رمان پرنسس بی احساس من به قلم فاطمه نجف پور

ژانر : #عاشقانه #تخیلی #معمایی

خلاصه :

درمورد یه دختره که حافظشو از دست داده و توی اسایشگاه روانی پاریس بستریه نمیتونه حرف بزنه و کلا با هیشکی کنار نمیاد تا اینکه اقای دکتری از راه میرسه و میخواد که بهش کمک کنه اما...

_ اه دختر دیوونم کردی

ن حرف گوش میدی ن میتونی حرف بزنی ن سعی میکنی با اشاره منظورتو برسونی

اخه من از دست تو چیکار کنم

ن اینجوری نمیشه تو قصد داری منم مث خودت دیوونه کنی

اینو ک گفتم اخماش رفت توهم

اوه اوه غلط کردم عصبانی شد الان دوباره شروع میکنه به دیوونه بازی

_خعله خب باشه اونجوری نگا نکن معذرت میخوام ولی اگه یه بار دیه با بیمارا یا پرستارا دعوا کنی مجبور میشم به عمو شهریار بگم برتگردونه ایران پس دختر خوبی باش چون اگه برگردی ایران هیچ کس قبولت نمیکنه

چشماش پر اشک شد عادتش بود چشماش پر اشک میشد ولی هیچ وقت اجازه نمیداد اشکاش سرازیر شن دختره مغرور اه

پرستار: اقای دکتر مهمون دارید

_ کیه؟

پرستار: نگفتن فقط گفتن به شما اطلاع بدم

_باشه برو الان میام

یعنی کیه

برگشتم سمت خانوم کوچولو گفتم

_خب امیدوارم حرفام روت تاثیر گذاشته باشه

من رفتم دوباره دردسر درست نکن خواهشا

زرشک عمرا اگه فهمیده باشه من چی میگم

رفتم به سمت اتاقم و از دور یه قیافه اشنا دیدم

اون اون اوستاعه اینجا چیکار میکنه

با تعجب گفتم

_اوستا

برگشت سمتم

اوستا: به سلام اقا فرزاد گل چه طوری رفیق

_ تو اینجا چیکار میکنی؟؟؟

باهم دست دادیمو بغلش کردم دلم براش خیلی تنگ شده بود ا.لان من پنج ساله ک اومدم پاریسو فقط دوبار دیدمش

ولی بعضی وقتا تصویری صحبت میکردیم ولی خب از نزدیک یه چیز دیگس

اوستا: اومدم یه چند وقتی اینجا بمونم

_راست میگی؟؟

اوستا: ن چپ میگم

_ اینکه خیلی خوبه

وای دلم واست یه ذره شده بود

اوستا: دل منم واست تنگ شده بود

_ چقد تغییر کردی خوشگل شدی

اوستا: خوشگل ک بودم خوشگل تر شدم ولی اره از نظر هیکل تغییر کردم

_خوبه خوبه کم واسته خودت پپسی باز کن

اوستا:

ببینم قراره تا صب منو اینجا نگه داری؟؟

اخ اصلا حواسم نبود این دختره حواس واسم نمیزاره ک

اوستا: دختره کدوم دختره کلک

وای وقت انتقام رسید باید تلافی کنم یادته چقد منو مسخره میکردی؟

_ وای اوستا اون موقع ک من مسخرت میکردم تو فقط 18سالت بود پنج سال گذشته باوا بعدشم حرف زن گرفتن نزن ک سرمو میکوبم به دیوارا

اوستا: خب پس کدوم دختره زود تند سریع بگو کدوم دختره؟

_خعله خب میگم حالا بیا بریم تو

رفتیم تو اوستا نشست رو صندلی منو دور خودش میچرخید به اینم ک عشق صندلی چرخ دار

_ اون دختره دیوانه ام مث توعشق صندلی چرخ دار هرجا صندلی چرخ دار ببینه میشینه روش میچرخه دور خودش

اوستا: بیا دیدی گفتم یه خبرایی هست

_اوستاااا

اوستا: چیه خب

خعله خب باوا عصبی نشو پوستت چروک میشه تعریف کن بینم قضیه چیه

_ اگه بزاری میخواستم همینو بگم

چای یا قهوه

اوستا: قهوه پیلیز

یه قهوه ریختمو گذاشتم جلوش خودمم نشستم رو مبل جلو میز

اوستا: خب شروع کن من منتظرم

_ منتظر چی؟

اوستا: اوی اقای دکتر نپیچونا باید از اول تا اخرشو بگی وگرنه میرم همه چیو میزارم کف دست مامان جونت

_ وای ن تروخدا نگیا دیگه ولم نمیکنه

اوستا: خب پ بگو

_ اوووم خب داستان از اونجایی شروع شد ک

(حدود پنج سال پیش ک من تازه از ایران اومده بودم اینجا

عمو شهریار رفته بود ایران تا به یکی از دوستاش سر بزنه

وقتی برگشت پاریس با خودش یه دختر اورده بود یه دختر ک از نی قلیونم نازک تر بود صورتش سفید رنگ گچ رنگ پریده بود مث روح عمو گفت ک این دختر پارسال مادر و پدرشو توی اتیش سوزی از دست داده و کسیو نداره افسردگی داره و حافظشو از دست داده هیچی بلد نبود حتی بلد نبود با مبایل کار کنه اصلا نمیدونست چی هست هنوزم بعد پنج سال نمیدونه چیه عمو سپردش به من تا باهاش حرف بزنمو سعی کنم حالشو بهتر کنم خب منم مثلا خیر سرم روانشناس مملکت بودم جو گرفتمو قبول کردم دختره حرف نمیزد ک هیچ حتی سعی نمیکرد با ایما اشاره حرفشو بهم بفهمونه فقط مث برج زهرمار میشست نگام میکرد فقط کافی بود یکی باهاش بد حرف بزنه اسایشگاهو میزاشت رو سرش ظرفای اتاقشو میشکوند یارو رو میگرفت به باد کتک هنوزم همینجوریه ها هیچ تغییری نکرده

هنوزم همونجوری درجواب حرفات نگات میکنه و هیچی نمیگه خستم کرده خسته دارم دیوونه میشم از دستش

اوستا: خب اسمو رسمش چیه ؟

_بدبختی منم اینه اصلا نمیدونم کیه

اوستا: پس از کجا میدونی مادر پدرشو تو اتیش سوزی از دست داده؟

_ عمو میگف اون موقع ک خونشون اتیش میگیره خونه نشست میکنه ک بل کل خونه نابود میشه بعد یه مرد اونو از زیر اوار در میاره و میبره خونش اما وقتی میفهمه ک دختر ن حافظه داره ن میتونه حرف بزنه همه چیو تو یه نامه مینویسه و میبرتش میزارتش جلو اسایشگاه روانیو در میره

اوستا: اها خب پس الان شما چی صداش میکنید؟؟

_ خانوم کوچولو

اوستا: خانوم کوچولو حالا چرا خانوم کوچولو

_ خیلی بهش میاد انقد لاغره و کوچول موچولوعه ک نگو ماام اسمشو گذاشتیم خانوم کوچولو

اوستا : اها

_اره ولی تنهاچیز خوبی ک تو هیکل ناقصش داره موهاشه

اوستا: موهاش؟ چه طور؟

_اخه فقط به اونا میرسه وگرنه لباس پوشیدنش مث کولیاس اولا به زور میبردیمش حموم اما بعد چند وقت ک فهمیدیم موهاشو خیلی دوس داره بهش گفتیم اگه نره حموم موهاش میریزه بعدش دیگه خودش میرفت حموم

اوستا: عه چه جالب

اوستا:کنجکاو شدم ببینمش

_به خدا اگه یه دفه باهاش برخورد کنی دیگه با خودت عهد میکنی از ده کیلومتریش رد نشی

اوستا: یعنی انقد ترسناکه؟

_ از گودزیلا بدتره

اوستا: ولی بازم دلم میخواد ببینمش ببینم کیه ک اینجوری رو اعصاب دکتر فرزاد احمدی یورتمه میره

_خعله خب پس پاشو بریم ببینیش

اوستا: الان

_اره چون الان فقط ارومه و با کسی دعوا نداره

اوستا: بریم

راه افتادیم به سمت اتاق اون اوجوبه وقتی رسیدیم دیدم نیستش اخ اخ اصلا یادم نبود الان نشسته رو پشت بوم راهمو به سمت پشت بوم کج کردم

اوستا: عه کجا مگه اینجا اتاقش نیس

_ دیدی ک نیستش الان حتما رفته پشت بوم

اوستا: اونجا چیکار میکنه؟

_کلا اموراتش اونجا میگذره

اوستا: اها

_ میدونی خیلی دوست داره بره بیرون اما نمیبریمش

اوستا: برای چی اخه

اخه یه دفه اون اوایل ک اومده بود بردیمش بیرون ...

گمشد تا دو روزم پیداش نبود

عمو کلی دعوام کرد بعد دو روز تو یه پارک پیداش کردم بیهوش افتاده بود

داشت تو تب میسوخت

دیگه از اون موقع بیرون نبردیمش

اوستا: اها

_ فقط مواظب رفتارت باشا عصبیش نکن چون حوصله دعوا مرافه ندارم

اوستا: اوک

رفتیم رو پشت بوم من اون عقب وایسادمو اوستا تنهایی رف جلو خانوم کوچولو با اون هیکل نحیفش میشد گف دوتا استخون گذاشتن یه ملاقه ابم روش انقد ک لاغر بودا

از زبون اوستا...

با فرزاد رفتیم رو پشت بوم با چیزایی ک درباره این دختر گفته بود خیلی کنجکاو شده بودم ببینمش

رفتم جلو به هیکل نحیفش خیره شدم انقد لاغر بود ک ادم میترسید بهش دست بزنه ک یوخ نشکنه

رفتم جلو تر اومدم صداش کنم ک اسمشو یادم رف وای حالا چیکار کنم مث اینکه متوجه حضور من نده بود

وای اسمش چی بود یه اسم باحالی بودا

برگشتم سمت فرزاد و با اشاره بهش گفتم اسمش چی بود

اونم با اشاره اول شکل یه خانومو دراورد بعدم داشت سعی میکرد یه چیزیو بهم بفهمونه ک کوچیکه یعنی چی

چی کوچیکه نمیفهمیدم

اوووم اها خانوم کوچولو واقعانم ک این اسم برازندش بود خیلی بهش میومد واقعانم کوچیک بود

رفتم جلو و لبامو با زبون تر کردمو صداش کردم

_خانوم کوچولو

برگشتم سمتم یا خدا اینکه شبیه روحه

صورت رنگ پریده و بینیه متوسط ک به صورتش میومد لبای کبود و خوشگل چشمای..چشمای..

جان چشماش چه خوشگله

ولی داشتم از تعجب شاخ درمیاوردم اخه یه دختر چرا باید انقد سرد باشه

اون همینجوری خیلی سردو بی احساس بهم نگاه میکرد زیر لب گفتم

_یا کمر قاسم

فکنم شنید چون یه تای ابروش رفت بالا

یکم ازش ترسیدم ولی به خودم مسلت شدم و بهش گفتم

_ خوبی

سرشو برگرددوند و به برج خیره شد

یه گوشه جمع شده بود روی سکو و به بیرون نگاه میکرد دلم به حالش سوخت فک کن چهار سال پاتو بیرون نزاشته باشیو فقط از پنجره یا پشت بوم دورورتو ببینی خیلی بده

به سمت دیگه ی سکو رفتمو اومدم بشینم ک یه هو با زمین یکی شدم

صدای قهقهش بلند شد دلشو گرفته بودو میخندید

خوش حال شدم بعد چهار سال باعث خندش شده بودم این خودش یه نشونس

اره من تونستم من باعث خندش شدم انقد ذوق کرده بودم ک رفتم سمتشو گرفتمش بغلمو میچرخوندمشو بلند داد میزدم

_ اره من تونستم تو خندیدی داری میخندی این خودش یه نشونس باید از فرزاد مشتولق بگیرم اره

خانوم کوچولو ام میخندید خیلی از خندش خوشم اومد

بعد از این که چند دور رو هوا چرخوندمش گذاشتمش زمینو دستمو دور کمرش حلقه کردم و تو چشمای عجیبش خیره شدم این چشما فوق العاده برام اشنا بود

یه دفه صدای خنده یکی بلند شد

فرزاد: چیکار میکنی پسر

_ فرزاد بیا ببین داره میخنده من باعث خندش شدم باید بهم دستمز بدی من تونستم اره من تونستم

یه دفه فرزاد شروع کرد به قهقهه زدن با تعجب بهش گفتم

_ چرا همچین میکنی فرزاد

فرزاد: دلتو صابون نزن عزیزم اون خیلی وخته میتونه بخنده ولی فقط به اتفاقای خیلی خنده دار اونموقع هم ک داشتی میچرخوندیش و اون میخندید داشت مسخرت میکرد ک اینجوری رفتی سرکار

وای دلم پسر چقد خندیدم

_ هرهرهر خندیدیم کمی بیشتر از دفعات قبل

خب به من نگفتی میتونه بخنده منم هیجان زده شدم خو

فرزاد: خخخخ باشه حق باتوعه راست میگی من نگفتم ک میتونه بخنده

به سمت خانوم کوچولو چرخیدمو گفتم

_ ک منو مسخره میکردی

یه لبخند بهم زده فقط تو چشمام نگا کردو و البته شونه هاشم به معنی اینکه به من چه انداخت بالا

_ اووووف ببین چه جوری یه الف بچه منو گذاشته سر کار

فرزاد : یه الف بچه چیه همش چهار سال باهات تفاوت سنی داره

_واقعا

فرزاد: اره واقعا/ راستی اصلا تو چیکار کردی ک این اینجوری به خنده افتاده بود

_ اومدم پشینم پیشش رو دیوار ک با زمین یکی شدم

فرزاد: اخه پسره شل مغز تو هیکل خودتو با این یکی میکنی تو قد گاوی ولی این بیچاره اندازه یه نوزادم نیستش بعد انتظار داری مث این تو یه ذره جا جا بشی ن خدایی خودتو با این یکی کردی

_ خب چیکار کنم یه لحظه فک کردم جا میشم

فرزاد : بیخود فکر کردی بیا بیا بریم

_ پس خانوم کوچولو چی میشه

فرزاد اونم میاد ولی الان عمرا پاشو بزاره پایین هروقت دلش خاست میاد هیچ کسم حق دخالت تو کارشو نداره

_کی اینو گفته ؟؟

فرزاد : هم خودش هم عمو شهریار

_اوهوع

فرزاد: اره اوهوع

بیا بریم یه چایی بخوریم از وقتی اومدی ن استراحت کردی ن هیچ چیز دیه همش پیش این دیوانه بودی

_عه نگو اینجوری دختر به این خوبی

فرزاد: منم اولا نظرم همین بود ولی بعد تغییر نظر دادم

فرزاد: حالا اینارو بیخیال از یسرا چه خبر؟؟ پیدا نشد

_ن هنوز پیداش نشده

فرزاد: هنوزم نمیخوای قبول کنی اون مرده؟

_فرزاد تو دیگه چرا اگه مرده پ کو جنازش

فرزاد : خب شاید تو همون اتیش سوزی سوخته باشه

اوستا مادر پدرش قبول کردن ک اون مرده بعد تو نمیخوای قبول کنی اخه چرا چرا نمیخوای از ذهنت بندازیش بیرون اون مرده اوستا

_ فرزاد اون نمرده من ایمان دارم ک زندس و داره نفس میکشه اگه نبود من الان نبودم

فرزاد: اوستا اونموقع تو20 سالت بود هیچی بهت نگفتیم گفتیم بچه ایی بعدا خودت کنار میای باهاش

الان ک دیگه 25سالته درک کن اون دیگه نیستش

_ن من فراموشش نمیکنم بس کن درموردش حرف نزن تمومش کن

فرزاد: خعله خب باشه داد نزن بیا بریم بعدا صحبت میکنیم درموردش

_ بریم

با فرزاد راه افتادیم سمت اتاقش وقتی رسیدیم گفتم

_فرزاد من دیگه تو نمیام میخام برم خونه یکم بخوابم خستم تو نمیای؟

فرزاد: ن من ساعت کاریم تموم نشده میخوای وایسا چند ساعت دیگه باهم میریم

_ن دیگه خستم میرم خونه

فرزاد: راستی کجا میخوای بری مگه خونه گرفتی؟

_ اره قبل از اینکه بیام با عمو شهریار صحبت کردم گف یه خونه برام جور میکنه الان میرم بالا اتاقش یه سر میزنم کلیدم از میگیرم

فرزاد: باشه برو

راه افتادم سمت اتاق عمو شهریار

عمو رییس این اسایشگاه بود باید میرفتم ببینمش

دم راه خانوم کوچولو رو دیدم بهش لبخند زدم اما اون چشم غره ایی رفتو راهشو کج کرد از اون طرف رفت

_ وا دختره خل چل

اینو ک گفتم یکی زد رو شونم همین ک برگشتم دیدم خانوم کوچولوعه

یکم ترسیدم چون ممکن بود شنیده باشه اونموقع طبق گفته های فرزاد خون به پا میکرد

گفتم

_چیشده ؟؟

دست مشت شده اشو گرفت سمتم وقتی مشتشو باز کرد پلاک زنجیری ک یسرا برام خریده بودو دیدم

با تعجب گفتم

_ اینو از کجا اوردی

دستمو گرفت پلاکو گذاشت تو دستمو رفت

پس چی انتظار داشتی جوابتو بده خوبه فرزاد گف جواب هیچ کسی رونمیده

پووووف این دیگه کیه

رفتم طبقه بالا اتاق عمو درزدمو وارد شدم

_اجازه هست؟

عمو شهریار: اوستا

بیا تو چه طوری پسر کی رسیدی؟

رفتم تو با عمو دست دادمو گفتم

_سلام عمو خیلی وقت نیس یه دوساعتی میشه رسیدم

عموشهریار: اهاباش خعله خب بشین راحت باش

_ن مرسی عموجان ایشالا بعدا مزاحم میشم فقط اومدم کیلید خونه ایی ک قرار بود برام پیدا کنیدو بگیرم

عموشهریار: اینجوری ک خیلی بد میشه بشین یه قهوه ای چایی چیزی بخور حداقل

_ن مرسی پیش فرزاد بودم اونجا خوردم

عموشهریار: اها پس اونجا بودی ک بعد دوساعت اومدی اینجا

_ اره خب یه چند سالی میشد ندیده بودمش گفتم اول اونو ببینم دلم خیلی براش تنگ شده بود

عموشهریار: خب چیکارا کردین ک دوساعت طول کشیده فکنم اندازه پنج سال دوری حرف زدین

_اره زیاد حرف زدیم مخصوصا درمورد اون دختره خانوم کوچولو

رفتم دیدمش خیلی وضعیتش خرابه

عموشهریار: پس اونم دیدی

اون یه مورد خاص توی این اسایشگاهه هیچ کس نمیتونه کمکش کنه ...

_مگه اینکه خودش بخواد

عموشهریار: اره تا خودش نخواد نمیتونیم کاری براش انجام بدیم البته مختصر کاری میشه کرد ولی حرف زدنش باید خودش بخواد

_خیلی خب عمو زیاد وقتتو نمیگیرم اگه میشه کیلید اون خونه ک قولشو داده بودین بدین ک من شب جای خواب داشته باشم

عمو شهریار: بیا اوستا جان

اگه میخوای باهات بیام

_نه مرسی فقط ادرسو برام یادداشت کنید ک پیدا کنم خونرو

عمو شهریار: باش یه لحظه صبر کن

کیلیدو ادرسو از عمو گرفتمو راه افتادم

تو راه همش داشتم به این فکر میکردم ک این دختر چرا این شکلیه واقعا چه اتفاقی واسش افتاده باید یه کاری کنم چراغ قرمز شدو ماشینو نگه داشتم

وجدان:پسره دیوونه تو اومدی اینجا واسه تفریح ن اینکه دکتر بازی دراری

_خب خیر سرم روانشناس مملکتم خب باید بش کمک کنم بعدشم یه حسی بهش دارم مطمئن نیستم ولی همون احساسی رو ک به یسرا داشتم به این دختر دارم

+آقا ببخشید با کی دارید حرف میزنید

اوه مث اینکه بلند جواب وجدانو دادم ماشین بغلی شنید خخخ

_اوه ببخشید با خودم بودم

یه چپی نگاه کردو سرشو برگردوند

همون لحظه چراغ سبز شدو راه افتادم

بعد یه ذره پرسوجو خونه رو پیدا کردمو رفتم تو ماشین و گذاشتم تو پارکینگ و رفتم داخل خونه

خونه قشنگی بود دست عمو درد نکنه

از در ک وارد میشدی سه پله به پایین میخورد سمت راستم یه اشپزخونه متوسط بود و یه دست مبل راحتی به رنگ قهوه ای و کرمی و تلویزیون ال ای دی

روبه روم پله میخورد به سمت بالا ک فک کنم اتاقا اونجا بودن سمت راست راه پله دوتا در و سمت چپ دوتا در دیگه ک فک کنم اتاق مهمان بود

سمت چپم یه راه رو خیلی کوچیک ک میخورد به یه پذیرایی بزرگ ک با مبلای سلطنتی قرمز و طلایی تزـعین شده بود

پنجره های قدی با پرده های قرمز ک رگه های طلایی داشت تزـعین شده بود خیلی قشنگ بود رفتم طبقه بالا ک یه جور راه رو مانند بود یه سمتش سه تا اتاق و سمت دیگش سه اتاق دیگه و در بزرگ رو له روم ته سالن بود با در مشکی به سمت اولین در از سمت راست حرکت کردم

رفتم داخل خیلی قشنگ بود یه تخت دو نفره داشت به رنگ مشکی با رو تختی سفید ک به شکل راه راه بود یه کمد دو در به رنگ مشکی ک یکی از دراش سفید بود و روش یه طاووس بود یه فرش شیش متری به رنگ سفید مشکی ک به شکل موجی بودن

اتاق دووم با همون شکل اتاق اول فقط رنگ بنفش و مشکی بود

اتاق سووم و چهارم و پنجم و شیشمم به همون شکل فقط رنگاشون فرق داشت ک به ترتیب اتاق سوم ابی و سفید ک سمت راست اون در بزرگه بود اتاق چهارم به رنگ صورتی و سفید ک سمت چپ اون در در بودن اتاق پنجم زردو سفید و در اخر اتاق شیشم به رنگ ابی نفتی و سفید

توی تمام اتاقا رنگ سفید استفاده شده بود

کنجکاوانه به سمت اخرین اتاق ک همون در بزرگه بود رفتم وقتی درو باز کردم ...

جان عجب جای خوشگلیه

یه تخت دو نفر با رو تختی مشکی ک دوتا قلب بزرگ قرمز روش بود

دیوارای قرمزو مشکی یه پا تختی مشکی کنار تخت بود ک روش یه قاب عکس قلبی قرمز ک هیچ عکسی داخلش نبود

جان این قاب عکس مخصوص عکس یسرای منه

یه پیانو به رنگ مشکی ام کنار تخت بود

پنجره های قدی بزرگ ک با پرده های قرمز و مشکی تزـعین شده بود

اتاق خیلی خوشگل بود همین میشه اتاق من

چمدونمو باز کردمو اولین کاری ک کردم عکس یسرا رو گذاشتم داخل اون قاب عکس

چشمامو بستمو دست کشیدم روی قفسه سینم اما وقتی برجستگی زنجیر یسرا رو حس نکردم وحشت زده دستمو برداشتمو چشامو باز کردم داشتم سکته میکردم ک

یادم افتاد زنجیر باز شده بودو افتاده بود و خانوم کوچولو بهم پسش داد

یه لحظه یاد چشمای خانوم کوچولو افتادم خیلی برام اشنا بود انگار یه جا دیده بودمش اما کجا نمیدونم

زنجیرو از جیبم دراوردمو گذاشتم رو پا تختی ک بعدا درستش کنم

لباسامو داخل کمد گذاشتمو روی تخت دراز کشیدم

تو فکر این بودم ک چشمای خانوم کوچولو رو کجا دیدم ک خوابم برد

چشمامو ک باز کردم هوا تاریک شده بود

به ساعت روی دیوار نگا کردم ساعت هشت شب بود

اووو

یعنی من انقد خوابیده بودم وقتی خوابیدم ساعت سه بود

با صدای غاروغور شکمم بلندشدمو به سمت اشپزخونه رفتم

در یخچالو باز کردمو وقتی دیدم هیچی تو یخچال نیس

مث لاستیک ماشین بادم خالی شد

_ پووف کی حوصله اشپزی داره

خب حوصله غذا درست کردنم ک ندارم پس باید زنگ بزنم بیارن دیگه

اه شماره رستورانم ندارم پوووف چیکار کنم

بزار زنگ بزنم از فرزاد بپرسم

شماره فرزادو گرفتم بعد از چند بوق برداشت

فرزاد:سلام اقا اوستا چه خبر چیکار میکنی داداش

_ سلام فرزاد شماره رستورانی جایی رو داری زنگ بزنم غذا بیارن

فرزاد : اره دارم ولی نمیدم

_چرا اونوقت

فرزاد: چون باید پاشی بیای اینجا

_ چی ؟ ن فکرشم نکن اصلا حوصله ندارم بمونه واسه یه وقت دیگه

فرزاد: اخه...

_اخه نداره حالاام اگه شماره داری بده اگه ن ک زنگ بزنم از عمو بپرسم

_از اونجایی ک میدونم تو مرغت برعکس همه اصلا پا نداره خعله خب یادداشت کن

بعد از اینکه شمار رو گرفتم زنگ زدم و غذا سفارش دادم

بعد از یه رب بیست دقیقه غذارو اوردن

خوشمزه بود ولی به پای غذاهای مامان ساغرم نمیرسید

یه هو یادم افتاد منکه شمارمو به فرزاد نداده بودم پس از کجا اورده

حتما از عمو گرفته دیگه

ولش باو

بازم فکرم رفت سمت خانوم کوچولو

همچینم وحشتناک نبود اتفاقا خیلی ام خوشگل بود

پس فرزاد برای چی گفت وحشتناکه ؟؟؟

یه لحظه به فکرم رسید برم ببینمش

نمیدونم چرا اما میل عجیبی به دیدنش داشتم

پس راه افتادم به سمت اسایشگاه روانی عمو شهریار اخه اونجا مال عمو بود

وقتی رسیدم از پزیرش پرسیدم فرزاد هست یا ن

اونا هم گفتن امشب ن ولی فردا شب شیفته

از پرستار خواستم اجازه بده برم پیش خانوم کوچولو اما نزاشت و گفت فقط پزشکان اجازه رفتن به اونجارو دارن

اول کارت پزشکیمو در اوردم نشونش دادم بعدشم زنگ زدم از عمو اجازه گرفتم

پرستار منو به اتاق خانوم کوچولو برد اما اونجا نبود

پرستار گفت:

احتمالا روی پشت بام هست

_بعله میدونم بقیه شو خودم میرم نیازی به همراهی نیس

یه چشم غره رفت و برگشت سر کارش

منم راه افتادم سمت پشت بام

یه گوشه جمع شده بود به سمتش رفتم انگار فهمید چون برگشت نگام کرد اما زود دوباره به حالت اولش برگشت

_سلام

خانوم کوچولو: ------

جوابی نداد

_ قشنگه ن؟

با این حرفم به سمتم برگشت و نگام کرد همینجوری خیره نگام میکرد از رو سکو پایین اومدو روبه روم وایساد

همینجوری زل زده بود به چشمام ک.....

یه دفه تعادلشو از دست دادو نزدیک بود بیوفته ک گرفتمش

فکنم سرش گیج رفته بود

اما چرا

_چیشد؟؟

درجواب فقط به چشمام نگاه کرد دستش اومد بالا رو صورتم قرار گرفت

چش شده بود؟؟

یه دفه تغییر حالت داد و به سرعت برگشت سر جاش نشست

_خانوم کوچولو چیشد یه هو

حتی سرشو برنگردوند منو ببینه

پوووف اینم یه چیزیش میشه ها

_ خیلی دوست داری بری اون بیرون

با این حرف با هیجان برگشت و بهم نگاه کرد

یهو خیلی اتفاقی از دهم پرید بیرون و گفتم

_اگه دختر خوبی باشی اخر هفته میبرمت بیرون

چشاش برق زد و به سرعت به سمت اومدو بغلم کرد

چشمام مث دوتا توپ پینگ پنگ شده بود داشتم از تعجب شاخ در میاوردم

بی اختیار دستم به سمت بالا حرکت کردو منم بغلش کردم

حس خوبی داشتم

ولی ن من نباید به این حس اهمیت بدم من هنوزم یسرا رو دوست دارم و هیچ کس نمیتونه جای اونو واسم پر کنه

یکم بعد ازم جدا شد و با لبخند بهم خیره شد

دهنشو باز کرد تا یه چیزی بگه اما نتونست

ناراحت سرشو گرفت پایین و با لبه لباسش بازی میکرد

_چیشد چرا ناراحت شدی

جوابم بازم سکوت بود

دستمو گرفتم زیر چونشو سرشو اوردم بالا تو چشمام نگا نمیکرد

_ به من نگا کن

نگام کرد

_بهم بگو چیشد ک ناراحت شدی

دستشو برد سمت گلوش و دوباره سرشو انداخت پایین تازه یادم اومد نمیتونه صحبت کنه

فکری به ذهنم رسید

_خب بیا یه بازی کنیم

سوالی نگام کرد

_ پانتومیم بلدی؟

سرشو به علامت منفی تکون داد

_ خعله خب من بهت یاد میدم فقط باید قول بدی خوب گوش کنی تا سریع یاد بگیری باشه؟

انگشت کوچیکشو با ذوق به سمتم گرفت ک یعنی قول

یاد یسرا افتادم اونم اینجوری قول میداد

تمام بازیو واسش توضیح دادم اونم با دقت گوش میداد

وقتی توضیحم تموم شد رو بهش گفتم:

_از این به بعد هرچی خواستی بهم بگی اینجوری بگو باشه؟

چشماشو یه دف بازو بسته کرد ک یعنی باشه

_خعله خب حالا چیزیو ک میخواستی بگیو نتونستی باحالت پانتومیم بگو

اول یکم فکر کرد و بعد شروع کرد

یکم اخم کردو شکل یه مرد اخمو رو دراورد

_ یه مرد عصبانی ؟؟

سرشو به علامت منفی تکون داد

دستشو به حالتی ک مثلا تو جیبشه دراورد و بعدشم شروع به راه رفتن کرد

_ وقتی راه میره دستشو میزاره تو جیبش؟

با ذوق سرشو به علامت مثبت تکون داد

_خب اون کیه ک دستشو میزاره تو جیبش راه میره؟؟

دوباره شکل یه مرد عصبانی رو دراورد و شروع کرد به راه رفتن و دستشو مثلا گذاشت تو جیبش

_ یه نفر ک وقتی راه میره اخم میکنه و دستشو میکنه تو جیبش؟

بازم با ذوق سرشو به علامت مثبت تکون داد

_خب اون کیه ک اینجوری رفتار میکنه؟؟

بادش خالی شد یه دستشو زد به کمرشو یه دستشو گذاشت روسرشو نفسشو با صدا بیرون فرستاد

خندم گرفته بود

یکم فکر کردم و گفتم:

_فرزاد و میگی

یهو با ذوق شروع کرد سر تکون دادن ک یعنی اره

شروع کرد توضیح دادن سه تا از انگشتاشو جلو صورتم گرفتو یکی شو خم کرد و مثلا گذاشتش کنار

_ کلمه اول تموم شد؟

سرشو به علامت مثبت تکون داد و شروع کرد کلمه بعدیو بگه

دوباره همون شکلکای قبلی رو درارود

_ بازم فرزاد

سرشو تکون داد به معنی ن

عکس یه مستطیل کشید و زیرش یه چیزایی نوشت

بعدشم اشاره به ساختمون کرد

تابلو بالای ساختمون اینجا

سرتکون داد ک یعنی اره

بعدشم دوباره یه چیزی زیر اون مثلا تابلو نوشت

یادم اومد ک زیر تابلوی اینجا اسم عمو شهریارو نوشته

_ میخوای بگی اون افرادی ک با اخم راه میرن و دستشونو میزارن تو جیبشون عمو شهریار و فرزادن؟

با ذوق سرشو تکون داد یعنی اره

دوباره سه تا انگشتاشو گرفت جلو صورتمو اینبار دوتاشو خم کرد و مثلا گذاشت کنار

خب عمو شهریار و فرزاد چی؟

این بار دستشو به علامت منفی تکون داد

عمو شهریار و فرزاد ن؟

بازم بادش خالی شد

اول خودشو نشون داد بعد منو بعد بیرونو نشون داد

_من و تو و بیرون؟

اخم کرد

یادم اومد ک بهش قول دادم ک ببرمش بیرون

سریع جملشو فهمیدمو گفتم

_عمو شهریار و فرزاد نمیزارن من تو رو ببرم بیرون؟

بازم ذوق کرد و سرشو به علامت مثبت تکون داد

_اها چرا اونوقت ؟

یهو با دو دست زد تو سرشو با قیافه کج نگام کرد

اوه اوه فکنم از این ک بخواد برام تعریف کنه چرا خسته شده بود حقم داشت کار سختی بود