رمان زخم دلم به قلم Hasti_71

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی‎

خلاصه :

امیر عباس و نازگل به هم دل می بندند .. اما

امیر عباس مرد ِ مغرور ُ غد نیست .. امیر عباس فقط یه پسر جوونه که نیمه ِ گمشده و شریک زندگیش رو پیدا می کنه و ساده بهش دل می بنده اما ساده دل نمی کنه !

نازگل هم یه دختر پولدار نیست .. نازگل فقط یه دختر ِ ساده و دوست داشتنیه !

پایان خوش

فصل ِاول : دردها

صحبت کردن با این مرد ِ معتاد بی فایده بود،

با نفس نفس و دست های ِ مشت شده فریاد زد :

ازت شکایت می کنم ، از همتون شکایت می کنم

مرد که می دانست زورش به این پسر عصبانی نمی رسد از همان پشت پنجره خانه ِ کوچکش داد زد:

برو شکایت کن ،با پلیس بیا، میخوام ببینم کجای دنیا یه پدر رو به جرم ِ شوهر دادن دخترش میبرن کلانتری .. من منتظرما .. با پلیس بیا

زیر ِ پنجره ِ بسته شده ، روی زمین نشست و فکر کرد راست می گوید پدر زنش ،با درد ناله کرد :پدر زن ِ سابقم !

از جا بلند شد ، کمرش خم شده بود از این همه درد .. دلش سوز داشت

بی هدف به سمت ِ خیابان راه افتاد .. اولین قطره اشک از چشمش چکید ..نفس ِعمیقی کشید ..چقد سخت بود کنترل اولین قطره اشک .. برای نباریدن..برای جاری نشدن

مرد بود اما .. بغض گلویش را رها نمی کرد .. بارش ِ چشمان ِ رنگ شبش بیشتر شد

ضعف داشت .. نه از گرسنگی ..بلکه از درد

تکیه اش را به درخت کنار ِ خیابان داد و سر خورد روی زمین

نه زمین ِ خیس مهم بود ، نه چشم های ِ خیسش و نه نگاه راننده و عابران ِ خیابان

فقط می خواست گریه کند شاید سبک میشود از این همه درد.

دست هایش را درو زانو هایش حلقه کرد و سرش را روی دست هایش گذاشت و از ته ِدل هق زد

صدای ِ اهنگِ داخل ماشین 206 توجهش را جلب کرد .. سرش را تکیه داد به درخت و اشک هایش شدت گرفت

نمیدونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم، دارم میمیرم از اینکه تو رفتی و نمیمیرم

نمیدونی تو این روزا چقدر یاد تو میفتم ، ته دنیام نزدیک نگاه کن کی بهت گفتم

هق هق ِ مردانه اش درد داشت

کجا باید برم بی تو؟! تویی که قد دنیامی که هرجایی رو میبینم نبینم پیش چشمامی

برم هرجای ِ این دنیا شبم با بغض دم سازه آخه هرجا یه چیزی هست منو یاد تو بندازه

حلقه اش را محکم ب*و*سید و با صدای بمش که با گریه بم تر شده بود زمزمه کنان نالید:

نمیدونم تو این برزخ کی از این درد میمیرم نمیدونم چرا یک شب فراموشی نمیگیرم

با بغض زمزمه کرد : فراموشی!

هق هق ِ مردانه اش سوزناک تر شد ..شانه هایش می لرزید .. صورتش را میان ِ دستانش پنهان کرد و ناله کنان زمزمه کرد :

دارم میمیرم از اینکه تو رفتی و نمیمیرم

فصل ِدوم : گذشته ها

بعد از یکسال پشت کنکور موندن دانشگاه سراسری قبول شدم...رشته ی مورد علاقم ، نرم افزار

سال قبل ِ درست روز قبل از کنکور با مرگ زینت جون اونقدر شوک زده بودم که امتحان یادم بره

وقتی دوساله بودم مادرم به علت سرطان فوت کرد و پدرم بعد از مادرم دیگه زندگی نکرد و با اعتیاد سعی کرد مرگ مادرم رو فراموش کنه

زینت جون هم همسایمون بود که از سر ِدلسوزی برام مادری میکرد با مرگش هرگز نتونستم محبتاش رو جبران کنم ، همیشه دوست داشت درس بخونم و به جایی برسم

روز ِ اول دانشگاه بیشتر از قبل متوجه تفاوت هام با بقیه شدم ..تنها دختر چادری کلاس من بودم ،هیچ وقت ارایش نکرده بودم..حتی یه کرم ساده ه به صورتم نخوره بود..البته خیلی هم به ارایش نیازی نداشتم...دختر زیبایی بودم و چهره کاملا شرقی داشتم

چش و ابروی مشکیم به صورت سفیدم حسابی می اومد

اکثر بچه های کلاس حتی دخترا ماشین داشتن ...اما من یادم نمیاد با ماشین شخصی یا حتی تاکسی جایی رفته باشم

****

یک ماهی از شروع کلاسا گذشته ..امروز صبح و عصر کلاس داشتم

مانتو ،شلوار مشکی سادم رو پوشیدم و مقنعه ام رو جلوی آینه سرم کردم..هیچ وقت موهام رو کوتاه نکرده بودم و با وجود موهای ِبلندم ،بعد از این همه سال تازه به فکر افتادم موهام رو بالای سرم ببندم تا مثل ِهمه ِدخترای کلاسمون موهام بالا بره.

می دونستم بابام خونه نیست ...پس بی خداحافظی کیف و کلیدم رو برداشتم و بعد از اینکه چادرم رو سرم کردم از خونه زدم بیرون

بعد از چهل دقیقه رسیدم دانشگاه..اکثرا به جای این که منتظر تاکسی باشم پیاده می اومدم...پیاده روی تو هوای ِپاییز رو دوست داشتم

ده دقیقه ِدیگه کلاس شروع میشد و حداقل یه ربع تا ساختمان ِ کامپیوتر راه بود.نگاهمو از ساعتم گرفتم و به مسیر روبه روم خیره شدم

یه نگاه به کفش های همیشه اسپرتم انداختم و 1...2....3

شروع کردم به دویدن

تقریبا نصف راه رو رفته بودم که یهو یه نفر مثل باد از کنارم رد شد..با تعجب ایستادم و دور شدنش رو نگاه کردم

مگه مسابقات دو و میدانی بود که اینجوری رد شد ؟!!

وقت برای ِ فکر کردن نبود...شاید مسابقه نبود ولی من باید از این پسره جلو می افتادم

مسلما تو همون ساختمان کامپیوتر کار داشت ،چون یه همون سمت میرفت

نفس نفس زنان همزمان با پسره رسیدم در ِ کلاس

خم شده بودم و تند تند نفس می کشیدم ..بعد از چند ثانیه سرم رو بالا اوردم که پسره رو در حالی که لبخند ی مثلا ژکوند میزد ، خیره به خودم دیدم

میشناختمش ..هم کلاسیم بود .. امیر عباس ِ معتمد ..پسر جذابی بود ،قدِبلندی داشت و صورتش سبزه بود و لب و بینی ش کاملا معمولی بود اما چشمای ی مشکیش فوق العاده جذاب بود ، با اینکه از تیپش معلوم بود حسابی پولداره اما برعکس خیلی از پسرای ِ

کلاسمون ماشین نداشت و از این برام معمای مهمی شده بود

نفس عمیقی کشید و گفت : شما هم دیرتون شده ؟

با لبخند جوابش رو دادم:سلام .. اره

به در ِکلاس اشاره کرد و گفت : علیک سلام .. بفرمایید ..بعدا در مورد برنده ی مسابقه صحبت می کنیم

لبخندی زدمو وارد کلاس شدم ، نفس راحتی کشیدم ..استاد ِ سخت گیرمون هنوز نیومده بود.

کنار مریم روی صندلی خالی نشستم ..با مریم راحت تر بودم .. بچه های کلاس همه با هم صمیمی بودند اما من دلم نمی خواست با

کسی گرم بگیرم..

با مریم هم فقط کمی صمیمی تر بودم...دختر ِ فوق العاده پر حرفی بود بر عکس من ..بدون اینکه به من مهلت بده حرف میزد..

.سعی کردم بی حوصله گیمو نشون ندم و با دقت به حرفاش گوش کنم

بالاخره استاد اومدو از وراجی های مریم خلاص شدم

تا اخر کلاس به درس گوش دادم و نت برداشتم.

دو ساعتی تا کلاس ِ بعدی وقت بود...اینجور وقتا مریم و چند تا از بچه های دیگه کلاس واسه ناهار میرفتن بیرون از دانشگاه

معمولا مریم خیلی قبل از رفتنشون بهم اصرار نمی کردخب احمق که نبود .. وضع ظاهریم کاملا خبر میداد از اوضاع ِ بد ِ مالیم.

روی نیمکت حیاط دانشگاه نشستم تا این دو ساعت بگذره ..گوشیم رو براداشتم و خودم رو با اس ام اس بازی با مهدیه ، دوست دوران ِ

دبیرستانم سرگرم کردم ..20

دقیقه ای از اخرین اس ام اس م گذشته بود ...جواب نداد ...حتما کاری براش پیش اومده

بغضم گرفت از این همه تنهایی ..تموم ِ این یه ماه سعی کرده بودم به هیچی فکر نکنم ..ولی دیگه نمی شه ..نمی تونم .. حس حقارت

تمام وجودم رو گرفته بود ..

من تنها و بغض کرده ، روی نیمکت دانشگاه نشسته بودم .. نه پول تاکسی گرفتن و رفتن به خونه رو داشتم و نه پول ِ بیرون رفتی با

بچه ها رو...کی گفته پول خوشبختی نمیاره؟!

من همیشه شاکر خدا بودم .. هیچ وقت گله ی بی مادری نکرده بودم .. هیچ وقت برای ِ داشتن پدر ِ معتادم گله نکردم ..من هیچ وقت از بی کسی م ننالیده بودم ..ولی الان ...

قطره ی اشکم که چکید ، بغضم بزرگتر شد ... برای ِ چی گریه می کردم ؟!

آرنج دوتا دستم رو روی ِ کیفم گذاشتم و صورتم رو چسپوندم به دستای ِ همیشه سردم

سردی ِ اشکام روی صورت ِ داغ از اشکم هم اثر کرد و گریم بند اومد .. خواستم دستام رو از رو صورتم بردارم که

: خانم ِ صادقی ؟

ای وای ِ من ...این دیگه کیه ؟اگه بفهمه گریه می کردم ..حرصی دستام رو از روی ِ صورتم برداشتم و زل زدم به صاحب ّ صدا

_ بله آقای ِ معتمد؟

به نیمکت اشاره کرد و گفت : اجازه هست ؟

تو دلم پوفی کردم و ناچار گفتم : بله ..بفرمایید!

نشست کنارم و کیف ِ سامسونتیش رو که معلوم بود حسابی گرون قیمته روی ِ زمین، جلوی پاش گذاشت .چشمم هنوز به کیفش

بود که صداش رو شنیدم ..

_ خانم صادقی ،با اشاره به بیسکوییت توی دستش گفت بفرمایید.

برای اینکه تعارفی به نظر نیام یه بیسکویت از جعبه اش جدا کردم و گرفتم توی دستم

نمی دونستم چرا اومده کنار ِ من نشسته .. ولی دوست داشتم سوالی که خیلی وقت بود ، ذهنمو مشغول کرده رو ازش بپرسم.رو

کردم بهش :ببخشید آقای ِ معتمد ، یه سوال بپرسم ازتون ؟

- چه سوالی ؟؟

- به چشمای کنجکاو ش لبخندی زدم : خیلی به بیسکوییت ساقه طلایی علاقه دارین؟

خندید ، بلند و طولانی ، چشماش از زور خنده اشکی شد ..سعی کرد خندشو کنترل کنه

با لبخند ِ روی لبش گفت فکر کردم چی می خواین بپرسین .. اگه قول بدین بین ِ خودمون بمونه میگم.

فقط سرمو تکون دادم ...

_ معتمد : خب راستش اره، اگه به من باشه جای ِ شام و ناهار هم بیسکوییت می خورم...حالا چی شد این سوالو پرسیدین؟

صادقانه جواب دادم : چند روز پیش ، اخر کلاس ،وقتی جزوتون رو جمع می کردید،دو بسته از همین بیسکوییتا توی کیفتون دیدم و صادقانه

تر ادامه دادم :واقعیتش تا حالا کمتر دیدم کسی هم قدِ شما بیسکوییت بخوره ، اونم با این علاقه.

لبخندش عمیق تر شد : شما چقدر رک اید!!

با شرمندگی گفتم : ببخشید ، فکر نمی کردم ناراحت بشید .

_ ناراحت نشدم ...حالا چرا بیسکوییت تون رو نمی خورید؟

به بیسکوییت توی دستم نگاه کردم ...

_الا اگه من راستش رو بگم قول می دید بین ِ خودمون بمونه؟

با خنده گفت : قول ِ قول

_ خب من بیسکوییت ساقه طلایی نمی خورم ، یعنی دوست ندارم ولی اگرم بخورم فقط کرم دارش رو میخودم ، به بیسکوییت اشاره کردم ..اینم که معمولیه!

فوری گفت : پس بدین خودم بخورم

خندم گرفت...معلومه زیادی شکموئه

جعبه ی خالی از بیسکوییت رو بلند شد و انداخت داخل ِ سطل ِ زباله و دوباره نشست .

گلوشو صاف کرد : خب خانم ِ صادقی حالا بریم سر ِ اصلِ مطلب!

با تعجب پرسیدم : اصل مطلب؟

_ خب اره ، یعنی کنجکاو نشدید چرا اومدم پیشتون؟

خاک تو سرت نازگل ..تا پسره نشست ، گرفتیش به حرف .. یه لحظه هم فکر نکردی شاید کارت داره ..

تا اومده پیشت بیسکوییت بیسکوییت کردی...هی وای من

چون چیزی نگفتم خودش شروع کرد حرف زدن ، اونم با جدیت کامل !!

معتمد : راستش دیدم تنها نشستید، گفتم بهترین فرصته که در مورد برنده ی مسابقه صحبت کنیم .

متعجب گفتم :برنده ؟ مسابقه ؟ برنده ِ کدوم مسابقه ؟

جدی بود ، اما چشماش می خندید: مسابقه صبحو میگم دیگه ، یادتون نیست ؟؟

نفس راحتی کشیدم ..این پسره خله .. بله یادم اومد.

با شیطنت گفت : شما چه باهوشید .. افرین.

خندم گرفته بود ..بهش نمی یومد اینقدر تخس باشه !!

دوباره ادامه داد :من برنده شدم .. حالا جایزم چیه ؟؟

چشمام خود به خود گشاد شد : شما برنده شدی ؟؟ولی ما که با هم رسیدیم !!

_ باشه هرچی شما بگی ..ولی من به عنوان جایزه بهتون بیسکوییت دادم ، جایزه ِ من چیه ؟؟

این دیگه کی بود .. حالا خوبه بیسکوییت رو هم خودش خورد .. ناچار گفتم : چی می خواید ؟

نیشش شل شد : خب من ادم متوقعی نیستم .. فقط میخوام تو امتحان ِ برنامه سازی کمکم کنی .

پوف .. خیالم راحت شد .. کلاس ِ بعدی دومین جلسه برنامه سازی بود که استاد برای اینکه بفهمه سطح ِ دانشجوهاش در چه حده ، این امتحان رو گذاشته بود ..خوشبختانه عاشق ِ برنامه نویسی بودم و مطمئنم که از پسش بر میآم.

با لبخند گفتم : باشه .. به شرط اینکه موقعیتش جور شه !

_ موقعیت با من ، تقلب با شما.

نمی دونم چرا با این پسر اینقدر احساس راحتی می کردم .. به جرئت می تونم بگم اولین پسری بود که اینقدر باهاش صمیمی حرف زده بودم !!

این دو ساعت بیکاری هم با حرف زن با امیر عباس معتمد گذشت ..اینقدر از خودش حرف زد که مهلت نداد منم چیزی بگم .. ولی خب ا

اطلاعات جالبی از حرفاش به دست اوردم و کنجکاویام برطرف شد

پدر و مادرش فوت شده بودند و تنها برادرش براش پدری کرده بود ..بعد از سربازی هم نمایشگاه ماشینش رو در اختیار امیر عباس گذاشته

بود تا اینجوری خرجش دست خودش باشه . تنها سوالی که ازش پرسیدم این بود که چرا با داشتن نمایشگاه ماشین پیاده میاد دانشگاه ..

و فهمیده بودم که بیماری چربی ِ خون تو خانوادشون ارثیه ، یعنی پدر و برادرش هم داشتند .. معتمد ِ کوچیک هم برای این که فشار

خون نگیره از الان غذاهای چرب نمی خوده و پیاده روی می کنه .. در ضمن فهمیده بودم که معتمد اصلا درس خون نیست و بعد از دو سال

سربازی و سه سال اصرار برادرش با 5 سال فاصله سنی با ما اومده دانشگاه یعنی 25 سالشه.

20 دقیقه به شروع کلاس موند بود .. خواستم بلند شم که معتمد فوری پرسید : کجا ؟ هنوز که کلاس شروع نشده !

خب تا به کلاس برسیم ،کلاس هم شروع میشه .

_ واستا با هم بریم !

چه زود پسر خاله شد .. کیفش رو برداشت و راه افتادیم .

دم ِ در ِکلاس ازم قول گرفت که سر قولم بمونم .

صندلی های کلاس ، طبق معمول کنار هم چیده شده بود و.. یه ردیف به اخر کلاس ، روی یکی از صندلی های کلاس نشستم . غیر از

من و معتمد دو تا پسر دیگه هم تو کلاس بودن

معتمد بعد از خوش و بش کردن با اونا اومد کنار من نشست البته با یه صندلی خالی فاصله !

خیلی تعجب نکردم .. چون می دونستم برای مدد خواستن وسط امتحان اینجا نشسته .. و البته بچه های کلاس ما همیشه مختلط می

نشستن !!!!

الکی با گوشیم ور می رفتم که احساس کردم یکی کنارم نشست . فکر کردم مریمه .. سرمو چرخوندم به سمت صندلی خالی بین خودم

و معتمد که حالا با نشستن طاهری پر شده بود !

سعید طاهری یکی از بچه های پولدار کلاس بود که انصافا خوش تیپ و خوش چهره هم بود .. ولی اعتماد به نفس فوق العاده بالاش و نگاه

هیزش نسبت به همه دخترا باعث شده بود حالم ازش به هم بخوره .. از مریم شنیده بودم که گفته : به هر دختری اشاره کنم ، حاضره

برام بمیره..

از این که کنارم نشسته بود ، معذب بودم ولی خب ضایع بود اگه بلند می شدم

هنوز 5 دقیقه از نشستن طاهری کنارم نگذشته بود که معتمد از جاش بلند شد .. اخماش حسابی تو هم بود ، تا کیفش رو برداشت ُ یه

قدم به طرف ِ صندلی من اومد ،

مریم که تازه از در ِ کلاس وارد شده بود صاف نشست روی تنها صندلی سمت چپم!

معتمد همون یه قدم رو به عقب برداشت ُ نشست روی صندلیش و کیفش ُ محکم کوبید رو زمین

نمی دونم چرا یه دفه ابروهاش رفت تو هم ... یعنی به خاطر اینه که کنارم نیست تا بهش تقلب برسونم ؟ولی همچین امتحان مهمی هم

نبود که !

بی خیال فکر کردن شدم و خواستم دوباره خودمو با گوشیم سرگرم کنم که طاهری که مثل بچه های مودب از اول سر جاش نشسته بود

سرشو خم کرد طرف من و گفت :

خانم صادقی ، می تونم یه خواهشی ازتون داشته باشم ؟

دلم نمی خواست باهاش حتی حرف بزنم..ولی ناچارگفتم : امرتون؟

طاهری : گفتم اگه برنامه نویسی تون خوبه ،یه امداد بهم برسونید ..اخه نمی خوام همین اول کاری ضایع کنم .

نمی دونم چرا امروز همه از من درخواست امداد داشتن .. سعی کردم مودبانه ردش کنم که :

-نازگل

با شنیدن اسمم از دهن معتمد ،دهنم همین طور باز موند و چشای گشاد شدم خیره موند به معتمد اخمو !

دهنم رو بستم ُ خیلی جدی رو به طاهری گفتم :خیر بنده برنامه نویسی م خوب نیست و خیلی جدی تر رو کردم به معتمد :با

من کاری داشتید اقای ِ معتمد؟

آقای معتمد رو خیلی کشیده گفتم تا بفهمه اصلا دلم نمی خواد باهام صمیمی رفتار کنه و درست نیست منو با اسم کوچیک صدا کنه .

ولی از رو نرفت و همون طور اخمو گفت : یه لحظه بیا بیرون باهات کار دارم

آقای معتمد رو خیلی کشیده گفتم تا بفهمه اصلا دلم نمی خواد باهام صمیمی رفتار کنه و درست نیست منو با اسم کوچیک صدا کنه .

ولی از رو نرفت و همون طور اخمو گفت : یه لحظه بیا بیرون باهات کار دارم .

پوز خند ِ معنادار ِ طاهری رو اعصابم بود .. نمی خواست جلوی طاهری ، معتمد ضایع شه

عصبی بلند شدم به طرف در کلاس راه افتادم .. قدم های محکم معتمد رو پشت سرم حس می کردم.

به محض اینکه چند قدم از کلاس دور شدیم برگشتم و عصبانی زل زدم به معتمد

_ ببخشید اقای معتمد ، شما به چه حقی منو به اسم ِ کوچیک صدا می کنید ؟

_ توضیح میدم خانم صادقی!

خانم صادقی رو دقیقا مثل خودم کشیده گفت ،

خندم گرفت از لحن کشدارش که مثلا ادای منو در می اورد ..ولی باید جدی می بودم تا هوا برش نداره.

با نگاهم خواستم ادامه بده .. جدی و محکم گفت :طاهری ، پسر درستی نیست ، نمی خوام براتون دردسر درست بشه .

یه حسی ته ِ دلم رو قلقلک داد ..نگرانم بود ؟این پسر غریبه کی بود ؟!

نفس عمیقی کشیدم ، شاید باید یه جوری حالش رو می گرفتم تا با من صمیمی رفتار نکنه

یا بهش می گفتم تو و طاهری هیچ فرقی ندارین ...ولی همون حس شیرین ته ِ دلم باعث شد از دهنم بپره :خودم میدونم!!

لبخند گرمی زد و گفت :خوبه که میدونی نازگل خانم .. حالا بریم به تقلبمون برسیم!

دوباره که گفت نازگل .. حرصی نگاش کردم و برگشتم تو کلاس.

طاهری جاشو عوض کرده بود و حالا دقیقا روی صندلی من ،یعنی کنار مریم نشسته بود

بی توجه بهشون یه ردیف عقبتر نشستم که معتمد ِ پسرخاله هم کنارم نشست!

به ساعتم نگاه کردم .. استاد هم یه ربع تاخیر داشت .. هنوز چشمم به ساعت و فکرم درگیر تاخیر استاد بود که از در کلاس وارد شد.

بعد از حضور ، غیاب برگه سوالا که شامل چند تا سوال برنامه نویسی بود رو بین مون پخش کرد

با لذت شروع کردم به جواب دادن .. حین جواب دادن حواسم بود طوری برگه ام رو بگیرم که معتمد پسرخاله هم ببینه .

بعد از نیم ساعت مهلت امتحان تموم شد و برگه ها رو ازمون گرفت .

معتمد با لبخند گفت : امتحان خوبی بود ... شما هم خوب دادید ، نه؟

با تاسف سرم رو تکون دادم و چیزی نگفتم ..انگار نه انگار تموم نیم ساعت امتحان سرش رو برگه من بوده!!!

بعد از بیست دقیقه که استاد با برگه های امتحان و جوابا سرگرم بود،بالخره سرش رو بلند کرد و در حالا که برگه ها رو دوتا دوتا جدا کرده بود

گفت :خب بر اساس ِ سطح دانش تون نسبت به برنامه نویسی بهتون پروژه میدم که با هم تو کارگاه کامپیوتر انجام بدید.

گروه ِ اول :معتمد و صادقی

با تعجب به استاد خیره شدم که بی توجه به من بقیه گروه ها رو اعلام میکرد .

سرم رو برگردوندم طرف ِ معتمد که با لبخند نگام می کرد...قشنگ معلوم بود خوشحاله!

با همون لبخندش گفت:فکر کنم چون مثل هم نوشتیم ،هم گروه شدیم

چشمام از زور تعجب گرد شد : مثل ِ هم نوشتیم ؟؟؟با حرص ادامه دادم : اقای معتمد فشما دقیقا از روی برگه من نوشتید ؟؟؟

یعنی اینقدر وضعتون خرابه ؟

شما چه طوری دانشگاه قبول شدید؟

نیشش رو شل تر کرد :خب همه ی سوالای کنکور که برنامه نویسی نیست؟هست؟

با افتخار ادامه داد :

هر چی شما برنامه نویسی تون خوبه،بنده ادبیات و عربی م خوبه ...هر کمکی تو این زمینه خواستید ،بنده در خدمتتون هستم!!

خندم گرفت از این همه افتخاری که به خودش میکرد .. آخه ادبیات چی بود که کمکش باشه !!

در حالی که از ته دلم میخندیدم گفتم : آقای معتمد .. اخه ..

_ جانم ؟!

حرف تو دهنم ماسید و خنده خود به خود از لبم محو شد.

نگاه متعجبم به نگاه مهربونش خیره موند

با صدای هم همه ی بچه ها نگاهمو ازش گرفتم و سرم رو پایین انداختم..خودکارم رو تو دستم گرفتم و با باز و بسته کردن سرش خودم رو

سرگرم کردم

استاد معروفی با گفتن از هفته اینده کلاستون تو کارگاه کامپیوتر برگزار میشه ،اعلام کرد کلاس تمومه و با خسته نباشید بچه ها از

کلاس

بیرون رفت.

کلاس خلوت تر شده بود و بیشتر بچه ها رفتن

اما من هنوز سرم پایین بود و مشغول بازی کردن با سر خودکارم .. فکرم درگیر بود ...درگیر ِ دلم!!

دیگه تو کلاس هیچکی جز من و معتمد نبود ..نمی دونم چرا نشسته هنوز!

بی توجه بهش بلند شدم و به طرف در کلاس راه افتادم

یک قدمی در کلاس صداش به گوشم رسید :نازگل خانم ..ایستادم ولی برنگشتم

کنارم ایستاد و ادامه داد : ببخشید ،منظوری نداشتم!

دوست داشتم سریعتر ازش دور شم ،از خودش..از چشمایی که با محبت بهم خیره شده بود ..از کسی که نگرانم شده بود و بهم

گفته بود جانم!!

ایستگاه به حدی شلوغ بود که تا برسم خونه شب شد

با عجله ای که از سر گشنگی بود در خونه رو باز کردم و م*س*تقیم به سمت اشپزخونه رفتم..عجیب بود که پدرم خونه نبود .. بود و

نبودش شاید خیلی هم نباید برام مهم می بود اما بود ..چون حداقل اسم پدر روم بود و سایش بالا سرم.

معمولا بساط شون صبح ها خونه بقیه بود اما شب ها خونه ما..منم عادت داشتم شب رو کامل تو اتاقم بگذرونم..

با عجله املت درست کردم و خوردم،سهم بابا رو روی میز اشپزخونه گذاشتم ُ به سمت اتاقم پرواز کردم

لباسامو تند در اوردم ُ با تاپ ،شلوارک ِمخصوص خوابم روی تخت افتادم.تازه داشت چشمام گرم میشد که با صدای باز شدن در

خونه چشمام تا اخرین حدِممکن باز شد ..

لباسامو تند در اوردم ُ با تاپ ،شلوارک ِمخصوص خوابم روی تخت افتادم.تازه داشت چشمام گرم میشد که با صدای باز شدن در خونه چشمام تا اخرین حدِممکن باز شد ..

**

اینقدر گرسنه بودم ُ خوام میومد که یادم رفت از تاریکی و تنهایی می ترسم

اروم در اتاقمو باز کردم ُسرکی تو سالن کشیدم .. با صدای پدرم که صدام میزد خیالم راحت شد و به طرف اشپزخونه رفتم ..

با ولع مشغول خوردن املت بود که نگاهش بهم افتاد :خوبی بابا ؟ بیا کارت دارم

سلام دادم ُ روبه روش نشستم ..

کنجکاو نبودم چون می دونستم چی کارم داره .

به موهای سفیدش که خیلی وقت بود ،کوتاه نشده بود خیره بودم که بادهن پر گفت :

چند روزه گمی بابا ..

لبخند تلخی زدم .. بعد از یک ماه تازه متوجه کم بودنم شده بود.

با بغض اما اروم گفتم :دانشگاه قبول شدم بابا..اونم سراسری..یادته سال قبل به خاطر فوت زینت خانم امتحان ندادم ؟به جاش امسال

جبران کردم

سرش رو تکون داد : آفرین بابا

از جیبش یه بسته پول در اورد ُ داد دستم :بیا بابا ،اینم خرجی ِ خونه.

لبخند تلخم ،تلخ تر شد .. من و پدرم هر چند ماه یک بار با هم صحبت می کردیم ..اونم موقعی بود که بابا میخواست پول بده بهم..بسته

پول رو ازش گرفتم و شب بخیر گفتم و به طرف اتاقم راه افتادم

پولی که می دونستم از اجاره مغازه کوچیک مون تو یه پاساژ تقریبا معروف به دست اومده رو گذاشتم تو کشوی میزم ُ با فکر اینکه سر ِ

فرصت باید برم خرید روی تخت درازکشیدم تا بخوابم ..یه ربعی گذشت اما خوابم نیومد .. طاق باز دراز کشیدم و فکرم رفت به روزی که

گذرونده بودم .. به امیر عباس ِ معتمد !

با یاد چشمای پر محبتش و جانم گفتنش و نگرانیش از نزدیک شدن طاهری به من حس خوبی تمام وجودم رو گرفت ..

هیچ وقت کسی نگرانم نشده بود .. حتی زینت که بزرگم کرده بود .. حتی مهدیه که دوست صمیمی ِ دبیرستانم بود..حتی این مرد ِ

معتاد موسفید که پدرم بود .. من هیچ وقت از کسی جانم نشنیده بودم .. نگاه پر محبت هیچ کس روم نبوده .. من هیچ وقت از کسی

اینطوری با محبت جانم نشنیده بودم .. ولی امروز ..

نفس بلندی کشیدم ُ صورتم رو بین موهای ل*خ*تم گذاشتم ُ با لذت به معتمد و گاه گرمش فکر کردم

تو اوج رویا حسی بی رحمانه ته ذهنم فریاد زد:چه قدر بی جنبه ای دختر ..

اره من بی جنبه بودم .. محبت ندیده بودم ..شاید حرفاو کارای معتمد عادی بود ..شاید که نه .. حتما عادی بود ولی من .. من ِ

محبت ندیده با یه نگاه و یه جانم تا ته رویا رفته بودم !!

وسایلم رو روی زمین گذاشتم و کلیدم رو از کیفم در اوردم ُ در خونه رو باز کردم

خریدای اشپز خونه رو گذاشتم روی میز و بعد از خودرن یه لیوان اب به سمت اتاقم راه افتادم

روی تخت نشستم و پلاستیک خریدام رو باز کردم

یه مانتوی ِسرمه ای سیر .. با مقنعه همرنگش..کرم و رژ ِ لب قرمزم .

با عشق سر کرمم رو باز کردم و بو کشیدم اوووم چه بوی خوبی میداد .. کلی برای خریدش وقت گذاشته بودم .. از قیمت ها و مارک ها

هیچی سرم نمیشد ولی با دیدن مارک های خارجی و قیمت های مدهوش کنندش تصمیم گرفتم یه مارک ایرانی بگیرم که قیمتش

مناسب باشه و بعد از کلی چرخ زدن اینو پیدا کرده بودم .

مثل بچه ها برای کلاس فردا ذوق دشتم.

جلوی اینه چرخی زدم ..واقعا سورمه ای بهم میومد مخصوصا که پوست سفیدم با زدن کرم حسابی براق شده بود ..رژ لب ِقرمزم هر

چند که محوُ کمرنگ بود ولی بازم یه کوچولو لبام رنگ گرفته بود

کش چادرم رو با دقت روی سرم تنظیم کردم ُ به سمت دانشگاه راه افتادم.

توی راه فکرم رفت به دو هفته ای که گذشته بود ..توی این دو هفته معتمد دقیقا کنارم می نشست و نازگل خانم ، نازگل خانم می کرد

..کلا چشم غره های من هم روی این پسر خاله تاثیری نداشت.

سعی می کردم جلوی صمیمیتش رو بگیرم اماواقعا نمی شد ..شاید از ته دل نمی خواستم یعنی حس شیرین ته دلم نمی ذاشت ..با

این حال سعی می کردم به رویاهای دخترونه ام اجازه پیشوی ندم و به خودم بقبولونم که کاراش کاملا بی منظوره!!

نفس عمیقی کشیدم و وارد کلاس شدم .. روی صندلی کنار چند تا از دخترای کلاس نشستم و بعد از سلام،علیک کوتاهی باهاشون

نگاهمو چرخوندم تو کلاس .. معتمد نبود ..انگار همه ی ذوق و شوقم پریده بود ..حس لاستیکی رو داشتم که بادش خالی شده !!

**

طاهری از اخرین نفراتی بود که وارد کلاس شد ..تقریبا همه اومده بودند ..چند تا صندلی پشت سرم خالی بود و یه صندلی هم کنارم

.. جای ِ خالی معتمد عجیب حس میشد ..

طاهری دقیقا روی صندلی کنارم نشست ،عصبی پوفی کردم و با ورق زدن جزوم خودم ُ سرگرم کردم .. طاهری هم مشغول صحبت

کردن با ب*غ*ل دستیش شد

چشمم به در بود .. خودمم نمی دونستم چرا منتظرشم .. از این احساس شیرین می ترسیدم ..من دختر عادی نبودم .. حداقل برای

میر عباس که می دونستم برادرش مرد بزرگ و سرشناسیه..از خودم می ترسیدم .. من چی بودم ؟ یه دختر فقیر و بی کس و کار ، با

یه پدر معتاد !

من از حقیقت زندگیم هراس داشتم .. از این که این حس بیشتر بشه ..

با همه ی اینه هنوز چشمم به در بود ..حالم از خودم .. از رویاهام .. از توقعاتم ..به هم می خورد ولی بازم چشمم به در بود !

دوباره مشغول ورق زدن جزوم شدم .. که احساس کردم یکی وارد کلاس شد فکر می کردم استاد باشه اما ..

با دیدن امیر عباس همه وجودم چشم شد و خیره موند بهش..پیراهن ، شلوار سورمه ای پوشیده بود و یه کت اسپرت سفید هم روی

دستش بود ُ مشغول خوش وبش با ارتام صالحی ..ارتام دوست صمیمیش بود ..دستش رو به نشونه خداحافظی به شونه ارتام زد ُ

نگاهش رو تو کلاس چرخوند !

با فکر اینکه داره دنبال ِ من می گرده لبخند شیرینی زدم و چشمم رو دوختم به صورت دوست داشتنیش!

بالاخره نگاهش رو من ثابت موند و لبخند عمیقی زد و همونطور که به طرفم میومد سر ر وبه نشونه سلام تکون داد ..ولی با دیدن

طاهری که کنارم نشسته بود اخماش تو هم رفت و نگاه عصیبش رو دوخت بهم .. بعد هم بی توجه به من از کنارم رد شد و روی

صندلی پشت سرم نشست .دلم گرفت .. چی فکر می کردم و چی شد .. اینقدر عصبی شد که متوجه تغییراتم نشد !

دستم رو زیر چونم گذاشتم ُ فکر کردم تقصیر من چیه که طاهری کنارم نشسته ؟!

خانم ِ صادقی ؟

ای درد ُ خانم صادقی .. نگاهمو دوختم بهش تا ببینم چرا صدام کرده که یه هو صورتش رو اورد جلو و خیلی بی مقدمه گفت :چه قدر

خوشگل شدید .. سورمه ای بهتون میاد!

اخمام تو هم رفت .. مسلما طاهری اخرین نفری بود که دو ست داتم متوجه تغییراتم بشه !!

صدای ویبره گوشیم که روی دفترم بود توجهمو جلب کرد ولی قبل از نگاه مردن به گوشی رو به طاهری خیلی جدی گفتم : مواظب

حرف زدنتون باشید اقای طاهری!

ابروهای طاهری بالا رفت و با تاسف سرش رو تکون داد ، پوزخندی زد و صورتش رو برگردوند

یه خر ِ ع*و*ض*ی که فحش مخصوصم بود تو دلم بهش گفتم ُ گوشیم رو برداشتم .

با دیدن شماره نااشنایی که بهم پیام داد بود ، ابرهام بالا رفت .. عادت نداشتم پیامای شماره های ناشناس رو بخونم اما یه حسی

بهم می گفت این غریبه ، اشنای ِ دلمه !!

با خوندن جمله دستوریش لبخند به لبم اومد

با خوندن جمله دستوریش لبخند به لبم اومد

خودخواهانه نوشته بود :بیا پیش من بشین !

دوباره گوشی تو دستم لرزید :نازی بلند مشی یا بلندت کنم ؟

بچم چه حرصی می خورد ، دلم نمی خواست ازم ناراحت باشه .. ولی خیلی بد بود که از این جا بلند شم و فرتی بشینم پیش معتمد!

با اومدن استاد بهترین بهانه برای بلند نشدنم جور شد .. امیرعباس حرصی پاش رو کوبید به پایه ی صندلیم .. لبخند عمیقی زدم

ته دلم از اینکه فکر کنم غیرتی شده ، غنج رفت!

با لذت دو ساعت تمام به درس گوش دادم ُ به کرم ریختن های طاهری هم توجهی نکردم .

استاد از کلاس بیرون رفت و سر و صدای بچه ها بلند شد

تا جزوم رو جمع کردم و بلند شدم ، طاهری هم کنارم ایستاد ُ گفت : خوشحال شدم از مصاحبت باهاتون خانم صادقی ،خداحافظ .. و

بعد بلند تر رو به معتمد که نفس های عصبیش رو پشت سرم حس می کردم یه خداحافظ امیرجان گفت ُ سریع از کلاس بیرون رفت !

یه خر ع*و*ض*ی دیگه زیر لبی بهش گفتم ُ صورتم رو برگردوندم طرف امیرعباس اخمو!!

من کار ِ بدی نکرده بودم .. پس سعی کردم عادی باشم .. لبخندی زدم ُگفتم:سلام .. چرا دیر اومدی ؟

عصبی گفت : برا تو که بد نشد .. به گوشیم اشاره کرد :مگه اون بی صاحابو ندیدی ؟!

مگه نمی گم پاشو بیا پیش ِ من بشین !

عصبی پوزخندی زد ُ گفت : خوشت میاد ازش اره ؟؟

وارفته نگاش کردم ُ هیچی نگفتم ..

عصبی تر قدمی جلو گذاشت و دستش رو زیر چونم گرفت و سرمو بالا اورد خیره شد تو چشام : چرا حرف نمی زنی ؟میگم خوشت

میاذ ازش ؟؟با داد گفت : آره ؟؟؟

احساس کردم چونم داره اتیش می گیره .. از ترس و استرس کف دستای سردم عرق کرده بود ُخیس شده بود ..بغض گلومو گرفته

بود از این همه بی منطق بودنش..فشار روی چونم بیشتر شد ،فقط تونستم ناله کنم :نه ، ازش خوشم نمیاد!

نفس عمیقی کشید و چونم رو ول کرد .. هنوز عصبی بود ولی ارومتر گفت :تو که ازش بدت میاد چرا کنارش نشستی ؟ مگه نگفتم بیا

پیش من بشین ؟

با مظلومیت گفتم : خب خودش کنارم نشست ..بعد هم که تو پیام دادی ،استاد اومد دیگه نمی شد بلند شم!

کاملا اروم شده بود ..حالا شده بود همون امیر عباس مهربونی که شناخته بودم .

با نگرانی نگام کرد و به چونم که احتمالا قرمز شده بود خیره موند :دردت اومد؟

لبخند تلخی زدم و چیزی نگفتم .. دردم نیومده بود و ناراحت هم نشده بودم .. ولی نمی دونم چرا دلم می خواست معتمد فکر کنه

ناراحتم ..

بدون توجه به امیرعباس با قدم های بلند کلاس رو ترک کردم ..تند دنبالم اومد و صدام کرد :نازگل .. نازگل کجا میری ؟

لبخندی زدم .. خانم ِ نازگل کجا رفت ؟!تا دیروز که نازگل خانم بودم!

قدم هام رو سریعتر کردم .. د.باره صدام کرد : نازگل .. وایستا کارت دارم .

لبخند شیطونی زدم ُبه راهم ادامه دادم .. با قدم های بلند بهم رسید ..حالا دقیقا پشت سرم بود!

اروم گفت: کجا میری خوشگله با این عجله .

لبخندم عمیق تر شد .. از این بازی خوشم اومده بود.

مطمئنم امیرعباس هم از قدم هام که ارومتر شده بود ،فهمیده بود مثلا دارم ناز می کنم .

با شیطنت کنار گوشم گفت : شماره بدم خوشگله ؟!

بالاخره ایستادم .. چرخیدم سمتش و سعی کردم خندم ُ پس بزنم :مزاحم نشید آقای محترم .

با شیطنت گفت :من که مزاحم نشدم ..فقط میخوام شماره بدم .

دیگه نمیشد جلوی خندمو بگیرم :شمارتون رو که قبلا دادید.

با لحن مثلا وارفته ای گفت :وای ..یادم رفته بود ..پس به اون یکی شماره ندادم !

خنده بلندی کردم .. با لبخند نگام کرد ُ اروم گفت :ببخشید

با لحن معمولی ادامه داد :نمی خوای بدونی چرا دیر اومدم ؟

کلا یادم رفته بود ولی با کنجکاوی پرسیدم : چرا ؟؟

تا در دانشگاه رسیدم یادم اومد بیسکوئیت کرم دار نخریدم .. این ورام که نداشت

دلم غنج رفت برای این محبت های ساده اما دوست داشتنیش

به سمت نیمکت رفت و گفت : بیا بشینیم.

کنار هم نشستیم .. بیسکوئیت رو داد دستم ُ شیطون گفت : تقدیم به گل بانو !

حرصی گفتم : مگه نگفتم به من نگو گل بانو !! حس پیری بهم دست میده.

بی توجه به حرفم تو صورتم خیره شد ُ اروم گفت : دختر به این خوشگلی چرا احساس پیری می کنه ؟

گرگرفته سرم رو پایین گرفتم که دوباره گفت : میگم گل بانو ، دیدی لباسامون سته ؟

با لحن معمولی ش سعی کردم منم عادی باشم : اره .. از من تقلید کردی؟

با لحن مهربونی گفت:سورمه ای بهت میاد .. چشای ِ مشکیت ،مشکی تر میشه !

احساس کردم لپام قرمز شده .. این پسره قصد جون منو کرده انگار .. برخلاف تعریف طاهری از من که باعث شد حس بدی بهم دست

داده بده .. الان فقط خجالت کشیدم ویه حس شیرین ته دلم بود که دوست داشتم امیرعباس همینجوری ادامه بده

_ بازش نمی کنی ؟؟

با تعجب خیره شدم بهش : چی رو ؟؟

با ابرو به بیسکوئیت تو دستم اشاره کرد .. جون به جونش کنن ،جونش در میره واسه بیسکوئیت .. الان وسط خجالت کشیدن من وقت

بیسکوئیت خودرن بود ؟!!

تعارفش کردم .. بیسکوئیت رو برداشت و طبق معمول این چند وقت از وسط بازش کرد .. قسمت کرم دارش رو داد به من و قسمت

سادش رو هم خودش خورد

مشغول مزه مزه کردن بیسکوئیت بودم که در حالی که نگاش به روبه رو بود اروم گفت : طاهری باهام لجه .. فقط هم یه دلیل داره ..

منم همونطور اروم گفتم : چه دلیلی ؟!

خیره شد تو چشام : تو!

نگاه متعجبم رو نادیده گرفت .. دوباره به رو به رو خیره شد ُ ادامه داد :همون هفته اول چشمش دنبالت بود .. پوزخندی زد و با صدای

عصبی گفت :

پسره ع*و*ض*ی می گفت با اینکه معلومه وضع مالیش خرابه ولی اینقدر خوشگله که ..

نفس صدا داری کشید .. کلافه دست تو موهاش برد ُ حرفش رو ادامه نداد .

با چشایی که اتیش می بارید ازشون خیره تو چشام گفت:نمی خوام دور و برت باشه ..وقتایی که نیستم خیلی مواظب باش .. اصلا

بهش محل نده ..فقط دنبال بهانه ست که بهت نزدیک بشه .. بی توجه به چهره ی بهت زدم همین طور ادامه داد :

فهمیده حسم به تو رو .. همون روز اول که بهش توپیدم فهمید .. فهمیده که میخواد اذیت کنه !

زیر لبی حرف میزد و اصلا انگار من ُ نمی دید ..

هضم حرفاش سخت بود برام .. امیر عباس چه حسی به من داشت ؟

هنوز درگیر فکرم بودم که کلافه بلند شد .. بیسکوئیت رو که حتی نصفه هم نشده بود تو سطل زباله انداخت و بالای سرم ایستاد و

بدون اینکه نگام کنه دستور داد : پاشو بریم !

بی حرف کنارش راه افتادم .

تا در دانشگاه بدون حرف زدن گذشت .. در دانشگاه ایستادم

به جایی کنار گوشش نگاه کردم و اروم گفتم : خداحافظ!

هنوز یه قدم نرفته بودم که صداشو کنار گوشم شنیدم : خداحافظ نگو وقتی هنوز درگیر چشماتم !

شرمزده به راهم ادامه دادم .. کنار ایستگاه ایستادم .. امیرعباس هم کنارم ایستاد ..

واقعا نمی دونستم چی بگم !! کف دستای عرق کرده ام رو به چادرم کشیدم ..

دلم میخواست تنها باشم تا به حرفایی که شنیدم فکر کنم ..

تا باور کنم رفتارای امیر عباس به من عادت نیست ... محبته و شاید ..

نفس عمیقی کشیدم و چشمام رو بستم تا لذت این حس تموم وجودم رو بگیره ..

همونطور سرم پایین بود که صدای شیطونش کنار گوشم بلند شد :گل بانو ..

می دونست چه طوری حال ُ هوامون رو عوض کنه .. سعی کردم فعلا همه چی رو فراموش کنم تا مثل امیرعباس عادی باشم !

با حرص گفتم : به من نگو گل بانو

واقعا بدم میومد کسی اینطوری صدام کنه ..گل بانو تو ذهن من نماد یه پیرزن بود و بس!!

چش غره رفتم و ادامه دادم : تو که میخوای پیاده بری .. خب چرا اینجا ایستادی .. برو دیگه !

جدی گفت : شلوغه ... منتظر می مونم تو بری .... دلم نمی خواد اینجا تنها باشی .

دیگه واقعا نمی تونستم عادی باشم .حس دل ضعفه داشتم .. امیر عباس احساس من ُ تا مرز

رویا می برد

چشمام رو باز کردم و خیره شدم به ساعت .. 6 بود .. کلا عادت نداشتم بعد از نماز صبح بخوابم اما امروز خوابم برده بود .. خمیازه ای

کشیدم .. غلطی زدم

امروز دو تا کلاس داشتم .. صبح فارسی عمومی درس مورد علاقه امیر عباس و عصر برنامه نویسی درس مورد علاقه من !!

از فردا فرجه هابود ُ بعد دو هفته هم امتحانات شروع میشد .