رمان نطفه به قلم گل رزقرمز71

خلاصه داستان :

دختر رمان ما خیلی زیباست زیبایش تو شهرشون تکه ، هم پدر داره هم مادر اما هردوشون معتادن و اونو مجبور به ازدواج با یه مواد فروش میکنند و این تازه اول مشکلاتشه…

مقدمه:

کلمه تنهایی، تنها کلمه ایست که وصف حال من را دارد

اما بااین همه تنهایی، درته قلبم جایی که هنوز نشکسته خدا وجود دارد

او تنها کسی است که با این همه تنهایی احساس تنهاتر بودن نمیکنم

او همیشه بامن است.

دوباره درد وکتک این هفته چندبار با کمربند بابام کتک خوردم رو یادم نیست تعدادش ازانگشت های دست و پاهام بیشتر شده حتی مامانمم باهاش همراه شده دیگه ازاون بدن سفید خبری نیست شده رنگ سیاه مثل روزگارسیاه من.

دلم خوشه این دفعه کتکشون بی دلیل نیست مثل دفعه های قبل که از زور خماری کتکم میزدند چرا چون مواد نرسیده بهشون.این دفعه دلیل داره یه دلیل محکم دلیلش اینه که گفتم نه به تباه شدن آیندم گفتم نه بازم میگم ؛نه.

بابا- دختره ی احمق این همه سال بزرگت کردم حالا تو روی من وایمیستی !اینقدر میزنمت که صدای سگ بدی ،بی پدر...

مامان-ولش کن دختره ی خیره سرو بیا بشین حالا دوباره می پرها .

-ولش کنم تا هر گُ..خواست بخوره ؛رفته درس خونده این جوری شده ها وگرنه غلط زیادی می کرد رو حرف من حرف بزنه

-بی خیال این نکبت شو،ما که اخر کار خودمونو میکنیم الکی اعصابتو خورد نکن.

-نه ،بزاربکشم این دخترِ نمک به حروموبازم میگی ،نه؟

با ته مونده ی انرژیم فریاد زدم نـــــــه بابام صدای فریادموشنید عصبانی ترشدوکمربندرو محکم ترزد تا اینکه از شدت ضربات کم کم جلوی چشمام سیاه شد.

****

با احساس کشیده شدن یه چیزنرم روی صورتم به هوش امدم.صدای گریه عزیز بود که داشت اسممو صدا میزد:

-نغمه، نغمه عزیزم به هوش امدی؟

مثل همیشه عزیزبود، کسی که تو تمام غم هام شریک بود همیشه اون بودکه منو دلداری میداد بیشتر مامانو بابام دوستش داشتم خیلی بیشتر.تا16سالگی ؛ بابام تا شروع میکرد به کتک زدنم فقط گریه میکردم اما وقتی دیدم این اشک ها هم دل سنگی بابامو به رحم نمیاره موقع کتک خوردن نه گریه میکردم نه التماس .اما بعد ازکتک خوردنام میرفتم پیش عزیزو تو بغلش گریه میکردم اونم فقط منو نوازش میکرد چون نه میتونست جلوی بابا رو بگیره نه کاردیگه ای بکنه،باوجودعزیزمن بعد از هرکتکی مثل همیشه تنها بودم.

اما این دفعه خیلی فرق میکرد.تا حالاتو روشون قدعلم نکرده بودم ،به جز دوبار یکی سر قضیه ی گرفتن دیپلمم که بابام اجازه نمی داد من مدرک بگیرم ، باکمک عزیز تونستم مدرکمو بگیرم . معلمام خیلی ناراحت شدندوقتی فهمیدند نمیرم دانشگاه حتی پیشنهاد دادن خودمون بیایم با بابات صحبت کنیم اما نخواستم ؛چون می دونستم«نرود میخ آهنی درسنگ».

باردومم سر همین قضیه ی خواستگار بود که میخواستن منوعوض تامین شدن مواد مادالعمرشون بدن به مواد فروش .که این دفعه ازدست هیچ کس کمکی برنمیومد حتی عزیز.

باشنیدن اسمم دوباره به زمان حال برگشتم عزیز باگریه داشت لباسامو عوض میکردبعد ازاون اب قندم داد تا لااقل سرپا شم.وقتی حالم یکم جا امد عزیز با بغض گفت:

-نغمه جان عزیزم چرا با خودت این کارو می کنی تو که میدونی بابات به خاطر این زهرماری هم که شده بازور می دتت به مسعود چرا داری خودتواذیت می کنی؟

با حالت درد و گریه گفتم:

-عزیز یعنی من این قدر بی ارزشم که به خاطر یه ذره مواد راضی اند بچه ی خودشونو بدبخت کنند ؛ هیچ مهری ازمن تودلشون نیست،بااین که من تنهابچشونم میخواند منو به مواد بفروشند.

با تموم شدن این جمله رفتم تو بغل عزیز زار زدم به حال خودم که چرا بدبختم .عزیز درحالی که سرمو نوازش میکرد:

-عزیزدلم اینا همش امتحان الهی میخواد میزان صبرمونو بسنجه توهم باید از این امتحان سربلند بیرون بیای امیدت به خدا باشه.حالا هم پاشو غذاتو بخور یه ذره جون بگیری.

غذامونتونستم کامل بخورم چون هنوز به خاطر بغضی که تو گلوم بود لقمه هام پایین نمی رفت عزیز هم هر چی اصرار کرد نتونستم بخورم.عزیزباز داشت بهم اصرارمیکرد بخورم که بابا امد تواتاق گفت:

- هنوز تو که زنده ایی گفتم تا حالا مردی ها جون سگ داری!.

وقتی نگاه پرازخشمم رودیدبا عصبانیت روبه عزیزگفت:

-عزیزخوب روشنش کن چون باید با مسعود ازدواج کنه، بایـــــــــــد!

تا امدم باز مخالفت کنم عزیز گفت:

-الان راضیش میکنم تو برو به کیفت برس!

-باشه تا من می رم تو زیر زمین راضیش کن.

با حالت گله مندی تو چشمای عزیزنگاه کردم .عزیز سرشو اندا خت پایین:

-نغمه جان عزیزم به حرف بابات گوش کن خودت خوب میدونی که از پسش برنمیای،خودت می دونی که بابات حتی به حرف های من هم گوش نمی ده.

-عزیزتودیگه چرا خودت که خوب میدونی من نمیخوام با کسی که خون جوونای مردمو توشیشه می کنه وپول حروم در میاره ،ازدواج کنم.

-عزیزم گفتم فکر کن این هم یه امتحان ازطرفه خدا ست .شاید خدا تقدیرتو این طوری رقم زده.

-عزیز اون انسان نیست که بشه با هاش زندگی کرداون...

جمله ام تموم نشده بود که مامانم امد داخل یه نگاه به من کردو گفت:

- عروس خانوم فردا اماده باش که عقد کنونته.

جمله ی مامان که تموم شد همینجور هاجو واج نگاه سرگردونم رو توچشماش میدوختم تا بگه شوخی کردم اما جمله ی مامان از هرجمله ای جدی تربود.

عزیزبدون هیچ حرف دیگه ای از اتاق رفت بیرون.مامانم با بی رحمی توچشمام نگاه میکرد. کلی التماس ریختم توچشمام در حالی که اشک ازچشمام میومد روی گونه هام سُر میخورد گفتم:

-مامان خواهش میکنم تو برو با بابا حرف بزن ،قول میدم اجازه ندم حتی یه ثانیه هم خماری بکشین.

مامان با یه پوزخند:

-اون وقت چه جوری نمیذاری؟!

-میرم سرکار،کارمیکنم باحقوقم براتون مواد میخرم .

-فکر میکنی با این حرفا خر میشم نه نغمه خانوم ؛نقدو ول کنم نسیه رو بچسبم.

-مامان خواهش میکنم ،من قول میدم،من نمی خوام به مسعود ازدواج کنم!

تا این حرف از دهنم خارج شد مامان به سمتم امدو یه تودهنی زد تو صورتم که دهنم پر خون شد. بافریادگفت:

-تا باباتوصدانکردم خفه شو میدونی که، بابات مثل من به یه تو دهنی اکتفا نمی کنه پس خفه خون بگیر.

با زدن این حرف ازاتاق خارج شد من موندم و تنها همدمم تنهایی.ازهمین الان فهمیدم جز خداهیچ کس دیگه ای روتو این دنیا ندارم.فهمیدم که باید خودمو بسپرم به دست سرنوشت.

بعد از یه هفته مدام جنگیدن دیگه توانی برای مبارزه ندارم تو این جنگ من بازنده ی میدون بودم چون هیچ یاری نداشتم.شاید حق با عزیزباشه این یه امتحان الهی ازطرف خداست.خدایا کمکم کن نذار شکست بخورم نذارتنهاتر بشم.

درهمون موقعه بابام امد داخل باسرخوشی گفت:

-چی شد، عزیز روشنت کرد؟

-...

وقتی دید من مثل همیشه نه نمیگم، نیشخند زد، فهمید راضی شدم، فهمید راه چاره ی دیگه ای جز قبولی ندارم:

-نه مثل اینکه سر عقل امدی می دونستم بالاخره راضی میشی .ما این همه سال خرجتو دادیم باید یه جوری برامون جبران کنی دیگه ،هم خوشبخت میشی هم مارا تا اخرعمربی نیاز می کنی.

بازهم سکوت .هرچی بیشتر حرف بزنم خودم خسته میشم پس بهتره سکوت کنم.

بابام وقتی دید هنوز ساکتم با داد مامانمو صدا کرد:

-زری ،زری خانوووووووم!

مامانم با عجله امد تو اتاق لابد فکر کرده بابام داره باز کتکم میزنه .وقتی دید بابام یه گوشه نشسته با تعجب رو به بابام:

-چی شده!؟ چرا دادو فریاد راه انداختی؟

-بیا عزیزم ،نغمه جونم راضی شده.

مامان:

-واقــــــــــعاً!؟

-اره عزیزم درست شنیدی نغمه خانوم میخواد عروس بشه.

وباگفتن این جمله اشک های الکیش رو پاک کرد!

مامانم تا این جمله رو از بابام شنید پرید روسرمو قربون صدقم رفت:

-قربون دخترم برم این قد با فکرِ، می دونستم بدی مارو نمی خوای.

-بس کن دیگه برو یکم بهش برس تو این یه هفته دخترمون اب شد.

-راست میگی بیژن ببرم دخترمو حاضر کنم فردا میخواد عروس بشه.

پوزخندی توی دلم به خودم زدم چه واژه ی تلخی عــــــــروس.

مامانم امد سمتم دستمو گرفت وکمک کرد بلند شم به سمت دراتاق برد، میخواستم بعد یه هفته از قفسم بیام بیرون ؛خارج که شدم هوای تازه رو بلعیدم نفس های عمیق می کشیدم روحم جلا پیدا کرد،تازه فهمیدم از چه نعمتی بی نصیب موندم.

عزیزتا من رودیدامد سمتم برای کمک اون یکی دستمو گرفت چون هنوز اززور ضعف پاهام می لرزیدودرست نمی تونستم راه برم.

باکمکِ مامانم منوبردند حموم،با برخورد اب داغ بابدنم فهمیدم نیاز به این حموم داشتم.ازبدنم به جای اب شفاف اب خون میومد زخم هام دوباره سرباز کرده بودند حموم کردنم که تموم شدمامان به عزیز گفت:

-عزیز تا تومو هاشوخشک میکنی من برم به مرضیه خانو بگم بیاد صورتشو بند بندازه.

عزیزبا چش قره رو به مامان:

-اخه این بچه دیگه نایی نداره که میخوایی اصلاحش کنی؟

-نترس عزیز بادمجون بم افت نداره،حالا تا من میام یه چایی نبات بده بخور.

وازاتاق خارج شد.

عزیز درحالی که موهامو خشک میکرد:

-نغمه جون،عزیزم میدونستم که راه دیگه نداشتی،حالاکه دیگه راضی به این ازدواج شدی سعی کن توی زندگیت صبور باشی وامیدت به خدا باشه.

-میدونم عزیز،میدونم خیلی وقت میدونم، که تواین دنیا جزخدا و تو کسِ دیگه ای روندارم.

-موهاتم تقریباخشک شد.

-عزیزمیدونی ازدواج کنم تو این خونه دلم برای فقط کی تنگ میشه؟

-کی عزیزم؟

-توعزیز فقط تو،تواین دنیاهم فقط تورودوست دارم؛ عزیزبابام کجارفت؟

-رفت پیش مسعود تا خبربده راضی شدی.کاش حداقل صبر می کرد زخمات و کبودیات خوب بشه.

-مهم نیست عزیز بابام کی به من اهمیت داده که این بار دوم باشه.

صدای درخونه امد.

عزیزدرحالی که اشکاشو پاک میکرد:

-حتماً مامانت با مرضیه امد.دیدی یادم رفت چایی نبات بدم بخوری .

-اشکال نداره نمیخورم،چایی نبات به درد بابامو مامانم میخور دیگه من با این چیزا سرپا نمی شم، میدونم تا عمردارم باید حسرت ارزوهامو بخورم.

مامانم با مرضیه امد داخل اتاق.مرضیه خانوم با لبخند:

-سلام نغمه خانوم،خوشگل محل میدونستم دیر یا زود زن اقا مسعود میشی کی ازاقا مسعود بهتر.

پوزخندی زدم بهتر بود می گفت (کی از اقامسعودبدتر)،اما به خاطر دردی که توی دهنم پیچید پوزخندم جمع شد.

مامانم با خنده گفت:

-بسه دیگه کارتو شروع کن میخوام مثل پنجه ی افتاب بشه.

-نغمه جون که دیگه خودش خوشگل هست نیازی به ما ندار که.

بازدن این حرف شروع به باز کردن بندوبساطش کرد.اره خوشگلی دارم اما شانس ندارم.با بند افتاد به جون صورت من؛تواین یه هفته این قدر درد کشید بودم که دیگه این درد اصلاح بچشم نمی اومد.بازم خوب بود که ضربهاشون فقط به بدنم خورده بود وبه صورتم اصابت نکرده بود .به جز تودهنی صبح مامانم که گوشه لبم بادکرد بود و پار شده بود.

کارش که تموم شد ایینه رو داد دستم که خودمو ببینم ،تصویر یه دختری رو دیدم با پوست سفید چشمانی درشت و کشیده به رنگ سبز که رگه های ازعسلی داشت که نمیشد به همین راحتی رنگ چشمامو تشخیص داد با بینی کوچک قلمی ولب هایی متوسط به رنگ صورتی صورتم نه گرد بود نه بیضی وموهایی به رنگ قهوه ایی سوخته وابروهایی که حالا به حالت تاج دار درامد بود .

با صدای عزیزبه خودم امدم:

-مشاا...هزارمشاا.. برم اسفند دود کنم که کسی چشمت نزنه.

مرضیه خانوم درحالی که لبخند به لب داشت:

-واقعا هم که نیاز به اسفند داره نغمه جون.

مامان روبه مرضیه گفت:

-حالافردا ساعت چند میای واسه ارایشش؟

-واسه چه ساعتی می خوایی؟

-ساعت7بعداظهر

-پس ساعت یک اینجام.

بعداز گفتن این حرف لوازمشو جمع کرد ورفت.

من که تا اون لحظه ساکت بودم روبه مامان:

-ارایش دیگه واسه ی چی؟

-اقا مسعود گفته، لباس هم خودش برات گرفته.

عزیز با ظرف اسفند امد داخل ودور سرم چرخوند.منم دیگه حرفی نزدم چی بگم ،بگم نه که دوباره با زور کتک حالیم کنند که حرف حرفِ خودشونه.

***********

صبح به چشماموکه باز کردم فهمیدم امروز روزِمرگِ ارزوهام.عزیز باسینی صبحانه امد داخل اتاق تا دید چشمام باز گفت:

-اِ نغمه جون بیدار شدی،پاشو عزیزم صبحانتو بخور تاضعف نکنی.

-نمیخورم عزیز.

- نمیشه که این چند روز غذا درست وحسابی نخوردی بایدجون داشته باشی.

-گفتم که عزیز نمی خورم اصرار نکن خواهش میکنم

عزیز با این حرفم چشماش غمگین شد با ناراحتی:

-عزیزم با غذا نخوردن که چیزی درست نمیشه فقط به خودت ضررمیزنی.

منم که طاقت ناراحتی اش رونداشتم:

-باشه عزیزبزار یه گوشه گرسنه ام شد می خورم.

با این حرفم لبخند امد روی لباش:

-افرین دخترم حالا پاشو قبل از اینکه مرضیه بیاد باید بری حموم.

- باشه

باکمک عزیز رفتم حموم چون هنوز پاهام لرز داشت نمیتونستم تنهایی برم.

بعدازحموم عزیزبه زور بهم غذا داد.

-عزیزبابا مامانم کجاند؟

-طبق معمول توزیرزمین

صدای زنگ درخونه امد.

-یعنی کیه عزیز؟

ازتوی حیاط صدای گفت وگوی مامان با مرضیه میومد.

-عزیزمگه ساعت چند که مرضیه امده؟

-ساعت 1

-وای عزیز یعنی تا حالا خوابیدم.

-منم بودم جات این قدر میخوابیدم چون تو این مدت نه خواب داشتی نه خوراک.

مرضیه بامامانم امد داخل اتاق.مامانم رو به من:

-به به عروس خانوم بیدارشدی؟

اما من جوابشو ندادم از دیروز که جواب بله رو دادم فقط با عزیز حرف میزدم مامان که دید جوابشو نمیدم رو به مرضیه:

-خوب مرضیه جون شروع کن میخوام که همه ی هنراتو خرج کنی .

***

باورم نمیشد دخترتوی اینه من باشم .چشماموباسایه ی طلایی ودودی همراه لب هایِ صورتی پررنگ وموهایی فر ریز که بالای سرم جمع شدبود ونیم تاج روی سرم.لباسامم یه دکلته ی نباتی رنگ بود با جنس ساتن خیلی نرم که روی بالاتنش پراز سنگ های ریزو درشت بود دامنش هم کمی پف داشت با گلای درشتی که روی دامن پراکند شده بود،اما دخترک توی اینه چشماش یه غم بزرگ داشت،مثل همه عروسای دیگه توچشماش برق خوشحالی رو نمی شد ببینی بجای اون برق اشک داشت که کم کم داشت بزرگ میشد تبدیل به گریه میشد؛امادیگه نباید بزارم اشکام بریزه به خودم قول دادم که بایدقوی باشم .

عزیزتا منو دید اشک تو چشماش جمع شد ومنو بغل کرد،چقدربه اغوشش نیاز داشتم:

-عزیزم خیلی قشنگ شدی یه تکه ماه شدی. چادرو بنداز سرت که عاقد امد.

چادرسفید عروس رو انداخت روسرم ومنو برد اتاق مهمون.

***********

یه سفره ی عقد کوچک برام انداخته بودند،به تصویرمردی که کنارم نشسته بودنگاه کردم ،کسی که قرار بود در اینده نقش شوهرم را بازوربازی کنه،هیکلی متوسط باقد بلندوصورتی کشیده و شش تیغ با چشم وموهای مشکی.از وقتی که وارد شدم حتی یک نگاه کوچک هم بهم نکرد وقبل ازاین که عاقد بیاید باگوشیش اِس بازی می کرد برایم عجیب که با این همه پافشاری چراانقدر بیخیال بود.

عاقد که امد جمع ما به هشت نفررسید.خانواده ی ما ومسعود ودونفر شاهد همراه با عاقد. انگار مسعود ازما هم بی کس و کارتر بود،همه فامیل پدری و مادریم بخاطر وضع پدر ومادرم با ما قطع ارتباط کرده بودند.

تازمانی عاقد برای بار سوم خطبه رو می خوند تو فکر رویاهای ازدست رفتم بودم جوری که متوجه دوبارخوندن خطبه ی عقد نشدم. ارزو داشتم چیزی باعث بهم ریختن این وصلت بشه، اما این هم جزء ارزو های محال من بود که هیچ وقت اتفاق نمی افتاد.

-دوشیزه محترمه مکرمه برای بارسوم عرض میکنم بنده وکیلم شما را با مهریه ی معلوم به عقد دائم اقای مسعود کیانی در بیاورم؟

نفس عمیقی کشیدم تا مانع ریختن اشکام از روی صورتم بشند:

-با اجازه عزیز...بله.

فقط به اجازه ی عزیز چون عزیز از هر پدر ومادری،پدرمادرتر بود.

نه صدای دست زدنی نه کِل کشیدنی نه حتی یه تبریک خشک وخالی.عاقد داشت خطبه ی مسعود رومی خوند؛ که یه ارزو ی بچگانه کردم کاش مسعود بگه نه ؛اما این ارزوم هم بعد از جواب بله مسعود تبدیل شد به یه رویا به یک وهم که هیچ وقت محقق نمیشه.

بعد از کردن امضا ها عاقد شناسناممو داد دستم،جلوی مشخصات شوهر اسمی به نام مسعودکیانی بود که به اجبار وارد زندگی من شده بود.

مسعود شناسناممو از من گرفت و ایستاد:

-پاشو نغمه باید بریم.

من ازاین حرف مسعود حسابی جا خورده بودم ؛عزیز رو به مسعود:

-پسرم بمون لااقل شام بخور الان، سفره رو پهن میکنم.

- نه لازم نیست ...نغمه پاشودیگه چرا هنوز نشستی.

-پسرم این جوری که نمیشه بزار...

مسعود با تحکم:

-همین که گفتم ،نغمه پاشو.

من بدون هیچ حرفی ایستادم،عزیز امد بطرفم ومنو به اغوش کشید وشروع کرد به گریه کردن:

- نغمه جان برو خدا پشت وپناهت،از خدا میخوام که خوشبخت بشی تو لیاقت خوشبخت شدنو داری.

در حالی که اشک ازچشمام جاری بود:

-عزیزخیلی دلم تنگ میشه برات ،حلالم کن که با غصه هام ؛غصه هاتو بیشتر میکردم.

-این چه حرفیه عزیزدلم تو سنگ صبورم بودی،حالا هم برو وشوهرت رو منتظر نزار.

از اغوشش که امدم بیرون بابا ومامانم امدند سمتم خواستن بغلم کنند که با دست مانع شدند ورو به انها:

-من تواین دنیا فقط و فقط عزیزو دارم ،از الان به بعد فکر کنید نغمه مرده!مثل من که فکر میکنم پدرومادر ندارم.

بابام با عصبانیت:

-این چه حرفیه که میزنی تو تا اخردنیا دخترمونی.

-پدرومادری که کاخ ارزوهای دخترشونونابود م یکنندو یه روز خوش براش فراهم نکنند همون بهتر که نباشند،میدونی بزرگترین ارزوم این بود که ،ای کاش یتیم بودم.

بابام تا این جمله روشنید اومدطرفم دستشو برد بالا بهم سیلی زد.مسعود که هیچ کاری انجام نداد انکار اصلاًبراش مهم نبود اماعزیز با حالتی غمگین:

-بجای اینکه بابوسه روی پیشونی بدرقش کنی ،باسیلی بدرقش کردی،شیرمو حلالت نمیکنم بیژن.

جای سیلی روی صورتمو بوسید.با دستام اشکای روی صورتشو پاک کردم:

-عزیزاشکال نداره،من به این ابرازمحبت ها عادت کردم،اما اگه تو گریه کنی منم گریه می کنما بزار باراخری با لبخند از این جا برم.

عزیزبا مهر پیشونیمو بوسیدو دستمو گذاشت تودست مسعود:

-پسرم حواست به نغمه ی من باشه هابه دستت می سپارمش.

مسعودهم بدون هیچ حرفی دستمو کشید و وارد حیاط شدیم عزیز منو از زیر قران رد کرد، برای بار اخر نگاهی به خونه ی قدیممون انداختم وزیر لب زمزمه کردم:

-خداحافظ خونه ی تلــخ،خونه ی نابودیِ من!

وارد کوچه که شدیم ماشین شاسی بلند مسعودرو دیدم ،مسعود دستم رو رها کرد وبه طرف ماشین رفت وسوارش شد بدون اینکه هیچ توجهی به من نشون بده با کلی زحمت درو باز کردمو نشستم روی صندلی ، بعداز اینکه در ماشین رو بستم ،مسعود ماشین رو روشن کردوبه حرکت دراورد.

سوالی که این هفته مغزمومشغول کردبود رو بی مقدمه از مسعود پرسیدم:

-چرا من؟

-چی گفتی؟

-گفتم چرا من رو انتخاب کردی؟

پوزخندی زدوگفت:

-واقعا مهمه که بدونی؟

- اگه مهم نبود ازت نمی پرسیدم!

مسعود با همون پوزخندگفت

: وقتی رسیدیم می گم چرا تو!

بعد از اون نه من دیگه حرفی زدم نه اون تا وقتی که رسیدیم .خونه ی قشنگی داشت، ویلایی بود ، درختان سیب و کاج وانار داشت با حوض کوچک که وسطش فواره اب بود،ساختمون سفید مرمری دوطبقه، نه زیاد بزرگ بود نه کوچک،عجیب هم نبود با همچین پولهایی همچین خونه ای داشته باشه.

بازهم بدون کمک مسعود پیاده شدم وبه سمت ساختمون راه افتادیم.وارد ساختمون شدیم. درابتدای ساختمون سالن بزرگی بود، مبل های سلطنتی قهوه ای رنگی داشت با یه فرش ابریشمی که وسط سالن پهن شده بود:

-دیگه بسه،بعدهم میتونی همه جارو دید بزنی،حالا هم برو تو اون اتاق لباساتو عوض کن بیا، تا بهت بگم چرا تو؟

وبا زدن این حرف به اتاق ته سالن اشاره کرد.به طرف اتاق راه افتادم،وارد اتاق که شدم تخت یه نفره قهوه ای با دیوار های سفید وکمد چوبی ساده ومیز ارایش کوچک، داخل اتاق هم سرویس حمام و دستشویی هم بود،اتاق خیلی ساده ای بود.در کمدرو باز کردم چند دست لباس وشلوار به سایزمن، همراه چند شال و روسری بود ،لباس عقدمو با یه شلوار لی ولباس استین بلند عوض کردم.مو های سرم هم با کلی درد سر از اون همه گیروتاج خلاص کردم.بطرف دستشویی رفتم وصورتموشستم،چون میخواست دلیل انتخاب مسعود رو بدونم بیخیال حموم گرفتن شدم.

کارم که تموم شد رفتم داخل سالن مسعود هم با یه شلوار ورزشی مشکی با یه سی شرت مشکی روی مبل نشسته بود.بهم اشاره کرد که روی مبل بشینم وقتی نشستم:

-گفتی میخوای دلیل انتخابمو بدونی؛درسته؟

-بله درسته، میخوام بدونم!

-اینو بدون که عاشق چشموابروت نیستم که باهات ازدواج کردم.

ویه پوزخند زد.

-پس چرا بامن ازدواج کردی؟

-بابات،از من کلی مواد مفتی گرفته بود ،به من بدهکار بود منم عوض اون پول، دخترشو گرفتم.

-م.. ...مگه قرارنبود،در عوض من،تا اخر عمرشون موادبهشون بدی؟

-تو برام کارمیکنی ،عوض حقوقت هم بدهی باباتوصاف میکنی وهم پول موادشون رو میدی.

وای خدا نکنه ازم بخواد مواد بفروشم ،خداجون کمکم کن نزار الوده به همچین گناهی بشم.فکر کنم حالم خیلی زار بود که مسعود گفت:

-نترس،کارت مواد فروشی نیست ،میدونم مال این حرفا نیستی،تو خونم برام کلفتی میکنی!

ازمیون لب های سفت شده ام گفتم:

-اگه... این...طوره... پس چرا ...من رو عقد کردی؟

-من خودم مشتاق نبودم ولی شرط بابات این بود!

باناراحتی گفتم:

-تو چرا قبول کردی؟

-چون میخواستم پولم رو زنده کنم،برای زنده کردن پول های موادم این تنها راه بود.

باورم نمیشد که بابام به این دلیل ایندمو تباه کرده بود.

-لازم نیست فکرتو درگیر کنی ،ازفردا صبح کارت شروع میشه،صبحونم ساعت هشت اماده شده باشه،اشپز خونه اول سالنه.

من رو بدون هیچ حرف دیگه ای تنها گذاشت ورفت طبقه بالا.بغضی که از صبح تو گلوم سنگینی میکرد شکست واشکام جاری شد برای اینکه مسعود صدای هق هقمو نشنوه به اتاقم رفتم خودمو پرت کردم رو تخت، بجای اغوش عزیز بالشتموبغل کردم.تا صبح فقط از خدا میپرسیدم«چـــــــرا» (چرامن).

ساعتو دیدم هفت صبح رو نشون میداد،تا صبح نتونستم پلک روی هم بزارم،بازهم به خودم قول دادم که نشکنم و خرد نشم اما دیشب باشنیدن اون حرف ها بدجوری شکستم.

اهی کشیدم وبه طرف اشپزخونه راه افتادم.

اشپزخونه ی بزرگی داشت،میز نهارخوری چهار نفری یا امکانات کامل.شروع کردم به میزوچیدن،درحین انجام کارم بودم که صدای مسعود رو شنیدم که با تلفن صحبت میکرد.صحبتش که تموم شد داخل اشپزخونه شد وبدون هیچ حرفی نشست سر میز وروبه من:

-برو تو اتاقت بعد که صبحونم روکه خوردم بیا میزو جمع کن،چون دوست ندارم موقع غذا خوردن ریخت کلفت جماعت روببینم.

داشتم خارج می شدم که صدام زد:

-نشنیدم چی گفتی؟

-چی؟

- باید بگی« بله اقا»!

-چی بگم؟!

- هروقت کارت تموم شد باید بگی «بلـــــــــه اقا»،افتاد؟

بیچاره انکار عقده ی ریاست داره،من که بدبخت هستم اینم روش،بالاترازسیاهی که رنگی نیست:

-بله اقا

ورفتم تو اتاقم.بعد از نیم ساعت رفتم برای جمع کردن میز ولی هنوزسر میز بود، داخل اشپزخونه شدم صبحانشو تموم کرده بود ورو به من گفت:

-قبل ازاینکه کارتو شروع کنی باید قانون هارو بهت بگم:بدون اجازه ی من اب هم نمیخوری،حق سرک کشیدن تو کارهای منو نداری،ازدستورات من سرپیچی نمیکنی،

من هر باری با دوست دخترام میام حق بی احترامی به اونها رو نداری، فقط طبقه ی اولو تمیز میکنی حق رفتن به طبقه دوم رو نداری ؛حالا هم کارتو شروع کن اگه قانون دیگه ای یادم امد بهت میگم.

خوبه دیگه با وجود دوست دختراش با من کاری نداره،خوبی این خونه اینکه دیگه توش کتک نمیخورم،مسعود داشت خیره نگام میکرد،توقع داشت عصبانی بشم یا دادو فریاد راه بندازم وقتی دید بی تفاوتم:

-سوال دیگه ای نداری؟

-خیر اقا

وبلند شدواز اشپزخونه خارج شد.

**********

یک هفته از امدن من به این خونه میگذشت،سرم به کارخودم گرم بودو کاری به مسعود نداشتم اون هم همینطور.

بعد یک هفته دلم برای عزیزتنگ شده بود،دوست داشتم ببینمش، حتماشب به مسعود میگم اجازه بده برم پیش عزیز.

میز شامو که چیدم مسعود رو صدا زدم:

-اقا ..اقا میز امادهست

مسعود امد داخل سر میز نشست.مشغول خوردن شد یکم این پا واون پا کردم ،دلو زدم به دریا تو موضوعو بهش بگم:

-اقا میشه فردا اجازه بدید برم خونه ی بابام؟

-نه

-اخه چرا؟

-یادت رفته شب عقد گفتی من دیگه بابا وننه ندارم؟

-درسته گفتم ولی برای دیدن عزیزمی خوام برم!

-گفتم نه دیگه هم حرفی نباشه برو بیرون!

-میشه حداقل بهش زنگ بزنم؟

زیر لب غرید:

-مگه نگفتم بـــــــــــیرون.

تا بیشترازاین عصبانی نشده مثل فشفشه امدم بیرون.

********

تقریباً یک ماه ازامدن من می گذشت اما نه اجازه میداد برم دیدنشون نه زنگ بزنم دلم برای عزیزتنگ شده بود.شب دیرامد خونه ؛شام خورده بود؛زمانی که داشت ازپله ها می رفت بالا گفت:

-تا اخرهفته خونه روخوب تمیز کن چون مهمونی داریم ،روز مهمونی چند نفر رو میارم برای کمک تا اون موقع تو کارهای جزیی رو انجام بده.

وادامه ی پله هارو رفت بالا.

********

روزجشن مسعود فرارسید،در این هفته سرم خیلی شلوغ بودوخسته شده بودم اما مسعود هنوز هیچ نرمشی از خودش برای تماس گرفتن با عزیز نشون نمیداد،من هرروز دلتنگ ترمیشدم.

صبح جشن ؛برای کمک سه تا زن و دوتا مرد گرفته بود،اونها خوب کارشون رو بلد بودن چون بدون هیچ حرفی به صورت اتوماتیک کارشون رو انجام می دادند.

سالن کاملاًخالی شده بود وچند تا مبل وصندلی دور تا دورسالن چیده شده بود. دیگه نزدیک امدن مهمون ها بود که مسعود هم امد ازهمه تشکر کرد به جزمن و گفت:

- میتونید برید لباساتونو عوض کنید.

وارد اتاق که شدم لباسامو با یه ساروفون ابی وشلوار لب مشکی وشال مشکی عوض کردم موهای بلندمم بافتم وپشت سرم جمع کردم محکم بستم تا هنگام کار بیرون نیاد وبدون هیچ ارایشی خارج شدم.

خدمتکارهای دیگه هم لباساشونو عوض کردن یونیفورم زنها کت ودامن مشکی و مردها کت وشلوار مشکی.مسعود لباساش رو عوض کرده بود،کت وشلوارابی نفتی پوشیده بود با دیدنم اخم کرد بهم وبا عصبانیت گفت:

-این چه وضعشه؟

-چی شده مگه؟

-این چیه رو سرت؟

- نمی دونید چیه؟!بهش میگن شال واسه ی پوششِ...

زیر لب غرید:

-منو مسخره میکنی؟!

-نه،شما پرسیدیدمنم گفتم چیه!

-همین الان اونو از روی سرت بردار!

وبازدن این حرف پشتشو به من کرد یه قدم برداشت که باصدای بلند گفتم:

-نه،برنمی دارم!1

با اخم غلیظی بطرفم برگشت:

-چی گفتــــی؟

-گفتم نه؛برنمیدارم!

باتهدیدی که توی صداش بودگفت:

-برمیداری!

-نه برنمیدارم من واسه خودم اعتقاداتی دارم!

-بهت دستور میدم برداری اعتقادات تو برام مهم نیست

-ولی واسه من ارزش دارن وزیر پاشون نمیذارم

-میذاری چون من میگم

-نـــــــه

-داری ازدستور من سرپیچی میکنی؟!

-بله دارم سرپیچی می کنم،من اجازه نمی دم هرکس وناکسی موهام رو ببینه!

درهمون لحظه صدای زنگ ایفون توی خونه پیچید،انگشتش رو جلوی صورتم تکون دادوگفت:

-بخاطر سرپیچی بعداًتنبیه میشی، تا زمانی که مهمونی تموم میشه از اشپزخونه خارج نشوکه آبرومومی بری!

وبا عصبانیت ازمن دورشد .من رفتم اشپزخونه وکارهای اونجا رو انجام میدادم.

اواسط مهمونی صدای موزیک وبوی مشروب وادکلن های زنانه ومردانه پیچیده شده بود.سرگرم شستن لیوان های شربت بودم صدای پسر جوونو شنیدم:

-خانوم لطفاًاب بدید

-سرم رو برگردوندم پسرقدبلند وسبزه دیدم با دیدن قیافه ی من گل از گلش شگفت وصورتش خندید،ازنگاهی که بهم انداخت خوشم نیومد واسه همین سریع یه لیوان اب بهش دادم تا زودتر از اشپزخونه بره بیرون وقتی داشت لیوان رو ازم میگرفت سعی کرد با انگشت هاش دستم رو لمس کنه اما من ، سریع دستم رو پس کشیدم وبا لبخند چندشی که روی لباش بود:

-خدمتکار مسعودی؟

-بله

-نمی دونستم مسعود خدمتکاری به این زیبایی داره وگرنه هرروز میومدم اینجا!

از حرفش خوشم نیومد وروم رو ازش برگردوندم،ولی قصد نداشت بره:

-حیف اون موهای قشنگت نیس که زیراون بقچه پیچیده؟!

میخواستم بگم بخاطرنگاه هیزشماخودمو پیچیدم،اماسکوت کردم.مسعود همون لحظه داخل شد باتعجب زل زد به پسره:

-بردیا چیزی می خواستی؟

-امدم ازاین خانوم زیبا اب بگیرم!چه خدمتکار زیبایی داری مسعود جان!

مسعود با عصبانیت زل زد به من وبالبخند مصنوعی رو به بردیا گفت:

-بردیا جان تو برو منم بعدا میام!

بردیا که رفت مسعود پرید سمتم و بازوم گرفت و محکم فشارداد:

-چی گفتی بهش نیشش بازبود!؟

-مشکل داشته حتما، چون من باهاش اصلاًحرف نمیزدم،چه برسه به چیزی که باعث بازشدن نیشش بشه!

-بعدا به حسابت میرسم برو تواتاقت دیگه نیازی بهت نیست!

منم شونم رو انداختم بالا چه بهتر میرم استراحت میکنم،خستگی این هفته از بدنم در میره.

روتخت دراز کشیده بودم وبه عزیز فکر می کردم که چشمام کم کم گرم شدوخوابیدم.

صبح ازخواب بیدار شدم وبرای حاضرکردن صبحانه به اشپزخونه رفتم همه چیز تمیز شده بود؛مشغول اماده کردن بودم که صدای عصبانی ظریف دخترونه ای شنیدم:

-ببخشید خانم شما اینجا چیکار می کنید؟

ازترس هین بلندی کشیدم ودستم رو روی قلبم گذاشتم،به طرف صدا برگشتم چشمام بخاطر صحنه روبه روم اندازه ی گردو شدو دهنم بازموند،دختری بود که فقط یه لباس مردونه پوشیده بود،وقتی دید ساکتم باداد گفت:

-دختره ی احمق میگم تو اینجا چیکارمیکنی؟!

با صدای دادش به خودم امدم:

-من اینجا کار میکنم!

با شک پرسید:

-پس چرا من دیشب توروندیدم؟!

-چون من دیشب تو اشپزخونه بودم!

دختر یه اهانی گفت،وادامه داد:

-سریعتر صبحانه رو اماده کن ؛مسعود بیدارشده.

سرم رو تکون دادم وبه ادامه کارم مشغول شدم؛بعد از چند دقیقه مسعود هم امد ودختره باعشوه از روی مبل بسمت مسعود رفت:

-بیا گلم صبحونه بخوریم میزامادست.

با هم وارد شدن وسرمیز نشستن ؛من هم با اجازه از اشپزخونه خارج شدم.روی صندلی نشسته بودمو موهامو شونه میکردم تا زمانی که صبحونشون تموم میشه برم میزو جمع کنم.

موهامو بافتم شال انداختم روسرم ؛ مسعود تنها نبوددوست نداشتم دختره حرف بی خود بزنه.

وبرای جمع کردن میز به اشپزخونه رفتم.صدای حرف زد مسعود با دوست دخترش میومد؛هردو اماده برای رفتن بیرون بودند،موقع خداحافظی مسعود روبه من گفت:

-تنبیهت هنوزسرجاشه!

منواز تنبیه می ترسونه،من به لطف بابام مزه تموم تنبیهاروچشیدم.

***********

شب مسعود دیر امد ولی همراه با یه دخترجدید امد.این چند روزه دلم بدجور هوای عزیزرو کرده بود،تصمیم گرفتم حالا که مسعود اجازه نمی ده برم با یه بهونه الکی برم دیدنش.صبح رفتم میزو بچینم که مسعود عصبانی در حال قدم زدن بود تا منو دید پرید طرفم از ترس یک قدم عقب برداشتم؛باعصبانیت بازوم رو گرفت وفشار داد درست جای همون دیشبی رو که سیاه شده بود یه اخ کوچولو گفتم تاولم کنه اما مسعود کر شده بود با لحن عصبانی گفت:

-دیشب صدایی نشنیدی؟

از زور درد گفتم:

-نه چه صدایی؟!

-صدای درخونه یا قدم زدن؟

-نه اقا

بازوم روول کرد واز سالن رفت بیرون ؛مدتی بعد صدای ماشینشو شنیدم که از حیاط خارج شد.

*****

سه روزبود که مسعود رفته بود ازش خبری نبود.روز چهارم با خودم گفتم حتما امروزم نمیادپس بهترین موقعیته که برم عزیزو ببینم.از کابینت مقداری پول برداشتم ،مسعود این پول رو واسه مهمونیش گذاشته بود تا اگر لازم شد به خدمتکار ها بدم ،اما هم من یادم رفته وهم مسعود که به من پول داده.مقداری برداشتم واژانس گرفتم ورفتم خونه.

زنگ در خونه رو زدم صدای عزیزبود که میپرسید:

-کیه...کیه؟

منم جواب ندادم تا سوپرایزبشه.درو که باز کرد پریدم بغلش عزیزاولش از تعجب هیچ عکس العملی نشون نمیداد،اماوقتی بخودش امد محکم بغلم کرد.

عزیزباگریه گفت:

-عزیزدلم این یه ماه کجا بودی دلم بدجور هواتو کرده بود؟!

از بغلش امدم بیرون درحالی که اشکام ازچشمام جاری بود؛اشکای عزیزوپاک میکردم:

-عزیز دل منم بدجوربرات تنگ شده بود

عزیز دست منو کشیدو برد داخل:

-بیا ببینم دخترم کلی سوال دارم ازت تاشب اجازه نمیدم بری!

وارد اتاق عزیز شدم مثل همیشه اتاقش بوی گلاب میداد،بوی بهشت باجانمازوقرانی که همیشه روی تاقچه بود بقل عکس اقابزرگ:

-نغمه بیا بشین عزیزم،مانتورودربیارازتنت.

-عزیز حالت خوبه قلبت که درد نمیکنه؟

-نغمه حال من خوبه، توبگواز زندگیت ازشوهرت؟

دروغ مصلحتی که اشکالی نداره،لبخند تلخی زدم:

-عزیزمسعود خیلی خوبه هوامو خیلی داره نمیذاره تو خونه دست به سیاه وسفید بزنم

ونگاهی به دستام کردم،بخاطرکارزیاد خشک شده بود.

-خدارو شکرخیالم از بابت تو راحت شد،اِوانغمه جان چرا دستت کبوده؟

وای لباسم استین کوتاه بودوجای انگشت های مسعود روی بازوم معلوم بود.

-نکنه دست روت بلند میکنه؟!

-نه عزیزبازوم خورده به در!

-حتماًدرشم انگشت داشته؟!

سکوت کردمو سرموانداختم پایین،عزیز بحساب خجالت گذاشت،شروع کرد به خندیدن:

-عزیز چرا می خندی؟

-خب نغمه خجالت نداره که ما هم این دورانو داشتیم.برم برات شربت بیارم بخوری جیگرت حال بیاد.

ازاتاق که خارج شد،نفس عمیقی کشیدم خطر از بیخ گوشم گذشت ،عزیزفکرکرده...،اگه بفهمه مسعود منوکلفت خونش کرده، وای حتما قلبش درد میگیره.صدای بابام امد:

-به به نغمه خانوم مگه نگفتی من دیگه ننه بابا ندارم؟

-چراگفتم!

-پس چرا امدی؟

-امدم عزیزرو ببینم.

-عزیز توخونه من زندگی میکنه حالا که قید مارو زدی باید قید عزیزروهم بزنی؛ ازخونه من برو بیرون!

صدای عزیز امد:

-نغمه هیج جانمیره!

-اماتازمانی که تو توی این خونه ای حق نداره بیاداینجا!

-بیژن،خودتم خوب میدونی که این خونه بنام منه،پس شما توخونه من هستید!

بابا که دید حرف حق جواب نداره،یه دادکشیدواز اتاق خارج شد.عزیز باناراحتی:

-بمیرم الهی حالا یه روز هم امدی سر به من بزنیا بابات نذاشت عرقت خشک بشه!

-خدا نکنه عزیز،نبینم ناراحت باشیا،منو که میشناسی پوست کلفتم با این حرفا ناراحت نمیشم.

اما فقط خدا میدونست که تودلم چه خبره،دلم می خواسن خون گریه کنم برای خوشحال عزیزیه لبخند هم چاشنی حرفام کردم.

عزیز که خیالش از من راحت شده بود:

-نغمه جان بیا شربت بخور تا گرم نشده.

شربتمو خوردم،عزیز پرسید:

-نغمه پس چرا زودتر نیومدی بهم سربزنی؟

وای حالا چی سرهم کنم،نمیدونم این دروغ ازکجام پرید:

-داشتیم تغییردکورمیدادیم!

عزیز سری تکون دادوگفت:

-خب از این به بعد با مسعود بیا،مسعودم هرچند روز یکبار میاد اینجا.

-واقعا میاد اینجا؟

-اره میاد اینجا،مگه تو نمیدونستی؟!

-چرا بهم گفته بود،یادم نبود.

باعزیزازهردری حرف زدیم،عزیزم کلی نصیحتم کرد که زن باید همیشه تازه باشه صبور باشه و... . سرگرم حرف زدن بودیم که گذر زمانو احساس نکردم ،نگاه که به ساعت کردم دیدم12 با عجله بلندشدم:

-عزیز من باید برم

-چرا،بمون دیگه زنگ بزن مسعودهم بیاد

-مسعود کار داره نمیتونه بیاد،باید برم نهارشو بدم

-باشه بروعزیزم مواظب خودت باش.

اژانس گرفتموتاخونه هرچی دعا بلد بودم خوندم تا مسعودنیامده باشه.وارد خونه که شدم ماشین مسعود رو ندیدم نفس عمیقی کشیدم ،وارد سالن شدم،باشنیدن صداش نفسم تو سینه حبس شدو قلبم ایستاد،خون توی رگام منجمد شد:

-به به نغمه خانوم کجابودید شماتا این موقع؟

-س...سل...سلام اقا، رسیدن بخیر!

-نغمه خانوم شما کجابودید؟

خیلی با ارامش صحبت میکرد میدونستم که این ارامش قبل از طوفانه:

با خودم گفتم حقیقتو بگم بهتره: