توأمان به قلم حنانه بامیری
پارت سی و یکم :
***
«غم رفت که با فاجعه تکمیل شود، شد.»
میان باغچه و در لابلای رُزهای سرخ، ماتش برده بود و نگاهش خیره به پنجرهای که پژواکگرِ فریادهای چکامه بود.
تنِ خستهام را تا بُهت نگاهش کِشاندم و مسیر حیرتش را تعقیب کردم.
- چهخبر ش ...
در حال بارگذاری ادامهی پارت هستیم. مشاهده ادامهی پارت به خاطر طولانی بودن ممکن است کمی زمان ببرد.
لطفا کمی صبر کنید ...
با تشکر از صبر و شکیبایی شما
Aa
00عالی بود ممنون👏⚘🌺