رمان بازگشت سه تفنگدار(جلد دوم سه تفنگدار شیطون) به قلم فاطمه موسوی

زاویه دید : از زبان سه تفنگدار معروف ما

جلد : دوم

خلاصه :

سه تفنگدار شیطون رو که یادتونه ؟ همونایی که همه رو دیوونه کرده بودن و تو شیطونی و خرابکاری نظیر نداشتن . حالا این سه تا شیطون بازم به هم رسیدن ، اون هم بعد از ده سال . تو این ده سال خیلی چیزا تو این سه تا فرق کرده . رفتار هاشون ، اخلاقاشون ، کاراشون و ... همه فرق کرده اما هنوز هم سه تفنگدارن . سه تفنگدار که قراره ماجراهای عاشقانه و پلیسی رو دنبال کنن .

سخن نویسنده :

سلام به همگی دوستان گلم ! بالاخره تصمیم رو گرفتم و استارت جلد دوم رو زدم . توضیحاتی که راجب جلد دوم باید بدم اینه که این جلد دیگه اون طنز بودن سابق رو شاید نداشته باشه و وارد ماجراهای پلیسی و عاشقانه میشه . دیگه از اون فضای بچگونه خبری نیست . نمی گم طنز نیست اما طنز بودن داستان به حد نرمالی رسیده . شخصیت های جدیدی به رمان اضافه شدن که بعضی نقش اصلی رو تو رمان دارن . امیدوارم که ازرمان خوشتون بیاد .​

مقدمه :

تنگ که میگویم ...

نه مثل تنگی پیراهن ...

دلتنگی من ...

شبیه حال نهنگی است ...

که به جای اقیانوس ...

او را در تنگ ماهی انداخته اند ...

دلم برایت تنگ شده است ...

این یعنی ریه های من ...

دم و باز دم ...

نفس های تورا کم آورده اند ...

دلم برایت تنگ شده است ...​

♥آیدا♥

نگاهی به داخل کاپوت انداختم . انگارنه انگار . هیچی نمی فهمم . شانسی دستم رو بردم داخل تا سیمی قطعه ای چیزی رو تکون بدم که با خراشیده شدن مچ دستم جیغم به هوا رفت . دستم رو با شدت از کاپوت بیرون کشیدم و سرم رو بلند کردم اما لبه ی تیز کاپوت محکم خورد پشت گردنم . دیگه اشکم در اومده بود . صدای خندون ارش رو از کنار ماشین شنیدم :

ارش – کمک لازم ندارین خانوم دست و پا چلفتی ؟

من – اشتباه گرفتی . بنده یه پا مکانیکم واسه خودم .

آرش – اِاِاِاِ که اینطور ! پس وایسا تا صبح شاید تونستی درستش کنی .

این و که گفت راه افتاد سمت در سالن . یه نگاه به ماشین دویست و شیش مشکی رنگم انداختم و با قیافه فلک زده گفتم :

من- باشه بابا . بلد نیستم . تورو جون بچه نداشتت بیا درستش کن صبح لازمش دارم .

ایستاد و برگشت سمت ماشین . خودمو کنار کشیدم و جلوی کاپوت ایستاد . ژست کارشناسانه به خودش گرفت و با دقت توش رو برسی کرد . یکم قطعه هارو جا به جا کرد و باهاشون ور رفت تا آخر سر سرش رو بلند کرد و با بی خیالی گفت :

آرش – سنسور دورموتور داغونه . باید ببریمش مکانیکی .

کم مونده بود بشینم زار زار گریه کنم . آخه اینم شانسه که من دارم ؟ با دوتا دست زدم تو سرم و گفتم :

من – دِ خب من فردا چه غلطی کنم ؟

آرش در کاپوت رو بست و با خنده گفت :

آرش – تا اداره پیاده میری یکم اون شکمت آب بشه . زشته دختر اینقدر چاق باشه . نمی گیرنت می ترشی .

فوری دست به کمر شدم و گفتم :

من – خیلی دلشون بخواد . اصلا کی گفته من چاقم . همین دیروز از شرکت جهانی مدلینگ بهم پیشنهاد کار دادن .

آرش پقی زد زیر خنده و همونطور که دستش رو با دستمال پاک می کرد گفت :

آرش – اوه اوه شرکت جهانی مدلینگ . اونم هیشکی نه تو . برو خودتو خر کن .

تا اومدم چیزی بگم دستمال رو پرت کرد سمتم . سریع تو هوا گرفتمش . تا اومدم بهش بتوپم دستش رو تکون دادو گفت :

آرش – خب بابا تو اصلا آنجلینا جولی . فعلا برو سرو صورتت رو تمیز کن که شبیه حاجی فیروز شدی .

اینو گفت رفت تو خونه . گوشیم رو از روی تخت توی حیاط برداشتم و تو صفحه سیاهش به خودم نگاه کردم . چشمام گرد شد . راست می گفت . مثل حاجی فیروز شده بودم . پیشونیم و لپم و گوشه لبم همه سیاه شده بود . یه نگاه حسرت بار به ماشین خوشگلم انداختم و وارد خونه شدم . سریع رفتم تو توالت و تو آینه سیاهی هارو پاک کردم .دستی به موهام کشیدم و از توالت خارج شدم . مامان تو آشپزخونه در حال پختن ماکارانی بود و بابا و آیهان هم مشغول تماشای فوتبال بودن . از رادمان و آرش هم خبری نبود . موهام رو که تازه کوتاه کرده بودم رو با تل زدم بالا و وارد آشپزخونه شدم . مامان داشت قابلمه رو برای آبکش کردن بلند می کرد . سریع رفتم سمتش و دستگیره هارو ازش گرفتم .

من – مامان جان مگه نگفتم برای این کارا منو یا آرش رو صدا کن .

مامان – دختر جون هنوز اونقدرا هم بی عرضه نشدم که نتونم یه برنج رو آبکش کنم .

من – اون که بعله اما تا وقتی ما هستیم این کارا مسئولیتش با ما .

ماکارانی های سفید رنگ رو آبکش کردم و گفتم :

من- آرش و رادمان دارن چکار می کنن ؟

مامان – مثل همیشه پای این پلو استشن ها هستن .

لقمه مواد ماکارانی که تو دهنم بود با شدت پرید تو گلوم . همزمان هم نفس تنگی گرفته بودم و سرفه می کردم و هم از شدت خنده داشتم طلف می شدم . بالاخره با ضربه های محکم مامان لقمه رفت پایین . مامان با هول و ولا گفت :

مامان – چت شد یهو ؟ چرا اینطور شدی ؟

من- مامان من آخه پلو استشن چیه دیگه ؟ اون پلی استیشن .

مامان اخمی کردو همونطور که نون هارو ته قابلمه می چیند گفت :

مامان- چمیدونم . اینقدر از این آت آشغالا زیاد شده که آدم قاتی می کنه .

زیر زیرکی خندیدم و شروع کردم به آماده کردن بشقاب ها . مامان اومد کنارم و یه بسته پلاستیک داد دستم و گفت :

مامان – اینم اسپری رادمان .

من- این دست شما چیکار می کنه ؟

مامان – مثل دفعه قبل انداخته بود یه گوشه که سربه نیست بشه .

من – پوووف دیگه نمی دونم باید چیکارش کنم .

مامان – نگران نباش درست میشه .

چند وقتی بود که رادمان میخواست نشون بده که بدون اسپری آسمش هم دووم میاره اما تو دوبار آخر از شدت نفس تنگی رسوندیمش بیمارستان . هر بار اسپری شو یک جا قایم می کنه . هر چقدر هم که باهاش صحبت می کنم باز هم کار خودش رو می کنه . به سمت طبقه بالا رفتم تا آرش و رادمان رو برای شام صدا کنم . صدای دعوا و کرکری خوندناشون کل راهروی بالا رو برداشته بود . در اتاق رادمان رو که پر از عکسای فوتبالیست ها بود و باز کردم . هردو لبه ی تخت نشسته بودن و با هیجان بازی می کردن . زدم به درو گفتم :

من – بازیکنان عزیز ! بیاین شام آمادس .

هردو چیزی نگفتن و همونطور به بازی کردن ادامه دادن . محکمتر زدم به در و گفتم :

من – با شما هستم ها !

اما انگار نه انگار . خبیثانه خندیدم و گفتم :

من – باشه ! پس همه ته دیگ ها مال خودمه .

تا این حرف از دهنم خارج شد هردو دسته رو انداختن و به سمت پایین حمله ور شدن . زدم زیر خنده . چه می کنه این ته دیگ . منم سریع رفتم پایین تا دخل ته دیگ ها رو نیاوردن . سر میز مثل همیشه آرش و آیهان سر ته دیگ تو سرو کله هم میزدن و از هزار جور کلک سعی داشتن ته دیگ همدیگرو بدزدن . مامان مثل همیشه تند تند برای رادمان غذا می کشیدو به زور به خوردش میداد . تنها کسی که خیلی آروم و ریلکس داشت غذاشو می خورد بابا بود .یهو یاد چیزی افتادم و گفتم :

من – ای وای ، حالا فردا چکار کنم بدون ماشین ؟

بابا – مگه ماشینت درست نشد ؟

من – نه .

آرش همونطور با دهن پر یه چیزی رو بلغور کرد که هیچکدوم چیزی ازش نفهمیدیم . آیهان ترب گردی رو سمتش پرت کردو گفت :

آیهان – چندش خان هر چی تو دهنت بود رو با جزئیات مشاهده کردیم . اول اون لامصب رو بجو بعد حرف بزن .

آرش تند تند غذا رو قورت دادو گفت :

آرش – فردا با ماشین من برو تا ماشینت رو ببرم مکانیکی .

من – پس خودت چطور میری سرکار ؟

آرش – لازم نکرده فکر من باشی . غذاتو بخور .

اینم از ماشین فردام . خدارو شکر آرش ماشینش رو داد وگرنه فردا می مردم تا به اداره برسم . به نشونه تشکر یکی از ته دیگ هامو بهش دادم که از ذوق نزدیک بود از صندلی پرت بشه پایین . آیهان با چهره مچاله شده گفت :

آیهان – اینم آدمه که بهش ته دیگ میدی ؟

آرش همون طور که خرچ خرچ ته دیگ رو می جوید و پزش رو به آیهان میداد گفت :

آرش – بدبخت ، آیدا فهمیده که کی لایق این ته دیگ بلوری .

آیهان – ببین اگر ماشین رو بهش نمی دادی بهت میداد ته دیگ رو یا نه .

رادمان همونطور که لیوان نوشابش رو پر می کرد گفت :

رادمان – اصلا مامان به تنها کسی که ته دیگ هاشو میده منم .

همه خندیدن . رو بهش کردم و گفتم :

من – من به فدات . ته دیگ که هیچی کل بشقابمو بهت میدم .

صدای اهوع گفتم آیهان و آرش بلند شد . مامان با مهربونی که همیشه با رادمان داشت بازم براش ماکارانی کشیدو وادارش کرد که بخوره . نگاهم به دیس افتاد که چشمام گرد شد . خالی خالی بود . مگه میشه ؟ الان که همه داشتیم حرف میزدیم . نگاهم آروم آروم بالا اومد و رو بابا زوم شد . بشقابش خالی بودو داشت نوشابش رو تا ته سر می کشید . با شوک گفتم :

من – بابا ؟

لیوان رو روی میز گذاشت و گفت :

بابا – جانم ؟

من – پس ، پس ماکارانی های توی دیس کجاست ؟

بابا خندیدو تا خواست چیزی بگه نگاهش به نگاه برزخیه مامان افتاد . سریع با تته پته گفت :

بابا – ماکارانی ها ؟ کجا رفتن ؟ آرش تو خوردیشون ؟

قبل از اینکه آرش چیزی بگه مامان با صدای نسبتا بلندی گفت :

مامان – باز دوباره چشم منو دور دیدی تا دم دستت بود خوردی ؟ اون شب رو یادت رفت که از شدت پر خوری راهی بیمارستان شدی ؟ آخه تو چقدر بی مسئولیت و بی خیالی .

بابا – د خب گشنم بود . از صبح فقط یه بشقاب قرمه سبزی خوردم .

آیهان با خنده گفت :

آیهان – بابا مطمئنی یک بشقاب بود ؟ گمونم دو بشقاب و نیم رو خوردی ها !

بابا چشم غره شدیدی به آیهان رفت و گفت :

بابا – گمونم چشمات ضعیف شدن .

بی توجه به بحث هاشون بلند شدم و بشقاب ها و وسیله هارو برداشتم و شروع کردم به جمع کردن . بعد از اینکه ظرف هارو شستم رفتم تو سالن و گفتم :

من- خانواده گرامی شب همگی بخیر .

آرش – شب بخیر . فقط سوییج رو گذاشتم کنار مجسمه .

باشه ای گفتم و بعد از شب به خیر گفتن به همه راهی اتاقم شدم . در مشکی رنگ اتاقم رو باز کردم و به قول آیهان وارد تونل وحشت شدم . مامان همیشه میگه من خوف برم میداره وقتی وارد اتاق تو می شم . اولین چیزی که وقتی وارد میشی به چشم میخوره عنکبوت بزرگ پارچه ایمه که توی یه تور چسبیده به کنج سقف آویزونش کردم . شیش تا چشم داره که دقیقا وقتی وارد میشی انگار که زل زده تو چشمت . اتاق رو کاغذ دیواری مشکی با طرح جمجمه سر کرده بودم که مامان شدیدا ازش متنفر بود . توی یه شیشه تقریبا بزرگ یه مار با زهر کشیده شده نگه داری می کردم که هدیه داداش مامان بزرگ یعنی دایی مامان بوده . برای همین مامان تاحالا موفق نشده از بین ببرتش . اسمش رو گذاشتم سی سی جون . شاید اسمش برای یه مار عجبیب باشه اما خدایی خیلی بهش میاد . تل روی موهامو برداشتم و خودم رو روی تخت پرت کردم . داشت چشمام گرم میشد که تازه یادم افتاد ای دل غافل برق رو خاموش نکردم . حالا کی حوصله داره این همه راه رو بره و برق رو خاموش کنه ؟ همینطور با چشمای نیمه باز به لامپ نگاه می کردم که بلکه خودش از رو بره خاموش بشه اما اونم پرو پرو زل زده بود تو چشمام و همونطور روشن مونده بود . صدام رو بلند کردم و اسم آرش رو صدا زدم . بعد از یک دقیقه در اتاق باز شدو آرش اومد تو :

آرش – چیه ؟ چی شده ؟

من – صدات زدم واسم برق روخاموش کنی .

آرش همونطور مات و مبهوت داشت نگام می کرد . منم پرو پرو داشتم بهش نگاه می کردم . کم کم تعجب چهرش جاشو به عصبانیت داد .

آرش – خل شدی ؟ منو از اون پایین کشیدی بالا که بیام واست لامپ خاموش کنم ؟

من – خب خودم حوصله ندارم بلند بشم .

آرش – نوکر بابات غلام سیاه .

اومد بره که جیغ کشیدم :

من – مامان ! بابا ! آرش داره اذیتم می کنه .

دستشو محکم کوبید روی لامپ و لامپ رو خاموش کردو رفت . لبخندی پیروزمندانه زدم و پتو رو بالا تر کشیدم . چقدر خوبه یکی یدونه باشی همه ازت حساب ببرن . صدای آرش و رادمان توی راهرو بلند شد که داشتن به سمت اتاق رادمان می رفتن .

آرش – این دور رو ازت می برم .

رادمان – دور قبلی هم همین رو می گفتی .

آرش – دوره قبلی دلم واست سوخت بهت رحم کردم این دوره کارت ساختس .

رادمان – شرط می بندم یک امتیاز هم نمیتونی جلو بزنی .

آرش – حالا ببین .

کم کم خوابم برد و صداشون برام محو شد .

صدای قوقولی قوقول توی مغزم اکو میشد . سرمو اینور و اونور تکون میدادم که صداش از بین بره اما هیچ فایده ای نداشت . بالشت رو برداشتم و روی سرم فشار دادم اما انگار نه انگار . با کلافکی از جام بلند شدم و موهای ژولیدم رو کنار زدم . بزور و زحمت لای چشمم رو باز کردم . چیزی رو نمی دیدم . دست بردم و روی میز کنار تختم رو لمس کردم . دستم به گوشیم خورد . برش داشتم و روشنش کردم . از شدت نورش سریع چشم هام رو بستم . بعد از اینکه چشمام به نور عادت کرد آروم آروم چشم هام رو باز کردم . نگاهم که به ساعت گوشی افتاد کم مونده بود پس بیوفتم . 3:30 نصفه شب . فقط دلم میخواست برم اون خروس بی محل رو بگیرم و تا میخوره با دمپایی بزنم تو سرش . گوشی رو انداختم روی میز و دوباره سعی کردم بخوابم اما مگه این خروس گوربه گور شده می ذاشت ؟ آخر سر کلافه بلند شدم و رفتم تو تراس اتاقم . از هجوم سرما یک لحظه خشک شدم . بارون باریده بود و سوز هوا بیشتر شده بود . نگاهی به خونه بغلی انداختم . تو منطقه ای که ما زندگی می کردیم غیر از خونه ما و دوتا خونه بغلیمون هیچ خونه دیگه ای اونجا نبود . خونه ما درست وسط این دوتا خونه محاصره شده بود . اینجا خونه مادر جون بود که وقتی اومدیم پیشش یک سال بعدش به نام بابا زدو دوسال بعدش فوت شد . از اون موقع تو شمال موندیم و دیگه به تهران بر نگشتیم . خونه نسبتا بزرگی بود که تقریبا نزدیک دارو درخت ها ساخته شده بود و منطقش خالی از سکنه و مسکنی بود . خونه بغلی کاملا متروکه بود و هیچکس توش زندگی نمی کرد اما اون یکی مال آقای نورایی بود که یه دو سه ماهی برای کار به آبادان رفته و خونش رو سپرده دست ما . نکرده این خروس مزاحمش رو با خودش ببره . یه سنگ از گوشه تراس برداشتم و نشونه گیری کردم . طبق محاسباتم و فاصله تراس از خونه و وزش باد سنگ درست باید بخوره تو نوکش . با تموم توان سنگ رو پرتاب کردم . تا سنگ بهش نزدیک شد جای خالی دادو دویید زیر توری که آقای نورایی براش ساخته بود . از حرص داشتم با تمام توان دندون هامو روی هم فشار میدادم . خروسه یه نگاه خبیث بهم انداخت و نوکش رو باز کردو با تموم توانش شروع به قوقولی کردن کرد . خم شدم و داد کشیدم :

من – اینقدر قوقولی قوقول کن تا گلوت پاره بشه . به درک .

بیخیال خروس شدم و وارد اتاقم شدم . خوابم کاملا پریده بود . برق اتاق رو روشن کردم و جلوی میز نشستم . حالا که خوابم نمی برد می تونستم برم یه دوش بگیرم و یه صبحانه توپ بخورم تا ساعت کاریم برسه . بلند شدم و حوله به دست راهی حمام شدم . بعد از یک ساعت حمام کردن با آب داغ طبق عادت بچگی حوله کلاهدارم رو پوشیدم و به سمت آشپزخونه رفتم . سالن کاملا ساکت و تاریک بود . حق داره والا . ساعت چهار و نیم بود . رفتم سر یخچال . پاهام روی سرامیک های سرد آشپزخونه داشت یخ میزد . تنگ آب رو در آودم و به سمت کابینت رفتم . تا اومدم آب رو داخل لیوان بریزم صدای پای کسی رو شنیدم . تا برگشتم آیهان رو چوب به دست پشت سرم دیدم . از ترس جیع کوچیکی کشیدم و دومتر پریدم اون ور تر . آیهان با چشمای گرد شده بهم نگاه کردو گفت :

آیهان – تو اینجا چی کار می کنی ؟ چرا حوله تنت کردی ؟

من – بنده باید ازت بپرسم چرا چوب به دست پشت سر من مثل عزرائیل ایستادی . قابل توجه که حمام بودم حوله تنمه .

آیهان – ای موقع شب چه وقت حمامه ؟ منم فکر کردم دزدی چیزی هستی خب .

من – با صدای خروس اسکول آقای نورایی بیدار شدم و دیگه خوابم نبرد . درضمن آخه کدوم دزدی با حوله میره دزدی کنه ؟ اصلا کدوم دزدی میره سراغ یخچال آب میخوره ؟

آیهان – چمیدونم بابا به قول مامان دوره زمونه عوض شده از همه ، همه چی بر میاد .

من – تو چرا هنوز بیداری ؟

آیهان – هیچی فکرم درگیره خوابم نبرد .

من – چیزی شده .

آیهان – قول میدی به مامان چیزی نگی ؟ نمی خوام ناراحت بشه .

من – باشه چی شده ؟

آیهان – مثل همیشه آرسام با پرستو بحثشون شده .

من – اینکه کار همیشگیشونه .

آیهان – اره اما ایندفعه شدید تر از دفعه قبلیه .

من – نگران نباش . این دختره رو که میشناسی ! فردا دوباره یه سرویس طلا میبینه خوشش میاد میره سراغ آرسام .

آیهان – گاهی دلم برای آرسام میسوزه .

من- نسوزه برادر من . اون روزی که هی بهش گفتیم این دختره فقط قد دراز کرده و مغزش اندازه نخوده گوش ندادو پاش رو کرد تو یه کفش که نه پرستو دختر عاقل و خوبیه . حالا بکشه .

چیزی نگفت چون میدونست که حق با منه . هر چی که سر آرسام میاد تقصیر خودشه .

من- حالا دعوا سر چی هست ؟

آیهان – مامان پرستو و خود پرستو گیر دادن که چون آرسام عروسی بزرگی نگرفته باید پرستو رو ببره هلند .

کم مونده بود از شدت عصبانیت سکته کنم . اینا چه فکری برای خودشون کردن ؟ با عصبانیت گفتم :

من- همین فردا میرم خونشون تکلیف رو باهاشون روشن می کنم .

آیهان – بیخیال به قول خودت میگذره .

من- نخیر اینا خیلی پرو شدن . فکر کردن دختر شاه پریون تحویلمون دادن که انتظار شمش طلا دارن . یه دختر دراز و قراضه تحویلمون دادن که نه کار کردن بلده و نه چهره رویایی داره .

آیهان – نکنه میخوای بری اینارو فردا بهشون بگی ؟

من- چرا که نه . 9 ساله که دارن مارو می چزونن حالا نوبت منه .

آیهان – همون آیدا شرو اعصاب خورد کنی . عوض نشدی هنوز .

هردو خندیدیم و به اتاق هامون رفتیم . دیگه ساعت 5 و خورده ای بود . حوله رو در اوردم و لباس بافت سبزو شلوار خونگیمو پوشیدم و رفتم سر کامپیوتر . نگاه دوباره ای به ساعت انداختم . شک داشتم این موقع کسی انلاین باشه . دلو زدم به دریا و تلگرام رو باز کردم . با کمال تعجب دیدم ماهور انلاینه . براش نوشتم :

(( زود تند سریع اعتراف کن این ساعت داری با کی چت می کنی ))

بعد از دو دقیقه بالاخره چشمم به جمال typing… روشن شد .

((چشت دراد دارم با محمد می چتم ))

محمد نامزد ماهور بود . پسر خوب و سربه زیری بودو باهم دیگه تو محل کار اشنا شده بودن . براش نوشتم :

((نچ نچ نچ . خجالت هم خوب چیزیه والا ))

((ماکه نامزدیم عذرمون موجه بگو بینم خودت این ساعت چرا آنلاینی ؟))

((با صدای خروس از خواب پاشدم دیگه خوابم نبرد .))

((باشه . منم خر . کدوم خروسی این موقع شب قدقد می کنه؟))

((اولا که در خر بودن تو شکی نیست . دوما اینکه پرفسور خروس قوقولی قوقول می کنه نه قدقد.))

((چه فرقی داره . حالا من صدای زنشو گفتم . مهم کاریه که الان می کردی . ))

((بابا کاری نمی کردم . تازه از حمام در اومدم .))

چندتا کله متعجب فرستاد و بعد نوشت :

(( این موقع شب ؟ حمام ؟ مگه داریم ؟ مگه می شه ؟ ))

((دیگه شب هم نمیشه گفت داره صبح میشه . حالا اینارو بیخیال ، نامزد جونت چطوره ؟ ))

((هیچی بابا فعلا سر این خواهر عوضیش گیر افتادیم . ))

((برای چی ؟ چیکار به خواهره دارین ؟ شما عروسیتون رو بگیرین . ))

(( تو که خانواده اینارو میشناسی . پاشون رو کردن تو یه کفش که اول بچه بزرگ تر میره خونه بخت بعد کوچیکه . از شانس گند ماهم محمد بچه کوچیکس . ))

(( تا اونجایی که میدونم خواهر محمد دم بخته . پس دیر یا زود ازدواج می کنه دیگه . ))

(( تو هنوز این عفریته رو نشناختی . واسه در آوردن حرص منم که شده ازدواج نمی کنه . ))

(( دِ خب مگه تو چیکارش کردی ؟))

((خانوم باشی دوست داشته دوستش زن محمد بشه و حالا که نقشه هاش بهم خورده داره از ته میسوزه .))

((محمد حالا چی میگه ؟ کاری نمی کنه ؟ ))

(( محمد هر خوبی که داشته باشه یکی از بدی هاش که همه خوبی هارو پر میده اینه که بلد نیست رو حرف مامان و باباش وایسه و از حقش دفاع کنه . ))

(( خب اینطور که نمیشه . یعنی شما دوتا تا اخر باید منتظر بمونید تا این خانوم دست از لجبازی برداره ؟ ))

(( به حرف خانواده اونا بله تا آخر ))

(( میخوای باهاشون بیام صحبت کنم ؟ شاید راضی شدن ))

(( دلت خوشه ها ! تا مادر بزرگم که اینقدر یک دندس رفت باهاشون صحبت کرد اثری نداشت . ))

(( اون مادر بزرگت بود . من آیدام می فهمی آیدا ))

چندتا شکلک خنده فرستاد . بعد از یک دقیقه دوباره نوشت :

(( خب حالا اینارو وللش . خودت چه خبر ؟))

(( هیچی بابا از شانس گندم ماشینم خراب شد . آرش فعلا ماشینش رو بهم قرض داد . ))

(( برو خوشحال باش . ماشین اون از مال تو شیک تره که ! ))

(( مگه من مثل تو دنبال مال دنیام ؟ برو کافر . برو از دنیا دل بکن . ))

(( باشه من عاشق مال دنیا . حالا کی بود سر یه سرویس طلا که آرسام واسه پرستو خریده بود داشت خودش رو می کشت ؟))

(( اون بحثش فرق می کنه . درضمن اسم اون دختره دراز بد قواره رو نیار که عق می زنم . ))

(( باز چی شده ؟ دعواشون شده ؟))

(( اگر بفهمی چی گفتن آتیش می گیری . ))​

(( بگو از فوضولی مردم ))

(( دختر و مادر پرو برگشتن میگن چون عروسی آن چنانی نگرفتین باید پرستو رو ببره هلند . ))

(( زکی ، هلند . لیاقت این دختره فوقش تا سومالی . ))

(( خدایی . امروز قراره برم حالشون رو جا بیارم . ))

(( ایول . خبرش رو حتما به منم بدی ها . ))

(( حتما . خب من فعلا دیگه برم حاضر شم . ))

(( باشه گلم . موفق باشی . ))

بعد از خداحافظی با ماهور بلند شدم و شروع کردم به حاضر شدن . لباس های فرمم رو پوشیدم و مقنعم رو سرم کردم . اما مگه درست میشد . هرکاری می کردم لبش کج می شد . از همون اول به لبه ی مقنعه حساس بودم همش هم از شانس تو صاف کردنش مشکل داشتم . حدود یک ربع باهاش ور رفتم اما فایده ای نداشت . بالاخره تسلیم گذاشتن طلق شدم . بعد از گذاشتن طلق چادرم رو سر کردم و کیفم رو برداشتم . گوشیم رو انداختم تو کیف و راه افتادم پایین . صدای تلق تولوق از تو آشپزخونه میومد . کیفم رو روی مبل انداختم و وارد آشپزخونه شدم . مامان پشت به من مشغول روشن کردن چایی ساز برای صبحانه بود . پام رو که داخل آشپزخونه گذاشتم از شانسم چادرم گیر کرد به لیوان روی اپن و لیوان با صدای بدی به چهل تیکه کوچیک و بزرگ تقسیم شد . مامان هین بلندی کشید و برگشت سمتم . دستام رو به معنای چیزی نیست بالا گرفتم و گفتم :

من- نترس مامان جان ، چادرم بهش گیر کرد .

مامان- کی اومدی پایین ؟ مردم از ترس دختر .

من- شرمنده داشتم می رفتم .

اومدم تکون بخورم که مامان جیغ کشید :

مامان- تکون نخور ! وایسا شیشه هارو جمع کنم .

من – نمی خواد ... جای خالی میدم می رم .

مامان – چی چی رو جای خالی میدم ....میره تو پات .

صدای رادمان از پشت سرم بلند شد .

رادمان – مامان بیخیال سرکارت شو .... مامان جون دیگه نمیزاره بری .

من- برای چی ؟

آرش از در آشپزخونه وارد شدو همونطور که خمیازه می کشید گفت :

آرش – چون تا سه ساعت باید کارای امنیتی رو انجام بده که یه وقتی شیشه ای رو زمین جا نمونه بره تو پای کسی .

سرم رو بر گردوندم و به مامان نگاه کردم . از چشماش داد میزد که همچین قصدی داره . سریع قبل از هر حرکتی از جانبش از روی شیشه ها پریدم و از آشپزخونه در رفتم . صدای داد مامان بلند شد . سریع چادرم رو درست کردم و راه افتادم . بابا که تازه نون به دست رسیده بود تو حیاط با خنده گفت :

بابا – باز دوباره خانوم رئیس گیرت انداخت ؟

همونطور که تند تند بند کتونیم رو می بستم گفتم :

من- می خواست گیر بندازه اما سریع در رفتم . ​

سوار ماشین آرش شدم و همونطور که از حیاط دنده عقب می گرفتم گفتم :​

من- خدافظ .​

بابا- خدا به همراهت دختر جون . ​

راه افتادم و برو که رفتیم . سرعت رو بیشتر کردم . صدای اس ام اس گوشیم بلند شد . همونطور که حواسم به جلو بود گوشی رو از کیفم در آوردم و پیام رو باز کردم . عرفانه بود :​

(( دوست دارم یه خورده ،​

قد یه سوسک مرده ، ​

بهت کلک زدم من ،​

سوسکه هنوز نمرده ....چطوری جیگیلیه من؟ ))​

زدم زیر خنده . خدایا یه عقلی به این دختر بده . براش نوشتم :​

((با اجازه جناب فوضول خان دارم میرم سر کار . در ضمن نگفته بودی که بلدی شعر بگی!))​

((بله پس چی ... من رو دست کم گرفتی ؟))​

((خانوم اعتماد به سقف بنده الان در حال رانندگی هستم . بعدا باهات صحبت می کنم . ))​

بعد از فرستادم پیام گوشی رو انداختم رو صندلی شاگرد . مثل همیشه ترافیک . پام رو روی ترمز فشار دادم و پشت وانت سسفید رنگ ایستادم . چشم هام رو برای چند دقیقه تا باز شدن ترافیک بستم . امروز بعد از اداره یادم باشه حتما به خونه آرسام اینا یه سر بزنم . با به یاد آوردن حرفاشون دوباره اخمام رفت تو هم . اینا چه فکری راجع به ما کردن؟ از بس از همون اول هرچی گفتن مامان و آرسام گفتن چشم دور برشون داشته . حالا خودم آدمشون می کنم . بالاخره راه باز شد . گاز دادم و راه افتادم . خدارو شکر زود راه افتادم وگرنه بدبختی داشتم . نیم ساعت بعد جلوی در اداره بودم . ماشین رو توی پارکینگ پارک کردم و پیاده شدم . چادرم رو صاف کردم و راه افتادم . محدوده حیاط مثل همیشه پر بود . سرباز ها همونطور که مجرم هارو گرفته بودن به سمت ساختمون یا بیرون اداره می رفتن و مجرم ها هم سعی می کردن با حرف هاشون سرباز هارو قانع کنن . اما خوب میدونن که هیچ فایده ای نداره . از پله بالا رفتم و وارد ساختمون شدم . به محض اینکه پام رو داخل گذاشتم متوجه شدم که یه اشکالی تو کار هست . یه نگاه به دورو برم انداختم . مردم که برای شکایت اومده بودن خیلی با احتیاط راه می رفتن و چند تا سر باز مشغول طی کشیدن زمین بودن . نگاهی به زمین انداختم که اه از نهادم بلند شد . حالا فهمیدم مشکل از کجا بود . پام رفته بود تو آب . رو کردم سمت سربازی که داشت به آبدار خونه می کرد و صداش زدم . ​

من-چرا اینجا اینطور شده؟​

سرباز سریع احترام گذاشت و گفت :​

سرباز- چاه فاضلاب زده بالا قربان . ​

سری تکون دادم . اینم از این . آخه الان وقت بالا زدن آب بود ؟ روی نوک کفش به سمت اتاقم رفتم . در اتاق رو باز کردم و واردش شدم . باز خدارو شکر اتاقم سالمه . نگاهم به چادرم که افتادم از حرص جیغی کشیدم . پایینش کلا خیس شده بود . درست همون لحظه که جیغ کشیدم چیزی از روی صندلیم پرید بالا . با وحشت چند قدم به عقب رفتم و به اون موجود که بلند شده بود نگاه کردم . با تعجب گفتم :​

من- محسن ! تو اینجا چکار می کنی ؟​

محسن – اااا اومدی ؟​

من – جواب منو بده . تو اتاق من چکار داشتی ؟سکتم دادی .​

محسن – بابا جوش نیار . خوابم میومد اومدم اتاقت یکم بخوابم .​

کم مونده بود بزنم همونجا خاکش کنم . کیفم رو انداختم روی صندلی و گفتم :​

من – مگه اتاق من کاروانسرا ست که اومدی اینجا بخوابی ؟​

محسن – بابا اتاق خودم رو آب گرفته . ​

من- خوب به درک ... پاشو برو بینم .​

محسن – شرم و حیا هم خوب چیزیه والا .... خیر سرت داری با مافوقت صحبت می کنی ها !​

من- پاشو جمعش کن ببینم ... مردم مافوق دارن منم مافوق دارم .​

محسن – مگه چمه ؟ خیلیم خوشگل و خوشتیپم ....​

من- آره خیلی ! مردم مافوق دارن ما اعتماد به سقف داریم . ​

محسن همونطور که از روی صندلی بلند می شد و به سمتم میومد گفت :​

محسن – سرکار خانوم خیلیا آرزوشونه که این مافوق خوشتیپ رو زیارت کنند . ​

من- مافوق خوشتیپ لطف می کنید برید بیرون بنده کارم رو شروع کنم ؟​

محسن دستش رو روی چونش کشیدو قیافه متفکرانه به خودش گرفت . ​

محسن – امممم بزار فکر کنم .... خب یکم التماس کن .... شاید قبول کنم .​

همونطور که با عصبانیت کیفم رو بر می داشتم گفتم :​

من- التماس کنم ؟ هان ؟ حالا یه التماسی نشونت بدم . ​

محسن که فهمیده بود قصدم چیه سریع از اتاق زد بیرون و در و بست و کیفم خورد تو در . پسره پرو . کیف رو برداشتم و گذاشتم سر جاش و به سمت میزم حرکت کرده . یهو صدای محسن از پشت در شنیدم :​

محسن – خیلی وحشی .​

دیگه از شدت خشم قرمز شده بودم . با تمام سرعت به سمت در رفتم و با ضرب بازش کردم . اما از شانس در رفته بود . خودش می دونست اگر بگیرمش زنده نمی زارمش . همون موقع یکی از همکارا که اسمش محمد مسعودی بود رد شد . تا منو جلوی در دید با خنده گفت :​

مسعودی – سلام خانوم موسوی . خوبین ؟​

با اخم گفتم :​

من- مرسی . با اجازه . ​

و درو محکم بستم . ریز ریز خندیدم . میتونستم خیلی راحت قیافه وا رفتش رو تصور کنم . با اینکه کاری نکرده نمی دونم چرا اینقدر از این بشر متنفرم . به سمت میزم رفتم و تا اومدم بشینم در با شدت باز شد . با فکر اینکه ایندفعه هم محسنه یکی از پرونده ها رو برداشتم و محکم به سمتش پرت کردم . صدای داد محدثه در اومد . اوخ اوخ ، پرونده صاف خورده بود تو دماغش . ​

محدثه – چته وحشی ؟ مگه از آمازون اومدی ؟ ​

من – شرمنده فکر کردم محسن.​

محدثه- همین کارارو می کنی که کسی نمی گیرتت . ​

من- باز پرو شدیا . نه که خودت رو کسی گرفته .​

محدثه- خبر نداری الان که من اینجام در خونمون صف خواستگاریه .​

من- خواب دیدی . خب حالا بیا بشین .​

محدثه با همون دماغ سرخ شده اومد رو مبل جلوی میزم نشست . ​

محدثه – دیشب چرا هر چی بهت زنگ زدم بر نداشتی ؟نگرانت شدیم .​

من-دیشب ؟دیشب که من گوشیم یه سره کنارم بود . نکنه به خط قبلیم زنگ زدی ؟​

محدثه – اخ حواس رو ببین . دوباره به خط قدیمیت زنگ زدم . یادم باشه شماره جدیدت رو به مهدی بدم . ​

یهو پریدم سمتش و یقش رو گرفتم :​

من- ینی تو بده ببین چه بلایی سرت میارم . ​

محدثه- خب بابا وحشی . بیچاره داداشم . لیاقتش رو نداری .​

من- اوه اوه داداشش . ​

محدثه – بدبخت یه بچه داری کی میاد بگیرتت ؟​

من- تو خیابونا هم حتما آوارم نه ؟ برو خدا روزیتو جای دیگه بده من که میدونم داری خرم می کنی .​

محدثه – واقعا مهدی عاشق چیه تو اسکل شده ؟ نه خوشگلی ، نه اخلاق داری ....​

من – اهوع صبر کن بینم . اونوقت تو خوشگلی ؟ ​

محدثه – بهتر تو هستم جگره .​

هردو خندیدیم . این بحث همیشگی ما بود . اخرش هم با جگره گفتن محدثه ختم می شد . ​

من- حالا اینا رو بیخیال . احوالات عشق جناب عالی چطوره ؟​

محدثه – دلم براش تنگولیده . بهونه ای هم ندارم که برم پیشش .​

من- چرا نداری ؟ پاشو برو بگو سلام بر تو ای تک ستاره قلبـ.....​

محدثه – بسه . خوبه میدونی از این حرفا بدم میاد . ​

من- ینی اگر اون هم همین هارو بهت بگه بازم بدت میاد ؟​

یهو خودشو روی مبل یک نفره رها کردو صورتش کج و کوجه شد .​

محدثه – اون ....اون که ....وای......ینی میشه ؟​

من- پاشو ببینم با این ریخت و قیافش . خجالت هم خوب چیزیه .​

محدثه – بی احساس . اصلا تو چرا اینقدر بی عاطفه ای ؟​

من- بنده بی عاطفه نیستم . خودت هم دلیل این جوابای رد رو میدونی . ​

محدثه- بله خوب میدونم . یه روز یه خری پیدا شد و جناب عالی .....​

من- هووووی درست صحبت کن . ​

محدثه بلند شدو یک شکلات از توی ظرف رو میزم برداشت و همونطور که بیرون می رفت گفت :​

محدثه- کلا زبون نفهمی . می بینمت .​

چیزی نگفتم و نشستم پشت میز و به کارای خودم مشغول شدم .​

♥ فاطمه ♥​

من- رضا .... رضا .​

رضا – همممم .​

من- واقعا واجبه که بری ؟​

رضا – نرم بشینم ریخت تورو نگاه کنم ؟​

اشک گوشه چشمم رو با روسری چرک شده صورتیم پاک کردم و گفتم :​

من- پس من تو خونه تنها چکار کنم ؟​

رضا – ای بمیری که نمیزاری یه غذا درست و حسابی بخوریم . بمیر اصلا ...خوبه ؟​

من- خب چکار کنم دلم برات تنگ میشه بری .​

رضا – بس می کنی یا ....​

احمد – کات ....بابا رضا اینجا باید اون قسمت اون روی سگ منو بالا نیار رو می گفتی .​

رضا دستی به پیشونیش کشیدو گفت :​

رضا- شرمنده باز قاطی کردم . امروز فکرم درگیره . ​

شیلا از روی صندلی بلند شدو همونطور که در خودکار قرمز رنگش رو می بست گفت :​

شیلا- برای امروز بسته . همگی خسته نباشید .​

همه بچه ها پخش شدن . پالتو رنگ و رو رفته قهوه ای رو از تنم در اوردم و مانتو مشکیم رو صاف کردم . روسری رو با شال آبی رنگم عوض کردم و از سن پریدم پایین . شیلا اومد سمتم و با لبخند گفت :​

شیلا-بابا بازیگر ... اونوقت تو با این استعدادت نمی خواستی بیای بازی کنی ؟ خیلی خلی ... خییییلی ​

من- بابا وقت نمی کنم دخی . ​

شیلا – وقت نمی کنم و اینارو بریز دور .... فعلا اماده شو باهم بریم یه قهوه توپ بزنیم .​

من- ایول . صبر کن الان آماده میشم .​

شیلا – برای مفت خوری خوب وقت داریا .​

من- اون بحثش جداست .​

شیلا خندیدو رفت سمت بقیه و منم سریع رفتم تو اتاق گریم تا لباس هام رو عوض کنم . با شیلا توی کافی شاپ نشسته بودیم و ساکت به همدیگه زل زده بودیم . بدون هیچ حرفی . یه قلپ از نسکافه خوردم و گفتم :

من- چرا ما مثل این دختر پسرای عاشق بهم زل زدیم ؟​

شیلا – تورو نمی دونم اما من به پشت سرت زل زدم . ​

با تعجب برگشتم و پشت سرم رو نگاه کردم . دوتا پسر با موهای کاملا عجیب پشتمون نشستنه بودن . برگشتم و گفتم :​

من- شیلا !!​

شیلا – چیه ؟​

من- این گوریل ها دیدن دارن که زل زدی بهشون ؟ واقعا که .​

شیلا – بابا می بینمشون یاد کارتون تام و جری میوفتم . وقتی یه چیز تو سر تام میخورد و سرش باد می کرد مثل موهای اون پسر تی شرت سبزه می شد . ​

هردو زدیم زیر خنده . خداییش راست گفت . پسرا که دیدن داریم می خندیم ایشی گفتن که خندم دوبرابر شد . ​

شیلا – خب حالا اینارو بی خیال . چه خبر از مهراب ؟​

من- خبر خاصی نیست . مثل همیشه باهام عادی برخورد می کنه . ​

شیلا – عجب شیر برنجیه این پسر . تا بغالی سر کوچه فهمیده تو عاشقشی اما این انگار نه انگار .​

من- خودش خوب خبر داره اما به روی خودش نمیاره . ​

شیلا- دیگه بدتر . من موندم این شامپانزه چی داره که تو عاشقش شدی .​

من- اولا که شامپانزه شوهر نداشتته . دوما که خیلی سر تر از اون کیوان . ​

کیوان یکی از بچه های تئاتر بود که شیلا بدجوری خاطر خواش بود . البته کیوان هم دست کمی از شیلا نداشت اما بچمون زیادی مثبت و سر به زیر بود واسه همین مدام به شیلا ضد حال می زد . ​

شیلا – اونو نگو که دلم ازش خونه . پسره پرو برگشته میگه ...​

صداش رو مثل کیوان کلفت کردو گفت :​

شیلا – خانوم زاهدی به نظرم درست نیست که دور از جمع بچه ها دوتایی صحبت کنیم . ​

سرم رو گذاشتم روی میزو شروع کردم به خندیدن . دقیقا می تونستم چهره اون لحظه شیلا رو تصور کنم . ​

شیلا – بخند ! آره بخند ! گریت هم موقع عروسی مهراب میبینم . ​

من- بیخود . نفوذ بد نزن . پاشو بریم که دارم از خستگی وا میرم . ​

هردو بلند شدیم و بعد از حساب کردن سوار ماشین من شدیم . شیلا رو رسوندم در خونشون . ​

شیلا – دستت درد نکنه . ​

من – خواهش می کنم . میشه پنج تومن . ​

شیلا یه لگد به لاستیک ماشین پراید خوشگلم زدو گفت :​

شیلا – پاشو جمعش کن ببینم . دو قدم راه رو با ابو قراضت طی کردی پول هم می خوای ؟​

من- از فردا که دیگه نیومدم دنبالت با دوچرخه این راه رو طی کردی حالیت میشه . ​

اینو گفتم و پام رو گذاشتم روی گاز . یکم جلو تر پشت چراغ قرمز ایست کردم . دستی به فرمون ماشینم کشیدم و گفتم :​

من- نفسم به دل نگیری ها . اون خل و چل یه چیزی گفت . تو خوشگل ترین ماشین دنیایی . پرنسس منی تو . ​

سرم رو برگردوندم که دیدم که مرد حدودا بالای 25 سال با چشمای اندازه دیگ بهم زل زده . باز دوباره در ملاء عام قربون صدقه ماشینم رفتم . خیلی متشخصانه عینکم رو زدم بالا گفتم :​

من- چیزی شده ؟​

چشماش دوباره گرد تر شد . حتما از تغییر رفتارم تعجب کرده بود . چراغ که سبز شد با یه خدا شفا بده از بغلم رد شد . پوفی گفتم و راه افتادم . اینم از سهمیه امروزم . به قول مهدی داداشم تا یه روز لقب دیوونه نگیرم که روزم شب نمیشه . برام پیام اومد . بازش کردم . حلال زاده مهدی بود . ​

((تو راه اومدنه تخم مرغ بخر ))​

کنار یه سوپری زدم رو ترمز . بعد از خرید تخم مرغ و یه چن تا بسته چیپس و پفک به سمت خونه راه افتادم . اومدم دکمه ریموت رو بزنم که نگاهم به ماشین محمد افتاد که جلوی در پارکینگ پارک شده بود . از حرص جیغ کشیدم :​

من- محمد بمیری !​

با حرص ماشین رو کنار ماشینش پارک کردم که نتونه حرکت کنه . پلاستیک خرید هارو برداشتم و وارد خونه شدم . ​

من – اهل و عیال من اومدم . ​

مهدی اومد سمتم و گفت :​

مهدی – چقدر دیر کردی . مردم از گشنگی . رفته بودی تخم مرغ بخری یا تخم مرغ بزاری . ​

من – همونطور که داشتم به سمت آشپزخونه می رفتم یه پس گردنی به محمد زدم و گفتم :​

من- از ایشون بپرس . باز ماشینش رو جلوی در پارکینگ گذاشته . درگیر پارک کردن بودم .​

محمد پس کلش رو مالید و گفت :​

محمد – دست خر کوتاه . ​

جیغ کشیدم و اومدم حمله کنم سمتش که با داد مامان متوقف شدم . ​

مامان – باز تو دوباره رفتی از این آشغالا خریدی ؟ چرا اینقدر تو زبون نفهمی دختر . مریض میشی مثل خواهرت . ​

مهدی – آره دیگه . مثل یه تیکه گوشت میوفتی روی تخت . ​

مامان که اینو شنید با دمپایی افتاد به رد مهدی . خنده ای کردم و وارد اتاقم شدم . صدای عطسه و فین فین محدثه خواهر کوچیکم از تو اتاقش تا اتاقم میومد . چینی به دماغم دادم و چندشی بهش گفتم . لباسام رو با لباسای راحتی عوض کردم و از اتاق زدم بیرون . ​

من – مگه شما دوتا نباید الان سرکار باشید ؟ چرا اینقدر علافید شما ؟​

محمد – امروز مرخصی گرفتیم . ​

من – برای چی ؟​

مهدی – بمونیم برای مهمونی شب حمالی کنیم . .

من – شب ؟ شب باز چه خبره ؟

مامان – کلا فامیل رودعوت کردم . خیلی وقته صداشون نکرده بودم .

من- مامان تو همین هفته پیش مهمونی دادی ها ! خوشت میاد پول خرج کنی و از ما کار بکشی .

مهدی در گوشم آروم طوری که فقط خودم بشنوم گفت :

مهدی – اگر بفهمی کی دعوته نظرت عوض میشه .

من – خب کل فامیل دیگه .

مهدی – کل فامیل و .....

بلافاصله قلبم شروع کرد به بندری رفتن . آروم و تیکه تیکه گفتم :

من- مهراب ؟.... مهراب اینا ..... دعوت هستن ؟

مهدی چشمکی به معنای اره زد و رفت تو آشپزخونه . مامان از تو آشپزخونه داشت بلند بلند حرف میزد تا قانعم کنه که مهمونی لازمه و خوب کرده مهمونی گرفته . سریع دوییدم تو آشپزخونه و همونطور که دستکش های ظرف شستن رو می پوشیدم گفتم :

من- نه . خوب کردین . به قول عمو پورنگ مهمون حبیب خداست پس قدمش مبارک ... خب ظرف های نشسته رو رد کنید بیاد

مامان – بسم الـ.... این باز دوباره جنی شد .... مهدی چی چی به این گفتی که همچین شد ؟

مهدی همونطور که زرده تخم مرغ رو پخش می کرد با شیطنت گفت :

مهدی – هیچی .... فقط یکم از فواید مهمون و مهمون داری و صله رحم و از این جور چیزا واسش گفتم .

هردو بهم چشمک زدیم و ریز ریز خندیدیم . مهدی و محدثه کاملا از عاشق بودن من با خبر بودن . اما مامان و محمد اصلا خبر نداشتن . سر همین خبر نداشتن مامان تا میتونه نا خواسته حرصم میده . یادمه یک روز رفته بودیم خونه مهراب اینا ، داشتیم چایی می خوردیم که یهو مامان برگشت به نیره خانوم مامان مهراب گفت :

مامان – نیره جون چرا برای گل پسرت زن نمی گیری ؟

نیره خانوم – مهرداد که نامزده ..... مهراب هم که زوده هنوز .

مامان – چی چیو زوده ؟ .... اگر بخوای خودم یه دختر خوب برات پیدا می کنما .

چهره من اون لحظه کاملا دیدنی بود . دستی دستی مادر بنده داشت بدبختم می کرد . با خنده زورکی گفتم :

من- مامان جان چرا آخه اصرار می کنی ؟

مامان – من تا عروسی این پسر رو نبینم دست بردار نیستم . اصلا بیاد دختر خالت مهناز رو بگیره .

من- مادر من مهناز که دوسال از مهراب بزرگ تره .

مامان – به جاش خانوم دکتریه برای خودش . نیره جون خبر نداری چه دختریه .....

مامان شروع کرد به تعریف و تمجید از مهناز . من همون طور بی حرکت زل زده بودم بهش . به خودم که اومدم دیدم دیر بجنبم مهراب پریده . تو یک حرکت خودم رو انداختم روی زمین و شروع کردم به ناله :

من – آخ پام .... وای نفسم در نمیاد .... آخ سرم درد می کنه ....

با یاد اون روز و اصرار های مامان دوباره با حرص دندونام رو روی هم ساییدم . تا اومدم بشقابی رو که یک ساعته تو دستم کفی مونده رو آب بکشم مامان کنارم زد و گفت :

مامان – یه ظرف خواستی بشوری . کل آب منطقه رو هدر دادی . پاشو برو تو اتاقت تو دست و پا نباش برا من بهتره .

صدای محمد از تو سالن بلند شد :

محمد – پس کجاست این حقوق بشر ؟ این دختره باید بره تو اتاقش راحت اونوقت منو مهدی فلک زده حمالی کنیم ؟

مامان – جناب عالی توالت رو شستی ؟ اگر نشسته باشی یه حقوق بشری بهت نشون میدم که خروسای آسمون زارزار گریه کنن

محمد – مامان اون مرغای آسمونن ها . چرا آخه جاشون رو عوض می کنید ؟

همون طور که به سمت اتاقم می رفتم گفتم :

من – شما توالتت رو بشور جناب توالت شور .

درو بستم و دمپایی محمد خورد تو در اتاقم .

..........................

جلوی آینه ایستادم و به خودم نگاه کردم . یه مانتو فیروزه ای با روسری ستش و شلوار جین پوشیده بودم . تیپم عالی بود ولی بدجوری استرس داشتم . همچین بودم که انگار داشتن میومدن خواستگاریم . پوووووف . از دست تو مهراب . ببین منو به چه روزی انداختی . به قول شیلا همچین خوشگلم نیستی . صدای زنگ بلند شد . مثل وحشیا حمله کردم سمت در . محدثه و مهدی که از موضوع خبر داشتن زدن زیر خنده اما مامان و بابا و محمد با تعجب نگاهم می کردن .خاله اینا وارد شدن . وا رفتم . اینا که نبودن . خیلی عادی و با لبخندی تابلو با خاله سلام و علیک کردم . به به مهناز خانوم هم که تشریف آوردن . از اون روزی که مامان اون حرف رو زد به کل از مهناز زده شدم . با اون هم به زور رو بوسی کردم و تعارفشون کردم داخل . از اون روز هر وقت مهناز رو میبینم یاد پرستو زن داداش آیدا میوفتم . حالا می فهمم از یکی بدت بیاد و طرف فامیل باشه چه حس بدیه . گفتم آیدا ، یادش بخیر . دلم بدجوری برای اون دوتا منگول تنگ شده . ای بابا حیف که جدا شدیم . با صدای مامان به خودم اومدم . همه نشسته بودن و فقط من با قیافه شل و وا رفته حاکی از احساسات فوران شده وسط سالن ایستاده بودم . مامان با صدای خیلی مهربون که توش یه حسابت رو می رسم قلنبه بود گفت :

مامان – فاطمه جان مادر برو برای مهمونا چایی بیار .

چنان از نگاهش ترسیدم که یک لحظه احساس کردم مامان اصغر قاتل ((قاتل زنجیره ای ایران)) و منم طعمش هستم . سریع با یه لبخند جیم زدم تو آشپزخونه . یه چایی هول هولکی ریختم که تمام دست و بالم سوخت . تا اومدم چایی رو ببرم بیرون مامان وارد آشپزخونه شد و با دیدن سینی چایی که توش قطره قطره چایی ریخته بودو تمام قند ها خیس شده بودن صورتش از عصبانیت قرمز شد .

مامان – د آخه من به تو چی بگم فاطمه ؟ امشب چت شده ؟

می خواستم بگم مهراب جونم داره میاد اما بجاش گفتم :​