رمان ورود دختران ممنوع به قلم rOya9800

ژانر : #طنز #تریلر

خلاصه :

یه دختر شیطون همراه دوست و خواهر بزرگش، یه شب متوجه‌ی برادراش میشن که به طرز مشکوکی بیرون میرن پس دخترا هم تصمیم می‌گیرن اونا رو دنبال کنن تا اینکه...

اتریسا:اتش گون،مانند آتش،زیبا رو

با دهن باز زل زده بودم بهش!

وای خدا... نیشا و ازدواج؟اصلا باورم نمیشه

نیشا لبخند به لب همون طور که دستش دور بازوی داماد بود از ماشین عروس اومدن بیرون وهمین که چشمش به من افتاد اون یکی دستشو با نیش باز برام تکون داد!

ای خدا با این که باورم نمیشه و این ازدواج کرده ولی هنوز هم ادم نشده...بیخود نیست که اسمش نیشا هستا!

تند تند میومد طرفم،منم که تو شوک بودمو خشکم زده بود...

یه دسته گل با رز های قرمز هم دستش بود و لباس عروسش هم که محشر بود!

بهم رسید و منو بغل کرد و ماچ ماچ! صورتمو بوسید

فکر کنم جای لباش هم رو صورتم موند!

ولی واقعا عجیب بود،من حتی نمیتونستم صورت داماد رو ببینم...

صورتم به شدت سوخت جوری که چسبیدم به سقف!

وای خدا،همه ش خواب بود؟اوف منو باش،گفتم الان نیشی رفت خونه ی بخت،من اینجا تو خونه ترشیدم!

البته من فقط 18سالمه ها!فکر بد نکنین

سرمو تکون دادمو نگاهی به بالا سرم انداختم ببینم چی بوده خورده تو صورتم

اه این که رامتینه؟...پسرعموم که با هم کاردو پنیر بودیم...

نمیدونم اخه کی اینو فرستاده بلندم کنه...هی ببینم؟...یعنی این توگوشی به من زده؟!

اخمام رفت تو هم،پا شدمو در حالی که میرفتم طرف آیینه ی قدّی م(که کنار تخت و کمدم بود)

تا موهامو شونه کنم،نگاش کردم...

با اخم نگام میکرد!

موهامو که مثل جنگل شده بودنو شونه کردمو به زور با کش بستم

و برگشتم دیدم هنوزم داره دیدم میزنه!

با حرص اشاره کردم که بره بیرون ولی حواسش نبود!عصبانی شدم و تا خواستم دمپاییمو در بیارم پرید هوا!

-هی هی چته دختر؟ بابات منو فرستاد بیدارت کنم...به جای دست بوسی الان داری بهم دمپایی پرت میکنی؟

-نه بابا؟معمولا بقیه پسرعموشون مثل ادم دخترعموشونو بلند میکنن نه اینکه با تو گوشی

-بیدار نمیشدی تازه من اگه با ناز بیدارت میکردم هم الان با لگد منو شوت میکردی...نه؟

-معلومه!شکی درش نداشته باش!

-حالا بیا این مارتا داداش فسقلت هم منتظر...

پریدم وسط حرفش:درمورد داداش مارتام درست حرف بزن رامتین خودت میدونی...

اونم مثل من پرید وسط حرفمو هر دو دستشو بالا اورد:

-باشه باشه تسلیم من میرم

-اره برو

شیطون شد!:اصلا...میخوای بمونم تماشا کنم...؟

دمپاییمو پرت کردم سمتش که جاخالی داد و دوید بیرون

نفس عمیقی کشیدم...واقعا بابا حواس نداره ما نامحرمیم ...اونوقت میاد اینو میفرسته که منو بیدار کنه...یه وقت نمیگه من وقتی میخوابم چیزی سرم نیستا...ای خدا!...

اتاقم ساکت شده بود...فقط صدای تیک تاک ساعت میومد...

از سکوت خسته شدم و تو آینه نگاهی به خودم انداختم...اومم بد نبودم...راستش تقریبا همه چیزم خوب بود...لبام متعادل...بینیم هم برامدگی کوچیکی داشت که زیاد معلوم نبود راستش بقیه هم بهم امید میدادن که دماغم قلمیه البته خودم میدونم اصلا اینجوری نیست...!قد متعادلی داشتمو میشه گفت لاغر بودم...موهامم که خرمایی بود تقریبا...

یه اتاق جمع و جور با کلی خرت و پرت ، تختم هم وسط اتاقم،بالاش چسبونده بودم به دیوار ،و کمد لباسام هم کنار تختم بود ...در کل...اتاق به هم ریخته ای داشتم ولی از نظر خودم که همینش هم سعادته!همون طور که به اطراف نگاه میکردم چشمم افتاد به ساعت...7ونیم صبح...اوه چه خبره این رامتین کله ی صبح چجور بیدار مونده؟

لبخند بنا گوشی زدم وجوگیر، پریدم روی تخت

گوشیمو دراوردم و یه اهنگ خشن خارجی گذاشتمو خودم هم میپریدم...

اول صبحی ادم جو گیر بشه دیگه اعتمادی بهش نیست والا!

همون طور که میرقصیدم کش موهامو هم باز کردم که سیخ شدن!

یهو اهنگ قطع شد وصدای زنگش دراومد...خنده ام گرفته بود...اهنگ حسنی بود!

صدا بلند و بلند تر میشد...هل شدمو تند تند دنبال گوشیم گشتم که از روی تخت افتاده بود پایین و بین پتو و خرت و پرت های اتاقم گم شده بود!

دنبالش بودم که یهو استینم به دستگیره ی کمد کنار تختم گیر کرد و از تخت پرت شدم پایین...حالا این یه جا...در کمد هم باز شد و همه ی لباس ها ریخت رو سرم!

دستم هم پیچ خورد لامصب...بد شانسی از این بدتر؟من به این مرتبی!

یه چیزی زیرتختم چشمک زد...تا فهمیدم گوشیه ، حمله بردم سمتشو ساکتش کردم و بدون نگاه کردن به شماره

با حرص داد زدم:

-کوفت درد! خدا محوت کنه روی زمین من راحت شم الهی...

جیغ زد:چرا فحش میدی خواستم بیدارت کنم که دیر نکنیم یالا اون ماشینو بردار بیار منو برسون

با حرص نفس عمیقی کشیدم...بازم نیشای ورپریده بود..ای خداا!

-مگه من اژانس خصوصیتم خودت یه تاکسی بگیر برو

-ایش جون هر کسی که می پرستی بیا من حوصله بحث ندارم اتریس اول صبحی دهنمو به حرف های بد باز نکن لطفا عزیزم حالا...

-ببینم چی بشه

قبل از اینکه فرصت حرف زدن رو پیدا کنه سریع گوشیو قطع کردم

لباسامو مرتب کردمو یه مقنعه ی سرمه ای هم سرم کردمو کلاسورمو برداشتم رفتم پایین...

پسرا داشتن غذا میخوردن آتوسا هم حتما تا الان حتما رفته بود سرکار

بابا تا منو دید اخماش تو هم گره خورد و گوشیو اورد سمتم:

-دختر چرا اینقدر دیر کردی بیا مارتا پشت خط تلف شد

-دیر نشده که هنوز نیم ساعت وقت دارم

ابرویی بالا انداخت که گوشیو ازش قاپیدمو با ذوق گفتم

-سلام داداشی

-سلام خواهری چجوری؟

-مرسی داداش ولی این چه موقعه زنگ زدنه الان باید برم دانشگاه اولین روزمه

-وای شرمنده من اصلا نفهمیدم

خندیدم:اشکالی نداره اونور اب خوش میگذره؟

-جای خواهری کوچولوم خیلی خالیه

-حالا دیدی خودم هم پاشدم اومدم!

خندید:خیلی خب دیگه لوس نشو فقط خواستم صداتو بشنوم یالا بدو دیرت نشه تموم امید مامان به تو هست و...

حرفشو قطع کردم:باشه باشه خیلی خب من رفتم بای

-بای

گوشیو قطع کردمو گذاشتم روی میز آشپزخونه و بی توجه به پسرا که مشکوک نگام میکردن تند تند لقمه ی نون و پنیرگرفتمو همون طور که هلش میدادم توی دهنم،کلاسورمو زیر بغلم جا به جا کردمو رفتم سمت در:

-بابا و ماهان و رامتین و...در کل همه من رفتم!

پسرا بی تفاوت به خوردن ادامه دادن که بابا زد پس کله ی ماهان که پرید هوا و گفت:

-خدافظ!

-خدایارت دخترم ایشالا با خبر خوش بیای

لبخندی زدمو رفتم بیرون و سوییچ رو از توی جیبم در آوردم

چقدر خوبه ته تغاری باشی...البته یه جورایی هم سخته...چون داداش ماهانم خیلی بهم زور میگه و داداش مارتام هم که خارج از کشوره و اتوسا خواهر یک سال از مارتا کوچیکتر،هم بیشتر اوقات توی خونه نیست و صدا وسیما بخش طراحی لباساست...اونوقت من بیشتر اوقات رو خونه تنهام اونم خونه ای به این گندگی...البته اونقدرا هم گنده نه...از نظر من با اینکه ساختمونمون یه دوطبقه ی ساده است ولی از پهنا کمی بزرگه...

رفتم تو حیاط که پژوم بهم چشمک زد!به به مردم فراری دارن ها...ولی مال من از همه فراری ها بهتره فقط کمی هیز شده چشمک میزنه!البته این بر اساس علاقه اس دیگه من میدونم!

استارت زدمو یه اهنگ ملایم گذاشتمو به سمت خونه ی نیشا راه افتادم...

من...آتریسا سپهری از تهران...دوتا برادر و یه خواهر بزرگتراز خودم دارم،یه سال جهشی خوندمو الان هم برای رشته ی پزشکی میخونم البته با کلی دنگ و فنگ...و امروز هم اولین روزیه که وارد دانشگاه میشم...بهترین دوستم نیشا کریمی هم مثل خودم خونده...

تازه چشمم افتاد به نیشا و زدم رو ترمز...نزدیک بود زیرش کنم دختره ی...الله اکبر! آخه چرا وسط جاده ایستادی؟!

اومد تو و بینیمو کشید که دادم رفت بالا

-اِ دیوونه بینیمو رو فرم در آوردی حالا خودت بینیت روفرم نیست تصمیم به قاچاق گرفتی؟!

خندید:تو کل تهرانو بگردی بینی به خوشگلی بینی من پیدا نمیکنی آتریس!تازه بینی تو که فرم نداره...

خواستم حرفی بزنم که با کسلی گفت:

-مامانو بابام رفتن شهرستان...وای خدا از این به بعد تو خونه تنهام آتریسا میگم میشه امروز بعد از ظهر بیای خونمون؟

-باش

-مرسی

لم داد به صندلی و زل زد بهم:

-چیه خوشگل ندیدی؟

-نه مثل تو...اون آهنگوعوض کن دلم گرفت اول صبحی

دستمو بردم تو موهاشو پریشونشون کردم که داد زد:

-هی دیوونه نکن دو ساعت گرفتارشون بودم این شکلی برم پسرا که سهله...مراقبا هم نگام نمیکنن!

خنده ای کردمو وقتی رسیدیم پیاده شدیم:

-هی میگم حداقل یه سرمه ای چیزی میریختی تو اون چشمت که اینقدر ضایع نباشه...آخ ببین خدا هر چی پسره دارن بهت یه جوری نگاه میکنن سرتو بنداز پایین...بنداز پایین آبرومونو بردی...

وسط حرفش یکی زد پس کله اش...برگشتیم دیدیم دوستای قدیمیمونن

خیلی خوشحال شدم...نیلا و آرام بودن

-سلام خوبین؟

نیلا با استرس گفت:آه سلام اره ازم معلومه چقدر خوبم...اونقدر شارژم که دارم ویبره ی باتری پر است میرم نمیبینی؟

نیشا خنده ای کردو که آرام پرید وسط!

-وایی بچه ها فهمیدین چی شد؟

همه همزمان گفتیم:

-چیشد؟

با ذوق نیشش باز شد:

-امسال جیگرا بیشتر از پارسال شد!

حرصی شدیم ریختیم سرش که بزنمیش یهو یه پسر جلومون رد شد که همه مون به حالت عادی برگشتیمو و دخترا با قر وعشوه راه رفتن...پسره هم عین جن دیده ها فلنگو بست!

پریدم تو حس دخترا که به پسره نگاه میکردنو گفتم:

-اَه اَه آب دهنتونو بجمعین یه وقت نرین تو دیوار بابا!

نیشا:این چش شد؟

من:بابا وحشت کرد بیچاره!

نیلا:وا مگه ما چی مون وحشتناکه؟دختر به این ماهی!

- عشوه هاتون

آرام خواست بزنه پس کله ام که جاخالی دادمو دستش خورد تو سر نیشا که جلوتر از من راه میرفت!

زدم زیر خنده نیشا هم چشم غره ای رفت!

رفتیم توی کلاس که آرامو نیلا گفتن:

-ما دیگه بریم...خودتون که میدونین ما مثلا متخصصیم

-خب دیگه کلاس نذار برو رد کارت

-آتری خیلی ضدحالی میفهمی؟

-نه مرسی خبرم کردی!

نیشا:خیله خب ما رفتیم تا جنگ جهانی سوم رو به پا نکردین!

منو نیلا خط و نشونی برای هم کشیدیم که نیشا حلم داد تو کلاس

با دیدن کلاس وحشت کردم!

خدایا فکر کنم اشتباه اومدیم اینجا که پر از پسره!فقط سه تا دختر میونشون دیده میشه!

نگاهی انداختم...با اینکه کلاس بزرگی بود ولی تقریبا 5 تا پسر و سه تا دختر بودن البته خدا رو چه دونیم شایدم هنوز بقیه تو راهن!

یه جای خالی پیدا کردمو کلاسورمو گذاشتم

نیشا هم خواست بشینه کنارم که یه پسره ی جوجو!جاشو گرفت و نشست کنارم

شیطونه میگه بزنم لهش کنما!

با نهایت اخم وحشتناکم روبهش گفتم:

-ببخشید اینجا جای دوستمه

-شرمنده حالا جای منه

خدایا ببین خودش خواست ها!

قیافه ی عصبی به خودم دادمو از جام بلند شدم و همون طور که به همه طرف نگاه می کردم تقریبا به حالت داد زدن گفتم:

-آرسام؟آرسام بیا این آقا داره مزاحمم میشه!

پسره ابروهاش رفت بالا نیشا هم همون جا ماتش برده بود به من که از چی حرف میزنم!

-خانوم چته همینه که هست فکر نکن با اومدن دوست پسرت هم از جام بلند بشم

بزنم چشمشو درارم پسره ی پررو!

-وقتی ببینیش نظرت عوض میشه...تو در مقابلش مورچه هم حساب نمیای

خواست حرفی بزنه ولی وقتی دید بحث بامن فایده ندارهترجیح داد ساکت بشه!

نگاهی به نیشا انداختم که نزدیک بود از خنده منفجر بشه

از جام بلند شدمو جوری که بشنوه گفتم:

حالا ببین اگه یکی از اینا نصیبت نشد من اسمم آتریسا نیست

نشستم روی صندلی کناریشو شروع کردم به حرف زدن:

-یه پسر خل و چل و بی قواره وبی ریخت به اسم قلی میاد کنارت...

هنوز ادامه ی حرفم تموم نشده بود که صدای یه نفردقیقا پشت سرم اومد

-ببخشید اگه اینجا نمیشینین من بشینم

اونقدر شوک بهم وارد شد که از روی میز صندلی نزدیک بود با کله بیفتم ولی تونستم تعادلمو حفظ کنم وگرنه تو دانشگاه میشدم سوژه!

برگشتمو با همون حرصم نگاش کردم و گفتم:

-جنابعالی؟

-دلیلی نمیبینم معرفی کنم...اگه میشه بلند شین

بزنم...الله اکبر!

خواستم حرفی بزنم که استاد اومد تو

رفتم نشستم سرجامو رو به نیشا کردم که لبخندش تا بنا گوش رسیده بود

نگاهی به من انداختو چشمش برقی زد که با حرص کلاسورمو برداشتمو زدم تو سرم!

تق تق تق...!

با خودکارش ضرب گرفته بود روی میز...داشت رو مخم اسکی میکرد!

جوری که بشنوه گفتم:

-درگیری اعصاب داره پسره

نیم نگاهی بهم انداخت و جوری که من بشنوم گفت:

-درگیری روحی داره دختره!

حرصی شدمو پا شدمو گفتم:

-درست حرف بزن اقا!

استاد:خانوم سپهری...چه خبره سر کلاس هستین بشینین سر جاتون

بی توجه بهش پسره روشو از من گرفت و جوری که بشنوم گفت:

-دختره ی بی همه چیز

امروز واقعا از کوره در رفته بودم خودمم نمیدونستم چرا...

با لحن بلندی گفتم:

-بی همه چیز عمته پسره ی...

اینبار خودش بلند شد و تو روم وایساد و با لحن محکمی گفت:

-پسره ی چی هان؟تو...

استاد داد زد:

-بسه تمومش کنین...برای اولین وآخرین بار میگم...اگه میخواین این ترم حذف نشین باید دورشیطنت و دعوا رو خط بکشین اینجا دانشگاهه

خواستم اعتراض کنم که پسره گفت:

-من هیچ کاری نکردم این توهین کرد

-هی خودتم بهم توهین کردی

-ولی اول تو شروع کردی

-بسه الان بهتون چی گفتم؟

-ببخشید!

-حالا بفرماید برین بیرون یه ابی به سرو روتون بزنین کلاس رو بهم ریختین

خواستیم بریم که پسره پا پشت پام کرد و نزدیک بود با مخ بیفتم که خودمو با دستگیره ی در گرفتمو داد زدم:

-وحشی!

-خانوم سپهری...آقای کیانفر...همین الان اخطار آخر رو بهتون دادم خیله خب...این ترم هر دو حذفین

بچه ها همه خیره به ما که هردو همزمان گفتیم:

-چی؟

در ماشینو محکم به هم کوبیدم و به نیشا اس زدم:

-خودت بیا من دیگه نمیام دنبالت

استارت زدمو راه افتادم سمت خونه

درو باز کردم که فریاد ماهان بلند شد:

-بابا تیشرت سبزه کو؟

-تو کشو یکی مونده به آخریه!

با همون حال داغونم خواستم برم بالا که سد راهم شدو گفت:

-چیشد زود اومدی؟هه

زدمش کنار:برو حوصله ندارم

-می تو!

..

شب از مامان اجازه گرفتمو رفتم خونه ی نیشااینا و براش همه چیزو تعریف کردم و شب هم همون جا خوابیدم

یه چیزی مثل تنگ آب روسرم خالی شد!

پریدم هوا و دیدم نیشا بالاسرم ایستاده:

-تا صبح ازت کلی کتک خوردم حداقل بلند شو

چشمامو مالشی دادمو نگاهی به ساعت گوشیم انداختم...اوه خدا ساعت دوازده اس چرا این منو صبح به این زودی بیدار کرده!

موهامو جمع و جور کردم همون جا رو تخت و با کش بستم و رفتم دستشویی و گفتم:

-نیشا جای حساسش بودا...

خندید و اومد سمتم و گوشیمو بهم داد:

-بیا داره ویبره میره

تا شماره ی مامانو دیدم با لوسی گفتم:

-مامان جون خوب هستین؟چه خبرا؟قربونت برم من اینروزا سرم شلوغه نتونستم بهتون زنگ بزنم..

پرید وسط حرفم:

-اَه آتری اینقدر شیرین زبونی نکن تازه مامان که حضور ذهن نداره چه جور به این همه سوال جواب بده هان؟

اَه ماهان بود،اون داداش یک سال از خودم بزرگتره

از رو نرفتمو ادامه دادم:

-اِ مامان این چه حرفیه؟شما که ماشالا جوون تر از منی!

-اَخ اَخ دختره ی ننر مثل آدم جواب بده بینم...گوشیم شارژ نداشت با گوشی مامان زنگ زدم

اخمی کردم:

-اه خواستم اول صبحی کمی مثل آدم باهات حرف بزنم ولی انگار آدم بشو نیستی تو...یالا حرفتو بزن می خوام صبحونه بخورم

-با بزرگترت درست حرف بزنا مثلا یه سال ازت بزرگترم

-اگه نزنم چی میشه؟...نه اصلا فضولش کیه؟حالا یه سال پیشرفت کردی شدی قُلدُر واسه من؟تو یه سال از من بزرگتری ولی عقل من چند سال از تو بزرگتره

-هی! امروز معلوم میشه...همگی می خواستیم بریم مازندران تو ویلامون این مامانم که گوشیشو به زور کرده تو دست من میگه به دخترم خبر بده...دخترم دخترم می کنه یکی نگه میگه اگه نباشه چی کمه

-حرف دهنتو بفهما درمورد اون این طور حرف نزن وگرنه

-باشه باشه...حالا میایی یانه؟

-خب ببینم چی میشه...فرصتشو دارم یا نه

-از نظر من همون جا بمونی واست بهتره وگرنه اگه مامان بفهمه حذف شدی پوستت کنده اس

چی؟اون از کجا می دونست؟فقط منو نیشا می دونستیم که... نکنه برامون جاسوس گذاشته؟

از فکرم خنده ام گرفت...سرمو تکونی دادمو اعتماد به نفسمو حفظ کردم:

-کی حرکت می کنین؟

صدایی نیومد

- هوی گفتم کی حرکت می کنین؟!

خنده ای کرد:

- به به عجب آتویی پیدا کردم نه؟...مشکلی نیست...بیا بهتر...حداقل این مامان جان ما اینقدر دخترم دخترم نمی کنه

با حرص گفتم:

-ساعت؟

-7ونیم فرداصبح

دهنم باز موند

-دهنتو ببند یه وقت پشه نره توش

کفری شدم...خودش می دونست که من دیر پا میشما

قبل اینکه جوابشو بدم ادامه داد:

-راستی اگه خدایی نکرده!اومدی آبرو داری کنو هی خمیازه نکش چون کل اقوام نزدیک میان الآنم رامتین کنارم نشسته داریم با هم نقشه ی قتلتو می کشیم!

وزد زیر خنده...پسره ی روانی...من همیشه با این دو تا کل کل دارمو دلم میخواد سر رو تن هیچ کدومشون نباشه...به خدا حیف نیس؟خدایا تو که آتوسا و مارتا رو به مامان دادی...ومن!...پس این قلچماق بی خاصیت از کجا پیدا شد؟

-ایش دهن من یه ملک خصوصیه دلم می خواد به تو هم هیچ ربطی نداره

این بار صدای خندیدنشون اومد که با تعجب گفتم:

- صدامو گذاشتی رو آیفون؟

-خواستم صدای ملیحتو بقیه هم بشنون

-هه هه نیفتن یه وقت اونوقت مجبوری بری پیش بابابزرگ منت کشی که دندوناشو بهت بده ها

صداش قطع شد وگوشی رو برداشت:

-حالا بیا اونوقت من می دونمو تو

گوشیو قطع کردم و نفس عمیقی کشیدم.اول صبحی ده کیلو وزن کم کردم!

نگاهی به نیشا انداختم که دودستی زد تو سرش:

-ایـ...این الآن مامانت بود اینقدر فحش بارش کردی؟

خندیدمو گفتم:

-نه بابا این یه نره خر دیگه بود!

-مزاحم؟

-نه بابا ماهان

-اها معمولا لقب مقباش همینا بودن یادم نبود

خندیدم

نشست سر جاشو مشغول خوردن شد که گفتم:

-نیشـــــا میشه تو هم باهام بیای؟

-کجا؟

-همه میخوان این تابستونو برن شمال...میایی با هم بریم و منم جلو این ماهانو رامتین کم نیارم؟

-امم...باید فکر کنم!

-این که فکر کردن نمی خواد...میدونم که میای...

-باشه میام...فقط دانشگاهو چی کار کنم؟

-خب...برا دوهفته مرخص شو در هفته که فقط دو جلسه داریم

-آتری؟چهار جلسه نرم خیلی عقب میمونم

-خب نمیدونم

-باشه ببین خودمم خیلی دوست دارم بیام خودت که میدونی تابستون هم همه اش درس امسالو میخوندیم کمی هم بایست تفریح کنیم

راست میگفت...تابستونو کلا گذاشته بودیم برای خوندن...اخه رشته ی پزشکی که آسون نبود...

لبخند بنا گوشی تحویلش دادم و لباسامو عوض کردم...

بعد از صبحونه تا ساعت 3 ظهربا هم حرف زدیمو بعد دوتایی خونه رو تمیز کردیم و نیشا به خونواده اش هم خبر داد...ماشالا مامان باباشم گویا سرشون خیلی شلوغ بود چون تلفن زدنِ نیشا بهشون دو دقیقه هم طول نکشید که رضایت دادن!همه ی وسایل من هم که مورد نیازم بودن رو با خودم آورده بودم چون دوروز ناسلامتی قرار بود خونه شون بمونم

جیغ نیشا بلند شد:

-آتری پاشو دیگه تا کی می خوای اینجا مثل نعشه رو تخت آویزون باشی؟

یکی از چشمامو به زور باز کردم که نور مستقیما خورد تو چشمم...

باصدای خش داری گفتم:

-ااخ چته داد میزنی سرم رفت بابا

با حالت هجومی اومد جلو نور ونگام کرد:

-مگه خودت نگفتی ساعت 6و نیم باید آماده باشیم؟الآن ساعت شیشه

-نه بابا نمیشه یه خواب درستو حسابی کنم..اون از دیروز که اونقدر زود(ساعت 8 زوده مثلا)بیدار شدم...اینم از امروز

پاشدمو به زور نشستم رو تختو در حالی که خمیازه می کشیدم اعتراضم بلندشد:

-اِ بابا من چه می دونستم؟ گفتم حتما باید دوساعتو به بلند کردن تو بگذرونم چه می دونستم تو این همه ذوق زده ای؟...

رفتم دستشویی و آبی به سرو روم زدمو تو آیینه به خودم گفتم:

-امروزو خدا خودش بخیر بگذرونه...باید کاری کنی که همه شون کف کنن...

با حوله صورتمو خشک کردمواومدم بیرون که دیدم رو شکم خوابیده روی تخت وبا لب تابش ور میره

من:اووهه نگفتم اونقدر بی خیال که ...پاشو برو به چندتا پسرای همسایه بگو بیان این چمدونامونو ببرن

-چرا من؟خودت برو

ابروهامو انداختم بالا واشاره ای به خودم کردم که یه شلوارک قرمز پام بودو تاپ بنفش...موهامم که وحشتناک شده بودن مثل جنگل آمازون! چشمامم از قضا خاکستری بود...حالا حتما میگید چرا از قضا؟...بااینکه باباو عموم و یکی از پسرعموهام خاکستریه ولی چشم های من خیلی بیش از حد روشنه وشبیه شبک شیطوناست !وقتی هم از خواب بلند میشم بهم میگن روح سرگردون...یا چشم سفید!کلا از چشمامم راضی نیستم!درسته که رنگیه ولی نبود بهتر بود...بعضی وقتا سر همین چشمام پسرا متلک های بدی بهم میندازن...!هوففف!

نیشا با یادآوری سرووضعم پوفی کردو لپ تاپو بستو رفت بیرون

رفتم جلو آیینه ویه آرایش همیشگی کردمو موهامو انداختم سمت چپمو از میون لباس هایی که با خودم اورده بودم اونی که عاشقش بودمو پوشیدم...یه مانتو تنگ و چسبون خاکستری که از جنس کتون بودو کمربند یاسی که به شکل پاپیون می بستمشو چهارتا جیب داشت که هر کدوم خیلی قشنگ رو پهلوهام می افتادنو بالاشون جمع می شد...یقه های آرشالو کلاه دار یاسی وپایین مانتو هم جمع می شد

شلوار یا بهتره بگم ساپورت مشکی پوشیدمو کفش اسپورت مشکیو سفید و شال یاسی وهمیشه چروک...

شالمو کردم تو مانتوم وکیف قرمزی که تازه خریده بودمو مثل یه کیسه بکس بودو زدم به کولو خواستم در آخر کمی عطر بزنم که اونم مثل همیشه خالی بود...با اینکه هفته پیش خریده بودیمش ولی بازم نیشا خالیش کرده بود!

راه افتادم بیرون که دوتا از پسرای همسایه علی و تیرداد با خنده اومدن تو وبا دیدن من تیرداد زیر لب سوتی زد

که علی کشیدشو دو تایی چمدونامونو برداشتن:

تیرداد:سلام خانوم سپهری شنیدم که قصد رفتن دارید ولی ما که تازه به هم عادت کرده بودیم...چرا انقدر زود؟

-کاری برامون پیش اومد دیگه نمی تونیم بمونیم وباید از تهران بریم

علی:ایشالا به سلامت برسید

لبخندی زدم که تیرداد بازم گفت:

-حالا کجامی خواستید برید؟

بر خرمگس معرکه لعنت!میگن فضولو بردن جهنما...باشه خودتون خواستین!

-یه کار خوب تو کاناداست...میخوایم بریم ببینیم اگه تایید کردیم که همون جا موندگار میشیم!

آهان کش داری گفتو چمدونا رو بردن بیرون.منم که خیالم جمع بود...حداقل این دروغ گنده برای رو کم کنی خوب بود!

نیشا و من راهنمایی می کردیم که کجا برن و...خلاصه...آسانسور که نداشتیم...بی آسانسوری و بدبختیاش!

از علی وتیرداد تشکر و خداحافظی کردیم و رفتیم تو ماشینم

یه آهنگ ملایم گذاشتیم ولی همین که دور شدیم فلشمو زدمو تا خرخره بلند کردم...! نیشا هم تا جایی که می تونست از میانبر ها رفت که تو ترافیک نمونیم...

تا رسیدیم به مقصد کلی حال کردیم ...در واقع اصلا نفهمیدیم کی به شمال رسیدیم!

منو نیشا با تعجب به جمعیت توی حیاط نگاه میکردیم...یا خدا اینجا چه خبره؟

اصلا فکر نمی کردم اینقدر شلوغ باشه.همه اومده بودن...اول از همه مامانو دیدم که مثل همیشه داشت سر ماهان غر میزد!

با دیدنم با خوشحالی اومد به استقبالمو منو در آغوشش گرفت

راستش چند روزی بود رفته بود خونه ی خاله ام...کمی تحت تاثیر قرار گرفته...

ماهان هم از اون طرف دست به سینه غرمیزد:

-بازم این آتری اومد و هندی بازیا شروع شد...

بعد از روبوسی واحوال پرسی و در کل...بعد از اینکه مامان از کل شجره نامه ام خبردار شد(به غیراز دانشگاه)بالاخره دل از من کند و به بهونه ی این که خاله سانازم صداش میزنه رفت اونور...

رحمت بر پدر و مادر و امواتت سانی جونم!(خاله ام!)

خب حالا میشد دوکلام حرف با ماهان داشته باشم

دستامو به پهلو هام زدمو گفتم:

-به به ماهان خانوم خوب هستید

قرمز شد درحد انفجار:

-آتری بیبشتراز حدخودت حرف نزن وگرنه واست بد میشه ها

با ریلکسی گفتم:مثلا می خوای چی کار کنی؟

آروم اومد طرفم...منم که یه ذره ازش میترسیدم همین که اومد طرفم ، رفتم عقب که آروم گفت:

-موضوع دانشگاهو یادم نرفته ها

چی؟! این دیگه چه کوفتیه برای من اتو پیدا کرده...از این به بعد حتما برای اب خوردن هم باید از این اجازه بگیرم!

با عصبانیت خواستم بهش حمله ور بشم!که یه چیزی دستمو از پشت گرفتو محکم پرت شدم تو آغوش یک نفر!

تا چند لحظه از شوک خشکم زده بود که صدای خنده اش منو به خودم آوردو سرمو بالا گرفتمو نگاش کردم

وای خدا جونم ایـ...این؟

با خنده گفت:سلام خانومی...ببخشید شما خانوم آتریسا سپهری رو این اطراف ندیدید؟فکر کنم باز می خواد یقه ی داداششو بگیره!

نیشم رسید به بنا گوشم !

-اِ داداشی چه بزرگ شدی...خوشگل شدی...مثل یه دسته گل شدی؟کی اومدی؟

-اِ مگه نبودم؟ظاهرا شاعر هم شدی ما از اونور بی خبر؟

-پس چی فکر کردی؟امم درمورد ظاهرت هم که باید با عکسای قبلیت مطابقت بدم که چه قدر تغییر کردی

-ایی ولی تو یکی تغیر نکردی ها

- اوهوم...خب...جون هر کی می پرستی منو ول کن دارم خاکشیر میشم این تو!

خنده ای کردو منو رها کرد و من تونتمدرست حسابی نگاش کنم...به به هیکل که قربونش برم...موهاشم که کوتاه بود و یه حالت خیلی قشنگ زده بود بالا،چشماشم که عسلی بود و صورت نرمالی داشت...خب دیگه زیاد تعریف نکنم همین الانش هم کم خواستگار نداره...!

لبخندی زدم که یه نفر که هیچ وقت دلم نمی خواست ببینمش اومد جلوی چشمم

-به به آتریسا جون خوبی؟

اَه چه عشوه ای هم می کنه ایش!

بذارید براتون تعریف کنم...ایشون المیرا خانوم هستن و از بدشانسی،نمی دونم داداش مارتام چی درِش دیده که عاشق این شده والآن هم دوست دختر مارتاست...البته من که نمیذارم به نامزدی وازدواج برسه وهمچنان در حال تحقیقاتم که بتونم هر جور شده این دختره رو از داداشم دور کنم...ظاهر قشنگی داره درست.ولی من ازش متنفرم...همیشه قبل از اینکه مارتا بره ترکیه واسشون نقشه می ریختم...ولی...چه بگویم؟هیچ کدوم بر طبق مرادم در نمیومد

یه دفعه هم به بدترین تو ذهنی دنیا برخوردم...اونم وقتی بود که با یه پسر تو کافی شاپ دیدمشو ازشون عکس گرفتمو گذاشتم کف دست مارتا...ولی تازه فهمیدم من چه قدر خرم!...یارو داداشش بوده!

بگذریم!

سری تکون دادمو خواستم برم طرف نیشا که سرش به یکی از دختر خاله هام گرم شده بود که یکی دستامو کشید

من نمیدونم چرا از میون این همه اعضا دستم رو به این شدت میکشن!...بابا کبود شد!رعایت کنید!

برگشتم طرفش.وای آتوسا.عشق من!

-کجا کجا؟بلد نیستی به بزرگترت سلام بدی؟

اِ بابا انگار اینجا فقط من کوچیکما!

-سلام بر اتو بخار!

توی خونواده تنها کسی که آتوسا رو مخفف می کرد من بودم که اتو صداش می زدم!اونم کلی حرص میخورد!

راستش اون همه چیزش با من فرق داشت..یه دخترمغرور و سنگین بود از لحاظ ظاهری هم با من فرق داشت و یه جورایی مثل مارتا بود

پوستش هم سفید و اندامش هم مثل خودم متعادل و در کل دختر شیک پوشی بود...ولی اخلاقش اون جور ها هم بد نبود

نگاه متعجبی بهم انداختو همدیگه رو بغل کردیمو بعداز کلی حرف زدن!رضایت دادیمو رفتیم برا صبحونه...

خب جونم براتون بگه که من بین خونواده ای به این پرجمعیتی ودر آغوش کشیدناشون کلا مچاله شدم!مخصوصا بابام که کمی احساساتی شده بود!مطمئنن اثراتی بوده که در نبود من، مامان روش گذاشته...ناسلامتی من ته تغاری خونواده ام و باید هم دُردونه شون باشم...بابام هم حتما توی این دو روز کلی بدبختی کشیده از دست این ماهان!

هوففف ببینید من نباشم...اصلا نمیشه فکرشو هم بکنی !

ماهان از پشت میز بلند شدو گفت:

-مامان...بابا...منو مارتا دیگه بریم اگه چیزی خواستید ما در خدمتیم ولی اونجا آنتن نمی ده ...تا سه هفته هم اونجاییم... خداحافظ

همه ی خاله هاو عمه و عمو هام که دور میز داشتند شام میخوردن نگاش کردن...امشب لباسی رو که دوسش داشتم پوشیده بود ...یه تیشرت سبزرنگ...البته من هیچ وقت تاحالا ازش تعریف نکردم پیش خودمون باشه!این تا همین الانش هم که هیچیزی نداره الکی برای ما ژست میگیره و قُلدر بازی در میاره وای به حال اینکه ازش هم تعریف کنیم...

دیگه چه شود!

بابا داشت برام شام می کشید که گفتم نمی خواد و با شیطونی رو به ماهان گفتم:

-ماهان کجا میری؟

برگشتو با همون اخم ضدحالش نگام کرد:

-فضولو بردن جهنم...

توی دهنم پرید:آهان خب چرا رودرواسی داری داداش... دستشویی خوش بگذره...چند هفته هم اونجا باش جای ما باز ترشه

نیشا و اتوسا که کنارم نشسته بودن هر دو همزمان پاهاشونو خواستن به پام بکوبن که جاخالی دادم!

بابا هم که چشماش شده بود مثل توپ بسکت!...مامان هم که عین خیالش نبود...مثلا من ته تغاریشونما!...برگ چغندر که نیستم؟به من میگن آتریسا!(خب دیگه حس نگیر!) ماهان بی توجه به حرف من دوباره گفت:

-مامان...بابا... خداحافظ همگی

ورفت...خدارو شکر مارتا بیرون بود وگرنه با این حرفی که زدم دیگه نگام هم نمی کرد...

بابا:بابا می خوای برات بکشم؟

از جام پاشدمو گفتم:

-بابا جون ببخشید یکی از دوستام خونه شون اینجاست دعوتم کردن به شام دیگه من نرم ناراحت میشه

مامان بی چونو چرا پذیرفت...بابا هم که...زن ذلیل!مخالفتی نکرد

از بقیه خداحافظی کردمو رفتم تو اتاقم که با آتوسا و نیشا یکی بودو تند تند لباسامو عوض کردم...مانتوی کلاه دار مشکی وشال خاکستری شلوار لوله تفنگی مشکی شالمو هم مثل همیشه کردم تو مانتومو کلا مانتومو انداختم روش...هه دقیقا مثل این رزمنده ها شده بودم!دیگه چیزی لازم نبود کیف لباسامو بیشتر وسایل هام هم هنوز تو ماشین درشون نیورده بودم!

خواستم برم بیرون که نیشا واتوسا جلوم ظاهر شدن

آتوسا دست به سینه گفت:پس میری خونه ی دوستات شام دعوتی هان؟

رفتم بیرونو گفتم:

-بچه ها وقت ندارم اگه میاین غر نزنیدو بیاین

هر دوتاشون با دو رفتن تو اتاقو منم رفتم تو ماشین ...پسرا هنوز حرکت نکرده بودن...یعنی المیرا نگذاشته بود و داشت سوال جواب مارتا می کرد که کجا میرن...

من میدونم الی جون تو عمرش برای من همین یه بارو مفید بوده والا!

دخترا اومدن تو ماشین...ماشاا...تا تونسته بودن هله هوله آورده بودن انگارمی خواستن برن سینما!

نیشا هم که کیف آرایشش تو دستش جُم نمی خورد!

حوصله ی اعتراض نداشتمو وقتی ماشین داداش مارتام راه افتاد ماهم راه افتادیم...

ربع ساعتی بود که حرکت کرده بودیم و هنوز هم به جایی نرسیده بودیم...

حوصله ام وحشتناک سر رفته بود و کم کم داشتم نا امید میشدم

دخترا داشتن تخمه میشکستن و از یه طرف هم تو دهن من میکردن!

چراغ ماشین هم که خاموش بود تا یه وقت بهمون شک نکنن...خداییش واسه خودم یه پا کارگاه بودما!

چارچنگولی رو فرمون تمرکز کرده بودم ولی هی نزدیک بود خوابم ببره...اه اینا هم نگار نمیخوان برسن!

همون طور که میرفتیم یهو ماشین مارتااینا پشت یه درخت غولپیکرترمز کرد که قلبمون اومد تو دهنمون!

دخترا ازاسترس تند تند تخمه میشکستن...المپیادی واسه خودشون راه انداخته بودن!

البته خودشون نمیدونن بعد ازعملیاتمون وادارشون میکنم پوسته ها رو از توی ماشین تمیز کنن!

یکی از پسرا که فکر کنم ماهان بود از ماشین پرید بیرون و پشت اون درخت ناپدید شد

منو دخترا همه محو تماشا بودیم که یه وقت شاید متوجه ی ما شده باشن...همون جا دست به دعا شدیم و هرکدوممون توی دلمون هزار نذر و دعا میکردیم

چشمامونو ریز کرده بودیم و زوم شده بودیم روی ماشین که راه افتاد و رفت...

همزمان با من دخترا هم نفس راحتی کشیدنو دوباره راه افتادیم...

تا اینکه ازاون درخت بزرگ که رد شدیم با دیدن ویلای روبه رومون دهنمون از تعجب باز موند!...

همون طور که خیره بهش نگاه میکردم گفتم:

-وای خدا جونم این جیگر وسط جنگل چی کار میکرده؟

یه ویلای سه طبقه اون هم وسط جنگل...با نمای فوق العاده زیبا و طرح شکلاتی

نگاهی به بچه ها انداختم که نیششون رسید به بنا گوش...

پیاده شدیمو ماشینو کمی دور تر،پشت بوته ها پنهان کردیم

البته نه به این آسونی که گفتم! با هزار تا جک و جونوراز انواع مارمولک و قورباغه روبه رو شدیم و جیغمون نزدیک بود بره بالا!اونم توی اون تاریکی شب بدون چراغ...

دیوار هم چندان بلند نبود که نتونیم با قلاب گرفتن ازش بالا بریم!

به ما باید مدال اسکارِ سه جاسوسِ بی باک بدن...ولی خب دیگه کیه که قدر بدونه...هی دنیا!

از بالای دیوار پریدم پایین و به بچه ها اشاره کردیم.یعنی برید!