حسرت با هم بودن به قلم مرضیه نعمتی
پارت صد و هشتم :
فصل 51
سجاده‌‌‌‌ام را جمع کردم و بلند شدم و از نماز خانه بیمارستان بیرون رفتم. چشمم به هنگامه افتاد که در حال صحبت با دکتر شهریار بود و پشتش به من. دلم برایش تنگ شده بود. امروز اصلاً نتوانسته بودیم همدیگر را ببینیم. از بس که کار داشتیم. روی دکتر به طرفم بود. داشت با چشمان نگرانی به هنگامه نگاه می‌‌کرد:
ـ مسموم که نشدی؟!
نگران شدم و با قدم‌‌هایی تند به طرفشان
مطالعه‌ی این پارت کمتر از ۵ دقیقه زمان میبرد.
این پارت ۲۶۷ روز پیش تقدیم شما شده است.
اگه از رمان خوشت اومده اونو لایک کن.
لطفا صبر کنید...
اسرا
20آخ مهشیدنببینه🙏💞💋