رمان دختر زشت به قلم شیرین برقعی

ژانر: #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

آیما دختریه که خیلی سختی کشیده ،خیلی حرف شنیده، که باعث شده از جامعه دور بمونه..

اون برای خوشحال کردن خانوادش هر کاری می کنه که این باعث تغییر زندگیش می شه..

این بین احساسات آیما هم هست، آیما عاشقه… حالا واقعا آیما عاشقه یا این احساس رو با عشق اشتباه گرفته؟!

حالا ببینیم روزگار میخواد با آیمای ما چیکار کنه؟....

مقدمه

خدايا!بشکن اين آيينه ها را

که من از ديدن آيينه سيرم

مرا روي خوشي از زندگي نيست

ولي از زنده ماندن ناگزيرم

از آن روزي که دانستم سخن چيست

همه گفتند اين دختر چه زشت است

کدامين مرد او را مي پسندد

دريغا دختري بي سرنوشت است

چو در آيينه بينم روي خود را

در آيد از درم غم با سپاهي

سيه روزي نصيبم کردي اما

نبخشيدي مرا چشم سياهي

به هر جا پا نهم از شومي بخت

نگاه دلنوازي سوي من نيست

از اين دلها که بخشيدي به مردم

يکي در حلقه گيسوي من نيست

مرا دل هست اما دلبري نيست

تنم دادي ولي جانم ندادي

به من حال پريشان دادي اما

سر زلف پريشاني ندادي

به هر جا ماهرويان رخ نمودند

نبردم توشه اي جز شرمساري

خزيدم گوشه اي سر در گريبان

به درگاه تو ناليدم به زاري

چو رخ پوشم ز بزم خوبرويان

همه گويند او مردم گريز است

نمي دانند زين درد گرانبار

فضاي سينه من ناله خيز است

به هرجا هم گنانم حلقه بستند

نگينش دختري ناز آفرين بود

ز شرم روي نا زيبا در آ جمع

سر من لحظه ها بر آستين بود

چو مادر بيندم در خلوت غم

ز راه مهرباني مي نوازد

ولي چشم غم آلودش گواه است

که در اندوه دختر مي گدازد

به بام آفرينش جغد کورم

که در ويرانه هم نا آشنايم

نه آهنگي مرا تا نغمه خوانم

نه روشن ديده اي تا پر گشايم

خدايا!بشکن اين آيينه ها را

که من از ديدن آيينه سيرم

مرا روي خوشي از زندگي نيست

ولي از زنده ماندن ناگزيرم

خداوندا خطا گفتم ببخشاي

تو بر من سينه اي بي کينه دادي

مرا همراه رويي ناخوشايند

دلي روشن تر از آيينه دادي

مرا صورت پرستان خوار دارند

ولي سيرت پرستان مي ستايند

به بزم پاک جانان چون نهم پاي

در دل را به رويم مي گشايند

ميان سيرت و صورت خدايا

دل زيبا به از رخسار زيباست

به پاس سيرت زيبا کريما

دلم بر زشتي صورت شکيباست

مهدي سهيلي

خيره شده بودم به پيست رقص ...كه با احساس سوزش شديد پهلوم به خودم اومدم ...

زيبا با نيش باز داشت منو نگاه مي كرد...پس كار خودش بوده مثل هميشه !!!

زيبا_ باور كن نمي خواستم نشگون بگيرم ازت ..فقط مي خواستم يه جور هيجاني حست رو بپرونم ...

دوباره نيششو واسم باز كرد... منم بدون اينكه چيزي بگم دوباره خيره شدم به پيست... چند بار دعواش كرده بودم كه خوشم نمي ياد ازم نشگون بگيري ولي مگه تو سرش مي رفت عادتش بود ميگن ترك عادت موجب مرضه!!!

زيبا_ آِيما تو توي پيست چيزي خاصي مي بيني كه اينجور خيره شدي بهش كلك نكنه كسي رو زير نظر گرفتي كه بعد مخشو بزني؟؟؟

زيبا مي دونست اهل اين برنامه ها نيستم... اگه بودم هم با اين قيافه كسي به طرفم نمي يومد ... پيست رقصم واسم جالب بود چون رقصشون هيچ ربطي به رقص نداشت فقط به هم چسبيده بودن و خودشون رو تكون مي دادن...

_ چي شده اومدي كنار من؟؟

زيبا همينجور داشت نوشيدنيش رو مي خورد فكر كنم الکلي بود!! گفت:

_ گفتم تنهاي بيام پشت الان اگه ناراحتي مي تونم برم...

مي دونستم خودشم تنها مونده وگرنه عمرا مي يومد پيش من...آخه كيه اين همه پسر خوشگل و خوشتيپ تو جمع رو ول كنه بياد كنار من اونم چون كه تنهام!!! اونم زيبا كه از هر موقعيتي استفاده مي كنه...

نگاه مو دور تا دور سالن چرخوندم ببينم آتا كجاست؟؟من اينجا تنها ول كرده خودش رفته پيش دوستاش!

زيبا_ واي چقدر گرمه... آخه اين ماسك ديگه چيه روي صورتامون؟؟؟

پوزخندي زدم اين ماسك؟؟ اين ماسك دليل اومدن من به اين جشنه اگه جشن بالماسكه نبود عمرا پام رو مي زاشتم تو جشن با اين قيافم!!!

رفتم طرفش ليوان نوشيدني رو ازش گرفتم گفتم:

_ تو كه ظرفيتش رو نداري چرا اين زهر ماري رو مي خوري؟؟

زيبا خنديد و گفت:

_ من ظرفيتش رو دارم مگه الان من مستم؟؟فقط يه كم گرممه...

ماسكشو از روي صورتش برداشت و انداخت رو ميز...

پوفي كردم و نگاه مو ازش گرفتم ... نگام افتاد به ميثاق تپش قلبم رفت بالا گرمم شد ...خيلي وقته مي دونستم دليل اين عكس العمل ها چيه خيلي وقته با خودم كنار اومده بودم كه ميثاق رو دوست دارم و خودم رو راضي كرده بودم كه نمي تونم به دستش بيارم...

از اونجا هم نگاه خيرش رو روي زيبا حس مي كردم و اين منو از رسيدن به عشقم نا اميد تر مي كرد...

كنار مون كه رسيد نگاه شو از زيبا گرفت و لبخندي به من زد گفت:

_ خوش مي گذره؟؟

شكه شدم اين ميثاق بود ؟؟ هيچ وقت بيشتر از دو كلمه با هم حرف نمي زديم سلام!!خداحافظ!!

سعي كردم لبخند بزنم...

_ ممنون ولي ترجيح مي دادم نيام ...

ميثاق_ چرا؟؟؟

_ چون حوصلم سر رفته...

سعي مي كردم بهش نگاه نكنم ...دوباره به پيست رقص خيره شدم...كه ميثاق گفت:

_ شما خودتون زياد دوست نداريد با كسي معاشرت كنيد.. بهتره بگم كه زياد دوست نداريد حرف بزنيد بيشتر دوست داريد شنونده باشيد يا اگه كسي ازتون سوال پرسي جوابشو رو مي ديد...

بهت زده داشتم به ميثاق نگاه مي كرم فكر نمي كردم اينقدر خوب منو بشناسه حتي فكر نمي كردم اسمم رو هم بدونه!!!

صداي زيبا باعث شد از بهت خارج بشم ...

زيبا_ آيما بيا موبايلت داره زنگ مي خوره...

ميثاق اشاره كرد به زيبا گفت:

_ چرا اين اينجوريه؟؟

رفتم طرف ميز موبايلم رو برداشتم يه نگاه به زيبا كردم ولو بود رو صندليش سرشم رو ميز بود ...لبخندي زدم گفت:

_ يه كم زياده روي كرده...

شماره بابا بود يعني چيكار داره؟؟نكنه اتفاقي افتاده؟؟

سريع دكمه سبز رو فشار دادم ..

_ الو بابا؟؟

چون صدا آهنگ زياد بود خوب نمي تونستم متوجه بشم كه بابا چي مي گه با حالت دوو رفت تو اتاقي كه لباسمون رو عوض كرده بوديم...

_ بابا بابا هنوز پشت خط ين؟؟

بابا با صداي كه ناراحتي و نگراني توش موج مي زد گفت:

_ آيما داداشت كجاست هر چي بهش زنگ مي زنم گوشيشو جواب نمي ده!!

با نگراني پرسيدم:

_ چي شده مگه بابا؟؟

_ آيما مامانت حالش بد شده آوردمش بيمارستان حالش اصلا خوب نيست سريع خودتون رو برسونيد...

فقط تونستم بگم باشه...

تو بهت حرف هاي بابا بودم ...زير لب زمزمه کردم مامان ...

تا اسم مامان به زبونم اومد تازه حرف هاي بابا رو هضم كردم و به خودم اومدم ...مانتو و کيفم رو برداشتم با سرعت رفتم سمت در اتاق ...در اتاق رو باز کردم،با همون کفشاي پاشنه بلند دويدم سمت جاي که قبلا آتا رو ديده بودم...نگاه خيره مهمونا رو روي خودم احساس مي كردم ولي واسم مهم نبود الان حال مامان مهم تر بود ...کنار آتا وايسادم...دستم رو شونه هاش گذاشتم گفتم:

_ آتا مامان...

نفس عميقي کشيدم تا نفسم سر جاش بياد ...آتا برگشته طرفم و نگران نگام مي کرد... دستم رو تو دستش گرفت و گفت:

_ آيما مامان چي ؟؟

گريم گرفته بود همينجور اشک مي ريختم گفتم:

_ آتا مامان!! مامان رو بردن بيمارستان حالش خوب نيست...

آتا_ آيما داري چي مي گي؟؟مامان حالش بده؟؟ کي به تو خبر داد؟؟

با هق هق گفتم:

_ همين الان بابا زنگ زد...

آتا دستم رو گرفت و دنبال خودش کشيد ...از سالن مهموني اومديم بيرون ...تو حياط بزرگ خونه بوديم که کسي آتا رو صدا زد ...

_ آتا ، آتا پسر يه لحظه وايسا...

آتا وايساد ...وانيار دوست آتا بود صاحب مهموني...

آتا _ چيزي شده وانيار؟؟

وانيار كنارمون وايساد همينجور كه نفس نفس مي زد گفت:

_ آتا چه شد يک دفعه پسر؟؟ چرا از مهموني زدي بيرون ؟!

با نگراني ادامه داد:

_ اتفاقي افتاده؟؟

آتا _ مامانم حالش بد شده بردنش بيمارستان، بايد سريع برم ...

وانيار _ نمي خواي منم باهات بيام؟؟

آتا سريع گفت:

_ نه ممنون، تو برو به مهمونات برس ...

وانيار دستش رو گذاشت رو شونه آتا و تو چشماش زل زد گفت:

_ باشه پس اگه کاري داشتي يا چيزي احتياج داشتي حتما خبرم کن...

انگار مي خواست با اين كارش آرومش كنه...آتا سرش رو تکون داد گفت:

_ باشه حتما ،پس فعلا...

وانيار _ خداحافظ...

آتا قدم هاش رو تند کرد و به طرف ماشينش رفت منم دنبال خودش مي كشيد ...

دزگير ماشينش رو زد ...

آتا_ آيما زودتر سوار شو ...

سريع در کنار راننده رو باز کرد و سوار شدم ...

قلبم تو دهنم بود ،حتما باز کسي به مامان چيزي گفته که دوباره حالش بد شده!!

آتا با سرعت رانندگي مي كرد زنگ زد به بابا و آدرس بيمارستان رو برداشت...ترافيك خيلي زياد بود باعث شده بود آتا عصباني تر بشه... يا آتا داشت پشت سر هم بوق مي زد يا بد بيراه مي گفت ...

يك دفعه آتا داد زد :

_ بسه آيما اينقدر گريه نکن...

با هق هق گفتم:

_ آتا سر من داد نزن ،چرا عصبانيت اين ترافيک لعنتي رو سر من خالي مي کني؟؟

آتا تازه به خودش اومد دستي کشيد لاي موهاش گفت:

_ معذرت مي خوام، يه دفعه کنترلم رو از دست دادم...

از پنجره به بيرون خيره شدم ...تنها صداي که تو ماشين مي پيچيد هق هق من بود ...آتا نه ديگه بوق مي زد نه بد بيراه مي گفت،فکر کنم فهميد با اين حرص خوردنش زودتر نمي رسه بيمارستان...

آتا ماشين رو نزديك بيمارستان پارك كرد و از ماشين پياده شد و بدون توجه به من دويد طرف بيمارستان...منم با اين كفشا مثل لاك پشت پشت سرش مي دويدم ... با اين تيپ و قيافه شده بودم انگشت نماي مردم گاهي وقتا هم صداي پچ پچ شون رو مي شنيدم كه مي گفتن دختره رو ببين...

تو حياط بيمارستان بودم مي رفتم سمت در ورودي كه بابا و آتا رو ديدم كه داشتن با هم حرف مي زدن ...نزديكشون كه شدم صداي بابا رو مي شنيدم كه مي گفت:

_ بايد فردا صبح پول رو واريز كنيم كه تا ظهر عمل بشه...

آتا _ من دو سه تا بيشتر تو حسابم نيست ولي مي تونم قرض بگيرم...

از پشت سرشون اومدم جلو شون وايسادم ديگه بس بود هر چي فال گوش وايسادن گفتم:

_ آتا نمي خوام زير دِين كسي بري من بقيه پول رو دارم ...

آتا كلافه دستش رو كشيد بين موهاش گفت:

_ ولي آيما اون پولا...

پريدم وسط حرفش گفتم:

_ فعلا جون مامان مهم تر از عمل منه...

بابا با نگراني بهمون نگاه كرد و گفت:

_ آتا فعلا مجبوريم از پول عمل آيما استفاده كنيم تا موقعي كه مي خواد عمل كنه مي تونيم يه جوري پول عملش رو جور كنيم ولي الان بايد زودتر مامانت عمل بشه نمي تونيم صبر كنيم...

بابا نگاهي به سر تا پام انداخت و گفت:

_ بهتره شما بريد خونه هم لباستون رو عوض کنيد هم استراحت کنيد فردا صبح بيايد بيمارستان...

صداي اعتراض من و آتا با هم بلند شد ...

بابا دستشو به معني ساکت بالا گرفت و گفت:

_ يه نگاه به خودتون بندازيد، آتا خواهرت لباسش مناسب نيست بهتره ببريش خونه ،ديگه هم مامانتون مراقبت هاي ويژه بستريه نمي شه بريم بهش سر بزنيم ...پس بهتره شما بريد من مي مونم کافيه...

جاي واسه اعتراض نموند ...سر مو پايين انداختم و با صداي آرومي گفتم :

_ باشه ...

آتا دستش رو دور شونه هام انداخت و گفت:

_ پس ما زودتر بريم که فردا قبل از عمل مامان اينجا باشيم بتونيم ببينيمش...

سر مو تکون دادم و با بابا خداحافظي کرديم و از بيمارستان اومديم بيرون...

از پنجره ماشين به بيرون خيره شده بودم زمزمه کردم :

_ آتا؟؟؟

آتا هم مثل خودم گفت:

_ جان آتا؟؟

با انگشتم روي شيشه ماشين اشکال نا مفهوم مي کشيدم ،گفتم:

_به نظرت چرا مامان دوباره قلبش درد گرفته ،حتما باز اين همسايه ها چيزي گفتن؟؟؟

آتا عصبي داد زد گفت:

_آيما مزخرف نگو چرا هر اتفاقي افتاد به خودت ربطش مي دي؟؟شايد مامان دوباره رعايت حالش رو نکرده چيزه سنگيني بلند کرده ،نمي دونم آيما نمي دونم ولي اين دليل نمي شه تو بگي تقصير تو بوده...

ديگه چيزي نگفتم بچه كه نبودم كه نفهمم مامان هيچ وقت به خاطر حالش چيز سنگين بلند نمي كرد هميشه مراقب خودش بود ...من مي دونم باز يکي از همسايه ها اومده چيزي به مامان گفته،آخه دفعه قبلم که حالش بد شد يکي از همسايه ها اومده بود خونمون منو واسه يه مرد هم سن بابام خواستگاري کرده بود اين موضوع باعث شد مامان فشار عصبي بهش وارد بشه دوباره قلبش درد بگيره دکتر گفت بايد دور از استرس باشه چون دفعه بعد احتمال خطر مرگ هم هست...

در ماشين باز شد باعث شد به خودم بيام...گيج به آتا نگاه كردم ...ابرهاشو انداخت بالا و با دست اشاره كرد به بيرون ماشين...كي رسيده بوديم خونه كه من متوجه نشده بودم؟؟از ماشين پياده شدم و به طرف خونه رفتم...

****

روي تخت كنار مامان نشستم ...لبخندي زدم و دست كشيدم تو موهاي سفيدش...خيلي زود سفيد شده بود خيلي زود...

_ مامان خوشگل من خوبه؟؟

مامان لبخند كم رنگي رو لباش اومد با صداي گرفته گفت:

_ آره دخترم خوبم...

بغض راه گلوم رو گرفت هيچ وقت نمي تونستم مامان رو روي تخت بيمارستان ببينم...واسه اين كه مامان اشك تو چشمام رو نبينه به طرف در اتاق رفتم و گفتم:

_ مامان من برم ببينم آتا كجا مونده...

و سريع از اتاق زدم بيرون...آتا صبح منو رسوند بيمارستان خودش و بابا رفتن دنبال كاراي مامان هنوز نيومده بودن...شماره گوشي آتا گرفتم اشكم رو پاك كردم و گلوم رو صاف كردم كه آتا متوجه نشه دوباره گريه كردم...بعد از چند تا بوق گوشي رو برداشت...

_ الو آتا ؟؟

_ بله ؟

صداش مثل هميشه شاد نبود مثل من غم داشت ...

_ شما ها كجاين؟؟

_ ما نزديك بيمارستانيم تا چند دقيقه ديگه مي رسيم...

_ باشه پس فعلا...

_ فعلا...

گوشي رو قطع كردم و روي نميكت كنار باغچه نشستم تا يه كم حال بياد سر جاش هميشه از بوي بيمارستان متنفر بودم فوري حالت تهوع بهم دست مي داد...

_ سلام آيما خانوم...

برگشتم طرف صدا مي خواستم مطمعن بشم خودشه...با صداي گرفته و متعجب گفتم:

_ سلام آقا ميثاق شما اينجا چيكار مي كنيد؟؟؟

ميثاق با اخمي كه بين ابروهاش بود خيلي جدي گفت:

_ مي شه بگي آتا كجاست؟؟

چرا اين اينجوري منو نگاه مي كنه؟؟نه از برخورد ديشبش نه از الان!!!

همينجور متعجب داشتم بهش نگاه مي كردم گفتم:

_ رفته بيرون الان مي ياد...

_ آيما تو اينجاي؟؟

برگشتم طرف زيبا چشمام گرد شد از تعجب اين اينجا چيكار مي كرد ديگه!!!

_ تو اينجا چيكار مي كني زيبا؟؟

_ ديشب فهميدم حال مامانت بد شده آوردنش بيمارستان گفتم بيام عيادت...

ابرو هام پريد بالا زيبا و اين كارا!!!

صداي ميثاق رو كنار گوشم شنيدم سرمو بگردوندم ببينم كجاست كه صداش اينقدر نزديكه؟؟ كنارم روي صندلي نشسته بود و با يه لبخند مليح داشت منو نگاه مي كرد!!!نزديك بود هوش از سرم بپره!! اين چرا اينقدر نزديك من نشسته ؟؟ اين كه تا چند دقيقه پيش با من دعوا داشت!!!پس اين لبخندش واسه چيه؟؟؟

با تعجب داشتم به طرز بر خورد ميثاق فكر مي كردم كه چقدر زود حالت برخوردش عوض مي شد! آدم گيج مي شه با اين طرز بر خوردش!!!

_ آيما تو اينجاي؟؟

چون تو راه ورود به ساختمون بيمارستان نشسته بودم هر كي رد مي شد متوجه ما مي شد...

از روي نيمكت بلند شدم رفتم طرف آتا گفتم:

_ آره ...

بغضي كه راه گلوم گرفته بود باز شد واشكام ريخت با كف دستم سريع پاكش كردم تا بابا نديده...وقته اشك مي ريختم بابا دعوام مي كرد مي گفت مگه مامانت مرده كه واسش عزا گرفتي؟؟؟

_ نمي تونم تو اون حال ببينمش...

آتا بغلم كرد آروم زد پشتم گفت:

_ مامان امروز كه عمل شد ديگه هيچ وقت پامون به بيمارستان باز نمي شه اين ديگه آخرين باريه كه ميايم اينجا...

صداي احوال پرسي بابا رو با ميثاق و زيبا مي شنيدم...آتا منو از خودش جدا كرد و رفت طرف ميثاق...باهاش دست داد گفت:

_ چطوري رفيق؟؟

ميثاق لبخند خوشگلي زد گفت:

_ خوبم...

بابا كه كنار ميثاق وايساده بود گفت:

_ خوب من برم بالا مامان اتا تنهاست...

زيبا_ بفرماييد عمو جون شما راحت باشيد...

بابا _ پس من مي رم فعلا...

بابا رفت بالا منم خيره شده بودم به ميثاق كه با آتا حرف مي زد ...

صورتش بيضي داشت موهاي سياه پر پشت چشماي قهوهاي تيره دماغشم قلمي بود لباشم نه گوشتي بود نه نازك معمولي بود صورتشم شيشي تيغه كرده بود قدشم بلند با اندامي معمولي نه لاغر بود نه اندامي چهار شونه اي داشت..در كل واسه من خيلي جذاب بود چشماي من به جز ميثاق كسه ديگه اي رو نمي ديد...

زيبا _ گير نكنه!!!

بر گشتم طرف زيبا با چشماي گرد شده و متعجب گفتم :

_ چي؟؟

زيبا لبخندي و با ابروهاش اشاره كرد به ميثاق گفت:

_ هموني كه با چشمات يه ساعت داشتي قورتش مي دادي...

زدم به بازوش گفتم :

_چرت نگو...

زيبا_ من كه عر عر !دارم با چشماي خودم مي بينم...

چشمكي بهم زد و كنار گوشم گفت:

_ اينجور كه پيداست اونم به تو بي ميل نيست...

تو دلم قيلي ويلي رفت اين حرف واسم خيلي شيرين بود .واقعا ممكن بود ميثاقم به من احساسي داشته باشه؟؟؟

زيبا يه نشگوني ازم گرفت :

_ خاك تو سرت دختره بي جنبه ببين چه نيششم بازه حيا هم خوب چيزيه تا چند دقيقه پيش داشتي گريه مي كردي به خاطر حال مامانت الان با ديدن عشقت نيشت باز شده؟؟؟

سريع نيشم رو بستم تا بيشتر از اين زيبا چيزي بارم نكرده...

آتا برگشت طرفمون گفت:

_ آيما منو و ميثاق داريم ميريم بالا شما هم ميايد؟؟

زيبا به جاي من جواب داد :

_ بله آقا آتا ما هم ميايم...

واسه سوار شدن آسانسور صف كشيده بودن واسه همين از پله ها رفتيم بالا...پشت در اتاق مامان وايساديم آتا در زد بعد از كسب اجازه وارد شديم داداش ما هم عاقل بود مي دونست اگه يهـــو وارد اتاق بشه شايد با صحنه ها بالا 18 مواجع بشيم...ما هم بد منحرف بوديمــا خودمون خبر نداشتيم...بابا كنار تخت مامان وايساده بود.مامانم يه لبخند رو لباش بود پس معلومه بابا بهش روحيه داده از اون حالت ترس و نا اميدي اول خبري نبود...

مامان با زيبا و ميثاق سلام و احوال پرسي كرد...

زيبا _ خاله جان انشالله هر چي زودتر خوب بشين ...

زير لب گفتم:

_ ايشالله...

بعد از چند دقيقه اتاق حسابي شلوغ شد هر كي يه چيزي مي گفت پاي همه كس تو بحثاشون باز مي كردن از بقال سر كوچه كه امروز حال مامان رو پرسيده از آتا حرف مي زدن تا پرسنل بيمارستان منم فقط تماشاشون مي كردم گوش دادن و ترجيح مي دادم به حرف زدن اظهار نظر...بابا جان آخه بالا سر مريض جاي اينجور حرفاست؟؟؟

مامان _ آيما جان اول يه دفعه كجا گذاشتي رفتي؟؟

رفتم رو تخت كنار مامان نشستم دستاش رو تو دستام گرفتم لبخندي زدم گفتم:

_ مامان جونم شما كه مي دونيد من از بوي بيمارستان بدم مي ياد وقتي بوي الكل مي شنوم حالت تهوع مي گيرم...

مامان با نگراني گفت:

_ الان حالت خوبه حالت تهوع نداري؟؟؟

با بغض دستاي مامان رو بوسدم گفتم:

_ خوبم مامان جون...

حتي نمي تونستم رو تخت بيمارستان ببينمش چه به اين كه به نداشتنش فكر كنم...

زيبا _ آيما امروز عصر نمي ياي باشگاه؟؟؟

به صورت زيباي غرق شده در آرايش زيبا نگاه كردم واقعا اسمش برازندش بود با صداي گرفته گفتم:

_ آتا زنگ زده از مدير باشگاه امروز رو واسم مرخصي گرفته...

در اتاق باز شد و پرستار اومد داخل

_ لطفا همه بريد بيرون مي خوايم مريض رو واسه عمل آماده كنيم ديگه هم بالا سر مريض نبايد اينقدر شلوغ كرد...

ميثاق و زيبا از مامان خداحافظي كردن رفتن بيرون ما هم پشت در اتاق منتظر مونديم قبل از بردن مامان به اتاق عمل يه بار ديگه ببينمش...

تو راهروي بيمارستان وايساده بوديم كه زيبا گفت:

_ خوب ديگه من برم كار نداري عزيزم؟؟

دستاش رو تو دستام فشردم گفت:

_ نه عزيزم ممنون كه اومدي...

زيبا با صداي نرم و پر عشوه اش گفت:

_ خواهش عزيزم وظيفه بود...

ميثاق كه پشت زيبا وايساده بود داشت با آتا و بابا حرف مي زد اومد نزديكمون ...با لبخندي كه رو لبش بود گفت:

_ آيما خانوم ايشالله كه مامان تون زودتر خوب مي شن و ما دوباره لبخند رو روي لباي شما ببينيم اگه كاري نداريد ما ديگه رفع زحمت كنيم...

سرمو انداختم پايين با صداي آرومي گفتم:

_ ممنون آقا ميثاق ...

ديگه چيزي نگفتم چون نمي دونستم ديگه بايد چي بگم!!!

ميثاق _ خواهش... زيبا خانوم اگه شما ميريد خونه برسونمتون؟؟

زيبا_ البته شما بفرماييد من الان مي يام...

ميثاق رفت زيبا كنار گوشم گفت:

_ آيما خانوم با شما باشه هميشه خنده رو لباشه چه خجالتيم مي كشه واسه من اين ور پريده!.

خنديد و فوري از كنارم جيم شد...

مامان رو آماده از اتاق آوردن بيرون فوري رفتم طرفش ...مامان دستام رو گرفت و زل زد تو چشام گفت:

_ آيما اگه من نيومدم بيرون از اين اتاق مواظب خودت و داداشت و بابات باش ...

اشكام از چشمام سرا زير شد آب دهنم رو قورت دادم تا بغضم باهاش بره پايين با صداي گرفته گفتم :

_ مامان تو بايد قول بدي سالم از اون اتاق بياي بيرون ...

دستاي دور شونه هام حلقه شد مي دونستم اين دستا جز مال دادشم ماله كسه ديگه اي نيست...مامان با همون صداي گرفتش گفت :

_ آتا مواظب خودت و خواهرت باش...

آتا با صداي آرومي كه بغض داشت گفت :

_ چشم...

اشك مي ريختم و نظاره گره رفتن مامان بودم فقط بابا تا كنار در اتاق عمل همراهيش كرد...

ديگه جلو اشكام رو نگرفتم به شدت بيشتر مي ريختن آتا بيشتر منو به خودش فشرد با هق هق گفتم:

_ آتا اگه مامان بيرون نياد ما بايد چيكار كنيم؟؟

آتا با خشم منو از خودش جدا كرد و گفت:

_ آيما منو ببين؟؟

سرمو بلند كردم و از بين هاله اشك به چشماش نگاه كردم...

بازو هام داشت بين انگشتاش له مي شد...

آتا _ بار اخرت باشه اين حرف رو از دهنت مي شنوم ...

با تحكم بيشتر ادامه داد:

_ حتي نمي خوام اين فكر به ذهنتم خطور كنه فهميدي؟؟؟

اشكام رو با انگشت شستش پاك كردم با لحن مهربوني تري گفت:

_ هـــوم آيما فهميدي؟؟ ديگه دوست ندارم حرفاي نااميد كننده بزني...

با چشماي درشت سبزش تو چشمام زل زده بود تا تاثير حرفاش رو ببينه...لبخند محوي زدم گفتم :

_ باشه هر چي داداشم بگه ...

دوباره منو محكم تو بغلش گرفت گفت:

_ من قربون خواهر حرف گوش كنم برم...

زير لب گفتم :

_ خدا نكنه...

با صدا كمي بلندتري گفتم:

_ آتا بريم تو حياط حالم خوب نيست...

آتا منو از خودش دور كرد و دست پاچه گفت:

_روي من بالا نياريا!!!

با مشت زدم تو بازوش با حرص گفتم:

_گفتم حالم خوب نيست نگفتم كه دارم بالا ميارم...

رو مو ازش گرفتم و به طرف پله ها رفتم ...آتا صدام زد :

_ دختر چرا قهر مي كني و مي ري صبر كن منم بيام...

محل بهش ندادم پله ها رو دو تا يكي كردم اومدم پايين...آتا نفس نفس زنون كنارم راه مي رفت گفت:

_ دختر تو چقدر تند تند راه ميري يكم آروم تر...

رو نيمكت قبلي نشستم تا اگه بابا اومد پايين راحت پيدامون كنه...آتا نفس نفس زنون كنارم نشست. با طعنه گفتم:

_آقاي ورزشكار نفس كم آوردي؟؟؟

آتا زد به نوك بينيم گفت:

_ به جاي طعنه زدن به من بشين دعا كن...

_ چشم آتا فقط امروز براي من مرخصي گرفتي؟؟

آتا برگشت بهم نگاه كرد و گفت:

_ آره تو كه وضع باشگاه رو مي دوني مربي جايگزين ندارن امروزم استثنا قائل شدن ...

آهـــــــــاني گفتم و شروع كردم به خوندن آيات قراني كه حفظ بودم ...

****

_ آفرين همينجور خوبه خودت رو هماهنگ كن با حركت اسب دقت كن آفرين همينجور خوبه زياد شونه هات رو جلو نبر شونه هات بايد ثابت باشه آفرين همينجور ادامه بده...

_ آيما تو اينجاي يه ساعته دارم كل باشگاه رو دنبالت مي گردم!!

برگشتم به زيبا نگاه كردم بي توجه به زيبا دوباره برگشتم به غزل نگاه كردم ببينم مشكلي نداره تا الان كه خوب بوده چند تا مشكل جزئي داشت كه اونم تا چند جلسه ديگه رفع مي شه ...به صورتش نگاه كردم داشت با نگراني بهم نگاه مي كرد واسه اين كه از اين نگراني و دلهره درش بيارم لبخندي بهش زدم گفتم:

_ واسه امروز كافيه مي توني بياي پايين...

با احتياط از اسب اومد پايين و با چشماي منتظرش به چشمام زل زد و گفت:

_ خانم امروز چطور بودم؟؟؟

دستم رو گذاشتم رو شونه هاي ظريفش لبخندي زدم و گفتم:

_ امروز خيلي بهتر از جلسه هاي قبلي بودي اگه همينجور ادامه بدي تا چند جلسه ديگه مي توني يورتمه بري...

غزل دستاش رو با شوق به هم زد و گفت:

_ واقعا؟؟

_ آره عزيزم فقط بايد تلاش خودت رو بكني حالا مي توني بري

غزل با خوشحال خنديد و رفت

برگشتم تا اسب رو به اصطبل ببرم كه ديدم زيبا دست به سينه با اخم داره منو نگاه مي كنه يكي از بچه داشت از كنارمون رد مي شد گفتم:

_ ببخشيد آقاي زماني؟؟

پسره برگشت طرفم و گفت:

_ بله خانوم...

اشاره كردم به اسب گفتم :

_ ببخشيد مي شه اينو ببريد تو اصطبل؟؟

اومد جلو افسار اسب رو از دستم گرفت گفت:

_ آره خودمم دارم مي رم طرف اصبل مي برمش..

_ ممنون

دستكش هام رو از دستم در آوردم رفتم طرف زيبا گفتم:

_ تو نمي خواستي چيزي بگي؟؟

زيبا زد به پشتم گفت:

_ يه ساعته اومدم بگم كه آتا منتظرته تو هم بيخيال من داري با شاگردت حرف مي زني؟؟

اين دختر آدم بشو نيست تا منو مبيني حتما بايد منو بزنه بيخيال به جاي دست زيبا كه سوزش داشت گفتم:

_ آتا كجاست؟؟

زيبا به ساختمون اشاره کرد و گفت:

زيبا _ اونجاست

به طرف ساختمون اصلي باشگاه راه افتاديم

از پله بالا رفتيم و وارد ساختمون شديم اول يه سالن بزرگ بود بعدم اتاق هاي رئيس و ... قرار داشت...

_ زيبا من برم لباسم رو عوض كنم اگه آتا رو ديدي بگو الان مي يام...

زيبا سرش رو تكون داد گفت:

_ باشه و به طرف ميزش رفت...

به طرف اتاقي رفتم كه وسايلام رو اونجا مي ذاشتم... زيبا اينجا منشيه ولي بهتره بگم همه كارست چون همه جا هست هميشه مسخرش مي كنم مي گم زيبا اينجا زيبا اونجا زيبا همه جا اونم جاي جواب دادن به من با دستاي سنگينش مي زنه تو سر من بد بخت ...لباسم رو عوض كردم شيك و پيك رفتم طرف ميز زيبا ...زيبا هم پاهاش رو رو هم انداخته بود داشت آدامايي رو كه ميرفتن مي يومدن رو ديد مي زد...

_ زيبا آتا كجاست؟؟؟

زيبا با دستش اشاه كرد به يه گوشه از سالن...سرم رو برگردوندم ديدم آتا با ميثاق و وانيار وايساده...به طرفشون رفتم با صداي آرومي گفتم:

_ سلام...

با صداي من برگشتن طرفم جواب سلامم رو دادن

آتا _ ديگه كار نداري بريم...

هينجور كه سرم پايين بود گفتم :

_ نه بريم...

آتا با ميثاق و وانيار دست داد من خداحافظ آرومي كردم و ازشون دور شديم...

سوار ماشين شديم كمربندم رو بستم و برگشتم طرف آتا گفتم:

_ آتا زنگ نزدي به بابا ببيني حال مامان چطوره؟؟

آتا برگشت به طرفم يه نگاه گذرا بهم انداخت و گفت:

_ آره زنگ زدم بابا گفت بهتر از چند روز قبله الانم مي ريم خونه چند تيكه وسايلي كه لازم داشتن رو بر مي دارم و مي ريم بيمارستان...

سرم رو به نشونه فهيدن تكون دادم و به جاده خيره شدم...

تا خونه ديگه حرفي بينمون رد و بدل نشد ...

از ماشين پياده شدم پشت سر آتا به طرف خونه رفتم آتا در حياط رو باز کرد رفتيم داخل ...

آتا_ آيما سريع آماده شو که بريم اگه دير شد ديگه راهمون نمي دنــا ...سرمون تکون دادم گفتم:

_ باشه...

آتا در هال رو باز کرد من خودم زودتر انداختم تو خونه،دويدم سمت اتاقم با صداي بلندي گفتم:

_ آتا تا من يه دوش بگيرم تو هم يه چيزي بخور تا اون هم من آماده ام...

صداي آتا بلند شد و گفت:

_ دختر مگه من به تو نمي گم زود باش ديرمون ميشه حالا تو مي گي مي خوام برم دوش بگيرم!

لباسم رو از تو کمدم برداشتم،از اتاقم اومدم بيرون صدامو پر عشوه کردم گفتم:

_ آتا جوني زود مي يام بيرون...

آتا سرش رو از تو آشپزخونه آورد بيرون با خنده گفت:

_ از دست تو دختر ،زود برو پنج دقيقه ديگه بيرون باشيـــا...

با ذوق گفتم:

_ باشه،پنج دقيقه ديگه بيرون ...

و رفتم داخل حموم چون مي خواست شب پيش مامان بمون ديگه نمي تونستم دوش بگيرم ،اين بو رو هم نمي شد تحمل كرد...لباسم رو در آوردم و رفتم زير دوش ،آب گرم رو بدنم جاري شد، احساس خيلي خوبي به آدم دست مي داد يه سبكي و آرامش خاصي چشمام رو بستم و از اين آرامش با تمام وجودم بلعيدم...

چشمام رو باز کردم نگام افتاد به چهره خودم تو شيشه آينه ي در پوزخندي زدم با خودم گفتم:

_ با اين چهره روزي مي شه من از نگاه خيره مردم حرفاي که پشت سرم مي زنن نجات پيدا کنم؟؟؟

خيره شدم به چهرم آتا مي گفت: