رمان خون بهای عشق به قلم زهرا شعر باف

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی‎

خلاصه :

من دخترکی هستم از جنس حوا

همان کسی که آدم برای لبخندش بهشت را فروخت.

همانی که مکار ریاکار میخوانی اش.

من کسی بودم رام نشدنی که با نامردی ات عجیب آرام شدم در دست روزگار.

تو صیادی بودی من مادیانی سرکش،تازیانه ی نامردی ات عجیب زمین گیرم کرد.

این را بدان که من در دست روزگار عروسکی بودم که مرگ تدریجی اش یک بازی بود.

دختری از جنس سنگ غرور از جنس انتقام.

دختر قسم خورد برای نابودی

من دختری ام که کمر به قتل عشق بسته ام

مقدمه

من دخترکی هستم از جنس حوا

همان کسی که آدم برای لبخندش بهشت را فروخت.

همانی که مکار ریاکار میخوانی اش.

من کسی بودم رام نشدنی که با نامردی ات عجیب آرام شدم در دست روزگار.

تو صیادی بودی من مادیانی سرکش،تازیانه ی نامردی ات عجیب زمین گیرم کرد.

این را بدان که من در دست روزگار عروسکی بودم که مرگ تدریجی اش یک بازی بود.

دختری از جنس سنگ غرور از جنس انتقام.

دختر قسم خورد برای نابودی

من دختری ام که کمر به قتل عشق بسته ام.

ماشینم رو گوشه ای از خیابون پارک کردم و ازش پیاده شدم.همون طور که به صندلی تکیه داده بودم عینک آفتابی ام رو از روی چشمم برداشتم و از ماشین پیاده شدم.

آروم به طرف ویلا حرکت کردم.وقتی به در رسیدم آیفون رو فشار دادم که چند دقیقه نگذشته بود که بدون کوچکترین پرسشی در ویلا باز شد.

به داخل قدم برداشتم.تک تک نگهبان ها یکی پس از دیگری بهم سلام می دادن که من با همون اخم آشنا و همیشگی به تکون دادن سرم اکتفا کردم.

شهاب روی تراس ایستاده بود و نظاره گر من بود.

شهاب سرنگهبان و دست راست عموجان بود.از بقیه نگهبان ها جَوان تر اما صد البته زبل تر وفادارتر بود.به همون دلیل عموجان اعتماد زیادی به این پسر داشت.

وقتی به شهاب رسیدم بهم سلام کرد که آروم جوابش رو دادم.

-عموجان داخل شهاب؟

شهاب سرش رو تکون داد و گفت:آره منتظرته.

بدون هیچ حرف اضافه ای داخل شدم.

عمو با همون ابهت همیشگی و نفس گیرش پشت میز کارش نشسته بود و درحالی که نگاهم به پیپ طلایی رنگش در حال ر*ق*ص در بین انگشتانش بود بهش سلام کردم.

-سلام

عموجان سرش رو بلند کرد با دیدن من لبخند کم رنگی زد و گفت:سلام عزیزم خوش اومدی بیا بشین.

دستی به صورتم کشیدم و گفتم:با من کاری داشتید که گفتید آب دستمه زمین بذارم بیام اینجا؟

عموجان عینکش رو در آورد و گفت:عجله نکن وقت واسه حرف زدن زیاده فعلا بگو ببینم چی می خوری؟

نگاهی به پارکت کف اتاق انداختم گفتم:همون همیشگی.

عموجان خنده ای کرد و گفت:آی آی بازم یه قهوه تلخ با طعم گس.

سفارش ها رو به خدمتکار گزارش داد منم بدون هیچ حرفی رو صندلی کنار میز غرق در دود عموجان نشستم.

وقتی که خدمتکار قهوام رو آورد همون جور داغ برش داشتم و مشغول خوردن شدم.

-من وقت زیادی ندارم لطفا حرفتون رو بزنید.

عموجان نیم نگاهی به طرفم انداخت و گفت:دلیل اینکه خواستم بیای اینجا چون وقتش رسیده.

چشمام رو از روی شک تنگ کردم و کمی به جلو مایل شدم و گفتم:وقتش وقت چی؟

عموجان لبخندی زد که دندون طلاش دیده شد و گفت:وقت رسیدن به هدفت.

با شنیدن این حرف چشمام برق زد.

پس زمان رسیدن من به هدفم داره نزدیک میشه.

عموجان از توی کشوی میزش یه پاکت نامه با یه پرونده و چندتا عکس در آورد.

عموجان-اینم اطلاعت مورد نظر.

با قهوه ام بلند شدم و نزدیک میز رفتم.چندتا عکس رو که کنار زدم به تصویر مورد نظرم رسیدم برش داشتم و پشت پنجره ایستادم .

همونجورکه قهوه ام رو میخوردم به عکسم نگاه میکردم.

بالاخره وقتش رسید وقت سال ها سختی انتظار.

عموجان-آدرس شرکتشم توی همین پاکته.

بی توجه به حرف عموجان گفتم:نمی دونید که چقدر منتظر این لحظه بودم.

عموجان-کارت رو که بلدی؟

دندونام رو روی هم فشردم و گفتم-بیشتر از هر موقع ای.

دوباره به طرف میز عموجان سوق پیدا کردم تا اطلاعات رو بردارم.

عموجان یک اسلحه جلوم گذاشت.به اسلحه نگاه کردم.

رو به عموجان گفتم:ولی من آدم کش نیستم.

عموجان لباش رو با زبونش خیس کرد و گفت:نگفتم باهاش آدم بکش برای مراقبت از خودت لازمه.

-من می تونم از خودم محافظت کنم نیازی به این چیزاها فکر نکنم باشه.

بعدم تمام عکس ها پرونده پاکت نامه رو توی کوله ام ریختم و بدون توجه به حرفای عمو از سالن بیرون زدم.

وقتی که از ویلا خارج شدم سوار ماشینم شدم راه افتادم.به گوشیم که نگاه کردم دیدم ده تا میس کال با پنج تا مسیج برام ارسال شده که همه اش هم از طرف مهسا بود.

شماره اش رو گرفتم و زدم روی بلندگو گوشی رو روی داشبرد گذاشتم.

هنوز بوق اول نخورده بود که صدای عصبی مهسا بود که توی گوشی پیچید:الو دلربا الهی خیر نبینی دختر الهی گور به گور بشی که تن منو اینقدر نلرزونی کدوم گوری رفتی هان؟

با خنده گفتم:بابا یه نفس بگیر مُردی.

مهسا-مگه از دست توی زلیل شده هم میشه نفس کشید.

-خیله خوب حالا تو هم پیش عموجان بودم.

مهسا-باز اون کفتار پیر ازت چی می خواست؟

-هووووی مثل اینکه عمو بنده تشریف داره ها.

مهسا-برو بابا توهم خوب چی شده؟

ماشین رو یه گوشه پارک کردم و گوشی رو از روی بلندگو برداشتم و دم گوشم گرفتم و گفتم:ببین یه سری اطلاعات با چند تا عکس برات مسیج میکنم می خوام هر چی در موردشون هست برام گیر بیاری.

مهسا پوفی کشید و گفت:باز چی توی سرت داری؟

-چیزی که سالهاست منتظرشم.

مهسا-پس بالاخره وقتش شد؟

نفس عمیقی کشیدم و گفتم:آره.

مهسا با نگرانی گفت:تو آخر با این کارات هم منو سکته میدی هم اون سر بدبختت رو به باد میدی.

-اطلاعات رو که در آوردی سریع میای خونه بدون اطلاعات بیای زنده ات نمیزارم.

بدون هیچ حرفی سریع قطع کردم.حوصله نصیحت هاش رو نداشتم.

وقتی که رسیدم خونه ماشین رو توی حیاط پارک کردم و داخل خونه شدم.سریع اطلاعات رو مسیج کردم و یه کلداکس اندختم بالا روی مبل دراز کشیدم.

مهسا-اینم همه اطلاعاتی که لازم بود.

یه عالمه برگه روی میز کارم گذاشت.

برگه ها رو برداشتم و گفتم-خوب دونه دونه برام توضیح بده.

مهسا عکس ها رو از دستم گرفت همون جور که توی اتاق راه میرفت شروع کرد به توضیحات-از بزرگ خانوادشون شروع میکنم کیان احتشام پدر خانواده یه مرد کاملا آروم و مهربون که تمام کاراش رو به پسرش سپرده خودش باز نشسته شده البته یه کارایی هم خودش انجام میده.

با شنیدن این حرف یه پوزخند زدم هه آروم مهربون.

مهسا لباش رو تر کرد و ادامه داد-مادر خانواده بر اثر بیماری قلبی پنج ساله که دارفانی رو وداع گفته.

پسره خانواده باربد احتشام مهندس ساخت ساز ساختمان کل شرکت پدرش روی دست این بشر می چرخه یه آدم مغرور جدی و صد البته زرنگ باهوش.

عکس باربد برداشتم و بهش نگاه کردم.

مهسا-و تتغاری خانواده باران احتشام دختر کوچیک کیان احتشام یه دختر کاملا سر به هوا و شیطون که داره روانشناسی می خونه.

از پشت میزم بلند شدم و گفتم-کل شرکت مال خودشه؟

مهسا-آره دلربا؟

سرم رو به طرفش چرخوندم.

مهسا-نقشه چیه؟

عکس باربد رو از روی میز برداشتم و به کنار عکس خانوادش روی بُرد زدم و گفتم-نقشه هه نگاه کن نقشه خودش اینجاست.

و بعد به عکس باربد اشاره کردم.

از اتاق کار که اومدم بیرون طبق معمول در رو قفل کردم.

مهسا-میشه قضیه این قفل کردن در اتاق رو بدونم؟

-غیر منو تو کسی دیگه ای هم هست که اینجا زندگی میکنه و ورود به این مکان ممنوع میباشد.

ورود به این اتاق ممنوع بود.اسمش روگذاشته بودم اتاق ممنوعه حتی خدمتکارا هم حق ورود نداشتن.

***

جلوی شرکت ایستاده بودم و داشتم به ساختمون بزرگی که رو به روم قرار داشت نگاه می کردم.

اوووف عجب شرکت با حالی بود.

داخل سالن هم کف که شدم به سمت آسانسور رفتم.

همزمان که داخل آسانسور شدم یه پسره هم سریع داخل اومد.

با دیدن من زل زد توی چشمام.

به این جور نگاه کردن ها عادت داشتم.چون چشمام طوری بود که همه وقتی بهشون نگاه میکردن نمیتونستن نگاه ازش بگیرن.

منم به چهره پسره دقیق شدم یه پسر جوان و خوشتیپ بود.

توی طبقه مورد نظرم که نگه داشت همراه با من پسره هم خارج شد.

پسره به طرف یه مرد رفت منم سرم و چرخوندم به شرکت نگاه کردم..

یه در بود که نوشته بود ریاست.

به طرف همون در رفتم و پشتش ایستادم دستگیره رو پایین کشیدم و داخل شدم

یه شرکت بزرگ جدا بود توی طبقه های دیگه نمیدونم چه خبر بود.

یه دختر جوون که پشت میز نشسته بود و داشت با تلفن حرف میزد.فهمیدم که منشی شرکت تشریف دارن.

رفتم جلوش ایستادم که با تعجب بهم نگاه کرد و به پشت خطی گفت-ببین من بعدا باهات تماس میگیرم.

وقتی که تلفن رو قطع کرد رو به من گفت-بفرمایید؟

آب دهنم رو قورت دادم و گفتم-اومدم آقای احتشام رو ملاقات کنم باربد احتشام.

منشی خودکار توی دستش رو چرخوند و گفت-وقت قبلی داشتید.

-خیر.

منشی یه جوری بهم نگاه کرد که انگار با یه دیونه داره حرف میزنه-متاسفم بدون وقت قبلی نمی تونید داخل بشید.

با تعجب گفتم-ببخشید مگه آقای احتشام وکیل یا دکتری چیزی هستن که وقت باید بگیریم؟

چرت گفتم امروزه حتی دستشویی هم بخوای بری باید وقت قبلی بگیری اونوقت چه برسه به دیدن رئیس چنین شرکتی.

اما فقط میخواستم جلوی منشی کم نیارم.

منشی به پشتی صندلیش تکیه داد و گفت-به هرحال بنده به شما اجازه نمیدم ایشون رو ملاقات کنید.

-واقعا؟

منشی با لبخند سرش رو تکون داد.توی یک تصمیم آنی با سرعت هجوم بردم به طرف اتاقی که منشی با جیغ داد پشت سرم اومد.با سرعت در یکی از اتاق ها رو باز کردم.

در رو که باز کردم پسر جَوونی که پشت میز نشسته بود سرش رو بلند کرد و با تعجب به من زل زد.

منشی پشت سرم ایستاده بعد با ترس گفت-به خدای آقای احتشام من گفتم اجازه ورود ندارن ولی ایشون توجه ای نکردن.

پسره لباش رو با زبونش تر کرد و گفت-مشکلی نیست خانوم فاطمی شما بفرمایید.

منشی یا همون خانوم فاطمی چشم غره ای بهم رفت.

وقتی منشی از در خارج شد در رو بستم و به طرف،احتشام برگشتم که دیدم ابروهاش رو داده بالا با تعجب بهم نگاه میکنه.

به چهره اش که نگاه کردم سریع شناختمش هر چی باشه این آقا پسر مهره اصلی این بازی به حساب میاد.

یه پسر با چشمای رنگی موهای طلایی پر پشت خوشتیپ و خوش هیکل زیبایش هیچ نقصی نداشت اما برای من اصلا مهم نبود.

باربد-بفرمایید بشینید.

با روش خودم رفتم روی مبل رو به روی میزش نشستم.

زل زده بود به حرکات و مدل راه رفتنم

از گوشه چشم بهش نگاه کردم و آروم پرسیدم-ببخشید برای دیدن شما باید وقت قبلی داشته باشیم؟

باربد-نه چطور مگه؟

به پشتی مبل تکیه دادم و پام رو روی اون یکی پام انداختم و گفتم-اما منشیتون اینجوری عرض میکردن.

باربد لبخندی زد گفت-مزاح کردن کسی زیاد به دیدار بنده نمیاد اگه هم بیاد قرار کاری میتونه باشه ببخشید اما افتخار آشنایی با چه کسی رو دارم؟

به به چه پسر جنتلمن و با ادبی از احتشام ها بعیده.

لبخندی زدم و گفتم-دلربا آریانا هستم مهندس ساخت ساز و نقشه کش ساختمان.

باربد یه جور خاصی بهم نگاه کرد گفت-دنبال کار میگردین ما اینجا نیازی به کسی نداریم غیر آبدارچی؟

بعدم یه لبخند دندون نمای مسخره زد.

فقط میتونم بگم کـثـــــــــــــــــــــافت منو مسخره میکنی. بلایی به سرت بیارم که اسم دلربا که اومد هفت فرسنگ از دستش فرار کنی به خودت بلرزی.

یه نگاه بهش انداختم و گفتم-خیر میخوام سرمایه گذاری کنم اونم توی شرکت شما.

باربد با تعجب گفت-شراکت؟

سرم رو چند بار بالا پایین کردم.

باربد نفس عمیقی کشید و گفت-وسعت سرمایه تون چقدره خانوم آریانا.

بعدم سرش رو روی پرونده مقابلش انداخت.

-شش میلیارد.

باربد وقتی مبلغ رو شنید سرش رو آروم از روی پرونده بلند کرد و با تعجب بهم نگاه کرد.

باربد-شش میلیارد؟

با بی خیالی گفتم-شش میلیارد کمه اگه کم هست میتونم تا ده میلیارد هم سرمایه گذاری کنم.

باربد-خیر کم نیست نسبت به بقیه سرمایه گذاران این شرکت شما بیشترین سرمایه گذاری رو میخواین انجام بدید.

لبخندی زدم و گفتم-پس دیگه مشکلی نیست.

دسته چک رو از توی کیفم در آوردم و شش میلیارد رو نوشتم.

چک رو به طرف باربد گرفتم اومد که چک رو ازم بگیره که دستم رو عقب کشیدم.

با تعجب بهم نگاه کرد.

با لبخند مخصوص خودم گفتم-هر وقت قرارداد بستیم و من جلوی تمام شرکا معرفی شدم و پای قرارداد امضای بنده ثبت شد اونوقت چک مال شما.

باربد به پشتی صندلی تکیه داد با پوزخند گفت:شما خانوم با اقتداری هستید میشه گفت بی گدار به آب نمیزنید.

آب دهنم رو قورت دادم و محکم گفتم-من این پولا رو به راحتی به دست نیاوردم که بخوام به همین راحتی هم از دستش بدم میدونید چیه آقای احتشام پول چرک کف دسته میاد میره ولی من این چرکا رو دوست دارم.

باربد-بله صحیح.

-پس بنده فردا تشریف بیارم؟

باربد دستی به گوشه ابروش کشید و گفت-بله همین ساعت اگه داخل شرکت باشید عالیه.

از روی مبل بلند شدم و پرونده رو از توی کیفم در آوردم و روی میز گذاشتم-اینم تمام اطلاعات در مورد بنده اگه خودتونم خواستید در مورد من تحقیق کنید تمام آدرس ها داخل پرونده درج شده مرحمت زیاد.

باربد هم از سرجاش بلند شد و گفت-خدانگه دار.

از اتاق که اومدم بیرون منشی با اخم زل زد بهم

با پوزخند گفتم-اخمات رو وا کن چون قراره از این به بعد همیشه منو تحمل کنی.

بعدم از جلوی چشمای بهت زده اش از شرکت زدم بیرون.

وقتی که تمام قضایا رو برای مهسا تعریف کردم زد زیر خنده

-چته دیونه؟

مهسا میون خنده های گفت-اون کفتارپیر عموت رو میگم ها یه حرف درست حسابی زده باشه توی عمرش همینه.

با تعجب بهش نگاه کردم و گفتم-کدوم حرف؟

مهسا-اینکه ژن بدن تو مثل مار روباهه.

با لودگی گفتم-تورو خدا خجالت نکش اگه دلت می خواد تمام باغ وحش رو بهم نسبت بده.

مهسا-نه جداً اگه دقّت کنی تو مثل یک مار خوش خط خال و مثل یک روبا هم مکاری.

بهش نگاه کردم و با لبخند گفتم-من تو رو میشناسم مهسا منظور داری از این حرفا به کجا می خوای برسی منظورت رو واضح بگو.

مهسا جدی شد و گفت-تو این جوری نبودی دلربا؟

به دسته مبل نگاه کردم و گفتم-منظور!؟

مهسا-تو اینقدر سنگ سخت نبودی تو اینقدر مغرور نبودی تو...

بهش،نگاه کردم و گفتم-این آخری چی بود؟

مهسا با کمی این پا اون پا کردن گفت-تو اصلا کینه ای نبودی.

با خونسردی گفتم-آره تو راست میگی من هیچ کدوم از این صفاتی که گفتی رو نداشتم من کینه ای نبودم ولی کینه ایم کردن.

مهسا آروم پرسید-دلربا یه سوال بپرسم؟

سرم رو چند بار بالا پایین کردم.

مهسا لباش رو باز زبون خیس کرد و ادامه داد-اگه به گذشته برگردی چیکار میکنی؟

با این سوال تمام حسرت هایی که روی دلم مونده بود اومد جلوی چشمم تمام بدبختیام.

به یه نقطه خیره شدم و گفتم-میدونی چیه مهسا من کار زیادی نمیکردم فقط دلم میخواست همه چی خریدنی بود همه چیز.

مهسا-منظورت چیه؟

-اگه همه چی خریدنی بود برای مامانم کمی جَوونی برای پدرم عمری دوباره برای خواهرم دخترونگی و برای خودم خنده های بچگی رو میخریدم.

بعد هم از جلوی چشمای غمیگن مهسا بلند شدم و به اتاقم پناه بردم.

امروز قراربود به شرکت احتشام برم.

یه تیپ خفن مشکی زده بودم که ابهتم رو بیشتر به رخ میکشید.موهام رو به سمت بالا داده بودم یه آرایش ملایم و در عین حال شیک انجام داده بودم

سویچ ماشینم رو که برداشتم از خونه زدم بیرون.

وقتی که رسیدم ماشینم رو یه گوشه پارک کردم و ازش پیاده شدم.

به طرف شرکت به راه افتادم و سوار آسانسور شدم.

وقتی که وارد شرکت باربد شدم همون منشی با دیدن من از سرجاش بلند شد گفت:سلام شما خانوم آریانا هستید؟

به تکون دادن سر اکتفا کردم.

منشی-شما باید با بنده به اتاق جلسه بیاید الآن آقای احتشام جلسه دارن و تاکید کردن که شما هم در هنگام جلسه حضور بیابید.

بدون هیچ حرفی به همراه منشی جلوی یک در توقف کردم بعد از در زدن منشی در اتاقی که از قضا اتاق جلسه بود باز کرد.

با بازشدن در همه نگاه ها برگشت طرف ما مخصوصا نگاه ها روی من زوم شد اما من فقط باربد رو میدیم که نگاهش میخ نگاه من بود.

منشی-آقای احتشام بفرمایید آوردمشون.

باربد سرش رو تکون داد و گفت-ممنون شما بفرمایید.

وقتی منشی رفت بیرون با اقتدار از جلوی سه تا مرد و دو تا دختری که اونجا نشسته بودن رد شدم خودم رو به صندلی باربد رسوندم.

صدا پاشنه های کفشم سکوت اتاق رو میشکست.

باربد از جاش بلند شد و گفت-خوب دلیل اینکه جلسه رو وقفه انداختم این بود که می خواستم یکی از شرکای جدیدمون که تازه به ما ملحق شدن و پیشنهاد شراکت دادن و بنده هم با کمال میل قبول کردم معرفی کنم خانوم دلربا آریانا شریک جدیدمون.

یکی از اون دخترا که چهره اصلیش رو زیر آرایش پوشیده بود و با آرایش خودش رو خفه کرده بود گفت-ولی ما نیاز به شریک نداشتیم ایشون عضو سیاهه لشکر میتونن محسوب بشن.

بعدم پوزخندی زد و با تحقیر بهم نگاه کرد.

دختره عنتر واسه من ادا در میاری سنگ جلوی پای من میندازی آره من سیاه لشکر محسوب میشم از حرف امروزت پشیمون میشی.

باربد یه تای ابروش رو برد بالا گفت-ولی وسعت سرمایه گذاریشون طوری بود که نمیشد چشم پوشی کرد و همچنین ایشون سوابق بسیار عالی و درخشانی دارند.

یکی از مردا که خیلی هم هیز بود همش نگاهش روی من زوم بود گفت-مگه سرمایه گذاریشون چقدر بوده؟

به جای باربد من جواب دادم-شش میلیارد.

همه با تعجب و ناباوری بهم نگاه کردن دهنشون از تعجب وا رفت.

خوب جای تعجب داشت یه دختر به این سن چنین سرمایه ای داشته باشه با عقل جور در نمیاد.

باربد یه برگه جلوم گذاشت گفت-اینم قرار داد.

وقتی که قرارداد رو خوندم دیدم مشکلی نیست زیرش رو امضاء کردم.

باربد لبخند کجی زد وگفت-امیدوارم این شراکت به نفع همه باشه.

لبخندی زدم و گفتم:حتما به نفع همه است.

باربد تک تک شرکارو معرفی کرد اما من فقط دو نفر برام مهم بودن:یکی اون دخترِ به اسم میترا رجبی و یکی اون پسر هیزه به اسم نوید مُشتق.

این دو تا باید از سر راه من کنار برن والا اگه بخوان سنگ اندازی کنن نمیتونم به اهدافم برسم.

من نگاه میترا رو متوجه میشم به باربد نظر داره هر چی باشه هم جنسمه برای همون باید از بازی حذف بشه.

***

با باربد به سمت اتاقش رفتیم.باربد دم در مثل یک جنتلمن ایستاد تا من داخل بشم.

منم با غرور تمام داخل شدم که باربد پشت سرم وارد شد و در رو بست.

باربد پشت میزش نشست منم روی مبل چرم رو به روی باربد نشستم و پام رو روی اون یکی پام انداختم

باربد نگاهی اجمالی به طرفم انداخت و گفت-چی سفارش بدم؟

-قهوه تلخ لطفا.

باربد باشه ای گفت دو تا قهوه سفارش داد.

قهوه رو که آوردن آروم به سمت لبم نزدیک کردم و جرعه ای ازش نوشیدم.

قهوه ام رو روی میز گذاشتم و چک شش میلیاردی رو از توی کیفم درآوردم و به سمت باربد گرفتم.

-این چک امروز نقد میشه.

باربد سری تکون داد و گفت-نیازی به این همه عجله نبود.

به پشتی مبل تکیه دادم و گفتم-حساب حسابه کاکا برادر باید تمام حسابها تصویه بشه.

آره باید همه حساب هایی که من با توخانوادت دارم تصویه حساب بشه آقا پسر.

باربد شونه ای بالا انداخت و گفت-هرجور میلتونه.

همونجور که قهوه ام رو میخوردم گفتم-میشه یه سوال بپرسم ازتون؟

باربد-بله حتما.

اخم کمرنگی کردم و گفتم-واسه چی جلوی بقیه گفتید که من سابقه درخشانی دارم؟

باربد به پشتی صندلی اش تکیه داد گفت-من در مورد شما تحقیق کردم شما قبلا توی یک شرکت دیگه هم سرمایه گذاری کردین اونجا ازتون خیلی تعریف میکردن میشه بپرسم چرا از اون جا خارج شدین و استعفا دادید؟

-متاسفم ولی این یک قضیه کاملا خصوصیه.

باربددستش رو تکون داد و گفت-بله متوجه ام

همون جور که قهوه ام رو به لبم نزدیک میکردم نیمچه لبخندی زدم و گفتم-امیدوارم این شراکت خوش یوّمن باشه برای هر دوتامون.

بعدم لبخند معروفم رو که نگاه همه رو جلب میکرد زدم.

باربد به لبام چشم دوخته بود آروم گفت-حتما همینطوره.

با شنیدن این حرف لبخندم پرنگ تر شد و سرم رو به جهت مخالف چرخوندم.

وقتی که از اتاق باربد بیرون اومدم به سمت میز منشی یا همون خانوم فاطمی رفتم که داشت توی کامپیوتر چیزی رو تایپ میکرد.

جلوی میزش و

ایستادم و یه سرفه مصلحتی کردم.

با دیدن من از جاش بلند شد گفت-بفرمایید خانوم آریانا؟

همون طور که به دور و اطراف نگاه میکردم گفتم-میشه بگید اتاق بنده کجاست ماشاءالله این شرکت به قدری بزرگه که آدم گم میشه.

خانوم فاطمی-بله بله بفرمایید نشونتون بدم

بعدش از پشت میز کنار اومد به راه افتاد.

بدبخت از زمانی که فهمیده من یکی از بزرگ ترین سهام دارای شرکتم خودش متوجه شده نباید با من کَل بندازه.

جلوی در قهوه ای رنگی چند متر اون طرف تر از اتاق باربد ایستاد وگفت-بفرماید از امروز این اتاق شماست.

بدون هیچ حرفی داخل اتاق شدم.

یه اتاق بود که نسبت به اتاق باربد کوچیک تر ولی بازم چیزی از شیمی و قشنگیش کم نمیکرد و سِت اتاق سفید مشکی بود.

پشت پنجره قدی ایستادم و به پایین نگاه کردم..

از اینجا که به پایین نگاه میکنی انگار همه مثل مورچه زیر پات قرار دارن.

دارم کم کم به اهدافم نزدیک میشم اهدافی که یه عمر به خاطر رسیدن بهش از خواستهای خودم از شور نشاط زندگیم از زمانی که تو اوج نوجونی جَوونی بودم گذشتم.

من به خاطر رسیدن به اینجا تاوان دادم تاوان خیلی سختی هم دادم.

پس به راحتی از خانواده احتشام نمیگذرم.تمام افراد خانوادشون رو به خاک سیاه میشونم.

کاری میکنم تمام حسرت هایی که من توی زندگی ام کشیدم رو بکشن.

تقاص کارشون رو باید پس بدن.

اگه به قیمت تموم شدن جونَمم که شده باشه این کار رو میکنم قسم می خورم زندگی اونا مثل زندگی نابود شده خودم سیاه کنم.

پشت میزم نشسته بودم و داشتم مگس میپروندم اه لعنتی یک کاری هم پیدا نمیشه من انجام بدم.

در اتاقم زده شد یه پسره اومد داخل.

عه اینکه همون پسره است که دیروز توی آسانسور پرید.

با دیدن من لبخندی زد و اومد جلوی میزم ایستاد .

منم به احترامش از پشت میزم بلند شدم.

پسره گفت-خانوم دلربا آریانا دیگه؟

سرم رو تکون دادم و گفتم-افتخار آشنایی با چه کسی رو دارم؟

پسره لبخندی زد گفت-سیناماهانی هستم یکی ازشُرکاری شرکت.

اخم ریزی کردم و گفتم-ولی بنده امروز شما رو توی جلسه بین شُرکا ندیدم.

سینا لبخندی زد گفت-بله متاسفانه بنده امروز به جلسه نرسیدم.

-به هر حال از آشنایی با شما خوشحالم.

سینا-منم همین طور راستی این نقشه ها رو آوردم یکی از همکارا طراحی کرده باربد میگفت توی نقشه کشی خیلی ماهرید برای همون گفت بیارم خدمت شما تا یک بررسی کوچیک بکنید.

-باشه حتما خیلی هم ممنون خداییش داشتم از بیکاری دیونه میشدم .

سینا خنده بانمکی کرد و گفت-خواهش میکنم پس بنده دیگه مزاحم نشم.

با لبخند سرم رو تکون دادم که سینا از اتاق خارج شد.

آخی چه پسر خوبیه چطوره مخ اینم بزنم.

نه نه دلربا تو فقط باید روی باربد تمرکز کنی اگه بخوای اشتباه کنی تمام نقشه هایی که کشیدی خراب میشه.

با یک اشتباه کوچیک همه چیز رو به باد میدی.

پس سعی کن به هدفت که زمین زدن احتشامی هاست برسی.

داشتم نقشه ها رو برسی میکردم خداروشکر مشکلی نداشت والا حوصله درست کردنشون رو نداشتم.

نقشه ها رو لوله کردم و برداشتم تا برم به باربد نشون بدم.جلوی میز خانوم فاطمی ایستادم و گفتم:آقای احتشام داخلن؟

فاطمی-بله میتونید برید داخل.

پشت در اتاق ایستادم و چند ضربه به در زدم که بعد از بفرماییدی که باربد گفت داخل اتاق شدم.

باربد پشت میزش نشسته بود یک چند تا برگه رو چک میرد که با دیدن من سرش رو بلند کرد و خیره شد به من.

باربد-بفرمایید خانوم آریانا

نقشه ها رو روی میزش گذاشتم و گفتم-این نقشه ها رو بررسی کردم مشکلی نیست.

باربد نیمچه لبخندی زد و گفت-خوب خداروشکر.

-ببخشید میتونم یه سوال بپرسم؟

باربد-بله حتما.

با شک پرسیدم-آقای ماهانی دوست شما هستند؟

باربد-بله چطور مگه؟

من یه پشت چشمی نازک کردم و گفتم-آخه فکر کنم خیلی با هم صمیمی هستید؟

باربد به پشتی صندلی تکیه داد و گفت-بله درست متوجه شدید یه جورایی سینا دست راست من توی شرکته.

یه تای به گردنم دادم و گفتم-اوه چه جالب.

باربد-امر دیگه ای نیست؟

یه تای ابروم رو بالا انداختم و گفتم-خیر عرض دیگه ای نیست.

بعدم راهم رو کشیدم و به سمت اتاقم رفتم تا کیفم رو بردارم و برم خونه مثل که اینجا دیگه کاری نبود.

سوار ماشینم شدم.

اوووم که دست راسته آره صبر کن ببینم اگه اون میتونه دست راست انتخاب کنه چرا من نتونم آرررررره منم مهسا رو وارد شرکت میکنم که هم چشم گوشم باشه هم تنها نباشم.

هر چی باشه منو مهسا یه رشته درس خوندیم پس دیگه مشکلی نیست.

*

توی خونه نشسته بودم و داشتم قضایای امروز رو برای مهسا تعریف می کردم.

یه دفعه با یادآوری چیزی رو به مهسا گفتم-راستی مهسا من می خوام تو رو هم وارد شرکت بکنم به عنوان این که دست راست من باشی.

مهسابا تعجب گفت-وا چرا آخه؟

-آخه نمی خوام جلوی این پسره کم بیارم چیه اون یه دست راست داشته باشه من نداشته باشم.

مهسا خنده قشنگی کرد گفت-حسود

چشمام رو درشت کردم و گفتم-حسودی نیست من یه چشم گوش واسه خودم میخوام کی بهتر از تو.

مهسا با تعجب گفت-می خوای من جاسوس خانوم باشم؟

با اخم تصنعی گفتم-من همچین حرفی نزدم من به کمک تو توی شرکت نیاز دارم

مهسا-مثلا چه کمکی؟

-اگه تو باشی دوتایی می تونیم این دختره میترا رجبی رو از میدون به در کنیم.

مهسا تان. سریع گفت-آره راست میگی ولی اگه باربد با این قضیه مخالفت کرد اونوقت چی میشه دلربا؟

با اخم گفتم-غلط کرده پسره بوزینه بخواد دخالت کنه اصلا مگه کی هست که بخواد همچین کاری بکنه نصف سهام اون شرکت مال منه.

مهسا-چی بگم والا.

خدمتکار وارد سالن شد و گفت-خانوم غذا آماده است.

-خیله خوب باشه الآن میایم.

مهسا-آخ جووون پیش به سوی غذا

با مهسا به سمت سالن غذاخوری رفتیم.

*

با مهسا جلوی ساختمون شرکت ایستاده بودیم مهسا داشت با دهن باز به ساختمون نگاه میکرد.

با لودگی گفتم-بپا مگس نره توش ببند در گاله رو.

مهسا با تعجب وصف نشدنی گفت-دلربا این شرکت فقط مال این پسره است؟

با بی حوصلگی سرم رو به معنای تایید تکون دادم.

مهسا نگاهی بهم انداخت و با التماس گفت-میگم دلربا جون بیخیال شو این باربد رو بفرست طرف من به خدا قول میدم خودم انتقامت رو ازش بگیرم...

یه ریز داشت چرت پرت میگفت.

آروم گفتم-مهسا مهسا هوی مهسا؟

مهسا-هان

-خفه شو

مهسا-باشه.

با هم دیگه به سمت شرکت رفتیم که مهسا مثل بچه ها پرید طرف آسانسور اما یه دفعه ای در آسانسور از اون طرف باز میشه و چون مهسا خانومم انتظارش رو نداشته بود محکم خورد به در آسانسور پرت شد روی زمین.

با دیدن این صحنه میخواستم از خنده منفجر بشم اما جلوی خودم رو گرفتم و به طرف مهسا حرکت کردم.

مسبب این کار هم کسی نبود جز سیناماهانی.

سینا هم با نگرانی اومد طرفمون.

با نگرانی گفتم-مهسا خوبی حالت خوبه اتفاقی که نیفتاده؟

سینا با ترس گفت-خانوم حالتون خوبه؟

مهسا دستش رو از روی صورتش برداشت.اول به من بعد به سینا نگاه کرد.

یه دفعه ای با عصبانیت بلند شد توپید به سینا-حالم خوبه زدی کلم رو ترکوندی ها؟

سینا چشماش رو روی زمین انداخت و با پشیمونی گفت-من شرمنده ام.

مهسا با تشر گفت-نه بابا میخوای شرمنده هم نباش.

سینا با تعجب گفت-ببخشید ها ولی تقصیر شما هم بود که چسبیدی به در آسانسور.

با شنیدن این حرف پشتم رو بهشون کردم و آروم شروع کردم به خندیدن.

مهسا دستش رو به کمرش زد و گفت-خوبه به خدا یه چیزی هم بدهکار شدم انگار.

دیدم اینجوری نمیشه سعی کردم پا درمیونی کنم.

-مهساجان حالا که چیزی پیش نیومده آقای ماهانی هم عذرخواهی که کردن عزیز من.

مهسا-شما همدیگر میشناسید؟

دستی به پیشونیم کشیدم و گفتم-اینقدر که کلکل کردید یادم رفت معرفی تون کنم آقای سینا ماهانی یکی از شرکا و خانوم مهسا مظفری یکی از همکاران جدید و دست راست بنده.

و یک ابروم رو برای سینا بالا انداختم.

سینا نگاهی به مهسا انداخت و گفت-خیلی خوشبختم.

مهسا هم سرش رو انداخت پایین و آروم گفت-منم همینطور.

وقتی که سینا از پیش ما رفت مهسا گفت-عجب پسره بی چشم رویی بود ها.

-نخیر خیلی هم پسره خوبیه منتها آشنایی خوبی نداشتید.

مهسا آروم گفت-شاید.

و با هم سوار آسانسور شدیم.

***

باربد در حالی که سعی میکرد خشمش رو کنترل کنه از لای دندون های کلیک کرده اش گفت-بهتر نبود قبل از اینکه بخواید کسی رو استخدام کنید با من مشورت میکردید.

روی مبل اتاق باربد نشستم و با بی خیالی گفتم-واسه چی برای اینکه بخوام کسی رو در کنار خودم بزارم از شما مشورت بگیرم آقای احتشام؟

باربد با تعجب گفت-مثل که شما فراموش کردید من رییس این شرکتم.

خیلی سریع به باربد نگاه کردم با تندخویی گفتم- مثل که شما هم فراموش کردید بنده یکی از بزرگترین سرمایه دارن و سهام داران این شرکتم.

باربد-بنده فراموش نکردم ولی تمام کارها هم بدون خواست من انجام نمیگیره.

از سرجام بلند شدم و گفتم-پس بهتره بگیره چون من چندیدن ساله برای کارام از کسی اجازه نمیگیرم و خانوم مظفری هم اینجا کار میکنه چون من اینجوری می خوام با اجازه.

بعدم از جلوی چشمای برزخی اخمای توی هم رفته باربد از اتاق خارج شدم.

با خارج شدنم از اتاق مهسا به طرفم اومد گفت-خوب چی شد قبول کرد؟

پوزخندی زدم و گفتم-مگه میتونه قبول نکنه.

رو کردم به خانوم فاطمی گفت-لطف کنید کارای خانوم مظفری و اتاق کارشون رو بهشون نشون بدید چون فکر کنم بهتره برای کار آماده بشن.

بعدم برگشتم به مهسا نگاه کردم و چشمکی بهش زدم که مهسا هم لبخندی زد.

*

باربد

وقتی که از اتاق خارج شد تازه فهمیدم با چه کسی طرفم زیادی زبون درازه من از اینجور آدما به هیچ عنوان خوشم نمیاد.

هه میگه من واسه کارام از کسی اجازه نمیگیرم صبرکن من تو رو آدم میکنم اگه من باربد احتشامم که توی گربه چموش رام میکنم.

صدای در زدن اومد

با صدایی که از ته چاه در می اومد گفتم-بفرمایید

در باز.شد سینا داخل اتاق شد.

با لبخند اومدطرفم و وقتی اخمای درهم منو دید با تعجب گفت-چیزی شده؟

با پوزخند گفتم-چیزی شده؟طوفان به راه افتاده.

سینا روی مبل نشست گفت:منظورت چیه؟

لبام رو با زبونم تر کردم و گفتم-منظورم این دختره است.

سینا با تعجب گفت-کدوم دختره ماشاءالله اینجا کلی دختر داریم.

با بی حوصلگی گفتم-بابا همین دلربا آریانا رو میگم دیگه.

سینا-آهان حالا چرا از دستش عصبانی؟

-چرا چون که بدون اجازه من گرفته دوستش رو توی شرکت مشغول به کار کرده بدون اینکه به من چیزی بگه.

سینا اخم کمرنگی کرد و گفت-کدوم دوستش رو؟

با لودگی گفتم-چه میدونم کیه من که تا حالا ندیدمش فقط میگفت اسمش مهسا مظفری

سینا با چشمای گشاد شده گفت:مهسا مظفری

با تعجب گفتم:میشناسیش؟

سینا پوزخندی زد و گفت-بله همین امروز صبح دیدمش برو نماز شکر بخون که ندیدیش دختره مشکل اعصاب و روان داره.

چشمام رو بستم و گفتم-ای خدا نکنه به تیپ تاپ هم زدید؟

سینا-نه بابا من کاری بهش نداشتم خودش مثل وحشی ها پرید بهم حالا تو چرا از دست خانوم آریانا عصبانی؟

با عصبانیت گفتم-برای اینکه پروعه زبونش خیلی درازه بهش میگم چرا بدون مشورت من این کار رو کردی میگه من برای کارام از کسی اجازه نمیگیرم شما هم بهتره با این روال من عادت کنی.

سینا بلند زد زیر خنده که باعصبانیت گفتم-ببند نیشت رو

سینا میون خنده هاش گفت-پس خوب حالت رو گرفته که اخمات رفته تو چشات

از پنجره به بیرون خیره شدم و گفتم-نگران نباش خودم میشونمش سرجاش

سینا ابروهاش رو انداخت بالا که منم پوزخند زدم.

*

دلربا

توی خونه با مهسا نشسته بودم که یه دفعه صدای گوشیم بلند شد.

به طرفش که رفتم عموجان پشت خط بود.