رمان خاکستر عشق به قلم زهره زارع

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

دانشجوی پزشکی که به همکلاسیش علاقه داره اما پدرش مخالفه تو این ماجرا پدرش میخواد به زور ترنم رو به عقد یکی دیگه در بیاره...

اگر تمام وجودم از عشقت بسوزد

باز هم با خاکسترم خواهم نوشت

دوستت دارم...

صداي گوشيم منو از خواب ناز بيدار کرد دستمو از زير پتو بيرون دادم و گوشيرو از رو عسلي برداشتم و خفش کردم يهو يادم افتاد دانشگاه دارم

به سختي از خواب بيدار شدم و پوفي گفتم بازم دلم ميخواست بخوابم پتو رو کنار زدم و از جام بلند شدم به سر و وضعم نگاه کردم خندم گرفت...لباس خواب بيچاره ام تو تنم کج و کوله شده بود و موهام هم هر کدوم يه وري...هر کي منو ميديد پس ميافتاد....رفتم تو آشپزخونه مامانم داشت صبحونه ميخورد

بابامم طبق معمول رفته بود بيمارستان

-صب به خير مامان – صبح تو هم به خير يه ابي به دست و صورتت بزن بيا صبحونه بخور –چشم

بعد از خوردن صبحونه رفتم تو اتاقم خودمو تو آينه ديد زدم خواستم آرايش کنم ولي همه ميگفتن همينطوري خيلي قشنگي، مژه هاي بلند فر خورده اي داشتم پس نيازي به ريمل وخط چشم نداشتم ابرو هامم پر پشت مشکي بود که هميشه تميزشون ميکردم چشامم که مشکي بود و دوس نداشتم لنز بزارم کلا بيخيال آرايش شدم فقط يه رژ صورتي خوشگل روي لباي برجسته ام زدم و لباساموپوشيدم، آماده شدم تا برم دانشگاه

-مامي جونم دارم ميرم کاري نداري؟- نه مواظب خودت باش. – چشم... . نگاهي به پريسا کردم رو کاناپه نشسته بود و مشفول ديدن تي وي بود...گفتم-آباجي جونم مارو تحويل نميگيري –هييييي ترنم چي بگم دلم از حميد پره-تو باز با حميد بيچاره دعوا کردي بابا گناه داره طفلي ...حالا بزار برگردم آشتيتون ميدم...فعلا خدافظي... –خداحافظ.

اين خواهر ما عادتش بود با حميد مدام دعوا ميکرد و بهونه ميگرفت هر چي ميگم پريسا سر هر چيز الکي با شوهرت دعوا نکن گوشش شنوا نبود که نبود. از خونه زدم بيرون که صداي گوشيم در اومد پونه، دوستم بود

خدايي از هر کسي بهم نزديک تر بود من:–الو شلام عجيجم خوفي

پوني:-اين ديگه چه مدل حرف زدنه من: –سلامتو اقا موشه خورد پوني: –گيرم عليک من:- پ کجايي بيا ديگه... پوني:-بهت زنگ زدم که بگم بيا دم در که اومدم من:–اوکي

من و پونه و مژگان دوستاي دبيرستاني بوديم که باهم پزشکي قبول شديم خيلي واسه اين که پزشکي قبول شيم زحمت کشيديم و نتيجشو هم گرفتيم

-سلام پوني خانوم – پوني چيه ؟پونه... – اوهوم سلام پونه خانوم –عليک بريم؟!... –البته چرا که نه اگه دوس داري – دير شد بپر بالا.

پونه ماشين داشت و هميشه ميومد دنبالم با هم ميرفتيم دانشگاه.

وقتي رسيديم دانشگاه ،پونه نامزدش سامانو ديد و رفت پيش اون، اون طرف مژگانو ديدم رفتم طرفش –سلام مژي جونم خوبي عزيزم؟ خيلي آروم گفت:(سلام) بعد عين آدم نديده ها به لباسام نگاه ميکرد يه مانتوي خاکستري پوشيده بودم که زياد تنگ نبود با مقنعه مشکي حجابم بد نبود –مژي چته؟-هيچي چيزي نيست – برو... منو دور نزن يالا جواب بده...- چيز...- چيززززز؟

-اهههههه ترنم –خيله خوب باشه بحرف ديگه . –آقاي فروزان... – خوب چي شده ؟مرده؟بريم حلواشو بخوريم-خدا خفت کنه الهي.-خدانکنه ، داشتي ميگفتي – امير... –واييييييي خداااااا کچلم کردي، يه بار ميگه آقاي فروزان يه بار ميگه امير، بگووووو ديگه- باشه ميگم مث ديوونه ها داد نزن ... امير اومد پيشم از تو سوال کرد – از من ؟چي ميگفت ؟!...

-از اخلاقت مي پرسيد ، خانوادت چه جورين خلاصه از اين حرفا

با صداي بلند داد زدم:

-بيخود کرده مرتيکه عوضي رو چه حساب –ترنم! چند بار بگم داد نزن اينجا مکان عموميه –اوکي ولي رو چه حساب ؟!...

بايد اعتراف کنم ذوق مرگ شده بودم ولي نميخواستم کسي بفهمه مخصوصا مژي چون واقعا امير رو دوس داشت عشقشم پاک بود . يعني تا هر کي امير رو ميديد خودشو باد ميزد منم يه جورايي ميخواستمش ولي نه زياد، تا فکرم ميرفت سمتش سعي ميکردم ازش بيام بيرون .پسر به اون خوشگلي چشاي قهوه اي پر رنگي داشت که به مشکي ميزد ولي در کل ناز بود لباشم که خوردن داشت(خاک بر سر منحرفت کنن)صورت گندمگون هم داشت اندامم که... فک کنم هر روز باشگاه بود .

-ترنم ؟کجايي؟؟؟ – هان همينجام – خوب ميخواي چي کار کني؟

نميخواستم به مژي خيانت کنم هر چي باشه دوستمه - چي کار ميخوام بکنم ؟اگه دوباره اومد پيشت بهش بگو دور و بر خانم سپهري بياد بايد قبلش يه قبر دو نبش بخره تدارک عزاشو هم پيش پيش بگيره .

-اوه چه خشن . مژي خيالش از بابت من راحت شد.

بايد زود تر از اينا ميفهميدم منظورش از اون نگاه هاي معني دار چيه؟... بيچاره مژي عاشق امير بود ولي حيف وقتي خيلي يکيو دوس داشته باشي اون به يکي ديگه فک ميکنه با اين که من و پونه مدام سعي ميکرديم به مژي کمک کنيم ولي بازم از فکر امير بيرون نميومد.

اون روز استاد نيومد ولي من و پونه و مژي رفتيم کتابخونه....

تو راه برگشت به خونه بوديم که پونه گفت :- ترنم چرا با آقاي فروزان حرف نزدي – چي بگم؟ برم با پسر مردم دعوا کنم که چرا به من فک مي کنه؟ههههه خنده داره –نه عزيزم لازم نيس که بري باهاش دعوا – بسه نميخواد در مورد اون حرف بزني به مژي گفتم که بهش چي بگه – باشه، صلاح کار خويش، ترنم خانوم دانند ...ترنم؟...- جونم - پس اوکي؟ – چي اوکي –افتخار ميدين جاري هم بشيم – چييييييييييييييييي جاريت بشم، بشم زن ساسان عمرا، پس کم کم بگو بمير ديگه – وا خيليم دلت بخواد ساسان چي کم داره که پسش ميزني ؟- هيچي فقط من الان نميخوام ازدواج کنم – يعني اگه بعدا بياد خواستگاريت قبول ميکني؟- نچ – خيلي سرتقي ترنم – آره حرف حرف خودمه به قول خودت صلاح کار خويش خودمون ميدونيم و خداي خودمون – باشه من هر چي با تو حرف ميزنم اصلا انگار نه انگار . بحث همين جا تموم شد و رسيديم خونه هر چي تعارف زدم نيومد خونه. وقتي رفتم خونه سينا داداشم داشت با حميد حرف ميزد منم که خسته و کوفته يه سلام کردم و رفتم تو اتاق اصلا نفهميدم چه جوري خوابم برد وقتي از خواب پا شدم ساعت نه شب بود .

خواهرم پريسا اومد تو اتاقم گفت :- خوب منو حميد و با هم آشتي دادي –واي پري اصلا حرفشم نزن خودت برو منت کشي مگه من بي کارم هي از شما دعوا از من پا درميوني،آخه تا کي؟ – اووووه چه خبره تخته گاز گرفتي کجا ميري؟ حالا بيا شام بخور . پريسا به سمت در رفت و گفت:- ترنم! دعواي من و حميد به خاطر بچه اس که هر دفعه يک کدوممون کوتاه ميايم .

واي خدا جون چرا پري همچين ميکنه؟ چرا پس ميگفت دعواهاش سر چيزاي الکي بوده . بيچاره پري بچه دار نميشد مشکل از حميد بود ولي عاشقانه همو دوس داشتن . – باشه آبجي ميام تو برو . پري رفت من هم خودمو از حالت پيژولي در آوردم و لباس مناسب تنم کردم و رفتم واسه ي شام .

سر ميز سينا بهم چشمک زد نفهميدم چي ميخواد بگه بعدا دوزاريم افتاد که ساسان دوست سيناست ممکنه در مورد اون باهام بحرفه ولي من حرفاموآماده کرده بودم........ بعد شام سينا خان اومد تو اتاقم تا باهام حرف بزنه .يه دفعه در رو باز کرد اومد تو –به تو ياد ندادن ميري يه جا در بزني –اکس کيوز مي . اينو گفت و رفت بيرون خيره خيره به در نگاه کردم بعدش در زد – بفرماييد

در رو باز کرد و وارد شد...خيره خيره نگام کرد. – خوبي خانم دکتر – بعله آقاي مهندس.

سينا بيست و شيش سالش بود و مهندس عمران بود يه دونه داداش خوشگل که بيشتر نداريم .

همه ميگفتن من و سينا خيلي به هم شبيه هستيم مخصوصا چشاي مشکيمون.

- جونم داداشي بنال – نه به اون داداشي گفتنات نه به اون بنال گفتنات –شيوه ي بيانم اين مدليه – قربون اون بيان شيوات برم – لپ مطلبو بگو – ساسان... – خب ...- ترنم تو نميخواي مزدوج شي؟ – نچ – بالاخره چي يک روز که بايد ازدواج کني – آري ولي الان موقش نيس

عصبي شد و گفت- اگه وقت کردي يه نگاه به شناسنامت بنداز داره تاريخ انقضاش ميرسه – باشه حتما اين کارو ميکنم

با عصبانيت بلند شد و گفت

– واقعا که. خواستم بگم با ساسان ازدواج کني خوشبخت ترين دختر ميشي ولي تو لياقتشو نداري – اصلا به تو چه که من چي کار ميکنم ميخوام تا عمرم مجرد بمونم مشکل داري ؟ – تو کلا با خودت مشکل داري. اينو گفت و سريع رفت بيرون . وااااااي واي اينا چرا اين مدلين از دستم خسته شدين خو بگين اين کاراتون چيه ؟!!!! حوصله ي درس خوندن نداشتم لپ تاپمو باز کردم و رفتم تو پوشه مرتضي پاشايي عاشق آهنگاش بودم صداش يه آرامش خاصي بهم مي داد آهنگ" زيادي" رو آوردم:

انگاري من زياديم ديگه واسه تو عاديم

ديگه منو دوست نداري بگو واسه تو من چيم

چرا فرق نداره بود و نبود من برات

ديگه تمومه عشقمون حرفي نمونده تو چشات

ميخوام برم از پيش تو ازم نميخواي بمونم

دوسم نداري به خدا دوسم نداري ميدونم

چرا برات فرق نداره بهم نميگي که نرو

اوني که تنهات ميزاره هنوز دوست داره تو رو

آخ مرتضي حرف دلمو گفتي من واسه ي همه ي اينا زياديم..... .(البته ما عشقولانه نيستيم)

اصلا نفهميدم چه جوري خوابم برد . صب با صداي نحس ساعت از خواب بيدار شدم تند تند لباسامو پوشيدم

موهامو با کليپس جمع کردم و فرق کج زدم

از اتاقم زدم بيرون مامي صبحونه آماده کرده بود ولي مثلا من باهاشون قهر بودم چرا چون همه يه جوري شده بودن قضيه هم سر ساسي بود...ساسانو ميگم...

هوا يکم سرد بود برگشتم تو اتاق و پالتو و کيفمو برداشتم و از خونه زدم بيرون هنوز پونه نيومده بود و منم تو خيابون قدم ميزدم فکرايي تو سرم بود ولي هنوز بين عملي شدنش شک داشتم

گوشي مو برداشتم و به پونه زنگيدم :

- الو...ترنم

- پوني!کدوم گوري

- مرض! حرف زدنت هم مثل خودته به تو سلام ياد ندادن

- گيرم عليک...الان وقت آموزش ادب نيس...پوني کمکم ميکني

- در چه مورد؟؟!

-ميخوام خونه بخرم

- چي؟ خونه رو که عروس نميخره

- چي ميگي تو عروس ديگه کدوم خره؟

- پ چي ميگي؟

- ميخوام مستقل شم...

دقيقا صداي ترمز ماشين پونه به گوشم خورد. خدايا ! نميدونم چه حکمتيه

هر فکر بکري که به ذهنم ميرسه همه جلوش جبهه ميگيرن

-خب... ترنم خانم داشتين تعريف ميکردين که ميخواين مستقل شين اونوقت شما ميدوني اگه بابات بفهمه چي کارت ميکنه؟

- آره ميدونم ولي راضيش ميکنم . نظرت؟

- والا من تو کاراي تو موندم چه برسه به خانوادت بزار ميام با هم صحبت ميکنيم

- نه پوني امروز دانشگاه نميام نيا دنبالم فقط ميخواستم يه بنگاه بهم معرفي کني که برم خونه ببينم

- چيزي که زياده بنگاهي

- ميدونم ولي ميخوام قابل اعتماد باشه

- آدرس يه بنگاهي رو برات مسيج ميکنم ولي بازم خوب فکراتو بکن

تو يک دختر تنهايي نبايد خودتو تنها تر کني

-نگرانم نباش من و تنهايي خيلي وقته رفيقيم. فعلا ...

- خدافظ.

با تموم شدن صحبت با پوني يه نفس عميقي کشيدم ديگه حالا که با پونه حرف زدم بايد حرفمو عملي ميکردم.

بعد چند لحظه آدرس بنگاه به دستم رسيد و رفتم به همونجايي که پونه گفت.

***

-سلام آقا خوب هستيد شما رو خانم همتي به من معرفي کردن

من دنبال يه خونه ميگردم

-بله خيلي خوش آمديد اکبر آقا دوتا چايي بياريد

- زحمت نکشيد مزاحم نميشم

- نه خانم اين چه حرفيه من با شوهر خانم همتي دوست صميمي هستم ميتونم بهتون کمک کنم خونه ميخواين بخرين يا رهن ميکنين

- خب اگه بشه ميخوام بخرم!

- اتفاقا جاي خوبي اومدي برات يه خونه مناسب دارم مال خودمه سه خوابست بزرگه قيمتشم خوبه 400 تا ميخوره

البته قابل شما رو نداره. شما ميخوايد تنها زندگي کنيد؟

به تو چه مرتيکه الدنگ عوضي. خونت باشه واسه ي خودت قيمت خون بابات ميفروشي....

-ميشه يکي ديگه معرفي کنيد من سه خوابه نميخوام لازم نيست زياد بزرگ باشه اون بالاها هم نميخوام آخه من پولم زياد نيست.در ضمن اپارتمان باشه بهتره...

- اين که قيمتش مناسبه... اوممم يه خونه اي هست که قيمتش به جيبتون ميخوره اتفاقا به خونه ي دوستتون نزديکه اگه ميخواي ببينيش بيا با هم بريم...

از لحن بنگاه داره بدم اومد – حالا فکرامو ميکنم و بهتون خبر ميدم خداحافظ

-تشريف داشتين. با عصبانيت از اونجا زدم بيرون الهي پونه گور بگور بشه با اين کسي که معرفي کرد.

داشتم به خونه برميگشتم که به گوشيم اس اومد ناشناس بود

-سلام خانومي

- شما ؟

- يه دوست.

- مث بچه آدميزاد خودتو معرفي کن بعد بگو دردت چيه

- از يک خانم دکتر بعيده اين طوري حرف بزنه از جاي ديگه عصبي هستي سر من خالي نکن .منم ديگه نشناختي؟

- تو نيم منم نيستي شمارمو کي بهت داده منو از کجا ميشناسي اصلا تو کي هستي؟

ديگه هيچ اسي برام نيومد چند بار باهاش تماس گرفتم اما خاموش بود

و منم يه علامت سوال بزرگ رو سرم بود...

خواستم برم خونه اما پشيمون شدم يه تاکسي گرفتم و رفتم دانشگاه

از محوطه ي دانشکده رد شدم وارد کلاسمون شدم اون روز قرار بود بهترين ها رو از کلاس انتخاب کنن

وقتي در و باز کردم همه ي بچه ها تو کلاس بودن استاد اخوان هم بود

-سلام استاد

- سلام خانم سپهري چه قدر دير اومديد.

- معذرت ميخوام استاد کار داشتم نتونستم

- من هم اجازه نميدم وارد کلاس شيد

- آخه چرا استاد؟

- شما ديگه چرا خانم سپهري قانون درس من اينه بفرماييد بيرون وقت منو هم نگيريد

بيشتر از اين پافشاري نکردم مرتيکه عوضي فک کرده کيه آبروم جلوي بچه ها رفت ولي همون موقع امير يه پوزخندي زد منم از کلاس زدم بيرون و رفتم تو کافي شاپ نشستم و يه قهوه سفارش دادم منتظر پوني موندم تا بياد وقتي کلاسشون تموم شد تقريبا ساعت 3 بود و پونه با سامان اومد سامان نامزد پونه ست و اونم پزشکي ميخونه اونا با هم تو دانشگاه آشنا شدن...ولي بابام با باباي سامان تو بيمارستان همکاره

پونه- ديدي اگه بامن اومده بودي دانشگاه از درس عقب نميموندي

-عيب نداره تو به من جزوه ميدي

مژگان و ديدم که داشت به امير نگاه ميکرد البته نگاهاش پنهاني بود و کسي نميفهميد اما اون دوست قديمي منه من اونو ميشناسم، قبلا خيلي آدم شادي بود ولي الان که مياد دانشگاه روحيشو از دست داده چون تو دلش عشق امير و راه داده... امير اومد پيش ما به بهانه ي حرف زدن با سامان ...

-سامان ميشه به من جزوه هاي ديروز رو بدي ؟آخه چون ديروز تاخير داشتم (با خنده به من نگاه کرد و حرفشو خورد)

من-آقاي فروزان شما مثل اينکه صبحونه نخورديد چون مغزتون درست کار نميکنه

ديروز استاد نيومدن و کلاس تشکيل نشد.....

وقتي فهميد چه سوتي وحشتناکي داده يه تکوني به خودش داد ومن با خنده راه افتادم و رفتم پيش مژگان نميدونم چرا مژي فک ميکنه من تو دلم امير رو دوس دارم

درسته امير پولداره خوشگله تحصيل کردست ولي من ...اون...اصلا نميخوام بهش فک کنم...

من-به چي فک ميکني خانم مارپل

- به هيچي؟... راستي مگه چي کار داشتي دير اومدي...

-رفته بودم خونه ببينم

- خونه برا چي؟

-تعريف ميکنم برات...حالا بريم

دست مژي و گرفتم بردمش پيش پونه دو ساعت ديگه دوباره کلاس داشتيم و برا همينم نرفتيم خونه و رفتيم کتابخونه امير و سامان هم اونجابودن به اصرار پوني رفتيم سر ميز اونا نشستيم من کتاب درسي گرفتم و نشستم تا درس بخونم

امير گفت- خانم سپهري درس خون شدن

من- درس خون بودم...

امير-اوههه بله ببخشيد

من- بخشيدم!

سامان-بس کنيد باز با هم افتاديد کل کلاتون هم شروع شد

من:-به ايشون بگيد بس کنن

کتاب و کيفمو برداشتم و کتاب و پس دادم و از کتابخونه زدم بيرون

پونه:-ترنم صبر کن کجا ميري

من:-به اين پسره بگو دور و بر من نپلکه ميزنم پازل درسش ميکنما

پوني:-تو چرا اين روزا اعصاب مصاب نداري بابا مگه امير چي بهت گفت که اينطوري داغ ميکني

من:-من داغ نکردم خيلي هم ريلکس ام ببين

بعدش يه لبخند زدم و با هم رفتيم کافي شاپ دانشگاه باهم يه کافي زديم وقتي رفتيم سر کلاس استادمون يه عالمه تحقيق در رابطه با کلي دارو و بيماري هاي خطرناک رو دوشمون گذاشت

من به مژي خيلي آروم گفتم

-اينو چي کار کنيم؟؟؟

استاد:- خب بريم سر گروه بندي ما بهترين ها رو از کلاس انتخاب ميکنيم که اونا بشن سر گروه و يک گروه واسه ي خودشون تشکيل بدن و برن واسه ي اين پروژه تحقيق

دعا دعا ميکردم اسم منو نياره چون من الان وقت اين کارارو ندارم

-آقاي امير فروزان به عنوان سر گروه اول،آقاي فروزان شما زير نظر بنده کار ميکنيد ...

خانم ترنم سپهري...شما زير نظر آقاي فروزان آقاي سامان احمدي شما زير نظر خانم سپهري

خوب اين سه نفر که انتخاب شدن بايد از امروز به فکر تشکيل دادن گروه باشن و خيلي سريع کارشون رو شروع کنن براشون دست بزنيد...من بيرون کار دارم برميگردم ... .

يا خدا چه کنم همين مونده زير دست اين چلغوز باشم اهههه خدا من گنا دارم با من اين کارارو نکن...

پونه-تبريک ميگم ...

من- تو به شوورت تبريک بگو...

-ترنم خوشال شو ديگه اي بابا حالا ماچ..

پونه لپمو بوسيد و رفت پيش شوورش

منم داشتم کتابامو جمع ميکردم که سر و کله ي چلغوز پيدا شد

-بهتون تبريک ميگم اميدوارم موفق باشيد

با طعنه بهش گفتم

- خيلي ممنون ولي مث اينکه اين ترم شما بيشتر درس خونديد که شديد دانشجوي اول کلاس

- قبول داري خيلي حسودي؟!

- حسودي تو خونمه

- کاملا مشخصه...

انگشت اشارمو به سمتش گرفتم و گفتم:

- ببين شازده پسر خودت ميدوني چه قد ازت بدم مياد پس سعي نکن خودتو بهم بچسبوني فهميدي؟

- من همچين علاقه اي به انجام اين کار ندارم ولي مجبورم انجام بدم چون سر گروه توام، توام اگه اعتراض داري برو پيش استاد

- واقعا يعني تو علاقه اي به همچين کاري نداري پس اون حرفا چي بود به مژي زدي؟؟

-کدوم حرفا ؟آهان حالا فهميدم، شما دخترا چرا اينطوري هستين، تو فک ميکني من ازت خوشم مياد، نه دختر جون اگه از مژگان درباره ي خانوادت پرسيدم دليلم اين بود که ببينم تو تو چه خانواده اي بزرگ شدي که اينقد بي ادبي و با ديگران بد برخورد ميکني... پوزخندي زدم و گفتم:

- واقعا چه دليل قانع کننده اي ببين آقاي امير فروزان من با ديگران خوب برخورد ميکنم اما تو يه موجودي هستي که اصولا رو مخ آدم فوتبال بازي ميکني منم اصلا باهات حال نميکنم حالا برو کنار بزا باد بياد....

– اينجوريه؟ باشه! يکي طلبت...

- باشه پس يه دونه بدهي من به تو

رفتم تو ماشين پوني نشستم حقش بود چلغوز بي مصرف..... داشتم فکر ميکردم کيا تو گروه من باشن که پونه وارد ماشين شد:

-چکار مکني

از لحن بامزش خندم گرفت

-دارم فکر ميکنم کياتو گروه من باشن

- خوبه حالا کيان ؟؟

- مژي و مهتاب و تو. به نظرت خوبه؟

- چييييي ترنم نه تقاضاي عاجزانه دارم که منو با خودت نزن

-اهههه چرا مگه من بدم؟

- نه توخوبي ولي من دوس دارم با سامان باشم

- اي شوور ذليل ...باشه پس من مجبورم يکي از پسرا رو انتخاب کنم چون دختري نميمونه

- کيو انتخاب ميکني

- ميون اين همه خوشگل کيو انتخاب کنم به کدوم بگم آره کدوميو جواب کنم... آرمين،حسام يا محسن؟

- امير...

- مغز خر خوردي نوش جونت، اون خودش سر گروهه باز من بيام دوباره اونو انتخاب کنم ديگه چي ميشه

- ديگه من نميدونم من بايد با سامان باشم

- برا من کسر شانه که امير سر گروهم باشه و من زير نظر اون باشم

- چه ايرادي داره ؟سر گروه من سامانه و من ناز و قر ندارم

- سامان شوهرته اما امير چه کاره ي منه؟؟

براي انتخاب گروه بر گشتيم کلاس تو کلاس نشسته بوديم که استاد برگشت کلاس و گفت:

-من خودم گروه بندي کردم

امير جان شما چون نفر اول هستيد فقط خانم سپهري و آقاي احمدي زير نظرتون هستند

خانم سپهري شما با آقاي آرمين شايانفر خانم مژگان سالاري و خانم مهتاب ناصري هم گروه هستيد

واي نه من با آرمين مشکل دارم...ايششش ولي ايول مژي و مهتاب رو خوب اومد

وآقاسامان شما هم با خانمتون و آقا محسن جليلي و آقاي حسام حسيني هم گروه هستيد

وقتي کلاس تموم شد با پونه برگشتم خونه .

قرار شد از فردا صب با بچه ها قرار بزاريم تا بريم برا پروژمون تحقيق

وقتي خواستم بخوابم گوشيمو رو 5 تنظيم کردم وبعد مسواک زدن لالا کردم

صب با صداي آلارم گوشيم از خواب بلند شدم بعد يه دوش درس حسابي تاب شلوارک آبي مو تنم کردم موهامو خشک کردم و دورم ريختم همه اهالي خونه خواب بودن منم کتري روآب کردم و گذاشتم رو گاز و از تو يخچال عسل و شير و پنير و کره برداشتم و و ميز و چيدم يه لقمه نون پنير رو تو دهنم گذاشتم و برگشتم تو اتاقم مانتوي کرم قهوه ايمو پوشيدم يه شال کرم رنگ که چروک بود و سرم کردم با شلوار جين مشکي رژ صورتي مو زدم و رفتم تو آشپزخونه پاي ميز صبحونه بودم و داشتم چاي شيرين ميخوردم که پونه تماس گرفت

-بعله

- سلام عزيزم

- هاي کجايي

- ماشينم خراب شد نميتونم بيام

- اهه خو عب نداره خودم ميرم

- نه ببين امير مياد دنبالت

- چي چي ؟من با اون بيام؟

-خو آره ديگه ببين من نميتونم صحبت کنم خدافظ ميبينمت

- الو... الو.... پوني... اه لعنتي... وقتي برگشتم سينا پشت سرم بود و موهاش بهم ريخته بود و داشت سرشو ميخاروند چه قد بامزه شده بود

- صب به خير آقاي مهندس دانشگاه نرفتي؟

- صب شومام به خير شه نه گلم دانشگاه نميرم شال و کلا کردي کجا به سلامتي ؟

- ميخوام با بچه ها برم تحقيق

- اوهوم

يه نگاه به ميز صبحونه انداخت...

-ميگم وقت شوور کردنت رسيده ديگه تو بگو نه

- واييييييي باز شروع شد

- تسليم ديگه نميگم...

گوشيم زنگ خورد نا شناس بود جواب دادم

-بله

- سلام

امير بود....

-عليک سلام

- دم درم بيا

گوشيو قطع کرد بي تربيت منم خواستم اذيتش کنم رفتم طبقه ي بالا تو اتاقم از پنجره اتاق که تو کوچه معلوم بود و ديد زدم به کاپوت ماشين دست به سينه تکيه داده بود منم رفتم مسواک زدم کلي هم لفتش دادم رژ لبم و که پاک شده بود و تشديد کردم و راه افتادم تو راه پله ها به گوشيم نگاه انداختم چند بار زنگ زده بود يه بارم پيام داده بود :(اگه نمياي برم)

از خونه زدم بيرون و آروم رفتم سمتش و طوري که خندم نياد گفتم:

-سلام

- بريم...

يعني يخ به تمام معنا انگار از تو فريزر به دنيا اومده بود البته منم جلوش کم نميارم

جلو نشستم و خودمو تو آينه ي ماشينش نگاه کردم کلا خودمو زده بودم به پررويي و فلشمو زدم به سيستمش و از آهنگاي تتلو آوردم وحال کردم اونم تعجب کرده بود ولي به رو خودش نمياورد و حرفي نميزد تو راه سکوت کرده بود و تو فکر بود منم مدام تو گوشيم تو اينستاگرام بودم و به اون توجهي نداشتم

ولي برام جالب بود که امير هيچي نگفت با خودم ميگفتم لابد سرم داد ميزنه که چرا دير اومدم پايين ولي در کمال نا باوري هيچ حرفي نزد و سکوت کرده بود...

فصل2

اصلا نفهميدم چه طوري رسيديم

امير:-از تو گوشي بيا بيرون رسيديم

سرمو بالا آوردم توي يک دارو سازي بزرگ نگه داشته بود من از ماشين پياده شدم و رفتم جلوتر پونه و مژي رو جلوترديدم و رفتم پيششون

-سلام بچه ها صب به خير

مژي:-صب شمام به خير دير اومدي

من:-آخه نميدوني که..... نذاشت حرفمو بزنم و راشو کشيد و رفت

پونه:-ميدوني که حساسه تو هم آتو بده دستش

من:- اون حتي اجازه نميده من حرفمو بزنم من ساعت 6راه افتادم الانم هفته همچينم طول نکشيد

پونه:-باشه حالا بريم تا از دلش در بياريم

من و پونه رفتيم پيش مژي

پونه:- چرا مث بچه ها ناز ميکني؟

مژي:-من ناز نکردم بريم که دير ميشه

به مژي نگاه کردم و لبخند زدم از اونطرف آرمين و امير و سامان اومدن

آرمين :-سلام تري خوبي

اهههه اين ديگه چه موجود بي شخصيتيه

-بله خوبم آقاي شايانفر

امير:

-من با يکي از دوستام که تو داروسازي کار ميکرد هماهنگ کردم تا با بچه ها بريم اونجا تو راه که داشتم ميومدم به ترنم فک ميکردم دوس داشتم اون مال من باشه ولي نميتونستم حرف دلمو بهش بزنم وقتي ديروز با اون حرف زدم مطمئن شدم علاقه اي به من نداره برا همينم دلم بد جوري از ديروز گرفته ديگه نميخوام غرورمو خرد کنم. وقتي رسيديم داروسازي ترنم رفت پيش دوستاش من سامان و آرمينو تو پارکينگ ديدم و رفتم پيششون

-سلام آرمين،سلام سامان

سامي:-سلام

آرمين :سلام آقاي دکتر خوب هستين انشاءالله

من:-من که آره ولي مثل اينکه شما بهتري

سامان:-بهتر مال يه دقيقشه

آرمين:-آخه الان ميتونم يه کوچولو ترنم و اذيتش کنم...

از آرمين بدم ميومد پسر جلفي بود و خيلي به دخترا گير مي داد مخصوصا به ترنم

وقتي رفتيم پيش دخترا و ترنم اونطوري جواب آرمين و داد خوشم اومد کلا به پسرا محل نميداد و واسه خودش ارزش قائل بود

من:-بريم طبقه ي بالا اونجا با دکتر صحبت کنيم

با بچه ها رفتيم طبقه ي دوم ساختمون، اتاق اول سمت راست اتاق دکتر بود و وقتي رسيديم دم در به ترنم گفتم من واسه ي همه يه سري سوال آماده کردم بعدشم برگه هاي سوالا رو از جيبم در آوردم دادم به دستش

ترنم:-چرا اينا رو ميدي دست من، من خودم سوال دارم لازم نکرده برو کنار.

من که کنار در بودم رفتم اون ورتر و ترنم در اتاق رو زد و وارد اتاق شديم

هر کسي سوالاي خودشو از دکتر مطرح کرد و اونم جواب داد وقتي کارامون تموم شد تقريبا ساعت دوازده بود و چون فاصلمون با خونه هامون زياد بود تصميم گرفتيم با بچه ها بريم رستوران سنتي که همون نزديکيا بود

ترنم:

-با بچه ها رفتيم رستوران و چون از تختاي بزرگ داشت همه يکجا بوديم

آرمين:-ترنم سينا خوبه؟

من:-خوبه...

بعدش از اونجا بلند شدم و رفتم سمت دستشويي ها خودمو تو آينه نگاه کردم رژ لبمو پر رنگ تر کردم و خواستم برگردم که يکي از پشت کيفمو گرفت برگشتم واي نه آرمين بود

-لباتو خوشگل تر کردي حالا خوردني تر شد

- آشغال عوضي کيفمو ول کن

- ميخوام يه مهموني راه بندازم يه پارتي با حال دعوتت کنم مياي؟

دلم ميخواست خفش کنم البته از آرمين اين طور چيزا بعيد نبود...

يه دونه محکم زدم زير گوشش و با چشاي وحشي تو چشام زل زده بود و رد انگشتام رو صورتش موند

-حالا تو خوشگل شدي واسه مهمونيت حرف نداره

با سرعت از پيشش رفتم و برگشتم پيش بچه ها دستام ميلرزيد بچه ها طوري منو نگاه ميکردن که انگار چي کار کردم بعدش آرمين اومد و سر جاش نشست امير بد جور نگام ميکرد فک کنم فکر بد با خودش کرده بود...

منم آبروي آرمينو بردم:

-خوابوندم زير گوشت تا بفهمي هر دختري رو که ميبيني زود خودتو وا ندي همه ي آدما مث هم نيستن گرفتي چي ميگم؟ من مث دختراي تو خيابون نيستم که تو اونطوري باهام حرف ميزني ...

سامان:-جريان چيه؟؟

پونه :-آرمين چه دست گلي آب دادي؟

آرمين سرشو انداخت پايين و چيزي نگفت نميدونم چرا امير رفت بيرون من از شيشه نگاش کردم تو ماشينش نشستو بعدشم با صداي مژي به خودم اومدم

:-آرمين رفت واقعا تو خوابوندي زير گوشش؟

دور برمو نگاه کردم آرمين از ترسش پا به فرار گذاشته بود

پونه-بگو ديگه چي شد؟

سامان:من بايد اين آرمين و آدمش کنم خيلي پررو شده

من –ولش کن اين طور آدما بيمارن

پونه:نگفتي چي بهت گفت؟

-مهم نيست فراموشش کنيد . همون لحظه غذامون رسيد

مژي:-تو که نبودي من به جاي تو جوجه سفارش دادم

من:-خوب کردي هوس کرده بودم

سامان:-يکي بره امير رو صداش کنه

من:-تو چرا نميري؟

سامان:-تو برو

من:-من برم؟

مژگان:-من ميرم با خدنه رو به مژگان گفتم:

من:-شوما برو.

مژگان رفت بيرون منم از پشت شيشه مژگان رو تماشا ميکردم من هميشه اخلاق و رفتار مژگان رو تحسين ميکنم

حتي عشقشم قابل ستايشه...

واي نه چيزي که از پشت شيشه ميبينم واقعيته يا توهم....

امير تو ماشين سيگار دستش بود!!!؟؟؟

خوب به درک!!! مگه اون چي کارمه که نگرانش ميشم

موقع غذا خوردن با غذاش بازي بازي ميکرد چرا اين طوري شد يهو اصن بيخيل اون هميشه کوه يخه الانم همين طور،کلا درجه داره خودشو با محيط اطراف وفق ميده ولي اون سردي هميشه هست

خلاصه وقتي خواستيم برگرديم پونه با ماشين سامان رفت مژگانم که خونشون نزديک خونه ي پونه بود با اونا رفت من موندم با حسام و مهتاب وامير

نزديک رستوران آژانس بود منم خواستم برم اونجا

من:-مهتاب عزيزم خداباي فردا ميبينمت

مهتاب:-مگه با ما نمياي؟

يه نگاه به امير انداختم و گفتم :-نه گلم خودم ميرم

امير :-لازم نکرده! خودت تنها بري که يکي مث اون عوضي بهت گير بده خودم ميرسونمت

يعني شاخ دو سر در آورده بودم امير و اين کارا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

:-ميشه بگيد شما چه کاره بنده هستيد

-چه ربطي داره من واسه خودت ميگم دوس نداري؟ باشه خودت برو.

-معلومه خودم ميرم لازم نکرده يکي ديگه از من مواظبت کنه.

-خوش گذشت

مرتيکه بي تربيت اه اه اه

از آژانس يه تاکسي گرفتم و رفتم پيش به سوي منزل ،ساعت دو رسيدم خواستم با آسانسور برم طبقه هفتم که نگهبان اومد و گفت

-سلام خانم سپهري

- سلام وقت به خير خوب هستيد ؟

- بله خانم ،آسانسور خرابه

- واقعا؟ خيلي ممنون که گفتيد...

-خواهش ميکنم فعلا خداحافظ

- خدافظ

اون رفت تو اتاقکش و من به راه پله ها نگاه ميکردم و يه سوتي زدم- کي بره اين همه راهو .....

رفتم طبقه ي هفتم که خونه ي خودمون باشه،نفس عميقي کشيدم خيلي خسته شدم کلي پله بود....درو با کليد باز کردم

-سلام بر همگي

مامان:- تو کدوم گوري بودي چرا وقتي ميري از صب زود راه ميافتي که مانفهميم

من:-مامان چه خبره صبر کن من بيام بعد باز جويي کن

-نه خوبه تو روي من وا ميستي

- مامي من تو روت واستادم ؟بعدشم سينا خبر داشت من ميرم بيرون من با بچه ها قرار داشتم واسه ي پروژمون برم تحقيق، ددر که نرفتم .

-باشه حالا ناهار خوردي؟

- آره دورت بگردم خوردم الان فقط ميخوام بخوابم

رفتم تو اتاقم مامانم خيلي روم حساسه نه تنها مامي بلکه بابا هم همينطور شديد روم حساسن ايرادي نداره خوب پدر مادرن ديگه حق دارن، لباسامو با تاپ شلوارک آبيم عوض کرد و افتادم رو تختم و ديگه هيچي نفهميدم .......

با صداي زنگ گوشيم بيدار شدم گوشيو نگاه کردم پونه بود منم جوابشو دادم :هان؟؟

-کوفت هان کجايي الان؟

- خونه ام مرض داري زنگ ميزني نميدوني وقتي تو خواب نازم نباس بيدارم کني؟

- اينجا کتک کاري شده سر تو بعد اون وقت تو تو خونه خوابي

يه دفعه از جام پريدم

- چي؟ کتک کاري؟سرمن؟کي با کي؟

- کتک کاري سر تو، امير و آرمين بيا خودت حلش کن

-کجا؟

- امير رفته خونه ي آرمين و تا خورده زدش بعدشم آرمين در رفته و زنگ زد به سامان ما هم خودمونو زود رسونديم

- الان منم ميام

زود رفتم لباسامو پوشيدم مانتوي اسپرتمو با شلوار جين مشکيموپام کردم موهامو با کليپس جمع کردم و شال مشکيمو انداختم رو سرم و رفتم تو اتاق سينا، اتاقش بغل اتاق خودم بود سينا داشت درس ميخوند که من يهو رفتم تو

-بيا، باز تو به من ميگي در بزن بيا تو اتاقم

- الان وقت اين حرفا نيس سوئيچ ماشينتو ميدي بهم داداش جونم؟

- سوئيچو ميخواي چيکار ميخواي بري بيرون

- پ ن پ ميخوام ببرمش تو اتاقم بفهمه يه سرپناه داره. بده ديگه

-تصادف ميکني بهت نميدم

- ميزنمت ها بهت ميگم بده

- حالا کجا ميري ؟

- دعوا شده ميرم جداشون کنم

- خوب به تو چه ربطي داره خودشون جدا ميشن حالا کيا با هم دعوا کردن؟ - دوتا از بچه هاي دانشگاه ميگم بده سوئيچو

- منم ميام با هم جداشون کنيم

- تو دعوا حلوا که خيرات نميکنن ميرم زود ميام

بعدش سوئيچو از رو ميزش برداشت بهم داد

- باشه بيا، ماشينمو خراب نکني

- ممنون ولي وظيفت بود.... اينو گفتمو و سريع اومدم پايين خدا رو شکر مامانم خونه نبود وگر نه نميتونستم از زير سوالاي اون در برم

سريع از پله ها اومدم پايين و رفتم تو پارکينگ دنبال ماشين ميگشتم يه پرادوي مشکي

پيداش کردم سريع رفتم تو ماشين نشستم و راه افتادم وقتي از تو ساختمون اومدم بيرون در حالي که کمربندمو ميبستم گوشيمو برداشتمو و پوني رو گرفتم بعد چار تا بوق جواب داد

-الو

-پوني چي شد؟

- فعلا آرومه کجايي تو؟؟

- تو رام دارم ميام

- نيازي به اومدن تو نيستا!!

- نه من بايد بيام ببينم اين چلغوز چي کاره ي منه

- تو رو به هر کي که دوس داري دعوا راه نندازي

- قسم نده پونه اومدم.....اينو گفتم و قطع کردم..

وقتي رسيدم به خونه ي آرمين ماشين امير و ديدم خوشحال بودم که هست نه اينکه قيافه ي نحس شو ببينم نه،ميخواستم يه درس بهش بدم.....ماشين و دم در پارک کردم

زنگ در و زدم و درو برام باز کردن

از حياط خونه ي آرمين رد شدم خونه ي بزرگي بود يعني حياطش بزرگ بود ولي خونش هم بزرگ معلوم ميشد تو دو طرف حياط درخت و گل و چمن بود و سانتافه مشکي آرمين هم زير سايه بون ماشين پارک شده بود از پياده رو سريع عبور کردم و از پله هاي خونه بالا رفتم در چوبي رو باز کردم و وارد شدم تو پذيرايي که وارد شدم امير و سامان رو مبل نشسته بودن و پونه هم سيني چايي تو دستش بود همه من و نگاه ميکردن

آرمين و نميديدم

سامان:-سلام چه زود اومدي

من که کارد ميزدي خونم در نميومد گفتم:

- خوشم نمياد کسي وکيل وصيم شه خودم ميدونم چه طوري از پس زندگيم بر بيام

اميربلند شد سرپا اومد طرفم و گفت

-الان دقيقا منظورت با کيه

زل زدم تو چشاش

- يعني نفهميدي؟

- بايد بفهمم؟

سامان:امير مگه تو با آرمين سر ترنم دعوا نکردي

امير پوزخندي زدو گفت

-من واسه اين غيرتي شم چي ميگين واسه خودتون دعواي من با آرمين يه مساله شخصيه هيچ دليلي هم نميبينم برا شما توضيح بدم

امير اومد نزديک ترم و گفت :-خيلي دوس داري مدام به تو فک کنم؟؟؟؟

عوضيه بيشعور فک کرده کيه مرتيکه آشغال چلغوز

- ببين شامپانزه تو واسه من عددي نيستي اگرم باشي ميزارمت زير راديکال جذرتو ميگيرم من الان اينجام چون فک ميکردم آرمين ميزنه دماغتو خوني ميکنه اومدم جلوشو بگيرم پونه به من گفت تو سر من با اون دعوا کردي وگر نه من هيچ علاقه اي به ديدن ريخت تو ندارم تو دانشگاه ميبينمت بسه...

سريع از اونجا زدم بيرون

و تو ماشين نشستم و راه افتادم حقش بود پسره ي بيشعور عين..چسبيد به ديوار

گوشيمو در آوردم و به پونه زنگيدم

:-بله

- بله و درد بله و مرض بله و درد بي درمون اي دختر منو سنگ رو يخ کردي خوب شد ؟آبرومو بردي خيالت راحت شد؟ من سر در نميارم چي نصيبت شد اين کار و کردي...

-يه دقه دندون رو جيگر بذار اين حرفا چيه ميزني ترنم؟

من آبروتو بردم؟ نه به خدا اين طوري نيست منو سامان فک ميکرديم به خاطر امروز ظهره که امير ناراحت شده و اومده با آرمين دعوا

-يعني بهتون نگفتن دعواشون سر چيه بعد شما زن و شوهر فک کردين سر من بوده؟

- آره به خدا.

- باشه من قانع شدم، کاري باري؟

- تو ازم دلخور نباش همين خوبه

- نيستم...

- پس باي...

- باي باي...

خواستم برم خونه اما مسيرو کج کردم و رفتم خونه ي مژي خيلي وقت بود نرفته بودم خونشون پيشش...

قبلش رفتم سوپر که نزديک خونشون بود و چند بسته پاستيل خريدم يادم مياد

قبلا وقتي ميرفتيم مدرسه هر روز با پونه و مژي پاستيل ميخريديم اما با خودم گفتم چه خوبه پونه هم باشه وبه ياد قديما يه دورهمي با هم بگيريم تو مغازه بودم و تلفن پوني رو گرفتم بعد سه تا بوق جواب داد:

-الو

-بخور پلو

-ترنم تويي ؟

- نه روح مامان بزرگمه به تو زنگ زده يه کوچولو بترسونتت

- ترنم اذيت نکن بازچه کار داري؟

- امير اونجاست؟

- نه بابا سامان کمي آرومش کرد رفت گويا دعواشون سر يه خورده حساب بوده...