نویسنده رمان گلبرگ چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم شایسته نظری یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان گلبرگ در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان گلبرگ رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان گلبرگ به قلم شایسته نظری

قصه ی ما دختری دلسوز وفداکارباوجود سن کمش به خاطرخانوادش مجبور به کاربیرون از خونه در شیفت شب میشه که دراین راه خطرات ومشکلات …تلخی وگاهی مسائل شیرینی براش به وجود میاد .این دختر فداکاربه خاطرخانوادش بهترین موقعیت زندگیشو پس میزنه ازعشقش چشم پوشی میکنه وتنهایی بارخانواده شو به دوش می کشه تابتونه کارکنه وخانوادش سختی ونداری نکشن

ژانر : عاشقانه، اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۴ ساعت و ۴۰ دقیقه

مطالعه آنلاین گلبرگ

نویسنده : شایسته نظری

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

قصه ی ما دختری دلسوز وفداکارباوجود سن کمش به خاطرخانوادش مجبور به کاربیرون از خونه در شیفت شب میشه که دراین راه خطرات ومشکلات …تلخی وگاهی مسائل شیرینی براش به وجود میاد .این دختر فداکاربه خاطرخانوادش بهترین موقعیت زندگیشو پس میزنه ازعشقش چشم پوشی میکنه وتنهایی بارخانواده شو به دوش می کشه تابتونه کارکنه وخانوادش سختی ونداری نکشن

مقدمه:

آنه!

تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت وقتی روشنی چشمهایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود.

با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکیت از تنهایی معصومانه دستهایت.

آیا میدانی که در هجوم درد ها و غم هایت و در گیر و دار ملال آور دوران زندگیت حقیقت زلالی دریاچه نقره ای نهفته بود.

آنه!

اکنون آمده ام تا دستهایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی بسپاری در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی و اینک آن شکفتن و سبز شدن در انتظار توست در انتظار توست

***

صدای چرخش کلیدش سکوت مطلق خانه را شکست به ارامی وارد شد کفش هایش رااز پا خارج کرد احساس میکرد تک تک انگشتانش زوق زوق میکند.نگاه سر سری به خانه غرق نورش انداخت عادتش بود صبح ها وقتی خانه را ترک میکرد تمام چراغ ها را روشن میگذاشت از وارد شدن به خانه تاریک متنفر بود انگار بی کسی اش را گوش زد میکرد .تن خسته اش را روی کاناپه رها کرد با دو انگشت مقنعه را از سرش کشید گل سرش را باز کرد و بر روی میز پرت کرد دستی بر خرمن موهایش کشید خیلی بلند شده بود اما دلش نمی امد کوتاهشان کند.تابی به گردنش داد ...

دلش لیوان بزرگی چای دارچین میخواست با کوکی های خوشمزه ای که دیروز خریده بود در این هوای سرد عجیب میچسبید...از تصور مزه شیرین کوکی ها زیر زبانش لبخندی بر لبانش نشست یادش نمی امد از صبح چیزی خورده باشد با سوزش لبهایش لبخندش را جمع کرد با انگشت اشاره لبهای متورمش را لمس کرد از بس انها را مکیده بود تمامش چاک چاک شده بود...پوستش به سرما خشک زم*س*تان حساس بود و از همه بیشتر لبانش...

هنوز وارد اشپزخانه نشده بود که با صدای در عقب گرد کرد...از چشمی نگاهی به بیرون انداخت...پوفی کشید... باز هم زن همسایه با صدای جیرینگ جیرینگ اعصاب خورد کن النگوهایش...با قری که به سرو گردنش میداد تا طلاهایش بیشتر به چشم بیاید...بی حوصله شالی بر سرانداخت لبخند بی جانی بر صورتش کاشت...

_سلام خانم معتمد

_سلام گلبرگ جان خوبی

_ممنون ...جانم؟؟؟

_راستش عزیزم میخواستم در مورد مدیر ساختمون باهات صبحت کنم

این زن به معنای واقعی کلمه بی کار بود سرش درد میکرد برای حرف های خاله زنکی...

_می دونید که من تو این جور مسائل دخالت نمی کنم نه وقتشو دارم نه حوصلشو...تابعه نظر جمع هستم...

_اما عزیزم تو هم تو این ساختمون زندگی میکنی فردا قراره جلسه ای تو لابی داشته باشیم تا...

میدانست نطق قرایه خانم معتمد حالا حالاها به پایان نمیرسد پس خودش دست به کار شد...

_عرض کردم خدمتتون من وقتشو ندارم فردا هم از صبح اموزشگاه هستم یه مقدار کلاسام فشرده ست...

_بله از دیر اومدن شبانتون معلومه

خنده اش گرفته بود واقعا هم خنده دار بود تمام این حرفها رو زده بود تا به اینجا برسد تا دیر امدن های شبانه اش را به رخش بکشد...سعی کرد جواب خوبی دهد اصلا حوصله کش امدن این بحث را نداشت گرسنه بود دلش کوکی میخواست هر لحظه امکان داشت صدای قار و قور شکمش بلند شود...

نفس عمیقی کشید...

_ببینید خانم معتمد درگیر کارای نمایشگام هستم که تا چند هفته دیگه دایر میشه ومن خیلی از برنامه ریزی هام عقبم...فک میکنم صورت خستم وچشمای گود افتادم دلیل خوبی برای اثبات حرفام باشه...

نگاهی به چشم های شرمنده زن انداخت لبخند نمکی زد..

خلق وخویش همیشه همین گونه بود هیچ وقت تن صدایش از حدی بالاتر نمی رفت تحت هر شرایطی با ارامش کارش را پیش میبرد اهل دادو بیداد هوچی گری نبود...

_میدونم دخترم ...من همیشه به شوهرم میگم تو باعث افتخار خانوادت هستی... دختر به این خانمی تو این دوره زمونه پیدا نمیشه...

ناحوداگاه یک تا ابرویش بالا رفت...چقدر سریع موضعه اش را عوض کرده بود...

_شما به من لطف دارین...

خستگی زیاد باعث کشدار شدن لحن کلامش شده بود... واین از نظر زن همسایه پنهان نماند

_خب مزاحمت نمیشم عزیزم برو استراحت کن...

با صدای ساعت به سختی چشمانش را باز کرد باید دوش میگرفت دیشب انقدر خسته بود که سرش به بالش نرسیده بیهوش شده بود روی تخت نشست موهایش را به پشت گوشش فرستاد چند دقیقه ای در همان حالت ماند هنوز ملول خواب بود دل کندن از تخت گرم و نرمش در صبح سرد زم*س*تان واقعا برایش سخت بود...

از حمام خارج شد خیسی موهایش را با حوله کوچکی گرفت اصلا حوصله سشوار را نداشت اما مجبور بود وگرنه سر درد لعنتی تمام روزش را خراب میکرد...

صبحانه مفصلی بر روی میز دونفره نقلی اش چید برشی نان از فریزر خارج کرد داخل توسترگذاشت از بین وعده های غذایی تنها صبحانه را کامل میخورد...

بعد از شستن ظرف های صبحانه سر وقت کمد لباسهایش رفت چرم نسبتا کوتاه قهوه ای سوخته اش را همراه با کتون لوله ای مشکی ای از کاور خارج کرد طیف رنگی لباسهایش به قهوه ای سوخته،مشکی،سرمه ای وبا اندکی دست ودل بازی ابی نفتی خلاصه میشد... مقنعه مشکی اش را بر سر نهاد موهایش را فرق چپ باز کرد تضاد مشکی مقنعه و قرمزی موهایش جذابیت خاصی به چهره اش بخشیده بود چشمان به رنگ شبش را با خط چشم نازکی قاب گرفت...

نگاهی به تقویم کوچکش انداخت پنج شنبه شلوغی در پیش داشت تا ظهر در اموزشگاه کلاس داشت بعد از ان هم باید به بهشت زهرا میرفت تا اندکی رفع دل تنگی کند غروب هم باید سری به کلبه میزد به بچه ها قول نقاشی با رنگ انگشتی را داده بود البته بچه ها بهانه بودند خودش وقتی بند بند انگشتانش را رنگی رنگی میدید وجودش از لذتی ناب لبریز میشد...دل میداد به همان گلبرگ 6ساله ای که بر روی تمام کاشی های حمام با گواش نقاشی کشیده بود نقاشی هایی که استعداد او را عیان ساخته بود و مادرش بر عکس تصورش با کلی ذوق وشوق با پدرش تماس گرفته بود وپدر هم قول گرفته بود نقاشی ها را پاک نکنند تا خودش هم ببیند...اهــــــــــــی کشید چقدر زود هم بازی های عاشقانه های زندگی اش را از دست داده بود....

قدم زدن صبحگاهی را دوست داشت کار هر روزش بود تا ایستگاه مترو پیاده میرفت با تنه ای که به زن جوانی که شکم برامده اش نشان دهنده گذراندن ماهای اخربارداری اش بود از افکارش خارج شد معذرت خواهی از سر شرمندگی کرد ...پووفی کشید ...به راهش ادامه داد امان ازلحظه ای که به افکارش بال پرواز میداد دیگر نمی توانست زمین گیرش کند انقدر بال میزدو بال میزد تا سر از نا کجا اباد در می اورد ناکجا ابادی که با یک جمله در ذهنش جان میگرفت که ایا او حلال زاده عشقی اسمانیست یا حرامزاده ه*و*سی زمینی...

در این ساعت صبح مترو نسبتا شلوغ بود هندزفری اش را از کیف خارج کرد موسیقی بی کلامی که ادغامی از ویلون وپیانو بود را پلی کرد سرش را به دیواره مترو تکیه داد این دو ساز در کنار هم فوق العاده بودند با روح روانش بازی میکردند...

با ورودش به ساختمان اموزشگاه سیل سلام ها به سمتش روانه شد همه استاد جوان وزیبای نقاشی را دوست داشتند وبرایش احترام قائل بودن ...با منشی جوان و تپل اموزشگاه سلامو احوال پرسی کرد دختر خوبی بود همیشه هوای گلبرگ نگه میداشت ...

وارد رختکن شد چرم گران قیمتش را با مانتو کار گل و گشادش عوض کرد ...همیشه، خدا را برای کار در این اموزشگاه شکر میکرد اموزشگاه بنام و صاحب سبکی بودالبته موقعیت جغرافیایی اش هم کمک شایانی در شهرت واوازه اش کرده بود...اموزشگاه در طبقه سوم ساختمان شیک ومدرنی قرار داشت و به دو بخش شرقی و غربی تقسیم میشد که این دوبخش تنها به وسیله سالن بزرگی به هم متصل میشدند... بخش غربی مربوط به موسیقی و اموزش ساز های مختلف و بخش شرقی مربوط به نقاشی خط و از این دست هنرها بود...

ساعت اول به بچه های زیر 9 سال نقاشی با ابرنگ را اموزش میداد...هنوز وارد کلاس نشده بود که صدای گلبرگ جونشان کلاس را پر کرده بود با ارامش ذاتی اش جواب تک تک شان را میداد...اینقدر این کلاس از او انرژی میگرفت که برای کلاس بعد دیگر جانی نداشت

بهشت زهرا را دوست می داشت ارامش میکرد ...

خم شد ب*و*سه ای بر سنگ قبر نشاند بی توجه به خاکی شدن لباس هایش و سردی زمین کنار قبر جاگیر شد...دست هایش را بر روی سنگ قلاب کرد و سرش را بر روی انها نهاد چشمانش را بست سردی سنگ از گرمی هر اغوشی برایش گوارا تر بود ...با احساس خیسی بر صورتش متعجب سرش را بالا اورد اسمان بارانی به نظر نمی رسید...دستش را بالا اورد کف دستش را رو به اسمان گرفت با اولین قطره رحمتی که بر روی دستش افتاد ب*و*سه ای دیگری بر سنگ نشاند با عجله بلند شد می دانست در پس این باران سیلی در راه است هنوز چند قدمی فاصله نگرقته بود که باران شدت گرفت...کیفش را بر روی سینه جمع کرد و شروع به دویدن کرد...

زیر سر پناهی ایستاد عاشق باران بود مخصوصا زمانی که به پنجره اتاقش شلاق میزد...وقتی پدرو مادرش او را به فرزندخواندگی قبول کرده بودند همین گونه باران میبارید...

_اوووف چه بارونی

_اوهووم