حسرت با هم بودن به قلم مرضیه نعمتی
پارت صد و یکم :
با رفتن هنگامه دکتر شهریار جرأتی به خودش داد و به طرفم آمد و آرام گفت:
ـ سلام.
لبخند کمرنگی زدم:
ـ سلام.
ـ شماام بله؟!
به دکتر نگاه کردم و معترض گفتم:
ـ برای چی انقدر دوست منو اذیت می‌‌کنید؟
خندید. اخم کردم و گفتم:
ـ کجاش خنده داشت؟
ـ مثل دختر بچه‌‌هایی که از بزرگترشون طلبکارن حرف می‌‌زنی... از تو دیگه توقع ندارم خانم برومند... خوبه که تو یکی می‌‌دونی چه
لطفا صبر کنید...
اسرا
20آی شکوه هر۲پسرت دچارمشکل کردی🙏💋💞