قرار ما پشت شالیزار به قلم فرناز نخعی
پارت صد و نود و پنجم
زمان ارسال : ۹۱ روز پیش
زمان تخمینی مطالعه : کمتر از 5 دقیقه
چند لحظه چشمان پرمهرش خیره ماند به من بعد درحالی‌که به صندلی جلو اشاره می‌کرد لب زد:
- این کیه؟
- اول تو باید برام خیلی چیزها رو توضیح بدی.
نفس عمیقی کشید و گفت:
- باورم نمی‌شه دارم می‌بینمت تابان. فکر می‌کردم... یه روزهایی دلم می‌خواست سر به کوه و بیابون بذارم و پیدات کنم.
حسش را خوب درک می‌کردم. خودم هم تمام این روزها را از سر گذرانده بودم، دلتنگی، نگرانی، ناامیدی..
لطفا صبر کنید...
سارا
20لطفا نویسنده جان علی تااخر داستان باشه 🥲