رمان بوتیک به قلم محدثه رجبی

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

دختری ساده..بی ریا دارای خانواده ای با وضع مالی متوسط تنها امیدش به بوتیکی است که در ان مشغول به کار است .. اما با اتش گرفتن یک باره ی پاساژ بوتیک از بین میرود..

لوکیشین: تهران

سال : 1396

مرد مسنی با موهای سفید رنگ ماشین رو سرخیابون نگه داشت..کرایه رو حساب کردم و پیاده شدم..

به قدم هام سرعت دادم تا زودتر از جلوی خانم عظیمی همسایه ی سمج اپارتمان کناریمون رد شم.

نا موفق بودم..دقیقا وقتی از جلوش رد شدم صدام زد و من نتونستم جواب سلامش رو ندم..

-سلام خانم عظیمی..حال شما.

--چه باسرعت راه میری دختر..

خندیدم..

یه جوری نگاهش کردم که متوجه شه چقدر از اون همه پیاده روی خستم و بذاره برم خونه.

-جون تو پاهام نیست.. دلم میخواد زودتر برسم خونه استراحت کنم.

خانم عظیمی بی توجه به منو چهره خستم قدمی جلوتر اومد..

--دم خونتون بودم کسی نبود..

سری تکون دادم .

-لابد نیستن..

سعی کرد دستمو بگیره..

--بیا خونه ما عزیزم.. وقتی اومدن برو..منم تنهام..

سریع دست تو جیبم کردم و کلید ها رو دراوردم و توی قفل درفرو کردم.

-مزاحمتون نمیشم خانم عظیمی ممنون..خدانگهدار

به محض بستن در نفس عمیقی کشیدم..

این خانم با این مهربونی هاش کم کم داشت حالم رو بد میکرد..

با دیدن چراغ خاموش آسانسور گریم گرفت و با کشیدن پاهام روی پله ها خودمو به طبقه 4 رسوندم..

اینبار کلید رو با شدت بیشتری توی قفل چرخوندم.. دوبار به سمت راست چرخوندم..این نشون میداد که واقعا هیچکس خونه نیست..به محض باز کردن در گذاشتن یه قدم ب داخل جسم پلاستیکی ای کف پام رو به درد اورد..

سریع چراغ رو روشن کردم.. چرخ کوچیکی که متعلق به یکی از ماشینای نوید بود دم در خونه پرت شده بود..

خم شدم و همونجور که چهار تا چرخ روبه ترتیب جمع میکردم به نوید فحش دادم .

-تو روحت.

تنها مانتوم رو از تنم خارج کردم و مقنعم رو بالا دادم .

بالشتی ازروی مبل برداشتم و مقابل کولر روی زمین ولو شدم..

شدت باد سردی که بهم میخورد مقنعم رو از سرم انداخت..

لرزی که از شدت سرما به تنم وارد میشد هم نمیتونست از جلوی شبکه های کولر بلندم کنه..

پاهام رو ماساژ دادم و چشمامو بستم..

اینبار باد سرد مستقیم به پشت پلکام می خورد..

و من ناراحت تر از قبل در انتظار این بودم تا عقربه های ساعت به 5 برسن تا دوباره از این جهنم کده خارج شم..

پیاده روی های مکرر رو به موندن توی این چهار دیواری ترجیح میدادم..

با بلند شدن صدای ایفون از جا بلند شدم و بی اینکه به صفحه نگاه کنم دستم رو روی دکمه ی کنار کلید زدم و مستقیم رفتم تو اشپزخونه..

میدونستم نویده و رسیده نرسیده داد و هوارش به پاس که چرا ناهارش اماده نیست..

اجاق گاز خالی و اشپزخونه مرتب هم مدام بهم دهن کجی میکرد و من نمیدونستم برای ناهار این پسر باید چکار کنم.

یه بسته اشترودل از کشو های پایینی فریزر پیدا کردم و بی حوصله باز کردم و انداختم توی ماکروفر..

همونجور که حدس میزدم نوید به محض رسیدن کیفش رو به سمت اپن پرتاب کرد.. نگاهش کردم و صدامو بردم بالا..تو اون اعصاب خوردی هام منتظر یه رفتار بودم تا دق و دلیم رو سر یکی خالی کنم و کی بهتر از نوید..

-اوووو چه خبرته..کیفتو بردار.

نوید زبون دراورد و من اخمم بیشتر شد.. اینبار کفشاش رو به سمت جاکفشی در بسته پرتاب کرد و گفت :

--غذا میخوام..

همون لحظه ماکروفر بوق زد و من بشقاب رو ازش خارج کردم و گفتم :

--برو دستات رو بشور بیا بخور.

نوید چنگی به کیفش زد و همونجور که میرفت سمت اتاق گفت :

--به تو ربطی نداره..شاید بخوام همینجور بخورم..

اینو که گفت با حرص به سمتش رفتم و گوشش رو تو دست گرفتم و گفتم :

-الحق که مثل پدرت بی چشم و رویی.. ولی اگر یه بار دیگه چاک دهنتو وا کنی برا من خودم حالتو میگیرم.

نوید داد کشید و سعی کرد منو به عقب هل بده..

--اهاااای کثافت ولم کننن... رهاش نکردم .زورم به پدرش نمیرسید ولی حرصم رو سر این بچه تخس که خالی میکردم راحت میشدم..خنک میشدم..

با ارنج کوبید توی شکمم.. موقع عادت ماهیانه ام بود و با این حرکتش کنترلمو از دست دادم و از درد زیاد خم شدم و شکممو گرفتم..

نوید از دستم در رفت و پرید تو اتاق و در رو بست و از پشت در بسته زبونش دراز تر شد و الکی تهدیدم میکرد که سیر تا پیاز کارایی که کردم رو کف دست پدرش میذاره.

با چهره درهم شده گفتم :

--به هر کی دلت میخواد برو بگو بچه میترسونی ؟؟

ماکروفر رو از برق کشیدم و نگاهی به بشقاب روی اپن و اشترودل یخ زده کردم و داد زدم :

-گشنت شد غذات همینجاس.

اون هم داد زد : نمیخورم..

زیر لب " به درک " گفتم و روی مبل ولو شدم.. دستمو زیر سرم گذاشتم و به سقف خیره شدم..سر و کله زدن با نوید تازه اول ماجرا بود..

دردسر واقعی وقتی بود که بقیه اعضای این خونه هم برمیگشتن..

ساعت گوشی رو برای چهار و نیم تنظیم کردم و چشمامو بستم ..

دعا کردم تا اون ساعت نه صدایی از نوید دربیاد و نه سر و کله ی بقیه پیدا شه تا حداقل بتونم دو ساعت راحت کپه مرگم رو بذارم..

توی خواب و بیداری بودم و هنوز کامل به خواب نرفته بودم..

سردردم بدتر شده بود و مسکن هم روی بدنم دیگه تاثیری نداشت..یکباره با صدای بلند نادر از جا پریدم و نشستم..

با چشمایی پر از خواب و خستگی زل زدم بهش که طرف دیگه اپن ایستاده بود و با توپ و تشر با مادرم حرف میزد..

--دختره بزرگ شده هنوز انتظار داره من خرجشو بدم..من پول بدم..من همه کار کنم.. اون بگیره بخوابه..بخوره..بگرده.

مامان مثل همیشه طرف من بود..

اینو نمیخواستم. تهش نه به نفع من بود..نه مامان..

--نادر بی انصافی نکن..دختره بیچاره از صبح تاشب داره میگرده دنبال کار.. دانشگاه هم که نفرستادیش. با دیپلم جایی نمیتونه بره سرکار..

از جا بلند شدم..باز هم بی حرف فقط شنونده بودم..

--تو چقد ساده ای خانم..چقد مطمئنی که داره میگرده دنبال کار. مدرک بهونه اس..این همه ادم بامدرک دارن کار میکنن مگه؟؟

بین صحیتهای اون دو تا یهو نوید پا برهنه پرید وسط و گفت :

--خودم دیدم هرروز عصرا سر کوچه با اون دختره دوستش میره بیرون و شب باهم برمیگردن.

از همونجا خطاب به نوید گفتم :

-تو یکی ببند دهنتو..

نادر که تازه متوجه شده بود که من بیدارم فریاد زد :

--با برادرت درست صحبت کن.

خندیدم.ِ

--اگه نوید برادر من بود چنان ادمش میکردم که بفهمه دنیا دست کیه..نه عین شما که فکر کردین بزرگی به بد دهنی و فحش دادنه..بیا...من خودم بلدم بهتره شما..

نوید اینبار خندید..

-بدت اومد دستتو جلوی بابا رو کردم خالی بند؟؟؟

چشمام گرد شد ..این همه بیشعوری از یه پسر بچه واقعا بعید بود..قید ادب رو زدم..

یقه ی پیراهن قرمز رنگشو گرفتم و هلش دادم سمت اتاق..

-برو گمشو تو اتاقت نکبت..

نادر که فقط منتظر یه آتو بود سریع گفت :

--وایسا ببینم نوید این گور به گوری به بهونه کار کدوم قبرستونی میره؟؟

مامان دستشو روی بازوی نادر گذاشت و گفت :

--اینجوری باهاش حرف نزن نادر..

نادر بی توجه حتی به مامان هم تشر زدو گفت :

--تو ساکت باش ..

به وضوح درهم شدن چهره مامانو دیدم و با تاسف سر تکون دادم و گفتم :

--تف به شرف نداشته ات تو دیگه کی هستی.. جو احترام تو وجودت نیست آشغال تو حتی به زنتم احترام نمیذاری ..

نادر برگشت سمت مامان و داد زد. : --همش تقصیر توعه...مقصر خودتی.. اگه از روز اول میذاشتی به عهده من خودم ادمش میکردم که حالا اینجور برام بلبل زبونی نکنه..

خندیدم :

-ببین حتی پدره پدرتم نمیتونه این اخلاق سگی رو از من دور کنه.. تو دیگه کی هستی اخه..

نادر عصبی شد..

اصلا مهم نبود..

مثل همیشه بی فکر به عواقب پیش روم حرفمو رک زدم و نادر با بی رحمی تمام گفت :

--توام عین نویدی.. رفتارت عین اونه..

سری تکون دادم..

-درست فهمیدی..نوید یه ادم بی شعور و بی تربیته..نوید بیست سال بعد میشه یکی عین تو..نمک نشناس..دقیقا عین خودت..

نادر فریاد زد : خفه شو.. توام عین رضایی..شالاتان و عوضی.

اینو که گفت بی اختیار بادست گلدون روی میزو روی زمین پرت کردم..مایع قرمز رنگ گلدون روی سرامیک ها ریخت و گل هاپخش شدن و شیشه ها هزار تیکه نامعلوم ..

جیغ زدم : اسم بابامو رو زبون کثیفت نیار .

نادر که به سمتم هجوم اورد با صدای بلند جیغ کشیدم..

مامانم به سمتم اومد و با شتاب به عقب هلم داد و گفت : چته دختر اروم باش تو در و همسایه زشته حالا میگن چی شده..

موهایی که توی صورتم افتاده بود رو کنار زدم و گفتم :

-بذار بفهمن.. بذار همشون بفهمن که این مرد که نه.. این نامرد ازخدا بی خبر چه زندگی ای برای من ساخته..بذار همشون اینو بفهمن..

خیره شدم بهش..

واقعا از ته دل میخواستم موقعیتش جور شه تا فقط یه تف بندازم تو صورتش..

-خوب گوش کن اقا نادر.. اگر یک بار دیگه اسم بابامو به زبون بیاری خودم تنهایی همین خونه رو روی سرت خراب میکنم.. پدر من ارزشش بالا تر از اینه که ادم بی ارزشی مثل تو بخواد حتی اونو خطابش کنه..من این اجازه رو بهت نمیدم..

نادر با صورتی قرمز شده فریاد زد :

--پس گورتو گم کن..برو پیش همون پدرت تاببینم یه روز نگهت میداره پیش خودش یا نه..برو تا ببینم چطور دست ازپا دراز تر میای میوفتی جلوی پای خودم..التماسم میکنی تا راهت بدم تو خونه..برو گمشو.

دهنمو یکباره بست..

راست میگفت..

چه میکردم..

حتی تو خونه ی پدرمم با وجود لادن جایی نداشتم..

اون هم ادمی بود مثل نادر..

حتی عوضی تر از اون..

کم اوردم..

با سرعت رفتم تو اتاق و درو محکم بستم..

اشک های جمع شده توی چشمم دیدم رو تار کردن.

مثل همیشه کز کردم کنج اتاق.. هندزفری های قرمز روکش پاره شده ام رو بافشار هل دادم توی گوشم..

صدای موزیک تا اخرین درجه توی سرم بلند شد..

حتی لرزش خفیف پرده گوشم هم برام مهم نبود..

حرفای نیش دار نادر هر لحظه توی مغزم تکرار میشد و مثل پتکی توی سرم بود..

راست میگفت..

توی اون خونه هم جایی نداشتم... لادن زن بابای اشغالم مثل نادر بود.. چشم دیدنم رو نداشت و با حضور من جا رو برای دو تا بچه ی خودش تنگ میدید..

تو این خونه هم نادر همینجور بود و آرزوش بود منو از اینجا بیرون کنه.

از جا به جایی خسته بودم.. نمیتونستم دو هفته خونه ی بابام باشم..دو هفته بعد بار و بندیل جمع کنم و بیام خونه ی مامانم..

بین اون دردسرا پیامای گاه و بیگاه مژده دوستمم روی مخم بود..

همین که سین زدم و جواب ندادم بیخیال شد..به خوبی درک کرد که حال خوشی ندارم..

نادر بعد از 10 سال هنوز هم به وجود من عادت نکرده بود و لاله هیچی نشده نگران ارث و میراث دوقلوهای شش ساله اش بود..

و در این بین منه 21 ساله جایی برای زندگی نداشتم .

نگاهم به روزنامه مچاله شده زیر تخت افتاد..

قوز بالا قوز..

نادر حتی حاضر نبود خرجی برای من کنه.. فقط روزنامه میخرید تا یه جور منو بفرسته سرکار..

به قول خودش یه نون خور کمتر..

بی توجه به نوید و سرو صدایی که با درس خوندن خودش راه انداخته بود خزیدم زیر پتو و چشمامو بستم.. خوابیدن توی چنین فضایی هم دیگه برام سخت نبود..

دیگه عادت کرده بودم . به تموم ظلمایی که در حقم میشد عادت کرده بودم..چه اینجا.. چه خونه ی بابام.. هم میتونستم با نادر بسازم..هم پسرش.. هم لادن ..از خدا خواستم حتی اگر یه روز از عمرم باقیه منو به آرامشی که میخوام برسونه..این چیزی بود که همیشه از خدا میخواستم و نمیفهمیدم چه حکمتیه که از این آرامشی که آرزومه اینقدر دورم و بهش نمیرسم..

***

اتو رو با بیشتین قدرت روی مقنعه ام کشیدم.. دو بار هر طرف رو با اتوی داغ صاف کردم و همونجور که دکمه های مانتوی سبز یشمی که متعلق به سال آخر دبیرستانم بود رو میبستم چشمامو روی هم فشار دادم تا تحمل صدای نکره ی نادر برام راحت تر شه..برام عجیب نبود که چطور این مانتو بعد از این چند سال هنوزم اندازمه .. روز به روز لاغر تر میشدم.. روز به روز ضعیف تر میشدم ..اینکه تا الان هم این مانتو رو سالم نگه داشته بودم از هنرهای مامان بود.. مقنعه رو سرم کردم و کیفمو برداشتم و از اتاق زدم بیرون و رو به نادر گفتم :

-اینقدر جوش میزنی جز من برای هیچکس سود نداره ها.. یهو سکته میکنی از شرت راحت میشم..

نادر با چشمای گرد شده نگام کرد .. انگار نمیدونست من کی اینقدر وقیح شدم..من خودم میدونستم.. از وقتی که فهمیدم با احترام گذاشتن به اون فقط دارم خودمو خورد میکنم ..اونوقت بود که دیدم وقاحت جلوی چنین افرادی چقدر خوبه .. حداقل آدم رو خر نمیکنن.

کفشامو پوشیدم و کلیدو برداشتم و گفتم :

-با مجبور کردنم به کار یه لطف بزرگ در حقم کردی.. حداقل از صبح تا شب نگاهم بهت نمیوفته..

در اخر رو به مامان کردم و گفتم :

-خداحافظ مامان..

در رو باز کردم و با سرعت رفتم بیرون..نفسمو آه مانند بیرون دادم.. بازم باید تا شب تو خیابونا پرسه میزدم..هندزفری هام همون همدم های همیشگیم بودن که هیچوقت ازم جدا نمیشدن..فرو کردم توی سوراخ های گوشم و راه رفتم..

یکی دیگه از دلایل لاغریم همین پیاده روی های بیش از حدم بود..مثل همیشه هر مغازه ای که میدیدم وارد میشدم و در جواب سوالم که کسی رو برای کار میخوان یا نه پاسخ منفی میشنیدم.با رسیدن به پارکی تصمیم گرفتم چند لحظه ای رو روی صندلی ها بشینم و استراحت کنم.. صدای موزیک رو کم کردم و چند لحظه رو توی سکوت گذروندم..اون ساعت از روز پارک هم خیلی خلوت بود.. میدونستم دو ساعت دیگه که مدارس تعطیل شن این پارک غلغله میشه..دلم برای خودم سوخت..حداقل روزایی که خودم با دوستام از توی این پارک رد میشدم تا به خونه برگردم حالم خوب بود

بین اون همه همهمه و شلوغی دخترا و پسرای دبیرستانی غرق شده بودم.. غم.تو دلم نشست و منم دلم برای دورهمی هام با دوستام تنگ شد..بین بچه ها نگاهم به خانم عظیمی افتاد که با سرعت به سمتم میومد و لبخند بزرگی رو لبش بود..بلند که شدم سریع بغلم کرد و با احساس زیادی گفت :

--عزیزم چقدر خوشحالم که میبینمت..دلتنگت بودم..هی میگفتم این دختر کجاس؟

لبخند زدم.. کج و کوله..

این زن هیچوقت نمیفهمید که من اصلا از این مهربونی های بی حد و اندازه اش خوشم نمیاد..

-ممنونم خانم عظیمی.. ولی ما که همین دیروز همو دیدیم.

دستمو کشید و هر دو روی همون صندلی نشستیم..

--تو که نمیدونی مهرنوش جون من یه روز تورو نبینم دلم برات پر میکشه دختر خوشگلم باور کن فقط درباره من نیست..من.. اقا..آسیه و آرمان..هممون همیشه درباره تو حرف میزنیم..کلا ذکر خیرت همیشه تو خونه ما هست..

لبخندم کج تر شد..

تصور اینکه آسیه و آرمان درباره من حرف بزنن حالم رو بد میکرد..

ولی تشکر کردم..

-شما لطف دارید خیلی ممنون..

سریع بلند شدم و گفتم :

-خوشحال شدم دیدمتون من دیگه باید برم روز خوش عزیزم..

معلوم بود ناچارا خداحافظی میکنه..ولی برام نهم نبود..مهم این بود که برم تا نتونه مخمو شستشو بده تا عروسش بشم..

سر راهم با دیدن یک اگهی شغلی سریع ایستادم و باهاشون تماس گرفتم..

از هر فرصتی باید استفاده میکردم..

منتظر موندم.. اینقدر اون بوق لعنتی تو گوشم پیچید..تا اپراتور بهم گفت " لطفا بعدا تماس بگیرید "

با حرص قطع کردم و با دیدن ساعت گوشیم که نشون میداد به یک نزدیکم سریع راه خونه رو در پیش گرفتم .

وارد خونه که شدم نوید رو دیدم که با یه سینی برنج و قورمه سبزی جلوی تلوزیون نشسته و دو لپی مشغوله.

سریع رفتم تو اشپزخونه و گفتم : -مامان؟؟

گردن درازی کردم... توی راهروی انتهایی اشپزخونه هم نبود.

دوباره صداش زدم..

-مامان کجایی..

به نوید نگاه کردم ..هنوز نمیخواست یه کلمه بگه اونا نیستن..

رفتم سمتش.. من باید اینو ادم میکردم..

یکی زدم پس کلش .داد زد:

--هوووووی.

-هوی تو کلات..مگه دهنتو وا کتی بگی خونه نیست چیزی ازت کم میشه؟؟

نگام کرد..

--من دیگه با تو حرف نمیزنم..

-غلط کردی.. هرچی ازت میپرسم عین بچه ادم دهنتو وا میکنی جوابمو میدی..

برام زبون دراورد و دوباره برگشت سمت تلوزیون..با حرص نفسمو بیرون دادم..

یه بشقاب غذا کشیدم و کنج اشپزخونه نشستم.. تو تنهایی غذامو خوردم و ظرفامو شستم .. دستامو با پشت مانتوم خشک کردم و سریع بازوی نوید رو که داشت ظرف خودشو هم مینداخت رو دست من رو گرفتم..

دوباره وحشی بازی دراورد و داد کشید:

--ااای کثافت...

-کجا ول میکنی میری..

--درس دارم..

-اره تو الان باید درس بخونی حتما.. بشقابتو میشوری بعد میری..

بازوشو از دستم کشید بیرون..

شروع کرد به مالش دادنش..

--تو بشور دیگه..

-نوکر بابات سیاه بود..من دست به ظرفات نمیزنم نوید..حواست باشه.

اونور اپن ایستاد و زبون درازی کرد و گفت :

--میدونی بابا بیاد ببینه ظرفا کثیفه میکشتت.

چشام گرد شد و تا خواستم بدوئم سمتش زرنگی کرد و دویید سمت اتاقش..

فحشی از ته دل بهش دادم.. کاش میشد نوید رو با دستام خفه کنم..

نگاهم که میکرد داغ میکردم... اون کوچیک شده ی پدرش بود..

همه چیزو از چشم دو نفر دیگه میدیدم.. تمام رفتارای سختی که تحمل میکردم رو اونا به سرم اوردن..

پدر و مادرم..

پدر ومادرم دو تا از افرادی بودن که با تصمیمی که برای زندگیشون گرفته بودن زندگی منو نابود کردن..

یک ماه پیش بابا..

یک ماه کنار مامان..

زندگی ای نبود که من میخواستم.. حس میکردم سقفی بالای سرم نیست و یه آواره ام که هنوز نرسیده باید بند و بساطشو جمع کنه و بره جای دیگه..

بعد از دیدن رفتارای بد لاله تصمیم گرفتم کنار مادرم باشم..

با خودم میگفتم از بودن در کنار زن بابا که بهتره..

فکر میکردم نادر میتونه منو دوست داشته باشه و اشتباه میکردم... نادر هم ادمی بود شالاتان تر از لاله ..

حتی بدتر از اون.. سریع ظرفای نویدو شستم..نوید راست میگفت.. اگر نادر میومد و میدید طرف کثیف هست غر میزد و من اصلا تحمل غر زدناشو نداشتم..

لباسامو عوض کردم و بعد از یه دوش ساده حالم کمی بهتر شد.. پتویی از توی کمد برداشتم و کف اتاق دراز کشیدم و چشمامو بستم..

اگر میشد برم سرکار حداقل این همه دردسر نداشتم..

حداقل کمتر اینجا بودم و میدونم که زندگی خودم بهتر بود..

**

نی رو توی اپ پرتقال خنکی که دستم بود فرو کردم..

از نوشیدنش لذت خیلی زیادی بردم... در حال قدم زدن توی کوچه های محله ی خودمون بودم که نگاهم به برگه آ چهار روی دیوار افتاد..

چشمام برق زد و نزدیک تر شدم..

" به یک نفر فروشنده خانم با ظاهری اراسته و فن بیانی بالا نیازمندیم "

با دیدن اون برگه ی زرد رنگ سریع باقیمونده اب پرتقال رو با سر و صدا بالا کشیدم و پرتش کردم تو سطل زباله..

گوشیمو دراوردم و همونجا شماره ی چاپ شده روی کاغذو گرفتم..

در حین بوق خوردن باز اون متن روخوندم.. عالی بود.. فقط مسئله دوری اون پاساژ از خونمون بود که اون هم مشکل بزرگی نبود حلش میکردم..

لبخند بزرگ روی لبم هیچ جوره جمع نمیشد .

حتی وقتی جواب نداد هم ناراحت نشدم و یه بار دیگه گرفتمش..حالا که یک نفر به اختیار خودش دنبال فروشنده میگشت من نمیتونستم از دستش بدم..

بعد از چند دقیقه انتظار صدای پسر جوونی روشنیدم..

--الو.

گوشی رو فاصله دادم و گلومو صاف کردم..

انگار استرس گرفته بودم..حس میکردم رییسم همین الان ایستاده جلوم و منم رنگ و رو پریده بودم و زبون تو دهنم نمیچرخید که حرفی بزنم..

دوباره گفت :

--الو بفرمایید..

سریع گفتم :

-سلام.. روز بخیر..

--سلام.. بفرمایید.

-من..من برای این اگهی که زده بودید تماس گرفتم..

--بله.

-میخواستم ببینم کسی رو استخدام کردین یا نه..

--نه خیر.. شما اگر مایل هستید میتونید تشریف بیارید بوتیک..

لبخندم بزرگتر شد و توی دلم خداروشکر کردم .

-بله حتما.. میام خدمتتون..

--بسیار خب..ادرس پاساژ روی همون برگه نوشته شده شما عصر ساعت شش بیاید..

-مغازه کجاس؟

--طبقه دوم جنب پله برقی بوتیک نورا.

تماس که تموم شد من از ذوق به هوا پریدم.. خداروشکر اون موقع ازروز خیابون خلوت بود و کسی منو ندید..

یه چیزیو بگم.. اسم دختر رو عوض کردم..

😂😂😂😍😍😍😍 تا خونه رو با بالاترین سرعت دوییدم.. اینبار هیچ توجهی به نوید که تموم تلاششو میکرد تا حرص منو دربیاره نکردم.

پریدم توی حمام و دوش گرفتم.. خیلی خوشحال بودم و مدام خداروشکر میکردم .. جلوی اینه با سشوار به جون موهام افتاده بودم و زیر لب با خوشی اهنگ شادی رو زمزمه میکردم و تکونای ریز میدادم.. نوید جفتم ایستاده بود و با تعجب نگاهم میکرد..

بنده خدا حق داشت.. هیچوقت منو اینقدر خوشحال ندیده بود..

بعد ازخشک کردن موهام با اشتها غذا خوردم.. نوید هنوز هم مات و مبهوت بود و من هر لحظه شادتر از قبل میشدم..

از ذوق بر خلاف روزای قبل ظهر خوابم نبرد.. بین مانتوهام تو کمد گیر کرده بودم.. انتخاب برام سخت بود و دوست داشتم همین اول کار خیلی خوشتیپ و شیک و تمیز باشم..

با نزدیک شدن به ساعت مقرر سریع اماده شدم.. مامان کنارم ایستاده بود و نگاهم میکرد.. هنوز لباس محل کارش رو از تنش در نیاورده بود.. --مهرنوش عزیزم.. میشه بیخیال شی.

نگاهش کردم..

-من بیخیال بودم.. شوهرت نبود..

--نادر یه چیزی میگه.. من که خودم کار میکنم..خرجت با خودمه نیازی نیست کار کنی..

شال طرح داری رو روی سرم زدم و همونجور که تو اینه مرتبش میکردم گفتم :

-بهتره مامان ..کار کنم حداقل کمتر خونه ام..

مامان با ناراحتی گفت :

--یعنی اینقدر از اینجا بدت میاد؟؟

نگاهش کردم و گفتم:

-تا وقتی نادرهست اره..

--خب برو پیش بابات..

کیف مامانو برداشتم و انداختم رو دستم..

-از اونجا بیشتر بدم میاد.. کیفتو امروز قرض میکنم..فعلا..

مامان مچ دستمو گرفت و گفت :

--مهرنوش لج نکن..یک بار تو زندگیت دل به حرف من بده و نرو.. نادر هر غلطی بخواد بذار بکنه..تو راه خودتو برو.. -من ترجیح میدم کار کنم.. خسته شدم از این همه سرکوفت شنیدن..

مامان عصبی شد..

--فکر کردی فروشندگی الکیه؟؟ فکر کردی میری و میای بی هیچ دردسر؟؟؟ مگه منو نمیبینی دختر؟؟ رسیده نرسیده باید باز برم سرکار..صبح و شب .. از پله برو بالا پایین.. کارتن و بردار اینو تاه کن ..با مشتری سر و کله بزن..چشاتو وا کن.. تو جوون داری برا این کار؟؟؟

نگاهش کردم.. -منم انتظار ندارم با یه وری خوابیدن بیان پول بذارن کف دستم.. نگران نباش من از پسش برمیام.. --مهرنوش بیا برو پیش بابات.. از نادر دور باش که بهت گیر نده..

-تو فکر کردی حرفای نادر برای من پشیزی ارزش داره؟؟ نادر از اول تو زندگی من هیچ نقشی نداشته..این که منو مجبور به کار کردن میکنه از لطفشه.باعث میشه کمتر نگام بهش بیوفته.. از اتاق رفتم بیرون و همونجور که مشغول پوشیدن کفشام بودم گفتم :

-کاش قبل از طلاقت یه فکری به حال این روزای من میکردی..

مامان هیچی نگفت و بی حرف زل زد بهم.

اینبار بی خداحافظی خونه رو ترک کردم.. به این کار خیلی امید داشتم.. خوشحال بودم که میتونم روی پای خودم بایستم

به سختی خودمو به پاساژ رسوندم.. ساعت شیش و نیم بود و حس میکردم دنیا روی سرم هوار شده.. همین اول کاری و تاخیر ..

تقصیر من نبود..مسیر این پاساژ خیلی از خونه دور بود و بار اولم بود به اینجا میومدم..

با پله برقی به طبقه دوم رفتم و سمت چپم تابلوی بزرگ و نورانی بوتیک نورا توی چشمم خورد..

اینه بزرگی که کنار. درب ورودی یکی از بوتیکا بود به دادم رسید تا سر و وضعم رو مرتب کنم..

استرس گرفته بودم و اون همه جمله ای که اماده کرده بودم بگم رو از یاد برده بودم.. نفس عمیقی کشیدم..ادامس خرسی که دیگه طعمی هم ازش نمونده بود رو لای دستمال کاغذی انداختم دور..جویدن ادامس جلوی اون فرد زشت ترین کار بود..

مخصوصا اون ادامس بد طعم صورتی رنگ که عین لاستیک توی دهنم جا به جا میشد .

وارد بوتیک که شدم ناخوداگاه چشمامو بستم.. یه لحظه از اون همه نورطلایی اذیت شدم..

دکور سفید و شیشه ای و نورهای تو سقف باعث میشد چشمت اذیت شه..

پشت میز کوچولویی که اونجا بود دنبال مرد یا زنی گشتم که بتونم باهاش حرف بزنم.. هیچکس نبود..

سرفه ای مصلحتی هم باعث نشد کسی پیداش شه .

یعنی این پاساژ اینقدر امنیت داره که مغازه رو ول کنن و برن؟؟

سرفه ی دوم باعث شد صدای پسری بیاد..

--الان میام خدمتتون..

روی صندلی کنار در نشستم .. به لباسهای توی تن مانکن ها یا روی رگال و توی قفسه ها نگاه کردم...

بوتیک پر از لباسهای مجلسی زیبا و قطعا گرون قیمت بود..

با دیدن پسری که از پله های منتهی به طبقه بالا پایین میومد سریع ایستادم و سلام کردم .

همین که چهره اش رو دیدم یکباره ساکت شدم.. اون هم نتونست تعجب نکنه و گفت :

--عه.. مهرنوش خانم شمایید؟؟

زل زدم بهش..لباسهایی که روی دستش بود رو روی میز انداخت و یکی یکی تاه کرد و پشت سرش توی قفسه های سفید رنگ قرار داد و گفت :

--همون موقع که زنگ زدی صدات اشنا بود برام..اما فکر نمیکردم تو باشی..

دستشو به سمت صندلی دراز کرد و گفت :

--چرا ایستادی بشین..

با مکث نشستم.

دستاشو روی میزتکیه داد کمی به سمت جلو خم شد..

--نگاه کن چرخ زمونه رو مهرنوش..

گیج بودم..من این کار رو میخواستم...بدجور روش حساب باز کرده بودم و حالا... نمیدونستم بمونم...یا برم..

--هر روز ازم فرار میکردی..هرجابودم میرفتی و نگاهم نمیکردی..حالا با یه آگهی ساده رو دیوار نشستی جلوم..

پوزخند زدم.. اون به چی فکر میکرد...من به چی..

شونه بالا انداختم..

-الانم نمیدونستم تو اینجایی..وگرنه نمیومدم.

روی صندلیش نشست و تاب می خورد و بی حرف نگاهم میکرد..

پوفی کردم و صورتمو به سمت در چرخوندم.

همیشه همینجور بود و با همین کارهاش حرصم میداد..

اونم شونه بالا انداخت و گفت :

--پس چرا نشستی..

بلند شدم.. -رفع زحمت میکنم..

دررو باز کردم که سریع گفت :

--تایمش کم نیست.ولی حقوقشم بد نیست..

برگشتم سمتش..

-حقوقی که میخوای بدی به منن بنداز تو قلک خودت..ممنون..

نیشخندی زد..

--عاشق همین تخس بازیاتم..

اولین پست❤

با حرص نگاهش کردم و گفتم :

-این جمله رو که به زبون میاری بیشتر از قبل حالمو بهم میزنی..

بلند شد و به سمتم اومد و گفت :

--پس تخس بازی در نیار .. حالا که تا اینجا اومدی برنگرد..بمون و برام کار کن..

در رو باز کردم..

-من پیشه تو کار نمیکنم..

--پاتو از این در گذاشتی بیرون مستقیم برمیگردی جهنم کده ای که همیشه ازش حرف میزدی.. نادر دیوونت میکنه و نوید بیشتر از من حرصتو درمیاره.. بهتر نیست بمونی؟؟

سری تکون دادم..

-تو خیلی ادم زرنگی هستی آرمان..

دوباره برگشت سر جاش و دفتری از توی کشو دراورد و گفت :

--اگر زرنگ بودم تورو از دست نمیدادم..

-تو خیلی زرنگی.. فکر کردی نمیدونم چرا مادرت دم به دقیقه بحث خواستگاری رو میکشه وسط؟؟؟

نگاهم کرد و متنی رو توی دفترش نوشت..

--بده میخوام سر و سامون بگیرم؟؟ کی بهتر از تو ؟

اینبار من نیشخند زدم..

-اونقدر خر نشدم بهت بله بدم.. من که میدونم منتظری خرت از پل بگذره و بعد خودتو نشون بدی..

تکیه داد و با خنده گفت :

--اشتباه میکنی.. من همچین قصدی ندارم..

نگاهش کردم و خودش ادامه داد :

--اگر بهم بله بدی غل و زنجیرت میکنم تا هیچ جا نری.. فقط باید کنار من باشی..

خندیدم..

-روانی..

خواستم برم بیرون که باز هم اصرار کرد..

--باور کن فروشنده لازم دارم بمون..

-من حوصله ندارم بمونم اینجا هر روز با تو سر و کله بزنم.

--زندگی شخصیمون بحثش از کار جداست.. بمون کار کن..

در شیشه ای مغازه رو بستم و برگشتم سمتش...نیشش تا بناگوش باز شد و خندید.. یه شلوار رو از توی قفسه برداشتمو. انداختم سمتش و گفتم :

-نیشتو ببند..

شلوارو گرفت و دوباره تاه کرد و گفت:

--اینبارو میبخشم.. ولی دیگه اجازه نداری به مغازه ضرر بزنی ها..لباسا رو چروک نکن..

خندیدم و گفتم :

-اگه بخوای بمونم باید اختیار کل مغازتو بدی دستم ..کلیدو میدی به خودم..صبحا که خستم ولی حالا با پارتی بازی ده و خورده ای میام..

هنوز میخندید..

واقعا به این کار نیاز داشتم..ولی قبلش باید خودم حرص اونو درمیاوردم..

ادامه دادم:

-عصرا به وقتی که میخوای میام...وعده ی شام با توعه..حقوقمم دولتی میدی..

چند لحظه نگاهم کرد و گفت:

--میخوای بریم دفترخونه بوتیکو به نامت کنم..

ابرویی بالا دادم..

-باشه به نام خودت...فقط تا من اینجام اختیارش دست منه..سندش مهم نیس ..

کلید ریموت دار بوتیکو تو هوا تکون داد و گذاشت سر میز و گفت:

--بوتیک که سهله..تو اختیار دار منم هستی..

-شیرین زبونی نکن.. امروز که دیره.. شروع کار از فردا صبح..

سری تکون داد و گفت :

--با این طرز رفتار هرکس جای من بود با اردنگی بیرونت میکرد..

لبخند کجی زدم.. ارمان همیشه زبون درازی داشت..

-توام مختاری ..همین الان بیرون کن..

--تو جات همیشه اینجاس..هیچوقت بیرونت نمیکنم..مگر اینکه خودت بخوای بری..

برگ دستمالی از روی میز برداشتم و اینبار بی خداحافظی بیرون زدم ...

هم صحبتی طولانی بعد از مدت ها با ارمان باز هم منو به فکر فرو برده بود..

چقد شخصیت دخترم رو دوست دارم لامصب خیلی ناناسه به نظرم😐❤

🌸🌸🌸🌸🌸

از همونجا تا خونه رو با خط واحد برگشتم..خیلی سخت بود ولی بالاخره رسیدم در خونه و نفس راحتی کشیدم.. همون موقع بود صدای بوقهای پی در پی درب ساختمون آرمان به صدا در اومد و باز شد.. صدای ماشین که اومد نگام به اول کوچه خورد.. آرمان ماشینش رو در ساختمون نگه داشت و شیشه رو پایین کشید..

نگاهش کردم و گفتم :

-چیه بیام ماشینتو هل بدم اگه تکون نمیخوره..

لبخند زد و گفت :

--نه .. فقط خواستم بگم اگر دو دقیقه بیشتر میموندی الان خودم میاوردمت خونه.. چند لحظه نگاهش کردم.

اینقدر با عجله بیرون زده بودم که یادم نبود حداقل با اون بیام این مسیر رو..

خودمو نباختم و گفتم :

-من خودم راهو بلدم ممنون..

در رو که با کلید باز کردم اون هم رفت تو..

درساختمونو محکم بستم..بدبختی بزرگی بود..

سرکار ارمان کنارم بود و بعد از کار هم ساختمون کناری من ...

اینبار که وارد خونه میشدم حس میکردم حالم بهتره..

از همین الان حس استقلالی که داشتم حسابی حالمو خوب کرده بود..

مامان هنوز سرکار بود و نوید اینبار با دو تا از دوستاش پلی استیشن بازی میکرد و هنوز متوجه حضور من نشده بودن.. در رو اروم روی هم گذاشتم و ایستادم پشت سرش..

اونقدر سه نفری غرق بازی بودن اصلا متوجه باز و بسته شدن در نشده بودن..

نوید یهو به هوا پرید و به مادر دوستش فحش رکیکی داد..

زدم تو سرش.. ترسید و سرش به سمتم چرخید..سریع یقه اشو از پشت گرفتم و گفتم :

--شعورتو بالا ببر...هرچی از دهنت درمیادو نریز بیرون..

یهو ولش کردم و افتاد روی مبل.

رو به رفیقاش گفتم :

--بلند شین برین بیرون ببینم..مگه اینجا گیم نته..برید خونتون..

نون فانتزی ها و کالباس های یخ زده روی کابینت تکلیف شام امشبو مشخص میکردن..

بعد از بیرون کرد پسرا به سمت نوید رفتم و گفتم :

--هر غلطی میکنی تو زندگیت به من ربط نداره..ولی حق نداری فحشی بدی به کسی.. زبون دراورد..

--دلم میخواد به تو چه .

سری تکون دادم..

-باشه پس اگر یه روزم بدترشو به مادر خودت گفتن ناراحت نشو..هرچند..تو اینقد بی غیرت بار اومدی که چند سال دیگه معلوم نیست چی به سر خواهر و مادرت میاد و توام ککت نمیگزه..

رفتم تو اتاق و لباسهامو عوض کردم..

کالباس ها هنوز یخ بودن و معده ی من سر و صدا میکرد ..

برای گذروندن وقت باز هم دوش گرفتم ..

همونجور که با سشوار موهامو خشک میکردم به یاد حرفای آرمان بودم..

پسر همسایه ای که چند ماهی بود باهاش کات کرده بودم..

بعد از یک سال وقتی از دستش به حد جنون رسیدم دیگه باهاش حرف نزدم و سعی کردم باهاش رو به رو نشم..

بارها مادرش رو میفرستاد جلو.. میگفت قصدش ازدواجه..

اما من جواب مثبت نمیدادم..