توأمان به قلم حنانه بامیری
پارت سی و دوم :
***
نقشونگارهای حک شده بر کاغذ دیواری هم دیگر تابِ تحمل من را نداشتند؛ حتّی نگاهشان هم درست مانند نگاه چکامه بود، وقتی عذرم را میخواست. منفور و مُشمَئِزانه!
چه فاصلۀ کوتاهی بود بین التماس برای ماندن و فریاد برای رفتن. به کوتاهی چند م ...
در حال بارگذاری ادامهی پارت هستیم. مشاهده ادامهی پارت به خاطر طولانی بودن ممکن است کمی زمان ببرد.
لطفا کمی صبر کنید ...
با تشکر از صبر و شکیبایی شما