رمان قایمکی به قلم sun_daughter

ژانر: #عاشقانه

خلاصه:

ﻣﯿﻌﺎﺩ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯدﺧﺘﺮﯼ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮊﯾﻨﺎ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﭼﻮﻥﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺭﺷﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﻣﯿﺘﺮﺳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﯿﻌﺎﺩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﯿﻌﺎﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦﺯﻭﺩﯼ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﻋﻘﺪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﻌﺎﺩ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﮊﯾﻨﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...پایان خوش

به نام او

-بادهن پرحرف نزن..برو به قيافت برس اينجوري مي خواي بري ؟

-نه چه جوري مي خوام برم؟ مگه مي خوام برم زايشگاه زنمو بيارم خبرم؟دانشگاس اصلا اسمش روشه مي خوام برم درس بخونم

-نيست تو خيلي هم درس مي خوني .دلمو خوش كرده بودم بري دانشگاه ادم مي شي اما تو ادم نميشي..حداقل اون موهاتو از جلوي چشمات بزن كناركه باوركنم دارم مي برمت دانشگاه نه ارايشگاه

-چرا با گاه اينقدر قافيه مياي مامانه من

-پا شو دير شد من كلي كار دارم

از وقتي كه گواهينامموپليس باطل كردخيلي وقتا مامانم منو مي بره ومياره .اين موضوع يه مدت واسه بچه ها ي دانشگاه شده بود سوژه.اما من ككمم نمي گزه.اينا مهم نيست مهم اينه كه مامان شده راننده شخصيم...اووه اونم مامان من ...يه مامان مذهبي و خشك .

-اهاي شترمرغ واستا ببينم

نادربا عصبانيت به سمتم برگشتو گفت: شترمرغ خودتي وصدجدو ابادت.

-فكركردي من روشون تعصب دارم؟ نه بابا من بي رگ وريشه تر از اين حرفام

-حداقل ارومتر بگو ابروم رفت

-ابروت پيش خانوم فرخي رفت؟

نادر كه انتظار نداشت من از نگاهاي پرمحبتشون به هم باخبر باشم ؛اخماش باز شدو گفت:تو دو نداري دهقان

-چرا ندارم ؟ دوميم داره مياد

نادر به پشتش نگاه كردو باديدن ياسين گفت:نه ياسين اصلا شبيه تو نيست

ياسين –سلام نادر ؛ سلام پينوكيو

باهاش دست داديمو به سمت دانشكده رونديم يعني رفتيم ! منو هركي به اسمي صدامي زنه.نه اسمم پينوكيوئه نه دهقان فداكارم نه شوهرسيندرلا.مثلا بعضي هاهرجوري كه باهاشون بودم منو به اون اسم صدامي زنن ؛ ياسين هم كلاسيمه بهم مي گه پينوكيو چون تا چندروز سركارش گذاشته بودم كه اسمم گداعلي حسيني يه.چون اساتيد وقتي اسامي رو براي حضور غياب مي خونن ديگه اسم كوچيك رو نمي خونن.ياسينم اولش كه اسم دروغيمو شنيد خندش گرفت اما براي اينكه مثلا من ناراحت نشم جلوخودشو گرفتو علي صدام مي زدو مي گفت به بچه ها اينقدر صادقانه نگو اسمتو ..فقط بگو من علي حسيني ام.بيچاره بعداز سه هفته فهميد كه بهش دروغ گفتمو از اون روز به بعد به جاي اسم خودم بهم مي گه پينوكيو..يكي از دلايلاشم اينه كه دهنش نمي چرخه بگه ميعاد .به همون علي عادت كرده بوده .البته من اسم كاملم سيد ميعاد حسيني يه.بقيه بچه ها هم كه بعضي هاشون واسم اسامي جورواجور گذاشتن با تعداد زيادشون تو سلف اشنا شدم .چون من غذا خيلي دوست دارمو روزايي كه ماهي ميدن كنارشم سوپ مي دن .در نتيجه من چون از سوپ متنفرم هردفعه سوپمو مي دم به يه نفرو نصف ماهيشونو مي گيرم!

-چيه ؟

ياسين-گوشيتو بذار تو جيبت مي خواي استاد گيربده بهت؟

-اخه نميشه مرحله حساس رسيدم .اين دور تموم شه مي ذارمش تو جيبم

با ضربه اي كه استاد به ميزش زد سرمو بالا اوردم.البته چيزي نمي تونستم ببينم چون موهام رو چشمام ريخته بود.

-حسيني گوشيتو بذار تو جيبتو حرف نزن .يه بار ديگه بهت اخطار بدم منفي مي گيري

-به چشم استاد

استادسرشو تكون دادو گفت: تواصلا منو ميبيني؟ حراست جلوتو نمي گيره؟

سرمو انداختم پايينو جوابشو ندادم.ياسين يه دونه زد تو پهلومو اروم گفت: جواب استادو بده .منتظره ..بي تربيت

كمي ازموهامو ازجلوي چشمام زدم كنارو بهش نگاه كردم؛ به شوخي گفتم: حالا ديدمتون

استادنمي دونم چرا مات نگاهم مي كرد.چندلحظه بعد باخودش يه چيزي گفتو دوباره مشغول شد.منم دوباره با گوشيم مشغول شدم.ترسي ندارم ازش .من حرف بابامم گوش نمي دم چه برسه به اين.اوووه اونم باباي من كه همه بهش ميگن حاج اقا وكلي رو اسمش قسم مي خورن .

موهام اونقدر بلند نيست فقط اونقدريه كه گردنمو ميپوشونه واز جلو هم تا پايين نوكه بينيمه و اصلا لخت نيست.اولين باري كه موهام بلندشد به خاطر نذري بود كه حاج خانوم (مادرپدرم) برام كرده بود .موهام بلندشدتا روشونه هام ؛ اونوقتا 6 سالم بود.هميشه يه بلايي سرم ميومد؛ كمترين بلا اين بود كه از پله ها افتادمو پام شكست .من حتي ضربه مغزي هم شدمو به قول مامان خدا دوباره منو برگردوند.هزارو يك نذر كردن تا اوضام بهتر شد.گاهي حاج خانوم ميگه همون بهتر كه موهات روچشماته .فقط اونه كه هميشه باهام راه اومده.من دومين فرزند خونوادم .خواهر بزرگم مريلا ازدواج كرده ودوقلو داره .به اسماي محدثه ومحمد .برادر كوچيكم ماني راهنمايي مي ره وكلا با من خيلي فرق مي كنه .بابامم هميشه مي گه اخرش ميعاد منو سكته ميده !

بعداز كلاس با ياسين نشستيم رو صندليهاي تو راهرو .تا ياسين خانوم صفاييشو رصد كنه ..البته موضوع اينجوريه كه ما ميشينيم تو سالن ..بعد خانوم صفايي كه وروديه جديد رشته ي بناهاي تاريخيه از كلاسشون مياد بيرون ..اونوقت تا ياسينو مي بينه الكي به هر بهانه اي با دوتا از اون دوست تپلوهاش ميشينن رو صندلي هاي روبه روي ما والكي كتاب دستشون مي گيرنو هرچندلحظه يه بار سرشو مياره بالا ويه نگاه پراز علاقه به رفيقه بنده ميندازه ودل ياسين بدبختو اسيرتر مي كنه ...منم كه بامعرفت همش هم پاي ياسين ميشينم تا ضايع نباشه اما اين خانوم صفايي هم يه رفيق درست وحسابي نداره واسه من كه !!! دوتا رفيق داره كه به بادكنك گفتن راهت را ادامه خواهيم داد بادكنك .هرچندلحظه هم به من نگاه مي كننو الكي عشوه ميانو يكيشون كه ديگه بادكنكو روسفيد كرده وبالن شده هي پوف ميكنه وبرام چشم نازك مي كنه .اي كاش با اين پوفاش وزنش كم مي شد! اين خود قسمت منه بدبخته ...بله اين پارميداي منه !!

-واي واي واي پارميداي من كوش

ياسين محكم زد تو بازومو گفت: چته چرا چرتو پرت مي خوني؟

-كي من؟ فكرم به صدا تبديل شد

ياسين يه اخم كوتاهي كردو دوباره به روبه رو خيره شد.

بابا يكي نيست بگه اين چه كاريه ..برو پيشنهاددوستي رو بده و والسلام

به بالن نگاه كردم كه ديدم داره ريز مي خنده .حتما واسه اين كه من پارميدارو خوندم داره مسخرم مي كنه

-هان چيه ؟ به چي مي خندي بالن هوايي؟

ياسين با فرياد-پينوكيوووووووووووو

دوتا پاداشتم .چندتاي ديگه هم قرض گرفتمو دو در رو

امشب طبق معمول سه شنبه شبها تو خونه ي حاج اقا (يعني بابام..يعني خونه ي ما ديگه )دعاي توسل برگزار ميشه .بيشتر فاميلا دور هم جمع ميشيمو دعا مي خونيم .خونه ي ما يه خونه ي بزرگ وقديميه .يكي از سالنهاي خونه كه دعا ومراسماي شب قدر ومحرم برگزار ميشه مثل مسجد مي مونه .يعني دورتا دورش پشتي چيده شده ورودرو ديواراش دعا واسامي ائمه زده شده .

منو حسين وآوش وحميد مسئول پذيرايي از مهموناييم .هميشه اوش وحسين چاي ميريزن ووسايلو اماده مي كنن.حميد خرما يا حلوا يا قند يا شيريني (بستگي به اونروز داره كه جشن باشه يا عزاداري) پخش مي كنه .منم كه از همه بدبختترم يه سيني بزرگ پراز چاي هي مي برم هي ميارم وجلو اينو اون خم وراست ميشم ..يكي نيست بگه ميعاد كمرت درد نگرفت هر هفته اين سيني به اين بزرگي رو مي بري مياري؟

ديگه دعا تموم شدكه همه صلوات فرستادنو مشغول خوردن چايي هاشون شدن كه يه دفعه تو اون هيرو ييري صدا ي گوشيم بلند شد به اين مضمون كه: اقا ما سبكمون چيز ديگس ولي خوب اونايي هم كه دوس دارن برقصن خوب برقص چه اشكالي داره ....برقصن؟ برقصن (ترانه ي تتلو)

من با اون سيني به اين بزرگي وسط پذيرايي سيخ ايستاده بودمو نمي دونستم بايد چيكار كنم ! يه دفعه دختر خالم نيلوفر كه فقط 5 سالشه اومد وسطوشروع كرد به رقصيدن .جوونا همه مي خنديدنو من سيخ شده بودم .اهنگ گوشيم كه قطع شد خاله مهري پاشد رفت با حرص دست نيلوفرو گرفتو گفت: اين چه كاري بود كه كردي؟

منم كه تازه از اون حالت دراومده بودم.طبق معمول فرارو برقرار ترجيح دادمو رفتم تو اشپزخونه كه ديدم آوش وحسين رو زمين ولو شدنو دارن مي خندن.

آوش با صدايي كه از خنده قطع ووصل ميشد گفت: گوش....شي .... يه ... كي .... بود؟

با حرص گوشيمو از تو جيبم دراوردمو شماره ي ياسينو ديدم: كار خود بيشعورشه .اخه يكي نيست بگه ادم اينجوري تلافي ميكنه؟؟ چه اهنگ مزخرفي هم گذاشته بود ..گوشي من هميشه رو سايلنته

حميد با صورتي كه از خنده سرخ شده بودو چشمايي كه هنوزم مي خنديداومدتو اشپزخونه وگفت: ميعاد اين خالت چه رياكارو زرنگه ..رفته نيلوفرو برده پيش حاجي مي گه نيلو واسه حاجي قل هو الله بخون

با اين حرف حميد منم اينبار خنديدم .البته اكثريت با حاج اقا اينجوري بودنو دوست داشتن پيش حاج اقا خوب جلوه كنن كه اينكاراشون خودبه خودتبديل به رياكاري ودغل بازي ميشد.

من اما نه ترسي از حاج اقا داشتم نه فاميلاي اطراف ..من فقط خشكم زده بود كه اين گوشي من چرا يه دفعه اينجوري شد! اون لحظه هم كه مغزم فرمان نميداد كه بايد چي كار كنم !!

فصل دوم

-هان چته چرا سگي شدي؟

-حرف نزن پينوكيو

-بابا چرا اينقدر غصه مي خوري .رفته كه رفته .اين همه دختر.بچسب به يكي ديگه

-ميعاد دست از سرم بردار... مي زنمتا

از كنارش ردشدمو بهش تنه زدمو گفتم: باشه تنها باش من رفتم كتابخونه.انگار دختره تحفه بوده

- زر زر نكن

حالا من كه مي دونم ناراحتيش واسه خانوم صفايي نيست ولي خوب چي كنيم ديگه .ما اينيم

كتابخونه ي دانشگاه ما از دوقسمت تشكيل ميشه كه هر كدوم يه جا قرار گرفته (يعني كنار هم نيستن ديگه).يه دونه بخش كتب مرجعه كه ميتوني بري همون جا بشيني بخوني ونمي دنش بياري خونه .يكي هم كه مثل بقيه ي كتابخونه ها.من كتابخونه ي كتب مرجعو بيشتر دوست دارم چون خودم مي تونم برم كتاب بردارمو جلوي درشم سنسور داره وكيفو وسايلامونو بايد بذاريم تو قفسه ها.البته بار اول كه رفتم كتابخونه كتب مرجع ؛ چون ميز مسئول كتابخونه كنار سنسوره ومن با مسئولش كار داشتم ؛ با يكي از كتاباشون رفتم روسنسور وايسادم كه صداي هشدارش بلندشدو همه به سمت من برگشتن!از اون وقت تا حالا اين سنسوره شده دشمن خوني من .

لابه لاي قفسه ها راه مي رفتمو بي هدف به كتابهايي كه اصلا ربطي به رشتم نداشت نگاه مي كردم كه از پشت قفسه صداي يه دختر نظرمو جلب كرد:

دختر--دارم از حرص مي تركم زهرا

زهرا-بابا ول كن.چرا بيخودي فكرشو مي كني؟

دختر-اخه حرصم ميگيره سال قبل به من پيشنهاد داده بيابا من باشو ..منم گفتم نه.گفت تو رو واسه ازدواج مي خوام گفتم تو هم يكي مثل پسراي ديگه خيلي زود يادت مي ره ..گفت تا اخرش تو دانشگاه با تو ام ..اونوقت زورم مياد كه رفته به منيره پيشنهادداده .اونم منيره اي كه دوست صميمي منه

زهرا-خودتو ناراحت نكن ژينا.مگه تو شهرادو دوست داشتي؟

ژينا-نه من حالم از خودشو اون هيكل چاقش بهم مي خوره.زورم مياد كه پز منيره رو به من مي ده واداي عاشقارو درمياره .ديدي چه جوري تو كلاس كنار هم ميشينن؟شهراد يه جوري بهم نگاه مي كنه كه يعني من الان يكي رو دارم اما تو چي.حالا خوبه همه مي دونن من خوشگلم .حالا فكر كرده منيره با اون صورت بزك كرده ش خيلي خوشگله .عين عقده اي ها اسمشم گذاشته مگنوليا.

زهرا-حالا ميخواي چي كار كني؟اينقدرخودتو عذاب نده .تواخه به بعضي اصول مقيدي وگرنه اين حامد كرمي هم خوشگله هم پولدار هم دنبالته اما ازت انتظاراتي هم داره

ژينا-اگه بشه يه پسرتاپو خوشگل چندروز فقط چند روز بامن باشه وشهراد ببينه حله.حامد كرمي نه اون خيلي بده .به راحتي نميتونم از دستش خلاص بشم

زهرا-خسته نباشي .عمرا بتوني حالشو بگيري ؛پسري كه تو مي خواي نسلش منقرض شده

اروم از پشت قفسه ها بيرون اومدمو به دخترا يه نگاهي انداختم .خوشگل بودن يعني ادمو جذب مي كردن. اما من كه مي ميرم واسه اين جورسرگرمي ها .مهم اينه كه يه سوژه ي ناب گير اوردم

يكي ازاونا-هان كاري دارين اينجوري زل زدين ؟

-من هم تاپم هم خوشگل

قيافه ي يكي از دخترا سفيدشد.فهميدم ژينا همونيه كه حدس ميزدم..كوپ كرده كه حرفاشونو شنيدم

-من حاضرم كمكت كنم

زهرادستشو گرفتو گفت: لازم نكرده تو فكركردي خيلي تاپي ؟بابا اعتماد به نفس ..

از كتابخونه به سرعت بيرون رفتن.منم كيفمو برداشتمو باقدماي بلندبهشون رسيدم

- اينجا همه منو ميشناسن..

كمي از موهامو كنار زدمو به ژينا نگاه كردم.تو كمتر از چندثانيه يه لبخند پررنگ روي لباش نشست.

-اومم باشه قبوله

منم كه كرمم گرفته بود گفتم: نمي خواد پشيمون شدم.اينكار به ضررمنه.

يه اخمم چاشني نگام كردمو يكم عقب عقب راه رفتمو بعد بهشون پشت كردم.يعني قيافشون ديدني بود .دوستش كه بيچاره از قيافش پشيموني مي باريد .خودشم كه ماتش برده بود

هنوز كامل ازشون دور نشده بودم كه احساس كردم يكي پشت سرم داره ميدوه .خوبه ...خوبه ...يكم منت بكشه قبول مي كنم ...اخ چه حالي ميده .

درحالي كه نفس نفس ميزد روبه روم ايستاد.خواستم بگم اومدي منت كشي كه اب بطريشو پاشيد تو صورتم!

هنوز تو شوك بودم كه گفت: توباشي پيشنهادندي وبعدا بيخودي قوپي بياي.

ايندفعه من خشكم زدكه بي توجه بهم راشو كشيدو رفت سمت دوستش.

شانس اوردم برادران زحمت كش حراست وبسيج نبودن كه بهمون گير بدن اما اين ديگه خيلي پرروئه .من اگه حالتو نگرفتم ميعاد نيستم .

از همون فاصله ديدم كه به سمت دانشكده ي علوم سياسي مي رن .خوبه .

با قدماي تند سعي كردم سريعتر به دانشكدشون برسم تا ببينم كلاسشون كجاست .

وقتي وارد دانشكده شدم.اولش دهنم باز اومد.چه قشنگه اينجا ! به ما دانشكده ي قديمي مي دن واسه اينا نوساز .خوبه رشته ي ما ازاينا بهتره .ديگه هر بيسوادي هم مي دونه كه مهندسي پزشكي رشته ي تاپيه.

چه قدرم شلوغه .كمي تو سالن دانشكده راه رفتم كه يه دفعه يكي كيفمواز پشت كشيد.برگشتم ديدم خود بيخودشه !

ژينابه من گفت -سلام چطوري؟خوبي ؟اينجا اومدي چيكار ؟گفتم كه بعداز كلاس ميبينمت

نمنه؟با منه ؟ هاج وواج نگاش مي كردم كه دوباره اما اينبار ارومتر گفت: ميشه اون موهاتو از روچشات بزني كنارو دهنتوكه از تعجب باز شده ببندي وبه جاش يه لبخند كوچولو بزني؟

خودبه خودحرفاشو گوش دادمو بهش نگاه كردم.اين چه قدر فيلم مياد .ميعاد يه كاري كن بي عرضه.!. به اطراف نگاه كردم ؛فهميدم خيلي ها به ما چشم دوختنو نگاه يه پسرچاق بهمون يه جوري بود.براي اينكه اب پاشيدنشو جبران كرده باشم با صداي تقريبا بلندي گفتم: ببين ژينا درسته كه تو منو دوست داري اما من تو رو نمي خوام .دست از سرم بردار .اومده بودم اينو بگم تا براي هميشه فراموشم كني

هنوز دهنم بسته نشده بود كه سالن پر از سروصداشد.به صورتش كه نگاه كردم ديدم پر از اشكه .يه دفعه پشيمون شدم خواستم كاري كنم كه اروم اروم ازم فاصله گرفتو بعد درحالي كه هق هقش به گوشم مي رسيد شروع به دويدن كرد!

همونجوروسط سالن ايستادم.فكرشو نمي كردم اينجوري بشه .من مي خواستم فقط حالشو بگيرم نه دراين حد كه اشكشو دربيارم

به صورتم اب زدمو از تو اينه به خودم نگاه كردم.اين دومين باري بود كه امروز از ناراحتي اون ماده ي تلخ لعنتي رو(زرداب)بالا اوردم.هروقت كه از چيزي خيلي ناراحت ميشم .معدم مشكل پيدا مي كنه واين بلاهاسرش مياد.

ازدستشويي بيرون اومدم كه ديدم ماني پشت در منتظره

-هان چيه ؟چرا اينجايي؟

ماني-مامان ميگه چي شده كه بازم اينجوري شدي؟

-هيچي .من چه مي دونم به خودم مربوطه.

ماني-همين حرفت نشون ميده كه خودت خرابكاري كردي

مي دونست حالشو مي گيرم واسه همين خيلي زود از جلوي چشمام دور شد.وقتي جلوي تي وي نشستم .مامانم باناراحتي كنارم نشستو گفت: چيزي شده ميعاد؟

-نه مي خواستي چيزي بشه؟ حالم خوبه

ماني-عين ميت سفيدشدي

مامان دستمو تو دستش گرفتو گفت: فشارتم كه پايينه.پاشو بريم بيمارستان

-نميخوام

-لج نكن من حوصله ندارم نصفه شب ببرمتا

-نمي خوام ببري .مثل دفعات قبله حالم خوب ميشه

-اخه شامم كه نخوردي...واقعا تو دانشگاه ناهار خوردي؟

ميخواستم بگم نه اما منصرف شدمو گفتم: اره

وبعدبراي اينكه دست از سرم برداره به دروغ وبا بدجنسي گفتم: غذاهاي دانشگاه ما از غذاهاي خونه خوشمزه تره.تو كه دستپختت افتضاحه

مامان كه حرصش دراومده بود با ناراحتي دستمو ول كردو گفت: همون بهتركه اينجوري شدي.تو رو كسي حريف نيست فقط همين معدته كه حريفته

ماني كنترلو برداشتو كانالو عوض كرد: هوي عوض نكن مگه نمي بيني زدم اينجا

ماني-تو كه هيچوقت تلويزيون تماشا نمي كني الكي ميشيني جلوش كه چي؟

كنترلو ازش گرفتمو گفتم : من زدم اون كانال ...درسته نگاه نمي كنم اما دوست دارم اينجا باشه .اولشم خودم روشن كردم پس تا وقتي اين برنامه تموم نشه حق نداري شبكه رو عوض كني

-نه بابا!!بده من اون كنترلو

-ماني يه كاري نكن دق دليمو سرتو خالي كنما

مامان با عصبانيت به سمتمون اومد و گفت: باز افتادين تو جون هم؟ ماني تو مگه درس نداري نشستي با برادر بزرگترت بحث ميكني؟ بازم مي خواي ابرومونو ببري؟

ماني سوم راهنمايي يه .اما در اصل بايد اول دبيرستان باشه .تن به درس نمي ده .تنها مشكلش همين درس نخوندنو اخلاق عجيبشه ..وگرنه برعكس من خيلي از مامان بابا وبزرگترا حرف شنوي داره!البته واسه درس ازشون حرف شنوي نداره!

ماني كه رفت منم تي وي رو خاموش كردم تا برم بخوابم كه ببينم فرادا بايد چه غلطي بكنم.

-ميعاد پاشو .پاشو بايد بري دانشگاه

پتومو رو سرم كشيدمو جواب اين مگس مزاحم كه نمي دونم كي بودو ندادم..نمي دونم شمام اينجوري هستين يا نه اما من صبحا وقتي تو خوابو بيداري ام؛ نمي دونم با كي دارم حرف مي زنم .هركي بود پتومواز روسرم كشيد كه منم بدون اينكه چشمامو باز كنم دستمو بالا اوردمو يه دونه محكم زدمش

-ميعاااااااااد

چشمام يهوباز شدو مامانمو شال وكلاه كرده (اينجا كه امريكا نيست مامان منم مذهبي يه پس منظورم با چادره )بالاي سرم ديدم كه داشت بازوشو مي ماليد.

-واقعا كه ..من پايين از كي منتظرتم تا بياي برسونمت اونوقت تو ..

-خوب ببخشيد ...من نمي رم دانشگاها.

-باز چه خطايي كردي كه از ترست نمي ري

-هيچي .كلا نمي ترسم

-اگه هم نترسي داري فرار مي كني

-گفتم كه نمي رم .بابا جون من خودم اختيار خودمو دارم.نمي رم ديگه

-اصلا تو پسر من نيستي

-يه لحظه مكث كن ..من اشتباهي بهت گفتم بابا جون .ديدي حالم خرابه؟ سيبيل در نياوردي؟ البته تو اگه بابا بودي ريش داشتي

-بي مزه ي لوس.من رفتم سركارم.تو هم بمون اينجا ببينم مي خواي چيكار كني

چندلحظه به چشماي شرورم نگاه كردو گفت: الان مي رم در اتاقمونو قفل مي كنم كه نري فضولي

-مامان يعني چي؟ تو داري به من توهين مي كني

-اداي دخترارو درنيار گنده بك!

بعدم موهامو تو دستش گرفتو گفت: چه جوري از دست حاج اقا در رفتي خدامي دونه .

-اينا نذره مامان خانوم .نذر حرم امام پانزدهم

-من برم تا تو كفر نگفتي

-ايول برو ولي من كه اخرش مي فهمم واسه تولدم چي خريدين

-اره روز تولدت مي فهمي

-نه قبلش مي فهمم

-من ديرم شد .خداحافظ

همين مامان از اتاقم بيرون رفت .فالفور از تخت پريدم پايينو در حالي كه دنبال سوييچ ماشين عزيزم كه اجازه نداشتم بي گواهينامه ازش استفاده كنم گشتم .از پنجره بيرونو نگاه كردمو ديدم بله مامان خانوم تشريف بردن.

بعد از كلي گشتنو بهم ريختن اتاق بهم ريختم ؛ خسته شدمو رو زمين به پشت دراز كشيدم : لعنتي .يعني كجاست !

خودبه خود به لوستر اتاقم چشم دوختم كه ديدم سوييچ ماشينم مثل شيشه ها والماساي دورش ازش اويزون شده.

-اي پس فطرت ..اونجايي پس

صندلي ميز مطالعمو وسط اتاق اوردمو رفتم به زور از لاي زنجيرا جداش كردم .تازه يادم اومد اونروز از ناراحتي اينكه گواهيناممو باطل كردن شوتش كردم تو هوا.

يه بوسه بهش زدمو به سمت پاركينگ رفتم .اي جان ...گنج باارزش من.

از تو صندوق عقب ماشين گيتارمو در اوردمو به خاكايي كه روش نشسته بود نگاه كردم..اي بيچاره ي فلك زده . تو چقدر تو خونه ي ما مظلوم واقع شدي

با همون سرعتي كه پايين اومده بودم دوباره به خونه برگشتمو داشتم ازپله ها بالا مي رفتم كه باصداي نازكو پير حاج خانوم(مادر پدرم) مثل سيخ وايستادم

-سلام به روي ماهت ميعاد جان

-سلام از منه حاج خانوم

مي خواستم ازدستش در برمو نمي دونستم گيتارو كجاي دلم بذارم كه گفت: اون چيه دستت

-تفنگ شكاريه بابا(قابل توجه : كاور بعضي از تفنگاي شكاري خيلي شبيه گيتاره واگه كسي دقت نكنه نميفهمه )

-مي خواي چيكار كني .باز اتيش به راه نندازي

-نه حاج خانوم .مي برم تميزش كنم

يه اهي كشيدو گفت: پدرجونتم عاشق تفنگ بود.زدم زير خنده چه حالي مي داد اگه پدرجونم (پدربابا)گيتاربه جاي اسلحه مي برده ومي گفته اسلحه س

-واسه چي مي خندي واسه اشك من؟

اسلحمو يعني گيتارمو روزمين گذاشتمو به سمتش رفتم.حتما بازم ياد عشقش افتاده بود .بغلش زدمو گفتم: الهي قربونت برم مادري .تو چه دل نازكي

-دلم تنگه .كسي نيست باهام حرف بزنه

منظورش اين بود كه كنارش بشينمو باهاش حرف بزنم .اخه گيتار...موسيقي ...دلم تنگ شده واسه ساز زدن! اينم كه دو دقيقه بعد بازم مثل هميشه قصه حضرت يوسف وزليخا رو تعريف مي كنه .كادوي تولدمو چيكار كنم بايد بفهمم چي شده ...اون دختره اسمش چي بود ؟اهان ژينا ...حاج خانومم كه خونه ي مازندگي مي كنه پس مي تونم بعدا كنارش بشينم

-چي شد پسرم.

-هان

-دستو صورتتو نشستي؟

-نه!

-دهنت بوي خوبي نميده

خندم گرفت ..چقدر واقعا ....

-خوب من از ديروز غذانخوردم .دندونمم مسواك نزدم .

-برو دستو رو تو بشورو بيا صبحونه

يه لبخند به زور زدمو گفتم: چشم

به سمت گيتارم ؛ اين شي بدبخت رفتم كه گفت: بعدا باهم تميزش مي كنيم

-نه الان برمي گردم

دوباره تو صندوق عقب ماشينم گذاشتمو سرمو تكون دادم.

بابي ميلي به سمت اشپزخونه رفتم ..اي به خشكي اين شانس ..نه چرا به خشكي ؟ همينجوريش خشك هستي ..اي به خيسه اين شانس!

-ميعادجان چايتو شيرين كنم ؟

-نه ..تلخ بهتره.

-قند بدم بهت؟

-خودم برمي دارم

-بيا اين لقمه ي مربارو بگير

-اي بابا سرصبحي ريده رو اعصابه من( براي خاطر الفاظ شرمنده).حالام گيرداده

-نمي خورم

-البالوئه ها

با چشماي درشت شده بهش نگاه كردمو درحالي كه سعي مي كردم عصبي حرف نزنم گفتم:-حاج خانوم من هرروز اين حرفو براي شما تكرار مي كنم كه من مرباي البالودوست ندارم .من هويج دوست دارم

به چشمام نگاه كردو به لهجه گفت: اين چ ِشمان(چشمان) كه تو داري ؛ تَ ر سُ م(ترسم) بلا بياري .

-يعني چي؟مي خواي بگي واسه چشم هويج خوبه ؟

-بخور پسرم..تو نميفهمي اين چيزارو

نفس عميقي كشيدمو سعي كردم تلافي غذانخوردن ديروزو دربيارم به هر صورت بايد انرژي بگيرم چون از پشت اين ميز كه بلند شم بايد انرژي زيادي براي بعدش به خاطر حاج خانوم خرج بدم

--وحدسمم درست بود .هنوز كاملا رو كاناپه ننشسته بودم كه حاج خانوم روبه روم نشستو گفت: اقا سعيد

(پدربزرگ)خيلي مرد خوبي بود ..تو هم واسه زنت همونجوري باش

بهش چشمك زدمو گفتم : چجوري؟

كلا چون هم پير بود هم دل پاك ؛منظورمو نگرفتومثل هميشه با صداي اروم خيلي اهسته گفت: هميشه مهربون بود ..هواي منو بچه هارو داشت .همه چيش به جابود..هي .

قبل اينكه جريان هميشگي شروع بشه مي خواستم بگم من كار دارم برم كه گفت: يه داستان قشنگ برات بگم گوش كن

اي بابا ..چرا دست از سر اين يوسف وزليخابرنميداري .الان پاشم مي زنه زير گريه .تابلوبود قيافم عوض شده بود .فكركنم خيلي زار مي زد كه گفت: قصه رو كه بشنوي اين روحيه ي بدت از بين مي ره

-حاج خانوم هربار اين قصه رو واسم تعريف مي كني

-نه ..من تازه ديشب موقع خواب خوندمش

-شماچرا اينقدر اين قصه رو دوست داري

فوري چشماش پراز اب شدو گفت: اصلا برات تعريف نمي كنم ..واقعا يعني يادش مي ره هربار اين داستانو برامون (براي منو مريلا وماني وبچه هاي مريلا ) تعريف مي كنه؟

- حاج خانوم من ديشب خواب ديدم شما اين قصه رو مي خواي واسم بگي ؛ فكركردم تو واقعيته..ببخشيد چه زود ناراحت ميشي..شما هنوز داستانو نگفتي برام

همونطور كه زود ناراحت شده بود ؛ زود از دلش دراومدو دوباره اين داستانه تكراري رو كه موقع پخش فيلمش من گريه مي كردمو(واقعي نه ها)شروع كرد به تعريف كردن ..اخه خداپدرتونو بيامرزه فيلمو مي ذارين اين تكرار شب قبلشو گذاشتنو تكرارشو از دوباره تو شبكه ي چهار گذاشتن چه صيغه اي يه؟جالبه كه ماني هم كه يه بار با حاج خانوم حرفش شده بود رفته بود اين سريالو براش خريده بودو حاج خانومم خيلي خوشحال شده بود.ديگه مقدمه چيني هاشو كرده بودو طبق روال هميشگي تا رسيد به اونجايي كه زليخا به يوسف پيشنهاد بد مي ده چشماش درشته درشت شدو با حرارت زيادي شروع كرد به تعريف كردن .با اينكه هربار اين جاي داستان اين مدلي ميشه اما من هربارشم مي زنم زير خنده ؛ چون حاج خانوم در حالا تعريف كردن يه جوري با هيجان صداشو بالا پايين مياره كه ادم جدي جدي باورش ميشه بار اوله كه داره تعريف مي كنه .

بلاخره بعداز يك ساعت وقت هدر رفتن ؛ وقتي حاج خانوم خود به خود رو كاناپه در حالي كه نشسته بود ؛ خوابيد .منم نفس راحتي كشيدم تا برم دنبال كارام.اما قيد ديدن كادوي تولدمو زدم چون ديگه انرژي واسه باز كردن در به وسيله ي پيچ گوشتي و...نداشتم .

-چيه خوشحالي اقا ياسين؟

-تو چي چرا اينقدر تو همي؟ ناراحتي من خوشحالم تو يه بار ناراحتي؟

-من؟ نه خوبم

-موهاتو بالاي سرت بستي حراست گيرنداد؟

-نه

-حوصله نداري حرف بزني؟

-نه

-بازم ريدماني كردي؟( يعني ريدن به اندازه ي زياد)

-اره

-واقعا ريدماني كردي؟

-ميگم اره ريدماني كردم

-اي بابا باز چي كردي؟

-هيچي

با حرص كش بالاي سرمو باز كردمو بازم موهام ريخت روصورتم

ياسين-نكن خره

-حوصله ندارم همه يه جوري نگاه مي كنن

-تو حساس شدي وگرنه داشتن بهت خوب نگاه مي كردن .يه بار تونستن صورتتو ببينن جنگلي

از رو نيمكت تو محوطه بلندشدمو گفتم: حالم خوب نيست ياسين .بيخود ور ور نكن

فكر كنم بهش برخورد ..بي خيال !

رفتم تو بوفه تا حيلمي ؛ آشي ؛ كوفتي ؛ عدسي بخورم كه زهرا رو ديدم

تا متوجه من شد با عصبانيت ظرف املتشو عقب كشيدو از رونيمكت بلندشدو از در بوفه بيرون رفت

مي مردي الان نمي ديدمت ؟شيطونه مي گه بشينم باقي مونده ي املتشو مفتي بخورما

با به خاطر اوردن كاري كه كرده بودم اشتهام كورشدو از بوفه بيرون زدم.

-حسيني ..حسيني...شوتر ... وايستا

به عقب برگشتم ..حامد بود .اين ديوونه بهم مي گه شوتر(يعني خيلي شوتي).با همون لهجه ي شماليش گفت: دانشگاه مي خواد ببره اردو مياي؟

-كدوم ارگانش؟

-بسيج!

-اوووه كي مي ره اين همه راهو..حالا كجا مي بره؟

-قم كاشان ...مياي ؟

-قاطيه؟ اگه قاطيه هستم

-پسر ناحسابي اونا يه پشه ي مونثم ازمون دور مي كنن اونوقت تو ميگي قاطيه؟هستي يا نه؟

-چقدره؟

-دو هزار تومن

-فقط دوهزار تومن؟

-اره ديگه

-چه ارزون

-مثل اينكه بسيجه ها

-خوب من كه احتمالا ميام چون الان چندروزي يه كه حالم خرابه ..به ياسينم بگم؟

-اره بگو تا جا پرنشده .

-بنويس اسمشو ..راضيش ميكنم

دست كردم از كيف پولم يه پنج تومني دراوردمو گفتم : مال ياسينم حساب كن

بعد به شوخي گفتم: بقيشم برام بيار

دستمو به سمت خودم هول دادو گفت: اينجور كه نمي شه مگه من مسئول دفتر بسيجم

چشمامو ريز كردمو الكي اندرفصيح نگاش كردمو گفتم: نه از ريش كه خبري نيست

-مسخره .زودتربرو اسمتونو بنويس كه با تو خوش مي گذره

-پس نميام تا بهت بدبگذره

-خودداني

-نه اصرار نكن من ميام .مامانم خيلي وقته كه ارزوشه يه اردويي جايي منو بفرسته چند روز خونه بي ميعاد بمونه

نكردن يه اتوبوس درست وحسابي برامون كرايه كنن .اين بنزاي قديمي چيه روده پوده م بهم ريخت.روبه ياسين گفتم: من اين استيلمو به سختي اينجوري نگه داشتم از اين اتوبوس اگه سالم زديم بيرون مطمئنم بدنم كج وكوله شه

-وللش

-باكي اس مي دي؟ با خانوم صفايي؟ببينم جريان چي بود يه روز ناراحت بودي الان باهاشي؟

-تو توهم زدي وگرنه اونروز كه من ناراحت بودم اصلا سر قضيه ي ندا نبود

-چي ؟ ندا؟؟بابا ايول هنوز شروع نشه خانوم صفايي شد ندا؟

-واسه تو همون خانوم صفايي هست .واسه من ندائه

-مي گم قضيه سر فاميل شدنه يا نه در حد اس ام اس وبوس؟

-من چي مي دونم .فعلا بذار ببينم چي ميشه .تو كه مي دوني من فعلا تو كتم نمي ره شوهر كسي بشم

-اره مي دونم فعلا پولاي باباتو واسه اينو اون خرج مي كني..

سرمو به سمت پنجره چرخوندم تا اونم ديگه ادامه نده .اي كاش مي تونستم يه جوري از اون دختره معذرت خواهي كنم.بعد از سفر حتما مي رم سراغش .كم كم پلكام داشت روهم مي افتاد كه يكي از بچه ها گفت: صلوات

همه با هم بلندصلوات فرستادن .يه اقايي كه تو نهاد كار مي كنه شروع كرد به صحبت كردن .اخه يكي نيس به اين بگه يه ميكروفون بگير دستت اقا ما صداتونداريم ! اين اتوبوس قراضه هم كه اينقدر سروصدا داره كه نمي ذاره ادم حتي با صندلي جلوييش حرف بزنه!بابا من بابام اينكارس حفظم همه ي اين چيزارو ولم كن

سرمو اوردم بالا و جوري كه ياسين بفهمه به خدا گفتم: ببين خدا من مي خواستم به حرفاي اين برادر گوش بدمو كمي متحول بشم اما نشد!! تو هم لطفا به ما سخت نگير

ياسين كه اصلا نفهميدمن چي گفتم.معلوم نيست چي دارن براي هم اس ام اس مي كنن كه اين همه مشغوله!

-ياسين اون گوني يه تخمه رو بده

-تو به مشما مي گي گوني؟

-تا مزه نريزم كه محلم نمي دي ...اين دختره شده هووي من..ولش كن بره

-زر نزن

بدون اينكه چشمشو از گوشيش برداره مشماي تخمه رو پرت كرد تو بغلموگفت: بخور

مشمارو پرت كردم تو بغلشو گفتم: گاو

از جام بلندشدم .اينطوري نميشه .هر دوقدم صلوات البته نمي گم بده ها اما خوب يه كم تنوعم لازمه .اين ياسينه يالغوزم كه محل نميده.اين اتوبوسم كه بدتر.از ميون صندلي ها رد شدم تا به حامد رسيدم .با ديدنش گوشيمو در اوردمو از اون صحنه ي ناب فيلم گرفتم! سرش رو شونه ي سعيد بود .چشماش بسته بودو دهنش بازه باز.زبونشم به شكل ضايعي خودنمايي مي كرد.سعيد با خنده گفت: چيكار مي كني ميعاد؟

-مي خوام اذيتش كنم

همونطور كه فيلم مي گرفتم ؛سانديس سعيدو از دستش گرفتمو جلوي دهن حامد نگه داشتم .

-سعيد بعد از اينكه سانديسو تو دهنش خالي كردم تو هم زير سرشو خالي كن .

-يك ...دو ...سه

حامدبا دهن باز مثل سيخ ايستاد كه يه دفعه اتوبوس به پستي بلندي رسيدو منم پرت شدم روش!

حامدبدون اينكه دهنشو ببنده به سختي گفت: اين ماده چي بود؟

حق داره اين سانديساي صدتومني كه دانشگاه با اون تيتاپ كوچولوها بهمون داد به هر چي مي مونست جز سانديس.البته با دوهزارتومن بايدم همينارو بهمون بدن...فيلمو سيو كردمو گفتم

-من چه مي دونم اب چي بود؟!!!

با دستمال كاغذي رو زبون ولبشو داشت پاك مي كرد كه گفت: كار توئه ميعاد..نه؟ تو كرم ريختي شوتر؟

-اره به جان تو

-ياسينو چزوندي اومدي سراغ من؟

-نه اون كه محل نميده .

بلاخره رسيديم .مارو تو يه حسينيه ي بزرگ اسكان دادن ! بوي گند جورابا وعرق بچه ها داشت حالمو بهم مي زد .يكي نيست بگه بابا به خدا من حاضر بودم چندين برابر اين پولو بدم اما امكانات بدن .يعني چي؟؟ شانس اورديم كه بسيج رفت واسه خوابيدن؛ پتوهاي سربازي اورد كه از سرما يخمك نشيم .اون پتو سربازي ها هم كه بوي همه چي مي داد.اي خدا غلط كردم اومدم! ياسين كه اصلا حاليش نبود كلا تو گوشيش بود من نمي دونم اين چرا اومد!!!وقتي با اعصاب داغون پتورو به سمتش هول دادمو گفتم: نمي خوام اين ناقل بيماري رو

همونو چندلا كرد به جاي بالش گذاشت زير سرشو پتوي خودشم انداخت روشو دراز كشيد.من بدبختم همون كف رو موكت پخش شده بودمو خر غلت مي زدم .اينم از هتل پنج ستاره ي ما!!!

ازديروز كه از اون سفر مهيج كه تنها قسمت خوبش زيارت كردن بود برگشتم احساس كوفتگي شديدي تو بدنم دارم .همينجوري تو دانشكده ي علوم سياسي پرسه مي زدمو دونه دونه تو كلاسارو نگاه مي كردم تا شايد بتونم ببينمش .اما انگار اب شده رفته زير زمين ! نه خودش بود نه اون دوستش زهرا؛ با ديدن اون پسرچاقه كه فكر كنم همون شهراد بودويه جوري با خشم نگام مي كرد خودبه خودپام يه سمتش كشيده شد

وقتي بهش رسيدم ؛سرشو با عصبانيت وبه حالت تاسف چندبار تكون داد و ازم دور شد.اين چرا اينجوري كرد؟با نگاهم ديدم كه وارد كلاس 704 شد.پس اونجا كلاسشونه ...بيرون كلاس منتظرموندم تا بلاخره يكيشون بياد اما استادشونم اومدو هيچكدوم از اون دونفر نيومدن!

چه روز گنديه امروز..به ستون وسط كريدور تكيه دادمو سرمو پايين انداختم .با صداي دويدن كسي سرمو بالا اوردم! اون زهرا بود!

تا منو ديد با عصبانيت يه لحظه ايستاد اما دوباره به خودش اومدو به سمت در كلاس رفت..هنوز در نزده بود كه به سمتش رفتمو گفتم: باهاتون كار دارم

-من با شما كاري ندارم اقا

-به خدا من پشيمونم

داشت در مي زد كه جلوش ايستادمو گفتم: تلافي مي كنم

خودبه خودصداش بالا رفتو گفت: تلافي مي كني؟؟چه جوري؟چه جوري مي خواي غرور له شده شو بهش برگردوني هان؟ تو ادمي؟

به خودم كه اومدم ديدم خيلي ها حتي استادا هم از كلاسا بيرون اومدنو نظاره گر اين موضوعن .انگار همه مي دونستن.

زهرا با تني كه از عصبانيت ميلرزيد گفت: برو گمشو بيشعور

خواست با كيفش منو بزنه كه چندتا از دخترا گرفتنشو اقايي با لباس مخصوص حراست به سمتمون اومد..

رييس حراست-اقاي حسيني شما واسه اين كه باعث اين شلوغي وهمهمه شدين اين ترم ديگه نيايد دانشگاه..از ترم جديد بياين

مي دونستم اولش اينجوري مي گن تا دانشجوبترسه وبعدش كوتاه ميان ..براي همين با التماس گفتم:اقاي رحيمي من كه كاري نكردم به خدا اين مجازاتابراي من خيلي زياده ...بابا من كه سياسي نيستم كه مي خوايد يه ترم اخراجم كنيد..شما ببينيد من اصلا تو پروندم خلافي دارم؟

-نمي شه اقا برو بيرون وقتمو نگير

به اقاي رحمتي كه گاهي جلوي سردر باهاش شوخي داشتم گفتم: اقاي رحمتي تو رو خدا شما يه چيزي بگيد..بابا اين خيلي واسه گناه نكرده ي من زياده

اقاي رحمتي بهم نگاه كردو گفت: اقاي رحيمي حالا شما اينبارو ببخشيدش

-نميشه كه جناب ؛ اينجوري كل دانشگاه بهم مي ريزه

-حالا اينبار شما لطف كنيد..اين حسيني پسر خوبيه

رحيمي يه كمي فكر كردو گفت: كارتش پيشم مي مونه تا يه مدت .تو پروندشم درج ميشه

با اينكه اينم باز خيلي بود اما نفس راحتي كشيدمو گفتم: لطف كردين

هنوز حرفم تموم نشده بود كه گفت: اون موهاتم كوتاه كن

دهنم باز موند

-اگه كوتاه نكني از اين خطاي امروزتم نمي گذرم.

به زور گفتم:باشه كوتاه ميكنم

سرشو تكون دادومنم با اقاي رحمتي از دفتر حراست بيرون اومدم.پاهام اصلا قدرت نداشت .بابا اين ديگه كيه انگار زمان شاهه واينم ساواكه !!! انگار قاتل گرفته

اقاي رحمتي-حسيني واسه چي الكي پروندتو سياه مي كني ..فردا پس فردا بهت كار نمي دنا

بهش نگاه كردم .خيلي ناراحت بودم ..با ناراحتي سرمو تكون دادمو گفتم: ممنون بابت كمكتون

به مامان گفتم نياد دنبالم تا خودم بيام ...بايد با اين دختره حرف بزنم .حالا مگه چيكار كردم كه بخاطرش اينجوري منو بردن پيش رييس حراست ...ياسين راست مي گفت اگه كله گنده ترين ادمم ببرن حراست اونجا خودشو از ترس خراب مي كنه چه برسه به من!البته من اصلا دررابطه با اين موضوع با هيچكس صحبت نكردم چون اصولا دوست ندارم كسي از كارام سردربياره.يعني ياسين جريان ژينارو نميدونه

وقتي زهرا از سر در بيرون اومد .به سمتش رفتم.قبل از اينكه دوباره شروع كنه به دادو فرياد گفتم: خفه شو كارت دارم

هاج وواج موند .اما بعدش گفت: برو گمشو وگرنه ابروتو ميبرم

-نه بابا؟ من مي تونم ابروي تو رو ببرم يا تو ابروي منو؟

-خيلي پستي

-دوستت كجاست؟

همينطور كه به سمت پياده رو مي رفت گفت: به تو چه ؟ براي تو چه فرقي مي كنه؟

-مي گم دوستت كجاست؟كي مياد دانشگاه

يه دفعه ايستادوگفت:بروبمير

دستشو براي تاكسي تكون دادو گفت: دربست

وقتي تاكسي نگه داشت گفتم: ميگم كي مياد؟

-اون تنها چيزي كه تو دنيا داشت همين غرورش توي دانشگاه بود.

در تاكسي رو بستو رفت!چرا اينجوري شد.

همونجا لبه ي جدول نشستمو سرمو لاي دستام گرفتم..عجب بدبختي اي ..اصلا ولش كنم بهتره .من كه نمي خواستم اينجوري بشه خودش پررو بازي در اورد

با صداي بوق ماشيني سرمو بالا اوردم ..نگار محمدي با دوستش رضوانه خليلي بودن

- اقاي حسيني ..اينجا نشستي...مامان جونتون نيومدن

-اين لگنتو راه بنداز برو.الان حوصله ي كل كل اصلا ندارم

رضوانه- حالا اون تو چه خبر بود؟ شنيدم حال دختره رو بد گرفتي

با تعجب بهشون نگاه كردم كه نگار گفت: اقاي رحيمي خيلي وحشتناكه نه؟ من خودم چندبار رفتم پيشش ..ناراحت نباش

-تو واسه چي رفتي؟

-واسه تيپم ديگه ..حالا پاشو سوار شو مي رسونيمت

-نه مرسي .حال ندارم

-پاشو ديگه

ديگه نشستنو جايز ندونستم .برم خونه دوش بگيرم سنگين ترم..حداقل حالم بهتر ميشه

در ماشينو بستم كه گفت: راستي بابت سوهان مرسي

-خواهش مي كنم بلاخره سوغاتي بود ديگه

رضوانه-يه بسته كامل برامون مي اوردي نه اينكه يه بسته بياري تو كلاس پخش كني

-همونم از سرت زيادي بود .مگه من رفته بودم خريد؟ رفته بودم زيارت

نگار-واي ميعاد نگو خندمون مي گيره

-من اقاي حسيني هستم

رضوانه-لوس

نگار- رسيديم ميعاد خان

در ماشينو باز كردمو ازشون تشكركردم .كلا همه ادرس خونمونو بلد بودن البته چندباري با نگاراينا برگشته بودم كه اينام ادرسموياد گرفته بود.

هواسوز بدي داشت .شال گردنمو دور بينيم پيچيدمو دستامو تو جيبام گذاشتم .وقتي چشمم به ارايشگاه خورد.خودبه خود پاهام به سمتش كشيده شد.به جهنم مي زنم بازم در ميان.

با وجود اينكه مدل موهاي سابقمو دوست داشتم اما اين مدل رو هم ميپسنديدم .كمي مردونه بود اما خوب شيك ومد بود.مهم اينه كه بازم موهام بلند ميشن .

وقتي وارد حياط خونه شدم .حاج اقا تازه در ماشينشو بستو با تعجب بهم نگاه كرد.

-سلام حاجي

-عليك سلام ميعاد بابا . موهاتو كوتاه كردي ؟ نشناختمت

-اره مجبور شدم .گير دادن هم كيشات

حاجي خنديدو سرشو تكون دادو گفت: دستشون درد نكنه اي كاش از اولش گير مي دادن

-حاجي جون اينا بلند ميشه .شما زياد خوشحال نباش

-حالا اينجا تو سرما وايستادي داري حرف ميزني مريض ميشي .بريم تو

پشت سرش راه افتادم. يه كتو شلوار توسي رنگ ؛ اندام ورزشكاريشو پوشونده بود با يه شال گردن مشكي كاموايي كه به دست حاج خانوم بافته شده بود.موهاي سفيد وكوتاه ومرتب شده ؛ با ته ريش كمي كه صورت سفيد رنگشو پوشونده بود .چندتا مشما ميوه هم طبق معمول هميشه تو دستاش بود ومنم نكردم بگم بده من كمكتون كنم

مامان-سلام حاجي.خسته نباشي. ميعاد نيومده نگرانشم

-سلام خانوم.شمام خسته نباشي .ميعاد پشت سرمه

مامان درحالي كه وسايلو از حاجي ميگرفت گفت:ميعاد خجالت نكشيدي حاجي اين همه وسيله دستشه ازش نگرفتي؟

-خستم مامان .خستم ....سلام

سرشو بالا اورد تا جوابمو بده كه با ديدن قيافه ي جديدم يه لبخند نشست رو لبش.

-موهاتو كوتاه كردي عزيزم؟ ببين چقدر خوب شده قيافت..چي بود اون شكلي كه واسه ي خودت درست كرده بودي اصلا نمي شد نگات كرد.

بدون اينكه نگاش كنم رامو كشيدم سمت پله ها وگفتم: بازم بلندميشه

-ميعاد امشب مريلا اينا ميان .من يادم رفت به حاجي بگم نوشابه وماستمون تموم شده ميتوني بري بخري؟

از همون بالا گفتم: مامان اين سوپري اون سر خيابون اگه زنگ بزني بهش مياره دم خونه ..شمارش تو دستگاه هست .خواهشن منو بيخيال شو

ديگه چيزي نگفت .منم بدون اينكه لباساي بيرونمو عوض كنم مستقيما رفتم حموم.چون اين لباساهم بايد شسته شن .ارايشگاهه ديگه چندتا موي خز وخيلم بيفته رو لباسام .كلي شخصيت ادمو پايين مياره.

چنددقيقه س كه شست دستشو كرده تو بينيشو در نمياره .اخه اين كيه ديگه! اينقدر نگاش مي كنم تا ببينم اخرش مي خواد كجا بچسبوندش.

-اي اي پسر .انگشتتو قبل از اينكه بمالي به اون مبل برو بشور.

پسر بچه ي تپل سياه با اون لپاي اويزون ودهن باز بهم خيره شدو دستش رو هوا موند.

-محمد . دايي ...بيا برو اين دوستتو ببر دستاشو بشوره

محمد عين كانگرو با خوشحالي به سمتم برگشت اخه سابقه نداره باهاشون خوب تا كنم .محمدو محدثه ازم مي ترسن .

محمد-باشه دايي ميعاد

-زودتر ببرش .اسم دوستت چيه؟

-نادر

-اسمشم بهش مياد

محمد-نادر بيا بريم دستشويي

-نموخوام .

يه جوري چپ چپ نگاش كردم كه پسره كه هيچ ؛ دامادمون بهروزم (باباي محمد؛ شوهر مريلا)كه متوجه ي ما بود ترسيد.

بچه هه با اون هيكلش مثل فشنگ از جاش بلند شدو دنبال محمد رفت.

-بهروز اين بچه ي كيه اوردينش اينجا

حاجي –ميعاد زشته بابا

بهروز-خواهرت اورده وگرنه من مسئوليت قبول نمي كنم

-اون از معارفش كه با بوي گند شكمش خفم كرد اينم از اين دست تو دماغ كردنش

حاجي-اينقدر از بچه ي مردم ايراد نگير.

-بچه ي مردم تربيت نداره

محدثه-دايي ..دايي

-چيه ؟

محدثه-نادر خيلي باهوشه

-اونوقت كي گفته دايي جون؟

-خاله فرشته

-خاله فرشته كيه؟

بهروز –مربيه مهد كودكشونه

-اين خاله خاله گفتنا ديگه چه صيغه ايي يه ..هم تو تلويزيون هم تو مهد ..ادم بدش مياد خوب .ولي .بنظرم اين نادر اگه هوشم داشته باشه تربيت نداره

حاجي-ببينيم بچه هاي تو با تربيت ميشن يا نه؟

- چه خبره يكي بسته حاجي .من مثل شما مايه دار نيستم .يكي كافيه

بهروز-ماهم يكي مي خواستيم خدا بهمون دوقلو داد .البته خدارو شكر .من كه هم از محدثه هم از محمد راضي ام.

محدثه خنديدو رفت روي پاي باباش نشست ..بچه رو اينجوري لوس مي كننا !!!

مريلا با گوشي من به سمتم اومدو گفت: خيلي وقته كه داره زنگ مي خوره

-كيه؟

-نمي دونم ..اسم نيفتاده

-مرسي