رمان خیانتکار عاشق به قلم فاطمه عبدالله زاده

ژانر:عاشقانه، هیجانی، جاسوسی، کلکلی، اکشن، پلیسی

تعداد فصل:دو فصل

خلاصه:

یه دفتر خاطرات از داستان یه زندگی...

زندگی غم انگیز یه دختر نسبتا بد!

که بدی ها بدش کردن، قلبه عاشقش خوبه!

دوست داره خوب باشه، اما اجازش رو نداره

باید عوضی و سنگ دل باشه...

نسبت به هر قلبی که دوسش داره...

داستان زندگی، یه عوضی...

یه خیانتکاره، سنگ دل...!

کسی که راهش رو گم کردهـ.

یه پلیس دزد، یه دزد پلیس

دزد قلب ها و احساسات، زندگی ها و اطلاعات...

یه مجازات کننده!

یه جاسوس شکست خورده، که برای حفظ منافع مردم ر

کشورش می کشه و می شکنه و می دزده و شکسته می

شه.

یه دختر بی پناه و زخم خورده که باید بین سختی ها

زنده بمونه

دوئل شیطان و فرشته ی درون...

فاصله ی بین عشق و خیانت!

و خوبی و بدی

باید به عشقش خیانت کنه...

برای همینه که می شه:

[ خیانتکار عاشق ]

اما در آخر معلوم می شه، که می شه با عشق پاک به بنده،

به عشق حقیقی خدا رسید

[تمام اتفاقات و صحنه ها و شخصیت های این رمان ساختگی هستند و هر گونه تشابهی کاملا اتفاقی است.

رمان براساس زندگینامه ی یک شخص و یک دانای کل در قالب اول شخص نوشته شده است ]

****

بسم الله الرحمن الرحیم

قسمت اول

یاداشت اول

22:46 p.m

20 July

tania Roiner

تانیا!؟

نه...

رویا؟ یا رائیکا؟

باز هم نه.

این داستان زندگیه کیه!؟

رویا آریانصب؟

رائیکا سعادت؟

یا تانیاداناوان؟

باز هم نه.

این داستان زندگیه یه جاسوسه‌، یه خیانتکار عاشق!

داستان زندگی من!

من یه دخترم!

ولی یه دختر متفاوت

خیلی ها عاشق این تفاوت ها شدن و ویران شدن.

می دونی چرا؟

چون من ویرانگرم!

می دونی تفاوت های این دختر با بقیه چیه؟

نه!

این دختر دروغ های قشنگی می گه، به همون قشنگی فریب می ده و تظاهر می کنه...

این دختر که رویا آریانصب باشه

هم رویاست، هم رائیکا هم تانیا!

این دختر که من باشم، یه قاتله!

اول از همه بخاطر کسی که عاشقش بودم، آدم کشتم.

بعد هم بخاطرش خودم رو کشتم...

برای همین تانیاداناوان دیوونست!

این دختر متفاوت از دوازده سال پیش که توی دانشکده افسری به دلیل اختلالات روانی پذیرفته نشد، جاسوس شد!

کار های زیادی کرد.

در عین دیوونگی موفقیت های زیادی رو کسب کرد و مامور مفیدی شد

اما نتونست بدون دروغ و فریب موفق شه

اون تیر خورد...

قلبش شکست!

مرد...!

زنده شد

فراری بود، دیوونه شد!

اما در نهایت من زنده ام!

بعد سالها مردن، زندم!

کناره کسی که بخاطرش جون دادم و جونی دوباره گرفتم

این دختر جاسوس بعد از سال ها سختی بلاخره به عشقش رسید.

پس می خوای داستان زندگیش رو بشنوی؟

پس با رویا آریانصب همراه باش!

( رویا )

امشب دیوونه تر از همیشم

تو میری و عکسات می مونه پیشم.

اصلا بزار هر کسی که می خواد بیاد تو زندگیم

من...

من که عاشق نمیشم!

من که هرکاری برات کردم

ّچرا؟

چرا نیومد به چشمت؟

فداسرت

من که دنیامو دادم، می دم اشکامم به عشقت

خط خط خطای رودستم

کله دنیا کمر به مرگ من بستن

خط خط چن تا خطه خاموش

هنوزم پشت خط نشستم...

دل دل دل می دادم واست

نخواستی منو دلبر کی شدی؟؟

پیرم کردی

پیر چشاتما نذری من بودی نظردار شدی

دوباره اشک و، دوباره بغض و دوباره تیغ و دوباره درد، دوباره کاغذ و این قلم و دوباره دست های پردرد

دوباره این دل پرغصه؛ دوباره زخمای کهنم؛ دوباره خون بازیا و رگ زدنا و زخمای کهنم

دوباره بدبختیا

و

تنهاییای من توی اوج بی کسی

حتی برگشتنتم دیگه نمی خوام عشقه کثیف

کس نمیده عشق من به هیـچکسی رونده نشه

بپافتحه ای که گفتم ضمه خونده نشه

اگه ناخونام روی دیواره: خب به درک

اگه خون از زخمام می باره: خب به درک!

اگه همدمم هنوز سیگاره خب به درک!

تو رو بیشتر از من اگه دوس داره خب به درک!

بعد تو دیگه به هیچ کسی نمیدم دل دل!

نمیدوزم به چشمای هیچ کسی چشم چشم

دیگه پشت سرت حتی نمیزنم حرف حرف

متنفرم حتی دیگه ازاسم عشق

دوباره دل هوای باتوبودن کرده

اما این دل دوریه عشقت وباور کرده

دله من من خسته ازین دست به دعاها آوردن

همه ی آرزوهام با رفتن تو مردن

حالا من یه ارزو دارم تو سینه

که دوباره چشم من تو رو ببینه

منم و شبای تاریکی و تنهایی

برو

تویی و فکرای رویایی فردایی برو

منم و تموم خاطرات دوتایی برو

توهمون ف*اح*شه ی هرزه و هر جایی برو

.ایهاالناس دلم پر شد ازین درد

مادر

ایهالناس دنیاکمرمو خورد کرد مادر

ایهاالناس ولم کرد؛ عشقم رفت.

مادر

ایهاالناس دلم تو بی کسی مرد آخر

بی خیال اعصاب من اگه ضعیفه بی خیال

اگه این دنیا به مرگ من حریفه بی خیال

اگه از الکل مه رگام کثیفه بی خیال

اگه هر چی گفتی بم گفتم: ردیفه!

بی خیال!

به همین مست و خراباتی توی کوچه قسم

به همین لاتی و حلواتی تو پس کوچه قسم

به همین دستای دس به تیزی مشتی قسم ازمنی که توازم ساده گذشتی

حالا من...

دستش رو برد سمت ضبط

و خاموشش کرد.

از این کارش اخم هام رفتن تو هم،

با اعتراض توپیدم بهش:

_چه مرگته؟

داشتم گوش می کردم.

پشت چشمی برام نازک کرد و گفت:

_ این آهنگ های صدمن یه غاز چیه انداختی روضبط؟

چشم غره ای بهش رفتم و جواب دادم

_متناسب با جو بد بینمون گذاشتم.

بندری بزارم بریم وسط خیابون قر بدیم، خوبه!؟

با دهن کجی گفت:

_نه، نوحه بزار حالمون بدتر شه!

چیه این آهنگ های غمگین و چس ناله های شکست عشقی؟

آدم سالم این هارو گوش می ده، دیوونه می شه

حس می کنه یکی ولش کرده رفته...

ابرویی بالا انداختم و دوباره آهنگ رو پلی کردم.

تو همون حال هم گفتم:

_خدا پس کله هیچکی نمی زنه بیاد طرفت،

حالا بره ولت کنه؟

رسما توهم زدی!

با حرصی که توی صداش هم اثر گذاشته بود، نیشگونی از بازوم گرفت و گفت:

_دیدن محسنات من، چشم بصیرت می خواد

لبخندی زدم تا کاملا حرصش دربیاد

_والا من با چشم برزخیم نگاه می کنم چیزی نمی بینم.

بعد هم درحالی که بازومو می مالیدم بی توجه به قیافه عصبیش گفتم:

_وحشیم که هستی سگم نگات نمی کنه.

اومد دوباره بزنه که تهدیدآمیز گفتم:

_دستت بهم بخوره، داشبرد و می کنم تو حلقت.

خوب می دونست تو این مورد شوخی تو کارم نیست.

برای همین دستش رو پایین آورد و بیشتر به صندلیش تکیه داد.

و گفت:

_روز به روز بیشتر ادبت ته می کشه.

در حالیکه از تو آینه موهام و مرتب می کردم گفتم:

_نیسن تومعلم ادبیاتی!

راحت می تونی یه دیکشنری فحش بدی بیرون.

_فضول منی؟

لبخندم رو پررنگ تر کردم و بلافاصله گفتم:

_آره، به عمت رفتم.

قبل از اینکه جوابم رو بده، و یه جنگ جهانی راه بندازه

سارا از پشت دستش و آورد و محکم کوبید تو سرش، بعد هم با حرص گفت:

_خفه شید جفتتون!

اگه گذاشتین دو دقیقه کپه ی مرگم و بزارم

اسما با اخم سرش و مالید و مظلومانه گفت:

_باشه عنتر روانی، چرا میزنی!؟

سرم و تکون دادم و گفتم:

_تو اگه واقعا خوابت بیاد روی سنگم می خوابی

چند ثانیه تهدید آمیز نگاهم کرد و گفت:

_تو یکی خفه شو!

که هر چی آتیشه از گوره تو بلند میشه

بعد هم با حرص خودش و رو صندلی انداخت

برگشتم سمتش و با اخم گفتم:

_چته؟

کلافه و با اوقات تلخی گفت:

_از بس زر زدین نذاشتین بخوابم سرم درد می کنه

یه تای ابروم و بالا انداختم

_ماموریت جای خوابه؟

با حرص آشکاری گفت:

_نه جای مردنه

انگار که با این سوالم داغ دلش تازه شده باشه، شروع کرد به غر زدن:

_آخه مرده شورم رو ببرن شغل قحطی بود؟

بعد هم با اشاره بهم گفت:

_تقصیر توعه عوضیه

اخمام رفت تو هم و با لحنی بدتر از لحن خودش گفتم:

_انگار خوابیدن تو بغل این و اون بخاطر بی پناهی و پول رو، یا تو جوب خوابیدن و بیشتر ترجیح می دی.

از قصرالماسه ننه بابات که نیاوردمت خودت خواستی.

آب دهنش رو قورت داد...

مظلومانه و بدون حرف نگاهش رو به بیرون شیشه دوخت.

حرصی و عصبانی روم و ازش برگردوندم

از دست اون عصبانی نبودم.

حرصم از خودم بود.

راست می گفت من که می دونستم بنیه ی این شغل و نداره، نباید میاوردمش

به زور از آموزشی ها جون سالم به در برد.

بیشتر کار هاش و خودم انجام می دادم.

اما باز هم اذیت می شد.

این شغل هیجانی و خطرناک مناسب دختری مثل اون نبود

غرق در افکارم بودم که گوشیم زنگ خورد

بدون مکث برداشتم

صدای ترسیده و در عین حال عصبانی نگار توی گوشم پیچید:

_بیا کمکم کن!

فکر کنم شک کرده، می گه ازکجا معلوم ازطرف خانم صدر اومدی باشی!؟

می خواد برگه ها رو ازم پس بگیره، نمی دونم چجوری از دستش فرار کنم الانه که بگه حراست

_سرشو گرم کن!

الان میام با یه ازدحام حواسشون رو پرت می کنم. حواس مامور ها و کارمند ها که پرت شد، تو فرار کن

_باشه فقط زود باش

بدون خداحافظی گوشی رو قطع کردم

و روبه چهره ی کنجکاو اسما و آنا گفتم

:_بشین پشت رل ت برم حلش کنم، تنهایی از پسش برنمیاد.

اسما دهنشو کج کرد و با تمسخر گفت:

_دختره ی خل مغز

پوزخندی زدم و گفتم:

_خل پیش این فیثاغورثه!

تا اومد سمت ماشین و نشست، برگردین خونه. مراقب باشید کسی تعقیب تون نکنه.

خواستم پیاده شم که بازوم و کشید و با تردید گفت:

_خودت چطور میای؟

_یه فکری می کنم،

تو حواست باشه مدارک جعلی نباشن. این گنده کاری خانم رو هم جار نزنید، تا خودم برسم

سری به نشونه ی تاکید تکون داد.

سارا با نگرانی دائمیش اومد جلو و جای اسما نشست.

یک درصد هم مناسبه این شغل نبود.

نباید می آوردمش.

پیامکی برای شایان فرستادم و نقشه رو بهش گفتم

بعد گرفتن جواب از جانبش، به سمت بانک راه افتادم.

زیر چشمی بهش نگاه کردم که پشتم میومد.

بند کیفم رو سفت چسبیدم.

با نگاه کوتاهی به سرتاسر بانک، نگار رو دیدم که جلو یکی از باجه ها ایساده بود و با مردی بحث می کرد.

معلوم نیست چه گندی زده، بهش شک کرده که از طرف پونه صدر اومده

نا محسوس اشاره ای به شایان که پشت سرم بو، کردم و چشمکی هم به نگار زدم.

که یعنی، وقتشه

نفس بلند از سر آسودگی شو دیدم چه ذوقی کرد،

بزار بگیرمت جرت می دم.

انگار تو این یک سال آموزش؛ هیچی نفهمیده بود.

در همین حین شایان با حالتی حرفه ای دوئید سمتم و کیفم و قاپید.

مقاومت زیادی نکردم.

ولی برای صحنه سازی چند تا فحش نون و آب دار نثارش کردم.

تهش هم یه جیغ کشیدم.

که برسین به دادم!

دار و ندارم و بردن...

کیه که بدونه دار و ندار من به عینک آفتابی قلابیه، با چند تا رژ لب و کرم.

نگار هم از این اوضاع آشفته استفاده کرد و عین اسب دوئید، سمت در خروجی

چند تا از مامور های بانک به سمته شایان دوئیدن

با کلی گریم و آرایش اومدیم چون بانک دوربین

داشت.

هر چند کارمون قانونی بود.

ولی همچنان مخفیانه بود

حتی پلیس های معمولی هم چیز زیادی از گروه و ماموریت های سری ما نمی دونست.

تحت شعب وزارت اطلاعات ایران خدمت می کردیم.

اما شغل پلیس مخفی خیلی سخت تر و حیاتی تر از شغل پلیس های معمولی بود.

و نیازمند دقت و مهارت بیشترب بود.

چند تا خانم اومدن سمتم بی حال افتادم رو زمین.

دستام و روی شقیقه هام فشار دادم و اشک تمساح ریختم.

الکی نبود که دو سال آموزش بازیگر ماهری ازم ساخته بودن.

یه لیوان آب قند بهم دادن.

با بدبختی خودم و به سرویس بهداشتی رسوندم و قبل رسیدن پلیس ها و بازجویی، از اون یکی در بانک پریدم

بیرون.

تو دلم نگار و کفن کردم و حلواش رو هم پخش کردم.

دختره ی بی عرضه !

گوشیم و از جیب مانتوی خاکیم درآوردم و به اسمازنگ زدم.

بعد بوق سوم صداش تو گوشم پیچید

بدون سلام گفت:

_چی کار کردی؟

پوفی کشیدم و گفتم:

_من که فرار کردم.

شایان هم که حتی در صورت گیر افتادنش هم اتفاقی براش نمیفته چون مامور مخفیه.

اما به نگار بگو اشهدش رو بخونه، بگیرمش قبل سازمان پدرش و در میارم.

_حالا که بخیر گذشت و اطلاعات رو گیر آوردیم.

با کلافگی گفتم:

_خیرش کجا بود؟

اول و آخرش شره!

اگه به اون مغز نخودیت فشار بیاری می فهمی یارو فهمیده نگار ازطرف صدر نیست، راحت یه زنگ می زنه و می فهمه پونه صدر مدتیه که غیب شده، اونوقت خربیار و باقالی بار کن!

با لحن آمرانه ای گفت:

_به هر حال اگه گزارشش رو بدیم، شرش دامن مارو هم می گیره

_ازاول هم نباید کار رو به یه تازه کار می دادم، پونه در چه حاله؟

_خوبه!

البته اگه جیغ و داد ها و جفتک انداختن هاش رو فاکتور بگیریم، چیکارش کنم؟

_فعلا بزارش تا سه ساعت دیگه خودم بیام

_ولی...

حرفش تموم نشده بود که قطع کردم

چه قدر حرف می زنه این دختر!

نگاهی به سر و وضعم انداختم...

اول باید یه فکری برای شکمم کنم چون بین مغز و شکمم

یه خط باریکه

اگه شکمم خالی باشه، مخم هم خالی میشه و اخلاقم سگی!

از بانک دور شده بودم.

برای همین با خیال راحت یه ساندویج خریدم و رونیمکت پارک نشستم.

ار فکر کردن بدم میومد، مگر در مواقع ضروری.

چون نمی تونستم کنترلش کنم.

هرز می رفت و حالم و خراب می کرد.

چیز هایی که فراموش کرده بودم رو یادم می آورد.

چیز هایی که ازشون فرار می کردم.

تا بتونم، زندگی جدیدم رو به دور از زندگی تلخ گذشتم ادامه دهم

یه گاز به ساندویچم زدم و فحشی به نگار دادم، از اول هم نباید اجاره می دادم بیاد تو گروهمع

چون اشتباهاتش روی وجه ماموریت های ما و مهارت ها و ماموریت های ما هم تاثیر می ذاشت.

همینجوری هم یه مشت فلج ذهنی باهام بودن. این هم روشون.

فکر نکنم صد سال دیگه هم ترفیع بگیرم

یه قلپ از نوشابم خوردم و به آراد هم غر زدم.

که بهم گفت: همین و ببر قیافش نگاه نکن واسه خرده کاری ها به درد می خوره.

تو فحش وناسزا غرق بودم.

که با شنیدن صدای پسری، نگاهم رو دوختم به جلوم.

با لبخندی روی لب های شتریش با هیزی زل

زده بود بهم.

عین رنگین کمان بود.

با اون ساپورت زرد!

پس حراست کجاست؟ که این جور آدم های بی مصرفی با این سر و وضع می گردن و مزاحم مردم می شن

_می تونم بشینم؟ّ

چشم غره ای رفتم و قاطع گفتم:

_نه

بدون توجه به حرفم، نشست

و با لحن چندشی گفت:

_خب باهم کنار میایم، خوشگله!

بدون توجه کردن بهش، روم و برگردوندم که دیدم داره کم کم نزدیک می شه.

رو میدی آستر می خواد.

حکمتش چیه که هرچی آدم بی مصرفه تو سیستم من میاد؟

نگاه گذرایی بهش انداختم و با تندی گفتم:

_بکش کنار اسمارتیز

لبخند شو جمع کرد.

بعدم پشت چشمی برام نارک کرد:

و گفت:

_لیاقت نداری!

نایلون ساندویچم رو شوت کردم بغلش

_بیا شیرشون بده حوصلت سرنره.

و اشارم به دکمه های لباس سبزش بود که تا ناف باز بود.

من و این همه آدم تو سازمان و پلیس زحمت می کشیم که توی کثافت امنیت داشته باشی!؟

کاش مردم بیشتر قدر آدمای زحمت کشی رو بدونن که امنیت و آسایششون و مدیونشونن و با رفتارشون بی احترامی نکنن.

یا زحماتشون رو به هدر ندن

باید یه تغییری تو قیافم بدم.

باهمین فکر راه افتادم سمت آرایشی فروشی.

رنگ موی دودی زیتونی رو باچند نوع، کرم گریم و دکلره

واکسیدان خریدم

از قدیم گفتن مفت باشد؛ کوفت باشد.

پول سازمان بود برای انجام ماموریت.

سر راه چند تا لباس خواب و راحتی ومجلسی و... خریدم.

حداقل خوبی شغلم این بود که مجبور نبودم با فلاکت برای غذا و خونه و لباس جون بکنم.

چیزی جز سختی و ناراحتی و تلخی از گذشتم به یاد ندارم.

افرادی که مثل من خونوادشون و به هر دلیلی از دست داده بودن و آماده ی مرگ بودن و بدون نقطه ضعف خدمت می کردن رو سازمان به عنوان نیروهای همیشه آماده آموزش داده بود.

البته افراد زیادی به نام سربازان گمنام امام زمان (عج) کارمی کردن ولی بخش ما تاحدی کارش از اونها خطرناک تر بود و مقر اصلیش یه جای پرت توجنگلای شمال بود.

تعدادمون زیاد نبود.

حدود صد نفر که خب بعضیا اتفاقاتی براشون میفتاد یا تو ماموریت ها شهید می شدن.

که در اونصورت جایگزین میشدند.

کسایی که اسم واقعیشون روی یه سنگ قبر یه گوشه ی

این کشور هک شده بود.

جاسوس های بین المللی و اصلی درواقع هیچ نقطه ضعفی نداشتن، نه خونواده ای، نه کسی...

نه کاری، نه باری، بدون هیچ دلبستگی ای به افراد و چیز های فانی به کشورخدمت می کردن و تو این راه از هیچ تلاشی دریغ نمی کردند.

این بود کار من و امثال من.

شغلی که سختیش رو کسی مثل آناهیتا نمی تونست رو شونه هاش تحمل کنه.

اما من می تونم...

خیلی وقته که تونستم رو پای خودم بایستم و خودم و تنها خواهر و خونوادم رو سرپا نگه دارم.

با بی خیالی ای تلقینی، آداسم رو تو دهنم چرخوندم...

و با خودم تکرار کردم

هیچی مهم نیست

فقط بخور تا خورده نشی، اینجا نصف عقده این نصف وحشی

Hich kas

****

باحرص نگاهم رو دوختم به چشای مشکی و آرایش شدش، که با مظلومیت خیره شده بود، بهم

_ آخه چرا انقدر رو اعصاب من یورتمه می ری؟

گفتم می تونی انجامش بدی!؟

شق و رق گفتی: آره حتما...

بدون این که مهلت جواب دادن بهش بدم دوباره ادامه دادم

_ یعنی تو این یک سال جلبک پرورش می دادم نصف تو سوتی نمی داد!

بهش می گفتی خانم صدر مریضه یا مسافرته

یا هر بهانه ای، نمی تونه حرف بزنه تو با رمز و شماره حساب رفتی، اگه عاقل بودی جایی برای شک باقی نمی گذاشتی

زبون بازکرد و گفت:

_آخه خب الان که به خیر گذشت

_باشه پس من گزارش عملکردت رو می دم، تا خیرش و هم ببینی.

کلافه نگاهم کرد.

و با اشاره از اسما خواست، راضیم کنه گذارشش رو ندم

دستم رو به علامت سکوت، گرفتم بالا.

روم رو به سمت نازلی کردم.

که سرش تولپ تاپش بود

_کجاست؟

باگیجی سرشو از روی لپ تاپ اورد بالا عینکش و برداشت

_ها؟

کلافه گفتم:

_تو کلات، خانم صدر کجاست؟

عینکش رو به حالت اول گذاشت