رمان نه دیگر نمی بخشم به قلم نازنین آقایی

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

من را شراره نام نهاده اند …

زیرا پدرم اعتقاد داشت با شراره های آتش وجودم در هنگام تولد زندگیش را به آتش کشیده ام …

من را شراره صدا زدند خواهر و برادری که مگسان دور شیرینی بودند و هرچه پدر میگفت گوش می نهادند

من شراره بودم و آنها برای خاموش کردن شعله های درونم با نفرت و آزارهایشان آبی می شدند بر روی آتش وجودم ….

حال مردی میگوید با شراره های عشق شعله کشیدم وجودش را

مردی که خود خاکسترم کرد و چیزی از من باقی نگذاشت

سخن نویسنده :

سلام به دوستانه عزیز و دوست داران کتاب و کتاب خوانی خوش حالم که مورد لطف شما قرار گرفتم تا اولین اثر من رو بخونید مسلما اولین اثر مظلوم ترین اثره ادم میشه چون اولین کاره منه نوییه و خوب تجربه ای هم تو این زمینه ندارم .ادب و ادبیات تازه کننده ی روح آدمیه و خوب من هم دست به قلم بردم تا روحم رو تازه کنم اما روح عجولم اون جور که میخواست داستان رو تموم نکرد بر اساس یه سری مشکلات این داستان با یک سری سر هم بندی های کلی تند تند جمع و جور شد و حتی فرصت باز بینی هم نداشت پس اگه غلطه املایی با تایپی ای دیدید به بزرگی خودتون ببخشید آدم وقتی خالقه یه داستان میشه گاهی کنترل شخصیت هاش از دستش در میره و مثل یک سری بچه های تخس و شیطون هر چی بهشون میگی آخه عزیزه من دلبنده من ،من این نقشه رو برای تو داشتم کار خودشون رو میکنن که میکنن .خوب زیادی حرف زدم شاید داستان به نظر خودتون تکراری بیاد من واقعا نمیدونستم با همچین موضوعی داستانی هم هست اما مطمئن باشید هر داستانی اتفاقات یا رویداد های متفاوتی رو تو خودش گنجونده موضوع مد نظره من یک سری معیارها داره که با معیارهای نویسنده های دیگه کاملا متفاوته من عاشق غافلگیری های ناگهانیم این آخر داستان یهو بفهمید هر آنچه که توی ذهنتون بوده غلطه .باز هم میگم اگه کمی و کاستی ای بود لطفا با نقد های سازندتون بهم اطلاع بدید خوشحال میشم با در نظر گرفتن خواسته های شما چیزی رو بنویسم که برای شما لذت بخش باشه .

با تشکر نازنین آقایی

مقدمه

من را شراره نام نهاده اند …

زیرا پدرم اعتقاد داشت با شراره های آتش وجودم در هنگام تولد زندگیش را به آتش کشیده ام …

من را شراره صدا زدند خواهر و برادری که مگسان دور شیرینی بودند و هرچه پدر میگفت گوش می نهادند

من شراره بودم و آنها برای خاموش کردن شعله های درونم با نفرت و آزارهایشان آبی می شدند بر روی آتش وجودم ….

حال مردی میگوید با شراره های عشق شعله کشیدم وجودش را

مردی که خود خاکسترم کرد و چیزی از من باقی نگذاشت

و حال همه میگویند آبدیسم

همان اسمی که مادرم برایم برگزید

مانند آب زلال و شفاف

همه میخواهد آبدیس بودنم را اما چگونه ؟

و من تازه میفهمم که از ابتدا قرار نبود شراره باشم

من از ابتدا آبدیس بودم زلال ،شفاف و گوارا

روحی روان همچو جویبار که هر نفرت و کینه ای را میگذشتم و در خود حل میکردم

حال نزد من آمده اید و میگویید اشتباه بود؟

حال پدرم نزد من آمده و برای عمر گذشته ام ،روح از هم گسسته ام ،تن به گل نشسته ام

عذر میخواهد و میگوید

اشتباه بود ….

نفرت از من اشتباه بود …

کینه از من اشتباه بود ….

و حال از من آبدیس بودن میخواهد

آبدیسی که میگذشت مانند رود

همان آبدیسی که خود روزی او را کشت

اما حال من همان شراره ای هستم

که از ابتدا در خیالشان بود

من شعله میکشم ،نابود میکنم ،آتش میزنم ،شراره میکشم

زندگی مردی که به ناحق از من انتقام گرفت

پدری که با سهل انگاری اش زندگی ام را نابود کرد

من شعله میکشم

با نفرت شراره میکشم

((دیگر هرگز نمیخشم ))

من شراره میکشم

گول دنیا را مخور

ماهیان شهر ما

از کوسه ها وحشی ترند

برهای این حوالی گرگ ها را میدرند

سایه از سایه

هراسان در میان کوچه ها

زنده ها هم

آبروی مردگان را میبرند

به نام خدا

با خستگی تمام پله ها رو دونه به دونه بالا میرم و تو ذهنم محاسبه میکنم این چندمین پله است که دارم بالا میرم و چرا این پله های لعنتی تمومی ندارن؟؟؟؟

با خستگی در و باز کردم و رفتم تو کوله پشتیمو همون جلوی در از رو شونه های خسته ام پایین انداختم آخیش راحت شدم خواستم یه نفس تازه بکشم که آرمین عین ابولهل جلوم پرید .

با ترس گفتم :سلام داداش

آرمین –سلام و زهر مار تا حالا کجا بودی ؟؟؟؟هان ؟؟؟؟؟؟

از ترس اینکه هنوز جای زخم های قبلی خوب نشده زخم تازه ای رو تن و بدن خسته ام بشینه با لکنت گفتم :م….من …خو..ب ..چی…چیزه …یعنی

به مسخره وسط حرفم پریدو و ادای منو در آورد :ت…تو…خو…ب….چی….چیزه…یعنی چی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟هان ؟؟؟؟؟؟؟یه کلمه پرسیدم تا الان کدوم گوری بودی ؟؟؟؟؟؟؟؟

-خوب داداش کلاس داشتم دیگه

-آره ارواح عمه ات دختره ی کثافت

از روی چادر و مقنعه ام موهامو تو مشتش گرفت و عربده کشید :به نظرت گوشای مخملی ایم بهم میاد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

وسط این گیر و دار و دردی که توی ریشه ی موهام پیچیده بود خنده ام گرفته بود لبخند رو که رو لبام دید عصبانیتش به اوج رسید دستش رفت بالا که دوباره مهمون صورتم بشه که همون توی هوا مچ دستش توسط آرمان گرفته شد تعجبم به اوج رسید چی شده که آرمان داره از من دفاع میکنه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خوشبختانه من اینقدر دختر خوشبختی هستم که چه پدرم چه دوتا داداشام احساساتشونو با کتک زدن من ابراز میکنن و اینکه الان آرمان جلوی آرمین رو گرفته که منو کتک نزنه میتونه جز اعجایب باشه چون هرموقع یکی شون میخواست به من لطف کنه سریعا پشت سرش یکی دیگه میومد تا اگه خدایی نکرده اولی خسته شد دومی جاشو بگیره

آرمان گفت :احمق آخه الان وقتشه ؟؟؟؟؟تو نمیدونی آرزو و خانواده ی شوهرش میخوان بیان میخوای اینو با سر و صورت خونی بیاری جلو ؟؟

آها پس بگو آرزو جون قراره بیاد خواهر عزیزم یادم افتاد که بابا دیشب کلی سفارش کرده بود که حداقل 4 نوع غذا آماده کنم و کلی به سر و وضع خونه برسم سارا خانوم نامزد آرمان هم که توی این خونه حق اینو که دست به سیاه سفید بزنه رو نداشت تا وقتی یه کوزت به اسم شراره هست برای چی بقیه ی اعضای خانواده توی این خونه به این درند دشتی کاری بکنن ؟؟؟؟؟؟؟

همینکه دست آرمین شل شد سریع کیفمو چنگ زدم و دویدم سمت اتاقم که داد آرمان در اومد :هووووووی شراره همین الان میای کارا رو انجام میدی وگرنه میدونی چه بلایی سرت میارم من جلو آرش آبرو دارم

پوزخندی زدم چه خانواده ی با آبرو و البته مخفی کاری که هنوز که هنوز مردم نمیدونن که یکی از بچه هاشون به خاطر اینکه نه باباش و نه دوتا داداشاش هواشو دارن مجبوره با 19 سال سن و مشغله ای مثل دانشگاه خونه ی مردم کار کنه و کارای کافی نتی انجام بده تا خرج دانشگاهشو در بیاره اینقدر بدبخت هست که برای اینکه بی لباس نمونه مجبوره کار کنه برای اینکه گشنه نمونه مجبوره کار کنه نقش من تو این خونه با نقش یه خدمتکار تفاوتی نداره فقط خدمتکار حقوق میگیره و حقوق من میشه اینکه یه اتاق به من دادن که شبا تو خیابون نخوابم با همون پوزخند تلخ لباسامو عوض کردم و پریدم بیرون سریع مواد قیمه و قورمه سبزی رو که از دیشب گذاشته بودم بار گذاشتم و شروع کردم به سرخ کردن مرغ و سیب زمینی سارا اومد تو آشپزخونه :شراره جون

نگاهی زیر چشمی بهش انداختم نمیدونم با اینکه هیچی تقصیر من نبود اما همیشه جلوی کسایی که داستان زندگی منو میدونستن خجالت میکشیدم خجالت میکشیدم از اینکه اونا میدیدن که من چه ارج و غربی پیش خانوادم دارم

-چی شده سارا ؟چرا اینجایی؟آرمان بیاد اینجا ببینتت شر به پا میکنه ها

-آرمان و آرمین رفتن بیرون کمک نمیخوای

پوزخند تلخی زدم و گفتم :نه ممنون کاری نمونده

با ناراحتی لبخندی زد و دستشو گذاشت رو شونه ام فشار آرومی بهش داد و گفت :همه ی اینا تموم میشه شراره مطمئن باش تو هم قرار نیست برای همیشه تو این خونه باشی اونموقع که از دستت دادن میفهمن سعی داشتن چه الماسی رو بشکونن

تلخی پوزخندم وجود خودم رو هم سوزوند :سعی داشتن بشکنن ؟؟؟سارا تو فقط دو ساله که با آرمان آشنا شدی دوساله که تو زندگی مایی و اوضاع منو میبینی من 19 ساله هر روز دارم میشکنم 19 سال تازه میگی سعی داشتن منو بشکنن ؟؟؟؟؟دِ لا مذهب من هربار با جارو خاک اندازه تیکه تیکه ی خودمو جمع میکنم

-نمیدونم دلیل این کاراشون چیه

با بغضی که سعی داشت گلومو پاره کنه گفتم :برو سارا برو الان یکیشون میان شر میشه شرشون هم دامن تو رو نمیگیره دامن من بدبختو میگیره بس کن برو بیرون

ههههه خدایا میبینی ؟؟؟؟؟؟؟داری میبینی دیگه همه ی مردم خانواده هاشون باهم خوبن و زن داداشاشون باهاشون لج من برعکسم خانوادم باهام لجن و زن داداشم باهام خوب و من هنوز که هنوزه نه همدمی دارم و نه پناهی و نه آرامشی کسی رو ندارم که باهاش دردو دل کنم کسی رو ندارم که بدون خجالت سر بذارم رو پاهاشو زار زار گریه کنم چرا تقدیر منو با با قلم تنهایی نوشتن ؟

*درون بستر سردی

نه آرامی….نه آغوشی

نه دستاری…نه تن پوشی

میان خواب و بیداری

درون پیله های صبر پیچیده

پراز خالی …هراسیده *

و من تنها کاری که میکنم صبره صبر میکنم تا شاید روزی جواب تمام سوالامو بگیرم جواب اینهمه بی حرمتی جواب اینهمه توهین که چرا مگه من چیکارتون کردم ؟؟؟؟؟؟؟؟اینکه زنت سر زایمان من از دنیا رفت خوب خدا بیامرزتش مگه من خواستم ؟؟؟؟؟؟؟یکی نیست بهشون بگه مگه من خواستم به دنیا بیام ؟؟؟؟مگه من خواستم زنت بمیره ؟؟؟؟؟؟؟؟؟مگه اون زن مادر من نبود ؟؟؟؟؟؟

مگه من یتیم نشدم ؟؟؟؟؟؟؟تو اگه چند سال با زنت زندگی کردی من حتی مادرمو واسه یک روز هم نداشتم به قران که نداشتم پس پدر من چرا تاوان مردن زنتو از من میگیری ؟چرا بچه هات تاوان بی مادر شدنشونو از من میگیرن ؟؟؟؟؟

چرا همینکه دست چپمو از راستم تشخیص دادم بدبختی هام شروع شد سختگیری های شما آزار و اذیتهای شما چرا همیشه آرزو بود دردونه اتون ؟؟

چرا همیشه آرزو دختر خوبست ؟چرا من بدم؟چه فرقی هست بین بچه و بچه ات ؟که گذشته ی یکی خوشی و شادیه و گذشته ی یکی دیگه بدبختی و ناراحتی ؟؟

*از کودکیت ،اکثر اوقات درد بود

تنها رفیق آن دل تنهات درد بود*

سریع ماکارونی درست کردم و سالاد الویه و سالاد شیرازه هم آماده کردم سه نوع ژله با طمع های مختلف توی یخچال گذاشتم و سریع شروع کردم جمع و جور کردن آشپزخونه که بابا سر رسید .

-سلام بابا خسته نباشید

بدون اینکه بهم نگاه کنه گفت :برو میوه ها رو از ماشین در بیار

و سویچ ماشینشو به سمتم پرت کرد که چون هواسم نبود خورد تو سرم آخ آرومی گفتم که چپ چپ نگاهم کرد و گفت :نمیتونی اون چشم کور شدتو باز کنی نه ؟؟؟؟؟فقط مفت بخور و مفت بچرخ دِ یالا دِ الان مهمونا میرسن تو هنوز هیچ غلطی نکردی

چشم آرومی زیرلب گفتم و به سمت پارکینگ رفتم میوه ها رو شستم و خشک کردم و تو ظرف چیدم و گذاشتم تو یخچال تا خنک بمونن

و سریع شروع کردم به دستمال کشیدن وسایل تو چشم مثل میز و تلوزیون و…..

یه جارو برقی هم کشیدم و با خستگی رفتم یه دوش گرفتم همینکه سرم رسید به تخت

تا یه ذره استراحت کنم آیفون به صدا در اومد و پشت بندش صدای آرمین :هووووی شراره مفت خور بدو بیا پایین مهمونا اومدن

ههههه حتی دیگه یه لحظه استراحت هم به من نیومده حالا باید سه ساعت از مهمونای عزیز خانواده ی گرام پذیرایی کنم

رفتم پایین همینکه از پله ها اومدم پایین رویا پرید بغلم 8 سال تفاوت سنی بین منو خواهرزاده ی عزیزم همیشه باعث میشد که منو بیش از اندازه دوست داشته باشه که این به این معنیه که تنها کسی که تو این دنیا منو دوست داره یه دختر بچه ی 11 سالس

که البته نه تنها من براش نقش یک دوست و خاله رو بازی میکنم که حتی نقش مادرش رو هم بازی میکردم و میکنم اونم از سن 8 سالگی

خوب به هرحال آرزو جان توی سن 16 سالگی زایمان کردن و هنوز که هنوزه از جوانیشون به نحو احسنت استفاده نکردن خوب به هرحال خانوم به این زیبایی و جوانی باید از زندگی لذت ببره وقتی شوهری مثل آرش داره که هنوزم که هنوزه به آرزو مثل روزای اول نگاه میکنه

و اونوقت من هنوز که هنوزه نه بچگی کردم و نه از چیزی لذت بردم

رویا رو بوسی میکنم و به زور از آغوشم جدا میکنم

به آرزو سلامی میدم که باغرور و بالاجبار جوابمو میده

با آرش سلام و علیکی میکنم که بیتفاوت سلام و چطوری میگه و سریع میره پیش زنش و شروع میکنه به پوست کردن میوه برای آرزو جونش

مادرشوهر آرزو نسرین خانوم میاد داخل زن خیلی مهربونیه اما نمیدونم چرا احساس میکنم دلش به حالم میسوزه چون بالاخره هرچی نباشه با ما رفت و آمد دارن و یه چیزایی از زندگی ما میدونن و خوب مطمئنن هر کسی هم مرداب زندگی منو ببینه دلش به حالم میسوزه

مترسک ناز میکند و کلاغها فریاد میزنند و من سکوت میکنم این مزرعه زندگی من است خشک و بی نشان

با مهربونی باهام روبوسی میکنه و میره داخل بابا ی آرش هم آرسام خان با اقتدار وارد میشه و بعد از همه به منه فنچ میرسه و انگار نه انگار که من دیگه بزرگ شدم و اون دختر بچه ی 8 ساله نیستم لپامو میکشه و دستی رو سرم میکشه و میگه :چطوری شیطون بلا ؟

و من نمیدونم این مرد مهربون کی دیده من شیطونی کنم ؟؟؟؟؟مگه من برده به جز سکوت و بله و چشم حرفی از دهنم در اومده بود ؟

با صورتی که از خجالت سرخ شده بود آروم جواب دادم : خوبم الحمدالله

اوهم با مهربونی خدا رو شکری میگه و میره میشینه

خدا رو شکر خواهر آرش دیگه نیومده بود میدونستم به شدت از آرزو متنفره و این تنفر باعث شده بود کلن از همه ی خانواده ی ما متنفر باشه

بعد از گپ دوستانه و بدو بدوی من و سعی کردن در آروم کردن رویای شیطونم و پخش کردن چای و شربت و شیرینی و میوه یه زنگ تفریح کوتاه برای دیدن تلوزیون سفره ی شام رو چیدم .

نسرین جون و آقا آرسام با دیدن سفره به به و چه چه اشون راه افتاد و شروع به تعارفات معمول کردن :چرا زحمت کشیدینو ما راضی نبودیم و اینا

و جالبی اینا این بود که بابا و داداشهای گلم جوری جوابشونو میدادن که آدم شک میکرد نکنه اون آدمی که از بعد از ظهر تا غروب سگ دو زد اینا بودن

بعد از اینکه همه جا گیر شدن آرمان نگاه چپکی بهم انداخت که معنی اش این میشد گمشو برو تو آشپزخونه چون اساسا خانواده ی عزیزم عادت نداشتن یه مفت خور کنارشون بشینه و پیششون غذا بخوره هرچند این لطفو میکردن و میذاشتن غذا بخورم ولی خب هرجایی به جز جلو چشم اونا

داشتم به آشپزخونه میرفتم که نسرین جون گفت :اوااا شراره جان تو باز کجا داری میری گلم ؟

-راستش آشپزخونه خیلی شلوغه مرتب میکنم میام

-ای بابا گلم بیا بشین سر سفره دیگه هر موقع ما اومدیم تو به یه بهانه ای رفتی تو آشپزخونه و دیگه در نیومدی دیگه کم کم داره باورم میشه از همنشینی با ما بدت میاد

با خجالت گفتم –تو رو خدا نفرمایید این حرفا چیه اما خوب کار زیاده همینکه کارم تموم شد میام

-بیا دخترم بیا بشین بعد از اینکه شاممونو خوردیم خودم کمکت میکنم

بابا سریع گفت :این چه حرفیه نسرین خانوم مگه من میذارم شما تو خونه ی من دست به سیاه سفید بزنید ؟

آرسام :خوب نسرین جان هم درست میگه امید جان هیچ وقت نشده ما افتخار اینو که با دختر گلمون غذا بخوریم و پیدا کنیم

آرمان سریع گفت :فردا دانشگاه داره بهتره کاراشو تموم کنه زودتر بخوابه ایشالله دفع بعد

نسرین جون با ناراحتی گفت :ای کاش میذاشتید کمکش کنم آرزو جان تو حداقل برو کمک خواهرت

آرزو جوابی نداد و گستاخانه فقط پوزخندی زد و به خوردنش رسید و خوشا به غیرت آرش که به جای اینکه آرزو رو به خاطر این رفتار گستاخانه دعوا کنه یه تیکه مرغ دیگه برای آرزو گذاشت .

نسرین خانوم با ناراحتی سرشو پایین انداخت و هیچی نگفت نمیدونم این چه حرفی بود که نسرین خانوم زد خوب تو که خودت میدونی که هر موقع هم که آرزو مهمون داره زنگ میزنه به منو من میرم خونش کاراشو انجام میدم این دیگه چه کاری بود که از عروست که تا حالا دستش به سیاه و سفید نخوره بخوای به منه کلفت کمک کنه ؟؟؟؟؟؟

رویا سریع سه قاشق بزرگ از غذاشو خورد و با دهن پر گفت من میرم کمک خاله

دستی رو شونه اش گذاشتم و گفتم :بشین غذاتو بخور عزیزم کار زیادی نیست زود تموم میشه

نسرین خانوم باز پرید وسطو وگفت :خوب پس اگه کارت کمه بیا شامتو بخور بعد برو

بابا گفت :نسرین خانوم بذارید بره کارشو انجام بده سریع بیاد اینطوری نه اون به کارش میرسه نه ما به شاممون

در تایید حرف بابام سری تکون دادم که بابام با نگاه اخطار آمیزی بهم نگاه کرد که مفهومش این بود :میری تو آشپزخونه و تا زمانی که نگفتم برای جمع کردن میز بیای از آشپزخونه در نمیای

با ببخشیدی به سمت آشپزخونه میرم در حقیقت هیچ کاری تو آشپزخونه نداشتم همه چیز مرتب و منظم سر جاش بود سعی کردم با دو سه لقمه غذا بغض بزرگی رو که در حال انفجار بود رو بفرستم پایین که بازم نشد و آخر سر چند قطره اشک از چشمم چکید همون لحظه بابا صدام زد که برم سفره رو جمع کنم سریع اشکمو پاک کردم و رفتم بیرون نسرین جون همینکه منو دید با گلایه گفت :دیدی آخر سر هم نیومدی ؟

-شرمنده کارای آشپزخونه بیشتر از اون چیزی بود که فکر میکردم

چیزی نگفت و من مشغول جمع کردن میز شدم .اونموقع که همه توی پذیرایی مشغول بگو بخند بودن و دیدن تلوزیون من داشتم ظرف میشستم و اصلن حال خوبی نداشتم چرا نمیشه منم عین یه آدم عادی با اعضای خانواده و فامیلهامون توی یه مجلسی بشینم و منم جزی از این صحبت های دوستانه بشم ؟چرا من باید اینقدر تنها باشم و ادای ادمای شادو در بیارم ؟؟؟؟؟چرا باید وانمود کنم خوشحالم از زندگی نکبتی که دارم در عین حالی که دارم از ناراحتی دق میکنم وکسی نیست که بهم بگه نگران نباش من هستم من هنوزم دوست دارم من گدایی محبت از آدمای غریبه نمیکنم ولی همین محبتو خانوادم هم نمیتوست به من بده ؟

من میان مردمی هستم که باورشان نمی شود تنهایم می گویند خوش به حالت که خوشحالی نمی دانند دلیل شاد بودنم باج به آنهاست برای دوست داشتن من

تو همین لحظه رویا پرید تو آشپزخونه خدا رو به خاطر همه ی نداده هات شکر و به خاطر دادن رویا هزار مرتبه شکر

رویا –وای شری جون هلاک شدم

-چرا گلم

-بابا چیه همش گرفتم عین این بچه های خوب اونجا نشستم هی مجبورم جلو اونا بهت بگم خاله خاله شری جوووون و عشقه

و سعی داشت ظرفای کثیفو بذار توی قسمت ظرفایی که تمیز بود زدم پشت دستشو گفتم :نکن بچه در ضمن تو که خودت میدونی واسه کسی مهم نیست که تو منو چی صدا میکنی

با اخم نگاهی بهم کردو گفت :تو باز شروع کردی ؟چی شده شری جونم

کف دستشو که روی صورتم نشسته بود بوسه ی آرومی زدم و گفتم :هیچی عشق مامان هیجی ، هیچی نشده

-پس برای چی میگی چیز مهمی نیست ؟خیلی هم مهمه نمیدونی اوندفعه که خونه ی مامان جون نسرین اینا بودیم من زنگ زدم بهت گفتم شری جون بابا و مامان جون نسرین اینقدر دعوام کردن که نگو

-ههههه چرا ؟

سعی در در آوردن ادای آرش کرد و گفت :آدم خاله اشو به اسم صدا نمیزنه دیگه چه برسه که تو اسمشو مخفف هم کردی منم میخواستم برگردم بگم بابا شری فنچول خودمونه دیگه این حرفا رو نداره

با دست کفیم به دماغ کوچولوش مالیدم که جیغش در اومد :اِاِاِ شری چیکار میکنی ؟؟؟؟؟؟؟

با اخم گفتم:تو باشی به من نگی فنچول

با لبخند حرص در آری گفت :فنچی دیگه فنچ

با صدایی که سعی میکردم بلند نشه گفتم :رویـــــــــــــــا

صدای قهقه اش بلند شد با همون خنده ی بلندش گفت :خوب راست میگم دیگه من 11 ساله قد ام از تو بلند تره

-منم اگه عین تو صد جور باشگاه بستکتبال و والیبال میرفتم الان نردبون بودم

دست دور شونه ام انداخت و بلند گفت :ما تو رو باشگاه نرفته قبول داریم مامان جونم

آرزو با اخم وارد آشپزخونه شد :رویا اینجا چیکار میکنی ؟؟؟؟؟؟؟زود بیا بیرون ببینم بزار اینم به کارش برسه

رویا با تخسی گفت :نمیخوام اصلن میخوام به شراره کمک کنم

آرزو با تعجب گفت :چی ؟به شراره کمک کنی ؟دختر من بشینه اینجا کمک ظرف شستن شراره؟؟؟؟؟؟

رویا با اخم و گله گفت :خوب مگه چی میشه ؟؟میخوام کمک کنم

آرزو با اخم رو به من گفت :هی اینو میاری پیش خودت ازش کار میکشی که الان واسه من کمک کمک میکنه ؟؟؟؟؟؟؟

با تعجب گفتم :نه برای چی باید ازش کار بکشم و تو دلم اضافه کردم مگه همه مثل شمان ؟

آرزو با صدای بلندی گفت :رویا تاسه میشمارم بیرونی

رویا هم داد زد :نمیــــــــــــخوام نمیــــــــــــــــام

آرزو هم صداشو بلند کردو گفت :من مادرتم و باید هر چی که گفتم رو گوش کنی

رویا :مادر من شراره است من از تو مادریی ندیدم که حالا ادعات میشه مادر منی

آرزو مات موند اومد سمت رویا و دستشو برد بالا که بزنه تو صورت برگ گل رویا که سریع رفتم جلوشو دستشو گرفتم نمیذاشتم نمیخواستم رویا هم طعم تلخ سیلی و کتکو بچشه آرزو با بهت به من نگاه کرد و گفت :تـــــو…تــــو چطور جرائت میکنی ؟؟؟؟؟

آرش اومد داخل آرزو رو برد بیرون و با ملایمت با رویا حرف زد و بعد از یه مدت هم رویا رو برد بیرون

بالاخره اون شب نفرت انگیز هم تموم شد وقتی میخواستم بخوابم بابا صدام زد که برم پیشش نمیدونستم دوباره چی رو میخواست بهونه کنه که دعوا راه بندازه ولی خوب مسلما به جز دعوا و غر زدن کار دیگه ای با من نداشت

در اتاق کارشو زدم که صداش اومد بیا تو .درو باز کردم و رفتم تو پشت میز کارش نشسته بود و با اخم نگاهم میکرد

-کاری با من داشتید ؟

-شنیدم خوب رویا رو کوک میکنی که به جون آرزو بیفته

بگو آرزو جون ‍‍پیش ددی جونش از من گله کرده لبخند تلخی زدم و گفتم :من هیچ وقت اینکارو نمیکنم

با دست روی میز کوبید و گفت :پس اینکه رویا برگرده به آرزو بگه تو مادر من نیستی شراره مادر منه کوک کردن نیست دیگه نه ؟

-من چیزی به رویا نگفتم دیگه اون مشکل آرزوه که دخترش اونو مادر خودش نمیدونه

با سرعت تمام جامدادی رو میزشو به سمتم پرت کرد که سریع جاخالی دادم با فریاد گفت :چطور جرائت میکنی؟؟؟؟؟هان ؟میبینم زبون در آوردی

با بغض گفتم :من همیشه زبونم در برابر شما کوتاه بوده و هست مشکل اینه که نمیخواین ببینین اونی که از 8 سالگی اش رویا رو بزرگ کرده منم نه آرزویی که همیشه پی دوستاش و خوشگذرونی هاش بوده

به سرعت به سمتم جهش برداشت که خودمو گوشه ی جمع کردم بالا سرم وایستاد و گفت :خوبه اینقدر میترسی و واسه من بلبل زبونی میکنی حتی لیاقت اینو که دستم بهت بخوره رو هم نداری

پوزخندی تلخ زدم خوبه لیاقت ندارم و هربار یه چیزی رو بهونه میکنن که تن وبدن منو کبود کنن

به سمت میزش رفتو روبه من گفت :پاشو برو لب تاپتو بیار یه چند روز که دستت نباشه یاد میگیری اینطوری راجب خواهر بزرگ ترت حرف نزنی

-امــا شما که میدونید من سفارش تایپ دارم بدون لب تاپ کار مردم رو زمین میمونه

شونه ای بالا انداختو گفت :اینم یه نوع تنبیه

یکی نبود بگه آخه مثلا پدر، من اون لب تاپ لعنتی رو خودم خریدم نه تو وسیله ای نیست که تو خریده باشی و بخوای سر من بخاطرش منت بذاری وسیله ای نیست که برای تنبیه من ازش بگیری اما نگفتم بازم عین همیشه ساکت شدم مگه من چاره ای به جز ساکت شدن و خفه موندن دارم ؟

*تنم مرده در سوز و داغ سکوت

دلم خسته ازبی صدایی،سکوت

نگو بر لبم تا ببرد سکوت

ندارد دلم چاره ای جز سکوت *

به اتاقم رفتمو لب تاپو برداشتم و دوباره رفتم سراغ مثلا پدر عزیز با بغض لب تاپو به دستش دادم که لبخند پیرزومندانه ای زد و با لحن بدی گفت :حالا برو گمشو تا دو هفته از لب تاپ خبری نیست

آهی کشیدم و از در زدم بیرون مجبور بودم برای کارای تایپم برم خونه ی شمیم و کارمو با لپ تاپ اون انجام بدم

با بغض سر رو بالش گذاشتم هرکاری میکردم نه این بغض لعنتی میشکست نه خوابم میبرد

خدایا بت بود بت شکن فرستادی …..پر از بغضم بغض شکن هم داری ؟

همینکه اذانو گفت سریع پاشدم و نمازمو خوندم بعد از نماز اینقدر سبک شدم که سرم به بالش نرسیده خوابم برد

صبح زود بعد از آماده کردن غذا و بیدار کردن اهل منزل و سه چهارتا فحش درشت از آرمین که چرا زودتر بیدارش نکردم انگار که این پسر بدبخت نه گوشی داره نه ساعتی برای کوک کردن توی آشپزخونه به دور از چشم خانواده ی عزیزم دو سه لقمه نون پنیر خوردمو سریع آماده شدم و از خونه زدم بیرون حوصله ی سوال جواب شدن نداشتم اگه میگفتم دارم میرم که کار مردمو قبول کنم نمیذاشتن برم

به خونه ی شمیم اینا که رسیدم زنگ درو زدم صدای خاله اومد –بله ؟

-سلام خاله شراره ام شمیم هست ؟

-آره عزیزم بیا تو

وقتی رسیدم خاله رو دم در منتظر دیدم چی میشد که منم مامانی داشتم که وقتی ازبیرون میام ازم استقبال کنه و بهم خسته نباشید بگه ؟

-سلام دخترم

-سلام خاله شرمنده مزاحم شدم

-نگو دخترم این حرفا توهم عین شمیم خودمی

که شمیم با موهای ژولیده در حالی که دهنشو اندازه اسب آبی باز کرده بود و خمیازه میکشید از پله ها اومد پایینو گفت :کی برای تو مثل منه ؟مامای ها ؟ها ؟ها؟

با خنده سری تکون دادم و گفتم :علیکم سلام دختر خوابالو

جیغ بلندی زد و گفت :شراره

خواستم بگم :زهر مار و شراره که دیدم خاله همینجا وایستاده و داره به شیرین بازیای شمیم میخنده پس مجبور شدم بگم :سلام گلم چطولی ؟

-عشقم کجا بودی تو عوضی ؟؟؟

چپ چپ نگاهش کردم و گفتم بالاخره من عشقتم یا عوضی ؟

محکم بغلم کرد و گفت :هر دوتاشی بدو بیا بالا بینم

رفتیم توی اتاقو مشغول حرف زدن که خاله میوه و آجیلو شکولاتو هرچی که توی خونه اشون بودو فکر کنم خالی کردو آورد پیش ما

رو به شمیم گفتم :اگه میشه لب تاپتو میدی من کارامو انجام بدم

شمیم هم چون تنها دوست صمیمی ام بود و همه چیزرو میدونست بدون حرف لب تاپشو داد بهم مشغول تایپ شدم که بعد از چند دیقه شمیم نتونست فضولی اشو کنترل کنه و با قیافه ای که سعی میکرد مظلوم نشونش بده بهم نگاه کردو گفت :لب تاپت خراب شده ؟

بدون نگاه بهش گفتم :نوچ توقیف شده

اوهومی گفت و دوباره ساکت شد بعد از 5 دقیقه دوباره گفت :چرا ؟

ایندفعه بهش نگاه کردم که با دیدن موهای ژولیده و چشم های مثلا مظلومش پخ زدم زیر خنده با تعجب بهم نگاه کرد که بهش گفتم :شمیم برو موهاتو شونه کن

با خنده رفت و موهاشو شونه کرد و منم مشغول کارم بودم که با احساس نگاهی سرمو بالا کردم وقتی نگاه کنجکاو شمیمو دیدم گفتم :هیچی رویا برگشت به ارزو گفت تو مادر من نیستی شراره است که مادر منه آرزو هم رفته پیش بابا چقولی بابا هم برگشت گفت تو داری رویا رو کوک میکنی برو لپ تابتو بیار که کار مشتری هات بمونه تا تنبیه بشی

شمیم آهی کشید و برای اینکه منو از ناراحتی در بیاره گفت :اشکال نداره یه بهونه ای شد که ما روی گل شما رو ببینیم

پوزخندی زدم و بدون جواب مشغول کارام شدم تا ساعت 4 بعد از ظهر کارام تموم شد بعد از خدافاظی و معذرت خواهی سریع از خونه زدم بیرون

همین الانش هم به خاطر اینکه برای ناهار خونه نبودم و ناهارشونو آماده نکرده بودم داشت تن و بدنم میلرزید

چون بعد از ظهر بود ساعت خواب اهل منزل یواش کلیدو تو قفل در چرخوندم یواش رفتم تو به سمت اتاقم رفتم که دیدم آرمین رو زمین نشسته خوب چون اصولا بنده که لایق تخت خواب نیستم باید رو زمین بخوابم اونوقت عکسای چند روزگی آرزو تو تخت های پرنسسی موجوده و من هنوز دخترشونم بعد از 19 سال هنوز دخترشونم با ترس به آرمین نگاه کردم با اینکه میدونستم به شدت ار من بدش میاد ولی نمیدونم چرا اینقدر پیگیر رفت و آمد های منه

-به به سلام علیکم شراره خانوم خسته نباشید

با تعجب گفتم :سلام داداش سلامت باشی

با یه جهش از جاش بلند شد و هلم داد به شدت افتادم زمین که پاشو رو انگشتای دستم گذاشت و محکم فشار داد و با صدایی که سعی میکرد به خاطر بابا و آرمان بلند نشه غرید :تا حالا کدوم جهنم درِای بودی؟

-خ…خونه..ی …شمیم اینا

-جه غلطی میکردی ؟

-ه…هی….هیچی

فشار پاشو رو دستم بیشتر کرد و غرید:شــــــــــراره

-داشتیم حرف میزدیم

با اخم نگاهم کردو گفت :از صبح تا حالا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مظلوم نگاهش کردم و گفتم :باور کن

-از کی تا حالا تو آدمی شدی که من بخوام باورت کنم

چیزی نگفتم و فقط اشک تو چشمام جمع شد فشار محکمی با پاش به دستم وارد کرد که دیگه مطمئنم کرد انگشتام شکست و بدون هیچ حرفی از اطاق گذاشت رفت .

از اینهمه توهین و کتکی که به ناحق خوردم از مثلا خانواده ای که توشم از شانس گندم متنفرم من از همه چی متنفرم از زندگیم متنفرم حالم داره از همه چی بهم میخوره چرا کسی بهم نمیگه من دارم تاوان چی رو میدم؟

*حالت تهوع دارم !!!

این حالت تهوع لعنتی با هوای آزاد و قرص درست نمیشود

علاجــــش ….

فقط بالا آوردن فحش هایی است که به دیگران بدهکارم …*

پول دکتر رفتن نداشتم خوب مسلما کسی هم پول دکتر منو نمیداد پس فقط با یه پارچه دستمو محکم بستم تا حداقل انگشتام کمتر تکون بخورن و اون درد کشنده ای که داره انگشتای دستمو متلاشی میکنه و کمتر تو وجودم بپیچه شامو که درست کردم و بعد از شستن ظرفا آرزو زنگ زد و گفت فردا مهمون داره و من باید برم براش غذا درست کنم و خونه اشو مرتب کنم پس صبح زودتر بیدار شدم و راه افتادم سمت خونه ی آرزو اینا طبق معمول آرش سرکار بود و آرزو هم نمیدونم کجا ؟

رویا درو روم باز کرد و با دیدن من خودشو انداخت بغلم و حالا مگه ول میکرد ؟

با دیدن دستم با تعجب گفت :چی شده ؟

نمیخواستم قلب نازکشو بشکنم به خاطر همین گفتم :هیچی افتادم زمین درد میکرد بستمش

میدونست دروغ میگم همیشه میدونست ولی هیچی نگفت شروع کردم به کار کردن که دیدم رویا هنوز وایستاده و منو نگاه میکنه رو بهش گفتم :چیه دختر اینجا وایستادی دهنتو اندازه اسب آبی باز میکنی و خمیازه میکشی برو بخواب دیگه ؟

-کمک نمیخوای ؟

چپ چپ نگاهش کردم و گفتم :نه خیر از کی تا حالا کسی تو کارای من بهم کمک کرده تا تو کمکم کنی

آرزو پرید بغل دستم وایستاد و شروع کرد مثلا به دستمال کشیدن کابینت و گفت :از همین امروز

به سمت اتاقش هلش دادم و گفتم :برو بخواب بچه

و بالاخره رفت به خاطر دستم سرعت کارم کم شده بود به خاطر همین کارم تا نزدیکای ساعت 2 طول کشید.

رویا هم که بعد از خوردن ناهارش بس نشسته بود پای تلوزیونو بد قلق تکون هم نمیخورد .

بوسه ای روی موهاش زدم وگفتم:خدافظ رویایی

رویا هم گفت :خوب میموندیا با هم میشستیم تو اتاق من منم حوصله ی مهمونای عصا قورت داده ی بابا رو ندارم

خنده ام میگیره دختر کوچولوی من نه حوصله ی مهمونای عصا قورت داده ی باباشو داره و نه حوصله ی مهمونای جلف مامانشو

دستی رو موهاش کشیدم میخواستم زودتر قبل از اینکه آرزو یا آرش سر برسن از اون خونه بزنم بیرون

همینکه درو باز کردم آرش و پشت در دیدم با دیدن من لبخندی زد و گفت :سلام داری میری ؟

-سلام بله دارم میرم

-دستت درد نکنه خسته شدی

خواستم بگم من همیشه خسته ام و دستمم به شدت درد میکنه شما اگه واقعا انسانید به اون زنت بگو یه ذره کار یاد بگیره تا حرف دفعه شراره ی گردن شکسته رو صدا نزنه اگه انسانید یه روز بذارید به حال خودش باشه تا درد دستش یه ذره کمتر بشه و من فقط رو میکنم به خدایی که میدونم با تمام این مشکلات باز هم هوامو داره و هیچ وقت تنهام نمیذاره هر موقع که بخوام هست و مثل بقیه بهم بی اعتنایی نمیکنه از پشت خنجر نمیزنه من با وجود خدام هیچ وقت تنها نیستم پس گله ای از این زندگی ندارم چون بر خلاف بقیه که دلشون هربار به یه چیزی خوشه که بالاخره دیر یا زود از بین میره اما معشوق حقیقی من اونیه که ابدیه و تا ابد میمونه پس خدایا خودت هوای منو داشته باش نذار کمر خم کنم دربرابر این قوم الضالمین

*خدایا

خواستم بگویم تنهایم

اما نگاه خندانت مرا شرمگین کرد

چه کسی بهتر از تو …*

نتونستم بگم خواهش میکنم وظیفه است چون وظیفه ام نبود پس به یه خواهش میکنم خشک و خالی بسنده میکنم و از در اون خونه میزنم بیرون

تمام شب آرزو با اس ام اس دادناش شارژمو خالی کرد و هی غر میزد به جون باباش که آخه اینام آدمن که تو باهاشون دوست میشی ؟؟؟و من سعی در متقاعد کردنش داشتم که انتخاب ادما به خودشون ربط داره و ما نباید دخالتی بکنیم و باز رویا حرف خودشو میزد

فردا شمیم زنگ زد به گوشیم و با لحن هیجان زده ای فقط گفتم :شراره فقط بدو بیا

منم که هول به سرعت از خونه زدم بیرون و رفتم خونه شمیم اینا وقتی رسیدم شمیم اول با ذوق بهم نگاه کرد که با دیدن دستم ذوقش خوابید با بهت گفت :چی شده ؟

-هیچی بابا دست گله آرمین جانه چی شده که با این عجله منو صدا زدی ؟

دوباره ذوق زده شد و دستاشو کوبید بهم و گفت :برات کار پیدا کردم

با هیجان گفتم :کار چه کاری ؟

دستشو زد به کمرشو گفت :چون من خیلی دوست دارم رفتم رو مخ پسرخاله جان که مطابق با رشته ی شما یه کار تو شرکتش با حقوق ثابت بهت بده

جیغ کشیدم :چیییییییییییی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟دروغ میگی من من هنوز لیسانسمم نگرفتم اونوقت بیام بشم حسابدار یه شرکت؟؟؟؟؟؟

دستاشو گذاشت رو گوششو بعد از ایشیییییی که گفت جواب داد :قرار نیست حسابدار اصلی باشی که شما نقشت تو اون شرکت سیاه لشگره

-خیلی خری شمیم

-خیلی بی تربیتیا یه کاری نکن بهش بگم بهت کار نده

بغلش کردمو گفتم :تو عقش خودمی

-من عقش همه ام

-ایش خودشیفته بیا برو کنار ببینم

-اینقدر حرف نزن برم حاظر شم ببرمت شرکت شاید اصلن قبولت نکرد

-انشاءالله که قبول میکنه

-آنشاءالله

با دیدن شرکت نزدیک بود غش کنم یعنی میشه من تو همچین شرکت معروفی کار پیدا کنم ؟؟؟؟خدا جونم میشه ؟؟؟اگه من اینجا کار کنم تک تک مشکلاتم حل میشه کمتر تو خونه ام کمتر دعوا میشه کمتر اذیتم میکنن حقوقم به اندازه ای میشه که شهریه ی دانشگاهمو کامل بدم و هی زیر قرض شمیم اینا نرم

وارد شرکت شدیم یه شرکت خیلی شیک و تمیز راه و ساختمان سازی چند تا پوستر از برجهای برج روی در و دیوار شرکت بود و پارکتای قهوه ای و میز و صندلی منشی و مراجعه کننده ها کرمی روبه روی میز منشی یه راهرو طویل بود که چهارتا اتاق سمت چپ سه تا سمت راست و در انتها یه اتاق میفتاد به ته راهرو که روی در مشکی رنگش با یه قاب سفید طلایی خوشگل نوشته بود مدیر عامل منشی همینکه شمیم و دید پا شد شروع کرد به سلام و احوال پرسی مثل اینکه همه اینجا شمیمو میشناختن منم با خودم چه حرفا میزنما خوب معلومه شرکت پسرخاله اشها مثلا منشی رو بهش گفت :خبر بدم بهش ؟

شمیم با خنده گفت :نوچ به قول خودش میخوام عین گاو برم تو

منشی غش غش شروع کرد به خندیدن و شمیمم دست منو گرفتو کشید به سمت اتاق مدیر عامل جلوی در دست منو ول کرد وحشیانه درو باز کرد و گفت :پخخخخخخخخخخخخ

صدای یه مرد اومد که گفت :خخخخخخ از دوربین داشتم نگاهت میکردم کلکت نگرفت

شمیم گفت :زرنگ شدی پسرخاله

-بودم ،حالا به اون دوستت بگو بیاد تو برای چی اون پشت ولش کردی اخه ؟

شمیم از همون داخل اتاق داد زد:شری شراره بیا تو دیگه دم در بده

با خجالت رفتم تو این دختر هیچ وقت یاد نمیگیره عین آدم رفتار کنه

زیر زیرکی به دکوراسیون اتاق نگاه کردم یه میز بیضی شکل سفید که در راسش یه پسر با کت و شلوار نوک مدادی نشسته بود و موهاشو خوشحالت بالا داده بودو چشماش مثل شمیم سبز لجنی بود پارکت اتاق سیاه بود و پشت اون پسر یه پنجره ی سراسری بود که به کل شهر دید داشت و اطراف اتاقم تابلوهایی از پروژهای ساختمونی که تا حالا اون شرکت انجام داده بود

پسر با لبخند گفت :نمیخواین بشینین شراره خانوم ؟

به شمیم نگاه کردم که نه تنها رو صندلی چرخدارای سفید رنگ لم داده بود بلکه پررو پررو پاهاشو گذاشته بود رو میز با تعجب به شمیم نگاه میکردم که پسر با خنده گفت :اینو ولش کنید ادم نیست

شمیم هم لیوان یه بار مصرفی که جلوش رو میز بود رو برداشت و کوبید تو سر پسره و با خنده گفت :از تو که بهترم

پسره رو به من گفت :بشینید لطفا

نشستم که گفت :چون هنوز لیسانستونو نگرفتید جای یکی از حسابدارایی که برای مشکلی استفعا داد میزارمتون بعد از گرفتن مدرکتون اگه از کارتون راضی باشم میذارمتون جای حسابدار اصلی ساعت کاری از 8 صبح تا 5 بعد از ظهر حقوقتون ماهی 400 هزار تومنه اگه اضافه کار وایستید یعنی از ساعت 8 صبح تا 7 حقوقتون میشه 600 هزار تومن با شرایط موافقید ؟؟؟

موافقم ؟؟؟؟؟؟؟این آرزوی من بود مگه من از خدا چی میخوام ؟

سریع موافقت کردم و اونم یه برگه بعنوان قرار داد گذاشت جلوم سریع بدون خوندن امضاش زدم و بعد از خدافظی با شمیم از شرکت زدیم بیرون قرار شد از هفته ی دیگه مشغول کار بشم و منشی هم همون روز اول کاری وظایفمو بهم میگه .خدایا دارم احساس میکنم کم کم تمام مشکلام دارن محو میشن ازت ممنونم که هر موقع از زندگی خسته میشم یه پرتوی نوری نشونم میدی که بهم میگه هنوز امید هست هنوز هم میشه زندگی کرد

*خدای من

خدای معـــجزه هاست !

بگذار مشکلات

خودشان را بکُشند *

بعد از شرکت به زور شمیم رفتیم بیمارستان و از دستم عکس رفتن و معلوم شد که سه تا از انگشتام ترک برداشته با شرمندگی به شمیمی که پول گچ گرفتن دستمو حساب میکرد نگاه کردم به سمتم برگشتو بهم چشمکی زد.با تمام وجود از خدا ممنون بودم که همچین دوستی بهم داده بود کی پیدا میشد که تو این دوره زمونه به دختری کمک کنه که معلوم نیست کی میتونه کمکاشو جبران کنه ؟کسی که نذاره بار تنهایی هامو تنهایی بلند کنم کسی که خستگی هامو و دردهامو با من شریک شه میدونم که کل دنیا رو بگردم کسی بهتر از شمیم نمیتونم پیدا کنم

*دوست عجب امنیت خوبی ست!

میتوانی با او خودت باشی !

میتوانی درد هایت را هرچند ناچیز ،هرچند گران بی خجالت با او در میان بگذاری !

ازحماقت هایت بگویی…

دوست انتخاب آزاد توست ،اختیار توست!

دوست عرف نیست

عادت نیست

معذوریت نیست

دوست سایبان دلچسبی ست تا خستگی ات را با او

به فراموشی بسپاری*

(آرش)

توی دفترم نشسته بودم و داشتم لیست قراردادهای این ماهو نگاه میکردم که در اتاق زده شد و کامران بدون اجازه سرشو انداخت تو و اومد تو با حرص نگاهش کردمو گفتم:یه سال تموم طول کشید تا بهت یاد دادم قبل از ورودت در بزنی فکر کنم یه سال دیگه طول میکشه تا بهت یاد بدم صبر کنی هرموقع اجازه دادم بیای تو

اومد رو یکی از صندلی ها نشست و گفت :ای بابا آرش داداش منو و تو که این حرفا رو نداریم

خودکارمو از رو میز پرت کردم سمتشو گفتم :پسرخالمی که باش ولی دلیل نداره تو شرکت بهم بچسبی صد بار گفتم نمیخوام کارمندا بفهمن که من فامیل راه دادم تو شرکت که بگن پارتی بازی کرده

-اووووووووو همه میدونن من استعداد زیاد دارم

-کامران جان زیر بغلت بیشتر از دوتا هندونه جا نمیگیره حواست باشه

-حواسم هست داداش

-خو حالا بگو ببینم برا چی اومدی ؟

-اووو راست میگی از بس حرف میزنی آدم یادش میره چی میخواست بگه

-ببنده دهنتو من حرف میزنم یا تو عین وروره جادو ور ور میکنی ؟

-ور وره جادو نبودیم که به لطف شما شدیم

-کامران میگی یا بیام ؟

-چشم چشم میگم

بعد از مکثی گفت :امشب قراره بیایم خونتون ؟

با تعجب نگاهش کردمو و گفتم :خونه ی ما خونه ی ما برای چی

با خنده جواب داد :راستش قراره با خانواده خدمت برسیم برای امر خیر

و مثلا از خجالت سرشو انداخت پایین

با بهت گفتم :امر خیر امر خیر برای چی ؟

با خنده گفت :آرش بیا دست از این لجبازی بردار دیگه باید قبول کنی که سن شوهرت گذشته

تازه فهمیدم داره شوخی میکنه پاشدم که بیفتم دنبالش که فشنگی از در زد بیرون

بی توجه به کارمندا که داشتن با تعجب نگاهمون میکردن داد زدم :مردی وایسا

صداشو نازک کرد و با لحن زنونه ای گفت :اوااااا آقا آخه من به این خوشگلی و ظریفی کجام به مردا میخوره

بعد رو کرد به مهندس بهرامی و گفت :نه شما بگو من شکل مردام ؟

همه کارمندا داشتن قهقه میزدن هر روز از دست این کامران همین بساط بود اگه از قهر کردن مامان نمیترسیدم تا حالا صد بار انداخته بودمش بیرون پسره ی دلقکو خودمم یه لبخند رو لبم نشسته بود و داشتم به مسخره بازی های کامران که سعی میکرد با ناز راه بره و دستاشو اینور اونور پرت میکرد و حرف میزد نگاه میکردم کامران که لبخند رو رو لبم دید پررو شد وگفت :والا بخدا مردم مشکل بینایی پیدا کردن

به سمتش یورش بردم و از موهاش گرفتم و کشیدمش تو اتاق اونم داد میزد و کمک میخواست

کامران –آآآآآآآآآی ایهاالناس کمک شما مگه وجدان ندارید ؟به چی میخندی شما آقای بهرامی نیک سرشت نخند بیا کمک رامین رامینننننننن این منو میکشه منو نجات بده من میمیرم

با حرص به خاطر اینکه جو شرکتو به هم زده بودم غریدم :آمین مگه من از خدا چی میخوام ؟یه تو بمیری دنیا گلستون میشه

با انگشتاش اروم پهلوهامو قلقلک داد منم که شدید به قلقلک حساس از جا پریدم و شروع کردم به خندیدن همه با تعجب نگاهم میکردن هیچی دیگه آبرومون رفت یه عمر بشین زحمت بکش جذبه بگیر آخر سر یه آدم دلقک به اسم کامران همشو بر باد بده از دستای کامران گرفتم و پرتش کردم تو اتاق و درو بهم کوبیدم فهمیده بود اوضاع خرابه به خاطر همین خودشو یه گوشه جمع کرد و گفت:دستت به من بخوره به مامانم میگم

اخمی کردمو گفتم :از بس بچه ننه ای

-بچه ننه باشم بهتر از اینکه که زیر دست تو بمیرم

-حقته که بمیری آبروی چندین و چند ساله ی منو بردی اینهمه سال اینا از من یه لبخند خشک و خالی ندیده بودن اونوقت تو منو قلقلک میدی ؟

-خوب به منچه تو عنقی والا یه ذره از چوب خشک بودن در بیا خودتم به ارامش میرسی

-ببند دیگه اه حالا بگو بینم به چه مناسبت قراره ما رو مستفیض کنید بیاید خونه ی ما ؟

با اخم جواب داد :مامان خانومم دلش برای خوهر زاده ی همیشه عصبانی اش تنگ شده

با خنده و لحن حرص درآری گفتم :اوووخه ناراحتی که خاله منو بیشتر از تو دوست داره ؟

با حرص غرید :کی گفته ؟

شونه ای بالا انداختم وگفتم :لازم نیست کسی به کاملا مشخصه

-نه خیرمم مامانم خیلیم منو دوست داره

-اصلا هم اینطوری نیست تو اگه یه ماه بری مسافرت خاله زنگ نمیزنه بپرسه حالت چطوره اما نمیتونه از من بیشتر از یه هفته بی خبر باشه

داشتم حرص کامرانو در میاوردم وگرنه خاله همیشه میگفت که کامرانو با تموم اذیت و آزاراش خیلی دوست داره علاقه شدیدی هم که مامانو و خاله به من داشتن به خاطر این بود که فوق العاده شبیه برادر مرحومشون بودم که تو سن 20 سالگی جوون مرگ میشه

آرش دوباره میخواست حرف بزنه که سریع بدون اینکه بهش مهلت بدم گفتم :باشه تو راست میگی حالا برو بذار من به کارم برسم

عین دخترا ایش بلندی گفت و رفت بیرون بعد از اینکه کارامو کردم دوساعت مونده تا شرکت تعطیل بشه از شرکت زدم بیرون رفتم خونه که دیدم آرزو نیست دیدم برق اتاق رویا روشنه به خاطر همین شروع کردم صدا زدن رویا –رویـــــــــا رویــــــــــا

با غرغر از اتاقش اومد بیرونو و گفت :بـــــــــعله؟

خوشحال بودم که آرزو وقت اینو نداشته که رویا رو تربیت و بزرگ کنه چون اگه غیر از این میشد دختر کوچولوی من اینقدر با ادب و با تربیت نمیشد میشد عین مامانش که هربار صداش میکردی یا میگفت ها ؟یا میگفت هووم؟از شراره ممنون بودم میتونم بگم با اینکه فوق العاده عاشق آرزو بودم اما باید اعتراف کنم که همه ی کارای زندگی ما به عهده ی شراره بود با اینکه دلیل بی احترامی های خانواده شو بهش کاملا بدون منطق میدونستم اما خوب کاری هم از دستم بر نمیومد دختره ی بیچاره با 19 سال سن هم خونه و زندگی خودشونو میچرخوند هم خونه زندگی خواهرشو رو به رویا گفتم :مامانت کو؟

شونه ای بالا انداخت و گفت :میخوای کجا باشه مهمونی ددر دودور والا من با این سنم اینقدری که خانوم از خونه بیرونه بیرون نمیرم ناسلامتی من نوجوونما

با اخم جوابشو دادم –آدم با مامانش اینطوری حرف نمیزنه

دست به کمر جواب داد-من الان دارم با بابایی گلم میحرفم

-در هر صورت آدم در مورد مادرش هم اینجوری نمیگه

-استغفرءالله ببین آدمو به چکارایی مجبور میکنن حتما باید بگم که مادر من شراره است نه آرزو خانومتون ؟

صدامو بردم بالا و گفتم:رویــــــــــــــــــــــــــــا

ایشی گفتو رفت سمت اتاقش یه دور باید میبردمش پیش روانشناس از 24 ساعت 23 ساعتشو تو اتاق بود فکر کنم افسرده شد ه بود کلاس و باشگاه هم که میرفت به زور منو و آرزو بود البته آرزو که زیاد براش فرقی نمیکرد مبگفت بذار راحت باشه اما من میخواستم دخترم تو همه ی رشته های یه سر رشته ی کوچیک داشته باشه تا فردا پس فردا بتونه گلیم خودشو از آب بکشه بیرون موبایلمو در آوردم و زنگ زدم به آرزو ریجکت کرد با تعجب دوباره زنگ زدم دوباره ریجکت کرد دوباره زنگ زدم که با شنیدن صدای (دستگاه مشترک مورد نظر خاموش میباشد )با عصبانیت موبایلمو پرت کردم رو کاناپه و دوباره رویا رو صدا زدم رویا با عصبانیت در اتاقشو باز کرد و اومد جلوم اما با لحن ملایمی پرسید :بله

-زنگ بزن به شراره بگو بیاد اینجا

اول ذوق کرد و بعد با شک پرسید :برای چی ؟

-مامان جون اینا با خاله ام اینا قراره بیان مامانتم جواب نمیده یکی باید کارا رو انجام بده یا نه ؟

با اخم گفت :و کی گفته اون یه نفر باید شراره باشه ؟

با تعجب پرسیدم :پس کی باشه ؟

شونه ای بالا انداخت و بی تفاوت جواب داد :زنگ بزن از رستوران غذا بیارن مگه شراره خدمتکاره که هرموقع مهمون میاد بهش میگید بیاد کارا رو انجام بده؟؟؟؟

-گیرم من غذا از بیرون گرفتم کی از مهمونا پذیرایی کنه

یه ذره فکر کرد و بعد با هیجان گفت :خود من

پوزخندی زدم و گفتم :آفرین بابا حالا که شما اینقدر کدبانو شدید برو واسه بابا یه دونه چایی بیار

-چـــــــــــایـــی؟

-آره نمیدونی چیه ؟

رفت به سمت آشپزخونه میدونستم نه جای چیزی رو بلده نه کاری رو هیچ کدوممون نمیدونستیم وسایل خونه کجاست فقط شراره بود که میدونست چی کجاست واقعا دختر کدبانویی بود

بعد از چند دیقه صدای شکستن چیزی اومد با عجله رفتم تو آشپزخونه که دیدم رویا زده از حرصش لیوانو شکونده خنده ام گرفت بلند خندیدمو گفتم :پاشو برو زنگ بزن به خالت بگو بیاد

با عصبانیت داد زد :نه نمیزنم فک کردی همه عین زنتن که اینقدر بی شخصیت باشن که همه رو کلفت خودش ببین؟؟؟؟؟

اصلن تحمل اینکه کسی به آرزو توهین کنه رو نداشتم عربده کشیدم :رویـــــــــا حواست باشه امروز دارم زیاد بی احترامی اونم به مادرتو میشنوم بهتره اون دهنتو ببندی

با بغض نگاهم کرد دلم لرزید اگه آرزو زندگیم بود رویا نفسم بود من حتی میتونستم بگم رویا رو بیشتر دوست داشتم چون چهره ی آرزو رو داشت و اخلاق شراره چون بعضی وقتا از اخلاق آرزو خسته میشدم بیش از حد لوس بود و مغرور نمیخواستم قلب کوچیک رویا رو بشکنم اما خوب باید یاد میگرفت که به مادرش توهین نکنه مادرش در هر صورت بهترین زنی بود که طی اینهمه سال پیدا کرده بودم پس نمیذاشتم هیچ احدی بهش توهین کنه حتی اگه اون فرد نفس زندگیم باشه

تلفن رو برداشتم و زنگ زدم به شراره به دوتا بوق نرسیده بود که جواب داد :بله؟

-سلام شراره خوبی ؟

صدای متعجبش اومد –شما؟؟؟

-آرشم

نفس راحتی کشید و در ادامه جواب داد –آها خوبین آقا آرش اتفاقی افتاده ؟

حالا میفهمیدم رویا چی میگه واقعا کار سختی بود که برگردی به خواهر زنت بگی بیا برای من غذا درست کن و از مهمونام پذیرایی کن چون معلوم نیست زنم کجاست

-راستش نمیدونم چطوری باید بگم

با لحن مضطربی پرسید-اتفاقی واسه رویا افتاده ؟؟؟؟؟؟؟

-نه نه نه رویا حالش خوبه مثل همیشه تو اتاقشه ولی راستش یه درخواستی ازتون داشتم

کاملا معلوم بود که رفته تو شک چون چه توی خانواده ی خودش هیچ وقت با این احترام باهاش حرف نمیزدن منم نسبت بهش بی تفاوت بودم با اینکه دلم به حالش میسوخت نمیتونستم رفتار بهتری باهاش داشته باشم تا حساسیت آرزو رو بیشتر کنم

-چه درخواستی؟؟؟

-راستش میدونید من اومدم خونه و دیدم آرزو نیست

صدای خیلی آرومی ازش اومد که میگفت :خوب اینکه چیز عجیبی نیست

بی توجه به حرفش ادامه دادم –هرچی هم بهش زنگ میزنم گوشیش خاموشه

-خوب الان چه کمکی از من بر میاد

-راستش امروز تو شرکت پسرخاله ام یهویی خبر داد که میخوان امشب بیان اینجا

نذاشت ادامه حرفمو بزنم با لحن غمگینی جواب داد چشم میام

-من واقعا شرمنده ام شراره

صدای پوزخندش اومد پشت سرش صدای یه زنی که انگار توی بلندگو حرف میزد :آقای دکتر احدی به بخش اورژانس

با تعجب پرسیدم:تو کجایی؟؟بیمارستانی ؟؟

بی توجه به سوالم جواب داد –من نیم ساعت دیگه اونجام

و تماسو قطع کرد انقدر خجالت زده بودم که نمیدونستم وقتی اومد باید باهاش چطوری برخورد کنم خوب آخه یعنی چی که همه ی امور زندگی ما رو شراره باید انجام بده اینقدر اون لحظه که فهمید ازش چی میخوام صداش غمگین شد که دلم آتیش گرفت باید احساس خیلی بدی باشه که کل خانواده ات تو رو به خاطر کار کردن براشون بخوان دلیل بی احترامی هایی که به شراره میشد یه دلیل بی پایه و اساس بود و از نظر من پدر شراره فقط میخواست یه بهونه جور کنه تا با این دختر بد باشه که مرگ زنش این بهونه رو بهش داد من نمیدونم واقعا بعضی وقتا منطق بعضی آدما کجا میره مگه یه نوزادی که داره به دنیا میاد و از دنیا هیچی نمیفهمه میتونه سبب مرگ مادرش بشه ؟؟؟و از این بدتر رفتار خواهر برادرای شراره وقتی از آرزو میپرسم شما چرا با شراره اینطوری رفتار میکنید با جوابش فقط اعصابمو بیشتر تحریک میکنه که چی به خاطر بابا ؟بابا رو با اذیت کردن شراره خوشحال میکنن خودمون رو پیش بابا با اذیت کردن شراره عزیز میکنیم.برام مهم نبود که شراره چطوریه و چه بلایی سرش میاد من فقط زندگی شیرین خودمو و آرزو رو میخواستم عاشق آرزو بودم و هستم فقط بعضی وقتا از اینهمه بی منطقی تعجب میکردم دقیق 35 دقیقه بعد زنگ به صدا در اومد شراره بود درو براش باز کردم که با دست گچ گرفته اومد داخل با تعجب بهش نگاه کردم و پرسیدم :میخوای با این دستت کار کنی

با اخم جواب داد :نه یه دست یدکی با خودم اوردم

-من واقعا معذرت میخوام شراره اگه میدونستم وضعیتت اینطوریه

پرید وسط حرفمو با لحن تندی گفت :میدونستید هم همین آش بودو همین کاسه من همیشه یه بدبخت هستم

انتظار این رفتارو ازش نداشتم کلا شراره رو به جز بله و چشم گفتن ندیده بودم یه دختر آروم و سر به زیر اما این خانوم کوچولویی که جلو من وایستاده بود و با ناراحتی بغض بلند بلند گله میکرد یه بخش دیگه از شراره بود که بعد از اینهمه سال کشفش کرده بودم