رمان عناصر موروثی (جلد سوم آتش افزار گمشده ) به قلم sanaz-mf

ژانر : #تخیلی #معمایی

خلاصه :

الان نوزده سال از گمشده دوقلو های ایناز میگذره... هر چهارنفری که دارای قدرت کنترل عناصر هستن نگرانن که قدرت انها به کی میرسه... عنصر پدرام و نیلو باید به افشین و ارشیا میرسید اما خبری نیست... همه نگرانن که نکنه نسل کنترل کنندگان عناصر از بین بره...

***ایل ناز***

پاهام و به دیوار تکیه زدم و روزنامه رو پرت کردم یه گوشه... الناز با صدای خسته ای گفت:

: پیدا نکردی؟؟؟

: نیست که نیست که نیست. حالا چه غلطی بکنیم؟؟

با لحن با نمکی که همیشه من و به خنده می انداخت گفت:

: میریم به ددی میگیم اجازه صادر کنه ما تو کنکور شرکت کنیم اون وقت میریم پی درس و مشقمون..

به پهلو خوابیدم و دستم و زیر سرم گذاشتم... لبخندی زدم:

: بی خیال بابا... ما اگه درس خون بودیم سال دوم دبیرستان نمیفتادیم.

زد زیر خنده:

: اون که بخاطر اون امتحان خط بود.

نیشخندی زدم:

: سه سال هنر خوندیم بالاخره هم نتونستیم یه بار درست بنویسیم... تازه امتحان فزیک هم بوداااا اونم افتادیم... شهریورم قبول نشدیم.

: بس که ما نمونه ایم..

نشستم... روزنامه بعدی و برداشتم و گفتم:

: الی دارم روانی میشم...

جوابی نداد... با تعجب سرم و اوردم بالا و بهش نگاه کردم که دیدم تو فکره داد زدم:

: الی... الناااز...

به خودش اومد و با گیجی گفت:

: ها؟؟چته؟؟؟

: کجایی دختر؟؟؟

با لحن پر تردیدی گفت:

: میگم ایل ناز هستی بریمتو خونه مردم کار کنیم؟؟؟

چشمام گرد شد و اخمی کردم:

: چشمم روشن همین مونده... تو یه درصد واسه غرورت ارزش قاعلی...؟!

: داغ نکن اجی جونم... ببین ما الان وضعیت مالیمون بد جوری خرابه بابا هم از صبح تا شب پی الواتی شه بیا اول بریم یکم واسه بهتر شدن وضع مالیمون.

چپ چپ نگاه کردمش و گفتم:

: به هیچ وجه... بگرد دنبال یه کار دیگه...

اخمی کرد و بی صدا نشست...

اخه اینم شد کار که الناز پیشنهاد داد؟؟؟ این چه وضعشه؟؟؟ درست بابام گند ترین بابای دنیاست و از اول عمرم هیچ مادری نداشتم و همینا باعث نحس شدن زندگیمون شدن ولی دیگه انقدر خار نشدم برم خونه های مردم و تمیز کنم...

صدای بلند در اومد... در زنگ زده ی خونمون الان از جا میوفته کدوم کره خریه؟؟؟

سریع از جام بلند شدم و بعد سر کردن شالم درو باز کردم و با اخم به صاحب خونمون نگاه کردم... بوی گند الکل حالم و بهم زد... دستش و از یه گوشه گرفته بود تا نیوفته ولی بازم نصفش رو زمین بود... با صدای نسبتا بلندی گفتم:

: چه مرگته م*ر*ت*ی*ک*ه احمق؟؟؟

با صدای کش داری گفت:

: کــو... اون بابـ.. بابای دیوثتون؟؟؟

من هیچ تعصبی رو بابام نداشتم و از اینا گذشته خودمم روزی کلی فحش بارش میکردم ولی نمیذارم یه م*ر*ت*ی*ک*ه م*س*ت بهش فحش بده:

: حرف دهنت و بفهم نفهم...

الناز اومد و کنارم ایستاد... مرده به سکسکه افتاده بود... با این حالش داد زد:

: کو ... هع...اجازه ی .. هع...خونه؟؟؟ اون بابای...هع... ع*و*ض*یتون میدونه ...هع...چند ماه نداده؟؟؟...هع..

موندم چی بگم... دیگه واقعا خودمم در این مورد موندم... بابا هشت ماهی میشه پول اجاره رو نداده و به من و الناز گفته با شماست... الناز ترسون بازوم و تو دستش گرفت و گفت:

: ایل ناز حالا چی کار کنیم؟؟؟

حالا چی در جواب خواهر کوچولوم بدم..؟!. بگم نمیدونم... اون امیدش به منه... حالا چه غلطی بکنم؟؟؟ نمیدونم چرا ولی ناخداگاه گفتم:

: فردا پولت و میدم...

لحنم اروم و شمرده بود ولی اون داد زد:

: نخیـر... یا همین الان پولـم و میـدی یا این که ایـن خونـه رو تخـلیه میکنید...

داغ کردم و گفتم:

: مثلی که جنبه نداری باهات خوب رفتار کنم نه؟؟؟؟ همین فردا پولت و میدم. حالام عزت زیاد...

در و محکم بستم سرم و گذاشتم روش... الناز گفت:

: خواهری حالا میخوای چی کار کنی؟؟؟

سرم و بلند کردم و برگشتم... شالم و گذاشتم روی جالباسی توی راه رو و وارد خونه شدم... رفتم سمت آشپز خونه در یخچال و پیدا کردم... همه چی پیدا میشد الا یه چیز خوردنی... نفس عمیقی کشیدم و رو به النازی که منتظر پشت سرم میومد گفتم:

: دنبال کار میگردیم!!

نفسش و کلافه بیرون داد:

: ایـل ناز میفهمی چی داری میگی؟؟؟ کدوم کار و دیدی که روز اولی اونقدر بهت پول بدن که بتونی پول این م*ر*ت*ی*ک*ه روانی و بدی؟؟؟؟

موهام و بهم ریختم... یه چیزی تو مخم داشت چراغ میداد ... به ساعت نگاهی کردم... ساعت نه صبح بود... تا شب وقت زیادی داشتیم... رفتم سمت لباسام و گفتم:

: حاضر شو بریم بیرون... ولی الی همین الان دارم میگم این سری اولین و آخرین باریه که میریم خونه ی مردم برای نظافت...

چشماش برق زد ولی به جز یه باشه چیزی نگفت...

مانتو و شلوار لیم رو پوشیدم... موهام و که تا یکم زیر شونه بود و با کش بالای سرم بستم یه شال مشکی سرم کردم... الناز اومد اونم دقیقا مثل من لباس پوشیده بود...

پوزخندی به فکرم زدم... نکه خیلی لباس داریم و اتفاقی این لباسامون با هم ست شده...

کلید و برداشتم و به الناز که داشت کفش های کتون مشکی اش رو میپوشید گفتم:

: بدو الی...

*** سوم شخص***

ارشیا خمیازه کشان خود را به اتاق افشین رساند و بدون در زدن وارد اتاق شد... افشین داد زد:

: گوساله چرا سرت و مثل گاو میندازی پایین میای تو؟؟؟ حتما باید در و قفل کنم؟

ارشا روی تک مبلی که در اتاق بود نشست و گفت:

: ببین داداش جان من با حرفایی که تو میزنی دچار بحران شخصیتی میشم... بالاخره گاوم یا گوساله؟؟؟

افشین خندید و بالش کوچکی که کنارش بود را به سمت برادرش پرت کرد:

: زهـر مار...

صدای نیلوفر از پایین به گوش دو برادر رسید:

: افـشیــن... ارشـیـا صبحانه حاضره...

ارشیا نگاهی به ساعت روی میز کرد و با غر غر گفت:

: روز جمعه آدم و ساعت نه بیدار میکنن آخه چــرا؟؟؟

افشین خندید و گفت:

: برو پایین انقدر غر نزن..

ارشیا رفت... افشین هم بلند شد و بعد از پوشیدن تی شرتی به پایین رفت و مثل همیشه برای مادر زیبایش خود شیرینی کرد:

: سلام بر نیلوفر جووووونِ خوشکلم... صبحت بخیر نفسم..

نیلوفر خنده ی م*س*تانه ای بخاطر توجه خاص پسر ارشدش کرد...

ارشیا ادای عق زدن در آورد ولی این ها برای افشین که کشته مرده ی مادرش بود مهم نبود...

همان لحظه پدرام وارد آشپزخانه شد... حوله ای روی سرش نشانه از این بود که به دستور نیلوفر به حمام رفته است... پدرام کنار ارشیا نشست و گفت:

: ارشی انقدر که افشین به نیلو توجه داره تو به من نداریااا.

ارشیا بی خیال مثل همیشه گفت:

: مگه باس داشته باشم پدرجان؟؟؟

پدرام یکی زد پس کله ی ارشیا که همه خندیشان گرفت... با حرص واضحی گفت:

: خاک تو سرت کنن...

چشمان نقره ای ارشیا پر از حرص شد و با همان چشمان به پدرش خیره شد:

: بااابااااا جاااان روانیم کردین... هر روز باید به جا صبحانه از شما پس کله ای بخورم...

افشین: هوووی عمو کوتاه بیا تو روانی بودی...

ارشیا چشمانش را ریز کرد و گفت:

: تو کلاس نداری؟؟؟

با این حرف ارشیا افشین به خودش امد و زود چایی اش را تمام کرد و گفت:

: واااای باز دیرم شد.. آخ آخ سوختم.

ارشیا سعی میکرد که نخندد...

نیلوفر هم حواسش به چایی ریختن برای پدرام پرت شد و پدرام سعی داشت اب درون گوشش را بیرون کند... ارشیا بی سر و صدا از جایش بلند شد و به اتاقش رفت و برای سالم ماندن از دست افشین در اتاقش را قفل کرد. هر چند میدانست اثری ندارد.

نیلو چایی را به پدرام داد و با صدای ارامی گفت:

: امروز ایناز اینا میرن آلمان... هم واسه سر زدن به پدرش و هم واسه دیدن ارش و پارا...

غمی در صدای نیلو دیده میشد و ان هم دلیلش این بود که دلش برای ایناز شاد و سر حال تنگ شده بود... همیشه با خودش میپرسید چه میشد اگه ایناز خودش و جمع میکرد و انقدر شکسته نمیشد..

با صدای پدرام به خودش امد:

: به سلامتی برن... الیاسم با خودشون میبرن؟؟

شونه ای بالا انداخت:

: نمیدونم... شاید بیاد اینجا...

همان لحظه افشین حاضر و اما در درگاه اشپزخانه قرار گرفت و گفت:

: خوب با اجازه اتون من برم.

پدرام و نیلوفر با تعجب به افشین نگاه کردن:

پدرام: کجا؟؟؟

نیلوفر: چرا تیپ رسمی زدی؟؟

افشبن: مامان جونم به نظرت واسه دانشگاه چه تیپی میزنن؟؟

ابرو های نیلو بالا پرید و پدرام هم فهمید که همه ی این ها زیر سر ارشیاست... زد زیر خنده... نیلو همان طور که سعی میکرد نخندد گفت:

: الهی فدات شم تو روز جمعه هم میری دانشگاه؟؟؟

چشمان افشین گردشد... سریع به سمت تقویمی رفت که همیشه بر روی دیوار اشپزخانه نصب بود... با دیدن تاریکخ و این که جمعه بود دود از کله اش بلند شد و داد زد:

: ارشیاااااااا مگه من دستم به تو نرسـه کره خر...

بعد از این حرف چشمانش را بست و غیب شد...

***

نیلو لبخندی زد... دیگر به سر به سر گذاشتن های پسرانش عادت کرده ... پدرام بی حوصله گفت:

: امروز یه نفر و بگیر خونه رو مرتب کنه اخه اتاق بچه ها بیش از حد کثیفه منم که کار دارم باید برم...

: اوکی... چی کار داری؟؟؟

پدرام با هیجان گفت:

: باید برم دنبال مدرک...

ابرو های نیلو بالا پرید و گفت:

: مدرک واسه چی؟؟

پدرام چیزی نگفت و فقط یک لبخند کوچک زد...

همان موقع زنگ خانه به صدا در امد... نیلو احساس خاصی بهش دست داد... از جایش بلند شد...

با دیدن دو دختر کپی هم دلش به لرز امد... این که دلش با دیدن دوقلو ها بلرزد چیز خاص نبود ولی این حس خاااااص....

: کیه؟؟؟

: سلام خانم ببخشید واسه نظافت خونه به کسی نیاز ندارید...؟!؟

یکی از دو دختر محکم روی پیشانیاش زد و دیگری ریز ریز خندید... نیلو با تعجب رو به پدرام که در چند قدمی اش بود گفت:

: تو به کسی گفتی بیاد برای نظافت؟؟؟

: نه والا کیه؟؟؟

: میگه واسه نظافت خونه کسی و نمیخواین.

: اوهوع... دیگه چی میخوای خانومم بگو بیان دیگه...

: بفرمایید داخل...

نیلو در را باز کرد و به ساعت نگاه کرد... ساعت ده شده بود... یهو صدای داد ارشیا تمام خانه رو از جا برداشت:

: افشییییییین نکــــن بی شعووووووور...

نیلو لبخندی زد.

***الناز***

در و کمی هل دادم و نگاهی به داخل کردم... ایل ناز با حرص گفت:

: الناز الهی اون بابامون هلاک بشه.

چیزی نگفتم...به این که به بابا فحش بده عادت کرده بودم... خودمم گاهی بد تر از اون میدادم...

با ایل ناز وارد شدیم... تو پاییز بودیم و واسه همین روی زمین پر از برگ های درختایی بود که تو باغ پر از اونا بود...

یه سمت دوتا ماشین بود و یه سمت یه استخر بزرگ... نگاهی به ایل ناز کردم و با هم وارد شدیم و از حیاط گذشتیم و وارد خونه شدیم...

با ورودمون صدای داد دوتا پسر اومد... ترسیدم و سریع مثل همیشه ایل ناز و تکیه گاه خودم کردمو بهش چسبیدم... ولی بازم ایل ناز نترسید و خنده اش گرفت.

***

ایل ناز: پدرمون در اومده طرف بچه داره...

خانومی اومد و گفت:

: سلام خوش اومدید...

ما هر دو بهش نگاه کردیم... فکر کنم رنگش پرید...

وا این چشه؟؟چرا این جوری میکنه؟؟؟

درسته قیافمون بخاطر رنگ چشما و رنگ پوستمون عجیبه ولی نه ترسناک که رنگش بپره... صدای مردی اومد و طرف به خودش اومد:

: نیلوفر جان اومدن؟؟؟

باز نگاهمون به سمت مرد کشیده شد و دیدیم که اون هم با تعجب زیادی خیره شده بهمون... زنه گفت:

: بهتون نشون میدم باید چی کار کنید...

مرده با حیرت گفت:

: نیلو...

زنه لبخندی به اون زد... مرده سری به نشونه تاسف تکون داد و رفت بالا... نیلوفر رو به ما گفت:

: همونطور که شوهرم گفت نیلوفر هستم و...

منتظر بود ما ادامه بدیم... اومدم حرفی بزنم که ایل ناز زود تر گفت:

: گلنار و گلاره...

گنار و به خودش اشاره کرد و گلاره رو هم به من... با تعجب نگاهش کردم که چشمکی زد...

چیزی نگفتم نیلوفر خانم هم شروع کرد به نشون دادن قسمت های خونه... بدترین قسمتش دیدن اتاق دوتا پسراش بود که اصلا جا واسه راه رفتن نبود... بعد یه ربع که همه چیز و نشون داد... شروع کردیم به کار... من رفتم آشپزخونه و ایل ناز هم رفت تو اتاق خوده نیلوفر خانم و اون اقائه که فهمیدم اسمش پدرامه...

مشغول کار بودم که صدای پایی رو شنیدم... سریع برگشتم عقب که یه پسر و دیدم... تقریبا شبیه نیلوفر خانم بود مخصوصا چشمای نقره ایش... با صدای پسره به خودم اومدم:

: سلام. شما؟؟؟

از لحنش خوشم اومد... لبخندی زدم و گفتم:

: الـ... گلاره هستم... واسه کار با خواهرم اومدم..

نگاهش هیچ تغییری نکرد و فقط گفت:

: منم ارشیام... اگه خواستی میتونم کمکت کنم.

صدای دیگه ای اومد:

: اگه من جای تو بودم قبول نمیکردم چون تمام کارایی که کردی و دوباره اباد میکنه...

خندیدم و این سری به اون پسره نگاه کردم... چشماش مشکی و ترکیبی از مامان باباش بود... پسره گفت:

: منم افشینم...

سری تکون دادم... ارشیا رو به داداشش گفت:

: افشین حس میکنم این دختر شبیه خاله آینازه؟؟

افشین با دقت بهم نگاه کرد... زیر نگاهش از خجالت گر گرفتم... قبل از این که اون حرفی بزنه گفتم:

: من میرم سرکارم...

من برگشتم سرکارمو اون دوتا هم خارج شدن از اشپز خونه...

*** سوم شخص***

نیلو به درون اتاق که رسید اشک هایش روانه شد... پدرام سریع پس از او وارد اتاق شد و ب*غ*لش کرد:

: اروم باش نیلو... دلیل نمیشه هر کی چشماش اون رنگی بود ایل ناز و الناز باشن...

نیلوفر میان هق هقش گفت:

: پدرام... پدرام اونـ... اونا خیلی... خیلی شبیه ایناز و سپهرن...

: الهی قربونت برم این غیر ممکنه...

: چرا ها؟؟؟ چرا غیر ممکن؟؟؟ مگه اون دخترا گم نشدن؟؟؟

پدرام نیلو را از خود جدا کرد و اشک هایش را پاک کرد:

: نیلو... الان نووووزده سال میگذره... کم نیست... بخدا کم نیست.

***

نیلو که اصلا حرف پدرام در کَتَش نمیرفت گفت:

: ایل ناز و الناز هم اگه بودم همین قدری بودن...

پدرام کلافه نفسش را بیرون داد:

: نمیدونم بخدا... یه وقت چیزی به این دوتا نگیا. به ایناز و سپهرم نگی.

نیلو سری تکان داد... پدرام با خیالی ناراحت لباس پوشید و از خانه خارج شد...

*

ارشیا رو به افشین گفت:

: جونه تو افشین خیلی شبیه خاله آینازه.

: مگه من گفتم نیست؟

ارشیا مشکوک تر ادامه داد:

: خاله آیناز قیافه اش اون جوریه چون نیمه جنه... یعنی اینا هم نیمه جنن؟؟

افشین باز هم بدون این که سرش را از توی گوشی در بیاورد گفت:

: نمیدونم... ما که نمیتونیم حس کنیم... ایول... الیاس نمیره المان و میاد خونه ما....

: خوبه... پس بعد از ظهر بریم بیرون.

: نه من امروز حوصله بیرون رفتن نداریم همین تو خونه ایکس باکس بازی کنیم... الانم من میرم پی درسم.

با اومدن نام درس افشین باز یاد چند دقیقه پیش افتاد و چپ چپ به ارشیا نگاه کرد... ارشیا هر هر خندید و گفت:

: خدا وکیلی امروز سوژه خوبی برام بودی...

همان موقع دختری از پله پایین امد و به ارشیا و افشین که روی مبل ها نشسته بودن سلام کردن... ارشیا که دختر و پسر برایش فرق نداشت با لحن دوستانه ای گفت:

: علیک سلام دختر خوب... شما عادت داری دو بار سلام کنی؟؟

چشمای فیروزه ای دخترک خندان شد ولی چیزی نگفت...

افشین خیره شد به دخترک... حس میکرد کمی تغییر کرده است... مثلا موهایش بالا تر رفته و خبری از خط چشمی که اول در چشمش کشیده بود نبود... افشین یاد حرف گلاره افتاد که گفته بود با خواهرم برای همین با تردید پرسید:

: گلاره خانم؟؟؟

ایل ناز لبخندی زد:

: خیر... گلنار هستم...

ارشیا متحیر شد و گفت:

: اااااااااا... دوقلویین؟؟

ایل ناز لبخندی زد و سر تکان داد...

پیش خود گفت:

: « چقدر رفتارم اینجا خود به خود عوض میشه... نه به اون پایین مایینا که پسر و ادم جماعت حساب نمیکنیم و از صد تا لات بد تر حرف میزنیم نه به این بالا که انقدر باکلاس میحرفیم... البته این دوتا پسر هم چشم نا پاک نیستن و کاملا مشخصه چقدر متشخص بیدن»

از افکارش خنده اش گرفت... به درون اشپز خانه رفت که الناز را دید... کنارش ایستاد و گفت:

: گلاره خونه اینا خیلی بزرگ و کثیفه خیلی باید پول بگیریمااا.

الناز بدون توجه به حرف ایل ناز گفت:

: چرا اسممون و عوض کردی؟؟؟ میدونی اگه گردنبندامون و ببینن لو میریم؟؟؟

ایل ناز انگشت اشاره اش را روی دماغش گذاشت و « هیس» طولانی گفت:

: اروم تر دیوونه... خوش نداشتم اسمای خودمون بگیم...

کمی جلو رفت و زنجیر طلای الناز را که حاوی دو پلاک بود را به داخل لباسش فرستاد:

: نذار بفهمن... من برم به بقیه کارام برسم.

الناز سری تکان داد و ایل ناز رفت تا به کار هایش برسد ...

ارشیا از کنار افشین بلند شد و رفت... افشین بالاخره اس ام اس دادن به الیاس تک پسر ایناز را پایان داد و چشمانش را ماساژ داد... احساس گرمای فراوانی میکرد... این گرما برایش دل نشین بود... از جایش بلند شد و به اتاقش رفت... لباس هایش را عوض کرد و به بیرون رفت که یکی از خواهران را دید... با شک پرسید:

: کاری داشتی؟؟؟

: میخواستم اتاقتون و مرتب کنم...

حتی با شنیدن صدایش هم تشخیص سخت بود و ان جا هم به گفته ی خودش شانسی توانسته بود انها را شکست دهد... افشین سری تکان داد و گفت:

: برو تو... فقط...

تازه متوحه دخترک شد که گیج به او نگاه میکند... افشین در ذهنش گفت:

: «خدایا چقدر تشخیصشون سخته.»

دخترک کمی سرش را تکان داد و گفت:

: همه همین و میگن... من گلنارم...

افشین با تعجب گفت:

: چی رو همه میگن؟؟؟

ایل ناز بدون نگاه کردن به افشین گفت:

: همین الان خودت گفتی که تشخیصمون سخته...

افشین کم مانده بود از تعجب شاخ در بیاورد ولی با خود گفت:

: شاید بلند بلند فکر کردم...

با این فرضیه گفت:

: اها... بیا برو دیگه...

افشین از کنارش گذشت و با گام های بلند و سریع از کنارش رد شد...

صدا هایی در سر ایل ناز میپیچید... صدایی مانند « گومب... گومب» گوش هایش را گرفت ولی باز هم صدا می امد.. کلافه راهی که افشین رفته بود را نگاه کرد و دنبال داد و دید که هنوز افشین به پایین نرفته است و دارد به اتاق ارشیا میرود... ناگهان متوجه چیزی شد... صدا گومب گومب دقیقا با ضربه های پاهای افشین که به زمین میخورد هماهنگ بود... احساس کرد بخاطر عصبانیتش توهم زده است ولی ایا این دلیل قانع کننده بود؟؟؟ نه نبود اما برای او که قلبش بسیار تند میزد قانع کننده بود....

***ایل ناز***

الناز پاکت پول و از نیلوفر خانم گرفت... کفش هام و پوشیدم و بلند شدم:

: دستتون درد نکنه نیلوفر خانم...

: دست شما ها درد نکنه... راستش میخواستم یه شماره ازتون بگیرم که اگه بازم بود بهتون زنگ بزنم...

اخمی کردم... الناز باشه ای گفت بی توجه به من تنها شماره ای که داشتیم و داد... بعدشم با هم از خونه خارج شدیم...

نفس عمیقی کشیدم و پاکت و از الناز گرفتم... با خستگی پول هارو در آوردم و توقع داشتم 50 یا نهایتش 60 تومن رو ببینم ولی با دیدن 150 هزار تومن هنگ کردم... چرا انقدر زیاااااد؟؟؟

: وای الی این جا رو؟؟؟ چرا انقدر زیاده؟؟؟

الناز هم با تعجب گفت:

: نمیدونم... وای ایل ناز این خیلی بیشتر از پولیه که باید بهمون بده...

با حیرت خواستم برگردم که الناز دستمون و گرفت:

: ایل ناز اینا رو تو پاکت گذاشته... یعنی خودش میخواسته که انقدر بده چرا داری بر میگردی؟؟؟

: میترسم یه وقت اشتباهی گذاشته باشه...

: بذار اینا باشه این یارو شماره گرفت دفعه ی دیگه اگه کمتر داد میفهمیم اشتباه کرده و پولش و بر میگردونیم ولی این جوری بده...

سری تکون دادم:

: باشه پس با این حساب دیگه فقط یکم پول نیاز داریم.... اوه راستی.. دفعه ی دیگه ای در کار نیست.

پوزخندی زدم و همون طور که گام هام و بلند تر میکردم گفتم:

: مگه پول اجاره اون آلونک چقدره؟؟؟ پول عرق و مواد اون م*ر*ت*ی*ک*ه جور بشه دیگه تا چند وقت مارو یادش نمیاد..

تا شب به چند خونه ی دیگه ای هم رفتیم...

روز جمعه و منطقه بالا ی شهر درامد خوبی داشت... کم کم همه ی پول اجاره در اومد و با الناز به خونه رفتیم...

اما ای کاش نمیرفتیم اخه وقتی رفتیم بابا رو خونه دیدم... ساعت تقریبا ده بود و داشتم هلاک میشدم ولی این وجود این سر خر نشون از این بود که فعلا از خواب خبری نیست...

بابام و اصلا دوست ندارم... اون در حقم پدری نکرده که وظیفه ام بدونم که دوسش داشته باشم... از هفت روز هفته هشت روزش و خونه نیست. سنش خیلی زیاده و فکرکنم مادرم دیر حامله شده و به گفته ی کاوه ینی پدرم هم سر زا مرده... هیچ وقت هم نذاشت ما سر مزارش بریم و بهمون نگفت کجاست...

با صدای داد کاوه به خودم اومدم:

: کدوم گوری بودین ها؟؟؟

الناز با پرویی گفت:

: الان مثلا نگرانی؟؟؟

بلند شد و اومد جلوم ایستاد:

: اگه نگران شما انگلا نبودم که وقتم و هدر نمیکردم و نمیومدم اینجا.

: تو اگه نگران بود هفت روز هفته رو نمیرفتم پی الواتی ات...

چشماش اتشین شد و اومد جلو:

: من هر چقدرم برم پی الواتی ام بازم نذاشتم شما دوتا به دوتا فا*حشه تبدیل بشین...

نفس عمیقی کشیدم...

خیلی این حرفش عصبی ام کردم و هیچ طوری نتونستم تحمل بکنم و یکی محکم زدمتو دهنش که پرت شد... بهت زده به بابام که پرت شده بود یه گوشه نگاه کردم... النازم حال من و داشت... نذاشتم بهتم اجازه بده اون هر گهی میخواد بخوره...داد زدم:

: من اگه تبدیل به دوتا موجود اضافی نشدیم به همت خودمون بوده... بخاطر تلاش خودمون بوده... نه توی کره خری که سال به سال نمیبینیمت... نه تویی که از وقتی یادم میاد یه محبت خشک و خالی هم بهمون نکردی... نه تویی که اسم پدر زیادیته.

دست الناز و گرفتم و بردم توی اتاق... همون وسط اتاق ایستادم و غرغر کردم:

: م*ر*ت*ی*ک*ه الدنگ... م*ر*ت*ی*ک*ه( بــــووووق) ...

خواستم بازم فحش بدم که الناز ناله ای کرد... با نگرانی نگاهش کردم که دیدم سعی داره دستشو ازتوی دستم در بیاره..

سریع دستش و ول کردم که باز تا سر حد شاخ در اوردن تعجب کردم... رد چهار تا انگشتم روی دستش مونده بود و خیلی قرمز شده بود و احتمالا تا چند دقیقه دیگه کبود میشه... با شرمندگی گفتم:

: شرمنده خواهری.

: ایییی... ایراد نداره... ایلناز این همه زور از کجا اوردی؟؟؟

به لحنش فقط خندیدم و چیزی نگفتم... اخه من باید از کجا بفهمم؟؟

*** سوم شخص***

اتاقی که دیروز توسط ایل ناز مرتبه مرتب شده بود الان فرقی با یک طولیه نداشت...

آ*ش*غ*ا*ل های چیپس و پوفک و انواع و اقسام شکلات ها و ... بهتر است دیگر نگویم... قابل گفتن نیست بلایی که ان سه پسر بر سر این اتاق اورده اند...

افشین روی تختش خوابیده بود و ارشیا روی تک مبل توی اتاق... الیاس هم ان وسط خوابیده بود...

الیاس کم کم داشت بیدار میشد اما ارشیا و افشین هنوز غرق خواب بودن...

ناگهان در اتاق باز شد و پس مدت اندکی صدای جیغی هر سه پسر را کاملا بیدار ساخت... نیلوفر با چشمان اتیشین گفت:

: این جا چه خبره؟؟؟

هر سه پسر روی تخت نشستند... ارشیا که هنوز گیج خواب بود گفت:

: خوبه دختر نیاوردیم خونه مامان جان.

نیلوفر با غیض گفت:

: ارشیا خجالت بکش... اون دوتا دختر بیچاره اینجا رو مثل دسته گل کردم ولی الان فقط به درد خوک ها میخوره...

الیاس خنده اش گرفت... بلند شد و با لحن مختص خودش که همه را به قول معروف خر میکرد گفت:

: الهی قربونت برم خاله نیلو... شرمنده پس از مدت ها به هم افتادیم و دیگه هیچی نفهمیدیم...

نیلو چپ چپ نگاهش کرد اما کوتاه امد و رفت.. هنگام رفتن زیر لب غرید:

: خوبه همین پنج روز پیش افشین و ارشیا رفتن خونه انی بودن حالا میگه پس از مدت ها...

الیاس که حرف خاله اش را شنیده بود ریز ریز خندید...

ارشیا با چشمانی بسته از جایش بلند شد و به دستشویی رفت تا دست و صورتش را بشوید... شیر اب را تا ته باز کرد و دستش را زیر ان برد...

اما ابی حس نکرد... اخم هایش در هم رفت. با این که صدای اب را میشنید ان هم بلند تر از سابق ولی ابی حس نمیکرد...

چشمانش را به سختی باز کرد و دستی به موهایش کشید... با دیدن اب جاری اخمانش بد تر شد...

دستش را زیر اب برد ولی اب هلالی پیدا کرد و به دست او نخورد... ارشیا نزدیک بود شاخ در بیاورد... دستش را کنار برد و از دوباره زیر اب برد... باز هم اب به دست او اثابت نکرد... کلافه شیر اب را بست و گفت:

: وقتی گیج خواب باشی معلومه توهم میزنی دیگه...

با این فرضیه از دستشویی خارج شد و به پایین و آشپزخانه رفت. نیلو با دیدن قیافه ی ارشیا گفت:

: پسرم واسه چی دست و صورتت و نشستی؟؟

الیاس: تو که رفتی دستشویی...

ارشیا شانه ای بالا انداخت و به سمت دستشور رفت و دعا کرد که باز توهم نزند و خدارو شکر نزد و خیلی راحت دست و صورتش را شست.

***

همان صبح ارمیلا به نیلوفر زنگ زد و گفت امروز در عمارت انها جلسه ای واسه وارثین هر عنصر بر گذار کنند...

ارمیلا نگران بود... خیلی نگران بود اگر این عناصر به کسی ارث نرسد نسل کنترل کنندگان عناصر از بین میرود و مطمنن این چیز خوبی نخواهد بود...

حالا همه حتی ان سه پسر که نیلو انها را سه کله پوک می نامد بودند... ارمیلا سکوت را شکست و گفت:

: الان ۱۸ سال از تولد افشین و ۱۶ سال از تولد ارشیا میگذره ولی هیچ نشونهای از وجود کنترل عناصر در انها دیده نمیشه... باید کم کم فکر راه چاره باشیم این اصلا خوب نیست.

خسرو: ارمیلا جان ما چی کار میتونیم بکنیم؟؟؟ هوم؟؟؟ گیریم کنترل عنصر اب و اتش به افشین و ارشیا رسیده باشه باد و خاک و چی کار کنیم؟؟؟

با تمام شدن حرف خسرو همه ی نگاه ها به سمت الیاس چرخید... اما صدای سرد ایناز نگذاشت نگاهشان زیاد روی الیاس بماند:

: الیاس وارث کنترل عناصر نیست... ایل ناز و النازن..

همه ساکت شدن... اما امیتیس طاقت نیاورد و گفت:

: شاید به الیاس رسیده باشه...

سپهر: استاد ایل ناز و الناز نمردن که...

و به سختی ادامه داد :

: حتی اگه مرده باشن باز هم اونا دوتا بچه ی اول ما هستن و اونا وارث کنترل عناصر هستن...

پدرام: میشه الان بخیال اون ها بشید؟؟؟

با این حرف پدرام همه متوجه چشمان درخشان ایناز شدن... الیاس که نفسش به نفس مادرش بسته بود کنار او نشست و پیشانی اش را ب*و*سید و ارام زیر گوش او زمزمه کرد:

: نبینم غمت و گلم... چرا ناراحتی مگه من و بابا قول ندادیم پیداش میکنیم؟؟؟

ایناز با امید به پسرش نگاه کرد:

: امیدوارم بشن...

نیلو با صدای بلندی رو به جمع گفت:

: حالا اگه نسل کنترل کنندگان عناصر از بین بره چی میشه؟؟؟

امیتیس: نیلو... شماها واسه تنوع این قدرت ها رو ندارید... این قدرت های شما خیلی به مردم کمک میکنه... من اینا رو ۲۰ سال پیش بهتون نگفتم اما وجود شماها باعث میشه طبیعت اروم باشه و به مردم صدمه نزنه...

همه متحیر به امیتیس نگاه میکردن... سپهر ولی اخم بدی داشت:

: چرا این چیزا رو به ما نگفته بودید؟؟؟

ارمیلا: این چیز ها باید مخفی بمونه اما حالا که شماها دنبال دلیل هستید بهتون گفتیم...

پدرام: منظورتون اینه قدرت سپهر از وقوع زمین لرزه و ماله ایناز از وقوع طوفان و ماله نیلو از وقوع سیل جلوگیری میکنه؟؟؟

خسرو: جلو گیری نه... باعث میشه کمتر رخ بده... حتی اگه رخ هم میداد این ها خیلی کمک میتونستن بکنن..

سپهر پوزخندی زد و زیر لب گفت:

: چه رازی بود این راز که همه خبر دارن الا ما چهار نفر اصلی...

امیتیس که حرفش را شنیده بود با شرمندگی سرش را پایین انداخت...

افشین کلافه از حرف های بی سر و ته گفت:

: حالا میخواید چی کار کنید؟؟؟ ما که نمیتونیم این عناصر و کنترل بکنیم...

امیتیس: باید بتونید. این غیر ممکنه نتونید.

پدرام: شاید نیاز به یک محرک داشته باشن...

بعد از این حرفش بلند شد و کنار افشین و ارشیا نشست... دست هر دو را در دستانش گرفت و حرارت زیادی به انها داد... داد ارشیا به هوا رفت:

: بابا سوختم...

پدرام سریع دست ارشیا را رها کرد و با تعجب به افشین نگاه کرد:

: تو... تو حس نکردی گرمارو؟؟؟

افشین با بی خیالی به پدرش گفت:

: چرا... ولی سوزنده نبود... به اندازه یه باد تابستونی گرم بود. ارشیا لوس بازی در آورد.

با این حرف افشین تمام امید ها به یک باره پودر شد... در دل همه... حتی ایناز و الیاس... سپهر پوفی کرد:

: حالا میخواید چی کار کنید؟؟؟

ارمیلا با صدایی که شرمنده بود گفت:

: تنها یک راه داریم...

همه با امید نگاهش کردن... اما او با نا امیدی پاسخ داد:

: تنها راهش اینه که چهار کنترل کننده حلقه ای ایجاد کنن اون وقت قدراشون به اوج میرسه... برای این ها هم قدرت بروز پیدا میکنه... یا حتی اگه هر چهار تاشون با هم رو به رو بشن.

سپهر عصبی خندید:

: کو چهار کنترل کننده؟؟؟ ما فقط دوتا شون و داریم.

امیتیس: تنها راه این که دوتای دیگه رو هم داشته باشیم اینه که صبا حافظه اش رو پیدا کنه...

چشمان سپهر کم کم داشت رنگ عوض میکرد این نشانه ی عصبانیت فراوانش بود... یهو ارام که از اول بی صدا بود گفت:

: مامان مگه شما نگفتی وارث قدرت های شما قدرت هاش از شما بیشتر میشه؟؟؟

ارمیلا: صحیح...

ارام: خوب وقتی بیشتر باشه یعنی اون میتونه حافظه صبا رو بر گردونه...

ارمیلا: بازم صحیح ولی ارام وارث قدرت های من یکی از اجنه ی بسیار قوی هستش نه یکی از بچه ها یا نوه هام....

نیلو: تورو خدا بس کنید. هی ما رو امیدوار میکنید بعدش ناامید... خسته شدم...

ارام: نا امید نشو نیلو. ما میتونیم اون و پیدا کنیم.

امیتیس: نمیشه ارام... میلیارها اجنه وجود داره. از اون گذشته شاید اصلا قدرت های اون هم بروز داده نشده...

***

دیگر واقعا همه نا امید شده بودند... الیاس عصبی پایش را تکان میداد و در دل دعا کرد ای کاش هر چه زود تر ان جن پیدا شود...

***الناز***

آهم در اومد... نالیدم:

: اخه چرا ایلی؟؟؟

اخمی کرد که به ابا و اجدادم فحش دادم که چرا من و تولید کردن:

: الناز... من همون روز اول هم گفتم فقط و فقط همون روز میام و بس... الان یه هفته اس داری رو مخم راه میری. الی در امدش هر چقدرم خوب باشه ولی بازم من گفتم همون روز اول...

لب برچیدم و از جام بلند شدم... حرفش منطقی بود اون گفته بود منم قبول کردم... صداش اومد:

: قهر نکن بینم.

: قهر نکردم.

: پس کجا به سلامتی؟؟؟

نیشخندی زدم:

: شب بابا میاد... میخوام برم یه چیزی بگیرم شام درست کنم...

: اووووکی عزیزم...

به لحنش لبخندی زدم و بعد از سر کردن شالم و بستن دکمه هام مقداری پول برداشتم:

: من رفتم.

همونطور که سرش توی روزنامه ها بود واسه پیدا کردن کار گفت:

: مواظب باش زود هم بیا.

پوفی کردم:

: باش. بای.

جوابی نداد...

از زمانی که یادم میاد ایل ناز همین جوری بود... بخاطر اون پنج دقیقه بزرگتر بودن همیشه در برابر من احساس مسئولیت میکرد... این احساسش بعضی وقتا میرفت رو مخ...

در خونه رو اروم بستم و از کوچه خارج شدم و وارد خیابون شدم... خیابونمون و دوست داشتم پر از درخت های سر سبز بود... از اول تا اخرش همین طوری بود... البته الان زرد بود...

تقریبا داشت ظهر میشد و خیابون ما خلوت بود و پسر ها و مرد های الاف محل بخاطر سرما به خونه هاشون رفته بودن... صدای قدم هام میومد و همچنین صدای بادی که از لای درختان رد میشد...

صدای باد داشت میرفت روی مخم و زیر هر درختی هم میرفتم صدای باد شدید تر میشد و برگ بیشتری از درختا میفتاد...

اخمی کردم و ایستادم... به پشت سر که نگاه کردم کپ کردم... هیچ اثری از باد نبود که بخواد درخت هارو تکون بده ولی من صدای باد رو میشنیدم و حس میکردم... چشمام و بستم و سرم و تکون دادم... بعدش چشمام و باز کردم...

اووووف خدارو شکر توهم زدم... همه چی درست شد... با خیال راحت برگشتم و به راهم ادامه دادم...

***

: سووووووووختممممم...

صدای خنده ی ایل ناز رفت رو مخم:

: اخه خانم خونه وایستا اب سیب زمینی هات بره...

چشم غره ای بهش رفتم و به بقیه کارم رسیدم... ایل ناز گفت:

: مثلی که هفته ی پیش واسه کاوه کم بوده که الانم داره میاد خونه...

: ایل ناز لطفا باهاش درست برخورد کن.

: چرا؟؟؟ اون چه لطفی به ما کرده؟؟؟