رمان آغاز منی تو به قلم محیا داودی

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی #خیانتی

خلاصه :

درباره ی دختری به نام هلنا هستش که عاشق استادش میشه و با هم ازدواج میکنن ولی شوهرش توی زندگی بهش خیانت میکنه و...

بــا (یــکـــے بود یــکــے نـبـود) شــروع مـــی شــود قــصــه

و بــا یــکـــے مــانــد و یــــکـــے نمـــانــد،

تــــمــــآم!

امــــا تو، بـــدان!

مـــن قــصــه اے نــمــیــخواهـــم کــه یـــکـــی از مـــآ بــمانـد در نــبــود دیـــگــری!

مـــن تـــو را مــیــخــواهـــم از آغــــازم تـــا بــه پـــایـــان. . .

ایـــن قــصــه ایــســت کــه رقـــم مےخــورد در دنــیــاے ســـرنــوشــت مــــن و تـــو !

#پارت_1

باز هم دیر شده بود!

توی راهرویی که تهش ختم میشد به کلاس امروز تند تند قدم بر میداشتم.

نمی دونستم این بار دیگه چه بهونه ای بیارم که بزاره برم تو،آخه یکی نبود بگه یه ساعت زودتر بیدار شی چی میشه؟ به کجای دنیا بر میخوره؟

غرق همین افکار بودم که قامت رشید ۱۵۵سانتی استاد احمدی یا بهتره بگم استادی که با یه من عسل هم نمیشه خوردش جلوم سبز شد..

نفس راحتی کشیدم،پس هنوز نرفته بود کلاس!

از سر خوشی لبخندی زدم و سرعت راه رفتنم رو کم کردم.

نگاه کردم بهش،کنار مرد خوشتیپ و نسبتا جوونی که زمین تا آسمون با استاد احمدی ۴۰ و خورده ای سال و شلخته و البته سرشار از ادعا فرق داشت!

با هم گرم صحبت بودن و

کنار هم قدم بر میداشتن چشم ازشون گرفتم و با فاصله از کنارشون رد شدم

از ظاهرش و همینطور عطر تلخی که یقینا از سوی اون بود و حال و هوام رو عوض کرد معلوم بود مرد شیک و با کلاسیه،درست بر خلاف احمدی که سالی یه بار لباس هاش رو اتو میکرد!

کاش به جای این احمدی لبریز از عقده و کمبود یه همچین آدمی استادمون بود،که اگه بود من از سر ذوق و شوق هم که شده غلط میکردم دیر برسم دانشگاه،

خب وقتی با همچین استادی کلاس داشته باشی مشتاق زود اومدن میشی دیگه!

به افکارم خندیدم تا چند دقیقه ی پیش امید نداشتم که برسم به کلاس و حالا از تیپ و قیافه ی استاد احمدی ایراد میگرفتم..

عجب!

سرم رو چند باری تکون دادم تا ذهنم تهی از این افکار بی سر و ته بشه و بعد از برداشتن دو قدم رسیدم به در کلاس،در رو باز کردم و رفتم تو.

صدای حرف زدن دو یا چند نفری بچه های کلاس باهم، فضای کلاس نسبتا بزرگمون رو پر کرده بود و این میون فقط سارا یعنی دوست صمیمی و عزیز من بود که ساکت نشسته بود و به اطراف نگاه میکرد.

با دیدنم دست تکون داد و لبخند روی لب هاش نشست از بین صندلی ردیف های اول و دوم و همینطور سوم گذشتم تا رسیدم به ردیف آخر و سمت راستِ کلاس، روی صندلیم کنار سارا نشستم و باهم مشغول حرف زدن شدیم..

نسیم بهاری که از پنجره ی کنارم به داخل کلاس میوزید و شاید اول از همه صورت من رو نرم و آهسته نوازش میکرد حال خوب امروزم رو بهتر میکرد

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۳]

#پارت_2

حدودا ده دقیقه گذشته بود که در کلاس باز شد.

از صحنه ای که دیدم شاد تر از قبل شدم،انگار روز روز من بود...

همون آقای خوشتیپ و مرتب همراه با استاد احمدی وارد کلاس شدن

حالا دیگه کلاس ساکت بود و همه مشتاق فهمیدن اینکه این آقا اینجا چیکار داره؟

استاد احمدی شروع کرد به حرف زدن：

_ سلام،صبح همگی بخیر.مطمئنا همه از اینکه استاد صادقی یعنی ایشون(به همون مرد اشاره کرد)برای چی همراه من اومدن اینجا تعجب کردید،معرفی میکنم ایشون استاد جدید این دانشکده و استاد جدید درسی که با من دارید هستن...

وای خدای من باورم نمیشد!

یعنی احمدی داشت میرفت؟

از خوشحالی نمیدونستم چی کار کنم،لبخند روی لب هام نقش بست،اون هم چه نقشی!

به ادامه ی حرف هاش گوش سپردم：

_ من بنا به دلایل شخصی باید از تهران برم و از این به بعد شما با استاد صادقی کلاس خواهید داشت.

دیگه نمیتونستم خودم رو نگهدارم،به تلافی همه ی این مدتی که اذیتم کرده بود و جلو بقیه ضایعم کرده بود شروع کردم به دست زدن و بچه های کلاس هم بدجوری با دست و جیغشون همراهیم کردن.

واقعا هم خوشحالی داشت،ما از شر استادی خلاص میشدیم که حتی یه بار لبخندش رو ندیده بودیم!

آقایی که حالا میتونستم استاد صادقی خطابش کنم با تعجب ما رو زیر نظر داشت،

تعجبش به جا بود چون از هیچی خبر نداشت.

با اخمِ استاد احمدی صدای دست زدن و خوشحالیمون کم و کمتر شد.

نگاه سنگینش رو حس میکردم،اما به روی خودم نیاوردم،دیگه ترسی ازش نداشتم پس تغییری توی حالت شاد خودم ایجاد نکردم!

چند قدم اومد جلوتر،نگاهش هنوز روی من مونده بود：

_ خانمی که از خوشحالی داری بال در میاری،پاشو ببینم.

نمی دونستم چیکار کنم،اصلا انگار نمیشد من و احمدی واسه یه بار هم که شده باهم خوب باشیم!

دوباره صدام زد：

_ با شمام خانم راد

سارا با پا محکم زد به پام：

_ پاشو دیگه

آب دهنم رو قورت دادم و سعی کردم بی استرس بلند شم و قاطعانه جواب این از خود راضی رو بدم：

_ بله استاد؟

لبخند کجی کنج لب های زمخت و بد حالتش نشست：

_ مثل اینکه باز هم خواب مونده بودین؟

نمیدونستم چه نقشه ای واسه خراب کردن روز خوبم داشت.

خیلی عادی و به دور از اضطراب جواب دادم：

_ نخیر اصلا هم اینطور نیست

و متقابلا نیش خندی تحویلش دادم.

اما نه!

از نگاهش معلوم بود این قصه به همین جا ختم به خیر نمیشه

_ که اینطور!

_ بله،اگه امری نیست بشینم؟

در حالی که میرفت پشت صندلیش بشینه گفت：

_ بله میتونید بشینید من فکر کردم خواب موندید که مقنعه تون رو برعکس پوشیدید

اما از جایی که داريد میگید به طور معجزه آسایی امروز رو خواب نموندید،یا چشم های من اشتباه میبینه و ضعیف شده یا اینکه مقنعه برعکس مد شده و ما بی خبریم!

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۳]

#پارت_3

نگاه همه به سمت من برگشته بود...

به مقنعم نگاه کردم

وای نه،

خدایا نه،

مقنعم رو برعکس پوشیده بودم!

چرا خودم نفهمیدم؟

چرا باز موفق شد که من رو جلو بقیه مسخره کنه؟

همه میخندیدن و در گوشی حرف میزدن به جز سارا که زد به شونم و گفت که بشینم.

با نفرت زل زدم به چشم های وزغی و قهوه ای احمدی حالم از خودش و اون چشم هاش بهم میخورد.

سرد و بی حال نشستم روی صندلی در حالی که دست هام رو مشت کرده بودم.

سارا سعی کرد آرومم کنه：

_ هلنا جون،همه میدونن که اون یه آدم عقده ایه ناراحت نباش دیوونه

نفس عمیقی کشیدم：

_ کاش این استاد جدید هم بدونه که احمدی یه آدمه عقده ایه

دستش رو به حالت نوازش رو شونه هام حرکت میداد،چقدر خوب بود که توی این کلاس حداقل سارا رو داشتم!

بی توجه به احمدی از استاد صادقی اجازه گرفتم و رفتم بیرون تا مقنعم رو درست کنم.

فکرم درگیر بود،حالا این استاد جدید چه فکری راجعب من میکرد؟

فکر میکرد من یه شاگرد بی نظم و انضباطم؟

کاش این اتفاقا پیش نمی اومد!

دلم نمیخواست به قضیه ای که پیش اومده بود بیش تر از این فکر کنم...

مقنعم رو که درست کردم برگشتم توی کلاس دیگه احمدی و استاد صادقی نبودن و بعد از چند دقیقه هم کلاس تموم شد.

سارا قرار بود یا کیان یعنی پسر دایی و همینطور نامزد عزیزش بره خونه

به خاطر همین زود تر از من وسایل هاش رو جمع کرد و رفت.

کیفم رو برداشتم و از کلاس رفتم بیرون.

همینطور که قدم بر میداشتم پشت سرم صدای مردونه ی نا آشنایی شنیدم：

_ خانم راد،لطفا چند لحظه صبر کنید.

به سمت صدا برگشتم،استاد صادقی!

یعنی چه کاری باهام داشت؟

با تعجب گفتم：

_ بله؟

اومد نزدیک تر و درست روبه روم ایستاد：

_ معذرت میخوام وقتتون رو گرفتم، بی مقدمه میرم اصل مطلب،

من کارگردان تاتر هستم و حس میکنم چهره و حالت شما برای یکی از نقش های تاتر جدید من مناسبه.

ممکنه تو این تاتر نقش بازی کنید؟

مات حرف زدنش شده بودم،چقدر بی نقص بود!

حرف زدنش،صداش و صد البته نگاهش عجیب خاص بود..

با صداش به خودم اومدم：

_ البته فقط شما نیستید که من از این دانشکده انتخاب کردم برای بازی تو تاتر،چند تا از دانشجوهای کلاس های دیگه هم هستن.

مایلید همکاری کنید؟

منتظر جواب،خیره بهم مونده بود.

خب چی از این بهتر؟همکاری باهاش فوق العاده بود.اما من حتی تو دوران مدرسه هم نمایش بازی نکرده بودم چه برسه به تاتر!!!

گفتم：

_ اما استاد من هیچ سابقه و پیشینه ای تو این زمینه ندارم

_ مشکلی نیست،آموزش میبینید.از این بابت نگران نباشید.

و بعد لبخند مهربونی زد.

متقابلا لبخند زدم：

_ اگه اجازه بدید با پدر و مادرم مشورت میکنم،بعد جواب میدم.

_ خیلی خب.روزتون بخیر

استاد صادقی که رفت من هم راه افتادم به سمت در خروجی دانشگاه.

باورش برام سخت بود،آخه من و چه به اجرای تاتر؟

کاش یه بهونه ای پیدا میکردم که قبول نکنم،دوست نداشتم ازم نا امید بشه با بازی تاتر...

اما نه!

شاید هم من میتونستم و موفق میشدم.

به یه بار امتحان کردنش که میارزید!

رسیدم پیش دویست و شیش آلبالوییم،این ماشین برای من حکم پورشه رو داشت انقدر که دوستش داشتم.

سوار ماشین شدم و حرکت کردم به سمت خونه

......

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۳]

#پارت_4

بعد از اینکه از دانشگاه اومدم خونه،ناهار خوردم و بعد خوابیدم تا بعد از ظهر.

ساعت حدودا ۶و نیم بود که بیدار شدم اونم بخاطر سر و صداهای مامان و بابای گرامی بنده که از توی حیاط می اومد!

انگار نه انگار سن و سالی ازشون گذشته،مثل جوونای بیست ساله توی حیاط سرسبز از گل و گیاه و شکوفه های بهاری، به جای اینکه باغچه رو آب پاشی کنن همدیگه رو خیس میکردن و میخندیدن!

لذت میبردم از اینکه خنده مهمون لب هاشون بود و از پشت پنجره نظاره گر خنده هاشون بودم.

پنجره رو باز کردم：

_ شما دو تا پیر زن و پیر مرد خجالت نمی کشید که دارید تو این سن و سال همدیگه رو خیس میکنید؟

این رو که گفتم دست از بازی و شوخیشون برداشتن و به سمت بالا یعنی پنجره ی اتاق نگاه کردن.مامان با اخم ساختگی گفت：

_ بیا پایین تا بگم کی پیرزنه

خندیدم：

_ ترجیح میدم همین جا بشنوم.

شلنگ آب رو که از دست بابا گرفت فهمیدم که میخواد یه آب حسابی هم به خورد من بده،پس پنجره رو بستم و بلند بلند خندیدم،صداش رو می شنیدم که اون هم با خنده میگفت：

_ بیا پایین ترسو،کاریت ندارم

بابا گفت：

_ بیا باباجون،هر چند بهم گفتی پیرمرد اما هوات رو دارم.

چیزی نگفتم و از اتاق رفتم بیرون.

از راهرویی که چهار تا اتاق خواب داشت به این صورت که دوتا اتاق قسمت راست راهرو و دوتا اتاق قسمت چپ راهرو قرار داشت گذشتم،

پله های چوبی مدل پیچ که به سالن پایین منتهی میشد دقیقا وسط راهرو و روبه روی پنجره ی بزرگ وسط راهرو بود.

اتاق من سمت چپ قرار داشت و روبه روی اتاق من، اتاق حسام برادر عزیزم بود که بعد از ازدواجش از ما جدا شده بود و توی کرج زندگی میکرد.

از پله ها پایین رفتم و بعد هم به طرف در خروجی به سمت حیاط قدم برداشتم.

در رو باز کردم و رفتم توی حیاط

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۳]

#پارت_5

مامان نشسته بود روی تاب سفید رنگ حیاط،که با فاصله بین دوتا باغچه ی بزرگ گل های رز و محمدی قرار داشت و آروم آروم تاب خورد.

رفتم کنارش نشستم و گونش رو بوسیدم،باباهم مشغول بررسی گل ها بود و انگار بدجوری از عطر خوبشون لذت میبرد.

علاقه ی بابا به گل و گیاه باعث شده بود که حیاطی شبیه به بهشت داشته باشیم!

باید قضیه بازی توی تاتر رو با مامان و بابا در میون میذاشتم،پس شروع کردم به حرف زدن：

_ بابا فرهاد؟

همینطور که نظاره گر گل های باغچه ی سمت چپ ما بود جواب داد：

_ جانم بابا؟

_ امروز یکی از استاد ها از دانشگاه رفت و به جای اون یه استاد جدید اومد برامون،راستش استاد جدیدمون از جایی که کارگردان تاتر هم هست بهم پیشنهاد بازی توی تاتر جدیدش رو داده.

خواستم نظر شما رو بدونم.

بلند شد سر پا و اومد کنار پایه ی تاب：

_ از تو دعوت کرد برای تاتر؟!تو که سابقه ی بازی تو تاتر رو نداری

مامان هم گفت：

_ آره من هم تعجب کردم.چرا از تو دعوت کرده؟

جواب هر دو رو دادم：

_ نمی دونم.من و چند تا از بچه های دانشگاه رو انتخاب کرده برای تاترش،بهم گفت که نگران اینکه تا حالا بازی نکردم نباشم چون بهمون آموزش داده میشه.میخوام نظر شما رو بدونم که ببینم چیکار کنم.

مامان گفت：

_ من نمیدونم عزیزدلم،هر طور که خودت دوست داری،اگه به تاتر علاقه داری قبول کن و اگه که نه قبول نکن،تصمیم با خودته.

باباهم به پیروی از حرف های مامان با لبخند گفت：

_ آره هلنا،تو دیگه بزرگ شدی و خودت میتونی تصمیم بگیری.

متقابلا لبخند زدم：

_ خیلی دوست دارم تجربش کنم.شاید تونستم موفق بشم.

_ موفق میشی بابا جون،تو دختر با اراده ای هستی

از روی تاب بلند شدم و روبه مامان و بابا گفتم：

_ من که بدجوری حوس آب پرتقال کردم،برای شماهم بیارم؟

مامان جواب داد：

_ آره دستت درد نکنه بیار که بعد از ناهار جز آب هیچی نخوردیم.

چشمی گفتم و رفتم تو خونه.

خوشحال بودم از اینکه با موافقت مامان و بابا میتونستم بازی کنم و شاید هم موفق میشدم!

****

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۴]

#پارت_6

امروز دوشنبه بود و ساعت 10با استاد صادقی کلاس داشتیم و همینطور قرار بود بهش جواب بدم که توی تاتر بازی میکنم یا نه.

ساعت 9و ربع بود.

جلوی آیینه وایساده بودم و داشتم موهام رو میبستم که گوشی موبایلم زنگ خورد،رفتم و گوشی رو از روی تخت برداشتم.

سارا بود.جواب دادم：

_ سلام.جانم؟

_ سلام هلنا خوبی؟آماده ای بیام دنبالت باهم بریم دانشگاه؟

_ خوبم.آره دارم آماده میشم بیا

_ رسیدم در خونتون زنگ میزنم بیا پایین.فعلا

گوشی رو قطع کردم بعد از پوشیدن مانتوی اسپرت زیتونی و شلوار و مقنعه مشکی، توی آیینه یه بار دیگه خودم رو نگاه کردم،شادی عجیبی توی وجودم بود که حالا برقش رو توی چشم های قهوه ایم به خوبی میتونستم ببینم!

با شنیدن صدای دوباره گوشیم که حدس میزدم سارا باشه،چشم از آیینه گرفتم وکیفم رو از روی چوب لباسی کنار آیینه برداشتم و رفتم پایین و بعد از خداحافظی با مامان که توی آشپزخونه بود از خونه رفتم بیرون.

سارا دقیقا روبه روی خونمون وایساده بود

رفتم و سوار ماشینش شدم.

_ سلام.چه عجب شما خواب نموندی؟

ماشین رو به حرکت درآورد.

_ وا سارا؟مگه من باید همیشه خواب بمونم؟

با خنده گفت：

_ تا الآن که همینطور بوده،مخصوصا وقتایی که با احمدی بیچاره کلاس داشتیم

_ خودت میگی احمدی!الآن که دیگه احمدی نیست که خواب بمونم

شیطنت بار نگاهم کرد：

_ إ؟که دیگه احمدی نیست آره؟

لبخند کجی کنج لب هام نشست：

_ بله دیگه نیست

با آرنج زد بهم：

_ فکر کنم استاد خوشگله به دلت نشسته ها؟

میخواستم یه کمی اذیتش کنم پس جواب ندادم که ادامه داد：

_ آره؟؟؟؟وای هلنا باورم نمیشه،تو عاشق شدی؟؟؟

از شنیدن این حرف خنده ام گرفت!من و عشق؟

چه محال خنده داری!

گفتم：

_ نه دیوونه،شوخی کردم. فقط خواستم تو جلسه اول خودم رو نشون ندم

_ خداکنه راست بگی و همینطور که میگی باشه.

چپ چپ نگاهش کردم：

_ دیوونه خب معلومه که دارم راست میگم

چیزی نگفت و ضبط ماشین رو روشن کرد.

قضیه تاتر رو برای سارا هم تعریف کردم و سارا هم تشویقم کرد برای اینکه قبول کنم.

بعد از روز اول دانشگاه یعنی دوسال پیش،امروز دومین باری بود که مشتاق بودم هر چه زودتر برسم دانشگاه!

....

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۴]

#پارت_7

چند دقیقه ای مونده بود تا کلاس شروع بشه،با شنیدنِ صدای خمیازه سارا گفتم：

_ فکر کنم خوابت میاد؟

به صندلیش تکیه داد：

_ فکر نکن،مطمئن باش!

_ چرا؟ مگه دیشب نخوابیدی؟

_ نه بابا،دیشب تا دیر وقت با کیان بیرون بودم.

_ خوش بحالت،همیشه با نامزد جانت بیرون تشریف داری

خندید：

_ چه خوش بحالی؟دارم از بی خوابی میمیرم

خواستم چیزی بگم که استاد وارد کلاس شد و به احترامش همه بلند شدیم.

این بار از دفعه ی قبل هم خوشتیپ تر شده بود توی کت و شلوار کرم رنگی که با پیرهن و کفش مشکی ورنی ست کرده بود.

وقتی نشست پشت میزش، ماهم نشستیم.

شروع کرد به حرف زدن：

_ سلام.امروز جلسه اولی هست که با هم کلاس داریم،ترجیح میدم این جلسه فقط گفت و گو بین من و شما ها باشه تا بیشتر باهم آشنا بشیم...

چقدر با بقیه فرق داشت!

نمیدونم فقط برای من اینطور بود یا اینکه نظر بقیه هم همینطور بود؟!

حتما برای بقیه هم همینطور بود دیگه،چون ما تا الآن هر استادی که داشتیم خیلی خشک و به دور از یه محیط دوستانه فقط درسش رو میداد و بعد هم خداحافظ،اما این آقا انگار با همه فرق داشت.

حس کردم هیچی از حرف هاش نمیفهمم، من فقط باز و بسته شدن دهنش رو میدیدم نه هیچ چیزِدیگه ای.

چهره ی خاصی داشت،چشم های قهوه ای با موهای حالت دار نسبتا بلند و همرنگ ابروهاش یعنی قهوه ای تیره.

درست مثلِ مردهای اروپایی.

با شنیدن صدای دست و خنده ی بچه ها به خودم اومدم،نمیدونستم دلیل این خوشحالی و تشویق چی هست اما برای جلوگیری از فاش شدن افکارم کاری رو که همه انجام میدادن انجام دادم.

با لبخند به خاطر تشویق ازمون تشکر کرد،چقدر با لبخند جذاب تر هم میشد!

بعد از تشویق، دوباره شروع کرد به حرف زدن درباره ی موضوعات مختلف که هر کدوم به نوعی برای ما جالب بودن.

کلاس که تموم شد خداحافظی کرد و رفت بیرون،با عجله کیفم رو برداشتم و به سارا گفتم که توی حیاط منتظرم بمونه و رفتم دنبال استاد که توی راهرو به سمت در خروجی پایین قدم بر میداشت.

چند قدمی باهاش فاصله داشتم که صداش زدم：

_ ببخشید استاد چند لحظه صبر کنید...

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۴]

#پارت_8

از حرکت ایستاد و برگشت سمتم：

_ سلام خانم راد. بفرمایید؟

_ سلام.خواستم جواب پیشنهادتون رو بدم

_ بسیار خب بفرمایید؟

_ با موافقت پدر و مادرم فکر میکنم میتونم توی این تاتر باشم.

لبخند زد：

_ چه خوب.از فردا تمرین رو شروع میکنم البته بازیگر نقش اصلیمون از شنبه بهمون اضافه میشه اما مااز فردا شروع میکنیم.

_ بله.فقط من میتونم نمایشنامه رو داشته باشم؟

چند لحظه سکوت کرد و بعد جواب داد：

_ البته،فقط متاسفانه الآن همراهم نیس و مونده توی دفترکارم.

چیزی نگفتم که ادامه داد：

_ جایی کار دارید الآن؟

با تعجب گفتم：

_ نه کاری ندارم.چطور؟

_ خیلی خب اگه دوست دارید نمایشنامه رو بخونید میتونید باهام بیاید دفتر کار تا نمایشنامه رو بهتون بدم

نمی دونستم چی بگم،اگه میگفتم نه باید دلیل میاوردم برای جواب منفیم و اگه میگفتم آره...

خب میگم آره!از این به بعد قرار شده که باهم کار کنیم،استادم هم هست پس چرا قبول نکنم؟

سکوتم رو که دید گفت：

_ مشکلی پیش اومده خانم راد؟

_ نه مشکلی نیست.مزاحمتون نباشم استاد؟

_ خواهش میکنم.خودم هم توی دفتر کار دارم.

چیزی نگفتم و کمی عقب تر از استاد راه افتادیم به سمت در خروجی،همینطور که میرفتیم به سارا هم پیام دادم که منتطرم نمونه.

رسیدیم به پارکینگ نسبتا خلوت دانشگاه،

دانشجوهایی که استاد صادقی رو میشناختن با تعجب به ما نگاه میکردن و نمی دونم شاید تعجب هم داشت!

بالاخره رسیدیم به ماشینش یه شاسی بلند مشکی فوق العاده خوشگل!

در ماشین رو باز کرد و به من که خیلی معذب بودم نگاه کرد：

_ بفرمایید خانم راد

و منتظر موند تا سوار بشم.

سوار شدم و بعد از اینکه خودش هم سوار شد ماشین رو به حرکت درآورد.

چند دقیقه ای گذشته بود که سکوت بینمون رو شکست：

_ ورودی چه سالی هستی؟

_ من؟

خندید：

_ مگه جز شما کس دیگه ای هم اینجا هست؟

متقابلا خندیدم：

_ سال ۹۴،دوسال پیش

_ که اینطور.با آقای احمدی مشکلی داشتین باهم؟

_ نه چطور؟

_ اون روز از برخوردتون با هم تعجب کردم

_ نه مشکل خاصی نداریم باهم فقط اون روز برای بار آخر از خجالت هم دراومدیم.همین!

خندید و چیزی نگفت.

بعد از بیست دقیقه

کنار یه ساختمون بزرگ تجاری نگه داشت،سعی کردم از تو ماشین ارتفاع این ساختمون رو ببینم فکر کنم حداقل ۱۰طبقه بود.

صداش باعث شد از دید زدن ساختمون دست بردارم：

_ همینجاست

از ماشین پیاده شد و من هم پیاده شدم.

همینطور که می رفتیم سمت در ورودی ساختمون بهم گفت که دفتر کارش توی طبقه دوم قرار داره.

با آسانسور رفتیم طبقه ی دوم.

روبه روی در آسانسور دوتا در قرار داشت که یکی بسته بود و اون یکی باز،به سمت درِ باز رفتیم و وارد دفتر شدیم.

چه دفتر شیکی داشت!

یه دفتر بزرگ که دیوار هاش با کاغذ دیواری نباتی پوشونده شده بودن.

دوتا منشی خانم اونجا بود که با دیدن من خیلی مهربون سلام و احوال پرسی گرمی با من داشتن.

سه تا آقای دیگه هم بودن که توی یه اتاق که درش باز بود مشغول گفت و گو در مورد موضوعی بودن.

با دیدن استاد سلام دادن و دوباره به کارشون ادامه دادن،با فاصله از اون اتاق یه اتاق دیگه وجود داشت که استاد درش رو باز کرد و رفت توی اون

روی یکی از صندلی های توی دفتر روبه روی یکی از منشی ها که جوون تر هم بود نشستم و منتظر شدم تا استاد بیاد،بعد از گذشتِ چند دقیقه استاد برگشت و نمایشنامه ای که دستش بود رو بهم داد

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۴]

#پارت_9

استاد تا نزدیک های خونه من رو رسوند و بعد رفت.

وقتی رسیدم خونه مامان گفت که ناهار بخورم و یه کم استراحت کنم تا بعد از ظهر باهم بریم نمایشگاه کتاب برای خرید کتاب هایی که میخواست.

........

ساعت ۱۱ بود.

مسواک زدم و برگشتم توی اتاق.

نمایشنامه رو از توی کیفم درآوردم و نشستم روی تخت و شروع کردم به خوندنش،نمیدونستم چه نقشی رو قرار بود بازی کنم اما این نمایشنامه فوق العاده بود و هر لحظه بیش تر از قبل لحظه شماری میکردم برای اینکه ماه جای خودش رو به خورشید بده و برم سالن تاتری که آدرسش رو از استاد گرفته بودم.

متن نمایشنامه که تموم شد پاشدم و رفتم جلوی میز آرایشم نشستم و خودم رو توی آیینه نگاه کردم.

موهای مشکیم رو که صبح بافته بودم باز کردم و رهاشون کردم روی شونه هام و بعد دوباره برگشتم به تخت و دراز کشیدم و با فکر به فردا از پنجره ی روبه روم به آسمونی که به نظرم امشب ستاره هاش درخشان تر از همیشه بود چشم دوختم و نفهمیدم کی خوابم برد.

***

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۴]

#پارت_10

لباسی رو که بهم داده بودن پوشیدم.

یه پیراهن بادمجونی که تا کمر تنگ بود و از کمر به پایینش کمی پفی بود،سر آستینای پیراهن به رنگ نوار پهن دور کمر و یقه ی لباس یعنی شیری رنگ پاپیون خورده بود و کلاه روی سرم هم ست پیراهنم شیری رنگ بود و فقط یه پاپیون بنفش داشت.

از توی اتاقک تنگ و کوچیکی که لباس رو پوشیده بودم اومدم بیرون،

این اتاق پشت صحنه قرار داشت و مخصوص گریم و لباس بود.روبه روی در اتاق،استاد و یه خانم که مسئول گریم و طراحیه لباس بود ایستاده بودن.

با دیدن من همون خانم،که ستاره صداش میکردن با لبخند اومد کنارم ایستاد و دستشو گذاشت پشت کمرم و رو به استاد گفت：

_ واقعا که انتخابت عالیه دانیال!

هلنا جان برای این نقش مناسب ترینه

دانیال لبخند کجی از روی غرور زد و اومد نزدیک و گفت：

_ امیدوارم تو اجراهم بهترین باشی

_ همه ی سعیم رو میکنم استاد.

یه تای ابروی خوش فرمش رو بالا انداخت و گفت：

_ اینجا دیگه دانشگاه نیست که من رو استاد یا استاد صادقی صدا میزنی،مثل بقیه ی بچه ها توهم اسمم رو صدا کن.باشه هلنا؟

با یه لبخند گشاد گفتم：

_ چشم استاد دانیال

خندید و به چشم هام زل زد .من و ستاره هم خندیدیم و بعد دانیال از ما جدا شد، ستاره هم برای اینکه لباس بچه ها رو بهشون بده رفت پیش بچه ها.

سالن تاتر پر از هیاهو وصدای اعضای گروهمون بود،ما یه گروه حدودا سی و پنج نفره بودیم که با خوندن نمایشنامه فهمیدم هفت نفرمون بازیگریم و بقیه مسئولیت های متفاوتی دارن، دامن پیراهنمو جمع کردم و از پله های سمت چپ صحنه اومدم پایین و روی یکی از صندلی های ردیف اول روبه روی صحنه نشستم پاهامو روهم انداختم و یه بار دیگه متن نمایشنامه رو خوندم.

نقشم امروز مشخص شد، من باید نقش یه دختر زیبا رو بازی میکردم که دختر رئیس یه قبیله کوچیک بود و برای نجات پدر و مادرش و همینطور نجات مردم قبیله باید به اجبار به همسری امپراتور روم درمی اومد و این میان ژنرالی وجود داشت که برخلاف امپراتور کشورش، مردم دوست و دلرحم بود و شاید نقش اصلی همون ژنرال بود که گره گشای اتفاقاتی بود که پیش می اومد.

غرق نمایشنامه بودم که دانیال روی صندلی کناریم نشست：

_نظرت چیه؟

تو چشمای جذابش زل زدم و ابروهامو بالا انداختم و با لبخند گفتم：

_ عالیه استاد

نخودی خندید و با تعجب گفت：

_ استاد؟؟

_ ببخشیدحالا،عالیه دانیال!

_ حالا شد

_ نقش ژنرال رو کی بازی میکنه؟

_ چطور؟

_ نقشش فوق العاده جذابه،دوست دارم بدونم بازیگرش کیه

_ خب این نقش برای نویسندست

از چشم هام که با تعجب بهش زل زده بودم فهمید که متوجه منظورش نشدم：

_ منظورم اینه که نویسنده ی نمایشنامه نقش ژنرال رو هم بازی میکنه.

_ چه جالب.میتونم ایشون رو ببینم؟

_ بهت که گفتم بازیگر نقش اصلی رفته سفر و از هفته آینده بهمون ملحق میشه.

_ آهان، پس ایشون از هفته بعد میان،ولی خب بدون نقش ژنرال نمایشنامه ناقصه.

_ جای نگرانی نیست.فعلا خودم یا یکی از بچه ها به جای آریا بازی میکنیم تا برگرده.

از حرف هاش فهمیدم اسم بازیگر نقش ژنرالِ داستان آریاست.

خواستم حرفی بزنم که موبایلش زنگ خورد و با عذر خواهی از من بلند شد و رفت .

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۵]

#پارت_11

دلم نمیخواست خودم رو گوشه گیر و مغرور نشون بدم و به همین خاطر رفتم سمت پنج تا از بچه ها که روی صحنه مشغول بگو بخند بودن تا تمرین شروع بشه.سه تا خانم اونجا بودن و دوتا آقا.

دخترها تقریبا همسن و سال خودم یعنی ۲۲ یا شایدم ۲۳ساله بودن و یکیشون به نظرم خیلی زیبا بود و چهره ی دلنشینش باعث میشد که به آشنایی باهاش علاقه مند شم.

وقتی که به نزدیکیشون رسیدم با دیدن من درحالی که لبخند بزرگی روی لبهاش بود اومد کنارم و دستش رو به سمتم دراز کرد و با خنده ی شیرینی گفت：

_ سلام،شما دختر رئیس قبیله ای؟

و بعد بلند خندید.

به گرمی باهاش دست دادم و لبخند جمع جوری زدم：

_ سلام آره.از لباس هاتون به نظرم شماهم بازیگر این تاتری؟

_ آره عزیزم،من هووی تو و همسر اول امپراتورم

هر دو خندیدیم

ادامه داد：

_ اسم من تاراست، خودتو معرفی میکنی خانومی؟

_ هلنا،هلنا راد

_ از آشناییت خیلی خوشبختم امیدوارم بعد از این هم باهم کار کنیم.

لبخند زدم و چیزی نگفتم و همراهش وارد جمع شدیم. فهمیدم من و این پنج نفر به علاوه بازیگری که غایب بود نمایش رو اجرا میکردیم،

جمعشون خیلی گرم و صمیمی بود و طوری باهام رفتار میکردن که انگار چند سالی بود که من رو میشناختن!

گرم بگو و بخند بودیم که دانیال خوشحال و با هیجان به سمتمون اومد و با صدایِ بلند گفت：

_ دوستان یه لحظه سکوت،یه خبر خوب دارم!

جو سالن کاملا آروم شد و دانیال ادامه داد：

_ آریا باهام تماس گرفت،ساعت ۷پرواز داره به ایران و از فردا میاد سر تمرین .

همه خوشحال شدن.

سالن پر از حرف هایی شد که توی هم گم میشدن اما به نظرم یه کمی این خوشحالی غير عادى بود!آخه این همه خوشحالی برای اومدن یه بازیگر معمولی مثل ماها؟!

تارا که زد به شونم از فکر دراومدم：

_ تو خوشحال نشدی؟

با تعجب گفتم：

_ برای چی؟

_ دیوونه آریا داره میاد!

_ این آریا کیه که شما انقدر مشتاق دیدارشید؟

خندید：

_ من رو گذاشتی سرکار؟یعنی تو نمیدونی آریا کیه؟آریا سعادت...

_ چرا از حرف های دانیال فهمیدم نقش ژنرال و بازی میکنه اما اینکه انقدر خوشحالی نداره

با تعجب زل زده بود بهم،نمیدونستم این آریا کی هست ولی از طرز نگاه وتعجب تارا انگار شخص مهمی بود!

میخواستم بیش تر درمورد این آریا بدونم اما شروع تمرین مانعم شد و من موندم با یه عالم سوال بی جواب!

با این وجود سعی کردم افکارم رو کنترل کنم و بتونم توی اولین تمرین خوب باشم...

آغاز, [۰۵.۱۱.۱۷ ۱۶:۱۵]

#پارت_12

تمرین به خوبی تموم شد.

از نگاه های امید بخش دانیال و بقیه میشد فهمید که انگار تونسته بودم نظرشون رو جلب کنم!

بعد از خداحافظی باهمه از سالن تاتر بیرون اومدم و سوار ماشینم شدم و با افکارم راجب اریا ی مجهول به سمت خونه حرکت کردم.

با دیدن ماشینِ حسام که دم در پارک شده بود فهمیدم اینجان،

با ریموت در رو باز کردم و ماشین رو توی حیاط پارک کردم و با ذوق وخيلى خوشحال وارد خونه شدم .به محض رسیدنم آوینا برادر زاده ام اومد سمتم، گرفتمش توی آغوشم و محکم بوسیدمش چقدر دلم برای این فسقلی ۴ساله تنگ شده بود.