رمان تب داغ هوس (تب داغ گناه جلد دوم) به قلم نیلوفر قائمی فر

ژانر : #عاشقانه #انتقامی

خلاصه :

در این جلد پنج سال از ازدواج آرمین و نفس میگذره،

عکس ها و فیلم هایی به دست نفس میرسه که نشون میده آرمین خیانت کرده و با دختری رابطه داشته و اون دختر از آرمین حامله است،

نفس از آرمین طلاق میگیره اما…

پنج سال بعد...

آرمین یه جوری نعره میزد انگار وسط جنگلِ،همه کُپ کرده بودن، اون سالن شلوغ یه آن سکوت محض شد،تنها کسی که هول نکرده بود من بودم، من شش سال با این مرد زندگی کردم، انقدر از این نعره ها و خشم ها دیدم که کمتر از همه بهش اعتنا میکنم، روزایی که آرمین فریاد میزد من زهره ترک میشدم گذشت، روزایی که دختر بیست و یکی دو ساله بودم و از قدرت آرمین میترسیدم، از چشماش از صداش...نمیگم الان دیگه مقابلش یه شیرم مثل خودش نه ولی...آرمین از من یه زن دیگه ساخت،نگین پشت سرم تند تند راه میومد با هول گفت:

-نفس، نفس آرمین میکشتت.

با حرص گفتم: هیچ غلطی نمیتونه بکنه،فکر کرده من نفس بیست یک و دو ساله ی اون روزام؟! که زیر گیوتین خواسته هاش باشم؟! دیگه چیزی برای از دست دادن ندارم که بابهاش کنار بیام،برای من آرمین تموم شده، فکر کرده بازم در برابر همه غلطاش سکوت میکنم؟ اینبار با همه فرق داره،یه لحظه کنارش نمیخوام بمونم نگین حتی یک لحظه.

نگین-آرمین ولت نمیکنه، ببین چقدر دارم بهت میگم، آرمین از همه چی میگذره اِلّا تو، تو براش فقط حکم یه زن نیستی نفس...نفس با توام!

«نفس زنان از راهی که تند تند میرفتم تا به حیاط برسم و از شر داد های گوش خراش آرمین راحت بشم گفتم:»

-ازش شکایت میکنم، با قانون که نمیتونه دربیفته،مگه الان تونست جلوی منو بگیره.

دستم با ضرب به عقب کشیده شد، انقدر محکم که تعادلمو از دست دادم با باسن زمین خوردم، آرمینو در حالی که کامیار و آقای شیخی سعی میکردند مهارش کنند بالا سرم عربده زد:

-به چه جراتی از من طلاق میگیری؟ هان؟ یادت رفته من کی ام؟ یادت رفته نفس پناهی.

«آرمین! وای آرمین! تو وقتی منو نفس پناهی صدا میکنی یعنی ظالمی یعنی رحم نداری یعنی ممکنه حتی از خشم منو تیکه تیکه کنی چون یادش می افته من دختر معشوقه مادرشم، با حرص و صدای خش دار گفتم:»

-طلاق نگرفتم، طلاقت دادم« با حرص و عقده گفتم:» مّنّ...مّنّ...

خودمو متمایل میکردم به جلو به سینه ام میزدم، تنها وقتی بود که حس قدرت کرده بودم، یکبار جلوی آرمین کم نیاوردم، یکبار من بودم که حرفمو پیش برده بودم، شش سال اونی بودم که اون خواسته بود حتی بعد تصادف با تموم اون محبت افزون شده اش بازم همون آرمین بود که تا منو سرپا دید از نو شروع به خیلی از رفتاراش کرده بود، آرمین هیچ وقت عوض نمیشد،اینو بهم ثابت کرد.

تنها چیزی که اون روزای بعد تصادف به من این قدرتو داد، حس تنهای آرمین و ترس از دست دادنم بود که باعث شده بود بهم اعتماد کنه، انقدر تشنه ام باشه که قبول کنه حق طلاق بهم بده، فکر میکرد نفس همیشه کم سن و بی عقل میمونه، فکر میکرد با پول میتونه قانونُ هم بخره... از عشق من مطمئن بود...منم....منم مطمئن بودم

اما....اما....

عمو شیخی و کامیار بازوهاشو گرفته بودن،آرمین با اون چشمای آبی به خون نشسته اش که منو فریاد میزد بهم نگاه میکرد و گفتم: من طلاقت دادم آرمین.

«حس کردم آرمین دیگه شبیه آرمین نیست، شبیه یه خون آشامه که اگر ولش کنند گردنمو می دّره، بی اختیار یاد Twilight شماره 7 افتادم که دو نفر یه خون آشامو نگه داشته بودن! آرمین در حالی که اون دندونای ردیفشو روی هم گذاشته بود و فکش منقبض شده بود و از حرص زیر گونه اش می لرزید گفت: تو، تو بهم کلک زدی...تو نارو زدی.... دورم زدی نفــــــــــــس.

نگین کمکم کرد از جا بلند شدم، شالم از سرم افتاده بود کشیدم رو سرم، خواستم جلو برم نگین نکهم داشت و ارمین داد زد: میکشمت نفس، حق نداشتی...

با حرص گفتم: تموم شد، تمومت کردم، هیچی دیگه تورو به من وصل نمیکنه « با یه بغض پر از خار و خش با یاد پسرم گفتم:» دیگه یونا هم نیست که به خاطر اون بازم توی بازی نفرت انگیزت باشم، تمومــــت کردم.

تا اومدم برگردم آرمین در حالی که لحنشو کنترل میکرد با هول گفت:

-نفس نفس....

«محل نذاشتم بلندتر گفت:» نفس جون یونا...

«ایستادم، سه سال هرجا که خطا کرد منو با قسم جون یونا نگه داشت...بعد از دوسال هنوزم جون بچه ی طفل معصوم منو میخوره، با سینه ی سوخته و بغض به طرفش هجوم آوردم، با مشت به سینه اش میکوبیدم، عمو شیخی آرمینو ول کرد که منو کنترل کنه، نگین هم یه طرف دیگه گرفته بودتم، با زجه گفتم:

-بچه ام دو ساله مرده...هنوز جون بی جونشو ول نکردی؟

«صورتم خیس از اشک میشد و صدای خش دار گفتم:» جونش برای تو چی بود که همیشه پشت جون بچه ی من قایم شدی.

نگین و عمو شیخی منو عقب کشیدن، از زجه خم شدم با همون حال گفتم: تموم کثافت کاریاتو با جون یونا بخشیدم...

«چشمای آرمین که با زل زدگی و چشمای باز نگام میکرد پر اشک شد و با جیغ صدای گرفته گفتم:» یونا مُرد، یونا مُرد، انقدر جونشو قسم خوردی که مرد؛ واسه تو ....برای توی نحس...

نگین جلوی دهنمو گرفت و با عصبانیت گفت:بسه، بسه، تو خیابونی...

آرمین با همون حرص قبلی گفت: برای من نمرد، برای بابای بی ناموست مرد که رفتی دیدنش...

اومدم هجوم ببرم طرفش عمو شیخی محکم گرفتم، یه جوری که پاهام رو هوا بود، جیغی شبیه جیغ قبلی با صدای گرفته زدم و گفتم:

-خفه شو آرمـــــــــــــین، خفه شو...خائن، نامرد.....

همیشه رو کلمه "نامرد" حساس بود، شبیه شاسی یه بمب بود که میزدم. عمو شیخی رهام کرد که اونو بگیره، حتی تهمت قاتل یونا بودن هم اونو اینطوری بهم نیمریخت...اما کلمه ی "نامرد"...

شبیه آدمی میشد که نفت روش ریختن و به جونش کبریت می زنند و اون بالا پایین میپره و جای "سوختم" فریاد میزنه: من نامرد نیستم؛ به من نگو نامرد.

نگینو پس زدم با کف دستم محکم زدم به قفسه ی سینه اشو با حال زجر آوری گفتم:

-بهم خیانت کردی، بهم...خیانت « موهامو کشیدم» کردی نامرد؛ چطور تونستی.

«نگاش کردم، نفس زنان تو چشمای خیره و زل زده اش که انگار شوکه بود نگاه کردم و دندونای روهم گفتم:» چطوری؟

همونجا کنار پای آرمین بی جون نشستم و زجه زنان گفتم: دیگه نمیتونم تحمل کنم....تموم شد... همه چیو بخشیدم،اینو نمیبخشم،نمی، بخشم....

«آرمین نفس زنان با تردید نگام میکرد و عصبی با صدای آروم گفت:»

-ولم کن ببینم.

«منظورش به کامیار بود،از حصار کنترل کامیار و شیخی که رها شد مقابلم چنباتمه زد و گیج وار با همون لحن قبلی گفت:»

-چرا شعر میگی؟ هان؟ با توام.

«تا آرنجمو گرفت پسش زدم و با گریه گفتم:»

-من شعر میگم،خیانتت پنج ماهه حامله است، من شعر میگم؟!

«هولش دادم و با صدای گرفته ام گفتم:» حامله است. « دوسه تا با حرص و دو دستی تو صورت خودم زدم و گفتم:» حامله است؛ چطور تونستی؟

نگین با حرص گفت: خاک تو سرت آرمین، خاک تو سرت خیانت کردی؟ «با منظور به من گفت:» پس لال بودی تو این پنجاه روز بگی چه غلطی کرده؟

آرمین با اخم و عصبی و درگیری فکری به نگین نگاه کرد و کامیار برای نگین چشم درشت کرد و نگین عصبی گفت:

-خیانت کردی؟ بعد اون همه بلا همینو کم گذاشته بودی....

آرمین عصبی تر گفت: کامیار دهن زنتو میبندی یا من ببندم.

نگین-تو بیجا میکنی...

عمو شیخی به کامیار اشاره کرد،کامیاراومد نگینو کشید کنار در حالی که نگین تقلا میکرد و بدوبیراه به ارمین میگفت. آرمین آرنجمو گرفت، اومدم پسش بزنم زورم نمیرسید با لحن قبلی گفت:

-چرا چرت میگی؟ کی پنج ماهشه؟ واستا ببینم. «داد زد که منو از تقلا که حالا دیگه ایستاده بودیم نگه داره» وایستا میگم.

-هه، یادت نمیاد زیرت کی بوده؟

«آرمین شاکی نگام کرد و یه نگاه به عمو شیخی کرد، به عمو شیخی حواسم نبود، طفلک با خجالت دو قدم عقب رفت و آرمین با صدای خفه و حرص گفت:»

-درست حرف بزن نفس پناهی که...

«انگشت اشاره ای که طرفم گرفته بود و پس زدم و با حرص گفتم:»

-آرمین شوکت، تو به خیانت خو گرفتی ،تو ژنته، ارثیِ خیانت...

آرمین آروم با پشت دست زد تو دهنم،انقدر عصبی بودم که سر ضرب با حرص تو گوشش زدم، برق نگاه آرمین پرید، با حرص و صدای گرفته ام در حالی که ارمین شوکه نگام میکرد گفتم:

-دستتو کوتاه کن "آرمین شوکت" حالا دیگه منم که اومدم جای تو از من بترس، چیزی ندارم که براش بجنگم،براش زندگی کنم

آدمی مثل من میتونه هرکاری کنه...

«آرمین فقط منو مسخ شده نگاه میکرد،فکرش جوری درگیر بود که نمیتونست بازم جلومو بگیره،از جام بلند شدم،پا تند کردم، قلبم داشت میترکید،فکر نمیکرد که طلاق بگیرم،دستمو رو قلبم گذاشتم، اولین باره که جلوش در اومدم، حتی بعد یونا هم از آرمین دست نکشیده بودم....یونا....یونا کوچولوی من......

دست تکون دادم یه تاکسی گرفتم ،سوار شدم ،دلم داشت میترکید،انگار از یه بلندی پرت شدم پاینن؛ شش سال عمر یه آدمه، شش سال زندگی رو تموم کردم،زندگی عجیب و پر از کینه و انتقام و.... عشق، عشق لعنتی ما بهم ....پر از دست دادن عزیزام...بابا.....یونا.... تا میگم یونا دلم میشکنه، اشکم بی توقف می باره؛ بچه ی بی گناهم،طفل معصوم من.

یونا هرچی بزرگتر میشد کامیار بیشتر و مشکوک تر با یونا برخود میکرد،گاهی که سر من یا آرمین گرم بود کامیارُ میدیدم که انگار داره از یونا تست میگیره،هر وقت ازش سوال میپرسیدم که چیزی شده میگفت : نه چیز نگران کننده ای نیست.

حتی چند بار به آرمین که گفتم که کامیار متوجه یه چیزی تو یونا شده که نمیفهمیم، حتما بچه یه مشکلی داره که کم خوابه،لاغره، زیاد گریه میکنه،زیاد تب میکنه، همیشه که علت سرماخوردگی یا دندون نیست،بعد آرمین به جای اینکه به توجه کامیار اعتنا کنه،به کامیار می توپید که چرا انقدر با سر و کله ی یونا ور میری که نفس بترسه بچه یه طوریش باشه. کامیارم بعد از این حرکت آرمین دیگه کاری به یونا نداشت،اما من میدونستم بچه ام یه مشکلی داره.

وقتی یک سالش شد،خودم بردمش پیش کامیار و خواستم باهم بریم پیش متخصص کودکان....

از اونجا بود که فهمیدم،ضربه هنگام تصادف به سر یونا آسیب زده که در ابتدا بعد از به دنیا اومدن دکترا متوجه این عارضه نشدن؛ مگه میشه دنده ی من اونطوری بشکنه، دستم بشکنه بچه طوریش نشه؟ همیشه این نگرانی رو قبل تشخیص دکترا داشتم،ضربه ی ایجاد شده یه زائده ی مغزی ایجاد کرده بود که عملکرد بدن یونا رو کم و کثر میکرد و این عارضه تا حدی بود که یونا تا سه سالگی که زنده بود قادر به حرف زدن نبود،نمی تونست راه بره و سیستم گوارشی بدنش به خوبی کار نمیکرد....

طفل معصوم من...بچه ی بی گناه من...وقتی یادش می افتم جگرم میسوزه...پنج سال گذشته، کابوس انتقام آرمین تموم شده بود و کابوس بیماری یونا شروع شده بود...

این بچه رو که میدیدم تموم زندگی من برام رنگ می باخت،حس میکردم جواب کارای آرمینِ اما بیشتر از آرمین من عذاب دیدم، نمیگم آرمین عذاب نکشید اما من مادر بودم...دنیام سیاه و تاریک بود، بعد یونا تا مدت ها دچار افسردگی و دل مردگی شدم آرمین جای اینکه حمایتم کنه طبق عادتش به کاری که میخواست مجبورم میکرد، باهام جوری رفتار میکرد که ازش فراری بشم...وقتی وسط کش مکش داد میزد: یونا مُرد، تموم شد، من زنده ام با من زندگی کن....

قلبمو از جا میکند، شاید دردشو تو خودش میریخت اما اینکه بعد از گذر چند ماه همدردی با منو کنار گذاشته بود و منو وادار به اون مدل زندگی که خودش میخواست میکرد منو از خودش زده میکرد، همیشه بهم این حس القا میشد که آرمین عوض نشده،همون آرمینِ که تو ویلا دو شب بعد عروسیِ نعیم رو سرم افتاد و گفت: " میدونی فرق بین نفس پناهی و نفسِ آرمین چیه؟"

به قول نگین فقط نفسِ که میتونه آرمینو تحمل کنه چون آرمین مغزی با دو عملکرد داره، عملکرد اول کار در راستای گذشته ی وامونده اش دوم عملکرد در راستای خوسته هاش و زندگی و حس خصوصیش به من.

گوشیم زنگ خورد، نگاه کردم دیدم آرمینِ، ریجکت کردم و راننده گفت:

-خانم کجا میرید؟

-بهشت زهرا.

گوشیم دوباره زنگ خورد نگین بود، تا تماسو باز کردم آرمین داد زد:

-قطع کنی، به مرگ تو نفس، به مرگ تو که میخوام دنیا نباشه پشیمونت میکنم....

دلم میخواست بگم «تو غلط میکنی، چیکار میخوای بکنی، اما...آرمینی...آرمین خیلی کارا میتونه بکنه، من الان تیری بهش زدم که حالا حالاها زهرش تشعشعاتی داره که همه رو میکوبه.

-چته؟ حالا دیگه...

آرمین-اون که زیر پات نشسته که من خیانت کردم کیه؟

با حرص گفتم: هه! زیر پای من؟ نه جاشو اشتباه گفتی.

آرمین با عصبانیت گفت: من خیانت نکردم،برمیگردی، طلاقی وجود نداره.

-آرمین نمیفهمی؟ جدا شدیم.

آرمین با همون حال قبل گفت: من جدا نشدم، من جدا نشدم، تو جرات داری برنگرد خونه؛ اگر من آرمینم که از بابام نیستم اگر تورو برنگردونم خونه،برمیگردی نفس.

-آرمین به خاک یونا ازت شکایت میکنم«جیغ زدم:» پدرتو دربیارنا،ولم کن دیگه بسه هرچی ازت کشیدم....

نعره زد: خیانت نگردم.

جیغی زدم که راننده تعادل رانندگیشو از دست داد:

-پس "ثریا" کیه؟ اون شکم پنج ماهش چیه؟!

«بغضم ترکید و با گریه گفتم:» اینو دیگه نمیتونم تحمل کنم، همه بلایی سرم آوردی،نمی مونم که ته مونده ی نفسو با خیانت دود کنی...

آرمین انقد رداد زده بود صداش دورگه شده بود:

-ثریا خر کیه؟ چی میگه؟ ثریا کیه نگین؟ «صدای جیغ نگینم از اون ور میومد.»

گوشی رو قطع کردم، حالم شبیه اون آهنگه بود:

گفته بودم بی تو میمیرم

ولی اینبار نه

گفته بودی عاشقم هستی

ولی انگار نه

هرچه گویم که دوستم داری

به جز تکرار نیست

خو نمیگیرم به این تکرار طوطی وار

نه

اشکم فرو ریخت، یاد هزاران روز قبل افتادم، هر لحظه تلخ و دل رنجوری که گذشته بود اما عشق... عشق منو سرپا نگه داشته بود،منو تو بغل آرمین نگه داشته بود.

اون شب مهمونی، اون عشق بود که منو توی اتاق نگه داشته بود...

شب قبل عروسی نعیم...

اون روزایی که تازه به مامان گفته بودیم جریان از چه قراره....

حالم،حال خوشی نیست، این مرد با تموم بدی هاش همیشه هوامو داشت، من میفهمیدم که عاشقه و همینا منو پاگیرش کرد... یاد کلانتری ها و دادگستری های که سر دعوا با نعیم میرفتیم افتادم که چطوری جلوی همه میگفت:

-نعیمو آروم کنید به نفس آسیبی نرسونه، نفس به اندازه کافی داره میکشه از نعیم دیگه نکشه...

کاش از آرمین دوتا بود...یکی همینی که خیانت کرد یکی همون آرمینی که با هق هق گریه اش مثل اون روزای اول مرگ یونا منو تو بغلش میگیره تا اروم بشم و بهم میگه ما بازهم میتونیم یونا داشته باشیم، یونا رو از خدا پس میگیریم، اینبار بیشتر مراقبشیم...

دلم اون آرمینو میخواد که بهم بگه از نو شروع میکنیم؛ اون آرمینِ خائن رفت پی کارش حالا ما باهم شروع میکنیم، حواسم هست....حواسم هست....

اشکامو پس زدم، زندگیم رفته...باید چیکار کنم...چطور تونست؟! چطوری بهم خیانت کرده؟!!!!

بلند بلند زدم زیر گریه، امروز پنجاه و سومین روزه که این سوالُ از خودم میپرسم،آرمین هرچی بود، هرچی اما منو دوست داشت، اینو وقتی زندگیمو ورق میزدم میفهمیدم...

از گریه خم میشدم به طرف زانوهام، کیُ به من ترجیح داده؟! منو چطوری کنار گذاشته، مگه من همیشه آرومش نمیکردم؟!

دستمو رو قلبم گذاشتم چطوری میتپید،اینبار داستان انتقام نیست، داستان یه عمر زندگی مقتول و قاتلِ که عاشق هم بودن....چرا من رنگ زندگیُ ندیدم، چطوری این زندگی رو باید به حالت اول برگردونم؟! دوباره خانواده ام،دوباره بابایی که سالمه، توی اون تیمارستان جون نمیکنه...چطوری این حافظه رو بدون آرمین داشته باشم؟! همه چی به کنار...قلبمو چطوری آروم کنم؟!!!!! خداااا، خدااااا...خدااا.

راننده-خانم میخوایید بهتون آب بدم، تو ماشین آب دارم.

اشکامو پاک کردم و گفتم: ممنون.

به بیرون نگاه کردم، به خیابون های زمستون زده نگاه کردم که نم نم برف می بارید،زندگی بدون آرمین چطوریِ، بدون اون چشمای آبیِ شیطون که برام درشت میکنه و با هیجان حرف میزنه. بدونِ اون عادتی که سرشو تو گردنم فرو میکنه و بو میکشید و من عاشق نفسای گرمش بودم... بدون اون مسخره بازی هایی که حتی تو اوج یه درد هم گل میکنه...

خیانتِ لعنتی تو چرا اومدی تو زندگیم، من با همه دردا ساختم...با همه چی... خسته شدم...خسته ام... فکر کردم یونا آخرین تیر این زندگیِ...

آرمین همه چی ُ از من گرفت، حتی حالا خودشم از من گرفت.

شیشه رو پایین دادم،سوز سرد به صورتم میخورد،یاد ولنتاین اون سال افتادم، به دستم نگاه کردم، هنوز انگشترش تو دستمه، این مثل همون انگشتری که بابا به مادرش داده بود... این انگشتر نحس که نشونِ یه خیانت...دستمو تکون دادم، صداش تو گوشم پیچید «اینو تو دستت بکن تا یه انگشتر دیگه جاش بیارم.» پوزخندی زدم و اشک از پلکم سقوط کرد، هیچ انگشتری جای اون نیومد.

انگشتر رو از تو دستم درآوردم از پنجره دستمو بردم بیرون وانگشتر میون انگشتام بود، بهش خیره شده بودم،نگینش می درخشید،اشکم رنجور و آزرده از چشمم می چکید...قلبم تیر میکشید، بغض گلومو جوری فشار میداد که نفسم بالا نمی اومد...پاش بودم بیشتر از توانم و این جوابم نبود...قلبم، جونم، دلم رو هوا رفته، انگار یه دنیامیت به قلبم وصل کردن و الان ترکیده، نمیتونم تیکه های قلبمو جمع کنم، هر تیکه ای که برمیدارم آرمینِ، آرمین که زنو به من ترجیح داده، چنگ زدم به روی قلبم لعنت به تو، تو منو بیشتر از آرمین عذاب دادی چرا بی تابی؟ چرا؟

بهشت زهرا قطعه کودکان رفتم ، بالا سر قبر یونا، خودمو انداختم و روی قبر خیسش و هق هق کردم، تمام اون پنجاه و اندی روز این بغضو خوردم که غرور نداشته امو حفظ کنم، نذاشتم کسی بفهمه که چرا میخوام از آرمین جدا بشم،، حرف شنیدم و اشک ریختم آرمین غرورمو شکوند....

سوز به پشتم میخورد، می لرزیدم نه از سرما، از تنهایی از باخت از حالی که داشتم، همه زندگیشون سرجاشه الا من، الان کجا برم؟ به کی پناه ببرم؟! میدونید یه زن همه چی رو میتونه تحمل کنه الا این لعنتی رو، از خودم میپرسم چرا باید یکی رو به من ترجیح بده؟ حس خرد شدن دارم که لهم کرده، از خودم نا امیدم ، یه گوشه درون خودم کز کردم، آرمین با یکی بوده!

-یونا...یونا چرا بزرگ نشدی چرا زنده نموندی از مامان حمایت کنی، چرا انقدر زود رفتی امید من، امید مادر چرا انقدر زود رفتی، قرار بود درمون تموم زخمای بابات به من باشی....تو، تو روزایی که عاشقم بود راه به دنیا پیدا کرده بودی، میدیدمت حس میکردم منم یه روزایی زندگی کردم...یونا...یونا بابات...بابات اینجا، اینجا

«دستمو روی قلبم گذاشتم و گفتم:» اینجارو اینبار جوری شکوند که دیگه من هیچ وقت شبیه یه ادم نمیشم.

یاد اون روزای قدیم افتادم که بهم گفت:

-من دل جوجه امو شکوندم...

چطوری منو از یاد برده...شونزده سال به من فکر میکرد تا بزرگ بشم، بهم که رسید، همه چی عوض شده بود، من اون آرامشِ دردی بودم که بی درمون بود؛ بهم گفته بود بی من میمیره...یونا...یونا کاش میشد اینجا کنارت بخوابم، مامان پیشت باشه...خسته ام، خسته ام.

همونجا روی قبرش خوابیدم، برف نم نمِ آبکی تند شده بود، تا استخون هام تیر میکشید اما جون نداشتم بلند بشم، جون نداشتمُ نمیخواستم بلند بشم، میخواستم اونجا باشم پیش یونا کوچولوی بی گناهم...

چشمام سنگین شده بود...کرخت وسنگین شده بودم و کم کم هوشیاریم کم میشد، قیافه ی آرمین حتی با چشمای بسته هم مقابل چشمم بود؛ هزار تا زنُ باهاش تو خواب دیدم، گاهی با یه زن بد بود، گاهی با یه زن چاق، گاهی....انگار یه صحنه رو هزاران بار میدیدم، از وقتی فهمیدم آرمین با یکی بوده مدام این خوابارو میبینم...

تنم میسوخت،خیس عرق بودم..چشمامو باز کردم،تو خونه امون بودم... مغزم پر از سکوت شده بود...تنم درد میکرد... الان کِی هست؟ چه وقتیه؟ نیم خیز شدم یه چیز رو پیشونیم افتادم، نگاه کردم دیدم یه دستمال خشکِ...

چرا خشکه؟ حتما خشک شده، تب کرده بودم؟! به ساعت کنار پاتختی نگاه کردم، دیدم چهار و نیم صبحِ، اومدم بلندشم نگاهم به دست چپم افتاد، حلقه ام کو؟ ای وای کجا گذاشتمش، صبح باز آرمین قیامت میکنه.....

یهو گوشام یه سوت ممتد کشید...همه چی یادم اومد، ماجرای طلاق، همه ی اون کش مکش ها و تهدید های آرمین، من پنجاه روز توی این خونه نیستم چرا الان بعد طلاق اینجام؟!!!! من که تو... تو قبرستون بودم!!!

برگشتم سمت راستمو نگاه کردم دیدم آرمین خوابیده، یکه خورده نگاش کردم، نه پلک میزدم نه نفس میکشیدم!!!! من مگه از این طلاق نگرفتم چرا ور دل من خوابیده؟!!! نکنه خواب دیدم؟! ای مرده شور نفهم بودنتو ببرن آرمین معنی طلاقم نمیفهمی؟

پتو رو پس زدم، اومدم بلندشم دیدم لباسامم عوض کرده، خب من مرده بودم چرا نفهمیدم؟! اصلا برای چی به من دست زده، لعنتی آدم نمیشه!

بلند شدم در کمدو باز کردم یادم افتاد لباسامو بردم خونه ی مامان...لباسامو کجا گذاشته؟!

-دنبال چی میگردی؟!

«شونه ام از صدای دورگه ی بمش پرید، دیگه تنهاییم هیچکس نمیتونه نگهش داره، یه آرنجشو جک زده بود و منو نگاه میکرد، جدی و آروم، موهامو با حرص پس زدم عقب دست به کمر و با صدای کیپ شده گفتم:

-من اینجا چیکار میکنم؟! «چقدر گلوم درد میکنه انگار سیم خاردار تو گلومه، آرمین به قدو بالام نگاه کرد و گفت:»

-مگه قرار بود کجا باشی؟

با حرص آروم گفتم: صبح طلاق گرفتیم شب اومده ور دل من خوابیده.

آرمین-مغزتِ، تقصیر تو نیست.

«دست به کمر و صاف تر ایستادم تا جدی تر به نظر برسم، با اخم نگاش کردم و گفت:» برای اون تصادف لعنتیِ بلاخره یه قسمتی از حافظه ات پاک شده دیگه...

در حالی که با حرص به طرف حموم رفتم تا ببینم لباسامو اونجا گذاشته گفتم:

-مسخره بازی تو هیچ وقت تموم....

«جست زد از رو تخت مچ دستمو گرفت قلبم هری ریخت یه جیغ کوتاه زدم و چشماشو درشت کرد و گفت:»

-واااااای نفس ! وقتی خودتو به نفهمی میزنی دلم میخواد مثل قدیم روی سگمو که عاشقشی برات بلند کنم....

دستمو خواستم از تو دستش بیرون بکشم، لعنتی زورش خیلی زیاده، دستمو کشیدم افتادم رو تخت، جیغ زدم:

-آرمــــــــین.

آرمین سریع زانوهاشو کنار رونای پام قفل کرد و اومد روم و جفت مچ دستامو بالا سرم با یه دستش نگه داشت و چشماشو درشت کرد و هیجان گفت:

-نفس، واااای نفس، تو دلت برای آرمین شش سال پیش تنگ شده.

تقلا کردم و با حرص گفتم: بلند شو ارمین، بیشعور طلاق گرفتیم.

آرمین-از حالا به بعد اگر بی ادبی کنی تنبیهت میکنم.

با حرص و عصبانیت گفتم: بلند شو عوضی خائن.

صورتشو آورد جلو ببوستم سرمو تکون دادم و جیغ زدم:

-آرمیـــــــــــن، ازت متنفـــــــــــــرم...

«چونه امو با دست آزادش گرفت و به زور بوسیدم، جیغ تو گلوم خفه شده بود و تنها صدای "امممم، امممم" شنیده میشد، تا سرشو بلند کرد گفتم:

-آرمیین بیشعور....

«دوباره بوسیدم، نفس فحش نده....الان بدتر میکنه احمق خب این رجوع شد که! سر بلند کرد و با حرص و دوندون قروچه در حالی که تقلا میکردم نفس زنان گفتم:»

-بلند شو...بلند شو....

آرمین با شور نگاهم کرد و دست ازادشو روی پیشونیم گذاشت و گفت:

-تبت پایین اومده....

سرمو از زیر دستش بیرون کشیدم و جیغ زدم:

-آرمین لعنتی تو نامحرمی دیگه....

چونه امو میون دستش گرفت و با صدای آروم و حرص گفت:

-کی نامحرمه؟! من تورو طلاق ندادم، تو جات همیشه اینجاست، جایی که من هستم، تو بغل من، تو تخت من...

سرمو بلند کردم و با حرص گفتم: دیگه تموم شد، تو همون روزی برای من تموم شدی که بهم خیانت کردی.

آرمین عصبی گفت: من خیانت نکردم، اون زنیکه هم پیدا میکنم دهنشو...

-آره برای تو نابود کردن کسایی که مانع هدفتن کاری نداره، دهنشو با پول ببند ولی اون بچه اتو حامله است، یونای جدید داره برات میاره.

با اخمی از خشم نگام کرد و گفت:

-من با کسی نبودم، توهم بیجا کردی که افتادی تو دادگاه، یونا جدید میخوای به من اشاره بزن، این کارا و حرفا چیه عزیزم...

جیغ زدم: آرمـــــــــــین....

«با همون قیافه ی جدیش دست برد کنار رون پام که دامن ِلباسمو بالا بده، سرمو بلند کردم و نفس زنان از خشم گفتم:»

-به خاک یونا بهم دست بزنی صبح میرم پزشک قانونی.

آرمین با اخم و خشم گفت: تو بیجا میکنی که رابطه زناشوییتو میبری به یکی نشون بدی.

«با تشدید و دندون قروچه گفتم:» طلاق گرفتیم بیشعوررر، طلاق گرفتیم...

«آرمین با ارامش گفت:» طلاق گرفتیم؟

«با تردید سرتکون دادم و ارمین با حرص گفت:»

-من میخوام رجوع کنم، میدونی که رجوع به خواست مَرده.

جیغ زدم: آرمـــــــــــــــین!

آرمین در حالی که دستشو کنار پام میکشید با نهایت خونسردی گفت:

-عزیزم. «به پام نگاه کرد و ادامه داد:» شش ساله با منی هنوز نفهمیدی که همه ی زن و شوهرا از هم جدا میشن قهر میکنند، میرن، ولی تو...

«پامو در چنگش گرفت، جیغ زدم و با حرص گفت:»

-همیشه مال من میمونی.

-آرمین....آرمین....

«تقلا کردم، با شور چشماشو درشت کرد همونطوری که کلمه های اول جمله اشو با چشمای درشت کرده ی پر هیجان میگفت و به تدریج به حالت اول برمیگردوند:» وااااای نفس من عاشق تقلا های توام، تو میدونی عشقم، برای همین منو از نو سر شوری تازه می آوردی.

نفس زنان در حالی که از تقلا موهام روی صورتم ریخته بود با هول گفتم:

-آرمین، آرمین، کثافت...

«جیغ زدم، صدام به زور از گلوم درمیومد ولی جیغ میزدم، انگار یکی گلومو تو چنگش گرفته و صدام درنمیاد، با چشمای خمار نگام کرد و لبشو زیر دندونش کشید و گفت:

-با اینکه خون منو دو ماه تو شیشه کردی اما....تشنه ام کردی نفس...

با همون حال گفتم: به من دست نزن، چطوری رفتی با یکی دیگه؟ زندگیمو بهت دادم، زندگیمو عوضی... عوضی....

«هم با حرص از حرفام و هم با حس پر تب با کف دست ضربه ای به کنار رون پام زد و خودشو سنگین روم رها کرد، دستامو ول نمیکرد،پر شور دونه دونه اعضای صورتمو نگاه میکرد، انگار نه انگار که شش ساله با منه، هنوز نگاش عوض نشده، شاید چون ازش جدا شدم این حسو دارم، بعد پنجاه روز نذاشتم نزدیکم بشه و خودمو توی خونه ی مامان حبس کرده بودم، انگار این تب پر شورش بیشتر شده..

سرشو توی گردنم فرو کرد، جیغ زدم، خواهش کردم، فحش دادم، گریه کردم، التماس کردم، التماس! نمیخواستم بهم نزدیک بشه، بهم دست بزنه...ازش متنفرم...ازش متنفرم...

هق هق میکردم، بلند شد، اروم با خشم خفته گفت:

-یادت میره، باید یادت بندازم که توی قلمروی من تو فقط حق داری جوجه دوست داشتنی من باشه نه یه گرگ زاده چون میدرمت نفسف پاتو از این خونه از این تخت اونور تر بزاری، همه رو با تو آتیش میزنم، همه رو فکر نکن همه چی تموم شده.

« با حرص واضحی ادامه داد:» تو تا پیر بشی، بمیری من خیالم راحت بشه مردی که دستم بهت نرسه باید، باید با من باشی، مثل آدم میشینی سر زندگیت.

بلند شدم ملافه رو به قفسه ی سینه ام چسبوندم، با اخم نگام میکرد، با اخمی که از روی ناراحتی بود نه خشم، از هق هق نفسم بریده بریده شده بود، با نفس های بریده گفتم:

-ازت....متنفرم....ازت....متنفرم...

«بیشتر اخم کرد، شلوارشو پوشید، بی جون روی تخت هق هق میکردم، چرا از دستش نمیتونم خلاص بشم؟! نمیخوام دیگه باهاش زندگی کنم، فکر اون زن داره منو میکشه...فکر اینکه با یکی دیگه بوده داره منو از پا درمیاره...هیچ وقت اینطوری باهام برخود نمیکرد، از قصد مثل یه وحشی باهام رفتار کرد از قصد، انگار همه خشم اشو میخواست سرم خالی کنه، دلم میخواد از دستش بمیرم.»

رفت یه لیوان آب برام اورد و گفت:

-پاشو بخور.

جوابشو ندادم،روی تخت نشست، لیوانُ کنار تخت گذاشتو با دست به کمرم زد، دستشو پس زدم و گفت:

-نفس همه ی اینا تقصیر توئه، پنجاه روز منو آواره کردی،عین یه احمق منو هر روز خونه ی اون شیخی دیلاق کشوندی «واااای همه از نظر این ارمین مشکل دارن، فقط خودش بی ایراده، بیچاره عمو شیخی!» که فکر کرده واقعا بابای توئه،برای من فاز برداشته مردک، من تورو آدم کردم، آوردمت سرکار، تو چی بودی جز یه مدیر فروش ساده که عرضه نداشت.....

سربلند کردم با چشمای باز و گرد و یکه خورده در حالی که هنوز نفسم بریده بریده بود،یه چیز شبیه ترقه تو سرم ترکید،مدیر فروش؟! آورده سرکار؟! مگه شرکتو نفروخته... برگشتم طرفش شاکی یه جور نگاش کردم که وسط حرفش سکوت کرد و سر به معنی " چیه" تکون داد و با حرص گفتم:

-رذل، پست، عوضی، تو....آرمین تو....تو خود شیطانی، شیطان.

آرمین با اخم و جدی گفت: از موقعیتت سوءاستفاده نکن، بذار حالا که رجوع کردیم مثل دو کفتر عاشق باشیم...

بالشتو با حرص به طرفش پرت کردم، خندید و گفت: بغ بغو....

«مردک چرچیلُ نگاه کن،بالشتو گرفت و گفت:» آه نفس، تو چرا انقدر با من بد تا میکنی،تازه آبروریزیِ امروزتو به روت نیاوردم باید ازم ممنون باشی، زود باش جبران کن.

صورتشو آورد جلو و به گونه اش اشاره کرد، با حرص محکم با جفت دستام سینه اشو هول دادمو گفتم:

-سهامتو به شیخی فروختی هان؟

«بی حوصله به در و دیوار نگاه کردم و ادامه دادم:» که واگذار کردی هان؟ آرمین تو چرا انقدر بدی؟چرا همه رو بازی میدی؟

با حرص در حالی که انگشتامو در یک مرکز جمع کرده بودم و نوک پنج انگشتم بهم چسبیده بود گفتم:

-آخه تو چرا همچین مسئله ای رو باید دروغ بگی و صحنه سازی کنی، تو گفتی که میخواد با خود برند کار کنه، خیلی پستی آرمین! همه ی مارو همیشه بازی میدی، تو اون بازیِ نفرت انگیزتو تموم نکردی، مادرمو به دست نشوندت دادی و اون داستان عاشقانه رو سرهم کردی که همسایه ان و فلان و بهمان...

آرمین لبخند کمرنگ و پیروز مندانه بهم زد و گفت:

-خب عزیزم من نباید زیادی بیخیال همه چی بشم، به نظر من بابات هنوزم داره ادا درمیاره از ترسش که نکشمش، خودشو انداخته تو تیمارستان.

با دندونای روهم محکم از اون حالم رو پام زدم و گفتم:

-ولش کن اون بدبختو ،تو از هفت نسلش تقاص گرفتی باز میگی.

با چشمای پر از خشم و کینه گفت:

-هیچ وقت « انگشت اتهامشو مقابلم گرفت و با لحن زننده و گزنده ای گفت:» دست برنمیدارم.

هولش دادم مچ دستامو گرفت و با همون حالت قبلی گفتم:

-تو هم حسینی، حسین پناهی که به زنش خیانت کرد.

«صورتش رنگ عوض کرد، چشماشو روهم گذاشت که خودشو کنترل کنه، میخواستم دستمو از دستش دربیارم، با کش مکش گفتم:»

-ازت نمیگذرم، اون....اون زنُ....

تو صورتم یه جوری فریاد زد،یه جوری داد زد، یه طوری نهایت صداشو رو سرم بلند کرد که یه آن قلبم استوپ کرد:

-من خیانت نکردم.

با سکوت نفس زنان به هم نگاه میکردیم، من از اون فراصوتی که شنیده بودم اون از عصبانیتی که داشت، من با نگاهش که آدرنالین خونم از چشمم داشت بیرون میزد، اون با نگاهی که ریز به ریز، میل به میل تو چشمام دنیال خودش میگشت.

مچ دستامو از تو دستش بیرون کشیدم، برگشت لبه ی تخت نشست، همونطوری پشت سرش نشسته بودم...

پاشو برو نفس، خاک تو سرت چرا نشستی؟ الان تکون بخورم لهم میکنه، باز ترسیدی؟! نباید بترسم، صبح طلاق گرفتیم شب منو آورده تو تختش، اگر روی قبر یونا غش و ضعف نکرده بودم نمیتونست بیارتم...

برگشت نگام کرد، از پشت شونه ی چپش با سر اشاره کرد بخواب.

-ما از...

یه جوری شاکی نگام کرد و رنگ و لعاب عوض کرد که ناخواسته خودمو عقب کشیدم و گفت:

-نمیفهمی نه؟

چونه ام میلریزد، کنار فکم تیر میکشید، عصبی گفت: واسه من گریه نکن، تو آب بشی نفس

«کامل برگشت به طرفم، با تهدید و صدای آروم گفت:» بری تو زمین، سوزن بشی بری تو انبار کاه....نفس وای نفس من عاشق اون لحظه ام که....

«نگاهش همینطور که میچرخید به دستم افتاد، سرش متمایل به زیر بود، بدون اینکه زاویه سرشو تغییری بده قرینه ی چشمشو به سمتم بالا آورد، انگار این قیافه اشو جدی تر و ....ترسناک....آره ترسناک تر میکرد، انگشتامو جمع کردم...

سرشو بلند کرد و لبخندی کمرنگ زد و روی تخت به آروم تکون خورد تا بهم نزدیک بشه،نگران نگاش کردم و به طرفم اومد،تا دستمو گرفا شونه ام پرید،دستمو نوازش کرد،از این مدل آرامشش بیزارم، جای حلقه امو لمس کرد که فرورفتگی دور انگشتم بود! بهم نگاه کرد و گفت:

-یه شب خونه اتون جلسه بود که در مورد جای عروسی نعیم حرف بزنیم، حلقه اتو از دستت درآورده بودی یادته؟

تند تند گفتم: حلقه امو بیرون پرت کردم چون ازت طلاق گرفتم.

چشماشو روهم گذاشت، انگار میخواست خودشو کنترل کنه،صدای دراومد، چشماشو بازتر کرد بهم نگاه کرد،در حالی که عقب عقب میرفت انگشت اشارشو تهدید برام تکون داد ولی حرفی نزد و رفت.

پسره ی احمق، من میگم جدا شدیم اون میگه حلقه...اومدم از جا بلند بشم، یکی گفت: «یهههههه!!!»

آرمین از تو هال بلند گفت: اینجا خونه است کاروان سرا نیست که سرتو پایین میندازی تو اتاق خصوصیِ من میری.

سربلند کردم دیدم نگین توی چهارچوب در ایستاده. یکه خورده با چشمای گرد نگام کرد، ملافه رو بالاتر گرفتم و نگین شوکه به من که وسط تخت نشسته بودم نگاه میکرد،در حالی که دستشو جلوی دهنش گرفته و تن خودش یه ربدوشام زمستونی طوسی بود که کلاهشو سرش کشیده بود، انقدر شوکه بود کلاهش از سرش افتاد.

-چیز....نگین....

نگین با تردید گفت: تو چرا....چرا اینجایی؟!!!

-باید کجا باشه؟

«برگشت ارمینو نگاه کرد که تازه داشت تیشرتشو میپوشید، نگین با حرص گفت:»

-مجبورش کردی؟! آخه تو چرا...

آرمین به حوصله نوچی کرد و گذاشت رفت، نگین دنبالش راه افتاد و گفت:

-صبح طلاق گرفتید.

«آروم و خونسرد جواب داد:» من طلاق ندادم.

نگین-حق طلاق داشت.

«آرمین خونسرد تر به نگین که از حرص صداش میلریزد گفت:» بیخود داشت، رجوع شد.

نگین-تو مجبورش کردی.

آرمین بلند گفت: آررره، آرررره نگین من مجبورش کردم چون نفس احساسیِ یکی پرش کرده، نمیفهمه که ادم زندگی زناشویی رو با دوتا حرف خراب نمیکنه.

نگین-حرف کی؟! تو خیانت کردی.

آرمین داد زد: من به قبر مادرم خندیدم، من جونم به این بیشعور وصله، مّنّ، من که عالم و آدمو به هیچ جام حساب نمیکنم.

نگین با حرص و صدای آروم گفت: بی تربیت...بی....بی..... «دنبال کلمه میگشت که جمله اشو کامل کنه.»

آرمین-برام عزیزه کاراشو به روش نمیارم، پنجاه روز مثل مرغ کورچ رفت خودشو توی خانه ی مادرت زندونی کرد، حرف نزدم و گفتم بذار خودش بیاد، بعد پاشده برای من میره دادگاه، تو... تو نگین وای به اون روزت از گور تو بلند بشه، کامیارو....

نگین با عصبانیت گفت: برو ببنیم بابا، واسه من خط و نشون نکش من دین ایمون ندارم عین نفس بدبخت نیستما منو با کامیار تهدید نکن این احمق بعد طلاق گفت تو چه غلطی کردی...

صدای شکست و جیغ نگین اومد، درجا بلند شدم و روبدوشاممو پوشیدم و دوییدم بیرون، آرمین با صورت قرمز و عصبی از تو آشپزخونه پشت اپن رو به نگین که اونورتر از اپن بود گفت:

-دهنتو شش ساله میخوام بدوزم کامیار میگه زوده « یعنی مغز آرمین تو بدترین شرایط کمدیِ، برخت کامیار، یه جوری این جمله رو گفت که اگه تو شرایط واهمه نبودم خنده ام میگرفت!» ولی الان زبونتو از حلقت بیرون میکشم....

نگین-تو....

-نگین!

نگین برگشت نگام کرد و گفت: احمق بلند برو پزشک...

آرمین از رو اپن آشپزخونه پرید، یعنی در حدی عصبانی بود که نخواست مسیر اپنُ دور بزنه از رو اپن پرید،فقط دوییدم نگینو پشت سر خودم قایم کنم، نگین هم سرتق سرتق همونجا ایستاده بود، پریدم جلوی آرمین و گفتم: آرمین، آرمین...

آرمین-گمشو بیرون نگین....

نگین-جون خواهرمو هزار بار گرفتی حالا میری حال و حولتو واسه یه زن هرجایی میریزی...

-نگین برو تروخدا...

نگین-احمق،احمق خب این میدونه تو چه گوسفندی هستی که هر غلطی میخواد میکنه.

آرمین به من آروم و خونسرد نگاه کرد، کف جفت دستام رو سینه اش بودف نگین هم ساکت شده بود...

آرمین یهو یه جوری جست زد که اینبار خود نگینم ترسید، هردو جیغ میزدیم که کامیار اومد آرمینو گرفت، آرمین به طرف نگین اشاره کرد و گفت:

-اینو ببر، اینو ببر که همه ی عصبانیتمو سر همین خالی میکنم.

کامیا-ر خیله خب بشین، بشین میگم.

آرمین روی مبل نشست، منو نگین به هم چسبیده بودیم، از هم جدا شدیم یادم اومد من با ربدوشامم، کامیار برگشت یکه خورده گفت: نفس!!! تو اینجا چیکار میکنی؟

-کامیار....اونورو نگاه....

«آرمین برگشت نگام کرد، به آرمین نگاه کردم و گفت:» کامیار بیا....

کامیار روشو برگردوند و اومدم برم آرمین بی حوصله و با خشم تازه آروم شده گفت:

-پات نره رو شیشه...

«اومدم از کنار شیشه ها رد بشم که کامیار آروم گفت:» نفس اینجاست؟

آرمین شاکی با صدای آروم گفت: مگه غیر این انتظار داشتی؟

کامیار-صبح....مادرش از نگرانی فشارش....

راه نرفته رو برگشتم و نگران گفتم: مامانم چیشده؟ «برگشتم به نگین گفتم:» مامان چیشده؟

کامیار برگشت نگام کرد، ای وای لباسم،آرمین عصبی گفت:

-میری لباستو عوض کنی یانه.

«شونه هام از دادش پرید، با اخم نگاش کردم و گفت:» دو ساعته تو راهه.

برگشتم در حین رفتن شاکی به آرمین نگاه کردم، پام یهو سوخت، همزمان نگین با هول گفت:

-نفس پات....

آرمین عاصی شد از جاش بلند و به طرفم اومد، کف پامو بلند کردم دیدم یه تیکه شیشه تو پامه، تو سرم فلش بک خورد به شب مهمونی، آرمین با حرص گفت:

-دست نزن، دست نزن تا....

«سربلند کردم،دست بلند کرد طرفم داشتم نگاش میکردم که شیشه رو بیرون کشیدم، انگار سوزن آمپول بیرون میکشیدم صورتمو از دردِ تیزش جمع کردم، آرمین همون دستایی که طرفم دراز کرده بودو با حرص زد تو سر خودش و گفت:»

-مگه نمیگم دست نزن، کامیار....

«زیر آرنجمو گرفت نگهم داره، خواستم پسش بزنم گفت:»

-وایستا ببینم، نمیشنوی؟ با میخوای منو حرص بدی؟

«ارنجمو کشیدم که رهام کنه در حالی که میگفتم:»

-چیزی نیست ، ولم کن...

«محکم تر زیر آرنجمو گرفت و جدی تو چشمام نگاه کرد و محکم صدا کرد:» کامیار، ببین تو پاش شیشه نباشه.

کامیار-بذار بشینه، بیا نفس...

«آرنجمو با لج از تو دستش بیرون کشیدم و رو مبل نزدیک نشستم و گفتم:» خودم میتونم ببینم لازم نیست.

آرمین چشماشو ریز کرد و گفت: از نقاشی کشیدم رسیدی به طبات؟

«رو به کامیار اشاره کرد و با اخم نگاش کردم، رفت تو آشپزخونه و گفت:

-این جارو چرا شارژ نداره؟

-خونه ی توئه از من میپرسی؟

از تو آشپزخونه اومد بیرون، جارو شارژی دستش بود، شاکی نگام کرد و گفت:

-وای نفس که من اون زنُ پیدا کنم بهت ثابت میکنم خیانت نکردم بعد از تو یه نفسی میسازم که آوازه اش تا ده نسل بعد تو درس عبرت زن های هم نسلت بشه.

نگین-دِ تو اگر خیانتم کرده باشی، با این سگ اخلاقیت کی جرات داره بیاد بگه با من بوده.

کامیار- نگین! تو دخالت نکن، صدهزار بار اینو بهت گفتم.

آرمین-اصلا کی به تو گفته من با کسی بودم هان؟

«جارو رو انداخت یه گوشه اومد بالا سرم دست به کمر با یه من اخم و گفت:»

-من، من تورو خودسر کردم، از سر تصادف لعنتیت روتو زیاد کردم که «بلند تر با حرص گفت:» که جرات کنی 50 روز نیای خونه و به زور برت گردونم، تقصیر منه.

سری تکون دادم و گفتم:آره پشت شلوغ کاری گناهتو پنهان کن...

آرمین جلوتر و شاکی تر گفت: چرا نمیفهمی؟ من با هیچ زنی نبودم، ای کاش بودم که اصلا بگم آره با یه زن بودم به تو چه، چه غلطی میخوای بکنی؟

یکه خورده نگاش کردم، کامیار برگشت به بالا سر که آرمین بود نگاه کرد و نگین پوزخندی با حرص زد، کوسن مبلو برداشتم و طرفش پرت کردم و با حرص گفتم: خدا لعنتت کنه، به من چه؟ که اگرم با زنی باشی به من ربطی نداره؟

پامو از دست کامیار کشیدم و اومدم بلند شم ارمین ارنجمو گرفت و با اخم ناراحتی نگام کرد، هولش دادم تکون نمیخورد! انگار چسب می زنند به پاش وقتی من هولش میدم یه میل تکون نمیخوره....

-ولم کن...

«انقدر دندونامو روهم فشار میدادم فکم درد میگرفت.»

-ولم کن، من که رفتم، تموم شد، برو با هرکی میخوای، با هرکی....دیگه به من ربطی نداره...

آرنجمو ول نمیکرد، آروم با همون اخم به زیر نگاه میکرد و گفت: نفس.

با مشت به سینه اش زدم و با بغض گفتم:

-فکر کردی من حیوون خونگیتم، جکوبُ رد کردی رفت، حیوون جدید آوردی، بری با هرکی بخوابی، رابطه داشته باشی بعد بگی " به توچه"؟!

«با دست آزادم تو سرم زدم و گفتم:» خاک تو سر من.

اومدم یه بار دیگه بزنم اون یکی دستمم گرفت، نگام نمیکرد، با اخم به زیر نگاه میکرد، با همون حالت قبلی گفتم:

-خاک تو سر من که هزار بار، هزار بار میتونستم برم ولی نه که نشه، نه که با زور نگهم داشتی نه،دلم نذاشت....دل بی صاحابم نذاشت، اما دیگه دلم خرد شده،دل ندارم که برات بتپه، اینبارم روی اون بار شب مهمونی....

«سربلند کرد با اخم غلیظ تر نگام کرد و آروم گفت:» من با زنی نبودم.

-برام مهم نیست چرا هی تکرار میکنی؟ ول کن دستمو، مگه نگفتی به من ربطی نداره زنی توی زندگیت باشه یانه.

آرمین-دِ نمیفهمی، میگم من همش سرکارم و بعد صاف خونه میام، کِی؟ کی آخه وقت کردم برم با یکی وقت بگذرونم؟

-تو وقت نکنی؟ تو ماری، تو بخوای هرکاری میکنی، همون بیست روزی که رفتی دبی حتما تخم دو زرده کردی.

آرمین تو چشمام با اخم و درگیری فکری از راست به چپ و از چپ به راست نگاه کرد و گفتم:

-هان چیه؟ یادت اومد؟

آرمین با همون اخمی که از درگیری فکری تو سرش بود گفت:

-من با کسی نبودم.

آرنجمو کشیدم به طرف پایین تا به ضرب از دستش دربیارم، رهام کرد، روی مبل نشست و کامیار گفت:

-خون پاتو تمیز کن چسب بزن.

«سری تکون دادم و نگینو صدا کرد و گفت:» بریم.

نگین-نفس؟

برگشتم نگینو نگاه کردم سری به معنای " چیکار میخوای بکنی؟" تکون داد و گفتم:

-میرم خونه ی ....

آرمین سربلند کرد و شاکی گفت:

-نفس دستو پاتو میبندما، تو بری خونه ی اون مرتیکه ی توهمی که چی؟

-خونه ی تو بمونم که چی؟ حداقل اون شوهرِ مادرمه....

«سربلند کردم و به نگین گفتم:» نگین میدونستی شیخی دست نشونده ی آقاست؟

«به آرمین اشاره کردم، با اخم نگام کرد و گفتم:» ما چرا به حیله های تو عادت نمی کنیم؟

نگین-یعنی چی؟

-شرکت هنوز برای آرمینِ فقط شیخی با اسم خودش داره اونجا فعالیت میکنه.

نگین یکه خورده گفت: واسه توئه!!! مگه نفروختی؟ آخه تو چرا یه روده ی راست نداری؟ پس اون اسناد چیه؟

-چیه؟ چیه خواهر، تقلبیه، فیلمشه، اون نعیم داداش ماست دیگه، چی میفهمه از شراکت و این حرفا.

آرمین با سکوت فقط نگام میکرد، با یادآوری حرفای پنج سال قبل با خشم گفتم:

-شیخی همسایه دیوار به دیوار مامانته، ماشینش اون روز خراب بود من سوارش کردم، مادرتو دیدم داشت میرفت خرید براش بوق زدم....

آرمین لبخند پک و پهنی زد و با حرص گفتم:

-میخندی؟

آرمین-خب بقیه اشو بگو؛ داستان خوبیه.

یه کوسن دیگه برداشتم پرت کردم طرفشو با شیطنت گفت:

-ولی مامانت خیلی با قضیه حال کرد اصلا جوون شده.

-تو به من گفتی من کاری نمیکنم که به ضرر مادرت باشه.

آرمین شونه هاشو بالا داد و گفت: خب مگه کاری کردم؟ خیلی هم خوشبختن.

-شیخی کیه آرمین، به خدا به خدا میرم نتونی پیدام کنی ها.

«با خنده و شیطنت گفت:»

-توروخدا اینطوری نکن زهره ام آب میشه.

«جدی تر با همون لبخندش ادامه داد:» بهت رادار وصل کردم، هرجا بری فرکاانستو میگیرم، دیدی که تو قبرستون شب و دیروقت پیدات کردم.

با حرص گفتم: خدا تورو بکشه ارمین منو راحت کنه.

«لبخندشو جمع کرد، دلم یه جوری شد! گوشه ی لبشو می جویید و نگاهش غروب داشت، غروب سنگین از روز جمعه!»

-شیخی کیه؟

با همون اخمش گفت: آدم خوبیه.

«از جاش بلند شد و نگین گفت:» نعیم میدونه؟

«آرمین برگشت به نگین نگاه کرد و گفت:»

-داداشِ تو انقدر عرضه نداره بره سر یه پروژه تبلیغاتی ببینه کیفیت کار چیه، بعد بفهمه که اون شرکت با اون هیبتُ من هنوز دارم اداره میکنم؟ فکر کردین هرچی ساختمو میدم دست شیخی و داداشِ تازه به دوران رسیده اتون که دود کنن بدن هوا؟

نگین-دود؟ نعیم معتاده؟

آرمین یکه خورده به نگین نگاه کرد، بعد عاصی شده به کامیار که با سکوت در حالی که روی مبل نشسته بود و دستاشو بهم قلاب کرده بود و آرنجش رو زانوهاش بود و قلاب دستاشو متفکر و درهم جلوی دهن و بینیش گرفته بود نگاه کرد و گفت:

-بیا، نفس کم بود اینم زد تو باغِ نفس برگشتم به نگین نگاه کردم و گفت: به من میگه خنگ؟ هان؟ «بلندتر رو به آرمین گفت:» با توام.

آرمین دستو به معنای "برو بابا" تو هوا تکون داد و به طرف اتاق قصد رفتن کرد، به من که رسید آرنجمو گرفت و آروم گفت:

-روسریت از سرت نمی افتاد، حالا با یه لا روبدوشامبر جلوی داداش من می ایستی؟

با حرص گفتم: مواظب حرف زدنت باش آرمین.

«به عقب هولش دادم که از خودم جداش کنم، با اخم بهم نگاه کرد و به طرف اتاق رفتم در حالی که زیر لب میگفتم:» دیگه جلوی توهم باید روسری بذارم، فکر کردی.

آرمین-بلند بگو جوابتو بدم.

-لازم نیست بعدا نتیجه رو میبینی لذتشو میبری.

«با شیطنت و تمسخر گفت:»

-آ ، نفس، ترو خدا تن و بدن منو نلرزون، اینطوری که حرف میزنی دلم میترکه.

برگشتم نگاش کردم، لبخند زد و با شیطنت نگام کرد، با خشم و کینه نگاش کردم، دلم سیاهه؛ سیاهه، سیاه. باز رفتم در کمدو باز کردم، لباسام کو؟ برگشتم دیدم روی لبه ی تخت نشسته و آرنج هاشو روی سر زانوهاش گذاشته و پنجه هاشو به هم قفل کرده و با اخم زل زده به زمین؛ سرد و با صدای گرفته گفتم:

-لباسام کو؟

«سربلند نکرد، هنوز تو همون فیگور بود و دوباره گفتم:» هان؟ آرمین....آرمین با توام...

از جا بلند شد، انگار نه من تو اتاق بودم نه نگاش میکردم، از اتاق رفت بیرون و گفتم:

-به آبشن هات اضافه شده؟ کر شدی؟

«باز جواب نداد، نگین اومد دم در اتاقمون و گفت:»

-نفس! میگم دیشب....یعنی شنیدم بعد طلاق نباید تا عده همدیگرو ببینند...

«با اخم و تلخی گفتم:» الان حرفت چیه؟ اونو بگو.

نگین-این طلاق رجوع شد، اون از وضعیت صیغه ی طلاق خوندم که ارمین دونفر گرفته بودن و یارو قاطی کرد و معلوم نشد آخر خوند یا نخوند اینم از وضع دیشبتون.

«به تخت اشاره کرد، با اخم به تخت نگاه کردم، دیشب از ذهنم عبور کرد و نگین گفت:»

-میخوای هی بری هی بکشونتت اینجا؟

«باز به تخت اشاره کرد و گفتم:» نرفتم که برگردم.

نگین-حالا پیش تو میگم، آرمین....نوچ «سرشو به معنای نه تکون داد و گفت:» جونتو میگیره ولی ولت نمیکنه، یه جا خوندم یارو جسد زنشو تو شیشه کرده بود گذاشته بود وسط هال خونه اش«با چشم و ابرو گفت:» همین از نژاد آرمین بود.

صدای داد آرمین اومد، کامیار جلوتر از ما به سمت اتاق دویید، منو نگین شوکه به اتاقی که آرمین توش بود نگاه کردیم، نگینو پس زدم و گفتم: چیشد....

ارمین با خشم لامثالی گفت: ببین سوراخ موش کرایه کن، دارم بو میکشم، ردتو که بزنم رگتو میزنم.

گوشیشو قطع کرد، سربلند کرد و کامیار گفت: آرمین؟!

آرمین با عصبانیتی که داشت به من گفت:

-کی آمار به تو داد؟

«به کامیا رنگاه کردم و آرمین داد زد، شونه ام پرید:» چرا به اون نگاه میکنی؟

کامیار- یه ناشناس....

آرمین برگشت طرف کامیار یه جوری نگاش کرد که بی اختیار آرنج ارمینو گرفتم یه وقت کامیار بی گناهو مقصر چیزی ندونه و با هول گفتم:

-من به کامیار گفتم، مامور پست یا یکی مثل اون بود یه بسته آورده بود.

آرمین هنوز همونطوری کامیار رو نگاه میکرد؛آرنجشو کشید و با صدای آروم گفت: