رمان عشق دردسر ساز به قلم زهرا.م

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

داستان در مورد دختری به نام ساراست که عاشق داهی میشه وسه سال عاشقش میمونه و حتی بخاطر این عشق از درس و زندگی خودش هم میفته و حالا بعداز سه سال سوزان وارد زندگی داهی میشه و همه چیزو بهم میریزه، سارا قلبش میشکنه و تصمیم میگیره در مورد زندگی و این عشقش تصمیمی بگیره اما این تصمیمش زندگی خودشو داهی و سوزانو پدرشو تحت الشعاع قرار میده و همینطور زندگی آقازاده رو…

پشت پنجره نشسته بود، دستاشو گذاشته بود زیر سرشو به خونه روبه رویی نگاه میکرد، به اتاق یه پسری که دو سه سالی میشد که دوسش داشت... با اشتیاق به اون پسر که داشت درس میخوند نگاه میکرد، اون پسر که متوجه نگاهای اون شده بود کلافه از جاش بلند شدو رفت دم پنجره وبلند گفت:آهای.. سارا. سارا جاخوردو صاف نشست...

پسر ادامه داد:خسته نشدی اینقدر منو نگاه کردی؟ مگه توهم مثل من کنکور نداری؟ بشین درستو بخون. اینو گفتو پنجره رو بستو پرده رو کشید..

سارا لب برچیدو پشت به پنجره نشست... به پسره فکر کرد..به داهی..به اسم عجیبو غریبی که داره.

داهی...به معنی باهوشو زیرک...داشت فکر میکرد که چقدر اسمش برازندشه....میدونست داهی هم برای سراسری و هم آزاد شرکت میکنه و قطعاً سراسری قبول میشه، غصّه اش گرفته بود که دیگه نمیتونست همیشه داهی رو ببینه، میدونست اونقدر خنگه که نمیتونه سراسری قبول بشه..

چشماش پراز اشک شد...نفس عمیقی کشیدو ازجاش بلند شد.

شب که شد، اومد دم خونه تا کمی قدم بزنه، داهی هم برای آوردن آشغالا اومده بود، سارارو دیدوگفت:میدونستم، میدونستم درس خون نیستی،اومدی بازیگوشی؟.

سارا نفس عمیقی کشیدو سعی کرد به خودش مسلّط بشه وگفت:نه، ناراحتم، این تابستون تموم بشه میریم دانشگاه ومن دیگه نمیتونم تورو ببینم، دلم برای کل کل کردن باتو تنگ میشه، وقتی تو بری سراسریو من آزاد تو دیگه نیستی تا تو درس کمکم کنیو منم هی بهت آویزون بشم.

این دختر دراوج سادگی وچه راحت حرفهای دلش رو به زبون میاورد.

داهی بی توجه به این سادگی گفت:اصلا تو دختر خنگ از کجا مطمئنی آزاد قبول میشی؟ چه اعتماد به نفسی.

سارا اخم کردوگفت:آهای داهی...اینقدر منو مسخره نکن، قبول میشم، مطمئن باش..بهت ثابت میکنم.

داهی پوزخندی زدوگفت:خواهیم دید. داهی اینو گفتو رفت، سارا که به رفتنش خیره شده بود آهی کشیدو رفت توی خونه.

با خودش گفت:داهی حتی با لباسای خونه هم جذابه...با اون موهاش...چشمای درشتش، نگاه نافذش.

داهی وارد اتاقش شدو دست به کمر وسط اتاق ایستادورفت تو فکر، به حرفای آخر سارا فکر میکرد...اینکه همدیگرو نمیبینن،این برای داهی خوب بود چون دیگه مجبور نبود اون دختره کَنه خنگو تحمّل کنه، یاد دوران دبیرستان افتاد که دبیرستاناشون روبه روی هم بود، هر روز برگشتنی سارا منتظرش میشد تا برگرده وپشت سرش راه بیفته سمت خونه، یاد وقتی افتاد که سارا به صورت خصوصی میومد پیشش تا درس یاد بگیره ولی بعد از کلّی تمرین و وقت گیری نمره هاش در حدّ 13 یا 14 بود.

با یادآوری اینا اعصابش خورد شدو و گفت:اه...حتی خاطرات این دخترم مایه عذابه...واقعاً که. دوباره نشست سر درسش..

یه ماه از درس خوندنشون میگذشت، سارا با دیدن درس خوندن داهی بیشتر مجاب میشد بخونه ولی خیلی از درسا تو مخش نمیرفتو همش تو فکر داهی بود، سعی میکرد بخونه ولی نمیتونست، به جزوه ها که نگاه میکرد چهره داهی میومد جلو چشمش...هی سعی میکرد تمرکز کنه ولی نمیتونست...

سرشو تکون دادو رفت بیرون تا هوا بخوره وبتونه درس بخونه که صدایی شنید.. :_سارا...سارا...سارا ..

سرشو با تعجب گردوند، دوستاش بودن ..

یکیشون درس نخون بودو تپلی و بامزه به اسم ندا و اون یکی درس خونه در متوسط به اسم مینو.

سارا درحالی که لبخند میزدو موهاشو تو روسریش قائم میکرد به دوتا دوستای باوفا و نمکدونش نگاه میکرد.

مینو:سلام، خوبی؟ اینجا چه میکنی؟... ندا:سلام دوستم، اومدیم که باهم بریم بیرون. چشماشو گرد کردو برای سارا دست تکون داد.

سارا خندیدوگفت:شرمنده، دارم درس میخونم، اما نمیتونم تمرکز کنم...

ندا با شیطنت گفت: چرا؟ داری به داهی فکر میکنی؟. سارا خندیدو زدبه بازوی نداو گفت:چی میگی تو؟.

مینو: خب، نمیخوای به خودت استراحت بدی؟.

سارا:استراحت؟ داهی نشسته خونه داره درس میخونه اونوقت من استراحت کنم؟ میخوام منم درس بخونم، میخوام سراسری هم شرکت کنم گرچه میدونم قبول نمیشم..

دوستاش خندیدن... ندا:سراسری؟ فکر کن...من که دیگه ادامه نمیدم، یه شرکت کار پیدا کردم..

سارا دستاشو بهم کوبیدوگفت:چه خوب، ولی دلم براتون تنگ میشه..

مینو:ماهم، منم مثل تو هم آزادو شرکت میکنم هم سراسری، امیدوارم منوتو لااقل تویه دانشگاه قبول بشیم. سارا:منم امیدوارم.

سارا تازه یادش اومد که تعارف نکرده بیان تو... سارا: یادم رفته بود، بیاید تو.

ندا: نه..داشتیم رد میشدیم که سر از اینجا در آوردیم. اینو گفتو خندید..

همینجور که تو سروکله هم میزدنو میخندیدن وارد خونه شدن که تلفن زنگ خورد...سارا سریع روسریشو درآوردو پرت کرد یه طرفو دوید سمت تلفن.

سارا:الو... داهی:سارا. سارا قلبش به تپش افتادومن من کنان گفت:دا...داهی...بله؟!

- چرا اینقدر سروصدا میکنید؟ صدای خندتون تا اون سر خیابون میاد، واااای خدا، حتی همسایه بودن آدمی خنگی مثل تو مایه عذابه.

سارا اخم کردوگفت:آهای داهی...این حرفا چیه میزنی؟.

داهی پوفی کشیدوگفت:بیخیال، خواهشاً سرو صدا نکنید، دارم درس میخونم.

سارا لباشو بهم فشردوگفت: داهــــی...دوستای منم اینجان که درس بخونیم، چی فکر کردی؟. نداو مینو با تعجب بهم نگاه کردن.. داهی:خیله خب بابا.. بعدشم بدون خدافظی قطع کرد.

- الو..الو..دا.. ناامید تلفنو گذاشت سر جاش، فکرشو نمیکرد پایان مکالمشون اینجوری تموم بشه..

مینو:سارا...همون اول که رنگت پرید ما بلافاصله فهمیدیم که داهیه. ندا:حالا چی میگفت؟. - میگفت خیلی سروصدا میکنیمو آرومتر باشیم چون میخواد درس بخونه.

مینو با ناباوری گفت:ما تازه اومدیم، چقدر پرروئه این پسره..سارا تو چطور میتونی عاشق این آدم باشی؟.

- میتونم دیگه، غرورش..شخصیتش، قیافش...آرومیش..وخیلی چیزای دیگش منو به جذبش کرده..من عاشقشم، اون همه چی داره...پول هم داره..

سارا به یه نقطه خیره شده بودو لبخند مسخره ای روی لبای غنچه ایش بودو چشمای درشتش هم برق میزدو دستاشو بهم میفشرد.

ندا سری تکون دادو گفت: آره همه چی داره جز اخلاق، چه فایده..

سارا دستاشو انداخت رو پاشو با اخم گفت:این حرفو نزن...اون خیلی درس خونه..ما خیلی بلند خندیدیمو خونه اونا هم خیلی به خونه ما نزدیکه.

مینو:وای تو دیگه کی هستی، از اون طرفداری میکنی؟. سارا:بیخیالش..برم یه چیزی بیارم بخوریم.

نشستنو شروع کردن قهوه وکیک خوردن. ندا که حسابی میخورد. مینو:ندا...خیلی داری میخوریا. سارا:خیلی هم چاق شدی..تپلی هم شدی..

ندا:مهم نیست، اینقدر دارم حرص زندگیمو میخورم که دیگه چاقتراز این نمیشم، میدونم...

سارا:آخه چرا؟ توکه دیگه کار هم پیدا کردی، اگه بتونی خوب کار کنیو پولاتو جمع کنی دیگه لازم نیست پیش اون پدر معتادت بمونی،

ندا لبخندی زدوگفت:فکر کردی به همین راحتیه؟...نه..

مینو دستشو گذاشت رو شونه ندا وگفت:ماهم کمکت میکنیم، میتونی بیای خونه مادوتا بمونی، پولامونو همگی میزاریم روهم تا تو یه سوئیت کوچیک بگیری.

سارا هم حرفشوتأیید کرد.

ندا:ممنونم ازتون، من اگه شماهارو نداشتم میمردم..خوبه که هستین. مینو دستشو انداخت دورشو گفت:نگران نباش، تا مارو داری غم نداری ندا جونم.

سارا خندید ولی یه لحظه یاد داهی افتاد که الآن تنها داره درس میخونه وحوصله اش یه وقت سر نره.

مینو نگاهی به سارا انداختو گفت:سارا، کجایی؟ به چی فکر میکنی؟.

سارا:به داهی...پدرومادرش سرکارن، اون الآن تنهایی تو خونست...یه وقت حوصله اش سر نره..

ندا زد به سر خودشو گفت:این عاقل بشو نیست. سارا:شماها نمیدونید عشق چیه..

مینو اداشو درآوردوگفت:ول کن این حرفارو، تو دوران مدرسه هم همینجور بودی، اگه حواستو جمع میکردیو اینقدر به داهی فکر نمیکردی الآن خوندن درسو شرکت توی کنکور اینقدر برات سخت نمیشد.

سارا:درسته، تو درست میگی...من زیاده روی میکنم، ولی وقتی اون کنارمه و با تمام وجودم حسش میکنم نمیتونم فراموشش کنم، عشق اون تو وجودم ریشه کرده..نگران روزیم که بره دانشگاه ویه دخترو ببینه ومنو به کل یادش بره.

ندا:نه که الآن خیلی به فکرته.. مینو: حیف که من نمیتونم وگرنه میگفتم بریم مسافرت که اونجا هم تو ندا از پدرت دور باشی وهم سارا بتونه درس بخونه وداهی رو فراموش کنه.

سارا:من دوست دارم تو این روزای تنهایی پیش داهی باشمو بهش انرژی بدم، شاید تونستم دلشو بدست بیارم، اون نباید اینقدر منو نادیده بگیره..من بدون اون نمیتونم.

سارا بغض کرد.. دوستاش با ناراحتی نگاش میکردن...انگار دوستشون سارا کلاً از دست رفته بود...به نظر مینو عشقی که بخواد یه شخصو اینقدر تو دردسر بندازه و طرف بخواد بخاطر این عشق یه طرفه از خودش بزنه عشق نیست..اما انگار سارا بدجور گرفتار داهی شده بود...پسری که هم خودش عجیب بود وهم اسمش.

دو سه ساعت بعد دوستای سارا با کلی سروصدا رفتن..

موقعی که سارا با لبخند داشت وارد خونه میشد چشمش به داهی افتادو لبخندش محو شد.هول شد. - دا..داهی.

داهی بایه پیرهن کرم رنگ آستین بلند دست به سینه همراه بایه اخم ایستاده بود. - من انگار نباید از دست تو آرامش داشته باشم.

- الکی شلوغش نکن،ما تو این چند ساعت اصلاً سروصدا نکردیم.

- بسه، صحبت کردن باتو فایده نداره...توکه ضریب هوشیت زیر دهه باید بیشتراز من درس بخونی و بازیگوشی رو بزاری کنار، اما انگار بدتری..

سارا تا خواست حرفی بهش بزنه صدایی شنید.. پسری داشت با یه لبخند به سمت داهی میومد...احتمالاً دوستش بود.

داهی:سلام سامان سلام خوبی؟ از این طرفا؟. سامان رفتو کنار داهی ایستادوگفت:مرسی..پدرت خوبه؟...این خانوم کیه؟.

- همسایمونن، سارا خانوم، ممنون میشم اگه دیگه سروصدایی شنیده نشه.

سارا با عصبانیت گفت:من الآن تنهام، چه سرو صدایی؟!. - تو حتی تنهایی هم پر سروصدایی...سامان بریم تو حرف بزنیم. بدون حرف رفتن تو.

سارا درحالی که سعی داشت خشمشو پنهان کنه گفت:احمق، من چطوری عاشق توئم؟.

رفت تو و روسریشو درآورد. نشست رو کاناپه وکتاباشو باز کرد، هرکاری میکرد نمیتونست تمرکز کنه...فکرش میرفت سمت داهی..

بلند شدو رفت سمت پنجره اتاقش آروم پرده رو کشید، داهی و دوستش خندون داشتن درس میخوندن،

با دیدن خنده داهی لبخندی زد، چقدر براش خوب بود که سختمون خونه هاشون درست کنار همه..یکدفعه داهی برگشتو سارارو دید، برای رفتن دیر شده بود..

سارا لبخندشو جمع کرد...داهی زیر لب گفت:مزاحم. بعدشم بلند شدو پرده رو جمع کرد.

سارا لب برچیدو برگشت تو پذیرایی...چقدر عاشق شدن سخته..خیلی سخت.

- خدایا، من فقط دلم به این خوشه که اتاقش روبه روی اتاقمه...چیکار کنم با این عشق دردسر ساز؟.

هیچ جوابی برای این سؤالش پیدا نکرد..میدونست داهی تحقیرش میکنه ولی نمیتونست فراموشش کنه، تا عزمشو جزم میکرد واسه فراموش کردن داهی یکدفعه اونو میدیدو همه چی یادش میرفت.

سرشو تکون داد تا این افکار از ذهنش خارج بشه، تمام تلاششو کرد تا رو درسش تمرکز کنه..

هیچی از درسش نمیفهمید..رفت دستشویی..چایی خورد..هیچی روش اثر نمیزاشت.

آخرشم غرغر کنان کتاباشو گذاشت کنار...داشت تلویزیون میدید که پدرش اومد خونه..

سارا:سلام بابا، خسته نباشید.. پدرش کتشو درآوردوگفت:سلامت باشی، چیکار میکنی؟ امروز درس خوندی؟. - آره، ولی سخته.

- هرچی بیشتر بخونی بیشتر میفهمی، امروز مادرت تماس گرفت..سراغ تورو میگرفت. سارا که حسابی تو خودش بودیکدفعه با خوشحالی گفت:جدی؟ پس چرا زنگ نزد اینجا؟.

- میخواست اول بامن حرف بزنه، ولی متأسفانه شارژش تموم شد..

سارا لب برچیدوگفت:نگفت کی برمیگرده؟. - گفت هنوز یه سال دیگه از درسش مونده، خیلی بهت سلام رسوند..

- حیف که تلفن ما یه طرفه شده... - آره، هزینه تماس به خارج از کشور خیلی گرون شده..

دقایقی بعد رفت تو اتاقش..خیلی دلتنگ مادرش بود، علاوه عشق یک طرفه اش به داهی دلتنگیش نسبت به مادرش هم رو قلبش سنگینی میکرد، احتیاج داشت مادرش کنارش باشه.

چند روز گذشت... سارا داشت از پنجره اتاقش به اتاق داهی نگاه میکرد که متوجه شد یه چیزایی داره جابه جا میشه، دید وسایل دخترونه آوردن اتاقش..سارا داشت با تعجب نگاه میکرد.

داهی که نگاه سارارو دید پوزخندی زدو رفت..دید خواهر داهی اومد تو اتاق.

سارا:چی شد؟ خواهر داهی که پیش خالش بود..برگشت؟..حالا چرا اومد اتاق داهی؟!. صدای در خونشون اومد، سریع یه شال گذاشت سرشو رفت بیرون.

داهی بود که دست به سینه ایستاده بود...شلوار جذب با لباس سرمه ای حسابی خواستنیش کرده بود... سارا سعی کرد بروی خودش نیاره اما داهی خیلی خوب سارارو میشناخت.

- داهی..دیدم که خواهرت برگشته. داهی پوزخندی زدوگفت:اخبار خونه ما که دست اول همیشه در اختیار توئه...چیزی هم هست که ازش خبر نداشته باشی؟.

سارا چیزی نگفت.. داهی میخواست بره که سارا گفت:داهی...اومدی که همینجوری بری؟چرا اتاقت پراز وسایل خواهرت شده؟.

- نفهمیدی؟ طبیعیه..چون تو سارای خنگی... - داهی...بس کن.

- من از دست تو اتاقمو با خواهرم عوض کردم که راحت بشم..هرچند وقتی تو اتاق خواهرمم همش خیال میکنم تو اونجا داری نگام میکنی، از بس که کنه ای وآسایشمو ازم گرفتی...تو بینظیری سارا.

سارا ناراحت بهش نگاه کردوگفت:خودت چی؟ اخلاق نداریو فکر میکنی فقط خودت درس خونو آدمی؟! فکر کردی خیلی باهوشی؟.

- پس چی؟ ازمن باهوشترم دیدی؟..اگر بود که تو عاشقم نمیشدی. اینو گفتو سریع رفت.

- خیلی بدی...داهی، چرا احساسات پاک منو به سخره میگیری؟!. بغض کردو رفت داخل خونه..

یه قطره اشک از چشمش سرازیر شد...سعی کرد گریه نکنه..

***

داهی:مامان من گشنه ام، میشه باهم شام بیاریم؟ خسته شدم...

- باشه الآن شام میارم،بایدم گشنه ات شده باشه چون همش درس میخونی بدون وقفه.

- پس چیکار کنم؟ مثل دختر همسایه بغلی ول بچرخم.

مادرش اخم کردوگفت:اینو نگو، سارا دختر خوبو پاکیه، دختریه که تو این زمونه کم پیدا میشه ولی حیف که تو اخلاق نداری وگرنه اونو برات درنظر داشتم.

داهی با تعجب به مادرش نگاه کردو گفت:نه مامان خواهشاً از این لقمه ها برام نگیرید، اون در شأن من نیست،اون از نظر من یه دختر خنگِ به تمام معناست...شماهم بهتره طرفداری اونو نکنید.

مادرش در حالی که تو آشپزخونه به قابلمه ها ور میرفت گفت:آهای داهی..مواظب حرف زدنت باش، اون فقط یه کم سادست همین...

- فقط یه کم؟. اینو گفتو خندید.. لادن خواهر کوچیک داهی اومدو دوید تو آشپزخونه پیش مادرش.

- مامان من گشنمه. - چشم مامان جان صبر کن الآن.

پدرش اومدو پیششون نشستوگفت:بس کنید دیگه..خانوم ول کن بحث سارارو، این پسره قدر نمیدونه.

داهی یه نگاهی به پدرش انداختو پوفی کشیدو دوباره کتابشو باز کرد.

پدرش که اسمش آقای اکبر خان نژاد بودو همسرش همش به فامیلی صداش میزد.

اکبر رو به همسرش گفت:خانومی...تا یک ماه دیگه یا دیرتر یا زودتر، یکی از دوستام که تازه باهاش آشنا شدم؛ میخواد یه مهمونی بگیره، همه همکاراش هستن با خانواده هاشون، مهمونی مختلطه.. میاین شماها؟.

- مهمونی؟ حالا این دوستت کیه؟ چیکارست؟.

- یه آدم خیلی پولداره، اسپانسره یکی از شبکه های پرطرفدارو جهانیه، دوستی با اون خیلی مفیده.. میدونی چون تازگیها با اسپانسرم مشکل پیدا کردم...این دوستم به درد میخوره.

- اووووه خوبه، ولی حواست باشه از دوستت سوء استفاده نکن، از این کار خوشم نمیاد.

داهی گفت:مامان، شماهم بعضی وقتا از وقتای آزاد من استفاده میکنید و درمورد اون دختره ی خنگ حرف میزنید.

مادرش عصبانی گفت:داهـــــــی...چی داری میگی؟ من اگر اون حرفا رو زدم به صلاحت بود، اون دختر خوبیه...

- مامان، الآنم دارید ازبحث سوء استفاده میکنید. اینو گفتو با کتابش رفت طبقه بالا تو اتاقش.

مادرش پروانه دستشو گذاشت رو پیشونیشو یه دست دیگشم زد به کمرشو گفت:ای خدا..این پسره به کی رفته؟!.

اکبر:ولش کن این پسره رو، خانوم...این دوست من یه دختر داره که هم سن پسر ماست، خیلی پولدارنو باشخصیتن، اصلاً خودشونو نمیگرین..بجای اینکه هی اون دختر همسایه رو بکوبی تو سر پسرمون من خودم یه دختر بهتر براش سراغ دارم.

پروانه اومدو نشست کنار همسرشو گفت:جدی؟ واقعاً دختر خوبیه؟. لادن اومد رو پای پدرش. - آره، حالا خودت میبینیش. همسرش سری تکون دادو چیزی نگفت.

چند دقیقه بعد شامو حاضر کردن.. سر شام اکبر گفت:داهی، یکماه دیگه مهمونیه...میای؟.

داهی در حالی که با چنگالش تکه ای سیب زمینی میگذاشت داخل دهنش گفت:بابا من درس دارم...وقت این مهمونی هارو ندارم.

- بیا، نمیخوای که تنها خونه باشی؟ باید به خودت استراحت بدی. .

مادرش گفت:به حرف پدرت گوش کن...ضرر نمیکنی.

داهی پوفی کشیدوگفت:باشه، آخرش که حرف خودتونو به کرسی مینشونید.

مادرش به صندلی تکیه دادو با اخم گفت:داهی...چرا تو اینقدر بد خلقی میکنی؟ من موندم سارا عاشق چیه تو شده..داهی پوزخندی زدوگفت:پس شماهم فهمیدین؟ اون آخرش با این عاشقیش آبروی منو میبره..اگر این اتفاق بیفته من هرگز اونو نمیبخشم.

- داهی...قدر محبت دیگرانو بدون. - واااای مامان، شما میخواید من بزور عاشق اون بشم؟

اکبر دست همسرشو گرفتو آروم گفت:آروم باش، ما باهم حرف زدیم.

- میدونم حرف زدیم..ولی هیچکس نمیتونه به اندازه سارا داهی رو دوست داشته باشه و خوشبختش کنه.

همسرش خیلی جدی گفت:فعلاً میبینی که داهی اونو نمیخواد، ول کن..عشق که زوری نمیشه خانوم، اینهمه دختر ترگل ورگل.

مادرش ریزبینانه به داهی نگاه کردوگفت:ولی من شرط میبندم که داهی یه روزی پشیمون میشه.

بلند گفت:داهی، من مطمئنم که تو یه روزی از کارت پشیمون میشی، یکدفعه دیدی یه خواستگار برای سارا اومدو تو از دستش دادی.

داهی خندیدوگفت:مامان، اولاً که کسی عقلش پاره سنگ برنداشته بخواد این دختره رو بگیره، دوماً بهتر، ازدواج کنه وبره تا من از شرش خلاص بشم...اووووه.

مامانش سری از روی تأسف تکون دادو چیزی نگفت.

***

سارا:مامان، الو....صدا میاد؟...مامان، واااای دلم برات تنگ شده مامان جونم....چه خبرا؟چه میکنی؟.

گوشی رو بیشتر به گوشش فشرد...دوست داشت مادرش از توی تلفن بیاد بیرون تا بتونه ببوستش. - آره، عزیزم... صدا میاد.

نیم ساعت یا بیشتر با مادرش حرف زدو بعد خدافظی کردو گوشیرو داد دست پدرش...اشک ریخت، الآن تو این وضع واین عشق بودن مادرشو بیشتراز هر کس دیگه ای میخواست، مادرش میدونست که عاشق داهی شده..

بلند شد رفت اتاقش..دلش گرفته بود..خیلی زیاد، داشت فکر میکرد که داهی چرا دوسش نداره؟ چون خنگه...چون درس نخونه؟...نگاهی به کتاباش انداخت، یه تصمیم جدی...یه جرقه تو ذهنش..

با خودش گفت:باید بهش ثابت کنم که میتونم، من فقط یک ماه فرصت دارم، بعدش امتحانا شروع میشه،باید نهایت تلاشمو بکنم ولی...خداااا هیچی تو مخم نمیره، چی کار کنم؟.

یه لحظه یاد وقتایی افتاد که میرفت به طور خصوصی از داهی درس یاد بگیره، یک سری تمرین تمرکز ازش یاد گرفته بود، باید دوباره انجامشون میداد.

شروع کرد تو اتاقش تمرین کردن...

از روز بعد شروع کرد خوندن، ولی زود خسته میشد...هی میرفت یه چرخی میزدو دوباره میرفت سر کتاباش...دیگه بعداز یک ساعت احساس کرد مغزش سنگین شده.

یه لحظه هوس بستنی کرد، کیفشو برداشت که بره بستنی وخوراکی بخره... شلوار ورزشی پاش بود، یه مانتوی مشکی با شال قهوه سرش کردو رفت بیرون.

دید داهی هم از خونه اومد بیرونو همدیگرو دیدن... سلام کرد..

داهی نگاهی به سرتا پای سارا انداختو زیر لب گفت:وااای خدا، شانس ندارما. ولی سارا شنیدو بروی خودش نیاورد..

سخت بود که داهی رو از نظر بگذرونه وبره... داهی:چیه؟ خیره شدی به من. داهی داشت به این فکر میکرد که این دختر واقعاً چرا عاشقش شده؟ هیچیشون بهم نمیخورد.

تیپ سارا بنظرش تخقیر آمیز میومد.

سارا سرشو انداخت پایینو تک سرفه کردو کم کم رفت تا به راهش ادامه بده. داهی کمی صبر کرد تا سارا ازش دور بشه...سارا هم برگشتو دید که داهی حرکت نمیکنه.

گفت:تو...مگه جایی نمیرفتی؟ خب چرا نمیری؟.

داهی دست به سینه شدوگفت:چرا میرم، منتهی وقتی میرم که مطمئن باشم یه آدم کَنه دنبالم نمیاد.

سارا اخم کردوگفت:من دارم راه خودمو میرم. - خوبه که میدونی منظورم خودتی.

سارا لباشو بهم فشردو تند رفت، میخواست خودشو از دیدن داهی محروم کنه واینقدر دوروبرش نباشه، ولی سخت بود، دلش میخواست همش پیش داهی باشه ونگاش کنه و کمکش کنه.

چقدر بد بود که داهی میشناختش...دوست داشت ذهنیت گذشته این پسر مغرور و نسبت به خودش از بین ببره..ولی حیف که وقتی چیزی ملکه ذهن آدم بشه از بین بردنش خیلی سخت میشه. داهی هم رفت تا خریدشو انجام بده... سارا که خریدشو انجام داد به فکر داهی افتاد...

اینکه اون تنهاست چیکار میکنه، داشت با خودش کلنجار میرفت، آخرش هم بعداز یه جنگ مسخره درون سارا احساسش به عقلش پیروز شد... رفت یه بستنی لیوانی اضافه واسه داهی خرید...

بعدشم با لبخند برگشت خونه...سریع رفت خونه وخوراکیاشو گذاشت تو خونه، بستنی داهی رو برداشتو رفت بیرون، دید داهی وارد خونه شد، سریع رفت در زدو داهی رو صدا زد..

داهی پوفی کشیدو رفت درو باز کرد...سارا با یه لبخند بستنی رو گرفت طرف داهی وگفت:بیا، این برای توئه، الآن که تنهایی و سخت داری درس میخونی بهتره یکی باشه که بهت امید بده...منم میخوام بهت امید بدم، اینو بخور..تو میتونی داهی.

دست داهی رو بلند کردو بستنی رو گذاشت کف دستشو دوید سمت خونه.

داهی نگاهی به رفتن سارا انداختو بعد به بستنی نگاه کردو برگشت داخل خونه ورو مبل نشستو با قاشق یه ذره از بستنی رو خوردو لبخندی زدوگفت:چه خنکه، خوبه سارا،لااقل الآن به یه دردی خوردی..گرچه دوست نداشتم ببینمت ولی خوب شد اومدیو اینو دادی. بعدش بقیشو خورد تا آخر.

سارا هم بستنیشو خوردو بعدش نشست سر درسش، هی به امید اینکه اگر درسشو بخونه وموفق بشه تا دانشگاه قبول بشه داهی عاشقش میشه و دیدش عوض میشه سعی میکرد رو درس تمرکز کنه تا الکی خسته نشه.

ولی سؤالای درسی داشت که نمیتونست از داهی بپرسه، میدونست الآن داهی داره درس میخونه ونمیخواست مزاحمش بشه.

ولی باید کاری میکرد، گوشیش زنگ خورد...دوستش مینو بود..

- الو، سلام مینو، - سلام، خوبی؟ چه میکنی؟. - مرسی، دارم سعی میکنم درس بخونم ولی سخته، خوب شد زنگ زدی،تو این روزایی که مادرم پیشم نیست وهمه درس دارنو سرکار میرن هیچکس نیست..منم سؤال درسی دارم.

- خوب میکنی که داری درس میخونی، منم اتفاقاً سؤال درسی دارم.

سارا تکیه دادو درحالی که پایین لباسشو دور انگشتش میپیچوند گفت:راستش داشتم فکر میکردم برم از داهی بپرسم ولی اون درس داره و...

تا اینو گفت مینو بلند گفت:نه،پیش اون نرو، میخوای دوباره تحقیرت کنه و بهت بگه خنگ؟ نمیدونی اون چقدر رکه؟ چقدر مغروره؟حتی ممکنه جوابتو نده، راستش من یکیو میشناسم که میتونه تو درس کمکمون کنه، بیا خونه ما، پدرومادرم نیستن...

- جدی؟ بیام؟ ولی بیام اونجا دلم اینجا میمونه. مینو که حسابی حرصش گرفته بود گفت:وای وای،خوبه خوبه بس کن، بخاطر اون پسره مغرور تو خونه چپیدیو از همه جا غافل شدی، بیا اینجا تا نیومدم بزور بیارمت...بیا زود.

ممکن بود حرف مینو با شوخی باشه ولی سارارو برد تو فکر. سارا با غم گفت:یعنی من خیلی منزوی شدم؟.

- آره،عشق اون پسره نابودت میکنه، بهتره به فکر خودت باشی،ببخشید اگر حرفام ناراحتت میکنه دوستم ولی حقیقته،تو واسه اون مهم نیستی پس اونم نباید واست مهم باشه.

- راستش، من امروز که رفتم واسه خودم خوراکی بخرم واسه داهی هم یه بستنی خریدمو واسش بردم.

- چیکار کردی؟وااای خدا از دست تو، چی گفت؟. این دختر تو حرص دادن دوستش استاد بود.

- هیچی، قبل از اینکه چیزی بگه اومدم خونه. مینو نفس عمیقی کشیدوگفت:باز خوبه نموندی که دوباره حرفی بهت بزنه، خیلی ساده ای...چرا اینکارو کردی؟! حالا ولش کن گذشت دیگه، بلند شو بیا اینجا.

- باشه میام، حق با توئه. رفت حاضر شدو تلفنی به پدرش اطلاع داد.

داهی داشت درس میخوند که زنگ خونه به صدا دراومد..

رفت دم آیفونو گفت:بله؟ بله؟ یه لحظه. همینجور که داشت میرفت سمت در زیر لب گفت:صد دفعه به بابا گفتم این آیفون اتصالی داره...اه.

دروباز کردو روبه مردی که روبه روش ایستاده بود گفت:بفرمایید. - شما آژانس خواسته بودید؟ - نه. - ولی گفتن پلاک 27.

یکدفعه سارا باکیفش اومد بیرونو گفت:آقا،من آژانس خواستم..من گفتم پلاک28 نه 27. آقا:آه...پس احتمالاً ما اشتباه شنیدیدیم...آقا ببخشین مزاحم شدم.

بعدش رفت سمت راننده ونشست..داهی روبه سارا گفت:سارا، هر چیزی که مربوط به توئه مخّل آسایش من میشه، تو ناخواسته هم مزاحم منی.

- داهی..مگه من از عمد خواستم این آقا اشتباه بیاد زنگ خونتو بزنه؟ خیلی داری بی انصافی میکنی.

- من بخاطر تو حتی تو خونه هم آسایش ندارم، بهتره اینقدر با مادر من صمیمی نشیو تو گوشش نخونی که بیادو بگیرتت واسه من..مگه تو غرور نداری؟.

سارا متعجب شد از حرفای توهین آمیز و زننده داهی...جاخورد ولی تا خواست حرفی بزنه داهی رفت تو خونه..

سارا درحالی که اشک تو چشماش جمع شده بود زیر لب گفت:بدجنس بی انصاف، من چیزی به مادرت نگفتم...خیلی بدی داهی..حیف اینهمه عشقی که من به تو دارم ولی تو داری لگدمالش میکنی.

با همه ی بغضی که داشت سوار ماشین شدو رفت، تو ماشین کمی اشک ریختو یاد اولین باری که داهی رو دیده بود افتاد، روز اول مهر بود...دوران اول دبیرستانش بود..

وقتی داشت با دوستاش میومد بیرون روبه روش تو دبیرستان پسرونه پسری رو دید که یه جور خاصی تیپ زده بودو میخندید، اون لحظه قلبش به تپش افتاد، وقتی که فهمید اون پسر همسایشونه و اتاقش روبه روی اتاق خودشه بیشتر خوشحال شدو زیر نظرش داشت تا اینکه کم کم عادت کرد به این کار، وقتی هم که مادرش با مادر داهی آشناشدو صمیمی شدن سعیشو کرد که خیلی خوب جلوه کنه جلوی مادر داهی، وقتی دید مادرش خیلی باشخصیتو مهربونه همین فکرو درمورد داهی میکرد اما وقتی به طور خصوصی میومدو با داهی درس کار میکرد قهمید اینطور نیست...داهی همش بهش میگفت خنگ، حتی خواهر کوچیکه داهی هم مسخرش میکرد اما مادر داهی طرفدارش بود...اما چه فایده..اون طرفداری داهی رو میخواست..حتی تو دبیرستانش هم حرف داهی بودو طرفدار زیاد داشت.

سرشو تکون داد تا از این افکار بیرون بیاد..اشکاشو هم پاک کرد.

رسید خونه دوستش،تمام سعیشو کرد تا به داهی فکر نکنه، اون شخصی هم که قرار بود بیا اومد تا بهشون تو درس کمک کنه، یه مرد جوون بود...گه گاه از دست خنگ بازی سارا خندش میگرفت..

داهی هم داشت با لبخند درس میخوند؛ چون اون دختره مزاحم نبود ولی گه گاه یاد سارا میفتاد.. سرشو تکون دادو با خودش گفت:چرا من یاد اون میفتم؟ اینهمه آدم...چرا اون؟ اه..بودو نبودش هر دو برام مصیبته...اه خدا..

سارا تمام سعیشو میکرد واسه درس خوندن، گرچه شبا قبل از خواب به اولین چیزی که فکر میکرد داهی بود، ولی روز بعدش کارش درس خوندن بود، دو هفته ای با دوستش بودن...

تصمیم داشت بره...

مینو:کجا میری؟ میدونم بری خونه نمیتونی اینجوری سخت کوشانه درس بخونی، همه فکرت میشه داهی..

سارا خندیدوگفت:خوب منو میشناسی، ولی اینبار...باید خوب تلاش کنم تا نه تنها به داهی بلکه به همه ثابت کنم که منم میتونم، داهی از بس همه چیزو راحت بدست آورده همه میگن نابغه، منم میگم اون نابغست اما...تلاش کردن هم برای آدما لازمه..منم میخوام حداکثر تلاشمو بکنم.

- خوبه، بنظرم یه کلاس تمرین تمرکز برو. - نه، خودم یکسری تمرین از داهی یاد گرفته بودم قبلنا.

- باشه،سارا تو باید خیلی تلاش کنی، اگر میخوای کاری رو انجام بدی تا تهش برو، اگر میخوای بری دانشگاه حتی زمانی که قبول شدی هم باید درس بخونی، نباید بزاری انبار بشه.

- درسته تو راست میگی، با اینکه رشته من یه رشته عملیه اما خب درسای عمومی همیشه مهمتره. :_دقیقاً.

.اون روز پدرش اومد دنبالشو رفتن خونه. داهی از پنجره پذیرایی دید که سارا اومده.

زیر لب گفت:واااای خدا، مصیبت برگشت. مادرش دیدشو گفت:داهی، چی شده؟. - هیچی، سوگلیتون برگشته.. - چی؟کیو میگی؟. - کیو میگم بنظرتون؟ سارا.

- اووه جدی؟. بعدشم با خوشحالی لباس پوشیدو رفت بیرون، دید دارن میرن تو خونه.

صداشون کرد... - سلام آقای کیانی، خوبین؟. - سلام خانوم خان نژاد، خوبین؟. سارا:سلام..خوبین؟. - سلام ساراجون،خوبی؟خوش اومدی..تو نبودی دل تنگت بودم.

سارا لبخندی زدو چیزی نگفت. داهی اومد بیرونو گفت:مامان، لادن گرسنست. داهی سلامی به کیانی کردو نگاهی به سارا انداخت...

سارا با لبخند براش دستی تکون داد ولی داهی پوفی کشیدو رفت.. سارا که ضایع شده بود دستشو آورد پایین.

پروانه با دیدن رفتار داهی حسابی شرمنده شد..نمیدونست چی بگه. خواست حرفی بزنه که آقای کیانی سارارو صدا زدو خدافظی کردنو رفتن تو خونه.

مادر داهی هم تا وارد شد گفت:داهی، چرا به سارا سلام نکردی؟ تو جلوی پدرش هم خجالت نکشیدی؟.

داهی هم برگشت گفت:میدونستم تا وارد میشین شروع میکنین، اون چی؟ جلوی پدرش خجالت نکشید با خنده برای یه پسر غریبه دست تکون داد؟.

اینو گفتو رفت تو اتاقش.. - داهی...دا....وااای از دست این پسره بی ادب.

پروانه نشست رو مبل...دکمه های مانتوشو باز کرد...به نقطه ای خیره شد...با خودش گفت:پسر درس خونو باهوش میخوام چیکار وقتی ادب نداره؟ چه فایده وقتی منو شرمنده میکنه؟.

آهی کشیدو بلند شد رفت اتاق لادن.

***

روز امتحان رسید، کنکور آزمون آزاد.. مینو وندا اومده بودن دنبال سارا..

کیانی دستاشو گذاشت رو شونه ساراوگفت:سارا، مادرت بهت امید بسته، میدونی که؟. - آره، بهم گفت دلش روشنه که قبول میشم.

- آره، پس حواستو جمع کن. سارا با اطمینان سری تکون داد. خدافظی کردو پدرش از زیر قرآن ردش کردو سوار ماشین شدن همراه با مینو وندا.

سارا با تعجب به ندا نگاه کردوگفت:ندا، توهم مگه میخوای امتحان بدی؟.

- نه، اومدم به شماها دلداری بدم، یا میتونید یا نمیتونیدو شوهر میکنید. اینو گفتو خندید.

مینو:میخوایم صد سال تو مارو دلداری ندی...سارا، حسابی خوندی؟. - آره، تمام تلاشمو کردم...پس چرا داهی نمیاد بیرون؟ نمیخواد امتحان بده؟.

- لابد نه دیگه، شاید میخواد سراسری رو فقط شرکت کنه...بریم. مینو ماشینو روشن کردو رفتن.. سر امتحان سارا سعی میکرد با تمام دقتش جواب بده.

وقتی اومدن بیرون ندا براشون دست تکون داد...عین وا رفته ها راه میرفتنو خوابشون میومد. نزدیکش که شدن ندا گفت:چطور بود؟.

مینو:واااای سرم داره میترکه. سارا:منم، وااای سؤالای ریاضیشو جواب ندادم، زبانشوهم همینطور. مینو:منم، خدا کنه فقط قبول شیم یه جا.

سارا:با این وضع سراسری نمیتونم قبول بشم. مینو:تازه اون امتحان عملی هم داره، اونو میخوای چیکار کنی؟.

ندا:بهتر، از درس خوندن بهتره، اگر امتحان عملیتونو خوب بدید شاید قبول شید. سارا:نه، نمیشه. مینو:سارا، این تازه اولشه...نباید جا بزنیم.

سارا نگاهی بهش انداختو چیزی نگفت. مینو:بشینیم که دارم میمیرم از خستگی. سارا:ولی من ته دلم روشنه که آزادو قبول میشیم.

مینو:امیدوارم. راه افتادن سمت یه کافی شاپ...حسابی گرسنشون بود.

مینو از آینه چشمکی به سارا زدو سرفه ای کردو خطاب به ندا گفت:ندا، منو سارا خسته از امتحان دادن برگشتیم، تو هم که کلی خوردی، تو توی ماشین بشین تا ما بریم یه چیزی بخوریمو برگردیم، موافقی؟.

سارا لبخند زیر زیرکی زدو چیزی نگفت. ندا با چشمای گرد شده اول به مینو وبعد نگاهی به سارا انداخت... قبل از اینکه چیزی بگه مینو وسارا ترکیدن از خنده.

مینو جلوی یه کافی شاپ نگه داشتو همینجور که میخندیدگفت:قیافشو نگاه کن، فک کن این تپلو بمونه تو ماشین.

سارا سری تکون دادوگفت:آره، شوکه شد بچه. ندا زد به بازوی ساراوگفت:بسه، فکر کنم این امتحانه رو مغزتون اثر گذاته، من زودتر میرم.

سریع درو باز کردو دوید سمت کافی شاپ.. مینو وسارا دوباره خندیدن... با خنده وشوخی نشستنو خوردن.

***

سارا سرشو گذاشت رو میزشو زیر لب شروع کرد به غر زدن، نمیخواست درس بخونه.

با خودش میگفت:خداااا من که قبول نمیشم پس چرا باید بخونم؟، من به اندازه کافی خوندم..

کتاباشو بستو رفت روبه روی تلویزیون، داشت خوراکی میخوردو یه فیلم طنز میدیدو میخندید که ذهنش پرکشید سمت داهی، داشت فکر میکرد اون الآن داره چیکار میکنه؟..

بعد خودش جواب خودشو داد، داره درس میخونه...از این فکر خنده اش کرفت، صدای تلویزیونو کمتر کرد تا صداش بیرون نره.

زیر لب گفت:اون بامن بد رفتار میکنه ولی با این حال من به فکرشم، چرا؟. خندیدو حواسشو داد به تلویزیون.

شب که پدرش اومد خونه گفت که نمیخواد سراسری شرکت کنه.

کیانی:مطمئنی؟. - اگرم شرکت کنم مطئنم قبول نمیشم. - اشکالی نداره سارا،حالا تو شرکت کن.

- باشه ولی...ولی دیگه نمیتونم درس بخونم. پدرش خندیدوگفت:پس بگو مشکل دختر گل من کجاست، نمیتونه دیگه درس بخونه، پس اگر بری دانشگاه چی؟! اونجا دیگه نمیتونی هروقت دلت خواست درس بخونی وهروقت نخواستی ولش کنی.

- خب دانشگاه اگر یه درسو بیفتی میتونی ترم دیگه بر داریش.

کیانی نشست رو مبلو کتشو گذاشت کنارشو گفت:دختر تنبل درس نخون من، درسته ولی اون وقت باید خداد تومن من بدبخت پول شهریه بدم.

پدرش درست میگفت، هیچی نگفتو سرشو انداخت پایین که پدرش دوباره خندیدوگفت:بهتره تمام تلاشتو بکنیو درستو بخونی که درآینده یه کاره ای بشی دخترم.

سارا با حرکت سر تأیید کرد.

ساعت9 شد،سارا میدونست رأس این ساعت داهی میادو آشغالارو میبره بیرون بخاطر همین خودش بجای پدرش آشغالارو برد بیرونو انداخت سطل آشغالو داهی رو دید.

صداش زد، داهی برگشتو سارارو دید.

سارا با خنده سلام کردوگفت:داری حسابی برای امتحان سراسری درس میخونی؟. داهی با اوقات تلخی گفت:آره، اگر تو بزاری الآن میرمو درسمو میخونم.

- تو خیلی باهوشی مطمئنم اگر یه روزم نخونی درصد قبولیت تو دانشگاه پایین نمیاد، راستش منم امتحان آزادمو خوب دادم، میخوام سراسری روهم امتحان بدم، فکر کنم حوزه های امتحانیمونم تویه ساختمون باشه اما متأسفانه دخترو پسر جدا باید امتحان بدن.

بعدشم لبشو برچیدوبه زمین نگاه کرد...اما داهی پوزخندی زدوگفت:اتفاقاً باعث خوشحالیه سارا، چون میدونم همش سر امتحان منو نگاه میکردیو لبخندی میزدیو اینجوری نه تنها حواس من بلکه حواس بقیه رو هم پرت میکردی،بهتره اینقدر سیریش نشی..

سارا باورش نمیشد...دوباره داشت توهین میکرد، ناباورانه به داهی نگاه کرد.

گفت:داهی، به من میگی سیریش؟ بهتر از توأم که کسی رو جز خودت آدم حساب نمیکنی..اصلاً میدونی چیه؟ من فراموشت کردم، اگر بامن تو یه کلاس هم بیفتی بازم بهت توجهی نمیکردم.

داهی خندیدوگفت:میتونی؟ اونم کی تو؟ منو نخدون..تو الآنم آشغالارو بهانه کردی برای دیدن من. اینو گفتو اخم کردوسریع رفت.

سارا زیر لب گفت:اشتباه کردم اومدم بیرون، اون خیلی خودخواهه،چرامن اینقدر عاشقشم؟چرا؟...اگر یه ذره خوش اخلاف تر بود...اونوقت اوضاع شاید عوض میشد.

دست از پا درازتر داخل خونه شد..به اطراف نگاه کرد، احتمالاً پدرش تو اتاق بود...نفس عمیقی کشیدو خودشو انداخت رو مبلو روسریشو درآوردو انداخت طرفی...به تنهایی احتباج داشت.

با خودش گفت: چرا هیچ پسری به چشم من نمیاد؟ به هرکی نگاه میکنم داهی رو میبینم، نمیتونم نادیدش بگیرم، هر وقت یه تصمیم جدی برای فراموش کردنش میگیرم وقتی میبینمش همه چی یادم میره، چرا؟نمیتونم، هروقت میخوام بهش دلداری بدمو خودی نشون بدم همه چی خراب میشه.

سرشو تکون داد تا ازشر این افکار خلاص بشه...بلند شد رفت تو اتاقش، دراز کشیده بود، کم کم چشماش گرم شد و خوابش برد..

وقتی بیدار شد نصفه شب بود، دیگه خوابش نمیبرد، حتی خواب هم باهاش ناسازگاری میکرد، صدای اذانو شنید...بیاد آورد الآن خیلی وقته نماز نخونده، از بس فکر داهی ذهنشو مشغول کرده بود...

زیر لب گفت:فکر اون باعث شده از همه چی عقب بیفتم، به خودت بیا سارا.

رفت وضو گرفتو نماز خوند، سر نماز داشت دعا میکرد...دستاشو آورد سمت آسمون.

- خدایا کاری کن درس مادرم زودتر تموم شه وبرگرده، منم دانشگاه قبول بشمو بتونم موفق بشم.

لبخندی زدوگفت:داهی هم دانشگاه سراسری قبول بشه وموفق بشه، ودعای آخر اینه که..کاری کن من به چشمش بیام، انگار من نمیتونم فکر اونو از سرم بیرون کنم..پس کاری کن اون بهم نزدیک بشه...کمکم کن، من اینجوری نمیتونم تحمّل کنم. قطره اشکی از گوشه چشمش چکید.

وقتی دوباره دراز کشیداحساس سبکی وراحتی بیشتری نسبت به قبل داشت، چقدر نماز دو رکعتی صبح راحتش کرده بودو فکرشم آزاد شده بود..بدون فکر داهی خوابش برد..

تو این مدت سارا یکی در میون نمازشو میخوند و واقعاً آرامش گرفته بود...آرامشی که نمیخواست با هیچی عوضش کنه، دوست داشت همیشگی باشه.

***

روز امتحان سراسری بود،محل امتحان تو طرح زوجو فرد بودو پدرش نمیتونست ماشین بیاره. میخواست واسه سارا ماشین بگیره،داهی و پدرومادرش هم اومدن بیرونو به هم سلام دادن.مادر داهی گفت:ساراجون هم میخواد بره امتحان بده؟. کیانی هم با لبخند تأیید کرد.

مادر:ماشین شما مگه زوج نیست؟ امروز که نمیتونید ببریدش. کیانی:درسته، میخوام براش ماشین بگیرم.

مادر:خب،داهی ماشین داره، ماشینش فرده...مثل اینکه حوزه های امتحانیشون نزدیک همه، پس میتونه با داهی بره.

سارا لبخند پررنگی زد ولی داهی متعجب به مادرش نگاه میکرد.

کیانی:نه، باعث زحمت نمیشه. آقای خان نژاد:چه زحمتی؟ میرن باهم. کیانی نگاهی به سارا انداختو گفت:ام...باشه.

داهی پوفی کشیدو رفت سمت راننده نشست، سارا هم رو صندلی جلو نشست.

سارا ذوق داشت، تو دلش گفت:خدایا، من اولین دختریم که صندلی جلو ماشین داهی نشستم، خدایا شکرت. ذوق وصف نشدنی ته دلشو گرفته بود...ذوقی که تا حالا تجربه اش نکرده بود.

داهی نگاهی به سارا انداختو گفت:ذوق داری نه؟. سارا سعی کرد لبخندشو مخفی کنه ولی سخت بود..برای مادروپدراشون دستی تکون دادنو راه افتادن رفتن.

داهی:ممنون سارا، انگار هرچی بیشتر سعی میکنم ازت دور باشم بدتره، واقعاً که معرکه ای.

سارا اخم کردو بدون اینکه به چهره اخمالوی داهی نگاه کنه گفت: مگه من خواستم با ماشین تو بیام؟ مادرت تعارف کردو پدر منم قبول کرد.

- دیدم توهم که نمیخواستی.. سارا آروم خندیدو چیزی نگفت... دوست نداشت داهی اخم کنه، دلش میخواست داهی همیشه لبخند بزنه...

با خودش گفت:لبخندای داهی جز دست نیافتنی هاست.

رسیدن.... داهی در حالی که داشت کمربندشو باز میکرد گفت:رسیدیم، پیاده شو. سارا:موفق باشی، ممنونم. داهی سری تکون دادو چیزی نگفت.

ساراهم پیاده شدو رفتن.. امتحان سختی بود ولی سارا داشت تمام سعیشو میکرد.

داهی خیلی قبل از سارا اومد بیرونو زنگ زد به خونه. - الو، مامان، امتحان خوبی بود..سخت بود ولی خوب دادم، دارم میام.

- صبرکن، صبرکن سارا هم برگرده با اون بیا. داهی چشماشو بهم فشردوگفت:مامان،خواهش میکنم..مگه بچست؟ خودش میاد.

- همین که گفتم، بدون اون نیا...تو این سرما دلت میاد ولش کنی؟ببین چه هواییه. - شما دلتون میاد من تو این سرما منتظر اون باشم؟. - تو که تو ماشینت میشینی.

- مامان..اون که نمیدونه من کجامو نمیدونه منتظرشم، منه بدبخت هی باید برم بیرونو منتظر بشم که میاد یانه،اصلاً به فکر پسرتون هستین؟.

- داهی، اون میاد..یه کم صبرکنی میادو باهم برمیگردید..فهمیدی؟تو مردیو قوی هم هستی، زوئ میاد. - مامان...

مادرش دیگه اجازه صحبت کردنو بهش ندادو قطع کرد.

داهی:وااای سارا، باورم نمیشه..خدا کنه زودتر دانشگاه قبول بشم تا دیگه توی سیریشو نبینم.

هی میرفت بیرونو منتظر میشد ببینه ساراکی میاد،واقعاً براش یه عذاب واقعی بود..هی تو دلش غر میزد..

با یک ساعتو خورده انتظار سارارو دیدو رفت جلوش ایستاد. سارا جاخوردو به مرد مقابلش نگاه کرد...با دیدن قیافه درهم وجدی داهی تعجب کرد، فکرشو نمیکرد داهی هنوز اونجا باشه.

سارا: داهی.. با لبخند گفت:منتظر من بودی؟. داهی پوفی کشیدو بعداز مکثی گفت:خیلی پرروئی...بیا.

بدون حرف راه افتادو ساراهم با لبو لوچه آویزون پشت سرش راه افتادو سوار ماشین شدن.

داهی:من داشتم میرفتم، اما مامانم گفت منتظر تو بشم، یک ساعت مثل یه عذاب واسم گذشت.

داهی با صدای بلندی گفت:تو مایه عذابی سارا، میفهمی؟ مایه غذاب.

سارا که ناراحت شده بود گفت:مگه من گفتم منتظر من باشی؟ چرا به من توهین میکنی؟ میخواستی به حرف مادرت گوش ندی بچه ننه.

داهی با اخم به سارا نگاه کردوگفت:چی گفتی؟ تو ماشین من نشستی هرچی دلتم میخواد میگی؟.

- اونی که هرچی دلش بخواد میگه تویی نه من، واقعاً که. سریع با گریه پیاده شدو دویدو رفت.

داهی پیاده شدو صداش زد:سارا..سارا، کجا؟ بیا من...ای بابا،به درک. داهی سوار ماشینش شدو گاز دادو رفت...سارا که دید داهی گاز دادو رفت ایستاد.

اشکاشو پاک کردوگفت:خیلی بدی، خیلی بیشعوری،من مایه عذابم؟فعلاً که تو شدی مایه عذاب من.

آروم آروم راه افتادو رفت. داهی یه کم ته دلش غذاب وجدان گرفته بود، زیاده روی کرده بود ولی غرورش اجازه نداد برگرده دنبال سارا. امن از این غرور. تا خونه گازدادو رسید.

رسید خونه...مادر:سلام داهی، خوبی؟. - مرسی..شما خوبین؟. سریع میخواست بره اتاقش که مادرش گفت: سارارو رسوندی خونش؟.

بعداز مکثی برگشت سمت مادرشو گفت:بعداز یک ساعتی سرماو انتظار خانوم اومدن ولی نخواستن من برسونمشون.

پروانه جاخوردو بلند گفت:چی؟ من تورو میشناسم، مطمئنم تو حرفی بهش زدی.

- واااای مامان خستم کردید، آره هرجور میخواید فکر کنید، من دیگه درمورد اون دختره به حرفتون گوش نمیدم، اشتباه کردم رسوندمش...اشتباه کردم امروز یک ساعتو خورده ای منتظرش شدم.

- داهی، من که چیزی نگفتم، مسیراتون یکی بود که گفتم برسونیش، اون دختر بیچاره چکارت کرده مگه؟ چرا تو اینجوری میکنی پسر؟.

- مادر، اون دختر رو اعصابمه، بعدشم مگه خودش پدر نداره که میگید من بیارمش؟..اه..

اینارو گفتو رفت تو اتاقش.. صداش اینقدر بلند بود که پدر سارا از بیرون بشنوه، پنجره هاشون باز بودو آقای کیانی شنید،چیزایی روکه میشنیدو باور نمیکرد، اصلاً توقع این رفتارو از داهی نداشت.

سریع وارد خونه شدو حاضر شدو با ماشین رفت دنبال دخترش.

***

نگران بود، باز خیالش راحت بود پدرومادر داهی عاقل بودنو حرفاو لبخنداشون راست بود ولی داهی...دیگه مطمئن بودکه دخترش عاشق داهی شده.

دختر کوچولوش بزرگ شده بودو حتی عاشق شده بود.

دیگه تقریباً نزدیکای همونجایی بود که داهی وسارا امتحان داشتن،یکدفعه ایستادو اون سر خیابون سارارو دید که ناراحت داشت قدم میزد،پیاده شدو بلند سارارو صدا زد.. سارا متعجب به باباش نگاه کردو از خیابون رد شدو رفت سمت پدرش. کیانی یکدفعه سارارو بغل کرد... سارا گفت:بابا شما..

- هیچی نگو سارا،نگرانت بودم عزیزم. سارا چیزی نگفت که دوتایی سوار شدن.

کیانی دست ساراروگرفتوگفت:سارا، چرابه من زنگ نزدی؟. - بابا، شما چطور...اینجا توطرحه.

- مهم نیست که جریمه بشم، مهم تویی، وقتی فهمیدم قرار بود با داهی برگردی ولی اون تنها برگشت خیلی نگرانت شدم..نمیدونستم اون ازما خوشش نمیاد.

سارا جاخوردوگفت:بابا...چی..

- هیچی نگو، داشت با مادرش دعوا میکرد، بلند صحبت میکرد پنجره هاشونم باز بود منم شنیدم، از داهی که پدرومادر با اون با شخصیتی داره بعید بوده که خودش...ولش کن، تو واقعاً دوستش داری؟.

سارا سرشو انداخت پایین...

کیانی دست ساراو فشردوگفت:فراموشش کن، با رفتاری که من امروز ازش دیدم مطمئن باش حتی اگر اونم عاشقت بشه من تورو بهش نمیدم، اون لیاقت محبت تورو نداره.

- بابا.. - چیه؟ میخوای ازاون دفاع کنی؟.

سارا درحالی که اشکش سرازیر میشد گفت:نه، ممنون...ممنون که اینقدر به فکرمین، من دارم سعی میکنم فراموشش کنم.

- درسته..اون در شأن تو نیست، نمیدونستم تو این هوا هم ولت میکنه ومیره..بهتره رابطتو با مادرش کمتر کنی. سارا سری تکون داد،

پدرش سارارو درآغوش گرفتو گفت:مادرت تورو به من سپرده تا وقتی که برگرده، نمیخوام بخاطر اون پسره از دست بری،نمیخوام زندگیتو صرف اون کنی،اگر برات خواستگار اومد رد نکن، بزار بیان.

- بابا، من در صورتی میتونم ازدواج کنم که اول بتونم داهی رو فراموش کنم ودوم اینکه درسمو بخونمو مدرکمو بگیرم...الآن که زوده.

- درسته عزیزم. راه افتادنو رفتن سمت خونه.

سارا توراه به پدرش گفت:اومدیت تو طرح، پس حتماً یه جریمه گنده میشید.

- مهم نیست،نمیتونستم دختر خودمو ول کنم، میتونستم؟اصلاً به جای اینکه بریم خونه و حرص بخوریم بریم یه رستورانی جایی یه چیزی بخوریم.

سارا اشکاشو پاک کردو با خنده تأییدکرد. رفتن یه رستورانو داشتن غذا میخوردن. کیانی تو فکر بود.

سارا:بابا، تو فکری... - آره دارم فکر میکنم، نمیخوام دیگه چشمت به اون پسر بیفته.

سارا چیزی نگفت.. کیانی:بهترین راه عوض کردن خونمونه.

- نه...یعنی، الآن وقت مناسبی نیست، نمیخوام جلوش کم بیارم، میخوام بهش بفهمونم که فراموشش کردم بعد از اون خونه بریم.

- ولی..حالا فعلاً که نمیتونیم از اونجا بریم،چون خونمون نزدیک به محل کارمه، باید اول کارامو راستو ریس کنمو ببینم تو کجا قبول میشی بعد.سارا لبخندی زدو چیزی نگفت،این حقیقتو که نمیتونست داهی رو نبینه رو نمیتونست انکار کنه، دلش به این خوشه که داهی بقل دستشه، ولی نگران اینه که داهی بره دانشگاه ویه دخترو ببینه وعاشقش بشه، اینو دیگه نمیتونست تحمّل کنه. سرشو تکون دادو حواسشو داد به الآن...حالا کنار پدرش نشسته و داره تو شادی غذا میخوره، لبخندی زدو غذاشو خورد.

***

داهی داشت استراحت میکرد ولی تمام حواسش به بیرون بود.. اینکه سارا برگشته یانه، تواون سرما ولش کردو نرفت دنبالش، نمیدونست پدرش رفته دنبالش یا باهاش تماس گرفته یانه.

پوفی کشید و باخودش گفت: اه...سارا، همش تقصیر توئه،مثل بچه آدم باهام میومدی خونه وتمومش میکردی،رسیدی خونه یانه؟!، آره بابا...قطعاً یه ماشین گرفتی..ولی پس چرا هنوز نرسیدی؟ اه، بخاطرتو عذاب وجدان گرفتم.

بلند شد رفت دم پنجره، خبری نبود. یکدفعه دید ماشین بابای سارا اومد، دید آقای کیانی و سارا خندون پیاده شدنو رفتن سمت خونشون.

داهی متعجب گفت:واقعاً که، من اینجا عذاب وجدان گرفتمو مادرم بهم محل نمیزاره اونوقت این رفته با پدرش خوش گذرونی، بیخودی فکرمو درگیر این موضوع بی ارزش کردم. دراز کشیدو خوابید..

***

روز مهمونی فرا رسید، مهمونی که پدر داهی آقای خان نژاد برده بودتشون.داهی با کمال بی میلی اومده بود. چه سالن بزرگی...چه تیپ وقیافه هایی.دوست پدرش به سمتشون اومد.

خان نژاد:این پسرم داهی،داهی..اینم آقای بیژن روشنی،بهترین وبامعرفت ترین دوست من.

روشنی که از این تعاریف به وجد اومده بود صمیمی با داهی دست دادو اظحار خوشبختی کردن. مردی تپل با کت شلوار گرون قیمت.

روشنی که کاملاً مشخص بود از داهی خوشش اومده بود. داهی فقط حفظ ظاهر میکرد.

آهنگ ملایمی تو فضا وخونه به اون بزرگی پخش بود و زن و مردا با لباسهای مجلّل و نوشیدنی به دست با هم حرف میزدن، داهی و پدرومادرش به همراه روشنی رو مبلای مخصوصی که فقط واسه اونا بود نشستنو داشتن حرف میزدن...پروانه هم یه لباس شیک وپوشیده تنش کرده بود وموهاشو فر بسته بود...

بعداز دقایقی روشنی گفت:راستش این مهمونی بیشتر بخاطر دخترمه، یکی دو سال رفته بود خارج، وحالا برگشته.

خان نژاد:اوووه به سلامتی، خدا برات نگهش داره. روشنی لبخند پررنگی زدوگفت:ممنون دوست من، خدا پسر شماروهم برات نگه داره، شنیدم خیلی پسر باهوشیه.

داهی بالبخند گفت:نظر لطفتونه. روشنی سری تکون دادو چیزی نگفت.

داهی سرشو چرخوندو دید یکی داره از پله ها میاد پایین،یه دختر خیلی زیبا بود بایه لباس بلند آبی رنگ که بندی بودو یقه هفتی داشت که یه گل وسط سینه داشت با آرایش زیبا ولی نه خیلی زیاد، سایه آبی زده بودو یه تل خوشگل آبی زده بود رو موهاشو چتری گذاشته بودو موهاش فر دورش ریخته بودن..موهاش بلندولطیف بود.

داهی چشم ازش گرفت که دید دختر سلامی کردو اومد پیش روشنی نشست.

روشنی با افتخار به دخترش اشاره کردوگفت:اینم دختر زیبای من، سوزان خانوم گل بنده. سوزان خندیدو به گرمی اظهار خوشبختی کرد.

روشنی به داهی اشاره کردوگفت:اینم داهی، پسر باهوش خانواده خان نژاد.

سوزان به موهاش قری دادو با لبخند به داهی نگاه کرد. با این حرکتش داهی زل زد بهش، احساس گرمای زیاد میکرد..از سوزان خوشش اومده بود.

سوزان دستشو جلوی داهی دراز کردوگفت:از آشناییتون خوشبختم. داهی دست سوزانو گرفتو با لبخند گفت:منم همینطور...خانوم سوزان.

اینقدر که سارا به پروپاش پیچیده بودو کارای بچگانه انجام داده بود که سوزان حسابی به چشمش اومده بود، خیلی صمیمی وگرم رفتار میکردو خانوم وار.

اینا خیلی برای داهی اهمیت داشت. لبخندی زدو سرشو انداخته بود پایین.

و سوزان ، از داهی خوشش اومده بود، چی بهتراز یه پسر پولدارو خوش تیپ؟ یه لقمه چربو نرمه که نمیخواست از دستش بده، اون تو به دام انداختن پسرا مهارت داشت.

یه پاشو انداخت رو اون پاشو دوباره به موهاش قری دادو به حرفای بقیه گوش کرد. نظر داهی دوباره به سمتش جلب شد.

سوزان وقتی دید بقیه حواسشون به خودشونه روبه داهی گفت:اسمتون داهیه..معنی این اسم چیه؟.

داهی لبخندی زدوگفت:یعنی باهوش، پدرومادرم این اسمو برام گذاشتن که باهوش باشمو موفق باشم. سوزان:که موفق هم شدی،اسمت تأثیر خودشو گذاشته.

- ممنون. - اما من از اسم خودم راضی نیستم، اسممو مادرم برام انتخاب کرده، اصلاً به معنی اسمم توجهی نکرده و چون خوشش اومده این اسمو برام گذاشته.

- درسته، اسمت خیلی قشنگه، معنیش یعنی آفتاب سوزان، سوزان...همچین بدم نیست، چهرت مثل یه آفتاب میدرخشه. بعد لبخندی زد.

سوزان خندیدوگفت:ممنون. داهی تو جاش جابه جا شدوگفت:خارج بودی برای درس رفته بودی؟.

- نه، امتحان زبان داشتم، تافل زبانمو گرفتم، از اونورم مادر یکی از دوستام فوت کرده بود، پیشش بودم. - مادر خودت کجاست؟.

سوزان لبخند غم انگیزی زدوگفت:مادرمن؟عمرشو داده به شما. - آه..تسلیت میگم. سوزان لبخندی زدو چیزی نگفت.

آهنگ رقص دو نفره گذاشتن.. روشنی روبه سوزان گفت: پاشودخترم، پاشو برقص. سوازن:پدر، میدونید که من با مردای این مهمونی نمیرقصم.

روشنی خندید و روبه خانواده خان نژاد گفت:دختر من اینطوریه، فقط بلده خواستگاراشو پر بده.

سوزان:پدر. بقیه خندیدن، داهی روبه سوزان گفت:منو هم قابل یه رقص دو نفره نمیدونی؟. این حرف از داهی بعید بود...مشخص بود سوزان تأثیر خودشو گذاشته.

سوزان نگاهی به پدرش انداختو گفت:چرا، شما با بقیه فرق دارید.

داهی دستشو به سمت سوزان دراز کردو سوزان هم از خدا خواسته دستشوگذاشت تو دست داهی.

دوتایی بلند شدنو داشتن باهم میرقصیدن، یه رقص آروم.. بقیه هم داشتن نگاشون میکردنو ازشون تعریف میکردن. سوزان با ناز میرقصید..پاهاشو حرکت میداد...موهاشو.. کاملاً راه خام کردن یه مردو بلد بود..حتی سرسخت ترین مردا رو.

روشنی وپدر ومادر داهی هم با اشتیاق نگاشون میکردن. سوزان خنده ی آرومی کرد که داهی گفت:چی شده؟.

- اولین باره که دارم بایه آقا میرقصم. داهی هم خندیدوگفت:منم همینطور، تاحالا با دختری نرقصیدمو پیشنهاد رقص هم ندادم.

روشنی که خنده اونارو دید روبه پدر داهی گفت: اونا چقدر زود باهم اخت شدن.

- بله درسته. - به هم میان، نه؟.

- درسته، انگار برای هم ساخته شدن، داهی من تاحالا با هیچ زنی نرقصیده، تعجب کردم که به دختر شما پیشنهاد رقص داده، البته میدونم که زیبایی و وقار دخترتون چشم داهی رو گرفته.

روشنی خندیدو چیزی نگفت. دقایقی بعد همه اونارو تشویق کردنو اونا هم با خنده نشستن.

روشنی داشت از دخترشو داهی تعریف میکرد که پدرداهی دم گوش همسرش گفت:دیدی گفتم داهی ببینتش عاشقش میشه؟ دختر خوبیه نه؟.

- آره، خیلی خوشگله وبا وقاره ومهربونه. البته سارا هم دختر خوشگلیه ها.

- ولی با این دختره قابل مقایسه نیست،درسته؟ این دختره درس خوندس وتافل زبانشو هم گرفته، برای همین خارج بوده.

- اوهوم..من که تأییدش میکنم.

- آره، فقط مثل سارا به داهی تحمیلش نکن...بخاطر همینه داهی از سارا خوشش نمیاد،در مورد سوزان باید با سیاست بریم جلو، نباید بزاریم بپره.

پروانه سری تکون دادوگفت:دقیقاً. پروانه رو به سوزان با لبخند گفت:خیلی قشنگ رقصیدی عزیزم، من که خیلی خوشم اومد.

سوزان هم خندیدوگفت:ممنون..خانوم...اسم شما.... - پروانه هستم عزیزم.

- بله.. پروانه جون. پروانه سری تکون دادو چیزی نگفت. کم کم وقت شام شدو نشستن سر میز، چندین تا میز دوازده نفره اونجا بود تو سالنهای مختلف.

روشنی وخان نژاد صدر میز نشستنو پروانه پیش همسرش وداهی سوازن اونور میز کنار هم داشتن خیلی آروم شام میخوردن.

روشنیو خان نژاد داشتن درمورد کار حرف میزدنو پروانه وداهی سوزان هم گوش میدادن.

بعداز شام وجمع کردن سریع وسایل روی میز یکی از خدمتکارا کیک بزرگی رو آوردو طرف روشنی گذاشت.

سوزان لبخندی زدوگفت:این کیکو من درست کردم، کیکای من حرف نداره. خدمتکار کیکو قسمت کردو بطور مساوی جلوی هر شش نفرشون گذاشت، به بقیه مهمونا کیک های جداگانه که خدمتکارا درست کرده بودن پخش میشد.

شروع کردن به خوردن، داهی:اوووم خیلی خوشمزستو شیرینه. پروانه:آره، عالیه، چرا زحمت کشیدی عزیزم؟!.

خان نژاد:آره، واقعاً عالیه. روشنی:دخترم عاشق کیک پختنه، نمیزاره کسی تو پخت کمکش کنه.

پروانه:رقص..آشپزی.. درس..بایدم با این همه خصلت خوب کلی خواستگار داشته باشی.

سوازن:ممنون، راستش هرکی منو میبینه فکر میکنه بخاطر وضع خوب پدرم بدون هیچ زحمتی درس میخونمو زندگی میکنم، ولی من برای بدست آوردن همه اینا تلاش کردم....زبان، درس..آشپزی.

پروانه:درسته،مخصوصاً که کم سنوسال هم هستی. سوزان سری تکون دادوگفت:درسته، تازه 21 سالم میشه.

پروانه: داهی منم 23سالشه، سربازیشو خوشبختانه همینجا تو تهران رفته الآنم داره برای کاردانیش درس میخونه.

سوزان سری تکون دادوگفت:از چهره و منش پسرتون کاملاً مشخصه باهوشو درس خوندن.

پروانه لبخندی زدو چیزی نگفت. داهی هم سرشو انداخت پایین.

خان نژاد:بیژن،میگم آخر این هفته اگر میتونی حتماً با دختر گلت بیا خونه ما. روشنی سری تکون دادوگفت:اگر بتونمو کار بهم اجازه بده چرا که نه؟ حتماً.

سوزان:راستی، شما یه دختر کوچیک هم دارین انگار..اون کجاست؟.

پروانه:گذاشتمش خونه همسایمون، اینجا حوصله اش سر میره، گفتم بره با دختر همسایه بازی کنه و شب همونجا باشه.

- خیلی دوست دارم ببینمش. خان نژاد:آخر هفته که اومدین حتماً میبینیش. آخر شب بعداز میوه خوردنو پذیرایی عزم رفتن کردن.

روشنی:واقعاً خوشحالم کردین که اومدین. سوزان:واقعاً ممنون که اومدین، خوشحال شدم از دیدنتون.

تشکر کردنو بعداز ی خدافظی مفصّل رفتن. داهی تو ماشین داشت به امشب فکر میکرد، که بهش خوش گذشت، با وجود سوزان..لطافت های زنانه اش و وقار کلامش به نظرش همه اینا خوب بود.

پروانه هم که لبخند یک لحظه از روی لباش محو نمیشد. گفت:داهی، نظرت درمورد سوزان چیه؟.

- چطور؟ - همینجوری، خیلی خوشگلو باوقار بود..

خان نژاد:صمیمی بودو هنرمند...دیدی کیکو چجوری تزیین کرده بود؟عالی بود. پروانه:آره، آدم دلش نمیومد کیکه رو بخوره، خیلی خوب بود.

داهی:خب..آره، هر چی بود از اون سارا که شما همش شما ازش حرف میزنید بهتر بود، سارا به گرد پای سوزان هم نمیرسه.