رمان خواهرشوهر به قلم mohadeseh.f (محدثه فارسی )

ژانر: طنز، کل کلی، عاشقانه

خلاصه :

داستان ما راجع به دونفره؛

دونفر که باتمام قدرتشون سعی دارن دونفر دیگه باهم ازدواج نکنن!

یه خواهر شوهـر بدجنس و یـک برادر زن حیله گـــر و اما دوتاشون درحد مــــرگ تخس و شیطون!

این دوتا سعی می‌کنن خواهر و برادرشون ازدواج نکنن چه آتیش‌هایی که نمی سوزونن...

البته بگما این دوتا در حد مرگ زبون درازن اما در حین تمام نقشه هایی که کشیدن یه اتفاقی میفته که باعث میشه مسیر زندگیشون تغییر کنه و...

کلی می خندید، بهتون قول میدم‌.

مثل همیشه به یاری خداوند و شما دوستان دست به دکمه ی ل**ب تاب میشم عاشقــــتونم به مولا ... بسم الله

حرفی از نویسنده : سلام بچه های گل ، می خواستم قبل از اینکه رمان و شروع به خوندن کنید یه چیزی بگم ، توی بعضی از رمانام خیلی کم از دوستان قضاوت های نابجایی کردن که من واقعا دلسرد شدم و داشتم امیدخودم و از دست می دادم ولی به این نتیجه رسیدم که من برای خودم می نویسم و برای اونایی که عاشق طنز هستن ، خواهشا یکمی روی رمان تمرکز کنید ، بعضی از رمان هایی که می نویسم واقعیت های زندگی روزمره ما هستن و همچین افرادی مثل این شخصیت های رمان من وجود دارن ، پس نگید خیلی فلان بود و بیسار بود ! که من مجبور شم توضیح بدم بهتون ، من واقعیت و نوشتم ، شخصیت دختر داستانم و این شکلی ساختم ، هر انسانی از تولد خوب و با ادب نبوده ، چرا همیشه باید شخصیت های اصلی نمونه باشن؟

شاید از اول بدجنس هستن و بعد یهو تغییر می کنن، انسان قابل تغییره، پس خواهشا از گذاشتن نظرات بیهوده پرهیز کنید و داستان و با دقت بخونید، اگرم خوشتون نیومد من شرمنده شمام!باتشکر.

مقدمه :

دلم می گیرد

وقتی می‌بینم" من " هستم!

" او " هست امـــا...

مش ممد صاحب بغالــی سرکوچه نیســـت،والا همه دور

هم جمعیم،جای اون تنگه؟

من مایا سرآمدی هستم، دختری 18 ساله که عاشق هنر و این جور چیزهاست؛ دانشگاه نرفتم چون دیگه حس درس نداشتم.

دارای یک بابای جینگول و یک برادر جنتلمن که از خودم 5 سال بزرگ تره هستم؛ مادرم به رحمت خدا رفته(خدارفتگان شما رو هم بیامرزه)بابای من در آلمان زندگی می‌کنه

چون هوای آلوده ایران به قلبش نمی‌سازه(از این چس کن به برق زدنا)؛ من و برادر خیره سَرم باهاش نرفتیم و به همراه خدمتکار و دوست خوبمون یاسی خانم که برای ما مثل مادره ایران موندیم.

خب بسه دیگه، روتون زیاد میشه، تا چند وقت دیگه باید سواری هم بهتون بدم

والا به خدا، شورش رو مسخره کردید، عادت کردید اطلاعات شخصی طرف رو دربیارید، بلبل درازی هم می‌کنید.

یک خرناس کشیدم و از خواب بیدار شدم؛ لااله الا الله، این خواب های چرت دیگه چیه؟

داشتم تو خواب با خودم حرف می‌زدم، چقدر هم از خود نکبتم حرصم گرفته بود.

به گوشیم نگاه کردم و بادیدن ساعت نفس عمیقی کشیدم، دوباره ایرانسل.

جونم بهم پیام داده بود، عین این وسواسی ها هرچی پیام بالای صفحه بود رو رد کردم رفت، گوشی رو خاموش کردم و دوباره با خرناس و دهنی باز به خواب رفتم.

باشنیدن صدای پای مایان(برادر خرم) که داشت تند تند و یواشکی به پایین می‌رفت چشم هام مثل سیب زمینی باز شد سریع پریدم و از اتاق زدم بیرون.

وضعیت من از کارتون خواب ها بدتر بود، یک پاچه شلوارم بالا رفته بود و موهام هم که براتون نگم یک دفعه حالتون به هم می‌خوره.

ازپله ها پایین رفتم دیدم خبری ازش نیست، دوباره پیچونده.

-کجا رفتی در به در؟ ویلون بمونی، بی‌خواهریت رو تو کوچه پس کوچه های قوزقولنگ آباد ببینم.

باصدای یاسی خانوم سمتش برگشتم و نگاهش کردم

- چته مادر؟ دوباره کی رو انقدر ترسناک نفرین می‌کنی؟

-این مایان پدر سـ.... چیز عه، پدر صلواتی رو.

سرش و تکون داد

-برای چی؟

با اعتراض گفتم:

-برای چی؟! یاسی جون می‌دونی مایان این وقت صبح رفته بیرون یعنــی چی؟ می‌فهمید من چی میگم یا نـه؟ معلوم نیست الان باکدوم دختری قرار داره، وای بدبخت شدم!

یاسی خانوم سعی کرد آرومم کنه

-مادر اون بچه رفت دانشگاه.

نشستم رو مبل و کلافه گفتم:

-نمی دونید اون چه مور ماذیه، هـِن؟ چی بود؟ ماز‌مور؟ موز مور؟

اه حالا هر خری، نمی‌دونید چه(ای بابا چی بود؟) چه... چه الاغیه که.

خندید و سرش رو تکون داد

-دیگه کارت از شفا هم گذشته.

رفت توآشپزخونه و منم مثل خانوم مارپله(خانوم مارپل خدابیامرز در گور به خود لرزید) سریع پریدم و بعد از شستن دست و صورت حاضر شدم،یه تیپ جینگولک زدم و آروم آروم به بیرون رفتم.

من بالاخره می‌فهمم اون کجا رفته؛ گوشیم رو درآوردم و از حقه همیشگی استفاده کردم،یه آدم بدبخت فلک زده که رفیق مایان بوده و به من علاقه داره، مایان از وقتی فهمیده بعد از زدن یه کتک دیگه محل سگشم نمی‌ذاره.

شمارش رو گرفتم، بعد از اهم اوهوم کردن بالاخره جواب داد

-بلو؟

-بلو اله؟ نچ خدا بگم چیکارت کنه، دیگه این حرکت خز شد.

خندید

-مایا خانوم شما هستید؟

حرصی گفتم:

-نه روح پرفتوح عمته.

صدای خنده آرومش رو شنیدم، سعی کردم مودب باشم و از فاز خلیت بیرون بزنم.

-آقا سینا؟

با تته پته گفت:

-جانـ ... عه بله؟

خندیدم، ببین باجوون مردم چه می‌کنم

-مایان امروز اومده دانشگاه؟

-والا ندیدمش ولی اگه بخواید یه آمار براتون می گیرم.

ذوق زده گفتم:

-وای میسی، می‌تونید درعرض 5 دقیقه این کار رو کنید؟

-آره آره؛ باهاتون تماس می گیرم.

-باشه بای

زارت قطع کردم؛ وایسادم یه گوشه و پسرها رو دید زدم. ماشاالله دیگه پسر نیستن که، خواهرین برای خودشون

گاهی احساس مرد بودن بهم دست میده، منم با کمال میل بهش دست می‌دم، والا من هنوز سیبیلامم نزدم، واقعا به کجا چنین شتابان؟

بازنگ خوردن گوشیم سریع جواب دادم

-چیشد؟

-سلام عرض شد، عه، مایا خانوم امروز اصلا دانشگاه نیومده یعنی اول اومده بعد به دوستشون گفتن به کافی شاپ روبه رو دانشگاه میرن.

از خشم دندون هام رو روی هم فشردم

-باشه مرسی، لطف کردی، بای.

زارتی دیگر و قطعی دیگر.

سریع یه ماشین گرفتم و سوار شدم، آخ مایان، آخ مایان، باکدوم دختری هستی؟ از رو نمیری؟ باید اینم زنده به گور کنم؟

جلوی کافی شاپ وایساد؛ خواستم مثل این فیلم ها عینکم رو دربیارم و زیرزیرکی نگاه کنم که یادم افتاد عینک نزدم

هیچی دیگه مثل همیشه و به قوه الهی عن شدم

روبه رانند گفتم:

-ممنون چقدر میشه؟

-17هزار تومن.

سـرم دود کرد

-آقا یه چهارتا خیابون اومدی ها، انقدر شد؟

-خواهرم بالاخره ماهم زن و بچه داریم.

عصبی گفتم:

-منم پول مفت ندارم، اصلا من رو برگردون.

-پولت رو میدی یا آبرو ریزی می‌کنم.

ابروم رو بابدجنسی بالا انداختم

-مطمئنی؟

من پول زور به این نمی دادم، معلوم بود داشت ازم پول می‌چاپید.

از ماشین پیاده شدم و جیـغ زدم، همه سرشون به طرف من برگشت

-یکی کمکم کنه، این آقاهه معلوم نیست من رو کجا آورده، من از شهرستان اومدم، مرتیکه به من چشم داره! کمـک.

چندتا قطره اشک هم ریختم، مردها و پسرها راننده رو که دهنش اندازه غار علی صدر باز بود کشیدن بیرون و دِ بـزن.

راننده داد می‌زد و قسم می‌خورد که کاری نکرده، منم چهار پنج تا جیغ دیگه کشیدم و بعد از زدن یه لبخند گوگولی به راننده مانتوم رو تکوندم، به کافی شاپ رفتم و اون مشغول کتک خوردن شد.

واوو اینجاست! پشت دیوار قایم شــدم، پس این دختر خانومی که به برادر من چسبیده ایشونن، یوهاهاها چقدر هم زشته، میمون درختی.

چشم‌هام رو ریز کرده بودم و مشغول وارسی بودم؛ لبخند داداش من رو نگاه، تا اونور سرش باز.

یه درد بدی تو پاهام پیچید، با اخم برگشتم طرف زو دید زدم که دیدم یه پسره بدون اینکه حواسش به من باشه داره یک جایی رو دید می‌زنه، با این هیکل عین هالکش رو من افتاده.

-هوی هرکول؟

با اخم طرف من برگشت.

جون بابا چشم های مشکیت تو حلقم گیر کرد

-با من بودی؟

-به نظرت به جز تو کی اینجا هرکوله؟

یه قدم به سمتم اومد و با قیافه ترسناکش گفت:

-دختره پررو حرف دهنت رو بفهم.

من هم یک قدم سمتش رفتم

-پات رو روی پای من گذاشتی زر هم تلاوت می‌کنی؟

عصبی تر گفت:

-گذاشتم که گذاشتم، تورو سننه؟

-پای من بوده ها، پای اون یارو نبوده که به من ربط نداشته باشه.

یکمی با اخم نگاهم کرد بعد اخم هاش وا شد، روش رو اون ور کرد و درحالی که به یک جایی زل زده بود گفت:

-فعلا وقتت رو ندارم، کار مهم تری دارم، دمت گرم تو پرو پام نباش.

ریلکس گفتم:

-برو اون ور تر منم اینجا کار دارم.

-خیلی خوب؛ بیا.

رفت اون ورتر و دوتامون مشغول دید زدن شدیم، حالا نمی دونم اون باکی کار داشت، مایان بلند شد و دختره هم با لبخند ملیح پشت سرش.

من اگه این رو بدبخت نکنم که اسمم مایا نیست، یوهاهاها.

رفتن بیرون، برگشتم و گفتم:

-من رفتم؛ در عملیاتت موفق باشی.

در حالی که عینکش و می‌زد گفت:

-کار منم تموم شد، تو هم همینطور.

اصلا عین اسکولا رفتار می‌کنم؛ انگار پسرخالم بود که انقدر راحت باهاش صحبت می‌کردم.

دوقدم برداشتم که صداش رو شنیدم

-هی دختره!

برگشتم سمتش و سوالی نگاهش کردم

-حالا اسمت چیه؟

پوکر گفتم :

-به توچه؟

-تُرُبچه.

زبون دراز تر از خودش گفتم:

-عنم برات کولوچه.

باچشای گشاد نگاهم کرد، فکر کرده داره با دوست دختراش حرف می‌زنه مرتیکه سیبیل کُلفَت.

از رستوران بیرون زدم و دیدم که مایان و دختر میمون وارد دانشگاه شدن، راه اومده رو برگشتم، وای که قربون نقشه توسرم برم.

وقتی به خونه رسیدم دیدم که یاسی خانوم خوشحال به این ور و اون ور میره

-سـلام.

یاسی خانوم وایساد

-خدابخیر بگذرونه، زلزله اومد.

کیفم رو روی مبل گذاشتم

-چیزی شده یاسی جون؟ خیلی خوشحالی!

ذوق زده گفت:

-آره مادر.

و بعد تند به اتاقش رفت، ابروم رو بالا انداختم، شاید داره شوهر می‌کنه که انقدر ذوق و شوق داره، خوش به حالش ما که ترشیدیم.

با لبخند ملیح لباسم رو درآوردم و همونطور که با قر به سمت اتاقم می رفتم شعر هم زیر لبم می‌خوندم

دلبرم، دلبرکم، دلبر بانمکم، هـــــو هـــــو

وارد اتاقم شدم و در رو بستم، لباس هام رو سر جاشون گذاشتم، روی تختم نشستم و مشغول باز کردن موهام شدم که در باز شد

باتعجب و دهنی باز گفتم:

-یاسی جون طویله نیستا! یه دری، یه اهمی، یه اوهومی.

یاسی جون درحالی که نیشش تا اون ور سرش باز بود گفت:

-چقدر زود بزرگ شدی مادر.

پوکر بهش خیره شدم

-چی می خواید ازم؟

یکمی این دست و اون دست کرد و بالاخره گفت:

-مایان زنگ زد و گفت قراره خاستگاری بذارم براش، خدا بخواد یه دختری دلش رو بــرده.

چنان جیـغی کشیـدم که خونه لرزید

-چـی؟!

یاسی وحشت زده چسبید به در و باتته پته گفت:

-چی ... چی ... چیزه ... عه ... م ... من ...کار ... دا ... دارم. بیرون رفت و در رو بست، نفس های بلند و خشمگین می‌کشیدم، نه نه

تمام نقشه هام داره خراب میشه، نه نه، این امکان نداره

مایان نباید زن بگیره.

کلافه تو اتاقم راه می‌رفتم، اگه زن بگیره من بدبخت میشم

عصبی شدم و پتو رو از روی تخت کشیدم و به دندونم گرفتم جیغ جیغ می‌کردم و پاهام رو به زمین می‌‌کوبیدم، تو اتاق می‌دوییدم و موهام رو چنگ می‌انداختم.

نمی‌دونم چند وقت گذشت که روی تخت نشستم و بالوچی آویزون به دیوار خیره شدم.

تــــق( بااین صدا معمولا توی رمانام آشنایی کامل دارید)

مایان با اون چشم های آبی جیگر خواهر کُشِش وارد شد و لبخند ملیح زد

اخم کردم، داخل اومد

-اوه اوه تو اتاقت جنگ شده؟

حرصی گفتم:

-یعنی الان خیلی بامزه ای؟

خندید و در رو بست

-اومدم یه خبر خوب بهت بدم، مطمئنم خوشحال میشی.

دندونام و روهم فشردم ولی لبخند زدم

نشست رو تختم

-بالاخره تصمیم گرفتم زن بگیرم، می‌دونی یه دختری هست خیلی به دلم نشسته، خیلی نجیب و خانوم.

وای که نمی‌دونید داشتم آتیش می‌گرفتم؛ لبخندم پهن تر شد

-چه عـالی.

اومد نزدیکم و بامهربونی بغلم کرد، دوست داشتم ناخن های بلند خوشگلم رو تو گردنش فرو کنم، اینکه دلم شدید می‌خواست بزنه زیر گریه.

ازم جدا شد و گفت:

-بلند شو حاضر شو عزیزم، بلند شو.

سرم و تکون دادم و رفت بیرون، اگه من مایا هستم که نمی‌ذارم اون زن تو بشه.

لبخند دندون نمای بدجنسی زدم و سمت کمدم رفتم.

مایان و یاسی جون با دهنی که پر از کف بود به من زل زده بودن.

بالاخره باید یک تیپی بزنم که بفهمن خواهر داماد از اون باکلاس هاست؛ شلوار تنگ سفید، مانتوی مشکی تنگ که بلندیش تا بالای زانو بود، روسری ساتن سفید_مشکی که به صورت دور گردنی بسته بودمش و موهام رو کج ریخته بودم رژ جیگری و خط چشم مشکی، اوف نمی‌دونید چی شده بودم.

کفش پاشنه 20 سانتی مشکیم رو هم پام کرده بودم، کیف کوچولوی دستیم رو برداشتم و با لبخند گفتم:

-من حاضرم، بریم؟

دهن هاشون رو بستن و راه افتادن؛ دندون هام رو روی هم فشردم، نگاه چه تیپی هم برای اون میمون زده.

سوار ماشین شدم و راه افتادیم.

فکم رو کف ماشین چسبید وقتی فهمیدم الهیه زندگی می‌کنن، عـــــر.

وقتی رسیدیم پیاده شدیم، آدامسم رو تو دهنم انداختم و مشغول جویدن شدم .

مایان با استرس گل و شیرینی رو گرفت دستش، یاسی جون زنگ رو فشرد، من هم عصبی با پاهام روی زمین ضرب گرفته بودم.

در باز شد؛ اول یاسی جون رفت تو بعدش من رفتم، مایان پشت سرم وارد شد.

عـــــر عجـب خونـــه ای!

سعی کردم دهنم رو ببندم و آدامسم رو بجوام.

جـون جــون، یه خانوم و آقای باکلاسی وایساده بودن دم در رفتیم سمتشون، یاسی جون مشغول روبوسی و احوال پرسی با خانوم و آقاهه شدن، زنه بادیدن من چشم هاش پراژکتور شد و لبخند زنان گفت:

-سلام عزیزم؛ خوش اومدی.

لبخند مصنوعی زدم

-سلام، خیلی ممنون.

بهش دست دادم که من رو تو بغلش کشید؛ واه چه کارایی.

زنیکه آب لمبوم رو گرفت، آقاهه هم خیلی تحویلم گرفت.

وارد شدیم و دیگه دهن من کف کرده بود و قل قل می‌کرد.

روی مبل نشستم، بقیه هم نشستن، همه ساکت بودیم، با چشم های ریز به همه جا سرک می‌کشیدم؛ باصدای خانوم به سمتش برگشتم

-خب عزیزم اسم شما چیه؟

لبخند زدم

-مایا.

چشم هاش برق زد و ادامه داد

-چه اسم قشنگی، چند سالته عزیزم؟

خیلی ریلکس گفتم:

-18 سالم.

لبخندش عمق گرفت و نگاه معنی دارش رو به شوهرش دوخت.

صدای پا از راه پله های مارپیچی اومد، عین فضولا سرم رو برگردوندم که...

به به، چه سری، چه دمی، عجب پایی، جــون بخورمت من خوشگله

عه، چقدر آشنایی تو جیگر، نگاه اخم آلودش رو به من دوخت و یهو اخماش باز شد، متعجب نگاهم کرد؛ من هم یهو متعجب شدم و نگاهش کردم.

این... این همون پسرست که امروز تو رستوران دیدمش و قهوه ایش کردم.

واو، واو، خانومه باذوق بلند شد

-کیان، پسرم.

عــــر؛ دهنم اندازه چی باز شد.

این برادر دختر میمونست؟ پس اونم امروز اومده بود سرک بکشه، ای ناقلا!

لبخند زد و اومد سمتمون و ماهم مجبورا وایسادیم، مایان لبخند شرمساری زد و با کیان دست داد، کیان بغلش کرد و محکم کوبید پشتش جوری که حس کردم الان مایان نفسش بند میاد.

نشستیم و من پاهام رو دراز کردم، کیان تا خواست رد شه نزدیک بود بیفته که خودش رو کنترل کرد، دفعه آخرش باشه با داداش من اینجوری رفتار کرد.

خشمگین به من خیره شد و مثل لبو روی مبل نشست.

یاسی جون مشغول توضیح دادن از زندگیمون شد، من و کیان هم برای هم شاخ و شونه می‌کشیدیم.

مادر کیان با لبخند داد زد

-کیمیـــا جان؟ مادر زحمت می کشی چایی رو بیاری؟

من و کیان نگاه خشمگینمون رو دوختیم به آشپزخونه، دود از کلم بلند می شد، مادر کیان دوباره نگاه براقش کشیده شد سمت من

-خب مایا جان، عزیزم رشتت چیه؟

نگاه خشمگینم رو از آشپزخونه گرفتم و به مادر کیان دوختم

-والا خانوم...

پرید وسط حرفم

-نیلو صدام کن.

سرم رو تکون دادم و گفتم:

-والا نیلو جون مایان و پدر خیلی بادانشگاه و فضاش مخالف بودن برای همین نرفتم.

مایان متعجب نگاهم کرد که با پاهام به پاش کوبیدم؛ از درد اخم هاش رفت توهم و بالاخره عــروس میمون نمایان شد؛ باخجالت سینی به دست وارد شد، سمت پدرش رفت که باباش اشاره کرد سمت ما بیاره، انتر خانوم هنوز احترام حالیش نیست.

مایان با دستی لرزون و پیشانی پر از عرق چای رو برداشت کیمیا به سمت من اومد، با لبخند بدجنسی بلند شدم و بغلش کردم

-وای وای، عجب عروس خوشگل و ماهی.

آدامس رو از تو دهنم درآوردم و بادستم به پشتش زدم، آدامس قشنگ به پیرهنش چسبید.

با لبخند ازم تشکر کرد و کنار کیان نشست.

کیان قشنگ سرگرمه هاش تو هم بود، یواشکی یه آدامس انداختم تو دهنم که سه نشه.

زیرگوش مایان گفتم:

-چشاش چپه.

چایی پرید تو گلوش و بعد از چند تا سرفه لبخند مصنوعی زد، روبه من یواش گفت:

-کجـاش؟ رو بنده خدا عیب می‌ذاری.

حرصی گفتم:

-نخیرم، تازه قدشم کوتاه.

عصبی گفت:

-مایا ببند.

اخم کردم و صاف نشستم؛ برزخی زل زدم به کیمیا، سرش با لبخند پایین بود و به حرف های دیگران گوش می کرد.

-خب بهتره جوون ها برن با هم حرف بزنن.

نگاهم سریع سمت یاسی کشیده شد، این چه حرفی بود؟

بابای کیان هم تایید کرد و اون دوتا بلند شدن، وای که داشتم جز جیگر می‌گرفتم.

درحالی که لبم و می‌جوییدم گفتم:

-ببخشید، دستشویی کجاست؟

نیلو جون سریع گفت:

-توی اون راهرو عزیزم.

بلند شدم و به راهرو نگاه کردم، جون بابا به در ورودی نزدیک، سریع با اون پاشنه ها حرکت کردم و به اصطلاح خودم رو توی راهرو گم کردم .

بعد از دو دقیقه نگاهی به جمع انداختم؛ حواسشون نبود، ابروم رو بالا انداختم و تند تند بیرون رفتم، پشت درختا قایم شدم و گوشم رو به درخت چسبوندم.

وای چرا صدا نمیاد؟ یکم دیگه فشار دادم، گوشم زخم شد فکر کنم

باشنیدن صدای کیان نزدیک بود هفت_هشت تا سکته رو رد کنم

-برای این صدارو نمی شنوی که سرت و چسبوندی به درخت.

وای راست می گفت، کارم از اسکلی هم گذشته.

با اخم نگاهش کردم

-هن چیه؟ چی می‌خوای؟

لبخند تخسی زد

- گفتم اگه می خوای اینجا پشت درخت دستشویی کنی یه چادر بیارم بگیرم زشت نباشه.

ناخودآگاه خندیدم، ولی نه بلند، باتعجب نگاهم کرد.

خعلی باهاش حال کردم؛ زدم به بازوش

-سگ تو روحــت؛ ترررر.

دوباره زدم زیر خنده؛ بعد از چند دقیقه خودشم خندید و یهو جدی شدم

-بسه، بهت خندیدما.

نیشش رو بست

-نگفتی اینجا چی می خوای؟

بهم نگاه کرد و آروم گفت:

-ببین... من فهمیدم تو با ازدواج داداشت مخالفی، منم زیاد موافق

نیستم تک خواهرم ازدواج کنه، بیا یه معامله ای کنیم.

خودم رو به اون راه زدم

-خدا شفات بده؛ کدوم خواهری از زن گرفتن برادرش ناراحت میشه؟

خیلی رک گفت:

- تـو !

خیلی قانعم کرد بی صاحاب.یکمی توچشم هاش زل زدم

-از کجا بدونم کلکی تو کارت نیست؟

-به جان تک خواهرم قسم کلکی در کار نیست.

یکمی دیگه نگاهش کردم و بعد گفتم :

-اوکی ولی به شرطی که باهام همکاری کنی.

سرش رو تکون داد

-صددرصد، می‌خوام کاری کنیم که از هم بیزار بشن نظرت چیه؟

لبخند دندون نما زدم

-ایـــول.

دستم و عین تفنگ کردم و ژست گرفتم

-بیا نامحسوس بریم جلو ببینیم چی میگ.

به حرکت من خندید و گفت :

-فکر می کردم فقط خودم خلم، امیدوار شدم.

آروم آروم حرکت کردیم و به سمت یه درخت دیگه رفتیم، گوشمون

رو نزدیک بردیم

-خب خانوم آینده عزیزم، می‌خوای دانشگاه رو چی کار کنی؟

من امسال سال آخرمه هــا !

کیمیا خندید، نکبت...

-می‌دونی که اگه اساتید بفهمن ما دوتا زن و شوهریم از هم جدامون ‌می‌کنن، پس باید نامحسوس بریم بیایم، بعدشم جنابعالی باید تا دکترا بخونی.

ناگهان نگاه بدجنس من و کیان هم دیگه رو هدف قـرار داد

خودشـه! دستم رو بالا بردم و قر دادم، کیان هم یه گردن زد

بعدش آروم زدیم قدش.

آهسته به سمت خونه برگشتیم، من به راهرو رفتم و اون سرجاش نشست، دستم رو شستم، اومدم بیرون و تند تند بین جمعیت برگشتم

لبخند خیلی خبیثی روی لبم بود، همینطور کیان.

کثافت با اینکه خیلی خوشگل بود و هیکل ورزشکاری داشت خیلی هم شیطون بود، برخلاف این داستان ها و رمان ها که می‌نویسن وای غرور سنگیش من رو ذوب کرد، من رو یخ کرد و من رو عن کرد و از این چیزهای مزخرف، آدم خاکیی بود.

بگذریم از اینکه زیاد رو هم نمی‌داد، ولی بچه باحالیه، خوشم اومد.

بعد از مراسم؛ عروس میمون خواست بگه بله که مادرش جمعش کرد

- یکم بیشتر باهم آشنا بشید بد نیست.

همه سرمون رو تکون دادیم و نگاه من سمت کیان رفت که لبخند

خبیث زده بود.

*******

خمیازه ای کشیدم، شالم رو روی سرم درست کردم، آخه الان چه وقت بیرون رفتن بود مایان بی شعور، خــر، الاغ، یاب، یکی منو بگیره.

ریمل و یه رژ خوشگل کرمی رنگ زدم، چشم های آبیم دورش رو حاله ای سرخ رنگ از بی‌خوابی گرفته بود.

رفتم پایین و بدون اینکه صبحانه بخورم از خونه زدم بیرون، یکمی قدم زدم تا به سر کوچه برسم، یه ماشین بغل پاهام آروم آروم حرکت کرد؛ بوق زد ولی اهمیت نداد، وایساد و یه نفر ازش پیاده شد

-مایــا؟

جلل خالق ... الهم کل ولیک ...این کیه؟! برگشتم که بادیدن قیافه بشاش کیان نیشم شل شد، سریع در ماشین رو باز کردم و نشستم

بعد از چند ثانیه با تعجب در رو باز کرد و داخل ماشین نشست.

-خیلی پررویی؛ مگه من تعارفت کردم تو ماشین بشینی؟

- اگه این کار و نمی کردی شعورت رو نشون می دادی.

چشم غره ای بهم رفت که نیشم زو تا اون ور سرم باز کردم.

فرمون رو چرخوند و گفت:

-رفتن باغ وحش، باید نامحسوس دنبالشون کنیم، دعا کن زود برسیم.

سرم رو تکون دادم

-ببین من می خوابم رسیدیم بیدارم کن؛ خب؟

اومد بگه باشه که خرناسم به هوا رفت.

***

-مـــایا؟ هوی خرس خوش خواب... دختره ی خل و چل...

شتــر... اووووم گاو...خر... اســـب آبی...

سریع چشم هام رو باز کردم.

-هوی؛ اومدی باغ وحش، محل زندگیت. چرا انقدر جو گیر شدی؟

فکر کردی همه از نوع خودتن؟

خندید که اوووف چشمای هیزم فعال شد

سریع بلند شدم و گفتم:

-هی یو؛ کیان بودی دیگه؟

سرش رو تند تند تکون داد، تک خندی زدم

-کوهان( کوهان شتر دیگه خخ ) بیشتر بهت میاد.

زارت زد زیر خنـده، حالا نخند کی بخند، ایول ایول داداچ خوشم اومد جنبه داره عین خودم.

پیاده شدیم و ادای فیلم "هشدار برای کبری یازده" رو درآوردیم

اخم کردیم و عینکامون رو گذاشتیم، صحنه رو آهسته کردیم

دیری دیرینگ دینگ دینگ دیریری دیری دینگ، ای بابا اینکه آهنگ سوباسا بود؛ ولش کن مهم نیته

-از مایا به کیان، از مایا به کیان.

-به گوشم.

-سوژه رو یافت نمی‌کنم.

کیان بانیش باز گفت:

-چه جالب منم یافت نمی‌کنم.

زدم پس کلش

-حیف نون؛ اصلا به درد می‌خوری؟

اخم کرد

-مگه من علم غیب دارم؟

کلافه راه افتادم

-هرجوری هست باید پیداشون کنیم.

پشت سرم راه افتاد، همه جا رو باچشمم می‌گشتم، یک ساعتی علاف شدیم

باعصبانیت گفتم:

-مطمئنی این باغ وحش اومدن؟

وایساد و لوچه هاش رو آویزون کرد

-نه.

الان حقش نیست مرتیکه خـره الاغه یابو رو بزنم نصفش کنم؟

دست هام رو مشت کردم و جیغ کشیدم

-شاسـگول.

باعصبانیت گفت:

-هفت جد و آبادته.

-هیکلته.

عصبی تر گفت:

-خودتی.

-بچه خوبه زر نزنه.

یکمی پوکر به هم نگاه کردیم و بعد با خستگی راه اومده رو برگشتیم.

با بدنی کوفته سوار ماشین شدم

-اون میمون های تو قفس کاراییشون از تو بیشتره.

کمربندش رو بست

-دیگ به دیگ می گه روت سیاه.

زدم تو سرش که زد روی ترمز و اونم متقابلا ویشگونم گرفت.

کیفم رو برداشتم و افتادم به جونش و دِ بزن، تق توق تاق تاراق (صدای زدنشه)

با جعبه دستمال کاغذی افتاد به جونم، عین چی هم دیگه رو می زدیم.

نمی‌دونم چیشد دستش رو کشید روی دستم و سوزش عجیبی افتاد به جونم

جیغ زدم

-وحشــی!

به دستم نگاه کردم، از مچ تا سر انگشت وسطم خط افتاده بود و خون می‌اومد

خشم آگین بهش خیره شدم که نیشش شل شد.

-هـار وحشی... خر، خر، خر... لعنت آمون بر تو مردک سیاه روی.

خندش رو خورد و الکی نگران گفت:

-دستت رو ببینم عمو؟!

حرصی گفتم:

-مرگ و عمو.

دستمال کاغذیی از توی جعبه دستمال برداشتم و گذاشتم روی دستم تا خونش رو پاک کنم، افتضاح می سوخت.

با اخم و لوچه های آویزون به بیرون نگاه می‌کردم، مثل دختر بچه های تخس 4 ساله شده بودم.

بالاخره یک جا نگه داشت، پیاده شد و بعد از مدت کوتاهی دوباره سوارشد.

-هوی؛ مایا پشمک؟

با اخم نگاهش کردم که دیدم بتادین و گاز استریل دستشه، دو تا دستمال کاغذی برداشت

-دستت رو بیار جلو ببینم بچه.

با لوچه های آویزون دستم رو جلو بردم، یکمی بتادین ریخت روی دستم و بعد با دستمال قشنگ بتادین رو روی زخمم کشید، می‌سوخت ولی نه خیلی زیاد

بعد از اون گاز استریل( یه چیزی تو مایه های باند خودمون ) رو برداشت و دور دستم پیچید

-بیا نمردی که.

باخشم گفتم:

-در جهنمت رو ببند.

لبش رو گزید

-بی تربیت.

خشمگین نگاهش کردم و جیغ زدم

-من رو ببر خونه.

دستش رو روی گوشش گذاشت

-خیلی خب؛ وحشیه آمازونی.

راه افتاد.

اه یعنی مایان خر کجا رفته؟ من یک پدری از تو در بیارم که عشق و عاشقی یادت بره.

رسیدم خونه، یاسی جون اومد طرفم که جیغ زدم

-اعصاب ندارم، می‌خوام بخوابم، کسی مزاحم نشه.

و زود تو اتاقم رفتم، صدای یاسی جون رو شنیدم که می‌گفت:

-خدا شفات بده.