نویسنده رمان تو که میدونستی (قسمت اول) چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم lifeloard یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان تو که میدونستی (قسمت اول) در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,طنز,اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان تو که میدونستی (قسمت اول) رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان تو که میدونستی (قسمت اول) به قلم lifeloard

داستان راجع به دختری به نام آوا ست… که با خانوادش مشهد زندگی مکنن و خیلی هم خوشبتن… آوا از لحاظ مادی و عاطفی چیزی کم نداره و به قولی” لای پر قو بزرگ شده” اما مثل خیلی از اطرافیانش لوووس و ننر نیست و فوق العاده زبل و زرنگه و همیشه عقلش بر احساساتش پیشی داره.تنها مشکلش، وجود پسر عموی دغلباز و دو روش، مرصاد، دو زندگیشه که میخواد با زرنگی آوا رو با راه های مختلف مال خودش کنه… اما همون طور که گفتم آوا زرنگ تر از این حرفاست… وقتی تو کنکور تهران قبول میشه، با وجود اینکه میدونی دوری از خانوادش سخته اما میاد تهران تا لااقل اونو نبینه… غافل از اینکه اگر واقعا آفتابی باشه تا آخر پشت ابر آروم نمیمونه… نمیدونه چه نقشه هایی داره پشت سرش ریخته میشه…..چه بلاهایی که تو تهران و مشهد سرش میاد اما آوا خانوم ما سالم از گوشه کنارشون بیرون میاد! و حتی تو همین اثنا عاشق هم میشه… عاشقِ….نمیگم دیگه خودتون بخونید. …پایان خوش

ژانر : عاشقانه، طنز، اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۸ ساعت و ۵۳ دقیقه

مطالعه آنلاین تو که میدونستی (قسمت اول)

� راجع به دختري به نام آوا ست… که با خانوادش مشهد زندگي مکنن و خيلي هم خوشبتن… آوا از لحاظ مادي و عاطفي چيزي کم نداره و به قولي” لاي پر قو بزرگ شده” اما مثل خيلي از اطرافيانش لوووس و ننر نيست و فوق العاده زبل و زرنگه و هميشه عقلش بر احساساتش پيشي داره.تنها مشکلش، وجود پسر عموي دغلباز و دو روش، مرصاد، دو زندگيشه که ميخواد با زرنگي آوا رو با راه هاي مختلف مال خودش کنه… اما همون طور که گفتم آوا زرنگ تر از اين حرفاست… وقتي تو کنکور تهران قبول ميشه، با وجود اينکه ميدوني دوري از خانوادش سخته اما مياد تهران تا لااقل اونو نبينه… غافل از اينکه اگر واقعا آفتابي باشه تا آخر پشت ابر آروم نميمونه… نميدونه چه نقشه هايي داره پشت سرش ريخته ميشه…..چه بلاهايي که تو تهران و مشهد سرش مياد اما آوا خانوم ما سالم از گوشه کنارشون بيرون مياد! و حتي تو همين اثنا عاشق هم ميشه… عاشقِ….نميگم ديگه خودتون بخونيد. …پايان خوش

ليوان چاى رو به دهنم نزديک كردم و دوباره و هزار باره از پنچره به بيرون خيره شدم. چراغاى برج ايفل رو داشتن روشن ميكردن منظره ى بيرون استثنايى و بى نهايت جذاب بود. مخصوصا واسه ى ما كه هتلمون دقيقا رو به روى برج ايفل قرار داشت. پنجره رو باز كردم تا اثر گذارى منظره بيشتر روم تاثير بذاره. نسيم تابستونى موهام رو نوازش كرد و من تو اين چند وقت چه قدر به اين نوازش و آرامش روحى احتياج داشتم. خيره به برج بودم و منتظر، تا پوپک آماده شه. ياد صبح كه ميوفتم تنم از شدت ذوق و شادى گر ميگيره.امروز، روزى بود كه نتيجه ى زحمات چند سال پيشم معلوم شد، و من چه قدر خوشبختم!؟ ديشب از شدت استرس خون خونم رو ميخورد ولي حالا از هر وقتى بيشتر آرامش دارم و هيچ چى نمى تونه اين آرامش رو از آوا بگيره.

صبح ساعت هشت، هشت و نيم بود كه از خواب پريدم، اونم با لگدى كه پوپک با زانو تو شيكمم زد. كثافط بد خواب بود در حد لاليگااااا !!! خلاصه بد از كلى فحش و فحش كشى به زمين و زمان كه اين چه موجودى بوده كه خلق كردين يادم اومد كه امروز همون روز سر نوشت سازه.جيغ خفه اى كشيدم و به جون پوپک افتادم و با كلى سلام و صلوات( آره جون عمم) خانوم و بيدار كردم اونم با يه جيغ خفيف از شدت ذوق پريد بغلم خلاصه بد از يه مدت خيلي كم به دليل اختلال در شبكه هاي اينترنتى چند چند ساعته تو پاريس مجبور شديم مث اسكلا به ايران زنگ بزنم با توجه به اين كه پاريس ساعت هشت و نيم بود در ايران با حدودا دو ساعت اختلاف زمانى ساعت حدود شيش صبح بود، اول مي خواستيم به پوريا، داداش پوپک زنگ بزنيم اما بعد با توجه به اين كه ميدونستيم صبح ها بد جورى اخلاقش سگى ميشه پشيمون شديم و به داداش گل خودم ، آرمين زنگ زديم. اون بيچاره هم اولش بد جورى از دستمون شكار شد ولى با ديدن نتايج و گفتنش به ما هم ما رو يه عمر مديون خودش كرد هم خودش از ته قلب خوشحال شد.

دارو ســــازى … هر دو تامون داروسازى قبول شديم منتهى پوپک مشهد خودمون قبول شد و من تهرررراااان.

اين تموم اون چيزى بود من كلي آرزو ش رو داشتم.

داروسازى يا دندان پزشكى، هر چند دروغ نشه از دندان پزشكى اصلا خاطره خوشى نداشتم چون يه بار با مامانى رفتيم پيش يكى از دوستاى پاپايى چون يكم زود رفته بوديم مجبور شديم يه خرده منتظر بمونيم تو همون حين مريضى كه در همون وقت زير دست دكتر بوده چون دكتر داشته بهش آمپول ميزده ،دست دكتر پيچاره رو گاز ميگيره واسه همينم از بعد از اون ماجرا تصميم گرفتم هر كاره اى كه شدم دندان پزشک نشم اونم كه نهايت نشدم و به جاش داروسازى قبول شدم. با ياد آورى اين كه من ، آوا رادمنش فرزند نخست دكتر رادمنش بزرگ در مشهد، داروسازى تهران، رشته مورد علاقه م از بچگي قبول شدم، تو دلم كيلو كيلو قند ذوب ميكردم.

بعد از اين كه خبر قبوليمون رو از آرمين گرفتيم يه عالمه جيغ كشيديم و رو تخت بپر بپر كرديم و كلي بسته چيپس تركونديم( يکي از کاراي مورد علاقه من تركوندن بسته هاى پر باد چيپس)…

خلاصه با پوپک قرار گذاشتيم كه امشب مهمون من بريم يكى از كلاب(club) هاى بزرگ و با كلاس اين جا و يكم قر بديم و فان باشيم،هرچند كه كل روز رفتيه بوديم خريد و تا الان كلى خريد كرديم و نسبتا خسته بوديم و مابين كلى با مامان و باباهامون حرفيديم و تبريک شنيديم، البته اون آخرا گوشى هارو خاموش كرديم كه كسى زنگ نزنه و خروس بى محل بازى در بياره!!!

الانم كه ديگه شب شده و من حاضر و آماده و خوشگل كرده لب پنجره دارم هوا ميخورم و پوپک هم اگه خدا بخواد داره حاضر ميشه!!!

- بريم آوا؟

با شنيدن صداى پوپک چشم از برج گرفتم و به پشت سر برگشتم قبل از اينكه نگاهم رو پوپک بره يه دور ، دور اتاق مون چرخيد كه الان مثل اين طويله هاى قرن هفده شده بود. شما فكرتونو مشغول نكنيد كه تصورتون در مورد اين اتاق كه شكل طويله ها شده به پا گرد خود اين جا نميرسه پس از توصيف ش معذورم.

پوپک دقيقا سر موقع افكارمو در هم شكسته بود، لب بر چيدم و گفتم:

- سر كار اليه بالاخره آماده شده ؟

پوپک با انگشت كله شو خاروند، مثلا يه كوچولو فكر كرد بعد گفت :

- اوه يادم رفت عطر بزنم!؟

با صدايى كه به زور از لابه لاي دندونم ميگذشت گفتم :

- دِ زود باش ديگه يــــه ساعت چه غلطي ميکني خو؟

پوپک هم برا اين كه لج منو در بياره خوشحال و سر مست به سمت ميز رفت و گفت :

-انقدر حرص نخور ملوسک پاپايى، بيا آ، آ ( يه چل پنچاه فيس عطر به خودش زد) بعد هم با ناز گفت: بريــــــــم؟

- نه پس وايسيم هم ديگه رو نگاه كنيم خو ( عصباني ادامه دادم)بريم ديگه.

پوپک از لحن حرصى من خنديد و با لحن به ظاهر ترسيده اى گفت:

- پوست نازكت چروک شد باو بريم بريم.( بعد هم زير لب گفت:) چه حرصيم ميزنه!

كارت اتاق رو برداشتيم و از هتل زديم بيرون.

هر دو مون حسابى به خودمون رسيده بوديم. اون يه پيراهن كوتاه تا وسط رون پا به رنگ زرشكى با صندل هاى تخت سفيدى كه تازه از اين جا خريده بود پوشيده بود و مو هاش هم فر درشت كرده بود، يه آرايش كامل و به معناى واقعى پسر كش هم كرده بود كه منه به منى كه دوستشم، دوست نداشتم چشم ازش بردارم چه برسه به پسراى اينجا!

خودمم كه قربونم برين كه پيراهن آبى كه تا رو زانو هام بود پوشيدم و براى جلوگيره از وقوع مسائل بى ناموسى و از راه به در كردن پسرا ساپورت مشكى رنگى هم به پا كردم. پيراهنم رو از هميجا خريده بودم، يه كمر مشكى تور تورى ظريف داشت، به علاوه رو حاشيه ى يقه ى گردش يكم كار شده بود و نتيجه اش ميشد يه دخى خوجل توش!!!خخخخ!!! اعتماد به نفس رو دارين؟!؟!؟ آرايش م هم فقط يه برق لب ساده و سايه تيره بود.

بدم ميومد مث خيلي از ايراني ها که وقتي ميان خارج از کشور ديگه نميشه پوست خودش شون رو ديد بس که آرايش ميکنن و موها رو هفت رنگ ميکنن. من عقده اين کارا رو نداشتم. يکي هست براي دل خودش هميشه دوست داره آرايش کرده و مرتب باشه ولي يکي ديگم هست از بس عقده ايه و دوست داره تو چشم باشه هزار تا از اين جنگولک بازي ها رو در مياره. منم خيلي علاقه به آرايش نداشتم، عقيده داشتم هر چيزي به حدش خوبه. اصلا آرايش نکردن يا اينکه خودتو بکشي تا مثلا با آرايش خوشگل کني هم خوب نيست. حد وسط...

داشتم ميگفتم كفشاى پاشه پنج سانت سفيدى هم به پا كرده بودم. مو هامم با اتو يه دست صاف كرده بودم و محــكم و سفت با کش بالا سرم بسته بودم، چتري هامم كه رو پيشونم ريخته بودن و اين ور اون ور ميرفتن!

چون كلاب نزديک هتل بود پس دست در دست پوپک، پياده ميرفتيم تو راه همش به خاطرات خوش امروز فكر ميكردم

تو همين افكارم ميلوليدم كه پوپک گفت:

- ميگم آوى به نظرت واسه قبوليمون چى خريدن؟

كمى فكر كردم.

- راستش تو رو نمى دونم ولى قبل از اين كه بيايم پاريس پاپايى بهم گفت از قبول شدنم مطمئنه و وقتى هم برگشتيم مشهد يه كادوى مشتى در انتظارمه( بعد با ذوق گفتم:) وووووي پوپک خيلى حالم خوبه، اصلا حس ميكنم يه بار چند صد كيلويى از روم برداشته شده. چه قدر ما خوشبختيم.

و واقعا هم بوديم. ما خوشبخت بوديم، من خوشبخت بودم. خوشبخت بودم كه پدر و مادر خودم رو دارم پدر و مادرى كه خيلى هم مهربونن و من عاشقانه و صادقانه دوستشون دارم و حالا بعد از حدود يه هفته دورى ازشون دلم واسشون يه ذره شده.

بعد از انتخاب رشته كه با كمک پاپايى و چند تا از دوستاى دكترش انجام شد، يه مدتى خيلى استرسى و عصبى شده بودم ، چيز كمى نبود كه، ميترسيدم قبول نشم خلاصه اوضام يه ذره پيچ پيچى بود؛ تا اينكه يه روز رفتم كارخونه پاپايى. فكر كردم باز بايد چک و مدارک هاشو اين ور اون ور كنم اما نه، پاپايى گير داد بايد برى مسافرت!!!

گفتم بيخى باو كى حال داره بره مسافرت بعدشم در حال حاضر هم شما كارتون زياده هم مامانى روش فشار و نمى تونه دفترش رو ول كنه… پاپايى هم گفت من نگفتم با خانواده... با پوپك.

چشمام از تعجب گرد شد گفتم واقعــــا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پاپايى مثل هميشه خونسرد گفت دخترم بزرگ شده و ميدونم كه از عهده ش برمياد يكى دو هفته مجردى زندگى كنه و حال شو ببره و از اين فشار استرسي کم کنه!

منم كه ذوق مرگ گفتم خب بايد ببينم پوپک مياد نمياد؟ اصلا عمو حميد و خاله الهام اجازه ميدن نميدن؟

پاپايى خنديد و مهربون گفت قربون تو دختر ناز و خانومم بشم كه اينقدر آينده نگرى ميكنه… بلـــه اجازه شو گرفتم … بيا اينم بليطا تون … هتلتونم خودت ديگه كاراشو بكن فقط حواست باشه جاى خوب شهر باشه و پنج ستاره و با امكانات باشه

همين طور كه بليطارو از رو ميز بر ميداشتم گفتم: حالا كجا بايد بريم تو اين هوا گرمى؟

پاپايى هم مهربون با لهجه ى سليس انگليسى آمريكايى گفت: have a good time in paris( اوقات خوشى تو پاريس داشته باشى)

رو كلمه پاريس تاكيد كرد…اول جا خوردم، داشتم فكر ميكردم حتما اشتباه شنيدم اما با ديدن بليطا از فرط شادى جيغى كشيدم و پريدم بغل پاپايى و شالاب شالاپ ماچش كردم و همين طور گفتم: راست ميگى پاپايى؟؟؟ وقعانى ميخواين ما دو تا رو بفرستين مسافرت؟؟؟ اونم نه ايرونى خارجـــــى؟؟؟ اونم نه با خوانوده مجــــــردى با پوپک؟؟؟ وايييييى پاپايى عاشقتم...

پاپايى هم خنديد و گفت تازه نتايج كه بياد مطمئنم اون موقع هم علاوه بر نازتون، خرج م دارين، پاپاتونم يه تنه همه رو خريداره… و اينو بدون يه كادوى مشتى هم در انتظارته.

منو ميگى اگه از ذوق نتايج انتخاب رشته ها سكته رو نميزدم اون موقع سه چهار تا پشت سر هم سكته زدم …

خدايــــا شكرت شكرت شكرت … شكرت كه من اين همه خوشبختم، شكرت…

صداى گوشى پوپک بلند شد، فكر كردم گوشيش رو خاموش كرده.

فكرمو به زبون آوردم و گفتم: مگه خاموشش نكردى؟

پوپک همين طور كه گوشى ش رو از كيفش در مياورد گفت: