رمان ولهان به قلم Ava20

ژانر: #ترسناک #تخیلى #هیجانى

خلاصه :

رمان در مورد یه جنه یه جن بد که ماموریت هاى خودشو داره مثل همه جن هاى بد با ذکر بِسْم الله زخمى میشه و انسانها رو دوست نداره اما نسبت به انسانها یه حسى غیر از نفرت هم داره اما این حسو نقض میکنه و جوابى بهش نمیده ، قضیه از جایى شروع شد که برادرش کشته میشه و اون مامور میشه بفهمه کیا اونو کشتن تو این راه باعث میشه خیلى اتفاقات براش بیفته و زندگیش به کل تغییر کنه و …

يه رمان متفاوت دارم اما ژانرش تكراريه ترسناک و تخيلى و هيجانى ، البته تخيلى تخيلى هم نيست ، شخصيت هاى تو رمانم همشون وجود دارن ، اما از ديد انسان دورن

مقدمه :

شک و شبهه اى نيست من هم همانند قاتلان خواهم كشت !

به گونه اى خواهم بود كه حتى بترسند !

از سايه اى كه فقط بازتاب من است !

از من بترس زيرا خون تو در چشمان من جاريست !

تو را خواهم كشت در تباهى از جنس فلاكت !

از من بترس زيرا تو را خواهم دريد !

دريدن از جنسى همانند تو ، همانند من !

چرا كه خواهم فهميد تو هم از جنس منى !

از نوع من !

خودمو بيشتر بهش نزديک كردم و تو گوشش گفتم

_ ولش كن خسته اى الان بايد بخوابى زود باش برو سرتو بزار رو بالش نماز نخون

چشاشو بست و خميازه كشيد بعد از چند ثانيه دوباره خميازه كشيد و گفت

_ اهع ولش كن ظهر باز قضاشو ميخونم

لبخند خبيثى روى لبم نشست كه با شنيدن ذكر ... بِسْم الله الرحمن الرحيم ... كه پدر اين دختر گفت زخم عميقى نشست روى بازوم نعره زدم و خودمو كشيدم عقب كه خوردم زمين چشامو بستم و تالار خونه زوبعه رو تو مغزم تجسم كردم وقتى چشامو باز كردم

تو حياط بودم و عارض جلوم بود ( عارض: این نوع جن‌ها برخی از انسان‌ها را مریض می‌كنند. ) اخم كردم و خودمو كنار كشيدم كه با صداى مسخره اى خنديد

_ باز كه تو خودتو زخمى كردى ؟ خيلى برام جالبه كه تو چطورى يه ولهان شدى

_ خفه شو تا دق و دليمو سر تو خالى نكردم عارض

خنديد و اومد جلو بازومو كشيد

_ بده ببينمش

بازومو كشيدم و گفتم

_ ول كن نميخواد

_ آروم باش پسر كاريت ندارم كه

با عصبانيت رفتم تو تالار زوبعه روى تخت هميشگيش آراسته نشسته بود تا منو ديد لبخند زد و گفت

_ پسر كوچيک من چطوره بيا جلو كاموس

تنها كسى كه با اسم واقعيم صدام ميزد زوبعه پدرم بود دستمو روى بازوم فشار دادم تا دردش كمتر بشه به طرفش رفتم و روبه روش ايستادم

_ ارباب بزرگ زنده باشند

با همون صداى كريه و ترسناكش خنديد با دستش اشاره كرد برم جلو سرمو پايين انداختم چند قدمى به جلو برداشتم روبه روش قرار گرفتم

_ ميبينم كه دوباره زخمى شدى

سرمو بيشتر پايين انداختم دستى به صورتش كشيد

_ نقض كردن يه آدم از كارى كه ميخواد بكنه زياد سخت نيست تو يه ولهانى

(ولهان: پیامبر خدا� فرمود: برای وضو شیطانی است كه ولهان گفته می‌شود و اگر بنده‌ای نام خدا را به هنگام وضو بر زبان نیاورد او را دچار وسوسه می‌کند. (مستدرک ج 1 ص 323))

اخمو سرمو انداختم پايين اعصابم از خودم خورد شده بود زوبعه دستشو زير چونه ام گذاشت سرمو بالا كشيد به چشماى يكدست سرخش كه همرنگ خون انسانها بود خيره شدم لبخند زد مثل هميشه لبخندش مهربون نبود بلكه پر از بدجنسى و حقارت بود و ما از

اين دو كلمه لذت ميبرديم

_ تو فرزند شايسته منى كاموس ميدونم كه آخر به دست يكى مثه تو اون آدماى بى ارزش و از گل ساخته شده از بين ميرن

_ نا اميدتون نميكنم پدر

لبخندش دوباره تكرار شد دستشو روى شونه ام زد

_ برو بده زخمتو پانسمان كنن البته فكر نكنم به اين زودى خوب بشه چون قدرت اون ذكر الهى خيلى زياده

_ بله حتما

چند قدم عقب رفتم دستمو گذاشتم روى قلبم

_ ارباب بزرگ زنده باشن

عقب عقب از تالار خارج شدم به طرف اتاقى كه هميشه وقتى زخمى ميشدم ميرفتم براه افتادم سرمو پايين انداختم با قدرت به سنگ ريزه ها نيرو وارد ميكردم كه به جاى خيلى دورى پرتاب ميشدن اين كار بهم آرامش ميداد بالاخره به درمانگاه رسيدم و واردش شدم

دختر زيبايى كه معمولا پزشک بود به روم لبخند زد و گفت

_ به به ميبينم كه سوگلى زوبعه دوباره زخمى شده عجيبه خودش زخمتو خوب نكرده

با اعصاب خرابى گفتم

_ خفه شو و كارتو بكن

با تعجب به صورتم نگاه كرد اما بهش اهميتى ندادم مغزم هول و هوش اون مردى كه سالها بود ازش شكست ميخوردم ميچرخيد هميشه قبل از هركارى ذكر ميخوند و هر جنى كه پيشش بود زخمى ميومد به تالار زخممو شست و بست بدون حرفى از درمانگاه

خارج شدم هنوز نگاه متعجبشو حس ميكردم اما توجه نكردم چشامو بستم و دروازه سوم برزخ رو تو ذهنم تجسم كردم تو سيم ثانيه اونجا بودم كنار نهر بزرگش زانو زدم و سرمو بردم جلو انعكاس چهره ام توى آب شكل گرفت شكل زوبعه بودم تقريبا كپى برابر با

اصلش چشماى سرخ خونينم ميدرخشيد لبها و دهن نسبتا بزرگ و كاملا متناسب با صورتم موهام مثل هميشه پريشون روى پيشونيم افتاده بودن .

نفس عميقى كشيدم و سعى كردم اعصابمو آروم كنم هميشه بعد از يه شكست اعصابم بهم ميريخت جورى كه اصلا قابل تحمل نبودم صداى نفس كشيدنى باعث شد به سرعت بلند شم

_ آروم باش منم ولهان

با اعصاب خوردى گفتم

_ اينجا چيكار ميكنى لاقيس ؟

(لاقیس: او هم‌جنس‌بازی زنان را به زنان آموخت. (سفینه البحار ماده بلس)

_ خب مادر گفت بيام پيشت كار احمقانه اى نكنى

دستشو گذاشت روى شونه ام و فشار داد نشستم

_ خيلى وقته كار احمقانه اى ازم سر نزده مادر چرا نميخواد باور كنه !؟

خنديد لاقيس از معدود جن هايى بود كه دوست داشتم بعضى اوقات كنارش باشم از عارض به شدت نفرت داشتم شايد تخس بود هميشه هم فكر ميكرد خيلى بامزه است !

_ چه حسى دارى ولهان ؟

_ بد ، افتضاح ، حسى كه اصلا دلم نميخواد دوباره تجربه اش كنم

_ پس متاسفم برات

_ كار تو چجورى پيش ميره ؟

پاهاشو دراز كرد به دستاش تكيه داد و گفت

_ ايمان اين آدماى خاكى ضعيف شده خيلى راحت كارم راه ميفته

_ جالبه

_ اره قابل تحسينه كه بيشتر كره زمينو آدمايى تشكيل دادن كه يه جو مغزم تو سرشون نيست

نگاش كردم

_ لاقيس تا حالا به دوستى با اين خاكى ها فكر كردى !؟

سرش به سرعت چرخيد طرفم چشاى نارنجيش از عصبانيت برق زد

_ يه بار ديگه تكرار كن ولهان !

ترسيدم بلايى سرم بياره من يه تازه كار بودم و اون قرنها بود فعاليت ميكرد

_ هيچى بابا

_ ميگم تكرار كن

بلند شدم كه باهام بلند شد خيز برداشت طرفم يقه امو گرفت و كشيد به طرف خودش كشيده شدم و محكم خوردم بهش

_ ببين بچه فكر نكن چون عشق زوبعه اى كاريت ندارم اون آدماى خاكى باعث شدن ما يه درجه پايينتر بريم ميدونى اين يعنى چى ؟ يعنى خاک از ما مهمتره

به شدت ولم كرد برخورد كردم به صخره و كمرم زخمى شد اخ ظريفى گفتم از همون دور نعره زد

_ ديگه هم به اين چيزا فكر نكن بچه چون حوصله اعصاب خوردى ندارم

اخم كردم كه پشت كرد بهم

_ برو به جهنم احمق

شونه هاش از خشم لرزيد اما خودشو كنترل كرد دستاشو مشت كرد و رفت .

اعصابم از خودم خورد شد اين چه رفتارى بود باهاش كردم اخه خاک هم ارزش داره برادرمو ناراحت كنم !؟ اَه ، لگدى زدم به صخره كه ترک برداشت پام درد گرفت اما خوب بود خشمم فروكش كرد ، تصميم گرفتم چرخى تو دنياى خاكى ها بزنم چشامو بستم و

يه جايى از شهر شمال رو در نظر گرفتم پشت درختى ظاهر شدم به دور و برم نگاه كردم به نظر ميومد يه عروسيه به خودم خنديدم جلوى يه تالار عروسى ظاهر شدم و ميخوام توش عروسى نباشه ، كنجكاو بودم اين خاكى ها چطورى ازدواج ميكنن ، وارد شدم

خيالم راحت بود چون كسى منو نميديد به دور و برم نگاه كردم خوشم نميومد رو زمين بشينم يه ميز خالى كه فقط يه دختر و يه پسر نشسته بودن انتخاب كردم حوصله راه رفتن هم نداشتم چشامو بستم و يكى از صندلى هارو مجسم كردم وقتى چشامو باز كردم روبه

روى دختره كنار پسره نشسته بودم ، عروس و داماد هم پشت سرم روى صندلى هاى مجللى نشسته بودن و با هم حرف ميزدن ، همه مشغول بودن بدون اينكه حتى فكر كنن يه جن وسطشون نشسته ، صداى دختره نظرمو جلب كرد

_ كاميار من از اينجا خوشم نمياد

پسره اخم كرد و غريد

_ خفه شو آناهيتا حوصله تو يكى رو ندارم به اندازه كافى از صبح اعصابم خط خطى شده

كنجكاو شدم چى شده ؟؟! به پسره دقيق شدم تونستم مغزشو بخونم ، خنديدم ، زن داشت و يه بچه اين آناهيتا هم دوست دختر و معشوقه اش بود ! چقدر احمقه كه بچشو ول كرده ، من با اونهمه بديم ، هيچوقت بچه اى از خون خودمو ول نميكردم ، شايد زنمو ول

كنم !! اينبار به آناهيتا دقيق شدم يتيم بود و يه برادر داشت يه برادر فوق العاده غيرتى اوه ماى گاد ، در كمال تعجب داشت از اين كار خوشم ميومد !!

_ كاميار بيا بريم الان يه اشنا مارو باهم ببينه داداشم منو ميكشه

كاميار عصبانى تر شد اما سعى كرد صداش نره بالا

_ اه آناهيتا دو دقيقه خفه شو به درک ببينن خيلى از اون زنيكه خوشم مياد ؟ اميدوارم طلاق بخواد

_ پسرت چى كامى ؟

_ اونم بمونه رو دست مادرش به من چه

حوصله ام سر رفت بلند شدم بحثشون بى معنى و اعصاب خورد كن بود .

به طرف يه ميز ديگه كه چهار تا پسر نشسته بودن رفتم ، روى تنها صندلى خالى نشستم به هر چهار تا نگاه كردم ، همه زير سى سال بودن با چهره هاى شرقى ، بينشون فقط يكى اخمو بود ، كناريش بهش سلقمه زد و گفت

_ چته سامان ؟ يه چيزى بنال ، بابا رفت كه رفت چرا اينقدر خودتو اذيت ميكنى ؟

پسر اخمويى كه اسمش سامان بود بيشتر اخم كرد و خشن گفت

_ ولم كن على حوصله اتو ندارم

_ بخرم برات جيگر ؟

سامان خواست بلند شه كه على بازوشو گرفت

_ باشه بابا بشين ديگه حرف نميزنم بى اعصاب

سامان محكم خودشو كوبيد به صندلى

_ بپا له نشى بچه

كسى حرفمو نميشنيد فقط گفتم كه عريضه خالى نباشه !!! هنوز داشتم بهشون نگاه ميكردم كه تو مغزم صدايى تكرار شد

_ ( كجايى ولهان ؟)

همونطورى جواب دادم

_ تو يه عروسى مادر

صداش عصبانى شد

_ (بدون اجازه ما نرو به دنياى آدما شايد يكى بتونه تورو ببينه راحت ميكشدت بيا اينجا بابات كارت داره )

_ الان ميام

ديگه حرفى تكرار نشد چشامو بستم و حياط تالارو مجسم كردم بوى نم و ترشى رو حس كردم اين بوى تالار بود بوى لجن هم تازگيا قاتيش شده بود بدم نميومد اين بو هارو خيلى دوست داشتم وارد تالار شدم مادر روى صندلى سلطنتيش نشسته بود و زوبعه ، پدر ،

با كلافگى قدم ميزد

_ درود بر ارباب و ملكه

هردو به طرفم برگشتن زوبعه نگام كرد و گفت

_ بيا جلو كاموس بيا بيا

قدمهامو تند تر برداشتم كنارش ايستادم كه لبخندش محو شد عصبانيت تو چشاش نشست

_ توى دنياى آدما بودى ؟

_ فقط دور كوتاهى زدم سرورم

سرشو اورد جلو و آروم بو كرد

_ بوى انسانهاست اين بو وقتى خيلى بهشون نزديک بشى روى تنت ميشينه

زبونم قفل كرد طبق معمول يادم رفت خودمو تو نهر بشورم و بعد برم تالار

_ عفو كنيد سرورم تكرار نخواهد شد

نگاه عصبيش آروم شد هركس جاى من بود الان به بدترين شكل ممكن مجازات شده بود اما من براى زوبعه فقط پسر و فرزند نبودم محبت خاصى نسبت بهم داشت كه خودمم درک نميكردم !! دستشو روى زخم بازوم گذاشت نرم نوازش كرد و گفت

_ كاموس من بخاطر خودت از رفتن به دنياى آدما منعت كردم كارى نكن قوانينمو بشكنم چون دلم نميخواد به هيچ وجه صدمه و يا شكنجه اى به تو برسونم .

_ سرورم من آماده هر شكنجه اى هستم

لبخند زد

_ شجاعت و جسارت تو منو خيلى خوشحال ميكنه

عقب گرد كرد شنل بلند سياه و قرمز رنگش به دنبالش كشيده شد و تا كنار صندلى ادامه داشت برگشت و نشست با غرور خاصى به صندليش تكيه داد و دستشو گذاشت روى دسته اش انگشتر براق و نقره اى رنگش باعث شد چشمم خيره بشه به دستش ، كم كم بالا

رفتم و به لباسش رسيدم لباسشم مثه شنلش قرمز و سياه بود به جرات ميتونم بگم آراسته ترين لباسى بود كه تو كل صد سال عمرم ديده بودم !

_ ميتونى برى كاموس اميدوارم دوباره تكرار نشه

_ بله سرورم

مثل هميشه عقب عقب رفتم بيرون ، لاقيس با مارد در حال اومدن بودن با ديدن وضعيت لاقيس كه ضعف شديدى داشت و به مارد تكيه داده بود هول دويدم طرفشون

(مارد: به جنی كه سركش و خبیث‌تر باشد مارد گویند)

زير بازوى لاقيس رو گرفتم كه خودشو كشيد و گفت

_ تو يكى به من دست نزن

خودمو عقب كشيدم و با نگرانى نگاش كردم اولين قدمى كه برداشت باعث شد بيشتر ضعف كنه و با كله بره تو زمين منو مارد هردو تا بازوهاشو محكم گرفتيم و از سقوطش جلوگيرى كرديم

_ چش شده مارد

با چشاى تاريكش بهم زل زد

_ نميدونم من فقط اين شكلى ديدمش كه افتاده جلوى در تالار

بغلش كردم و درمانگاه رو مجسم كردم خيلى زود رسيديم دراز كشش كردم روى تخت و به پزشک هميشگى گفتم

_ ببين چش شده ؟

اومد نزديک و دستشو گذاشت روى شونه ام

_ چيزى نيست آروم باش

_ معاينه اش كن

با نعره ام خودشو عقب كشيد و دويد به طرف لاقيس معاينه مختصرى كرد و برگشت طرفم

_ برو فرمانروا رو صدا بزن بايد بيان اينجا

به سرعت خودمو غيب كردم و تو تالار ظاهر شدم پدر مشغول مطالعه كتابى بود با ديدن سر و وضع آشفته ام ، آشفته شد به سرعت بلند شد و گفت

_ كاموس ؟ چى شده !؟

_ با من بياين پدر خواهش ميكنم

دستشو با شوک گذاشت تو دست دراز شده ام چشامو بستم و درمانگاه رو مجسم كردم هردو ظاهر شديم پدر با ديدن رنگ پريده و زار لاقيس كه روى تخت دراز كشيده بود به طرفش رفت سرشو نزديک دهنش برد و گفت

_ كى بود لاقيس ؟

لاقيس ناله خفيفى كرد كه پدر دوباره پرسيد

_ فقط بگو كى !!؟؟

لاقيس دوباره ناله كرد و براى هميشه خاموش شد جلوى پدر نتونستم بغلش كنم خشک شده فقط نگاش ميكردم پدر با خونسردى سرشو بلند كرد روبه پزشک كه سرش پايين بود گفت

_ چى تشخيص دادى ؟

همونطور كه سرش پايين بود جواب داد

_ احضار سرورم ، توسط چند تا آدم احضار شده و سپس با ورد و ذكرى كه باعث مرگ جنيان ميشده كشته شده ، سرورم تشخيص من اينه .

دستام به سرعت مشت شد و اعصابم به شدت خورد شد عصبانيتم اونقدر زياد بود كه اگه الان اون آدما جلوم بودن با دستام ريز ريز ميشدن ، پدر متوجه شد به كنارم رسيد

_ اين براى ما يه ننگه كاموس تو بايد اين ننگو پاک كنى و نزارى به قبيله هاى ديگه برسه چون امكان داره مورد تمسخر قرار بگيريم !

تو دلم برق خوشحالى نشست

_ از اون آدماى خاكى انتقام ميگيرم پدر قول ميدم همشونو تيكه تيكه كنم

دست پدر نشست روى شونه ام

_ نه نبايد بكشى چون پشت اون آدماى خاكى خالقشون نشسته كوچكترين آسيب باعث ميشه تو دادگاه محاكمه بشيم كاموس

_ پس چيكار كنم ؟

لبخند ترسناكى زد

_ بايد اونا رو به بيراهه بكشى ميدونم كه منظورمو فهميدى

مثه خودش لبخند زدم و گفتم

_ بله فهميدم سرورم

چشاشو بست و از نظرم محو شد به طرف لاقيس براه افتادم بالاى سرش ايستادم صورتش بيروح تر از قبل شده بود نفس نميكشيد سرمو بردم جلو تا بتونم مغزشو بخونم بعد از خوندن با لبخند مرموزى گفتم

_ قول ميدم اون بچه ها رو بگيرم و بزرگترين آسيبى كه از ما به انسانها زده ميشه رو بهشون بزنم تو اين راه كمكم كن

كنار ديوار ايستادم سه تا پسر بچه كه بيشتر از سى نبودن به طرفم ميومدن ، اخم كردم و نفرت تو وجودم شعله كشيد ، اين بچه ها بخاطر چند دقيقه تفريح برادرمو كشتن ! هنوزم برام جالب بود اين سه تا بچه چطورى تونستن لاقيس به اون قدرتمندى رو بكشن !! به

من رسيدن عينک آدمگونه اى كه گذاشته بودم اذيتم ميكرد اما اونا نبايد چشاى منو ميديدن من الان يه آدم با جسم آدم بودم و قابل رويت براى چشماى اون آدما ، بايد يه فكرى براى تغيير رنگ چشام ميكردم !

دويدم و با يه حركت كاملا واقعى خودمو زدم به يكيشون هردو پرت شديم عقب اون دوتاى ديگه دويدن طرف دوستشون و بلندش كردن رو بهم كه هنوز روى زمين نشسته بودم غريدن

_ چته مرد حسابى جلوتو ببين

خودمو خسته نشون دادم مثلا چند مترو دويده بودم

_ واقعا ببخشيد نميدونستم شما اينجايين وگرنه سرعتمو كنترل ميكردم

حدسم درست بود نرم شدن اونى انداخته بودم رو زمين اومد جلو به نظر ميومد مهربونتر از اون دوتاى ديگه باشه بازومو گرفت و كمكم كرد بلند شم دستشو اورد جلو و گفت

_ سلام من ناصرم

با شنيدن ( سلام ) تنم گر گرفت احساس كردم زخمى شدم ، ناصر اشاره كرد به پسر سمت چپش كه قد بلند بود با صورتى گرد و چشاى قهوه اى روشن

_ ايشونم دوستم بهروز

و سمت راستى با چشاى سبز كمرنگ و قد متوسط

_ و دوست ديگم ياشار

هردو ابراز خوشنودى كردن خوشحال بودم لااقل سلام نكردن تا دوباره زخمى شم !! دست ناصر كه پسرى هم قد ياشار بودو فشردم

_ كاموس

لبخند زد

_ خوشبختم كاموس ، ما داريم ميريم سينما دوست داشتى با ما بيا

ياشار و بهروز هم تاييد كردن از خدا خواسته باهاشون همراه شدم كه ياشار پرسيد

_ راستى دنبالت كرده بودن اينجورى در ميرفتى ؟ شونه ناصرو له كردى

_ خب من از تنهايى ميترسم جاهايى كه تنهام تند طى ميكنم تا زودتر به جمع برسم

يه نگاه عجيب به همديگه انداختن لابد با هم ميگفتن مرد گنده از چى ميترسه ؟! بهروز گفت

_ اينجا كه چيزى نيست بترسى تازه اخرين درجه ترس جنه كه ما يكيو كش..

با سلقمه ناصر ساكت شد دوباره عصبانى شدم دستمو مشت كردم تا نره تو بدن فانى و ضعيفشون

صداى خنده ياشار بلند شد هرسه با تعجب نگاش كرديم كه با همون خنده گفت

_ باو تو جاهايى كه تنهايى تند طى ميكنى يهو به ذهنم رسيد دستشويى رو چجورى طى ميكنى لابد ....

ناصر اينبار با غرشى ساكتش كرد اما هرسه خنديدن براى منكه اين جمله ها اصلا جالب نبود !

_ داشتى كجا ميرفتى ؟

به ناصر نگاه كردم به نظر ميومد عاقل تر از اون دو تا پت و مت باشه

_ خونه

_ خونه ات كجاست ؟

_ همين دور و برا

بهروز با ذوق گفت

_ عه چه خوب ما هم يه خونه مجردى داريم چطوره باهم بيشتر اشنا شيم از دست اين دوتا ديوونه براى يه مدتى خلاص شم

با پس گردنى كه ياشار زد بهروز خنديد و جلوتر از ما براى گرفتن تاكسى رفت سؤالى كه ذهنمو مشغول كرده بود پرسيدم

_ چند سالتونه ؟

ناصر گفت

_ من و بهروز بيست و شش دانشجوى رشته گرافيکيم و ياشار دو سال كوچيكتر از ماست عمران ميخونه

_ اهان

پس اونقدرا هم بچه نبودن ؟!

_ تو چندى ؟

به كنجكاوى ياشار جواب دادم

_ بيست و دو

_ پس كوچيكتر از همه مايى

_ بله كوچيكترم

هردو بهم لبخند زدن چقدر احمق بودن كه به اين سادگى با يكى گرم ميشدن !!! بدون اينكه بفهمن كيم !؟

********************

ناصر

ياشار تو گوشم گفت

_ ببينم ناصو بد كارى نيست كه با يه غريبه جور شديم ؟

عاقل اندر سفيه نگاش كردم

_ ناصو خودتى اولا ، دوما اونم خلق خداست چه فرقى داره با ما

_ يهو ترورمون كرد چى ! ؟

_ خفه شو دو دقيقه ، به شكلش ميخوره اهل ترور باشه ؟ معلومه از اين بچه مامانياست كه شبا هم گاهى با ، بابا و ننه اشون ميخوابن !

سكوت كرد ، هرسه به طرف تاكسى كه بهروز گرفته بود رفتيم و سوار شديم تا سينما سكوت كرده بوديم زير چشمى به كاموس نگاه كردم يه دستش لبه پنجره بود و دست ديگه اش روى عينكش انگار ميترسيد عينكشو يكى بدزده ! بيشتر از اسمش متعجب بودم تا

حالا همچين اسمى نشنيده بودم !

اندامشو از نظر گذروندم يه شلوار لى مشكى و پيراهن مشكى ! دو تا مشكى جور در نميومد اما بازم پوشيده بود ديگه ، موهايى كه به طرز زيبايى آراسته شده بود طورى كه اصلا مشخص نبود آراسته است !! شكل طبيعيش اين شكلى بود ! البته شايدم طبيعى

درست كرده ، لب و دهن خوشفرم و پوستى غير طبيعى سفيد ! روشو برگردوند و نگام كرد لبخند زدم كه اخم كرد و روشو به طرف راننده گرفت و گفت

_ آقا تو جيبتون ذكرى هست ؟

نگاه متعجب هر چهار نفر بهش دوخته شد راننده گفت

_ آره پسرم من هميشه تو جيبم ذكر ميزارم ، تو از كجا فهميدى ؟

_ حدس زدم

سكوت كرديم سلقمه ياشار نشست توى پهلوم

_ چته ؟

_ ساعت چنده ؟

نگاهى به مچم كردم

_ چهار و نيم

صداى سرفه ممتد كاموس نزاشت ياشار جواب بده به سرعت برگشتم به طرفش اشاره كرد ماشين وايسته

_ آقا نگه دار

تند ايستاد كه كاموس تند تر پياده شد از سرعتش همه متعجب شديم ! باهاش پياده شدم نشسته بود روى جدول هنوزم سرفه ميكرد ، روبه روش نشستم

_ چى شدى كاموس ؟

با همون عينكش نگام كرد

_ نميدونم حالم خوش نيست

_______________________________

كاموس

ولى خيلى خوب ميدونستم چمه اون ذكر تو جيب راننده هرچى كه بود داشت منو فلج ميكرد ! دست ناصر نشست روى شونه ام

_ اشكال نداره بيا برميگرديم ميرسونيمت خونه ات

با بياد اوردن ذكر و ماشين راننده تند گفتم

_ نه نه شما برين من ميرم لازم نيست

زير بازومو گرفت كشيد با اثر اون ذكر به قدرى ضعيف شده بودم كه با زور كمِ انسانى مثه ناصر بلند شدم و باهاش كشيده شدم

_ بيا بريم كاموس رنگت پريده

با ترس به طرف ماشين رفتم اختيار پاهام دست من نبود دست ناصر بود تو يه قدمى ماشين حس كردم سرم سنگين تر شد و كم كم سقوط كردم به طرف پايين و حتى ناصر هم نتونست منو بگيره !!

___________________________

با سر گيجه چشامو باز كردم و دور برمو نگاه كردم خونه برام اشنا نبود ! نشستم و با دقت بيشترى خونه رو از نظر گذروندم يادم اومد ! اين خونه ى اون سه تا پسر بود كه سه روز تحت نظر داشتم به سرعت دنبال عينكم گشتم پيداش كردم روى ميز دراور گذاشته

شده بود برش داشتم و پوشيدم كه در باز شد و ناصر با ياشار اومدن تو

_ چرا نشستى كاموس ؟ دراز بكش كل كمرت زخميه

اثر اون دعا بود بايد بفهمم كدوم دعا بود كه اين بلا رو سرم اورد !؟

_ نه حالم خوبه ، بهترم

لبخند مهربون ناصر اذيتم كرد من عادت داشتم به لبخند بدجنس و خبيث از مهربونى متنفر بودم صداى خنده ياشار منو از خلصه در آورد ناصر بهش توپيد

_ چته ؟؟

با همون خنده اش رو بهم گفت

_ اخه كدوم مغز متفكرى تو خونه هم عينک دودى ميزنه برادر من

كنترلمو از دست دادم با داد گفتم

_ من برادر تو نيستم

حس اينكه من برادر يه انسان بى ارزش باشم نابودم ميكرد ، با داد ترسناكم هردو با ترس يه قدم عقب برداشتن ياشار گفت

_ باشه خب چرا رم ميكنى ؟؟

ناصر بيشتر بهش توپيد

_ ميشه خفه شى نميبينى مريضه ؟

نقشه ام داشت خراب ميشد دستمو روى پيشونيم گذاشتم صادقانه گفتم

_ براى عوض كردن رنگ چشما بايد چيكار كرد ؟؟

هردو تعجب زده نگام كردن ياشار اومد جلو

_ ببينم رنگ چشات چيه كه ميخواى عوض كنى

قبل از اينكه به خودم بيام عينكو از صورتم برداشت با ترس و لرز گفتم

_ بدش به من

هردو اول شوكه به چشاى يكدست قرمز خونينم نگاه كردن كه يهو صداى خنده بلند ياشار اومد شوک زده نگاش كردم كم كم ناصر هم به خنده افتاد با چشاى گرد نگاهشون ميكردم كه هردو دل درد گرفته بودن ! بعد از دو ساعت خنده بالاخره ناصر گفت

_ اخه مرد حسابى اينم لنزيه گذاشتى !؟ عين اين خون اشاما شدى كاموس

زبونم هنوز از گفتن حرفى قاصر بود

_ بيا من يه رنگ خاكسترى دارم تو هم اين رنگ قرمزو از چشات در بيار

چطورى ؟؟

سؤالى بود كه تو ذهنم پرسيدم اما روى زبونم جارى نشد هردو رفتن بيرون و بعد از چند ثانيه ناصر اومد تو و گفت

_ عه تو كه هنوز در نياوردى بيا خودم برات در ميارم

بهم نزديک شد كه واكنش انجام دادم خودمو عقب كشيدم و گفتم

_ تو برو من ميزارمش تو چشام

يه خورده نگام كرد جعبه سفيدى داد دستم و رفت ، بازش كردم دو تا گلوله خاكسترى توى آب شناور بود ! لبخند زدم جالب به نظر ميومد ، گذاشتمش تو چشام الان شبيه يه انسان كامل شده بودم سرمو برگردوندم دوست نداشتم اين شكلى باشم اما مجبور بودم بايد

انتقام لاقيس رو بگيرم .

رفتم تو سالن همه تعريف كردن و ياشار كمى حسودى كه خوشحالم كرد بعد از چند دقيقه هم از خونه اشون خارج شدم پشت تير برقى ايستادم و حياط تالارو مجسم كردم ، چشامو باز كردم و رفتم به طرف تالار زوبعه مثل هميشه مرتب و آراسته روى صندليش

نشسته بود تا منو ديد لبخندش محو شد

_ كاموس شكل انسانها شدى پسرم

_ پدر من روش هاى خودمو دارم

لبخندش مثل هميشه ترسناک بود ، داشتم نيرو ميگرفتم

_ بهت اعتماد دارم ميتونى آبروى مارو با آوردن سر اون سه نفر دوباره بخرى

پوزخندى نشست گوشه لبم تيكه بزرگه اونا ميشه قلبش كه اونم زنده زنده در ميارم و كباب ميكنم از خوردن قلب انسانها لذتى وصف نشدى ميبردم .

چشامو بستم و دروازه سوم برزخو مجسم كردم ، دوباره كنار نهر نشستم به لاقيس فكر كردم ، دلم ميسوخت ، اخرين كارى كه باهاش كردم دعوا بود و توهين ، بايد كارى كنم يه بار ديگه ببينمش بايد باهاش حرف بزنم ، صدايى تو مغزم اكو شد

_ ( ولهان كجايى ؟ )

با حرص به عارض جواب دادم

_ چيكار دارى ؟

_ ( بيا اينجا جون من در خطره )

_ به من چه ؟

_ ( بيا خوراک توئه اينجا )

يه تفريح بد نبود چشامو بستم و عارض رو سرچ كردم ديدمش بين چند تا آدم به نظر ميومد جنگير باشن لبخند خبيثى زدم اونا دشمناى خونى ما بودن ! و الان خودشون اومده بودن تو دام من ، چشامو بستم و درست وسطشونو تو ذهنم مجسم كردم ، چشامو باز

كردم هر سه جنگير ورد هايى ميخوندن كه عارض زخمى ميشد اما روى من تأثير نداشت به مراتب از عارض قوى تر بودم اما اعصابمو خورد ميكردن ، خيز برداشتم طرف يكى و محكم هولش دادم خورد به ديوار و با وحشت دور و برشو نگاه كرد يكى ديگه رو

هول دادم از اين كار لذت ميبردم از وجودشون كه ترس توش بيداد ميكرد ميچشيدم ، يكيشون گفت

_ اين چى بود ؟

اونى هنوز ننداخته بودم گفت

_ بچه ها نترسين

هنوز حرفش كامل نشده بود كه تلنگر زدم بهش با صداى بلندى خنديدم هرسه متعجب به همديگه نگاه كردن

_ صداى چى بود ؟!

_ صداى من

نگام كردن ظاهر شده بودم و چشاى ريزشون قادر به ديدنم بود لبخند زدم كه يكى از اونا گفت

<< أَعُوذ بِاالله مِنَ الْشَّيْطانِ الْرَّجيم / بِسْم الله الْرَّحْمٰنِ الْرَّحيمِ >>

تنم گر گرفت و زخمى شدم عصبانى تر خيز برداشتم طرفش كه دوباره تكرار كرد نرسيده بهش زانو زدم قدرت اين ذكر الهى رو هيچوقت درک نميكردم ، سرمو بلند كردم پيروز مندانه نگام ميكرد عارض ساكت گوشه خونه ايستاده بود ، بيشتر نقش بيننده داشت

ايستادم و با صداى ترسناكم نعره زدم

_ تو منو زخمى كردى ولى نتونستى منو بكشى و من با اينكه ميتونم بكشمت ، نميكشمت

عقب گرد كردم و اخرين تيرمو با لبخندى ترسناک رها كردم

_ چطوره يه هديه بهت بدم ، يه جعبه كه توش سر پسر نوزادت و دختر شونزده ساله ات توشه

نگاهش وحشت زده شد ترسشو حس ميكردم قدرت گرفتم و بهش حمله ور شدم هر سه تا رو جورى كشتم كه صورتاشون اصلا مشخص نبود ه*و*س قلب كرده بودم دستمو فرو كردم تو سينه يكى و قلبشو در آوردم خون فوران كرد و همه جامو رنگ كرد بوى

خون رو با لذت استشمام كردم چشامو بستم و اولين گاز ، از قلب مرد جنگيرو زدم قدرت گرفتم اونقدر كه با آزاد كردن انرژى ذخيره شده تو بدنم ميتونستم يه شهرو به نابودى بكشم ، دست عارض نشست روى شونه ام

_ ولهان كارت عالى بود نسبت به گذشته خيلى قوى شدى

دستشو پس زدم اخرين لقمه قلبو خوردم و برگشتم طرفش چشامو بستم و نهرو مجسم كردم ، كنارش ظاهر شدم دستامو تو آب گل آلودش فرو كردم و خون هاى دستم ، دستمو رها كردن و تو آب محو شدن ، صداى عارض رو دوباره شنيدم

_ ولهان ابليس نبايد از اين قدرت تو باخبر شه ميدونى كه سالهاست منتظر ظهور يه ولهان با قدرت هاى يه فرشته الهى بوده .

صورتمو شستم بلند شدم روبه روش ايستادم جدى تر از هميشه بود

_ تو نميخواد خودتو ناراحت كنى عارض من خودم از پس مشكلاتم بر ميام

يقه امو مرتب كردم

_ در ضمن كى گفته من قدرت فرشته الهى رو دارم ؟

_ تو خودتو نديدى ولهان انرژى كه از قلب اون جنگيرا گرفتى مثل انرژى خيلى از جن ها منفى و ترسناک نبود بلكه يه انرژى كاملا مثبت و الهى بود

هولش دادم

_ برو گمشو عارض

چند قدم رفت عقب قفسه سينه اشو ماساژ داد و نفس گرفت

_ باشه اما به حرفام ميرسى ، من سالهاست فعاليت دارم يه ولهان با قدرتهاى فرشته رو ديدم همونى كه ميتونست كل زمين رو با خاک يكسان كنه اما ...

سكوت كرد كنجكاو پرسيدم

_ اما چى ؟

جوابى نيومد برگشتم كسى نبود ! عارض رفته بود .

بيخيال نشستم دوباره كنار نهر و لنز گذاشتم امروز ديگه بايد شروع ميكردم ، چشامو بستم و پشت همون تير چراغ برق ظاهر شدم لباسامو مرتب كردم ، در زدم و منتظر شدم بعد از چند دقيقه بهروز با يه چهره خواب آلود درو باز كرد

_ انگار بد وقتى اومدم

درو بيشتر باز كرد خميازه كشان گفت

_ بيا تو ما از اين سوسول بازيا نداريم مثه بد وقت و اين چيزا ، راحت و خاكى باش

خاكى !؟ هه .... ، وارد شدم يه حياط دنج كه وسطش يه حوض گرد قرار داشت كه تا نصف پر بود ، سمت چپش يه باغچه كوچيک قرار داشت كه گل هاش پژمرده و شكسته بودن ، سمت راست هم حموم و دستشويى بود ، وارد خونه شدم سالن مبله اش زياد بزرگ

نبود اما به شدت بهم ريخته بود ، از صد كيلومترى ميشه تشخيص داد خونه مجردى سه تا پسره !!

روى يكى از مبلا نشستم و گفتم

_ اون دو تاى ديگه كجان ؟

صداش از تو آشپزخونه خمار و خواب آلود اومد

_ رفتن دانشگاه من بعد از ظهر كلاس دارم

خميازه كشان به يه ليوان چاى اومد رو بهم گرفتش

_ بيا نوش جان

ليوانو گرفتم نشست روبه روم و شروع كرد به چرت زدن ، ليوان چاى رو تو گلدون خالى كردم ، اونقدر گيج خواب بود كه اصلا حس هم نكرد ، بلند شدم دور و بر خونه رو از نظر گذروندم بهترين جا رو براى چسبوندن ورد انتخاب كردم ! لبخند خبيثى نشست

روى لبهام

_ وقت تقاصه انسان هاى خاكى و فانى

ورد رو چسبوندم ، خونسرد رفتم طرف بهروز ازش ممنون بودم چون كارمو خيلى آسون كرد !

_ من دارم ميرم بهروز فردا دوباره بهتون سر ميزنم

تكون خورد و گفت

_ واى زهره ول كن ، بابا صبر داشته باش ، فردا شب ميام خواستگارى

حتما خواب ميديد ! بدون توجه بهش چشامو بستم و اتاقى كه توى تالار متعلق به من بودو در نظر گرفتم ، روى تخت دراز كشيدم اهل خواب نبوديم طبيعتمون اينجورى ايجاب ميكرد اما خوشم ميومد يه جاى نرم دراز بكشم و فكر كنم .

______________________________

ناصر

وارد خونه شدم كه احساس كردم باد سردى وزيد روى صورتم ، توجه نكردم وارد سالن شدم ، ياشار كه زودتر از من رفته بود لگد زد به پاى بهروز و گفت

_ چرا اينجا خوابيدى پخمه ؟

بهروز غرش كرد

_ اه برو اونور زهره

چشاى منو ياشار گرد شد روى لب ياشار لبخند خبيثى نشست

_ جون ميدم براى تلافى اون خمير دندونى كه ديشب ماليد روى صورتم

با خستگى نشستم روى مبل

_ ول كن ياشار بزار بخوابه

_ عمرا

كيفشو پرت كرد روى مبل و نشست روى پاهاى بهروز با تعجب نگاش ميكردم اين الان چيكار داره ميكنه !!

انگشت اشاره اشو با عشوه كشيد روى صورت بهروز و گفت

_ عزيزم نميخواى بيدار شى ؟

بهروز هم كه فكر كرد زهره نامزدشه كمر ياشارو چسبيد ، كم كم داشت خنده ام ميگرفت ، همچين كمر ياشارو چسبيده بود انگار ژست عروس و داماد گرفته !!

_ بيا اينور نكن ياشار دارى با خط قرمزش بازى ميكنى

_ هيس

دستشو برد تو موهاى بهروز و انگشتاشو تكون داد كه بهروز گفت

_ اخخ

نتونستم خودمو كنترل كنم بلند خنديدم كه بهروز از خواب پريد تا ديد ياشار خندون نشسته روى پاهاش خط خطى شد ، محكم هولش داد و بلند شد بريده گفت

_ من ..... چى .... گفتم ؟؟

اشک از چشاى منو ياشار بيرون ميزد كه بهروز عصبى بالشتى به طرفم پرت كرد كه محكم خورد تو دهنم

_ مرض د جون بكن بحرف ناصر من چى گفتم ؟؟

برگشت طرف ياشار كه ولو شده بود روى زمين و ميخنديد

_ تو چرا روى پاى من بودى ؟

ياشار با تخسى عين بهروز گفت

_ اخخ

زدم زير خنده بهروز با ياشار درگير شد فكر كنم كلاسشم از دست داد ساعت نه شب بود خواب مونده بود بدبخت ، نگاهم روى بهروز بود كه نشسته بود روى شكم ياشار و با بالشت ميزد تو سر ياشار كه يهو ... احساس كردم فضا سنگين شد و به طرز عجيبى سرد

، خنده ام قطع شد ، اون دو تا پت و مت اصلا تو اين دنيا نبودن ، رفتم طرفشون بهروزو از روى شكم ياشار كشيدم پايين كه آتش بس اعلام شد هنوزم فضا به نظرم سنگين بود

_ بچه ها من يه چيزى حس كردم

بهروز كنار ياشار روى مبل نشست

_ چه چيزى ؟

_ نميدونم خونه سرد شد و ...

يهو صداى بلندى تو خونه پيچيد مثه صداى يه جيغ ، جيغ يه زن ، هرسه با وحشت به هم نگاه كرديم بهروز گفت

_ صداى چى بود ؟

ياشار هم با ترس گفت

_ از كجا اومد ؟

_ نميدونم ولى صداى يه دختر بود

بهروز خواست يه چيزى بگه كه خفه شد انگار يكى نشسته بود روى قفسه سينه اش و فشار ميداد منو ياشار به سرعت دويديم طرفش كه يهو برق رفت صداى ياشار كمى دور تر از من بود

_ اه گندت بزنن چقدر گفتم كنتور رو هرروز چک كنين

_ برو ببين چى شده ؟

_ باشه

نديدمش اما حس كردم رفت تو حياط اروم گفتم