رمان بچرخ تا بچرخیم (جلد اول مجموعه سرنوشت درهم ما) به قلم AERZOO_MOHEBI

ژانر: #طنز #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه:

داستان از این قراره که مریسا، دختری شیطون و بازیگوش با دوستاش وارد شرکت سارته میشه. دوتا دوست خل و چل هم داره که خیلی با هم رفیقن. از اون‌ور هم نویان و داداشاش، با داداشای مریسا با هم دوست هستند، و می‌خوان دخترا رو آزار بدن. ولی ماهان و ماکان که نمیدونن مریسا همون آبجی کوچولوشونه و وقتی می‌فهمن که مریسا تو دردسر می‌افتد. خوندنش خالی از لطف نیست.

***

معانی اسم شخصیت های رمان:

مریسا: مهربان، شیطون

نویان: پادشاه زاده

لیدی: نام کشوری از آسیای صغیر

نوید: خبر خوش

فاطمه: نام دختر پیامبر(ص)

نومود: نوید دهنده

نازلی: نام یک شهر در ترکیه

ماهان: زیبا و روشن مثل ماه

نازین: معشوق لطیف و ظریف

ماکان: بشارت دهنده

***

مقدمه

من آب و آتشم، با من بازی نکن!

می گویند از باد باران، از بازی جنگ،

من همبازی خوبی نیستم.

سرم که بشکند؛ میدان بازی را خالی میکنم.

تو عاشق رمز و راز و روباه بازی،

من عاشق رمز گشایی‌ام.

بشناسمت؛ ترش می‌شوم که نتوانی با صد من عسل مرا هم بخوری!

من بدم،

بدِ بَد

کاری می‌کنم شوره بزنی؛ ترک برداری و بعد در بخار خودت حل شوی.

حالا خودت می‌دانی، اگر می‌خواهی بچرخ تا بچرخیم.

***

مریسا

اَ بابا جونم! این چه شرکتی هست؛ فکر کنم رئیس شرکت پیر و خرفت باشه؛ چون معمولا رئیس‌های این شرکت‌ها، پیرن، خرفتن یا نق نقو هستن. والا! با لیدی و فاطی وارد شرکت شدیم. دوباره دهنم کف که چه عرض کنم تاید داد بیرون؛ بس که خوشگل و جیگر بود. من که دلم نمی‌اومد توش قدم بردارم چه برسه به کار کردن. برگشتم سمت اون چلغوزا که دیدم اونا هم دهن و چشم‌هاشون از حدقه بیرون زده. با دستام یک پس گردنی مشتی نثارشون کردم که به خودشون اومدن و یه جیغ فرا بنفش رو رد کردن و رسیدن به آبی. وقتی جیغ‌شون تموم شد، گذاشتن دنبالم و منم فرار رو به قرار ترجیح دادم و الفرار. حالا من بدو و اونا بدو از پله‌ها بالا رفتم؛ رسیدم به طبقه آخر که یک فضای باز داشت. چنان می‌دویدم انگار مدال و جام قهرمانی می‌دادن. به یکی برخورد کردم ولی همچنان می‌دویدم. برگشتم و دیدم با فاصله دو متر از من میدون و منم غافل از جلو یه دفعه پام به اون یکی گیر کرد و خواستم بی‌افتم که دست‌هایی قدرتمند دورم پیچید و مانع شد. منم اسکول و جوگیرچشم‌هام رو محکم به هم فشار می‌دادم و جیغ می‌کشیدم. یه دفعه به خودم اومدم و یکی از چشم‌هام رو باز کردم و دیدم یه پسره با بهت و تعجب داره نگاهم می‌کنه. منم نامردی نکردم و گفتم:

- ها؟ چیه آدم ندیدی؟!

یکمی نگاهم کرد و گفت:

- چرا دیدم؛ ولی خر انسان نما ندیده بودم که دیدم!

قشنگ با خاک یکسانم کرد؛ که منم پوکر نگاهش کردم.

اَه، چلغوز یالغوز ایش برو بمیر عامو کیلو چندی. دیدم داره بر و بر من رو نگاه میکنه. چیه منو نگاه میکنی؟! آهان، بهترین فرصت واسه انتقام، آروم‌آروم یکی از پاهام رو بردم نزدیک پاش دیدم هنوز غرقه ۱_۲_۳ بگیر عامو که اومد. پاش رو له کردم چنان جیغی زد که ایمان آوردم پسرِ دختر نماست:

- دخترِ خیره سر چه غلطی کردی؟

لبخند حرص دراری زدم و گفتم:

- اونی که غلط می‌کنه تویی.

بعدش هم یه لبخند حشره کش زدم و از کنارش رد شدم. لحظه آخر شنیدم که گفت:

- هنوز هم مثل قبل شیطونی فنچول.

تعجب کردم، ولی به راهم ادامه دادم. رسیدم به بچه‌ها که پشت یه در ایستاده بودن و به یه بنر نگاه می‌کردن. منم پا تند کردم که برسم بهشون، اما قبل از اینکه به اونا برسم دوباره پام به اون یکی پام گره خورد و من یه دور با عزرائیل ملاقت حضوری داشتم و شاتالاپ پخش زمین بودم. لیدی و فاطی برگشتن سمتم و با دیدن من تو اون وضعیت زدن زیر خنده. خودمم خندم گرفت و شروع به خندیدن کردم؛ دلم رو گرفتم و بلند شدم. با دیدن صحنه رو به روم دوباره زدم زیر خنده؛ سه تا پسر از زور تعجب چشم‌هاشون شده بود نعلبکی؛ با دهن باز به ما نگاه می‌کردن و دهنشون مثل ماهی باز و بسته می‌شد. خندم که تموم شد دیدم دخترا هنوز دارن می‌خندن بلند شدم و به سمت اون دوتا رفتم‌. با دوتا لگد بلند شدن و ایستادن. خیره نگاهم کردن، که از هاشی ناروهای معروفم بهشون زدم تا آپدیت بشن و بالا بیان. بعد گذشت چند دقیقه سرخ شدن و کله‌هاشونم پایین انداختن و هم زمان باهم گفتن:

- خیلی ببخشید (باز این دو تا کانالاشون به هم ریخت و هماهنگ شدن)

منم رو به اون سه تا گفتم:

- خیلی ببخشید باعث آزارتون شد...

چشم‌هام گرد شد؛ این اینجا چیکار می‌کرد؟! اَه شانس ندارم که الان آبروی چندرغازم رو هم می‌بره باید دست به کار بشم.

دیرین دیرین دیریرین

[اه چه فازیه من برداشتم؟!

وجدان: خدا یک عقلی به این بده یه پولی به من آمین

- خفه وجی، وگرنه با جفت پاهام که سابقه خوبی هم دارن میام توی دهنت! خب حالا خودت می‌بندی یا خودم ببندم؟

- می‌بندم خداحافظ.

- خداحافظ]

***

لیدی

اِی خدا ازت نگذره مِری، ببین چه بلایی سرم آوردی؟ اون از باسن مبارکم، اینم از سرم، وای خدا سرم داره می‌ترکه. از فکر و خیال اومدم بیرون. به دور و برم یه نگاه انداختم دیدم مریسا، داره با یکی از اون پسرا دعوا میکنه. اگه دست به کار نشم باید پسره رو با برانکارد جمعش کنند. اوه اوه مِری خشمگین می‌شود پرندگان خشمگین. یه دفعه پریدم وسط مِری و اون پسره دیدم مِری چشم‌هاش کاسه خونه. وایی خدا به داد همه برسه، الانه که زلزله هشت ریشتری بیاد. بی‌توجه به اونا، دست مریسا رو گرفتم و به سمت گوشه‌ترین جای ممکن بردمش. از توی کیفم بطریِ آب رو در آوردم و به سمتش گرفتم لاجرعه خورد. یکم از عصبانیتش کم شده بود و چشماش دیگه اون قرمزی اول رو نداشت و آروم‌تر شده بود. شروع به حرف زدن کردم:

- چیشده مریسا؟

با یه نفس کشیدن گفت:

- هیچی بابا.

منم با حرص گفتم:

- آره منم گوشام مخملیه؟

دستش رو زیر چونش گذاشت، و با حالت فکر گفت:

- شاید هست، شاید نه حتما!

یه جیغی کشیدم، که یکی از هاشی ناروهای معروف خودشو زد که با کله رفتم تو زمین؛ و ملاج بنده متلاشی شد. اومدم یه جیغ دیگه بزنم که گفت:

- جیغ بزنی به ولا بدترش رو میزنم.

با خباثت گفتم:

- باشه، فقط کمکم کن بلند شم.

تا اومد دستم رو بگیره، یه زیر پایی بهش دادم؛ که با باسن مبارک اومد زمین. حالا جفتمون داشتیم می‌خندیدیم وای خداجون این شادی‌ها رو از ما نگیرآمین.

***

فاطمه

اَه این دو تا غوزمیت کجا رفتن؟ حالا من بین این آقایون چیکار کنم؟ [دوستان! فاطمه، یکم خجالتی هستش.] هوف، ولش باو. منم باسوت رفتم سمت دخترا دیدم مِری داره کمک می‌کنه که لولو یک زیر پایی خوشگل بهش میده؛ که با باسن مبارک میاد رو زمین. از خنده ولو میشن، منم که دیگه از خنده قرمز شده بودم؛ زرتی زدم زیر خنده. حالا نخند پس کی بخند.

***

مریسا

بعد از کلی خندیدن بلند شدم؛ دیدم اون دوتا ماتم زده پشت رو نگاه میکنند. برگشتم، ای کاش برنمی‌گشتم. وای خدا، ماهان رو کجای دلم بزارم؟ یا خود خدا، یه دفعه دستم رو گرفت و با خشم فشار داد، و از زیر دندون‌های چفت شده غرید:

- اینجا چیکار می‌کنی مریسا؟ ها؟

با ترس گفتم:

- هیچی به جان خودم اومدم؛ برای آگهی استخدام.

با نگرانی گفت:

- مگه عمو چیزیش شده؟!

با لبخند گفتم:

- نه، ولی نمیشه که بابا همش کار کنه، منم باید تکونی به خودم بدم.

لبخندی زد و گفت:

- آفرین دختر خوب کمک خواستی بگو.

یه لبخند پسر و دختر کش زدم وگفتم:

- چشم ولی تو اینجا چیکار میکنی؟

با همون لبخند گفت:

- اینجا شرکت دوستامه.

تندی گفتم:

- آهان باشه فعلا بای.

بیا باید به ماهی هم جواب پس بدم. وقتی ماهان رفت، رفتم پیش بچه‌ها که داشتند از استرس ناخوناشون رو میجویدن رسیدم بهشون و گفتم:

- خطر از بیخ گوشمان رد شد. [خخ، چه لفظ قلمی گرفتم]

باهم گفتن:

- واقعا؟!

با غرور کاذب گفتم:

- باو من رو دست کم گرفتین؟

لیدی گفت:

- بارون به دعای گربه سیاه نمیاد!

با حرص گفتم:

- نکنه از هاشی ناروهای معروفم می خوای؟

دست‌هاش رو به حالت تسلیم بالا آورد و گفت:

- من غلط بکنم بخوام ازهاشی ناروهات نوش جان کنم.

با لبخند گفتم:

- آفرین، بریم دیر شد به ولا.

فاطمه حرصی گفت:

- راست میگه، انقدر حرف زدید که زمان از دستمون رفت اَه.

با خونسردی رو به فاطی گفتم:

- فاطی، انقدر حرص نخور.

بعد روبه لولو کردم و گفتم:

- توام راه بیوفت.

لیدی مثل بچه‌ها گفت:

- باشه بریم.

راه افتادیم سمت مدیریت، وقتی رسیدیم دیدیم، همه پشت در هستن و صدای جیغ و صدای عربده میاد. تند رفتم جلو و دیدم؛ ۶_۷ تا مرد پشت درهستن و نمی‌تونن در رو باز کنند. با دستام کنار زدمشون و با یه حرکت پا قفل در رو شکوندم و بی توجه به نگاه‌های متعجب همه در رو هل دادم و رفتم جلو. چیزی که می‌دیدم رو باور نمی‌کردم. نازلی، وای خداجونم، یه دستم رو گذاشتم روی دهنم، و یه جیغ بلند کشیدم. دویدم سمتش اون انگار من رو فراموش کرده بود؛ چون مبهوت نگام می‌کرد. اونقدر محکم بغلش کردم که خودم نابود شدم. آروم ازش جدا شدم که دیدم داره با بهت نگاهم میکنه. گفتم:

- خیلی نامردی نازلی، خیلی بی معرفتی، نگفتی ۶ سال میرم خارج دوستم چی میکشه؟

با بهت و تعجب گفت:

- خانم، من اصلاً شما رو نمیشناسم!

با ناراحتی گفتم:

- منم مریسا، مریسا محمّدی، دوست ۶ سالت، با هم درس می‌خوندیم بعد تو معماری آوردی بورسیه گرفتی رفتی خارج.

با بهت و ناباوری نگاهم کرد، بعد از گذشت چند لحظه چنان پرید بغلم که از صد جا قطع نخاع شدم. و گفت:

- وای مِری کجا بودی؟ میدونی چقدر دنبالت گشتم؟

با خوشحالی گفتم:

- من باید بگم چقدر دنبالت گشتم.

- اَه اَه، بس کنید به گند کشیدید احساسات رو.

نازلی با خشم برگشت سمت نومود و گفت:

- مگس هر چی وز وزش بیشتر بی ارزش‌تر.

بعدش هم زبونش رو در آورد و با دو خودش رو از اتاق پرت کرد بیرون. تا به خودم بیام دیدم همراه نازلی داریم می‌دوییم و ماکان و ماهان و نومود و نوید هم دنبالمون، حالا ما بدو اونا بدو آخرشم از شرکت زدیم بیرون. هورا، پشت سرمون گذاشتیم‌شون ایول به خودم و نازلی، ای وای فاطی و لولو هنوز داخلن اِی خدا حواسم به این نبود. یه دفعه شنیدم صدای جیغ میاد برگشتم دیدم یکی دست نازلی رو گرفته و می‌کشه، پا تند کردم سمتشون و گفتم:

- اینجا چه خبره؟!

رو به نازلی که مدام سعی در جدا کردن دست طرف از دستش بود گفتم:

- تو چرا هی جیغ میکشی نازلی؟!

با عصبانیت گفت:

- این...

با دستش اشاره به روبه روش کرد و گفت:

- مزاحمم شده.

مثل این چاله میدونی‌ها شدم و گفتم:

- چی؟ داش دست رفیقم رو ول کن تا چالت نکردم!

با همون لحن گفت:

- مال این حرفا نیستی ضعیفه.

دیگه داشت اعصابم رو خط خطی میکرد. آستین‌هام رو زدم بالا و دکمه آخری مانتوم رو باز کردم و گفتم:

- بیا تا نشونت بدم ضعیفه کیه داش.

اون هم دست نازی رو ول کرد و آستیناش رو زد بالا و دستاش رو به نشونه بیا تکون داد. منم حس جکی‌جانی بهم دست داد، رفتم تو کار کونگ فو هیا هویی اَه، ولکن بابا، چندشش رو در آوردم. اوه اوه دیدم یارو کیک بکس رو گرفته ننه غلط کردم. رفتم تو کار کونگ فو، با دو به سمتش رفتم و تا خواستم یک مشت بزنم جاخالی داد. منم مثل حشره‌ای که با پشه کش زدن روش پخش زمین شدم. اونم زد زیر خنده.

تا حالا انقدر ضایع نشده بودم که جلو این جوجه شدم. آروم بلند شدم و رو به نازلی گفتم:

- بریم نازلی من وقت ندارم.

نازلی گفت:

- کجا بریم؟ مگه قرار نبود بریم دنبال فاطی و لولو؟!

با بیحالی گفتم:

- ولشون کن، خودشون میان.

با لجبازی گفت:

- نه نمیان.

کلافه گفتم:

- هوف، باشه بریم.

با نازلی دوباره وارد شرکت شدیم. دوربین کوچیکم رو در آوردم؛ و چند تا عکس گرفتم و گذاشتم توی کیفم. به کارکنای داخل شرکت نگاه کردم؛ هر کدوم مشغول کاری بودن حتی نگاهمونم نکردن. به سمت مدیریت رفتیم. یه چند بار در زدم؛ تا قوم مغول اجازه ورود بدن وقتی وارد شدیم؛ دک و پوز من و نازلی با کف سرامیک‌ها یکی شد؛ نویان و نومود و نوید و ماهان و ماکان و لیدی و فاطمه داخل بودن. داشتن می‌خندیدن یکم فاطی و لولو رو پوکر نگاه کردم. اونا هم از رو نرفتن و بیشتر بگو بخند کردن منم نه گذاشتم نه برداشتم، با لبخند به سمتشون رفتم و یه هاشی نارو زدم به جفتشون که با کله رفتن کف سرامیک‌ها. من و نازلی هم با غضب نگاهشون کردیم. به خودشون اومدن و سریع بلند شدن و اومدن پیشمون و سرشونم انداختن پایین، و هم زمان گفتن:

- مریسا جون ببخش.

تو دلم هرهرهر بهشون خندیدم، ولی در چهره با اخم نگاهشون کردم تا حساب کار دستشون بیاد. دیدم نازلی از خنده سرخ شده و دیگه نمی‌تونه خودش رو کنترل کنه. بهش علامت دادم؛ با شمارش سه تا بزنیم زیر خنده، ۱_۲_۳ زدیم زیر خنده، اونا هم با تعجب نگاهمون می‌کردن منم نه گذاشتم نه برداشتم گفتم:

- اسکلتون کردیم.

و دوباره زدم زیر خنده. فاطمه که دیگه قاطی کرده بود و آمپر می‌سوزوند. منم هر هر بهش می‌خندیدم. نازلی هم دستش رو دهنش بود؛ و داشت سعی می‌کرد جلوی خودش رو بگیره؛ تا کمتر بخنده ولی، مگه می‌شد جلو خودشو بگیره. لیدی، با قدمی که برداشت فهموند جنگ شروع شده. منم که ندید بدید مثل لاتا زدم رو شونه نازلی، که به خودش اومد و رفت تو جلد لاتیش. بلند شدم و دست اونم گرفتم؛ تا اونم بلند شه وقتی بلند شد یه ژست خفن گرفت و با لحن دآش مشتی گفت:

- چته ضعیفه اخم کردی؟ منم بلدم اخم کنم...

بعدم یه اخم کرد وگفت:

-بیا، منم بلدم، دیدی؟

فاطمه گفت:

- آره دیدم، ولی چه فایده، الان من مثل...

منم با همون لحن لاتی گفتم:

- یه گاو رَم کرده‌ای وجلو ما وایستادی.

لیدی با حرص داد زد.

- مریسا!

با همون لحن گفتم:

- ها؟

به جای لیدی فاطمه جواب داد:

- خفه شو.

با اخم گفتم:

- نمی‌خوام.

***

نازین

روبه مبینا گفتم:

- مبینا، به نظرت برای تولد نازلی چی بخرم؟

با کمی فکر گفت:

- چی رو از همه بیشتر دوست داره؟

تند گفتم:

- اینکه با دوستش مریسا که ۴_۵ سالی هست پیداش نمی‌‌کنه بره کافه و برای خودشون خوش باشن.

با لبخند گفت:

- اِن شاءاللّه این دختره اسمش چی بود؟

با خنده گفتم:

- مریسا.

- آها مریسا، پیداش میشه و خوشحال میشه.

با خوشحالی گفتم:

- آره به خدا، هر روز گریه می‌کنه میگه من نباید میرفتم لندن برای ادامه تحصیل، تا دوست شش سالم رو گم کنم. حالا چیکارکنم؟

با لبخند آرامش بخشی گفت:

- حالا با توکل به خدا پیداش میشه.

اومدم جواب مبینا رو بدم، که گوشیم زنگ خورد. دیدم ماکانه، اِ، دیدی یادم رفت به ماکی بزنگم. خوب بذار یکم معطل بشه تا حالش جا بیاد. گوشیم رو گذاشتم رو سایلنت، و به راهم با مبینا ادامه دادم. که تلفنم برای بار۵ ام زنگ خورد. جواب دادم:

- اَلو.

با عصبانیت گفت:

- اَلو وکوفت، چرا گوشیت رو جواب نمیدی؟!

با خباثت کامل گفتم:

- به تو چه.

با حرص گفت:

- که به من چه آره؟! بگو کجایی، تازه از شرکت داداشای نره خرت اومدم بیرون بیام دنبالت؟

با خونسردی گفتم:

- لازم نیست، با دوستم مبینا داریم می‌ریم خونشون.

گفت:

- چی؟!

گفتم:

- نخودچی.

گفت:

- آرپیجی.

گفتم:

- لئوناردو دابینچی.

گفت:

- پیچپیچی.

- اَه، میرم پیش محمد.

یهو یادم اومد چی گفتم. دستم و کوبیدم تو دهنم، چند لحظه هیچ صدایی نیومد ولی اون سکوت، آرامش قبل طوفان بوده چون یهو منفجر شد.

***

ماکان

نازین چی داشت می‌گفت؟! چند لحظه هیچی نگفتم، ولی بعد چنان دادی سرش زدم که فکر کنم کر شد:

- نازین تو غلط میکنی بخوای بری اونجا، بگو کجایی تا بیام دنبالت؟

با ترس گفت:

- ولی آخه...

با عصبانیت گفتم:

- ولی و اما و آخه نداره بگو کجایی؟

با حرص گفت:

- خیابون(...) سر چهار راه(...) وایستادیم.

با پوزخند گفتم:

- نکنه دوستت منتظر دوست پسرشه؟!

با کلافگی گفت:

- نخیر، داشتیم میرفتیم کتابخونه.

با اخم گفتم:

- پس به من دروغ گفتی؟ می‌دونی چقدر از دروغ بدم میاد و نفرت دارم؟!

خواست ماست مالیش کنه گفت:

- نه، بعد کتابخونه می‌خواستیم بریم.

تندی گفتم:

- بسه بسه، الان میام نزدیکم.

گوشی رو قطع کردم و به سرعت به سمت اونجا روندم. خشمم دست خودم نبود. من نازین رو دوست داشتم و نمی خواستم مال کسه دیگه‌ای باشه اونم از نقطه ضعف من استفاده می‌کرد و عصبانیم می‌کرد. نزدیک جایی که نازین گفته بود شدم. دیدم نشستن لبه جوب آب، منم کرم اسکاریس بهم رو گرفته بود، پام رو گذاشتم رو پدال گاز و وقتی رسیدم به نازین و دوستش دستم رو روی بوق گذاشتم. طفلی نازین ۳_۴متر پرید بالا، دوستشم ۱_۲متر پرت شد عقب قاه قاه می‌خندیدم. وقتی خندم تموم شد، دیدم نازین با قیافه پکر نشسته کنارم. یه دفعه یه چیزی تو قلبم مچاله شد. من چیکار کردم با نازین؟! وای خدا

، سریع برگشتم سمتش که ترسیده گوشه در مچاله شد. اوخ اوخ فکر کرد می‌خوام بخورمش نازی عشقت به فدات. یه اخم وحشتناک کردم و دستم رو بلند کردم که نازین فکر کرد می‌خوام بزنم تو گوشش. دستم رو بردم از بدنش رد کردم و دستام رو دورش حلقه کردم، که خودشم بغلم کرد و شروع به گریه کرد. سرش رو نوازش کردم، خیلی بدجور سرش داد زدم؛ آخه تاحالا هیچکی سرش این‌جوری داد نزده بود که من زدم.

[وجی گفت:

- هعیی، چه زن ذلیل شدی رفیق.

- آره دیگه، وقتی یه عشق جیگر داشته باشی همین میشه.}

***

نازلی

اَه، این داداشای منم دیگه شورش رو در آوردن؛ دخترا چپ میرن، یه چیزی میگن، راست میرن، یه چیز دیگه. من جای بروبچ خسته شدم. باید به این دعوا خاتمه بدم. از فکر و خیال اومدم بیرون، دیدم الان دخترا دارن میرن بیرون از شرکت و حواسشون به منم نیست. سریع یک سوت زدم که برگشتن سمتم منم با دو رفتم سمتشون که دیدم صورتاشون خندونه، پرسیدم:

- چیشده، چرا انقدر خوشحالید؟!

مریسا با ذوق گفت:

- استخدام شدیم.

با تعجب گفتم:

- واقعاً استخدامتون کردن؟!خیلی جای تعجب داره، حواستون باشه.

متعجب گفت:

- باشه.

با خوشحالی گفتم:

- آورین بروبچ خوب، حالا بریم که خیلی دیر شده.

مریسا با تعجب گفت:

- برای چی دیر شده؟!

با بیخیالی گفتم:

- شما قراره بیاین خونه ما.

مریسا با ترس ساختگی گفت:

- نـــــه، من نمیام.

با عصبانیت ساختگی گفتم:

- غلطای اضافه.

مریسا با حرص گفت:

- آخه تورو سننه؟

با چندش بینیم رو چین انداختم و گفتم:

- خیلی بی ادب شدی مریسا با اینا،

با دستام اشاره کردم به اون دوتا و گفتم:

- گشتی بی ادب شدی.

بیخیال گفت:

- آره.

با چشم‌های اندازه نعلبکی نگاهش کردم. بدون اجازه دادن فرصتی کوبیدم فرق سرش چنان رفت جلو که گفتم نابود شد. اوخی گناه داشتیا، ولی حقت بود؛ تا تو باشی به من بد و بیرا‌ه نگی آی حالم جا اومد. همین جوری داشتم تو دلم بهش می‌خندیدم که با حس قلقلک کسی سریع میخکوب شدم. دیدم مریسا با یه لبخند شیطانی داره نگاهم می‌کنه. بعد شروع به قلقلک دادنم کرد. صدای قه‌قه‌های ما، توی اون فضا پیچیده بود. جو اون مکان خیلی باحال شده بود. شروع به بد و بیراه گفتن کردم:

- بی ادب... ولم کن.

با خنده گفت:

- ولت نمی‌کنم.

***

نوید

با نویان و نومود و ماهان از شرکت زدیم بیرون. تو ذهنم داشتم به اون دختری که چشماش بسیار زیاد گیرا بود فکر می‌کردم. اسمش چی بود؟ آها لیدی، چه اسم زیبایی! خیلی بهش میاد. توی همین فکرها بودم، که صدای قه‌قه‌ای به گوشم خورد، و از افکارم بیرون اومدم. دیدم، یه عده دختر دارن یه دختر دیگه رو قلقلک میدن. برگشتم سمت اون ۳تا که دیدم محو اون صحنه شدن، گفتم:

- چتونه شما! چرا ماتتون برده؟!

نومودگفت:

- اون صدای نازلی نیست؟!

- بی ادب... ولم کن

- ولت نمیکنم.

- اِ، این صدا نازلی بود. بدویید بریم اونا رو ازش جدا کنیم.

ماهان با اَخم گفت:

- بریم.

به سمت اونا رفتیم، که دیدم اون سه تا ازش جدا شدن و شروع به خندیدن کردن. نازلی هم که براش نا نموده بود هم شروع به خندیدن کرد؛ بعد هم دست در دست هم به سمت ماشین نازلی رفتن. لحظه آخر، چشم‌های آشنا جلوم قرار گرفت، که داشت با خنده، با اون دوتا و نازلی میرفت. وای خدا! اون دوتا هم مریسا و فاطمه بودن؛ چون صداشون آشنا بود. به راهم ادامه دادم، تا رسیدم به ماشینم که جلو ماشین نازلی بود. تا اومدم سوارشم دستی روی سرشونم قرار گرفت؛ برگشتم جا خوردم لیدی بود. دیدم تو دستش یک جفت جاکلیدی هست پرسیدم:

- اون چیه؟!

با ناراحتی گفت:

- خوبی به شما نیومده. جا کلیدیتون افتاد؛ من خواستم ثواب کنم کباب شدم. بفرمایید، این‌هم کلیداتون.

بعد هم جا کلیدی رو به سمتم گرفت.

از دستش گرفتم، تا خواستم تشکر کنم، رفت و پشت سرشم نگاه نکرد. قلبم گرفت؛ از این سنگی خودم. ولش کن بابا، بعداً از دلش در میارم.

سوار بوگاتیم شدم، و به سمت خونه مامان اینا روندم. با ریموت، در رو باز کردم و ماشین رو داخل بردم و از ماشین پیاده شدم. تا در ورودی رو باز کردم، دیدم کل خونه چراغونیه، و نازین مثل مرغ داره دور خودش می‌چرخه وهی به ماکان میگه: همه چی خوبه؟ اونم میگه: همه چی خوبه نازین، یه دقیقه بشین.

اینجا بود که اعلام حضور کردم:

سلام به همگی.

***

نومود

نوید از همه ما زود تر رفت. منم سوار ماشینم شدم داشتم ماشین رو روشن می‌کردم که تلفنم زنگ خورد. گوشی رو از جیب کت چرمم در آوردم دیدم شماره مامانه جواب دادم:

- اَلو سلام به مامان جینگول خودم چیزی شده؟

یهو مامان جیغ زد، و گفت:

- پدرسوخته کجایی؟ امروز تولد خواهرته اونوقت تو بیرونی بدو بیا ببینم.

داد زدم:

- چی! امروز تولد نازینه؟!

مثل اینکه داره با یه اسکل حرف میزنه گفت:

- نه تولد نازلیه.

اوخ اوخ تولد نازلیه، وای چی بخرم براش؟

تندی گفتم:

- باشه مامان من سریع میام.

مامانم کلافه گفت:

- سریع‌تر بیا خدافظ.

بوق بوق بوق

اِ، مامان مارو باش؛ همه مامان دارن ماهم مامان داریم. سریع ماشین رو روشن کردم وبه سمت نزدیک‌ترین بازار روندم. به سمت پاساژ(...) رفتم و از بوتیک دوستم براش یک لباس شب با یک ست دستبند و گردنبند و انگشتر و گوشواره خریدم. به سمت در پاساژ رفتم و از پاساژ بیرون اومدم. به سراغ ماشینم رفتم سوار شدم و به سمت خونه رفتم. اوف اینجا چقدر ماشین هست.

***

مریسا

سوار ماشین شدیم. رو به نازلی گفتم:

- بریم پاساژی که جدید باز شده.

نازلی گفت:

- باشه.

و بعدش انداخت تو خیابانی که انتهاش می‌خورد به اتوبان. هوف، خدا رو شکر هنوز تاریخ تولد نازلی رو یادم هست. ۲۰ آبان به دنیا اومده. کنار پاساژ نگه داشت و پیاده شدیم از چیزی که دیدم دهنم کف کرد؛ پاساژ خیلی بزرگ بود. یه نگاه به دخترا انداختم و دست نازلی رو گرفتم، دِ برو که رفتیم. وارد پاساژ شدیم. اول از همه رفتم داخل یه مغازه کیف و کفش فروشی دست نازلی رو هم گرفتم و کشیدم. وارد مغازه شدیم. مغازه دار که یه پسر ۲۰_۲۵ ساله بود گفت:

- سلام، خوش اومدید چه کمکی از دستم بر میاد؟

گفتم:

- سلام ببخشید دو دست کفش ساق کوتاه می‌خواستم.

گفت:

- همراهم بیایید.

پشت سرش مثل مرغابی متحرک درحال حرکت بودیم که یه دفعه پسره وایستاد و گفت:

- از این طرف برید داخل به قسمت کفش ها میرسید.

گفتیم:

- خیلی ممنون.

گفت:

- خواهش می‌کنم.

و رفت. من دست نازلی رو کشیدم و به سمت قفسه‌ها رفتیم و شروع به انتخاب کردیم. من دو جفت، و اونم همین طور به سمت صندوق رفتیم و بعد از دادن کفش‌ها به سمت قفسه‌های کیف رفتیم ستِ کیفِ، کفشارو برداشتیم و به سمت پیشخوان رفتیم. و بعد از حساب از مغازه خارج شدیم.

***

نویان

انگار یه حسی از وقتی که مریسا رو استخدام کردم دارم؛ مثل‌مثل، علاقه،

نه بابا، شاید یه حسه زود گذره. آره خودشه یه حس زود گذره. با صدای بوق ماشینی از افکارم بیرون اومدم و دیدم چراغ شبز شده. با یه اخم به ادامه رانندگیم پرداختم. امروز تولد نازلیه و من براش یه گوشیه نوت ۱۰ گرفتم و قایمش کردم. وقتی به در خونه رسیدم دیدم ۳_۴ تا ماشین جلو دم دره خونست. شونه‌ای بالا انداختم و ماشینم و داخل حیاط بردم. از ماشین پیاده شدم و به سمت در خونه حرکت کردم و در رو باز کردم و وارد شدم. دیدم چراغاخاموشه روشنشون کردم که دیدم همه استتار کردن و به من زل زدن. بعد چند لحظه نفسی آسوده کشیدن و بلند شدن که با اخم پرسیدم:

- اینجا چه خبره؟

نازین گفت:

- تولد نازلیه.

گفتم:

- آهان، من میرم لباسم رو عوض کنم.

همه گفتن:

- باشه.

به سمت طبقه بالا رفتم. لباسم رو در آوردم و به سمت کمد لباسام رفتم. درش رو باز کردم. یه تیشرت مشکی که روش یه هدفن کشیده بود و پایینشم نوشته بود؛ Love Bais. این تیشرتم رو خیلی دوست داشتم. یه کت خلبانی مشکی هم تنم کردم، حالا باید یه شلوار انتخاب کنم و بپوشم. همین جوری داشتم کمد رو نگاه می‌کردم، که چشمم به یه شلوار لی مشکی افتاد خوب بود برش داشتم و تنم کردم. حالا دیگه تقریباً حاضر بودم. به سمت میز توالت رفتم و برس رو برداشتم و سشوارم روشن کردم. داشتم به موهام مدل میدادم، که یکی مثل یه حیوون پرید تو اتاق و درم بست. سشوار رو خاموش کردم. برگشتم ببینم کدوم خری بوده که با دیدن نومود یهو منفجر شدم.

***

مریسا

در حال حرکت بودیم که جلو یه لباس فروشی وایستادم و به لباساش نگاه کردم. ایول، راست کار خودمه. دست نازلی رو گرفتم و وارد مغازه شدیم. مغازه دار یه دختر بسیار بسیار جلف بود. که من بهش محل ندادم که نازلی چنان دستم رو ول کرد که گفتم الانه که از جا درآد. والا! وحشی بی ادب، ایش ایش چیپس بی معرفت. می‌خواستم دلیلش رو بپرسم که با دیدن صحنه روبروم دهنم و چشمام اندازه غارعلی صدر شد؛ چنان دخترَ رو بغل میکرد که انگار خواهر برادرن اِهم اِهم، اشتب شد انگار خواهرن. اَه اَه، چندشا، رو از صحنه به وجود آمده گرفتم، و به سمت رگال‌های لباس رفتم. صداشون رو می‌شنیدم. البته آروم بود، من چون فوضولم قوه‌ی گوشم خیلی بالاست.

نازلی گفت:

-سلام عزیزم کجا بودی این همه وقت؟

عوق عوق بابا گند زدید به احساسات.

[وجی گفت:

- این جمله رو از نومود یاد نگرفتی؟

منم کم نیاوردم و گفتم:

- نچ.

- خیلی ضایعی.

- میدونم.

- پس زر نزن.

- باشه.]

بعد از اتمام حرفم با وجدان عزیزم، به ادامه حرف‌های اون دوتا گوش دادم:

اون دختره گفت:

- سلام، هیچی بعد از خارج اومدم ایران و این بوتیک رو باز کردم و شروع به کار کردم.

نازلی گفت:

- منم ۱ ماهی هست اومدم ایران.

دخترِ با تعجب گفت:

- چی! تا یه ماه پیش هنوز لندن بودی نازی؟!

نازلی گفت:

- آره، چرا تعجب کردی، موندم؛ چون می‌دونستم ماهان داره برای دیدنم داره له له میزنه برای همین بیشترموندم تا حسرت به دل بمونه.

دخترِ خنده بلندی کرد و گفت:

- منو دست کم گرفتی؟! یکاری کنم کارستون حالا گوشیت رو بده.

منم اعلام موجودیت کردم و گفتم:

- سلام چطوری؟ خوبی؟

هنگ کردم این اون دختره نبود که پس کجاست اون دختره؟!

اونم با یه لبخند خیلی قشنگ گفت:

- سلام عزیزم، خوبی؟ شما باید مریسا باشی؟

تعجب کردم اون از کجا می‌دونست با تعجب پرسیدم:

- اسم منو از کجا میدونی؟!

تک خنده‌ای کرد و گفت:

- این لندهوری که اینجا میبینی...

به نازلی اشاره کرد و گفت:

- منو کچل کرد؛ هی میگفت باید سریع‌تر برگردم و مریسا رو ناراحت نکنم که از دستم شاکی بشه.

لبخند خجولی زدم وگفتم:

- ببخشید دیگه، آخه ما دوستای خیلی صمیمی بودیم.

لبخندی زد و گفت:

- ایراد نداره، بلاخره گذشت و رفت، حالا رو بچسب.

از این دخترِ خوشم میاد؛ خیلی باحاله. رفتم جلو باهاش دست دادم که به گرمی فشرد و گفت:

- خب خب، بریم سر کارمون چه کمکی از دستم برمیاد؟

***

نویان

با عصبانیت به سمت نومود رفتم که گفت:

- اوشَ کجا میای؟

منم گفتم:

- میام تو رو بزنم آدم شی!

نومود گفت:

- فرشته‌ها که آدم نمیشن!

گفتم:

- یکی تو فرشته‌ای، یکی شیطان.

گفت:

- بله دیگه، شرمندم نکن.

دستم رو به نشونه برو بابا تکون دادم و به سمت میز توالت رفتم و سشوار رو جمعش کردم و داخل کشوی میز گذاشتم و برس هم سر جاش گذاشتم و برگشتم سمت نومود که نومود یه سوت کشید گفت:

- جوون بخورمت من، خوشگل کی بودی تو؟

یه پس گردنی زدم بهش وگفتم:

- زر نزن بابا.

دستش رو گذاشت رو سرش؛ و سرش رو مالوند و گفت:

- بشکنه دستت که اینقدر سنگینه.

منم گفتم:

- بارون به دعای گربه سیاه نمیاد!

یه نگاه بهم کرد و گفت:

- الان یعنی من گربه سیاهم دیگه نه؟

منم سرم و تکون دادم و گفتم:

- اوهووم.