کوه آمین به قلم زهرا باقری
پارت پنجاه و هفتم :
سعی کردم تا جایی که میشه دورتر از الناز بشینم، برای همینم کف زمین و انتخاب کردم و پیامم بدون تعارف روی مبل نشست و بزرگترین لیوان و برداشت. همین که خواست از چاییش بخوره پرسیدم:
_نمیزنی اون ریشارو؟!
_چطور؟ مگه تو چشم تو ان؟!
_نه، ولی بیست سالی پیر تر شدی!
_با این اتفاقایی که افتاده کلی هم بهم تخفیف دادی...
پیام شروع کرد به خوردن چاییش. کل کلبه هم ساکت و تلویزیون طبق معمول خامو
مطالعه‌ی این پارت کمتر از ۱۱ دقیقه زمان میبرد.
این پارت ۳۰۱ روز پیش تقدیم شما شده است.
اگه از رمان خوشت اومده اونو لایک کن.
لطفا صبر کنید...