رمان سنت شکن به قلم الناز محمدی

ژانر: #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه：

به روزهای کهنه که برمی گردی ردپایی از اشتباهات می بینیم. اشتباهات کوچیک وبزرگی که گاهی سایه اش تا ابد دنبالمون میاد.درست مثل سایه ی مرگ سرد و وحشت آور…

قصه ی یک زن، یک مرد، یک کودک ویک قوم تکرار میشه. هرکس به دنبال حرمت خودش می دوه. یکی حرمت دل ودیگری حرمت خون و هم خونی… قصه ای که ساده شروع میشه. ساده رو این روزها شاید طور دیگری باید معنا کرد. چون سادگی و بغض ودلتنگی همراه هم میاد. دو روایت داریم از دو زمان که سپری شده و درحال سپری شدنه اما نقطه ی اتصال این اتفاقات گذشته ودرحال گذر زندگی و آینده رو شکل میده. اتفاقاتی که حقیقت ها رو باز میکنه. چشمها رو بینا می کنه و می بینیم که هر سنتی حق نیست و …

پایان خوش

---- 

آفتاب مثل شمشیری آبگین شده ؛ تیغ تیزش را به رویش می کشید اما هنوز چشمهایش خیره به مسیر قدم هایی بود که حتی رد پایش راجا نگذاشت . رفت. بی مکث. پرشتاب. بی رحم .. یخ زد میان تابستان داغی که گاهی نفس ها را به گرو می گرفت ، اما حالا...

چه کسی معنای سوختن میان جهنم را می فهمید؟ شاید آن روایاتی که از زبان جهنم شعله می کشید ، از همین یخ زدگی ها بود. می سوزاند.درعین منجمد کردن می سوزاند.می برید.می کشت . غارت میکرد...

. قدمی عقب کشید و چرخ خورد. صداها درگوشش تکرار شد. فریادها ... تهدیدها ولی نه یک صدا بلند تر بود. کُشنده تر بود. بی رحم تر بود. همان صدایی که زمزمه کرد وقلبش رابه تپیدن انداخت، همان صدا نبضش را هم غارت کرد.مردمک چشمهایش لرزید. بغض درتمام تنش پیچید. سینه اش جوابگو نبود.درد داشت. این زخم درد داشت.حتی بیشتر از زخمی که روی قلبش کهنه شده بود. راه رفت. کیفش روی دستش افتاد . این تکرار تاریخ بود یا مصیبتی تازه؟ باز زندگی از دستش سُر میخورد.باز داشتند تمام بی گناهی اش را با یک تصمیم ناگهانی سر می بریدند.باز زندگی در سرازیری باختن افتاد...

. اشک هایش چکید.تندتر قدم برداشت.تنه زد.ضربه خورد. دلش شکست.سخت شکست.مثل همان روزها... دنیا وارونه شده بود. یک روز او رو برگرداند و حالا...

دلش میخواست فریاد بکشد وبه دنیا بگوید دروغ است. دلش هوار کشیدن میخواست.خسته بود از بغضی چندین ساله.خسته بود از بارهایی که تنها به دو ش کشید. چرا در آن رشته کوه تنهایی ، پرنده هم بالای سرش پر نکشید تا شاید هم درد وهم بغضش باشد. فقط دل ِ کوه ِآتشفشان بدبختی به حالش سوخت تا فوران کند. تا بار دیگر مذاب بدبختی وتنهایی دورش را پرکند واو زنده زنده بسوزد.

از پیچ خیابانی گذشت. پایش به سنگ فرش برآمده ای گیر کرد وزمین خورد.صدای ناله ی زانوهایش بلند شد وکف دستانش سوخت اما ازترس سایه ای که روی سرش افتاد ؛ سریع سربلند کرد. سایه ای که یک عمر بدبختی و تنهایی روی سرش انداخته بود. باز قلبش شورش کرد. خواست بایستد اما او سمتش خم شد و فاتحانه با پوزخندش گفت:

_سنت شکن! ... شعارت بود.نه؟

اشکش چکید. او فقط عاشق بود. عشق یا سنت؟ زندگی یا مرگ خاموش؟

هیبت بی رحم صاف ایستاد.لبخندش محو شد و خشم وشاید هم کینه ؛ رنگ چشمهایش را تغییر داد:

_بهت گفته بودم یابمون یابمیر...

لب هایش می لرزید.می خواست بگوید بترس از روزی که تاوان گناهت راپس دهی اما قدرت تکلمش را انگار میان آن التماس ها ازدست داده بود.

تاکی باید تاوان دل را پس می داد.می خواست داد بکشد اما سایه عقب کشید. پیروز وفاتح نگاهش می کرد. با لحنی که زندگی را برایش تلخ تر و سنگین تر ازتمام باخته هایش بود..

کسی زیر دست هایش را نگرفت.همه نگاهش می کردند مثل همان روزهایی که گذشت و بی رحمی دید و گریخت و...

بازهم داشت می باخت...

****

"چشم های غریبه اش ، در حوالی پر رفت وآمد اطرافش چرخ خورد. تنهایی ، بازهم به رویش آورد که بدترین درد است. دست روی تای مقنعه اش کشید و نفس عمیقش را بیرون داد. زیر لب "بسم الهی" گفت و راه افتاد. ساکش کوچک اما سنگین بود. ظرافت دستانش و ضخامت دسته ی ساک سیاه ، آزار دهنده بود. با صدای اتوبوس تکانی خورد و جلوتر رفت. به کاغذ زرد رنگی که میان انگشتانش تکان میخورد نگاه کرد. کیفش را روی شانه محکم نگه داشت و ساک را دنبال خودش کشید. کیوسک تلفن را دید. نفسی گرفت و به آن سمت رفت.بادیدن یکی ،دونفری که منتظر ایستاده بودند،عقب رفت.کنار جدول سیمانی ایستاد ومنتظر ماند تا نوبت به او برسد. دقایقی طول کشید تا بالاخره زن با ضربه هایی که به شیشه اتاقک فلزی می خورد و اعتراض دیگران گوشی گرد و سیاه را سرجایش گذاشت و بیرون آمد. به اعتراض زنی با چشمهای حق به جانب جواب داد،سپس راهش راکشید ورفت. چنددقیقه ی دیگر معطل ماند تا بالاخره توانست سکه ای داخل تلفن بیندازد وشماره بگیرد.قلبش به شدت می زد. اگر مشکلی پیش می آمد ؛ نمی دانست باید چه کند.هرچند دراین مدت آنقدر تنهایی کشیده بود که ترس در دلش کم رنگ شود اما او هنوز یک دختر ساده و بکر بود... "

*****

بادیدن فنجان چای که مقابلش آمد،نگاهش را از آخرین خطوط نوشته اش گرفت . با لبخند خودکارش را رها کرد.عینک ظریفش را روی میز گذاشت و باصندلی سمت او چرخید:

_زحمت کشیدی خانم. ممنونم.

مریم نگاه کنجکاوش را از اوراق روی میز او گرفت .به خوبی متوجه شد دست او طوری اوراق را استتار کرده که نتواند از مفاهیمش سر درآورد. کارهمیشه اش بود. لبخند ولحن مهربانش را بی جواب نگذاشت:

_نوش جان. بخور خستگیت دربیاد که باید زودتر بریم .

محسن دیواره ی گرم فنجان را لمس کرد وگفت:

_کجا بریم؟

_خریددیگه. هنوز یه مقدار وسیله واسه فردا بعدازظهر کم داریم.

محسن چایش را مزه کرد و نگاهش کرد.

_خیلی داری سخت میگیری مریم. یه مهمونی یک ساعته اینقدر مکافات نداره.

_مهمونی ساده که نیست محسن.

_می دونم حساسی ولی..

_ایشون تا یه آقا بالا سر واسه من دست وپا نکنه که خیالش راحت نمیشه استاد جون ..

سر هردو باتعجب سمت دخترجوان وخنده رو برگشت . "اِلِنا" انگشت اشاره اش را بالا گرفت و با دست دیگرش به در ضربه زدوگفت:

_ببخشید البته..اول اجازه هست بیام داخل؟

محسن با ابرو به دخترش اشاره کرد وگفت:

_این همه حرص وجوش وحساسیت واقعا ثمری داره مریم؟ آخه الان وقت ازدواج دختر باباست؟

تامریم خواست حرفی بزند ،النا داخل پرید وگفت:

_پس نیست بابا؟ نکنه شنیدید تورم وتحریم چه بلایی سر اقتصاد مملکت آورده و ترجیح دادین جای یه خونه ی پرجهاز یه خمره بخرید وترشیم بندازید.

تکه ای از موهایش را میان انگشتانش جلو کشید و افزود:

_ببین بابا...داره رنگ دندونام میشه...

مریم خنده اش گرفت اما لبش را به دندان گرفت وچشم درشت کرد:

_النا خانم فرداشب میرسه دوباره...بعد من می دونم وتو...

محسن تک خنده ای کرد وگفت:

_خیلی خب دختر ترشیده ی بابا.. حرفتو بزن که روزای آخر اقامتته و میخوام بهت خوش بگذره.

النا کف دست هایش را به هم کوبید وگفت:

_حقا که استادی بابا...

_بگو النا...

_حرف خاصی نیست.راستش بچه ها چندروز با یه تور دارن میرن شیراز ؛ منم میخوام با اجازه ی شما راهی شم . البته اگه مشکلی نیست که میدونم نیست...

_شیراز؟

با همین یک واژه ی سوالی و صدای متغیر مریم نگاه پدر ودختر باهم به طرفش چرخید. نگاه محسن طولانی تر شد و نگاه النا کنجکاوتر...

_آره مامان. بهت که گفته بودم بچه ها میخوان تو اردیبهشت یه سفر چندروزه بذارن. دوستامم که می شناسی و...

مریم دست تکان داد وآب دهانش را قورت داد:

_آره میدونم ولی... شیراز... شیراز دوره النا... چرا یه شهر دیگه نمیرید و...

مکث کرد.محسن از فرصت استفاده کرد و سررشته ی کلام را به دست گرفت:

_کِی میخواید برید بابا؟

النا نگاهش را به سختی از چهره ی مادرش جدا کرد وگفت:

_اگه مشکلی پیش نیاد ؛ نازی از طریق آژانس عموش داخل یه تور برامون جا رزرو کرده. پنج روزه است وشنبه هم راهی می شیم. البته از لحاظ امنیت و قوانینش هم طبق معمول خیالتون راحت باشه.

_شماهمیشه یکی دوروزه می رفتید النا... پنج روز زیاده. عذرخواهی کن وبگو نمیری.

النا به شدت جاخورد اما مریم منتظر حرفی ازجانب او نشد و ازاتاق بیرون رفت.النا متعجب بر جایش ایستاده بود و به درگاه در نگاه میکرد. دلیل این انقلاب ناگهانی وزیرپوستی مادر را نمی فهمید. دنبال بهانه ای برای این تغییر بود که دست پدر روی شانه اش نشست وچرخید:

_چیزی شده بابا؟

محسن لبخند زد:

_نه عزیزم. مادرتو که میشناسی. یه کم حساسه.

_اگه بگه نرو،نمیرم.

محسن دست به صورت او کشید و گفت:

_تو بلیطتو رزرو کن اگرنشد نهایتا یه گزینه ی کنسل شدن می مونه.

بااینکه توی ذوق دخترجوان خورد اما لبخند کمرنگی زد و بیرون رفت. نگاه محسن داخل نشیمن چرخید و مریم را روی کاناپه مقابل تلویزیون دید. به طرفش رفت. چشم های مریم مات صفحه تلویزیون بود. مثل همیشه که روزگار مسائلی رابه رویش می آورد واینکه همه چیز قابل فراموش شدن نیست...

دست بالای مبل گذاشت وسمتش خم شد:

_خانم.مگه نمیخواستی بری خرید؟

مریم تکانی خورد و نگاهش کرد. حالت نگاهش مرد را آزار داد اما سعی کرد به روی خودش نیاورد. این بهترین روش بود تا روزی که دفتر گذشته بسته شود...

_میگم النا..

مکث کرد.محسن دست به پهلو صاف ایستاد وگفت:

_النا دختر معقولیه.بدونه ناراحت میشی نمیره مریم. پس فعلا بلند شو وبه فکر فردا شب باش. من میرم آماده شم.

مریم آرام سر تکان داد. چشمش به در نیمه باز اتاق النا خورد. چشم بست و بلند شد. حتی دوست نداشت یک اشاره دیگر به آن سفر شود...

***

_پس چی شد الی؟

گازی به دونات خوش طعمش زد و شانه بالا انداخت:

_هنوز معلوم نیست.

تقریبا هردو دوستش متعجب وحیرت زده نگاهش کردند اما النا درکمال خونسردی مشغول خوردن بود. باسکوت آنها دستمال را گوشه ی لبش کشید و سر تکان داد:

_چیه؟ چرا سرپا سکته کردین؟

نا زی زودتر از دو دوستش به حرف آمد. کیک وآب میوه اش را روی میز گذاشت و گفت:

_یعنی چی که معلوم نیست النا؟ من بلیط گرفتم.

_دستت درد نکنه اما بابام گفت نهایتش کنسل می کنیم . مشکل حادی نیست.

صدای تیز شیوا بلند شد:

_یعنی چی النا؟ ما برنامه ریزی کردیم. تو گفتی میای!

النا با چشم هایی گرد نگاهش کرد.

_پرده گوشم پاره شد شیوا،چه خبرته؟

_داری خودتو لوس می کنی.

_مگه دیوونه ام؟ مامانم راضی نیست. واسه همین میگم اومدن ونیومدنم معلوم نیست. بابام گفته راضیش می کنه ولی به شما هم قول نمیدم که بدقول نشم. شما طبق برنامه تون پیش برید ؛ اگر شد من هم میام واگه نشد...

_الی ،ارسلانم میاد.

النا با حالت خنده داری "وا" گفت تا هردو دوستش بی هوا به خنده بیفتند. با خنده اش ، نازی سرشانه ی او زد و گفت:

_زهرمار و وا... دختر یه ذره سرسنگین باش. تا میگی ارسلان نیشت شل میشه.

_من ازخنده ی شما خندیدم نه اسم امیر ارسلان خانِ نامدار....

_آره جون خودت. امشب دیگه همه چی تموم میشه؟

_آره. شیراز رفتنمونم ماه عسله دیگه. منتها نمی دونستم قراره سورپرایز شم.

_ارسلان گفت بهت نگم غافلگیر شی ولی گفتم که هرجورهست مامانتو راضی کنی.

النا سر داخل گوشی اش برد و در حال باز کردن پیام هایش گفت:

_قرار بود سفرمون دخترونه باشه. من به مامانم اینا دروغ نمیگم.

_من نمی دونم تو واقعا چندسال خارج از کشور زندگی کردی و اینقدر...

النا سریع سر بلند کرد ومیان حرف او گفت:

_تربیت خانوادگی من آزادی با مرز های تعیین شده است نازی. اسمشم امل بودن یا محدودیت نمی ذارم . ربطی هم به متولد شدنم تو آلمان نداره. احترام گذاشتن به خواسته ی خانواده ام یه نوع ارزشه که برام خیلی مهمه.

نازی ابروهایش را تا ته بالا داد وگفت:

_خب حالا. چرا بهت برخورد؟

_بهم برنخورد . دارم یادآوری می کنم آزادی با بی بندوباری فرق داره.

_برمنکرش لعنت.

شیوا کف دستش را با دستمال پاک کرد وگفت:

_تو قرار نیست دروغ بگی الی. آخه نازی گفت ارسلان با ما نمیاد اصلا. خودش دوست داره بره سفر. ما با تور میریم.

نازی درادامه ی توضیح شیوا گفت:

_مثل اینکه واقعا هم کار داره. قرار بود زودتر بره اما وقتی من گفتم قراره باهم بریم شیراز گفت کاراشو هماهنگ می کنه تا یکی دوروز اونجا باهامون باشه.

النا عقب نشست و به پیام"آریا" داخل گوشی جواب داد و گفت:

_بازم اومدن من معلوم نیست. دوست ندارم با مامانم بحث کنم .

_کسی هم نگفت بحث کن. خواهش کن. متقاعدش کن.

_حالا ببینم چی پیش میاد.

با زنگ خوردن تلفنش و دیدن شماره ی آریا لبخند زد وجواب داد:

_سلام کچل.چطوری؟

_ببینمت زنده ات نمی ذارم الی. خودت بیا دیگه. بااین کله من نمیام.

_اگه میخوای به بابا لو ندم که ماشینو با هزار دوز وکلک ازم گرفتی ورفتی خوش گذرونی زود بیا.

سپس بی قید خندید و گفت:

_اتفاقا یادم رفته آینه امو بیارم.بیا از سرت به عنوان آینه استفاده کنم .

آریا خندید و کوفتی نثار او کرد.

_ساعت چند کارت تموم میشه؟

_خریدامو کردم. دیگه هرچه زودتر بیای بهتره.

_پس نیم ساعت دیگه میام پارکینگ همون مرکز خریدی که همیشه میری.

النا تشکر کردو لبخند برلب گوشی را قطع کرد. شیوا گفت :

_نرفته هنوز؟

_آریا رو میگی؟ نه! اونم فردا راهیه.

_شاید مامانت غصه ی اونم میخوره الی.

النا "اوهومی " گفت و افزود:

_کلا خیلی به ما وابسته است. خیلی سعی کرد بابا یه کاری کنه آریا نره سربازی ولی نشد.

_مادره دیگه. دلواپسی هاش طبیعیه.

النا حرف نازی را تایید کرد ولی حسی تازه ته دلش می جوشید.دیشب به طور اتفاقی متوجه گفتگوی آرام پدرومادرش شد . چیزی دستگیرش نشد اما فقط فهمید مادر از احساس وترس عجیبی رنج می برد . ساعتها فکر کرد. باافکارش سروکله زد اما گره ای باز نشد. تقریبا هیچ چیز از گذشته نمی دانست. فقط همین را می دانست که خانواده پدرش با ازدواجشان مخالف بوده اند. اما این هم دلیل قانع کننده ای برای ترس های مختلف وحساسیت های گاها عجیب مادرش نبود. می دید که سعی می کند رفتارش باعث رنجش آنها نشود ،حتی اگر خودش ساعت ها و روزها درگیر میشد. همین هم باعث شده بودالنا و تاحدودی آریا مطابق میل او پیش بروند. خانواده کوچکشان را دوست داشت ودلش نمی خواست هیچ وقت همین اندک به هم ریختگی هم آزارشان دهد...

_رفتی تو فکر الی!

به نازی نگاه کرد و سربالا انداخت:

_مهم نیست.

سپس بلند شد وبا نگاهی به ساعت گفت:

_من دیگه برم.الان آریا پیدا ش میشه.

_خب من میرسوندمت دیگه. بنده خدا رو تااینجا نمی کشوندی!

_آخه سرراه باید دنبال مادربزرگمم بریم . آریا تنها باشه از بس چرت وپرت میگه یه سکته میذاره رودستش .

سمت پارکینگ راه افتادند. آسانسور که باز شد النا از دیدن ارسلان جا خورد. اما احوال پرسی اش با نازی نشان داد که می دانستند او می آید. با بیرون آمدنش النا مجبور شد عقب برود وکمی معطل شود. نازی سریع گفت:

_مطمئن نبودم میای ارسلان واسه همین چیزی نگفتم.

ارسلان با لبخند به النا نگاه کرد و گفت:

_اشکالی نداره.به موقع رسیدم انگار. توکه فعلا جایی کارنداری؟

النا وسایلش را دردست جابه جا کرد و گفت:

_چرا.آریا پایین منتظرمه. باید برم.

چهره ارسلان درهم شد:

_یعنی میخوای بری؟ ...

نازی به طعنه گفت:

_اخماتو باز کن.شب مهمون دارن آقای داماد.

النا خندید و سری تکان داد. ارسلان "ای بابایی" گفت و افزود:

_آریا پارکینگه؟

_آره.

در آسانسور را باز کرد و گفت:

_پس تاپایین باهات میام.

النا"باشه ای" گفت. نازی و شیوا همانجا خداحافظی کردند وداخل پاساژ برگشتند. در اتاقک فلزی که بسته شد ارسلان بالبخند گفت:

_همه چی خوب پیش میره؟

_ظاهرا آره. تو این موقع روز مگه نباید شرکت باشی؟

_چرا اما اومدم تو رو ببینم. می خواستم کت شلوار بخرم گفتم باهم بریم که تو عجله داری.

_اگه زودتر می گفتی یه کاریش می کردم اما الان واقعا نمی تونم.

_اشکالی نداره. باشه برای مراسم.

النا به چشمهای براق او نگاه کرد و ابرو بالا داد:

_چه اعتماد به نفسی.

ارسلان کمی به سمتش خم شد و با لحن گرمی گفت:

_بخاطر جوابیه که دوماه پیش گرفتم عزیزم.

النا لبخند زد وکمی خودش را عقب کشید:

_جواب نهاییت مونده.فاصله ایمنی رو رعایت کن.

ارسلان دست او را گرفت و به لب هایش نزدیک کرد:

_کی بشه که تموم شه و ...

با باز شدن در آسانسور النا دستش را عقب کشید و بیرون رفت. ارسلان زیر لب غرولندی کرد . النا آرام خندید و گفت:

_بلند بگو منم بشنوم.

ارسلان با شیطنت نگاهش کرد و گفت:

_امشب تموم بشه من می دونم وتو النا.حالا بخند...

النا به قدم هایش سرعت داد.تنش از حرف های این مرد جوان گرم میشد. خیلی وقت نبود وارد زندگی اش شده بود ولی داشت با حرف ها و رفتارهایش جای پایش را محکم میکرد. آریا بادیدن آنها پیاده شد. با هردو دست داد واحوالپرسی مختصر وگرمی با ارسلان کرد. خیلی زود سوار ماشین شدند وخداحافظی کردند. آریا درحال بیرون رفتن از پارکینگ با اخم گفت:

_چشم منو دور دیدی باز بااین پسره پریدی؟

النا درحال بستن کمربندش گفت:

_خوب کردم. کله ات چطوره؟

_الی نمی خوای بیشتر درمورد این پسره فکر کنی؟

_هنوز که اتفاقی نیفتاده آریا .شروع نکن.

_مگه من برادرت نیستم؟ خب باید از شوهر تو خوشم بیاد یانه؟

_به موقعش خوشت میاد. زود برو که مامانی پدرمونو درمیاره.دیر کردیم.

آریا نفسش را بیرون داد.کلاه نقاب دارش را از سرش برداشت که النا بی هوا خندید. آریا دست کف سرش کشید وباخنده گفت:

_ دادم آینه آینه اش کرده.

سرش را سمت اوخم کرد و گفت:

_ببین خودتو توش میبینی !

النا ضربه ای آرام کف سر او زد وگفت:

_رانندگیتو بکن تابه کشتنمون ندادی کچل خان.

_انشالا اون ارسلان بی ریخت بشه.مال من که دوروز دیگه درمیاد.تازه تیغ انداختم رشدش هم بهتر میشه.

_راهتو برو آریا... اشتباه نپیچی دوباره..

آریا چینی به بینی اش انداخت وگفت:

_چه بهشم برمیخوره.پسره ی نچسب وزشت... نذر کردم یه سوتی بده بابا با اردنگی پرتش کنه بیرون.

_تا منم نذر نکردم یه بلایی سرت بیاد نطق کردنتو تموم کن.دیر شده آقا...

آریا سری تکان داد وگفت:

_چشم.بریم به کوری چشم ارسلان ...

پایش را تاانتها روی گاز فشرد وهمزمان هم ضربه ای از سمت النا نوش جان کرد...

***

مقابل آینه،کمی کلاه رنگ را بالا داد تا موهایش را چک کند . چشمهایش را کمی ریز کرد بلکه بتواند بهتر ببیند اما بازهم این روزها بخاطر استرس تاری دیدش برگشته بود. عینک هم مشکل را حل نمیکرد وهمین بیشتر عذابش می داد. نفس کلافه اش را بیرون فرستاد و کنار آمد. پیله کردنهای النا نبود دراین آشفته بازار به فکر رنگ کردن مو هم نمی افتاد. لباس هایش را آماده میکرد تا به حمام برود که سروصدای بچه ها را ازبیرون شنید. بااین که سر ووضعش نامرتب بود اما ترجیح داد اول به مادرشوهرش خوشامد بگوید بعدبه حمام برود. همین که به درگاه اتاق رسید محکم به آریا برخورد. پیشانی اش را گرفت وآخ گفت .به لحظه نکشیده آریا درآغوشش گرفت و صورتش رابوسید:

_آخ آخ... چی شدی مامان؟ ببخشید...

مریم خودش را کمی عقب کشید .سربلند کرد حرفی بزند اما بادیدن چهره ی جدید او حرفش یادش رفت. چهره اش کاملا تغییر کرده بود. آریا خنده اش گرفت و دستی کف سرش کشید:

_خوبه مامان؟ دخترکش شدم نه؟

بااینکه بغض عجیبی روی قلبش سنگین شد اما سعی کرد لبخند بزند:

_تو درهر شرایط وظاهری جذاب وشیکی عزیزم، فقط کاش می ذاشتی بعد از مراسم الی که..

آریا میان حرف مادرش دست بالا گرفت وبلند گفت:

.....

این رمان چاپ شده است و دیگر امکان مطالعه آن نیست. میتوانید به پیج نویسنده در اینستاگرام مراجعه و نسخه چاپ شده ان را خریداری کنید

آیدی نویسنده : elnaz.mohammadi67@