رمان ارباب زاده مغرور من به قلم الهه اتش

ژانر : #عاشقانه #اربابی

خلاصه :

اربابی از تبار سیاهی، قدرت، دروغ، حیله،نفرین و خشونت

دختر ارباب دختری از جنس سکوت،آرامش،پاک،ساده و عاشق

خدمتکار ارباب پسری از جنس سنگ،پر از نفرت، پر از انتقام اما مهربون

حالا این دختر قصه عاشق پسر قصه مون میشه و زمانی که ارباب مچشون رو میگیره حالا چی در انتظار این دو نفر است.....

این رمان ممکن است فصل دوم هم داشته باشد که زمان انتشار آن مشخص نیست

مقدمه:

من پسری از جنس آتــشــم، پسری که

میسوزاند و خاکـــستر میکند، پسری

که رحم ندارد و در قلــبــش چیزی جز

سنگ نیست; هرگز درمقابل من

دوام نخواهی اورد...

و من دختری از جنس آبــم، دختری

که قلـــبـت را در دسـت دارد و با یک قطــره

آتشت را خاموش میکندو حتی اگر اراده کند تورا عاشق می کند.

تو در مقابل من هیچ توانی نخواهی داشت..

عـشــق تنها برای انسان ها نیست

تمام موجــــــودات هستی قلــــب دارن

و می توانند عاشق شوند

اما سوال اینجاســـت ڪہ

عشق آن ها چگونه خواهد بود؟؟؟

-------------------------------------------------

_: یسنا یسنا بیا ،دوباره رحیم افتاده به جون یکی تو رو خدا بیا

_:باز چی شده ؟من حوصله کل کل کردن با اون دیو دو سرو ندارم

_:الان وقت این حرفا نیست با ساقه انار افتاده به جون مش عباس

_:مش عباس؟؟ به اون پیر مرد چکار داره اخه

_:سر جریان پسرش دیگه،گفته پسرم رفته شهر رو من ازش خبر ندارم

اما خودش قایمش کرده بود

همراه ملیحه خدمتکار خونمون راه افتادم رحیم سر کارگر عمارت پدرم

بودو البته مورد اعتمادترین و دست راست پدرم،پدرم پسر نداشت ما

سه تا دختر بودیم دوتا خواهرم

یاسمنو یاس گل ازدواج کرده بودنو تو ده بالا زندگی میکردن،هر دوشون بچه داشتن

_:چی شده رحیم؟

ازش میترسیدم عین چی اما اعتماد به نفسمو حفظ میکردم اون موقع ها

17 سالم بودو رحیم یک جوون 28-29 ساله بود قد بلندو چارشونه بودباچشمای مشکیو نافذ که ادم از سرماش یخ میزد

_:خانم برو بالا

_:نزنش،چرا میزنیش ؟!این پیر مرد مگه چقد جون داره؟

_:اون دروغ گفته و سزاش مرگه!

_:یعنی چی قتل که نکرده کارشم طبیعی بوده تو از احساسو عاطفه

سر رشته نداری وگرنه همه میدونن که هر پدری بود همین کارو میکرد

_:پسرش دزدی کرده اون از املاک ارباب

دوباره شلاق مهتریشو برد بالا که من جلوش واستادم از مصمم بودن

چشماش ترسیدم،اما برای پا پس کشیدن دیر بود،رحیم بر خلاف

اسمش اصلا رحم نداشت بهش حق میدادم اون

حاصل *گ*ن*ا*ه دو نفر بود،همه بهش میگفتن نجسه و حتی زنا

حاضر نمیشدن بهش شیر بدن اخرشم یه پیرمرد اونو برد تو خونه خودش

و تا 5 سالگیش اونجا بودپیرمرد

که مرد رحیمم شد جز مال و اموال پدرم،خیلی خشن بودو پدرم پشت

این موجود قایم شده بود

_:مهتریشو اورد بالا اما نزد داشت لبخند رو ل*ب*ا*م میومد که دستشو برد

بالا با تموم قدرتش زد زیر گوشم

تعجب نداشت پدرم بهش اختیار تام داده بودیک لحظه برق از چشمم

پرید اما گریه نکردم با اینکه یک طرف صورتم درد میکردو به سوزش افتاده

بود اما ذل زدم به چشماشوبهش گفتم

_: ازت متنفرم

از وقتی یادم میاد اون همینطور بوداما من ازش نمیترسیدم شمار

کتکایی که ازش خوردم از دستم در رفته پدرم ازش حمایت میکردچشم و گوش پدرم بودو پدرم از همه کس بیشتر به اون اعتماد داشت

از اینکه دختر ارباب بودمو حق دخالت تو

هیچ کاری رو نداشتم از همون بچگی حس بدی داشتم،مادرم جز به پوشیدن لباسو زندگی طبق اداب فرنگ به چیز دیگه فکر نمیکرد،دختراصیل تهرانی بودو به مردم روستامون مثل موجود کثیف نگاه

میکردخواهرامم همینطوراما من جنسم از همون اول با همه فرق داشت حتی صمیمی ترین دوستم ساره یک دختر

روستایی بود،برادرش معلم پیانو من بود ،اسمش فرهاد بود و با اون دستای زمختش قشنگترین اهنگا رو میزد

_:خانم ...خانم

_:بله پدرکارم داشتید

_:تو به چه حقی از یک رعیت دفاع کردی میخوای ابروی منو ببری؟؟

سرمو انداختم پایین

_:دارم با تو حرف میزنم تو چرا مثل مادرت نیستی؟این همه امکانات داری برو لذت ببر سرتو گرم کن خواهراتو ببین همشون رفتن سر خونه

زندگیشون تو هم ازدواج کنی حوصله ات سر نمیره مجبور نیستی تو کارایی که به تو ربطی نداره دخالت کنی

من حرفای پدرمو نمیفهمیدم تموم تمرکزم رو این بود که گریه نکنم نبایدضعف نشون میدادم حتی در برابر پدرم

_:دیگه تکرار نمیشه پدر.

_:اگه یک بار دیگه از این قبیل کارا بکنی به عموت میگم بیاد و عروسشوتحویل بگیره

هیچی نگفتم پدرم بعد از اینکه دلمو حسابی چلوند رفت بیرون کامران پسر عموم بودو البته نامزد من ازش بدم میومد رفتارش مثل دخترابودهمون طور ظریف همونطورحساس.از طرز نگاه کردنش چندشم میشه

تنها استفاده ای که کامران از موقعیتش میکنه زن بازیو قماره همین

_:یسناخانم

_:باز چی شده؟

_الهی فدات بشم خانم الهی بمیرم برات الهی دستش بشکنه

_:بس کن بگو چی شده ؟

_:ساره اومده میگه میخواد بره رودخونه منم بهش گفتم اقا قدغن کرده

_:چرا بهش گفتی ؟تو که انقد گلی انقد مهربونی دلت میاد من گوشه

خونه بشینمو افسرده شم

_:اخه

_:کسی نمیفهمه.نگران نباش

_:زود برگردینا

_:باشه قبول کردی دیگه نگو نه ها

_:خانم برام الوچه جنگلی هم میارین

_:اره حالا میذاری برم

همیشه خدا کارم همین بود از پشت عمارت قایمکی میرفتم

بیرون پشت عمارت یک چیزی مثل دره بود که حتی مردا هم جرئت

نداشتن از اونجا رد بشن!واقعا ترسناک بودپدرم برای امنیت عمارت این کارو کرده بوداما من راه بلد اینجا بودم

_:سلام چه قد دیر کردی

چطوری ساره خانم خودم

دو ساعته اینجام

_:باشه بابا ببخشیدبا یک ببخشید کارت راه میفته یا حتما باید ب*و*س*ت کنم ؟

ایش بی حیا

خندم گرفته بودساره رو خیلی دوست داشتمخیلی ناز بود اما

یک دستش فلج مادرزاد بود

بخاطر همین تا حالا ازدواج نکرده بود

نگاهش

همیشه خدا معصوم بودتنها

رازدار زندگی من

مثل برق گرفته ها یک دفعه اومد جلوم واستاد

_:صورتت چی شده ؟

_:هیچی بابا بی خیال

_:بازاین رحیم گور بهگور شده زدتت از ارباب بعیده اینفد بی غیرتی ارباب

ده بالارو ندیدی نمیتونن به خانوادش بگن بالا چشمت ابرو هست یانیست

_:تقصیر خودمم بود

_:الهی دستت بشکنه رحیم

خندیدم عین مادر بزرگا داشت رحیمو نفرین میکردتا دید دارم میخندم

زد زیر گریه به خلقیاتش عادت داشتم همیشه خدا زر زرو بودمنم تامیتونستم اذیتش میکردم

تا از اون حالو هوا دورش کنم

وقتی رسیدیم تو جنگل چشمم به الوچه ها افتاد الوچه ها ریز بودنو توسرخ داشتم الوچه میچیدم که ساره جیغ کشیدبرگشتم ببینم چه خبره که چشمم به یک جوون افتاد

میشناختمش پسر ارباب ده بالا بود

_:تو اینجا چکار میکنی ؟

_:من سایه توام!

_:خوشگله یا الان به من پا میدیو بهمون خوش میگذره یا من خودم ازت پا میگیرم

_:هه حرف زدنشو

_:خفه شو الاغ جون چه لعبتی هم

هستی ولی خدایی خوب شد توزن من نشدی پدرت نتونست تو رو جمع کنه به خاطر یک شب باید بدبخت میشدم

_:خفه شو ک*ث*ا*ف*ت واقعا وقیحی..

یه نگاه تحقیر امیزی به ساره کرد

_:تو هنوزم با این دختر افلیجه میگردی خلایق هر چه لایق

_:به تو ربطی نداره عوضی

بهم حمله کردمنو چسبوند به درخت هم من هم ساره با تموم قوا جیغ میکشیدیم یک دفعه دیدم ساره مث جت فرار کردبهزاد چندتا سیلی به صورتم زد تا بتونه منو رام خودش کنه از ترسو بی پناهی فقط جیغ میکشیدم اخرش موهاموکشید منو پرت کرد رو زمین دوتا لگد به شکمم زد که اگه تو حالت عادی بود حتما بیهوش میشدم اما از ترس مغزم فرمان بی هوشی صادر نمیکرد منتظر لگد بعدیش بودم که خودش پرت شد رو زمین یکی داشت تا حد مرگ میزدش از درد نمیتونستم چشمامو باز نگه دارم اما هنوز هوشیاربودم صدای جیغ جیغوی ساره که اسممو صدا میکردو میشنیدم یک لحظه فکر کردم نکنه اونی که بهزادو میزد ساره بوده باشه اما خیلی زود از تصورش که ساره با دست فلجش داشت بهزادو میزد خندم گرفت

اه و اوه بهزاد پیچیده بودصدای ساره هم قطع شداحساس کردم یک نفرب*غ*لم گرفت .ارام شدم نتونستم چشمامو باز کنمو ناجیمو ببینم همون موقع از حال رفتم

دو روز تموم بی هوش بودم وقتی بهوش اومدم مامانم بالاسرم بود وداشت چرت میزددلم براش سوخت

_:مامان..مامان پاشو برو جات بخواب

_:یسنامادر قربونت برم بیدار شدی مامان قربونت بشه من فدای چشمات بشم خدا این رحیم کثافتو لعنت کنه ایشالا به زمین گرم بخوره ببین چکارت کرد؟

_:مامان گریه نکن اخه به رحیم چه مربوطه؟

_:دیگه نمیخواد کار رحیم ذلیل شده رو ماست مالی کنی بابات امروزتنبیهش کرد حسابی دلم خنک شدانقد زدش که نمیتونست از جاش بلند شد اخرش عباسو رضا کمکش کردن بره تو اتاقش

رحیمو فداکاری؟؟ از رحیم بعید بود همچین کاری دلم براش سوخت

اونکه مقصر نبود حتما میدونست اگه پدرم جریان اصلیو میفهمید زنده ام نمیذاشت من حق بدون اجازه خارج شدن از عمارتو نداشتم در کمال بی رحمی به این فکر کردم که شاید انگیزه خاصی از این کار داشته باشه مامانم خیلی زوداتشفشان احساساتش فروکش کرد وخوابیدتازه خرو پفم میکردخیلی باحال بودا،با این همه دک و پوز وفیسو افاده شبها مثل یک عاقله مرد خرو پف میکردهر کاری میکردم به کار رحیم فکر نکنموفکرمو یک جای دیگه ای متمرکز کنم ونشد که نشد پس تو دنیای وحشی رحیم جایی برای مهربونی هم وجود داشت!

با صدای سر و صدای بیرون از خواب بیدار شدم ملیحه تا دید چشمام بازه بهم حمله بردم کلی تف مالیم کرد.بهش لبخند زدم

_:چطوری گلابتون نمیگی ملیحه یک روز سر و صداتو نشنوه میمیره اونوقت2 روز خواب وبدی؟

_:بهتر شد ملیحه جونم یک چند روز تو راحت بودی

_:تو سالم باشی من راحتم

دوباره شروع کرد به گریه کردن من هیچوقت به خاطر این مسائل گریه

نمیکنم ادم باید مرد باشه والاانقدر ب*و*س*ش کردم تا چندشش شدودست از گریه کردن برداشت

_:اه ملیحه این سر و صدای بیرون واسه چیه

_:فک کنم رحیم نیومده اینا دارن سواستفاده میکنن

_:رحیم چرا نیومده ؟

حالا میدونستما ولی خوب ملیحه هیچیو از قلم نمیندازه

_:خانم جان من اومدم تو اتاق دیدم شما حالتو خیلی بده تموم سر وصورتتو کبود بود و بیهوش بودین رفتم اربابو صدا کردم .ارباب تا شما رودید به اقا رضا گفت

کی اینکارو کرده چرا دخترم از حال رفته که رحیم اومدو گفت من

کردم.میگفت دوست نداره کسی جلوشو وایسه اقا هم با شلاق افتادبه جونش تموم مدت یک اخم نگفت اماتموم دهنو لبو سرو صورتش خونی بودمخصوصا رو گونه اش که انگارخون میجوشید!

دلم برا رحیم به درد اومدبا اینکه من ازش خیلی خیلی کتک خورده بودم

اما همش به خاطر این بود که تو کارش دخالت کرده بودم حقم بود.اما اون حقش نبود به خاطر شیطنت من اینجور مجازات شه هنوزم ازش بدم میاد اما ته دلم یک جوریه

بعد از دو روز رحیم همون رحیم قبلی شدهمون نگاه خشنو مرموز وسرداحساسش یخ زده بود.اصلا به روش نیاورد برای من همچین کاری کرده منم به روی خودم نیاوردم این کتک خوردنش انتقام تموم سیلی هایی که ازش خورده بودم

پدرم بعد از بی هوشی من کلی نرم شده بودانگار چشمش ترسیده بودو گذاشت من تو مدرسه ای که تو روستامون بود برم رشته

طبیعی عاشق این رشته بودم اونروز با تموم وجودم خوشحال شدم

_:ملیحه..ملیحه ..کجایی؟

اوف باز معلوم نیست این کجا فالگوش واستاده که نمیتونه جواب منو بده

_:ملیحه...

_:بله..بله..چی شده؟

_:اون شنلی که خانم جانم برام بافته بود کجاست؟

_:الان پیداش میکنم خانم

_:کجا بودی چرا جواب نمیدادی

_:داشتیم با طلا صحبت میکردیم میگن یک شکاف عمیق رو صورت رحیم

افتاده که برای اون شلاقاییه که خورده!خانم میگن قیافه اش کریه بود

کریه ترم شد

_:بس کن تو چرا این حرفو میزنی ؟!

درسته باهاش بد بودم اما دوست نداشتم در موردش اینطوری حرف بزنن قلبم به درد میومد وقتی همه اونو با اسم رحیم حرو.... میشناختن زخم روی گوشه اشه یه زخم بد شکل

**

حدودا دو ماهی از مدرسه رفتن من میگذره تموم وجودم شده درس

درسو درس به قول بهزاد اگه همینطوری ادامه بدم حتما دانشگاه تهران

قبول میشم دوست دارم معلم بشم خیلی

از معلمی خوشم میادمخصوصا از خانم محمدی انقد شیک بود که نگو

_:ساره زود باش دیگه دیر شد

_:اومد م

یسنا خانم داری به من زور میگیا اخه من بیام باهات تو کلاس بشینم

درس بلد نیستم خط کش میخورم من نمیخوام درس بخونم من میخوام

شوهر کنم بچه دار بشم بچه هام...

_:اوه بسه..بسه تو باید درس بخونی تو دوست منیو باید

_:خدا من به کی بگم دردمواینم مثل باباش همش بلده زور بگه

نمیدونم چرا یک دفعه از کوره در رفتم

_:خلایق هر چه لایق.اصلا هر غلطی..

هرچی فکر کردم هیچی سخنرانی به ذهنم نیومد براش بکنم فقط

قدمامو تند تر کردمو رفتم مدرسه ساره اونروز نیومدنمیدونم این دخترچرا انقد خنگه!اخه مگه بده

ادم درس بخونه یک زن روشنفکر بشه نمیدونم والا.اونروز انقد حواسم پرت بود که اصلا نفهمیدم درس اون روز چی بود

تو راه برگشتن به عمارت داشتم با خودم شعر فروغی با خودمم زمزمه میکردم که دیدم یک غول تشن جلوم سبز شد

خواستم راهمو ادامه بدمو به روی خودم نیارم هر طرف که میرفتم اوناجلوم سبز میشدن نمیدونستم چکار کنم مثلا خیر سرم میخواستم ازمیانبر بیام نمیتونستم جیغ بکشم انگارر یکی به گلوم چنگ انداخته بودو راه صدامو بسه بود!

اونا هم هیچی نمیگفتن فقط با یک لبخند مسخره رو لبشون به دست و پازدن من برای فرار نگاه میکردند

_:داود بزنم بی ریختش کنم

_:نه حیف این خوشگله نیست میخوای بی ریختش کنی بذار میخوام مادربچه هام بشه

من مثل گنجشگ زیر بارون مونده نفسام به شمارش افتاده بوداینجاهم تاریک بود هم خلوت خدانذر امامزاده عبداله میکنم کمکم کن خدایا یک کاری کن بکشنم خدایا

نذار ابروم بره.نذار ابروی پدرم بره.نذارخدایا به مامانم رحم کن..به بی بی رحم کن..یا امام ..اون لحظه انگار خدا هم صدامو نشنید.داود اومد سمتمهیکلش خیلی گنده البته زشت بود.نمیدونم چرا تو این موقعیت دارم به هیکلش فکرمیکنم یک سبیل پرپشت هم داشت قیافش مثل قاتلا بود.وقتی اومد

نزدیکم مثلا میخواست ادای فیلمارو در بیاره لبشو نزدیک گوشم اورد و خیلی اروم گفت

_:وای چه قشنگی

دهنش وای بوی دهنش اصلا تو عمرم بو به این بدی حس نکرده بودم

_:با من چکار داری مگه خودت خواهر مادر نداری دوست داری یکی باناموست اینکارو بکنه ک*ث*ا*ف*ت* پس فطرت.ناموس ارباب ناموس تو هم هست اشغال.

هیچی نگفت فقط با لبخند نگام میکرد انگار از حرص خوردنای من لذت میبرد

_:کم پدر من برای امثال شما پاپتی ها زحمت کشید؟

داود حرفی نزد در عوضش اون یکیه از پاپتی گفتن من عصبانی شداومدو بهم حمله کرد

_:کثافت خواهر داود هم سن الان تو بود مرد نامزد من مرد چرا به خاطر پدر تو

_:به پدر من چه ربطی داره ؟نکنه بابام..

هنوز حرفم تموم نشد که با قدرت زد تو دهنم

بابای کثافتت مست بود سمیه داشت از خونه خواهرش برمیگشت بابات ..

_:خفه شو ابراهیم!

_:حالا نوبت توا بابات باید ببینه باید ببینه با دخترش همون کاریومیکنیم که اون با سمیه من کرد.با سمیه پاک من ،اشغال .اون به یک دختر همسن دختر خودشم رحم نکرد.تو باید بی ابرو شی.باید

اومد طرفم جیغ کشیدم داود فقط داشت نگام میکرد اما ابراهیم باوحشی گری یقه پیراهنمو پاره کردمیخواست منو ب*ب*و*س*ه اما

من نمیذاشتم تقلا میکردم اونم مثلامیخواست خسته ام کنه از دیدن تقلاهای من لذت میبرد

_:باید تقاص بدی باید تقاص سمیه منو بدی ارباب باید بدونه ک*ث*ا*ف*ت* بازیاش کار دستش داده

من فقط جیغ میزدم و خدارو صدا میکردم.تموم مدت تو دلم یه چیزمیخواستم اونم مرگو.

_:هی الاغ داری چکار میکنی.هان!؟داری چه گ..ه..ی میخوری..

رحیم بود خودش بود.چقدر صداش به نظرم با جذبه و خوش اهنگ اومد..

.خدایا مرسی حرفمو گوش کردی خدایا دمت گرم واقعا خوب به دادم رسیدی مرسی خدایا خدایا خیلی بامرامی

برام مهم نیست ببینه دختر مغرور ارباب که جلو همه زورگوییاش وامیستاد الان تو مشت دوتا ک*ث*ا*ف*ت*ه مثل بره واستاده اصلا از اون زبونش خبری نیست برام مهم نیست

ببینه دختر ارباب از خونواده اصیل با اون همه دبدبه و کبکبه خودشوخیس کرده از ترس لباسای پاره امم مهم نیست!فقط مهم اینه که نجات پیدا کردم مهم اینه که خدا صدامو شنید،که دادرسی منو به بعدا موکول نکرد

اونا رو تا حد مرگ کتک زد اونقدر که وقتی ولشون کرد نتونستند تا چند دقیقه از جاشون تکون بخورن

من خودمو جمع کرده بودم کنار دیوار و فقط گریه میکردم،استرسو

خیسی لباسم باعث شده بود احساس سرما کنم تمم تنم میلرزید بااینکه دعوا تموم شده بود اما بازم به طرفم نیومد یک گوشه واستاده بودو داشت سیگار میکشید.گریه بی صدام تبدیل به هق هق شده بودسرمو گذاشتم رو پامو یک ریز گریه

میکردم نیاز به دلداری داشتم درسته

ازم متنفره اما من حالا نیاز به دلسوزی دارم اما اون از سنگه میدونستم

کم حرفه ولی دوست داشتم احساسشو تو این لحظه بگه چقدخودخواه

_:بسه اب غوره پاشو بریم عمارت چشم ارباب روشن با این دخترش با کدومشون اشنا بودی؟

_:به خدا من نمیشناختموشون

اومد طرفم دو تا بازوهامو گرفت

_:احمق به فکر پدرت نبودی..با این یه لاقبا ها

_:تو حق نداری راجع به من اینطوری فکر کنی

با اینکه حالم خوب نبودهم تنم میلرزید هم احساس ضعف داشتم باگریه ای که سعی میکردم قورتش بدمو به فریاد تبدیلش کنم با اینکه نیازبه دلجویی داشتم نه بازجویی

اما ادامه دادم

_:من بد کاره ام؟تو چطور میتونی اینو بگی اینا اومدن انتقام اربابو ازدخترش بگیرن.اومدن با بی ابرو کردن من ابروی رفته دخترشونوبرگردونن اینا میخواستن منوخار کنن که کردن.که بدون اینکه دست به جسمم بزنن منو بی ابروکردن

دیگه نتونستم.لرزش تنم بیشتر شده بودانگار حس از پاهام رفته بود.

-پاشو بریم عمارت

ضعف داشتم اما به روی خودم نیاوردمو بلند شدم تازه نگام به وضعیت لباسم افتاد بالاتنه لباسم پاره بود دستمو حایل بدنم کردم.هنوزچند قدم راه نرفته بودم که احساس کردم تو چرخو فلک نشستم همه چی دورم می چرخید،رحیمم همون لحظه برگشت تا وضعیتمو دید با یک قدم بلندخودشو بهم رسوندو منو کشید تو ب*غ*لش..

تو تموم زندگیم فکر نمیکردم یک روزی رحیم یکیو ب*غ*ل کنه.اون از زنا

مخصوصا من متنفر بود اما حالا داشت خواسته یا نا خواسته منو محکم گرفته بود.اروم شدم.ازاینکه الان یک مرد کنارمه.یک مرد خشن مثل شیر پشتمه تواین لحظه فقط اینو میخواستم

بدون اینکه ازم اجازه بگیره داشت دستشو میذاشت زیر پام تا از زمین بلندم کنه که با یک نه اونو به خودش اوردم

_:چته ؟نمییتونی راه بیای باید زود بریم عمارت

با بغض بهش گفتم خودمو خیس کردم.خدا میدونه چقد برام سخت بود

صدای ترق ترق خرده شیشه های غرورمو شنیدم.اما اون انگار حرفمونشنیده نه نگاهی نه پوزخندی نه ترحمی

هیچی فقط از رو زمین بلندم کرد

_:گریه نکن

حس کردم تموم شدم اگه کارگرا منو با این وضعیت میدیدند ابروی پدرم میرفت خانم جانم دور از جونش حتما سکته میکرد

رحیم یک دفعه واستاد انگار تازه پیراهنمو دید..فقط غرید با صدای بلند منوگذاشت زمین چکارت کردن؟!

_:فقط لباسمو پاره کردن بخدا هیچکار

اشک میریختم داشت میرفت منو گذاشته بودو داشت تنها میرفت امانصفه راه برگشت پیراهنشو در اوردو پوشوند به من

دوباره منو سمت خودش کشیداخماش هنوز تو هم بودبا فکر بیرون زده.قیافه ترسناکی اشت قدشم بلند بود با هیکل ورزشکاری.زخم رو گونه اش ناجور تو ذوق میزدچشمای میشی نافذی داشت . یک اخم که چاشنی همیشگی صورتش بود

.اونم راه پشت عمارتو بلد بود منو از اونجا برد تو نخواست ابروم بره نخواست همه به چشم به دختر بد بهم نگاه کنن نخواست جلو همه تحقیر بشم.منو نشوند پشت سنگی که جلو در اتاقم بود

_:همینجا بشین.ملیحه رو که اوردم بیرون تو برو تو

نفهمیدم اینکارش برا چیه قطعا از دوست داشتن نیست.شاید به خاطرپدرم شاید هم به خاطر مرامو مردونگی که داشت اما من حس کردم تموم وجود پر از حس سپاسگذاریهصداش کردم

_:رحی...

_:نمیخواد چیزی بگی فقط زودی خودتو مرتب کن

از حرفاش کروورسردی تراوش میکرد،انگار ادم اهنی داره حرف میزنه اما بازم.دستش درد نکنه خدا عوضش بده

نمیدونم اینهمه انرژی از کجا اومد ولی همین که لباسمو با یک پیراهن کمر چین دار خوشگل عوض کردم راحت شدم تنم هنوز نجس بودخونه ما مثل خونه همه اربابا این اطراف اتاق اتاق بودیعنی همه اتاقا به ایوون راه داشت سه پله که ازایوون میومدی پایین مستراح بودجلوشم یک حیاط گنده بود که که زمینش به جای مزاییک باگل کوبیده فرش شده بودباید میرفتم مستراحو خودمو اب میکشیدم،نمیدونم رحیم ملیحه رو چه طوری سرگرم کرده بود که هنوزسرو کله اش پیدا نبود

وقتی خودمو اب کشیدم تموم فکرم ازاد شدخدایا شکرت

داشتم مشقامو مینوشتم که ملیحه اومد تو بیحال بود

_:سلام خانم،کجا بودی ؟تا حالا دلم هزار راه رفت

_:با ساره دعوام شده بود یک ذره با خودم خلوت کردم تو کجا بودی؟

_:رحیم ذلیل مرده منو برده تو اتاقشو میگه اتاقشو مرتب کنم خودشم نمیدونم کدوم گوری رفت،خدا بکشدش همه از دستش راحت شن به خدا خانم جان هر وقت میبینمش این تنم مثل سگ سرما زده میلرزه

_:دور از جون حالا مرتب کردی

_:اخه اونکه تو اتاقش چیزی نداره فقط میخواست منو تا اونجا بکشونه

راست میگفت اتاق رحیم قسمت کناری امارت بودیک اتاق 9 متری یک بار با ساره یواشکی توشو دیده بودم یک فرش پاره توش بود با یک دست رخت خواب با یک چراغ اتراهمین!تموم دارای رحیم مغرور ما همین بود

گلوم

درد میکنه فک کنم سرما خورم البته اینا رو ملیحه گفته کلی غر غرکرد که چرا تا حالا بیرون موندم تو این سرما نمیدونه که امروز چه هابرمن گذشت از همه بدتر قهر کردن ساره بودانقد که به ساره وابسته ام به هیچکس وابسته نیستم

چشمامو که باز کردم صدای دادو بیدا رحیم از تو محوطه عمارت میومد که طبق معمول داشت به کارگرا زور میگفت.پدرم تو همون حیاط بساط نجاری راه انداخته بود،درو پنجره میساختن تو سرما و گرما زیر الاچیق بزرگی که پدرم ساخته بود

از کارگاه جدا و گرم نرم خبری نبود،یک ادم سنگدل مثل رحیمم بالاسرشون بود که نمیذاشت

از جاشون تکون بخورن

امروز مجبورم تنها برم مدرسه ممکن نیست ساره برگرده به جایی که همه

مسخره اش میکنن اگه تا حالا هم اومده به خاطر حمایت من بود

لباسمو میپوشمو یک روسری سرم میکنم سعی میکنم موهای بلند بافته شدمو توش قایم کنم با یک دفتر پیش به سوی مدرسه نمیدونم چرا هرچی میگذره بیشتر دلم راغب درس خوندن میشه بهزادم برام هر وقت که از تهران میاد برام کتاب

میاره میگه ادمایی که کتاب نمیخونن کورن راست میگه

با قدمایی لرزون به سمت مدرسه محقرم پا میذارم.

تموم مدتی که برمیگشتم حس بد داشتم سعی میکردم بلند بلند با خودم حرف بزنم تا کمتر احساس تنهایی کنم از همون شب کذایی از تاریکی وحشت دارم حس بد دارم حس

بد پر از ترس

با صدای شنیدن خش خش برگا یک جیغ خفیف کشیدم..یک جیغ بنفش!تموم تنم میلرزیدبا صدای بلند شروع کردم به جیغ کشیدن

مدرسه ما یک خونه باغ بود که تبدیل به مدرسه شده بوددورش پر بود از درختای جنگلی پا کوتاه اون لحظه فقط خدا اومد تو ذهنم انگار با صدا کردن خدا ترسام

رفت اون صداهاهم قطع شد

تا چند روز وقتی از مدرسه برمیگشتم اون صدا هم پشتم بودکم کم فهمیدم اون صداها بی ازارن.

شب یلدا نزدیک بودو از رعیت تا ارباب به فکر مراسم جشن بودن پدرم شب یلدا مهمونی میداد تا اونایی که نمیتونن تدارکات شب یلدا ببینن هم از شب یلدا لذت ببرن تو

این چند سال رحیم شبهای یلدا غیب میشدهیچکس نمیدونست کجاست.تازه همه خوشحالم بودن از اینکه از نحسی رحیم دور میمونن

_:ملیحه لباسم کوش

_ : الان میارمش خانم

لباسم محلی بود تازه خانم جانم برام دوخته بود خیلی دوسش داشتم بیرون خونه هیاهویی بود که نگو .و نپرس

جشن قشنگی بود مردای روستا با هم شمالی میر*ق*صیدن.زنها هم همشون لباس محلی پوشیده بودن یک طرف حیاطم پر از خوراکی های رنگارنگ بود.با مشروب اعلا که از انگور

باغ پدرم میگرفتن تو تموم سال یک امشب رعیت و ارباب وجود نداشت،فقط شادی بودو خوشحالی،پدرم به سلامتی مردان روستا مینوشیدهمیشه یلدا رو خیلی دوست داشتم

اما امسال نمیدونم.اما جای خالی رحیم ناجور بهم دهن کجی میکرد..

کنجکاویمم دست از سرم برنمیداشت.دوست داشتم ببینم کجاست چکار میکنه؟

خودمو میون اون جمع غریب دیدم،از همه اینا حالم بهم خوردچطور میتونن انقد نسبت به یک ادم بی تفاوت باشن!؟

رفتم در اتاقش نبود در اتاقش هیچ موقع قفل نبودبه تو هم سرک کشیدم.دیدم واقعا نیست!هر جا که احتمال میدادم باشه رو گشتم اثری ازش نبوداونکه جاییو نداشت

کجا مونده بود پس!عین دیونه ها براش یک دونه انار اورده بودم یک حسی نمیذاشت برگردم،حتی پشت عمارتم دیدم انجا نبودخواستم برگردم که دیدمش کنار رودخونه نشسته بودرودخونه که نه یک چیزی مثل جوی اب که از زیر درختا میگذشت از تنهاییش بغضم گرفت جرات نزدیک شدن بهشو نداشتم جرات رویاروییی باهاشو نداشتم میترسیدم

برم طرفش یادش بیارم که تنهاس که نحسه که میگن نحسو بد یمنه که حتی اگه محصول یک سال خوب نباشه میگن به خاطر وجود نجس رحیمه اما رفتم بی اراده رحیم که

با یک صدای کوچیک از جا میپرید اونقد فکرشو با سیگارش مشغول کرده بود که صدای پاهای منو نمیشنید

یک دفعه برگشت

_:تو اینجا چه میکنی ؟

با اعتماد به نفس تموم ذل زدم تو چشاش

_:اومدم پیش تو؟

پوزخند رو لبش بودیک پوزخند که دلمو لرزونددلمو غصه دار کرد

_:بی خودبرگرد نمیخوام ببینمت چشم ارباب روشن دختر تکو تنها اومده اینجا

حرفش تموم نشده بود اما دلم از لحنش اتیش گرفت اب شداشک تو چشمام حلقه زداما برنگشتم

_:برات انار اوردم شب یلدا شگون داره خوردنش

_:نمیخوام برگردبرو تا کار دستت ندادم

_:انار اوردم باهم بخوریم

_:برو بچه حوصله ندارمابرو از جلو چشمم دور شو

هیچی نگفتم همونجا نستمو گریه گریه کردم نه به خاطر خودم به خاطر اون که با تموم تنهاییاش محبت و ترحم گدایی نمیکردبرای اون با اینکه هزار بار ازش کتک

خوردم برای اونکه لحنش اتیشم میزنه و من فقط سکوت میکنم

اومد طرفم کنارم رو دوتا پاش نشست

_:برو ببین نحسی من تو رو هم گرفت شب جشن داری گریه میکنی برومن نه انار میخوام نه هیچ کوفت دیگه ای

بعدشم رفت گند زدم داشت رام میشدبا این حرکتم بیشتر رنجوندمش بلند شدمو بدون فکر دنبالش راه افتادم

بدون که برگرده یا عکس العملی نشون بده به راش ادامه میداد

اخه دختره خل و چل دنبالش راه افتادی تو تاریکی که چی؟اخرش از دست خودم دیونه میشم انقد از خودم حرصم میگیره یهویی مهربان میشم.چقده اینجا تاریکه خدا

بذار نفهمه من ترسو ام اگه خودش بلایی سرم بیاره چی خدا غلط کردم داشتم سر خودم غر میزدم که برگشت نگام کرداز اون نگاها که قبل از سیلی زدن بهم میکنه انگار

داره درد میکشه اعتراف میکنم از هیکل گندش میترسم از قیافش که حتی یک بارم محض تنوع رنگ لبخندو به خودش ندیده میترسم اما غم چشماش بی اعتمادیش به ادما

اذیتم میکنه این همه تنهاییش اذیتم میکنه

_:هی کجا سیر میکنی؟چرا اومدی دنبال من بچه به گمونت خیلی حالیته یا فرشته نجات شدی واسه من

قدماشو تند کرد به سمتم بخدا حس میکردم قلبم از گوشم میزنه بیرون

اومد کنارم تا اومد حرف بزنه ترسیدمو نا خودگاه خودمو جمع کردم انگار نا امید شد شل شد

_:تو از من میترسیو باز دنبالم راه افتادی.

خانم مارپلومن بدم میاد دلت برام بسوزه اونم یک کوچولو همین حالا برگرد

میلرزدم

خواستم برگردم اما نمیشد

دلم مامانمو میخواد صدای جیر جیرکهاصدای زوزه گرگ خدا دارم دیونه میشم میترسم خدا نه راه پس دارم نه راه پیش

_:چرا نمیری؟

-..

_:مگه لالی !میگم چرا برنمیگردی ؟

_:می میترسم من از تاریکی میترسم

_:مشکل خودته.من دارم میرم خودت میدونی اگه ببینم دنبالم راه افتادی هر چی دیدی از چشم خودت دیدی

همین که راه افتاد ترس چنگ انداخت تو جونم

همون موقع بود که حس کردم یک چیز لزج داره رو پام راه میره ناخوداگاه جیغ بلندی کشیدم به پام نگاه کردم دیدم رو پام قورباغه هست هر چی پامو تکون میدادم نمیرفت

انگار با جیغم سکته زده بود بدبخت

گوله گوله اشک از چشمام میریخت نمیدونستم چکار کنم اگه بابام بفهمه از جشن اومدم بیرون حتما منو میکشه خدایا کمکم کن.نکنه راجع بم حرف در بیارن خدا جونم

...

_:اگه میخوای بری خونه دنبالم بیا

یک جیغ دیگه

دیگه نگام نکرد تا وقتی برسیم به نزدیکای عمارت همش داشتم به خودم فحش میدادم اخه چرا انقد من ترسوام

_:بقیشو خودت برو

_:چرا نمیای تو جشن ؟

انگار داشتم با دیوار حرف میزدم سرشو گذاشت پایینو برگشت

_:رحیم اینایی که راجع به تو میگن دروغه

حتی نگامم نکرد تا جوابمو بده رفت

تو جشن نموندم این مردم به ظاهر ساده روستا بودن که از قلب رحیم یک قلب سنگی ساختن اونا رحیمو شکستن

برگشتم تو اتاقم

بدون تشکو بالشت رو زمین دراز کشیدم نمیدونم چقد به رحیم فکر کردم که خوابم رفت

**********************

_:خانم خانم مشتلق بده که عزیزت اومد کامران اومد با ماشینش نمیدونی چقد خوشتیپ شده موهاشو روغن زده

_:الان کجاست؟

_:رفت پیش اقا

از کامران بدم میومد مثل دخترا بودتا یک چیز میگفتی فورا میگفت بی ادب تا میومدی بخندی فوری میگفت خانم متشخص اینطوری نمیخنده ازش متنفر بودم من از

مردای قدرتمند خوشم میاد نه مثل اون که حتی از قورباغه هم میترسه

_:پرستو و پریا هم اومدن؟

_: نه انگار میخواد زودی برگرده.

تو تموم مدتی که کامران اینجا بود من از اتاقم بیرون نرفتم حتی برای دستشویی

رحیم چند روزی هست که پیداش نیست دلم یک جورایی به همیشه دیدنش عادت کرده با اینکه وقتی میبینمش ازش میترسم اما ندیدنشم ازارم میده

دوباره با ساره اشتی کردم.هر چند این مدت دوری از هم باعث شده دیگه مثل قبل نباشیم

یک جورایی به نبودن ساره عادت کردم

انگار جاش با اخمای رحیم پر شد

با شنیدن صدای رحیم گوشام تیز شد بازم صدای هوارش بلند بود رفتم بیرون

_:حالا دیگه از خونه ارباب دزدی میکنی بی همه چیز ننه تو یه عذات میشونم

چشمم به خاطی افتاد یه پسر 14...15 ساله با رنگ پریده تو روستامون ندیده بودمش تا حالادر برابر رحیم خیلی جوجه بودرحیم داشت کتکش میزددیدم اگه نجنبم

پسره میمیره

_:چکار میکنی رحیم ؟

_:شما دخالت نکنین خانم دزدی کرده باید تقاص پس بده

_:این بچه اس رحیم

_:گفتم به شما ربطی نداره

جلوش واستادم ذل زدم تو چشمای سردش

_:برو اونور وگرنه

_:وگرنه چی؟ میزنی مثل همیشه بزن رحیم خان بزن

چه فکر کرده بودم که شجاع شدم یهو نمیدونم انگار اب از سرم گذشته بوددستشو اورد جلو و محکم خوابوند زیر گوشم تو گوشم جز صدای بوق ممتد هیچی نمیشنیدم مثلا

من دختر ارباب بودم

کتکت خوردن همیشه یک مزیت داشت اونم این بود که رحیم به کلی شخص خاطیو فراموش میکرد.همونجا نشسته بودمو اشک میریختم همون پسره اومد جلوم نشستو اروم اروم اشکامو

پاک میکرد

_:همش تقصیر من بود خانم به خدا غلط کردم.ننه ام گفت نکنا اما گوش نکردم به خدا فقط میخواستم چند تا پرتغال بچینم

_:تازه اومدین اینجا

_:اره خونه سید عباس میشینیم دوست بابامه.بابام تازه مرده ننه اقام مارو بیرون کرده

-..

_:شما خیلی قشنگین چشماتونم خیلی قشنگه

_:هی تو که هنوز اینجایی برو گم شو نکنه بستت نبوده کتکایی که خوردی

بیچاره سالار با شنیدن صدای رحیم پشتم قایم شد

دست سالارو گرفتمو بردمش طرف باغ گذاشتم هر چقد میخواد پرتغالو دارابی بچینه اولش قبول نمیکرد باید با خانم جانم صحبت مبکردم تا با بابام صحبت کنه یه کاری

اینجا به سالار بدن

_:چرا تو کاری که بهت مربوط نیست دخالت میکنی

_:مگه با تو نیستم

_:داشتی میکشتیش مگه چند سالش بودمیدونستی یتیمه چطور دلت میاداگه اهش بگیرتت؟

_:هه هه حرفای خنده دار میزنی اه کدوم اه

هیچی نداشتم بگم چشمام پر اشک بود و چشمای اون پر از حس انتقام من همه چی داشتم اما اون؟چقد صبر داری خدا جون

از خیالاتم که اومد بیرون رفته بود

از وقتی رحیم برای انجام کاری رفته شهر حوصله هیچکاریو ندارم .نمیدونم چرا انقد عصبیم.پس فردا اول محرمه هر سال این موقع بابام دهه محرمو خرج میده عموم

اینا از فردا میان اینجاخدارو شکر که امسال کامران قرار نیست بیاد.

کامران بدم میاد .بهش حساسیت پیدا کردم خیلی ضعیفه ولش کنی از مرغ و خروسم میترسه از

زن عمومم مثل چی حساب میبره من ترجیح میدم با یه مرد ازدواج کنم.تازگی ها تعریفم از مرد بودن شباهت زیادی به رحیم داره.دارم از دست میرم

با صدای ناله و نفرین اه و اوه ملیحه به خودم اومدم

_:یسنا چرا جوابمو نمیدی اخه دختر من از دست تو چه کنم عموت اینا اومدن

_:وایی مگه قرار نبود فردا بیان اه خیلی ازشون خوشم میاد

_:مادر ولشون کن احترامشونو نگه دار

_:من بی احترامی نمیکنم اما خوشم نمیاد هی بهم پوز میدن و کامی کامی میکنن

یه پیراهن کوتاه مشکی پوشیدمو موهامو باز گذاشتمو رفتم تو پذیرایی

بعد از احوال پرسیو بگو مگو های متداول

پرستو خیلی اروم ازم پرسید رحیم کجاست

_:تو با رحیم چکار داری

_:من باهاش کار ندارم پری دیونه ازش خوشش اومده حالا تو رو خدا به کسی نگیاحالا کجا هست

_:نمیدونم والا

_:نمیدونی یا نمیخوای بگی

جوابشو ندادم اعصابم خورد بوددوست داشتم با یکی دعوا کنم اصلا اعصاب بقیه رو نداشتم.اون لحظه حس کردم که شکست خوردم.من اصلا فکر نمیکردم کسی از رحیم

خوشش بیاد همش فکر میکردم باید خیلی هم دلش بخواد من دوستش داشته باشم از پری بدم اومد نمیدونم چرا رحیمو حق مسلم خودم میدیدم ای کاش رحیم تا وقتی اینا

نرفتن نیاد.یا امام حسین نذر میکنم نیادمیترسم اگه ازش خوشش بیاد

یک لحظه یک فکر خبیث اومد تو ذهنم اما سریع پشیمون شدم میخواستم حرفایی که پشت رحیم میزننو به پری بگم اما دلم نیومد

**************************

رحیم اومد اونم زودتر از موعدخداییاانقد حرص میخوردم که نگومن نذر نکنم سنگینترم آخه خدایا گفتم نیاد نذرمو قبول نکردی لااقل نمیذاشتی زودتر

بیاد