رمان آن ها در تاریکی حضور دارند به قلم سامان

طراحی و صفحه آرایی: رمان فوریو

ژانر : #جنایی #ترسناک ‎

خلاصه :

داستان درباره ی پسری به اسم آییت جن گیری مشغول بوده و بعد از زیاد شدن ازار و اذیت ، جن گیرییزاره اما اجنه دست از سرش برنمیدارند تا اینکه...

مقدمه

داستان درباره ی پسری به اسم آیدن هست که در گذشته به فعالیت جن گیری مشغول بوده و بعد از زیاد شدن ازار و اذیت ، جن گیری رو کنار میزاره اما اجنه دست از سرش برنمیدارند تا اینکه...

_دارم بهت میگم آیدن این یه فرصت طلاییه ، نباید از دستش داد.

کاسه را از روی اپن برداشتم و به طرف گوشه ی اشپزخانه حرکت کردم و کمی از آب داخلش را کنار گاز ، در گوشه ی دیوار ریختم.

نگاهم را از روی اب جاری بر روی موزاییک های سفید گرفتم و با عصبانیت به چهره اش خیره شدم.

_ببین نیما ، واقعا نمیفهمی یا خودت رو زدی به نفهمی ، من از این کار کشیدم بیرون بسه دیگه.

شروع به حرکت کردم و از کنارش گذشتم و به طرف گوشه ی هال راه افتادم .

کنار مبل ، کمی اب در دستم ریختم و روی فرش پخش کردم ، درست در گوشه ی دیوار.

از پنجره نگاهی به جلوی در انداختم و با دیدن آقای فریدی اخم هایم ناخواسته درهم فرو رفت.

_واقعا از این یارو فریدی متنفرم.

نگاهی از گوشه ی چشم به چهره ی بامزه اش انداختم ، لبخند محوی روی لب هایم پدید امد.

به طرف اتاق سمت راست خانه حرکت کردم و واردش شدم.

بی توجه به بهم ریختگی ، به طرف گوشه ی اتاق حرکت کردم.

از کنار تخت خواب تک نفره رد شدم و به اینه ی رو به روی تخت خیره شدم.

دستی به موهای قهوه ایم کشیدم و چشمان سیاهم با رضایت کامل روی بینی و لب های متوسطم در حرکت بود.

ته ریشم را آهسته لمس کردم و چشمکی به تصویر درون اینه زدم.

رو به روی کمد دیواری ایستادم و کمی اب روی زمین ریختم.

چرخیدم و به طرف در خروجی حرکت کردم و از اتاق خارج شدم.

نیما روی مبل زرد رنگ هال ، رو به روی تلویزیون نشسته بود و با دقت به صفحه خیره شده بود.

شانه ای بالا انداختم و به طرف اتاق دیگر حرکت کردم.

با وارد شدنم به اتاق نگاهم دوباره روی رد ناخن های روی دیوار افتاد .

لرزی که در تنم نشست دوباره هواسم را به خودم داد ، بی توجه به مسائل دیگر به طرف در المینیومی گوشه ی اتاق حرکت کردم .

در را باز کردم و وارد حمام شدم و در گوشه ی دیوار باقی مانده ی اب را ریختم.

از حمام بیرون امدم و کاسه را روی کمد لباس هایم گذاشتم و از اتاق خارج شدم.

روی مبل کنار نیما نشستم ، باد سردی که به صورتم خورد لبخند خسته ای را مهمان لب هایم کرد.

نگاهم را از دریچه ی کولر گرفتم و به تلویزیون خیره شدم.

با دیدن فیلم در حال پخش ، با چهره ی خنثی به نیم رخش نگاه کردم.

_این چرت و پرتا چیه اخه نگاه میکنی.

بدون اینکه نگاهش را از صفحه تلویزیون بگیرد ، جوابم را داد :

_من عاشق فیلمای ترسناکم.

پاکت سیگار را از روی میز رو به رویمان برداشتم .

سیگاری روشن کردم ، به پشت تکیه دادم و به فکر فرو رفتم.

من هم عاشق هیجان و تجربه ی حس ترس بودم اما تنها ثمره ی این عشق از دست دادن زندگی عادیم بود.

_راستی قضیه ی این ابی که هر هفته میریزی گوشه ی خونت چیه ؟.

نفسم را بیرون فرستادم و به دود سیگار خیره شدم.

_اب مقدسه ، یه جور حفاظ برای وارد نشدن نیروی شیطانی به داخل خونه.

ضربه ای محکمی به بازوم زد و با شوق به چشمانم خیره شد.

_وای پسر این عالیه ، چه چیز خفنی.

سرم را آهسته تکان دادم و به ساعت مچیم اشاره کردم.

_فکر کنم کلاس داریم نیما.

به ساعت بالای سرمان خیره شد و با استرس از روی مبل بلند شد.

_اوه عجله کن دیر نرسیم .

از سر جایم بلند شدم و به طرف در خروجی خانه حرکت کردم.

_ کتابا داخل اتاق خوابه .

موبایلش را از شارژ کشید و به طرف اتاق خواب حرکت کرد.

سوییچ را از روی جاکلیدی برداشتم و از خانه خارج شد

**

با عجله مشغول طی کردن مسیر بودیم ، نگاهی به ورودی دانشگاه انداختم و با خستگی نفسم را بیرون فرستادم.

_خیلی یزیدی ، بخاطر نبودن جای پارک من رو دوتا خیابون پیاده کشوندی ، خدا ازت نگذره.

لبخند شیطنت آمیزی زدم و وارد دانشگاه شدیم.

_بهم نگفتی دم در دانشگاه پیادت کنم.

با حرص به نیم رخم نگاه کرد ، لبخندم به خنده ی کوتاهی تبدیل شد.

به طرف یکی از نیمکت های آهنی گوشه ی حیاط رفتیم .

درخت کاج پیری که پشت نیمکت حضور داشت از تابش نور خورشید ، جلوگیری می کرد.

روی نیمکت نشستم و بعد از کشیدن خمیازه ی طولانی به پشت تکیه دادم.

_اه لااقل جلو دهنت رو بگیر .

نیشخندی زدم و به پسرا و دخترایی که روی میز های بوفه ی دانشگاه نشسته بودند ، نگاه کردم.

_نیما دوتا شیر کاکائو خیلی میچسبه قبول داری؟.

بی توجه به من پای راستش را روی پای چپش انداخت و شروع به ورق زدن کتاب در دستش کرد.

_اگه منظورت اینه که خودت میری میگیری که اره خیلی میچسبه و اگه منظورت اینه من برم بگیرم که هوا گرمه مزه نمیده.

خنده ای کردم و به صفحات کتابش خیره شدم.

_خیلی پرویی.

شروع به خواندن متن های کتاب کردم که لااقل اگر سر کلاس سوالی ازم میشد ، بتوانم جواب بدهم.

_اوه اوه ایدن برو تو حالت تدافعی.

بهش خیره شدم و ابرویی از تعجب بالا انداختم ، قبل از اینکه بتوانم جوابش را بدهم ، یک جفت کفش ابی رنگ دخترانه جلویم ظاهر شد.

نفسم را با عصبانیت بیرون فرستادم و چشمانم را با حرص بستم.

_سلام اقای امیری و اقای جلیلی.

نگاهم را از روی ساپورت تنگ چسبانش بالا کشیدم و بی توجه به مانتوی کوتاه رنگ جلفش به چهره ی اعصاب خورد کنش خیره شدم.

-سلام خانوم حمیدی.

بی توجه به نیما که جوابش را داد ، اهسته سرم را تکان دادم و با اخم سرم را در کتاب فرو بردم.

_به پیشنهادم فکر کردین اقای امیری؟

مشتم را محکم فشردم و با اخم های درهمی به چشمان لنز زده ی ابی اش خیره شدم.

_خانوم گفتم که اشتباه به عرضتون رسوندن ، من این کاره نیستم.

لب هایش را کمی جلو فرستاد و اهسته سرش را خم کرد .

_گفتم که پول خوبی بهتون میدم.

دیگر تحمل حرف های تکراری اش برایم سخت و طاقت فرسا بود.

از روی نیمکت بلند شدم و رو به نیما کردم.

_اقای جلیلی من هرچی به این خانوم میگم متوجه نمیشه لطفا شما بهشون یه چیزی بگین.

و بی توجه به جفتشان به طرف ورودی ساختمان حرکت کردم.

*

داخل راهرو رو به روی تابلوی اعلانات ایستادم و از باد خنک کولر گازی لذت میبردم.

_احمق من رو با این دختره تنها گذاشتی دوساعت فک زد.

خنده ای کردم و به طرفش چرخیدم.

_شما دهن لقی کردی ، خودتم میپیچونیش.

نگاهش را از تابلو گرفت و به طرف راه پله ی پشت سرمان حرکت کرد .

_چرا قبول نمیکنی خب پول خوبی میتونی ازش بچاپی...میری اونجا یه جن احظار میکنی اینا میترسن بعد تمام.

گام هایم را با قدم هایش هماهنگ کردم و از پله ها بالا رفتیم.

لب هایم را روی هم فشردم و با گذاشتن اولین قدم بر روی طبقه ی دوم به سمتش چرخیدم و جلویش را گرفتم.

_مگه الکیه؟...زندگیم رو واسه چهارتا بچه به خطر بندازم؟

کمی خودمان را کنار کشیدیم و سه دختری که از طبقه ی پایین بالا می امدند از کنارمان گذشتند.

اخرین پله را بالا امد و دستش را روی شانه ام گذاشت.

_میدونی که فقط بخاطر خودت میگم.

از کنارم گذشت و به سمت در کلاس حرکت کرد.

دنبالش راه افتادم و جلوی کلاس با گرفتن گوشه ی استینش به سمت خودم برگردوندمش ، با اضطراب به چشمانش خیره شدم.

_نیما چند وقتیه ازار و اذیتا کمتر شده ، نمیخوام باز با یه مسئله ی بی خود خودم رو بدبخت کنم.

نگاهش را از چشمانم گرفت و باهم وارد کلاس شدیم.

به طرف صندلی های اخر کلاس رفتیم و روی دو صندلی در اخرین ردیف نشستیم.

از پنجره انطرف کلاس به اسمان خیره شدم .

_یه کاری میکنم طرف بیخیالت بشه.

لبخند قدرشناسانه ای زدم و سرم را تکان دادم.

با ورود استاد به کلاس کمی از هم فاصله گرفتیم ، به چهره ی سالخورده و اخموی استاد خیره شدم و با ناامیدی نفسم را بیرون فرستادم.

_بازم شروع شد.

نیما آهسته خندید که با صدای استاد ساکت شد..

**

با خسته نباشید استاد ، خودم را روی صندلی ول کردم و نفسم را از روی خستگی بیرون فرستادم.

_دهنم سرویس شد ایدن.

از گوشه چشم به نیما نگاهی انداختم که سرش را میان دست هایش گرفته بود و به جزوه ی رو به رویش خیره نگاه می کرد.

نگاهم در کلاس چرخید ، همه به طرف خارج از کلاس حرکت می کردند و عده ی محدودی از بچه خرخونای کلاس دور استاد جمع شده یودند و با چابلوسی از استاد سوال میپرسیدند.

_هیچوقت فاز اینا رو درک نکردم خدایی.

به نیما نگاه کردم که با انزجار به استاد خیره شده بود ، خنده ی خسته ای کردم و از روی صندلی بلند شدم.

_پاشو بریم هزارتا کار داریم.

از روی صندلی بلند شد و با لحن طعنه آمیزی گفت :

_شرمنده مهندس بریم که پروژه هاتون عقب افتاد.

خنده ای کردم و سرم را از روی تاسف تکان دادم و همراه هم از کلاس خارج شدیم.

راهروی دانشگاه به طرز غیرقابل باوری شلوغ شده بود و میان همهمه ای که صورت گرفته بود اصلا متوجه صحبتای نیما نمی شدم.

نگاهی به ساعت دیجیتال کنار راه پله انداختم و با دیدن ساعت کمی به سرعتم افزودم.

_نیما من اصلا گوش نمیدم چی میگی پس راه بیا.

با عجله از میان دانشجوهایی که در راه پله بودند گذشتیم و به طبقه ی پایین رسیدیم.

با مشت محکمی که به کتفم خورد ، به طرف نیما برگشتم و با چهره ی دردناکی به چشمان عصبی اش خیره شدم.

_دوساعته دارم برای تو زر میزنم.

کتفم را کمی ماساژ دادم و به طرف خروجی حرکت کردیم.

_خب حالا بنال ببینم چی میگی.

نگاهش را به طرف گوشه ی حیاط ، روی میز های بوفه ی دانشگاه چرخاند.

_داشتم میگفتم از یه دختره خوشم اومده.

کمی بهش خیره شدم و سپس خنده ی بلندی کردم که باعث شد چند نفری که در نزدیکیمان عبور می کردند با کنجکاوی نگاهمان کنند.

_چرت نگو پسر بیا بریم.

کتابش را محکم به سینه ام کوبید و به طرف بوفه حرکت کرد.

_وایسا الان میام.

کتاب را میان دست هایم فشردم و با حرص به حرکاتش خیره شدم.

به طرف اولین میز که دو دختر مشغول خوردن نوشیدنیشان بودند ، حرکت کرد و کنارشان ایستاد.

بعد از کمی حرف زدن یکی از دخترها از روی صندلی پلاستیکی سفید رنگش بلند شد و همراه نیما به طرف دیوار کنارشان که خلوت تر از بقیه جاهای دانشگاه بود ، رفتند و کنار درختی ایستادند.

با عصبانیت دستی به موهایم کشیدم و نفسم را بیرون فرستادم.

با دیدن دوباره خانم حمیدی ، اخم هایم ناخواسته درهم فرو رفت و صورتم را به طرف دیگری چرخاندم.

نیما بعد از یک صحبت طولانی کاغذی را به سمتش گرفت و دختر بعد از مکثی کاغذ را گرفت و داخل جیب مانتوی سیاه رنگش گذاشت.

_سلام اقا ایدن.

با قدرت پلک هایم را روی هم فشردم و بی توجه به لحن زننده اش به طرفش چرخیدم.

_سلام خانم حمیدی.

متوجه سردی لحنم شد ، لبخند زورکی ای زد و سرش را اهسته تکان داد.

_البته بگین بهار راحت ترم.

ابرویی بالا انداختم ، با پوزخندی نگاهم را از نگاه دلخورش گرفتم و به نیما که به این سمت می امد ، خیره شدم.

_خب اونجوری من ناراحتم و بازم میگم از دست من کاری برنمیاد ، روز خوش.

با سرعت به سمت نیما حرکت کردم ، بدون توجه به صدا زدن هایش دست نیما را با قدرت گرفتم و به طرف در خروجی حرکت کردیم.

_ اخ دستم شکست.

_حقته پسره ی دختر باز.

ابرویی از روی شیطنت بالا انداخت و به عقب اشاره کرد.

_اره من دختر باز ولی تو چی که دختره همینجوری ایدن ایدن میکرد.

دستم را بالا اوردم و به نشانه ی عق زدن جلوی دهانم گرفتم.

_من از اینجور دخترا متنفرم.

با بیخیالی سرش را تکان داد و از دانشگاه خارج شدیم.

به پیاده رو نگاهی کرد و با چهره ی درهمی به سمتم برگشت.

_میشه من همینجا بمونم تا ماشین رو بیاری؟

نیما را سر خیابانی که خانه اش در ان قرار داشت پیاده کردم و با سرعت به سمت خانه خودم حرکت کردم.

تنها پنج خیابان بین خانه هایمان فاصله است و همین باعث میشود که مدام در خانه ی یکدیگر باشیم. با لرزیدن جیب شلوارم ، تلفنم را از جیبم در اوردم.

نگاهی به سوپر مارکت بسته ی سر کوچه انداختم و با عصبانیت مشت محکمی روی فرمان فرود اوردم.

با پیچیدن داخل کوچه ، تماس را وصل کردم.

_الو.

_زهرمار ، میدونی چقدر زنگ زدم بهت؟

نیشخندی روی لب های خشکم نشست ، ماشین را رو به روی اپارتمان نگه داشتم و خاموش کردم.

_نه والا ، بگذریم...چطوری ، چه خبرا؟.

از ماشین پیاده شدم و در را محکم بستم ، بعد از زدن دزدگیر به طرف در ورودی حرکت کردم.

_خیلی احمقی...دارم میام اون سمت ، خونه ای؟

در را باز کردم و وارد حیاط شدم.

بی توجه به گلبرگ های خشکیده ی گل های رز روی سنگ فرش های حیاط ، مسیر را به طرف در چوبی اپارتمان طی کردم.

_اره فقط مهران ، یه پاکت سیگارم سر راه واسه ی من بگیر ، مغازه بسته بود.

پیچیدن نفس عصبی اش در تلفن ناخواسته لبخند محوی را روی لب هایم پدیدار کرد.

_باشه اما فکر نکن بازم پولش رو نمیگیرم.

خنده ای کردم و تلفن را بدون خداحافظی قطع کردم.

داخل اسانسور رفتم و دکمه ای که عدد پنج را نمایش میداد ، فشردم.

پایم با اهنگ ملایمی که در محیط پخش شده بود ، روی کف اهنی اسانسور ضرب های هماهنگی گرفت.

در اینه خیره شدم و دستی به موهای نیمه بلندم کشیدم.

با ایستادن اسانسور گامی به جلو برداشتم .

سرم را پایین انداختم و زیرلب اهنگی را زمزمه کردم ، با باز شدن در سرم را بالا گرفتم و با دو چشم عصبی رو به رو شدم.

نگاهی به بیژامه اش انداختم و بعد از ان تی شرت گشاد سیاه رنگش ، به زور جلوی خنده ام را گرفتم.

_سلام اقای فریدی.

اخم هایش را درهم کشید و موهای سفید روی پیشانی اش را با حرکت عصبی ای به عقب هدایت کرد.

_ چه سلامی چه علیکی.

ابروی راستم را به علامت تعجب بالا فرستادم و از اسانسور خارج شدم.

_چیزی شده؟

قامت خمیده اش را به طرف در خانه ام کشاند و انگشت اشاره اش را به طرف در کرمی رنگ گرفت.

_چه خبره این تو؟...چندتا خانوار اینجا زندگی میکنن؟.

با شنیدن صحبتایش ، عرق سردی روی کمرم نشست و صدای قورت دادن اب دهانم در گوشم پیچید.

_چطور مگه چیزی شده؟

دندان های مصنوعی اش را روی هم فشرد و دست به سینه ، به نگاه مضطربم خیره شد.

_صدای جیغ و داد ، زن و بچه میومد از خونتون بعدشم که انگار بمب ترکوندن...خواب واسه ی من نذاشتی.

سرم را با شرمندگی تکان دادم و کلید را از جیبم در اوردم.

_چشم دیگه تکرار نمیشه من رسیدگی میکنم.

نفسش را با عصبانیت فوت کرد و به طرف واحد رو به رویی رفت و بعد از داخل رفتن ، در را با شدت بهم کوبید.

کلید را وارد در کردم ، دستم از عصبانیت مشت شد و دندان هایم را محکم روی هم فشار دادم.

_مرتیکه مفنگی سرپیری معرکه میگیره ، خوبه مدیر ساختمونه ، خداروشکر به پست های بالاتری دست پیدا نکرده بود وگرنه دیگه خدا رو بنده نبود.

در را با کردم و با دیدن وضع خانه ، زانوهایم لرزید و روی زمین فرود امدم.

ناله ای کردم و در را بستم.

مبل ها برعکس چپه شده بودند و فرش به طرف کنج خانه ، پشت و رو جمع شده بود و شیشه ی میز رو به روی تلویزیون شکسته بود.

_تف به ذات هرچی جنه.

**

مبل را به سمت دیوار کشیدیم و بعد از مرتب شدن خانه ، خودم را از خستگی روی مبل پرت کردم و خمیازه طولانی کشیدم .

_مهران خدایی دمت گرم ، ادم یه دست و یه پا نداشته باشه اما یه پسر دایی مثل تو داشته باشه.

کنارم نشست و نگاه عصبی ای بهم انداخت ، بی توجه به حالتش دست دراز کردم و از روی عسلی کنار مبل ، پاکت سیگارم را برداشتم و بعد از روشن کردن یک نخ ، پاکت رو کنارم روی مبل گذاشتم.

با ضربه ای که پشت گردنم خورد ، دود را با سرفه بیرون فرستادم و به سمتش چرخیدم.

_چته..چرا میزنی؟

بلند شد و کیسه ی اشغالی که خورده شیشه داخلش بود را برداشت و به طرف اشپزخانه رفت.

_صدبار گفتم بدون خداحافظی قطع نکن ، بدم میاد.

ابروهایم را کمی بالا فرستادم و سوت کشیده ای زدم.

_مهندس مهران رحیمی ، فردی باکلاس و متشخص است.

و خنده ی بلندی سر دادم.

با خوردن بالشت کوچکی به صورتم به طرفش برگشتم.

از کنار مبل عبور کرد و دوباره وارد اشپزخانه شد.

از روی مبل بلند شدم و به طرفش راه افتادم.

_چقدر سخت میگری مهران.

وارد اشپزخانه شدم و تکیه ام را به اپن دادم.

داخل فنجانش کمی قهوه ریخت ، به طرفم چرخید و به کابینت سفید پشت سرش تکیه داد.

_حقا که الاغی ، ناسلامتی سه سال ازت بزرگترم ، خودتم که 25 سالته.

سرم را کمی تکان دادم و چشمانم را در حدقه چرخاندم.

_یه کار واسه تو و نیما پیدا کردم داخل شرکت رفیقم.

سیگارم را در جاسیگاری کریستالی کنارم خاموش کردم و بهش خیره شدم که یعنی ادامه بدهد.

_مطابق با رشتتونه ، کارای کامپیوتری میکنید دیگه.

لبخندی زدم و تکیه ام را از اپن گرفتم و به طرفش حرکت کردم.

_دمت گرم ، جبران میکنم.

سرش را تکان داد و جرعه ای ازقهوه اش را نوشید ، یک فنجان هم برای خودم قهوه ریختم و کنارش ایستادم.

_میدونی ایدن کلا ادم عجیب و اعصاب خوردکنی هستی ، این قضیه جن و جنگیری به کنار ، اخه احمق تو چایی تو این خونه واموندت نداری بعد قهوه داری؟

خنده ای کردم و بعد از نوشیدن کمی از قهوه ام ، فنجان را روی کابینت گذاشتم.

_خب نیما رو که میشناسی ، چایی نمیخوره ، اینم اون اورده.

سرش را با حالت مسخره ای تکان داد و فنجان خالی اش را کنار فنجانم گذاشت و به طرف هال حرکت کرد.

_اره...چرا خودم حدس نزدم ، کلا خاک تو سرت.

خنده ای کردم که با بلند شدن سه بار زنگ خانه پشت سرهم به طرف ایفون حرکت کردم.

با دیدن چهره ی نیما ، گوشی را برداشتم.

_باز که تویی.

خنده ای کرد و دوباره زنگ را فشرد ، کمی گوشی را از گوشم دور کردم و با قیافه درهمی به مانیتور کوچک ایفون خیره شدم.

_لعنت بهت گوشم کر شد ، بیا بالا کلید بالا رو که داری.

با باز کردن در به طرف مهران حرکت کردم و کنارش روی مبل نشستم .

با دیدن فیلم در حال پخش ابرویی بالا انداختم و با لبخند مرموزی به سمتش برگشتم.

_واستا نیما داره میاد الانم که نزدیک شبه ، فیلم رو ببینه میگرخه میخندیم.

خنده ای کرد ، سرش را اهسته تکان داد و فیلم را استوپ زد.

**

مهران تلویزیون را خاموش کرد و کنترل را روی میز گذاشت.

_چه ترسناک بود.

نیما در تاریکی خانه سرش را مدام به اطراف میچرخاند و با اضطراب نفس می کشید.

_داستانشم براساس واقعیت بود مهران.

با خنده از سر جایم بلند شدم و به نیما خیره شدم.

_نترس بابا ، من هستم.

نگرانی اش شدت گرفت و با حالت عصبی به پشت تکیه داد.

_دقیقا چون تو هستی من نگرانم ، عجب غلطی کردم خدا.

مهران قهقه ی بلندی زد و بلند شد به طرف پنجره رفت.

پرده حریر زرد رنگ را لمس کرد و به بیرون خیره شد.

به طرف اشپزخانه راه افتادم تا بساط شام را علم کنم .

این عادت همیشگی من و مهران بود که نیما را تا سرحد مرگ بترسانیم ، لذت اینکار از خوابیدن هم برایمان بیشتر بود.

خنده ای کردم و سرم را اهسته تکان دادم ، در سفید رنگ یخچال قدیمی گرفتم و با فشاری بازش کردم.

نگاهی به یخچال انداختم و خالی بودنش لبخندم را کش اورد و سرم را با تاسف پایین انداختم.

بلند شدم و به طرف هال چرخیدم.

_بچه ها شام چی میخورین؟

مهران و نیما نگاهی به همدیگه انداختن و خنده ی اهسته ای کردند.

_چیزی تو خونت پیدا میشه اصن.

نیشخندی روی لب هایم نقش بست و رو به مهران چشمکی زدم.

_تخم مرغ میزنم کیف کنید.

نیما چهره اش را درهم فرو برد و روی مبل دراز کشید.

_املت بزن لااقل.

نگاه دوباره ای به یخچال انداختم و با خنده سرم را بالا اوردم.

_یدونه گوجه هست که سکته ناقص زده کج شده نصفشم خرابه.

نیما نگاه خنثی بهم انداخت و با صدای خنده ی مهران بهش خیره شدیم.

-لعنت بهت یعنی ایدن...الان زنگ میزنم چند پرس غذای درست حسابی بیارن اینا چیه میخوای به خوردمون بدی.

با خنده در یخچال را بستم و به لباسشویی کنارش تکیه دادم و به مهران که با تلفنش ور میرفت خیره شدم.

_نیما اون پاکت سیگار رو بنداز.

پاکت را از روی مبل کنارش برداشت و به سمتم پرت کرد که وسط راه روی زمین افتاد.

نفسم را بیرون فرستادم ، بهش خیره شدم که با بیخیالی سری تکان داد و چشمانش را بست.

به طرف پاکت حرکت کردم ، خم شدم تا برش دارم که با حرکت چیزی داخل اتاق به سرعت به طرف اتاق چرخیدم.

با احساس سرما دست هایم را بهم مالیدم و نگاه گذرایی به بچه ها انداختم.

با گفتن قضیه فقط نگرانشون میکردم ، باید خودم اوضاع را درست میکردم.

چاقوی اشپزخانه را از روی اپن برداشتم و با قدم های اهسته و نامطمئن به طرف اتاق راه افتادم.

چاقو را پشتم بردم و با دست دیگرم چارچوب اهنی در را لمس کردم و وارد شدم، دمای پایین اتاق توجه ام را جلب کرد.

موهای دستم از شدت سرما سیخ شد ، با نگاهم در نور کم اتاق مشغول گشت زدن شدم.

دستم را ارام به سمت کلید برق بردم.

با زدن کلید ، چراغ هیچ واکنشی نشان نداد که اضطرابم را دوبرابر کرد.

با حس کردن جسمی در تاریکی به گوشه ی انطرف اتاق خیره شدم.

صدای نفس خش دار و کشیده ی عصبی ای به گوشم رسید.

نگاهم را به طرف گوشه دیگر اتاق ، کنار تخت خواب انداختم که متوجه شخص دیگری نشدم.

تپش های دیوانه وار قلبم ، برای ثانیه ای ترس را در وجودم پخش کرد .

نفس عمیقی کشیدم و شروع به خواندن دعا کردم.

تقریبا دو خط از دعا را خوانده بودم که با بیرون امدن شخص بلند قدی از همان گوشه ی تاریک لکنتی از ترس به جانم افتاد.

سفیدی چشمانش که به سرخی میزد در همین نور کم اتاق دیده میشد.

قدم دیگری که به سمتم برداشت متوجه ی ردای سیاه تنش شدم که اندازه یک وجب از سطح زمین فاصله داشت ، چهره اش در تاریکی گم شده بود اما فقط چشمان عجیبش که با عصبانیت شدیدی بهم خیره بود ، پیدا بود.

اب دهنم را قورت دادم و تندتر از قبل شروع به خواندن دعا کردم.

ناگهان دوباره به طرف عقب رفت و در تاریکی محو شد.

با حس کمتر شدن سرما ، دستم را ه طرف کلید برق بردم و فشردمش.

با روشن شدن اتاق نفسی از روی اسودگی بیرون فرستادم و دستم را روی قلبم گذاشتم.

اما با دیدن رد ناخن عمیقی روی گچ دیوار ، درست در قسمتی که شخص بلند قامت در انجا محو شد ، وجودم به لرزه در امد.

با شنیدن صدای مهران ، نفس عمیقی کشیدم و سعی در مخفی کردن ترسم کردم ، اما انچنان موفق نبودم.

نفسم را بیرون فرستادم و بعد از خاموش کردن برق اتاق ، بیرون رفتم و در را محکم بستم.

_دیشب تو یکیشون رو داخل خونه دیدی و چیزی به من نگفتی؟

بی حوصله پتو را روی صورتم کشیدم و جوابی ندادم.

ناگهان پتو از روی صورتم کشیده شد ، با ترس چشمانم را باز کردم که نگاهم به نیما افتاد.

_شانس اوردی مهران اینجا نیست وگرنه جفتمون رو میزد.

خنده ای کردم و نگاهم را کمی در اطراف چرخ دادم.

_چرا تورو بزنه؟

از روی تشک بلند شد و پتوی پیچیده شده ی دور پایش را به طرف بالشتش انداخت.

_اخه ادم نیستین که ، جفتتون رد دادین من بدبختم نمیدونم گناهم چیه شماها رفیق منید.

بالشت مهران را از سر جایش برداشتم و روی صورتم گذاشتم تا نوری که از پنجره وارد خانه میشد ، به چشمانم نخورد.

_راستی ایدن مهران قبل از رفتن بهم یه چیزی گفت بهت بگم.

بالشت را از روی صورتم برداشتم و در حالی که خمیازه میکشیدم بهش خیره شدم که داخل اشپزخانه مشغول گشتن در کابینت ها بود.

_چی گفت...اه صدای تق تق اون بی صاحبارو در نیار سردرد گرفتم.

خنده ای کرد و در اخرین کابینت را محکم تر بست و به طرف اپن حرکت کرد ، شیشه ای که داخلش قهوه بود را روی اپن گذاشت.

_گفت که اقای الاغ تا لنگ ظهر نخواب.

خنده اش شدت گرفت و در حالی که اشک گوشه ی چشمش را پاک میکرد ، ادامه داد:

_و اینکه امروز بعداظهر بری خونش .

قیافه خنثی به خود گرفتم و از سرجایم بلند شدم ، روی تشکم نشستم و به شیشه قهوه خیره شدم.

_خیلی ادم کثیفی هستی تو که میدونستی قهوه تو کدوم کابینته چرا انقدر سروصدا کردی.

لبخند کش داری زد و دست هایش را روی سنگ اپن گذاشت ، کمی خودش را به سمتم خم کرد.

_داشتم کرم میریختم بیدار بشی.

لب هایم را از حرص روی همدیگه فشردم و بالشت را به نشانه پرتاب کردن بالا بردم که سریع سرش را دزدید و پشت اپن قایم شد.

خنده ی پر از حرصی کردم و دوباره بالشت را در بغلم گرفتم.

_خب چرا مهران گفت که برم خونش ، تو نمیدونی؟

سرش را کمی از زیر اپن بالا گرفت و بعد از اینکه خیالش راحت شد خودش را کامل بالا کشید.

دست راستش را روی چانه اش گذاشت و حالت متفکری به خود گرفت.

_ببین من فضول نیستم اما شما خاندانی موقع صحبت با تلفن عربده میزنید ، مهرا ن صبح پشت تلفن یه ایل از خاندان محترمه را دعوت کرد خونش و شمام برای حمالی لازم داره.

بعد از زدن حرفش خنده ی بلند دیگری کرد که باعث شد ناخوداگاه من هم خنده ام بگیرد.

راست میگفت ، تمام خانواده ی من و البته خود من موقع صحبت با تلفن صدایمان به طرز افتضاحی بلند میشد.

سرم را تکان دادم و از سر جایم بلند شدم.

_ تا من صورتم رو میشورم دوتا قهوه درست کن نیما.

***

اهسته چشمانم را باز کردم و به صفحه ی روشن تلویزیون خیره شدم.

خمیازه ی طولانی ای از روی خستگی کشیدم ، دستم را دراز کردم و کنترل را از پایین مبل برداشتم.

با نشستنم روی مبل ، تلویزیون را خاموش کردم.

نگاهم را سمت پنجره چرخاندم ، با دیدن هوا که رو به تاریکی میرفت ، با جهشی از سر جایم بلند شدم و به ساعت بالای مبل خیره شدم.

با دیدن ساعت شش و نیم ، با استرس به طرف اتاق دویدم.

مهران من را میکشت که با وجود آن همه تاکیدی که به نیما کرد دیر میرسیدم.

ظهر بعد از رفتن نیما پلک هایم گرم شد و از روی بیکاری خواستم چرت کوتاهی بزنم اما انگار دنیارا آب برد و مرا خواب.

شلوار کتان سیاه رنگم را از روی زمین برداشتم و با سرعت پا کردم .

به طرف تخت حرکت کردم و بلوز سفید رنگم را از رویش برداشتم.

با دیدن لکه ی قهوه روی لباس با حرص نفسم را بیرون فرستادم.

نگاهم به عقربه های کوچک ساعت رومیزی زرد رنگ ، روی پاتختی افتاد.

همین چندلحظه ی کوتاه یک ربع شد؟

نگاهم به پایین تخت افتاد ، چنگی به پیراهن سرمه ای گوله شده ی پایین تخت زدم و با استرس واضحی در حرکاتم به تن کردمش.

دکمه هایش را تند تند بستم و بعد از پا کردن جورابم ، از اتاق خارج شدم.

تلفنم را با سرعت از روی اپن برداشتم و به طرف در حرکت کردم.

در را باز کردم ، خم شدم و کفشم را پوشیدم.

کلید خانه و ماشین را از روی جاکلیدی برداشتم.

چرخیدم و نگاهی به خانه انداختم.

از بهم ریختگی اش لحظه ای چهره ام درهم فرو رفت.

خدا..چرا من انقدر شلخته ام؟

دستم را به طرف کلید برق بردم و فشردمش.

لحظه ی اخر حرکت جسمی به داخل اتاق خواب ، شوک شدیدی بهم وارد کرد.

در تاریکی مطلق خانه سکوت وحشتناکی پیچیده بود.

به کمک نوری که از چراغ های راه پله به داخل میتابید ، قسمتی از خانه را میدیدم.

با صدای قدم برداشتن شخصی ، سریع عقب گرد کردم.و در را با ترس محکم بستم.

با شنیدن صدای بلند در ، به خودم امدم و به در خیره ماندم.

ناگهان صدای بلند دیگری به گوش رسید ، انگار کسی از داخل خانه مشت محکمی روی در نشاند.

اب دهنم را قورت دادم و چشمانم را بستم.

با صدای شکستن شیشه از کنارم با ترس به سمت صدا چرخیدم.

فریدی با همان لباس های داغون همیشگی اش ایستاده بود و با ترس بهم خیره شده بود.

به لیوان شکسته ی روی سرامیک های سفید رنگ زیر پایمان خیره شدم.

سرخی شربتی که در حال در لیوان بود روی زمین پخش شده بود.

دوباره به چهره اش خیره شدم که گویی قدرت حرف زدن را نداشت.

مگر چه دیده بود که اینگونه مسخ شده بود؟

به عقب چرخیدم و با دیدن رد ناخن های عمیقی روی دیوار نفس من هم برای ثانیه ای حبس شد.

نزدیک تر رفتم و بهش خیره شدم.

قطره های کوچک خونی که روی رد ناخن ها بود برای لحظه ای حالم را بد کرد.

بی توجه به فریدی به طرف اسانسور حرکت کردم.

بعد از مدت های طولانی اینبار شانس به یاری ام آمد و اسانسور در طبقه ی خودمان بود.

با وارد شدنم دکمه همکف را فشردم و سرم را به آینه چسباندم.

بغض نشسته در گلویم حالم را دگرگون ساخت.

بی توجه به موزیک اعصاب خوردکنی که در فضا پیچیده بود ، نفسم را بیرون فرستادم.

قطره ی اشک کوچکی از میان پلک هایم بر روی گونه هایم جاری شد.

چشمانم را باز کردم و با دیدن شخص بلند قدی در آینه که پشت سرم ایستاده بود ، با ترس به عقب چرخیدم

با رو به رو شدن با فضای خالی اسانسور ، آب دهانم را با استرس شدیدی قورت دادم.

تپش های دیوانه وار قلبم ، در موسیقی که در محیط پیچیده بود ، گم شد.

با فکری که در سرم نشست ، آهسته و لرزان سرم به عقب چرخاندم و در آینه نگاه کردم.

با عادی بودن اوضاع ، نفسم را با اسودگی بیرون فرستادم.

شاید به دلیل خستگی زیاد توهم زده بودم.

ناگهان صدای تق تقی از پشت سرم بلند شد ، نگاهم را از اینه گرفتم و به طرف صدا برگشتم.

به یکباره اسانسور از حرکت ایستاد و اینبار صدای تق تق ها بلندتر شد و تا عمق جانم رسوخ کرد.

ترس شدیدی سر تا پایم را به لرزه در اورد ، دستم را در جیب عقب شلوارم فرو کردم و با حس کردن چاقوی ضامن دار ، لبخند محوی روی صورتم پدیدار شد.

تا حدودی خیالم جمع شد که اگر چیزی بهم حمله می کرد میتوانستم از خودم دفاع کنم.

با قطع شدن صدا ، سکوت عجیبی جو متشنج را فرا گرفت .

تنها صدای موجود ، نفس های عمیق امیخته با ترسم بود.

چاقو را از جیبم در اوردم و بازش کردم.

_لعنت بهت چی از جونم میخوای.

چاقو را محکم تر فشردم و خودم را به اینه ی پشت سرم چسباندم.

_جونت رو.

با شنیدن صدای کلفت و ترسناکی از پشت سرم به عقب چرخیدم و باز فرد قد بلندی را پشت سرم دیدم اما اینبار با برگشتنم به عقب ، چراغ های اسانسور خاموش شد.

نفس عمیقی کشیدم و چاقو را کمی بالا تر گرفتم.

تاریکی همه چیز را فرا گرفته بود و هیچ چیز قابل رویت نبود.

جرقه ای در ذهنم زده شد ، چرا از اول همینکار را نکردم؟

سعی کردم به خودم مسلط شوم ، با چند نفس عمیقی که پشت سرهم کشیدم ، تنفسم را به حالت عادی بازگرداندم.

زیر لب شروع به خواندن دعایی که در ذهنم نقش بسته بود ، کردم.

تقریبا سه چهارم از متن دعا را خوانده بودم که برق اسانسور برگشت و در با صدای اهسته ای باز شد.

لبخندی زدم و دست از خواندن دعا کشیدم.

گامی به بیرون برداشتم و نگاهم را در سالن ورودی چرخاندم ، با عادی بودن اوضاع ، به طرف در خروجی ساختمان دویدم.

***

ماشین را کمی پایین تر از خانه مهران پارک کردم .

پیاده شدم و در را بستم ، با زدن دزدگیر سویچ را در جیبم گذاشتم و در پیاده رو شروع به قدم زدن کردم.

با گرفتن کام عمیقی از سیگارم ، تهش را داخل سطل اشغال عمومی که در کنار پیاده رو گذاشته شده بود ، انداختم .

نگاهم را روی ماشین هایی که کنار خیابان پارک شده بودند ، چرخاندم.

حتی جای سوزن انداختنم هم باقی نمانده بود چه برسد به پارک ماشین دیگری.

رو به روی خانه ی ویلایی شیکی ایستادم و نگاهم را روی سنگ های تزئینی خانه چرخاندم.

مهران همیشه عاشق رنگ قهوه ای بود ، برای همین سنگ هایی که در نمای خانه اش به کار برده بود را به همین رنگ زده بود.