رمان قمار باز به قلم لعیا عسکری

ژانر: #عاشقانه #انتقامی

خلاصه :

رمان درمورد دختری است که نقاشی میکشه و دنیاشو تو نقاشی هاش خلاصه میکنه. تصویری از رویای یک پسر جوان میکشه و یه روز اتفاقی با اون پسر مواجه میشه. اما اون پسر یه رویا نبوده بلکه ملاقات با اون یعنی محکومیت به کابوس های پی در پی.

اما این کابوس فرق داره .....پایان خوش

بسم تعالی

زندگی سوختن و ساختن است

بی جهت تجربه اندوختن است

زندگی کهنه قماری بیش نیست

چه قماری که همش باختن و باختن است

وارد مغازه رنگ فروشی شدم. چند تا رنگ روغن رو که لازم داشتم خریدم و یه صفحه بوم . حساب کردم و از مغازه زدم بیرون.

تاکســـــــــی..... تاکســــــــــــی.

ـــــ کجا میری دخترم؟

من: خیابون پرستو . کوچه مهرابی.

ـــــ سوار شو به مسیرم میخوری.

سوار تاکسی شدم. چشمامو بستم و به حرفای راننده که مدام به جون دولت و ملت و خودشو و ماشینو من و ننه و بابام غر میزد توجه نکردم.

بعد از یه ربع که رسیدیم پیاده شدم و بماند که چقدر سر پول خورده بحث کردیم. کلید رو انداختم و داخل شدم. ای بابا این پدر ماهم همش مهمون داره ها.

من: سلام پدرجان

بابا: سلام دخترم. خسته نباشی.

من: سلامت باشی.

بابا: ایشون اقای کاشف هستند. از شرکائه بنده.

کاشف: خوشوقتم. دستشو سمتم دراز کرد که به اکراه دست دادم.

من: منم همینطور.

بعد سمت بابا گفتم: پدر جان من کار دارم با اجازتون.

بابا: راحت باش دخترم به کارت برس.

از پله ها بالا رفتم و رفتم یمت اتاق خوابم. لباسامو دراوردم و با لباس های کارم عوض کردم . رنگ ها رو برداشتم و رفتم سمت اتاق کار.

صفحه رو روی بوم قرار دادم و رنگ هارو روی صفحه رنگ ها به مقدار کم ریختم. اره امروز وقتشه باید نقاشی کنم. قلم ر برداشتم واروم شروع کردم به کشیدن. اول حالت صورتش . بعد موهاش. چشماش که نیمیش زیر موهاش بود . بینیش . لبش . حالات چونش. حتی دستبند چرمش . همرو به وضوح یادمه. چند شبه که همین خوابو میبینم. خواب تصویری از یه پسر .یه دستش تو موهای خیسشه و با یه پوزخند زل زده به من. نمیدونم چرا ولی چند شبه خوابشو میبینم و امروز بالاخره وقتش بود که نقاشیش کنم.از صفحه دور شدم.خود خودشه. هه اقای رویایی . به حقیقت خوش اومدی.

ساعت رو نگاه کردم. سه ساعته که دارم بی وقفه کار میکنم.

صدای بابا رو میشنوم که پی در پی صدام میکنه.

بابا: آسنات، آسنات

من: بله بابا من اینجام.

نقاشی رو پشت پردم و در دور ترین نقطه پنهان کردم. از اینکه بابا بخواد نقاشی منو ببینه و بعد درموردش نظر بده زیاد خوشم نمیومد. خصوصا این نقاشی که از خواب منه.

از اتاق کار اومدم بیرون. قفلش کردم و کلید طلاشو که مثل گردنبند بود به گردنم اویزون کردم.

من: جانم پدر جان.

بابا: دخترم بیا بشین کارت دارم.

من: بله بفرمایید.

بابا: این اقای کاشف یه مهمونی ترتیب داده برای اخر هفته که میشه فردا. میخوام تو این مهمونی حضور داشته باشی. به هیچ عنوان نمیتونی از زیرش در بری. پس فردا صبح برای خریدت برو و شب باید همراه من بیای اینو گفتم.

من: اما پدر جان....

بابا: آسنات. این مهمونی خیلی برای من مهمه. اگر نیای کلید طلایی اتاق کارت رو میگیرم و میدونی که واقعا این کار رو میکنم.

من: این مهمونی هایی که هر روز هر روز برگزار میکنید به بهانه خوش گذرونی و توش هزار تا کثافت کاری میکنید با مزاج من سازگار نیست. من سعی کردم پاک بمونم و همیندورم شد. خوشم نمیاد تو مهمونی هایی بیام که مردا و زنا تو هم دیگه می لولن و واسشون مهم نیست که این کاراشون همه لجن بازیه.

بابا: مجبوری بیای. فهمیدی مجبور . من مجبورت میکنم.

من: به جهنـــــــم.

بابا: فردا ساعت نه شب هر جا و هر جوری که باشی برت میدارم و میبرمت به اون مهمونی.

از پله ها بالا رفتم و در اتاقمو محکم کوبیدم.

((جمعه ساعت هشت شب))

به زور از جام بلند شدم و رفتم سمت حمام. یه دوش یه ربعه گرفتم .اومدم بیرون و اول موهامو سشوار کشیدم و بعدم با بابلیس فر های لوله ای کردم. در کمدم رو باز کردم. یه پیرهن عروسکی دراوردم که نیم تنه بالاش ساتن ابی کاربنی بود و روشم یه لایه گیپور مشکی. استیناشم سه ربع و تنگ بود. یه کمربند کلفت ساتن مشکی هم میخورد که روش با ربان گیپور نازک ابی کار شده بود. دامنشم ساتن مشکی بود و روشم یه لایه تور ابی که پایین دامنش با تیکه های گیپور مشکی تزئین شده بود. یه ساق شلواری مشکی پوشیدم و کفشای پنج سانتی ابیمو پام کردم.

یه ارایش سادم کردم و مانتوی بلندم رو پوشیدم. شالمم سر کردم و رفتم سمت ماشین.

سوار ماشین شدم و حرفم نزدم. از دیروز با بابا صحبت نکردم ولی اخرم مجبور شدم به مهمونی برم.

جلوی یه باغ واستادیم. بابا دوتا بوق زد و یه نگهبان اومد و درو چارتاق کرد تا ماشین بره تو. تو پارکینگ از ماشین اومدم بیرون. پشت بابا راه افتادم . در باز بود و به محض ورود ما،همون یارو رو که دیروز خونمون بود ملاقات کردیم که برای استقبال اومده بود.

کاشف: به به اقا و خانوم اتابک. خوش اومدین بفرمایید.

بابا با کاشف روبوسی کرد. کاشف دستشو جلوم دراز کرد.

من: ببخشید رختکن کجاست؟

کاشف که کنف شده بود یه نگاه بد بهم انداخت. منم با پوزخند محوم منتظر جواب شدم.

کاشف: مارینا، دخترم؟

مارینا: بله پدر جان من اینجام.

نگاهمو کشیدم سمت صدا. یه دخترجوون با موهای بلوندو پوست سبزه. چشمای وزغی سبز لجنی که تابلو بود لنزه. دماغ عملی که با ذره بین دیده میشد و لبای امپولی و قـــــــــــرمز.

کاشف: دخترم ایشون رو سمت رختکن هدایت کن.

وا مگه این هادیه.من میترسم اینو نگاه کنم. ووویی.

دختر یه پگاه پر از حسد بهم انداخت و بعد با لبخند چندشش دستمو گرفت و رفت سمت پله ها.

مارینا: عزیزم طبقه بالا اتاق دوم. اونجا میتونی لباساتو تعویض کنی.

من: ممنون.

مارینا: خواهش میکنم. درضمن فکر کنم اینجا غریب باشی. من و بقیه دخترا اونجا رو کاناپه هاییم. خواستی میتونی بیای.

من: حتما .

لباسامو تعویض کردم و سمت همون کاناپه ها رفتم. هر قدمی که برمیداشتم نگاها دنبالم کشیده میشد. بعضی نگاه ها از هیز و حال بهم زن بود. بعضی ها از روی حسادت و برخی نگاه تحسین امیز.

سمت کاناپه رفتم.

یه دختره تامنو دید سوتی کشید و گفت: ای عروسک راه گم کردی بیا چراغتم میشیم.

مارینازدپس کلش و گفت: خاک بر سرت هم جنسته.

دختره: سلام من سبائم.

من:‌ خوشوقتم منم آسناتم.

سارینا: اینم خواهر بزرگترم سلناس.چون اون تو خارج به دنیا اومده اسمشو خارجی گذاشتن.اون شکمو هم که داره ابمیوه میخوره اناهیده.

اناهید: عه بی شعور خب گشنمه.

لبخندی زدم و با همشون دست دادم و ابراز خوشوقتی کردم.به جز مارینا همشون دخترای جذابی بودن. و همینطور خیلی بانمک.

باصدای بابام رفتم پیشش.

بابا: آسنات دخترم میخوام دوستان و همکاران را معرفی کنم.

با بی حوصلگی پوفی کشیدم و گوش به بابا سپردم.

بابا: ایشون اقای مظاهری هستند از دوستان قدیمی. ت

مظاهری: خوشوقتم بانوی زیبا.

من: همچنین.

بابا: اقای کاشف هم که میدونید.

من: بله خدمتشون ارادتمندیم.

بابا: ایشون هم اقای فریدا هستند. مدیریت شرکت داروسازی کیان و از دوستان بنده.

فریدا با لبخند چندشش دستشو اورد سمتم که منم یه پوزخند محو تحویلش دادم.

بابا: و اقا صدرا ی عزیز فرزند مرحوم سیامک صداقت.

برگشتم سمتش که با چیزی که دیدم خشک شدم. امکان نداره. من دارم خواب میبینم. این که ... این که نقاشی منه... نه یعنی چرا این میومد تو خواب من. چرا این ؟

پسره بی ادب نه سلامی نه علیکی. عین ماست پوزخند به لب تکیه داده بود به میز.

من: پدر جان اگه با من دیگه کاری ندارید من برم.

بابا: نه دخترم برو خوش بگذرون.

سمت دخترا حرکت کردم.

سبا: به به شازده خانوم تشریف اوردن...

(( راوی ))

ساعت دوازده نیمه شب بود و طبق قرار یعنی شروع قمار این مهمونی.

مظاهری و فریدا و صداقت و اتابک پشت میز نشستن و همه افراد مهمونی منتظر شروط اونا هستن. اما تنها کسی که از این موضوع خبر نداره آسناته که یه گوشه برای خودش چرت زده.

مظاهری: خب نظرتون.

اتابک: امشب رو من برندم.

فریدا: عه نه بابا کی گفته؟

اتابک: من میگم.

قمارباز ها برای هم کوری میخوندن و تنها کسی که اظهار نظر نمیکرد صداقت بود که با همون پوزخند معروفش به صندلیش لم داده بود و نظاره گر مباحثه بقیه بود.

مظاهری: خب پس شروط امروز باید بزرگ باشه چون همه اماده بردن.

فریدا: من یه دونگ کل شرکتم رو میذارم وسط.

مظاهری: من سند شش دونگ ویلای شمال رو میدم به برنده.تو چی پسرم تو بگو.

صداقت: من سهام دو میلیاردیم تو شرکت کیان رو میذارم .

اتابک که حسابی مست کرده بود و از یه طرف به بردش اطمینان داشت فکر میکرد سر چی شرط بذاره که نگاهش به دخترش افتاد و ناگهانی و بدون تفکر گفت: هر کس برد دخترم رو تقدیمش میکنم.

همه با تعجب به هم نگاه میکردن. بازی شروع شد. دور اول فریدا، دور دوم صداقت، دور سوم اتابک، دور اخر.....

صداقت با اخرین کارتش پیک شش رو که برای فریدا بود برید و برنده قمار شد.

اتابک با یه نگاه تعجب انگیز به نتیجه ها نگاه کرد. حالش خراب بود. به هگین راحتی، دخترش رو سر یه شرط کثافت تقدیم کرد به صداقت. دخترش از اومدن به مهمونی پرهیز میکرد و حالا .... بعلاوه اینکه بزور و بدون میل اوردش به مهمونی اونو تو قمارش باخت.

صداقت: جناب مظاهری و فریدا فردا راس ساعت نه صبح محضری که ادرسشو میدم حاضر میشید. جناب اتابک خان، امشب با یکی از بچه ها میرید و دخترتون وسیله هاشو جمع میکنه و میاد ویلای من.

اتابک: اجازه نمیدم دخترم رو ببری.

صداقت: جناب ، اون دیگه دختر شما نیست. تو قمار امشب دخترتونو به من باختید.

اتابک: پسر تو وجدان نداری که میخوای بزور دختر منو ببری و اسارت بگیریش.

صداقت سمت اتابک خم شد و داد کشید: من بی وجدانم یا تو که سر دخترت شرط میبندی. حالا که باختی داری دبه میکنی. بعدشم نترس دخترت تو خونه من راحت تره تا تو اون دخمه تو.

بعدم به نگهبانش اشاره کرد تا بره سراغ آسنات از خدا بی خبر.

(( آسنات ))

یکم از مهمونی گذشته بود. اوووف همه پراکنده شدن. نمیدونم همه کجا رفتن منم که دیدم سالن جز چند نفری که هنوز داشتن حندقشون رو پر میکردن و چند تایی که وسط میرقصیدن خالیه، از فرصت استفاده کردم و سرمو گذاشتم رو میز بغلم و خوابیدم.

نمیدونم چقدر خوابیده بودم که با تکونهای یه نفر بیدار شدم.

سرمو بلند کردم که دیدم سبا با صورتی نگران روبه رومه.

من: جانم سبا جان چی شده؟

سبا: یه لحظه دنبالم بیا کارت دارم.

من:‌ امــــــــــا....

سبا: خیلی مهمه....

من: باشه بریم.

دستمو گرفت و از در ورودی رفتیم بیرون . ژاکتی رو که دستش بود بهم داد و منم انداختمش رو شونم. بخاطر اینکه فصل پاییز بود باد میومد و به صورتامون برخورد میکرد.

سبا: نمیدونم چجوری باید بهت بگم...

بعد کمی مکث برگشت سمتم و گفت: ببینم صدرا رو میشناسی.

من: ااام نمیدونم فامیلیش چیه؟

سبا: صداقت قکر کنم پدرت بهم معرفیتون کرد.

انگار منظورش همون پسر نقاشیه بود: اره چطور مگه؟

سبا: خب میدونی اون پسر عموی منه.

من: واقعا؟

سبا: فقط این نیست... ببینم میدونی قمار چیه؟

من: اره .

سبا: قمار ینی چند نفر حکم بازی کنن اما حکم معمولی نه. سر چیزای ارزشمند شرط بذارن.

من: خب اره دیگه، گفتم که میدونم.

سبا: تو میدونستی توی این جور مهمونی ها قمار بازی میکنن.

اخمی بین ابروهام نشست.

من: نه ولی از این به بعد حواسم بهش هست.

سرشو انداخت پایین و با انگشتاش بازی کرد‌ ، با صدایی که از ته چاه میومد گفت: پدر تو یکی از اون قمار باز هاست و اتفاقا پسرعموی من صدرا هم هست.

من: خب؟

سبا: امشب پدرت مست کرده بود و یه شرط احمقانه بست و الانم به صدرای ما باخته.

من: چه شرطی؟

سبا: شرط گذاشت که هرکس برد دخترمو تقدیمش میکنم. ینی الان تورو به صدرا باخته.

بعد از شنیدن این حرف از سبا به وضوح افتادن فشار و رنگ پریدگیمو فهمیدم. نفسم بالا نمی اومد. ضربان قلبم کند شده بود. سرم گیج میرفت. پاهام سست شدو افتادم رو زمین.

من: پدرم چی کار کرده؟

اشک از گوشه چشمش چکید.

سبا: نباید بهت میگفتم.

من: الان باید چی کار کنم؟ ها؟

سبا:نمیشه هیچ کاری کنی . نگهبانا میخوان ببرنت.

من: فرار میکنم.

سبا: چــــــــــی؟

من: فقط کمکم کن فرا کنم. باید برم خونمون.

سبا: باشه صبر کن برم و بیام.

رفت داخل و بعد ده دیقه با سویچ و لباسا اومد بیرون .

سبا: اگه میخوای بری سریع باش. نگهبانا دیدن تو نیستی دارن دنبالت میگردن.

دستمو گرفت. سوار ماشینش شدیم و زدیم بیرون.

تو خیابونا میرفتیم. ویلا از خونمون دور بود. پنج دیقه بود راه افتادیم که حس کردیم یه ماشین پشتمونه.

من:،سریع باش خواهش میکنم.

طه دیقه همینطور پشت هم میرفتیم. میخواست بپیچه جلومون که سبا جلوشو میگرفت.

اخر سر با یه حرکت جلو زد و ماروهم مجبور کرد بایستیم.

سبا قفلای مرکزی رو فعال کرد.

خداخدا میکردم نتونن ببرنم.

چند دیقه بعد از تلاش نگهبانا صدرا خودش اومد سمت ماشین

صدرا: سبا درو باز کن.

سبا: ...........

صدرا: بهت میگم باز کن وگرنه بد میبینی.

سبا: ...........

صدرا: خیلی خب خودت خواستی.

سویچشو در اورد و دور ماشین میپیچید و سویچشو به ماشین میکشید. اشک از چشمای سبا اومد . فهمیدم ماشینش براش عزیزه.

من: درو باز کن.

سبا: اخه.

من: سبا میگم درو باز کن.

سبا: نمیکنم.

من: سبا جون ممنونم که کمکم کردی و تا اینجا پیش اومدی. دوست ندارم دردسر بشم لطفا درو باز کن. اگه این پسرعموی خشنت زندم بذاره میتونیم بازم همدیگرو ببینیم.

با نگرانی نگاهم کرد که با دیدن رضایت و ارامشم درو باز کرد.

سبا: پس بدو با اخرین سرعتت بدو . نذار بگیرتت.

من: باشه خداحافظ.

از ماشین اومدم بیرون که صدرا با تعجب نگاهم کرد . کفشام رو دراوردم و برگشتم و با اخرین توانم دویدم. میدوئیدم و اونم دنبالم . نمیدونم کجا ولی میرفتم. هر جاکه برم بهتر از اسیر بودن تو خونه اینه.نمیدونم چقدر دویده بودم فقط به خس خس افتادم . پاهام همراهیم نمیکردن. اروم واستادم که اونم بهم رسید. مچ دستمو گرفت و فشار داد. از شدت درد صدام در نمیومد.

صدرا: دردت میاد نه؟ حقته.

من: نکن. تورو خدا نکن.

صدرا: از دست من فرار میکنی ؟ اره؟ فکر کردی نمی گیرمت. اونموقع باید فکر اینجاش بودی که بابای ..... داشت سر تو شرط میبست.

من: باشه باشه. دستمو ول کن غلط کردم.

فشار دستشو کمتر کرد ولی همچنان چسبیده بود.

با گوشیش شماره ای گرفت و گفت: فرزاد با ماشین بیا یه یک کیلومتر جلوتر پیدات میکنم.

چند ثانیه بعد یه ماشین جلومون نگه داشت.

در عقب رو باز کرد و منو پرت کرد تو ماشین.

بعد خود ش نشست و دوباره قفل مرکزی.

دیگه هیچ حرفی بینمون رد و بدل نمیشد جز گزارشاتی که اون یارو به صدرا میداد.

نیم ساعت بعد جلو یه ویلای بزرگ نگه داشت.

ماشین داخل شد. چون توی چشمام پر اشک بود نمیتونستم جایی رو واضح ببینم.از ماشین پیاده شد و در سمت منو باز کرد . دوباره دستمو کشیدو منو برد تو خونه.

هلم داد سمت مبلا . پهلوم محکم خورد به دسته مبل و پرت شدم رو مبل.

صدرا: فقط یه بار بهت میگم. جیغ و داد و سرو صدا ممنوع. صبحا تا هر ساعتی که دوست داشتی میتونی بکپی ولی شبا از ساعت یازده به بعد حق نداری بیرون بیای.

گوشیتو ازت میگیرم میتونی با لپ تاپی که تو اتاقته کار کنی. فردا صبح باهم میریم وسیله هاتو بر میداری و برمیگری. اتاقت طبقه بالائه. اتاق چهارم. ردیف چپ. فصولی تو اتاقای دیگه هم ممنوع. من صبحا میرم ولی بعد از ظهر حدودای چهار و پنج برمیگردم.اگر حوصلت سر رفت میتونی زنگ بزنی به سبا . شماره دو تلفنو فشار بده. هفته ای یه بار صبحا یه خانمی میاد برا تمیز کاری. تو یخچال هم همه چیز هست هر چی دوست داری کوفت کن حالام گمشو تو دخمت.

با حرص از جام بلند شدم.

من: هوی . ادم باش اگر میخوای عین ادم باهات رفتار کنم. شاید بابام منو باخته باشه ولی اون حقی رو من نداشت که حالا تو بخوای داشته باشی. درضمن حرف دهنتم بفهم.

رومو برگردوندم و از پله ها رفتم بالا. اتاق رو پیدا کردم. رفتم تو و درو محکم بستم.

صدای حرصی شو از پایین شنیدم: هوی مگه عین خونه خودت طویلس که اینجوری میبندی؟

توجهی نکردم. حتی به دکور اتاقم توجه نکردم. ساعت دو صبح بود . با همون لباسای مهمونی رو تخت درتز کشیدم که به شمار سه خوابم برد.

صبح با صدای ضربه محکمی که به در خورد از جا پریدم. قیافه بی خیال صدرا تو چارچوب در ظاهر شد.

صدرا: زود باش حاضر شو بریم اشغال پاشغالتو بیاریم اینجا.

از اتاق رفت بیرون و درو محکم بست که منم داد کشیدم: اره دیگه یادم نبود اینجا طویلس.

درو باز کرد و با خشم نگام کرد. منم شونه ای بالا انداختم و رفتم سمت دری که فکر کنم سرویس باشه.

اونم که دید من توجهی ندارم رفت بیرون و درو بست.

تازه متوجه دکور اتاق شدم. اتاق طوسی و نقره ای و سفید. پارکت های سفید. تخت دو نفره نقره ای و رو تختی سفید و طوسی. کمد سفید نقره ای، پرده سفید و نقره ای با پروانه های طوسی برجسته روش. فرش طوسی و سفید و مشکی. میز توالت سفید که دور ش ربان فلزی نقره ای بود.یه میز مطالعه کوچیک سفیدم گوشه بود و روش یه لپ تاپ نقره ای و دو تا باند طوسی.

در کمد رو باز کردم. چند تا مانتو بود و سه دست لباس مجلسی . پایینشم چهار تا کفش بود و دوتا کتونی و دوتاهم کفش مجلسی.

توی کشوهای دراور هم چند دست لباس بود. ای بد نبود.

لباسام و دراوردم و مانتو شلوار خودم رو پوشیدم ولی چون کفش نداشتم یکی از کفش های مشکی رو پوشیدم و شالم و سرم کردم و رفتم بیرون.

صدرا: به خانوم تشریف اوردن. یکم بیشتر طول میدادین.

من: تا چشت دراد.

صدرا: ببین دختره واسه من زبون درازی نکن وگرنه بد میبینی . شیر فهم شدی؟

با یه قیافه مسخره زل زدم بهش که گفت: باشه. بچرخ تا بچرخیم.

من: چرخ و فلکه؟

صدرا:‌ تو اینطور فکر کن.دنبالم بیا.

بلند شد و رفت سمت در ورودی. منم دنبالش راه افتادم.رفت اون سمت حیاط تا ماشینشو بیاره. منم همونجا واستادم. حیاط بزرگی بود. اطراف باغ بود و از در ورودی ویلا تا در باغ و یکم اونطرف تر سنگ فرش بود. تو باغچه درخت های بزرگ بود و بوته گل رز قرمز و سفید خوشگل.گوشه حیاط متوجه سگ مشکی و زشت و بزرگ و زشتی شدم که اب دهنش به راه بود و زل زده بود به من با اون چشای وزغیش.

ماشین یهوسمت در حرکت کرد. منم اون سمت رفتم در عقب رو باز کردم و نشستم.

صدرا: اوووی رانندت نیستم ها عقب نشستی.

من: اولا اوووی قیافه بی ریختته. دوما اینجوری راحت ترم.

صدرا: قیافم هر چی باشه از تو ی عنکبوت قشنگ تره.

من: ببخشیدا ولی خودتون که خرچسونه این همه رو شبیه و هم نژاد خودتون میبینید دیدن زیبایی های من چشم بصیرت میخواد که شما(با دستم به سر تا پاش اشاره کردم و بعد سرم رو به نشونه منفی تکون دادم) نه ندارید.

صدرا: فکر کنم چشمات مشکل داره یا اشتباهی منو شبیه ایینه میبینی. اگر چشمات مشکل داره عینک بزن چون من ایینت نیستم. حالام ببند فقط ادرسو بگو.

سکوت کردم و ادرسو بهش دادم. با من در افتادی پس منتظر باش تا ور بیفتی.

به خونه رسیدیم.سریع پریدم پایین که پیاده شد و محکم بازومو گرفت.

صدرا: اووووی بچه بخوای در بری من میدونم با تو .

پوزخندی زدم و وارد خونه شدم. بابا به استقبالم اومده بود. اغوششو برام باز کرد که فریاد کشیدم: گمشو نزدیک من نیا.

بابا: دخترم باور کن تو حال خودم نبودم نمیدونم چی شد که از دستت دادم.

من: اونموقعی که سر من شرط میبستی باید فکر اینجاشو میکردی.

بابا: من معذرت میخوام.

صدرا: اقای اتابک ما کلی کار داریم لطفا وقت مارو نگیرید. تو هم سریع برو و وسیله هاتو بر دار باید بریم.

نگاه تنفری به جفتشون انداختم و رفتم بالا تمام لباس ها و وسیله هامو برداشتم. توی چمدون دیگه ام هم وسیله های نقاشی و طرح های قبلیم رو برداشتم و از اتاق زدم بیرون. درو قفل کردم و کلید رو به گردنم اویزون کردم. بدون توجه به بابا از در بیرون رفتم و صدرا هم دنبالم. چمدونهامو تو صندوق گذاشتم. در عقب رو باز کردم

صدرا: گفته بودم رانندت نیستم.

به اکراه سوار صندلی جلو شدم.

من: راستی من شماره سبا رو ندارم.

صدرا :برات مینویسم میذارم کنار تلفن.

من: اوهوم.

همین دیگه هیچ حرفی بینمون رد و بدل نشد.والا من چه حرفی با این پلنگتون مغز نخودی دارم.

تا بعد از ظهر تمام وسیله هامو جابه جا کردم.یه دوش گرفتم.یه شلوار ورزشی مشکی پوشیدم با نیم تنه مشکی و روشم سویشرت خاکستری. موهامو با حوله پیچیدم . رو تخت دراز کشیدم و یه چرت زدم.

با صدای در بیدار شدم .

صدرا: بیا شام.

بیدار شدم . حولمو برداشتم. موهام خشک شده بود. شونه کردم و بالای سرم گوجه ای بستم.

از پله ها رفتم پایین. سرمو خاروندم. حالا کجا برم. اینجا خیلی بزرگه.

چشمامو بستم و انگشت اشارمو جلو گرفتم .شروع کردم به چرخیدن.

زیر لب زمزمه میکردم: میخوام برم شام بخورم؟ کجا بری شام بخوری؟ یه جایی میرم شام میخورم. اینجا نه ، اینجا نه. اینجا.

چشمامو باز کردم و امتداد انگشتمو نگاه کردم که رسیدم به چشمای سرد و بی روح صدرا. یا خدا این کی پیداش شد.

صدرا: اگه مسخره بازیت تموم شد دنبالم بیا.

دنبالش راه افتادم. ای ای ای ای ای .... دیدین درست در اومد. دقیقا دست منو بگیری بری ته سالن، غذا خوری بود.

شامو در سکوت خوردیم.

داشتم بلند میشدم که اروم گفت بشین.

من: کار دارم میخوام برم.

صدرا: بهت میگم بشین.

سر جام نشستم.

صدرا: ببین دختره ....

من: آسنات.

صدرا: خب اسنات خانوم. من عادت ندارم حرفی رو دوبار تکرار کنم. در ضمن حقی نداری رو حرف من حرف بزنی. ساعت ده شب شام میخوریم بای، سروقت بیای. بهت گفته بودم طهرا و صبحا خونه نیستم هر وقا خواستی غذاتو میخوری فهمیدی؟ در ضمن سرو صدا هم ممنوعه.

از جام بلند شدم و راه افتادم سمت اتاقم. عه عه کوفتم کرد هر چی خورده بودم رو. رفتم در لپ تاپ رو باز کردم. اووو کلی برنامه و اهنگ بود. ایول کفم برید. خب خودمو معرفی میکنم. من آسنات اتابک هستم. ۲۲ سالمه و لیسانس گرافیک دارم. نقاشیم هم عالیه. مادرمو تو ده سالگی از دست دادم. زیاد با پدرم صمیمی نبودم اخرشم که شد این. سمت ایینه رفتم. چشمای درشت و کشیده سبز با مژه های بلند. صورت سفید و دماغ .... بد نیست. لباد غنچه ای و قلوه ای. موهای بلند مشکی که بینش چند تا رگه خرماییه. حالت مش. ولی مش نیستا فقط حالتش. قدم متوسط رو به بلند بود و هیکل زیبایی داشتم . پیش دوستام و خودم دختر شیطونی هستم ولی همیشه با دیدن پدرم اروم میشدم. زیاد دوست نداستم جلوش بچه بازی در بیارم.

ساعتم که یازده شد دیگه نباید برم بیرون....هعی روزگار... تف تو گورت.

(( صـــــــدرا ))

سمت اتاقم رفتم. فردا باید برم پیش فریدا.

فؤاد فریدا خلافکار بزرگ که هرکار دلش بخواد میکنه . قاچاق مواد میکنه. ازش هزار تا مدرک دارم. بخاطر دینم بهش براش کار میکنم. موعدش تموم شده اما خب به همکاری باهاش عادت کردم. چشمش دنبال این دخترس. اسمش چی بود. اسمان؟ اتنا؟ آسنات؟ اهان اره همین اسنات. باید مواظبش باشم تا انتقامم از اتابک بگیرم.

صبح با صدای زنگ ساعت بیدار شدم. بعد از حمام یه تیشرت مشکی پوشیدم و شلوار کتان مشکی و کت اسپرت خاکستریم. گالش های مشکیمو پوشیدمو سوییچ رو برداشتم. شماره سبا رو پددا کردمو ازش خاستم بیاد تا این دختره تنها نباشه.

در ورودی و بستم و سوار آئودی خاکستری شدمو رفتم سمت ویلای فریدا.

فریدا: به به جناب صداقت. دیشب خوش گذشت با اون دختره؟

من: میدونی که از این کارا خوشم نمیاد.

فریدا: بله که میدونم ولی خب....

من: اونم مثل بقیس.

فریدا: حالا ول کن . راستی خوب املاک منو زدی به جیب ها؟

من: یه دونگ که چیزی نیست.

فریدا: جنسا از راه رسیده . میخوام مهمونی بگیرم و معامله هارو جوش بدم.

من: خوبه .

فریدا:مهمونی فردا شبه . حضورتم الزامیه.

من: فقط همین.

فریدا: اگه اون عروسک خوشگلو لازم نداری اا اقل بدش به ما.

من: تو کفش بمون.

خنده سر مستی سر داد.

فریدا: اوووم خوشم میاد همه چی طبق خواسته خودته.

من: این اخرین ماموریتمه. از این به بعد دنبال یکی دیگه باش.من دیگه قدیمی شدم.

فریدا: میدونم قبلا گفته بودی. خب اخری هم تموم شد.دوست عزیزم.

دستشو سمتم دراز کرد. پوزخندی تحویلش دادم و برگشتم و از ویلا خارج شدم. سمت شرکت راه افتادم. ((دارو سازی صداقت))

(( آسنات ))

تو خواب ناز به سر میبردم که در با شتاب باز شد و صدای جیغ و داد دخترونه ای بلند شد.

ـــــ:‌ آهای اهل منزل من اومدم. خبر دارم .... همگی بیدار باشید. اهای خرسه پاشو دیگه.

چسمامو باز کردم که سبا رو دیدم با لبخند واستاده بود. وااای که چقدر از دیدنش خوشحالم.

همو بغل کردیم.

سبا: زود باش من پایینم. برات صبحونه خریدم . حاض شو بیا.

رفتم دستشویی.بعد از عملیات جین کوتاه که تا وسط ساق پام بود رو پوشیدم. بلیز سفید شومیزم هم پوشیدم.صندل سفیدم رو پام کردم و کپ لی هم سرم کردم. موهام باز گذاشتم و رفتم پایین.

سبا سوتی زد: به به. راه طولانیه.. کی میره این همه راهو؟

سبا هم یه جین صورتی و تونیک گشاد صورتی کثیف تنش بود. موهاشم کنارش بافته بود.

سبا: خب این صدرا تا پنج نمیاد الانم که یازدهه کلی وقت داریم برا خوش گذرونی.

با دیدن حلیم رو میز عین سومالی ها حمله ور شدم. حسابی که از خجالت حندقمون در اومدم با سبا رو کاناپه ولو تاپال شدیم و نشستیم پا تیلویسیون. خخخخ .

یه فیلم طنز داشت میداد. ولی هر چی بود جز طنز. ولی ماشا.. این سبائه انقدر خندید مارو ماسک اکسیژن لازم کرد. خوب خیلیم عالی.

من: اه این چیه بابا. بشینم فیلم ترسناک ببینم بیشتر خنده داره تا این.

سبا در حالی که از خنده نفس نفس میزد گفت: خب تو میگی چیکار کنیم.

من: اووومممم ... اها بیا تو دمبک بزن منم برات قر میدم.

سبا: جلبک من جدیم ها.

به قیافش که عین املا سرشو میخاروند و با چشمای خمار و نیش بازش زل زده بود به من نگاه کردم و گفتم: جدیت داره میباره از سرو روت.

سبا: اره بپا خیست نکنه.

من: هر هر هر چتر همرامه.

سبا: کو؟

من: سر کوه

سبا: کدوم کوه؟

با لحن اهنگی گفتم: همون کوهی که خرگوش ناب داره ای بله.

سبا: هوووی فکر کنم فیوز پروندی.

من: فکر نکن پودرتو عوض کن.

سبا: زبون نیست که. فرش قرمز کاخ سفیده.

من: تا چشت دراد.

سبا: عزیزم من کم اوردم حالا بگو چکار کنیم.

من: میگم بیا کاریکاتور بکشیم.

سبا: اوووم باشه.

کاغذ و قلم اوردیم و شروع کردیم کشیدن.

بعد نیم ساعت کاریکاتور من تموم بود.

سبا هم کارش تموم شد . کاغذا رو برگردوندیم.

با چشمای گرد شده زل زدیم به برگه های هم.کم کم رنگ صورتامون روبه قرمزی رفت. تنمون شروع به لرزیدن. با پوق سبا زدیم زیر خنده. من فرش و گاز گرفته بودم و سبا میز رو .

عکس من یه میمون بود که داره نشیمنگاهشو میخارونه و یه موز گوشه لبشه.عکس سبا هم یه خر که با نیش باز و چشمای بسته حدس زدم داره عر عر میکنه.

همینطور دور اتاق میچرخیدیم . برگشتم ببینم سبا کجاست که با مخ خوردم به ستون.

من: اخ مخم... اینجا که ستون نداشت.دستمو گذاشتم رو سرم و میمالیدم همزمان یه ذره چشمامو باز کردمو به ستون صاب مرده نگاه کردم.

وااای خاکم به سر.. این که ستون نیست این اون یارو اورنگوتانس...

من:س...سلام.

داد کشید: اینجا چه خبره.

دستمو گذاشتم رو گوشم و گفتم: هوووی یارو من گوش دارم. گوشم که پرده داره. پرده گوشم عموما پاره میشه. اگر شما تو داهاتتون گوش پرده پاره نشو دارین که خوش باحالتون ولی پرده گوش من ازون پاره بشوهاس...(باصدای بلند تر گفتم:)پس برا من اروده نکش که من صدای اَروَدم از تو بلند تره هااا...

بعدم برگشتم سمت سبا و دشتشو کشیدم بردم سمت مبل...

سبا: میگمااا. آسن گرسنت نیست؟

من: اخ اخ گرسنه گقتی و کردی کبابم...

سبا: اصلا من هوس کباب کردم...

من: پس برا منم سفارش بده.

بعد از نیم ساعت غذا هامون رو اوردن و ماهم خوردیم و کوفتم به اون یاروئه ندادیم. والا حناق رو بخوره.کتویی رو بخوره. مرتیکه گنده.

ساعت شیش بود که من احساس کردم خیلی خستم. با سبا رفتیم تو اتاق منو با هم یه دوساعتی خوابیدیم.

بووووووووووق.

من: درد بی درمون میذاری بخوابیم یا نه.

سبا: ماشالله ورژن اپدیت شده خرس قطبی.بلند شو ساعت هشته بچه ها اومدن شبو بریم رستوران.

من: بچه ها؟کدوم بچه ها؟

سبا: اه منو تو و صدرا و سلناو سبحان

من: سبحان دیگه چه خریه؟

سبا: بی نزاکت(؟؟؟؟)سبحان داداشمه.

من: اوووووه. باشه تو برو اومدم.

سبا رفت و منم راهی دستشویی شدم. اول صورتمو که ارایشش پخش شده بود شستم. بعد مسواک زدم و یه سری عملیات(اگه دوست دارین براتون بازش کنم...).

جین مشکی طوسی با مانتو کرم کلوش و شال طوسی و کتونی مشکی طلایی.رژ یاسی و خط چشم و ریمل.

رفتم پایین.اوووه اینجا رو باش.

سبا یه مانتو زرشکی و شال و شلوار مشکی. صدرا تی شرت سبز لجنی و شلوار قهوه ای.(ای جانم بچم عینهو درخت شده بود)

سلنا مانتو کوتاه قرررررررمززززز جییییییغ(همینطوری کش دار بخونینا)شال و شلوار زرشکی و رژ جییییییغ قرررررمزززز.(کلا شبیه جیگر شده بود، البته اگر جیگر کلاه قرمزی رو در نظر بگیرید من راحت ترم) اون یارو که فکر کنم سبحان بود هم شلوار پارچه ای مشکی و لباس طوسی.

سبا: ایشون برار ما سبحان هستن. و ایشونم دوست خل ما آسنات.

سبحان: خوشوقتم.

قیافمو چندشی کردم و گفتم: از اشناییت بدبختم...

بادش خالی شد و لبشو اویزون کرد که لبخندی زدم و گفتم: شوخی کردم همچنین.

صدرا: خب دیگه نمکپاش زیاد خندیدیم بفرمایید بریم.

پسره مضحک منو مسخره میکنه. آسن نیستم اگه حالتو نگیرم.

سوار کیای مشکیش شدیم. سبحان صدرا جلو.

من و سبا و سلنا عقب.

فکر کنم سلنا بر خلاف ظاهر جیییییییغش دختر ارومی باشه.چون هر چی ما چرت و پرت میگفتیم فقط با دهن بسته یه لبخند میزد.just this...

جلوی یکی از باغچه ساحلی ها نگه داشت... هوا به خاطر اب و هوای اون منطقه خنک بود و رو به سرما.

تو یکی از الاچیقا نشستیم که دقیق روبه روی رودخونه لواسون بود.یکی از گارسونا با لباس محلی بامزه اومد سمتمون .

گ: میتونم سفارشتون رو بگیرم...

صدرا: بچه ها چی میخورین.

سبحان: چلو جوجه تنوری.

سلنا: کباب برگ.

سبا: کباب ماهیچه

من: منم هم.

صدرا: منم چلو جوجه.

گ: حتما الان براتون حاضر میکنیم.

صدرا یه ده تومنی در اورد و به عنوان انعام به گارسون داد که بعد از تشکر ازمون دور شد.

راحت به پشتی تخت تکیه دادم و هعععععی کشیدم.

سبا گفت: هرگاه جوانی بر درختی تکیه کرده بدان عاشق شدست و گریه کرده.

من: هنوز خر مغزمو گاز نگرفته سبا خانوووم.

سبا: راستی آسن تو اهل کجایی؟

من: اووووم بابام اهل روستایی تو رودباره قصرانه. اتفاقا همین نزدیکیاس...مامانم هم مصریه. اصلا واسه همون اسمم رو گذاشتن آسنات ولی خودم تو تهران بزرگ شدم و تا حالا هم خارج کشور نشدم.

سبا با تعجب گفت: realy? نه بابا؟ ایول داری...

بعد این حرف سبا رفت و با سلنا صحبت مبکرد. صدرا و سبحانم باهم منم این وسط مگس میپروندم.

زیر لب زمزمه کردم: این منم تهنای تهنا تو بیابون زیر بارون. هووووعی.

همینجور واس خودم خلخلی میکردم و اهنگ میخوندم و فاز عوض میکردم تا گارسون غذا هامون رو اورد.

نیم ساعت غذا خوردن تو سکوت گذشت.

موقع برگشت به خونه سلنا و سبحان رفتن خونشون ولی به اصرار من و سبا سبا خانوم تو اتاق من اتراق کرد.

لباسامو عوض گردم و رو تخت دراز کشیدم.سباهم بعد از این که لباساشو پوشید کنارم دراز کشید.یه هعــــــــی بلند بالا کشید که برگشتم طرفشو با تعجب پرسیدم: دلقک ما چش شده هعی میکشه؟

سبا: بی شعور من دلقکم...

من: اووممم خب نه.

سبا: افرین

من: خانوم دلقکی تو.

سبا: کتابت(همون کثافت خودمون)

من: چاکریم نگفتی حالا چت هست.

سبا با لحن اهنگی بلند خوند: عاشقی بد دردیه آسن گرفتارش شدم.

من: خاااک عاشق کدوم کره خری شدی؟

سبا: هعی تو نمیشناسیش..

من: تو اسمشو بگو شاید شناختیدم.

سبا: احتمالا فردا صبح میاد اینجا چون برا مهمونی فریدا باید با صدرا بره بیرون.

من: اووووبس . مهمونی. اخجونم صدرا که بره ما تنها میشیم.

سبا: خاک تو گور اوسکولت توهم باید بیای.

من: چیییی؟ نه خیر من هیچ جا نمیام یه بار این مهمونیا زهرشو ریخت که من الان اینجام دیگه ننیام مهمونی.

سبا: ولی صدرا مجبورت میکنه بیای.

بلند داد کشیدم: اون غلط میکنه با هر خر دیگه ای که میخواد منو ببره به این مهمونیای لعنتی.

در با شدت باز شد و صدرا پریشون اومد تو.

صدرا: چه خبرته خونه رو گذاشتی رو سرت ها؟

من: اهم اهم. شبتان پر ستاره جناب صداقت.

صدرا: چی چی؟

من: هیچی تنتان گرم و سرتان خوش باد...

صدرا: فکر نمیکنی برعکسی گفتی؟

من: اولا که نخیر بنده فکر نمیکنم عمل میکنم. دوما مهم لپ مطلب بود که رسید حالام گود نایت میخوام بکپم.

صدرا: بعله بفرمایید به ادامه کپیدنتون برسید.

درو بست و رفت بیرون یه نفس از سر اسودگی کشیدم که یهو دوباره در چارتاق باز شد و صدرا اومد تو.

صدرا: یه بار دیگم داد بزنی میگیرم میزنمت...

تـــــــــــق.اینم یابوییه ها برا خودش.

****فردا غروب****

بازم مثل همیشه نتونستم حرفمو به کرسی بنشوم و بزور صدرا باید برم به این مهمونی خاک بر گوووووور.

سبا بعد از ظهر رفت خرید و منم بهش سفارش دادم یه لباس مناسب برام بخره و بیاره. اونم خرید منو اورد و بعد رفت خونه خودشون. از حموم بیرون اومدم لباسام و پوشیدم و رو صندلی میز توالت نشستم.

موهامو که کامل خشک کردم با سشوار حالت دادم. خیلی ساده با تل مشکی موهامو بالا دادم و از جلو صورتم جمع کردم. لباس مشکیمو که بلندیش تا روی زانومه وبالا تنه تنگ و پایین تنه گشاد پوشیدم . یقه لباس حالت پیرهنی و یقه داره و استیناشم بلند ولی تا روی ارنج تا زده.پشت کمر یه پاپیون طلایی بزرگ خورده. جلوی لباسم از زیر یقه روی هر دکمه یه پاپیون طلایی کوچیک خورده . یعنی دوتا ...با کمر بند مشکی و سگک طلایی. خط چشم مشکیمو نازک کشیدم وما بینش با خط چشم طلایی طراحی کردم. رژ مات کالباسی با ریمل. ساپورت رنگ پا با کفش پاشنه هفت سانتی و نگین های طلایی و پاپیون مشکی و سگک طلایی روی مچ پا.

ساعت طلاییمو دست کردم. مانتو مشکیمو با شال طلاییمو پوشیدم و رفتم پایین.