کشتی پهلو گرفته به قلم سید مهدی شجاعی

شايد آن چند ماه حضور تو در وجود من، شيرينترين لحظات زندگيام بود. شب و روز
گوش دلم در كمين بود كه كي آواي روحبخش تو در سرسراي وجودم بپيچد و كي كلام
.زلال تو بر دل عطشناك من جاري شود
نفهميدم آن چند ماه شيرين چگونه گذشت و درد زادن كي به سراغم آمد، اما همان
هراس كه از درد زادن بر دل مادران چنگ مياندازد، دست استمداد مرا به سوي زنان
مكه دراز كرد. زنان قريش و بنيهاشم همه روي برگرداندند و دست اميد مرا در خلأ
.يأس واگذاشتند
مگر نگفتيم با يتيم ابوطالب ازدواج نكن؟ مگر نگفتيم ترا خواستگاران ثروتمند بسيارند؟ »
مگر نگفتيم حرمت اشرافيت را مشكن، ابهت قريش را خدشهدار مكن؟ مگر نگفتيم
ثروت چشمگيرت را با فقر محمد ـ صلّي االله عليه و آله و سلم ـ درنياميز؟
كردي؟ حالا برو و پاداش آن سرپيچيات را بگير. برو و كودكت را به دست قابلة انزوا
«...بسپار
غمگين شدم، اما به آنها چه ميتوانستم بگويم؟ آن زنان ظلماني چه ميدانستند نور نبوي
چيست؟ چه ميفهميدند ازدواج احمدي چگونه است؟ چگونه ميتوانستند بدانند خلق
.محمدي چه ميكند؟ از كجا ميتوانستند دريابند كه خوي مهدوي چه عظمتي است
آن زنان زميني، شوي آسماني چه ميفهميدند چيست؟
.به خانه بازگشتم، با درد زايمان رفتم و با دو درد زايمان و تنهايي بازگشتم
.آب، اما در دل پيامبر تكان نميخورد كه او دو دست در آسمان داشت و دو پاي در زمين
هر چه من بيقرار بودم او قرار و آرامش داشت. هر چه من بيتابتر مينمودم او به من
.سكينة بيشتري ميبخشيد
ناگهان ديدم كه در باز شد و چهار زن بلند بالا و گندمگون كه روحانيتشان بر زيباييشان
.ميافزود داخل شدند
!كه بودند اينان خدايا؟
:يكيشان به سخن درآمد كه
.ــ نترس خديجه! ما رسولان پروردگار توايم و خواهران تو
:آنگاه كه من قدري قرار و آرام گرفتم گفت
.ــ من سارهام همسر ابراهيم، پيامبر و خليل خدا
:آن ديگري كه دلنشين سخن ميگفت و تبسمي شيرين بر لب داشت گفت
.ــ من مريم دختر عمرانم، مادر عيسي پيامبر و روح خدا
:آن سومي كه نگاهي مهربان و محجوب داشت، به سخن درآمد كه
.ــ من آسيهام، دختر مزاحِم. همسر فرعون كه به موسي مؤمن شدم
و دريافتم كه چهارمين زن كه صلابتي كم نظير داشت كلثوم، خواهر موسي است، پيامبر
.و كليم خدا
:گفتند
خداوند ما را فرستاده است تا ياريت كنيم در اين حال كه هر زني به زنان ديگر محتاج
است، سپس ساره در سمت راستم نشست، مريم در طرف چپم، آسيه در پيش رويم و
.كلثوم پشت سرم
من آنجا ـ نه خودم ـ كه مقام و قرب تو را در نزد خداوند بيش از پيش دريافتم و با خودم
:گفتم
ــ ببين خدا چقدر اين فرزند را دوست ميدارد كه قابلههايش را گلهاي سرسبد عالم زنان
.انتخاب كرده است
تو را نه بدانسان كه مادران، حمل خويش ميگذارند بلكه بدان فراغت كه مادري
كودكش را از آغوش خود به آغوش مادري ديگر ميسپارد، به دست آن چهار عزيز
.سپردم
و تو پاك و پاكيزه، قدم بدين جهان گذاردي، طاهرة مطهره! و مكه از ظهور تو روشن ...
.شد و جهان از نور حضور تو تلألو گرفت
ده حورالعين كه هم اكنون نيز از بهشتيان ديگر بيتابترند براي ديدار تو، به خانه فرود
آمدند، هر كدام با ملاحت خاصي در چشم و طشت و ابريقي در دست. آب كوثر را من
اول بار در آنجا ديدم و تا نگفتند كه آن آب است و كوثر است من ندانستم، همچنانكه تا
.پيامبر نفرمود كه تو زهرهاي و خدا نفرمود كه تو كوثري من ندانستم
فرمود پيامبر كه به آفتاب اقتدا كنيد و از او هدايت بجوييد و آنگاه كه خورشيد غروب كرد
.به ماه و آنگاه كه ماه پنهان گشت به زهره و آنگاه كه زهره رفت به دو ستاره فرقدين
:و در پاسخ هويت اين انوار هدايت، پيامبر فرمود
من خورشيدم، علي ماه است و فاطمه، زهره و حسن و حسين ـ سلام االله عليهما ـ دو
.ستاره فرقدين
:و وقتي خدا به رسول من و عالميان وحي فرمود
إِنَّا أَعطَيناك الْكَوثَرَ
.من فهميدم كه تو كوثري و هيچ مادري، دختري به خوبي دختر من نزاده است
آن بانوان گرانقدر تو را به آب كوثر شستشو كردند و در دو جامهاي كه از بهشت آمده