گلباش به قلم سمیه نوروزی
پارت نود و چهارم
زمان ارسال : ۹۴ روز پیش
زمان تخمینی مطالعه : حدودا 2 دقیقه
شنو خانم خودش را چسبانده بود به دیوار قبرستان و نفسش یکی در میان بالا میآمد. عروس شاهو بالای سرش ایستاده بود و با گوشهی چارکه صورتش را باد میزد. ئهدا لیوان آب به دست سعی داشت گلوی خشکش را تَر کند. تابوت نرمین روی شانهی چند نفر جابجا میشد و با هر قدمی که برمیداشتند، درد مثل حیوان درندهای قلبم را چنگ میزد. پاهای نیهان انگار روی زمین صاف نبود، زانوهایش یک مرتبه میشکست و ا
لطفا در نظرات خود از نوشتن در مورد تعداد پارت ها و یا کوتاه بودن پارت ها جدا خودداری کنید.
از توجه و درک شما سپاسگزاریم.
لطفا صبر کنید...