رمان من دختر افسانه ایم به قلم محدثه فارسی

حرفي از نويسنده:

سلام دوستاي گل و خوشگلم! خداروشکر انقدر از ميشا استقبال شد که تصميم گرفتم يه داستان متفاوت ديگه بنويسم، تجربه ثابت کرد که تخيلي و طنز نويسيم واقعاً خوبه و اين و مديون شمام، بازم تو اين داستان قهرمان ما يه دختر ايرانيه، مي‌تونم بگم ايراني‌ها هميشه قهرمانن و من در اين داستان غير ممکن رو ممکن مي‌کنم! چاکر همه، عاشقتونم به مولا.

مقدمه:

اينجا آخر دنياست، جايي مثل جهنم!

جايي که قدم به قدمش تو رو بدرقه مي‌کنه به سمت مرگ!

نه يه مرگ راحت، يه مرگ دردناک و زجر آور.

يه جايي که هرلحظه بايد منتظر باشي تا وقتي به تنگنا اومدي، خودت با يه گلوله کارت رو بسازي!

براي همينه که هميشه ميگم:

"من دختر افسانه‌ايم"!

***

بسم الله...

با دو وارد ساختمون شدم و کارتم رو گرفتم جلوي سرباز، نگاهي بهش انداخت و با لحن سردي گفت:

سرباز: اين يعني چي؟

در حالي که هول شده بودم کارتم رو برگردوندم و بهش نگاه انداختم، تف تو مخت دختره‌ي اوشگول!

سعي کردم خودم و ضايع نکنم براي همين با لبخند کارت مليم و گذاشتم توي کيفم و کارت ورود رو در آوردم که نگاه بي‌تفاوتي انداخت و گفت:

سرباز: مي‌توني وارد شي.

لبخند قدر داني زدم و گفتم:

من: مرسي.

سريع از بين اون دستگاه‌ها عبور کردم و دوربينم رو از توي کيفم در آوردم.

لبخندي از روي شوق زدم و سريع سوار آسانسور شدم و دکمه‌ي 20 رو فشردم؛ توي پوست خودم نمي‌گنجيدم! پاهام رو از روي خوشحالي و استرس مي‌کوبيدم به کف آسانسور! تو آيينه آسانسور خودم رو نگاه کردم و موهام رو با شالم درست کردم!

چشم‌هاي آبي و پوست سفيد و ل**ب‌هاي صورتيم تضاد خوبي رو توي صورتم ايجاد کرده بود.

موهاي مشکي براق و ابروهاي خوشگل و خوش فرم مشکي، من از خودم تعريف نکنم کي تعريف کنه؟

پوزخندي زدم و روم رو از آيينه گرفتم که در آسانسور باز شد. سريع از آسانسور زدم بيرون و به جمعيتي که با شوق و ذوق به حرف‌هاي مرد راهنما گوش مي‌کردن، نگاه کردم!

اي واي نکنه دير کردم؟ من براي اين همايش کلي انتظار کشيدم!

بي‌اهميت به مردم به زور خودم رو از وسط جمعيت کشيدم به رديف اول!

مرد ميانسالي با روپوش سفيد که خيلي خوش‌تيپ‌تر و خوش قيافه‌ترش مي‌کرد رو به روي جمعيت وايساده بود و حرف مي‌زد!

لبخندش پررنگ‌تر شد و گفت:

مرد: اجناسي که توي اين شيشه‌ها هستن، اجناسين که متعلق به هزاران سال قبله!

و با دستش به ظرف شيشه‌اي مکعبي اشاره کرد... چشمم روي اون شيشه ثابت موند!

چه قدر اين سنگ خوشگله، سنگي ترکيب از رنگ‌هاي سورمه‌اي و آبي و بنفش؛ درست مثل يه کهکشان! با صداي يکي از بچه‌ها حواسم از سنگ پرت شد و بهش گوش سپردم:

- ببخشيد استاد چرا اونا رو توي آب نگه مي‌داريد؟

استاد لبخند مهربوني زد و گفت:

استاد: اين آب، يه آبه مخصوصيه که کمک مي‌کنه تا اجناس قديمي آسيب نبينن، خوب بهتره که به بقيه جاهاي آزمايشگاه سر بزنيم!

انگار سريع‌تر دوست داشت بچه‌ها رو از اون جا دور کنه، همه راه افتادن که من با قدم‌هاي آروم به سمت اون شيشه رفتم و بهش زل زدم! واقعا حيرت آور بود! خدايا چيا آفريدي! من قربونت برم.

سريع دوربينم رو درآوردم و چند تا عکس ازش گرفتم، خيلي دلم مي‌خواست لمسش کنم!

به دور و برم نگاه کردم کسي حواسش نبود، دستم رو يواشکي کردم توي شيشه که خيس شد و آروم آروم سنگ و لمس کردم که يهو انگار جريان برق بهم متصل شد! بدنم سنگينه سنگين شده بود و ولتاژ عظيمي بدن من و فرا گرفته بود! به سختي دستم و از آب بيرون آوردم و در حالي که نفس نفس مي‌زدم، دستم رو با لباسم پاک کردم! احساس سنگيني مي‌کردم؛ به زور پاهام رو جمع کردم و سريع به سمت بچه‌ها رفتم.

استاد رو تار مي‌ديدم. سرم رو تکون دادم و چشمام رو باز و بسته کردم که ديدم بهتر شد!

دوربين رو بالا آوردم و يه چند تا عکس خفن ديگه گرفتم.

حدوده يه ساعتي اونجا بودم و اطلاعات خيلي باحالي به دست آورده بودم.

همايش تقريبا تموم شده بود و بچه‌ها دور استاد رو گرفته بودن و ازش سوال مي‌پرسيدن، به ساعت توي دستم نگاهي انداختم! نزديک‌هاي 7 شب بود!

بايد سريع‌تر بر مي‌گشتم.

لرزش توي بدنم کمتر شده بود و يکم راحت‌تر مي‌تونستم راه برم، ولي سردرد عجيبي و خستگيه عجيبي من رو در برگرفته بود!

به سمت آسانسور رفتم که چشمم دوباره به سنگ افتاد، نيروي عجيبي من رو وادار مي‌کرد که بهش نگاه کنم، حس کردم چشمام داره مي‌سوزه براي همين سريع قدم برداشتم و به طرف آسانسور رفتم!

در آسانسور که بسته شد تکيه دادم به ميله و گردنم رو اين ور اون ور کردم، خيلي خيلي خسته بودم، عرق سرد کرده بودم و چشمام دوتا مي‌ديد!

در آسانسور که باز شد دستم رو گذاشتم روي در و بيرون رفتم، همه‌ي مردم رو دوتا مي‌ديدم!

به سختي از ساختمون زدم بيرون و دستم رو براي اولين تاکسي بلند کردم و سريع سوار شدم.

آدرس رو به راننده گفتم و سرم رو تکيه دادم به پشتيه صندلي!

يه صداهاي عجيب و غريبي به گوشم مي‌خورد، گردنم رو به شدت تکون دادم که قولنجاش شکست!

تمام بدنم عرق کرده بود و چشمام تار مي‌ديد، دلم مي‌خواست هرچي زودتر برسم خونه و بخوابم!

وقتي رسيديم راننده به من اطلاع داد و نفهميدم چه قدر بهش کرايه دادم و پياده شدم؛ اونم گازش رو گرفت و رفت!

زنگ خونه رو فشردم و دستم رو تکيه دادم به ديوار، در خونه باز شد و خودم رو مثل لش‌ها کشوندم توي خونه!

خاله سارا سريع اومد و با خوشحالي گفت:

خاله: چطور بود عشقم؟

لبخندي از روي خستگي زدم و گفتم:

من: عالي، خاله خيلي خستم ميرم بخوابم!

وقتي ديد خيلي آشفتم سرش رو تکون داد و من سريع از پله‌ها بالا رفتم و در اتاقم رو باز کردم و بعد از اينکه کولم رو پرت کردم يه گوشه‌اي از اتاق با همون لباس‌ها رو تخت ولو شدم و چشمام سريع بسته شد!

براي اولين بار تو عمرم، خواب عجيب و غريب مي‌ديدم. سياهي و سفيدي بود و گاهي توي خواب داد مي‌زدم!

در تمام مدت توي خواب عرق مي‌کردم و حس مي‌کردم همزمان بيدار هم هستم! گردنم رو انقدر اين ور اون ور کرده بودم ديگه نا نداشت!

با صداي زنگ ساعت با عصبانيت چشمام رو باز کردم و سريع بلند شدم و ساعت رو کوبيدم رو زمين! ساعت مثل آرد روي زمين شد، با تعجب بهش نگاه کردم! يعني در اين حد زورم زياد بوده؟ تک خندي زدم و به ساعت توي دستم نگاه کردم که 8 صبح و نشون مي‌داد!

نفسم رو فرستادم بيرون و لباسام رو عوض کردم و با همون تاب و شلوارک رفتم از اتاق بيرون. چشمام نيمه باز بود. بايد حتما حموم مي‌رفتم. حموم و دستشويي توي راهرو بين اتاق من و خاله قرار داشت!

خاله هم در حالي که خوابالو بود و خميازه مي،کشيد اومد بيرون و گفت:

خاله: سلام صبح بخير!

بي‌حال گفتم:

- سلام، صبح توام بخير!

اون رفت به سمت دستشويي و من حموم. درحموم رو خواستم باز کنم که دستگيرش توي دستم شکست! خاله که از صداي دستگيره نصف و نيمه بود توي دستشويي و بيرون با تعجب نگاهم کرد که خودمم با تعجب گفتم:

- به خدا آروم بازش کردم!

نگاه متعجبش و گرفت و آروم گفت:

خاله: فداي سرت!

و رفت تو دستشويي، با تعجب دستگيره رو انداختم روي زمين و وارد حموم شدم!

به سمت شير آب رفتم و خواستم بازش کنم که کلا جدا شد!

وا؟ خدايا چيشده؟ به زور جاش زدم و آروم بازش کردم و رفتم زير دوش، آّب گرم که به پوستم برخورد کرد حس زندگي بهم دست داد و منم بهش دست دادم!

يه نيم ساعتي دوش گرفتم و بعد از پوشيدن حوله از حموم اومدم بيرون! با همه چي آروم برخورد مي‌کردم.

از پله‌ها رفتم پايين که خاله سريع گفت:

- بيا صبحونه بخور عزيزم، مي‌خوام برم بيرون!

در حالي که با کلاه حوله موهاي خيسم و خشک مي‌کردم گفتم:

- کجا مي‌خواي بري؟

- قراره وحيد بياد دنبالم بريم ناهار بيرون، اصرار کرد تو هم بياي!

نشستم پشت ميز و گفتم:

- اصلا خاله، فردا قراره نمرم و اين پژوهش رو آماده کنم بفرستم اون وره آب!

همراهم نشست و گفت:

- اتفاقا منم بهش گفتم، خودت رو کشتي براي اين کالج!

لقمه رو جوييدم و گفتم:

- خاله اگه بدوني برم کالج چي ميشه؟

خنديد و سرش و تکون داد، من با خالم زندگي مي‌کردم، من 18 سالمه و چند سال به عشق کالج مثل سگ درس خوندم تا بانمره بالا برم کالج!

با وضعيت روحي بدي که داشتم بازم خوندم، سعي کردم خودم رو شاد نگه دارم! بعد از سالي که بابام مرد مامانم هم ازدواج کرد و رفت؛ منم خالم سرپرستيم رو به عهده گرفت! خاله سارا 25 سالشه و دوساله با مردي به نام وحيد که خداروشکر خيلي پولداره و خيلي خوشتيپ و باحال و با نمکه نامزده!

وحيد خاله رو خيلي دوست داره و دوساله به پاشه، خاله نمي‌خواد تا وقتي که من نرفتم کالج عروسي بگيره و تنها بمونم! البته بگم که خيليم مخالفه که برم کالج و توي کشور غريب ولي من که اين حرفا حاليم نيست.

به صورت خوشگل خالم يه نگاهي انداختم، هميشه خندون بود مثل خودم، با اينکه دردامون مثل کوه بود، صورت سفيده و چشماي شکلاتيش و موهاي شکلاتيش خيلي خوشگلش مي‌کرد. دماغم و دهنم به خاله رفته بود!

وقتي ديد دارم عين بز نگاهش مي‌کنم، لقمش رو قورت داد و گفت:

- هيلي چيزي شده؟

لبخند پررنگي زدم و گفتم:

- نه عشقم.

يه تاي ابروش رو شيطون انداخت بالا و گفت:

- معلومه؛ خدا مي‌دونه چه نقشه‌اي برام کشيدي!

سرم رو تکون دادم و بعد از خوردن صبحونه از پشت ميز بلند شدم و گفتم:

-من ميرم روي پژوهشم کار کنم، اگه رفتي سلام من رو به وحيد برسون!

سرش رو تکون داد و لبخند خوشگلي زد؛ به سمت اتاقم رفتم و بعد از عوض کردن لباسم، موهام رو پشت گوشم فرستادم و به سمت کولم که روي زمين افتاده بود رفتم! برش داشتم و نشستم روي تخت، درش رو باز کردم و دوربينم رو در آوردم، همزمان با اين که دوربين رو روشن مي‌کردم، ل**ب تابم هم روشن کردم و تمام عکسايي که تو دوربين بود رو ريختم تو ل**ب تاب!

با حيرت و ذوقي وصف نشدني به عکسا نگاه مي‌کردم که يهو صداي ويز ويزي باعث شد سريع سر بلند کنم و مگس رو تو هوا بگيرم!

خودم هم تعجب کرده بودم! مگس تو دستم تکون مي‌خورد و من متعجب بودم از اين همه دقت!

همينطور که زل زده بودم به مگس يهو با صداي تق در ولش کردم و با سرعت ازم دور شد.

خاله رفته بود. دستم رو کشيدم لاي موهام و سعي کردم روي تحقيقم تمرکز کنم! تحقيقي که براي من سرنوشت ساز بود.

تمام عکسا رو با شوق و ذوق ديد زدم که عکس آخري، باعث شد نگاه خيرم بمونه به صفحه‌ي ل**ب تاب!

سرم رو بردم نزديک‌تر، اين نور چيه روي اين سنگه؟

با موس روي زوم عکس زدم و بزرگ‌ترش کردم؛ يه نور آبي و سفيد!

لوچام آويزون شد و با قيافه‌ي متفکري گفتم:

- صد در صد از انعکاس نور دوربينه!

اصلا چه ربطي داشت؟ بي‌خيال از اين موضوع گذشتم و تمام وقتم رو گذاشتم براي اين پژوهش، انقدر درگير بودم که نفهميدم 5 ساعت گذشته و گردنم داره مي‌شکنه!

يه صلوات زير ل**ب فرستادم و روي دکمه‌ي سِند کليک کردم و تمام پژوهش من در يه سال و نيم با خوشگل‌ترين و کامل‌ترين و باحال‌ترين چيز ارسال شد براي اون ور آب! خدايا خودت کمکم کن.

داشتم از استرس با تخت يکي مي‌شدم، ل**ب تاب رو سريع خاموش کردم و از روي تخت پريدم پايين و سريع به سمت بيرون از اتاق پرواز کردم.

خونه خلوته خلوت بود، پهن شدم روي مبل و کنترل تلويزيون رو برداشتم و کانالا رو بالا پايين کردم که رسيدم به يه فيلم سينمايي پليسي خارجي، يه ده دقيقه از فيلم و ديدم که خود به خود خوابم گرفت، دراز کشيدم روي مبل و خميازه طولاني کشيدم، يکمي که گذشت بالاخره خوابم برد.

- بياييد بياييد اينجاست.

- چي ميگي؟

- من دارم مي‌بينمش!

به دور و بر نگاه کردم، همه جا تاريکي بود! پس اين صداها متعلق به کي بود؟

- اينجا کجاست؟ چرا تاريکه؟

ولي هيچ جوابي دريافت نکردم، صداي بوق طولاني مثل بوقي که براي وضعيت قرمز مي‌زدن توي فضا پيچيد. دستام رو کورکورانه مي‌گردوندم تا راه نجاتي پيدا کنم، پاهام رو حرکت دادم ولي زير پاهام خيسي احساس مي‌کردم!

سرم و بلند کردم که يهو دستي روي دهنم نشست و سعي در خفه کردنم داشت که شروع کردم به دست و پا زدن! حس مي‌کردم الانه که دستام رو بذارم توي دستاي مرگ!

هيـــن؛ با نفس نفس نشستم و دستم رو گذاشتم روي گلوم! اين خواب بود، آره فقط خواب بود دختر.

دستم رو کشيدم روي پيشونيم که حسابي داغ شده بود، دستام انگار حرارت شعله رو بيشتر مي‌کرد، دستام چرا انقدر داغه؟ شروع کردم به فوت کردن دستام که يهو سرد شد! لا اله الا الله؛ اين چه مسخره بازي هستش؟

به ساعت نگاه کردم که 3 ظهر رو نشون مي‌داد؟ خوابي که ديدم در عرض پنج دقيقه هم نبود ولي الان 5 ساعت از خوابيدن من گذشته؟ به تلويزيون که هنوز روشن بود و داشت تبليغات نشون مي‌داد نگاه کردم و با کلافگي کنترل رو برداشتم و سريع خاموشش کردم.

صداي تيک تيک ساعت خيلي با اعصابم بازي مي‌کرد و من رو مثل ديوونه‌ها کرده بود؛ بلند شدم و به سمت آشپزخونه رفتم تا خودم رو با غذا درست کردن مشغول کنم، گوشيم رو از تک جيب پيرهنم در آوردم و آهنگ گذاشتم، دوست داشتم ذهنم و از فکراي پوچ و بيهوده خالي کنم!

شروع کردم به درست کردن لازانيا، خاله و وحيد لازانيا خيلي دوست دارن و من حتما امشب وحيد رو شام نگه مي دارم.

انقدر با آهنگ‌ها خوندم و خودم رو مشغول غذا درست کردن کردم که بالاخره فکرم آزاد شد، نمي‌دونم ساعت چند بود که صداي زنگ خونه در اومد و نگاهي به لباسام انداختم، يه سارافون و يه شلوار راحتي نخي! رفتم بيرون از آشپزخونه و شالي که روي مبل بود رو انداختم روي سرم و به آيفون نگاه کردم، خاله اينا بودن! دکمه رو فشردم و دوباره برگشتم تو آشپزخونه، سه دقيقه گذشت که صداي در خونه رو شنيدم و بعد صداي بلند و با نمک وحيد:

- به به مي بينم بعضيا کد بانو شدن.

لبخندي زدم و از متقابلا داد زدم:

- بله ديگه، خانومتون که از اين هنرا ندارن!

تا حرفم تموم شد با مخ رفتم تو کابينت، ضربه شصتاي خاله بود!

خاله: الاغ پس اون چيزايي که کوفت مي‌کني رو عمت درست مي‌کنه؟

دستم رو گذاشتم روي پيشونيم و برزخي به وحيد که بهم مي‌خنديد نگاه کردم.

وحيد يه پسري بود با موهاي قهوه‌اي رنگ و هيکلي مناسب و چشم‌هاي مشکي و ابروهاي قهوه‌اي! اصلا يه چيزي بود.

قاشق رو از روي کابينت برداشتم و با سرعت پرت کردم سمت وحيد که زرت خورد تو شکمش و يهو از درد خم شد، شروع کردم به خنديدن که خاله چپ چپ نگاهم کرد، يهو ديدم وحيد ولو شد و از درد قرمز شد، نيشم رو بستم و با نگراني رفتم سمتش و گفتم:

- وحيد؟ وحيد چي شد؟

با درد گفت:

- بيشعور چرا انقدر محکم بود؟ جونم از يه جاييم زد بيرون.

با تعجب گفتم:

- به خدا محکم نزدم!

خاله هم اومد نزديک و دست وحيد رو گرفت بلندش کرد و گفت:

- امروز هيلدا يه چيزيش ميشه، کلا همه چيز رو داره نابود مي‌کنه!

حق با اون بود، امروز واقعا يه چيزيم مي‌شد، آب دهنم رو قورت دادم و با ل**ب و لوچي آويزون رو به وحيد که يکم رنگش برگشته بود گفتم:

- ببخشيد.

لبخند مهربوني زد و گفت:

- فداي سرت جوجه.

لبخند مصنوعي زدم و با ذهني مشغول درگير درست کردن بقيه لازانيا شدم.

صبح با صداي در خونه از خواب پريدم و با سرعت از پله‌ها رفتم پايين، خاله و وحيد توي اتاق بودن و دلم نمي‌خواست که از خوابشون زده بشن، يه شال هول هولکي انداختم روي سرم و در رو باز کردم، کسي نبود، يهو صداي موتور اومد و نگاه کردم ديدم پستچي بوده، به پايين پاهام نگاه کردم که يه پاکت افتاده بود!

سريع دولا شدم و برش داشتم، روش به انگليسي نوشته شده بود:

(" For miss hilda fakoor ")

براي من بود، در رو بستم و با چشمايي که مطمئنا از خواب پف کرده بود نشستم روي اولين مبل و سريع بازش کردم، قلبم داشت مي‌اومد توي دهنم، بالاش نوشته شده بود کالج و شروع کردم به خوندش! هرکلمه‌اي که مي‌خوندم چشمام بيشتر گشاد مي‌شد که يهو جيغ بنفشي کشيدم و از جام پريدم و شروع کردم به قر دادن، جيغ جيغ مي‌کردم که خاله و وحيد هراسون به سمت پايين اومدن، بالا پايين مي‌پريدم و جيغ مي‌کشيدم، خاله با هول گفت:

- چيه؟ چي‌شده؟

وايسادم و با جيغ گفتم:

- خاله، خاله باورت نميشه، من کالج قبول شدم.

وحيد با خوشحالي داد زد و خاله جيغ بنفش کشيد، باورم نمي‌شد، از خوشحالي بغض کردم و شروع کردم به گريه کردن، خاله بغلم کرد و گفت:

- بهت افتخار مي‌کنم جوجه کوچولوي خودم.

محکم فشارش دادم به خودم که يهو ديدم نفسش بند اومد، سريع جدا شدم ازش که شروع کرد به سرفه کردن، وحيد زد پشتش و خاله رنگش از کبودي برگشت، با تعجب نگاهش کردم که عصبي گفت:

- خيلي محکم فشارم دادي خره.

نتونستم جملش رو درک کنم براي همين دوباره زدم زير خنده و گفتم:

- واي خاله باورم نميشه.

بعد نشستم روي مبل که وحيد و خاله هم نشستن، وحيد شروع کرد به خاروندن پاهاش و در همون حال گفت:

- خيلي زود به نظرت جواب رو نفرستادن؟ تو کي پژوهشت و تحويل دادي.

حق با وحيد بود، اخمام رفت توي هم و گفتم:

- ديروز.

خاله سريع گفت:

- يعني انقدر زود بررسيش کردن؟ تا بخوان کارات و نمراتت و ببين و نامه بزنن به نظرم خيلي طول مي‌کشه.

وحيد نامه رو از دستم گرفت و من با استرس بهش خيره شدم، شروع کرد به خوندن، خداروشکر زبان بلد بود.

وحيد: خانم هيلدا فَکور، تمامي سوابق شما مورد بررسي قرار گرفته و از اين پس شما يکي از هنرآموزان کالج هستيد، ما بي‌صبرانه منتظر شما خواهيم بود، موفق باشيد!

بعد نگاهي به پايين صفحه کرد و گفت:

- يه سري تاريخ هم زده که بايد کي بري اونجا و مهر کالج هم خورده.

خاله با خوشحالي گفت:

- پس واقعيه...

وحيد لبخندي زد و گفت:

-آره.

نفسم رو راحت فرستادم بيرون و خوشحال بهشون خيره شدم، ساعت 7 ونيم صبح بود و واقعا روزمون عالي شروع شده بود.

به حموم رفتم و بعد از اينکه اومدم بيرون يه لباس مناسب تنم کردم و اومدم بيرون و به سمت آشپزخونه رفتم که ديدم دارن صبحانه مي‌خورن، وحيد حاضر نشسته بود و فکر کنم مي‌خواست بره سره کار، نشستم پشت ميز و نامه رو از دست وحيد گرفتم و گفتم:

- تاريخش کي هستش حالا؟

شيرش رو سر کشيد و گفت:

- امروز يکشنبه است، دقيقا شنبه که براي اونا ميشه دوشنبه و اول روز هفتشون!

ابروم و انداختم بالا که خاله با ناراحتي گفت:

- يعني داري ميري؟

لبخند مهربوني زدم و گفتم:

- قربونت بشم ناراحت نباش، مجبورم زودتر برم براي کارام، خاله من زحمت کشيدم.

سرش و تکون داد و گفت:

- نري حاجي حاجي مکه، واسه عروسيم مياي‌ها.

لبخندي زدم و دستم رو گذاشتم روي قلبم و گفتم:

- اي به چشم.

وحيد به شوخي گفت:

- اي بابا، يه شام خور توعروسي کم بودا!

چشم غره‌اي بهش رفتم که خيره شد توي چشمام و رو به خاله گفت:

- اون چيزي که من مي‌بينم تو هم مي‌بيني؟

خاله لبخندش رو جمع کرد و گفت:

- دقيقا، امروز صبح ديدم خواستم بهش بگم ولي گفتم شايد مشکل از چشماي من باشه!

با تعجب گفتم:

- چي شده مگه؟

خاله سريع گفت:

- انگار يه رگه‌هاي بنفش رنگ قاطي آبي چشمات شده.

با تعجب داد زدم:

- چي؟

بعد سريع بلند شدم و بدو بدو رفتم سمت آيينه و به خودم نگاه کردم، به چشمام دقت کردم، حق با خاله و وحيد بود، اين رگه‌هاي بنفش از کجا پيداشون شده؟ چشمام مثل کهکشان شده بود! جلل خالق.

با صداي خاله که از توي آشپزخونه صدام مي‌کرد بي‌خيال شدم و برگشتم توي آشپزخونه!

خاله: بي‌خيال بابا، چشم خوشگل کي بودي تو؟

بي‌توجه به حضور وحيد گفتم:

- تو عشقم.

بعد خنديديم که وحيد سريع بلند شد و گفت:

- بي تربيتا، موضوع و منکراتي مي‌کنين! خداحافظ.

با خنده ازش خداحافظي کرديم و من به اين فکر کردم که بايد هرچه سريع‌تر بليط بگيرم و لباسام و جمع کنم.

کمک خاله کردم و ظرفاي صبحونه رو شستم و با هيجاني وصف نشدني گفتم:

-واي خاله خيلي خوشحالم، برم وسايلم رو کم کم جمع کنم.

لبخند تلخي مي‌زنه و ميگه:

- برو عزيزم.

آروم از آشپزخونه ميرم بيرون و به سمت اتاقم حرکت مي‌کنم، خداروشکر چمدون داشتم به اندازه کافي، لباسام‌و درميارم و يکي يکي مي‌چينمشون توي چمدون، واي خدايا دارم از خوشحالي بال درميارم، چمدون‌و نبستم چون هنوز تکليف بليطم معلوم نيست، تکيه ميدم به تختم و گوشي‌و از توي جيب لباسم در ميارم و شماره‌ي 118 رو مي‌گيرم، به ثانيه نرسيد جواب دادن:

خانم: بفرماييد؟

صاف مي‌شينم و ميگم:

- سلام، ببخشيد شماره‌ي آژانس مسافرتي هوايي رو مي‌خواستم.

قطع کرد و بعد يه زنه شروع کرد به خوندن شماره و منم سريع با خودکار که دم دستم بود، روي کف دستم نوشتم!

قطع کردم و با شماره تماس گرفتم، بعد از چند بوق صداي يه مرده به گوشم خورد:

مرد: آژانس هوايي... در خدمتيم بفرماييد؟

لبخند زدم و زدم توي فاز باکلاس بودن و گفتم:

- سلام، خسته نباشيد، مي‌خواستم ببينم براي سه روز ديگه بليط داريد واسه کاليفرنيا؟

صداش و بعد از چند لحظه شنيدم:

- بله داريم براي 10 صبح!

- عاليه، ميشه يکي برام رزرو کنيد؟

خداروشکر بليطم هم که جور شد و با خوشحالي از اتاق زدم بيرون، خاله نشسته بود روي مبل و يکم توي خودش بود، بهتره تنهاش بذارم در اين مواقع.

دوست داشتم به مامانم زنگ بزنم و بهش بگم که بالاخره تونستم، اون موقع‌هايي که من و مسخره مي‌کرد و مي‌گفت هيچي نميشم الان بهش بفهمونم، گرچه اون سرگرم عشق و حالشه، پوزخندي به خودم و سرنوشتم مي‌زنم و دوباره برمي‌گردم توي اتاقم، دوست داشتم خوشحاليم‌و با يکي درميون بذارم، انقدر جيغ جيغ کنم که خالي بشم، رضوان الان که خواب تشريف داره و بعدم که بلند شه مي‌خواد خربزنه براي کنکور.

براي همين سعي کردم بيخيال بشم و خودم، خودم و خوشحال کنم!

گوشي و هندزفريم رو برداشتم و رفتم جلوي آيينه، هيکل قشنگ کي بودم من؟

دست جنيفر لوپز و از پشت بستم ( زارت ).

آهنگ شاد گذاشتم و شروع کردم قر دادن، چنان مي‌رقصيدم که يه لحظه احساس شکيرا بودن بهم دست داده بود.

فقط يه ميله کم داشتم اون وسط خخ، زدم تو فاز بندري و هو هو، يهو در باز شد و خاله پريد تو و من حيثيتم رفت.

هندزفري رو از توي گوشيم در آوردم و با نفس نفس گفتم:

-عه خاله چرا بي‌اجازه مياي تو؟

با تعجب گفت:

-اين خل بازيا چيه در مياري؟

دستم‌و کردم لاي موهاي پريشونم و گفتم:

- خب مي‌خواستم هيجانم رو خالي کنم.

سرش رو به عنوان تاسف تکون داد و بعد نگاهش افتاد به چمدونا که وسط اتاقم بود!

با ناراحتي گفت:

- يعني واقعا داري ميري؟

پ ن پ شوخي شوخي، سرم و آروم تکون دادم که اونم متقابلا سرش و تکون داد و بعد از کشيدن يه نفس عميق از اتاق بيرون رفت.

دلم نمي‌اومد خاله رو تنها بذارم ولي زحماتم چي مي‌شد؟ سعي کردم ديگه بهش فکر نکنم.

شب موقع شام خريد بليط رو مطرح کردم و گفتم براي سه روز ديگه‌ست و بايد تمام وسايلام و جمع کنم.

خاله خيلي ناراحت بود و وحيد هم همينطور ولي براي اينکه خاله بيشتر از اين ناراحت نشه گفت:

-عاليه که، واسه عروسيمون تو که اومدي قمپز در مي‌کنيم که مهمون خارجي داريم!

با قيافه‌اي پوکر گفتم:

- وحيد جان داري ميگي خارجي، يعني کسي که در خارج از اين مملکت به دنيا اومده نه اينکه رفته اونجا درس بخونه.

سرش رو بيخيال تکون داد و گفت:

-مهم نيته.

خنديدم که خاله رو باز ناراحت ديدم، خاله‌ي عزيزه من يه ويژگي بدي که داره هرچي بيشتر بخواي دلداريش بدي بيشتر ناراحت ميشه پس بايد بذاريم توي حال خودش باقي بمونه!

نفس عميقي کشيدم و با ناراحتي به وحيد که اونم ناراحت بود خيره شدم.

خاله رو محکم بغل کردم که با شدت گريه مي‌کرد، سعي مي‌کردم گريه نکنم تا خاله اذيت نشه، ازش جدا شدم و اشکاش رو پاک کردم و گفتم:

-اي بابا، واسه عروسيتون برمي‌گردم ديگه عشقم، گريه چرا؟ درسم تموم شه برمي‌گردم حتما.

سرش رو تکون داد و گفت:

- خيلي نامردي اگه بري و ديگه خبري از ما نگيري...

خنديدم و بوسيدمش که وحيد سريع اومد و گفت:

- پرواز توئه، برو جوجه کوچولو!

لبخندي زدم و گفتم:

-خدا از برادري کمت نکنه وحيد، خوشبخت شي هميشه!

سرش رو با لبخند تکون داد، به سختي جلوي بغضم و گرفتم و گفتم:

- عاشق دو تاتونم، بهم زنگ بزنيد، خداحافظ.

سريع چمدونام رو کشيدم و ازشون دور شدم، چون هرچي بيشتر وايميستادم بغضم شديدتر مي‌شد. برگشتم و دوباره بهشون نگاه کردم، دستم رو براشون تکون دادم که متقابلا دستشون رو برام تکون دادن.

چمدونام رو تحويل دادم و سوار هواپيما شدم، باورم نميشه، من دارم ميرم کاليفرنيا!

اشکام بالاخره دونه دونه ريختن که سريع پاکشون کردم و يهو يکي کنارم نشست، برگشتم که ديدم يه پسر مو بور و چشم سبز کنارم نشسته، عجيب خوشگل بود و جذاب، برگشت سمتم و لبخند زد! با اخم روم رو برگردوندم و به ابرها خيره شدم، داشتم فکر مي‌کردم که برام مهم نيست اون ور بدون روسري بگردم يا نه ولي پوشش بدن برام خيلي مهمه، نمي‌دونم من که از بچگي کسي بالا سرم نبوده درست حسابي در مورد چيزي بهم توضيح بده، همين که تا اين جا پاک موندم خودش خيليه و خداروشکر مي‌کنم که هوام رو داشته!

بي‌نهايت با خدا درد و دل مي‌کردم و الان هديه بزرگي بهم داده، لبخند روي لبم نشست و توي دلم خداروشکر کردم.

هواپيما بلند شد و من قلبم ريخت، نه از ترس، از اينکه دارم ايران رو ترک مي‌کنم! مهماندارها شکلات پخش کردن، اونم چه شکلاتي همش ميوه‌اي بود و من متنفر بودم، پسرکي که بغلم نشسته بود شکلات و گرفت سمتم که با اخم گفتم:

- ممنون نمي‌خورم.

ابروش رو انداخت بالا و شيطون نگاهم کرد، پسر با نمکي بود ولي رو بهش مي‌دادم سوارم مي‌شد.

گوشيم رو خاموش کرده بودم براي همين آروم نشستم، حوصلم داشت سرمي‌رفت، کاش يه زن حداقل بغلم نشسته بود که باهاش فک بزنم!

با صداي پسر توجهم بهش جلب شد:

- براي تفريج مي‌ريد کاليفرنيا؟

بدون اينکه نگاهش کنم گفتم:

- نه؛ براي درس.

با خنده گفت:

- چه عالي، راستي من رايان هستم!

با تعجب سريع برگشتم سمتش و گفتم:

- ايراني نيستي؟

با لبخند جذابي گفت:

- نه!

خدايا، عجب فارسي قشنگ حرف مي‌زد بدون هيچ لحجه‌اي! خداوکيلي قيافشم مي‌خورد که خارجي باشه، چشمام اندازه گراز و دهنم اندازه اسب دريايي باز بود! يهو پوکر شدم و گفتم:

- خب چيکار کنم؟

بعد برگشتم و به رو به رو خيره شدم، زدم با خاک يکسانش کردم!

مهماندارها غذا آوردن و مشغول پخش کردن شدن، نوبت به ما که رسيد ميز جلوم رو خواستم باز کنم که تق صدا داد، اوه اوه دوباره من چم شد؟ يه تيکه از ميز ترک برداشته بود، اين از نگاه تيز بين رايان دور نمونده بود و داشت کنجکاو نگاهم مي‌کرد ولي اصلا به روي مبارک نياوردم و غذا رو گرفتم و مشغول خوردن شدم، بعد مدتي صداش و شنيدم:

- اولين دختري هستيد توي ايران مي‌بينم انقدر با اشتها مي‌خوريد.

يه تاي ابروم رو انداختم بالا و گفتم:

- چطور؟

يه تيکه از سالادش رو خورد و گفت:

- چون بيشترشون به فکر رژيم و اندامشون هستن.

انگار فضول دختراي ايرانه، مرتيکه هيز.

- من همزمان به اندازه کافي مي‌خورم، هيکلمم مناسب نگه مي‌دارم.

نگاه معني داري به هيکلم انداخت و گفت:

-اوه کاملا معلومه.

مي‌خواستم چنگال توي دستم رو فرو کنم توي چشماي ان دماغيش، ولي حيف که پلاستيکي بود و فقط خراش مي‌انداخت! وقتي نگاه غضبناکم رو ديد سريع نگاهش رو گرفت و مشغول کوفت کردن شد.

تا آخر پرواز بهش اهميت ندادم و حتي همکلامش نشدم و نگاهشم نکردم، چشمام رو بستم و به برنامه‌هام فکر کردم.

با صداي کاپيتان که اعلام مي‌کرد داره فرود مياد دوباره کمربندامون رو بستيم و من شوق عجيبي توي دلم نشست، هواپيما فرود اومد و همه مردم با هياهو بلند شدن تا از هواپيما پياده بشن، پسره رايان جم نمي‌خورد که محکم با کيف کوچيکم زدم بهش و گفتم:

- بلند شو آقا مي‌خوام برم!

دوباره اون لبخند زشتش رو زد و بلند شد که من با چشم غره از کنارش رد شدم و بعد از گفتن خسته نباشيد به کاپيتان پياده شدم، به دور و برم نگاه کردم، سلام کاليفرنيا!

چمدونام رو تحويل گرفتم و ريختمشون توي چرخ دستي‌هايي که اونجا بود و خواستم از فرودگاه خارج شم و به آدرسي که توي پاکت نامه نوشته برم که يهو دو نفر جلوم سبز شدن، يه دختر مو قهوه‌اي با صورتي سفيد و چشمايي عسلي و کک‌هايي که روي صورتش بود و يه پسر با موهاي مشکي و چشماي مشکي و هيکلي متوسط، فوق العاده قيافه‌ي با نمکي داشت!

سعي کردم بي‌تفاوت از کنارشون رد شم که يهو دختر دستش رو گذاشت روي چرخ و به انگليسي گفت:

- خانم فَکور با ما تشريف بياريد.

اين صدا برام خيلي آشنا بود، با تعجب گفتم:

- معذرت مي‌خوام، شما؟

يکي از پشت هولم داد و گفت:

- بهتره راه بيفتي دختر.

رايان بود، با ترس کشيدم عقب و گفتم:

- مجبورم نکنيد داد و بيداد کنم تا پليس‌ها بريزن اينجا.

همشون يه لبخند زدن که من يه قدم رفتم عقب و خواستم پا بذارم به فرار که ريختن سرم و دستم رو گرفتن و کشوندنم، رايان دستش و گذاشته بود روي دهن من تا جيغ نزنم، اون يکي پسره داشت چمدونام رو مي‌آورد!

بردنم سمت يه ماشين مدل بالا و درش و باز کردن و پرتم کردن داخلش، جيغ زدم و کمک خواستم ولي کسي نمي‌فهميد، همشون نشستن و من افتادم به جون دختره و د بزن، مقابله مي‌کرد و سعي مي‌کرد من رو بنشونه!

- کثافتا ولم کنيد.

يهو رايان برگشت سمتم و اسلحه‌اي گذاشت روي پيشونيم و گفت:

- بيشتر از اين ادامه بدي مخت با ماشين يکيه.

نفس توي سينم حبس شده بود، سرم رو تند تند تکون دادم که اسلحه رو برداشت و ماشين رو روشن کرد!

توي کل راه خدا خدا مي‌کردم و با ترس بهشون نگاه مي‌کردم، يهو جلوي يه خونه عجيب غريب ايست کرد، دختره هولم داد تا پياده شم!

پياده شدم و با تعجب به اطراف نگاه کردم، جاي خلوتي بود و روبه روم يه خونه‌ي بزرگ بود که من بدجور محوش شده بودم، درهاي بزرگ و آهني، ساختمونش بسيار بزرگ بود و سلطنتي ساز، يا خدا اينا از اون خلافکارها نباشن که بخوان بلايي سرم بيارن؟ دست و پاهام به لرزه افتاده بود و حتي جرات نمي‌کردم گريه کنم.

در رو باز کردن و نگاهم افتاد به يه حياط بزرگ که پر از دار و درخت بود و همينطور سگ، يه سگ بزرگ سياه! از اونا که بگيردت پاره پورت مي‌کنه.

دختره هولم داد و مجبورم کرد که راه برم، دهنم خشک شده بود و توانايي فکر کردنم ديگه نداشتم، داخل خونه که شديم ياد موزه افتادم، پسري که چمدونام رو حمل مي کرد چمدونام رو گذاشت کنار و گفت:

- به خونه خوش اومدي هيلدا.

اين لعنتي‌ها اسم و فاميليم رو از کجا مي‌دونستن؟ لبم رو با زبونم تر کردم و گفتم:

-خواهش مي‌کنم بگيد من رو آورديد کجا؟ با من چيکار داريد؟

دختره اومد سمتم و گفت:

- قراره کلي خوش بگذرونيم عزيزم، آورديمت به جايي که متعلق به خودته.

گيج شده بودم از حرفاش، خواستم حرفي بزنم که با صداي پسري که از پشت سرم اومد دهنم قفل شد.

-ولش کنين.

عجب صدايي داشت بي... بوق! برگشتم و از ديدنش کپ کردم، خدايا اين چيه آفريدي؟ عجب هيکلي، عجب فيسي، عجب قيافه مردونه‌اي!

يه پسر خوشگل با صورتي سفيد و چشماي آبي مثل خودم و موهاي موج دار مشکي و قهوه‌اي!

از اين همه خوشگليش دهنم بيشتر قفل کرده بود، اومد نزديکم که قلبم ريخت و رو به روم قرار گرفت، نگاهي به سرتاپاهم انداخت و به زبان فارسي و بدون هيچ لحجه‌اي گفت:

- به جمع ما خوش اومدي.

سرم رو فقط تکون دادم، الانه که پس بيفتم، يکي من رو بگيره!

لبخند کجي زد و گفت:

- نمي‌خواي سوالي بپرسي؟

چندسالته جيگر؟ خخخخ اين سوال منه، بپرسم ازش آيا؟ !

بالاخره دهن گشودم و با تته پته گفتم:

- شما کي هستيد؟ من رو از کجا مي‌شناسيد؟

با همون لبخند کج که مثل پوزخند بود گفت:

- بعدا مي‌فهمي.

خب پس مرض داري مي‌پرسي که سوالي نداري الاغ؟ از فاز تو کف بودن دراومدم و زدم توي فاز پوکر بودن!

دستم و تکون دادم و گفتم:

- ببينيد من اومدم اينجا براي درسم، کالج قبول شدم مي‌فهميد؟

سرشون رو تکون دادن که گفتم:

- خيلي خوب بذاريد برم.

راه افتادم که پسره دستم رو گرفت. محکم دستم رو کشيدم و گفتم:

- هو، حواست و جمع کن‌ها مرتيکه!

آروم گفت:

- تو قرار نيست جايي بري بايد اينجا بموني!

متعجب بهش خيره شدم که يکي دستش رو گذاشت روي شونم که برگشتم ديدم دخترست!

- با من بيا کوچولو.

کوچولو هفت جد و آبادته، محکم خودم رو کشيدم که دستاش رو برد بالا و گفت:

- تسليمم!

خيلي عصبي بودم، دختره راه افتاد و منم مجبوري دنبالش، بذار حداقل بفهمم چه مرگشونه، از کنار رايان گذشتم که سوتي زد و گفت:

- چشم‌ها رو.

اهميت ندادم بهش و به همراه دختره از پله‌هاي مارپيچي رفتيم بالا، جلوي يه اتاق که درش آبي بود وايساد و بازش کرد و رفت کنار من اول وارد شم، يه اتاق به ترکيب سورمه‌اي و سفيد که خيلي خوشگل بود و يه تخت دونفره و کمدهاي بانمک سفيد!

هولم داد نشستم روي تخت و خودش نشست روي صندلي روبه روم، خلال دندوني گذاشت توي دهنش و گفت:

- من اسمم دِمي هست، دليل حضورت رو قراره اينجا بهت بگم.

خب زودتر بنال، خلال دندون رو از توي دهنش در آورد و گفت:

- تو فرا زميني هستي!

هان؟ اين چي ميگه؟ خله آيا؟

در باز شد و پسر چشم مشکيه با خنده اومد تو و گفت:

- حس نمي‌کني خيلي سريع بهش گفتي عزيزم؟

بي‌خيال گفت:

- خفه شو مت!

پس اسم اينم مت بود، بي‌حوصله چشمام رو چرخوندم و بلند شدم و گفتم:

- خيلي خب، خوش گذشت خداحافظ.

در رو باز کردم که پسر خوشگله رو جلوم ديدم، خيلي جدي گفت:

- نفهميدي دمي بهت چي گفت؟

با لحن مسخره‌اي گفتم:

- چرا شنيدم گفت فرازميني، انگار بتمنم، جون من بي‌خيال، بذاريد برم.

خواستم رد شم که همينطوري عين درخت جلوم وايساده بود، جدي‌تر از قبل گفت:

- تا حالا از خودت نپرسيدي چرا رگه‌هاي بنفش توي چشماته؟ يا اينکه چرا به هرچيزي دست مي‌زني خراب ميشه؟

مات زده نگاهش کردم، اين از کجا مي‌دونست؟ از سکوتم فهميد کنجکاوم که بيشتر بدونم، ادامه داد:

- تو يه دختر ماورايي هستي، مثل ما چهارتا ولي فرق داري با ما.

خنديدم، خيلي مزخرف، دستم رو تکون دادم و گفتم:

- اوکي، قول ميدم پول خوب اومد توي دستم به يه تيمارستان خوب معرفيتون کنم.

دستم رو محکم گرفت که عصبي شدم و دستش رو پيچوندم، خودم تعجب کرده بودم از اين همه نيرويي که به دست آورده بودم! با لبخند نگاهم کرد و گفت:

- حالا فهميدي؟

دوست نداشتم باور کنم ولي انگار حق با اين لعنتي بود!

اتفاقات توي ذهنم مرور شد:

" شکستن در دستشويي "

" شکستن شير حموم "

" قاشقي که محکم با شکم وحيد برخورد کرد "

" خاله رو بغل کردم که نفسش گرفت "

" ميزي که ترک برداشت "

بشکني که جلوي چشمم زده شد من رو از توي افکارم بيرون کشيد، آروم نشستم روي زمين و گفتم:

- يعني چي؟ مگه اصلا وجود داره؟

دمي دوباره خلال دندون رو گذاشت توي دهنش و گفت:

- معلومه که وجود داره!

دستم رو کردم زير شالم و گفتم:

- ولي من فکر مي‌کردم اين چيزا متعلق به افسانه‌هاست!

مت نشست روي تخت و گفت:

- شايد تو دختر افسانه‌اي باشي...

رايان هم به جمعمون اضافه شد، به همشون نگاه کردم و گفتم:

- پس چرا شماها رگه بنفش توي چشمتون نيست؟

پسر خوشگله که حالا حتي اسمشم نمي‌دونستم گفت:

- براي اينکه تو با ما فرق داري.

با کنجکاوي گفتم:

- چه فرقي؟

نگاهش رو ازم گرفت و گفت:

- فعلا بهتره استراحت کني.

بعد از اتاق رفت بيرون، پس کالجم چي؟

رو کردم سمت دمي و گفتم:

- پس... پس کالجم چي؟ اونا منتظر من هستن.

لبخند عميقي زد و گفت: