رمان عشق و خون به قلم tara17

ژانر: #عاشقانه #تخیلی #ترسناک

خلاصه:

سردی شب…

گرگ و میش خورشید…

تحول یک انسان…

تبدیل شدنش به یک موجود برتر…

یک خون آشام…

ملکه ای از جنس خون…

پایان انسان بودن…

آغاز خون آشام شدن…

چه دردناک است پشت سر گذاشتن این دوران…

پنج محافظ…

پنج اهریمن…

اهریمن شدن یعنی…

نابودی ملکه…

نابودی ملکه یعنی…

پایان دوران خوش خون آشامان…

و مهمتر از آن…

نابودی دنیای انسان ها…

سرنوشت چه می گوید…

اهریمن باش…

یا ملکه…

پایان خوش

اولین روز مدرسه.یا بهتر بگم اولین روز از آخرین سال دبیرستان.نمی دونم چرا تازگی ها نسبت به همه چی بی تفاوت شدم.الانم هیچ حسی ندارم واسه مدرسه اومدن.رفتم تو کلاس.نگام افتاد به ماریا.سرشو فرو کرده بود تو آینه.رفتم سمتشو گفتم:یوهو داری چی کار می کنی؟

دستشو گذاشت رو قلبش

- زهرمار قلبم اومد تو حلقم.هیچی دارم به چهره ی زیبای خودم نیگا می کنم.مشکلیه؟

-نه مشکلی نیست.اما یه کمی اعتماد به نفست بالا نیس؟

بلند شد

- نه که نیس.اوجو نیگا؟یه جوش کنار گوشم در اومده!

با بهت نگاش کردم.جوش کنار گوشش؟!!این دیگه از اون حرفا بود.

- داری به جوشی که اصلأ هم معلوم نیست فکر می کنی؟پاک نزده به سرت؟

- چرا معلومه.

- آخه عزیزم چه طور معلومه؟اگه موهاتو بریزی روش که معلوم نمی شه.

لبخند زد

- چرا به فکر خودم نرسیده بود؟راس می گیا.

موهاشو ریخت کنار گوشش.

- دیدی دیده نمی شه.ماریا خیلی حساسی.

ابرو هاشو داد بالا

- آره من حساس تو چی که وقتی...

صدای یه نفر مانع شد تا حرفشو کامل کنه:

- باز این ماریا حساس شد؟

برگشتیم سمت صاحب صدا.سوها یه لبخند پسر کش زد.

- ای بمیری این لبخندا رو واسه ما نزن که.اینا رو جلو پسرا بزن بلکه فرجی شد و یکی بهت ابراز علاقه کرد.

اخماش رفت تو هم

- می خوام صد سال سیاه بهم ابراز علاقه نکنن.مگه چی هستن حالا.پسرن دیگه.

ماریا- دخترمونو پسرن دیگه.همین پسرا اگه بهت محل نذارن دو سال دیگه می شی ترشیده.

سوها - من که از خدامه بشم ترشیده ولی از این پسرای کلاس کسی بهم ابراز علاقه نکنه.

- وای مادر چه اعتماد به سقفی.از خداتم باشه.

ماریا - دقیقأ منم موافقم.پسرای به این باحالی به این خوشگلی.

با تعجب نگاش کردم

- نه دیگه تا اون حد ماریا.

- إ....اوجو چی داری می گی؟خودت گفتی.

- بله من گفتم.ولی نگفتم که پسرای خوبی هستن.فقط بد نیستن.

ماریا نشست رو صندلیش

- نمی دونم از دستت چی کار کنم.یه وقت می گی خوبن یه وقت می گی بدن.

لبخند زدم

- به نظر من که ارزش فکر کردن ندارن.

ماریا با بهت نگام کرد.

سوها خندید

- اوجو ازت خوشم میاد.

- می دونم عزیزم.

ماریا سرخ شد

- باز اعتماد به نفس خون این اوجو رفت بالا.سوها یه کم ضد حال بده بخوره اعتماد به نفس خونش نرمال بشه.

چشام گرد شد

- دستت درد نکنه ماریا.

سوها شونه هامو گرفت و منو نشوند رو صندلیم

- بشین یه خبر داغ برات دارم.

ماریا خودشو پرت کرد رو میز من

- چه خبر داغی؟

سوها لبخند زد

- ماریا خبر داغ من مربوط به اوجوئه نه تو.

ماریا یه چین ضریف به پیشونیش داد

- تو که می دونی اوجو بدون اجازه ی من آب هم نمی خوره.

- سوها یه کم ضد حال بده بخوره اعتماد به نفس خونش بیاد پایین.

سوها به قهقهه خندید.

ماریا - حالا دیگه از جمله ی من علیه خودم استفاده می کنی؟

سوها دستشو گذاشت جلوی دهن ماریا

- بس کن بذار حرفمو بزنم.امروز قراره پنج تا دانش آموز جدید بیان تو کلاس ما.صداش رو آرومتر کرد و گفت:پنج تا پسر.

ماریا دست سوها رو از جلوی دهنش برداشت

- راس می گی؟دختری با هاشون نیس؟

سوها - نه نیس.

- بسیار خب.حالا می گی من چی کار کنم؟کجای این خبر داغ بود؟دیشب بابا گفت که قراره پنج تا دانش آموز جدید بیاد تو کلاس ما.

هر دو تاشون با چشای گرد زل زده بودن به من.

نگامو از پنجره دوختم بیرون

- مثل این که بابای من مدیر این دبیرستانه ها.

ماریا- خاک تو سرت نمی تونستی این خبرو زودتر از سوها بدی.

زل زدم تو چشای ماریا

- ببخشید یادم رفته بود شما کشته مرده ی پسرا هستین.

دادش رفت هوا و پرید سمتم.یه دسته از موهامو گرفت

- نه که تو بچه مثبتی و هیچ اهمیتی به پسرا نمی دی.

هانا و جیا با تعجب نگامون می کردن.

هانا اومد سمتمون

- باز چشم مارو دور دیدین؟نمی شه یه کم مثل خانما رفتار کنین؟

جیا- از دست تو ماریا کی می خوای بزرگ بشی؟

سوها ماریا رو از من جدا کرد.

ماریا خندید

- شوخیه دیگه جیا جدی نگیر.

هانا بازومو گرفت و از رو زمین بلندم کرد.یه آن حس کردم چند نفر دارن نگامون می کنن.سرمو که بلند کردم چندتا چشم دیدم که با تعجب زل زدن به ما.

سرمو چرخوندم سمت بقیه

- دخترا آبرومون رفت.

هانا- چی داری می گی؟تو این سه سال دبیرستان همه با اخلاق ما آشنان.آبرومون کجا می ره من نمی دونم.

سوها یه تابی به موهاش داد

- می خوای من بگیرمش نذارم بره؟

جیا خندید.

- زهرمار.سوها مگه نگفتی پنج تا پسر جدید قراره بیان؟خب آبرومون پیش اونا رفت.

هر چهارتاشون سیخ شدن.

ماریا- راس می گی کجان؟

- کنار در.

نگاهاشون برگشت سمت در.

با دست راستم زدم به پیشونیم

- خاک تو سرتون چرا اون طوری زل زدین به در.

جیا اخماشو کشید تو هم

- اون جا که کسی نیست.

برگشتمو خیره شدم به در.راس می گفت کسی اونجا نبود.

ماریا صداشو برد بالا

- اوجو خیالاتی شدی؟من که پسری نمی بینم.نکنه روح دیدی؟

یهو یه صدایی از پشت سرمون گفت:ببخشید خانما.

با ترس برگشتیم.هر پنج تا پسری که دیده بودم پشت سرمون بودن.

همه از زور تعجب دهنمون قفل شده بود.

یکی از پسرا یه لبخند دختر کش زد

- چیه؟چرا خشک شدین؟

سوها زودتر از بقیه به خودش اومد و جوابشو داد:ببخشیدا اینو می گم.مگه چه تحفه ای هستین که خشک بشیم.فقط یه کم ترسیدیم.همین.

پسره با دهن باز خیره شده بود به سوها.حالا نوبت من بود که وارد عمل بشم.

- ببخشیدا عین چی میاین پشت سر آدم بعد انتظار دارین آدم وحشت نکنه؟

یکیشون زل زد تو چشام

- آره آدم با دیدن پنج تا روح می ترسه دیگه نه جونگ مین؟

همون پسر اولی که سوها جوابشو داد گفت:آره هیون درسته.

پس اسماشون هیون و جونگ مین بود.

رو به سوها

- سوها امانتی رو آوردی؟

لبخند زد

- بله اوجو خانم.دیشب از بس اس دادی که امانتی من یادت نره صبح که از خواب پاشدم جای سلام برگشتم به مامان می گم.امانتی اوجو.مامان می گه چی؟سوتی دادم در حد لالیگا.

جونگ مین با تعجب زل زده بود به ما.

هیون رو به ما

- خانما ما اینجا برگ چغندر نیستیما.

برگشتم سمتش

- ببخشید چیزی گفتین؟

این طرف همه غش کردن از خنده.

هیون دستشو مشت کرد

- نه من که چیزی نگفتم.

یکیشون گفت:تا حالا کسی با هیون این طوری حرف نزده بود.

ماریا- حالا حرف زده مشکلی هس؟

هیون - یونگی بی خی.

خم شد و تو گوش پسره که معلوم شد اسمش یونگی یه چیزی گفت.یونگی هم یه لبخند شیطانی زد و خیره شد به من.

جونگ مین - رفقا بیاین بریم بشینیم سر جاهامون.

بعد این که رفتن هانا

- خدا به دادت برسه اوجو.

- یعنی چی؟

- اون طور که یونگی زل زد به تو فکر کنم می خوان یه بلایی سرت بیارن.

صدامو بردم بالا

- هیچ غلطی نمی تونن بکنن.

جیا - زهر مار.یعنی چی؟آرومم بگی می شنویم.چرا داد می زنی؟

ماریا - داد می زنه که اونا بشنون نه ما.

لبخند موزیانه ای زدم

- دقیقا.

در باز شد و آقای جانگ اومد تو.من از این معلممون خیلی خوشم میومد.یه جورایی به دل می نشست.ولی برام عجیب بود چرا همیشه رنگ پریده بود؟یه بار که دستش به دستم خورد انگار به یه قالب یخ دست زدم.

ماریا پیس پیس کرد.

برگشتم سمتش

- ها چیه؟

- کجایی؟

- اینجام چه طور؟

- هانا رو داری؟

خیره شدم به هانا که دوتا ردیف اون طرفتر نشسته بود.پشت سرش یکی از همون پنجتا پسر نشسته بود.نه هیون بود نه یونگی.جونگ مینم که کنار سوها نشسته.پس نمی شناسمش.

- اون که مسئله ای نیست.جونگ مین هم کنار سوها نشسته.

- یه نامه برات می دم خوب بخونش.

تو یه تیکه کاغذ کلماتی رو نوشت و داد دستم.

کاغذ و باز کردمو تو دلم خوندم:

- ها ها ها.اگه چیزی رو که می خوام بگم بدونی سریع از جات بلند می شی و می زنی به چاک.ولی نمی گم تا تو خماری بمونی.

با خشم نگاش کردم.از شدت خنده های بی صداش سرخ شده بود.

آقای جانگ اومد سمتم

- اوجو یانگ مشکلی پیش اومده؟

نگامو از ماریا گرفتم

- نه قربان.

- تو تنها نشستی نگفتم همه باید تو این کلاس یار داشته باشن؟

ماریا - اوجو یار نداره.

آقای جانگ - دارم می بینم.

خیره شد به پشت سرم.برگشتم.نگام تو نگاه یکی گره خورد.

آقای جانگ - آقای...

مکث کرد.

- کیم هیون جونگ هستم.

آقای جانگ - شما هم تازه اومدی و تنهایی پاشو بیا بشین کنار اوجو.

اخمام رفت تو هم.ماریا از خنده سرخ شده بود.حق داشت بگه وقتی این خبرو بشنوی در می ری.

هیون بلند شد

- اطاعت قربان.

اومد و کنارم نشست.خودمو کشیدم عقب.همون لحظه حس کردم اونم خودشو کشید عقب...

سوها - ایول نیومده جشن گرفتن.

پامو انداختم رو پام

- هه چیش ایول داره؟دلیل جشن گرفتنشون می دونی چیه؟

ماریا - نه نمی دونیم.ما که بابامون مثل بابای شما مدیر نیس.

- خیله خب بابا.واسه اون پنجتا پسر گرفتن.

جیا - مگه کین حالا؟

ماریا - آره حالا کی هستن؟

- باید عرض کنم اون پنج تا پسر از پنجتا خونواده ی پولدار و سرشناس سئول هستن.

دهن هر چهارتاشون از زور تعجب باز مونده بود.

- ببندین اون دهنتون رو آبرومون رفت.

هانا خودشو جمع و جور کرد

- وای خاک تو سرم اونجا رو.

رد نگاه هانا رو دنبال کردم.خشک شدم.

سوها - اینا اینجا چی کار می کنن؟

- بابا سالن رو داده بود ما تزئین کنیم.اینا چرا اومدن من نمی دونم.

هانا - هی اوجو می دونن بابای تو مدیره؟

- نمی دونم.

اومدن سمت ما.منم که رو چهارپایه ی بلند نشسته بودمو داشتم به لامپ یه نوار قرمز وصل می کردم.یه دومتری از زمین فاصله داشتم.

هانا صداشو آورد پایین و یه چیزی به بقیه گفت که من نشنیدم.

داد زدم

- اوهوی هانا من این بالا نشنیدم چی گفتی!

هانا سرشو بلند کرد و ادا در آورد.

- هی اوجو ما داریم می ریم یه چیزی بیاریم.تو چیزی لازم نداری؟

یه آن دلم ریخت.کدوم گوری برین شماها؟

- هانا بیام پایین کشتمت.

یهو نگام افتاد به دستای سوها.کفشام تو دستش بود.یه لبخند زد و دنبال بقیه رفت.

وای من حالا باید چی کار کنم؟اصلأ به اون پسرا نباید توجه کنم.مشغول بستن نوار بودم که حس کردم یه نفر پایین چهار پایه ایستاده.

بد جور عرق کرده بودم.یه صدایی اومد.مجبور شدم خیره بشم به پایین چهار پایه.این دیگه کیه؟آهان یادم اومد یکی از اون پنجتاس که من نمی شناسم.

- سلام اوجو.من هیونگ هستم.می تونم کمکی بهت بکنم؟

- نه ممنون.خودم می تونم.

نگاهی به بقیه کرد و لبخند زد.د بیا چرا لبخند می زنی؟

جونگ مین - می بینم دوستات تنهات گذاشتن.نکنه از ما می ترسن؟

گره ی نوار رو محکم کردم

- نه چرا باید از شما بترسن؟

می خواستم از چهار پایه بیام پایین ولی کفشام نبود.

جونگ مین اومد و درست کنار چهارپایه وایستاد

- خب پس چی؟

- یه کاری داشتن باید می رفتن.

یونگی- همشون با هم یه کاری داشتن؟

عصبی شده بودم.واسه همون دوتا پله ی آخرو پریدم پایین و دستم گیر کرد به کناره ی چهار پایه و خراش برداشت.

آخ آخ ببین چه خونی هم ازش میره.سرمو که برگردوندم از ترس خشک شدم.

این سه تا چرا این طوری زل زدن به من.چرا چشاشون سرخه.وای خدا به دادم برس.

یهو یه نفر سه تاشون رو کنار زد و دستمو گرفت و کشید.رفتیم تو یه اتاق.

خوب که دقت کردم متوجه شدم هیونه.دستمو از دستش کشیدم.

- چته؟

- من چمه یا تو؟معلومه چرا منو از اونجا آوردی اینجا؟

با تعجب نگام می کرد.

- هوی کجایی؟

دستمو گرفت و زخم رو بازوم رو بررسی کرد

- یه کم عمیقه.

- دکتر هم که هستی.

- دیگه دیگه.

- مرض.بذار برم.

خندید

- بذار پانسمانت کنم بعد.

جعبه ی کمک های اولیه ی روی دیوار رو برداشت و زخم رو بست.

دستاش خونی شده بود.

چشامو بستم.حس کردم بلند شد.

چشامو آروم باز کردم.پشتش به من بود.حس کردم دست خونیش رو برد سمت دهنشو انگشتشو مکید.جان؟چی دارم می بینم؟

- دیوونه چی کار می کنی؟

برگشت سمتم.چشاش داشت از رنگ قرمز برمی گشت به رنگ اصلیشون.

- مگه نخوابیده بودی؟

- نخیر بیدار بودم.

- خب چی دیدی؟

- دیدم داری خون می خوری.

به قهقهه خندید

- زده به سرت؟خون بخورم که چی؟

صدای صحبت چند نفرو شنیدم.مثل این که بچه ها اومدن.

هیون دستمو گرفت و کشید

- بهتره بریم.

درو باز کرد و رفتیم بیرون.

جیا با تعجب خیره شد به ما.

ماریا با حرص دندوناشو رو هم فشار داد

- شما دوتا اون تو چه غلطی می کردین؟

- هیچی.

سوها - آره ما هم باور کردیم.

هیون دستمو ول کرد

- زخمت جدیه.به آب نزنش.در ضمن مراقب باش.

ازمون فاصله گرفت.

ماریا- این بابا چی گفت؟

هانا دستمو گرفت

- وای ببین چی شده.

- بله دیگه.شما کفشامو بردین.منم خواستم بپرم پایین که این بلا سرم اومد.

سوها - نمی پریدی به ما چه.

- اتفاقأ مربوط به شماس.شما که رفتین اونا سوال پیچم کردنو منم از حرص پریدم پایین که این بلا سرم اومد.

سوها کفشامو گذاشت رو زمین

- بیا بپوش که خیلی کار داریم.

فکرم حسابی درگیر بود.هیون چرا اون طوری رفتار کرد؟چرا گفت مراقب باشم؟اصلا باید مراقب چی یا کی باشم؟

ماریا زد به بازوم

- یوهو...کجایی؟

- همین جام چه طور؟

- مگه کوه گره درست می کنی؟

با تعجب نگاش کردم.اشاره کرد به طناب توی دستم.خیره شدم به طناب.وای چی کار کردم؟یه عالمه گره زده بودم به طناب.

ماریا خندید

- کجا سیر می کردی؟

- به تو چه.تو به کارت برس.

...

روی صندلی نشستم.

سوها اخماشو کشید تو هم

- این همه پسر اینجاس.اونوقت یه خوشگلش به ما پیشنهاد رقص نمی ده.

ماریا چین پیرهن ارغوانیش رو صاف کرد

- هی من که خیلی خوشگل کردم.فکر کردم اگه بیام تو همه منو به رقص دعوت می کنن.

لبخند زدم

- ناامید نشو.هنوز اول مهمونیه.

جیا - ما این همه شیک و پیک کردیم.یه عالمه لباس زرق و برق دار پوشیدیم اونوقت تو چرا فقط یه پیرهن دکلته ی سفید پوشیدی؟

- آخه می خوام لباسم با پانسمانم همخونی داشته باشه.

هانا خندید

- خیرم شعار اوجو یادتون رفته؟سادگی و برازندگی.شک نکنین زودتر از همه هم به اون پیشنهاد رقص می دن.

- آره جون خودت هانا.خبر نداری مین هو چه طور زل زده به شما.

هانا خودشو جمع و جور کرد

- زل زده که زده به من چه.

خندیدم

- اوا داره میاد سمتت.

هانا سیخ شد.

مین هو به ما نزدیک شد و جلوی هانا وایستاد.

یه تعظیم کوچولو کرد

- هانا افتخار می دی؟

هانا سرشو بلند کرد

- به تو؟نه اصلا.

مین هو اخماشو کشید تو هم

- مگه من چمه؟

هانا - وا چت نیس.برو عزیز.

مین هو دستشو مشت کرد

- منتظر کسی هستی؟

هانا جا خورد

- نه چه طور؟

مین هو لبخند زد

- آره معلومه منتظر کسی نیستی.چشات که داد می زنه.

هانا سرشو انداخت پایین

- من اصلأ دوست ندارم با تو برقصم حرفیه.برو بذار باد بیاد.

مین هو خم شد

- باد موهای خوشگلتو به هم نریزه؟

هانا با خشم برگشت

- به تو چه.

یهو یه نفر اومد سمت ما

- خانما مشکلی پیش اومده؟

این دیگه کیه؟من که نمی شناسمش.هانا سرخ شد.

به به اینجا خبراییه.

- شما؟

یه تعظیم کوچولو کرد

- خانم یانگ منو نمی شناسین؟

به آقا منو می شناسه.من نمی شناسمش کیه؟

- نه نمی شناسمتون.

- من دوست هیونم.کیو.

- آهان یادم اومد.من شما رو با هیون دیده بودم.

کیو - بابت زخمتون شرمنده.

- شما که کاری نکردین.مقصر خودم بودم.نباید اونطوری می پریدم پایین.

کیو خیره شد به هانا

- چیزی شده؟

هانا سرشو آورد بالا

- نه مگه باید چیزی بشه؟

با تعجب خیره شدم به هانا.این چرا یهو از این رو به اون رو شد؟

کیو دستشو به سمت هانا دراز کرد

- خب میای برقصیم؟

انتظار داشتم هانا بگه نه.ولی با کمال تعجب دیدم دستشو گذاشت تو دست کیو و بلند شد.

برگشتم سمت بقیه.اونا هم کوپ کرده بودن.

سوها رو تکون دادم

- بابا جان یه کاری بکن.

خیره نگام کرد

- ماما جان چی کار کنم؟یه چیزی می گیا.

جیا - اون چهارتا رو زل زدن به ما.

سوها - انتظار دارن ما هم بپریم تو بغلشون و برقصیم؟

از حرف سوها خنده ام گرفت.از زیر میز با اون کفشای ده سانتیش یه لگد به سمتم حواله کرد.دادم رفت هوا.

ماریا که کنارم نشسته بود جلوی دهنمو گرفت

- هیس.آبرومون رفت.

با چشم و ابرو واسه سوها ادا در آوردم.

سوها - بشین بابا.هیون داره نگات می کنه.

سیخ شدم.

سوها خم شد رو میز

- راستشو بگو تو اون اتاق چه اتفاقی افتاد؟

- هیچی به خدا.مگه قراره اتفاقی بیفته؟

سوها- اگه نه چرا مثل شکارچیا نگات می کنه؟

جان؟شکارچی؟چی داری می گی؟

- من چه بدونم.برو از خودش بپرس.

سوها - به موقعش می پرسم.

جیا - هی سوها میشه دستاتو از رو سینه ات برداری؟چرا عین لات ها دستاتو رو سینه ات قفل کردی؟

سوها- این طوری خیلی خوبه.

- آره خوبه که جونگ مین زل زده بهت.

می دونستم از جونگ مین خوشش نمیاد.فقط کافی بود اسمشو بیارم که دستاشو عین یه خانم با ادب بذاره رو دامنش.

ماریا خندید

- حالا شد.این همه از جونگ مین می ترسی؟

سوها اخماشو کشید تو هم

- ازش نمی ترسم.مگه گودزیلاس؟

خندیدم.

سوها- مرگ چته؟نیشتو ببند آبرومون رفت.

جیا - می خوای من بگیرمش؟

سوها با خشم نگاش کرد.

ماریا - او...اونجارو.

رد نگاشو گرفتیم.هانا و کیو عین دوتا کبوتر عاشق داشتن دانس می کردن.من که دهنم وا مونده بود.

جیا - مگه هانا از پسرا متنفر نبود؟

- به نظر که متنفر بود.

سوها - من این هانا رو می کشم وایستا.

- حرص نخور شیرت خشک می شه.

با خشم نیگام کرد.کم مونده بود خودمو...

- زهره ترک شدم دیوانه.

ماریا خودشو جمع و جور کرد.جیا سرشو انداخت پایین سوها بی تفاوت سرشو خلاف جهت من چرخوند.وا اینا چشون شد؟

یهو یه نفر گفت:سلام شاهزاده خانم.

وحشت کردم.یعنی من یه متری پریدم هوا.برگشتم.بهم لبخند زد.

- وای من که سکته کردم.چرا این طوری میای پشت سر آدم؟

لبخند زد

- می خواستم غافلگیر بشی.

- اگه سکته می کردم دیگه غافلگیر نمی شدم.

خندید و دستمو گرفت و بلندم کرد.با تعجب خیره شدم بهش.این داره چی کار می کنه؟

- جه جونگ داری چی کار می کنی؟

خیلی ریکلس گفت:هیچی می خوام بریم با هم برقصیم همین.

چشام گرد شد

- با هم برقصیم همین؟بابا پاک زده به سرت.ولم کن تو که می دونی من از رقص بیزارم.

یه صدایی اومد

- چرا چون بلد نیستی برقصی؟

برگشتم.تمام موهای تنم سیخ شد.کم بود عق بزنم.

جه جونگ با یه حالت خاصی که معلوم بود می خواد نفرتشو پنهان کنه گفت:تویی سارا؟تو این جا چی می خوای؟

سارا خودشو چسبوند به جه جونگ