه خودکشی جز انتخابای اونا نیست

هل به سمت صندلی سنگی بزرگ تالار رفت و روی اون نشست همون موقع سریع گارم به شکل گرگ که شکل اصلیش بود در امد وبه سمت هل رفت وکنار صندلیش نشستم من هنوز رو به روی هل وایساده بودم هل اروم دست استخونیش رو روی سر گارم کشید

هل:میتونی بری تیسراتیل

دست راستم رو روی قلبم گذاشتم ویکم سرم رو اوردم پایین

_بله

وبرگشتم واز در زدم بیرون واز برج خارج شدم وراهم رو سمت خونه خودم البته خونه خونه که نه میشه گفت یکی دیگه از ساختمونای خرابه بلند والهالا پیش گرفتم

جلوی در ساختمون بودم البته دری نداشت رفتم داخل از پله ها رفتم بالا وبه اخرین طبقه رسیدم یه اتاق م*س*تطیلی که میشه گفت فقط 3تا دیوار ویه سقف که نصفش ریخته بود داشت رفتم اون قسمتش که میشه گفت یه جورایی تراس بود نشستم وبه کل شهر والهالا خیره شدم

الان 4ساله که از اون ماجرا ها گذشته...

پوفی کردم ودراز کشیدم اسمون والهالا هنوزم همون بود ابرای خاکستری وتیره وسبز پر رنگ ...نور کم...زیاد پیش میاد دلم واسه افتاب تنگ بشه همینطور برای کارایی که ادما میکنند ولی خب دیگه وقتی یه اشتباهی میکنی باید عواقبشم گردن بگیری ...راضی نیستم از چیزی که الان هستم ولی خب یه جورایی بدمم نمیاد ...یه حس دیگس یه...یه چیزی که قبلا تجربش نکرده بودم...

گارم:دردسر

پوفی کردم وهمونجور که خوابیده بودم به بالا سرم نگاه کردم گارم بالا سرم بود

_باز چی شده؟تو عادت داری بدون اجازه وارد حریم دیگران بشی

گارم:حرفای ادما رو تحویل من نده...بلند شو کار داری

_کار دارم؟یا داریم؟

گارم:مال من با تو فرق میکنه زود باش

بلند شدم گارم با دستش یه حفره تاریک روی یکی از دیوار ها درست کرد

_بعدا میبینمت

وبا دو وارد حفره شدم چشمم رو بستم وباز کردم توی جاده بودم نزدیکای شهر کرمان

_خب خب خب اینجا چی داریم؟

یه ماشین رو دیدم که با سرعت باور نکردنی تو جاده داشت به سمت من می امد خودمو غیب کردم وتو ماشین ظاهر شدم به راننده نگاه کردم خیلی ترسیده هر از گاهی برمیگشت وبه عقب نگاه میکرد یه پسر جوون بود دیگه هیچکس تو ماشین نبود برگشتم وبه عقب نگاه کردم حس میکردم نیروهای تاریکی دارن ماشینو تعقیب میکنند راحت رو صندلی لم دادم تا ببینم چی میشه چند دقیقه بعد پسره ماشین رو نگه داشت سریع دست کرد از تو داشبرد یه چیزی مثل بقچه برداشت وزود پیاده شد منم چون نمیتونستم در ماشینو باز کنم غیب شدم وبیرون ماشین ظاهر شدم پسره تند تند با ترس ولرز بوته های توی بیابون رو کند و ودست کرد توی جیبش ویه فندک در اورد همون موقع صدای دویدن اطرافم شنیدم مثل دویدن یه حیوون 4نعل دستم رو به پشت کمری شلوارم بردم واستوانه رو تو دستم گرفتم ولی بیرون نیاوردم پسره از هلش نمیتونست فندک رو محکم تو دستش بگیره میلرزید وخیلی ترسیده بود بالاخره اتیش رو روشن کرد وبوته ها رو اتیش زد همون موقع سریع از توی بقچه یه نعل در اورد کمرم یخ کرد روی نعل یه سری دعا و ورد بود ولی درست نبود پسره با ترس ولرز وبا خشم کمی شروع به حرف زدن با خودش کرد

_نمیتونید...دیگه نمیتونید...نمیتونید بهم اسیب برسونید...نمیتونید...نه نمیشه ...نمیتونید

خواست نعل رو بندازه تو اتیش نعل از دستش رها شد داشت می افتاد توی اتیش سریع یه لگد به نعل زدم افتاد توی خاک نفسم رو با صدا دادم بیرون پسره از ترس رو خاکا افتاده بود ومیلرزید وبا تعجب به نعل نگاه میکرد جلوی چشمش ظاهر شدم با ترس بهم نگاه میکرد لباش مدام بهم میخوردن ولی هیچ صدایی ازش خارج نمیشد

_احمق

اروم رفتم سمت نعل وبرش داشتم همون موقع حس کردم یکی دیگه هم نزدیکه برگشتم وبه پشتم نگاه کردم قدش خیلی بلند بود لباسش بلند مثل لباس های عرب بود رنگ پوستش مشکی بود وچشماش درشت وبیرون زده بودن بقیه چیزاش شبیه ادما بود

_کار توعه؟

نعل رو اوردم بالا با صدای دورگش شروع به حرف زدن کرد

_کار جنگیره

_چه دخلی به تو داشت تو میخواستی یه ادم رو بکشی

_اون ادم بچه منو سوزونده

وبه داستش به پسره اشاره کرد پسره با ترس به ما دوتا نگاه میکرد

_شما تو خونه ادما چیکار داشتید

ساکت شد وچیزی نگفت

_همیشه باید قوانین رو براتون یاداوری کنیم؟شما حق ندارید وارد محیطی بشید که ادمیزاد اونجا زندگی میکنه

_ما هم اونجا زندگی میکنیم!!!!!!

_سر من داد نزن ...محل زندگی نوع شما بین ادما نیست اینکه خودتون به انتخاب خودتون میرید وجای زندگی میکنید که ادم اونجاست تقصیر خودتونه پس باید عواقبشم در نظر بگیرید ...

اون جن عصبی به من نگاه میکرد نعل رو گرفتم سمتش خدا میدونه اگه افتاده بود تو اتیش چه اتفاق بدتری می افتاد جن عصبی نعل رو ازم گرفت وغیب شد برگشتم سمت پسره انگار یکم...خیلی کم...ترسش ریخته بود

_برو خونتون...زود

سریع سرش رو تکون داد وبا هول گفت:ممنون

وپرید تو ماشینش وگازشو گرفتو رفت سرم رو گرفتم بالا تو بیابون ستاره ها بیشترن اتیشو خاموش کردم

_میبینی دییزی حالا شبیه پلیسای جنا شدم مدام باید بگم اینکارو نکن اون کارو بکن

غیب شدم وخونه قبلیم رو تجسم کردم...خانوادم رو

اروم چشمم رو باز کردم

بابا جلوی تلوزیون نشسته بود چقدر پیر شده بود مامانم تو اشپزخونه بود وداشت شام رو اماده میکرد رفتم تو اشپزخونه مامانم جلوی سینک ضرف شویی بود وداشت ضرفای اضافه رو میشست یه لبخند زدم ویه قدم دیگه رفتم جلو یکدفعه مامان یه هین کرد ولیوان از دستش افتاد شکست همه ریختن تو اشپزخونه ارسامم از بالا دوید پایین

بابا:چی شد خوبی؟طوریت نشد؟

آرسام:مامان خوبی؟شیشه نره تو پات مراقب باش

اروم بابا دستشو گرفت ونشوندش رو صندلی

بابا:چی شد یکدفعه؟

مامان انگار شوک شده بود آرسام زود یه اب قند درست کرد داد دست مامان وشروع کرد با جارو به جمع کردن شیشه خورده ها

مامان:حس کردم...یه لحضه...بوی تن بچم امد

سریع با اخم رومو برگردوندم

آرسامم چشماشو بست هق هق مامانم راه افتاد وکم کم اشکاش از چشماش ریختن بابا دستشو گرفت وکنارش نشست و شروع کرد اروم باهاش حرف زدن آرسام تندی رفت تو اتاقش زود دنبالش رفتم سریع نشست پای کامپیوترش وشروع کرد به چت کردن با یکی از دوستاش رو کامپیوترش خم شدم وچتاشو خوندم

آرسام(من حتما میرم )

دوستش(خل شدی مامانت نمیزاره اونم بعد اون اتفاق خواهرت)

آرسام(می پیچونمشون یه جوری دست به سرشون میکنم مثلا میگم برای کار شرکت باید بریم یه شهر دیگه)

دوستش(خود دانی بهرحال من که نمیام به امیر بگو که تازه فکرم نکنم اون جرئت داشته باشه پاشو شمال بزاره)

سریع از رو کامپیوترش بلند شدم

_که این طور...قل خل میخواد بیاد شمال ببینه واقعا من مردم یا نه؟

سرم رو به علامت تاسف تکون دادم وپوفی کردم

_آرسام تو واقعا که کله خر واقعی هستی...ببینم چجوری میخوای بری شمال...اونم با وجود موجودی مثل من

لبخند شیطانی زدم من خیلی راحت میتونستم جلوی پای آرسام سنگ بندازم که نره هرچند در حال حاظر تمام جنگل های شمال محافظت شده هستن وجنگی در کار نیست وکسی دیگه جرئت نکرده دعوا راه بندازه ولی بازم...مطمئنا نمیتونم همش چشمم به آرسام باشه کار من یه چیز دیگس

چشمم رو بستم وخودمو غیب کردم

***

چشمم رو باز کردم به سمت خونه راه افتادم گارم به فرم گرگ کنارم ظاهر شد

_چی میخوای؟

خرناسی کشید ودندوناشو نشونم داد

_ وای نکن از این کارا ترسیدم

وبا پوزخند راه افتادم سمت خونه که گارم مثل ادم پرید جلوم

گارم:تو اخر سر خودتو به باد میدی تیسراتیل

_هر چی تو بگی

گارم:چرا رفتی دیدن اونا

_اونا خانوادمم

گارم:حالا هرچی...چی شد؟

_خب مثل اینکه یه سری جنگیرا هنوز برا سعالی کار میکنند ودنبال شر میگردن

گارم:خودت میری سراغشون میدونی که من پروندم سیاهه راحت میتونن زجرم بدن

اون راست میگفت گارم گرگ سیاه والهالا یکی از جنیان شر اینجاست همچنین اون شیعه نیست ومیشه با گفتن دعا وخوندن قرآن راحت از خودشون دورش کنند ولی من یه جن شیعه هستم ودعا بهم صدمه نمیزنه

_روش فکر میکنم

گارم:تو این کارو انجام میدی

از پله های خونه خودم داشتم میرفتم بالا تو همون حالت باز جوابشو دادم

_روش فکر میکنم

ورفتم بالا

چند ساعتی از امدنم توی خونه خرابم نگذشته بود که کلاغ هل رو دیدم که بالای ساختمون پرواز میکنه ومدام صدا میده فهمیدم خبریه

_خیل خب خیل خب امدم

سریع غیب شدم وداخل برج بزرگ هل ظاهر شدم در رو باز کردم و وارد تالار اصلی برج جایی که مخصوص هل هست شدم گارم وهل اونجا بودم

_طوری شده؟

هل:اره هر دوتاتون بازم ماموریت دارید...موفق باشید

گارم دوباره یه لکه مشکی روی یکی از دیواره های عمارت ایجاد کرد سریع واردش شدم اطرافم سیاه بود تا اینکه بعد چند ثانیه کوتاه سیاهی از بین رفت اطرافم رو نگاه کردم مثل یه خیابون توی بالای شهر بودم شهر قبلی خودم...شیراز...مثل خیابون چمران بود خونه های گرون قیمت ولوکس وهمیشه ساکت شروع کردم به راه رفتن گارم باهام نبود رسیدم به یه خونه ای یه پسر که معلوم بود م*س*ته از در خونه امد بیرون تلو تلو میخورد دوستاش توی دهنه در وایساده بودن

_هی ساسان بپا نزنی کسیو بکشی

ساسان:نه بابا من تو م*س*تی هم رانندگیم حرف نداره حالا که م*س*تم نیستم

دوستاش بهش خندیدن ورفتن داخل پسره ساسان سوار یه بنز شد منم سریع رو صندلی کناریش ظاهر شدم چند بار کلید از دستش افتاد

_اه خدا به دادت برسه...خوبه م*س*تم نیستی

یه پوزخند زدم بالاخره استارت زد وحرکت کرد و صدای اهنگ رو توی ماشین زیاد زیاد کرد تو چمران با سرعت زیادی حرکت میکرد ساعتم طرفای4صبح بود پوفی کردم وبه جلو خیره شدم همون موقع کمرم یخ بست سیخ نشستم رو صندلی وبه روبه رو نگاه کردم همون موقع یه دختر با موهای مشکی بلند ولباس بلند رو وسط خیابون دیدم خیلی سریع شناختمش میشه گفت اون اولین جنی بود که وقتی 17سالم بود دیدمش مثل اینکه پسره هم دیدش چون ترمز گرفت ولی ماشین واینستاد ومحکم برخورد کرد به دختر ...اون دختر باشدت به شیشه جلوی ماشین کوبیده شد وخون کل شیشه رو گرفت حتی منم یکم به جلو پرت شدم پسره که سرش محکم خورد به فرمون سریع غیب شدم وبیرون ماشین ظاهر شدم هیچی رو شیشه جلوی ماشین نبود برگشتم وبه اطراف نگاه کردم دختره رو دیدم که کنار خیابون وایساده بود رفتم سمتش پوستش سفید مثل گچ بود چشماش درشت بودن انگار کسی که تعجب زیادی کرده باشه ومردمک چشمش مشکی حالت بی روحی داشت موهای بلند وسیاهش تا روی اسفالت بود

_چرا اینکارو کردی؟

حرف نمیزد دست کردم تو کمرم وکمانم رو در اوردم وسریع بازش کردم

_خب میدونی من کی هستم...وخوب هم میدونی نمیتونی از دست من فرار کنی

_تو نباید به دنیا می امدی

_خب پس بالاخره حرف زدی

صداش مثل یه دختر بچه9ساله بود

_تو اجازه نداری بلایی سر انسان ها بیاری بچه

_اون...لیاقتش همین بود...

بعد با دست به سمت خیابون اشاره کرد برگشتم ونگاه کردم یه کامیون با سرعت خیلی زیادی داشت می امد سمت ماشین ومدام بوق میزد

_نه!!!!!

خواستم برم سمت ماشین ولی کامیون با شدت بهش برخورد کرد وماشین ترکید دستمو جلو صورتم گرفتم شعله های اتیش به اسمون میرفتن برگشتم ولی دختر بچه هم اونجا نبود با عصبانیت غرشی کردم وغیب شدم ورفتم سمت والهالا به محض ورودم به والهالا هل جلوم ظاهر شد

هل:روحش امد اینجا

معلوم بود ازم کفریه

_چیکار میتونستم بکنم

هل:تو ...تیسراتیل از یه بچه جن رو دست میخوری؟!!!!!

_من...من نمیتونستم کاری کنم من...اه ولش کن

راهمو کشیدم وعصبی راه افتادم تو والهالا یکم قدم بزنم

آرسام:واقعا هم رئیس ترسناکی داری

برگشتم سمتش

_اره یکم

4سال از اخرین اتفاق هولناکی که برام افتاد میگذره ما...یه گروه بودیم...ولی الان...من تنها کار میکنم...راستش زیاد به بچه ها سر نزدم نمیدونم شایدم دوست ندارم دلتنگشون باشم...فقط امیدوارم اونا واقعا خوشحال باشن وزندگی خوبی داشته باشن فقط امیدوارم دیگه طرف شکار نرفته باشن...مخصوصا هیراب

راه میرفتم وبه گذشته فکر میکردم اره دانش من زیاد بود من بیش از حد میدونستم واسه همین موجودات غیر ارگانیک خطر رو حس کردن دلیل اینکه الان یکی از اونام همینه فقط از دو راهه که تو میتونی یه جن بشی یا انقدر خوب بوده باشی وبراشون منفعت داشته باشی که خودشون بیان وببرنت واز کمکات استفاده کنند یا انقدر بدونی که اونا احساس خطر کنند ...

من پشیمون نیستم...خب میشه گفت یه جورایی...حداقل میدونم که دارم تاوان اشباهم رو پس میدم وهمه جوره پاش وایسادم ...منظورم اینکه اگه برمیگشتم چه اتفاقی می افتاد؟بیشتر وقتا به این سوال فکر میکنم واقعا اگه بر میگشتم قرار بود همون زندگی کسل بار قبلی رو ادامه بدم یا میتونستم بازم با گروهم برم شکار موجودات ماورایی و...

سرم رو اوردم بالا دیدم تو جنگلم کی امدم تو جنگل؟

بیخیال پوفی کردم وراه افتادم سمت روستا نزدیکای روستا صدای خنده بچه ها می امد

_نیگا کنید تیسراتیل امده

همشون با خنده دویدن سمتم وپریدن ب*غ*لم

_سلام بچه ها

_تیسراتیل بیا با ما توپ بازی کن

_چرا دیر امدی

اطرافم پر بچه بود ومن نمیدونستم قراره جواب کدومشون رو بدم

_بچه بزارید نفس بکشه

سرم رو اوردم بالا

_سلام...عمو

عمو:سلام دخترم ...بیا

دستم رو سر بچه ها کشیدم

_بازی باشه یه وقت دیگه خوب؟

همشون ناراحت شدم ولی رفتن ودوباره بازی کردن منم رفتم تو چادر بزرگ عمو ونشستم

عمو:پریشونی

_فقط دلتنگم

عمو:درک میکنم ولی راه دیگه ای نیست الما

_هه الما...یه زمانی چقدر این اسم برام اشنا بود

دست عمو نشست رو شونم

عمو:باهام بیا

بعد از چادر رفت بیرون منم باهاش رفتم میرفت سمت جنگل منم دنبالش

عمو:میدونی این درخت بزرگترین وکهن ترین درخت این جنگله الما

به درخت روبه روم نگاه کردم واقعا بزرگ بودی جوری که اگه 10نفر دورش رو میگرفتن تازه اندازه دور تنه درخت میشدن

عمو:اونم اولش یه دونه بود یه دونه خیلی خیلی کوچیک زیاد مطمئن نیستم که دونه ها چه احساسی دارن ولی...اینو خوب میدونم که وقتی راهی رو بخوای بری میترسی از اینده از اینکه بعد تو تبدیل به چی میشی

_متوجه ام

عمو:تو با ترس قدم به این راه گذاشتی با درد های زیاد ولی امید به اینده امید به اینکه بازم بخندی امید به قولی که به آرسام داده بودی...الما حکایت تو حکایت دونه درختیه که از اینده ترسید ولی بازم رفت به سمت سرنوشتش بدون اینکه بدونه بعد تبدیل به چی میشه...تو این درختی

به درخت بزرگ نگاه کردم واقعا همیشه حرفای عمو درست بود همیشه پر از امید وباور بود باور به اینده باور به سرنوشت

عمو:دنیا یه جنگل خیلی بزرگ پر از درخته این بستگی به تو داره که یه علف باشی یا یه درخت قوی وبزرگ

_اره فکر کنم...یعنی کاملا حق با شماست

برگشتم ولی عمو رفته بود پوفی کردم وبه درخت تکیه دادم

_دییزی من از راهی که انتخاب کردم پشیمون نیستم...من سر قولم به تو وایسادم

همون موقع یه حس بدی بهم دست داد سریع غیب شم و تو خونه پیش خانوادم ظاهر شدم مامان وبابا جلو در وایساده بودن وبه بیرون تو حیاط خونه نگاه میکردن

مامان:نگرانشم

بابا:طوریش نمیشه گفت که...پروژه کاریه با همکاراش میره تنها که نیست

مامان:از وقتی دخترکم اون بلا سرش امده میترسم ارسامو حتی بفرستم بیرون

از حرفا مخم سوت کشید زود رفتم تو اتاق ارسام ولی نبودش

_لعنتی...واقعا احمقی ارسام...فقط یه لحضه ازت چشم برداشتم ببین چیکار کردی

زود غیب شدم وماشین آرسام رو تجسم کردم ...چشمم رو باز کردم ولی کاش باز نمیکردم

آرسام:چت شد؟خوبی؟قلبت درد گرفت؟

هیراب:نه...فقط...هیچی رانندگیتو بکن

فکم داشت می امد پایین...هیراب...با آرسام داشتن میرفتن سمت شمال ...

وایسا ببینم اگه هیراب امده پس...

همون موقع گوشی آرسام زنگ خورد

آرسام:بله؟ نه سهند تا خود شمال حرکت کنید...اره اره...گوشی رو بده مسعود...نمیمیره که....الو مسعود ...چی چی میگی تو....نه باشه...باش خدافظ

رو صندلی عقب ولو شدم وسرم رو بردم عقب

_خدا بهم صبر بده

کلم رو یکم از بین صندلی اوردم جلو به هیراب نگاه کردم این 4سال چقدر اخمو شده بود یه ثانیه هم اخم بین ابروهاش باز نمیشد اصلا انگار یه ادم دیگه بود...موهای خاکستریش هنوزم تا گردنش بودن چشمم رو نیمه باز کرده بود میدونستم بخاطر افتابه این داداش خلم که نفهم نمیدونه زال ها رابطه خوبی با آفتاب ندارن وچشاشون درد میگیره...

آرسام:ببین بالاخره مسعود رسید بهمون

سریع برگشتم واز شیشه عقب ماشینو نگاه کردم باترول مسعود بود

هیراب:اره...فقط زود بریم

آرسام:ببینم واقعا چیزی که برام تعریف کردید راست بود

_لعنتی باید میدونستم چه گروه دهن لقی دارم

هیراب:اره راست بود ما واقعا شکارچی هستیم وخواهرت زندس

_خیلی دهن لقی هیراب لابد بهش گفتی یه بارم مردیم وزنده شدیم

آرسام:عجیبه یادمه بچه که بودیم به الما گفتم بیا تمرین ذهن خوانی بکنیم ولی خیلی واکنش عجیبی نشون داد

هیراب که فهمید قضیه چیه روشو کرد سمت پنجره

هیراب:واقعا؟

آرسام:اره بهم گفت اگه سمتشم برم میره به بابا میگه منم بچه بودم وزود ترسیدم ولی فکرشم نمیکردم خودش بچسبه به این چیزا

از حرفای آرسام معلوم بود چیزی راجب تناسخ نمیدونه خب اره من اون موقع میدونستم یادم که بود میدونستم تاریخ بازم ممکنه تکرار بشه واسه همین آرسام رو تهدید کردم که نره سمت این چیزا

دیگه حرفی بین آرسام وهیراب زده نشد همون موقع کلاغ هل رو دیدم که از بالای سر ماشین پرواز کرد

_لعنتی اخه الان چه وقتشه

زود غیب شدم ورفتم والهالا درست توی برج توی تالار دایره ای ظاهر شدم

هل:فکر میکنی داری چیکار میکنی؟

_خودت که دیدی؟اونا راه افتادن دنبالم

هل:بزار بیان فکر کردی پیدات میکنند؟

_نه مطمئنم پیدام نمیکنند ولی اونا بهترین گروه شکارچی ها هستن میتونند از جنا کمک بگیرن

هل:اونا بهترین بودن وقتی تو رو داشتن الان از یه گروه ضعیف هم ضعیف ترن بعدم همه جن ها از من وتو وگارم حساب میبرن اگه بخوان کمک کنند زندگیشون وجاودانگیشون رو از دست میدن

_بهرحال باید مراقبشون باشم

هل:نه تو کار خودتو داری...زود برو سراغ جنگیرا نمیخوام دیگه اسمی هم از سعالی بشنوم

_بله

سریع از برج زدم بیرون

_لعنتی

***

سریع از والهالا خارج شدم و به خونه یکی از جنگیرا که ادم مزخرف واعصاب خورد کنی هم بود رفتم خونش شبیه غار بود یاد خونه ژاکلین افتادم سقف خونش کوتاه بود و کاغذ دیواری های خونش کنده کنده و پاره شده بود سقفشم بخاطر بارون زرد شده بود البته بعضی قسمتاش بوی نم و موندگی تو خونش حال بهم زد بود خودشو دیدم که داشت با یکی از مشتری هاش حرف میزد اونا دور به میز دایره ای تو حال نشسته بودن رو میزی روی میز رنگ قرمز داشت این جنگیری که امده بودم سراغش یه احمقی مثل ژاکلین بود که برای سعالی کار میکرد فقط مرد بود اسمش احمد هست ومیشه گفت از بدبختی توی زندگی گذشت برای انتقام به ادمایی که همیشه تحقیرش میکردن پیشنهاد سعالی رو قبول میکنه وبرای اون کار میکنه وهر روز ادمای بیشتری رو به دام مرگ میندازه ...ولی حالا یه جورایی میشه گفت سرباز مرگ که منم امده حالشو بگیره

احمد:خب واسه اینکه از شر جنایی که تو خونه اذیتت میکنند راحت شی باید این ورد رو تو حیاط خونتون چال کنی

پوفی کردم با عصبانیت بهش خیره شدم اون طرفم که امده بود پیشش با ترس به حرفاش گوش میداد احمد خواست ورد رو بزاره کف دست اون مرد مشتریش که محکم زدم زیر دستش کاغذ رفت هوا ویکم دور تر افتاد یارو داشت سکته میکرد خود احمدم قیافش دست کمی از اون نداشت یارو معلوم بود منصرف شده از اینکه امده تو این خونه تند تند بلند شد وداشت در میرفت هرکاری هم احمد کرد نتونست نگهش داره تا یارو رفت احمد عصبی برگشت سمت حال وشروع کرد عصبی حرف زدن

احمد:کی هستی هان؟می تونم حس کنم هنوز اینجایی؟خوشت میاد اذیت کنی میدونی من کی هستم میخوای با گنده تر از خودت در بیفتی اره؟تنت زیادی میخاره اره؟

از حرفاش خندم گرفته بود یه ثانیه فکر کردم احمد گنده تر من باشه چی میشه...احتمالا کل دنیا تو2ثانیه به فنا میره از حرفای بی سر وتهش خسته شدم خودم رو جلوش ظاهر کردم ترسید دو قدم رفت عقب

_گنده تر از من؟ فکر نکنم...

احمد:تو دیگه کی هستی ؟چی میخوای؟

معلوم بود نمیشناسه حقم داره ادما زیاد منو نمیشناسن خیلی باهاشون سر کار ندارم بیشتر با جنا سر وکار دارم

نوچ نوچی براش کردم و یکی از صندلی ها رو کشیدم عقب و نشستم

_باعث تاسفه ...عقل که نداشته باشی...این کارا رو هم میکنی

احمد:گفتم کی هستی؟؟؟؟زود از خونم برو بیرون تا به زور بیرونت نکردم

_دوست دارم زور زدنتم ببینم

یه پوزخند بهش زدم زود یه کتاب برداشت

احمد:حالا میبینی

شروع کرد به خوندن آیه حزر ابی جانه(یکی از موثر ترین روشی که میشه جن های بد رو از خود دور کرد خوندن این ایه هست)منم نشسته بودم ونگاش میکردم میشه گفت 4بار خوندش خیلی تعجب کرده بود که چرا من هنوز اونجام ویکمم ناراحت نشدم

احمد:تو مسلمونی

_اره

احمد:خوبه پس نمیتونی بهم صدمه هم بزنی

وبا خیال راحت روبه روم نشستم

_خب این یکی رو باهات موافق نیستم...من خیلی راحت تر از این حرفا میتونم جونت رو بگیرم ولی خب نیازی نیست جون تو حالا متعلق به سعالیه

احمد:منظورت چیه اون دوست منه

_دوست؟یا دشمن...

احمد:برای چی اینجایی؟چی ازم میخوای

_نمیخوام دور وبر ادما ببینمت

احمد:و اگه ببینی؟

_اینو بدون که من برات تبدیل به یه کاب*و*س جهنمی میشم

احمد:یه جورایی برام آشنایی

_واقعا؟

احمد:اره سعالی برام از تو گفته بود...فقط فراموش کرده بودم...تو تیسراتیل معروف هستی مگه نه؟

خب اونقدرام که فکر میکردم احمق نیست وخوب منو میشناسه

_افرین یکم بهت امیدوار شدم

احمد:حالا من برات یه شرط میزارم

_تو؟

احمد:اره...اگه بازم طرفم بیای دیگه دوستای احمق شکارچیت وبرادرت وخانوادت رو نمیبینی اینجور که خبرا برام میرسه اونا راه افتادن سمت شمال مگه نه؟

از روی صندلی بلند شدم

_توی احمق منو تهدید میکنی؟

احمد:میتونی اینجوری فکر کنی

_بهت یه فرصت میدم که دور ادما رو خط بکشی وبیشتر از این مشکل ساز نشی...واینو خوب یادت باشه...سربازای والهالا شانس دوباره به همه نمیدن

سریع غیب شدم وعصبی رفتم سمت والهالا وتوی تالار ظاهر شدم

_باید یه فکری در این مورد بکنی هل

هل:هیچ کاری از دست من ساخته نیست

_حداقل بزار یه مدت هواشون رو داشته باشم

هل:بهشون وابسته میشی

همون موقع گارم هم وارد تالار شد بدون توجه به اون بازم اصرار کردم

_هل لطفا نمیتونم اونا رو تو خطر بندازم

هل:فراموش کردی تیسراتیل...الما مرده تو دیگه ادم نیستی واونام خانوادت نیستن...تو الان متعلق به این دنیای وبرای همیشه اینجا می مونی وبهتر از هر کسی میدونی هیچ راه برگشتی به دنیای ادما نداری که بخوای دوباره مثل یه ادم زندگی کنی!!!!

مثل اینکه خیلی عصبیش کردم پوفی کردم وسرم رو انداختم زیر صدای قدمای هل رو حس کردم که به سمتم می امد دست استخونیش رو زیر چونم گذاشت وسرم رو اورد بالا

هل:تودیگه هیچوقت...نمیتونی یه انسان بشی...

اروم موهام رو نوازش کرد ودستش رو انداخت پایین

هل:میتونی بری

اروم برگشتم واز در زدم بیرون کل پله ها رو دویدم ورفتم پایین تا خود ساحل والهالا میدویدم تا ساق پام رفتم تو اب نفس نفس میزدم ...حق با اون بود...من دیگه هیچوقت نمیتونستم به انسان باشم...واین انتخاب من بود...

***

تو ساحل والهالا دراز کشیده بودم وبه اسمون تیره بالای سرم نگاه میکردم...حتی اگر هم میخواستم نمیتونستم ببینم چه آینده ای در انتظار من یا شایدم هر کس دیگه ای باشه به یه دلیل...سال ها پیش انسان ها از تسخیربانان استفاده میکردن تا به کمک دروازه آینده به آینده برن وببینند تو آینده چه اتفاقاتی می افته پس خدا دروازه دید به آینده رو برای تمامی جنیان میبنده البته هنوزم ادمایی هستن که معتقدن جنیان میتونند آینده رو ببینند ولی این به فرضیه ثبت شده توی قرآن هست که جنیان هیچ دیدی نسیت به آینده ندارن فقط میتونند به گذشته برن نه چیزی بیشتر...منم اولش فکر میکردم میشه آینده رو پیش بینی کرد ولی حالا که میدونم دیدم کاملا عوض شده منظورم اینه که من حالا خیلی بیشتر از حد معمول میدونم...خب این کاملا عادلانس چون من دیگه یه انسان نیستم حتی ساختار بدنیم هم عوض شده ...

بی خیال عوضش یه سری چیزا رو هم از دست دادم...منظورم اینکه که من همیشه میدونستم که در قبال چیزایی که بدست میاری چیزایی هم از دست میدی

گارم:این چه حالیه؟

_تو دنیای ادما بهش میگن افسردگی

گارم:افسردگی؟

_اره یکی از دلایل خودکشیه

گارم:اره؟پس اگه تونستی خودتو بکش

_هههههه خندیدم

کنارم نشست هیچوقت جدی باهاش حرف نزدم اولین بار که دیدمش 4سال پیش بود سعی کرد بهم حمله کنه موجود خشک وبی حس خیلی خیلی خشنیه زیاد خوش ندارم باهاش کل کل کنم ترجیح نمیدم دعوا کنیم هرچی باشه اون سالهای بیشتر از من برای هل خدمت کرده

گارم:اینکه با ادما زندگی میکردی چه حسی داشت؟

با تعجب بهش نگاه کردم بی خیال سرش رو تکون داد

گارم:ولش کن از دهنم پرید

خواست بره که مچ دستشو گرفتم

_ازدهنت پرید؟

گارم:خوب مگه چیه؟

_این...اصطلاح مال ادماس

گارم:چی؟بی خود حرف نزن

دوباره خواست بره که محکم تر دستشو گرفتم سریع اولین حدث توی ذهنم رو اوردم سر زبونم

_تو یه ادم بودی...

با تعجب بهم نگاه کرد دستم رو از روی دستش برداشت ونشست سر جاش

گارم:خب که چی مگه تو نبودی؟

_پس حدثم درست بود...کی؟

گارم:درست یادم نیست فکر کنم قرن دوم

_همین شکلی بودی؟

گارم:اره به جز چشمام اونا قهوه ای روشن بودن نه قرمز

_اسمت چی بود؟

گارم:یادم نیست فراموشش کردم فقط اینو یادمه که اهل انگلستان بودم

_اوه

گارم:تو هم به زودی اسمتو فراموش میکنی...مطمئن باش...والهالا دنیای تاریکی هاست اون یکدفعه همه چیزو یکدفعه وارد تاریکی نمیکنه...اون تو رو ذره ذره جزتاریکی میکنه

_من از تاریکی نمیترسم

گارم:اره چون تو جزئی ازشی

_هنوز جزئی ازشم نشدم

گارم:تاریکی برای خیلی ها ترسناکه برای منم ترسناک بود

_ولی برای من نیست

گارم:چطور؟

_چون تاریکی به وجود تو من هل نیاز داره تاریکی رو یه درخت عشقه در نظر بگیر

گارم:عشقه دیگه چیه؟

_یه نوع گیاهی که به دور یه چیزی زنده میچرخه واز وجود اون تغذیه میکنه...زیبا نیست...اینکه حس کنی یه چیزی از وجودت تغذیه میکنه

گارم:شاید

_میدونی ادمای عادی یا کلا موجودات عادی نمیتونن درکش کنند که چقدر تاریکی زیباست...رو اسمت فکر کن واگه یه روز یادت امد حتما بهم بگو

بلند شدم ورفتم سمت خونه خرابه خودم پس گارم هم قبلا یه انسان بوده هوووف...دنیا واقعا پر از چیزای عجیب غریبه...

***

بدون اینکه بخوام فکر رفت سمت هیراب تو راه مسیر خونه بودم ولی یکدفعه تو ماشین آرسام داداشم ظاهر شدم

_اوه نه

آرسام:پس تو پیش خواهرم اعتراف کردی هان؟

هیراب:اره راستش...خب اره فکر کنم

دیدم موضوع جالبه امدم وسط صندلی

آرسام:میتونم حدس بزنم اون چه واکنشی نشون داد...اون خیلی عصبی شد نه؟

هیراب لبخندی زد هوا تاریک بود

هیراب:اره راستش...اون کلی خفتم داد بخاطر اینکه من ازش 2سال کوچیکترم

آرسام:الما همیشه الما میمونه...خب تو چیکار کردی؟

هیراب:اولش قصد داشتم بی خیال بشم ولی بعدش باخودم فکر کردم که اگه این کارو بکنم ممکنه بعد ها خیلی پشیمون بشم...پس بی خیال نشدم

آرسام:و؟؟؟

هیراب:و بعدش نمیدونم چی شد یکدفعه همه چیز بهم ریخت

آرسام:هیراب...تو با دختر خاله من یعنی عسل نامزدی کردی؟بعد الان میگی نمیدونی چی شد؟

هیراب:اولا که حالا که اون نامزدی بهم خورده بعدم من که بهت گفتم من میخواستم کمک دختر خالت کنم اون مریضه

آرسام:اره اره اره اینو المام میدونه؟

هیراب:اره بهش گفتم...ولی فکر کنم یکم دیر به یاد اوردمش

جمله اخرش رو یواش گفت ولی من شنیدم

آرسام:چی نشنیدم

هیراب:هیچی رانندگیت رو بکن

ودیگه ساکت شدن هیراب سرش رو به شیشه تکیه داد

_متاسفم...هیراب

دلم میخواست برم وبقیه رو هم ببینم ولی میدونستم اگه پامم تو ماشین مسعود بزارم یول نمیتونه جلوی دهنش رو بگیره وفوری به همه میگه که من اونجام پس بیخیال شدم وسر جام نشستم

ما نمیخوابیم...این یکی از قابلیت های ماست ...

***

چشمامو باز کردم نور افتاب یکم چشمم رو اذیت کرد دستم رو اوردم بالا خوب به اطراف نگاه کردم تو یه پارک بودم ولی خیلی خیلی خلوت بود چشمم افتاد به 4تا بچه ای که دایره ای شکل دور هم نشسته بودم رفتم سمتشون منو نمیدیدن ولی خودمم نمیدونستم کجام به قیافه هاشون دقت کردم 2تاشون دختر بودن ودوتاشون پسر یکی از پسرا هیراب بود بقیشونو نمیشناختم

_خب حالا اگه میتونستید هرکی که دلتون میخواد باشید...چی رو انتخاب میکردید؟

اینو یکی از دخترا گفت اون یکی دختره با شون دستاشو بهم کوبید

_یه دکتر قلب

پسره:دکتر قلب؟

_اره میدونید خوب کردن ادما ونجات دادنشون...باید خیلی لذت بخش باشه

پسره:اره خوشم امد جالبه

_خودت چی علی؟

علی:ام یه فرمانده

_جالبه منم دوستش داشتم

اون یکی دختره باز حرف زد:تو چی هیراب؟

هیراب:ام خب...تاحالا بهش فکر نکردم

علی:خب حالا بهش فکر کن...میتونی هر کسی باشی

هیراب:ام...فکر کنم یه...قهرمان

3تاشون خندیدن

علی:قهرمان؟

یکی از دخترا:خب بستگی داره چه نوع قهرمانی بخوای باشی

هیراب:یکی که نه فقط به بیمارای قلبی کمک کنه یا با دشمنا بجنگه...یکی که بتونه همه رو نجات بده

علی:اره ایده جالبی بود

با لبخند به هیراب نگاه کردم

یکی از دخترا:هی بهتره برگردیم خونه قبل از اینکه مامانامون بفهمن بدون اجازه امدیم پارک

همشون بلند شدم جز هیراب علی دستش رو به سمت هیراب گرفت

علی:یالا سوپرمن بهتره بریم

هیراب با لبخند دست دوستشو گرفت وبلند شد منم چشمامو بستم وماشین رو تصور کردم...

***

چشمم رو باز کردم هیراب خوابش برده بود ومن گذشتشو دیدم آرسام متفکر به جاده خیره شده بود

_متاسفم بچه ها...ولی شما قرار نیست برید اونجا

یه کاری کردم که دوتا ماشینا یکی از تایراشون پنچر بشه

آرسام:وای چی شد؟

سریع کنار جاده نگه داشت منم سریع خودمو غیب کردم ورفتم والهالا...

***

گارم:یالا به موقع امدی داشتم می امدم دنبالت

_چی شده؟

گارم:اون احمق که برای سعالی کار میکنه یکی رو انداخته تو دردسر

_خب؟؟؟

گارم:اول برو کمک اون ادم کن بعدم برو خدمت احمد رو برس

_چرا همش کارای سخت رو من باید بکنم

گارم بی حرف وبا عجله یه گودال مشکی به وجود اورد سریع واردش شدم تو یه خونه بودم ولی کسی بنظر خونه نبود همینطور فضای خونه بنظر یکمی عجیب...مرطوب بود ویکم تاریک فقط یه لامپ زرد که داشت میسوخت به سقف بود واطراف خونه تاریک بود قفسه کتابخونه کنار دیوار کاملا رو زمین بود وشیشه میز بین مبلا شکسته بود مبلا به طرز وحشیانه ای پاره شده بود انگار کار یه حیوون وحشی بوده باشه صدای دویدن یه موجودی با 4پا مثل صدای دویدن اسب از طبقه بالای خونه امد سریع دستم رو بردم سمت کمرم واز جاکمربندی شلوارم کمان رو در اوردم اروم چرخوندمش وبازش کردم نگاهم به اطرافم بود حرکتم اروم بود نمیخواستم صدایی تولید بکنم تا خواستم زه کمان رو بزنم یکدفعه یه چی دور پام حلقه شد وصدای دخترونه خاصی توی خونه پیچید ومن محکم با صورت خوردم زمین وکمان از دستم افتاد به عقب کشیده شدم ومحکم خورد به دیوار پشت سرم بعدم شیشه پنجره بالای سرم خود به خود خورد شد وریخت رو برای چند ثانیه همه چی متوقف شد وهیچ صدایی دیگه نیومد دستم رو کشیدم پشت سرم

_کینه ای هم هستناااااا

شیشه رو تکوندم از رو خودم خواستم بلند شم که مبل روبه روم با سرعت زیادی به سمتم امد وداشت به دیوار پرسم میکرد با دست وپا جلوشو گرفته بودم وهلش میدادم چشمم به کمان افتاد یکی از دستامو از مبل جدا کردم مبل بیشتر امد جلو اون دستم که هنوز به مبل بود خم شد حالا با آرنج داشتم فشارش میدادم دستمو به سمت کمانم دراز کردم سریع امد توی دستم ولی بعد تازه متوجه شدم چجوری میخوام با دست از کمان استفاده کنم مبل فشارش بهم بیشتر وبیشتر میشد تا اینکه بازم صدای خنده یه دختر بچه امد ومبل دیگه بهم فشاری وارد نکرد اروم هلش دادم وسریع بلند شدم و وایسادم زه کمانو سریع زدم وآماده وایسادم