آواز صبح مشرقی به قلم دیبا کاف
پارت بیست و هفتم
زمان ارسال : ۷۴ روز پیش
زمان تخمینی مطالعه : کمتر از 9 دقیقه
پشت دستم رو به روی گونه ام کشیدم و نفسم رو بیرون فرستادم.
- وقتی روزمرگی های زندگیم رو مرور میکنم حالم از بخت و اقبالم بهم میخوره
- باید به این فکر کنی که تو تنها آدم تو دنیا نیستی که زندگی سختی داشته و اذیت شده
- آره ولی اندازه بدبختی من خیلی بزرگتر از آدمای دیگه است
- هر آدمی با خودش فکر میکنه که قد بدبختی‌هاش خیلی بلندتر از بقیه است ولی اینطوری نیست... اونی که ور
لطفا صبر کنید...