رمان کوچه پس کوچه های پایین شهر به قلم افسون سرگشته

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

داستان درباره دختریه که مجبور هست به‌خاطر شغلش که دزدیه خودشو پسر معرفی کنه تا بتونه برای خواهر کوچک و پدر معتادش پول دربیاره… یه روز کیف یه پسر رو می‌زنه که توش مدارک و اسناد مهمی هست… دختر مجبور میشه برای پس دادن مدارک و برای شناخته نشدن چهره واقعی خودشو نشون بده که این کارش باعث میشه پسره یه دل نه صد دل عاشق دختر بشه و بعد تحقیقات بفهمه کسی که کیفشو زده خود دختره بوده و…

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم

ولی دل به پائیز نسپرده ایم

چون گلدان خالی لب پنجره

پر از خاطرات ترک خورده ایم

اگر داغ دل بود ما دیده ایم

اگر خون دل بود ما خورده ایم

اگر دل دلیل است آورده ایم

اگر داغ شرط است،ما برده ایم

اگر دشنه ی دشمنان،گردنیم

اگر خنجر دوستان،گرده ایم

گواهی بخواهید اینک گواه

همین زخمهای که نشمرده ایم!

دلی سربلند و سری سر به زیر

از این دست عمری به سر برده ایم

به نام خدا

اسمم سمیراست ، ملقب به فلفلی ! حالا چرافلفلی ؟! به خاطر

تیز وفرز بودنم توی دزدی و قدوقوارم که البته به عنوان یک

دختر استاندارده ولی به خاطر شناخته نشدن مجبور به دستکاری توی ظاهرم شدم . کارم پرسه زدن توی معابر شلوغه . میشه گفت محل اصلی کارم محسوب میشه و تو اینجور جاها پول درمیارم . حقوقم بخورونمیره البته بستگی به تلاشمم داره ، خودم که راضیم اگه باباهه هم راضی باشه وباکمربند نیفته به جونم . اوایل ازاین کار خوشم نمیومد ولی بخاطر خواهر کوچیکم که یه جورایی گروگان بابامه مجبور به قبول کردن این کار شدم و میشه گفت از روی اجبار دست به این کارزدم . هه ! خدایی بابا به این با محبتی دیده بودین ؟که بچشو گروگان بگیره ودختر جوونشو راهی خیابونا بکنه ؟ بازم جای شکرش باقیه مثل خیلی از همسایه هامون منو وادار به کارای بدتر نمیکنه البته به ضررش هم هست چون دیگه کسی نیست خرجشو در بیاره . به سرو وضعم نگاهی میزنم ، یه شلوار گشاد که ازبابا خان بهم به ارث رسیده وخودم سرپاچه هاشو کوتاه کردم که اصلاً از خیاطی چیزی سرم نمیشه و خودتون عمق فاجعه رو تصور کنین دیگه ، با کت پینه بسته ای که بازم از صدقه سری بابامه و کلاه بافتنی که زمستونوتابستون باید سرم کنم تاموهای بلندم زیرش مخفی بمونه ، تنها وسیله ای که مال خودمه کفشای اسپورت مندرسمه که اونم برای دویدن خیلی بدردم میخوره . برای محافظه کاری پشت لباموهر روز با دوده کمی سیاه میکنم تا سبیل دارباشم و به ی پسر نوجون تازه به بلوغ رسیده شبیه باشم که البته موفق هم هستم وتوی این چند ساله هیچکس بهم شک نکرده . گفتم سبیل یاد بابام و دوستاش افتادم که از مردیت فقط سبیلشو به ارث بردن و هیچ بویی ازش نبردن . در واقع میشه گفت کار همیشگیشون خوش گذرونی ودود کردن زحمات من ، اونم تو ی لحظه هست . با زنجیری که توی دستم پروانه ای میچرخونم ، حواسم پی روزی رسونای عصا قورت دادمه تا بدترینشونو شکار کنم . همیشه سعی میکنم اونی که بیرحم تره رودرنظر بگیرم بعدش تعقیبش میکنمو بادرنظر گرفتن شرایط توی ی لحظه کیف یا جیب یارو رو میزنم تا بخودش بیاد از اون محل دور شدمو در حال شمردن اسکناسای تانخورده کیفشونم . البته تو قرن ما کم ترکسی پیدا میشه با خودش پول حمل کنه وبیشتر کارا کارتی شده واسه حال من که فرقی نمیکنه سعی میکنم اندازه سهم روزش بدست بیارم دیگه دوستاش به من مربوط نمیشن ، اگه کمترهم شد فوقش کمی باکمربند به جونم میفته تا خسته شه و دست اززدن ورداره

بلاخره با دیدن سوژه مورد نظرم دست به کار میشم . پایی که تکیه به دیوار داده بودمو روی زمین میذارم و دست از جون زنجیر برمیدارم . چند قدمی برمیدارم وتظاهرمیکنم چیزی یادم اومده و به سرعت برمیگردم و تنه محکمی به زن هفت قلم آرایش کرده میزنم و تو یه چشم به هم زدن زیر کیفشو باتیغم پاره میکنم ، حین بالا آوردن دستم به نشونه عذر خواهی کیف پولشو توی آستین کتم جا سازی میکنم که با انزجارمیگه :

- حواست کجاست پسره بیشعور ؟ ... لباساموکثیف کردی

با صدای از عمد کلفت شده جوابشو که در حال ورانداز کردن هیکل نحسشه ، میدم

- اِ اِ اِ شرمنده آبجی ... ندیدمتون

- عذر خواهیت بخوره توسرت ... تمام جونمو به کثافت کشیدی

با چینی که به دماغ عمل کردش داده بود " چندش " ی نثارم کردو به راهش ادامه داد . منم در کمال خونسردی خودموبه جایی رسوندم که بتونم کیفو خالی کنم . به این لحن صحبت کردن عادت کرده بودم و جوابشو در کاری که انجام داده بودمواونابعدش میفهمیدن ، خلاصه کردم که برای من بهتر از هرجوابی بود . با دیدن اسکناسای 50 تومنی تانخورده برق 3 فاز از سرم میپره ! ولی به روی خودم نمیارمو بعد ور داشتن پولا کیفومیندازم توی سطل آشغال . بعد جدا کردن مقداری از پول توی لباس زیرم جاسازیش کردمو بقیشوهم توی جیبم گذاشتم . برای امروز بس بودومیشه گفت شکار خوبی بود همیشه عادت داشتم ی مقدار پول برای روز مبادا کنار بذارم . نقششو ازچند سال پیش توی سر داشتم که با سمانه ( خواهر کوچیکم ) فرار کنم و برای همین نیاز به پول داشتم وباید پس انداز میکردم . خونمون خیلی دور بودوبرای اینکه بتونم راحتو بدون زحمت برسم مجبور میشدم از ترفند چسبیدن به طرف حین رد شدن از گذرگاه توی مترو استفاده کنم که اونم روش خودشو داشت اول اینکه شخص نباید نخاله باشه که اگه احیانا ًبعد فهمید ، الم شنگه راه نندازه دوم اینکه چاق نباشه که خودشم به زور رد شه وآخراینکه باید فاصله باطرف حفظ بشه تا متوجه سوء استفاده ای که ازش میکنیم نشه و همه اینا نیاز به تمرین زیاد داره که دیگه واسه من عین آب خوردن شده در ضمن باید توی شلوغی هم اینکار بشه وگرنه گرفتار شدیو کلاهت پس معرکست .

آخ که چقدر از شلوغی خوشم میاد ! بعضی وقتا اگه حال داشته باشم توی همون مترو هم یکم پول درمیارم البته ریسک بزرگیه چون راحت گرفتار میشی واسه خودم اتفاق افتاده ولی در مترو باز نشده فرار کردمو طرف توی خماری موند . امروز واسه یک هفتش پول درآوردم پس نیازی به ریسک کردن ندیدم . به خاطر ساعت کاری زیاد و لباسای زیاد اونم توی تابستون بوی بدی گرفته بودم و تقریباً همه ازم فاصله میگرفتن ولی من خیلی ریلکس به میله تکیه داده بودمو چشم تو چشمشونم میشدم که با تنفر بهم نگاه میکردن . توی محلمون آدمای خلفکار زیادی داشت در واقع یکی دیگه از علتای تغییر جنسیتم به خاطر آدمای کثیف این محلست . اینجا مرد وزن کار میکنن مردا که خوب مشخصه ولی زنا رو نمیدونم ! کم توشون آدم سالم پیدا میشه وهمه با هر روشی ازتن فروشی گرفته تا دله دزدی پول به دست میارن . تا رسیدن به خونه یه باردیگه اسکناسای بی گناه توی جیبمو نگاه میکنمو دلم به حالشون میسوزه که دست کسی مثل بابا خان باید بیفته هنوز به خونه نرسیده صدای قهقه هاشون تا هفت کوچه اونورتر میره نخ کنار در دو لنگه زنگ زده خونه رو میکشمو به محض باز شدن در با چهرههای کریه چند تااز دوستای ازخودش بدتر مواجه میشم وجودم پر میشه ازتنفر مثل انگل میچپن توی خونه ومثل زالو خونومونشو میخورن بعدشم چند تا خنده براش سر میدن و اونم خوش خوشانشه که همچین دوستایی داره .- به به نان آور خونه تشریف فرما شد ... بزن زنگو

و با حالت کریهی قهقه ی مستانه سر داد . بادیدن سمانه که روبه روشون کنار دیوار چمباتمه زده بود و گریه میکرد ، با عصبانیت گفتم

- چیکارش کردی عوضی ؟

و باسرعت خودموبهش که سرش روزانوهاش بود رسوندم

- آبجی جونم چرا گریه میکنی ؟الهی قربون چشای خوشگلت بشم

سرشو ازروی زانوهاش برداشت و به وضوح جای انگشتاشو روی صورت کوچیکش دیدم .

- به خدا کار بدی نکردم ... بهم گفت قلیونموبیار، داشتم میاوردم پام به پله گیر کرد افتادم قلیون شکست ! ... آخه قلیون خیلی بزرگ بود نمیتونستم جلوی پاموببینم

ودوباره سرشو روی پاهاش گذاشتو هق زد . چند سالش بود ؟ 5 سال! ی بچه 5 ساله پاش گیر نمیکنه بیفته ؟چرا زده بودش ؟ عزیز کرده مامانمو که قبل از دنیا رفتنش سر زا، اونو به من سپرده بود . میدونست که شوهر پست فطرتش رحمی نداره . فکم منقبض شده بودوخون جلوی چشمموگرفت . برام مهم نبود چه بلایی سرم میاد بلند شدمو باسرعت خودموبه بساطشون رسوندم . با لگد افتادم به جون قلیوناشونو منقلشونو پرت کردم توی باغچه

- چیکارکردی کرِخر پدر... ؟

- چرا زدیش عوضی آشغال ؟ چطور دلت اومد به صورت کوچیکش سیلی بزنی ؟

- الان بهت نشون میدم ... صبر کن

داخل خونه رفتو میدونستم منظورش چی بود . دوستای تن لشش هنوز نشسته بودن و انگار فیلم کمدی میدیدن که باداد گفتم

- به چی زل زدین ؟ گمشید برید خونه هاتون ... مفت خوری تموم شد ... هررری

وخودمم بعد بیرون کردنشون رفتم سمت سمانه . هنوز گریه میکرد ، صورت کوچیک خیس اشکشو بین دستام گرفتموبوسیدمش که گفت

- آبجی فرارکن ...

با لبخند آرامشموبهش نشون دادموگفتم

- نترس گلم ... هیچ غلطی نمیتونه بکنه ... توبرو ی جا قایم شو ... ی نقشه دارم نمیخوام جلو چشمش باشی ... زود

وبعد رفتن سمانه به کنجی از حیاط ، خودمو بادو به دستشویی رسوندموپولارو بالای چاه دسشویی گرفتم . کمربند به دست با ناسزایی که بارم میکرد دنبالم میگشت که به دسشویی رسید

- دستت بهم بخوره پولات به باد رفته

- تو گ.و.ه میخوری .... جرأت داری این کارو بکن

- وقتی انداختمشون تو چاه خلا میبینی دارم یا نه .... توکه نمیخوای به این آسونی از500 تومن بگذری ، ها؟

برق چشماشو میدیدم که چجوری به مشت پرازاسکناسم نگاه میکرد . آخرسرم دستشو جلوآورد

- بده به من اون پولارو

- شرط داره

- نمیزنمت تن لش ... بده من

- نه من نه سمانه رو ، افتاد ؟

- خیله خوب ، بده من اون پولارو تخم جن

- اول کمربندوبده

حالت تهدید آمیز با فکی منقبض کمربندشو آورد بالا که تکونی به مشتم دادم

- هو ... حواست باشه چیکارمیکنی

کمربندوبا شدت انداخت کف زمین ودستشو به نشونه گرفتن پولا توی هوا تکون داد . بااحتیاط پولوبهش دادم که باخنده موزیانه ای سریع بیرون رفتو دروروی من بست . به درحمله ور شدموباتمام قدرتم میکشیدمش ولی فایده نداشت با مشتو لگد به جونش افتادم

- درو واکن نامرد عوضی ... واکن تا نشکوندمش

- همون تو جات بهتره جوجه ... تاتوباشی بلبل زبونی نکنی

دم رفتن برقو هم خاموش کرد و با قهقه های کریه دور شد ورفت . آخرین زورمم زدمو دوباره با مشت ولگد به جون در بدبخت افتادم

- باز کن این درو لعنتی ... فردا هم ازم کار داری ... ببین چه جوری برات انجام بدم عوضی

ودرنهایت با یه جیغ دست از تقلی برداشتم . توی تاریکی به دوروبرم نگاهی انداختم و برای خودم دنبال چیزی برای ترسیدن میگشتم اما مگه چیزی دیده میشد ؟ حسی مثل خفگی براثر نزدیکی دیوارای دسشویی بهم دست داد . لباساموازتن درآوردم ومنتظربودم که دربروم باز بشه .از ترس سوسک وحشرات سرجام ایستاده بودمواین پااون پا میکردم . با یاد آوری گوشیم ، از توی لباس زیرم درش آوردم ولی انگاراونم باتریش تموم شده بود چون صفحش روشن نمیشد . پاهام درد گرفته بودو به گریه افتاده بودم . توی دلم براش خطو نشون میکشیدم ونفرینش میکردم . دلم برای آغوش مادرم تنگ شده بود اون موقع ها که این کارومیکرد مامان بودو بلافاصله میومدودروبرام باز میکرد . روی زمین چمباتمه زدمو دلم هوای اون روزارو کرد . دلم برای قربون صدقه هاش تنگ شده بود کاش بودو مثل زمان بچگیم دلداریم میداد . صدای قدمای کسی توجهموبه بیرون جلب کرد نگاهمو به شیشه کدر در دادم ولی چیزی جز سایه شاخ وبرگ درختای توی حیاط دیده نمیشد . در آهسته باز شدو هیکل موجود کوچیکی باموهای ژولیده توی در گاه در پدیدار شد

آهسته گفت

- آبجی جون بیا بیرون تا بابایی نیومده ... بهم گفت اگه دروبرات باز کنم منومیزنه ولی من نتونستم تنهات بذارم

لحظه ای مات به موجود کوچیک ناجیم نگاه کردم و خودموبهش رسوندمو به آغوش کشیدمش . حالاکه مامان نیست یادگارش آرومم میکنه .

- یواش ... خفه کردی

با عجله خودموعقب کشیدم

- ببخش عزیزم ... دردت گرفت ؟

- نه ... بریم تا بابا نیومده

- کجا رفته ؟

- رفت بیرون

میدونستم وقتی پول قلمبه دستش برسه بیرون میره معمولاً تا فرداش برنمیگرده . رفته بود سور بده . دست سمانه روگرفتمو به آشپزخونه بردم ، حتماً گشنش بود . خودمم داشتم ضعف میکردم . در یخچال وباز کردم وبادیدن طبقه های خالی آه ازنهادم بلند شد . تنهاچیزی که توش پیدا میشد آب سرد بود ویخ ! بادیدن تنها تخم مرغ توی در یخچال روزنه امیدی برام روشن شد وبا تنها سیب زمینی باقی مونده ، کوکوی رنده ای درست کردم . تا آماده شدنشون سفره رو به سمانه دادم تا پهن کنه وخودمم بعد خاموش کردن زیر گاز وگذاشتن کوکوهاتوی بشقاب ، به اتاق رفتم . با وجود اینکه کم بود ولی خوشمزه شده بود اینو از گفته سمانه هم فهمیدم . به هرحال ازهیچی بهتر بود . سمانه خوابش برده بود ومن هم دیگه داشتم از بوی خودم خفه میشدم برای همین حوله بدست سمت حمام درب وداغون وسط حیاط راه افتادم . آبگرمکنمون نفتی بودو نفت هم نداشتیم برای همین باید با آب سرد کارموراه مینداختم . بازم جای شکرش باقیه که همین حمام رو هم داریم وگرنه معلون نبود باید چیکار میکردم .

........................................

امروز سومین روزیه که از بابا خبری نیست و به خونه برنگشته . سابقه نداشته اینقدر دیر به خونه برگرده . نه اینکه نگرانش بشم ، واسم تعجب برانگیزه ! تو این چند روز منو سمانه راحت بودیمو خبری از دعوا وزدن نبود و ازهمه مهمتردزدی ! توی دلم آرزوکردم ای کاش همیشه همینجوری میموند ولی بعدش که خوب فکر کردم بازم برای ما ی مرد محسوب میشد و باوجودش چشمای بد و هیز از خونمون دور بود. خداروشکر توی این چند روزه که اتفاقی نیفتاد و من هم فقط برای تهیه مایحتاج خونه ، باهمون لباس همیشگیم بیرون میرفتم . سمانه رو حمام برده بودم تا گرما کمتر اذیتش کنه آخه تنها وسیله سرمایشیمون ی پنکه فکستنی بود که اونم جوابگو نبود . حوله ای که دورش گرفته بودو درآوردم و لباسشو پوشیدم . بایددراولین فرصت ی لباس بهتر براش میگرفتم ، لباساش براش کوچیک شده بود . بعد از شونه زدن وبافتن موهاش ، سراغ موهای خودم رفتموبا حوله کوچیک دستیم خشکشون کردم . به قیافه خودم توی آینه نگاهی انداختم . من چی از بقیه دختراکم داشتم که سهمم اززندگی این بود ؟ نمیگم سیندرلام ولی زشت هم نیستم . کلاس سوم دبیرستان بودم که بابام مجبورم کرد از مدرسه برگردم که به قول خودش خرج مدرسمو نده که خودش بتونه خوش گذرونی کنه . بعد مرگ مادرمم هم هر کاری کرد تا مجبورم کنه براش کارکنم . اول سرچاراها دستفروشی کردم ولی انگار کفافشو نمیداد که مجبورم کرد به دزدی . براشم مهم نبود بیفتم زندان . مطمئنم اگه من روزی گرفتار بشم از سمانه استفاده میکنه و ... ! حتی فکرشم تنمومیلرزونه . ازتوی آینه نگاهی به صورت معصوم غرق در خوابش میندازم .حاضرم بمیرم ولی همچین روزی رو نبینم .

امروز غیر آشپزی وتمیز کاری خونه ، کار دیگه ای نکردم . توی آشپزخونه مشغول درست کردن در کابینت زوار دررفته بودم که درحیاط باز شد و پشت بندش صدای کشیده شدن کفشای کسی ، از پنجره کوچیک توی آشپزخونه توی همون حالت نشته ،نگاهی به بیرون انداختم . خودش بود ! به زحمت راه میرفت و هر آن امکان داشت پخش زمین شه . باحالت تهوع آوری که بوی الکل ازش بلند میشد صدام زد

- سمیرا ... کدوم گوری دختر

پشت سرهم سکسکه میزد و تلو تلو خوران خودشو به بهارخواب رسوند .

- ها؟ چیه نکنه باز پول میخوای سمیرا رو شناختی ؟

- گل گفتی ... به تو میگن دختر باهوش ... پاشو ... پاشو برو سرکار که هیچی پول نداریم

- اگه کمتر الکلو وافوروحشیش تو اون وجود صاب مردت میکردی ، اون پول واسه یک هفته بست بود ... من که ضامن رفیق بازیو اصراف کاریات نشدم

- توغلط میکنی روحرف من حرف بزنی ... خودت بازبون خوش میری یا ی جور دیگه حالیت کنم ؟

- هه ... تو میخوای حالیم کنی ؟ ... بدبخت روپاهات بند نیستی ... فوتت کنم پخش زمینی

- الان نشونت میدم تخم سگ

بلند شدو خودشو توی خونه انداخت . بعد چند دقیقه صدای جیغ سمانه بلند شد که خودموباسرعت بهش رسوندم . موهاشو گرفته بود تو مشتش و تکونش میداد . سمتش حمله ور شدمو باتمام توانم هولش دادم که باعث شد پخش زمین شه وسرش به دیوار بخوره . سمانه رو که مثل بید میلرزید توی بغلم گرفتمو سعی کردم آرومش کنم

- نترس عزیزم ... چیزی نیست ... آبجی سمیرا پیشته ... نترس

ازپشت پرده اشک و تنفری که با تک تک سلولای بدنم احساس میکردم ، بهش نگاه میکردم .سرشو میدادتا ازشدت دردش کم کنه . توانی برای مقابله نداشت و من هم دیگه صبری برام نمونده بود . دست سمانه رو گرفتم وبه تنها اتاق خونه بردم . بعد آماده شدن خودم لباسی تنش کردمو مابقی وسایلامو توی ی پلاستیک چپوندم . دم رفتن ی بار دیگه به هیکل بی جونش نگاهی انداختم که هنوز توهمون وضعیت بود . بادیدن وسایلام اونم پشت چشمای خمار ، برام خطو نشون کشید

- پاتو ازخونه گذاشتی بیرون خودتو مرده فرض کن ... من که حالم خوب میشه ... میام دنبالتو پوستتو میکنم

طرفش تف انداختموباسرعت خودموبه در حیاط رسوندم . قبل رفتن پولایی که توی گلدون کنار باغچه جاسازی کرده بودموورداشتمو ازخونه زدم بیرون . سمانه هنوز گریه میکردو دستمومحکم گرفته بود . سعی کردم آرومش کنم

- تو که هنوز گریه میکنی آبجیِ خوشگلم ؟ ... پاک کن اون اشکاتو که طاقت دیدنشوندارم ... تو که نمیخوای آبجی سمیرا رو ناراحت کنی ؟

- کجا میریم آبجی جون ؟

خودمم مطمئن نبودم جایی که میریم ، قبولمون می کنن یا نه ! ولی چاره دیگه ای نداشتم . نگاهی کوتاهی به چشمای منتظرش کردمو لبخند زدیم

- میریم خونه عمه

- آخ جون ... من تاحالاعمه روندیدم ... آبجی عمه چه شکلیه؟

- میریم خودت میبنیش

باخودش حرف میزد ومنم غرق افکارم بودم . میریم خونۀ عمه ای که 13 ساله سر ارثومیراث ، باهامون قطع رابطه کرده و مطمئن هم نیستم خونش همونجا باشه . تیری بود توی تاریکی ! بعد ازظهر بود وآفتاب مستقیم به زمین میتابید . مثل زیر دوشی که رفته بودم ازعرق خیس آب شده بودموچاره ای غیر تحمل نداشتم . نمیتونستم به ماشینی اطمینان کنم و غرزدنای سمانه هم شروع شده بود

حقم داشت یک ساعتی راه رفته بودیم هنوز خیلی مونده بود که برسیم .

- پس کی میرسیم ؟ ... خسته شدم آبجی جون ... پاهام درد گرفت

- میرسیم ... چیز دیگه ای نمونده

این چندمین بار بود که اینو میگفتم اما هنوز نرسیده بودیم . سمانه دستشو ازتوی دستم کشید و روی بلوکای کنار خیابون نشست .

- من دیگه نمیتوم ی قدم دیگه هم راه برم ... خسته شدم

نگاهی به صورت خیس عرقش کردم وپاهایی که تو دستش گرفته بودو ماساژ میداد . چیکارباید میکردم ؟ بلاخره نتونستم طاقت بیارمو به ته خیابون نگاه کردم شاید ماشینی پیداشه ظهر جمعه ای ازخیابون رد شه که یکی پیداشد ولی نگه نداشت . این چندمین ماشینی بود که رد میشدو خیالشم نمیاورد . کنارش روی لبه جدول نشستم

- میبنی که کسی نگه نمیداره ... پاشو بریم تا بابا نیومده

- نمیتونم ... پاهاموببین

پاهای کوچیک قرمزشو نشونم داد ودلموآتیش کشوند

- بخدا خیلی درد میکنه

همون لحضه صدای ی ماشین دیگه به گوشم خورد که بهمون نزدیک میشد . بلند شدمو براش دست تکون دادم و امیدی به نگهداشتنش نداشتم که خلاف نظرم ایستاد ! ی پیکان سفید که پسرجونی میروندش . از کردم پشیمون شدم ، قیافش داد میزد آدم درستی نباشه . در حال ورانداز کردن منو سمانه بود . حس خوبی بهش نداشتم .

- کجا میرین ؟

موشکفانه نگاش میکردم و دلم نمیخواست باهاش برم

- پنج تا میلان پایین تر

نگاهی سرتاپام انداخت

- ببینم ... پول مول داری ؟

کفری ازتیکه ای که انداخته بود پشتموبهش کردمو پولاموازتوی یقم کشیدم بیرونو خورداشو جداکردم ونشونش دادم . درحالی که آدامس میجویید از گوشه لبش خنده موزیانه ای کرد وابروهای مرتب کردشو به نشونه سوار شدنمون بالا آورد . در ماشینو باز میکنموبعد سوار شدن سمانه روی صندلی عقب جا میگیرم . درحالی که ازتوی آینه نگاهمون میکنه ، ماشینو راه میندازه و دلشوریه من دوبرابر میشه . دست میکنم توی جیبم وجاقوی کوچیک تاشومو باز میکنم وآماده هر عکس العمل مشکوکی از جانب پسره میشم . سمانه مدام خمیازه میکشه وانگار خوابش میاد . به خودم میچسبونمشو اونم بعد گذاشت سرش روی بازوم خوابش میبره . آهنگ قدیمی از حمیراگذاشته وداره باهاش عشق میکنه . من زیر نظرش میگیرم و منتظرم دست از پاخطا کنه .

- چند سالته بچه جون ؟

نگاهمو از آویز آینش میگیرمو جوابشو میدم

- 14سال

- پس واسه خودت ی پامردی

- تابقیه چی فکر کنن

نگاه زیرچشمی از تو آینه بهم انداخت و به سرعتش اضاف کرد . خواست مسیرشو عوض کنه که با ی جهش چاقوی تو جیبمو گذاشتم روی گردنش .

- نگه دار ... پیاده میشیم

- اوع ... نه بابا !! .... ازاینکارا هم بلدی ؟ ... حتماًخیلی پول همراته که نمیخوای ریسک کنی به مقصدی که من میخوام برسیم

- نگهدارشوخی ندارم ... شاهرگتو میزنم کثافت

سمانه با دادم بیدار شدو چشماشو میمالید

- چی شده آبجی جون ؟

به محض گفتن سمانه چمای پسره ریز شدوموشکفانه نگام میکرد . باخنده موزیانه ای گفت

- تو ی زنی ؟

چاقو رو روی بازوش کشیدم که باعث شد دستش چاک بخوره و با آه وناله بادست دیگش ، بازوشو بچسبه و ماشینو وسط جاده نگه داره . به محض متوقف شدنش از ماشین زدیم بیرونو درحالی که دست سمانه تو دستم بود باسرعت از ماشینش دور شدیم ، هر از چند گاهی نگاهی به پشت سرم مینداختم که از ماشین اومد بیرونو روی زمین و پشت به ماشینش روی زمین سر خورد ، توی کوچه پس کوچه ها محو شدیم وبعد ازاینکه مطمئن شدم دیگه دستش بهمون نمیرسه دست ازدویدن برداشتیم . هر دومون نفس نفس میزدیم و پخش زمین شده بودیم . وقتی نفسمون جا اومد بازوهای سمانه رو توی دستام گرفتموروبه روش گفتم

- وقتی بیرونم دیگه آبجی سمیرات نیستم ، داداشتم که اسمم سمیره ، دیگه منو جلوی بقیه آبجی خطاب نکنی ، هیچوقت ! ... فهمیدی ؟

سرشو بالا و پایین کردوادامه دادم

- خوبه ... پس چی شد ؟ من چیکارتم ؟

- تو داداشمی ... داداش سمیر

- آفرین دختر خوب ... حالابریم

وبه راهمون ادامه دادیم . نزدیکای خونه عمه بودیم ولی چون چند سالی بود که نیومده بودم نمیتونستم تشخیص بدم کدوم خونست . نگاهم به خونه ها بودو سعی میکردم ی چیز آشنا پیدا کنم . آخر سرهم مجبور شدم از ی خانم که دم خونش نشسته بود ، آدرسشو بگیرم . به درخونه رسیده بودیم و بعد فشوردن زنگ سوت بلبلی ، به پنجره طبقه بالا چشم دوختم . ولی انگاری خبری ازش نبود .

سمانه دستموفشاری دادوگفت

- داداشی ... پس چرا عمه درو باز نمیکنه ؟

لبخند کشداری براش زدمو توی دلم گفتم « چه زود تو نقشش فرو رفت ! » فکر نمیکردم یادش بمونه

- نمیدونم ... شاید خونه نیست

ی بار دیگه زنگو فشوردم و ایندفه با نگاهم به پنجره ، افتادن پرده از چشمام دور نموند

- شما دوتا اینجا چیکار میکنین؟

سرچرخوندمو با قیافه زننده یکی از دوستاش با تیپ بابا کرمی مواجه شدم

- فکر نکنم به تو مربوط باشه

- به ما نه ... ولی به بابات آره

اون یکی دیگه هم از ماشین تویتا کرولا پیاده شد و بعد دست کشیدن به سبلش ، با ی حرکت سمانه رو ازروی زمین کند . جیغش رفت هوا وپشت بندش حرکت دفاعی من که گرفتن دستم توسط اون یکی دیگه مانع جلو رفتنم شد . با تقلی و سعیی که برای فرارداشتم گفتم

- ولم کن عوضی آشغال ... چی میخواین ازجون ما

- چیزی از جونت نمیخوام ... بابات به ما سپرده برتون گردونیم خونه ... داریم همین کارو میکنیم

توی ماشین پرتم کردو پشت بندش درارو قفل کرد . چاقوموازجیبم در آوردم که بذاریم رو گلوش ، ولی انگار منتظر این حرکتم باشه با ی حرکت دستمو پیچوندو چاقو رو از دستم گرفت . نمیتونستم با دونفر در بیفتم . سمانه هنوز گریه میکرد و خودشو بهم چسبونده بود ، آغوشموبراش بازکردمو اونم مثل ی گنجیشک خودشو بهم چسبوند . گرفتار شده بودمو کاری هم از دستم بر نمیومد . بلاخره کار خودشو کرد . هنوز این اول کار بود . امشب بزن بزنش به پاست . یعنی برای عمه هم خطو نشون کشیده بود که درو برامون باز نکرد ؟ اون که شماره ای ازش نداشت . چجوری میخواسته براش خطو نشون بکشه ؟ شاید به همینا سپرده وگرنه با اون حالی که من ازش دیدم به این زودیا نمیتونست از جاش بلند شه . کاش منم پسر بودم . پسر بودمو آزادی داشتم ومیتونستم باخیال راحت دست سمانه رو بگیرمو از این شهر وبابا وآدماش دور بشم . فریدونو گذاشته بودو انگار داشت از دل من میگفت چشمامو بستمو با تمام وجود متأسف شدم که هیچکاری ازدستم بر نمیاد

دلم از خیلی روزا با کسی نیست

تو دلم فریاد و فریادرسی نیست

شدم اون هرزه گیاهی که گلاش

پرپر دستای خار و خسی نیست

دیگه دل با کسی نیست

دیگه فریادرسی نیست

آسمون ابری شده

دیگه خار و خسی نیست

بارون از ابرا سبک تر می پره

هر کسی سر به سوی خودش داره

مثل لاک پشت تو خودم قایم شدم

دیگه هیچ کس دلمو نمی بره

دیگه دل با کسی نیست

دیگه فریادرسی نیست

آسمون ابری شده

دیگه خار و خسی نیست

ماهی از پاشوره بیرون افتاده

شاپرکها پراشون زخمی شده

نکنه تو گله بره هامون

گذر گرگ بیابون افتاده

دیگه دل با کسی نیست

دیگه فریادرسی نیست

آسمون ابری شده

دیگه خار و خسی نیست

- بلند شو تن لش ... لنگه ظهره ... پاشو برو سرکارت

چشمامو آروم باز میکنم و سعی میکنم زمان ومکان یادم بیارم. بدنم بی نهایت کوفتست وگردنم درد بدی داره . سرمواز روی زمین بر میدارم وبا آه وناله گردنمو کمی ماساژمیدم بلکه بهتربشه . چه اتفاقی افتاده بود ؟ آخرین چیزی که یادم مونده بود مشت ولگدای پیاپی روی بدنم و گاهاً صورتم بود . تقریباً وسط اتاق بدون جا و حتی بالش خوابم برده بود . خواب که نه بیهوش شده بودم ! هرچی بیشتر برای بلند شدن تلاش میکردم گرانش زمین بیشتر میشدو وزنم سنگین تر ، تا حدی که نمیذاشت تکون بخورم

- مگه با تو نیستم دختره سر تق ؟ ... نکنه باز دلت هوای کتکای دیشبو کرده ؟

نگاهی به پشت سرم انداختم که صدای نحسش میومد . پای بساط همیشگیش پهن بودو دود خونه رو ورداشته بود . با یادآوری سمانه اتاقو از نظر گذروندم ولی نبود

- سمانه کجاست ؟

جوابمو نداد و خیلی ریلکس به کارش ادامه میداد طوری که ترس به جونم انداخت که نکنه بلایی سرش آورده باشه ؟! نیرویی بهم تزریق شد که بتونم بلند شمو روی پاهای کوفته وکبودم بایستم . تکیه به دیوار از در خارج شدمونگاهی به حیاط انداختم ولی توی حیاط هم نبود ! بانگرانی صداش زدم و بغض گلومو گرفته بود که جوابمو از گوشه حیاط ، در حالی که از توالت بیرون میومد ، داد

- بله آبجی جون ... من اینجام

با دیدنش نفسی از سر آسودگیم کشیدم و تکیه به در دولنگه سالن روی زمین سر خوردم . خودشو بهم رسوندو روبه روم نشست

- حالت خوبه آبجی جون ؟

خداروشکر سالم بود . جایی از کبودی روی صورتش نبود . نگاه بی رمقموبهش داده بودم و ازش پرسیدم

- خوبی ؟ ... اذیتت که نکرد ؟

- نه ... فقط ... نتونستم کاری کنم وقتی تورومیزد

- اشکالی نداره ... من کتک بخورم بهترازاینه که ببنم تو کتک میخوردی

صداش توی فضای کوچیک حال پیچید

- مگه باتو نیستم ... پاشو برو گمشو سر کارت تا اون روی سگ من بالا نیومده

نگاه غضبناکمو بهش که دم دراتاق ایستاده بود دادمو گفتم

- مگه جایی از بدنم سالم گذاشتی که بتونم قدم از قدم ور دارم بی شرف ... میخواستی وقتی دیشب منو باکیسه بکست اشتباه گرفتی فکر اینجارم میکردی ... من تو این وضعیت هیج جا نمیرم

- تو گوه میخوری ... فکر کردی دست خودته ؟ ... بلند شو تا کار دستت ندادم آماده شو برو رد کارت

- نه پس فکر کردی دست تو هه ؟ ... من از چی میترسونی ؟

- نه ... دست منم نیست ... دست سمانه جون باباست

با حرفش ناخدآگاه دست سمانه رو کشیدم و اونم توی بغلم افتاد . چشم تو چشم هم بودیم و عکس العملی نمیکردیم . با پوزخندی دوباره سر وقت بساطش رفت ومن هم سمانه رو که دستش تودهنش بود ، ول کردم . اگه خودم تنها بودم واسم فرقی نمیکرد . اینقدر سختی کشیده بودم که مرگ واسم ی حس شیرین بود ولی با وجود سمانه نمیتونستم . هرچی باشه مامان اونو به من سپرده بود . به زحمت از سر جام بلند شدمو خودموبه اتاق رسوندم . با هر تیکه ای از لباسم که به تنم میکردم درد بدی توی وجودم میپیچید و آه ازنهادم بلند میشد . به هر جون کندنی بود خودمو آماده کردم . قبل رفتن سراغش رفتموبراش خطو نشون کشیدم

- من دارم میرم ... اگه بفهمم ی تار مو ازش کم شده دود مانتو به باد میدم

- ناامیدم نکن تا هیچ اتفاقی براتون نیفته

حرفمو زده بودم ودیگه چیزی برای گفتن نداشتم بنابراین به قصد خارج شدن از خونه راه افتادم دم در روی زمین نشستم و کفشای اسپورت کهنمو پام کردم ، به طرف آشپزخونه که درش از توی حیاط بازمیشد رفتم وی تیکه نون برداشتم . قبل رفتن نگاهی به سمانه انداختم که فارق از هر دغدغه ای خط بازی میکرد . منم بچه که بودم همین بازیو میکردم ، ای کاش تو همون سن میموندمو تمام نگرانیم افتادن سنگ روی خط بود نه خطی خطی شدن تنها کسی که توی دنیا دارم . با دیدنم لحظه ای از بازی دست کشیدو سمتم اومد

- کجا میخوای بری آبجی جونم ؟

درحالی که به نونمو سق میزدم گفتم

- میرم سر کار کنم

به وضوح دلهره رو توی چهرش حس کردم . جایی سمتی که بابا توی خونه نشسته بود چشم دوخت . لبخندی به نگرانیتش زدمو سعی کردم کمی آرومش کنم

- نگران نباش ... سپردم اگه چپ نگاهت کنه پدرشو درمیارم

بعد کنار زدن موهاش ازتوی صورتش راه افتادمواز خونه زدم بیرون . خودمم به حرفای بابااطمینان نداشتم ولی باید ی کاری میکردم تا به سمانه آسیبی نرسونه . امروز باید ی جای دیگه میرفتم . دیگه به اونجا رفتن ریسک بود . توی خیابونا راه میرفتمو پی سوژه امروزم میگشتم . امروز باید چجوری پول در میاوردم ؟ بدنم هنوز درد میکرد. ترس بدی بهم دست داده بودو دلم شور میزد . برای استراحت روی سکوی دم بانک نشستم و کمی پاهامو که از دردزیاد درحال منحدم شدن بود ، توی دستم ماساژ دادم . همون لحظه ی پسر جوون در حالی که با گوشیش صحبت میکرد از در بانک زد بیرون .

- الو ... خوب ی جایی برو که آنتن بده ... چند بار ی حرفو تکرار کنم ... پولا رو گرفتم ... شماره حسابو بفرست

چشمم به کیف رمزی توی دستش افتاد . طرف عابر بانک رفتو کیفشو روی لبه دیوار گذاشت . هنوز گوشی تو دستش بودو خودشو با عابر بانک مشغول کرده بود . نگاهی به دور بم انداختم وبعد مطمئن شدن ازخلوت بودن خیابون ، موقعیتو خوب دیدم . نباید ی لحظه رو هم هدر بدم . بلند شدمو طرفش رفتم که کاملاً سرگرم بود . بدون اینکه کوچکترین برخوردی باهاش داشته باشم تو ی لحظه کیفو از کنار دستش کشیدموپابه فرار گذاشتم . فریاد های دزد دزدش بلند شد و هر لحظه بهم نزدیک تر میشد که سرعتموبیشتر کردم وسر اولین پیچ ، پیچیدم . تک و توک آدم دیده میشد ولی دیگه کسی نبود که دزد خطابم بکنه . خودموتوی اولین کوچه انداختم و همینجور کوچه ها رو یکی یکی وارد شدم تا بلاخره مطمئن شدم کسی دنبالم نیست . ی گوشه ایستادم وشروع کردم نفس نفس زدن . دست بردم که کیف چرم رمزی رو باز کنم ولی انگار قفل بود . از رمز باز کردن چیزی سرم نمیشد وهرکاری میکردم باز نمی شد . باید میرفتم خونه و سر فرصت بازش میکردم .

توی کتم قایمش کردمو راهی خونه شدم بااین امید که پولی توش باشه و به کاهدون نزده باشم . پام لنگی میکردو واسه خودمم جای تعجب داشت که چجوری بااین بدن کوفته ازدستش فرار کردم ؟! تاخونه پیاده رفتمو و مدام اطرافمو چک میکردم . با صدای آژیر هر ماشین پلیسی ترس ورم میداشت که نکنه شناسایی شدم ؟ ولی با رد شدنشون از کنارم نفسی از سر آسودگی میکشیدم . نگاهای چپ چپ رهگذرهاروروی خودم حس میکردم ولی اهمیت ندادمو به راهم ادامه دادم . دم دمای ظهر بودو هواگرم که به خونه رسیدم . به محض رسیدن لباسامو که مثل بختک به جونم افتاده بود ، از تنم کندم و راهی حوضچه کوچیک وسط حیاط شدم . سرمو داخل آب فرو بردمو چند لحظه نگه داشتم تا کمی از گرمای به جوش اومدش کم شه بعد از سرم کفشامواز پام کندمو داخل آب گذاشتم . چه حس خوبی داشت ! سمانه بالا وپایین میپریدو برای اومدنم خوشحالی میکرد

- سلام آبجی جونم ... اومدی ؟ برام چی آوردی ؟

خودشو به پشتم که لبه حوض نشسته بودم چسبوندو منم بعد بوسیدنش جوابشو دادم

- سلام خواهری ... هنوز هیچی ولی به زودی ی چیز خشکل میخرم برات

- آخ جونمی جون

مثل فنر بالا پایین میپرید و برای وعده سرخرمنی که بهش داده بودم خوشحالی میکرد . از جام بلند شدم ووارد خونه شدیم تا ی فکری واسه کیف بکنم. کمی با قفلش ور رفتم اما هیچ جوره باز نمیشد آخر سر هم به ی تیغ متوسل شدمو از پشت بریدمش . حین کارم سمانه سؤال پیچم میکرد که سرم روبه انحدام از دست سؤالاش . بلاخره به هر بدبختی بود بریدمش ومحتواشو بیرون ریختم . بین همه چیزایی که بیرون ریخت دو بسته دلار توجهموبیشتربه خودش جلب کرد که تقریباً تا مرز سکته پیش رفتم ! حتماً خیلی میشد وگرنه به خاطر دوبسته که کسی کیفشو قفل نمیکنه ! با صدایی که ازتوی حیاط اومد مغزم به کارافتاد و پولارو توی دودکش خونه قایم کردم . سمانه متعجب نگام میکرد که سمتش حمله ورشدموآهسته گفتم

- بابا اومد پرسید پول هم توی کیف بود بگی نه ، باشه ؟

- یعنی بهش دروغ بگم ؟

- نه ... اونا که پول نبود ... اونا رواگه بابا میدید مارو میزد

- باشه

بالای سرمون ظاهر شده بود و به دلو روده کیف نگاه میکرد .

- این چیه ؟

- اینو از یکی کش رفتم

- خب ... چقدر توش بود ؟

- هیچی ! ... ی مشت مدارک بی ارزش

مدارکارو بالاوپایین کردو سمتم حمله ور شد

- خر خودتی توله ... پولاشو کجا گذاشتی تانزدم لحت نکردم

- دارم میگم هیچ پولی توی وامونده نبود ... چرا نمیفهمی

سیلی محکمی بهم زد که باعث شد سمانه سمتم بدوه و خودشو به پاهام بچسبونه

- بابا نزنش ... راست میگه ... پولی درکارنبود

نگاهشوبین منو سمانه ردو بدل میکرد که آخر سرگفت

- وای به حالت اگه دروغ گفته باشی ... وردار این کاغذ پاره هارو بنداز دور ... بااین پولی که واسمون در آورده

ورفت ، نفس حبس شدموبیرون فرستادمو سمانه به رو بیشتر بع خودم فشردم . رفتم سر وقت برگه های پخش شده روی زمینو یکی یکی چکشون کردم . کارت ملی ،شناسنامه هرمدرکی که فکرشو میکردی توش پیدا میشد و ی بلیط که واسه آلمان بود! طرف حتماً خیلی خر پوله ! نگاهی به عکسش انداختم . به قیافشم میخورد .بچه سوسول به نظر میرسید . " پارسا رادمنش " حتی به اسمشم میخورد ! شونه ای از سر بی تفاوتی بالاانداختم و مدارکو به کیف برگردونم . باید در اولین فرصت پولارو ی جایی آب میکردم وگرنه بابا هه میدیدو دودشون میکرد . کیفو زیر تنها کمد توی خونه جاسازی کردم تا بعداً ی فکری به حالش بکنم .

.................................................. ..........

چندروزی از کیف قاپیم گذشته بودو من هنوز نتونسته بودم پولارو معاوضه کنم تا بتونم ازش استفاده کنم . تا اون موقع به شغل شریفم ادامه دادم تا دهن باباهه بسته باشه . نزدیک غروب بود که توی خیابونا پرسه میزدم و دنبال ی سوژه واسه نون در آوردن ولی مگه پیدا میشد ! روی جدول توی خیابون نشسته بودمو رفتو آمد مردمو نگاه میکردم که صدای شکمم بلند شد! از صبح که از خونه زده بودم بیرون تاالان چیزی نخورده بودمو جرأت هم نداشتم دست خالی به خونه برگردم . چشمم به سوپر مارکت روبه روم افتادو به هوای خریدن چیزی سمتش راه افتادم . موقع حساب کردنو زدن بیرون از سوپری توجهم به کاغذ روی شیشه جلب شد . اطلاعیه واسه کسی که کیفی با مشخصات کیفی که من دزدیه بودم ، بود ! در نهایت مژدگانی برای کسی که پیداش کنه وتحویل صاحبش بده . طبق ی عادت نگاهی به اطرافم انداختم وروی شماره ای که داده بود ثابت موند . بعد حفظ کردن شماره از مغازه دور شدمو توی گوشیم ذخیرش کردم . میتونستم با تحویل کیف پول خوب و بدون دردسری به جیب بزنم و با ی تیر دو نشون بزنم ! تا رسیدن به خونه به نقشه ای که در سر داشتم فکر میکردم . باید وانمود میکردم کیفو توی خیابون پیدا کردم وگرنه گیر میفتادم و این که نمیتونستم بااین تیپم برم چون اون روز منو باهمین قیافه دیده بود . نخ کنار درو کشیدمو وارد خونه شدم که طبق معمول همیشه دوستاش توی خونه پهن بودن . نگاه نفرت بارمو نثارشون کردمووارد سالن شدم سمانه تلویزیون نگاه میکردو باوردم سلام داد . جوابشو دادموبرای عوض کردن لباسام به اتاق رفتم . گوشی به دست اتاقو متر میکردموروی حرفایی که باید میزدم فکر . بلاخره با نفس عمیق شمارشو ازتوی لیست شماره ها پیدا کردمو دکمه سبزو فشوردم . استرسی به جونم افتاده بود که خودمم نمیدونستم دلیلش چیه ؟ بعد سومین بوق صدا مردونه ای توی گوشم پیچید

- بله ؟

- سلام

- سلام ... بفرمایید ؟

- من امروز ی اطلاعیه دیدم که شماره شما زیرش نوشه شده بود ... من ی کیف پیدا کردم که فکر میکنم مال شماست ... مشخصات میدین ببینم درسته ؟

- بله درسته ... ی کیف چرم قهو های رمز داره که ی سری مدارک توشه ، کارت ملی شناسانمه مقداری دلار....

- بله درسته فقط ... وقتی این کیفو پیدا کردم پاره بود وپولی که شما میگید توش نبود ! فقط مدارکی که گفتین هست ... پولی توش نیست

- حدس میزدم ... این کیفو 4 روزه پیش دم بانک ی پسر بچه ازم دزدید ... حتماً همون ورداشته ... باشه مشکلی نداره همون مدارکشم واسم ارزش داره ... خانم آدرس میدین بیام بگیرم ؟

- ببخشید ولی ترجیح میدم آدرسمو ندم

- خوب پس ی جایی قرار میذارم بیارین ... البته اگه زحمتتون نیست

- باشه فردا دم همون بانکی که گفتین ازتون زده میارم .... خوبه ؟ ... فقط آدرس دقیقشو بهم بدین

- آره ... خوبه ... فردا صبح ساعت 9 دم بانک ( .... ) شعبه نواب منتظرتونم

همون موقع صدای بابا بلند شد که صدام میزد

- سمیرا ... کجایی دخترۀ ...

تابیشتر آبروریزی نکرده باید قطع میکردم

- ببخشید ... من دیگه باید برم ... فردا میبینمتون

باخداحافظی سرسری بدون اینکه منتظر بمونم جوابموبده گوشیو قطع کردم . خداکنه صدای بابارو نشنیده باشه فقط خداکنه !

صبح روز بعد حاضرآماده برای تحویل دادن کیف ، نگاهی اجمالی به سرتا پام انداختم .تریپ مشکی زده بودمو رسمی که شاملِ مقنعه و مانتوی ساده و شلوار سوارکاری مشکی میشد ! تنها رنگ روشنی که توی تیپم پیدا میشد کفشای پیاده روی سفیدم بود که اونم گذاشته بودم برای همین روزا . اهل آرایش نبودم و در واقع ابزارشو هم نداشتم . جلوی موهای خوشرنگ خرماییمو کج بسته بودمو با پنس فیکسش کرده بودم که کمی از مقنعم بیرون اومده بودو همخونی جالبی با پوستِ برنزه از فرط زیر آفتاب موندن زیادم به وجود آورده بود . عادت نداشتم کیف دستم بگیرم برای همین پلاستیک حاوی کیف سرقتی و دستم گرفتمو به قصد خارج شدن از خونه راه افتادم. واسه یک روزم که آدم بریزو بپاش نمیکرد ! فقط میخواستم یارو نفهمه من کیفشو زدم . سمانه با دیدنم دهنش باز مونده بودو منم تک خنده ای به نگاه ماتش زدمو بهش نزدیک شدم

- چیه وروجک ؟ ... به آبجیت نیومده عین ی خانم واقعی تیپ بزنه ؟

خنده دندون نمایی زدو منم دماغشو به نشونه شیطنت فشوردمو تکونی دادم

- من دارم میرم کیف یارو رو تحویل بدم بابا اومد بهش بگی ؟ ... خب ؟

- باشه

با خیال راحت راهی شدم تا خودموبه موقع سر قرار برسونم . دیشب جریانو براش تعریف کرده بودمو خیالم از جانب کتک و کتک کاری و جنگ اعصاب راحت بود . قبل خارج شدن نگاهی به کوچه انداختم تا از خلوت بودن کوچه اطمینان پیدا کنم. کسی توی کوچه پرنمیزد و شرایط برای رفتن من مهیا بود برای همین تقریباً خودموتوی کوچه انداختم و قبل ازاینکه سروکله کسی پیدا بشه دور شدم . عادت نداشتم بااین تیپ دیده بشم و همش سنگینی نگاهایی رو روی خودم حس میکردم . برای من همون لباس مندرس پسرونه قابل تحمل تر بودو اینقدر احساس شرم نمیکردم . توی مسیر یک ساعتو نیمم صحنه ملاقاتو مرور میکردم و سعی میکردم حرفایی و رو ملکه ذهنم کنم که باعث گرفتارشدنم نشه . بلاخره رسیدمو با اضطرابی که از سروروم میبارید نگاهمو به اطراف و خیابون سپوردم . اصلاً حس خوبی نداشتم ، ی چند بارهم پشیمون شدم ولی چه فایده که خیلی دیر شده بود و فایده ای نداشت . نگاهی به ساعت گوشی لپ لپیم انداختم که تأخیر نیم ساعته صاحب کیفو نشونم میداد . کلافه پوفی کشیدم که ی ماشین مدل بالا جلوی پام ترمز کشید وپشت بندش آقا باعینک آفتابی ازش خارج شد . برای اینکه طبیعی جلوه کنم ، نگاهمو ازش گرفتم و به خیابون چشم دوختم تا بهم شک نکنه . حرکتاشو زیر چشمی زیر نظر داشتم که نزدیک تر اومدو خودشو به دو قدمی من رسوند

- سلام ... شما باید کسی باشین که کیفمو پیدا کردین ؟ ... درسته ؟

نگاهی بهش انداختم و وانمود کردم غافلگیر شدم

- اُ ... بله ... شما هم باید آقای رادمنش باشین ؟

- بله ... واقعاً ممنونم که وقت گذاشتین تا کیفو تحویلم بدین ... نمیدونین چه استرسی برای گرفتن مدارک المثنی داشتم ... آخه میدونید من فردای روز سرقت عازم آلمان بودم و بهشون نیاز داشتم

ساختگی با آهانی ابروهاموبالا انداختم و لبخند کشداری بهش زدم . تعارف بلد نبودم و هر کاری میکردم زودتر ازاین صحنه فرار کنم تا گیر نیوفتادم . برای همین پلاستیک حاوی کیفو طرفش گرفتم

- چک میکنین ببینین درسته؟ ... البته غیر پولایی که گفته بودین همه چیز درست بود

- بله ... حتماً

کیفواز توی پلاستیک درآورد و بادقت نگاه میکرد و من هم تونستم بهتر وراندازش کنم . تقریباً همه چیز تموم بود . البته با ماشین مدل بالاش! چشمامو که حامل فکر پلیدی بود روی ماشینش ریز کرده بودم که سرشو از توی کیفش بالا آورد و گفت

- بله ... درسته ... دست شما درد نکنه ... واقعاً لطف بزرگی بهم کردین ... نمیدونم چجوری ازتون تشکر کنم

- خواهش میکنم ... وظیفه بود ... اگه امر دیگه ای ندارین مرخص بشم

- نه خواهش میکنم فقط ی لحظه ...

با دو خودشو به ماشینش رسوندو به ثانیه نکشیده با کیف پولش برگشت . چند تاتراول روش گذاشت ودودستی طرفم گرفت

- ناقابله ... هرچقدر میخوایین بردارین

نگاهی به پولا انداختم ، اخم ساختگی کردمو وخودموناراحت نشون دادم

- این چه کاریه آقای محترم ؟ ... من که واسه پولش این کارو نکردم

- ببخشید قصد توهین نداشتم ... من توی اطلاعیه هم زده بودم پاداش میدم ... الوعده وفا ... خواهش میکنم هر چقدر مایلید بردارین وگرنه ناراحت میشم

- مثل اینکه متوجه نشدین چی گفتم ؟ ... من این کارو واسه پولش نکردم ... الانم باید برم وگرنه مامانم نگرانم میشه ... با اجازه

و طرف مسیری مخالف خونه راه افتادم . توی دلم دعا میکردم نقشم بگیره که صداش از پشت سرم اومد

- اینجوری که نمیشه ... پس حداقل اجازه بدین برسونمتون

سمت صداش برگشتم و توی همون حالت دلخوری جوابشو دادم

- مزاحم نمیشم ... خودم برمیگردم

- اختیار دارین چه مزاحمتی ؟ ... شما که پولی قبول نکردین این تنها کاریه که میتونم براتون انجام بدم

ریموت ماشینشو زد و با اشاره دست به طرف ماشینش بهم گفت

- بفرمایید خواهش میکنم

وخودش جلوتر راه افتاد . مردد پشت سرش راه افتادم . باید نقشمو طبیعی بازی میکردم وگرنه بهم شک میکردو کلام پس معرکه بود . در جلورو برای خودم باز کردم و روی صندلی جا گرفتم . کمی معذب بودمو اینو چهرم دادمیزد . کمربندشو بستو راه افتاد . سعی میکردم جلوی جلف بازیامو بگیرمو ضایع بازی در نیارم . اولین بارم بود که توی همچین ماشینی مینشستم نباید تابلو میشد .

- خب ... کجا برسونمتون ؟

باید آدرسیو بهش میدادم که حوالی جایی باشه که گمم کرده بود . برای همین نگاهی به خیابونا انداختمو با یادآوری اون روز اسم خیابونی رو گفتم . نگاهی بهم انداخت که باعث شد منم بهش نگاه کنم .

- ی چیزی بگم ناراحت نمیشین ؟

- نه ... بپرسد

- اگه ولو ازم قبول میکردین مطمئن میشدم خودتون پولو ورداشتین !

پوزخندی به حرفش زدمو پرسیدم

- مگه چقدر توی کیفتون بوده ؟

- چیزی حدود 6 تومن !

سعی کردم از تعجبم کم کنم تا تابلو نشدم و به اُهمی همراه تکون سر اکتفا کردم

- حق داشتین ... پول زیادی بوده ... منم جای شما بودم همین فکرو مکردم !

خنده دندون نمایی سر داد منم همراهش خنده کوتاهی زدم .

- مهم نبود ... حوصله پیگیری المثنی و کاراشو نداشتم ... همین که مدارک پیدا شد برام ی دنیا ارزش داره

- خوبه پس ... خوش بحال دزد کیفتون

دوباره خندید و من هم در دل نهیبی به پرحرفیم زدم تا گرفتارم نکرده

- چند سالتونه ؟

نگاهی به نیم رخش انداختم تا از چهرش معنی سؤالی که پرسیده بودو بفهمم . یعنی به این زودی نقشم گرفت ؟!

- 18

3سال کوچکترازسن واقعیم و پشت این دروغم هم نقشه ای در سر داشتم

- پس باید پشت کنکوری باشی !

- بله ... درست حدس زدین

- چه رشته ای میخونی ؟

- تجربی

- پس میخوای دکتر بشی ؟

- شاید هم پرستار ! ... خودم که از هیچکدومشون خوشم نمیاد

- چرا ؟

شونه هامو انداختم بالا و گفتم

- معلومه ... ازخون بدم میاد ... ی جورایی چندشم میشه ... حالافکرشو بکنین دکتر بشم یا پرستار و ی مریضی که دلو رودش بیرون ریخته برام بیارن

چینی به دماغش داده بودو نیم نگاهی بهم انداخت

- آره ... خیلی بده ... پس چه رشته ایو دوست داری ؟

- هنر !

- خب چرا نرفتی ؟

- به خاطر اصرارای پدر مادرم ... بالاجبار!

- که این طور ! ... به هر حال برات آرزوی موفقیت میکنم

- ممنون

چیزی از خودش نگفتو منم نپرسیدم . دیگه رسیده بودیمو باید میگفتم نگه داره

- لطفاً همینجا نگه دارین ... من پیاده میشم

- چرا ؟ ... هنوز که نرسیدیم ؟

- بقیه راهو پیاده میرم ... سر راه خرید هم دارم

- باشه ... هر جور مایلید

نگه داشتو من پیاده شدم . سرمو خم کردم تا بتونم صورتشو که توی ماشین نشسته بود ببینم .

- خیلی ممنون ازاینکه رسوندیم

- خواهش میکنم ... من باید ازتون تشکر کنم ... انداختمون توزحمت

بلاخره بعد تیکه پر کردن تعارفات معمولی خداحافظی کردیم و منم راه افتادم . با وجود اینکه دیدم از کنارم رد شد ولی به راهم ادامه دادمو بعد ازاینکه مطمئن شدم زیر نظر نیستم عقب گرد سمت خونه راه افتادم . مطمئن نبودم دوباره هم باهم ملاقات داشته باشیم ولی بازم برای دیدار اول انگار خوب بود . هرچند راه خونه برای من دو برابر شده بود ولی دلم برای گرفتن نقشم روشن بود .

به محض ورودم به خونه سین جیم کردناش شروع شد.

- چی شد ؟ ... پولو آوردی ؟

- نه

- نه ؟

مقنعمو از سرم کندم که خودشو بهم رسوند و حالت تهاجمی ادامه داد

- پس رفتی چه غلطی بکنی ؟

- ی فکر زده بسرم

- چه فکری ؟

- طرف خر پوله میشه راحت ازش پول چاپید

- چجوری میخوای اینکارو بکنی ؟

- فقط کافیه باهاش دوست بشم ... همین

- تو غلط میکنی دخترۀ انتر ... همینم مونده که تواین جور راها کشیده بشی

- چه راهی ؟ ... مگه من گفتم میخوام از اون کارا بکنم ؟ ... بعدشم از کی تا حالا برات نوع پول درآوردنم مهم شده ؟ ... فک کردی تو این چند سال به اندازه کافی شناخته نشدم که هر آن پلیسا بریزن دستگیرم بکنن ؟

چیزی نمیگفت و نگام میکرد . آخر سر هم با تکون دستش از اتاق زد بیرونو گفت

- وای به حالت اگه نقشت نگیره من میدونم تو

خودمم هم به عملی شدن نقشم اطمینان نداشتم . کف اتاق طاق باز خوابیدمو به ملاقاتی که با پارسا داشتم فکر میکردم . شاید باید کمی نرم تر رفتار میکردم . شاید اگه ازهمون اول به ذهنم رسیده بود با کمی آرایش میتونستم نظرشو جلب کنم . این جور جونا خیلی به این چیزا توجه میکنن .اصلاً اگه نامزد داشته باشه چی ؟ به پهلو شدمو دستمو زیر سرم گذاشتم . چه فرقی میکرد؟ بازم میتونستم پول در بیارمو دهنشو بسته نگه دارم . کارم ی نوع ریسک محسوب میشد که احتمال موفقیتش خیلی کم بود

- آبجی جون ؟!

طرف صداش سر برگردوندم

- جونم ؟

- من گشنمه ... ناهار چی داریم ؟

- بلند شدمو به ساعت دیواری قدیمی داخل اتاق نگاه کردم . ساعت 12 رو نشون میداد . طفلک حق داشت گشنش باشه

- هرچی آبجی خوشگلم بخواد ... چی میخوای برات درست کنم ؟

انگشتشو به نشونه فکر کردن جلوی دهنش گرفتو باهیجان گفت

- ماکارونی !

دستمو روی چشمم گذاشتمو لاتی لوتی گفتم

- شما جون بخواه

ریز خندید و باهم به قصد درست کردن غذا از اتاق زدیم بیرون

به یاد دوران بچگیم وسط حیاط دراز کشیده بودمو به ستاره ها چشم دوخته بودم . با انگشت و ی چشم باز نشونشون گرفته بودمو لمسشون میکردم . خوابم نمیبردو میشموردمشون ولی هر دفه یا قاطی میکردم یا ی ستاره از زیر دستم رد میخورد . به آیندم فکر میکردم جایگاه الانم . چی به سرمن خواهد اومد ؟ اگه ی روز گرفتار پلیس میشدم چی میشد ؟ چه حکمی برام بریده میشد ؟ دستم خسته شده بودو خونش از جریان افتاده بود . روی شکمم گذاشمشو نگاهی به کنار دستم انداختم که سمانه خواب بود . ملافه رو روش کشیدمو به این فکر کردم این طفل معصوم بعد من چ بلایی سرش میاد ؟ آهی کشیدم که همزمان شد با روشن شدن ویبره گوشیم . صفحه کوچیکش روشن خاموش میشد و میلرزید . ورش داشتمو به شماره بی نهایت آشنا زل زدم . ساعت از 11 هم گذشته بود . این کی بود که این وقت شب یادی ازما کرده بود مردد دکمه اتصالو زدمو دم گوشم گرفتم و منتظر موندم حرف بزنه تا شاید بتونم از روی صداش بشناسمش

- الو

- بفرمایید

- سلام

- سلام ...

- خوبی؟

- با کی کار داشتین ؟

- نشناختی ؟ ... منم ... پارسا رادمنش !

مثل فنر از جام پریدم و توی جام چهار زانو نشستم . بلاخره بعد یک هفته خبری ازش شده بود . هیجان توی وجودمو در نطفه خفه کردمو سعی کردم توی صدام مشخص نباشه

- اُ .... بله ..... خوب هستین ؟ ... ببخشد نشناختمون

- اشکالی نداره ... میذارم پای خوندن زیاد !

اول منظورشو متوجه نشدم ولی بعد ذهنم به کار افتاد تا حرفی نزدم که گندش در بیاد

- دیر جواب دادی ... خواب که نبودی ؟

- نه ... داشتم میخوندم ... گوشیم رو سایلنت بود ... اتفاقی افتاده آقای رادمنش ؟

- والا تا بشه اسمشو چی گذاشت ... فردا برنامه خاصی ندارین ؟ میخواستم اگه از نظر شما مشکلی نداشته باشه ببینمتون

با هر کلمه حرفش ذهنم ی سمتو سویی میرفت و آخر سر هم با احساس خطری که کرده بود آلارم داد . ترس وجودمو گرفته بود که نکنه شناسایی شده باشمو اینا همش نقشه ای از طرف پلیس باشه ! برای همین مشکوک پرسیدم

- درباره چه موضوعی ؟

- میگم بهتون ... میتونید فردا ساعت 10 خودتونو کافه روبه روی همون بانک برسونید ؟

کمی فکر کردمو برنامه ی دختر جون پشت کنکوریو رو در نظر گرفتم

- ساعت 10 کلاس کنکور دارم

- چه ساعتی میتونی بیای ؟ ... قول میدم زیاد وقتتو نگیرم

- قبل ساعت 10 شاید بتونم بیام

- خوبه ... پس همون 9 منتظرتم

- هنوزم نمیخواین مناسبت این ملاقاتو بگین ؟

- ترجیح میدم همون فردا حضوراً این کارو بکنم ... خب دیگه بیشتر ازاین مزاحم درست نمیشم ... تا فردا

نمیدونستم کی ازش خداحافظی کردمو گوشی قطع شده بود . صدای بوق بوق تلفن توی گوشم پیچیدو به خودم اومدم و دکمه قرمزشو زدم . سمانه قلطی زدو ملافه رو دوباره از روی خودش کنار زد . غرق افکار منفیم بودم که هرچیزی رو واسه فردا تجسم میکرد غیر از پیش رفتن نقشه اونم به خوبی . بی خواب بودموبا این تماس بی خواب تر شدم . تقریباً تا خود صبح فکر میکردم . گاهی از رفتن پشیمون میشدمو گاهی بی خیال هر گرفتاری ، به کاری که باهام داشت فکر میکردم و برای خودم حدسیاتی میساختم .

نگاهی به ساعت گوشیم انداختم که هشتونیمو نشونم میداد . از استرس زیاد سه ساعت بیشتر نتونستم بخوابمو بعدشم برای رفتن به ملاقات آماده شده بودم . تنها دست لباس بیرونمو تنم کردمو برای تغییر قیافه ناجورم از فرط بیخوابی وارد مغازه لوازم آرایشی شدمو به ویترنا زل زدم ولی تقریباًهیچ تجربه ای نداشتم و نمیدونستم چی باید بخرم ؟ فروشنده زن در حال جواب دادن به چند تا ازمشتریاش بودو منتظر بودم نوبت من برسه . بلاخره بعد رد کردنشون نوبت به من رسید

- سلام ... بفرمایید ؟

- سلام

ساکت بودمو نگاهم روی اجناس رنگانگ داخل ویترین میرقصید

- میتونم کمکتون کنم ؟

- ی رژ میخوام ولی نمیدونم چه رنگی بهم میاد

دست بردو صفحه رژارو بالا جلوم گذاشتو ازم خواست امتحانشون کنم . چندتا رو بالا پایین کردموروی دستم امتحان ، ولی هیچکدومشون بدرد نمیخورد . کلافه نگاشون میکردمو نمیتونستم تصمیم بگیرم

- میخوایین من براتون انتخاب کنم ؟

نیم نگاهی بهش انداختمودوباره به رژا

- بدمم نمیاد

با لبخندی ی چند تاروجدا کردو ازم خواست امتحانشون کنم ولی بازم ازهیچکدمشون خوشم نیومد . اصلاًمیونه خوبی با رژ نداشتم . چشمم خورد به چیز بیرنگی که تیوپی بود . هیجانزده گفتم

- اون چیه ؟

- برق لب

- میاریش

آورد بالا و منم تستش کردم . این بهتر بود هم لبامو از بی حالتی در میاورد هم بهم میومد . با کمک فروشنده رژ گونه مسی رنگیو هم انتخاب کردموهمونجا ازش خواستم برام روی صورتم اعمال کنه به پیش نهادش رژلب ستشم برداشتم و چیز دیگه ای نمیخواستم . برای همین حساب کردمو تا دیر نشده از مغازه زدم بیرون . نزدیکای همون کافه ای بودم که با پارسا ملاقات داشتم . با استرس زیاد نگاهی به اطرافم انداختم تا ی چیز مشکوک به چشمم بخوره و از ورودم به کافه منصرف شم ولی هیچی پیدا نکردم غیر ماشین النترای سفید رنگ که صاحبشو میشناختم . بادلهره در شیشه ای کافی شاپو فشوردمو در دلنگ دلونگ کنان باز شد . چشمم به آویز میله ای بامزه ای که بالای در بود همزمان با ورودم میرصید ، افتاد. بند کولمو که ناچاراً اونم به خاطر کلاس کنکوری که گفته بودم دوشم انداخته بودم چنگ زدمو کتاب تستی که از دختر همسایه قرض گرفته بودم به دست دیگم دادم .صدای احسان خواجه امیری با صدای مشتری ها قاطی شده بود . نگاهی گذرا به سالن تقریباً پر کافی شاپ انداختمو دنبال چهره آشنایی توی چهره ها میگشتم که از گوشه چشمم تکون خوردن چیزیو دیدم . با دستش بهم اشاره میکرد که برم پیشش . خودمو به میزش رسوندم که بلند شدو سلام کرد . جوابشو دادمو منتظر ایستاده بودم که ازم خواست بشینم . حین نشستین نگاه سرتاسری به اطرافم انداختم تا توی چهره های داخل کافی شاپ برای خودم چهره مشکوکی پیدا کنم که با سؤالش به خودم اومد

- خوبی؟

در حالی که کتاب تست فیزیک گاجمو روی میز میذاشتم ، جوابشو دادم

- خوبم !

- چرا اینقدر نگران به نظر میرسی ؟

- هان؟ ... نه ... نیستم ... تاحالا تنها به این جور جاها نیومدم ... دیشب که شما گفتین چند بار پشیمون شدم بیام ... ولی دیگه بهتون قول داده بودم

- نگران نباش اتفاقی نمیوفته ... ی بار که هزار بار نمیشه

همون موقه گارسون اومدو سفارش خواست .

- چی میخوری ؟

- چیزی میل ندارم ... شما برای خودتون سفارش بدین

دوست نداشتم اینقدر خشک برخورد کنم ولی رفتارم اصلاً دست خودم نبود ، با پام روی زمین ضرب گرفته بودموبه کتاب تستی که یک کلمه هم ازش سر در نمیاوردم زل زده بودم . عجب غلطی کردم گفتم پشت کنکوریم ! حالا اگه ازم سؤال درسی بپرس چی باید بگم ؟

- چه خبر ؟

- خبرا دست شماست ... من هنوز مناسبت این قرارو نمیدونم چیه ؟

- به زودی خواهی فهمید