رمان پشت چراغ قرمز جلد دوم آفلاین به قلم حانیا بصیری

ژانر : #عاشقانه #طنز

خلاصه :

پشت قرمز داستان دختری که با کار کردن توی خیابون و دستفروشی اموراتش میگذره و با درد ها و کمبود های زندگی نه چندان معمولیش درحال سازشه.

تا اینکه دست سرنوشت اون و توی شرایطی قرار میده که از شخصیت واقعی خودش فرسنگ ها فاصله میگیره و وارد زندگی جدیدی میشه

زل زد به چشمام و حرفی نزد

ایمان عوضی

ایمان عوضی

همیشه ازش میترسیدم هیچ وقت جرئت نکردم جلوش در بیام وقتی اینطوری نگاه میکرد حساب کار دستم میومد و می‌فهمیدم یه فکری توی سرشه.

_ شماره تو برام یادداشت کن از این به بعد باهات کار دارم باید هماهنگ شیم.

به گوشی کلیدی ساده ای که مقابلم گرفته بود نگاه کردم سکوتمو که دید عصبانی گفت:

_ چرا مثله گربه ها نگاه میکنی؟ نفهمیدی چی گفتم؟

گوشی رو پرت کرد تو بغلم و اجباری گرفتمش، به اطراف نگاه کردم سریع شماره مو یادداشت کردم و گوشی رو بهش دادم، ازم گرفتش و گفت:

_ خاموش نباشی که خودت میدونی چی میشه.

تمام جرئتمو جمع کردم و گفتم:

_ مثلا میخواد چی بشه؟

چشمکی زد و گفت:

_ نه مثله اینکه بهت خیلی ساخته، زبون در اوردی.

اخممو که دید آروم گفت:

_مشتریاتو نسخ گذاشتی اومدی عشق و صفا؟ این پسره بچه مایه میدونه چه ساقی خفنی بودی تو؟

با این حرفش دلم هوری ریخت و ترسیده به اطراف نگاه کردم، بلند بلند خندید و گفت:

15

_نترس بابا بین خودمون میمونه، اگه بچه خوبی باشی.

دلم میخواست بشینم گریه کنم، دستامو مشت کردم و گفتم:

_ براش مهم نیست، بدونه هم فرقی به حالش نمیکنه برو هر غلطی میخوای بکن.

تا این حرفمو تموم کنم دو کیلویی از وزنم آب شد فکر کنم.

ایمان خندید و موزیانه شصتشو به لبش کشید و زیر چشمی بهم نگاه کرد و گفت:

_ میدونی این شازده کیه؟ فقط کافیه یکم اراده کنم تورو لو بدم تا کارخونه و زندگی و کلا همه چیش تو جیک ثانیه منتفی بشه بره رو هوا!

متعجب گفتم:

_ چیو به چی ربط میدی؟ کارخونه رو دیگه از کجات در اوردی؟ این چه کاریه که با دروغ دغلای تو درش بسته میشه؟

سرشو نزدیک صورتم اورد و گفت:

_ کاری که میتونم با چندتا بسته جنس تو خونه اش به اسم تو درشو تخته کنم... البته به اسم توئه تو که نه، جفتتون، هه هرچی نباشه زن و شوهرید مثلا دیگه، اون تولید میکنه تو پخش میکنی ههه.

مکث کوتاهی کردم، درحالی که صدام میلرزید گفتم :

_ چی از جونم میخوای؟

دستی به موهای کوتاه و کم پشتش کشید و گفت:

_ میگم بهت عجله نکن.

میترسیدم نویان منو با این مرتیکه ببینه بدون خداحافظی پشتمو بهش کردم و به سمت خونه راه افتادم که با شنیدن صداش متوقف شدم:

_ تک خوری و زرنگ بازی نداریم دیگه نه؟

از شدت عصبانیت و استرس نفسم به شمارش افتاده بود یه سرم تکون خفیفی دادم و گفتم:

_ نه.

باید همه چیزو به نویان میگفتم، باید...

یهو داد زد:

_ درضمن یه وقت خر نشی بهش بگی چیکاره ای، آخه در جا طلاقت میده.

خدایا این چه بلایی بود یهو به سرم نازل شد، مطمئنم سزای ماشین نویانه، آدرس اینجا رو از کجا اورده آخه، خدایا صبر...

با وارد شدن توی خونه کمی حس امنیت کردم، برگشتم و خواستم درو ببندم که با دیدن فردی که اونطرف خیابون مشغول تماشا کردن من بود دستم شل شد و میون نگاه حیرت زده و شوکه شده من و پوزخند اون در بسته شد و من موندم و تازه شدن جای سیلی روی صورتم و آوار نگاه خصمانه سروش.

و فکری که مثله کابوس‌ توی سرم میچرخید و آرزو میکردم اینبار دروغ باشه و اون جای منو به ایمان لو نداده باشه، اما ظاهرا اینطور نبود و اون زهر خودشو ریخته بود، عشقی که چند سال ازش دم میزد همین بود؟

روی مبل نشستم و به گلدون روی میز خیره شدم.

_ تف به دوست داشتنت، هه عشق! ای وای بر من اگه نویان بفهمه من چیکار کنم؟ بهش بگم؟ نه نه اگه بهش بگم...بهش نمیگم خودم یه جوری این ایمان کله خرو از دست به سر میکنم.

تو همین فکر و خیالا بودم که یهو صدای در اومد سریع از روی مبل بلند شدم و به در نگاه کردم ، نویان وارد خونه شد و سری تکون داد و گفت:

_ سلام، چیشده؟

سریع خودمو جمع و جور کردم و با خنده گفتم:

_سلام هیچی، تو خوبی؟ خانواده خوبن؟ آبجی بزرگه؟ داداش کوچیکه؟

آروم پلک زد و با لبخند الکی گفت:

_ چقدر نمکی تو، نمککک.

سعی کردم خودمو عادی جلوه بدم ، دست به سینه گفتم:

_ او حالا توهم اینجوری اخمات تو هم نباشه ، پیدا میشه دیگه، هرجا باشه میاد.

بی حوصله کتشو در اورد و گفت:

_ حالا انگاری یه توکه پا فرستادمش بره نون بگیره...

بعد مثله من گفت:

_ هرجا باشه خودش میاد هه.

دستپاچه و تند تند جواب دادم:

_ اوهوم، صاحب خودشو میشناسه دیگه ، امم یعنی مثله... آهااا مثله سگ.

صورتش جمع شد و با حالتی که انگار نفهمید گفت:

_ سگ!

دستامو توی هوا تکون دادم و گفتم:

_ آره مثله سگی که..صاحب خودشو میشناسه هرجا بره برمیگرده،میدونی...

یدونه سیب از روی عسلی برداشت و توی دستش چرخوند و بهش نگاه کرد و گفت:

_ جنسش خوب بوده.

سریع گفتم:

_ هان؟ ماشین؟ آره معلوم بود خیلی خوب راه می‌رفت، راستی مدلش چی بود؟ بزار فکر کنم... الان میگم نگو نگو.

با خنده سری تکون داد و سیبو انداخت سمت من، رو هوا گرفتمش و دستپاچه گذاشتمش روی میز .

_ ماشینو نمیگم، ساقیتو میگم.

یهو با این حرفش صاف نشستم و گفتم:

_ چی؟ جنس چیه؟ ساقی کیه؟ حرفا میزنیاا اصلا به من میاد؟ هِه، هِه، شوخی بامزه ای بود فکر کن من پخش کننده باشم تو چیکار میکنی؟

لبخندش کمرنگ شد و متفکر و بدون حرف به سمت آشپزخونه رفت، روی صندلی نشست و آرجشو گذاشت رو کانتر و به صورتم خیره شد، دست و پام یخ کرده بود، مثلا خواستم عادی رفتار کنم بدتر گند زدم ، نفسمو توی سینه ام حبس کردم و منتظر جوابی از سمتش موندم جوابی که می‌خواست بده خیلی برام مهم بود ، نکنه خیلی تابلو بازی در اوردم، اه سوال پرسیدن نداره در اوردم دیگه...

با همون حالت متفکر گفت:

_ چرت نگو لازم.

نفسمو فوت کردم و چشمامو بستم، خداروشکر، اما این جواب من نبود!

خوشحال نگاهش کردم و گفتم :

_ آره دارم چرت میکنم، اهم یعنی چرت میگم هههه.

سری تکون داد و مشکوک گفت:

_ نابی بوده ها.

16

به اطراف نگاه کردم و گفتم:

_ چی؟ سیبه؟ نخوردم بابا گذاشتم رو میز.

اخم کمرنگی کرد و با تردید پرسید:

_ ببینم قبل از اومدن من اتفاقی افتاده؟

چشام تا حد ممکن درشت شد و بال بال زنان گفتم:

_ نـــــه، چه اتفاقی؟

مشکوک نگاهم کرد و با ناخنش ضربه ای به گلدون روی کانتر زد و زیر لب گفت:

_ باشه.

دکمه های پیراهنشو یکی یکی باز کرد و به سمتم اومد و رو به روم ایستاد، متعجب به قفسه سینه اش نگاه کردم و دستپاچه گفتم:

_ امم، چیه؟ هان؟

چشاشو تو هوا چرخوند و بی حوصله گفت:

_ اگه یکم بری کنار میخوام رد شم.

دوهزاریم افتاد و گفتم:

_ آهان.

دوباره منتظر بهم نگاه کرد اخم کردم و گفتم:

_ اِه چیه؟ میخوای بگی سیکس پک داری؟ باشه فهمیدیم بابا،اصلانم قشنگ نیس اعتبار مرد به شکمشه هرچی شکم بزرگتر اعتبار بیشتر.

عصبی غرید:

_ نیاز.

یادم اومد کنار نرفتم، چقدر چرت گفتم راهو باز کردم و زیر لب گفتم:

_ بد اخلاق

فکر کنم دیگه لازم به تکرار نباشه که در دو حالت بی خوابی و استرس بی حساب چرت میگم. به سمت پله ها رفت با رفتنش سریع روی مبل وا رفتم، همون موقع بود که یادم اومد من گوشی ندارم ! اگه ایمان زنگ میزد و بر نمیداشتم کلاهم پس معرکه بود، سراسیمه تو خونه راه رفتم و راه حلی به ذهنم نرسید، تو همین فکرا بودم که یهو چشمم به گوشی نویان افتاد، ریسک داشت ولی فکر بدی نبود!

خواستم سیمکارتشو در بیارم که روشن شد و چشمم به پیام روی گوشیش افتاد:"فردا شب منتظرتم بچه ها همه هستن خوش میگذره."

لبمو با حرص جویدم و گوشی رو گذاشتم سر جاش، چرا اینا تمومی ندارن؟

شیطونه میگه سیمشو بزن بشکن تا دیگه کسی نتونه بهش زنگ بزنه ، البته اصلا برام مهم نیست به عنوان کسی که... پوف چی دارم میگم دیگه الان که سانیا نیست بخوام جلوش خودمو غیرتی نشون بدم.

سیمکارتشو در اوردم و سیمکارت خودمو سریع گذاشتم روش و منتظر موندم روشن شه، با اضطراب به پله ها نگاه کردم که مبادا نویان بیاد پایین، گوشی که روشن شد رفتم توی پیامام و مطمئن شدم پیام و تماسی از ایمان دریافت نکردم خواستم سیمکارتو عوض کنم که نویان صدام زد:

_ نیاز، گوشی من اون جاست؟

بلند شدم و دستپاچه گفتم:

_ عه اومدی، آره اینجاست.

به گوشيش که روی عسلی بود نگاه کرد و گفت:

_ کسی زنگ نزد؟

با یاد آوری پیامی که براش اومد، لبخند حرصی و کاملا مصنوعی زدم گفتم:

_ نمیدونم

نزدیک اومد و گوشی رو از روی عسلی برداشت که یهو صدای آلارم پیام اومد ، با فکر اینکه پیام از طرف ایمان باشه نصف بدنم کلا بی حس شد، فکر کنم سکته کردم آخرش!

آب دهنمو با صدا قورت دادم، گوشی رو بالا گرفت و خواست پیامو بخونه، نمیدونستم چیکار کنم یهو در عمل کاملا غیر ارادی یه جیغ بنفش از ته دل کشیدم جوری که گوشای خودم سوت کشید، نویان حیرت زده به سمتم برگشت و گفت:

_ چی شده؟

نمیدونستم چی جوابشو بدم، نزدیکم اومد و سعی کرد آرومم کنه شونه هامو گرفت و گفت:

_ چیزی نیست، من پیشتم نترس، نفس عمیق بکش آروم باش.

دلم با این حرفش ضعف رفت و با لبخند کمرنگی به چشماش نگاه کردم و بی حرکت ایستادم، آهسته گفت:

_ آفرين... حالا بگو چیشده؟

یهو یادم اومد تو چه موقعیتی ام، اه من دارم چیکار میکنم؟ سریع نگاهمو ازش گرفتم و پریدم رو مبل و جیغ زدم:

_ ســــــــــوکس.

چهره اش متعجب شد و میون جیغای بلنده من سردرگم گفت:

_ هان؟

چشامو بستم و دستپاچه گفتم:

_ نه چیزه.. سو...سک، سوسک.

دوباره جیغ زدم:

_ چرا وایستادی؟ زیر پاتــــــــه اَیـــــی.

کلافه به اطراف نگاه کرد و گفت :

_ کو؟ من از کجا بفهمم الان کجاست، برای همین ترسیدی؟!

گریه نمایشی کردم و گفتم:

_ چقدر بی تفاوتی الکی مثلا من زنتم برو یه اسپری حشره کشی چیزی بیار، خدایا!

لبشو با غیظ جمع کرد و سعی کرد لبخند بزنه:

_ خیل خوب، باشه، تو آروم باش جیغ نزن.

گوشيشو گذاشت روی عسلی و رفت توی آشپزخونه، خواستم برم سیمکارتشو عوض کنم که متوجه نگاهش شدم ، یهو یه فکری به سرم زد دستمو گذاشتم رو گلدون کنار مبلی که روش ایستاده بودم و با تردید نگاهش کردم

نه نه نیاز اصلا درست نیست تو اینکارو نمیکنی داشتم منصرف میشدم که دیدم نویان داره میاد اختیار از کفم رفت و هول شده گلدونو از بالا پرت کردم چرخید و چرخید محکم خورد به گوشی نویان که روی میز بود و پوکید، قشنگ خورد و خاکشیر شد!

یعنی میون اون همه خورده شیشه و خاک گلدون چیزی زیادی دیده نمیشد احتمالا خاکشیر شده دیگه.

نویان بدون اینکه تعجب کنه خیلی جدی به من و گلدون خورد شده نگاه کرد و خاک روی تیشرتشو تکوند و منتظر موند تا چیزی بگم، به میز اشاره کردم و گفتم:

_ فکر کنم کشتمش. هِههِه.

با چهره خیلی منطقی سری تکون داد و حرفمو تایید کرد.

متعجب اخمی کردم و گفتم:

_ تو حالت خوبه؟ ناراحت نشدی؟ گوشیت ترکیدا؟!

17

به سمت یخچال رفت و لیوان آبی برای خودش ریخت و یه قلوپ خورد و گفت:

_ بعد از اون همه ماجرا دیگه هیچ چیزی نمیتونه منو ناراحت کنه ، این گوشی هم اشانتیون روی اون دوتا ماشینی که ترکوندی.

و لبخند زد، منم لبخند زدم و بعد باقی مونده لیوان آبو یک نفس سر کشید و با همون لبخند لیوانو محکم کوبید رو کانتر!

چند ثانیه ای در همون حالت موند و بعدش گفت:

_ من میرم اتاقم هرکسی...

_ هرکسی؟

نفس صدا داری کشید و ترسناک گفت:

_ هَرکسی سراغم اومد بگو نویان مـــُ...

چشماشو بست و سعی کرد به اعصابش مسلط باشه و ادامه داد:

_ بگو نویان نیست.

سریع حرفشو تایید کردم و گفتم:

_ باشه فقط تا کی؟

نگاهشو که دیدم فورا مسئله رو گرفتم و گفتم:

_ باشه، باشه حله، اوکی.

********************

به در و دیوار نگاه کردم و زیر لب گفتم:

_ ای بابا، این سیمکارتم که بدون گوشی بدرد نمیخوره چیکار کنم؟

خونه توی سکوت بود و کم کم چشام داشت سنگین میشد و خوابم می‌برد که یهو صدای در اومد.

_ یعنی کی میتونه باشه؟

اه چه دیالوگ کلیشه ای گفتم... ینی کدوم خروس بی محلیه که ساعت دو وسط ظهر مزاحم شده؟

به سمت در رفتم و باز کردم و بی حوصله به دختر قد بلند و برنزه ای که پشت در بود نگاه کردم و اخمو گفتم:

_ بفرمایید؟

لباشو جمع کرد و با تردید به خونه و سپس به من نگاه کرد و گفت:

_ ببخشید!

الان که دود از سرم بزنه بیرون ، اون دختره رو رد میکنم سانیا میاد؛ سانیا رو رد میکنم این میاد.

عصبانی گفتم:

_ بفرمایید با کسی کار دارید؟

نگاهم از پیرسینگ کنار بینیش شروع شد و به شلوار جین زاپ دار و کفشای پاشنه بلند مشکیش ختم شد، سرمو کج کردم و گفتم:

_ الو!؟

به خودش اومد و دست از نگاه کردن برداشت و خندید:

_ اه، ببخشید با نویان کار داشتم، بگو مهناز اومده خودش میشناسه، اصلا خودش کجاست؟

دست به سینه و بی حوصله گفتم:

_ نویان خونه نیست.

خنده ای کرد و کنارم زد و وارد خونه شد و سر خوش صدا زد:

_نویان

خنده عصبی کردم و سعی کردم آروم باشم جلوی پله ها ایستادم و گفتم:

_ میگم خونه نیست هر وقت اومد...

حرف تو دهنم بود که نویان از پله ها پایین اومد و متعجب گفت:

_ مهناز! اینجا چیکار میکنی!؟

مهناز اخم کوچیکی کرد و گفت:

_ مزاحمم برم؟

نویان لبخند زد و گفت:

_ دیوونه نشو!

جان؟چقدر باهم صمیمی هم هستن.

مهناز گفت:

_ دلم برات تنگ شده بود نویان خان.

زیر چشمی به من نگاه کرد و گفت:

_ خونه نبودی که...

سریع با اخم به نویان نگاه کردم ببینم چه عکس العملی نشون میده که دیدم نخیر اونم گل از گلش شکفته و بی حواس مشغول بر انداز کردن مهنازه.

مهناز با ذوق دستاشو باز کرد و به سمت نویان رفت، پیش خودم گفتم:

"ههَ فکر کن یک درصد نویان این زغال اخته زشتو بغل کنه، اصلا تو مخیله نمیگنجه."

اما در کمال تعجب دیدم نویانم دستاشو باز کرد، با عصبانیت به جفتشون نگاه کردم و یک قدم مونده به این که به هم نزدیک شن پامو جلو بردم و دست به سینه لبخند شیطانی زدم یهو نویان داد زد:

_ وایستا.

مهناز شوک شده سر جاش ایستاد و متعجب در همون حالت که دستاش باز بود گفت:

_ نویان؟

_ عفت زمینو تازه طی کشیده خیسه سُر میخوری.

_ آهان.

به خشکی شانس، خدا بهش رحم کرد آخه با همین پام میزدم زیر اون دوتا لنگای سیاه سوخته اش با مخ می‌خورد زمین...

نویان بر خلاف چهره خندونش با خشونت دستشو انداخت دور گردنم و منو به خودش نزدیک کرد و با لبخند حرصی زیر لب گفت:

_ میفهمی چیکار میکنی؟

سعی کردم از بغلش بیام بیرون.

_ این دختره کیه؟ اه اه نگاش کن مثله ملخ میمونه، زشت.

خنده اش گرفت و لباشو روی هم فشار داد و صداشو صاف کرد و رو به مهناز گفت:

_ راستی معرفی نکردم ایشون نیاز جان هستن.

مهناز موشکافانه بهم نگاه کرد و جوری که انگار تو ذوقش خورده بود لبخند تصنعی زد و گفت:

_ آها.

دستشو جلو اورد گفت:

_خوشبختم منم مهنازم.

بدون اینکه لبخند بزنم دستشو گرفتم و تو چشماش زل زدم و گفتم:

_ میدونم.

نویان صداشو صاف کرد و پیشونیشو خاروند و درهمون حال با چشم بهم اشاره کرد، نگاهمو از مهناز گرفتم و الکی خندیدم و گفتم:

_ منم همینطور... بفرمایید بشینید.

موافقت خودشو با رفتن به سمت نشیمن اعلام کرد، منو نویان هم همراهیش کردیم.

_ خوب مهناز، چطوری؟ خیلی وقته ازت خبری نیست.

به سمت مبل تک نفره رفتم و اومدم بشینم دیدم مهناز کنار نویان روی کاناپه نشسته.

_ از من خبری نیست؟ تو یک ماه مارو قال گذاشتی آقای خاص!

نویان درحالی که میخندید زیر چشمی بهم نگاه کرد، من این دختره رو میکشتم آخرش، ننشستم و منتظر موندم ببینم چی میگه، برعکس من اون حواسش به من نبود نزدیکتر رفت و دستشو نزدیک دست نویان برد و اومد دستشو بگیره، ناخودآگاه داد زدم:

_ هوی

18

مهناز و نویان متعجب از صدای بلندم بهم نگاه کردن، دستپاچه ادامه دادم:

_یعنی، هی، دوستان چی میخورید؟ برم آشپزخونه براتون چایی؛ قهوه ای چیزی بیارم.

مهناز با خنده سری تکون داد و گفت:

_ ممنون گلم من آب میخورم.

زیر لب گفتم:

_ شما کوفت بخور.

یهو نویان با شنیدن حرفم الکی سرفه اش گرفت و میون سرفه گفت:

_ بزار بیام کمکت نیاز.

آخرش سر این سرفه های الکی گلوی این بچه مشکل پیدا میکنه.

با شنیدن این حرفش لبخند پیروز مندانه ای زدم و سریع

خم شدم و دستشو گرفتم و به سمت خودم کشیدم و گفتم:

_ آره بلند شو.

نویان با چشای متعجب به دستش که تو دستای من بود نگاه کرد ، فکر کنم بازم گند زدم!

اخمم باز شد و سریع دستشو ول کردم و عقب رفتم، وای من داشتم چه غلطی میکردم! هول شده دستامو پشتم قایم کردم و گفتم:

_ اهم... زود.. زود بیا من رفتم، اصلا چیزه میخوای نیا نه؟ پیش این ملخــ...

به چشمای نویان نگاه کردم و ادامه دادم:

_ اها نه... نه ببخشيد پیش این عنتر خانم؟ وای دارم چی میگم؟ هِهِهِه، شوخی میکنم، اهم پیش همین خانمی که اسمش یادم نمیاد باش من میرم و میام... خبر مرگم. هِهِه!

در وصف حالمون همينو بس که بعد حرفای گوهر بار من نویان با یه لبخند ملیح به ملکوت اعلا پیوست. اصلا خیلی برام جالب بود از یه جایی به بعد دیگه تلاش نکرد جلومو بگیره فقط نگاه معنی دار می‌کرد آروم پلک میزد!

جلوتر به سمت آشپزخونه رفتم تا از این بیشتر گند نزدم مهناز با صدای متعجب گفت:

_ منظورش من بودم؟

اومدم برگردم بگم آره دقیقا با خودت بودم که با دیدن نویان منصرف شدم و رفتم که رفتم.

وارد آشپزخونه شدم و سریع قوطی قهوه رو برداشتم و مشغول قهوه درست کردن شدم حالا بلدم نبودم خاک تو سرم، فکر کنم باید دم کنم قهوه رو قوری کجاست؟

در کابینتو باز کردم و اومدم قهوه رو بریزم توش که یهو دستی روی شونه ام نشست و منو به سمت خودش چرخوند.

همونطور که قوری دستم بود به صورت جدی و بدون حالت نویان نگاه کردم، مثله خودش جدی شدم:

_ چیه؟

نگاهشو از چشمام برنداشت حس میکردم داره با عمق نگاهش تا مغز و استخونمو میبینه.

_ نیاز

حواسمو با نگاه کردن به اطراف پرت کردم و گفتم:

_ بله؟

_ تو فاز داری رو من؟

چشامو درشت کردم و برای پیچوندن و عوض کردن بحث گفتم:

_ چی؟ فوش دادی؟

ته چشماش خنده ای خودنمایی کرد ولی با همون لحن جدی گفت:

_ داری؟ تو به من حس داری؟

قلبم داشت از سینه ام میزد بیرون و گرمم شده بود، کنارش زدم و گفتم:

_ برو کنار ببینم، آدم قحطی اومده مگه، ببینم چی فکر کردی پیش خودت؟

یهو زد زیر خنده و گفت:

_ باشه بابا به خودت مسلط باش یه نفس عمیق بکش من مال خود خودتم.

ذوقمو پنهون کردم و با اخم گفتم:

_ بکش کنار ببینم، پرو.

به کابینت تکیه داد و با همون خنده گفت:

_ اصلا من با تو حرف میزنم روحم شاد میشه خدایی، هول نشو هنوز لو نرفتی که عاشقم شدی، شوخی کردم.

نفس عمیقی کشیدم و زیر لب گفتم:

_ خداروشکر.

همونطور که بهم خیره بود یه ابروشو انداخت بالا و به سرش تکون خفیفی داد ، دستپاچه شدم و سریع بدون نگاه کردن دستمو به سمت قوطی قهوه بردم تا برش دارم یهو دستم بی حس شد و بعد سوزش شدیدی کل انگشتامو فرا گرفت، خودمم نفهمیدم چیشد جیغ بلندی زدم و به دستم نگاه کردم و عقب رفتم، نویان از گارد گرفتن مچ من خارج شد و سراسیمه پشت سرم ایستاد و با دوتا دستش دستمو گرفت دستمو که دید صورتش در هم شد و نگران گفت:

_ هیش، آروم باش عزیزم، چیزی نیست.

دوست نداشتم سوسول بازی در بیارم گریه کنم ولی مگه میشد؟ منه خر جای اینکه قوطی قهوه رو بردارم دستمو برده بودم تو سرویس چاقو یدونه چاقو رو تو مشتم گرفته بودم... خداا چقدر من اسکولم.

مهناز شوکه شده اومد توی آشپزخونه و گفت:

_ چیشده؟

با دیدن رنگ پریده و دستای خونی من و نویان داد زد:

_ خدای من، زنگ بزنم آمبولانس؟ دست کدومتونه ؟

نویان بی توجه به مهناز همون‌طور که دستمو گرفته بود با دست دیگه اش جعبه کمک های اولیه رو از توی کابینت برداشت و گفت:

19

_ مهناز بیا در بتادینو باز کن لطفا.

مهناز سریع گوش کرد و روی پنبه بتادین ریخت و با دستای لرزون به نویان داد، تند تند نفس کشیدم و با چشمای اشکی و تار به نیم رخ اخمو نویان که با دقت به دستم می‌کرد نگاه کردم و سعی کردم به خودم مسلط باشم، اصلا از این بتادین تجربه قشنگی نداشتم، یهو خواستم دستمو عقب بکشم که دستمو محکم تر گرفت و جدی گفت:

_ بچه خوبی باش تکونم نخور.

پنبه رو نزدیک دستم برد چشامو بستم و داد زدم:

_ آخ لعنتی.

_ هنوز نزدم به دستت که... وایستا سر جات.

مهناز دستپاچه گفت:

_ میخوای بده من انجام بدم؟

داد زدم:

_ نه نویان این کارو نکنی ندی به این دیوونه.

مهناز با چشای درشت شده گفت:

_ این به من گفت دیوونه؟

برای اینکه مهناز بیخیال بشه نویان گفت:

_ با من بود.

پریدم وسط حرفش و گفتم:

_ چرا دروغ میگی؟

مهناز _ جانم!؟

نویان کلافه گفت:

_ ساکت... اجازه میدی؟؟

چشامو محکم بستم و گفتم:

_آره، فقط زود تمومش کن بره.

بهم نزدیک تر شد و گفت:

_ نگران نباش اصلا درد نداره.

_ آره درد نداره ولی مثله چی میسوزه.

_ این زبونو نداشتی چیکار میکردی؟

لبخند محوی روی لبم اومد تا خواستم جوابشو بدم دستم به طرز وحشتناکی سوخت ، سرمو محکم به بازوش چسبوندم و دندونامو روی هم فشار دادم میسوخت لعنتی میسوخت.

در همون حالت گفتم:

_ آیی، نویان به این دختره زشت بگو بره نمیخوام شکستن و درد کشیدن منو ببینه.

آهسته گفت:

_ هیس... دیگه آخرشه.

دوباره دستم سوخت و این سوزش ادامه داشت، نمیشد باید یه چیزی رو گاز میگرفتم آروم شم، بزار دست این نویانو یه گاز بزنم هم دلم خنک شه هم آروم شم وگرنه میمیرم از درد.

نویان دستشو گذاشت روی موهام و بیشتر منو به خودش چسبوند و گفت:

_ تموم شد، خوبی؟

با دست سالمم لباسشو توی مشتم گرفتم و گفتم:

_ خوب میشم.

یهو مهناز متعجب و با خنده گفت:

_ چخبره؟ مگه فرمالیته نیست؟

با شنیدن این حرف سریع منو نویان از هم فاصله گرفتیم ، دلخور به صورت نویان نگاه کردم و چیزی نگفتم، یعنی این یه وری هم باید جریانو میدونست؟ نویان صداشو صاف کرد و دوباره اخم کرد و مشغول بستن باندی دور دستم شد، مهناز روی کانتر نشست و گفت:

20

_ خداروشکر خونش بند اومد، البته جز اینم میشد بعید بود.

همچنان به نگاه شماتت بارم به نویان ادامه دادم.

_ خوب نویان نمیپرسی دارو تو چه مرحله ایه؟

نویان عصبی با قیچی اضافه باندو جدا کرد و اومد چسب بزنه که دستمو عقب کشیدم و گفتم:

_ نمیخواد، بقیه اش با خودم.

نفسشو فوت کرد و کلافه گفت:

_ مهناز میشه بعدا راجب کار حرف بزنیم؟ نیاز...

سریع گفتم:

_ نه نه من خوبم، شما به کارتون برسید آقا نویان.

نویان این طرز حرف زدنمو که دید عصبی لبخندی زد و پیشونیشو خاروند و سری به نشانه تایید تکون داد.

مهناز خندون گفت:

_ عزیزم توهم بیا بشین نمیخواد کاری انجام بدی برای دستت بَده.

من تورو شت و پتت کنم دلم خنک شه، حرصی دستمو گذاشتم روی کانتر که یهو آخم بلند شد نویان کنارم اومد و گفت:

_خوبی؟بریم دکتر؟

مهناز دستشو برد بالا و گفت:

_ شرمنده منم مثله نویان فقط داروسازی خوندم وگرنه کمک میکردم.

متعجب به نویان نگاه کردم، رو نکرده بود! چرا اینجا همه دکترن!

تند تند سرمو تکون دادم و گفتم:

_ نه، چیزی نیست، به کارتون برسید بفرمایید.

جدی گفت:

_ نیاز

نگاه سرزنشگرانه ای به سرتا پاش انداختم و از آشپزخونه خارج شدم و سرد گفتم:

_ پس من میرم اتاقم حواستون پرت نشه فعلا.

از پله ها بالا رفتم و نزدیک اتاقم که رسیدم سریع راهمو کج کردم و پشت نرده ها قایم شدم، هَه فکر کن من نویانو با این عنتلک خانوم تنها بزارم.

مهناز روی مبل نشست و پاشو روی پاش انداخت و گفت:

_ زنگ زدم احسان گفت مشکل براش پیش اومده نمیتونه بیاد، دیگه گفتم خودم بیام برات توضیح بدم تو چه مرحله ایم ، دوست نداشتم بعد این همه وقت اولین قرارمون توی شرکت باشه.

نویان رو به روی مهناز نشست و گفت:

_ کار خوبی کردی، خوشحال شدم دیدمت.

اخم کردم و بیشتر سعی کردم از پشت نرده ها ببینمشون... چه غلطا!

چشاتو در میارم بی جا کردی از دیدن این خوشحال شی.

مهناز چشمکی زد و گفت:

_ هنوزم در گیری، اما خداروشکر اینبار انتخاب خوبی داشتی جای تعجبه این یکی رو فراری ندادیاا کلک.

نویان خندید و گفت:

_ خودتم قبول داری تحمل بعضیاشون واقعا سخت بود، نیاز دختر خوبیه.

با این حرفش قند تو دلم آب شد، کنجکاو گوشمو نزدیک بردم، مگه چندتا رو قبل من اورده و فراری داده؟

مهناز هم در جواب خندید و گفت:

_ اوهَه... البته نباید تاثیر سلیقه و استعداد کسی که برات این لقمه هارو هم می‌گرفت نادیده بگیریم.

و دوتایی همزمان گفتن:

_ مهراد.

نویان بلند شد و به سمت آشپزخونه رفت و بعد چند دقیقه با دوتا فنجون قهوه برگشت.

_ ببینم آخر این بازی تو موفق میشی یا...

_ بیخیال، بهتره راجبش حرف نزنیم، این چند وقته عمو اینا اینجا بودن خیلی از پروژه عقب افتادیم، بریم سر کارمون.

مهناز لبخند زد و گفت:

_ تخس... باشه بریم.

با دست خودمو باد زدم نفس عمیق کشیدم ، مهناز چندتا کاغذ از توی کیفش در اورد و گفت:

_ این احسانم که حالش خوب نیست، دوست ندارم بگم ولی فکر کنم افسرده شده.

نویان برگه هارو گرفت و سری تکون داد و گفت:

_ حق داره خیلی سخته.

_ دائماً کارو عقب میندازه، این چند وقت که شرکت نبودم هیچ کاری نکرده میگه بالا سر تیم تحقیقات شماست درست میگه؟

نویان سری به نشانه منفی تکون داد و گفت:

_ خیلی بهش سخت نگرفتم بخاطر شرایط روحیش ولی دیگه باید سر پاشه، کار بچه ها بدون اون لنگه.

_ آره خوب، اون نابغه است...مثله تو.

نویان به زدن لبخندی اکتفا کرد و چيزي نگفت.

نه اینجوری نمیشه بزار من برم پایین دهن اینو...

خوب به چه بهانه ای برم؟ برم یه قهوه ای چایی چیزی بریزم بعد برم جلوی مهناز یهو خالی کنم روش حساب کار بیاد دستش، اوف نه بابا این چه کاریه نیاز هول بازیا چیه در میاری، اه باید یه کاری بکنم.

_ نیاز میتونی بیای پیشمون بشینی.

میخ سر جام ایستادم و به نویان نگاه کردم، خاک هفت عالم تو سرم چرا همچین شد؟ این کی اومد اینجا که من ندیدم.

صدامو صاف کردم و از پشته نرده ها فاصله گرفتم و سوت زنان به سقف نگاه کردم و جوری که مثلا خیلی تعجب کرده باشم بهش نگاه کردم و گفتم:

_ اعه...تو اینجایی؟

نه اینجوری ضایع است بزار یه جور دیگه بگم:

_عــــــــــه؟ تو هم اینجایی؟ چه جالب منم اینجام ههه، من خواستم یه چیزی بهت بگم یادم رفت.

_ چی؟

_چی؟ امم...

نویان منتظر گفت:

_ خوب؟ بگو.

سریع گفتم:

_ اها زنگ زدن گفتن ماشینت پیدا شده.

چشمای نویان از خوشحالی برق زد و گفت:

_ جدی؟ کی زنگ زدن؟

21

اه چه دروغ مزخرفی گفتم آخرش می‌فهمه که، صورتمو جمع کردم و گفتم:

_ وای نویان دروغ گفتم اومدم ببینم چی دارید بهم میگید.

ذوقش خوابید و دست به سینه زل زد بهم، پشت چشم نازک کردم و طلبکار گفتم:

_ توهم خنگیااا کدوم خری به تو گفته نابغه، گوشی نداریم که کسی زنگ بزنه.

به پذیرایی اشاره کرد و همونطور که جلو خنده شو میگرفت گفت:

_ تشریف بیارید لطفا.

با خنده سری تکون دادم و همراهش رفتم، واقعا توی زندگی چیزی بهتر از صداقت نیست، منکه مثله مهناز چاخان کردن بلد نیستم، نویان روی کاناپه کنار مهناز نشست و منم مثله بچه های حرف گوش کن رفتم و کنارش نشستم، مهناز با چشم به من اشاره کرد و زیر لب گفت :