رمان پانتومیم به قلم مرجان فریدی

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه:

قصه ای با رنگ و روی سادگی اما پر از پیچ و خم های نا خواسته...درست مثل سادگی بازی پانتومیم...اما پر از هیجان و بالا و پایین.

نویسنده ما این بار یک موضوعِ ساده

رو برای اثر جدیدش انتخاب کرده.

آیلین داشجویِ سالِ دومِ نقاشی.

با خانواده ی کوچیک و دوستداشتنیش زندگی ای با روالِ ساده ای رو می گذرونه.

و زیاده خواهی های آیلین و دنیای صورتی ای که همیشه برای خودش می خواد باعث میشه پسر های رنگارنگی رو توی زندگیش امتحان کنه تا به شاهزاده ای که می خواد برسه!

با ورودِ پسرِ شعبده باز و مرموز به دانشگاه...

روالِ ارومِ رمان اسیر پیچ و خم های های عجیبی میشه که زندگی یک نواخت و آرومِ آیلین و خواهر دو قولوش و لابه لای ورقای پیک و خشت پاسور های شعبده بازی... گم می کنه...

و مهره های قصه وارد بازی ای میشن گه نباید حرفی بزنن...و بدون گفتن حتی میم...

باید هم و بازی بدن...و برنده شن...

حالا کی می بره؟

و کی می بازه؟

توجه:این رمان به زیر ۱۵ سال پیشنهاد نمیشه

***

یادت باشد حرفی نزنی...

با دست هایت حرف دلت را بزن

با چشمانت با من حرف بزن

با حرکاتت زندگی کن

یادت باشد عشق فقط سه حرف است.

با دستانت نشانم بده...

در پانتومیم اگر حرف بزنی باختی پس نباز

بدون حرف زدن به من از عشق بگو...

به قلبت اشاره کن و من می فهمم

و ما بازی را می بریم.

فقط یادت باشد عزیز ترینم...حرفی نزنی!

جا نزنی...این فقط بازیست.

بازیِ پانتومیم!

*

این آخریا حرفی نبود بینمون...

رابطه مثل پانتومیم...

عیبی نداره نوبت ما میشه یه روزی عکسای

غمگین تنهاییات رو لایک کنی

عشق فقط سه حرفه تو پر حرفی!

عشق باید بصرفه تو خود منفی

عشق گرما میخواد تو گوله برفی

عشق واسه امثال تو بودِ تفریح...

*

کتری رو روی گاز گذاشتم و خم شدم و هرچی فندک رو زدم روشن نشد با حرص جیغ زدم:

-آرام!

صدایی ازش نمیومد،کلافه موهام رو پشت گوش زدم و جیغ زدم:

-مامان!

صدای جارو برقی قطع شد و در حالی که خم می شدم ودر کابینت رو باز می کردم داد زدم:

-این کبریت ها کجان؟باز این فندک گاز خراب شده

صدای قدمایی رو پشتم شنیدم و صدای مامان باعث شد برگردم:

-تو کابینت بالای ظرفشویی

کلافه بلند شدم و در کابینت رو باز کردم و دست بلند کردم و جعبه اش رو که لمس کردم فوری برداشتمش و گاز رو روشن کردم کتری رو روی گاز گذاشتم و حرصی گفتم:

-مگه قرار نبود برین قسطی یک سماور از لوازم خانگی بخرید؟

مامان درحالی که سیم جارو برقی رو جمع می کرد گفت:

-پول خورد و خوراک و اجاره خونه و لباسای سه تا بچه رو بدیم یا سماور واجبه چه قدر غر میزنی این روزا آیلین؟

کلافه نگاهش کردم و جعبه کبریت رو، رو گاز انداختم و از آشپزخونه اومدم بیرون و به سمت راه رو رفتم که پام روی چیز تیز رفت و جیغ زدم و کف پام رو بلند کردم نوک مداد مغزی معین بود.

کف پام رو تو همون حالت با حرص ماساژ دادم و جیغ زدم:

-معین!

خوبه یه اتاق فاصله است تا پذیرایی چرا اینا دوتاشون کر شدن!

مدادا و جامدادیش رو لگد زدم و رفتم سمت اتاقِ انتهای راه رو در رو باز کردم.

معین با شال برای خودش کلاه درست کرده و چاغو گوشت بُری دستش گرفته بود و با صدای کلفت داد زد:

-ای...خائن تو پادشاهِ مرا مسموم کردی،خاک برسرت...

آرام از اون ور دامنِ گل گلیش رو داد بالا و رو زمین زانو زد و بلند زد زیر گریه و جیغ زد:

-ای شوالیه من...از جانم بگذر...اما پادشاه قصدِ کشتنِ مردم بی گناه را داشت!

معین اخم کرده دستی به سیبیلای نداشتش کشید و داد زد:

-دهنت را ببند،بی حیا می دهم گلویت را خِر تا خِر ببرند.

آرام نتونست تحمل کنه و زد زیر خنده و منم برای جلو گیری از خنده دستم رو رو دهنم گذاشتم.

معین با تعجب گفت:

-اشتباه گفتم؟

آرام با خنده گفت:

-نه فقط خیلی رفتی تو نقشت

رفتم جلو و در حالی که میزدم پشت گردنِ معین گفتم:

-واسه چی دفتر مداداتو رو جمع نمی کنی پام سوراخ شد؟

با اخم دستش رو، رو سرش کشید و گفت:

-آخ دردم گرفت آیلین

با حرص اداش رو دراوردم

-آخ دردم اومد آیلین...صد بار گفتم بهم بگو آبجی!

معین چاقو رو روی میز گذاشت و شال رو از سرش باز کرد و گفت:

-برو بابا

رو به آرامِ خندون گفت:

-ادامه تمرین شب!

آرام براش بوس فرستاد و معین از اتاق خارج شد

کلافه خودم رو زمین نشستم و گفتم:

-چه جوری واسه یه نمایش مزخرف این طوری گریت می گیره؟

اشکاش رو که از نمایشش رو گونش مونده بود پاک کرد و در حال بلند شدن با لبخند گفت:

-استعداده دیگه...

لبخند زدم و شونه بالا انداختم:

-بعدا که معروف شدی باید امضا بدیا

با خنده در حال بافتن موهاش گفت:

-صد در صد

هیچ علاقه ای به بازیگری و...نداشتم اما برخلاف من آیلین استعداد داشت و عاشق بازیگری بود عاشق تئاتر و فیلم و زندگی بازیگرا

اخلاقمون هیچ وجه شباهتی نداشت

با شنیدن صدای در بلند شدم و آرام گفت:

-باباست؟

شونه بالا انداختم و از اتاق خارج شدم و راه رو، رو گذروندم و معین در رو باز کرد

بلند رو به آرام که تو اتاق بود گفتم:

-باباست

بابا پلاستیک بزرگ هندوانه و گوجه ‌وسیب زمینی رو داد دست معین و معین تا بلندشون کرد گفت:

-چه سنگینه!

با خنده گفتم:

-جان سینای قلابی تو که قوی بودی؟

معین فوری اخم کرد و شکمش رو داد داخل و بدون غر غر پلاستیکارو برد آشپزخونه

بابا و من به حرکت معین خندیدیم و گفتم:

-خوش اومدی

کفشاش رو توی جا کفشی گذاشت و اومد سمتم و موهام رو ناز کرد و گفت:

-دخترم چه طوره؟

آرام از اتاق خارج شد و با هیجان جیغ زد:

-عالیم

بعدشم پرید بغل بابا با بهت خندیدم و گفتم:

-عجوزه بابا با من بود!

بابا در حال خندیدن از بغل ارام بیرون اومد و گفت:

-با دوتاتون بودم

لبخند زدم و مامان فوری گفت:

-حسین جورابات رو دربیار بو می ده بنداز تو حموم

من و آرام ریز خندیدیم و بابا کلافه گفت:

- بزار برسم!

آرام رفت تو آشپزخونه کمک مامان و من رو به بابا گفتم:

-عمو چی کار می کنه خوبه؟

بابا در حال باز کردن کمر بندش داد زد:

-معین همون زیر شلواری من رو بیار

رو به من گفت:

-آره سلام رسوند

سر تکون دادم و معین زیر شلواری بابارو داد و منم رفتم تو اتاقم.

گوشیم روی میز کامپیوتر بود و ویبره می رفت.

رفتم سمتش،مهراد!

لبم رو گزیدم و در اتاق رو بستم و فوری جواب دادم

-بله؟

-بیا دمِ پنجره

با بهت و صدایی که پایین آورده بودمش گفتم:

-مهراد این جا چه غلطی می کنی؟

کلافه و عصبی گفت:

-گفتم بیا دم پنجره

لبم رو جوییدم و رفتم سمت پنجره و آروم پرده رو کمی کنار زدم جیپِ آبی رنگش دقیقا زیر پنجره اتاقم بود و از ماشین پیاده شد و گوشی به دست از پایین بهم زل زد و گفت:

-چرا جوابم رو نمی دی دو روزه...نگرانتم!

خیره بهش آروم گوشی رو به گوشم چسبوندم و گفتم:

-مهراد دانشگاه صحبت می کنیم،خب کلاس نداشتم چند روزه برو کسی می بینه.

کلافه نگاهم کرد و گفت:

-فردا میای دانشگاه پس؟

سریع برگشتم و به در نگاه کردم و بعد از این که مطمئن شدم کسی نیست گفتم:

-باشه میام،برو.

صدای نفس عمیقش رو شنیدم:

-باشه خوشگلم

-فعلا

گوشی رو از گوشم فاصله دادم و سوار ماشینش شد و بعد چند لحظه که راه افتاد و دور شد نفس راحتی کشیدم.

هم زمان پی امِ سروش برام بالا اومد

-کجایی عشقم؟

نیشخند زدم و تایپ کردم:

-دیگه چیزی بین ما نیست،خدافط

فوری بلاکش کردم و روی تختم دراز کشیدم

بعد این که فهمیدم دروغ گفته که پرشه داره و رئیس شرکته کلا همه علاقه ای که بهش داشتم پودر شد،نه این که چون دروغ گفته...نه!

پول مهم بود و قیافه و کمی ام علاقه

کمی بهش علاقه داشتم و اگر پول رو قیافه ام داشت می شد رویاهام ولی...

مهرادم خوب بود می تونست همونی باشه که می خوام،ازش خوشم می اومد وضعشم خیلی خوبه

باید فردا توی دانشگاه دست از سردووندنش بردارم...وقت‌ِ عمله!

***

ساندویچ رو تا جایی که تونستم توی حلقومم چپوندم و معین داشت با اشتها می خورد زدم تو سرش و با دهن پر گفتم:

-کم بخور مثلِ گاو شدی!

با حرص سرش رو به دست گرفت و گفت:

-مامان یه چیزی بهش بگو ها

آرام مهربون خم شد و لپ معین رو بوسید و رو به من گفت:

-چی کار داریش آیلین؟

به زورِ چایی لقمه رو قورت دادم و گفتم:

-این بزرگ تر شه بعدا از چشم ما میبینه که جلوی شکمش رو نگرفتیم،شبیه بشکه شده!

دو روز دیگه ام شبیه پلایشگاه نفت میشه حالا ببین کی گفتم‌

معین با لپای آویزون بلند شد و گفت:

-کوفت بخورم اصلا

با حرص رفت توی پذیرایی و مامان کلافه گفت:

-آیلین خودت دو تیکه استخونی آرامم از تو بد تر دو پره گوشت به تنِ بچم نمیبی؟

چاییم و سر کشیدم و گفتم:

-والا بچت دو پره گوشت نیست.تو چهار ده سالگی اندازه باباعه!

بابا دستش رو، رو شکمش گذاشت و زود گفت:

-من که چاغ نیستم!

هم زمان من و آرام به شکم بزرگ بابا زل زدیم و مامان با خنده گفت:

-نه عزیزم تخته تخته

هم زمان با آرام با خنده گفتیم:

-سیکس پک

بابا به ظاهر اخم کرد و گفت:

-با این سنم خیلیم خوب موندم

مامان زد به کابینت و گفت:

-چشم نخوری!

بلند زدیم زیر خنده و آرام با چشمای گرد شده گفت:

-آیلین برو حاضر شو لفتش میدی!

سر تکون دادم و فوری بلند شدم همیشه نیم ساعت قبل از آرام آماده می شدم چون اون پنج دقیقه ای حاضر بود و من نیم ساعت لفتش میدادم

رفتم تو اتاق و در کمد رو باز کردم یه کمد که هم برای من و آرام و مامان و بابام بود!

البته بزرگ بود ولی خب همه لباسامون رو داخلش چپونده بودیم فقط تو کشو هاش جدا بود لباسامون.

زود مانتو زرشکی و کوتاهم رو برداشتم و شلوار جینِ مشکیِ آرامم برداشتم وقتی خواهر داشته باشی یعنی داشتن دو تا کمد لباس! البته لباسای من و آرام با هم یک کمدم نمی شد

ولی لباسای من به لطف دوستای رنگا رنگم بیشتر بود...

مقنعه مشکیم رو برداشتم موهام رو شونه کردم و کج ریختم و بافتم مقنعه رو روی سرم تنظیم کردم و خط چشم و رژ لب زرشکی کم رنگم ،موهام رو بیشتر کج کردم و گوشواره گیلاسی شکلم رو انداختم بیرون

کوله مشکیم رو برداشتم و بعد برداشتن گوشیم از اتاق خارج شدم.

آرام دویید تو اتاق و من رفتم توی حال و فیلم مورد علاقم داشت پخش می شد رود دکمه ضبطش رو زدم عمرا از دستش میدادم!

رفتم سمت درو کتونی های مشکیم رو برداشتم

بابا با لبخند گفت:

-حواستون به خودتون باشه

نفس عمیق و کلافه ای کشیدم.

-چشم بابا!

این حرف رو آرام زد،مقنعه اش رو روی سرش انداخت و کفشاش رو پوشید و با هم از خونه خارج شدیم.

البته آرام یک ساعت در حال خداحافظی بود!

از پله ها تند تند پایین رفتیم.

- یه پراید از دارِ دنیا داشتیم فروختیمش پولِ پیشِ خونه رو زیاد کردیم به فاصله چند ماه همون پراید شد پنجاه میلیون

آرام به غر غرام مثل همیشه با لبخند گوش میداد

به سمت انتهای خیابون می رفتیم برگشتم سمتش موهاش کامل بالا داده بود و کمی از موهاش دیده می شد و مثل همیشه بود بی آرایش و ساده بود.

این همه سادگیش برام عجیب و کمی رو مخ بود

بعد از پویا کلا صحبتاش با پسرا فقط تو نمایش محدود شده بود اون قدر ساده و مهربون بود که گاهی خودمم تو خلقتش می موندم!

آخه ما چه جوری تو یه شکم بودیم!

جلل خالق...

تو ایستگاه اتوبوس مثل همیشه نشستیم.

نورِ افتاب مستقیم تو صورتمون بود.

عینک دودیم رو از تو کولم بیرون کشیدم و به چشم زدم و نگاهم رو به اطراف دوختم.

-دخترا...

هر دو سر بلند کردم و با دیدن اقای هاشمی چشمام رو تو حدقه گردوندم و بدون جواب سرم رو تو گوشیم انداختم.

ولی آرام با لبخند آروم گفت:

-سلام،خوبید اقای هاشمی؟

هاشمی دستش رو تو جیب شلوار پارچه ای گشادش فرو کرد و سرم رو آروم اوردم‌ بالا و از پشت عینک با چندش نگاهش کردم.

لبخندی زد، شکمِ بزرگش عجیب تو چشم بود.

-ممنون دخترم به بابا و خانواده سلام برسونید.

و نگاهش رو به من دوخت لبخند ماستی زدم و سر تکون دادم و آرام فوری گفت:

-چشم حتما

هاشمی پشت کرد تا از خیابون رد شه آروم گفتم:

-یک...دو...سه!

هاشمی برگشت و با لبخند مزخرفش گفت:

-راستی به بابا یاد آوری کنید کرایه این ماه تا فردا وقتش می رسه.

آرام لبخند شلی زد و گفت:

-چشم

هاشمی لبخند زد و از خیابون رد شد و با حرص گفتم:

-کامیون بزنه بهت بمیری!

-عه آیلین!

برگشتم سمتِ آرام و گفتم:

-کوفته آیلین،هی لبخند ملیح تحویل شکم خپل مرتیکه میدی خونه هفتاد متریش رو دوست دارم بکوبم تو سرش.

آرام خیره به روبه روبه رو گفت:

-زیاد سخت می گیری

با حرص و کلافه گفتم:

-تو ام خیلی شُل می گیری

شونه اش رو بالا انداخت و کلافه دست تو زیپ کیفم کردم و دنبال آدامس لیمویی می گشتم.

-اَه

تا سرم رو بلند کردم آرام خیره به خیابون بسته آدامس رو به سمتم گرفت

لبخندی زدم.

همیشه یادم می رفت و اون‌ همیشه یادش بود.

آدامس رو گرفتم و زدم به شونش و با لحن لاتی گفتم:

-هی خانوم

با تعحب برگشت و چشمکی زدم و گفتم:

-خیلی ماستی ولی می خوامت

لبخندی زد و برام بوس فرستاد،گاهی از این همه سادگی و مهربونیش

می ترسیدم.

تو این دنیا گرگ نباشی و نَدَری می درنت.

با اومدن اتوبوس گفتم:

-چه عجب!

ارام کولش رو، رو دوشش انداخت و گفت:

-چه قدر غر میزنی آیلین

شونه ام رو بالا انداختم.

-الان باید مازراتی زیر پامون بود و تهران رو چرخ می زدیم و برای سفرِ اخر هفتمون به آنتلایا برنامه ریزی می کردیم همه و همه اشون فقط با داشتن پول امکان پذیر بود ولی باید بوی مزخرف اتوبوس و اوپس اوپس باز شدن در های کندش و تحمل کنیم.

ریز خندید و کلافه از میله گرفتم و رفتم بالا و همون اول هندزفریمو گذاشتم رو گوشم و به گوشیم وصلش کردم.

اون آخر روی صندلی های عقب نشستیم و چند تا زن چادری هی برمی گشتن نگاهمون می کردن.

توجه یه عده ام‌بهمون جلب شده بود دیگه برامون طبیعی شده بود از بچه گی نگاه ها رومون خیره می موند.

نیم ساعتی بود که آهنگ گوش می دادم و با گوشیم وَر می رفتم که صدای آرام رو از نزدیک شنیدم:

-آیلین!

برای این که بشنوه بلند گفتم:

-بله؟

چشمای آرام گرد شد و جاستین رسما داشت تو گوشم رو با فریاد هاش منفجر می کرد!

هندزفری رو از گوشم کشیدم و سکوت اتوبوس تازه بهم فهموند اون بله که گفتم رسما جیغ بوده! همیشه این هندزفریا دردسر سازن!

چشم از نگاه خیره مردم گرفتم و رو به ارام گفتم:

-چیه؟

آرام کلافه بازوم و کشید و گفت:

-ایستگاه بعد باید پیاده شیم پاشو دیگه.

هوفی کشیدم و گوشیم رو تو کولم هول دادم و بلند شدم...با هم از اتوبوس پیاده شدیم.

سختی از این جا به بعدش بود که نیم ساعت پیاده روی داشت!

-چه قدر گرمه

آرام سرش رو برگدوند و کلافه گفت:

-آیلین جان چون ماهِ مهرِ

با حرص نگاهش کردم و گفتم:

-از مهر متنفرم،از گرما متنفرم از پیاده روی متنفرم...

آرام کوله اشر و جابه جا کرد و گفت:

-اون کارتونِ بود،اسمرف ها آبی بودن...شبیه

بداخلاقه ای،از گل ها متنفر بیَم...از دنیا متنفر بیَم...از همه چیز متنفر بیَم.

بلند خندید و اون ادامه داد:

-گاهیم شبیه خودشیفته عه میشی...هی میری جلوی آینه...

دستش رو مثل آینه جلوی صورتش گرفت و با لبخند گفت:

-تا حالا دختر به این خوشگلی دیده بودی؟من تو این خانواده حیف شدم...تو بی پولی حیف شدم وای پوستم رو ببین می ترسم لک بیفته چون هیچی کرم مخصوص ندارم وای...

بلند خندیدم و اونم خندید...

ما خوب یاد داشتیم ادای هم رو دربیاریم.

کلِ راه رو راجب به اخلاقای عجیب من حرف زدیم و از ورودی دانشکده که می گذشتیم با صدای زنِ چادری ای که می گفت:

-خانوما

زدم به پیشونیم!

دوتامون برگشتیم،حراست بود!نگاهش رو از آرام گرفت و رو به من گفت:

-این چه ناخناییه،مثلا دانشگاهه چند بار ازت تعهد بگیرم؟

با حرص نگاهش کردم و گفت:

-بیا این جا ببینم

لپم رو باد کردم و خواستم برم دنبالش که ماشینِ مدیر دانشگاه وارد شد و زنه برگشت تا با مدیر حال و احوال کنه.

زود دست ارام رو گرفتم و برگشتم و شروع کردم به دوییدن.

-وایسا ایلین...خب برو تعهد بده

با حرص دستش رو کشیدم و بین دختر و پسرای توی محوطه ایستادم و گفتم:

-عمرا،اولِ سالی توی دو هفته گذشته چهار بار تعهد دادم.

برگشتم و از پشت درخت زنه رو دیدم که داشت سر می چرخوند و دنبالم می گشت.

ارام با صدای تقریبا بلندی گفت:

-آخر از دستت سکته می کنم.

بیخیال گفتم:

-خدا از دهنت بشنوه.

زد به شونم و با هم مسیر رو تا دانشکده رفتیم.

آرام رفت سمت خودش..‌منم سمت خودم!

رشته هامون فرق داشت اون تئاتر بود،من گرافیک

دوسال بود که می اومدم همین دانشگاه و هنوزم موقع پیدا کردنِ کلاسم مثل گاو دور خودم تاب می خوردم.

-آرام خانوم!

برگشتم یه پسرِ لاغر و عینکی بود که موهای بلند و تیپ هنریش نشون می داد از بچه های تئاتر و هم کلاسی های ارامِ.

اومد جلوم و گفت:

-سلام خوبین؟استاد سهیلی نیا گفتن آخرِ هفته یک تئاتر برگذار میشه که ممکنه نقش اولش رو بخوان بدن به شما،گفتن بهتون خبر بدم و جوابتون رو بگم بهشون.

ابرو بالا انداختم و نیشم و به موازات گوشام شل کردم و گفتم:

-عزیزمی تو،مرسی که بهم خبر دادی.

چشمای پسره گرد شد و با لبخند ادامه دادم:

-حتما شرکت می کنم،بهشون خبر بده.

براش بوس فرستادم و با دستم به شونش زدم و در مقابل چشمای گرد شدش از پله ها بالا رفتم.

آرام احتمالا می کشتم.

کلاس رو پیدا کردم و رفتم نشستم هنوز استاد نیومده بود.

ردیف دوم کناره دیوار نشستم و کولم رو، رو پام گذاشتم،پام رو، رو پام انداختم و خیره به تخته بودم و بچه ها ام هم چنان بحث می کردن.

بچه های هنری همیشه همینن

بحث و بحث

راجب رنگا،راجب نقاشا،موسیقی..هنر.

و همیشه جواب همشون یه چیزه اما اختلاف دارن...

-خانوم خوشگله

سرم رو بلند کردم مهراد بود روبه روم ایستاد و با لبخند نگاهم می کرد.

لبخندی زدم و سعی کردم خودم رو شاد نشون بدم.

-سلام عزیزم.

لبخندش عمق گرفت و گفت:

-چه عجب خانوم خانومارو بعد یه هفته دیدیم.

آدامسم رو به حالت خاصی باد کردم و گفتم:

-دلت تنگ شد!

نگاهش خیره به لبام موند و لبخندی زد و گفت:

-هوم

نیشخند زدم و چشمکی زدم و گفتم:

-استاد الان میاد مهراد برو پی کارت

لبخندی زد و خم شد و گفت:

-هی پَسم بزن من رو حریص تر کن.

نیشخندم به پوزخند تبدیل شد و گفتم:

-بابای.

با لبخند رفت و درست پشت سرم نشست.

دخترِ چادری ای که کنارم نشسته بود برگشت و اخم کرده سرتاپام رو نگاه کرد.

پای راستم رو، رو هوا کمی از عمد تکون دادم که صدای جیرینگ جیرینگ خلخالم کمی بلند شد و دختره چشم گرد کرد و گفت:

-استغفرالله!

خندم رو قورت دادم و اومدم اینستاگرامم رو چک کنم که در باز شد و استاد اومد،چه به موقع واقعا!

استاد ایزدی پاک بود که وارد شد.

یه زن‌ِ شیک و منظم...

تا نشست چادرش رو درآورد سرم رو کردم تو گوشیم...اوه چه قدر ریکوئست دارم.

با لبخند نگاه می کردم ببینم کدوم کیسِ بهتر و خوب تریه و استاده ام شروع کرده بود به حاضر و غایب.

-آیلینِ نیک مَنش!

سر بلند کردم و دستم رو بردم بالا نگاه ازم گرفت و گفت:

-مسعود ایمانی

سرم رو بروم پایین، به به...چند تاشون خیلی خوب بودن‌! ماشینا ام که همه میلیاردی اول چک کردم فالورا و لایکاشون رو ببینم فیک نباشن

به به جون به این هیکل...داماد ننم شی ایشالا.

نیشخند زدم و از اینستا اومدم بیرون و نگام رو به تخته دوختم.

کل زمان تدریس حواسم به تخته بود و حواسِ

مهراد به من!

سنگینی نگاهش رو از پشتمم حس می کردم.

کلاس که تموم شد با سرعتِ نور از کلاس خارج شدم و رفتم بیرون.

داشتم می رفتم سمت سلف که بازوم آروم کشیده شد و برگشتم مهراد بود!چشمای قهوه ای و پوست گندمی داشت،خوش تیپ بود.

-جان؟

لبخندی زد و گفت:

-می دونی چند وقته دنبالتم؟بابا چرا من رو نمی بینی تو؟

با لبخند گفتم:

-من باید مطمئن شم که همونی هستی که می خوام...بعد تصمیمم رو می گیرم.

خیره نگاهم کرد و گفت:

-من روت کِراش دارم آیلین بفهم باشه؟

لبخندی زدم و گفتم:

-فعلا

اخم هاش رفت تو هم...پشت کردم و به سمت پله ها رفتم...من خوب یاد داشتم جذب کنم

خوشگلی ماوراطبیعی نداشتم،اما بی ایراد بودم.

بیش تر از چهره ام صدام و رفتارم بود که آقایون بیچاره رو جذب می کرد،اونم به خاطر تمرین و علاقم به این چیزا بود.

به سمت سلف رفتم و یک شیرموز سفارش دادم و پشت میز گوشه سالن نشستم.

-آیلین

سربلند کردم.

-آرام این جا چی کار می کنی؟

با حرص پشت میز نشست و گفت:

-اومدم تو رو ببینم.

خم شد و با حرص و آروم گفت:

-چرا با هم کلاسیم اون طوری حرف زدی؟طرف فکرده اونی که واسش ناز و قمزه ریخته منم از صبح ول کنم نیست.

بلند خندیدم جوری که چند نفر برگشتن نگاهمون کردن با لبخندی که از ته مایه خندم باقی مونده بود گفتم:

-خیلی حال میده تو ام امتحان کن.

با حرص گفت:

-همین که خیلی وقتا میرم به جات تو کلاسات می شینم تا تو با دوستای دختر و پسر و لوست بری بیرون کلی کار کردم.

با حرص گفت:

-خواهشا دیگه از این کارا نکن.

چشمکی زدم و گفتم:

-قول نمی دم.

بلند شدم برم شیرموزم رو که آماده شده بود بگیرم. و آرام همچنان سرخ شده نگام می کرد.

تموم اذیتام به خاطر عصبی شدنش بود چون سرخ میشه و این خیلی بامزه اش می کنه.

پسره شیرمز رو به دستم داد و نی رو از سوراخِ در پلاستیکیش داخل لیوان گذاشت و لبخندی زدم و حساب کردم.

-یه قهوه

از پشت سرم صدای یه پسر رو شنیدم.

چه صدای عجیبی! انگار طرف تازه از خواب پاشده و قبلشم گلو درد داشته از این صدا محسن چاوشیا یا خش دار مَش دارا.

همون طور که پشتم به پسره بود زود موهام رو درست کردم و با شیر موز برگشتم که به خاطر یهویی بودن این حرکتم لیوانِ در بسته شیر موز خورد به بازوی پسره و هم زمان به خاطر هول شدنم هم گوشیم و کیف پولم هم لیوان از دستم افتاد.پ، وحشت زده به گوشیم زل زدم که پسره جوری تو صدم ثانیه هم زمان هم شیر موز و هم کیف پول و هم‌گوشی رو رو هوا گرفت که چشمام اومد تو دهنم!

با دهنِ باز به پسره نگاه کردم.

شیر موز رو گذاشت رو میزکناری و گوشی و کیف پولم همون جا گذاشت و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده بهم زل زد ، مثل جنازه ها نگاه می کرد.

دست چپش رو برد بالا و با دستش همون طور که زل زده بود بهم علامت داد برو کنار!

دقیقا عملکردش مثل کنار زدنِ مگس از جلوت بود!

با بهت نگاهش می کردم که از کنارم گذشت و روبه فروشنده که خودشم دهنش باز مونده بود گفت:

-قراره تا فردا من رو نگام کنی یا قهوه ام رو میدی؟

چند بار پلک زدم و سریع خم شدم شیر موز و گوشی ، کیف پولم رو برداشتم و رفتم سمت میزم

شیر موزم کمی از لیوان زده بود بیرون ولی هنوز پر

بود...چه جوری همه رو با هم گرفت!؟

هرچه قدر فکر می کنم نهایتش باید فقط یه کدوم رو، رو هوا می گرفت نه سه تارو!

آرام با بهت گفت:

-چرا حواست رو جمع نمی کنی؟پول قسط گوشیت هنوز تموم نشده کم مونده بود از هم بپاشه.

با بهت بهش زل زدم و گفتم:

-خودمم از ترس رو به سکته بودم.

آرام خیره به نیم رخ پسره گفت: