قاب عکس کهنه به قلم آرزو رضایی انارستانی
پارت چهل و نهم
زمان ارسال : ۲۷۹ روز پیش
زمان تخمینی مطالعه : کمتر از 5 دقیقه
لیلا
مرگ ماه منیر برایم قابل باور نبود. با تمام کارهایی که کرده بود، به خدا قسم که نمی‌خواستم اینطور در تنهایی بمیرد، آن هم وقتی که با هم قهر بودیم و از هم کینه به دل داشتیم.
مقصر من بودم. من بودم که دل او را سوزاندم و شکستم. وگرنه او با تمام بدجنسی‌هایش با من بد تا نمی‌کرد و همیشه پشتم بود. این همه دردسر را درک نمی‌کردم. به کدام گناه در این مخمصه افتاده بودیم؟
عزت همیشه خوب بو
لطفا در نظرات خود از نوشتن در مورد تعداد پارت ها و یا کوتاه بودن پارت ها جدا خودداری کنید.
از توجه و درک شما سپاسگزاریم.
لطفا صبر کنید...