نویسنده رمان دوستی های ابدی چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم سمیرا نظری یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان دوستی های ابدی در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان دوستی های ابدی رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان دوستی های ابدی به قلم سمیرا نظری

درکنار هم یا کیلومترها دورازهم خواهرها با قلب هاشون بهم متصل اند. دوستی های ابدی داستان ۸تا دوست که از بچگی باهم بودن وحالا دیگه بزرگ شدن وهرکدوم وارد مرحله جدیدی از زندگیشون شدن ..........

ژانر : عاشقانه، اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۱ ساعت و ۱۶ دقیقه

مطالعه آنلاین دوستی های ابدی

� يه شخصيت عادي…مثل همه ي ما گاهي مهربون وکم حرف به موقعش هم حاضرجوابو حرص در آر…اما بيماري قلبي اش کمي اونو از همه دور کرده…تصميم ميگيره چيزهاي جديدي رو تو زندگيش تجربه کنه…براي همين ازبرادرش مي خواد اونو به خونه اش ببره،براي تغير روحيه اش …برادري که يه زندگي سالمو ساده اي نداره…پايان خوش

صداي جروبحث باعث ميشد نتونم مثل هميشه روي چيزي که ميکشم تمرکز کنم

بي فايده بود...از زل زدن به بوم دست کشيدم وبه کنار پنجره رفتم...همون نيمه باز بودنشم ميتونست بوي خاک بارون خورده رو به مشامم برسونه...باحسرت به قطره هاي ريزبارون که با سرکشي تمام به پنجره برخورد ميکردن خيره شدم...اهي که کشيدم بخار محوي روي شيشه شد

صداي داد بهنام تپش قلبموبالامي برد...انگشتمو بالا آووردم ويه قلب روي بخار کشيدم...بي اختيار لبخندي روي لبام اومد...شايد بهتربود يه تيرم وسطش ميزدم...سرماي شيشه به انگشتام سرايت کرد

بازم صداي بلند بهنام...صداي نازک مامان که بالحن جيغ مانندي ميگفت:عجبه نيم ساعت دست از کثافت کاريات برداشتي...مگه به خاطربهاراين دوروبرپيدات شه...سه ماهه خبري ازت نيس...کدوم گوري هستي؟

بهنام - چقد بايد بگم خوشم نمياد سيم جيمم کني...

مامان - من مادرتم بهنام...کمترين حقم اينه بدونم بچه ام داره چه غلطي ميکنه

صداش ضعيفترشده بود...اين روزها کمترمي تونست دادوبيداد کنه

مسببش من بودم

هواروبه تاريکي بودوتصويرم توي شيشه منعکس ميشد. به گودي زيرچشمام دستي کشيدم

صداي آرامبخش بابامثل هميشه بحثشونوتموم کرد

بابا – بروبالاباباجان حتما بهاربيدارشده

بعدم صداي قدم هاي پرعجله ومحکم بهنام که هرلحظه نزديکترميشد.مثل هميشه بدون در زدن دروبازکرد.

لبخندي محورولبام نشست،بدجوري دلتنگش بودم بااين حال نخواستم روموبرگردونم.

هم شونه ام ايستاد...تصويرش روي شيشه به خوبي معلوم بود...يادروزايي افتادم که ازسروکولش بالا ميرفتم وچقد اون روزاي دور رو دوست داشتم.

به چشمام خيره شدم ...خسته ترازهميشه بودم ،انگار فکربه گذشته هم براي من تحليل انرژي بود.

باصدايي که به خاطردادوبيدادکمي دورگه شده بود گفت:چطوري نيم وجبي؟

-خوبم.

بهنام – بعد سه ماه حقم نيس اينطوري استقبال کني...

سرموبه سمتش گردوندم اونم نگاهشوازپنجره گرفت وبه چشمام خيره شد. برق چشماش نشون ازفشاري بود که به خودش مياره. آروم دستاي سردموآووردم بالاودور گردنش حلقه کردم...سخت بود آخه قد من تاروي سينه اش هم نميشد اما اين کارهميشه ي من بود ديگه به اين مدل آويزون شدن عادت کرده بودم...البته اونم به اينکه کمکم کنه ازسروکولش بالابرم هم عادت کرده بود.

همونجورکه منوبغل کره بودبه سمت تخت رفت وآروم نشست ومنم روي پاش...به آرومي گفت:چراتلفناموجواب نميدادي؟

-خواستم تلافي کرده باشم

بهنام - ميشه بدونم دقيقا تلافي کي رو سرم آووردي؟يادم نمياد تلفني ازتوروبي جواب گذاشته باشم.

-نه تلافي پنهون کارياتو

با اخم نگام کرد که يعني بيشترتوضيح بده.با لبخند گفتم:رزيتا کيه؟

بهنام – پس بگوووووو...خانم واسه اينکه پيچونده شده اينقد دلخوره...

بااخم مصنوعي اي گفتم:حق نداشتي که...

بهنام – اونم مثل بقيه اس بهار...

دندوناموروي هم فشاردادم.بازم اين بغض لعنتي...صورتشوکه اخم غليضيم داشت تودوسانتي صورتم قراردادوگفت:چته؟

دندونام ارفشارسرماوبغضي که داشتم کمي ميلرزيد...نگاهم خيره ي چشماي طوسيش بود...باصداي زمزمه مانندم فقط تونستم بگم:خسته شدم...

مثل اکثراوقات که غم چشماشو خمارتر ازحد معمول ميکردبه چشمام کمي خيره شدو بدون اينکه نگاهشوبگيره آروم باخودش مجبورم کرد دراز بکشم...پتوي کنار رفته امو روي هردومون کشيدو گفت:ازچي؟

-ازاين غم لعنتي توچشماي بابا...ازبغض مامان...ازنبودن هاي تو...

چشماموبستم تااشکاي جمع شده توچشمام بريزن پايين...

-ازدرد کشيدن خسته شدم...ازاين قلب لعنتي خسته شدم...دلم ميخواد بدون استرس مردن زندگي کنم بهنام...ولي هرلحظه ميفهمم مرگم خيلي نزديکتراز اين حرفاس...بارون مياد بهنام ولي من اينقدضعييفم که حتي نميتونم زيرش راه برم...

سرموتوي سينه اش فروبردم وادامه دادم:برام سخته ببينم مامان فريباکه عشق مد وخريدوگردش بود...حالاچندساله کارش شده گريه هاي يواشکي توآشپزخونه وحياط...بابابجاي گردوندن شرکت ازاين بيمارستان به اون بيمارستان دربه درو التماس کنون به دکترا...واسه دخترش دنبال زندگي باشه...

دستموبالاآووردموگفتم:اراينکه تواين دست بي جونم سرنگ بره خسته ام ...ازاون قرصاي لعنتي...کي ميخواين بفهمين من ديگه نميخوام به اين زندگي خفت بارادامه بدم...بذارين به حال خودم باشم...خواسته ي زياديه بهنام؟

صداي فشاردادن دندوناشوميشنيدم...

سرموبيشترتوسينه اش فروبردموگفتم:ميشه منوببري پيش خودت؟مامان احتياج به استراحت داره...ميبينم که با چه فشاري سعي ميکنه بهم روحيه بده...

زيرلب انگاري که با خودش حرف ميزد گفت:خونه ي من؟

سرموکمي بالاگرفتم وتوچشماش نگاه کردم...توفکربود...بعدازمدتي نگاهشوبه چشمام دوخت وگفت:بهارزندگي من اونجوري که فکرميکني نيس...من ...من...رفت وآمد هايي که به خونم ميشه زياده و...

به چه کسي توضيح ميداد...منکه خبرداشتم...لبخندي زدم

لبخندبي جوني زد وگفت:ميدونستي قشنگترين لبخند دنياروداري؟

کمي خودموبالاکشيدمولباموروچونه اش گذاشتم وبوسيدم...به چشماي مهربونش خيره شدموگفتم:توام ميدونستي بدترين موجود واسه دردودل کردني؟

ابروهاشوبالاانداختوبا خنده گفت:آره يکي ديگه ام بهم گفته بود...

خنديدم...ميدونستم عادت داره همه چيزوتوخودش بريزه وبيشترازهرکسي تواين دنياغم داره...مغروربود...بيچاره دوس دختراش...هيچوقت نميتونستي درکش کني...اون بيش تراز اونچه که نشون بده مرموزبود...

نفهميدم کي خوابيدم...

صبح با صداي مامان که جيغ ميزد:دست نزن ورپريده...براي بهاردرست کردم...بيدارشدم...

به خاطروضعيت جسمي ام حرکاتم کند وسخت شده بود...بااين حال لباس عوض کردموازاتاق بيرون اومدم...